is het een nierziekte?
bon. meerdere kennis van do zafcsn, waarop de kaas-
en botorkeraiding berust, op te doen. Deze ontvangen, in
dien zij den theoretische®, cursus met vrucht hebben
gevolgd, een getuigschrift
MUGGENWOLKEN.
De F. schrijft in De Lcv. Natuur:
Hot was bladstil geworden Sin tien avond van don
3en Augustus, beklemmend stil alsof do g&rvsche na
tuur in gespannen, verwachting lag van iels vreeselijks,
dat gebeuren ging. Onbewogen staken de dennetjes hun
pluimige kruinen Omhoog, stijf en stram naast elkan
der staande, heel rechtop, als rekten zij zich uit om
zoo ver mogelijk te kunnen uitkijken over de schier ein
deloos wijd 3dch uitstrekkende Renkumsche heide. De
zon was reeds ondergegaan, oranjerood, als een Clii-
neesche lampion, in een wolkeloozen hemel. Nu hing
daar in de verte de avondnevel, waarin het verschiet
wegwaftsde. Donderbruin kleurde dc hei, want de paarse
oloocl van haar bloei was noa niet doorgebroken. Enkele
bochtige kanresporen lagen als blanke nerven daar door
heen getrokken. En het zwart—groen der dennenboeft
sclien vormde een passende omlijsting bij dat weinig
blijde landschap.
Zwijgend wandelden, wij terug naar ons hotel. Onze
weg voerde door een bosch perceel, recht toe, recht
als was hij getrokken langs een meters-lange liniaal. Dat
gaf een wijd uitzicht en in de verte zagen wij <te gol
vende heide, aan dan einder afgesloten door een dén-
nenbosch. Daarboven scheen zich oen rookpluim omhoog,
te verheffen aJs gestuwd uit een. schoorsteen, onzicht
baar eigens achter dat dennenbosch, heel in de verte.
Al pratend wandelden wij verder en zoo kwamen
wy langs een dwarsweg, die den onzen rechthoekig
sneed en even rechtlijnig was. Een blik daarin slaande,
zagen wij tot onze groote verbazing ook aan het einde
loos einde yan dezen weg zulk een rookpluim op
gaan!
„Zie jè dat?'" riep ik uit. „Eén schoorsteen, in de
verte juist in de os van een wég gelegen, dat kan, Maar
een tweede, dat is onwaarachijnlijK. Die rook moet iets
anders zijn/'
Nu gingen wij beter oplette». Staande aan den bosch-
ratnd op de Renkumsche heide, hadden wij' enkele
muggenzwennen bespeurd, een vroolijken avonddans
uitvoerend bij het wegsterven van den dag. Het bleek
nu, dat hier zich de jolige dansers in grooter aantal bij
eengevoegd hadden en ware wolleen vormden zich uit
strekkend volgens de lengte-assen der wegen, juist mid
den tusschen de boschranden in, en op ongeveer drie
meter verheven boven den beganen grond. Door perspec
tivisch verkeerd te zien, hadden wij ons de zich ho
rizontaal uitstrekkende kolom, verticaal slaande en ais
nnar boven zich geleidelijk verbreedend gedacht, waar
door de illusie van rook uit een ver verwijderden,
fabi-ieksschoorsteen was ontstaan.
Nu bleek ook. dat wij reeds geruimen tijd! onder zoo'n
wolk geloopen hadden. Vervuld van het indrukwekkend
schouwspel, dat de over de Renkumsche heide onder
gaande zon ons had bereid, waren wij in gedachten
verdiept huiswaarts gekeord en hadden geen aandacht
geschonken aan het geluid, door al die dansende mug
gen voortgebracht en dat ons nu trof aLs een ononder
broken gezoem en gebrom, ©enigszins gelijkend op dat
van trillende telegraafdraden.
Daar waren er dan ook zoo eenige aan den dans!
Als je, omhoog kijkend, een totaalindruk van die in
sectenmassa opving, dan leken het telkens verschieten
de punten en stippen en strepen in ononderbroken war
reling door elkaar woelend. 'Maar hield je een énkel
insect in het oog, dan zag je dat volgens oen zig-zag-
lijn Jangzoam omhoog klimmen, om dan plotseling
met een zetje weer omlaag te schieten en dan het
zelfde spelletje weer ta nerhalen. Elke mug ver
plaatste zich aus over een betrekkelijk garingen afstand.
De geheele wolk stond da® dok vrijwel sul, ofschoon
elk individu, dat er deel van uitmaakte, #ch blijk
baar hartstochtelijk overgaf aan den zwijmel Van den
dans, En bij aandachtig toezien bleek er inderdaad wel
imrts tocht bij in het spel te zijn. Af en toe toch vielen
twee dansers In innige omhelzing uit den wolk "naar be
neden: zij 'hadden elkander hun liefde verklaard en
waren oen paartje geworden 1
I)at belooft wat voor dc volgende generatie. Want
het muggenbete, dat hier hoogtijd vierde, liep in de
millioonon. De wolk, waaronder w.if liepen, zal onge
veer een vierkante meter in doorsnede geweest zijn. IAs
wij hol aantal muggen per centimeter dikte op hon
derd schatten, is dat niet te veel Onze weg aoor dc
bosschen was ongeveer 800 meter lang, en altijd door
zoemde en "bromde het dartele muggonvolkje boven
ons. Hun aantal moet dus in de acht mililocn geloo-
pen hebbenEn daar de dwarswegen ook alle hun
muggewolken hadden, waren er alleen in dc onmkidöL-
lijke nabijheid! van ons hotel genoeg om elk inwoner
van Nederland te doen verman, van do jeuk, als zij
zich allen aan bloedi van vaaerlandschen bodem gingen
te goed' doen!
De schi'. vei telt dan verder van dc aanvallen die
hij des nachts in zijn hotel van de muggen had te door-
Slaan en hoe hij zichr daartegen trachtte te verweren.
ONTEVREDEN BOEREN.
Roods aanstonds toen het vorige jaar maximum-prij
zen voor de rogge werden vastgesteld, waren de land
bouwers van het Oostelijk en Zuidoostelijk deel der
provincie Groningen en ook van. Drente, weinig te spre
ken. De Drentsche boer is echter minder goed georga
niseeren heeft minder gelegenheid zijn misnoegen te
luchten .Sommigen meenden dat ''de handel in rogge
zoo goed als die In andere landbouwproducten, vrij
moest blijven. "Vrijheid zou natuurlijk ook blijheid ge
ven.
Voor de streken waar men ook vee houdt, bepaaldelijk
Sin. Drente en WcsterwoMe, had men groot belang bij
'het voederen van wÉntervee met eigen geoogste rogge.
In Wcstcnvolde was dan ook vrij wat van dit artikel,
dat door tte regcering te opgevorderd voor de con
sumptie, maar dat beter aan het vee was opgevoederd.
De Westerwoldsche boertjes immers waren er niet on
ingericht de rogge goed te bewaren. Vandaar dat hert
Hij kuste haar
Een vogel zong in bosch en riet!
Hij kon het in 'zijn omgeving niet langer uit
houden. De rook- en wijnatjmosfeer verstikte hem.
Hij rukte de deur der veranda open-en ging naar
buiten. 1
Een vlugge gang door den donkeren 'tuin koelde
zijn tot koortshitte gestegen bloed -wel is waar wat
af; maar in de vochtige herfstlucht was het moei
lijk ademhalen. Als een zware 'la§t lag de grijze1
nevel, die van de weiden opgestegen was, op zijai
borst.
„Nu zal het zingen wel zijn afgeloopen," klacht
hij eindelijk, ging door een zijd mr weer naar bin
nen en zag in de rookkamer. Hier scheen de -situ
atie onveranderd. De herren dronken bier ren lach
ten orn de grappen-van Langen. Men kibbelde over
paard m en honden of becritiseerde de maatre
gelen van pen meerdere.
ürtzin ontbrak 'nog steeds. In den salon zat me
vrouw Langen geduldig, maar zich 'zichtbaar ver
velend, naast Irma op de sofa.
„Waar is Ilse?" 'vroeg hij haar.
„Tlse wilde thee bestellen," antwoordde mevrouw
Langen. 1
„Ortzin helpt haar daar •'zeker bij?" Kurt kon die
woorden haast met uitbrengen.
Dwaas, die hij was! Zijn dom 'weggaan had den
ander vrij spel'gegeven.
„Vermoedelijk." Mevrouw Langen trok de 'schou
ders op. „In ieder geval duu^t het zeer lang voor
dat de thee komtl Ik ging graag naar de Jkindóren
thuis; maar mijn man is wel weer niet mee te
krijgen. Haal asjeblieft geen kaarten voor den'dag,
Kurt."
„Neen. Ik zal eens zien, of de thee haast -komt."
„Je hebt toch werkelijk een voortreffelijken man.
Hij neemt je alles uit de vingers!" pree* mevrouw
Langen. „Het huisvrouw zijn wordt je gemakkelijk!
gemaakt'
Irma zweeg. Zij hoorde BjauSwqlijks wat haar
wat slechte waar in brood "is verbakken.
Dc wrevel werd nog in de hand gewerkt door twee
andere oorzaken. De boer tn het noorden des lands n.1.
mocht van den roggo-oogst niets opvoederen. Maar later
bleek dat van die rogge een deel aan Geldersche boer
tjes is afgestaan. Die mochten het juist voor vee-voe-
ooring gebruiken.
De grooto grief hftdl men echter Tegen de kleiboeren.
Die verbouwen weinig rogge, doch veel tarwe. En ter
wijl de rogge werd opgevorderd, tegen rUgocringsprijzen,
mocht dc i ijke Hoogelandster boor (van de Noord
oost-Groninger klei), met zijn artikelen op de markt
spoculceron zooveel hy kon. In deze streken wordt
haast geen vee gehouden. Het voederverbod trof hun
dus niet
.-Van vankei ijk was de minister voornemens den han
del in rogge vrij te laten en ook het voederen te gedo
gen. mits men zich daafby hield binnen redelijke gren-
zjun. De voltage weck echter is de minister van takliek
veranderd en dc prijs van de rogce op f 8 per H.L.
bepaald. Dat A's een prijs die do nee ren landbouwers
van zand- en veengronden in jaren niet gemaakt heb
ben. Ze mogen zuchten over jhooge kunstmestprijzien en
verhoogde arbeidsloonen, de boeren die f8 war hun
rogge krijgen, maken mooie winsten.
De óntevredenheid komt nu tot uiting. Reeds de
vórige maand besloot de federatie van landbouwver-
eenlgingen in de gemeente Slochtercn. om zoo wen-
schelijk, in samenwerking met den Veen kolonialen Boe
renbond, te Veen dam gevestigd, den Minister tot rede
te brengen. Met den Grom Landb.-Bond de pro
vinciale federatie waarbij ook de andere zoo juist ge
noemde corporaties zijn aangesloten wilden som
min® liever geen doen hebben. Daarbij zijn ook rijke
kleiboeren aangesloten Men \Teesde dat die niet gene
gen zouden blijken, de „roggeaktie'" mee te voeren.
Deze week is het begonnen. Te Slochteren hebben
12 landbouwvereenigingen en een groot aantal particu
liere rogge-vórbouwers vergaderd on na uitvoerige dfc-
oussies besloten aan den Minister per adres te ver
zoeken den prijs van. rogge vrij te laten, gelijk ook
do prijs van tarwe, gerst, haver enz. aan geeno ministtf
rioele beperkingen zijn onderworpen, of wol: den prijs
dier rogge zoodanig te bepalen, dat deze in gelijke ver
houding staat tot andere landbouwproducten. Men leest
niet dat de adressanten do rogge voor den gestel|denl
prijs niet kunnen leveren. De moraal is alleen: onze.
collega's verdienen grof geld, wij moeten even grof ver
dienen.
Toegegeven moet wonden dat de kleiboeren, die het
minstens zoo goed kunnen stellen dan de zand- -en
veenboerem extra, extra verdienen. Maar de laatstge
noemden zitten toch niet in den druk. Alles behalve!
De Veenkoloniale Boerenbond te Veen dam heeft tegen
Dinsdag 24 dezer een buitengewone algemoene vergade
ring belegd, voor eene bespreking van urgente land
bouwvraagstukken". Daar zal de beweging In Sloch
teren begonnen, met kracht worden bijgezet.
Bij uitzondering is .deze algemeene vergadering voor
de pers echter, niet toegankelijk.
DE HEER REGOUT TE ROME.
Reuter seint uit Rome (Ld. 19 Aug.:
Mr. L. H. W. Regout is door den Paus ontvangen
tot het aanbieden van zijne geloofsbrieven. De Paus
uitte de hoop, dat de benoeming van den heer Regout
in de naaste toekomst een belangrijke factor voor het
herstel van den vrede in Europa zal worden.
Naar de „Agenzia Stefani" meldt ontving de Paus
den lieer Regout in de Troonzaal met het gewone cere
monieel. Nadat de korte redevoeringen waren uitgespro
ken. onderhield Z. H. zich nog een korte poos met
den gezant in de particulier ebibüothcek. Daarna bracht
de heer Regout een bezoek aan kardinaal Gasparri en
begaf zich vervolgens naar de basiliek van St. Picter,
waar hij op de graven der apostelen ©en gebed verrichtte.
Nader wordt geseind1:
Do woorden, door dien Paus tot den heer Regout ge
sproken, worden hier uitgelegd als ©ene bevestiging der
opvatting, dat de Ncdorlaindsche gezant, bij het Vatïcaan
luold; akdijk geaccrediteerd is opdat Nederland het voor
beeld! van den Paus zal volgen en zijn initiatief in het
belang van (HIen vrede steunen on ook om de Neder-
larulsch® regcering in staat te stellen, den Paus te doen
deelnemen aan de toekomstige vredesconferentie, die.
volgens sommigen te Den Haag zal gehouden worden.
Er wordt zelfs .beweerd, dat Monseigneur Tacci Por-
celli, nuntius in Bolgté, als internuntius in Nederland
geaccrediteerd zal worden.
Do autoriteiten aan het Valicaan zijn van meening.
dat de Paus nnnr alle waarschijnlijkheid het initiatief
zal nemen om vredesvoorstellen te doen. die met succes
bekroond zullen worden. Dit gevoelen wint veld niet hel
oog op die gespannen verhouding die tusschen Duitsch-
Iimd on de verecnlgdo Staten bestaat én op het feit, da!
allo neutrale state® geweigerd hebben als tusschonpersoón
tusschen tusschen de oorlogvoerenden op te treden.
OORLOG, WELVAART EN KERMIS.
Uit Hoorn schrijft men aan het N. v. d!. D.
De veilingsv ereoniging De Tuinbouw, te Groolebrock.
hoeft nu roods vóór meer dan twee miltioon gulden
verhandeld! Nog noodt is zoo iets voorgevallen, terwijl
nog heel wat late aardappelen en tweede-gewasproducUn
moeten aangevoerd worde®. De onderscheidene boeren
leenbanken iu geheel deze streek vrijwel op eik
dorp kunnen dan ook wijzen op kleinen- en grootere
inlagen, terwijl er geen vraag is naar voorschotten, zoo
dat bijna al het geld op de Centrale Bank wordt gede
poneerd. En omdat deze lagere rente geeft, dan de
plaatselijke banken zelf, 35ijn dus de laatste verplicht
met verlies te werken, ais zij ten minste zelf geen voor
schotten bij de Centrale Bank hebben. Het ligt voor
de hand, dat deze vereefnigingen tien platteland© den
rentevoet gaan verlagen, het geld zal goedkooper wor
den.
Er is voorspoed ten plattelande en die uit zich weer
in het bezoek aan de kermissen. In het bijzondei" die
der steden vormen, als vóór 2 jaar een attractie; vooral
op Idcn Zondag, den laatsten kermisdag, was liet in
Hoorn op het uitgebreide kermisterrein verbazend druk.
schoonzuster 'zeide; in elk geval gaf zij geen ant
woord.
Mevrouw Langen keek naar het plafond en.-gaap
te luid.
In Irma's studeerkamer heerschte een matte- sche
mering. Alleen in een 'ho^k brandde een schemer
lamp. Iten bleeke-lichtstreep trilde over Ilse's kleed.
Zij leunde in de diepe venaternjs. Ortzin 'stond
naast baar. Hij had den 'arm om haar heenge.legd;
haar blonde hoofd-lag op zijn schouder. Hun'oogen
zagen elkander aan in zalige verrukking.
Ilse bemerkte Geldern,die -'als versteend in de
kamer bleef slaan, het eerst
„Kurt, je kunt ons ge.lukwenschen," 'riep zij. „Wij
zijn verloofd."
De liey"" stem beefde wat. 'Zij stak haar zwager
de hand toe, haar mond lachte, in haar oogen blon
ken tranen.
„O, Kurt," vervolgde '"zij, „ik ben zoo gelukkig."
Hij scheen haar hand nikt te zien en trad een
schrede op Ortzin toe. Zijn onderkaak beefde
hij sprak geen woord.
De officier nam de hand van Hse in de 'zijne en
drukte daar een lichten ""kus op. „Ga naar je zus
ter, Ilse", .verzocht hij. „laat mij alleen met mijn
heer Geldern spreken. Ik-zie dat onze verloving hem
verrast." 1
Ilse knikte do beide mannen lachend toe; daarop
gehoorzaamde zij aan het verzoek van Orttein, alsof
dat vanzelf sprak. l
„Met welk recht noemt u mijn schoonzuster bij
haar voornaam, mijnheer Ortzin?" barstte Kurt
los, toon zij alleen tegenover elkander stonden.
„Met het recht dat Hse zelf mij gaf, toen zij
mijn aanzoek om haar hand aannam 'en zich met
mij verloofde," antwoordde de Jonge officier rustig.
HjJ rag den ander vast in de onzeker flikkeren-
do oogen. r
„Van een verloving kan geen sprake zijn! Mijn
schoonzuster 'is minderjarig. Zonder onze goedkeu
ring Ia haar woord ongeldig."
Heel wat guldentjes hebben de buitenlui doen rollen,
tot groot genoegen van de exploitanten der onderschei
dene spellen. Na Hoorn Is de 'AlkmnarsChe kennis
voordieze streken, nog wel zoo belangrijk. In den naas
ten, zoowel als in don verren omtrek, wordt zij niet
gaarne overgeslagen.
EEN HONDERD-EN-TWEE JARIGE.
De oudste ingezetene van Einraen, do heer Gijsbertus
Antcon Meyer, is 102 jatjr geworden. De nog krasse,
flinke oude heer is geboren in. 1813 in het Oost-Friesche
plaatsje Ditzum. In zijn jeugd was hij met zijn broe
der werkzaam in een manufacturen-magazijn te Gro
ningen. In de dagen van den Belgischen opstand moest
hij de ellemant verwisselen met den sabel, want 'n groot
deel van het Nedeiiandsche leger lag toen aan de gren
zen. Uit dienst gekomen, deed hij examen voor kommies
en in 1840 ging hii weer naar de grenzen. Na tot
hoofdkommies opgeklommen te zijn, werd hij in 1878
gepensionneerdook daarna -nam hij nog geen rust.
Over de smokkelarij vertelde do hoer Meyer tijdons
zijn honderdjarig feest verschillende bijzonderheden aan
de „Emmer Courant". Deze oude herinneringen zijn
wel aardig in dozen tijd, nu cok zooveel gesmokkeld
woridt aan de grenzen. Toen hij zijn tweede eeuw in
trad, vertelde hij aam dit blad de volgende anocdote
uit zijn kommtezentyd„Wij lagen aan de grenzen
bij Ter-Apel aan den Leiidijk met z'n tweeën. Er
werd toen verbazend veel gesmokkeld; vooral sterke
drank, dikwijls van 90 a 9o pct.v welke ze in varkens
blazen vervoeiden. Toen wy daar zoo rustig lagen,
zagen wij een hcelen troep smokkelaar de grens over
trekken. Ik telde 25 en "mijn kameraad zelfs 27 mm
Wij begrepen zeer goed, dat deze in don avond of nacht
met hun smokkelwaren zouden terugkomen en natuur
lijk gingen wij wacht houden. Het eene uur na het andere
verliep, maar wie kwam. geen sanokkclaars. Tot over-!
onze kleederen geheel doorweekt waren, maar wij ble
ven waar wij waren. Ten slotte zegt miin kameraad'
,Jk kan niet meer volhouden". „Niet kunnen", z«
ik, ,.'t moet. Zij moeten terugkomen, en zij denkon
natuurlijk, dat met zoo'n regen geen kommies meer in
't veld is Wij bleven waken en tegen 'l ochtendkrieken
werd ons geduld beloond. De heele troep kwam er onbe
zorgd aanzetten, overtuigd dat de kommiezen het veld
wel uit geregend zouden zijn, tot ze plotseling door onze
revolverschoten uit hun onbezorgdheid werden opge
schrikt. Een tweetal, die in gaten terecht kwamen,
tot 'herstel van den Leidijk gegraven, viel ons in han
den en moest z'n smokkellust met gevangenisstraf be
zuren".
Gemengd Nieuws,
OORLOGSVACANTIE.
Slechts velerlei dingen hebben, zoo schrijft een oor
logscorrespondent van het Westelijk front aan de H.
N. Ct.. in den oorlog de aandacht getrokken, en aan niet-
militairen indrukken gegeven van het oorlogvoeren, die
geheel in strijd zijn met de gangbare voorstellingen van
oorlogvoering. Doch dat ireeds van verloden jaar Octo-
ber na de eerste felle slagen, zoowel in het Westen als
In het Oosten, regelmatig een deel van het leger mei
vaeantie gaat, is wel opmerkelijk genoeg om er een
kort woordje aan to wijden. Aan die vaeantie zit meer
vast, dan men oppervlakkig denkt. Allereerst erlangen de
verlofgangers, een onbetwistbare kans op levensbehoud.
De wegzending van hot front, beieekent, gegeven de te
genwoordige manier van oorlogvoeren, een kans tot
ontsnapping aan dood en verminking. Daar de solda
ten cn het kader dit zeer wel weten. E het zaak dat de
legeraanvoerders goed toezien, dat deze va ca mies zonder
aanzien des porsoons worden verleend. Allereerst be
komen die lieden moestal verlof die op de een of andere
manier zich onderscheiden, en terecht; onderen even wed,
die relaties hebben 'in de regeeoïngsbureau's, behoeven
hun verlof tniot to verdienen. Daardoor wordt onder
de militairen natuurlijk ontevredenheid gewekt.
Van plle ooiiogsvacantiegangors geldt evenwel, dal
zij als een soort ooriogspro'paganxiisten optreden bij
do civiele bevolking achter het front. De door hen Ver
kregen omderscheieïingon wekken die navraag naar de
oorzaken dier onderscheiding, cn meermalen is dit een
al te gaarne aangegrepen aanleiding voor den onge
vraagde om van zijn daden te verhalen.
De zucht interessant te zijn kan dan niet altijd wor
den bedwongen. Die verhalen door geridderdon gedaan
wonden dan zoo langzomerliand een roden tot trots voor
de familie on dan volt op heel het dorp een schijnsoltlo
•van den roem dezer heldendaden. Dan maakt zich <lo
provinciale pers, en later de groote pers er meester
van, en vinden allerlei verhalen hun weg naar den
vreemde.
Meermalen viel het mij op, dat, hoe verder Ik van
liet front kwam, de soldaten meer helden leken, en
er zich op lieten voorstaan. Toch dragen de soldaten
niet ,iiln de eerste plaat» Schuld twm 'dit euvel, He! zijn
veeteer d'e familie, cn de kennissen die gaarne een,
held in hun midden willen zien.
Intusschen weikon die vacantJcs niet weinig mee
om stemming te wekken. De gezonde geriddovden moe
ten tevens dienen, oin den indruk dien de verminkten
maken te verzachten.
Er is echter nog een ander gevolg, vin deze oorlogs-
vacanties. Uit dezelfde bron, waaruit de heldenverhalen
te voorschijn komen, komen ook de klachten owr dc
gebroken, en minder aangename toestanden. Van die
soort gegevens maken politici zich meester om hun
parlementaire tegenstanders te .treffen. Degenen die dan
ook de verantwoordelijkheid hebben te dragen voor
het geheel, komen dooi- een en ander wel eens iii minder
aangename positie. Militairen „pursang" lieten zich te
gen mij dan otoK wel eens kennen als- besliste tegen
standers van „frontverlof'In Frankrijk en Engeland
houdt mén dun ook liefst afgekeurde®, en dergel ijken
zOo lang mogelijk geisoleend. Het gaan naar onzijdige
landen van afgekeurden wordt stelselmatig tegengo-
werkt. Een opperofficier zeide mij eens rondweg: „Wie
eenmaal aan het front is, moet er niet dan dood of
als overwinnaar vandaan komen".
Hei klinkt liaid, doch uit militair oogpunt lijkt het
mij juist. Dit standpunt zou kunnen worden ingeno
men bij een veldslagen-oorlog, doch in den huiaigen
oorlog, waar toch bij voortduring de militairen- in voort
durend contact staan mat de burgerij, is hot beslist
onmogelijk to handhaven. Het zijn ook do met verlof
gaande militairen die aan de plaatsen achter het front
dat zsekwe cachet geven, dat ze hebben, die er geld
brengen, die dc plaatsen van vermaak bezoeken, «b
daardoor den Indruk wokkon van ©en normaal opgewekt
lesren. Menige oppervlakkige waarnemer wordt door dien
schijn bedrogen. Maar achter dien schijn, ligt een heel
andere werkelijkheid.
De toelagen die de vrouwen en kindteren van solda
ten ontvangen. Is niet groot Doch voor enkele maanden
zou dc ontbering nog te dragen zijn. Maar nu de oorlog
zoo lang duurt, komt ter een stelselmatige verarming
ook onder diegenen, die tot nu toe .geen feitelijke ar
moede kenden. Ernstige sociologen zien niet zonder on
gerustheid dien toestand aan. Met dit toenemend paupe
risme, gaat ontstemming over den oorlog gepaard, die
het veroorzaakt. Daar groeit de toekomstige „vredes-
kiezer".
Dc toonaangevende politici, die vóór alles wilden
doorvechten, komen niet Sin annmoridlnig met die massa.
De pers ook weinig. Maar wie onder liet wolk leeft, hoort
deze ondcrgeluldon.
Aan het front leefde ik dit oorlogsjaar onder de
soldaten, achter het front onder het volk. AI at Ik b.v.
in goede restaurants, toch bezocht ik eiken dag de goed-
koope gelegenheden. Hier ziet en hoort men de volks
gedachte en den volkswil. En ik geloof, dat als eenmaal
het volk de oogen open gaan. voor dc fouten van zijn
pers, de zaak een ernstig aanzien krijgt. Ik heb dit be
speurd na don val van Antwerpen. Het verlof der sol
daten draagt er toe bij, dat wal do censor poogt te ver
heimelijken toch bekend wordt. Het gaat aoor den
mond der verlofgangers, ven oor tot oor.
PORTUGAL EN ENGELAND.
De Vossischo <Ztg. ontleent aan de Comere della
Sera het bericht, dal Engeland ondcrhM nek-lingen met
Portugal voert over den aankoop van Portugeasch© ar
tillerie, dio behalve in baar gold, zou worden betaald.,
met een opdracht aan generaal Botha om oirde to bren
gen in Portugeesch Afrika, zoodat Portugal daarheen
niet zelf troepen zou behoeven te zenden.
ITALI6 EN TURKIJE.
De berichten uit Italië wijzen er op, dat Italië spoe
dig de diplomatieke betrekkingen met Turkije zal af
breken. De Italiaansche pers is verontwaardigd over de
trouweloosheid van de Turken. Eerst gaven zij aan de
Italiaansche reservisten in Klein-Azië verlof zich in
te schepen, dan trekt het die belofte weer in.
„Voor zoover mij bekend is u niet de voogd van
juffrouw Hanstein." 1
„Maar zij woont in mijn huis."
„Maar ook daarom alleen zal ik uw vrouw tot
onze verloving toestemming vragen."
„Daar kan nooit sprake van zijn."
„Waarom, als ik vragen mag?"-
„Waarom?? Er zijn redenen genoeg! Ilse is te
jong om te trouwen te jong, om 'zelfs te we
ten, wat zij eigenlijk wil."
„Dit laatste geloof ik niet; over het eerste heeft
haar voogd, de oude heer Von Hanstein, 'te beslis
sen, dien ik onmiddellijk zal -schrijven."
„De oude man 'telt niet mee. Hij heeft zich nooit
veel over het lot mijner schoonzuster bekommerd."
„Hij is echter de eenig overgeblevene van haar
familie."
„Wij zijn mijn schoonzuster veel nader. 'Wij zijn
verplicht er voor te waken, dat zij niets overijld
doet."
„Ik wist niet dat eenverloving met mij, een over
ijling kon genoemd 'wordenMijn geldmiddelen zijn
in de beste orde. Ik ben, hoewel niet rijk, dan toch
in staat, een huishouden op te zetten, en juffrouw
Hanstein Is zelfstandig,"
„Dat is zij niet, waar zij onder mijn dak woont,"
„Om verschillende redenen hoop ik, dat dit 'niet
lang -meer het geval zal •zijn.'"
„Wat wilt u daarmee zeggen?"
„U wilt toch zeker wel liever, dat -ik u daarop
niet antwoord, mijnheer Geldern! Als u even na
denk, zult da oorzaak daarvan wel kunnen vinden."
Kurt werd'bleek en rood.
„Ik ben ervan overtuigt, dat'uw vrouw deze ver
loving graag ziet," -nam Ortzin na aan pauze weer
hat woord., „En allean zij kan, buiten dan voogd,
hiervoor in aanmerking komen. Uwe betrekkingen
tot Juffrouw Hanstein zijn toch slechts losjes."
„"Denkt u? Sedert bijna aan jaar leeft zij nu bij
ons."
„ik heb reeds gezegd, dat boa eerder deze toe
stand eon einde neemt, dae te liever -tal hat mij
Bekendmakingen.
POSTVERKEER MET BELGIö.
Dc Burgemeester der Gemeente Schagen brengt ter al
gemeen© kennis, dat In het postverkeer tusschen Neder
land en de Belgische gemeenten Brussel, Luik, Verviers.
Antwerpen, Hasselt en Welckenraedt, wat do drie
eerstgenoemde betreft met inbegrip van voorsteden cn
aanliggende plaatsen in het vervolg sleohts brief
kaarten zullen worden toegelaten. Handelsberichten kun
nen per brief worden overgebracht, mits zij niet meer
dan twee bladzijden va® gewoon formaat beslaan en
duidelijk leesbaar zijn geschreven.
Hetzelfde geldt voor oriefwisseling tusschen genoem
de Belgische plaatsen en in Nederland geïnterneerde
militairen en burgers, die ook postwissels kunnen ver
zenden en ontvangen.
Het brievenvcivoor voor Belgische soldaten geschiedt
kosteloos.
Brieven, die aan vorenstaande voorschriften met vol
doen, worden niet verzonden; zij worden aan de af
zenders geretourneerd.
Schagen, den 18 Augustus 1915.
De Burgemeester vo-ornoemd,
J. P. W. YAN DOORN,
Reclames.
Ja, indien gij waterzuchtige zwellingen rond de
oogen, in do enkels of polsen hebt; indien gij voort
durende aandrang tot urineloozing, bezinksel in het
water, brandei-igc pijn bij do loozing hebt; indien
uw slaap verstoord fs on. gij: ieder on morgen vermoeid
opstaat; indien gij stekende pijn. in de® rug en de
léndenen hcl>t of meumalischo pijnen 'In de ledematen;
ischias, rdwjumntiek, jicht, steen, uromllo kunnen dc
gevolgen ervan zijn.
Fostcr's Rugpij® Nieren Pilletn genezen tater- en blttas-
kwalen, doordat zij! de zwakke of zieke nieren genezen
on versterken, «m haar zoodoende in staat stellen om
haar gewichtig werk, het filtreer en van het bloed, be
hoorlijk te verrichten. Uw leven liangt van uw "nieren
af, want iedere .drie minuten, dog en nachtv wordt
het bloed door do nieren govoerd. Haar te verwaarloozen
is gevaarlijk, doch indien gij haar gezond houdt, houden
zij u gezond. Fostcr's Rugpijn Nieren Pillen zullen
dit voor u doe® e® haar genezen indien zij ziek zijn.
Te Schagen verkrijgbaar bfj J
Rotgans, Drogisterij ,,Het Witte
Kruis", Molenstraat 0 14. Toe.
zending gosohfodt franco na ont.
vangst van po-twissol k fl .75 voor
één, of flO.— voor zes doozen.
Eischt ae echte Foster's Rug
pijn Nieren Pillen, weigert elke
doos, dio niet voorzien is ven
nevenstaand handelsmerk.
zijn. Ik wensoh, dat Hse, zoodra onze verloving pu
bliek is, naar mijn familie gaat en daar blijft tot
onze bruiloft plaats Treeft/'
„Prachtig uitgedacht! Yoorloopig is er echter van
geen verloving sprake. Voor dat de toestemming niet
verleend is, mcogt u daar zelfs niet over spreken."
„Dat weet ik. Ik zal ook dadelijk de noodig* stap
pen doen."
„Om u omtrent Hsr/g vermogen te vergewissen?"
Het bloed steeg den jongen officier naar -de wan
gen. „Deze opmerking is zeer overbodig-. Ik heb al-
re.eds gezegd, dat ik zelf in staat'ben om een huis
houden in te_richten. Alle vragen die daarop be
trekking hebben, zal ik den voogd beantwoorden."
„Ik mag u echter wel verzoeken, uwe bezoeken
aan mijn huis tot dat oogenblik, dat de verloving
publiek wordt, 'uit te stellen I"
„Het recht, om mijn komen naar hier te verbid
den, hebt u, mijnbeer Geldern. In dit geval zal ik
Ilse verzoeken, zoodra mogelijk naar mijn ouderB
te vertrekken."
De.zj wending in het gesprek was Kurt zeer on
aangenaam. Hij beet zich -op de lippen en trachtte
den indruk daarvan wat te verzachten. „Ik verzoek
u, mijn woorden niet zoo hatelijk op te vatten. Ik
wil alleen 'voorkomen, dat mijn schoonzuster ge-
compromiteerd wordt voor het geval van - haar
verloving niets of tenminste in langen tijd nog
niets komt."
„Dit geval is ondenkbaar."
„Dat is-nog'zoo zeker niet. Dc voogd kon-even
goed als wij, met zijn -'antwoord aarzelen en do
toestemming verschuiven. Ik heb er niets tegen,
dat u bij ons komt, mijnheer Ortzin, maar -dan zoo
als anders als -gast niet als Ilse's verloofde,
tot de toestemming is verkregen en de verloving
publiek gemaakt mag worden."
m
Wordt vervolgd.
