llpitii. Nims- ZATERDAG 16 OCTOBER 1915. 58ste Jaarg aag. No. 5678. UitgeversTRAPMAN Co. EERSTE BLAD. Teleurstellinq, Binnenlandsch Nieuws. SCHAËER COURANT. Dit blad verschijnt viermaal per week: Dinsdag, Woensdag, Donderdag en Zaterdag. Bij inzending tot 's morgeus 9 nre wor- en ADVERT ENTTEN" in het eerst uitkomend nummer geplaatst. SCHADEN, LAAN D 5. Int. Teleph. No. 20. Prijs per 3 maanden f 0.85 per post f 1.-. Losse nummers 5 eent ADVERTENTIEN van 1 tot 6 regels met inbegip van bowijsno. f 0.35, iedere regel meer 6 ot. Groote lett. worden naar plaatsr. berek Dit nummer bestaat uit 3 bladen. DOOR JEANNE REYNEKE VAN STUWE. Ada kwam binnen, met in haar hand 'een paar rozen, die zij dien middag bij het Tuinfeest wou dragen. Hij keek op van zijn courant, die hij na de lunch nog las, en zag haar aan, met een onwille- keurig-kritischen blik. Wat .zeg zij er goed uit, zoo jong en frisoh, wat had dij aardige manierenZij keek zacht en, lief, 'dat was zij ook, maar zij h. d óok haar wil... Wat zou zij er wel van denken, dat hij... van plan was... van plan was? neen... 'ver langde... haai' een stiefmoeder to geven, clie niet voel oi-dor was dan Zijzelf?... Maar er was geert h;>.ast hij, haar dit te vertellen: hij wist immers niets... nog niets.... 'k Ga me klecdem, -Papa... Goed... zei hij, vaag. Hij bleef zitten, toen. zij was heengegaan, mot zijn sigaar tusschen de vingers, peinzend over de- gedachten, die zoo even. in hem opgekomen waren. Wat zou zij zeggen... Wat zou zij doen... als zijn wensch eens werd vervuld?... Zou zij het huis uit gaan?... omdat een ander 'dan zij mi het bestuur daarover moest voeren... of zou zij zich schik ken... Bertha tegeJmoet gaan met vriendschap... zich verheugen in het geluk van haar vader?... Geluk... was hot geluk voor hem? zou het geluk voor hem zijn... het lichtrijko, levende, warme ge luk, dat hij verwachtte, waai' %ij op hoopte, nu in zijn ziel weer een jeugd was ontbloeid, met kracht en hartstochtelijk verlangen?... Was het wijs, was het goed, opeens de koude en 'de onverschilligheid, waarin hij zbolang had geleefd, te verbreken, om weer te voelen, 'te verwachten, te hopen?... Was, wat hij wilde, een verstandige -daad... ver standig voor haar... voor zijn dochter... voor hém?... Was het verstandig.-, -'of dwaas... dat hij opnieuw wilde trouwen... en trouwen, 'met een twintig jaar jongere vrouw?... Had hij haar lief... zóó lief, dat hij om harent wil zijn heele, nu reeds zoo lange jaren in volko men rust gevoerde levenswijze zou kunnen veran deren... misschien van zijn dochter moest scheiden... en had hij haar lief, zóó lief, dat hij wist, zeker wist: haar gelukkig te kunnen maken,?... Hij had haar lief.... zij bekóordo .hem door haar gratie, haar geest... maar was zijn bedaard over wegen, zijn nuchter-koel bepeinzen van 'zijn voor nemen niet het bewijs, dat hij haar niet liefhad, met dien vol-warmen, hartstochtelijken gloed, die wilde, willende passie, die hij zoo gaarne in zichzelf wou ontdekken?... Dat hij haar niet liefhad in een jong, zich volkomen overgevend verlangen... maar kalm, beredeneerd, met een genegenheid, geëvenreüigd aan zijn karakter, zijn jaren, en op een koele, verstan delijke zelfzucht gegrond?... En als dit zoo was, zou hij haar dan.ooit kunn.en loeren te houden van hen», wat zij nu niet... nu .nog niet deed?... Zou er dan kans-zijn voor hem, dat zij zijn aanzoek gehoor gaf, omdat zij begreep, dat zij daardoor geluk vinden zou?... Was- het 'n,iot beter, veiliger,hij, op zijn leef tijd, met zijn positie, kon zich toch niet meer bloot stellen aan de mogelijkheid te worden afgewezen, zich, nu niemand n.og iets wist, nog iets vermoedde, to dwingen, zijn wensch te 'laten, varen, en voort te blijven leven, in zijn strakke, gesloten eenzaamheid, waarin geen smart hem bereikte?.-. Geen smart, maav ook geen -gelukIn koude, doode rust gingen zijn dagen voorbij; onbewogen zag hij ze korren en gaan. geen enkele omstandig heid maakte ze belangrijk vobr hom... alles was dof en leeg om hein heen. hij voélde geen noodzaak tot leven... Hij had zijn dochter, en hij hield van, haar maar hij wis' het wel: 'zoodra zich een huwelijk voordeed naar haar keuzei, zou zij geen oogenblik aarzelen hem te verlaten, en Ook hij zou het na tuurlijk vinden, dat zij ging, en niet treuren om haar vertrek. Hij kon niet hegrijpen, dat hij al de j'arem naden dood zijnpr vroüw, gelaten en kalm, dien toestand van alleen-zijn, van verveling en dofheid had ver dragen. Dat hij' nooit eens getracht had naar een verandering, naar een vervroolijking van zijn huis, dat hij maar doorgegaan was, in den centoni- gon, onbolangrijken, slepend en gang van. zijn leven- en de pijn van 'dat nuttelooze, leege bestaan nooit, nóóit had gevoeld- Maar eigenlijk wist hij het wel, .dat hij nooit zoo, als tegenwoordig,-over zijn bestaan had gedacht, dat hij in werkelijke, niet gewilde, lijdzaamheid zijn leven doorleefde... Maar nu opeens, zonvol ,en hel, een nieuwe toekomst zich 'voor hem had openge broken, nu kon hij niet langer 'berusten, in apati- ech e onverschilligheid, nu wilde hij meer .van het leven, dan dit ongevoelig-lustelooze,-starre do^gaaai van zijn dagen— Nu was hij opeens weer, ontwaakt tot verlangens, 'die hij niet. meer in zichzelf had vermoed, van wenschen, waarover zijn 'koel ver stand zich verbaasde. Maar nu hot zoo was, -nu hij zich eenmaal had toegestaan, zich voor te stellen, hoe anders zijn leven kon zijn, nu kon hij, nu wildé hij niet meer terug... Hij stond op, wierp zijn sigaar .in de koperen schaal, en ging naar züjn kleedkamer. In het rijtuig zat Ada opgewekt te praten, maar hij antwoordde niets, hij luisterde nauwelijks; hij dacht aldoor over 'een vraag, die hij haar wilde doen, en hoe hij die het 'best inkleed en kon. Als inleiding zei hij eenige onbeduidende dingen, vroeg haar oordeel over dezen en genen, toen: i Hoe vindt je Bertha van Velzen? zei hij. Och zoo, 'k weet njet, Papa. Haar dadelijk koele, 'afwerende toon trof hem scherp; een oogenblik dafcht hij: zou-zij allés heb ben begrepen? Maar dit was onmogelijk, dit kon niet, met do hem eigen, gereserveerdheid en voor zichtige kalmte van een man, die 'zich niet meer aan een échec wagen wil had hij Bertha nooit eeni ge voorkeur getoond; hij wilde liever, door te wach ten,- zeker weten, hoe zijn verlangen zou worden opgenomen. Maar wat was .er dan? Bestond er éen toevallige antipathie tusschen Ada en haar? Dat ook zou hij graag willen weten, om daarnaar zijn ge dragslijn te kunnen trekken. Of vergiste hij 1 zich misschien ldoor zijn al te groóte gevoeligheid op dit punt?... Hoe dat? vroeg hij. Is ze niet aardig? Ik kón d'r niet, Papa, ik ga niet niet d'r om, mees* dan heel -oppervlakkig... Ze is hed mooi, dat's waar, maar... Zij zweeg, en hij durfde er niet verder op aan te dringen, dat zij haar meening verduidelijken zou, uit vrees van een te groote belangstelling te verraden.' Hij kreeg niet den indruk, dat zij minder gunstig oordeelde om hém, was dit zoo, dan ziou zij be daarder, maar ook directer geantwoord 'hebben—. nu was hét, of haar verstand Bertha waardeerde, terwijl haar gevoel daarmee streed... Hij moest (maar afwachten; alles zou zich wel verklaren, als het oogenblik aan-was gebroken,.... Zij waren aangekomen,; en 'in de drukte van het groeten wisselen, het Vluchtige praten met voorbij komende kennissen, verloor -hij zijn gedachten, en was niet in staan ze logisch verder te denken. Op de groote grasvelden, door de lanen, over de paden, bewogen zich de gasten in een wisselend, kleurrijk gewoel; en door de heldere lucht klonken de stem men en het luchtig gelach, met lustige, "lichte ge luiden. De zon straalde neer, in over-rijken, warm- diepon gloed, on fonkeide over dei gladde geblaerten der boomen en over het kortegehalmd, zacht-glan- zend gras. En in den kleinen vijver spraakten en spatten de schijnsels der zon, als levende, helle juweelen. Zijn blik volgde Bertha's gestalte, waarheen zij ging; hij bewonderde'haai', om haar veerkraehtigen tred, haai* mooie, gebaren, haar jelastische bewegin gen; hij vond haar -ztoo mooi niet haar jong-ronld gezicht, haar 'klaar-stralende oogen, haai- warm- rooden mond... en haar lach doordrong he-m, met een vreemd-weelderige vreugd. Hij keek naak haar, en bij voelde het diep; hij had haar lief— en als hij haar niet in zijn toekomst mocht weten, zoU zijn verder leven in kilte'en leegte'vergaan- Zij stond cp een -grasperk, en speelde, met een ander meisje, een jeu de gr Ace. De .degens kruisten zich in baar slanke handen, de ringen vlogen, en keerden weer, 'en zij verhief "haar armen, -en liet ze zinken, zij strekte haar Vol-ranke leden, in een voortdurend, gratierijk Jspel, Toen stortte een der ringen ver-weg uit de baan, 'een jongmensch bracht baar dien terug, en gaf hem haar in de hand, en zij nam hem aan, met een lach en .een blik, even beteekenisvol''en warm-als de zijne. I-Iij wendde zich af; met eon-scherpen schok kwam het besef in bom op, 'dat hij een dwaas was ■'ge weest, om ooit, ooit te gelooven, dat zij hem, -"hém zou kunnen verkiezen. Wlaar was zijn wereldseh in zicht, zijn begrip van'het leven geweest, toen hij niet begreep, dat zij al iemand van haar eigen jaren kon hebben lief-gekregen... en dat zij toch nooit hem: een weduwnaar,'niet jong, en met een groote dochter, zou hebben aangenomen. Wat baatte 'heen zijn mooie positie, zijn fortuin... hij had het immers niet kunnen dragen, 'als zij om geen andere reden dan om deze zijn vrouw wilde worden.... Zij had hem niet lief... zij hield van een ander... maar toch, nooit, zou zij zijn liefde beantwoord hebben, hij wist dit nu wél... 1 Hij dacht er niet over, of hij zich 'ook vergissen kon; of wat hij gezien had, misschien slechte een onbeduidende flirt was geweest... opeens had zich de nuchter-wreede werkelijkheid aan hem geopenbaard, en hij moest daarin-berusten,. Maar nu eerst voelde hij, hoe echt hij haar'had liefgehad,-en hoeveel het hom kostte, zich opeens 'alle verwachte vreugde, alle hoop te ontzeggen... Hij Hen door no lanen, 'alleen, met-gebogen hoofd. Ver at klonken, de stemmen, en.hij verbeeldde zich het vrc.ohjk gewoel, •«dankbaar daar een oogenblik van verwijderd te zijn. Hier stoorde'hem niemand, geen der gasten dwaalde ooit zoo ver Hveg van het huis. en in de eenzaamheid kon hij trachten zijn gedachten tot kalmte !e dwingen en 'zijn rust te herwinnen, Maar de ontroering deed zijn hart nog kloppen met fellere slagen; hij -zag haar weer, zooals zij daar stond, op het grasperk, 'haar 3lanke, lenige le den bewegend, in snelle wendingen en gratievolle gebaren, met haar vroolijk, -'expressief, hoog-opgo- heven gelaat, en hoe zij, met behendige kracht de ringen wierp en weer ving... Hij bracht de hand'voor zijn oogen. Hoe vreemd was het toch, hoe. overdreven, "hoe dwaas, dat hij zoo'n smart voelen kon... nu hij niets anders dan een inwendige,-vluchtige teleurstelling leed... Nu hem niets anders dan een vage -'hoop was -ontgaan, een zóó vage, dat hij nauwelijks wist, of het wel hoop was geweest— Hij bezag zichzelf altijd met zoo eeu objectieven, nauwkéurigen, rustieren blik, dat hij zich nooit in sentimentecle toegeeflijkheid toegestaan had, zich als'een zekerheid voor te stel len een volkomen toekomstig -geluk. Hij had steeds geweifeld, geaarzeld, gevreesd... nooit had hij zich blij durven indenken in de 'mogelijkheid eener -ver vulling van zijn liefste verlangen... En,nu, toch, on danks zijn bedaarde beschouwingen, óndanks zijn koele gedachten, leed hij, voelde hij zich bezwaard en bedroefd— ofschoon zijn verstand hem het recht op droefheid ontzeê... 1 Hij wilde er nu niet meer 'over denken, 'dat hij ooit wenschen gekoesterd had, die niet tot vervul ling kwamen; hij moest het voelen, alsof hij ze nooit met zich om had gedragen... Maar hij be greep wel, ook al moest hij dit zwakheid noemen, dat hij dit niet kon... nu nog niet... Hij moest terug naar het gezelschap. Men zou hem missen, gevolgtrekkingen maken, en hij voelde zich nog te inwendig bewogen, om licht glimla chend en kalm, op misschien niets bdeoelende sohert sen in teg aan. j Hij sloeg den terugweg in; zich onderzoekende, of hij weer normaal en bedaard kon zijn. Hij liep langzaam, zich dwingend te peinzen over een belang van den dag, totdat hij zich in staat wist, weer gewoon te zijn en te 'spreken. Maar plotseling stond hij stil, een ontroerende schrik verwoestte zijn gemaakte bedaardheidzijn slapen klopten, zijn 'handen klemden zich onwille keurig ineen; hij had-haar gézien in de stille, don kere koelte van een verdere laan; -zij liep gearmd met aën jongen man, die haar den ring had ge bracht, en hun hoofden hadden zich elkander toe gebogen in het zacht, -vertrouwelijk gesprek... Hij voelde zich beven, nóg was zijn 'kracht niet voldoende teruggekeerd, om hem alles in kalmte te doen verdragen. Hij zuchtte; hij-wist niet, waarheen hij moest gaan; hij wendde zich af, 'om dat, wat hem pijnigde, niet meer te zien, en toon hij zich omkeerde, stond hij opeens voor zijn dochter. Maar zij lett© niet op hem; zij keek in dezelfde richting als hij, met een strakken, 'smartvollen trek op het anders zoo vfcoolijk gezicht. Hij begreep hét niet, had zij hem gevolgd?... en hij dwong zich te vragen: Ada... hoe kom je hier... waarom ben je— alleen? Zij ontstelde, en 'sloeg haar -oogen neer Ik... ik— ach, laat me, Papa... Eén oogenblik dacht hij, dat zij verlegen was, om dat zij zijn geheim had geraden. Maar opeens flitste de waarheid 'door hem heen; -'zij wist niets van hém, zij dacht niet aan hém... Omdat zij dezelfdê smart leed als 'hij... zij had hem lief, dien jongen man, die daar 'liep, gearmd 'met één ander.... 'n Deernis kwam in hem op, zóó groot, dal- hij in een oogwenk zijn eigen droefheid 'vergat. Hij nam haar zwijgend, troostend, bij den arm, en leidde haai- weg. En gewillig volgde 'zij hem. Hij velde het als een onbescheidenheid, dat hij haar lijden kende, en zij het zijne niet... En hij dacht erover, of het niet -eerlijker, gevoeliger zou zijn, haar alles van zichzelf te bekennen... Maar hij kon niet... hij kón haar üiet troosten ten koste van zichzelf. Hij had medelijden met haar, en hij toon de dit, maar 'zijn eigen verdriet bleef verstard in zijn mannelijkheid. N. 'R. Ct. LANGEDIJK. De afdeéling Langedijk der S.D.A.P. heeft beslo ten aan do gemeentebesturen .te verzoeken goed koop e cokes te 'willen leveren aan de inwoners met een loongrens beneden f 700. Voor het eerst is dit jaar aan den Langedijk de wisse'houw op vrij uitgebreide schaal toegepast. Over 't algemeen zijn de bouwers tevreden over de opbrengst. Vooral veel haver was geteeld. Deze wis selbouw was noodig om te trachten de keelziekten uit te roeien. De gunstige opbrengst 'zal wel aan leiding wezen, dat met;deze wisselteelt wordtj door gegaan. Bij een 'gisteren gehouden verkooping van bouwland en wojonhuizen, werd het land tot f 109 per snees verkocht, terwijl alle huizen werden in gehouden, daar een te lage 'prijs geboden "werd. Een drukke handel in uien wordt thans aan den Langedijk gedreven. Menschen, die nooit uien kochten, hebben dit nu gedaan, vooral in do hoop, dat zij nog veel duurder zullen worden. Er worden er reeds voor 'prijzen tot f 7.80 verkocht. Door gebrek aan de noodige wagons, lijdt de handel wel eenige vertraging. Intusschen heeft het 'gedeelte^ lijke uitvoerverbod geen 'nadeeligen invloed gehad. Een bouwer te Zuidscharwoude maakte van een vijfde HA f 1000! heerhlgowaard. In de algemeene vergadering der afdeeling van den Bond voor Staatspensionneering, werden tot af gevaardigden voor de a.s. FederatieVergaderiug te Schagen - -.gewezen de beeren P. Smit en G. Mark land vrij mandaat ontvingen. De rekening over 1914 wees een batig salüb .apn van f 10.31%. Met het oog op de duurte dér levensmiddelen, werd besloten do contributie voor 1915 op 35 cents te stellen, voor man en vtouw samen op 50 cents. Voorts werd besloten in. den loop van December een propaganda-a-w;d te' 'houden, waarvan de re geling werd opgedragen aan het bestuur. KAAS AANVOEREN EN PRIJZEN. Een vergelijking van de aanvoeren op'de Hoorn- scbe kaasmarkt en co prijzen daar besteed, in 't aeixie kwartaal van 1914 en J1915, leert, dat in 't 3e kwartaal i91-i ;warén aangevoerd 109 'stapels kleine fabrieksbaas wegende 200804 KG. wet een gemiddelden prijs van f 28.31 6n in 't 3e kwartaal 1915 .297 stapels wegende 405181 KG„ met een ge middelden prijs van 'f 53.29, of 128 stapels wegend© 204377 KG. jmeer, terwijl de 'middeiprijs f 24.98 hooger was. Verder werden 'in het '3e kwartaal 1914 aange voerd 795 stapels kleine boerenkaas, wegende to taal 228160 -KG, met eon middeiprijs van f 29.81 en in 't 3e kwartaal 1915 1091 stapels wegende 324587 KG., middeiprijs f 53.50, Of 296 (stapels, wegende 96427 KG. meer, terwijl 'do middeiprijs f 23.69 koö- ger was. Van de commissiekaas bedroeg in het >3e kwar taal 1614 do aanvoer 788 stapels, wegende 241146 KG., middeiprijs f 28.G9 lea in 't derde kwartaal 1915 1047 stapels, wegende 330584 KG., met een gemiddelden prijs van f 51.93, 'of 259 stapels, we gende 89438 KG. meer, terwijl de middeiprijs f23.24 hooger 'was. In 't 3e kwartaal 1915 werden 'totaal 695 stapels wegende 402351 KG. meer aangevoerd dan 'in het 3e kwartaal 1914. EEN GIFT VAN f 7000. De Minister van Financiën maakt 'bekend, dat door een inwoonster van -'s-Gravenhage aan den Staat der Nederlanden ten .geschenke zijn gegeven zeven schuldbekentenissen van -f 1000, in de 5 pCts. vrijwillige Staatslening 1914, met alle daarbij be- hoorende nog niet verschenen coupons, als tege moetkoming in de door het Rijk gedane -buitenge wone uitgaven ten gevolge van de bijzondere tijds omstandigheden. St.-Ct. brutale inbraak met diefstal. Gisternacht te onevgeer 3 uur had een brutale in braak plaats in het rijwielmagazijn van de firma wed. Vleeschhouwer te Weesp. Door het forceeren van een '-aam en een deur hebben de dieven, die goed mef- de situatie moesten békend zijn, zich toe gang verschaft en namen zij den geheqlen voorraad banden benevens nieuwe .rijwielen mede. Bij hun terugkeer werden zij met hun buit door de surVeil- leerendo politie verrast. Geen uitweg ziende wier pen zij al het gestolene weg en maakten zich ijlings uit de voeten in de richting Amsterdam. Het mocht nog niet gelukken de daders op het spoor'to komen. Het zijn een paar jonge mannen van ongeveer 22 jaar. twee menschen verdronken. Uit Roozendaal: De machine van'een tram der Ztüd-Nod. Stoom trammaatschappij is te water geraakt. Daarbij zijn de machinist Cappelle en de stoker Groen verdron ken. Nadc meldt men:: Toen de tram te Stempersgat aankwam, .was het weer zeer 'mistig. De signalen stonden op onveilig, daar de brug open was om een bietenschip door te' laten. De manufacturenhandelaar P. de Jong uit Gaste' stond met paard en -kar ook te wachten. Deze zag de team aankomen, doch dacht, dat hij wel stoppen zou. Of nu door het zeer mistige weer de. machinist de onveilige signalen niet bemerkt heeft of de brug wachter nalatig is geweest in het'geven van bizon- dere seinen, va't tót heden niet. te zeggen. De tram reed met een tamelijke vaart de brug op, duwde paard en kar 'van Do 'Jong do rivier in, terwijl de machine oveneens in, de 'rivier stortte. «'Gelukkig brak de koppeling tusschen den bagagewagon .en de personenrijtuigen, zoodat de laatste op dc rails ble ven en ook de inzittende geen letsel 'ondervonden. De machinist en de stoker waren echter mede in de rivier gestort. 'De Jong -uit Gastel is er ze'f zonder ongelukken afgekomen. Het verkeer was geheel gestremd. smokkelen. Te Rotterdam (Feyenoord) is een wagon aange houden, die aangbgéven was als te .bevatten kunst zandsteen. Bij nader onderzoek bleek do inhoud ben zine te zijn. Oogenschijnlijk leken hét stukken zand steen, doch inderdaad waren, het slechts omhulsels, die bussen. met benzin© bevatten. De -partij was voor Duitschland besteimd. vergiftiging door vleèsch? Als aanvulling van het Donderdag geplaatste be richt over do ongesteldheid der soldaten van het fort te Hoofddorp, kan de correspondent -van het Hdbld. nog mededeelen, dat de diarrheé-verschijn- selen zich met vrij groote tussëhenpoozen drieanaal hebben voorgedaan, telkenmale na.gebruik van bet vleeseh. Een soldaat van het garnizoen, die in het fort alleen maar een stukje vleeseh nuttigde, is ook denzelfden nacht als de manschappen van het fort ongesteld geweest. Israëlieten, die het eten niét hebben genuttigd, hebben in 't geheel geen diarrhee gehad. De ziekteverschijnselen'waren blijkbaar niet van ernstigen aard, want geen der manschappen heeft zich 's morgens'yoor het ziekenrapport aangemeld. Allen hebben den gewonen dienst weer meegemaakt. Het vlocsch 'wordt niet via Abcoude, doch van Amsterdam via Koudekerk© naar de forten gelegen te Hoofddorp, 'Aalsmeer en Kudelstaart verzonden. Bij de manschappen in de beide'laatstgenoemde for ten hebben zich blijkbaar na 't gebruik van 'tvleescl geen ziekteverschijnselen voorgedaan.' Het vleeseh draagt steeds een stempel. De koeien moeten, naar we vernamen, -onder militair toezicht toezicht worden geslacht. De slager mag 1/5 been leveren, zoodat voor 1 pond vleeseh zonder been 61 cent wordt betaald.' Vele soldaten vinden het vleeseh van slechte qua- Iiteit en hebben daarover dan ook reeds geklapgti, echter zonder gevolg.I Door de bevoegde autoriteiten 'werdén de "faeca- liën ter onderzoek naar /Vinsterdam opgeztonde-p. mteringerwaard. Vrijdagavond verg.iderde de 'afdeeling Wieringer- waard van den Bond voor Staatspensionneerteg, on der leiding van den heet H. «Lampers. Ondanks de vriendelijke uitnoodiging op de convocatie, om zoo veel mogelijk ter vergadering te kotoen, waren toch maar 16 personen aanwezig. Na met een gepast woord de bijeenkomst te hebben geopend, werden do notulen door den secretaris, 'den heer Kok voorge lezen, welke ouder dankzegging worden goedgekeurd. De 'heer E. -Vos brengt als afgevaardigde een uitgebreid.cn duidelijk verslag uitvan de gehouden algemeene vergader:;-g te .Amsterdam. In verband met dit verslag wordt nog door-voorzitter medege deeld, dat de zaak der federatie Scbagen in handen is gesteld van het Dageiijksch Bestuur der .Hoofd- veree inging. Eenige ingekomen stukken worden voorgelézen w.o.'een schrijven van de vereeniging Vrije Liefda digheid, waarin wordt medegedeeld de netto op brengst van een te gfcven uitvoering door de propa- anda-club, op de door den Bond voor Steatspension- neering gestelde voorwaarden niet wenscht te' accep teeren. Er werd nl. als voorwaarde gesteld, dat Lief dadigheid een extra-bedeeliDg daarvan zou hóuden en verslag uitbrengen aan den Bonn voor Staatepen- sionneering. Er werd nu na 'eenige discussie beslo ten zelf 't beheer over de gelden te houden en een commissie te benoemen om de bedeeling zoo goed mogelijk te doen. Op voorstel van den heer -Sijbrands wordt goed gevonden, dat deze commissie zal bestaan uit twee leden van de afdeeling en twee der propaganda-club, die dan met hun vieren een voorzitter zullen kie zen. Tot stemming overgaande worden gekozen de heeron 'J. E. Vos, -'H. Sijbrands, K. Mosk en A. Woertenburg. Volgt behandeling van den beschrijvingsbrief der federatie Schagen. Over 'punt 6 (voorstel afdeeling Helder), outspon zich nog al eenige vdiscussie. De vergadering ia van oordeel dat uitbreiding van het federatiebestuur wel gewenschfc is, doch dat .voor zitter, secretaris en penningmeester steeds herkies baar zijn. (Do afdeeJicg Helder wil ook deze jaar lijks doen aftreden.) En dan wil de vergadering de kosten, voortvloeiende uit het bijwonen der Verga- deringc® niet laten betalen door de afdeeling en, doch door de federatie. Wil de afdeeling .Helder baar voorstel in dien geest wijzigen, dan kan er mee worden ingestemd, terwijl anders, afgevaardigde op gedragen wordt om tegen te stemmen. De punten 7, 8 en 6 zal afgevaardigde vóór s te tu it en, terwijl voor do overige punten at ij mandaat wordt 'gegeven. Voor dat tot de rondvraag wordt 'overgegaan, worden tot leden eener commissie tot het nazien der rekening aangewezen dc heeren K Zijp en.J. E. Vos. Voorzitter deelt "nog mede, dat do eerste uit voeringen zullen worden gehouden op 9 en 12 De cember. Opgevoerd zulten worden: ..Vergeet me met," tooneelspel in 3 bedaijven en '„Lot's Huis vrouw", kluchtspel in 2 bedrijven. Do wensch wordt

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Schager Courant | 1915 | | pagina 1