on hulp zou worden'verleend.
Na bet doorbrengen, van een bangen pacht, door
de hooge zeeën, welke over het schip sloegen, kwam
Zondagmorgen tegen 5 uur redding opdagen. De mo-
toi reddingboot „Brandaxis" was van Terschelling
uitgeloopon en vroeg, op de plaats des onheils ge
komen, of de bemanning het vaartuig wilde verlaten,
waarop door den schipper ontkennend geantwoord
werd. Niettemin bleef de „Rrantiaris" in de onmid
dellijke nabijheid. Toen de toestand zeer kritiek
werd, wenschte de bemanning, behalve de schipper,
stuurman en machinist, het schip te 'verlaten on
ging in de reddingboot over. Door de hoogo zee werd
de/e chter weggegooid, doch kwam andermaal te
rug. De bemanning drong er op aan dat de drie
achtergeblevenen, daar de kans op schipbreuk al
grooter werd, eveneens zouden overkomen. Toen is
de machinist gegaan, schipper en stuurman achter
latend. Na weer weggeslagen te zijn, kwam de re<l-
dingboot ten dorden male terug en besloot schipper
Zwart'en zijn stuurman, door den boogen nood er
toe gedwongen, den trawler Jte verlaten. Op do
„Brandaris", waar men „zich uiterst 'ingespannen
l i ad, mocht men zich dus verheugen de gwhaole be
manning gered te hebben.
In Terschelling aangekomen, trachtte de schip
per sieepboothulp te krijgen en voer toen, verge
zeld van den stuurman en den machinist, met de
sleepboot „Neptunus" uil om pogingen aan te wen
den om het schip en de '"kostbare lading visch t,e
borgen. Inmiddels was .het weer veel heter en Jde
zee kalmer geworden, terwijl de buien aanmerke
lijk afnamen. Met de vlet van de sleepboot kwam
men op den trawler over en maakte den sleeptros
vast, waarna de reis naar Terschelling werd aange
vangen. Na aldaar Zondagmiddag Te zijn binnen
gesleept, nam men de noodige steenkolen in en zette
de reis naar IJ muiden voort, om aldaar de lading
visch ter markt te brengen 'en weer voor een vol
gende reis uitgerust te worden.
AANGESPOELD.
Op het Domburgsche strand heeft de zee weer
rare dingen aangespoeld, een soort van bussen met
een ijzeren sluiting, zoo ongeveer als aan sterrliseer-
flesschen. Ze bleken bij opening gevuld te zijn met
oen vaste zwarte stof, die, als ze met water weid
besproeid, ging knetteren, en vonken en een gas los
liet, dat veel naar aoetyloengas rook. liet, spreekt
vjuvzelJ', dat sommigen 'van dat rare goedje 'n beetje
schuw waren, maar - andoren bemachtigden om i
meer bussen (ongeveer ter grootte van een carhid-
bus) of doelen -van don inhoud. Zoo wisten ook de
Jeugdige Domburgers hun 'handen en zakken ge
vuld te krijgen en voldeden aan hun chemischen on-
derzoekingsluat, door proeven 'te nemen aan het
strand of onder 'een pomp. Nu en dan 'deden zich
kleine ontploffingen voor en vlogen soms stukjes
do knapen van de hand en men kon in Domburg de
carhidlucht ruiken. Met welke stof men hier te
doen had en watWOOr njpteriaal, konden ook beter
ingewijden niet„zeggen.
Nog is bewesten Domburg in letterlijken zin door
do militairen in tie wacht gesleept een puntig uit-
loopend tonnetje van hout, ook met zoo'n sluiting.
Dit heeft een lengte-as 'van ongeveer een oude el
en een dwarse doórsnoè—middellijn van zoowat 30
centimeter. Mfctó. CL
LANDWEER LICHTING 1901).
Do dienstplichtigen der 'landweer behoorende tot
do landweérllchting 1000, zullen omstreeks 20 Decejn-
bf aanstaande met voorloopig (klein) verlof naar
huis worden gezonden, geheel op donzelfden voet
als 25 November aanstaande"met de landweérllch
ting 1808 zal geschieden.
ONTVLUCHTE ENGBLSCftE OFFICIEREN.
Woensdagavond ongeveer half elf wei-den, uit fort
Wieriokerschans bij'Bodegraven tweo Engelscho of
ficieren vermist. Patrouilles van Bodegraven >en van
't (loudsohe wielrijdorsdepot.trokken op onderzoek
uit. Donderdagmorgen tegen half elf werden op den
straatweg nabij Gouda-llottórdam de vluchtelingen
ontdekt. Onder gewapend geleide werden 'ze naar 't
postkantoor te Gouda overgebracht en later per mi
litaire auto van Bodegraven naar 'het fort Wierin-
kerbchans teruggevoerd. Den geheeien nacht hadden
de ofiicieren in den omtrek gezworven en waren
blijkbaar verdwaald.
hCIHP GEZONKEN.
De kapitein van het Woensdagnacht in de Maas
haven le Botterdam aangekomen stoomschip „Ulen-
morag" heeft medegedeeld, dat hij vijf opvarenden
van hot Noorscbo stoomschip „Ulriken", op weg
van Nieuw-York naar Rotterdam, ter hoogte van 't.
Galloper vuujr&chip op een mijn geloopen en gezon
ken, beeft gered en daarna overgegeven aan een
petroleumboot. Van do „Ulriken"' zijn verdronken
do tweede stuurman, dorde 'machinist, twee stokers
cn een tremmer.
MEDEMHLIK.
De heer 8. Braaff, oud-wethouder dizer ge
meente, is na korte ongesteldheid, in den ouderdom
van 05 jaar overleden. Hjj was Medemblik's oudste
ingezetene.
DOOD DE PEULVRI OITEN..
De helegragf schrijft:
Naar wij uit Hoorn vernemen, zal binnenkort do
heer W. J. E K. M. de Jong, lid van de Tweede
Kamer voor dat district, als zoodanig bedanken. Hij
heelt als lid 'van de peulvruchten-commissie blijk
gegeven van zulk een bizonderen aanleg voor den
handel in peulvruchten, dat hem behalve den bij
naam van „rare snijboon", ook in overweging is ge
geven zijn niet alledaagsche talenten 'geheel in die
richting te ontplooien.
De geachte afgevaardigde zal aan dezen wenk ge
volg geven. Hiermede verlaat een der luitenants van
minister Posthuma het 'Parlement, waai* hij beter
gedaan had zich nooit te vertoonen.
GEMEENTE-SECRETARIS-SMOKKELAAR?
Onder de personen, die op bevel van den luitenant-
generaal, commandant van bet veldleger, bij besluit
van 8 November 1)., „achter de linie" werden gezet,
is ook de gemeente-secretaris van 'Piutte (N.B.).
EEN OPLICHTER.
Te 's-Gravenhago is aangehouden een knecht die
reeds jaren lang in dienst was, onder verdenking
zich reeds geruimen tijd te hebben schuldig gomaakt
aan diefstal en verduistering ten nadeele van zijn
patroon. Wanneer hij door dozen."werd uitgezonden
om vaten of kruiken jenever of andere bestellingen
bij klanten te bezorgen, wist. hij onderweg gelegen
heid te vinden, in daartoe door hem medegenomen
locgo flesschen, een hoeveelheid van de te bezor
gen dranken over te schenken, terwijl hij dan fles
schen gevuld met water bij de band had om vat of
kruik weer bij te vullen.
Ook wordt de aangehoudene velrdacht bij her
haling klanten van zijn patroon te hebben bestolen
door ten hunnen nadeele,, indien hij een vat of
anderszins 'in den kelder moest brengén, de gele
genheid te haat te nemen 'een of ander in den
regel flesschen met wijn of anderen drank weg
te nemern
Het. aldus gestolene 'werd door hem ■'verkocht of
door hem zelf g ruikt. J
De man, die bekend heeft, is naar .het Huis van
Bewaring overgebracht.
Ingezonden Stukken.
Mijnheer de Redacteur,
Beleefu verzoek ik u opname van het onderstaande.
Bij voorbant mijn dank.
In mijn schrijven aan den Raad der Gemeente Haren-
karspel, betreffende het geval-Jongsma^ veronderstelde ik,
dat de verslaggever niet juist weergegeven had, wat in
den Raad gesproken werd. Nu mij nader blijkt, dut
het verslag w el juist was, bied ik den verslaggever mijïi
verontschuldiging aan. Natuurlijk heb ik, zooals jn
mijn schrijven, ook uitdrukkelijk stond, bij niemand
©enigen kwaden opzet verondersteld,.
Wat de rest van, 'hel geval betreft, men kan er alleen
over oordoelcin, als men over de noodige gegevens be
schikt. in bovenbedoeld verslag slaat, de lesu.'.a.ea
•van het ouderwijs zijn zeer slecht, dat is niet de
schuld van de onderwijzeres, enz.
Het tegendeel is waardo resultaten zijn goed.
Meermalen faad ik gelegenheid dit op te merken. Ook
den voorzitter js dit hekend. Van hem heb ik dan
ook de persoonlijk© verklaring gehad: „Wat in het ver
slag sciat is .gezegd, maar de "bedoeling was de vol
gende: door net groote aantal leerlingen kunnen de
resultaten niet best zijn!" Een buitenstaander zal die
bedoeling er moeilijk uit lezen, omdat de uitdrukking
„do resultaten zijn zeer 6looht", ten ©enenmale uitsluit
dat ze goed zijn. Daarom acht ik het wcnschclijk de
bedoeling van don voorzitter hier mede te doelen.
Juffrouw Jongsmn, die mij verklaarde: „Nog nooit
;liecft men mij zoo bcleedigd", is dan tevens gereha
biliteerd.
Van U, M. d. R.. de dw. dn.,
A. SMEETS, H. d. Sch.
Waarland, 17 Nov. 1915.
Gemengd Nieuws.
ERNSTIGE BESCHULDIGING.
Do staf van het Engelsche hoofdkwartier in Frank
rijk heeft een geduchlien aanval te verduren gehad....
In het Engels die Hoogerhuis, Lord1 St. Davids hoeft
zich tot tolk gemaakt va:n de vele klachten, over te
kortkomingen in het werk van den staf. Ging hij de
verlieslijsten na, dan kwant hij tot d egevoigtrckkyig,
dat het léven, te Londen met de Zeppelins cn do Lidube
palingen wel .even gevaarlijk was als het leven bij den
stil van hel groote hoofdkwartier in Frankrijk. Reeds
in liet begin van den oorlog vernam hij van officieren
bij den troep, dat het verschil tussohen hen en de staf
officieren was dat, terwijl zij 50 percent van do ver
liezen kregen cn 2ya proeent van de onderscheidin
gen, de stafofficieren 50 procent van de onderscheidin
gen kregen en 2>/2 procent van de verliezen. Blij
kens berichten in dc pers is de staf in Frankrijk
grooter dan eenige stal die er ooit heeft bestaan,
men zegt zelfs 5 of 6 maal zoo groot als de staf
van generaal Joffre. En in geen maanden heeft Da
vids cr iets goeds over hoorax zeggen. Dc zaak
schijnt te zijn dat men er allerlei menschon bij' heeft
benoemd, die al jaren lang uit het leger weg wa
ren.- Ook' schijnen cr eigenaardige ovenvegingen tyij
die benoemingen voor te zitten. Zoo kan men, be
halve door familiebetrekking, in sommige gevallen
officier bij den staf worden, wanneer men cm „tip"
bij de paardenrennen kan geven. Hot lijkt ongeloof
lijk, voegde Davids er aan toe, en toch is het stel
lig waar. In hei begin van den. oorlog, werden go-
rcgold dames bij den staf toegelaten. Een paar maan
den geleden is het voorgekomen dat iemand 's och
tends het stafbureau bezocht en er niemand vond;
toen er eindelijk een officier kwam opdagen, ver
klaarde deze dal men1 wat later dan gewoonlijk was,
omdat mm den avond tevoren erg lang bridge had
gespeeld.
Onze mannen aan 't front, riep de lord uit. ma
ken aanspraak op de beste wapenen en de beste
munitie, die het land kan voortbrengen. Hadden zij
er niet mede recht op dat, bij de leiding van het
leger de beste hersenen, werden gebezigd, dié hét
'and kdf voortbrengen?
Nadat hij deze mededeeling had gedaan, verliet
hij vlug de kamer en steeg met een grimmige boos
heid de trap of. De deur van 'de woning van de
dames Driesen bleef gesloten en Edith was niet te
zien. Dat paste precies bij zijn. stemming. Hij wilde
niets meer van haar weten, alle gevoelens voor baar
uit zijn hart rukken. Ja, nu was het hem duidelijk,
hij had haar lief. Hij zou haar zijn leven hebben
geofferd als zij dit had verlangd. Maar zij wens eli
te dit niet, verlangde niets Van-hem. Hij was dat
geloofde hij beslist in haat oogen een-nul, een
onbeteekenend niensch, do schrijver en helper van
haar zuster. En met -zulk een eenvoudigen schrij
ver behoeft een dame toch geen tekening te -hoU-
den. Wanneer zij er lust en genoegen in heeft, kan
zij met hem spelen als 'de kat met de muis. En zij
had met hem gespeeld, zij had zich misschien wel
vrooiijk over hem gemaakt.
Maar dat zou du een eind hebben. Dat 'moest.
Hij wilde in een andere omgeving, een anderen weg
eaan. Zijn arbeid moest hem troosten voor de smart
die bij gevoelde. De tijd zou do wonden in zijn hart
helen. En bet zou hem wellicht gelukken om het
beeld van bet meisje., dat hij zoozeer liefhad, uit
zijn hart to rukken. Eu met grooten hartstocht stort
te hij zich in zijn arbeid.
Maar het vorderde niet. Hoe hij het ook draai
de en keerde, zijn gevoelens voor de mooie Edith
waren steeds sterker dan zijn wil. Hij-kon nergens
anders aan denken dan aan haar. Elke poging .om
zijn zinnen op wal anders te richten, was tever-
geefscb. Steeds weer stond zij voor zijn oogen 'on
onophoudelijk voelde hij de borende smart,van helt
verlangen en de onbeantwoorödel liefde.
Toornig wierp hij do pen neer en verliet het bu
reau. Hij ging op zoek 'naar een 'nieuwe woning.
Hij steeg trap op, trap af, bekeek gToote en kleine
kamers, eenvoudige en meer 'elegante 'niets was
er dat aan zijn wenschen voldeed. Hij wist eigenlijk
niet wat bij wenschte. Hij keek mei doffe oogen
om zich heem *hij luisterde slechts met een half
r naar wat 'hem word verteld en 'had slechts
maar die veiie geduchte, dat li.ij uit het huis, waar
in Edith woonde, wilde wegtrekken om haar nooit,
it meer 'te zien.
Zoo verliep voor hem den 'dag. Hij had niéts ge
werkt en hij had geen 'woning gevonden en. moede
naar lichaam cn ziel kw'am hij op den laten avond
op zijn oud kamertje aan.
Hij wilde niet eens licht aansteken. Afgemat
wierp hij zich in een sloel neer 'en staarde voor
zich uit. Zoo zat .hij een 'lange poos, sl.eieds_ weer
slechts met de gedachte in het hoofd, dat hij"spoe
dig hier niet meer wonen zou. Éindelijk stond hij
op met woede en zware beenen om zijn bed op te
zoeken.
Daar viel zijn blik 'op een witte 'vlek, die hij
ondanks de duisternis op tafel zag. Hij keek sfchor-
per toe en het bleek een brief te zijn.
Hij stak de lamp aan en de eerste blik jop heit
couvert toonde hem, dat het het schrift van me
vrouw Driesen was.
„Weer copie voor een roman klaar bromde
hij ontgoocheld. Hij opende 'het couvert en kus:
„Beste mijnheer Heydemann. Uw hospita vertelde
mij, dat u uw kamer hebt opgezegd. Het doet mij
werkelijk leed, dat wij u als huisgenoot 'en buur
man zuilen verliezen. Doch eer u ons verlaat, zöu
ik graag nog het een en ander met u be.spr.ejken.
Zou liet u morgen 'gelegen komen? Wellicht met
de koffie? Ik verwacht u bepaald.
Frederika Driesen." j
Het was "de eerste maal, 'dat hij een schrifte
lijke uitnoodiging ontving, om op bezoek te komen.
Zij wist dus reeds wat bij van plan was. Wat zod
zij van hem 'willen,? Zéker wilde zij met hem pra
len over het voortzetten van 'den reeds begonnen
roman. En dat vooruitzicht .verschafte hem al heel
weiDig vreugde. Hel journalistieke werk was hem
werkelijk boven het hoofd gegroeid, hij wist heusch
al niet, hoe of hij dat geregeld kon houden, en, dot
werk van mevrouw Driesen ken niet anders klaar
komen, dan 'ten koste van, het grootste deel van
zijn nachtrust. Het was hem heel wat waard, als hij
er van verschoond bleef, om aan dien roman te
moeien helpen.
Op 25 September zijn de Engelsche troepen door
drie Duitscne linies hceugebroken, en er zou een
rte ovenvfltüaing zijn behaald, ware het niet dal
staf had nagelalen. voor versterkingen te zor
gen, zoodat alles weer in duigen viel.
Ten slotte drong Davids er ern«tig bij de regee-
ring op aan in deze dingen verandering te brengen.
Lord Crewe heeft den spreker beantwoord. Hjj
veronderstelde dat ved. van de kritiek op praatjes
berustte eu op zekeren naijver van de officieren bij
den troep jegens dc stafofficieren. Dat zij minder
verliezeu leden, lag in dein aaixl van hun werk
kring. Dat bij Loos dc uoodige reserves ontbraken,
is waar. Een. onderzoek daarnaar wordt nog inge
steld.
Crewe liad bezwaar tegen damesbezoek in het
hoofdkwartier, indien zij er niets te maken had
den. Overigens kon hij niet alles aannemen wat Da
vids 'had gezegd en hij waarschuwde tegen oveixlrij-
A&IERIKAANSCHE MEENING OVER DEN TOE
STAND.
De „Morniug 't uw Washington, dat
hoewel cr aan do jongste vredegeruchten volstrekt
'niet meer beteokmis as gehecht dan aan de vorige, er
toch ©eniger egeeringsptirscoen te Washington zijn, voor
al die met finaincieele aangelegenheden te maken héb
ben, die van oordeel zijn, dat Duitsohland door econo-
mischlen en financieeleii druk gedwongen zal worden
om vrede te sluiten. Men had deze meening reeds eéni-
gen tijd op grond van verkregen inlichtingen, maar de
overtuiging dezer regeeringspersonen is nu nog ver
sterkt hoe langer de oorlog duurt. Zij zien hppeloozen
ondergang van Duitschland tegemoet en achten het
slechts een quaeslie van tijd, dat dat ook in Duitschland
zelf zal war oden Ingezien. Zij meenen trouwens dat de
groote handelaars dit reeds beginnen in te zien en dat de
onmogelijkheid voor hel Rijk om den Mast vei der te
diagen, den militairen leiders wel duidelijk zal wor
den gemaakt.
DE LEVENSMIDDELEN IN DUITSCHLAND.
De „Neue Freie Ztg.", een Zwitsersdi sociaal-demo
cratisch blad, publiceert een uittreksel uit een uil
Duitséhland ontvangen brief, waarin wordt gezegd: Wij
hebben al dagenlang .honger, daar de meeste voedings
middelen volkomen bullen het bereik van de arbei
dersklasse zijn. Honger maakt de menscben somber
cn doet de vreugde verdwijnen, die de berichten van
overwinningen andiers zouden verwekken, zelfs al lui-
diein de klokken en hangen de. vlaggen, uit. Kinderen
zijn slecht gevoed ein zien er bleekjes uit. De mannen
zijn altea onder dienst, tot d- 'Viji igjaiigcn loo. Do
senaamsehte aan .motaal is goö grOou, dut sommige ya.»-
maatschappijen zelfs niet in staat zijn om gasmeters ve
leveren, zoodat iin sommige gevallen aan enkele per
sonen veroorloofd wordt, gas te branden zonder een
meter te hebben, indien zij vooruit een zekere som
deponeeren.
In Wurtemberg hebben de militaire autoriteiten ver
boden, om op bijeenkomsten de duurte van dc levens
middelen te b c-s [ueken.
VREDES-GERUCHTEN.
Uit LONDEN. 18 November. Aan de „Moming Post"
wordt uit Washington gemeld: De Londenschc cor
respondent van de „New York Times" verneemt van een
neutraal officieel persoon, die kort geleden in Duitsch
land is geweest, lik' de centrale mogendheden in over
weging hebben genomen definitieve stappen ter bereiking
van den vrede te doen. Weigert president WÏlson daarbij
zijn bemiddeling, |don zouden zij zich tot den Paus
wenden.
De correspondent van de „Moming Post" merkt naar
aanleiding van dit bericht op, dat in verantwoordelijke
kringen te Washington niets bekend is van DuitscJiê
vrtedes wenschen.
TOT HET EINDE?
Vanwege don Ned. Anti-Oorlog Raad wordt het vod-
gemde medegedeeld:
Do „N.A.O.R." ontving van de Amerikaansche Na-
üonal Perce Fcdoratioui liet bericht, dat deze naaFaan-
-loiding van haar betoogingen, om President Wilson to
bewegen, tot een handelend optreden Inzake het bijéén
komen van oen (Conferentie van Neutralen, .van den
welbekenden Senator Ilfenri La Fontaino, die titans
tijdelijk in Amerika vertoeft, onder den titel van „Tot
het einde", liet volgende stuk heeft ontvangen:
„Een strijd tot het einde? Tot het einde waarvan?
Men zal antwoorden: van hel militairisme. Maar nie
mand denkt over na do verschrikkelijke offers, de vu«-
sclijke bloedbaden, do ongehoorde vernietiging, die dit
antwoord inhoudt.
Dat cr een einde gemaakt moet .worden aan het
leven van dc jongelingen, van dc niunncn in dm
Srooi van hun leven, van de volwassenen, midden in
o kracht van hun levensloop en hun ontwikkeling. DbI
er een einde gemaakt moet worden aan het werk
van de geleerden, denkers, groote vernuften en de cd te
kunstenaars." Dat cr een einde gemaakt moet worden
aan beschaving, vooruitging, vernuft en schoonheid. Dat
er een einde gemaakt moet worden aan het eeuwenoude
geloof van den monsdh in liefde, en vertrouwen. Dat
er een ©inde gemaakt moet worden aan lichtende voor
uitzichten cn heerlijke verwachtingen. Dat er onder
dc schitterende sterren en onder dc stralend© zon een
einde gemaakt moet worden aan het menschel ijk© ge
slacht. Dat is de ware boteekenis van de fatalistisch©
kreet, die de wereld bevangt.
Inderdaad, wanneer door het afgrijselijk schouwspel
van modderige loopgraven, gevuld met rottende 'ijken
cn gewonden bedreigd door tetanus en gangreen, do
inènschheid zich niet verheft en in een besef van edele
gevoelens en helderziendheid het niet uitschreeuwt, dat
net genoeg is, dan is hot maar beter, dat er een eind©
aan deze menschheid gemaakt worat.
Dan is het maar beter dat op de aarde niet langer
mcnschen verblijven, doch dat de aarde, bevrijd van
dc misdadige mcnschenraassa's, verlost van de afgrijse
lijke wangeluiden van oorlogskreten, oorverdoovend ka-
Daar hij in zoo'n langen tijd niets, van mevrouw
Driesen had gehoord, had hij zich wijs gemaakt,
dat zij'niet meer schreef, of dat zij het huiten zijp
hulp gelukkig redden kon.
F.n nu verstoorde die hrief al die hoop. Dié ro
manschrijverij zou dus 'weer opnieuw beginnen.:-En
hij kon op die uitnoodiging om op de koffie te
komen, niet neen zeggen. Hij moést er heen gaan,
hoe ongaarne of hij het ook deed. Ongaarne, want
hij zou bepaald 'weer met 'Edith in contact komen.
En toen hij den volgaüden morgen opstond, voél
de hij zijn hart tegen alles gepantserd. Maar hoe
neer het uur van, heengaan naderde hoe onrusti
ger of hij werd. Hij dacht 'in 't geheel niet aan
gievrouw Driesen en haar romanwoede. Hem hield
alleen de vraag bezig: zal zij; zal Edith er zijn, of
zal zij mij zonder erbarmen aan haar zuster 'over
laten.
Eindelijk was het bepaalde uur gekomen. Een
oogenblik stond hij voor de deur stil en overleg
gend, zijn hart klopte 'onrustig. Eindelijk trok hij
aan de bel en hot dienstmeisje opende, en zonder
op zijn vraag te antwoorden, of mevrouw thuis was,
liet zij hem in het salon.
Maar daa^ stond niet voor 1hem mevrouw Drie-
osf n, maar Edith. Zij beantwoordde zijn groet wat
verlegen, maar toch niet Jzonder vriendelijkheid.
„Mijn zuster vraagt u wel om verontschuldiging,"
zeide zij wat onzeker. „Zij werid een half uur gele
den voor een dringende zaak "weggeroepen. Zij heeft
mij opgedragen, met u over haar roman to spro -
ken." f
„Ja, over haar roman," herhaalde Heydemann
werktuigelijk.
Zij wees hem op een, stoel en. Heydemann nalm
wat plechtig en - stijf plaats.
„U heeft u bepaald wel wat ter over verwon
derd, dat het vervolg van den roman zoo lang dp
2ich liet wachten?" vroeg zij. J
„Nu ja," antwoordde hij aarzelend, „en eigenlijk
ook niet. Ik k*d zoo veel te doen, er is steeds zoo-
werk an d* krant."
„Dat u dus geen gelegenheid hebt gehad om u
nonsgebulder en mitrailleursgeraas, zich zonder men,.
schel ijk leven, alleen met bloeiende plantengroei en
lieflijk vogelgezang beweegt door de eeuwige rust der
wereldruimte
DE OPMARSCH IN SERVIe.
Leonardt Adelt seint aan het „Berliner Tageblatt"
d.d. 12 November:
Uit dc vruchtbare dalen van de beide Morawa's,
waar bonte stcenen huizen met hun zuilengangen met
wingerd begroeid, zich tot vriendelijke do.pcn cn stad
jes vereenigen, gouden maïskolven uit het latwerk van
de daken gloeien en kudden varkens en schapen op
de stoppelvelden weiden, zijn de bondgenooten nu in
sombere en bijna op elke landkaart nog onbekende berg
land van Centraal-Servië gekomen. In plaats van de
vlakte, met goed onderhouden wegen, steile rotswanden
De wegen lijken op die in de Alpénkloven, de riwer
besnoeit den voet van hooge bergreeksen, die met oude,
dichte eikenbosschen cn ondoordringbaar kreupelhout
groeid zijn en waarvan de toppen met natte sneeuw en
nevel zijn gedekt. Do zigzag-weg vormt een modder
stroom, waarin wagens, paarden en mcnschen blyven
steken.
De zware artillerie, de trein en de veldkeukens kun
nen de marchcerende colonnes aiol meer bijhouden. De
lastdieren, vooral de muilezels, en de tweewielige berg-
karren bewijzen nu buitengewoon groote diensten. Ma
chinegeweren en berggeschut begeleiden de patrouilles
cn de neven-colonnes over de steilste paswegen. Var
kens en schapen, die meegedreven worden, beveiligen,
de manschappen voor den honger. De concentrische op-
marsch van de verbonden legers kan zich niet tot de
weinige goed aangelegde wegen bepalen, maar moet
zijn een afsperrende keten, zich ook door de zijdalen
spannen, en voortdurend zijn omvangrijke omvattingen
noodig, om de Servische achterhoede van de beheer-
schende hoogten te verjagen. Nog steeds bieden de
Serviërs met alle taaiheid en dapperheid van hun natie
tegenstand, houden zij zichv ook als zij reeds afgesne
den zijn, aan de bergtoppen vast, tot de Laatste snee
brood, tot de laatste patroon en tot het bajonetge-
vecht. Zij trachten dan nog in. de bosschen te ontkomen,
zoodat duizenden afgesnedenen in de bergen rond dwa
len ..Als wilde dieren ontrukken zij In hun geeuw
honger de arme bewoners van eenzamo bergdorpen de
laatste bete, ruilen de vervuilde uniform voor een
bontenjas, een muts van la nis vel en de opamka der
boeren, om gemakkelijker de gevangenscüiap te ontgaan.
Ook vereen igon zij zicih met andere afgesneden en *ot
benden, tJtie den strijd op eigen houtje als guerilla ver
der vopren.
DUITSCIIE MILITAIRE CORRESPONDENTIE.
De administratie der posterijen heeft een statistiek
gepubliceerd over de militaire correspondentie. Hieruit
blijkt o.a., dat 11.50.0000 brieven tengevolge van ver
schillende oorzaken niet aan hun adres konden wor
den bezorgd.. Vier millioen brieven konden aan de af
zenders worden teruggezonden, evena's 31000 pakket
ten van de 76000 onbestelbarein; 155.000 postwissels
keerden tot de afzenders terug.
EEN BELOFTE.
Verschillende bladen, zegt „La Croix", hebben be
richt, dal de Tsaar van Bularjje aan den Paus zou
hebben geschreven, dat Bulgarije na den oorlog zal over
gaan tot het katholicisme, indien dit waar Is, dan is
liet een belofte, die blijkbaar is gedaan met een politiek
oogmerk en daarom weinig waarde heeft. Wij wenschen
overigens, dat alle Balkanvolken eindelijk begrijpen, dat
liet middelpunt voor eenheid het Vaticaan is en zij
zich daaraan moeten vasthechten.
DWANG BIJ WERVING.
De Labour Gazclte schrijft over den dwang die er
voor de werving in Engeland wordt uitgeoefend.
Uit heel het land hooien wij van mannen van weer
baren leeftijd, d ie van hun werkgever gedaan krijgen,
dikwijls op advies van de militaire overheid. De man
nen staan dam voor de keus van dienst to nomen of
gebrek te lijden, ©n in vele gevallen drijft Je gedach
te aan hen voor wie zo moeten zorgen hen om dienst
te nomen, hoezeer do beginselen die hun lief zijn daar
tegen in gaan.
Uit vele brieven geeft het blad er een, het geval van
een 19-jarige die te zorgen heeft voor een gebrekkige
oude moeder. Hij heelt ontslag gekregen uit ten
dienst, waarin hij 2Vg jaar werkt. Hij is socialist en
tegen' den oorlog. Wat moet hij doen?
Kunstnieuws.
GROOT CONCERT.
Op Zendag 19 December a.s. zal de Znngvcroentgmg
„Euphania" van d© Toonkunst-afdeeeling alhier, weder
een groote oratorium-uitvoering geven. Zij heeft daar
voor gekozen hei beroemde werk van Haydn„Die
Sehöpfung" (Dc Schepping), dat ook reeds 1 n 5 ja
ren geloften, werd uitgevoerd.
Als .solisten zijn ge.'bigageerd: Mevrouw Ttuur Urlus.
'sopraan, (vroeger te Senugm, thans te Rotterdam),. F,.
G. Tóbi. tenor, te Doesburg en J. Rh. Cara, bas, te
Utrecht. De horen worden gezongen ilcor ©cn gemengd
koor van circa 80 'dames en meeivn, terwijl de instrumen
tale begeleiding weder in handen is van do Konink
lijke Nedei'laïiqsdlie Marünokapel te Dón Helder. De
begeleiding'is met volledige bezetting van strijk-, blaas-
on slaginstrumenten, lo zamen 30 hoeren,.
Het geheel ondor Leiding van den heer Jae. Jansen.
Vermeld dient nog te worden, dat mevrouw Truus
Urlus ook 5 jaar geleden de sopraan-partij hoeft ge
zongen.
Do slotrepiti'.ie, dlie als gewoonlijk tegen verminderden
enlréeprijs toegankelijk is, heeft plaats op 18 December.
Het zal den muziekminnaars ongetwijfeld genoegen
doen. deze mededeelingen te lezen. Wie zich nérinnért
het genot, dat vo ge oratorium-uiLvocringcn alhier a3n
zoovel en hebben geschonken, zal deze datums alvast
noteenen.
te kunnen verwonderen," vervolgde zij. i,,Maar Jio
roman zal u toch nog meer werk geven. Hoe wilt
u dat dan voor elkaar houden?"
„Ik weet liet niet wanneer het moet
„Is u er veel aan gelegen om dezen roman nog
verder mee af te maken?" Vroeg Edith' 'met he,t on
schuldigste gezicht van de wereld.
Heydemann koea haar verbluft. Zij deod waaratih7
tig of hij zelf geptra»g]d 'had, om den roman, té
mogen afmaken. „Ik weet werkelijk teiet, wat 'ik
zeggen zal," meende hij verlegen. „Ik ben matwerk
overladen, het. 'was mij 'zeer aangenaam, dat ik
geen vervolg ontving. Het is zoo moeilijk met dat
dubbele werk. Ik kan dus niet zeggen, dat ik ér
heel erg op gesteld ben. Maai' 'wanneer uw zuster
het weiisoht; ik beii Uiaar zooveel dank verschul
digd, zooveel 'goedheid heb ik van haar ondervon
den, die ik haar nooit terugschenken kan. Wanneer
het per se moet., kan ik bet werk aan dé krant wel
aan den kapstok hangen i
„Maar waar denkt u aan," riep Edith verschrikt,
„dat zou me wat moois worden; dat zöu ik u be
paald verbieden."
Heydemann keek haar verwonderd 'aan. „U, u
zoudt I
„Maar natuurljk, zeer be3lisL" riep Edith uit.
Maar plotseling werd zij verlegen. Zij begreep, 'dat
zij zichzelf te veel had laten /meesleepen. „Dat wil
zeggen," ging zij vergoelijkend voort, „in allo vriend
schap natuurlijk. U hebt nu-toch een beroep en da|L
bevalt u, 11 presteert wat. En wanneer u dat nu
aan den kapstok hing, dan was het reine zotf-
moord."
Eenige oogenblikken was het stil. Hij koejk in ge
dachten voor zich uit en dan zeide hij ;meer tot
zichzelf op bitteren toon: „En wanneer dit nu zelf
moord was? Als ik 'het- doen wil, wat agat u dat.
aan, juffrouw Edith?" l
„Ja, u hebt volkomen ■gelijk, het gaat mij nie
mendal aan," antwoordde zij ;droog
I Wordt vervolgd.
