11(11111 Nitms-
WOENSDAG I DECEMBER 1915.
58ste Jasrg ang, Nn 5794.
EERSTE BLAD.
Binnenlandsch Nieuws.
FEUILLETON.
DURATSCH0K.
Gemengd Nieuws.
SCHACER
COURANT,
Dit blad verschijnt viermaal per week: Dinsdag, Woensdag,
Donderdag en Zaterdag Bij inzending tot 'b morgens 9 ure wor
den ADVERTENTIES in het eerst uitkomend nummer geplaatst.
Uitgevers
schagen, laan d 5.
TRAPMAN Co.
- Int. Teleph. No. 20.
Prijs per 8 maanden fü.85; per post f 1.-. Losse nummer» 6 :<-ot
ADVERTENTIE# van 1 tot 5 regels met inbegip van bewijsao.
f 0.35, iedere regel meer (5 ot. Groote lett. worden naar plaatsr. berek
Dit muumer bestaat uit «wee bladen.
Si. .uAARTLNiV» OTBRLG.
De vereeniging Nut en Genoegen alhier zal den
Oden Dacebmer u.s. oen feestelijke bijeenkomst hou
den in het lokaal van, den; heer G. Vanger Hlz. Ver
scheidene personen hebben hun medewerking toege
zegd, zuoaat het een genotvolle avond belooft te
worden.
PETTEN.
Toen gistermorgen een landweersoldaat naar de
tram Burgerwefe op reis was, vond hij aan de
Pettemerkluft een man uitgestrekt en blootsvoets
op den weg liggen. Daar hij geen tijd had te ver
liepen, steide hij een ander daarmede in kennis.
De man werd toen 'met een melkwagen naar Pet
ton gereden, waar hij na aankomst spoedig is over
leden. Het bleek te zijn J. Smit, afkomstig van 't
Zand, wonende in een zoogenaamde ark
PETTEN.
Het Landweerkustwacht-detachement van Petten
en Camperduin, dat vsnaf het begin der mobilisa
tie aldaar was gedetacheerd, wordt i December ever
geplaatst naar 't Nieuwediep.
ARRONDISSEMENTS-RECHTB ANK TE ALKMAAR.
Zitting van -Dinsdag 30 November.
Uitspraken
F L. Steltenpool, Grootebróek, wederspannigheid
(verzetzaak): vonnis bekrachtigd.
II. Bakker, Anna Paulowna, wederrechtelijke toe-
eigening van een rijwielbei: f 10 of 10 dagen hech
tenis.
Dirk Keesman, Winkel, mishandeling: f 20 of 10
dagen hechtenis.
Jacoba Hovinga, vrouw van T. van Amsterdam,
te Den Helder, mishandeling: i 15 of 10 dagen hech
tenis.
A. Velleman, Schagen, overtreding politieverorde
ning (verzetzaak): f 10 of 5 dagen hechtenis.
H. v. d. Muren, C. v. d. Muren, M. Jansen, mis
handeling, allen te Texel: no. i en 2 elk f 10 boete
of 6 dagen hechtenis, no. 3 vrijspraak.
K. M. Grootebroek (kinflerwwttenfcaak)f 10 of
14 dagen tuchtschool.
V. D. en G. D., Grootebroek kindeirwe,Benzaak
misbande1ing: elk f 20 of 14 dagen tuchtschool.
G F. te Hoorn (kinjderwettenzaak), mishandeling:
f 15 of 14 dagen tuchtschool.
C. A. de R., Alkmaar (kinderwettenzaak)dlef-
satl: 1 jaar tuchtschool.
MELKPRIJZEN TE ALKMAAR.
Door de melkveehouders te Alkmaar'en omstreken
is na eene bespreking met dten burgemeester aldaar
bes'oten, de oonsumptiemelk *nog tot 10 Decejmber
aan de melkslijters te levhren 'voor 9 cent per 'liter
in plaats van, tot 1 December, zooals aanvankelijk
bepaald was.
DE KAASMARKT TE PURMEREND.
Bij den aanvang der kaasmarkt te Purmerocd, die
fiink met kaas was'beötet, werd aan de aanvoerders
door df> kHashande'arpn medeogdeeld. dat door hen
besloten was noch te Purmerend, noch te Alkmaar
of Hoorn kaas te koopen zoolang de uitvoer is ver
boden, daar 'het niet langer aangaat de zeer dure
kaas in te koopen wanneer ze die met kunnen uit
voeren. De ontevredenheid der aanvoerders, die nu
een vergeetfache reis 'gemaakt hadden was zeer
groot.
VAN DE BRABANTSCHE GRENS.
In de jongste dagen is het optreden der Land-
weergrenswacht in Noord-Brabant zeer 'verscherpt.
In tal van plaatsen worden huiszoekingen gedaan,
waarbij flinke voorraden goederen van allerlei aaid
in beslag werden ganomen, wegens Overtreding der
voorwaarden van inslag en aangifte, door de be
trokken personen. Tevens is oen aantal lieden, die
zich met smokkelen onledig hielden, uit de grensge
bieden verwijderd, onder wie eenige Vreemdelingen-
De Burgemeester dei' gemeente Budel heeft be
kend gemaakt, dat voortaan alleen vleesch van re-
geeringsvarkens mag worden afgeleverd aan perso
nen, die in het 'bezit zijn van. eene z.g. varkens-
vleeschkaart, die tegen 5 cent ,per stuk, op het
Raadhuis verkrijgbaar 'zijn. Voor ieder gezin wordt
slechts één kaart afgegeven, waarop de hoeveelheid
is aangegeven, die per week voor gezinsverbruik
.mag afgeleverd worden. Bij overtreding wordt 'de
kaart ingetrokken en geen nieuwe meer verstrekt.
De siag6r, die meer vleesch aflevert dan op de
i kaart is vermeld, of die zonder vertoon van kaar
ten vleesch verkoopt, zal geen regeer ingsvarkene
j meer kunnen bekomen.
Langs de geheele grens wordt door ambtenaren en
militairen verhoogde activiteit betoond, hoewel er
nog vele boschrijke terreinen zijn, waar de beste
controle niet afdoende kan zijn. Door do verscherp
te maatregelen is echter aan de ergste smokkelarij
paal en perk gesteld.
Intusschen lijden de grensbewoners onder een an-
de" euvel, nl. de groote massa schadelijk wild, waar
door veel schade aan do wintergewassen wordt toe
gebracht. De besturen van eenige gemeenten heb
ben reeds besloten zich tot de regeerimg te wenden,
om maatregelen toe te staan, waardoor de 'scha-
delijke vermenigvuldiging van'dit wild, kan worden
beteugeld. De uitbreiding van den wildstand is toe
te schrijven aan het in 1914 afgekondigde verbod,
om binnen 5 KM. van de grens te jag^n.
GEEN ECHTE ONTVLUCHTE GEVANGENEN.
Omtrent de aanhouding van. twee bedriegers, die
zich to Ulft dezer dagen hebben voorgedaan, als uit
Duitschland ontvluchte krijgsgevangenen, deelt „De
Post'1 de volgende bizonjderheden mede:
Het 1ste bedrijf speelt in Etten. De dienaar van
den H. Hermandad vindt een paar zwervers, naar
voorgeven een, jgedesertoefden Diuitsther 'en een
ge vluchten Rus. 'De burgemeester wordt opgebeld.
Opbrengen naar Gendringen.
2e bedrijf. Hot tooneel stelt voor de secretarie van
het raadhuis te Gendringen. 'Drie ambtenaren zijn
aanwezig. Burgemeester en secretaris nicL Zwervers
worden zeer minzaam ontvangen, ruim van sigaren
voorzien, terwijl gemeubileerde boterhammen wor
den besteld ea de uitgever eoner coturant moet ver
schijnen voor bet nieuws. Eea gesprok vyordt aan
geknoopt: de Duitsche antwoordt mol rappe tong,
EEN GESCHIEDENIS UIT SIBERIë.
Zij war©» tw©e verbanitónea, Iwan, ©n Luka, die
door het. noodlot tot vrienden waren geworden-
Thuis hadden zij wellicht jarenlang onder één dak
kunnen leven, zonder elkaar nader te treden, maar
hie>» in de verbanning, waar hetzelfde lijden hen
verteerde en dezelfde hoop 'hun moed 'overeind
hie'd, waren weinige dagen genoeg om hun harten
voor elkaar te verwarmen. Aan wie hadden zij zich
anders kunnen aanfluiten onder deze bevolking van,
allerlei schepselen, die ver*-© van hun thuis en hun
gewoonten verwilderden? Maar Iwan en Luka wilden
niet. omkomen en verwilderen, dat hadden zij zich
zelf gezworen en dat woord hielden zij ook.
„Een paar beste kerels 1" zeiden de oplichters van
het vrije commando bij de mijnengevang.'tUs van
Serentni, waar zij hun straf moesten boeten. En
dezo opzichters hadden volkomen gelijk, al was Iwan
wegens gevaarlijke mishandeling en 'Luka wegens
diefstal hierheen gözon,den. Maar beidén waren ge
komen tot wat zij misdaan hadden, zooals *n kind
er toe komt om een steen op de spoorrails te leg
gen, waardoor de lieele trein ontspoort. Later werd
h<t hun wel 'duidelijk wat zij hadden misdreven,
maar tevoren wisten zij heufch niet, dat 'zij zooiejts
kwaads wilden doen.
Luka was ieon blonde 'Moskowiter, groot als een
Hun, de zoon van een arme weduwe, dio zich haar
stukje broed 'met moeite genoeg met naaien ver
diende en blii moest zijn, dat de woogd haar jongen
voor ruemend&l bij zich nam. De voogd was een
schoenmaker en ia, de paar uur, dat de jongen, niet
op de kudden móest passen; of huiswerk moest do- n,
leerde hij hem het vak. Maar niemand kon slccl. - r
daarvoor geschikt zijn dan Luka met zijn sterke
armen, ea toon or een gezel uit Archange' in huis
kwam, die den jongen van het visschersleven uit
zijn heimat en de daaraan verbonden gevaren ver
telde^ toen dacht deze bij nacht en dag aan niets
anders, of het niet mogelijk zou zijn naar Archan
ge! te komen en visseher te worden. Maar Archan-
gpl lag ver weg in het hooge Noorden en om daar
heen te komen, daarvoor had men zoovoel geld noo-
dig. En hoe zou hij daaraan kunnen, komen? Hoe?
Bezat hij niet een klein erfdeel van honderd roe
bel, Cd', zijn voogd voor hem beheerde? Wanneer
die het hem 'uitbetaalde, was alle 'nood uit de we
reld. Maar ü- V::g?d lachte Luka uit, toen, hij hem
vuL.ae wat hij wenschte en sloeg hem boven-
msL vmv ..og b-v' ?D blauw. Nu waj. ons
«v.j, a-i neemt men ach, I
dacht het jongemensch en, brak op een nacht oen
kast open en een kistje dat zich daarin bevond. Jam
mer genoeg werd hij daarbij gesnapt en naar de
pohiie gesleept, om spoedig onder de beschuldi
ging van inbraak bij zijn voogd en weldoener, zijn
tweede vader, zooals het heette, veroordeeld te
worden. De jongen was zelf zeer verbaasd over zijn
veroordeeling, bij kon dat maar niet begrijpen. Hij
had toch niet willen stelen, maar alleen willen ne
men, wat toch zijn eigendom was? Het hielp alle
maal niemendal. De nauwelijks twintigjarige jon
gen, die tegenover al'e>s 'in de wereld vreemd en
dom stond als een klein kind, werd naar de mijnen
van Siberië gezonden-
Daar vond bij Iwan, die twee jaar ouder dan hij
was en, uit Petersburg geboren, met het laatste
gevaugenentranfport naar de mijnen van Siberië was
gezonden. Iwan, scheen wat ervarener dan Luka,
maar met zijn begrippen over recht en onrecht
stond het zeer bedenkelijk. Hij was een vondeling
en later bij een timmerman in de leer geweest. Hier
kwam bij in slecht gezelschap en werd een lieder
lijk mensch zonder het zelf recht te weten. Bij het
kaarten kreeg hij twist met een man, van wien Hij
dacht, dat deze hem bedroeg en zich op hem te
wraken hield hij voor zijn goed recht. Hij viel op
hem aan en bracht hem eenige gevaarlijke "wonden
toe. De getroffene herstelde, maar Iwan,, die geen
berouw toonde te hebben, werd naar Siberië gezon
den. En op bet transport daarheen was het geweekt,
dat bij beiden het bewustzijn was ontwaakt, van
heigeen zij hadden gedaan. Onder den inarsch, waar
bij alleen de voeten wat te doen hebben, maar de
geest zich op alle zijwegen kan begeven, hadden züj
voor de eerste maal van, hun leven zich .bezig ge
houden mèt zichzelf en daarbij de ontdekking go-
daan, dat zij eigenlijk ellendelingen waren. En daar
bij kwam nog, dat hen aan het geweten knaagde
het afscheid van het eenige wezen dat zij liefhadden
cn nu in het vaderland moesten achterlaten. Dat wa
ren de oude ziekelijke moeder.van Luka en de lief
ste van Iwan, Katia, een piepjong, braaf .en lief
waschmeisje. Deze beiden hadden zoo geweend toen
zij afscheid namen, üiet omdat zij elkaar niet weer
zouden weerzien, maar méér nog omdat zij hun
zielen nu als verloren beschouwden. En dat, dat
kon noch Luka noch Iwan vergeten en dat was bejt
wat hen zoo diep aangreep, dat zij beloofden zich te
zul'en betereu. En toen zij in Siberië samenkwamen,
voelden zij, dat bun lot gelijksoortig was. Reeds
den eersten avond vertelden zij elkaar bun geschie
denis en spraken e'kantier moed in en woorden van
troost.
„Je hebt immers niets verkeerds willen doen,"
zeida Iwan tot 'Luka, „en daarop "komt het toch
maar aan."
„En jij bent door je kameraad bij het spel be
drogen en hebt hem dat be -ald gezel," meende nu
Luku
van den Rus meent men niets anders te verstaan
dan: tjip, Man, tjoep, Grenswacht-commandant te
Lift- \wrdt. 'opgebeld. Opbrengen naar Ulft,
"Je bedrijf. De handeling heeft plaats in do ka
zerne, a'ias St. Jozefsgebouw. Luitenant' onderv raagt
der. Duitscher, Rus laat niets booren dan een geluid,
gelijkende op... tjip, tjap, tjoep, nu gemengd met
een soort bobbel, babbel, bobbel, want de Rus ie
eigenlijk, een Pool, zegt de Duitscher. Een'uitkomst!
In Ulft, waar 2J00 zoetjes aan aïle nationaliteiten ver
tegenwoordigd zijn, woont een Poolsche. Luitenant
geef' twee soldaten bevel, den Pool daarheen te
voeren, hem door de vrouw te laten ondervragen
en antwoord mee te brengen. Vrouw kan ujt tjip,
tjap, tjoep en bobbel, bobbei, bobbel, niet wij3 wör-J
don. „Is geen Pool, misschien een Rus," zegt ze.
Terug. Rapport wordt'uitgebracht. Dan naar Ter-
boig, waar twee Russinnen, wonen, per rijtuig, 't
Paard schrikt voor tram, ordonnans van den 'ui-
tenant springt uit het rijtuig, bezeert z'n-rechterbil;
dames niet thuis. Retour Ulft. Daar heeft een sol
daat den Duitscher reeds hervend als 'een inwoner
van Doetincbem.... Naar de kast met de zwervers.
ie bedrijf speelt in de kazerne der marechaussee.
Duitscher en Rus zitten bij elkaar in cachot, wor
den door een marechaussee beluisterd; hij hoort ze
beiden.... Hollanjd&ch spreken. Bij den opperwacht
meester bekennen ze, een inwoner van Doetincheftn
en van Deventer te 'zijn.
Naspel. Proces-verbaai en 'opzending naar het
huis van bewaring to Arnhdm.
EEN ZONDERLINGE DEURWAARDER.
De ontslagen deurwaarder E. Kwant te Winscho
ten, thans gedetineerd, verdacht van het verval-
sehen van authentieke stukken, 'heeft blijkbaar 'zijn
dienstwerk geheel verwaarloosd. Tal van vonpis-
son van den kantonrechter /werden door hem niet
beteekend, terwijl dagvaardingen niet werden uitgev-
reikt. In verschillende plaatsen van het kanton Win
schoten heeft do. politie in opdracht een onderzoek
naar onderscheidene gevallen in te stellen. Allerzon
derlingst beeft deze man met zijn werk omgespron
gen. Een paar jaren geleiden werd hij eenigen tijd
in een gesticht opgenomen.
Gebleken is dat boelpenningen en andere -gelden
door hem niet werden veranlwooid.
HOE IN SERVIë GEVOCHTEN WORDT.
De „Süddeutsche Zeit." ontleent aan een brief
van een onderwijzer, die'in Servië te velde staat,
eenige bizonderhedea over de wijze, waarop daar
wordt gestreiden.
„Men moet," zoo schrijft hij, '„zich gen^pl naar 't
terrein richten. Heuvel schaart zich aan neuvel en
daar tusschen door kronkelen de dalen, met bosch
begroeide kegels en kloven liggen daar tegen aan
en over de ;velden loopea 'heggen. Deze natuurlijke
dekkingen 'zijn onze toegangswegen. Wij naderen,
den vijand meestal naar 'den aard van 'het terrein
in rijen achter elkaar. Eerst gaan patrouilles op
erkenning" uit De Serviër is handig en listig. Hij
laat Ge patrouilles kalm voorbij gaan en ov.-i-rom-
pelt. daarna da grootere aldeciingen -van, uit zijn
Zoo verontschuldigde de een Óen.ander ep ieder
voelde, daarvan de goede bedoeling cu was er dank-
laar voor. Zij 'hadden weinig liefde in hun leven
ondervonden, buiten die welke de moeder Luka en
I'atia aan Iwan. bad bewezen. Maar die twee jront-
sohu'digden do daad van het voorwerp hunner lief
de niet, zij hadden steeds maar geschreid en de
handen gewrongen en gedaan, alsof zij nu werkelijk
misdadigere waren. En defce meening kon zich toch
niet zonder reden bij hon hebben vastgezet. De
moeder was altijd zoo trotscü op haar eenigen zoon
geweest, en Katia had bij baar vriendinnen steeds
de braafheid van haar beminde geroemd, zelfs nog
en er niet veel goeds meer van hem te zeggen
viei. En toch schenen de beide vrouwen'ben nu als
verloren te beschouwen. Daar kwamen Luka en
Iwan niet overheen.
Op zekeren dag ging er naar Moskau en naair
Pp tersburg een brief. Luka schreef aan zijn moeder,
dat zij toch niet aan hem moest twijfelen en be
loofde plechtig, dat hij haar alle kommer; dien zij
om hem geleden had. zou vergelden; en Iwan, be
loofde Katina, als hij zijn straf had ingeboet en
eea flink stuk geld verdiend had, haar als zijn
vrouw te zullen afhalen, zij had hem slechts trouw
te blijven en lief te hebben. Het kostte .beiden ge
weldige inspanning voor zij die brieven klam had
den, want zij waren vol 'foUten en inktvlekken, en
de reusachtige letters waren over 'elkander ge
struikeld, maar de beide vrouwen zagen die gebre
ken niet, maar zagen alleen de om vergeving bid
dende, naar liefde dorstende woorden, en zij haast
ten zich de verre geliefden te antwoorden, zooals 't
hart hun ingaf en verlangd weid.
De brieven kwamen gelijktijdig in de handen van
Luka en Iwan, wat nu juist geen wonder was,
daar de post voor de bannelingen slechts eens per
weev werd afgehaald. Op dien dag kochterkdc vrien
den wodka .sterken drank) en dronken zoo vt<
dat zij op de bankbleven liggen en de opzichter
hem naar bed moest laten brengen.
Den volgenden morgen sprak Iwan tot Luka: „Dat
mag niet meer gebe-uren. Het was niet meer dan
recht en billijk, dat wij onze vreugde begoten, maai*
voor het vervolg drinken, wij alleen den brande
wijn dien. men ons geeft. Thans is het werken en
sparen."
„Ja, werken en sparen," herhaalde Luka. ^,Dal
willen wij doen, maar wat'jJou je er van denken als
wij een paar stuivers offerden voor iets wat goed
en nuttig is? Ea- is onder de bannelingen iemand
Sobolsky die de kunst verstaat, om allerlei figu
ren op het lichaam te maken, zoodat het er nooit,
afgewasschen kan worden. Die moet ieder van ons
e^u hart met vlammen en pijlen op den arm tee
kenen ter heriiuiering aan het slechte dat wij ge
daan hebben en tot vermaning om braaf te zijn.
Vindt ge het goed?"
Iwan kiükte- „Dat is een verstandige gedachte»"
schuilplaats met vuur. 'Kort geleden heb ik dit
zelf aan den 114N 0 ondervonden. De infantT^. en
cavalerie-patroullle* hftdklbr gemeld, dat eon fcoojr-
te vrij van vijanden wa?, Toen we een hoeve na
derden. siste het dcor de hoornen.
Het terrein biedt zooveel natuurlijke /dekking;
dat van een oorlog met de spade geen sprake kzn
zijn. Ook de Servicr graaft weinig. Stellingen met
draadversperringen heb ik tot nog toe niet gezien.
Toch zijn de stellingen ook Oonder dezfe'reeds eterk
genoeg. Wij kwamen 'o.a. aan een tamelijk hooge
bergreeks. De bergen naar het zuiden toe worden
steeds boog er. Doze bergreeks dan "liep naar ach
teren langzaam af, naar voren rechts en links had
zij echter steile en gedeeltelijk met bosch begroeide*
heuvels. Nu 'stelle men zich ongeveer vijftig meter
van den bovensten rand af sterke 'schansen naar
deze drie kanten, voor, met ingebouwde machine
geweren. En van uit dezo stellingen loopgraven naar
achteren om weg te komen. De bergen rechts en
links zijn precies zoo, alleen door een scherpe kloof
gescheiden, zóodat 'men die kloof van twee kan
ten onder Vuur kan nemen eci aan het prachtigste
fiankeering8vuur bloot staat 'Als men daarbij nog
bedenkt dat men niet ioopen-kan, maar slechts met
moeite naar boven klauteren, dan zal men inpien,
dat de artillerie bier iets te doen heeft.
Nu nog iets over de Serviërs. -Hoe listig zij ook
zijn en boe vermetel de gevangenen ook voor zich
uitkijken, .*tand houden zij toch niet. Een krachtige
aanval zal bij hen steeds succes hebban. De uitrus
ting van de Servische troepen is zoo verscnilieBCti,
(iat als men wat gevangenen bij jelkaar hóeft, er
fantasie voor noodig is, om daarin nog soldaten te
herkennen. (Uniform is 'alleen, het schoeisel, e^n
zool, dio van voren snavolvormig over do teen en
is samengenaaid en met 'gevlochten riemen aaii
den voet vast zit. Een riem loopt dan naai- boven
en is boven den enkel eenige malen om /hel been,
gewikkeld. Onder de troepen zijn er velen in bur-
gerkleeding. Men. kan gerust zeggen, dat ieder'man
onder de wapens staat. Zelfs tot zestig Jaar toe* Tk
heb reeds vele grijsaards en gebogen gevangenen
gezien. De Serviërs zijn op alle mogelijke manie
ren gewapend. In hun geweer iaden zij vijf patronen,
die den vorm hebben van de oude Duitsche patro
nen model 88. Men vindt ook nog looden kogels
zonder mantel, 'dio zij uit oude -weren schieten.
Verder zijn 2e gewapend met Oostenrijksche en
Russische geweren, leder soldaat heeft oen band-
granaat in zijn zak.
Artillerie schijnen de Eerviërs weinig te hebben.
Wij hebben tot i\u toe ten, minste niet veel last
gehad van bunbergbatterijen, die met ossen bespan
nen zijn. Eén goed ding hebben de Eerviërs: .zij ver
nielen niets. Elke brug over de kleine stroompjes is
heet gebleven. Elk huis 'ongerept.
Men moet zich vaak verbazen over de onbevreesd
heid van de vrouwen. Dikwijls heb ik ze alleen of
in groepjes voor de huizen zien 'staan tusschen de
betle gevechtsliniën. Toen wij b.v. den '15en Oc-
tuber achter den spoorwegdijk in dekking lagen en
de kogels ^er Eerviërs van de hoogte af over on*
weggonsden, trad honderd meter achter ons een
Servische vrouw uit haar huis cn hing heel onbe
vreesd en zorgvuldig haar wasohgoeü over de schut
ting
meende Lij, „alleen, uögrijp ik niet, wat dio vlam
men en pijlen, beteekencn."
Daarover kon, Luka Lom ook niet inlichten, m:nr
hij had eene van een kameraad zulk een tateeëering
gezien en dat had een 'grooten indjcuk op hem ge
maakt en daarom wenschte hij het ook zoo te bob
ben.
Zoo werden dan de tatoeëeriogen aangebracht,
Sobolsky was zoo vriendelijk voor de paar stuivers
die hij als beloonirg ontving, ook nog de. namen der
vrienden er bij te doen dat wil zeggen in Luka's
arm werd Iwan's 'naam en in dien van Iwan, de
naam van Luka geprikt. Dat moest Leleekenen, dajt
zij nu voor altijd vrienjden zouden zijn
Na twee jaren werden beiden vrij. Eigenlijk had
den zij nog een half Jaar straf to goed, maar we
gens hun goed gedrag schonk men hun de r. st der
straf. Nu gingen zij eerst naar Jakoetsk, om g;;oT
ir den omtrek 'bij een mijneigenaar in dienst to
komen, die e<n hooger loon betaalde dan iemand
anders, want het kwam cr voor iwan en Luka toch
maar alleen op aan, zoo spoedig mogelijk een flink
stuk geld te verdienen, om daarmee naar hun ge
boorteplaats terug te koeren. WapUmet ledige Lan
den wilden zij moeder noch Katia onder de oogen,
komen.
Het was een hard leven, dat zij hier moesten, lei-
deit en zij dachten dikwijls, dat het bij liet com
mando te Serentni, bijna heter geweest was. Daar
woonden zij ia stevige huizen,- die hen beschut had,
den tegen koude, sneeuw" en regen, maar hier moes-
icu zij in eea keet slapen, waarvan de wanden, met
rijs en modder bedekt waren en z<"o laag, dan men
er nauwelijks rechtop *oa süum. De banken om
het vuur, dat nooit uitging, dienden hun als nacht
leger en vuile, vellen ais dekens. Als men j 'r 'de
kleine deuren naar binnen, wilde gaan, moeet men
zich bukken.
..Hier komt men om," meende Xuka. „Ais je er
lust ia hebt, bouwen wij voor ons een "blokhuis, er
is hier hout genoeg."
Iwan vond "het goed ec daar de beide vrienden
's morgens en, "s avonds een 'paar uur van hun
rust afnamen, was met blokhuis 'spoedig gereed.
Toen de mijneigenaar Isborsüj Stepanowilech Koi-
sakow bet zag, 'prees hij de vrienden en gaf ieder
vijf roebei. Daardoor werden ook de andere arbei
ders aangevuurd, om zich ook een huis te bouwen
en voor er zes weken voorbij waren, verhief zich
daar inplaais van do ellendige keel een aardige ver
zameling van, blokhuisjes. Tenslotte bouwde men
zeifs een kleine kerk, die een vroegere banneling,
den schilder, heel netjes met heiligenbeelden ver
sierde. Isborstij Kolsakow was 'zeer trotseh op
b :t statig uitzien van zijn bezitting 'en toonde hun
die daartoe den stoot gegeven hadden dat bij Iedere
gelegenheid.
Wordt vervolgd.