11(11111 Nitms- WOENSDAG I DECEMBER 1915. 58ste Jasrg ang, Nn 5794. EERSTE BLAD. Binnenlandsch Nieuws. FEUILLETON. DURATSCH0K. Gemengd Nieuws. SCHACER COURANT, Dit blad verschijnt viermaal per week: Dinsdag, Woensdag, Donderdag en Zaterdag Bij inzending tot 'b morgens 9 ure wor den ADVERTENTIES in het eerst uitkomend nummer geplaatst. Uitgevers schagen, laan d 5. TRAPMAN Co. - Int. Teleph. No. 20. Prijs per 8 maanden fü.85; per post f 1.-. Losse nummer» 6 :<-ot ADVERTENTIE# van 1 tot 5 regels met inbegip van bewijsao. f 0.35, iedere regel meer (5 ot. Groote lett. worden naar plaatsr. berek Dit muumer bestaat uit «wee bladen. Si. .uAARTLNiV» OTBRLG. De vereeniging Nut en Genoegen alhier zal den Oden Dacebmer u.s. oen feestelijke bijeenkomst hou den in het lokaal van, den; heer G. Vanger Hlz. Ver scheidene personen hebben hun medewerking toege zegd, zuoaat het een genotvolle avond belooft te worden. PETTEN. Toen gistermorgen een landweersoldaat naar de tram Burgerwefe op reis was, vond hij aan de Pettemerkluft een man uitgestrekt en blootsvoets op den weg liggen. Daar hij geen tijd had te ver liepen, steide hij een ander daarmede in kennis. De man werd toen 'met een melkwagen naar Pet ton gereden, waar hij na aankomst spoedig is over leden. Het bleek te zijn J. Smit, afkomstig van 't Zand, wonende in een zoogenaamde ark PETTEN. Het Landweerkustwacht-detachement van Petten en Camperduin, dat vsnaf het begin der mobilisa tie aldaar was gedetacheerd, wordt i December ever geplaatst naar 't Nieuwediep. ARRONDISSEMENTS-RECHTB ANK TE ALKMAAR. Zitting van -Dinsdag 30 November. Uitspraken F L. Steltenpool, Grootebróek, wederspannigheid (verzetzaak): vonnis bekrachtigd. II. Bakker, Anna Paulowna, wederrechtelijke toe- eigening van een rijwielbei: f 10 of 10 dagen hech tenis. Dirk Keesman, Winkel, mishandeling: f 20 of 10 dagen hechtenis. Jacoba Hovinga, vrouw van T. van Amsterdam, te Den Helder, mishandeling: i 15 of 10 dagen hech tenis. A. Velleman, Schagen, overtreding politieverorde ning (verzetzaak): f 10 of 5 dagen hechtenis. H. v. d. Muren, C. v. d. Muren, M. Jansen, mis handeling, allen te Texel: no. i en 2 elk f 10 boete of 6 dagen hechtenis, no. 3 vrijspraak. K. M. Grootebroek (kinflerwwttenfcaak)f 10 of 14 dagen tuchtschool. V. D. en G. D., Grootebroek kindeirwe,Benzaak misbande1ing: elk f 20 of 14 dagen tuchtschool. G F. te Hoorn (kinjderwettenzaak), mishandeling: f 15 of 14 dagen tuchtschool. C. A. de R., Alkmaar (kinderwettenzaak)dlef- satl: 1 jaar tuchtschool. MELKPRIJZEN TE ALKMAAR. Door de melkveehouders te Alkmaar'en omstreken is na eene bespreking met dten burgemeester aldaar bes'oten, de oonsumptiemelk *nog tot 10 Decejmber aan de melkslijters te levhren 'voor 9 cent per 'liter in plaats van, tot 1 December, zooals aanvankelijk bepaald was. DE KAASMARKT TE PURMEREND. Bij den aanvang der kaasmarkt te Purmerocd, die fiink met kaas was'beötet, werd aan de aanvoerders door df> kHashande'arpn medeogdeeld. dat door hen besloten was noch te Purmerend, noch te Alkmaar of Hoorn kaas te koopen zoolang de uitvoer is ver boden, daar 'het niet langer aangaat de zeer dure kaas in te koopen wanneer ze die met kunnen uit voeren. De ontevredenheid der aanvoerders, die nu een vergeetfache reis 'gemaakt hadden was zeer groot. VAN DE BRABANTSCHE GRENS. In de jongste dagen is het optreden der Land- weergrenswacht in Noord-Brabant zeer 'verscherpt. In tal van plaatsen worden huiszoekingen gedaan, waarbij flinke voorraden goederen van allerlei aaid in beslag werden ganomen, wegens Overtreding der voorwaarden van inslag en aangifte, door de be trokken personen. Tevens is oen aantal lieden, die zich met smokkelen onledig hielden, uit de grensge bieden verwijderd, onder wie eenige Vreemdelingen- De Burgemeester dei' gemeente Budel heeft be kend gemaakt, dat voortaan alleen vleesch van re- geeringsvarkens mag worden afgeleverd aan perso nen, die in het 'bezit zijn van. eene z.g. varkens- vleeschkaart, die tegen 5 cent ,per stuk, op het Raadhuis verkrijgbaar 'zijn. Voor ieder gezin wordt slechts één kaart afgegeven, waarop de hoeveelheid is aangegeven, die per week voor gezinsverbruik .mag afgeleverd worden. Bij overtreding wordt 'de kaart ingetrokken en geen nieuwe meer verstrekt. De siag6r, die meer vleesch aflevert dan op de i kaart is vermeld, of die zonder vertoon van kaar ten vleesch verkoopt, zal geen regeer ingsvarkene j meer kunnen bekomen. Langs de geheele grens wordt door ambtenaren en militairen verhoogde activiteit betoond, hoewel er nog vele boschrijke terreinen zijn, waar de beste controle niet afdoende kan zijn. Door do verscherp te maatregelen is echter aan de ergste smokkelarij paal en perk gesteld. Intusschen lijden de grensbewoners onder een an- de" euvel, nl. de groote massa schadelijk wild, waar door veel schade aan do wintergewassen wordt toe gebracht. De besturen van eenige gemeenten heb ben reeds besloten zich tot de regeerimg te wenden, om maatregelen toe te staan, waardoor de 'scha- delijke vermenigvuldiging van'dit wild, kan worden beteugeld. De uitbreiding van den wildstand is toe te schrijven aan het in 1914 afgekondigde verbod, om binnen 5 KM. van de grens te jag^n. GEEN ECHTE ONTVLUCHTE GEVANGENEN. Omtrent de aanhouding van. twee bedriegers, die zich to Ulft dezer dagen hebben voorgedaan, als uit Duitschland ontvluchte krijgsgevangenen, deelt „De Post'1 de volgende bizonjderheden mede: Het 1ste bedrijf speelt in Etten. De dienaar van den H. Hermandad vindt een paar zwervers, naar voorgeven een, jgedesertoefden Diuitsther 'en een ge vluchten Rus. 'De burgemeester wordt opgebeld. Opbrengen naar Gendringen. 2e bedrijf. Hot tooneel stelt voor de secretarie van het raadhuis te Gendringen. 'Drie ambtenaren zijn aanwezig. Burgemeester en secretaris nicL Zwervers worden zeer minzaam ontvangen, ruim van sigaren voorzien, terwijl gemeubileerde boterhammen wor den besteld ea de uitgever eoner coturant moet ver schijnen voor bet nieuws. Eea gesprok vyordt aan geknoopt: de Duitsche antwoordt mol rappe tong, EEN GESCHIEDENIS UIT SIBERIë. Zij war©» tw©e verbanitónea, Iwan, ©n Luka, die door het. noodlot tot vrienden waren geworden- Thuis hadden zij wellicht jarenlang onder één dak kunnen leven, zonder elkaar nader te treden, maar hie>» in de verbanning, waar hetzelfde lijden hen verteerde en dezelfde hoop 'hun moed 'overeind hie'd, waren weinige dagen genoeg om hun harten voor elkaar te verwarmen. Aan wie hadden zij zich anders kunnen aanfluiten onder deze bevolking van, allerlei schepselen, die ver*-© van hun thuis en hun gewoonten verwilderden? Maar Iwan en Luka wilden niet. omkomen en verwilderen, dat hadden zij zich zelf gezworen en dat woord hielden zij ook. „Een paar beste kerels 1" zeiden de oplichters van het vrije commando bij de mijnengevang.'tUs van Serentni, waar zij hun straf moesten boeten. En dezo opzichters hadden volkomen gelijk, al was Iwan wegens gevaarlijke mishandeling en 'Luka wegens diefstal hierheen gözon,den. Maar beidén waren ge komen tot wat zij misdaan hadden, zooals *n kind er toe komt om een steen op de spoorrails te leg gen, waardoor de lieele trein ontspoort. Later werd h<t hun wel 'duidelijk wat zij hadden misdreven, maar tevoren wisten zij heufch niet, dat 'zij zooiejts kwaads wilden doen. Luka was ieon blonde 'Moskowiter, groot als een Hun, de zoon van een arme weduwe, dio zich haar stukje broed 'met moeite genoeg met naaien ver diende en blii moest zijn, dat de woogd haar jongen voor ruemend&l bij zich nam. De voogd was een schoenmaker en ia, de paar uur, dat de jongen, niet op de kudden móest passen; of huiswerk moest do- n, leerde hij hem het vak. Maar niemand kon slccl. - r daarvoor geschikt zijn dan Luka met zijn sterke armen, ea toon or een gezel uit Archange' in huis kwam, die den jongen van het visschersleven uit zijn heimat en de daaraan verbonden gevaren ver telde^ toen dacht deze bij nacht en dag aan niets anders, of het niet mogelijk zou zijn naar Archan ge! te komen en visseher te worden. Maar Archan- gpl lag ver weg in het hooge Noorden en om daar heen te komen, daarvoor had men zoovoel geld noo- dig. En hoe zou hij daaraan kunnen, komen? Hoe? Bezat hij niet een klein erfdeel van honderd roe bel, Cd', zijn voogd voor hem beheerde? Wanneer die het hem 'uitbetaalde, was alle 'nood uit de we reld. Maar ü- V::g?d lachte Luka uit, toen, hij hem vuL.ae wat hij wenschte en sloeg hem boven- msL vmv ..og b-v' ?D blauw. Nu waj. ons «v.j, a-i neemt men ach, I dacht het jongemensch en, brak op een nacht oen kast open en een kistje dat zich daarin bevond. Jam mer genoeg werd hij daarbij gesnapt en naar de pohiie gesleept, om spoedig onder de beschuldi ging van inbraak bij zijn voogd en weldoener, zijn tweede vader, zooals het heette, veroordeeld te worden. De jongen was zelf zeer verbaasd over zijn veroordeeling, bij kon dat maar niet begrijpen. Hij had toch niet willen stelen, maar alleen willen ne men, wat toch zijn eigendom was? Het hielp alle maal niemendal. De nauwelijks twintigjarige jon gen, die tegenover al'e>s 'in de wereld vreemd en dom stond als een klein kind, werd naar de mijnen van Siberië gezonden- Daar vond bij Iwan, die twee jaar ouder dan hij was en, uit Petersburg geboren, met het laatste gevaugenentranfport naar de mijnen van Siberië was gezonden. Iwan, scheen wat ervarener dan Luka, maar met zijn begrippen over recht en onrecht stond het zeer bedenkelijk. Hij was een vondeling en later bij een timmerman in de leer geweest. Hier kwam bij in slecht gezelschap en werd een lieder lijk mensch zonder het zelf recht te weten. Bij het kaarten kreeg hij twist met een man, van wien Hij dacht, dat deze hem bedroeg en zich op hem te wraken hield hij voor zijn goed recht. Hij viel op hem aan en bracht hem eenige gevaarlijke "wonden toe. De getroffene herstelde, maar Iwan,, die geen berouw toonde te hebben, werd naar Siberië gezon den. En op bet transport daarheen was het geweekt, dat bij beiden het bewustzijn was ontwaakt, van heigeen zij hadden gedaan. Onder den inarsch, waar bij alleen de voeten wat te doen hebben, maar de geest zich op alle zijwegen kan begeven, hadden züj voor de eerste maal van, hun leven zich .bezig ge houden mèt zichzelf en daarbij de ontdekking go- daan, dat zij eigenlijk ellendelingen waren. En daar bij kwam nog, dat hen aan het geweten knaagde het afscheid van het eenige wezen dat zij liefhadden cn nu in het vaderland moesten achterlaten. Dat wa ren de oude ziekelijke moeder.van Luka en de lief ste van Iwan, Katia, een piepjong, braaf .en lief waschmeisje. Deze beiden hadden zoo geweend toen zij afscheid namen, üiet omdat zij elkaar niet weer zouden weerzien, maar méér nog omdat zij hun zielen nu als verloren beschouwden. En dat, dat kon noch Luka noch Iwan vergeten en dat was bejt wat hen zoo diep aangreep, dat zij beloofden zich te zul'en betereu. En toen zij in Siberië samenkwamen, voelden zij, dat bun lot gelijksoortig was. Reeds den eersten avond vertelden zij elkaar bun geschie denis en spraken e'kantier moed in en woorden van troost. „Je hebt immers niets verkeerds willen doen," zeida Iwan tot 'Luka, „en daarop "komt het toch maar aan." „En jij bent door je kameraad bij het spel be drogen en hebt hem dat be -ald gezel," meende nu Luku van den Rus meent men niets anders te verstaan dan: tjip, Man, tjoep, Grenswacht-commandant te Lift- \wrdt. 'opgebeld. Opbrengen naar Ulft, "Je bedrijf. De handeling heeft plaats in do ka zerne, a'ias St. Jozefsgebouw. Luitenant' onderv raagt der. Duitscher, Rus laat niets booren dan een geluid, gelijkende op... tjip, tjap, tjoep, nu gemengd met een soort bobbel, babbel, bobbel, want de Rus ie eigenlijk, een Pool, zegt de Duitscher. Een'uitkomst! In Ulft, waar 2J00 zoetjes aan aïle nationaliteiten ver tegenwoordigd zijn, woont een Poolsche. Luitenant geef' twee soldaten bevel, den Pool daarheen te voeren, hem door de vrouw te laten ondervragen en antwoord mee te brengen. Vrouw kan ujt tjip, tjap, tjoep en bobbel, bobbei, bobbel, niet wij3 wör-J don. „Is geen Pool, misschien een Rus," zegt ze. Terug. Rapport wordt'uitgebracht. Dan naar Ter- boig, waar twee Russinnen, wonen, per rijtuig, 't Paard schrikt voor tram, ordonnans van den 'ui- tenant springt uit het rijtuig, bezeert z'n-rechterbil; dames niet thuis. Retour Ulft. Daar heeft een sol daat den Duitscher reeds hervend als 'een inwoner van Doetincbem.... Naar de kast met de zwervers. ie bedrijf speelt in de kazerne der marechaussee. Duitscher en Rus zitten bij elkaar in cachot, wor den door een marechaussee beluisterd; hij hoort ze beiden.... Hollanjd&ch spreken. Bij den opperwacht meester bekennen ze, een inwoner van Doetincheftn en van Deventer te 'zijn. Naspel. Proces-verbaai en 'opzending naar het huis van bewaring to Arnhdm. EEN ZONDERLINGE DEURWAARDER. De ontslagen deurwaarder E. Kwant te Winscho ten, thans gedetineerd, verdacht van het verval- sehen van authentieke stukken, 'heeft blijkbaar 'zijn dienstwerk geheel verwaarloosd. Tal van vonpis- son van den kantonrechter /werden door hem niet beteekend, terwijl dagvaardingen niet werden uitgev- reikt. In verschillende plaatsen van het kanton Win schoten heeft do. politie in opdracht een onderzoek naar onderscheidene gevallen in te stellen. Allerzon derlingst beeft deze man met zijn werk omgespron gen. Een paar jaren geleiden werd hij eenigen tijd in een gesticht opgenomen. Gebleken is dat boelpenningen en andere -gelden door hem niet werden veranlwooid. HOE IN SERVIë GEVOCHTEN WORDT. De „Süddeutsche Zeit." ontleent aan een brief van een onderwijzer, die'in Servië te velde staat, eenige bizonderhedea over de wijze, waarop daar wordt gestreiden. „Men moet," zoo schrijft hij, '„zich gen^pl naar 't terrein richten. Heuvel schaart zich aan neuvel en daar tusschen door kronkelen de dalen, met bosch begroeide kegels en kloven liggen daar tegen aan en over de ;velden loopea 'heggen. Deze natuurlijke dekkingen 'zijn onze toegangswegen. Wij naderen, den vijand meestal naar 'den aard van 'het terrein in rijen achter elkaar. Eerst gaan patrouilles op erkenning" uit De Serviër is handig en listig. Hij laat Ge patrouilles kalm voorbij gaan en ov.-i-rom- pelt. daarna da grootere aldeciingen -van, uit zijn Zoo verontschuldigde de een Óen.ander ep ieder voelde, daarvan de goede bedoeling cu was er dank- laar voor. Zij 'hadden weinig liefde in hun leven ondervonden, buiten die welke de moeder Luka en I'atia aan Iwan. bad bewezen. Maar die twee jront- sohu'digden do daad van het voorwerp hunner lief de niet, zij hadden steeds maar geschreid en de handen gewrongen en gedaan, alsof zij nu werkelijk misdadigere waren. En defce meening kon zich toch niet zonder reden bij hon hebben vastgezet. De moeder was altijd zoo trotscü op haar eenigen zoon geweest, en Katia had bij baar vriendinnen steeds de braafheid van haar beminde geroemd, zelfs nog en er niet veel goeds meer van hem te zeggen viei. En toch schenen de beide vrouwen'ben nu als verloren te beschouwen. Daar kwamen Luka en Iwan niet overheen. Op zekeren dag ging er naar Moskau en naair Pp tersburg een brief. Luka schreef aan zijn moeder, dat zij toch niet aan hem moest twijfelen en be loofde plechtig, dat hij haar alle kommer; dien zij om hem geleden had. zou vergelden; en Iwan, be loofde Katina, als hij zijn straf had ingeboet en eea flink stuk geld verdiend had, haar als zijn vrouw te zullen afhalen, zij had hem slechts trouw te blijven en lief te hebben. Het kostte .beiden ge weldige inspanning voor zij die brieven klam had den, want zij waren vol 'foUten en inktvlekken, en de reusachtige letters waren over 'elkander ge struikeld, maar de beide vrouwen zagen die gebre ken niet, maar zagen alleen de om vergeving bid dende, naar liefde dorstende woorden, en zij haast ten zich de verre geliefden te antwoorden, zooals 't hart hun ingaf en verlangd weid. De brieven kwamen gelijktijdig in de handen van Luka en Iwan, wat nu juist geen wonder was, daar de post voor de bannelingen slechts eens per weev werd afgehaald. Op dien dag kochterkdc vrien den wodka .sterken drank) en dronken zoo vt< dat zij op de bankbleven liggen en de opzichter hem naar bed moest laten brengen. Den volgenden morgen sprak Iwan tot Luka: „Dat mag niet meer gebe-uren. Het was niet meer dan recht en billijk, dat wij onze vreugde begoten, maai* voor het vervolg drinken, wij alleen den brande wijn dien. men ons geeft. Thans is het werken en sparen." „Ja, werken en sparen," herhaalde Luka. ^,Dal willen wij doen, maar wat'jJou je er van denken als wij een paar stuivers offerden voor iets wat goed en nuttig is? Ea- is onder de bannelingen iemand Sobolsky die de kunst verstaat, om allerlei figu ren op het lichaam te maken, zoodat het er nooit, afgewasschen kan worden. Die moet ieder van ons e^u hart met vlammen en pijlen op den arm tee kenen ter heriiuiering aan het slechte dat wij ge daan hebben en tot vermaning om braaf te zijn. Vindt ge het goed?" Iwan kiükte- „Dat is een verstandige gedachte»" schuilplaats met vuur. 'Kort geleden heb ik dit zelf aan den 114N 0 ondervonden. De infantT^. en cavalerie-patroullle* hftdklbr gemeld, dat eon fcoojr- te vrij van vijanden wa?, Toen we een hoeve na derden. siste het dcor de hoornen. Het terrein biedt zooveel natuurlijke /dekking; dat van een oorlog met de spade geen sprake kzn zijn. Ook de Servicr graaft weinig. Stellingen met draadversperringen heb ik tot nog toe niet gezien. Toch zijn de stellingen ook Oonder dezfe'reeds eterk genoeg. Wij kwamen 'o.a. aan een tamelijk hooge bergreeks. De bergen naar het zuiden toe worden steeds boog er. Doze bergreeks dan "liep naar ach teren langzaam af, naar voren rechts en links had zij echter steile en gedeeltelijk met bosch begroeide* heuvels. Nu 'stelle men zich ongeveer vijftig meter van den bovensten rand af sterke 'schansen naar deze drie kanten, voor, met ingebouwde machine geweren. En van uit dezo stellingen loopgraven naar achteren om weg te komen. De bergen rechts en links zijn precies zoo, alleen door een scherpe kloof gescheiden, zóodat 'men die kloof van twee kan ten onder Vuur kan nemen eci aan het prachtigste fiankeering8vuur bloot staat 'Als men daarbij nog bedenkt dat men niet ioopen-kan, maar slechts met moeite naar boven klauteren, dan zal men inpien, dat de artillerie bier iets te doen heeft. Nu nog iets over de Serviërs. -Hoe listig zij ook zijn en boe vermetel de gevangenen ook voor zich uitkijken, .*tand houden zij toch niet. Een krachtige aanval zal bij hen steeds succes hebban. De uitrus ting van de Servische troepen is zoo verscnilieBCti, (iat als men wat gevangenen bij jelkaar hóeft, er fantasie voor noodig is, om daarin nog soldaten te herkennen. (Uniform is 'alleen, het schoeisel, e^n zool, dio van voren snavolvormig over do teen en is samengenaaid en met 'gevlochten riemen aaii den voet vast zit. Een riem loopt dan naai- boven en is boven den enkel eenige malen om /hel been, gewikkeld. Onder de troepen zijn er velen in bur- gerkleeding. Men. kan gerust zeggen, dat ieder'man onder de wapens staat. Zelfs tot zestig Jaar toe* Tk heb reeds vele grijsaards en gebogen gevangenen gezien. De Serviërs zijn op alle mogelijke manie ren gewapend. In hun geweer iaden zij vijf patronen, die den vorm hebben van de oude Duitsche patro nen model 88. Men vindt ook nog looden kogels zonder mantel, 'dio zij uit oude -weren schieten. Verder zijn 2e gewapend met Oostenrijksche en Russische geweren, leder soldaat heeft oen band- granaat in zijn zak. Artillerie schijnen de Eerviërs weinig te hebben. Wij hebben tot i\u toe ten, minste niet veel last gehad van bunbergbatterijen, die met ossen bespan nen zijn. Eén goed ding hebben de Eerviërs: .zij ver nielen niets. Elke brug over de kleine stroompjes is heet gebleven. Elk huis 'ongerept. Men moet zich vaak verbazen over de onbevreesd heid van de vrouwen. Dikwijls heb ik ze alleen of in groepjes voor de huizen zien 'staan tusschen de betle gevechtsliniën. Toen wij b.v. den '15en Oc- tuber achter den spoorwegdijk in dekking lagen en de kogels ^er Eerviërs van de hoogte af over on* weggonsden, trad honderd meter achter ons een Servische vrouw uit haar huis cn hing heel onbe vreesd en zorgvuldig haar wasohgoeü over de schut ting meende Lij, „alleen, uögrijp ik niet, wat dio vlam men en pijlen, beteekencn." Daarover kon, Luka Lom ook niet inlichten, m:nr hij had eene van een kameraad zulk een tateeëering gezien en dat had een 'grooten indjcuk op hem ge maakt en daarom wenschte hij het ook zoo te bob ben. Zoo werden dan de tatoeëeriogen aangebracht, Sobolsky was zoo vriendelijk voor de paar stuivers die hij als beloonirg ontving, ook nog de. namen der vrienden er bij te doen dat wil zeggen in Luka's arm werd Iwan's 'naam en in dien van Iwan, de naam van Luka geprikt. Dat moest Leleekenen, dajt zij nu voor altijd vrienjden zouden zijn Na twee jaren werden beiden vrij. Eigenlijk had den zij nog een half Jaar straf to goed, maar we gens hun goed gedrag schonk men hun de r. st der straf. Nu gingen zij eerst naar Jakoetsk, om g;;oT ir den omtrek 'bij een mijneigenaar in dienst to komen, die e<n hooger loon betaalde dan iemand anders, want het kwam cr voor iwan en Luka toch maar alleen op aan, zoo spoedig mogelijk een flink stuk geld te verdienen, om daarmee naar hun ge boorteplaats terug te koeren. WapUmet ledige Lan den wilden zij moeder noch Katia onder de oogen, komen. Het was een hard leven, dat zij hier moesten, lei- deit en zij dachten dikwijls, dat het bij liet com mando te Serentni, bijna heter geweest was. Daar woonden zij ia stevige huizen,- die hen beschut had, den tegen koude, sneeuw" en regen, maar hier moes- icu zij in eea keet slapen, waarvan de wanden, met rijs en modder bedekt waren en z<"o laag, dan men er nauwelijks rechtop *oa süum. De banken om het vuur, dat nooit uitging, dienden hun als nacht leger en vuile, vellen ais dekens. Als men j 'r 'de kleine deuren naar binnen, wilde gaan, moeet men zich bukken. ..Hier komt men om," meende Xuka. „Ais je er lust ia hebt, bouwen wij voor ons een "blokhuis, er is hier hout genoeg." Iwan vond "het goed ec daar de beide vrienden 's morgens en, "s avonds een 'paar uur van hun rust afnamen, was met blokhuis 'spoedig gereed. Toen de mijneigenaar Isborsüj Stepanowilech Koi- sakow bet zag, 'prees hij de vrienden en gaf ieder vijf roebei. Daardoor werden ook de andere arbei ders aangevuurd, om zich ook een huis te bouwen en voor er zes weken voorbij waren, verhief zich daar inplaais van do ellendige keel een aardige ver zameling van, blokhuisjes. Tenslotte bouwde men zeifs een kleine kerk, die een vroegere banneling, den schilder, heel netjes met heiligenbeelden ver sierde. Isborstij Kolsakow was 'zeer trotseh op b :t statig uitzien van zijn bezitting 'en toonde hun die daartoe den stoot gegeven hadden dat bij Iedere gelegenheid. Wordt vervolgd.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Schager Courant | 1915 | | pagina 1