J. STUURMAN,
SCHEER-APPARATEN
ZIJN VROUW.
WOENSDAG 12 JANl'ARI 1016.
59ste Jaarg ann. No 572fi
EERSTE BLAD.
Ingezonden Stukken.
I
Binnenlandsch Nieuws.
brutaal.
diefstal van «300 mark.
uitvoer van vleesch naar engeland.
oudesluis.
schagerbrug.
callantsoog.
h vrenkarspll.
harlnkarspel.
callantsoog
waaronder de bekende merken
Gillet's, Autostrop enz.
KAPPER,
FEUILLETON.
7.
callantsoog
callantsoog
st. maarten.
st. maarten.
eenigenburg.
Raad Anna Paulowna.
SCHAGER
Alicitei Nieuws-
COURANT.
Aieefteiiie- LuUnvIlil
Prijs per 8 maanden f085; per post f 1.-. Losse nummers 5 cent
ADVERTENTIEN van 1 tot 5 regels met inbegip van bewijsn0#
t 0.35, iedere regel meer 6 ot. Groote lett» worden naar plaatsr. berefc
Dit nnmmer bestaat uit twee bladen.
Aan de Redactie van de Schager Courant.
M.
Onder het opschrift: „Eén jaar Duitsche zeeschui-
merij" geeft u in uw laatste nummer een bericht,
dat aan het 'Fransche blad „Le Matin" is onüeeind
en waarin aan het elot de "onware zin (van u oi
van Le Matin?) staat:
„Aldus zijn in iets meer dan 9 maanden bijna
2000 volmaakt onschuldige passagiers» door de
laaghartige moord'ust der Duitsche
zeeschuimers tot een vreeselijken dood ge -
wijd."
Zoo u merkt» heb ik 5 woorden onderstreept. U
begrijpt toch goed de beteekenis dezer woorden?
Welnu ii eid dar, in een eerstvolgend nummer,
dat het niet in uw bedoeling gelegen heeft, dit be
richt a's een waarheid aan uw lezers te gerven. Er
is ii oua land al vee' te veel onrecht aan de Duit-
schers gedaan door ophitsende leugens, en ik kan
niet gelooven, dat u daar bewust aan mee aou doen.
A., 10 Jan. '16. P. S1ADT.
Als mijnheer Stadt goed 'had willen lezen, dan
had hij zelf wé' gezien, dat het bericht
uit Le Matin afkomstig is, uit een Fransch b'ad,
dus met een Fransche tint. Wat dat beteekent weet
iedere onbevooroordeelde lezer. We krijgen zoo den
indruk dat mijnheer Stadt zich per se geroepen
acht op te„ treden als verdediger van Duitschland
en zijn onschuld. Da's ons goed hoor, mijnheer Stadt
geve aan zijn Duitsche bewondering zooveel lucht
als hem lust, maarwe zouden heel erg graag
wi'len, dat de Schager niet werd uitgezocht als heit
blad, waarin deze ontboezemingen een plaats zou
den moeten vinden. Wat mijnheer Stadt in dit op
zicht reeds in Alkmaarsche bladen heeft geschreven,
maakt ons wel wat huiverig voor zijn anders zoo
gewaardeerde belangstelling.
RED.
Zondagavond heeft bij den heer S. aan de Wees-
perstraat te Amsterdam op brutale wijze een dief
stal plaats gehad. Toen de familie zich te bed had
begeven, heeft men zich door insluiping, vermoede
lijk met 1 ehuip van een valschen sleutel, toegang
weten t ""Schaffen tct de woning en daar een
portefeuille met een partij' diamanten, bestaande uit
3GO karaat „einden" en eeoige bankbiljetten tot een
gezamenlijk bedrag van ongeveer f 3C/00 ontvreemd.
De politie stelt een onderaoek in.
De militaire wielrijder B-, afkomstig uit Enkhui
zen en in garnizoen te Gouda, is te Gouda aange
houden, als verdacht van diefstal door insluiping
van ruim 6300 Mark, waarvan nog pl.m. 6000 Mark
in zijn bezit werd gevonden, geborgen in eed kistje
in de kazerne te Gouda. De verdachte is ter be
schikking gesteld van den garnizoenscommandant,
om daarna te worden overgebracht naar Alkmaar,
ter beschikking van den officier van justitie! aldaar.
Men schrijft aan de Telegraaf:
H-rr VvlJ vfaneIïieü. heelt men van Kngeische rij
de tien exporteurs van vleesch hier te lande in over-
vvegiiig gegeven, voortaan niet al het beschikbare
vleesch uitsluitend naar Duitschland uit te voeren,
maar minstens de helft voor Engeland te bestem
men. Zijdelings is medegedeeld, dat zij, die niet vol
doen aan dezen wenk, er niet op behoeven te re-
kenen, na den oorlog nog voor de levering aan En
geland in aanmerking te komen. Er zijn nu over
deze kwestie onderhandelingen gaande, waarbij
naar men ons mededeelt, onze regeering hare
tusschenkomst verleent. De moeilijkheid is gelegen
in het teil, dat yan Eiigeische zijde wordt veriangd,
de levering te doen geschieden op den ouden voet,
ui. door de waren in consignatie te geven op de
Lomdenflche markt, terwijl Nederlandsche expor-
teurs we' zeer gaarne ook naar Engeland willen
\erzenden, maar alleen dan, als de Eugeischen even-
ais de JJuitschers t vieesch ïeeos hier te lande
aanknopen, zonder veideje risico. Er wordt nu ge
tracht, ten oplossing ue vinden, die zoowel de ex
porteurs als ingeland kan bevredigen
LA.NGElHjR.
ueslaaga voor de acte TuL.bouw-onderwijzer de
heeren r. olas te Broek op Langend'ijk en P. Zee
man te Zuidscharwoude.
utluKAhseil
in de gehouden vergadering van het St. Nicolaas-
LOiuite, onderdeel van het Drankweer-Comité, deed
de pennii'giueesttre&se vetsiag van haar gehouden
beheer.' Hieruit bleek, dat de ontvangsten hebben
bedragen f 256.66. De uitgaven bedroegen f 212.56%.
Een Dedrag van ongeveer f 26 moest echter nog
worden betaald.
Een commissie werd benoemd, die de rekening en
bescheiden zal nazien en van haar bevindingen pu
bliek verslag zal doen.
Gedurende December '1915, de eerste maand der
openstelling bvan het hulptelegraafkantoor bei Oude-
sluis, zijn aldaar binnen den kosteloozen kring be
steld: 13 telegrammen en 1 telefodhoproepbericbt.
Naar we vernemen, is dezer dagen een aanvang
gemaakt met de plaatsing van het nieuwe orgel in
de Nederl. Herv. kerk alhier. Dit orgel zal worden
geleverd door de firma Van Dam te Leeuwarden.
ZIJPE.
Voor de betrekking van molenaar in den polder
H. van de Zijpe en Hazepolder, hebben zich niet
minder dan 9 sollicitanten aangemeld.
De heer J. W. Roobol, candidaat tot den H. D.,
heeft bedankt voor het beroep ais predikant bij de
Ned. Heiv. Gemeente alhier.
li' de Maandag j'. gehouden stemming is tot voor
zitter van den polder Koetenburg gekozen de heer
A. Hoogvor8t en tot bestuursleden de heeren H.
Kuiper alhier en K. Francis te Zijpe.
Maandagnamiddag had het zoontje van den heer
P. B. te Tuitjehorn het ongeluk "om spelende voort
onder een juist passeerenden melkwagen te gera
ken, zoodat hij met een gebroken been moest wor
den opgenomen.
Op hel. strand alhier is aangespoeld, het in ver
ren staat van ontbinding verkeerende lijk van een
manspersoon, hetwe'k naar de Algemeene Begraaf
plaats dezer gemeente is overgebracht. Waarschijn
lijk is het dat van een Engelsch zeeofficier bil de
LAAGZIJDE B 50,
SCHAGEN.
Tegen het eind van April gaf Ernst een groot
feest ten bate der vacantiekolonies.
Ditmaal had hij fcizonder veel moeite getroost, daar
vele voorname personen uit de hoogste kringen
hun tegenwoordigheid hadden toegezegd.
Het programma was rijk voorzien, toch zocht
Ernst nog naar een aparte attractie, die aller ver
bazing zou opwekken.f
Toen zeide een zakenvriend tot hem: „Ik hen n
fameus ide». Er is vandaag een jonge zangeres, een
leerling van Lucca, uit Oostenrijk teruggekomen, 'n
dame die beeldschoon moet zijn en een buitenge
woon talent bezit. Wat zou je er van denken, als
je voor dtt? toekomstige ster je salons opende.
Erust was direct een en al belangstelling. „Maar
ral zij ook willen zingen?" vroeg hij.
De and r trok de schouders -hoog op en zeide:
„Wat beteekent „willen"? Zij is toch zangeres van
beroep er dus a's zij een goed salaris krijgt, zal
zij graag willen."
Lachend knikte Ernst en informeerde nu waar nij
het adres der dame kon veruelmen.
Reeds een half uu*1 later was hij op weg.
i.Weduwe Perronilas bij op een deurplaatje.
Een knorrige oude persoon vroeg, 'wat hij wilde.
Hij gaf zijn kaartje af.
Daarop werd hij naar het salon gebracht.
Het zag »r "bie bont en fantastisch uit. maar
alles was ordinaire rommel, en van de goedkoopst©
Boort.
Ernst glimlachte en dlacht: „Theatervernis."
Een kléine oude dame trad binnen, gehuld in eeti
geelzijden japon een gezicht met duizend rim
pels, sterk bebaard gericht en stekende zwarte
oogen. Onrustig en wagend zag zij Ernst aan.
Deze bedwong zijn verbaring en vertelde kort en
duidelijk wat hij w onechte.
De oude antwoordde met een belangstellend glim
lachje: „Ja, maar mijn dochter heeft nog nooit in
het publiét gezongen."
„Des 'e beter voor mij!" zeide Ernst vroolijk.
„Dan is h«i mij beschoren, mejuffrouw uw dochter
aan het Ber'ijnsche publiek voor te stellen."
Maar mama dacht er anders over. „Wij wilden
eigenlijk eerst voor den intendant der opera zin
koopvaardij. De orderkleeding was gemerkt „J. A.
Mc Intosh", terwijl op het lijk eenig Engelsch geid
werd gevonden, benevens een horloge met 'n riemn-
pje om den po's bevestigd.
In de onmiddellijke nabijheid van het dorp is op
het strand een mijn aangespoeld, waarschijnlijk een
Engelsche, welke onder militaire bewaking is ge
steld
Voor opkomst in werkelijken dienst van Land-
stormpliehtigen der jaarklasse 1912, op 1 Februart
a.s., komen voor deze gemeente in aanmerking G.
de Boer, P. de Haan en M. Hollenberg.
Maandag 17 Januari zal een begin gemaakt wor
den met het verkrijgen van aansluitingen bij het
net der Kenneanèr Electriciteits Maatschappij. Daar
Daar de hiermee belaste persoon een deskundige
op dit gebied is, wordt de burgerij in de gelegen
heid gssteld om hem 'tgeen men wil 'weten, te
vragen
Ook zu'len voor Maandag 17 Januari nog circulai
res worden rondgebracht, waarop heel duidelijk is
aangegeven hoe duur (en dit is het kardinale, punt)
het verbruik van dit jiieuwe licht den aangeslotene
komt ta staan.
Na afloop der godsdienstoefening werd Zondag
morgen jl.. in de plaats van den heer D. A. Blom,
welke had bedankt, als Notabel benoemd de heer
A Klerk 1 1 11 i L!
Als bizonderheid kan worden gemeld, dat in 'de
jaren 1912, '13, '14 en '15 op de begraafplaats te
Eenieenburg, geen 'enkele begraving is geschied
arrond'ssements-rechtbank te alkmaar.
Zitting van Dinsdag 11 Januari 1916.
Uitspraken:
P. Sto'p, Zijpe, namaken 'van zilverbons en als
echt uitgeven: 1 jaar en 6 maanden gevangenisstraf.
J. van Dissel, Den Haag, diefstal met braak: 3
jaar gevangenisstraf. F. Broeier, Rotterdam, idem:
5 jaar gevangenisstraf,
i
Ve~gadering van den Raad der gemeente Anna
Pau'owna, gehouden op 11 Januari 1916, nam 2 -uur.
Alen zijn tegenwoordig. Eén vacature.
Na opening der vergadering volgt lezing der no
tulen. I
De hee- Van Haaften Igeeft *e kennen dat naar
zijn oordeel hij geon aanleiding heeft gegeven ivoor
het antwoord van den voorzitter aan hem, dat hij
zou zijn afgedwaald van de kinderen naar de groot©
m°nschen. Hij heeft wel gezegd dat de heer Van
gen."
„O, niets is eenvoudiger als dat Ik zal den in
tendant ook uitnoodigen."
„M*m. hij ook komen?"
„Ik hoop het"
„Nu goed, ik wil mijn dochter vragen." Daarmee
strompelde de oude heen.
Vroolijk zag hij haar na. „De echte theatermoe
der!" dacht hij.
Vijf minuten later kwamen moeder en dochter.
Voor een oogenblik was Ernst sprakeloos. In
de hoogste verbazing qn bewondering zag hij de
jonge dame aan. Zulk een schoonheid had hij nog
nooit gezien.
Dan begon de moeder: „Ik heb met mijn dochter
gesproken zij heeft er nieit op tegen."
Ernst was gelukkig. Zijn blik hechtte zich aan
haar heerlijke gestalte vast. En verheugd zeide» hij:
„Ik hen er buitengewoon verheugd over, dat ik 't
kan zijn, ('ie de eer zafl hebben, u aam ons kunstlie
vend publiek voor te stellen."
Zij liet haar aantrekkelijksten lach hooren, 'liet
haar prachtige tanden zien en neeg eenigszins het
mooie kopje» waarop een vloed van zwartbruine lok
ken pronkte.
„Wi't u thans de goedheid hebben," vroeg hij,
„mij te laten weten, wat u demkt te zullen zingen,
opdat ik daarmee mijn programma kan in orde
brengen?"
De kunstenares knikte vriendelijk. „Voor vanavond
zult u het precies weten.
Daarmee kon hij vertrekken.
Als door een schoonen droom bevangen ging hij
h««n. kwam in zijn bureau en zette zich voor zijn
lesseaaar. Hij deed alles werktuigelijk.
Zijn gedachten waren elders.
Was het werkelijk mogelijk, dat er zooveel gra
tie liefs cn schoons, zooveel betooverende schalks
heid en zooveel vrouwelijk'1 hopgheid in één per
soon vereeuigd konden zijn?
Nooit, nog nooit had hij iets gezien wat daarop
geleek. En hij was een kenner, maar iets zoo m elk
opzicht volkomen schoons had hij nog nooit gezien.
Voor den eersten keer, zoolang hij in de zaak
was, zat hij voor zijn lessenaar te droomen.
I
Des avom'" had hij haar antwoord in de hand.
Sierlijk, fijn en toch zoo zeker en vast waren
'wilde drie stukken zingen: „Eindelijk nadert
het uur" uit „Figaro's bruiloft" „Afschuwelijke,
waar wilt gij heen" uit „Fidelio" en de „Genade
aria" uit „Robert de duivel".
Hij was verrukt.
Plotseling kreeg hij een idee. Men moest tevoren
een zaalrepriitie houden. Dan had hij gelegenheid de
schoonë morgen reeds weer te zien haar zoo mo
gelijk alleen te zien!
Hij schreef haar direct. En dezelfde bode bracht
ook haar antwoord. Ja, zij zou morgen komen, om
elf uur en de proef nemen.
Hij kuste bet briefje. En den heelen nacht door
kon hij ge*-n rust vinden, zooals anders.
Den volgenden, dag liet hij een prachtigen ruiker
rozen komen, om" de schoon© waaidig te ontvangen.
Precies flf uur werd de deur geopend en ver
scheen juffrouw Perroni. Maar met haar de oude
mama.
Ernst was daar een weinig over teleurgesteld,
maar liet het niet blijken. Hij begroette de dames
eerbiedig.
„O, dans u zeer," zeide de Juffrouw met een
schelmsch lachje, toen hij haar de rozen gaf:
De repetitie begon onmiddellijk.
Met prachtig orgaan, met klokkenzuivere steim,
die heerlijk geschoold was, zong de kunstenares de
aria uit „Figaro".
Wondervol klonk het.
Met stormachtig enthousiasme klapte Ernst in
de handen..
Met een schalksch lachje dankte zij.
De beide andere groote aria's gelukten even goed.
Na een half uur was de repetitie afgeloopen.
Voor de dames zich gereed maakten om te ver
trekken, noodigde Ernst ze 'uit tot een souper.
Mamaatje zag haar dochter vragend aan.
Aangenomen!
Galant opende Ernst de deuren 'naar de eetkamer,
waar bereids drie couverts gereed stonden.
„Het ziet er uit a's een tafeltje dek Je»" schertste
de oude dame.
Vroolijk antwoordde hij: „Wij 'willen hopen dat
het dadelijk even goed functionneert."
Hij gaf het teeken, en er werd dadelijk opgediend.
Toen men plaats nam, zeide hij: „Jammer ge
noeg moet ik u om verontschuldiging vënzoeken,
mijne dames, dat ik u mijn vrouw niet kan voor
stellen. Die is momenteel met mijn zuster in Wies-
baden."
„Ach, is mevrouw uw echtgenoot© ziek?"
„Alleen wat overspannen."
Toen 9prak hij over wat anders.
Plotseling vroeg mama: „Hoe bevalt u de stem
van mijn dochter?"
Gorkom hier de rechte man op de rechte plaats
is, maar niet wi"en beweren, dat hij Hit te Bree-
zand niet zou zijn. Zijn bedoeling was alleen te
doen ui'komen dat iemand tegen zijn zin op een
plaats benoemd, niet hetzelfde kan presteeren dan
elders op de plaats zijner keuze.
De voorzitter merkt op, dat hij 'dit antwoord
heeft gegeven en de heer Van Haaften 'toen geen
aanleiding vond, Skarop terug te komen en 't thans
niet ga°l om over een afgedane zaak opnieuw de
discussi» te openen. De vraag is al'een, is het ge
sprokene Juist weergegeven n dan meent hij van
wel. Ook de heer Van Haaften twijfelt hieraan
niet, doch hij is blijkbaar vorige maal niet duide
lijk g-weest..
Ook d beer Bakker protesteert tegen een uitdruk
king in de notulen, nl. Waar staat als door heto
gezegd: „Als de voorzitter de meening .der raads
leden kende, zou "hij er anders over denken." Dit
kan hij niet gezegd hebben. Hij zou de meening der
leden zélf hebben moeten kennen om aldus te spre
ken. Zijn bedoeling is geweest, dat beter ware ge-
hande'd eerst >»et oordeel 'der raadsleden te vragen,
alvorens tot verdere handelingen over te gaan. De
juiste woorden hiervoor gebruikt weet hij evenwel
niet. Voorzitter zegt den zin te hebben neergeschren
ven naar gemaakte aanteekeningen, doch wiist er
voorts op dat notulen inielt is een stenografisch
verslag. Volgens voorschrift zou kunnen worden vol
staan met opneming van genomen besluiten ondier
vermelding wie het voorstel steunden.
De heer Bakker wenscht evenwel wijziging van
het genotuleerde, door tusschenvoeging van het
woord „misschien". De heer De Mazure oordeelt
dat dit geen wijziging brengt-
De heer Da Graaf verklaart dat het 'gesprokene
door den heer Bakker zeer juist is weergegeven.
Die uitdrukking heeft hem getroffen en daardoor
herinnert hij zich deze goed. Graag gelooft, hij dat
de heer Bakker 'anders heeft bedoeld, doch hij
heeft het niet anders gezegd.
Het voorstel tot wijziging wordt verworpen. Al
leen de heer Bakker voor.
Hierna worden de notulen vastgesteld.
De voorzitter wil nog verklaren dat hij met be
doeling een geheime zitting van.den Raad heietft ver
meden, om daar bet oordeel der leden te Vragen
over de onderwijskwestie, hoewel heim dit wol was
aangeraden. Hem kwam he* evenwel voor ter ver
mijding van den schijn, dat hier andere belangen
dan die van bet onderwijs zouden kunnen gelden,
dat het gewensebt wat alles zoo openbaar mogelijk
te behandelen.
Medegedeeld wordtr
i. dat. hoeken en kas bij den Gemeente-Ontvanger
zijn nagezien en in orde bevonden; er was en moest
zijn in Kas f 276/.60%; 2. bij Kon. Besluit is ont
heffing verleend van het wettelijk voorschrift dat
een onderwijzersvacature -binnen 4 maanden moet
worden voorzien, teu aanzien van, de vacature-Tref
fers aan Schoo' I; 3. de wijziging der verordening
tot heffing van schoolgeld is bij Kon. Besluit goed
gekeurd; 4. Ged. Staten 'keurden goed het supple
toir kohier van den Hoofdlelijken Omslag over -1915,
suppletoire begrooting, bsluit tot af- en overschrij
ving en een besluit tot betaling uit onvoorziene uit
gaven. Deze mededeelingen worden voor kennisge
ving aangenomen.
Burg en Weths. stellen voor "hen te machtigen
over te gaan tof verhuren van het plein bij School
I, voor staanplaatsen van inrichtingen gedurende
de kermis. Er is nl. een aanvraag van een schouw-
Eerlijk begeesterd zeide bij: „Eenvoudig bewon
derenswaardig, ik ben er verrukt over."
Met een stommen, dankbaren blik knikte het
meisje hem toe.
„Gelooft u, dat ar met die stem iets te begin
nen is?" vroeg de oude verder.
Hij keek verbaasd op. „Te beginnen?"
„Nu ja, ik bedoel bij de opera?"
Hij lachte. „O zoo. Maar natuurlijk geloof ik
dat!" Bewonderend zag hij Mila aan.
Docb de oude vroeg verder. „Hebt u ook betrek
kingen bij de intendance?"
Opgewekt zside hij: „Neeiit betrekkingen nu juist
niet, maar ik ben van plan een paar heeren van d©
pers uit te noodigen, en wanneer die wat over de
jongedame schrijven, kan het toch alleen een aan
beveling zijn, zoodat de aandacht van den intendant
er "op gevestigd zou kunnen worden."
„Hm, dat was zoo kwaad niet." Vragend zag de
moeder naar de dochter.
„Het zou zelfs heel goed zijn,"' antwoordde deze.
Opnieuw zag Ernst bewonderend naar de schoone
kunstenares en knikte haar toe.'
„Het zou mij een groot genoegen, lieve juffrouw,
als ik u op de een of andere wijze van dienst zou
kunnen zijn."
Dankbaar gaf Mila hem de hand, die hij dadelijk
vol aandacht kuste, wat mamaatje met verborgen
onbehagen opnam.
Toen begon hij opnieuw: „Maar is het u werke
lijk ernst, juffrouw, wilt u werkelijk naar he|t too-
neei gaan?"
„Maar natuurlijk!" Zij lacht© luid, zoo amuseerde
haar deze vraag.
De oude vroeg echter bijna knorrig: „Wat an
ders? Waarvoor heeft zij dan die kostbare studie
gemaakt? Dacht u, dat 'wij ons met de concert
zaal zouden vergenoegen?"
Met rustige vroolijkheid zeide hij: „Ik dacht dat
de juffrouw er allerminst aan dacht, het beroep
van zangeres te kiezen."
Snibbig riep mama: „Niet? Wat zou zij dan an
ders doen? Ik ben begeerig dit te weten."
„Waarom zou zulk een schoone dame niet veel
eer aan een huwelijk denken,""antwoordde hij rus
tig. Vast staarde Mila hem aan. Thans was zij
ernstig.
Mama 'acht© 6cbril op. „Huwelijk? Ach, wat u
zegt! Met wien? Wellicht met een ■'mijnheer von
HabenichtsT Ach neen, daarvopr. danken wij
beleefd."'
Wordt vervolgd.
