TABAK van J. R. KEISS
Arrondissements Rechtbank
te Alkmaar.
Binnenlandsch Nieuws.
stuurP. en T., alsmede de ontwerpen-Werkeloosheid
verzekering en aröeidsbemiddeling werden ijlings
in veilige haven gebracht En we waren gearriveerd
bij: vaststelling „van bepalingen in het belang van
de volksvoeding en van eene «doelmatige distribu
tie van goederen", vastgeschakeld aan het 20-mil-
lioen-ontwerp tot beschikbaarstelling van' levens
middelen.
Minister Posthuma, wiens rustkuur tevens een
vermageringskuur blijkt geweest te zijn, zat in op
gewekte stemming aan de groene tafel.
Het gToote „slot-toernooi" kon beginrfen. De eerste
spreker bij de Algemeene Beschouwingen Was
de Katholieke afgevaardigde voor Zevenbergen, de
heer Van' Vuren. De conclusie van zijn betoog'was,
dat hij voor het Distributie-ontwerp zal «temmen,
maar „niet wijl hij den indruk hqpft gekregen, dat
de Regeering haar eigen weg gaat; om den inhoud
van de ontwerpen zelf, niet uit vertrouwen in
dè Levensmiddelen-politiek der Regeering, van
welk vertrouwen niets meer is overgebleven". Con
sumenten, producenten en distribucenten aldus
•de heer Van Vuuren hebben gelijkelijk te kla
gen,, waar zij op ongelijke wijze behandeld wor
den; de bevoorrechting van den een meebrengt het
achteruitstellen van den ander. Deze stellingen
heeft de afgevaardigde voor Zevenbergen vrij uit
voerig toegelicht, o.a. vertegenwoordiging van den
Middenstand in de- Rijkscommissiën vragend.
De heer Eerdmans vreest, dat minister Posthuma
al te veel zal blijven luisteren naar allerlei belang
hebbenden ook nadat deze ontwerpen in werking
zijn getreden terwijl in een fiksch-uitgesproken
eerste ïede de nieuwe afgevaardigde voor Win
schoten, de heer Van Berensteijn, een pleidooi hield
voor distributie door het Rijk met behulp der ge
meenten. De bepaling, dat de gemeente een vierde
z der kosten zouden moeten betalen, acht mr. Van
Beresteyn onlogisch, onrechtvaardig en onpractisch
Met deze vrijmoedig de puntjes op de i's zettende
rede eindigde de eerste dagzitting aan de Distri
butie gewijd.
Mr. ANTONIO.
Zitting van Dinsdag 25 Juli 1916.
IN VERZET.
De slager Kees Bakker uit Hoorn, had een paar
mqanden gevangenisstraf opgeloopen wegens bedrei
ging van een kasteleines aldaar. Hij was in verzet ge
komen tegen dit vonnis,' doch heden werd bevestiging
van de opgelegde straf gerepuireerd.
DEUREN DICHT.
K n Kinderwettenzaakje niet gesloten deuren was
nu aan de beurt.
EEN RIJWIELEN-LIEFHEBSTER.
Daarna volgde de Zaak contra Cathe R. A; Felmer,
een dametje uit Amsterdam, dat vroeger in Duitsch
land vertoefde, waar men geen al te schitterende
inlichtingen v'an haar had kunpen geven .Zij had on
langs een aantal rijwielen ontvreemd in eenige dei
groote ..steden van ons land; o.a. te Amsterdam en
Utrecht. En ook te Alkmaar hadzij dat spelletje
gespeeld en wel ten nadeele van den rijwielhandelaar
J. Schoenmaker, die haar in goed vertrouwen een
fiets in huur had verstrekt. Het karretje was ge
huurd geworden om er mede naar Bergen te fietsen,
doch Cathe had het heel brutaal bij een portier
H.S.M. laten bevrachten,' met bestemming naar Nij-
megep. Dat haalde haar een strafvervolging op den
hals.
De O.v.J. eischte tegen haar 3 maanden gevange
nisstraf.
Mr. Th. Gouverne, pleiter, refereerde zich' geheel
aan dit requisitoir.
BEDF.LARU.
De 65-jarige Cornelis Kerseboom, koopman te Hel
Baldin er het tegendeel uit op.
„Dat weet ik, assessor, en dat weet ik ook te
waanleeren, maar er bestaan toch uitzonderingen. Zoo
weet ik bijvoorbeeld, dat uw vader beeft deelgenomen,
aan de oprichting van de ijzergieterij te Dubberberg.''
„Omdat de oprichter daarvan een ciient van ons
was..,''
..Dat Ls ook zoo ik wilde trouwens alleen het
ieit constateeren. En dan ook... de tijden veranderen
en. men kan zich daaraan niét onttrekken. Duitsch-
Jand is op weg om een groote industriestad ,te wor
den, is het reeds en dat legt toch aan den bankin
stellingen nieuwe verplichtingen op."
„Zonder twijfel, maar wij hebben dat tot nu toe
altijd aan onze collega's overgelaten."
Dat klonk wederom afwijzena en toch was het woord
je „tot nu toe'' in den volzin opgenomen.
„Nu aan de medewerking van uw collega's heeft
't ons dan ook nooit ontbroken. Men moet het in de
bankiers prijzen, dat zij de soliede industrieel© on
dernemingen altijd van dienst willen zijn", hernam
Baldin nu „Goede morgen, assessor, als u ooit langs
Kurfurstendamm mocht komen zou mijn vrouw het
hoogst aangenaam vinden als u eens bij ons inliep",
besloot hij nu met een beleefde buiging. Wllly boog
oveneens maar zei ja noch neen. Deze uitnoodlging
had in zijn oogen iets parve'nu-achtings, en toen Baldin
weg was gevoelde hij zich prettig te moede dat hij
niet op diens aanwijzing was ingegaan. En wat 'de
visite betrof, dat had nog tijd. Die mevrouw Baldin
was een hoogst amusante vrouw, Willy dacht nu
nog aan de uren, die ze samen in Parijs hadden door
gebracht mooi was zij, chic en coquet..,. maar hij
gevoelde weinig lust om daar aan huis te komen.
'Het toeval bewerkte echter, dat hij op een der
volgende avonden bij een première in het Lessing
theater naast mevrouw Baldin kwam te zitten. Zij
was alleen, da stoei naast haar bleef leeg. DaarMoI-
ïer eerst gekomen was, toen de* voorstelling ai begon
•nqn was, merkte zij hem pas in de pauze op en zei
ze dadelijk hu de eerste begroeting
„Mijn man heeft tnij in den steek gelaten, hij heefl
een conferentie mei mijnheer Salester. U hebt zulk
een 'slechte plaats. Wilt u geen gebruik maken van den
tauteuil van mijn man mijnheer Moller?"
Het was hem geenszins aangenaam en toch kon
hij niet goed weigeren. Hij moest nu ook wel met
haar praten en zelfs, na afloop van de voorstelling,
aanbieden om haar thuis te brengen, of althans naar
-ïqoudo fiddBqosiBBjï-iqoTisnatpouiojj op fiq uooi sjjaz
uaui Soojs 'jBtaidBsi uio'pj uaa jaui jffipiniBAUBB' 'oi
haar rijtuig. Bij het afscheid nemen voegde zij hem
•op schertsend verwijtende toon'toe;
„Blijkbaar hebt geheel vergeten dat u destijds
op den Eiffeltoren mij uw.bezoek toezegde... wij wo
nen nog altijd Kurfurstendamm, dicht naast de Salester.
Willy kon nu onmogelijk iets anders antwoorden
dan
„Ik hoop u dezer dagen te komen bezoeken me
vrouw."
Dit alles hinderde hem echter ten zeerste en toen
hij later in het Savoy-Holel nog even een glas wijn
dronk lachte hij zich 'zelf uit.
ft Het.was frouwens ook al te belachelijk. Zij "had
er keurig uitgezien in de nauwsluitende japon met
pailetten bezaaid, en zij had zich trouwens ook ge
heel als een net opgevoede dame gedragen; zij had
zeer onderhoudend gepraat met een tikje koketteri,
wat geheel in overeenstemming was met het pikante
gezicht. En trduwens, Baldin was ook niet iemand,
die zilveren iepels etui. Hij had integendeel veel van
genie, waarom hem dan niet het genoegen te doen,
een 'kaartje bij hom af te geven? Zij zou het dan zeker
wel bovenop in de coupe loggen, zoodat iedereen het
zag, maar wat gaf dat ook?
Niettemin liet ryj echter onwillekeurig andermaal acht
da«en voorbijgaan.
Maar zonderlingde naam Baldin klonk hem nu
der, thans gedetineerd, stond terecht wegens bede
larij, onlangs in de Langestraat te Alkmaar gepleegd.
Toen er 3 dagen hechtenis en 3 jaar rijkswerkinrich
ting tegen hem geëischt werd, verklaarde Kees, liever
18 maanden te hebben met het oog op den tijd van
„los komen".
OPKOOP VAN GESTOLEN GOEDEREN.
Volgt de zaak tegen J. de .Tongh, koopman te Hel
der, die gestolen goederen had opgekocht Hij zat
thans in voorarrest.
Een vijftal leerling-stokers, P. Dirks, J F. Sluart
T.* H. v. d. Bijl, N. Bakker en L. Tukke, alien té
Helder aan "boord van Hare Majeslcits instructieschip
van Speyck, waren met gestolen stukken koper, lood,
enz. van de van Speyck' bij hem geweest .en had'
(den het gestolene ten verkoop aangeboden en aan
hem verkocht Er waren verschillende metalen arti
kelen ontvreemd geworden, o.a. geelkoperen moeren,
roodkoperen schroeven, onderleggers, stukjes lood, span-
plaatjes enz.
Ook op de smederij van de Marinewerf waren ar
tikelen ontvreemd geworden.
De jongelui hadden een nogal aanlokkelijke adver
tentie van beklaagde gelezen en in verband daarmede
waren zij met het oen en ander bij hem gekomen.
Met den een, keek hij links èri rechts of er geen
onraad was, voor dat hij uit den winket kon ver
trekken, tegen den ander, die zorgvuldig de stukken
metaal in zijn kleeren had gestoken heette het, dat hij
den boel flink had schuil gestopt, bij een derde hield
de Jongh zich zeer aanbevolen voor méér, al was
het èen wagenvracht.
Maar de marine goedeten waren gemerkt en uit
verschillende aanwijzingen bleek naar ae meening van
den Officier wel degelijk, dat beklaagde had begrepen,
met goederen van diefstal afkomstig te doen te heb
ben. die hij intusschen niet' in een register had inge
schreven, terwijl hij ook niet naar de namen had ge
vraagd van de leerlingstokers, die de goederen hadden
aangeboden,
I)o O.v.J. laakte zeer de handelingen van beklaagde,
die nu ter zitting verschillende punten tegensprak.
De eisch tegen beklaagde, wegens heling driemaal
gepleegd, was ten Slotte 3 maanden gevangenisstraf.
air. Prins, verdediger was van oordeel dat de aan
wijzingen "niet \*>ldoende waren om aan ie toonen,
dat beklaagde de wetenschap moet hebben gehad, dal
deze goederen tan diefstal 'afkomstig waren.
Pleiter meende tot vrijspraak, Subsidiair voorwaar
delijke straf te moeten concludeeren.
De O.v.J. edshte wegens de gepleegde drinkwaren-
vervalsching 14 dagen gevangenisstraf tegen de Geus,
die absent was.
Een paar kinderwettenzaakjes met gesloten deuren
tot slot.
Uitspraken Maandag 31 Juli a.s.
OM RF.N SCHUTTING.
.„„■eest, wederrechtelijk vernield. Engel meende, dat
.Ie schutting gedeeltelijk op zijn grond was geplaatst
en erkende in drift te zijn opgetreden.
De O.v.J. eischte f 10 of 5 dagen hechtenis.
Engel meende dat hier alleszins redenen voor het
opleggen van voorwaardelijke straf was en hièld zich
daarvoor aanbevolen.
"&ATER ER BIJ.
Martlnus de Geus te- Warmenhuizcn had in de vo
rige maand zijn melk die hij afleverde aanmerkelijk
met water vervaJscht.
Monsters werden genomen en afgezonden nanr den
welbekenden apother-scheikundige Wanna te Alkmaar,
die een deugdelijk onderzoek naar de bcstanddeelen
der monsters melk instelde die heden zijn dienaan
gaande uitgebrfiht rapport bleef handhaven.
RUNDVEE. PAARDEN VLEESCHGEBREK.
Men schrijft aan de N. R. Ct.:
Voor een zeer groot deel van Noordwest-Duitsch-
land zijn landbouw en veeteelt de hoofdmiddelen
van bestaan. En in gewone tijden worden belangrijke
hoeveelheden bodem- en melkproducten, benevens
vleesch, spek, enz, verzonden naar andere deelen
van het Duitsche rijk, inzonderheid naar het in
dustriegebied. Thans is die toestand heel wat ongun
stiger geworden. Zelfs uit den boezem der landbou
wende bevolking worden telkens en telkens klach
ten Vernomen over den achteruitgang van de melk-
boteV-, kaas- en vleeschopbrengst. En in de industrie
streken b.v. kan men maar niet begrijpen, dat er
om dezen tijd van het jaar zoo'n groot gebrek aan
melk en boter heerscht. Een Duitsch nieuwsbureau
jraeft daarover in een landbouworgaan nadere in
lichtingen. Het zegt o.a.: Jawel, er is thans gras in
overvloed. Maar waar zijn onze runderen? die het
gras moeten verorberen? Waar zijn onze melkgeven
de koeien van weleer? Tal van weiden toch zijn leeg
of uiterst ,dun bevolkt. Maar bracht de gehouden
veetelling van 15 April j.1. niet aan het licht, dat de
veestapePin het Duitsche rijk sedert December 1914
met meer dan 2 millioen runderen verminderd is.
waarvan meer dan 800.000 melkgevende koeien En
deze achteruitgang van den runderstapel treft in
de eerste plaats Noordwest-Duitschland. Dan is er
vérder een tweede, misschien nog gewichtiger reden
voor de mindere melk- en boteropbrengst. I>e over
gebleven, melkgevende runderen zijn door de uiter
ste treurige voeding in den vorigen winter in zoo'n
slechte conditie gekomen, dat er maanden, ja jaren
zullen verlqopen, eer de dieren weer op neil zijn ge
bracht. En niet alleen dp hoeveelheid tr me.k
daardoor gering; ook de hoedanigheid laat zeer veel
te wenschen. Ziedaar dus de redenen der schaarschte
aan melk- en melkproducten. Ook dient men niet uit
het oog te verliezen, dat vele landbouwers bij gebrek
aan paarden of ossen, hun koeien als trekdieren zijn
gaan gebruiken, hetgeen vooral bij een minder gbede
voedering «van zeer nadeel igen invloed is op de melk-
opbrengst. Maar wat zuilen de vele niet gefortuneerde
ia/idbouwers thans als trekkracht gebruiken? Om slechts
één voorbeeld te noemen: De vorige week werden in
plaats voor een driejarigen
een vierjarige merrie 3200 mk., en voor oen minder
waardige twee- en een driejarige merrie, respectieve
lijk 2750 en 3120 mk. Dat zijn toch geen prijzen,
welke in het kleine landbouwbedrijf rendabel zijn te
maken. En zoo zal dan de koe haar diensten moeten
presteeren bij den graanoogst, welke, blijkens de be
richten, op verschillende plaatsen reeds in vollen gang ia.
Van den oogst gesproken; evenmin als bij ons kan
bij onze naburen reeds pu het broodkoren voldoende
,maairijp" zijn. De halmen dragen hier tengevolge
van de ongunstige weergesteldheid algemeen nog
groene, weeke korrels en wie nu reeds gaat maaien,
ALKMAARSCHE
DE FAMILIESCHOTEL
toch onophoudelijk in de ooren. Het was bepaald angst
verwekkend. 'Aan de beurs was er opnieuw een hausse
beweging in de aandeden van de Prometheus-Maat-
schappij en lederen morgen kreeg hij aanvraag om
die te koopen. De couranten stonden ook vol over
deze onderneming, die, naar men beweerde, het hel
derste en het goedkoopste licht van de wereld leverde,
ön idan weer dat de Tiergartenaliee dat bok weldra
zou krijgen, dat de directeur van deze maatschappij
een groot terrein had aangekocht, enz., enz.
Willy dineerde meest boven bij zijn vader met zijn
zpster Berhardine, de huishoudster, juffrouw Von Schot
ten en meestal nog den een of anderen vriend van -den
ouden heer, hetzij luitenant-generaal Von Grabau, of de
muziekdirecteur Hahnow of wel proffessor Alienberg.
Alle oude heeren, veel ouder dan zijn vader, Vriendelijk
en hartelijk ondanks hun muizenissen. Ze hadden vroe
ger nog zijn'moeder allerlei attenties bewezen en de
den dit nu ook nog aan de dochter.
Hier zelfs werd Willy nog telkens vervolgd door
den naam Baldin en werd hem meermalen gevraagd
ot hij de aandeelen van de Prometheuslicht-Maatschap-
pij onvoorwaardelijk durfde aanbevelen.
De oude heer Moller hield er niet van, dat men
boven over zaken sprak. 'Hij zei dan meestal 'dood
kalm „Als 't u blieft een verdieping lager", maar
'ditmaal stelde .hij zich niet daarmede tevreden en zei
nu rondweg
,t,Als iemand zooals u, Exeellentie, zijn vinger in
twijfelachtige beursspeculaties steekt, moet hij er niet
vreemd van opkijken als hij'zich de vingers brandt."
De anderen lachten en de generaaj zelf ook, toen
de handelsraad even Later voortging
"Overigens ben ik nu een ambteloos burger, die
van zijn renten moet leven, maar daar zit mijn zoon,
die naar welgevallen de vruchten van de beroemde ver
giftigde boomen kan plukken. Jij moet eigenlijk in deze
beslissen, (Willy. Hoe denk jij over de zaken van
Baldfn?"
„Ik acht den tegenwoordigen koers te hoog om
iemand aan te raden ze te koopen, antwoordde zijn
zijn zoon.
„Als je dat zegt, mijn jongen, koopen negen-en
negentig fnenschen van de honderd die aandéelen,
wees daarvan overtuigd", hernam de geheimraad
nu weer. „Als je met succes het iemand wilt afraden,
dan moet je minstens zeggen, dat je van oordeel
bent, dat de Prometheuslicht-Maatschappij een veel
te hoog opgeschroefde onderneming is".
Willy leunde achterover in zijn stoel en keek den
rook van zijp sigaar na.
„Dat zou ik niet kunnen verantwoorden, papa",
zei hij langzaam sprekend.
„Zoo Grabau^ ik zié het nu al vooruit dat je
morgen je huis door het Prometheuslicht, laat be
stralen. Veel geluk daarmee, amice. Maar nu genoeg
over de zaken. Jij, Bernhardine, moet voor ons eens
het mooie lied van den lieven Augustijn spelen.
Protesteer niet, de lieve Augustijn .is iets wat men
nooit genoeg kan hooren: Ach, jij lieve Augustijn!
alles is wegl Geld is weg! Goed is weg! Augustijn
ligt in.
Den volgenden dag legde Willy inderdaad een
bezoek af bij mevrouw Baldin.
Zoodra hij de poort van" den grooten tuin voor
het huis opende, zag hij een dame, van .uit de villa
het smalle grintpad volgen en naar hem toe komen.
Een slank meisje of was het een jong vrouwtje?
Zij h'ad een zwarte tasch in de hand en liep vlug
voort, evenals iemand die haast heeft.
Hij ging beleefd een weinig op zijde ep_ nam den
hoed af en toen zij hem rakelings passeerde, en
liet tengere hoofdje even groetend' boog, vroeg hij
zich, af, waar hij dit fijne, deftige gezicht vroeger
al eens had gezien. Onwillekeurig keek hij haar
nog een seconde na, hoe zij de japon even opne
mend, de straat opliep, tot aan de eerste tramhalte
en daarna instapte. Toen de wagen voorbijreed,
zag hij nog eens door de raampjes het mooie ge
zichtje met het prachtige blonde haar onder de
bontmuts....
Waar kan ik haar vroeger gezien hebben? Wie
mag zij toch zijn? vroeg hij zich af terwijl hij naar
de villa toeging. Misschien ergens in een familie
als gouvernante of zoo? Zou zij wellicht een Engel-
sche zijn die au pair ga^tbeslist is zij iemand
van goede familie.... en terwijl hij aan de bel trok
en zijn gedachtengang voortzette mompelde hij ver
der in zich zelf: „de visite bij mevrouw Baldin lokt
mii geenszins aan."
Maar zoowel het huis als de huisvrouw deden
hem beiden teruggekomen van zijn vooroordéel te
gen de millionnairs.
Zijn zoozeer verwend oog, ontdekte geen enkel
spoor van parvenuachtigheid, hoezeer hij ook daar
naar zocht. Al was hetgeen hij hier zag geenszins
met de maubileering van zijn ouderlijk huis te ver
gelijken, getuigde alles niettemin van goeden smaak.
De groote, hooge vertrekken, de reeks van kamers
die hij moest passeeren vóór hij het salon van de
vrouw des huizes bereikte, waren alle even modern
ingericht met nette behangsels, gemakkelijke stoelen
en groote kasten.
In het salon moest hij'even wachten en daar zag
nij aan de muren een paar zeer goede copieën van
schilderijen van Lancret en Chardin op een hoek-
plankje een klein groepje van Meiszener porselein.
Alles paste daar bij elkaar.
Eindelijk kwam mevrouw Baldin bij hém.
Zij zag er bekoorlijk' uit in een heliotropekleurige
zijden japon met kanten jabot om' den hals en bij
gevoelde zich toch een weinig gevleid, dat zij geens
zins ontveinsde hoe welkom zijn bezoek haar wasv
Zij waren al spoedig jn een druk gesprek verdiept
„Het was onlangs in het I.essing-theater niet zoo
erg amusant, vond u wel?" vroeg zij hem. „Wat
was die Blumentliftl als criticus een kranige man
ïen hem nog den bloedigen Oscar
flafuw was het stuk zelf. Ik had zijn
rer zijn knoeiwerk wel' eens willen
hooren".
„Maar men moest ér toch om lachen", antwoordde
Willy haar, „en dat is toch ook al wat",
„Lachen! Ja! Niemand lacht liever dan ik, maar
ik laat mijn lach niet gaarne door een vreemde'
afdwingen. In deze moderne kluchten, die men
wederrechtelijk blijspelen noemt, moet men alleen
somtijds om.de flauwiteiten lachen. Hoe geheel an
ders bij Molière, als men bij zijn stukken lacht dan
doet men dat zoo van ganscher harte. Maar bij
zulke stukken erger ik mij dan over mlj'zelf even
goed als in het paardenspel bij de moppen van den
dommen August...."
Mevrouw Baldin redeneerde verder ongeneerd door
over litteratuur en comedies en werd ten slot ter- te
scherp in haar oordeel. Maar hetgeen Willy veel
meer bekoorde, dat was het zachte wippen ven haar
voetjes, die in sierlijke verlakte schoentjes waren'
gestoken en het onophoudelijk kokette spel van haar
vingers vol ringen. Dit vrouwtje had toch een eigen
aardige charme, iets zachts, iets zoekends, zooals
men dat bij de Poolsche vrouwen aantreft.
En eensklaps zei ze nu, alsof zij in zijn ziel
had gelezen:
„Keiit u den roman „Stifrmflut" van Slenkiwitcz,
assessor?"
Hij moest tot zijn leedwezen hierop ontkennen
antwoorden.
„Ja, die heeren! Als wij vrouwen niet lazen, zou
den de auteurs hun werk niet kwijt kunnen raken",
begon ze nu weer. „Mij interesseert dat boek bij
zonder, omdat ik een halve landgenoot van den
schrijver ben. Mijn vader was namelijk een Duit-
scher, maar mijn moeder was eeD Poolsche-Rursang
berokkent zich zelf veel schade, daar de halfrijpe kor
rel te veel krimpt. Maar de nood dringt en daarom is
nier "n daar het broodrantsoen tot i/« K.G, per das en
ne- hoofd verhoogd. Dit was dan ook vei dringend
K waar edk gezin, zooals ons dezer dagen
Duitsch huisvader nog mededeelde, op zón kaarten per
week onverschillig of het gezin groot of klein was
slechts kan bekomenéén pond margarine, een half
pond vet en een half pond vleesch. d. w. z. als er voor-
raad is en-dat. waar het kwantum verstrekte aardaD.
pelen zoo uiterst gering, vaak rnhil is. Een zeer ge
wild voedsel schijnt thans te zijn gerookt walvisch.
vleesch, dat volgens Duitsche tongen is smaak het
midden houdt lusschen gerookt rundervleesch en ge.
vreezen echter, dat het buiten het bereik van den min-
deren man zal blijven: 3 nik. per pond toch \vaar-
fijk geen koopje. En hoe zal het gaan met ïen aanvoer
vin dit vleesch? Geregeld zal men hierin evenmin kun
nen voorzien als in den aanvoer van ganzen uit Rus
sisch-Pol en waarvan er voor een ye dagen in de pro.
vincie Hannover een 1000 tal werd aangebracht en
tegen "8 a 8.50 mk. per stuk verkocht zijn Door het
groote gebrek aan vet en vleesch ondergaat de vogel,
wereld in Duitschland een ware slachting. Niot alleen
kraaien en eksters, maar ook aderlei andere vogels
worden geschoten en voor de keuken nesiemd; de nuf.
tige -vogels worden daarbij vaak niet gespaard, ook a[
heeft men hef dooden hiervan streng verboden. Geej
wohder dat Nederiandsche grensbewoners beweren
herhaaldelijk „deserteerendc" troepen vogels uit het
oosten ons land te hebben zien binnenvliegen.
Een ware goudmijn voor de Duitsche knapen is te
genwoordig het houden van konijnen. _Y oor een vol
wassen konijn wordt vaak meer dan 25 mk. betaald
Een jongen uit een Duitsche grensplaats vertelde ons
dezer daeen. dat hij in stad twee nesten jonge konij
nen. slechts enkele maanden oud, met de beide moe-
derkorrijnen totaal 18 stuks, had verkocht voor
200 mark. Nu de uitvoer van tamme konijnen uit ons
land is verboden zijn de prijzen er nog gestegen.
EEN VERRASSING!
In April j.1. betaalde een kaaskooper uit Hoorn
aan de fabriek te Binnenwi.lzend N.-H., lage prijzen
uit, als gevolg van den toen onzekeren handel.
Hij maakte Richter hooge prijzen ir Duitschland
en zond nu ongeveer f 2400 ter verdeeling onder
de leveranciers, die voor circa 3 maanden hun melk
aan de fabriek leverden.
ZE LEEREN NOOIT.
Bij een winkelier in de Korte Bagdjnenstraat te
Haarlem vroeg een juffrouw zilverstukken met den
beeldenaar der Koningin met hangend haar. On
danks de herhaalde waarschuwingen was de win
kelier bereid haar te helpen en hij nam haar zelfs
mee in zijn kamer, waar hij 130 gulden aan dub
beltjes en kwartjes op tafel uitstortte. Na haar ver
trek dc vrouw gaf nog een fooitje voor de moeite
ble^k, dat de man voor 35 gulden was opgelicht.
ONDERWIJZERSSALARISSEN.
Het lid van de Tweede Kamer, de heer Van Wijn
bergen, heeft de volgende vraag gericht tot den mi
nister van Binneniandsche Zaken:
„Kan, nu de behandeling der belastiijgontwerpen
een goed eind gevorderd is, en de geldmiddelen
ruim vloeien, de indiening van een ontwerp tot ver
betering van de onderwijzerssalarissen worden te
gemoet gezien, zóó tijdig, dat het nog in deze vier-
jarige periode kan worden in behandeling geno- i
men en afgedaan?"
TEGENSPRAAX.
Het Corr.-Bureau meldt:
Volgens mededeelingen in bladen zou tusschen
de Duitsche en Nederiandsche regeering een over
eenkomst zijn getroffen dat voor het overtollige Ne
deriandsche vee consenten tot uitvder zullen wor
den verleend, op voorwaarde dat Duitschland zijn
modewerking verleept om den smokkelhandel tof
bestrijden.
Naar wij uit goede bron vernemen, is van zoo
danige overeenkomst te bevoegder plaatse niets be
kend.
die ons kinderen meermalen heimelijk revolution-
naire liederen voorzong en ons leerde bidden voor
het groote vrije Polen.
„Afschuwelijk .mevrouw, want ik ben erg tegen
die oproerige principes", zei Willy zuchtend.
..Mijn man ook en trouwens mijn vader heeft ie
bij ons ook weten uit te roeien", ging de jonge
vrouw nu voort, „alleen droom ik soms af en toe
nog van die herinneringen uit miin kinderjaren en
dVoomen zijn immers tolvrij, evengoed als gedachten.
En daarom droom ik ook zoo graag.... en bijna
altlid hetzelfde;....
Mag men weten
Waarom niet? Ik 'droom altijd dat ik de vrouw
of de dochter van den een of anderen grooten
YYojwod ben, op een oud kasteel aan de grenzen
van het oude Rijk met een leger van lijfeigenen en
een reusachtige schatkamer. Ongeveer zooals men
de schatkamer van den Padisjscha afschildert, mei
groote koffers vol smaragden en robijnen.'1
„En wat doet u dan in die schatgewelven, me
vrouw?" vroeg hij lachend.
Zij, draalde even, maar daarop stroopte zij de
kanten mouw een weinig op, zoodat haar blooten
arm zichtbaar werd en zei:
„Ja wat ik dan doe? Het is al te grappig. Ver-
beeldt u, ik woel dan met de handen In al dat
moois. Ik voel duidelijk de steenen langs mijn vel
schuiven cn ik zie ze ook glihsteren en schitteren
eji eveneens 'den ouden schatbewaarder mqt den lan
en baard, uit wi'-ns lamp de lichtstralen op al"deze
kostbaarheden vallen."
Zij zweeg nu even om dan echter weder lachend
voort te g£an, „maar wat voor onzin vertel ik u j
toch? Mijn droomen! Droomen zijn immers bedrog- j
Laten wij ons aan de werkelijkheid, houden. Is a
aanstaanden Vrijdag bezet, assessor? Wij hebllf"
dan een dinertje. Zoudt u ons het genoegen ni«
willen doen?"
Hij had nu met zooveel genoegen naar haar g*"
luisterd. Maar deze vraag ontnuchterde hem weef-
Het was de oude manier om hem het pistool op
borst te zetten maar als men eenmaal A heeft P
zegd...."
„Zeer beleefd van u. Ik zal gaarne de eer |p-
ben stamelde hij. -«
Hij stond op en daarbij viel zijn blik door J'?
venster op den voortuin en op hetzelfde oogen»1".
kwam bij hem weder dé herinnering op aan J
slanke meisje, met het bleeke, deftige gezicht-
hij tevoren daar had ontmoet. En onwlllekt-'11"*
erge leek hij haar'bij deze beweeglijke vrouw.
Zij was nu eveneens opgestaan. ,a„
En nu was zij in zijn oogen plotseling niets
een wassen pop met haar ronde ledematen eD
rozeroode gezicht, waarop de donkere wenkbr»"
wen zich zoo scherp afteekenden. „i0t
Hij moest zich met geweld beheerschen om n
haastig, afscheid te nemen. Zelfs haar odeur, 'j1'eh>
nog met had opgemerkt, hinderde hem nu. I®
lllP.t OPno raon» 1 ^,,«7 2*"
5)|?.eens naar uw man gevraagd, mevrouw
hij thans een weinig gedwongen. df
Ych, mijn iiiiui. Ik zie hein zelve baast niet-
(ns "en machine - onvermoeid i n n» ujj
nu de zaak zich zoo uitbreidt", antwoordde nJ- .j0
verwacht gpuden bergen daarvan. Ik voor.ken.
persoon heb niet het minste verstand van z
maar de heer §&lester is er ook vol van. «8
dus wel in orde zijn". f
„Dat willen wij hopen, mevrouw". Hij
a' fn d® hand en maakte een buigihX ofli
„'ut ziens dus, Vrijdag aanstaande, assesso
ievenvuurp
'oen hij eindelijk weor buiten was, haa
adem uit volle borst, maar niet.te min gevoc
zich geenszins prettig gestemd.
