Alltiin Hitiis-
Aiicttutit- Laiilinllii,
Haarmiddelen en Haarverven
1. STUURMAN, Haarkundige,
J. Schcorl Pz
ZATEltDAG 13 JANUARI 1917.
60ste Jaargang. Na. 6935.
Lloyd Oeorge aaa het Woord.
DE BESTE
Kassier,
Het antwoord van de Entente aan
Wilsnn.
De nota der Duitsche regeering
aan de neutralen.
EERSTE BLAD.
Tweede Kamer.
Uitgevers: TRAPMAN Co.
1
koopt U bij
SCHAGEN.
Deposito'8, Rekeningcourant, Credieten, Hypotheken, Effec
ten voor geldbelegging, Coupons, Incasseeringen, Assurantiën,
Inschrijving op elke nieuwe leening, franco provisie.
SCHAB
COURANT.
Dit blad verschijnt viermaal per week: Dinsdag, Woensdag,
Donderdag en Zaterdag. Bij inzending tot 's morgens 9 nre wor
den ADVERTENTIEN in het eerst uitkomend nummer geplaatst.
SCtlAOfN. LAAN D 5.
Int. Teleoh. ho. 20.
PrijB per 3 maanden f0 95; per post f 1.10. Losse nummers 5 t-t
ADVERTENTIES vrn 1 tot 5 rogels f0.35, iedere regel moor
6 et. (Bewijsno. inbegrepen). Groote lett. worden naar plaatsr. borok
Dit nummer bestaat uit (Me bladen.
De EngeLsche premier Lloyd George heeft in de
Gil denhall waar een propaganda verga dering werd ge
houden van de Engelsche oorlogsleening het woord
gevoerd.
De eerste minister die 45 minuten sprak, roerde
slechts terloop de oorlogsleening aan, om zich daar
na bezig te houden met het Duitsche vredesaanbod.
Daaromtrent zei de hijDe keizer heeft zijn volk de
boodschap gazonden dat de entente zijn vredesaan
bod haart verworpen. Dat aanbod was gedaan, om
beo die hij niet had kunnen onderwerpen, te ver
doe ven. Maar waar zijn eigenlijk die Duitsche vredes-
aanbiedinaen De geallieerden hebben er om gevraagd,
maar de Duitschers hebben geenerlei voorwaarden ge
steld. Zij hebben alleen een strik met mooie woorden
beschilderd, gesteld. Zulke woorden hebben ons eens
aangelokt, maar nu heeft de leeuw zijn oogen open.
Wij hebben geen voorwaarden verworpen, maar wij
hebben gezien, dat oorlog beter is aan vrede ten
Sijze van do heerschappij van Pruisen over Europa
u geallieerden hebben in hun antwoord aan Duitech
land duidelijk doen uitkomen, en nog duidelijker in
hun antwoord aan de Ver. Staten gejuichdat
wij, vóór wij pogen den vredestempel te herbouwen,
moeten zien dat de grondvesten solide zijn.
Ik ben juist teruggekeerd uit den oorlogsraad der
vier groote ententestaten, op wier schouders deze
verschrikkelijke oorlog rust Ik kan u niet meedee-
len tot welke conclusies wij daar zijn gekomen,
maar wel dat wij ons de grootte van onze taak niet
verhelen, doch aan het resultaat niet twijfelen. Wij
hebben alle moeilijkheden onder de oog engezien, ze
getoetst en maatregelen getroffen om ze te boven te
komen. Wij zijn uiteengegaan met het beeef, dat de
overwinning moeilijk moge zijn, doch dat een neder
laag onmogelijk is. Er was geen aarzeling, weifeling,
besluiteloosheid om ten allen prijze de hooge doe
len. waarvoor wij de uitdaging van de Pruisische mi
litaire kaste hebben aanvaard ten einde de wereld
voor altijd van haar bedreiging te bevrijden, te be
reiken.
Wat mij op deze conferentie zeer heeft getrof
fen is bot stijgende vertrouwen onzer bondgenoo-
ten ln de ruige kracht en de groote hulpbronnen van
Engeland. Het is voor hen als een groote toren in
een diepe volgend woord ontbreekt het wordt
meer en meer de hoop der verdrukten en de wanhoop
van den verdrukker. De legers van Engeland zijn ge-
duchter dan ooit te voren in geoefendheid, kracht
en uitrusting. Het volk kan er op rekenen, dat als het
de legers den noodigen steun verleent, zij door de
gevaren en moeiten van de eerstvolgende weinige
maanden den weg naar de overwinning zullen banen.
Wij moeten de legers steunen, zij zijn het waard. Ik
moet uw chequés door de lucht zien zwieren naar de
vijandelijke schansen. Elke wel gerichte en goed
geladen chequé is een vreeselijker vernielingswa-
pen dan een twaalf-duims granaat. Zij hakt een
weg door draadversperringen. Hoe meer we er krij
gen, hoe geringer onze offers aan goed en bloed zul
len zij om door te breken. Hoe meer we krijgen, hoe
zekerder de overwinning zal zijn met de kleinst mo
gelijks offers van de grootste schat van alles: het
bloed van onze helden.
In dezen oorlog komt alles op uitrusting san. Waar
om dringen de Duitschers onzo dappere bondge
nooten in Roemenië terug 1 Niet omdat zij betere
strijders zijn. De Roemeenscba boef heeft bewezen
de geduchtste strijder van de wereld to zijn als hij
een kans krijgt. Maar hij heeft geen kans gehad. En
de wijze waarop de Russen 2H jaar met bloote borst
hebben gevochten, met minder geschut, met onvol
doende geweren, met te weinig munitie, is een van
de ontroerendste dingen uit de wereldgeschiedenis.
Laat ons hen helpen uitrusten, dan zullen de bord
jes verhangen zijn.
Deze leening is nu een goede belegging en zal na
den oorlog nog een betere zijn. Ik ken geen volk, dat
na dezen oorlog ons zal durven aanraken. Onze vij
anden van thans waren vergeten dat wij nog zijn
gelijk weleer, maar zij zullen dezen les in lang niet
vergeten.
Voor de oorlog begon schoten wij in bedrijf en
nijverheid in menig opzicht te kort De oorlog brengt
de zaken echter prachtig in orde, onze fabrieken rui
men oude machines op, schaffen oude, slordige
methodes af en breken met belemmerende gewoon
ten. Ik weet niet hoe groot de nationale schuld aan
het einde van den oorlog zal zijn, maar ik durf voor
spellen dat de stijging ervan de werkelijke rijk-
aom van het volk ten goede zal komen. Het volk
ls ontwikkeld, aan tucht gewend geraakt en heeft
zien schrap leeren zetten. Wij zijn een flink» volk
^bedrelglng door Pruison was een hy
H^ir?!6™6 ^aalSe T811 onze nationale veilig-
afgelost hypotheek zal nu voor goed worden
Na den oorlog zal de wereld zich geheel aan den
vredesarbeid kunnen wilden en in de toekomst zal
de beste waarborg voor den vrede worden geschapen,
als de volken der wereld een bond stichten om den
eersten vredesverstoorder te Btraffen deze toespe
ling op de Amerlkaansehe voorstellen tot stichting
van een wereldbond voor de handhaving van vr«ip
lokte langdurige toeiu; chingen uit.
Lloyd George besloot met een aansporing om
flink op de oorlogsleening in te schrijven en McKen-
na sloot de vergadering met een woord van aanbeve
ling van Lloyd Georga's beroep.
Laagzijde D 50, nabij de Mark», Schagen.
MARKTPLAATS A 88
LONDEN, 11 Januari. In de nota der beantwoor
ding van de nota der Vereenigde Staten, 19 Decem
ber hun overhandigd, getuigen de geallieerden in de
eerste plaats van hun eerbied voor de verheven ge
voelens, die de Amerlkaansehe nota bezielen en van
hun hartgrondige instemming met het voorstel tot
het scheppen van een volkenbond, die in de geheele
wereld den vrede en de rechtvaardigheid zal ver
zekeren.
De nota gaat voort: De geallieerden koesterden
even vurig als de regeering van de Vereenigde Sta
ten het verlangen om zoo spoedig mogelijk een ein
de te zien gemaakt aan den oorlog, waarvoor de
middelrijken de verantwoordelijkheid dragen, maar
naar hun oordeel is het onmogelijk op het oogen-
blik een vrede te krijgen, die hun niet alleen de
vergoeding, het herstel en de waarborgen verzekert
waarop zij recht hebben op grond van de agres
sieve daad, waarvan de schuld de Centrale mogend
heden treft, terwijl het beginsel zelf, waaruit die aan
val voortkwam, de veiligheid van Europa ondermijn
de; en tegelijkertijd een vrede, die het mogelijk zal
maken de toekomst van de Europeesche volken op
een vasten grondslag te vestigen.
De geallieerde volken rijn overtuigd dat zij niet
strijden voor zelfzuchtige belangen maar bovenal
om waarborgen te scheppen voor de onafhankelijk
heid der volken, voor recht en voor de mensche-
lijkheid.
De geallieerden zijn zich volkomen de verliezen en
het leed bewust, die voor de neutralen, zoowel als
voor de oorlogvoerenden uit den oorlog voortvloei
en. Ze betreuren dat, maar kunnen zich zelf daar
voor niet verantwoordelijk achten, aangezien zij
geenszins dezen oorlog hebben verlangd of uitge
lokt. Ze doen alles wat in hun vermogen ligt om op
alle mogelijke manier de schade te verminderen, die
daardoor is ontstaan, zoo ver als ze zulks kunnen
doen onder den onverbiddelijken druk van de zorg
voor hun eigen verdediging tegen geweld en de plan
nen van den vijand.
Zij nemen met voldoening akte van de aan hen af
gelegde verklaring, dat de Amerlkaansehe nota in
zijn oorsprong geenerlel verband houdt met die der
centrale mogendheden, welke de regeering der Ver.
Staten hun den 18en Dec. heeft doen toekomen. Zij
hebben inderdaad niet getwijfeld aan het besluit
dier regeering, om eiken schijn te vermijden, alsof
zij moreelen steun gaf aan de verantwoordelijke aan
stichters van den oorlog.
De geallieerden regeeringen wraken in den hoffe-
lijksten, maar ook stelligsten vorm de gemaakte ver
gelijking tusschen de twee groepen van oorlogvoe
renden. Deze vergelijking, gegrond op de openbare
verklaringen van de centrale mogendheden, is in
rechtstreeksche tegenspraak met de feiten wat be
treft de verantwoordelijkheid voor het verleden als
de waarborgen voor de toekomst
Wilson heeft, toen hij op deze analogie zinspeel
de, natuurlijk niet bedoeld daarmee zijn eigen oor
deel te kennen te geven. Als eenig geschiedkundig
feit heden ten dage duidelijk is vastgesteld, dan is
het de berekende agressieve politiek, waardoor
Duitschland en Ooetenrijk-Hongarijo hebben g tracht
hun hegenomie in Europa en hun economi -che heer
schappij over de wereld tte verzekeren. Door zijn
oorlogsverklaring, door de oogenblikkelijke schen
ding van België en Luxemburg, door zijn tr> echo
den van oorlogvoering heeft Duitschland k-awezan
dat het stelselmatig elk beginsel van menachelljfc-
heid en alle eerbied, aan kleine staten verschuldigd,
minacht
Naarmate de oorlog voortduurt is de houding van
de centrale mogendheden en van hun bondgenooten
meer en meer een uitdaging aan de humaniteit en
de beschaving geworden.
Het is noodig de verschrikkingen in herinnering
te brengen, die hun stempel drukken op de inval
len in België en Servië; de onmenschelljke behande
ling van de landen, waarin de vijand v. as binnen
gedrongen; de moordpartijen tegen honderdduizen
den weerlooze Armeniërs aangericht, debar-
baarschheden, berokkend aan de volken <*n Sy
rië, de vernieling van passagier- en koopvaardijsche
pen, zelfs onder neutrale vlaggen, door JLuikbooten;
de wreede behandeling van krijksgevangenen; de ge
rechtelijke moorden van juffrouw Cavell en kapitein
Fryatt; de wegvoering en knechting van de burger
bevolking enz. De volvoering van zoo'n reeks mis
daden zonder acht te slaan op de afkeuring door het
menschdom zal president Wilson ongetwijfeld hel
protest duidelijk maken, dat de geallieerden aan tee
kenen.
Naar aanleiding van Wilson's verzoek om de oog
merken der oorlogvoerenden duidelijk uiteen te zet
ten, zegt de nota:
De oogmerken der geallieerden rijn wel bekend,
want zij zijn herhaaldelijk door de hoofden der on
derscheidene regeeringen meegedeeld. Zij kunnen
slechts in bizonderheden worden gefc-muluerd, met
opgave van alle rechtmatige vergoedingen en scha
deloosstellingen voor geleden verliezen, als het oo-
genblik voor onderhandelingen komt, maar de be
schaafde wereld weet dat zij in de eerste plaats en
als noodzakelijk inhouden:
herstel van België, Servië en Montenegro, met de
hun toekomende schadeloosstelling:
ontruiming van de bezette gebieden in Frankrijk,
Rusland en Roemenië, met gepaste vergoeding;
reorganisatie van Europa, gewaarborgd door een
duurzame regeling op den grondslag zoowel van
het nationaliteitsbeginsel als van hot recht dat allo
volken, klein en groot, hebben op volle zekerheid
van vrije economische ontwikkeling, en ook op ter
ritoriale overeenkomsten en internationale schikkin
gen, die van zoodanigen aard zijn dat zij de land
en zeegrenzen waarborgen tegen onrechtmatige aan
vallen;
teruggave van de provincies of landstreken, tevo
ren mn de geallieerden door geweld of tegen de
Wenschen van hun inwoners ontrukt;
bevrijding van Italianen, Slaven, Roemeniëra, Tsje
chen en Slowaken van vreemde overheersciiiug;
bevrijding van de volken die nu onder de moordia
dige tyrannie der Turken zuchten en verbanning uit
Europa van het Ottomaansche keizerrijk, dat zich
zelf zoo volslagen vreemd aan de Westersche bescha
ving heeft getoond.
De bedoeling van den keizer van Rusland no
pens Polen zijn blootgelegd in de proclamatie, die hij
zoo even tot zijn legers heeft gericht Het is nauwe-
lijs noodig, daarbij te voegen dat het terwijl de ge
allieerden Europa wenschen te bevrijden uit de bru
tale aanmatiging van het Pruisische militarisme,
nooit hun bedoeling geweest is, naar is boweerd, het
Duitsche volk te trachten te verdelgen of in politiek
opzicht uit te roeien.
Het hoofddoel der geallieerden is den vrede te
waarborgen op dié beginselen van vrijheid, recht
vaardigheid en onschendbare trouw aan internationa
le verplichtingen, die steeds de daden der Ver. Sta
ten hebben bezield.
Met dit verheven doel voor oogen zijn de gealli
eerde regeeringen, elk voor zich en gezamenlijk, be
sloten al hun krachten in te spannen en elk offer
te brengen, ten einde den strijd tot een zegevierend
einde te brengen, waarvan naar hnn overtuiging niet
alleen hun eigen veiligheid en voorspoed, maar de
geheele toekomst der beschaving afhangt.
De Duitsche regeering heeft aar de verte «-oor-
diners der neutrale regeering een nota overhandigd
L>e keizerlijke receering heeft door bemiddeling van
de regeering der Vereenigde Staten van Amerika, de
koninklijke Spaansche regeering en de regeering van
het Zwilsorsche .Eedgenootschap het antwoord ontvan
gen van haar tegenstanders op de nota van 12 Decem
ber. waarin Duitschland in overeenstemming met zijn
bondgenooten een .spoedige opening van vredesender
handelingen voorstelde. De. tegen star dors wijzen dit
voorstel af met de argumentatie nat hd een voor
stel ronder oprechtheid. en zonder be toeken! s ia.
De vorm. waarin zij hun antwoord kloedan, sluit
«Jen antwoord aan hen uit De keizerlijke regeering
hecht er echter waarde aan, de regeeringen van de
neutrale mogendheden hare opvatting omtrent dan
stand van zaken mede te deelen.
De nota zegt verder dat Duitschland en zijn bond
genooten hun doe! verdediging van hun vnjheid en
en bestaan hebben bereikt, daar dat de vijanden beoogen
verovering van Flzas-LotharLngea en «-erschillende Pruis-
sische provincies vernedering at verminJfLug van Oos
tenrijk— Hongaarsche monarchie. vordseiing van Tur
kije en vernietiging van Bulgarije
Me: het oog op zulke oorlogsdoelen is het verlan
gen naar boete, wed» goedmaken en waarborg in
den mond van den tegenstander verrassend. Dó tegen
standers karakter isoeren het vredesvoorstel van de vier
verbonden mogendheden als een oorlogsmanoeuvre.
Duitschland en zijn bondgenooten moeten nadruk
kelijk protest hiertegen aanteekenen, dat hun beweeg
redenen. die ze openlijk hebben aangegeven, op deze
wijze worden vervalscht
Hun overtuiging was, dat een rechtvaardige en voor
He oorlogvoerenden aiaimemelijlen vrede mogelijk v-as.
alle ooih<gvoen M
dat deze tot stand kon worden gebracht cn dat dus
verder bloedvergieten niet te verantwoorden was. De
zonder voorbehoud uitgesproken bereidwilligheid bij het
aanvaarden van -de onderhandelingen de vredesvoorstel
len bekend te maken, weerlegt eiken twijfel aan hun
"pmm leiden, handen het lag het aanbod
naa zijn waarde te onderzoeken, trachtten noch onder
zoek te doen, noch deden tegenvoorstellen. In stede
hiervan verklaren zij een vrede onmogelijk zoo lang
hiet het herstal der geschonden rechten en vrijhe
den erkenning van het beginsel, der nationaliteiten
en van het vrije bestaan der Kleine staten gewaarborgd
Z'JDe oprechtheid, die de vijand aan het voorstel der
vier verbonden mogendheden ontzegd, zal de wereld
aan deze eis chen met kunnen toeschrijven^ indien zij
het lot van het Iersche volk, de vernietiging van de
vrijheid en onafhankelijkheid van de Boerenrepublieken,
de onderwerping 'van Noord-Afrika door Engelandl.
Prenvrijk en Italië, de onderdrukking van de vreem
de volken ln Rusland en ten slotte de zonder precedent
in de geschiedenis zijnde Overweldiging van Grieken
land voor oogen houdt
Ook over de z.g. schendingen van het volkenrecht
door de vier bondgenooten zijn niet die mogendheden
bevoegd te klagen, die van het begin van den oorlog
oorlog af het recht met voeten hebben getreden en
de vodragen. waarop het berust, hebben verscheurd.
Dan hertiaalt de nota nog eens "het standpunt van
Duitschland tegenover België.
De beschuldiging wegéns de Duitsche oorlogvoe
ring in België en de daar in het belang van de mi
litaire zekerheid genomen maatregelen, heeft de kei
zerlijke regeering als onwaar afgewezen. Zij pro
testeert opnieuw met kracht tegen deze lasteringen.
Duitschland en zijn bondgenooten hebben een eer
lijke poging gedaan om den oorlog te beëindigen en
een overeenstemming der strijdenden voor te berei
den. De keizerlijke regeering constateert, dat het
uitsluitend van het besluit van haar tegenstanders
afhing of de weg naar den vrede zou worden betre
den of niet. De vijandelijke regeeringeti hebben ge
weigerd dien weg te gaan. Op haar valt de volle
verantwoordelijkheid voor den voortgang van het
bloedvergieten.
De vier verbonden mogendheden echter zullen den
strijd ln rustig vertrouwen op hun goed recht voort
zetten tot een vrede bevochten is, die hun eigen
volken eer, bestaan en ontwikkelingsvrijheid waar
borgt, alle staten van het Europeesche vasteland ech
ter de weldaad geeft in wederzijdsche achting en ge
lijkheid van rechten, gemeenschappelijk aan de op
lossing der groote beschavingsproblemen te arbeiden
België heeft ook een nota gericht tot Amerika en
doet daarin een beroep op Amerika's hulp. De nota
spreekt do verwachting uit dat Amerika aan het ein
de van den langen oorlog zijn Btem zal doen hoo-
ren om voor België, het onschuldige slachtoffer van
Duit8chland's hebzucht, het recht op te eischen op
de plaats, waarop het recht heeft op grond van zijn
onberispelijk verleden, de dapperheid van zijn sol
daten, zijn trouw en zijn eer.
Ook Oostenrijk heeft een nota tot de neutralen ge
richt
Het spreekt van zelf, dat de pers over gansch de
wereld commentaar levert op de verschillende nota's
en het hangt precies af van het land waar de cou
rant verschijnt, wat taal ze spreekt Fransche, En
gelsche en Duitsche persstemmen, een elk verklaart
zijn instemming met de nota zijner regeering. De
Ameritcaansche pers is oo kvrijwel instemmend
met het antwoord der geallieerden.
De New-York World beschouwt de Enten te-voor
waarden als een maximum, dat slechts bereivt zal
kunnen worden, ingeval Duitschland en Oostenrijk-Hon-
garije volkomen verslagen worden Het blad acht die
voorwaarden in twee minder belangrijke opzichten im
moreel. jxL wat betreft he.. afstaan van grondgebied aan
Italië en san Roemenië dat, zooals hei blad opmerkt,
nooit aan dia landen neeft behoord. In vele opzich
ten echter bereikt het antwoord het toppunt van idea
lisme in de internationale politiek, in Europa, en som
mige deden vormen een ware proclamatie van eman
cipatie
Het blad gaat aldus verder: „Kan Duitschland nu
weigeren het voorbeeld der geallieerden te volgen, door
zoowel zijn oorlogsdoel als zijn vredesvoorwaarden be-
kmd te maken? Tenzij de keizerlijke regeeringen even
ver willen gaan als hare vijanden, kunnen zij voor
i»et groote tribunaal der openbare meaning niet ver
schijnen.
De bekende pro-Duitsche „American" zegt: ,,Het
antwoord is zeer ruw. Uit dén toon zou iemand die
niet beter wist kunnen opmaken, dat de geallieerden
te Berlijn vredesvoorwaarden voorschrijven. Het blad
verklaart, dat de centrale mogendheden deze voorwaar
den nooit zullen aannemen en zegt daiu: „Als aan
deze eischrai .yastgeuionden .al worden dan zal er
geen vrede kranen vóór een van beide p;:rtijeu de
overwinning behaald heeft of uitgeput neerstort"
Wat is nu het resultaat van al die nota's?
Wiison heeft naar voprwaard a gevraagd. Die heb
ben de geallieerden gegeven ei. het antwoord der
Centralen is er ook reeds. Op vrede lijkt dit alles nog
heel heel weinig. Wij weten nu alleen waarom
wordt gevochten. Het zal nu maar de kwestie zijn hoe
de geallieerden zullen bereiken wat zij zeggen te
willen. Dat lijkt ons op dit oogenblik vrijwel een on
mogelijkheid. Lloyd George zegt de overwinning zal
oQjoeili.'k zijn, rit nederlaag onmogelijk. Dit zeggen
de Centralen ook. Als mer dit nu met elkaar eens
is dat do overwinning moeilijk zal fijn, waarom niet
met kalmte geredeneerd over vrede, inplaats van
voorwaarden to stellen, die zonder een strijd op le
ven en dood nooit zijn te bereiken.
Wat zal het nu worden?
Den Haag, 12 Jan.
Bij het ontwerp tot het voorkomen van onredelijke
huurprijs-opdrijving heeft de heer Mendels een succes
beleefd, dat niet zeer naar den zin zal wezen van de
categorie huiseigenaren, welke tegen dit wets-ontwerp
eene aotie heeft ondernomen. Het amendement-Mendels
strekkend om te schrappen de bepaling, dat eerst
na 10 pet. verhooging der bestaande huren de controle
(der huureommissiën begint, is (bij gemengde stem
ming) aangenomen met 39 tegen 33 stemmen. Een
dikke Streep door de rekening van zoo menigen huis
eigenaar. me reeds op dit „extraatje" meende te mo
gen rekenen. En tevens een écheqe voor minister Ort.
wiens verdediging van het gewijzigd ontwerp trouwens
niet bijzonder krachtig kan heeten. Alle verdere amen
dementen, op art. 1 voorgesteld, zijn verworpen. Dat
van den "heer Mendels, strekkend om de wet van 1915
reeds te doen van kracht zijn. met 24 tegen 48 stem
men. Dat der h.h. Lohman en Ankerman ten gunste
van den „nieuwbouw" met 21 tegen 51 stemmen. Het
amend-Mendels. strekkend om den „nieuwbouw" ge
heel raider controle te stellen (en niet de eerste huur
prijzen vry te laten) met 61 tegen 11 stemmen.
Het debatje, dat aan dezen uitslag voorafging, geeft
geenerlei aanleiding om er bij te toeven. Nieuwe ge
zichtspunten werden niet geopend De heer Van de
Tempel vonSd gelegenheid nog eens te wijzen op den
schr omelij ken woningnood en de schrikbarende stijging
der huurprijzen.
ArL 2 bepaalt, dat bij overeenkomsten, aangegaan
vóór de instelling der huuroommissiën binnen eene
maand na die instelling goedkeuring van den huur
prijs moet worden gevraagd tenzij men zich verbindt
tot verlaging van dien prijs tot dien, welke op( 1 Januari