Schaper Courant.
Het middel voor haastige menschen.
Niet döor menschenhan-
den gebouwd.
ssrjr Arta
TWEEDE BLAD.
Schetsen'uit de Rechtzaak
FEUILLETON.
SSbJiVW- a j*» ast zS**"
Gemengd Nieuws.
Zslerdaq 2 Juni 1917.
60ste Jaargang No. 6012.
HOOFDSTUK XX.
Teleurstelling
IN D£N VAL. SCHERP ZWAARD
In den vroegen ochtend zaten ze met hun beiden
te wachten. Hij had wat er nog in z'n portemonnaiet
was, op tafel uitgespreid. Twee dubbeltjes, zes centen
en een halfje. Daar moesten ze zien de dag mee
door ie wurmen. Gisteren had zij het naaiwerk naar
het magazijn gebracht. Maar wanneer dj 't waagde
om vóór overmorgen antwoord" te gaan halen, dan
werd ze afgesnauwd, had zij kans, aat de juffrouw
van de afdeeting, waar zij voor werkte, haar gedaan
gaf. Eén keer was t gebeurd toen zij geen cent
en geen stuk brood meer in huis hadden dat de
juffrouw haar zei: „Dien last kunnen we hier niet
hebben. Het goed moet eerst gecontroleerd worden;
dat weet je nu eenmaal Ik wil t voor dit keer door
de vingers zien,, maar de eerstvolgende maal is >t uit.
Onthoud dat nu asjeblieft."
Zij zaten elkaar met de bleeke. hongerige, afge
matte gezichten aan te kijken. Straks zou Jantje be
neden komen. De jongen moest om negen u.ur op
school zun Ze ha<l van den vorigen dag nog eert
paar oudbakken boterhammen bewaard. Moest zien een
aklein pakje margarine te krijgen. Misschien zou de
bakker om den hoek nog oen broodje poffen?
,Om me te laten schandaliseercn waar al de menschen
„neen, dan
bij zijn," riep juffrouw de GrooJ uit,
bever krirap-lijder. hoor. J^robeer jij 'tl*
Doris begon zijn papieren boord om te doen. Er
was - van vroeger nog altijd iets menearigs in hem
over. Waar Ka, zijn vrouw, lack aan had. Ze hadden
haar indertijd genoeg gewaarschuwd. Trouwen met zoon
permelikker was hetzelfde als op «troo willen sterven.
Ze had haar zin doorgezet. Vond 't indertijd wel leuk
een man te hebben, die zevetn dagen van de week
een hoed droeg en een halfhemdje met strikdas. De
collega's van Dora noemden haar mevrouw «tel
je voor I
Haar zuster Lena had er zich, op een Zondagavond
toen zij in het café zaten, halfdood om geërgerd. Daar
was me waarachtig zoo'n vent van Dons rn kantoor
langs het tafeltje gekomen, waar zij advocaatjes "zaten
te smullen. Had heel diep gesalueerd En gezégd, ir.et
zoo'n geaffecteerd keelstemmetje: ,,He;' mevrouw De
Groot, U bier?... Mag ik U even'mijn vriend Lang _io,
voorstellen?.. Lang, mevrouw de Groot, de echtge. ^'bnal- eo
noote van mljhoSilega, je weet immers wel...," amo 1011 mtzieD
Nieuwe strijkages.
„U pvrmiteertr' vroeg collega, en ging bij de dames
zitten En toen had Ka haar zus Lena wel moeten
voorstellen als „mevrouw Banger." En de juffrouw
uti het sigarenwinkeltje, wier man bode was bij een
begrafenisfonds, als „mevrouw Zwart". De juffrouwen
waren er vuurrood van. Zij begonnen, van den weer.
omstuit,toen maar met elkaar te „mevrouwen." Zulke
dingen vond Ka wel „echt". Maar de firma, bij welke
Doris de Groot in betrekking was, had hare betalingen
gestaakt De curator had de mens dien met een schijntje
aan den dijk moeten zetten 't Was een schrikkelijke
„débacle", waar Doris en Kaatje^ nog bovendien
hun spaarduiten een vierhonderd gulden, bij
inboetten Van de heele som was ten slotte een paar
gulden terechtgekomen Doris had dag aan dag ge
solliciteerd. Iets verdiend met adressen schrijven. Een
maand boekhouder gespeeld bij een slager, maar de
baas kon 't goedkooper gedaan krijgen van een neef
die „gemobiliseerd" was. Ka naaide voer oen magazijn
En zij leden met hun Jantje honger. Zus Lena
sprong wel eens by en verzuimde bij zoo'n gelegenheid
nooit om Ie zinspelen op de grróto waarheid, die
4* Groot Jwd pnVtakt, Vtn haar vroege
fNflu, ml sq'MfMtd w** met «oort v*n „voor.
gevoo! Aangeragnj «ocwel «U mte-preutgr geneyrte-
nii«» „voorzag" rij. Met eer, iatótte, dte h«<tr een
beklemming ©m 't hart »1 waaneer er iett-naan op
til was. terwjjl n prettige dingen ook „zag komen
^aar bleef Doris nu?^,
't Duurde vrecnad
Eindelijk kraakte de trapt Hij had om hrfef In de
hand.
Schiet dan opT' zri Ka.
Hij beefde van ontroering, knikte haar toe met
hooc-opgetrokken wenkbrauwen. Zij rukte hem den
brief uit de hand Sloot stevig de deur. Wad ook
vuurrood
't Was wat je noemt een fijne, deftige brief met
een prachtig hoofd. In het midden stond, met keurige
krulletters: „Confidentia", en daaronder: „Assuran
tiën ai Hypotheken Credieten op zakelijken en per
soonlijken grondslag. Handels, en particuliere informa-
tiën. Vertrouwelijke opdrachten. Uitgebreide binnen- en
buitenlandschc recherche-dienst. Prima referentiën." De
brief op schrijfmachine getikt luidde: In ver
band met uw schrijven, d<L 12 dezer op onze regis
ters genoteerd onder fett G.D.F, No. 16328 welke
aanduiding wij u beleefd verzoeken in eventueel ant
woord te willen aanhalen zal de Directie of iemand
van harentwege u morgen of a.s. Donderdag vóór
12 ure te onzen kantore nadere Inlichtingen kunnen
verschaffen."
Daarna volgde een ftempel met blauwe inkt en er
onder een onleesbare handteokening met vervaarlijke
krullen etn vele stippen.
Nu stonden ze elkaar aan te kijken
„Hoe kan tk?„„" zei hij wijzend op z"n smoe
zelig papieren frontje naar Ka energiek wijfie, als
't erop aankwam was al bezig zich aan te kleedcn.
„Haal jij", zei ze, zag een dubbeltje en een paar
oenten uit haar knipje opdelvend, ,.«en broodje en
wat margarine, dat Jan naar school kan gaan. Ik
vlieg even naar Lena. Geef den brio fhierl"
Weg was zij.
En een half uur later-bekaf van het hollen en
draven; 't was een heel eind en geld voor een pasje
had ze, althans in bet naar zus «aan, niet kwam
zij terug met een riks. Lena ha<r dien brief gelezen,
't Had moeite gekost om de riks los te krijgen. Vooral
Lena d'r man. die nog thuis was had geprut
teld. Maar toen Keet weg was, had Lena dan toch
geld te voorschijn gehaald- Onder plechtige eedzwe-
ring. Jat zij 't uiterlijk Zaterdag zou terug krijgen.
Anders „was zij haar leveu niet zeker", zou Kees,
d'r man „niet fe "houden zijn",
Doris de Groot ging een nieuw halfheradje met boord
koopen. Ka ziet zijn Zomdagsche jas zoo goed en zoo
kwaad als 't ging in orde te maken" Er was schoen.
1 smeer gehaald 't Begon te regenen en bij een buur
vrouw in buis. die nog altijd twee kwartjes van haar
kreeg, kon zij een parapluie 'eleen krijgen, nadat zij
de oude gehuld had afgelost Zij h, l wat worst en brood
«chuift ln het „hoogmoed kamt vóór dal val." Dat
is 't eind van het liedje als een mensch zooveel houdt
van mooie titels Zy. I-ena, had zich nooit mevrouw
laten noemen, Maar nu kon ze ten minste haar zuster
helpen he?....
Zij zaten dan dien ochtend t« wachten. Waarop wis
ten zij zelf niet
Er werd gescheld.
De post, zei Ka.
Doris schokschouderde.
„Natuurlijk weer niks voor óns/' zei hij, liog
aan de papieren boord prutsend. Maar zij fluisterde
cejaagd-nijdig: „Motte ze beneden weer zien, dat de
deurwaarder je schrijft over dat oude postje bij Lijn.
wever?... Ga dan kijken I"
Hij raar beneden.
Zij luisterde in sponning aan de kamerdeur.
UIT EET ENGELSCH VAN DAVID LVALL
DOOR J P. WESSELINK VAN R08SUM
Uitgave W. DE HAAN, Utrecht
Gccart J 0.86, prachtband 11.18
2».
IMe® .avoad kwamen Guy en Tïbbie naar Old Hall,
waar zn' zouden blijven soupeeren. Nu Gelia en de
dokier do vaderlijke toestemming tot de verloving ge
kregen hadden, brachten zij een deü van den Zondag
te ramen door. Hij was vandaag echter lang in de
stad opgehouden ei Gelia, die teleurgesteld was, fluis
terde hem, terwijl rij van de tafel opstonden toe, dat
hij .niet te lang bij haar vader moest blijven.
deheer Crewe scheen heel wat te verhande
len te Lebben met den dokter.
-??115. over Stephen spreke®, dokter,"
«en glas portwijn nad ingo.
vau tor,Wa4rVOOr Guy bedailkt h;ld «Wat zegt u
„U bedoelt van zijn gezondheidstoestand!"
niüf i^ UU^ ^nt ik Vü?°nderstel, dat zijn geeste.
ded v»r' den lldUa
lijk-en afhangt. Ik heb vandaag een lang gesprek met
hem gehad en ben langen tijd met'hem Mme® ge.
weesL Het hindert my hem te zie® zooals hij is
Wat kunt u doen om hem te helpen?"
Het was een directe vraag en tegelijk ee® vage.
Guy nam eenige® tijd om over het antwoord na 'te
denken, en een vorm Le vinden, dio hem niet al to
zeer zou binden Hij had roods dikwijls kennis ge
blaakt met de eigenaardige give van den heer Crewe
om vragen te stéllen, en wist bij ondervinding, dat
het noodig was zich daar tegenover voorzichtig te ge.
dragen Hij had de gewoonte een zeer terloopb gedane
uiting op liet meest ongelegen oogenblik tegen iemand
uit te spelen.
i,Natuurlijk is zijn constitutie heel teer, za tuj
eindelijk; een antwoord, dat om de een of andere
reden den heer Crewe boos schoen te maken.
,,Dat geloof ik niet Zijn "moeder had een zeer ge
zonde constitutie en ik ben nog nooit een dag ziek
Beweest. De bijzondere omstandigheden, waarin hij ver.
keert, zijn voor oen #"oot doel toe te schrijve® aan
zijn lichaamsgebrek. Indien hij teer en zwak, is. dan
ben Ik geneigd de schuld daarvan te geve® aan n«n
die dagelijks met hen» omgingen. Hij is 1 w-u
PBMI dat Doris er niet zto „hon
gerig" zou uitzie® Een paar sigaren oan hem wat op
te monteren. Hij kroeg nog wat. op zak, voor 't geval
hij moest wachten of terugkomen je kunt niet weten
en opdat hij dan niet allernet in dei-, regen zou
moeten wachten, dat zijn opgepoetste ja» weer on
toonbaar was geworden.
Klokslag tien Uur vroeger kon je niet komen op
zoo'n deftig kantoor zat hij' in de wachtkamer. Een
bediende met loens che, loerende oogen had hem de
deur geopend. Meneer was nog niet „bij de band", maar
hü kon wel wachten. Eindelijk hoorde De Groot een
scheiletje trillen.
De schefe bediende beduidde henx, dat „do directie
hem wachtte."
Met kloppend hart volgde hij den man.
Hij kw am in een werkelijk sierlijk, chic ingericht
kantoor. Hij het raam to een mooie club-fauteuil
zat iemand een cigarette te rooken.
En achter liet bureau-ministro zat een meneer met
zeer vermoeid gelaat.
Ee® sypho® spuitwater naast zich. Met heesch slem.
geluid, waterige fle*ache oogen. Beverige vingers. Blijk,
baar nog hiet heelemaal gereed om de dagtaak te be
ginnen. De meneer in de club-fauteuil zat Doris scherp
aan te kijken; van het hoofd tot de voeten op te neme®
Dat de Groot de punt van zij® linkerlaars, dio noo.
dige reparatie behoefde, tegen het rechterbeen schoof
Zij praatten een poosje De directeur van, het Bureau-
ministro zei niet veel. De ander scheen zoowat de-
geen die de lakens uitdeelde. De papieren, dit Doris
had meegebracht, werden vluchtig ingekeken. De Di
recteur raakte ze met viezig neusgetrek even aan en
blies vervaarlijke wolkjes uit rin geparfumeerde siga.
retta Na een poosje kreeg Doris de opdracht in het
Kamertje ernaast te wachten. De hoeren hadden even
iets te bespreken, 't Duurde oen kwartiertje; Toen werd
hij door den schelen bediende weer binnengeleid. „Kijk
eens hier De Groot", zei de Directeur, na weer een
paa rfrissche teugen «puitwater gedronken le hebben
„we wille® 't wel met je probeeren. Maar je dient te
weten, dat aan de onderneming een tak van recherche
vertroeteld. Is hij werkelijk niet in staat om te loo-
pen? Hij denkt het en wordt moe, als hij oen paar
passé® heeft gedaan."
„Er is veel waars in hetgeen u zegt", zei Guy, nog
altijd omzichtig. „Ik ben blij, dat u mij hierover
heeft gesproken, en indien u het goedvindt, zal ik
morgen komen en hem grondig onderzoeken."
„Waarom hffet u dat niet eerder gedaan? Gij rijt
hiei geregeld |a(a® huis gekomen," zei de heer Crewe
eenigurins scherp.
„Toen ik den lasltetefM keer fctaf was, Leb 5k
met Juffrouw Crewe over gesproken /om een collega
uit Birmlngham of Londen to consult te neme® Zij
heeft beloofd er met u over te «preken en mij den
uitslag mede te doelen, maar tot nu toe heb ik niets
gehoord."
Hal was niet'noodig er een derde tn te halen,
zei'de heer Crewe wat geprikkeld Het was uw plicht
geweest u direct tot my te wenden."
ik heb er u eens op straat over gesproken, on
geveer negen maanden geleden, maar toe® had u er
een heel anderen kyk op, njijnlicer Crewe; u beweerde
toen dat hei den jongen wc4 beter zou gaan, als
hij maar niet zoo indolent en bedorven was. Indien
hil indolent is. dan heeft dat een oorzaak. Indien hij
word bedorven, nu, eenige vriendelijkheid des harten,
die beproeft hem ennigszms te vergoeden, wat hl] te
verduren heeft gehad #al hem geen kwaad gedaan
hebben." -
Guv sprak kalm, maar met zijn gewone openhartig-
heid Hi] wenschtfi zij® aanstaanden schoonvader niet
te ontstemmen, maar als het om rijn beroepseer ars,
dan moest al het andere, zelfs Criia, wijken. Celia
vist dat nog niet: rij ha|d hem van dien kant nog met
WreK kméaTTif'bus wist er echter alles va® en was
dikwyls trotsch geweert op dm moed van haar broer
Kan er Iets aan dat been gedaan worden? De
laéés dit hij draagt, is afschuwelijk, werkelijk een
toon, die zijn beier gevoel verbeen moes L
Guy trok we® zyn wenkbrauw® op.
„Die ls nooit naar mijn zm geweest Er zyn betere
dingen in den handel, e®
Zoia daii. dat gy die krijgt Daar zift gij voor,
viéi A? he£ Crewe op denzelfden liarden toon in.
We£ z£lk Shet uw plicht was gew^t over de-
rë^k^ctéiij te spreken Voor
gelijk u zelf zegt, bet oordeel van
ben. Dat laat ik aan u over Ik valang aL.een
volkomen te doe® bcgrypea, dat all
beste voor den jongen goeu ach P
ziclit het allerbeste en dat de vraag wat bet kost, daar
bij niet in aanmerking komt
merken toThet diepst v.m Jtu nel vro^ toj Hrhzett
af. of Alison hier ook de hand in zou bben.
vdVoifax die je verplichten zal wn< ook 's
ro^.h»s opdrvrHlfo >e verruiten.. Eüf'n, fe moet de
OTdm- r*g^-enst «tipt gwioorianwn. fen bovenal
öovenaL.,, ffondje dicht. I)é strenfits dtecrette Durf
j« dat op J« nemen?
t„0, meneer!" zei hongerlijder, mateloos gelukkig, dat
iu'. '"ren^1 «n naar het verdere nauwlijks
Di' meneer In de club-fauteuil glimlachte even. Toen
Dons in het wachtkamertje was gestuurd, had hij tegen
f'-mpRgnon gezegd „Laten we b met den knul pro.
beeren Hij heeft wat notie van dit en dat Ziet groer»
en geel van den honger, Lijkt me een geschikt exem
plaar om als, machine té dienen. Zoo'n combinatie is
niet zoo gemakkelijk te vinden. Natuurlijk doen wij
t pianoaan he? Natuurlijk niet te gauw achter de
schermen late® kijken Eens zien, of er wat mee
te doen valt Zoo niet, dan zoeken vfij een ander.
Voor dat soort van werk hebben wij nu eenmaal iemand
noodig, die... Enfin, je snapt me. Laten wij hem om
le beginnen Zestig pop in de maand geven. En een
tientje in de hand. ant hij zit natuurlijk op een pop
to hunkeren. Ik geloof wel. dat er met den knul iets
te beginne® valt
Toen hij dit alles gezegd had, maakte de meneer
van dcn.club-fnuteuil een kastje open. schonk zich een
glas klare ln. Daarna nog een. Wenkte compagnon „J
Wou hij ook?
't Is mij nog te vroeg", zei meneer de Directeur.
Maar Compagnon nu wat opgekikkerd scha
terde 't uit
Bracht den ander ook een gevuld glas. Sapristi, zij
waren, eerst tegen balf vijf naar bed gegaan In de
„Jockey-bar" was „werjri te doen geweest. Maar over
serieuse zake® zo ustraks gepraat worden. Als „der
dritte im Bunde", de „advocaat" verloopen jurist
van het tableau der balie geschrapt en nu hier Opge
nomen als „adviseur" kwam .opdagen Doris de
Groot werd bovengeroepen.
Ontving de blijde, gelukkige tijding. De belofte, dal
als hij goed zijn best deed, het honorarium over "Brie
maanden zeventig zou worden En dan waren er extra's
O extra's genoeg., dat zou hij later misschien wei
/merken. Afabe z'n best maar deed.
Een ma®, die zijn plicht doet in het leven, zei de
meneer van de club-fauteuil op streng deftige toon,
behoeft nooit voor de toekomst bang te zijn
Doris had met echten, grooten eerbied geluisterd.
Directeur wenkte, dat hij nu wed gaan kon Morgen
ochtend tien i^ur precies had hij zich te melde®. Dan
zou JJoris zijn verdere instructies krygen
Toen kuchte de club-fauteuil-meneer met nadruk.
Keek Directeur aan Die zich herinnerde. Naar zijn
portefeuille tastte.
Het is, zei hy zich weer tot De Groot wendend,
een vast principe van het kantoor om geen voorschotten
te geven. Maar bij het indiensttreden maken wij wel
een exceptie. Zou je soms gaarne een klein bedrag
in de hand willen hebben?
Doris kreeg tranen in de oogen Wat een juweel vau
een directeur
Hy teekendé kwitantie. Kreeg het blauwe papiertje,
stamelde dankbetuigingen Pakte de tram. Was ha tien
minuten thuis. Zus Lena toch, ongerust geworden over
haar riks zat te wachten Uit pure belangstelling ver
zekerde zij elk oogenblik. Maar zij kreeg haar riks terug
En ter eere van de gelukkige wending, die in de situatie
was gekomen werd oen feestdronk herhaald. Ka bracht
ook een zak taartjes mee. En toen zij hadden ge.
klonken, kwam het er bij haar uit Waar zij zooveel
maanden op gevlast had. Om Lena al haar pikanterig.
heden betaald te «zetten. Zei ze kwasic terloops; misL
schien noemen ze me nu toch nog wel weer me
vrouw, he?.... Wat de jaloersche oogen van Zus Lena
tot Ka's innige genieting, deden schitteren van onder
een schijnbaar gemaskerde woede.
Nu, na acht "maanden, was Doris heelemaal op dc
hoogte van den werkkring van Confidentia. Er waren
oogenblikken geweest, dat hij terug wilde, zich wou
losrukken uit dat net, dat dichter en dichter om hem
gesponnen werd. maar hij durfde niet De eerste'du.
bieuse opdracht die hij had willen weigeren had 'm
z'n ontslag op staande voet bezorgd.
Van uur op uur. Met een wee kloon.
Je weet wat we je gezegd hebben, zei do meneer
van de club-fauteuil, blindelings gehoorzamen of eruit
Je wenscht niet te gehoorzamen, goed, best, finished.
Doris had het grauwe hongerspooksel voor zich ge
zien. En soebatte, smeekte om te mogen blijven.
Eindelijk werd „de Directie" vermurwd. Maar
werd hij gewaarschuwd 't was de eerste en ook „de
laatste maal.
Nu moest hij telkens naar dien meneer aan 't zeer
deftige voorname adres. Hij kende de finesses. Had
het ware van de historie nooit aan Ka durven verteL
len. Hij wist dat er gevaar dreigde. Had da opdracht
gekregen te teiefoneeren. Onmiddellijk als hij het pak.
ketje zou gekregen hebben, Dadelijk.., „Heeren van
de directie" wachten daar en daar. Niet op het kan.
toor. Maar toen Doris De 'Groot by den meneer van
het voorname adres was gekomen, werd hij binnenga.
11:, vondt, dat zijn been erger was."
„Ik herinner mij niet, dat ik dat gezegd heb, fiaar
ik vond wel, dat zijn algemeene lichaamstoestand er
niet beter op was geworden, en toen heb ik juffrouw
Crewe zeer sterk op het hart gedrukt, dathij eens
wat beziggehouden moest worden en zijn belangstelling
moest worden gewekt voor iets huiten hemzelf. De
slechte gewoonte van den invalide is reeds zijn tweede
natuur geworden en die moet gebroken worden."
Weer zeg ik, dat gij gefaald hebt in uw plicht,
dokter," zei de heer Crewe geprikkeld. „Welk nut
had het tegen Ai-na te spreken? Welke macht had zy?"
„Ik heb verscheiden keenen geprobeerd met u te
spreken, mijnheer Crewe, over ait en over antlere
punten, maar
De heer Crewe wuifde ongeduldig met de hand en
schonk nog een glas portwijn in, dat hij achter e#L
jciar leegdronk.
Guy vroeg zich af, of .hij zijn plicht ook niet ver.
ziakte door te zwijgen over den wyn, die, naar hij
wist. vergif was voor een man van zijn temperatuur.
„Dc verlang dat gij mij openhartig zegt, wat gij
met Stephen zoudt doen, als hij uw zoon of broe
der was."
Guy antwoordde, zonder een oogenblik te aarzelen:
„Ik zou hem zonder uitstel naar Lowenstein in
Weenen brengen
„Waarvoor? Waarom zoudt ge aan een Oostenrük-
sehen Jood de voorkeur geven boven een eerlijk En.
golschman .Ziet ge niet, aat gij u zelf veroordeelt e®
uw ambtsbroeders kleineert?"
„Het zou my niet kunnen schelen in dit geval of
to eenig ander van zoo groot belang," antwoordde»
Guy luchüg „Dc zeg niet, dat hij in alle opzichteo!
bfetér fa dan iemand uit onze omgeving, maar ik
ag. dat ik nooit van iemand heb gehoord, die hem
in een geval als dit overtrof. Ik heb zes maanden in
zijn Tdiniek te Weenen doorgebracht, toen mijn mid
delen het mij Ygenlijk niet veroorloofden, e® hij heeft
mij ln die® lijd meer geleerd, dan ik m twee jaar
elders zou 'hebben opgestoken van dit onderdeel van
mijn beroep. Neen, het is niet iets om over te pochen,
maar het is waar. dat de ondervinding juist tu deze
plaats mij van oneindig veel nut is geweest"
De heer Crewe. die nu een en al belangstelling
■was, stak een sigaar op en deed zwijgend een paar
trekken.
„Zoudt gy bent naar Weenen kunnen brengen?
Guy schudde het hooédL
Neen, mijnheer Crewe, dat zou ik niet kunnen."
„Maar ik zal ur u goed voor betalen."
„Daar twijfel ik niet aan, maar ?n de omstandig
heden, waarin ik nu verkeer, fa het mij niet mogelijk,
het te doen."
„Ik bedoel niet, dat u daar zoudt blijven voor den
duur van do geheele behandeling, dio deze Oost en-
rij ksche dokter misschien zal voorschrijven. Als ji hem
er alleen maar heenbracht en aan zijn zorgen overgaf,
dat to alles wat noodig to, en ge zoudt het binnen
laten De mekeer fett Ifwim bij hem ?wlf fluisterend
terwijl hs' hei" hem lo dm keet h«m*de, «prsV hjj
over rijn opdracht Van Crmfidemtto. "Toen na en.
Ne minuten werd ««n prattere opgelicht Kwam
een lemend binnen, die Doris de Groot in hechtenis
nam tnder verdenking van medeplichtig zijnde aan
afdreiging. Het had voor ma'treschanteurs een pracht,
znakje kunnen worden. En zij durfden. Waagden veel.
Maar hier hadden rij toch onraad geroken. Met hun fijn
getraind reukorgaan. En durfden er gereed om te
vluchten mri valsche papteren en zoo er hun hachje
niet tan te wagen Gebruiken armen Do ris als schUa
Hij te een jwar weken in voorarrest geweest Maar
tenslotte word Doris de Groot ••rijgetetor. Zijn Gehuld
aan werkelijke bewuste medeplichtigheid aan chantage
—de kurk, waar Confidentia met de prima referentiën
op dreef, was met dermate te contruecren, dat een
verwijzing naar de openbare terechtzitting kon volgen-
Maar zijn kans om weer ergens een fatsoenlijk baan
tje te krijgen was verkeken. En kort geleden heb ik
net verloopen kereltje door het ellende-leven vernield
wegens verduistering zien terechtstaan .Zonder
dat hij kracht of lust /.elfs had om te trachten eenige
verzachtende omstandigheden bij te brengen.
Ka gaat uit werken voor de menschen en in" de
ziel van Lena ls nu eindelijk toch het laatste vonkje
van naijver gebluscht over dat „mevrouw" betitelen in
het café door collega van toen nog ln zijn meneert,
schap verkeerenden zwager Dcrto
MAITRE CORBEAU.
„Ik heb geen tijd om ziek te zijn," zeggen dikwijls
dc werkzame menschen. Dat neemt niet weg dal rij
het even goed en zelfs somwijlen meer dan anderen rijn
juist wegens hun overmaat van bedrijvi^ieid. De haas!
tige, zeer werkzame menschen, voor wie de minuten
zoo kostbaar rijn, doen verkeerd door te gclooVen,
dat men zich een ziekte even gemakkelijk van den,
lials schuift als een onwelkomen bezoeker De ziekte
is een indringer die zich nestelt en opdringt, lang
zaamaan, onder schijnbaar zeer onbetcekenende vormen.
In den aanvang bemerkt gij zyn nadering niet Hoofd
pijnen. dié u op sommige ©ogenblikken overvallen,
vertraging van den eetlust, onrustige nachten, gevoel
van algemeene afgematheid, dat alles zegt u niets.
Gij «telt die ongemakken op rekening van den over
maat van arbeid en, daar gij werkzaam rijt, wilt gij u er
tegen in zetten. Diaarin Slaagt gij voor eenigen tijd;
maar bedrieg u niet. de ziekte verwijdert zien slechts
voor een -oogenblik om u daarna beter te kunnen
omvatten. Reeds kan men waarnemen dat uw weer.
standsvermogen hetzelfde niet is. De 'ongemakken die
gij ondervindt, brengen wel degelijk aan het licht dat
onder den invloed van geestelijke 'of lichamelijke over
spanning. zorgen, enz., do kracht van uw bloed ver.
minderd is, dat uwe zpnuwen niet meer dezelfde veer
kracht hebben. Er mag dus niet geaarzeld wórden;
nu hebt gij de Pink Pillen noodig, want hef to vol
doende er eenige doosjes van te gebruiken, om aan uw
bloed ziju bedorven rijkdom weer te» geven en om
uwe zenuwkrachten te herstellen.
De Pink Pillen zyn, om meer dan een reden, kost
baar voor allen die veel werken en niet kunnen rus
ten zander hunne belangen to gevaar te «brengen. On
afhankelijk van hunne machtige werkzaamheid tot we.
deropbouwen van het bloed, tot versterken der ze
nuwen en ^ot opwekken der lichaamsfuncties, hebben
de Pink Pillen inderdaad dit te waardeoren voordeel,
geen bijzonderen levensregel noodig te maken ai in
niets de dagelijksche gewoonten te hinderen.
De Pink Pitten zijn verkrijgbaar a f 1.75 per doos,
en f 9 de zes doozen bij het Hoofddepot der Pink
Pillen, Nassaukade 314, Amsterdam
Te Schagen bij J Rotgans, Molensir. C 14 en ver
der by verschillende apothekers en goede drogisten
EEN GROOT, ALGEMEEN ENTENTE-OFFEN
SIEF?
Uit BERLIJN, 31 Mei Van goed ingelichte
Duitsche zijde wordt mij medegedeeld: In do entente
heeft de wenscli van Engeland om den oorlog voort te
zetten, koolang er ook maar eenig uitzicht op succes fa,
gezegevierd. Ben groot algemeen offensief dat niet de
voortzetting is van de offensieve® die dit voorjaar heb
ben plaats gevonden, staat voor de deur. Men verwacht'
dat het in de eerstkomende weken Op alle fronten te
gelijk zal losbreken. Het to Engeland niet alleen ge
lukt. Frankrijk daarvoor te winnen, maar ook Rus
land zal do proef op de discipline van Zijn leger wa
gen en dit aan den aigemeenen aanval laten deelnemen.
Het reusachtige oifensief zal zich niet allee® tol het wes
telijk en oostelijk front, tot Macedonië en Palestina 1x1.
palen, maar men meent te Berlijn de zekerheid te heb-
oen «tot ook groote operaties ter zoe ermede zullen ge
paard gaan. Man vermoedt hier verschillende oorzaken
voor de haast waarmede dit offensief op touw to ge.
een week kunnen doea"
„Dat zou kunnen, maar ik weet niet, wat Hough-
ton er van zou zeggen. De overdracht van de ge
heele praktijk to toch al ee® vrij moeilijke geschiq.
dento. en vergeet niet, dat ik in het vix>rjaar op een
vacantie hoop. Waarom brengt u hem zelf niet, mijn.
heer Crewe? Ik zou, nadat ik Stephen grondig onder
zocht heb, een uitvoerig verslag van het geval kun.
non neerschrijven voor Lowenstein. Bovendien behoeft
zulk een man slechts pen paar gegevens. Zijn talent
om- een diagnose te stellen, to even bewonderenswaar
dig als zijn wijze van behandelox"
„Ik zou liever zien, dat gy hem brengt, als het
maar eenigsziys geschikt kan worden, en ik vind, dat
wij het zoo moeten regelen," zei de heer Crewe, wiens
gedachten snel werkten en wiens daden er meestal
spoedig o»p volgden. „Nu. ken ik niet weg. Gij w eet
in welke moeilijkheden wij in de gieterij verkecre®
Aruia zou met 'u kunnen meegaan en in de flad
blijven, zoolang als Stepnen onder behandeling van
den dokter to. Zij verlangt er erg naar om weg to
komen, en een winter in Weenen zou haar wel lij
ken. dat wil zeggen, als een lang verblijf noodig was."
„Waarschijnlijk zal het noodig zijn. Ik zal er over
denken, mijnheer Crewe, en probeeren óf het geschikt
kan worde®. Mag ik nu naar Celia gaan?" voegde
hy er met een vroolijken lach aan toe. ,,lk zal om
tien uur moeten vertrekken, want voor elf uur heb
ik nog twee bezoeken af te leggen en liet to nu tien
minuten over negen."
„Best, maar ik begrijp niet, wat jelui er aan hebt
samen te zitten droomen terwijl gij beiden uw heele
leven nog voor u hebt. 'Ik kan u nu tegelijk wel zeg.
gen, dokter, dat ik Celia, als rij trouwt, dezelfde toe.
IagJ zal geven als Anna: tweehonderd pond per jaar.
Het zal haar in staat stellen zich te kleeden.
„Daar hoop ik -zelf voor te zorgen, mijnheer Cre
we." zei Guy nadrukkelijk, „en ofschoon ik uw vrieti.
delijkheid waardeer, ik aat wil zeggen wij wij
zullen het niet noodig hebben. De overeenkomst met
Houghton maakt ,dat wij het zeer behoorlijk zullen
hebben en 2k (zal zelfs to staat zijn ook mijn zuster
te helpen Er to een tijd geweest, dat ik er niet op
hopen durfde, dat mijn pad nog eens over rozen
zou gaan.
Er was een openhartige waardeering. zelfs eén ietsje
dankbaarheid, waardoor Crewe getroffen werd en wat
een gevoel, een ♦wónto verwant aan berouw, in hem
w«ekte. Hoeveel had Eij aanvaard, niet dankbaar of
nederig, maar als zijn recht gedurende al do jaren,
die voorbij waren gegaan?1
„Ik zal de Schotten nooit leeren begrijpen," zei hij"
norsch. „Zy zyn de ernstigste menschen op den aard
bodem en de meest ongenaakbare."
Guy lachte, sdhcof zijn stoel terug en ging zijn
meisje opzoeken.
Zii verlieten aam-m de kamer en votiden Gelia in
de hal voor het vuur op Guv wachten Zij snelde
naar ben» toe, zoodra hy op den drempel verscheen,
