P
J
Aliticti Nicus-
Aütrtciiie- Laloiwllal
VI ECHTEN.
i. STUURMAN Kapper Haarwerkpr
DONDERDAG 9 AUGUSTUS 1917
!e jmqaii!!. Nu. 6D5I.
UitgcYftfH: TRAPMAN tfe Co.
Schetsen uit de Rechtzaal.
PRACHT-COLLECTIE
Liagzlj-le H 30, nabij de markt, Schttgen.
Ingezonden Stukken.
Arrondissements Rechtbank
te Alkmaar.
HAEER
COURANT.
Dit blad verschijnt viermaal per week: Dinsdag. Woensdag,
Donderdag en Zaterdag. Bij inzending tot 's morgens 8 ure wor
den ADVERTBNTIëN in het eerstuitkomend nummer geplaatst.
SCHAQEN, LAAN D 5. v Int. Teleph. No. 20
Prijs per 3 maanden fO.95; per post fl.10. Losse nummers 5 ceni
ADVERTENTIËN van 1 tot 5 regels f0.40, iedere regel meer 7 cent
(Bewijsnummer inbegrepen). Groote lettJworden naar plaatsr. berek
,.'t GELUKJE"
Het was gebeurd, toen hij ouder gewoonte.
tante Ka felicitecren met haar verjaardag Dut
verliep altijd op dezelfde wijze Moe, die reilen had
om tante te vriend te houden gaf hem dan een
heel goedkoop boeketje mee of een doos met hopjes,
waar tante zooveel van hield JEn in het half uur,
dat hij op kantoor naar willekeur kon besteden,
voor koffiedrinker) aan z'n lessenaar of ook voor er
uit loopen ging hij dan tante gelukwenschen. Arie was
oen schuwe jongen, en t vooruitzicht dat er men-
schen zouden op-visite zitten, bezorgde hem een "hart
klopping In 't van kadtoor naar tanie d'r huis gaan
tien minuten herhaalde Arie een paar maal wat-ie
zeggen zou Maar als er visite was en hij voor tanle
stond, had'hij 'I alweer glad vergelen. Dan stamelde
hij een woord of wat
Van: nog vele jaren ha deze... En tante hield z'n
hand vast Knikte hein glimlachend toe. Vroeg,, wat-ie
gebruiken wou. Dan kwam de witte schotel niet gou
den biesje voor den dag, waar taartjes op waren
gestapeld Jïn het karafje portwijn, omschanst door
zeer-kleine, spitsige glaasjes
't Was steeds dezelfde grappigheid
„Durf je er eentje?" vroeg tante Ka, den zeventien
jarigen heef met schalksche oogen aankijkend „Zou
je niet dronken worden, Arie?
„Neen tante, gerust hoor," zei hij dan, hevig blo
zende
En de vriendin van tante Ka, die op ïoo'n dag
van 's ochtends tot 's avonds bleef, .hoed en man
tel opgeborgen, makkelijk in hoekje van canapé weg
gedoken, zei dan: „Jawel, maar de jongeheer moet
weer naar kantoor pas maar op, Kaatje-lief
Waarop zij lachte over de bezorgdheid van juf
frouw Niemans, de vriendin. En Arie zich voelde als
een klein joggie, van den weeromstuit het kelkje port
in een paar teugen leegdrinkend
Ditmaal was Xante alleen £e werd vandaag zestig
jaar en moeder had een extra-mooi boeketje meege
geven Met dé boodschap, dat zij 's middags zelve
dacht te komen
Toen deed tante heel geheimzinnig Maar ze wist
Arie had weinig tijd Kwam er dus uit. Dat zij nu
vandaag het voorrecht had, ^estig jaar te worden En
dat zij moeder wist dit wel nu een „kleine uit-
keering" kreeg van een fonds( waar tante al jaren
toe had bijeoaragen Enfin zij wilde nu eens loonei),
dat ze voa van haar familie hield. En daarom- zou
Acrv«. aU oudste zoon van haar lieve zuster Mina. een
verrassing krijgen
Waarop tanle Ka een tientje voor den dag haalde
Een echt gouden tientje Arie werd rood als vtAir.
„Is dat voor mij. tante?"* riep hij uit.
,..Ia jongen, dat is nu voor jou. Een cadeau van
je tante Kaatje Op voorwaarde, dat je er heel, heel
zuinig op zult zijn JEtelea dat geld nu op de Post
spaarbank En dan breng-je er als je een paar kwartjes
of zoo, overgespaard hebt, dat geld ook weer bij Je moet
mij beloven, Arie. op handslag, dat je zuinig met het
geld zult wezen
Hij deed 't Gaf zestigjarige tante een zoem Kreeg
het tientje Tante controloónde, dat Arie 't secuur weg
borg in z'n portemonnaie Overtuigde zich, dat flie
goea sloot De jongen stond duizend angsten uit, ter
wijl tante het ding vasthield, dat zij 't tientje toch
nog uit zou nêfhen In een opwelling van berouw
Want scheutig was tante Ka nooit geweest. Maar hij
kreeg 't terug En keerde in vreugderoes naar kan
toor terug Nooit had hij zulk een schat bezeten. Z'n
weekgeld, drie gulden, moest hij afdragen en moeder
Vel hem een kwartje in den alleriaatsten tijd vijf en
dertig oent op zak houden #Op z'n verjaardag kreeg
hij een gulden Dat was het'maximum van zn per
soonlijk bezit geweest
Nu het echte gouden tientje 1In zijn opwin
ding liep Arie, die in de confusie maar twee taartjes
bi) tante Ka had gebruikt een melksalon binnen
Vroeg - alvorens iets te bestellen of de Juffrouw
°ok „van tien pop terug hadMeteen den schat
wtoonend Maar zooveel ftcash" had men op dat
moment niet in den melksalon 't Lukte hem in een
tabakswinkel, waar hij een pakje sigaretten kocht De
meneer van 't magazijn liet het goudstukje terdege op
het marmer van de toonbank klinken
Bekeek 't nog eens bij het licht Wisselde toen.
Arie kreeg drie rijksdaalders, twee gulden en nog klein
geld op den koop toe Zijn portemonnaie was zwaar.
t Puilde op in z'n broekzak Hij voelde zich een
neete meneer Kon op kantoor zijn hoofd niet
bij het werk houden
En dienzelfden middag gebeurde 't, dat het man
dje kwam met de loterijbriefjes. Klein figuurtje met
"tegelijkc, schrandere, koolzwarte oogjes, die vaak
Procuratiehouder er niet was, apartjes
eeh anployé's van het kantoor. Arie had dikwijls
rinV^i van mysterieuse fluistergesprekken; gé-
enmw?n geld; «««Auifal van papier Had gezien, hoe
mamiet kantoor druk onderhandelden met loterij-
met hém' t~~ 8ma"e strooken papier invulden Soins
Daar wa» de Ran8 of het spreekkamertje gingen
hoekje mannetje weer. Op Arie, die ver In een
hij nooit ''dn lessenaartje, zat te pennen, had
rekende nu m achrale, schamele nleeke joggie
loterij-briefle<*'n5edacllt,e bij Arie op: Als-ie ook eens een
vroedde hij SS6 Kon er' makkelijk af. Wel be.
van het tientje léf01® Ka aan moeder zou vertellen
rop roepen thuis dat men hem ter verantwoording
beduidde niets Hit Waar bet geld nu was. 'Maar flat
de procuaritehiw!L vwtellen, dat meneer De Berg
gekregen, totdat Arie k."~ 'l ^d te b®*81^ bad
brengen Moeder T naar Postspaarbank zou
Daar was loterii m best geiooven...
„briefjes" volkonvlak bij hem Met de
van de sKoak5,aaad waarde, met de
dié a^tijT t!Sri,-h^ dch wendend tot kiert
och h ;d -L iSu ging en geld genoeg btf
Maar I i. nog maar drie i
„Wat kosten^«dankte Scheen In wrevelige bui.
schorre ,t„„ voeg Arie. Zich vermanend, met
keken terwij] ze allen verbaasd naar hem
rend
^"atl-mannetje, hem van top tot teen monste.
En \riï um. .naar Arie. toe Noemde 't bedrag
te vonLéu - zn van zilver zware portemonnaie
dadHiiu riksen rinkelden. Loterij-man werd
gie L7? b«Ioefder Had-ie nooit gedacht van jog-
dttvirii.éÜlj dfJJk> rad. Vertelde moppen over de hon-
"xMuizend, die Arie stellig en zeker zou krijgen.
Lotenj-man had daar „kijk" op Wou er een eed
op doen Een twintigje. nou vierduizend zooveel
guldentjes Wat kreeg hij, als Arie 't won?....
ijfhonderd pop"' zei Arie, in roes van zich-ri-
chard-voelen
De heeren zijn getuigen," riep loterij-man
Er was op kantoor de vroolijkheid
Maar de lange, schrale De Groot, inet z'n groen
achtige gluuroogen, had alles zitten aankijken Zei
geen woord Zorgde er slechts voor, dat hij. dien
middag gelijk met .Arie van kantoor ging.
Repte niet over, zinspeelde niet op de riksen en 't
loterij-briefje JLiep doodbedaard naast collega klerk
voort
„Een borrel ergens pakken?" zei hij op zeker oogen-
bl ik
't Was Arie of hij plotseling in een andere wereld
was verplaatst Vroeger nam niemand notitie van hem.
Was-ie 't armoed-zaaiertje Nu werd hij als collega,
als meneer, behandeld
En de r >e8 bleef doorwerken
Are blufte dat een tante van hem was overleden,
van wie pa en ma „een aardig duitje" erfden Als
de verdeeling had plaats gehad, kreeg Arie voor
zijn portie een lapje van tweehonderd Had pa
hem beloofd Mocht hij mee doen wat-ie wou. En po
ging dadelijk buiten, in de buurt van Velp of zoo.
wonen. Had genoeg van „de zaken".
Collega de" Groot luisterde naar het verhaal Liep
zwijgend voort jArie volgde hem werktuigéUjk
De Grnot sloeg een zijstraat fai Ging een „bar"
binnen Lokaal met roode wanden, electrische licht
jes witgelakte stoelen. Er zaten meneeren en juffrou
wen j£r werd druk cigaretten gerookt. Een kellner
met rouwe stem en roodeft neus was buitengewoon
familiaar met de habitués Ook was er een portier,
die gesprekken hield merkte Arie met da ma»,
die de „bar" passeerden en soms binnenkwamen; ook
wel eens informeerden of die-erudle er al was Dan
vaak verder wandelde
De Groot was „gastheer" Gaf merkte Arie opeens
knipoogje aan rood-ncuzige kellner Scheen zich
toen collega *t bespeurde plotseling in de rook
van zijn cigarette te verslikken
Op zeker moment zat een juffertje bij hem aan
de tafel
Stelde De Groot haar met sirak-piechtig gezicht voor
als collega Arie, als een yan zijn vrienden."
Een uur later zat Arie, ergens in goedkoop restau
rant wat te eten Van restant van tante Ka <rr tientje
was na t loterij-briefje en heit verblijf in de
bar" nog maar een gulden over Geen cent meer
Maar hij durfde zoo niet naar huis gaan, want wat
hj in de „bar" gebruikt had, maakte hem doezelig,
draaierig
En hij voelde een weemoedig terugverlangen naar
de vriendin van collega De Groot Zij had hem stil-
1 ekens op z'n voet getrapt, een paar malen Toegelaten
terwijl collega even weg was dat Arie haar over dc
hand streek Een doos cigaretten van hpm aangeno
lnen, die alleen al een gulden kostte, en er zaten
maar tien cigaretjes in. Maar mlle 'Agnes had heip
zoo smeekena aangezien, vragend om zoon doosje
Erbij voegend, „dat ze zoo graag een souvenir van
hem hadTegelijk haar blauwe oogen, «nkringd
door heel donker getinte wimpers, naar hem opslaand
Dat 't den zeventienjarigen klerk was, of Iemand zyn
hart dichtkneep...
Hij betaalde een broodje met vieesch en eén kop
kofiie Had nog maar wat kleingeld over. Voelde zich
slaperig, loom. ellendig. Met dat schrijnende, weemoe
dige. onweerstaanbare verlangen naar Mlle Agnes die
er natuurlijk op rekende, dat hij terug zou komen..,.
Die naar hem verlangde
En den volgenóen ochtend, zocht hij in het kastje
bü z'n bed naar het oude lot, dat hij. jaren geledon,
nog als kleine jongen een» van grootmoeder had
gekregen. En hij ging er mee naar een geldkantoortje
h W«* twaalf Bidden waard
De Groot hield hem „in de «ateiiDien middag
trokken zij woer naar de „bar* Hij had een zilver
smid waar moeder sinds jaren nu en dan Iets liet
repareeren, .'n heel enkele maal iets had gekocht, -
een ringetje op afbetaling weten te krijgen De Groot
had hem 't lesje voorgezegd Arie moest dat nu slim
aanleggen Vertellen, dat nij een „stille vrijage had
waar moe wol van wist, maar pe nog niet. en dat
hij z'n meisje zoo graag een cadeautje wou geven Me
neer Graaf, die dc familie van Arte best kende, er
zelfs al oen» op bezoek was geweest, dacht na
over het verzoek Koek Arie - dien hij nooit anders
dan als knaap had beschouwd, scherp aan
Ondervroeg hem Ging er - voor alle securiteit -
met zijn vrouw eens over praten Dw zelve in het
winkeltje verscheen Maar 't eind was, dat ze Ane ver
trouwden HÖ zou prompt elke week dne kwartjes
komen brengen Nu-al dadelijk een vnftig afdoen. b«e
rinu "kostte necen gulden Len pnichtding met een.
echt pareltje «uT... Arie zo'u daar eer mee Inleggen.
Hii krees een keurig étuitje, moest een bewijsje teo-
l oooetogen naar de bar". Mlle Agnes
ST«r n^nS^DTGroot kon hem naujijles in
toom houden Eindelijk verscheen ztf. Kreeg het nn-
uetie Bekeek 't met critiach oog.
„Dank jc wel hoor," zei ze. Arm een van haar
blanke sterk geparfumeerde handen toostcKend. En
STÏ&oof TrtSS hii de vele andere^- idern^e.
die haar vingers sierden Een paar vnemdinnoi kwa
men bet cadeau monsteren Arie hoorde giebelen.
Maar de Groot verzekerde hem, dat Agnee om den
drommel niet „van iedereen cadeautjes aannam
Als die iet» accepteerde, dan moest ze ^cht van
iemand houden" Welk woord Ane haart bedwelmde
van gelukarocs....
Toen is loterij-mannetje op een ochtend kantoor ko
men binnenloopen Tikte Arie op den schouder,
procuratiehouder was er, maar t gebeurde zoo snel.
zoo handig, zoo kwiek, dat deze er niet» van bespeurde
En Arie hoorde van den „bof', het groote geiuk,
op zijn twintigje was een duizendje gevallen Bij de
vijftig pop....
Hij liep naar procuratiehouder Verzon 't eerst wat
hem inviel, om even een boodschap te mogen doen
Kreeg verlof Loterij-man week niet van zijn zijde
Incasseerde de veertig gulden zooveel. Geluk-aanbrenger
kreeg twee riksen. Hield zich gerecommandeerd. Liep
nog wel vijf minuten, nadat Arte weg was in z'n
eentje te lachen. Over die opwinding vanwege de veer
tig pop zooveel... Maar loterij-man wist al lang, waar
de duiten heen'zouden gaan.
Dien middag zaten de Groot en Arie in de „bar"
De oone champagne-cobler volgde op de andere.. Weer
bestelde Arie Maar de Groot na even met kellner
.gesmoesd" te hebben, was weggegaan Kellner vroeg
aan Arie of hij „nog spie" had Was een secuur
man Arie wou heertje maken.
Maar zé wisten in „bar", precies hoe zwaar en hoe
licht de gasten wogen 't Werd geweigerd. Een ac
cept je eveneens De ooblers bleven uit. Mlle. Agnes
was verdwenen Niemand wist Arie te vertellen, waar
ze wasMet 'de vriendelijkheid, waarmee men hem
in de „'bar" bejegend had, was 't uit Op zeker ocwen-
blik kwam de krilmer, die er genoeg van had. hem
influisteren: „De juffrouw staat u, geloof ik, bulten
te wachten,"
Hii waggelde uit de „bar" Dicht ging de deur.
„En ek niet meer In,zei de patroon Geen kwes
tie van Compris," beaamde de kellner En van alle
zekerheid ging hij portier 't consigne geven.
Een maand of drie later zaten ze op kantoor
in 't hoekje, waar vroeger ook Arie de sinds wegge
jaagde klerk, zijn plaats had gevonden. te praten
over het geval Van den oud-collega, jten zeventien-
jarigen, die driemalen oplichting had gepleegd, een
maal ten name van de firma, waar ze in oienst waren
Ze fluisterde over het zaakje
Er was, dien ochtend, door het O M. een jaar te
gen Arie geöischt
„Hadt jij dat nu ooit gezocht achter dat groene, ma
gere kereltje?" zed er een „ik dacht, dat 't een
zemelknooper was.,.."
„Jawel", zei een'ander, „vraag dat maar eens in de
„Union-bar".... je weet wel..."
Maar hjj 'kreeg werk Sst.,.. De procuratiehouder
zat al, met nijdig gezicht, té kjjken in de richting
van het gefluister
De eemge die niets gezegd had, was de Groot, met
zijn magere, secure schrtjfvinger zette hij scherpe cij
fertjes en keurige lettertjes Hem was 't geval van zoo n
brooddronken joggie, dat zich naar den duiker helpt,
te min Maar terwijl ze over het geval der straf
zaak-Arte fluisterden, was 't hem geweest, of hij boor.
de dat joeischateren van Agnes over de verliefdheid
van het groene joggie", en over den prachtigen rin&
die Inmiddels al lang verhuist was tn het bezit van
Mll Agnes' „hulshoudster". Voor mademoiselle was
't ding veel te boerachf.,..
MAITRE CORBEAU
WAARDEER INO.
Aan wie en aan wat hapert het?, dat er over t
algemeen zo weinig waardering gevonden wordt
ten opzichte van de onderwijzers?
Aan de inrichting van de school; aan het leer
plan, dat onderwijs beveelt, ln vakken, waarvooi
men ln 't algemeen al bizonder weinig voelt; aan
de onderwijzers zelf, waarvan men officiéél met alle
lof spreekt,, die bekend staan als heel plichtbesef-
fende en getrouwe ambtenaren; aan de onderwij
zers, die maar vijf en twintig zes en twintig uren
per hele week werken— en dan nog wélk werken
die lokker met vacantle gaan en de moedors opsche
pen met haar eigen klnders; aan Ja aan wie
toch, ls 't te wijten ,dat het onderwijs het zwarte
beest is, dat niemand lief heeft, het noodzakellk
kwaad, dat zooveel gold kost en toch zoo weinig be
tekent ln "t oog van Jan Publiek, laat ik liever
zeggen van Jan Rap en z'n maat?!
Hoor de onderwijzers spreken over dankbaarheid,
over ondankbaarheid en over onverschilligheid van
leerlingen en oudere, dan zult ge verbaasd staan
over het groote guantum van de laatste en over het
s por adieu voorkomen van de eerste. Zeker er ztjn
dankbaren, die er rond voor uitkomen, dat ze, wat
ze zijn geworden, danken aan de school, 't zij open
bare of bizonder. En ieder die wat verder kijkt
dan zijn neus lang ls, en dieper denkt dan een mil
limeter onder do oppervlakte van de wetenschap van
't dageliks leven, zal grif toegeven, dat een maat
schappij van onontwikkeld en één gruwel zou zijn,
en ook, dat zonder de elementaire wetenechappen,
op de lagere school onderwezen, handel, industrie,
scheepvaart, enz., enz., nooit tot die ontwikkeling
haddon kunnen komen, waartoe ze nu zijn geraakt.
Stel u voor een volk van analfabeten, een volk,
dat niet kan lezen, schrijven, rekenen en enigszins
z'n gedachten schriftelijk uitdrukken! Maar dat ztjn
wilden, zult ge zeggen, Hottentotten, Kaffers, Pata-
goniëra, enz. Juist! Ge voelt dus, dat de leerstof, op
de lagere school gegeven, reeds van onschatbare
aarde is, voor de dokter, de apoteker, de advocaat,
de notaris, de koopman, de pmbachtsman, de poet
loper, de sjacheraar, enz. Voor wie niet?!
Zo ge nu de waarde van de onderwijzers voor 't
maatschappelik leven erkent, kom ik met een andei'o
vraag: waarom acht men de onderwijzer dan zijn
loon niet waardMen, dat is de gemeenschap,
die baar afgevaardigden zendt naar de raadzaal, om
daar 't publiek belang, dus ook het onder
wijs, te bespreken. Die m e n is over 't algemeen nog
niet doordrongen van de wetenschap, dat een goed,
een uitstekend ambtenaar ook een uitstekend loon
waard is, een loon, waardoor hij in staat is een
fatsoenlik leven te lijden met wat geostolik en stof-
felik genoegen. Ik wil daarop niet vorder Ingaan,
omdat dit begrip zo rekbaar ls. Wie betalen moet,
zal al spoedig zoggen, zo kan H zijn, maarniet
lioger! En do onderwijzer, die ontvangt, kan zeg-
gen: nog lang niet genoeg! Wie zegt precies waar
de grens is? Niemand kan dat absoluut.
Masr toch heeft een commissie van onderwijzers,
gesteld uit leden van bijna alle onderwjjzers-corpo-
ratlén, zowel openbare als Mzondere, getracht een
norm vast te stellen. De cijfers, door het Algemeen
Salaris-Commitë vastgesteld, zijn al meer dan eens
ln de Schager Courant in gemeenteraadsverslagen
opgenomen. Ik behoef ze dus niet te herhalen. Maar
waar lk wel even op wijzen wil, is dit: die cijfers
zijn erkend door onze hoge superieuren, door heren
Inspecteurs en Districtsschoolop^1 "~'*rs ln meer dan
één inspectie. De Inspecteur ln 3 .e Inspectie ver
klaart, dat die sijfers zelfs beschouwt mogen worden
als minima's. Hij noemt ze dus in geen geVal t e
boog.
Verder hebben Gedeputeerde Staten van vele pro
vinciën reeds een schrijven gezonden aan alle ge
meentebesturen ln hurnie provincie, met het ver
zoek van die sijfers goede nota te nemen. Bij Ged.
St v. N.-Holland staat vast, dat de tegenwoordigs
bezoldiging der onderwijzers in vele gemeenten zeer
veel te wensen overlaat Daar begint dus een betere
waardering van 't werk der onderwijzers. Gelukkig!
En in "t oosten daagt het reeds ln t oosten
van Schagen! Vóór mij ligt de „Vacature" van
3 Augustus 1917, met twee oproepingen voor Hoofd
ener school. Ik bedoel Hoogwoud en St. Maarten.
Hoogwoud roept op tegen een salaris, dat overeen
komt met de sijfers, door Ged. Staten genoemd, maxi
mum 1600 gl. na 13 jaren. Mooi zo! Ik meen ln 't
raadsverslag van do laatstgehouden gemeenteraad
in Hoogwoud opgenomen ln de Schager Courant
van geier/m te hebben, dat sommige leden
nog wat togen die sijfers wilden -oeMer, maar mat
algemeene stemmen werd overgegaan tot het plaat
sen van een oproeping met bovengenoemde sijfers.
Ik vermoed, dat Hoogwoud de eerste gemeente op
't platteland van N.-Holland is, die gehoorzamen wil
aan 't verzoek van Gèd. Staten! Hoogwoud zal dat
kunnen merken ln 't aantal sollicitanten.
St. Maarten roept op tegen een beginsalaris van
1000 gl. 't Maximum durft 't gemeentebestuur niet
te noemen! Zeker om dat het niet heel hoog ls!
Maar over 1917 werd een duurtetoeslag gegeven van
honderd vijftig gulden! Ik vermoed, dat t aantal
liefhebbers niet groot zal zljnl St. Maarten straft
zich zelf!
Maarde meerdere waardeering komtl Al is 't
op bevel I
H. V.
Zitting van Dinsdag 7 Augustus 1017.
In verzat
De eerste zaak van de zestien, die heden werden
opgedischt, was een verzetzaak. Klaas van der Wou
de, graankoopman op Texel, had wegens het verkno
pen van graan, wat hij door de distributiebepalingen
niet mogen verkoopen,. een vonnis opgeloopen. Daar
bij was hij tot 300 gulden boete erf 30 dagen ver
oordeeld.
Hij was van dit vonnis ln verzet gekomen en had
vandaag nogal wat ter zijner verontschuldiging in
te brengen. Hij was met aandrang aangezocht om
die mals te verkoop en, hij had ze op dat moment
zelve absoluut niet noodig. het leverde voor hem
flnantleel bezwaar op om ze te houden tot het vol
gende seizoen, hij had geen opslagplaats om de gra
nen er te deponeeren, de schipper, die ze ,4n had",
wou intusschen lossen, enz.
Maar met dat al vond de Officier toch geen ter
men, óm wijziging van de opgelegde straf ln over
woging te geven en Z.E.G. requlreerde doodgewoon
bekrachtiging van het gewezen vonnis.
Diefstal.
Dan volgde Cornells Julianus Slllakus, een lood
gieter zonder vaste woon- of verblijfplaats hier te
lande. Hij is ln 1887 geboren te 's-Hage en ls van
lieverlede zuidelijk ons land Ingetrokken tot bij ten
slotte aan een gasfabriek heel ln Limburg te laild
kwam. Maar er was daar onlangs niet langer werk
voor hem en hij werd uit dien hoofde ontslagen. Na
rijp beraad en ook op aanraden van anderen, trok
Iflj naar Noordholland, waar hij wel landarbeid zou
kunnen vinden. Maar och arme 't lukte niet. Al
werkzoekende, verzeilde hij te Bergen, waar hij op
30 Juni een leegstaande villa bekeek, die voor Mr.
A. .P H. de Lange, advokaat en notaris te Alkmaar,
bestemd is. Werk was er weliswaar ln die villa niet
zoo direct te vinden, maar wat lood wel. De zwer
ver „vergreep" zich aan een lood en pijp met kraan
en nam dat stelletje brutaalweg mee om het te ver-
koopen en zich van de opbrengst een paar schoenen
aan te schaffen. Maar hij liep er met al die voor
nemens leoltjk tusschen.
De O. v. J. was van oordeel, dat er met wat goe
den wil wel terdege werk was te vinden en elschte
4 maanden gevangenisstraf tegen beklaagde.
De verdediger, Mr. Offers, sprak van de goede ge
tuigschriften, die zijn cliënt heeft Beklaagde toch is
gezien bij superieuren en medearbeiders en pleiter
zou gaarne lichtere straf zien opgelegd met aftrek
van voorarrest
Een Dnitsehe Inbreker.
't Volgende present-exempléar was Ileinrich Kup-
pere, in 1897 te Giadbach geboren en uit Dpitsch land
als deserteur onlangs over de grenzen hier gekomen.
Hij is los werkman en zwierf in Alkmaar laatstelijk
rond om werk te zoeken. En ten slotte vond hij wat.
Maar 't was geen werk. Het waren verschillende
poetzegels en een aantal busjes chocolade, die hij ln
Schouten's winkel aan de Voorme&r te Almaar wist
machtig te worden. Hfj wikkelde het heele rommel
tje in een grije jasje en verdween er mee ln het
groote wereldruim. Beet kon hij vergeleken worden
met een zijner groote vakgenootefa langvingerigen,
die overmoedig riep: gaat hij dan gaat het, gaat
hij niet dan gaat het niet Ende bewoner ging
en de dief schreef: hij is gegaan, het is gegaan, ik
ben gegaanWelnu, ook Helnrich had „geluk"
met z'n ouderneming, want de winkelier woonde
niet ln dien winkel en 's nachts stond de winkel leeg
en Schouten overnachtte bij zijn moeder. Heln
rich had dus geheel vrij spel in zoo'n perceel, waar
niemand was. Maar zijn grapperijtjes kwamen toch
leelljk aan het daglicht al waren ze bij nacht ge
pleegd en met behulp van een handige tolk, mej.
Plemper van Balen, ging het verhoor van den Duit-
scher vlug van stapel en werd ten slotte door den
Officier tegen Heinrich geëischt 4 maanden gevan
genisstraf.
Mr. A. P. H. de Lange, verdediger, moent, dat de
gedeprimeerde toestand van beklaagde komt door
de voorbeelden, die hij gezien heeft van de oorlog
voerende landen. Door dat slechte voorbeeld der
oorlogvoerenden omtrent bet mijn en dijn ls beklaag
de ln dezen, staat van criminaliteit gekomen. Pleiter
vraagt korter straf.