P J Aliticti Nicus- Aütrtciiie- Laloiwllal VI ECHTEN. i. STUURMAN Kapper Haarwerkpr DONDERDAG 9 AUGUSTUS 1917 !e jmqaii!!. Nu. 6D5I. UitgcYftfH: TRAPMAN tfe Co. Schetsen uit de Rechtzaal. PRACHT-COLLECTIE Liagzlj-le H 30, nabij de markt, Schttgen. Ingezonden Stukken. Arrondissements Rechtbank te Alkmaar. HAEER COURANT. Dit blad verschijnt viermaal per week: Dinsdag. Woensdag, Donderdag en Zaterdag. Bij inzending tot 's morgens 8 ure wor den ADVERTBNTIëN in het eerstuitkomend nummer geplaatst. SCHAQEN, LAAN D 5. v Int. Teleph. No. 20 Prijs per 3 maanden fO.95; per post fl.10. Losse nummers 5 ceni ADVERTENTIËN van 1 tot 5 regels f0.40, iedere regel meer 7 cent (Bewijsnummer inbegrepen). Groote lettJworden naar plaatsr. berek ,.'t GELUKJE" Het was gebeurd, toen hij ouder gewoonte. tante Ka felicitecren met haar verjaardag Dut verliep altijd op dezelfde wijze Moe, die reilen had om tante te vriend te houden gaf hem dan een heel goedkoop boeketje mee of een doos met hopjes, waar tante zooveel van hield JEn in het half uur, dat hij op kantoor naar willekeur kon besteden, voor koffiedrinker) aan z'n lessenaar of ook voor er uit loopen ging hij dan tante gelukwenschen. Arie was oen schuwe jongen, en t vooruitzicht dat er men- schen zouden op-visite zitten, bezorgde hem een "hart klopping In 't van kadtoor naar tanie d'r huis gaan tien minuten herhaalde Arie een paar maal wat-ie zeggen zou Maar als er visite was en hij voor tanle stond, had'hij 'I alweer glad vergelen. Dan stamelde hij een woord of wat Van: nog vele jaren ha deze... En tante hield z'n hand vast Knikte hein glimlachend toe. Vroeg,, wat-ie gebruiken wou. Dan kwam de witte schotel niet gou den biesje voor den dag, waar taartjes op waren gestapeld Jïn het karafje portwijn, omschanst door zeer-kleine, spitsige glaasjes 't Was steeds dezelfde grappigheid „Durf je er eentje?" vroeg tante Ka, den zeventien jarigen heef met schalksche oogen aankijkend „Zou je niet dronken worden, Arie? „Neen tante, gerust hoor," zei hij dan, hevig blo zende En de vriendin van tante Ka, die op ïoo'n dag van 's ochtends tot 's avonds bleef, .hoed en man tel opgeborgen, makkelijk in hoekje van canapé weg gedoken, zei dan: „Jawel, maar de jongeheer moet weer naar kantoor pas maar op, Kaatje-lief Waarop zij lachte over de bezorgdheid van juf frouw Niemans, de vriendin. En Arie zich voelde als een klein joggie, van den weeromstuit het kelkje port in een paar teugen leegdrinkend Ditmaal was Xante alleen £e werd vandaag zestig jaar en moeder had een extra-mooi boeketje meege geven Met dé boodschap, dat zij 's middags zelve dacht te komen Toen deed tante heel geheimzinnig Maar ze wist Arie had weinig tijd Kwam er dus uit. Dat zij nu vandaag het voorrecht had, ^estig jaar te worden En dat zij moeder wist dit wel nu een „kleine uit- keering" kreeg van een fonds( waar tante al jaren toe had bijeoaragen Enfin zij wilde nu eens loonei), dat ze voa van haar familie hield. En daarom- zou Acrv«. aU oudste zoon van haar lieve zuster Mina. een verrassing krijgen Waarop tanle Ka een tientje voor den dag haalde Een echt gouden tientje Arie werd rood als vtAir. „Is dat voor mij. tante?"* riep hij uit. ,..Ia jongen, dat is nu voor jou. Een cadeau van je tante Kaatje Op voorwaarde, dat je er heel, heel zuinig op zult zijn JEtelea dat geld nu op de Post spaarbank En dan breng-je er als je een paar kwartjes of zoo, overgespaard hebt, dat geld ook weer bij Je moet mij beloven, Arie. op handslag, dat je zuinig met het geld zult wezen Hij deed 't Gaf zestigjarige tante een zoem Kreeg het tientje Tante controloónde, dat Arie 't secuur weg borg in z'n portemonnaie Overtuigde zich, dat flie goea sloot De jongen stond duizend angsten uit, ter wijl tante het ding vasthield, dat zij 't tientje toch nog uit zou nêfhen In een opwelling van berouw Want scheutig was tante Ka nooit geweest. Maar hij kreeg 't terug En keerde in vreugderoes naar kan toor terug Nooit had hij zulk een schat bezeten. Z'n weekgeld, drie gulden, moest hij afdragen en moeder Vel hem een kwartje in den alleriaatsten tijd vijf en dertig oent op zak houden #Op z'n verjaardag kreeg hij een gulden Dat was het'maximum van zn per soonlijk bezit geweest Nu het echte gouden tientje 1In zijn opwin ding liep Arie, die in de confusie maar twee taartjes bi) tante Ka had gebruikt een melksalon binnen Vroeg - alvorens iets te bestellen of de Juffrouw °ok „van tien pop terug hadMeteen den schat wtoonend Maar zooveel ftcash" had men op dat moment niet in den melksalon 't Lukte hem in een tabakswinkel, waar hij een pakje sigaretten kocht De meneer van 't magazijn liet het goudstukje terdege op het marmer van de toonbank klinken Bekeek 't nog eens bij het licht Wisselde toen. Arie kreeg drie rijksdaalders, twee gulden en nog klein geld op den koop toe Zijn portemonnaie was zwaar. t Puilde op in z'n broekzak Hij voelde zich een neete meneer Kon op kantoor zijn hoofd niet bij het werk houden En dienzelfden middag gebeurde 't, dat het man dje kwam met de loterijbriefjes. Klein figuurtje met "tegelijkc, schrandere, koolzwarte oogjes, die vaak Procuratiehouder er niet was, apartjes eeh anployé's van het kantoor. Arie had dikwijls rinV^i van mysterieuse fluistergesprekken; gé- enmw?n geld; «««Auifal van papier Had gezien, hoe mamiet kantoor druk onderhandelden met loterij- met hém' t~~ 8ma"e strooken papier invulden Soins Daar wa» de Ran8 of het spreekkamertje gingen hoekje mannetje weer. Op Arie, die ver In een hij nooit ''dn lessenaartje, zat te pennen, had rekende nu m achrale, schamele nleeke joggie loterij-briefle<*'n5edacllt,e bij Arie op: Als-ie ook eens een vroedde hij SS6 Kon er' makkelijk af. Wel be. van het tientje léf01® Ka aan moeder zou vertellen rop roepen thuis dat men hem ter verantwoording beduidde niets Hit Waar bet geld nu was. 'Maar flat de procuaritehiw!L vwtellen, dat meneer De Berg gekregen, totdat Arie k."~ 'l ^d te b®*81^ bad brengen Moeder T naar Postspaarbank zou Daar was loterii m best geiooven... „briefjes" volkonvlak bij hem Met de van de sKoak5,aaad waarde, met de dié a^tijT t!Sri,-h^ dch wendend tot kiert och h ;d -L iSu ging en geld genoeg btf Maar I i. nog maar drie i „Wat kosten^«dankte Scheen In wrevelige bui. schorre ,t„„ voeg Arie. Zich vermanend, met keken terwij] ze allen verbaasd naar hem rend ^"atl-mannetje, hem van top tot teen monste. En \riï um. .naar Arie. toe Noemde 't bedrag te vonLéu - zn van zilver zware portemonnaie dadHiiu riksen rinkelden. Loterij-man werd gie L7? b«Ioefder Had-ie nooit gedacht van jog- dttvirii.éÜlj dfJJk> rad. Vertelde moppen over de hon- "xMuizend, die Arie stellig en zeker zou krijgen. Lotenj-man had daar „kijk" op Wou er een eed op doen Een twintigje. nou vierduizend zooveel guldentjes Wat kreeg hij, als Arie 't won?.... ijfhonderd pop"' zei Arie, in roes van zich-ri- chard-voelen De heeren zijn getuigen," riep loterij-man Er was op kantoor de vroolijkheid Maar de lange, schrale De Groot, inet z'n groen achtige gluuroogen, had alles zitten aankijken Zei geen woord Zorgde er slechts voor, dat hij. dien middag gelijk met .Arie van kantoor ging. Repte niet over, zinspeelde niet op de riksen en 't loterij-briefje JLiep doodbedaard naast collega klerk voort „Een borrel ergens pakken?" zei hij op zeker oogen- bl ik 't Was Arie of hij plotseling in een andere wereld was verplaatst Vroeger nam niemand notitie van hem. Was-ie 't armoed-zaaiertje Nu werd hij als collega, als meneer, behandeld En de r >e8 bleef doorwerken Are blufte dat een tante van hem was overleden, van wie pa en ma „een aardig duitje" erfden Als de verdeeling had plaats gehad, kreeg Arie voor zijn portie een lapje van tweehonderd Had pa hem beloofd Mocht hij mee doen wat-ie wou. En po ging dadelijk buiten, in de buurt van Velp of zoo. wonen. Had genoeg van „de zaken". Collega de" Groot luisterde naar het verhaal Liep zwijgend voort jArie volgde hem werktuigéUjk De Grnot sloeg een zijstraat fai Ging een „bar" binnen Lokaal met roode wanden, electrische licht jes witgelakte stoelen. Er zaten meneeren en juffrou wen j£r werd druk cigaretten gerookt. Een kellner met rouwe stem en roodeft neus was buitengewoon familiaar met de habitués Ook was er een portier, die gesprekken hield merkte Arie met da ma», die de „bar" passeerden en soms binnenkwamen; ook wel eens informeerden of die-erudle er al was Dan vaak verder wandelde De Groot was „gastheer" Gaf merkte Arie opeens knipoogje aan rood-ncuzige kellner Scheen zich toen collega *t bespeurde plotseling in de rook van zijn cigarette te verslikken Op zeker moment zat een juffertje bij hem aan de tafel Stelde De Groot haar met sirak-piechtig gezicht voor als collega Arie, als een yan zijn vrienden." Een uur later zat Arie, ergens in goedkoop restau rant wat te eten Van restant van tante Ka <rr tientje was na t loterij-briefje en heit verblijf in de bar" nog maar een gulden over Geen cent meer Maar hij durfde zoo niet naar huis gaan, want wat hj in de „bar" gebruikt had, maakte hem doezelig, draaierig En hij voelde een weemoedig terugverlangen naar de vriendin van collega De Groot Zij had hem stil- 1 ekens op z'n voet getrapt, een paar malen Toegelaten terwijl collega even weg was dat Arie haar over dc hand streek Een doos cigaretten van hpm aangeno lnen, die alleen al een gulden kostte, en er zaten maar tien cigaretjes in. Maar mlle 'Agnes had heip zoo smeekena aangezien, vragend om zoon doosje Erbij voegend, „dat ze zoo graag een souvenir van hem hadTegelijk haar blauwe oogen, «nkringd door heel donker getinte wimpers, naar hem opslaand Dat 't den zeventienjarigen klerk was, of Iemand zyn hart dichtkneep... Hij betaalde een broodje met vieesch en eén kop kofiie Had nog maar wat kleingeld over. Voelde zich slaperig, loom. ellendig. Met dat schrijnende, weemoe dige. onweerstaanbare verlangen naar Mlle Agnes die er natuurlijk op rekende, dat hij terug zou komen..,. Die naar hem verlangde En den volgenóen ochtend, zocht hij in het kastje bü z'n bed naar het oude lot, dat hij. jaren geledon, nog als kleine jongen een» van grootmoeder had gekregen. En hij ging er mee naar een geldkantoortje h W«* twaalf Bidden waard De Groot hield hem „in de «ateiiDien middag trokken zij woer naar de „bar* Hij had een zilver smid waar moeder sinds jaren nu en dan Iets liet repareeren, .'n heel enkele maal iets had gekocht, - een ringetje op afbetaling weten te krijgen De Groot had hem 't lesje voorgezegd Arie moest dat nu slim aanleggen Vertellen, dat nij een „stille vrijage had waar moe wol van wist, maar pe nog niet. en dat hij z'n meisje zoo graag een cadeautje wou geven Me neer Graaf, die dc familie van Arte best kende, er zelfs al oen» op bezoek was geweest, dacht na over het verzoek Koek Arie - dien hij nooit anders dan als knaap had beschouwd, scherp aan Ondervroeg hem Ging er - voor alle securiteit - met zijn vrouw eens over praten Dw zelve in het winkeltje verscheen Maar 't eind was, dat ze Ane ver trouwden HÖ zou prompt elke week dne kwartjes komen brengen Nu-al dadelijk een vnftig afdoen. b«e rinu "kostte necen gulden Len pnichtding met een. echt pareltje «uT... Arie zo'u daar eer mee Inleggen. Hii krees een keurig étuitje, moest een bewijsje teo- l oooetogen naar de bar". Mlle Agnes ST«r n^nS^DTGroot kon hem naujijles in toom houden Eindelijk verscheen ztf. Kreeg het nn- uetie Bekeek 't met critiach oog. „Dank jc wel hoor," zei ze. Arm een van haar blanke sterk geparfumeerde handen toostcKend. En STÏ&oof TrtSS hii de vele andere^- idern^e. die haar vingers sierden Een paar vnemdinnoi kwa men bet cadeau monsteren Arie hoorde giebelen. Maar de Groot verzekerde hem, dat Agnee om den drommel niet „van iedereen cadeautjes aannam Als die iet» accepteerde, dan moest ze ^cht van iemand houden" Welk woord Ane haart bedwelmde van gelukarocs.... Toen is loterij-mannetje op een ochtend kantoor ko men binnenloopen Tikte Arie op den schouder, procuratiehouder was er, maar t gebeurde zoo snel. zoo handig, zoo kwiek, dat deze er niet» van bespeurde En Arie hoorde van den „bof', het groote geiuk, op zijn twintigje was een duizendje gevallen Bij de vijftig pop.... Hij liep naar procuratiehouder Verzon 't eerst wat hem inviel, om even een boodschap te mogen doen Kreeg verlof Loterij-man week niet van zijn zijde Incasseerde de veertig gulden zooveel. Geluk-aanbrenger kreeg twee riksen. Hield zich gerecommandeerd. Liep nog wel vijf minuten, nadat Arte weg was in z'n eentje te lachen. Over die opwinding vanwege de veer tig pop zooveel... Maar loterij-man wist al lang, waar de duiten heen'zouden gaan. Dien middag zaten de Groot en Arie in de „bar" De oone champagne-cobler volgde op de andere.. Weer bestelde Arie Maar de Groot na even met kellner .gesmoesd" te hebben, was weggegaan Kellner vroeg aan Arie of hij „nog spie" had Was een secuur man Arie wou heertje maken. Maar zé wisten in „bar", precies hoe zwaar en hoe licht de gasten wogen 't Werd geweigerd. Een ac cept je eveneens De ooblers bleven uit. Mlle. Agnes was verdwenen Niemand wist Arie te vertellen, waar ze wasMet 'de vriendelijkheid, waarmee men hem in de „'bar" bejegend had, was 't uit Op zeker ocwen- blik kwam de krilmer, die er genoeg van had. hem influisteren: „De juffrouw staat u, geloof ik, bulten te wachten," Hii waggelde uit de „bar" Dicht ging de deur. „En ek niet meer In,zei de patroon Geen kwes tie van Compris," beaamde de kellner En van alle zekerheid ging hij portier 't consigne geven. Een maand of drie later zaten ze op kantoor in 't hoekje, waar vroeger ook Arie de sinds wegge jaagde klerk, zijn plaats had gevonden. te praten over het geval Van den oud-collega, jten zeventien- jarigen, die driemalen oplichting had gepleegd, een maal ten name van de firma, waar ze in oienst waren Ze fluisterde over het zaakje Er was, dien ochtend, door het O M. een jaar te gen Arie geöischt „Hadt jij dat nu ooit gezocht achter dat groene, ma gere kereltje?" zed er een „ik dacht, dat 't een zemelknooper was.,.." „Jawel", zei een'ander, „vraag dat maar eens in de „Union-bar".... je weet wel..." Maar hjj 'kreeg werk Sst.,.. De procuratiehouder zat al, met nijdig gezicht, té kjjken in de richting van het gefluister De eemge die niets gezegd had, was de Groot, met zijn magere, secure schrtjfvinger zette hij scherpe cij fertjes en keurige lettertjes Hem was 't geval van zoo n brooddronken joggie, dat zich naar den duiker helpt, te min Maar terwijl ze over het geval der straf zaak-Arte fluisterden, was 't hem geweest, of hij boor. de dat joeischateren van Agnes over de verliefdheid van het groene joggie", en over den prachtigen rin& die Inmiddels al lang verhuist was tn het bezit van Mll Agnes' „hulshoudster". Voor mademoiselle was 't ding veel te boerachf.,.. MAITRE CORBEAU WAARDEER INO. Aan wie en aan wat hapert het?, dat er over t algemeen zo weinig waardering gevonden wordt ten opzichte van de onderwijzers? Aan de inrichting van de school; aan het leer plan, dat onderwijs beveelt, ln vakken, waarvooi men ln 't algemeen al bizonder weinig voelt; aan de onderwijzers zelf, waarvan men officiéél met alle lof spreekt,, die bekend staan als heel plichtbesef- fende en getrouwe ambtenaren; aan de onderwij zers, die maar vijf en twintig zes en twintig uren per hele week werken— en dan nog wélk werken die lokker met vacantle gaan en de moedors opsche pen met haar eigen klnders; aan Ja aan wie toch, ls 't te wijten ,dat het onderwijs het zwarte beest is, dat niemand lief heeft, het noodzakellk kwaad, dat zooveel gold kost en toch zoo weinig be tekent ln "t oog van Jan Publiek, laat ik liever zeggen van Jan Rap en z'n maat?! Hoor de onderwijzers spreken over dankbaarheid, over ondankbaarheid en over onverschilligheid van leerlingen en oudere, dan zult ge verbaasd staan over het groote guantum van de laatste en over het s por adieu voorkomen van de eerste. Zeker er ztjn dankbaren, die er rond voor uitkomen, dat ze, wat ze zijn geworden, danken aan de school, 't zij open bare of bizonder. En ieder die wat verder kijkt dan zijn neus lang ls, en dieper denkt dan een mil limeter onder do oppervlakte van de wetenschap van 't dageliks leven, zal grif toegeven, dat een maat schappij van onontwikkeld en één gruwel zou zijn, en ook, dat zonder de elementaire wetenechappen, op de lagere school onderwezen, handel, industrie, scheepvaart, enz., enz., nooit tot die ontwikkeling haddon kunnen komen, waartoe ze nu zijn geraakt. Stel u voor een volk van analfabeten, een volk, dat niet kan lezen, schrijven, rekenen en enigszins z'n gedachten schriftelijk uitdrukken! Maar dat ztjn wilden, zult ge zeggen, Hottentotten, Kaffers, Pata- goniëra, enz. Juist! Ge voelt dus, dat de leerstof, op de lagere school gegeven, reeds van onschatbare aarde is, voor de dokter, de apoteker, de advocaat, de notaris, de koopman, de pmbachtsman, de poet loper, de sjacheraar, enz. Voor wie niet?! Zo ge nu de waarde van de onderwijzers voor 't maatschappelik leven erkent, kom ik met een andei'o vraag: waarom acht men de onderwijzer dan zijn loon niet waardMen, dat is de gemeenschap, die baar afgevaardigden zendt naar de raadzaal, om daar 't publiek belang, dus ook het onder wijs, te bespreken. Die m e n is over 't algemeen nog niet doordrongen van de wetenschap, dat een goed, een uitstekend ambtenaar ook een uitstekend loon waard is, een loon, waardoor hij in staat is een fatsoenlik leven te lijden met wat geostolik en stof- felik genoegen. Ik wil daarop niet vorder Ingaan, omdat dit begrip zo rekbaar ls. Wie betalen moet, zal al spoedig zoggen, zo kan H zijn, maarniet lioger! En do onderwijzer, die ontvangt, kan zeg- gen: nog lang niet genoeg! Wie zegt precies waar de grens is? Niemand kan dat absoluut. Masr toch heeft een commissie van onderwijzers, gesteld uit leden van bijna alle onderwjjzers-corpo- ratlén, zowel openbare als Mzondere, getracht een norm vast te stellen. De cijfers, door het Algemeen Salaris-Commitë vastgesteld, zijn al meer dan eens ln de Schager Courant in gemeenteraadsverslagen opgenomen. Ik behoef ze dus niet te herhalen. Maar waar lk wel even op wijzen wil, is dit: die cijfers zijn erkend door onze hoge superieuren, door heren Inspecteurs en Districtsschoolop^1 "~'*rs ln meer dan één inspectie. De Inspecteur ln 3 .e Inspectie ver klaart, dat die sijfers zelfs beschouwt mogen worden als minima's. Hij noemt ze dus in geen geVal t e boog. Verder hebben Gedeputeerde Staten van vele pro vinciën reeds een schrijven gezonden aan alle ge meentebesturen ln hurnie provincie, met het ver zoek van die sijfers goede nota te nemen. Bij Ged. St v. N.-Holland staat vast, dat de tegenwoordigs bezoldiging der onderwijzers in vele gemeenten zeer veel te wensen overlaat Daar begint dus een betere waardering van 't werk der onderwijzers. Gelukkig! En in "t oosten daagt het reeds ln t oosten van Schagen! Vóór mij ligt de „Vacature" van 3 Augustus 1917, met twee oproepingen voor Hoofd ener school. Ik bedoel Hoogwoud en St. Maarten. Hoogwoud roept op tegen een salaris, dat overeen komt met de sijfers, door Ged. Staten genoemd, maxi mum 1600 gl. na 13 jaren. Mooi zo! Ik meen ln 't raadsverslag van do laatstgehouden gemeenteraad in Hoogwoud opgenomen ln de Schager Courant van geier/m te hebben, dat sommige leden nog wat togen die sijfers wilden -oeMer, maar mat algemeene stemmen werd overgegaan tot het plaat sen van een oproeping met bovengenoemde sijfers. Ik vermoed, dat Hoogwoud de eerste gemeente op 't platteland van N.-Holland is, die gehoorzamen wil aan 't verzoek van Gèd. Staten! Hoogwoud zal dat kunnen merken ln 't aantal sollicitanten. St. Maarten roept op tegen een beginsalaris van 1000 gl. 't Maximum durft 't gemeentebestuur niet te noemen! Zeker om dat het niet heel hoog ls! Maar over 1917 werd een duurtetoeslag gegeven van honderd vijftig gulden! Ik vermoed, dat t aantal liefhebbers niet groot zal zljnl St. Maarten straft zich zelf! Maarde meerdere waardeering komtl Al is 't op bevel I H. V. Zitting van Dinsdag 7 Augustus 1017. In verzat De eerste zaak van de zestien, die heden werden opgedischt, was een verzetzaak. Klaas van der Wou de, graankoopman op Texel, had wegens het verkno pen van graan, wat hij door de distributiebepalingen niet mogen verkoopen,. een vonnis opgeloopen. Daar bij was hij tot 300 gulden boete erf 30 dagen ver oordeeld. Hij was van dit vonnis ln verzet gekomen en had vandaag nogal wat ter zijner verontschuldiging in te brengen. Hij was met aandrang aangezocht om die mals te verkoop en, hij had ze op dat moment zelve absoluut niet noodig. het leverde voor hem flnantleel bezwaar op om ze te houden tot het vol gende seizoen, hij had geen opslagplaats om de gra nen er te deponeeren, de schipper, die ze ,4n had", wou intusschen lossen, enz. Maar met dat al vond de Officier toch geen ter men, óm wijziging van de opgelegde straf ln over woging te geven en Z.E.G. requlreerde doodgewoon bekrachtiging van het gewezen vonnis. Diefstal. Dan volgde Cornells Julianus Slllakus, een lood gieter zonder vaste woon- of verblijfplaats hier te lande. Hij is ln 1887 geboren te 's-Hage en ls van lieverlede zuidelijk ons land Ingetrokken tot bij ten slotte aan een gasfabriek heel ln Limburg te laild kwam. Maar er was daar onlangs niet langer werk voor hem en hij werd uit dien hoofde ontslagen. Na rijp beraad en ook op aanraden van anderen, trok Iflj naar Noordholland, waar hij wel landarbeid zou kunnen vinden. Maar och arme 't lukte niet. Al werkzoekende, verzeilde hij te Bergen, waar hij op 30 Juni een leegstaande villa bekeek, die voor Mr. A. .P H. de Lange, advokaat en notaris te Alkmaar, bestemd is. Werk was er weliswaar ln die villa niet zoo direct te vinden, maar wat lood wel. De zwer ver „vergreep" zich aan een lood en pijp met kraan en nam dat stelletje brutaalweg mee om het te ver- koopen en zich van de opbrengst een paar schoenen aan te schaffen. Maar hij liep er met al die voor nemens leoltjk tusschen. De O. v. J. was van oordeel, dat er met wat goe den wil wel terdege werk was te vinden en elschte 4 maanden gevangenisstraf tegen beklaagde. De verdediger, Mr. Offers, sprak van de goede ge tuigschriften, die zijn cliënt heeft Beklaagde toch is gezien bij superieuren en medearbeiders en pleiter zou gaarne lichtere straf zien opgelegd met aftrek van voorarrest Een Dnitsehe Inbreker. 't Volgende present-exempléar was Ileinrich Kup- pere, in 1897 te Giadbach geboren en uit Dpitsch land als deserteur onlangs over de grenzen hier gekomen. Hij is los werkman en zwierf in Alkmaar laatstelijk rond om werk te zoeken. En ten slotte vond hij wat. Maar 't was geen werk. Het waren verschillende poetzegels en een aantal busjes chocolade, die hij ln Schouten's winkel aan de Voorme&r te Almaar wist machtig te worden. Hfj wikkelde het heele rommel tje in een grije jasje en verdween er mee ln het groote wereldruim. Beet kon hij vergeleken worden met een zijner groote vakgenootefa langvingerigen, die overmoedig riep: gaat hij dan gaat het, gaat hij niet dan gaat het niet Ende bewoner ging en de dief schreef: hij is gegaan, het is gegaan, ik ben gegaanWelnu, ook Helnrich had „geluk" met z'n ouderneming, want de winkelier woonde niet ln dien winkel en 's nachts stond de winkel leeg en Schouten overnachtte bij zijn moeder. Heln rich had dus geheel vrij spel in zoo'n perceel, waar niemand was. Maar zijn grapperijtjes kwamen toch leelljk aan het daglicht al waren ze bij nacht ge pleegd en met behulp van een handige tolk, mej. Plemper van Balen, ging het verhoor van den Duit- scher vlug van stapel en werd ten slotte door den Officier tegen Heinrich geëischt 4 maanden gevan genisstraf. Mr. A. P. H. de Lange, verdediger, moent, dat de gedeprimeerde toestand van beklaagde komt door de voorbeelden, die hij gezien heeft van de oorlog voerende landen. Door dat slechte voorbeeld der oorlogvoerenden omtrent bet mijn en dijn ls beklaag de ln dezen, staat van criminaliteit gekomen. Pleiter vraagt korter straf.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Schager Courant | 1917 | | pagina 1