pp Courant
ÖrBöEÏET
TWEEDE BLAD.
Tweede Kamer.
FEUILLETON.
Binnenlandsch Nieuws-
Zalerdaq 27 Oclober 1917.
60ste Jaargang No. 6096.
Schetsen uit de Rechtzaal.
fllUUUl UUU1 Ullti
„ZWERVER's
7r)0 Jeanette geleefd had, zette zij geen vaat
«ver z'n"remP®?' de broer en de nissm.
lijk ®e' ff „GfU'Otino had Indertijd een breuk be-
rokkend. De oude moeder was onverzoenlijk aeweeet
OP deQ vóórdat ze naar het Stadhuis zouden
ttian, had Willem een briefje van moeder ontvangen,
"vVeet wel schreef de oude vrouw dat als dat
jnenscb eenmaal je wettige echtgenoot© is geworden,
ie niet meer voor ons bestaat" En hij wist, Willem,
dat moe woord zou houden. Ze had de Groningschê
koppigheid, die „in de familie'' zat. Alleen hij, fyim,
van andere soort. Hij was zachter, weelter Als
knaap hadden ze hem uitgelachen, en voor den gok
gehouden. Hij was oen droomerige, dweeperige ion-
?>n. Hij miste 't stoere, 't stugge van de anderen
usschcn de ouders, de broer, en de zussen en Willem
was nooit echte, rechte hartelijkheid geweest.
Toen begon Jeanette te sukkelen, een jaar of vijf
nadat Zc geisoleerd van de familie geleefd had
den. Willem wist, dat zij zwakke longen had. En
liet léven, dat achter haar lag,, had de sluimerende*
kwaal verergerd. Maar zij werd een zorgzaam, zuinig
huisvrouwtje. Ze veranderde na het trouwen
sis het blad op een boom. Zij kieedde zich niet op
zichtig. Ging alleen met hem. Wirn, uit. Ze vermeed
wetend dat 't hem hinderde het zingen van die
liedje».... Herinneringen uit den tijd, toen zij met een
bxadj# .ap f#a»9 Lam'e Jm'c.
•t JwhJrtU? «P <2c
achting aan. mensch" met norsche mitt-
•cSrikt LT® ^skou<i- En Kitty trok ver
winnet haar handje terug Zag vader enatkz aan
B^^niet, waarom die vreemde juffrouw boos op
ïiïml t*" kamer.
te8e® ro,ter van woede,
«Lïf? verdriet en nouw nog lichter prikkelbaar dan
aadro - Lena. ik heb jelui niet CCToepenEnik
JS^V»?°ï Vetd<f i?Ul visites vJscbK te blij
ven Dat je op het kind ook nog je misselijke ver-
^t'r^ovf.rbren^ dat zul-je voor God eenmaal moeten
verantwoorden. Ga nou maar weg, want ik zou mij
anders met kunnen inhouden...."
^n, 't. Hij was vaalbleek van woede En
hem ^aldo v-uisten. Zij was bang voor
.Adieu zei ze en ging ijlings weg.
tte breuk tusschen de familie en Willem bleef
toe, Drü hü pwto'er, had.
Zfl scësda hem. Wuifde hem toe... Vertrok haastig.
Toen eerst kwam hij tot brdnning. Voelde h'J oo«
iets van het gevoellooze, het egoistische in haar houding
Als 't heel hut la geworden, gebeurt 't dikwijls
dat de deur van zoo'n nachtkroeg zachtjes op een
kiertje geopend wordt.
Jj. Jt is dronken Willem,"-zegt er een.
En met idioten grijns komt bfcucteoschuifelen de man.
wa wfen ze alom weten, dat-te ^gezeten" heeft
een maand of acht wegens diefstal, gepleegd om
oju dochter te redden. De blonde Kitty, je weel wd.
„Een whisky-sodaT zegt royale stamgast, den ouden
zwerver aankijkend.
T ue uuurne en wuton Dieet
Destaan. Jan, de man van Lena. haJ r-m op 't
jmntoor nog eens opgescheld. Gevraagd, ox z'n ,bok-
kfepruik 'nu eindelijk versleten was.T
vuiar hij had de haak op het toestel gehangen. Jan
tier Antwrv.%rH r»al«4^
van den zooveelsten rang had rneegadaan.
Ëeni, toen Wim thuiskwam op onverwacht uur
tod hij bij Jeanette op bezoek gevonden een ken-
nelije uit den „ouden tijd". Juffie van tingeltangel.
Het smalle gangetje van hun woning was heelemaai
geparfumeeru. En in da woonkamer waar j aanette
en Tiliy, het kennisje zatem, hinj zwaar ite geur vaci
zwoel parfum
„Tiena". zei de kleine Tilly met de schaiksche blonde
kroeshaartjes, Wim piet koket-lonkende oogjes aan
kijkend. -erts je mariL. va va bienf'
En ze stak hem. achteloos blijvend zitten, een band
je toe.
In Wim was toen wakker geworden hei bloed van
de stevig-solide ouders en grootouders. 'Hij schaamde
zich geweldig, grenzeloos, over dat op-visite zitten
in zijn huis van zoo'n tingeltangel-juf.
Jeanette merkte 't natuurlijk dadelijk. Tillv ver
trok zeer spoedig. Deed erg stijf, beleedigd met
minachtend opgetrokken neusje, Willem nauwelijks
groetend.
Maar zonder dut hij eenige opmerking had gemaakt,
kwam Jeanette naar hem toe, legde de armen om z'n
lials en fluisterde hem in 't oor, dat ie niet boos op
huar moest zijn Ze kon niet helpen, hoort.... Die
Tilly had haar adres uitgevischt en was eensklaps
komen aanschellen. Maar ze had natuurlijk gesnapt,
dat Willem haar liever niet in huis had
En Jeanette beloofde, uit eigenbeweging, hoe zij er
voor zorgen zou, dat er nooit meer iemand van haar
vroegere vriendinnen, of kennissen zoosls hij ze
dan noemen wou haar zou komen opzoeken.
Zij hield woord. Jeanette voelde groote dankbaarheid
voor den man, die haar gehaald had uil hel leven
van in eeuwige roes zijn. Zij wa* er physl.'k niet
legen opgewassen. Ze had Écht gesnakt naar een rus
tig tehuis. Dal Wim z'n familie niet met haar wou
omgaan, liet Jeanette koud. De aard van haar vto>
Jfcr leventje had haar niet zoo erg gehinderd. En toen
ze met Wim zou gaan trouwen, had zij zult» nu cn
dan mei zekere vrees gedacht aan net stijve, kleur
looze. eentonige van de jaren, die jati volgden..
.ruik" ml eindelijk verateteTww.
'laar hij had de haak
zonder antwoord gelaten,
J* zeventienjarige Kitty stond vóór de spte-
gel net nieuwe hoedje te passen. En de vader
Willem; ruim tien jaar na den dood van zijn vrouw
een grijsaard lijkend; vermagerd, haast heelemaal wit;
eeri afgeleefde man ondanks z'n drie en veertig jaar
zat aan de tafel. En hij keek met treurige, ang
stige oogen naar het opgedirkte meisje, daar vóór
den spiegel.
Zij leek sprekend op de gestorven moeder. Maar
zij miste het zachte, gedwee onderworpene van Jean-
nette. -Zij was de „canaille" zooals vele vriendin-,
nel]os van moeder waren geweest. Zij had vroolijke.
scherpturen.de oogen met een koude expressie. Ze had
harde, egoïstische trekken Ze wist van de minachting
der familie van vader voor haar moeder. En Kitty
haatte al wat van de „fijnen" was; van do men-
scheu met stijve, strenge beginselen. In haar was op
geloefd de losse meid van de tingeltangel. En o<e
vroeg-verouderde vader was niet tegen haar opgewassen.
Hij worstelde tegen wat hij komen, naderen zag. En
miste de kracht, de macht om te beheerschen. het
me.sje met den sterken wil.
„Ik kan het niet betalen, Kitty", zei hij „je
weet toch. hoe wij erbij staan... Ik heb je toch ge
zegd..."
vBest", zei het meisje en ze w*rd rood van nijdig
heid, „vind dan goed, dat ik contract maak met
dien De Jong. Van het ensemble, weet u wel. Hij zegt,
dat ik na een paar maanden oefening, geld als water
kan verdienen. Dat 's beter dan op dien modewinkel
te zitten ploeteren.
Liever zou ik je zien begraven", zei de vader. En
hij woelde met de magere vingers door de grijze ha
ren. Want hij besefte goed, dat 't hem toch niet
baatte... Dat ze toch...
En dochtertje sprong eensklaps op z'n knie.
„Toe. malle pappie,ze ize „vind 't nou maar
goed. Dan hoef-jij toch ook niet langer zoo te wer
ken. Ik kan je bést een baartje bezorgen bfj meneer
De Jong. Zeg nou ja..."
Maar Kitty zag. dat de tranen hem in de oogen
kwamen. En nijdig, woedend over z'n tegenspartelen
dronkaard, me moeite fieett op
den stoel z'n evenwicht te bewaren slurpt met
welbehagen van den drank.
En dan weten ze al wat er komt...
Dan buigt hij zich naar een van juffies In stam
kroeg. En vraagt met z'n heesche stem
„Hebt u Kittv.. mijn dochter., ook gezien?."
Zij joelen van jool. Daar begint de oude kerel
weer....
„Ze is tipsy," roept een van de "bezoekers „ze
ligt haar roesje uit te sluimeren, papa. Maa kje maar
niet ongerust over Je dochtertje, hoor. Die vindt alleen
den weg wel
En zij schateren weer van pret over de „mop".
Oude Willem slurpt weer whisky. Maar er valt een
j traan in het glas.
„Hij wordt geroerd," spot er een. En ze wenken
Öen kellner, Willem er nog eentje te geven. Mant
als-ie 'm echt „om heeft", dan wordt-ie origineel^
Maar van wat er in de haast-doode ziel van den
zwerver omgaat, wanneer hij daar zoo dronken als
hfj is zit te schreien; daar snapt niemand iets
van„..
MAITRE CORBEAU,
Nu en dan merkte Wim wel, dat rij geschreid fcad.
hjU vroeg niets. Was blij. dat-ie Jeanette bij
zich haa Klaagde niet. als ze onbedreven was in
huithoudelijke dingen. Was 't gewoon geraakt, dat
de broers en de zussen hem op straat als vreemden
passeerden.
Jeanette werd zwakker en bedlegerig. Hij Vist
er was geen hoop op herstel.
En toen zij gestorven was, sloot hij zich iagpniang
op in ndeloóze wanhoop. De weemoedige sm.u! over
stelpte hem soms *00 erg, dat hij qp 't punt had
gestaan er een eind aan te maken
Maar hij liet 't om de kleine Kitty hun kindje.
De oudste zus was een dag of acht na Jeanette
d'r dood bij hem gekomen. „Het meusch" uit den
tingeltangel was nu van de fraan.
Toen Lena bij haar broer zat, met geen woord
zinspelend op het .verlies, dat-ie had geledén Jean-
nette had nooit bestaan, immers, voor de zusscïi
kwum de kleine Kitty binnen.
,.G«ef tante een handje." zei Willem. En het kleine
Beisje ging naar da vreemde juffrouw. Legde een
ring zij weg.
Hij sidderend dat ze haar wil toch zou door
zetten; naar den tingeltangel schraapte 't geld voor
het nieuwe hoedje bijeen. Leende bij een collega tegen
wieker-percentjes. Bracht z'n horloge naar den lom
merd. .Want bij de rekening voor t hoedje was.nog
't een en ander gekomen voor andere tierlantijntjes.
En zat 's avonds na kantoortijd kopieerwerk,
te ma «en. Om wat bij te verdienen. Al-maar worstelend
togen wat toch zou volgenhet gaan van Kitty bij
dut „ensemble"....
Toen is het verschrikkelijke gebeurd. Dal Kitty bem
op kantoor kwam zoeken... Doodsbleek, gejaagd. Sta
melend van opwinding.
En hij hoorde het vreeselijke in alle bijzonderheden..
Dut zij. al sinds een paar maanden een „liaison"
had met een zanger van het .ensemble" En nooit zou
zij ienand ter wereld anders tot man willen hebbeif
dan l aar José. En hij zat in moeilijkheden. In gróóte
moeilijkheden....
Ze kon nu alle bijzonderheden niet vertellen. Maar
het geld moest er zijn. begreep vader wel? Zij
iiad uit de kas van het magazijn, waar ze werkte,
't ge.i genomen. Nu had niemand 't nog gemerkt.
Maar vanavond als de kas werd opgemaakt dan
moest 't gemerkt worden. Alleen zij kon 't gedaan
hebben, zouden ze begrijpen. Of vader haar kon hel
pen?.... Niet?... Goed. dan wist Kitty wel wal haar
te doen stond. Dan zag vader haar Voor 't laatst
Liever dat liever de dood. hoe jong ze ook nog
w.is dan de schande.
Hij. Willem' Btond over haar. Met oogen puilend uit
de kassen. De klaminen handen tegen 't hoofd ge
drukt. Terwijl de dolle, de razende wanhoop zijn ge
dachten verwarden...
..Vacht even", zei vadtf.
Hij ging weg. Kwam binnen vijf minuten
Stopte Tiaar met ijskoude, trillende handen
Den Haag, 25 Oct. 1917.
De executie van het amendement-Snoeck-Ilenke-
mene c.s. op het ontwerp tot bouw van een brug
over den Gelderechen IJsel bij Katerveer waa spoe
dig volbracht. Met 52 tegen 9 stemmen weigerde de
Kamer de drie ton voor het „beweegbaar gedeelte".
Het ontwerp zelf werd daarna zonder stemming
goedgekeurd.
En wij werkten weer door in do „neutrale zone".
Buiten gierde de st-orm. Binnen, in de zaal, was 't
grauw, leeg en somber.
Het ontwerp-instelüng van een Centraal testamen
ten-register is afgehandeld. De heer Kolkman acht
het niet dringend noodig en vreest er allerlei soeeah
tn administratieven rompslomp van. Maar Minister
Ort en inr. Limburg verdedigden 't aanleggen van
een register. Door het op aanstichting van mr.
Man Doorn schrappen van een der artikelen, mooi
een tweede lezing plaats hebben. Aangestipt mag
nog worden, dat de heer Oud, zooals Donderdag reeds
is gemeld, zijn maidenspeechje hield, zeer waardig
en de voldoening had tevens dat een door hem voor
gesteld amendement door de regeering werd over
genomen.
Goedgekeurd ia ook het ontwerp maatregelen tot
net verkrijgen van een juiste statistiek van voort-
brerging en verbruik. Hierbij werd met een stem
me-rderhtid 28 tegen 27 aangenomen een
amendement-Van Eeresteijn en Marchant, strekkend
om te bepalen dat de bevoegdheid om inzage van
boeken en bescheiden te nemen, in de wet zal wor
den vastgelegd. Voor elk geval moet de minister
liau Binnenlandsche Zaken speciale machtiging ge-
ven, en deze waarborg wordt voldoende geacht
tegen het gevaar van misbruik. Minister Cort v. d.
t.inden duchtte wel veel ongemak van deze bepaling
voor menaclien, die niet excellent hun boeken bijhou
den en ook bleek Z.Exc. van oordeel, dat de strafbe
palingen tegen fraude streng genoeg zijn. Maar do
minister liet overigens de beslissing aan de Ka
mer over.
Er is tntusschen weer een Interpellatie geboren.
Snoeck Henkemans tal vragen richten tot minister
Posthuma over de aardappelen-voorziening aan de
gemeenten. Morgen, Vrijdag, wordt over dat ver
zoek beslist .We krijgen dus alvast een brokje „distri
butie-debat" c a., Tn afwachting van de groote dis
cussie bij het ontwerp, waarop nog steeds het wach
ten is.
Kr. ANTONIO.
Ban varhaal uit hat hadandaagach Naw-ïozk
door
GOUVERNEUR MORRIS.
Ultgava W. DE HAAN, Utrscht.
28
HOOFDSTUK XXXVIII.
Toen sprak hfj met kalme stem„Hij heeft me
"^leinaal niet geraakt Bubbles. Trek aan het koord
E«cma van het raam. Dan trek jo de gordijnen dicht,
tV.«PP,.vertoon je zelf niet. De man die geschoten
denkt dat ik erbij ben. Ik viel voorover, op-
hij dat zou denken en om te voorkomen, dat hij
v?r *ou schieten. Nou" het gordijn was voor
met de gebroken ruit getrokken „laten
tien wat voor revolver onze vriend gebruikt,
ie h»i 1011 w® misschien wel nagaan wie hij is. Uob
j?J°hot gehoord r
gelui?®,dieneer. Meteen dat de klok brak, was er een
rv. *wof een stalen cylinder op de steenan vie„
bles hoorde je vla* voordat de klok brak. Bub-
tevolv.ü klonk luid genoeg om het leven, dat de
het i« l Vin onzen vriend maakte te dempen. Maar
haan J^P werk om op een gegeven moment don
moeten halen en zoo zuiver te moeten
schroei Waarschijnlijk had hij zijn revolver vastge-
VUkteAn Al I jj» w vi« --r-7
gemj, ,**0 den looi) waaruit de koge* geschoten was,
0Pttekklt,Warea- ham zijn kleurlooze wenkbrauwen
'pT*®11 .en cynisch glimlachen.
»Dleuwe automatische van het gouvernement.
^UOhlö- wuiA/iuauac-uc vuii ut>I
'dat hij. „en het gekste van liet geval ii
zijn j .nu toe slechts aan officieren uitgeguveh
Dan kbriek ze nog niet verkoopt,"
Buhbu, moet hij gestolen zijn van eeu officier." zei
kunt de juweeien van een actrice stelen,"
düwe Lichteustein, „het penningske van een wiv
'nunen van het volk. maar je kunt geen
'ttriand v van ®en Amerikaansch officier stelen. Neen,
^CRel k<j,atl fabriek heeft het wapen, waartoe deze
hét ij er uitgesmokkeld. Het doel er niet toe.
Hij **1 klein schakelt je in den langer, ketting.
i kalm aan de tafel flfitten en zette zwart
op vit dat het w«nig gescheeld had of hij was ver
moord door een kogel afgevuurd door een nieuw pistool
van het leger. Toen pakte hij «11e vellen manuscript
bn dk&ar.
„Nu benieuwt het mij." zei hij, „waar of ik naar
toe zou kunnen gaan om dit document af te maken?
Ik wil niet hebben, dat 'ze mij te pakkan krijgen al-
voreas lk het pad voor den man die na mij komt
heb geplaveid. Vooruit maar, de geheime gang is niet
alleen voor boosdoeners."
Mr Lichtensteln knielde neer voor den leegcn haard
en hét den met ornamenten versierden groten ijzeren
achterwand op zijn scharnieren openzwaaien. Met oen
langen arm in de ontstane opening reikende, ontsloot
en opende hij den ijzeren achterwand van den haard
in het huis er naast.
Bubbles. die er fret eerst doorkroop, bevond zich
in een opgedirkte roae en blauwe slaap
kamer De kanten gordijnen waren opzichtig. De ka
mer was luxueus en burgerlijk. Tusschen de photo-
graphiën op de middentafel stond een champagnefleseh
die drie kwart leeg was, en twee glazen, waarin eenige
N1 NaidatÏÏchteiSein zorgvuldig de achterwanden van
de liaarden had gesloten, stond hij glimlachende op
en klopte Bubbles op den rug
.Nou Bubbles". zei hq, „druk viermaal op die bei
daar bij de deur en dan zullen we zien wat Mrs.
Poppie voor ons doen keJX Heb je Mrs. Poppie nooit
ontmoet? Ze is een van oms en in haar hart niet
kwaad
De dame in kwestie kwam snel op het bellen aan
gelopen. Op het eerste gezicht gngflj doorvooreen
vrouw met een hard, streng uiterlijk, vlodderige kam
ten en een strakke rosezijden kimono blaakten het
albasten gelaat met de dunnenrechten mond zware
wenkbrauwen en fljnbemeden Gmtoohe neus, met ach
ter of vrouwelijker. Slechts haar toürt en haar haar,
dat onbeschrijfelijk fÜ'u en onbeschrijfelijk geel was,
verrieden, dat er dwaze streken in haar natuur waren.
Maar op het «ogenblik dat zg sprak, hield men van
jaar. Zi} .had lang», me, dtepe- mooie
K«t langzame in haar spreken werd geëvenaard door
het weinige dat zij raae.
Wüf «cheelt er aan AJteT
In korte trekken vertelde Lichtenstein het en voeg
de er aan toe: „Hoe moeten wit ons eruit reddert
zonoer ontdekt en gevolgd te worden
Makkelijk", zei Mrs. Poppie. Zij ging naar een
grio.e witgeschilderde klcerenkast en opende de koer
sende deuren wijd. „Pers den man in één japon
ad ze, „vul den jongen op om in andere te
kunnen Stuur se weg in een taxi. Kom jongen. B«
- V/IERINOERWAARD,
Zondag 28 October wordt alhier door het Dubbel
Mannenkwartet „Door Mobilisatie Vereenigd", een
concert gegeven. We lezen over dit Dubbel Kwartet
ln het Nieuws van don Dag van Maandag 22 Oc
tober:
Veel te weinig publiek was er Zondagmiddag in
„Frascatl", om te luisteren naar den goeden zang
tm bfjvangwnoemd EwvdNoi, ond« leiding van den
heer Joh. Brand». AP»» hulde voor den er.hoonen
vienV, de gttede uitspraak, en de innige muzikaliteit
van dit Kwartet Ook de keuze der uit te voeren
werken waa te roemen. Natuurlijk dan ook een wel
verdiend handgeklap.
Een opwekking om naar dezen uitstekenden tang
te gaan luisteren, is zeker nu wel overbodigs
MOORD TE ROTTERDAM.
Als vervolg op het Donderdag vermelde nog het
volgende:
L. Hofman, ln Amsterdam aangehouden, heeft be
kend, Maandagavond vóór den moord, met J. Leef-
lang te hebben afgesproken, in de remise van de
tram op den Oostzeedijk te Rotterdam in te bre
ken. Met dat doel ontmoetten zij elkander den vol
genden Wortisdagavond ln de Zandstraat Zij gin
gen toen naar den Oostzeedijk, sprongen daar, toen
zij de kans schoon zagen, volgens afspraak, in een
bijwagen van een tram, die de remise inreed, en
verstopten zich onder de banken. Anderhalf uur
ongeveer bleven zij, in afwachting van het vertrek
van het werkvolk, daaronder liggen. Hun plan was,
den waker Van deT Voorde te overvallen en te bin
den.
Omstreeks één uur in den nacht kwamen Hofman
en Leeflang uit hun schuilplaats te voorschijn. Zij
hadden de schoenen uitgetrokken. Zij zagen licht op
het kantoor branden, en de waker kwam uit het kan
toor, om naar het privaat te gaan. Op dat oogenblik
zeide Leeflang tegen Hofman: pak bbeL
Hofman is toen op Van der Voorde gesprongen.
Er ontstond oen geweldige woisieling. Van der Voor
de riep herho'J.delijk om hulp, en toen Hofman voel
de, dat hij alleen niet in staat .-.as den waker ie
overmannen, heeft hij de tulp van Leeflang inge
roepen. Dadelijk daarop heeft deze, zich ovei Hof
man heenbuigende, die met zijn knieën Van der
Voorde tegen den grond drukte, den waker met een
stuk ijzer een paar harde slagen op htt achterhoofd
gegeven. Hofman, die bloed over zijn handen voel
de loopen, heeft toen Van der Voorde, die tot het
laatst toe bleef-doorgaan met gillen en kermen, eoti
hand voor den mond gehouden en den waker bij
de keel gepakt, waarvan de sporen op bet lijk zicht
baar waren.
Eerst toen de waker geheel bewustelooe was, Is
Leeflang het kantoor binnengegaan; hij heeft daar
een paar kasten opengebroken alsmede dertig zicb
daarin bevindende trommels van tramconducteurs
en de zakjes met geld er uitgehaald.
Na zich in de remise onder een kraan de han
den, die vol bloed zaten, te hebben gewasschen, zijn
de moordenaais weggegaan. Langs den Oostzeedijk
begaven zij zich naar den Gouuschensingel, waar
zij de zakjes mot geld deelden. verder ging ieder
zijns weegs. Leeflang naar zijn huis in de Fabriek
straat en Hofman naar Bleeke Tonia op het Roode-
zand, waar hij het gestolen geld te voorschijn haalde
en de geldzakjes verbrandde.
Leefland blijft tot nog toe alle medeplichtigheid
ontkennen.
L. Hofman, die zoowat in groenten handelt, is 23
jaar. Negen maanden geleden is hij gedeserteerd van
het 6de regiment infanterie te Harderwijk. HIJ is
al eens veroordeeld tot zes maanden tuchtschool en
een maand gevangensstraf wegens diefstal. Zijn
kennismaking en samenleven met Bleeke Tonia, een
ongehuwde jonge meid, dateert van de laatste weken.
Meermalen is hij met de politie in aanraking geko
men.
J. Leeflang is 22 jaar, gehuwd en vader van twee
kinderen. Hij is als soldaat ingedeeld bij de kust
bewakingsdetachement te Zandvoort en was van ver
lof achtergebleven. Te Zandvoort zou hij bij den
houder van de militaire cantine zijn aandeel in het
gestolen geld gedeeltelijk in bewaring hebben gege
ven. Dit wordt onderzocht
Van beiden zijn de kleedingstukken, die zij den
nacht van den moord droegen, in beslag genomen
voor het onderzoek naar sporen van bloed.
De rechercheurs J. Tos en J. Boller hebben in de
Zandstraat nog een caféhouder opgespoord, die voor
Bleeke Tonia honderd dubbeltjes gewisseld heeft.
CASTRICUM.
Ged. Staten van Noordholland hebben benoemd
tot geneesheer aan het prov. krankzinniger gesticht
Duinenbosch alhier den neer J. van der Torren, arta
te Hilversum.
MELK EN BOTER.
Het bureau voor mededeelingen inzake de voed
selvoorziening meldt:
In de toelichting van den verhoogden maximum
prijs voor boter is gezegd, dat bij een gemiddelden
jaarprijs van 12 cent, de winterprljs van melk op 14
cent komt, in verband met de verhouding tusschen
zomer- en winterproductie van 2:1. Voorts, dat met
15 dezer die winterprljs van 14 cent is ingetreden, en
dat daarom ook de productieprijs van boter is ge
stegen.
Uit het laatste volgt reeds, dat de hier genoem
de melkprijzen zijn productieprijzen. Nu echter deze
prijsberekening niet algemeen blijkt begrepen te zijn,
is het goed even te doen uitkomen, dat men in dit
verband te maken heeft niet met de consumptie
prijzen van melk. maar met den prijs, die aan den
boer moet worden betaald.
je Bubbles? .Aangename kennismaking. Ik ben (Aid
genoeg om je grootmoedor te zün."
De woorden klonken al» oen bevel cn erg verlegen
begon de jongen zijn las uit te hekken.
„Maak voort, Abe. Ja eigen spullen kan j« wel Lu
een rriatasch meenemen. Ik kijk uiet. Ik zoek plunje
voor ie uit. Wat zeg je? Een scheerma? Je kunt
alles in het medicijnkastje boven bet fonteintje In
de badkamer vinden.
Lichtensteln verdween en spoedig hoorde qjen het
raspende geluid dat een man maakt, die zich haastig
scheert. Intusschen wijdde Mrs. Poppie als altijd vlug
en zeker Bubbles in, ln de geheimen van de vrouwe
lijke kleederdracht.
„We hebben geen last met Jou. „droit devant" grin
nikte zij en gal plotseling een flinken ruk aan de
veters van het corset van Bubbles. De adem stokte
hem in de keel en tranen schoten hem in de oogen.
„Denk er om. kleine stapjes te nemen," zei ze, „en
niet met je armen zwaaien.Zij zette hem een blon
de pruik op het hoofd en ging op een afstand staan
om het effect te zien.
„Abe." riep zij uit, „rij is een schatje."
Een oogenblik later kwam er een norsche, bijna
wilde uitdrukking op haar gezicht. Zij legde de vin
gers op de lippen, knielde bij den haard, boog bet
hoofd voorover en luisterde oplettend.
Lichtenstein verscheen in de badkamerdetir met
een half ingezeept gezicht Met de oogen gericht op
de neergehurkte gestalte van Mrs. Poppie ging hij
kalm en stelselmatig voort met scheren.
Na een poosje stond de vrouw op en schudde het
hoofd. „Ik kaD niet uitmaken wie daar is", fluisterde
zij. „Zal Lizzie op post stellen aan het raam van de j
voorkamer".
Lichtenstein knikte, waschte het schuim van zijn
gezicht en ging onder doodsche stilte voort zich te
verkleeden ais dame van onzekeren leeftijd, uiterlijk
en positie. Maar Bubbles zou een heel mooi meisje
geweest zijn als Mrs. Poppie er niet op gestaan had
zijn gezicht te poederen, tot bij zoo wit als een
clown was.
„Je moet de aandacht niet trekken", legde hij uit
Lichtenstein pakte de kleeren die bij en Bubbles
uitgetrokken hadden in een reistasch „A P." Ame-
lia Poppie gemerkt, en ging de anderen voor naar
beneden. Even later hield een taxi stil en de twee
vermomde agenten van de geheime politie trippelden
de hooge stoer van Mrs. Popple's huis af, rechts
noch links kijkend en stapten ln.
„Waar naar toe?" vroev d« chauffeur met een
©enigszins brutale grijns. De meeste vrouwen die
de stoep van Mrs. Poppie op- en afgingen, werden
niet als achtbaar beschouwd, zelfs niet door een
taxi-chauffeur.
Men was overeengekomen dat Bubbles van de
twee het meest geschikt was om het vrouwelijke
stemgeluid na te bootsen en dus indien noodig,
gesprek zou leiden.
esp:
„G:
rand Central Station", zei hij.
HOOFDSTUK XXXIX.
Barbara zat te lezen en wilde niet gestoord worden
door een „Jonge dame" zooals de knecht aan
kondigde die haar naam niet wilde opgeven. Maar
zij was zwak en goedhartig in zulke gevallen, dus,
haar boek sluitende, zei ze: „Goed, laat haar bin
nen, John".
Een oogenblik later werd de jonge dame ln de buis
kamer binnengelaten. Barbara ontstemde nog meer,
want jeugdige gezichten met poeder bedekt, stonden
haar tegen. Maar plotseling vertrok de mond van
de jonge dame tot een onweerstaanharen lach en
de jongejuffrouw stapte op zeer weinig jongejuf-
frouwachtige manier naar voren en riep triomphan-
telijk uit: „lk ben het, Bubbles!"
En Bubbles beantwoordde Barbara's uitroepen van
verwondering en nieuwsgierigheid met een haastige,
onduidelijke uitleggin galdus eindigend: „En Mr.
Lichtenstein zei, ik moest ons aan uwe genade over
leveren, en aan u vragen, of hij blijven mocht tot
zijn schrijven af was, hij is in de boschjes langs
den oprijweg gegaan om zijn eigen kleeren weer aan
te trekken. En zeg, Miss Barbara, hij is de moedigste
van de wereld en 't kan hem niets bommen wat er
met hem gebeurt, maar hij zegt, het staat vast dat
ze hem, nu alles uitgekomen is, pakken zullen,
maar eerst moet hij alles neergeschreven hebben,
wat hij in zijn hoofd heeft".
„Natuurlijk", zet Barbara, „zullen wij het mijn va
der moeten vertei'en, maar hei komt wel in orde.
Mr. Lichtenstein kan blitven. Als hij verkleed is
moet je hem bij mij brengen, en dan moet jij Je
ook maar verk'eeden en als je tenminste geen
schrijnend gezicht krijgen \»1lt, dan zou ik dien rom
mel er maar gauw afwasschen".
Llchtensteic was al verkleed en kwam met de
reistasch üi u© hand aanstappen. Bubbles leidde hem
terstond met grooten trots, naar Barbara. Mr. Lich
tenstein had haar nog nooit gezien. In zijn buiging
was een zweem van Ooetersche overdrijving en zijn
mager, rossig gezicht met den mopsneus straalde van
plezier en bewondering.
•Ik dacht, dat ik New York kende, Miss Ferris",
