Sciiager
Ue voeding van het Vee in den aan
staanden winter.
DE BOETE.
TWEEDE BLAD.
Schetsen uit de Rechtzaal.
FEUILLETON.
Raad van Petten.
Z^erdaq 17 November 1917.
60ste Jaargang No. 6108.
I C Slot
Ik veronderstel, dat bovenstaande mededeelinaen ee-
schikt rullen zijn om belanghebbenden eenige leiding
te geven bij de voor den winter te nemen maatr?
gelen. °^F. samenstellen van rantsoenen zullen
fn ieder bjjronder geval de noodige berekeningen ge
maakt moeten worden. W ie daarbij hulp noodig mocht
hebben, zal mij voor zoover hij in mijn ambtsgebied
woont, gaarne bereid vinden hem die hulp te ver-
leenen.
In bouv boerderijen, waar het veevoeder voorname
lijk zal moeten tastaan uit stroo, voederbieten, kaf
en eenig Klaverhooi en het dus weinig zetmeelwaarde,
maar vooral ook weinig eiwit bevat, zal men de
en winter het meeste succes kunnen hebben met het
.tallen van jongvee, terwijl droogstaande kalfdragende
koeien en melkvee door den winter moeten worden
gebracht in de boerderijen, waar men beschikt over
het meer eiwitrijke weidehooi.
Het schijnt mij niet overbodig, hier nog even te
w-ijzen op een product, dal in normale tijden zoo goed
afs nooiti voor dat doel gebruikt wordt, maar dezen
winter missohien in zeer belangrijke hoeveelheden aan
het vee zal worden gegeven. Ik bedoel de suiker-
bieten, die anders uitsluitend dienen voor suiker-
fabricage en daarbij pulpe voor veevoeder achterla
ten. Zij bezitten een hocge zetmeel waarde en zijn
daardoor bijzonder geschikt voor het mesten van vee
en van varkens, doch vereischen bij de vervoedering
aan rundvee bijzondere aandacht. De dieren nemen er
namelijk. yooral in den aanvang, licht te veel van op.
zoodat zij ongesteld worden en dan weer eenigen tijd
noodig hebben om op verhaal te komen. Men bedenke
daarom altijd, dat in 1 Kg. suikerbieten bijna even
veel voedsel zit als in 2 Kg. voederbieten en dat
men dus de hoeveelheden, die men er van geeft, hier
naar moet regelen.
Ten slotte nog enkele mededeelingen omtrent prij
zen door den Minister van Landbouw, Nijverheid en
Handel vastgesteld voor voedermiddelen en maatre
gelen door hem genomen om vervalsching tegen te gaan
en een doelmatige verdeeling van het voeler te be
vorderen.
Al het Regeeringsveevoeder, dat in 2akken is ver
pakt, moet worden afgeleverd onder een plombe^ waar
op het kenteeken van de betrokken afleverende auto
riteit staat vermeld. Als de plombe ongeschonden is,
kan 'de boer er op rekenen, dat .het gehalte van
B Rijkswege is onderzocht. Is de zak niet geplombeerd
I of de plombe niet ongeschonden, dan neme men het
I voeder niet aan en diene men een klacht in bij
I het Veevoederbureau, dat voor Noordholland gevcs-
tigd is te Amsterdam, Vondelstraat 38. Wie bij vee-
j1 vocderlcverin-e;! vervalsching vermoedt, wordt ver-
zocht een monster op te zenden aan het Rijksland-
P bouwprofstation voor veevoederonderzoek te Wa-
hestcm<* distributie als
h<m van ,|P ruw' ™oet men toestemming heb-
rijkscommissie van Toezicht op de ver-
eemgmgt Groentenceniraie en gelden de madmumprij-
aes P„"S! yot?ende maximumprijzen vast-
E iCiTJf «eleverd k de fa-
Sfteverd groote vaart Holland'' franco
van V3 \k.wöliteilhoogstens fi6 o/. j)U|pe
«ah# der bieten, waarvan zij afkomstig is):
P* 'P/*0- "djterpulp met 30 o/0 ,uiw
alles mmS Z ,vllfer 13i mcl 10 «ibr f 13,
n* *f«. exclusief zak geleverd aan fabriek.
Bovendien worden van Regeeringswege suikerbieten
verkrijgbaar gesteld voor f 35 per 1Ü00 Kg., in verge-
1 jking met den maximumprijs van voederbieten een
lage prijs.
Schagen, 20 October 1917»
De Rijkslandbouwleeraar
voor Noord-Holland,
C NOBEL.
JGedurende de maand October zijri de prijzen van
L J»t veevoeder, dat door de regeering wordt afgeleverd
Uter 100 Kg. mals f 18. haver f 18, erwten- en boo-
Bfienpiksel f 18, kanariezaad f 18. Amerikaansche lijn-
|.koek f 25. zemelen, grind en gries f 14, gerstafval
f 12, haverafval f 10. Regeeringsvoermeel f 15.50.
Voor stroo zijn de volgende prijzen vastgesteld, waar-
i tegen zij ten hoogste mogen worden te koop aange
boden of verkocht, per 1000 Kg. geperst bij levering
op de boederij van den verbouwer; graanstroo en
kanariezaadstroo f 35, erwtenstroo, buine- en witte-
boonenstroo f 50 ander boonenstroo f 30. stroó van
■[koolzaad, mosterdzaad, karwijzaad, blauwmaanzaéd f20.
terwijl bij levering op het erf van den verbruiker
r van het stroo f 5 moer. benevens de zuivere spoor-
of scheepsvracht en hoogstens f 0.50 dekkleedennuur,
daarboven in rekening mag worden gebracht.
Voor .voederbieten, mangelwortelen, koolrapen en
paarde óf koewortelen zjjn maximumprijzen vastgesteld,
a. voor den groothandel, geleverd door den verbou
wer. franco spoor of. groot vaarwater, en b. voor
den kleinhandel, geleverd franco spoor of groot vaar-
water bij den Rfuemer.
Dez prjjzen zijn per 1000 Kg.voederbieten en
mangelwo-telen i 22 en f 27, koolrapen, knolrapen en
knoi.en f 20 en f 25, paarde- of koewortelen, ajle soor
ten f 24 en f 29.
Het vervoer van de laatstgenoemde producten en van
^ikeruieten is verboden, uitgezonderd in de volgen-
'te fevallen.
Binnen de grenjen der gemeente of naar de bewaar
plaats van den verbouwer, ook als deze buiten de
jjemeente Jjgt. is het vervoer vrij,, terwijl Van partijen
kleiner dan 500 Kg. het vervoer geheel vrij is. Ook
's het' vervoer vrg van suikerbieten, die afgeleverd
worden aan een suikerfabriek. Voor alle andere ge
vallen moet men toestemming hebben van het Vee
voederbureau of van de N.V. Bieteninkoop en -toewij-
zingsassociatie Bicta, indien zij althans bestemd zijn
KAMERAAD.
Dat was nu al over de dertig jaar geleden. Maar
wanneer de oude Dries eraan dacht, kwam nog altijd
in hem op dat gevoel van razende woede tegen zich-
ze f /oodat hij tn een bui kon verkeeren. dal de we
reld hem zei hij 't heel stilletjes in zichzelf
te benauwd werd. En Piet, z'n zoon. had 't dadelijk
in 6®ten wanneer het met vader weer „zoover
was Hij gaf zijn zuster dan een wenk, en 'Mina
zette het eten voor vader neer zonder boe of ba te
zeggen. Dat was op zulke dagen 't beste. Zij zorgde er
dan voor. dat het karafje. waar vader anders z n twee
borreltjes uitschonk, ergens weggesloten stond. Vragen
naar zn borrel deed hij nooit. Hij at op zulke dagen
maar weinig en ging kwasie in een kruintje wal turen
.\laar wisten Piet en Mina best lézen deed hij
toch niet. En op zoon avond ging vader altijd vroeg
naar bed.
Ze hadden nooit begrepen, wat den ouden man soms
zoo narrig maakte. Wél hadden zij opgemerkt, «lat
de buien kwamen, wanneer de oude Stam, dien vader
al veertig jaar geleden had gekend, hem ontmoet
had of een bezoek bracht Zoodat ze -van jongs-af
een hekel hadden aan Stam. Zoolang moeder leefde,
was hij nooit aan huis geweest Maar lp ter kwam-ie, en
op zoon Zondagmiddag zaten vader en Stam dan bor
reltjes te drinken. Dat Mina 't eens gewaagd' had te
zeggen tegen vader, hoe de dokter hem immers ver
boden haa alcohol te drinken. En of ze nu het fleschjc
maar weg zou zetten.... Waarop Stam haar bitsig had
toegevoegd, dat vader oud en wijs genoeg was om
zelf te weten, wat-ie doen en laten moest Maar Mina.
die voelde den verderfelijken invloed van den ouden
kameraad gaf den kamp niet op. Zei, dat wie 't
goed met vader meende, hem behoorde te ontraden
borrels te drinken.
„Je hoort 't, van Galen", zei Stam „die deern
zit mij lessen te geven. Nou is 't jouw beurt, man."
En vader gelastte Mina te zwijgen. Ze moest maar
een uurtje gaan wandelen.
De tranen sprongen haar in de oogen.
Maar zij gehoorzaamde. En zag het valsche, sar
rende lachje op Stam z'n gelaat
's Avonds sprak ze er nog eens over, toen zij met
vader alleen zat Herinnerde hem. hoe moeder hem
altijd gewaarschuwd had tegen dien Stam. Maar de
oude Van Galenzag vuurrood van 't drinken. Was
geprikkeld. Duldde verder geen redeneeran over het
geen goed of kwaad voor hem was.
En toen Mina naar dT bed was gegaan, zat de oude
Dries nog wel een uur te soezen, te piekeren,
't Restantje van wat er in de jenever-karaf was geweest
orpsl ur;>end.
Hij dacht aan wat ruim dertig jaar achter hem lag.
Hij en Stam waren toen samen op den winkel bij
meneer Snijders, waar Dries, nog altijd diende. Op
oen avond had Stam hem uitgenoodigd, 't er eens
aan te nemen. Dries was toen een jomge, lossige kerel.
Hij wou wel. maar had geen „spie"., zei hij.
„Dat 's niks", zei Stam .ik houd je vrij. 'Eerst
even feil boodschap doen. Loop maar effetjés moe."
Ze hadden toen oen tocht gemaakt door allerlei straat
jes eni steegjes. Waren eindelijk gekomen bij een pak
huis van lompen, e.<L Stam gaf een afgesproken toe
ken. En do baas van de gelegenheid kwam naar voren
met een lantaarn.
Toen zag Dries wat er gebeurde. De kameraad haal
de allerlei dingen voor den dag splinternieuwe
zaakjes, gestulen uit de opslagplaats van het magazijn,
waar zij beiden knecht waren.
Dries was 't geweest, of-ie door den grond #ng van
schrik. Hij haa willen wegloopen Maar t was of
een duivelschc macht hem snoerde aan deti ander.
Hij had geld hooren rinkelen. Stam «topte hem een
war rijksdaalders in de hand. En ze gingen het bree-
de pad op. Van wat er dien avond verder was ge
beurd, stond hem niets meer vóór den geest. Hij was
(ioor een paar kerels thuisgebracht En den volgenden
ochtend had de vrouw, bij wie hij in den kost lag.
Dries gezegd, dat hij maar een ander huis moest zoe
ken. Met kostgangers die „voor mirakel" werden thuis-
gesiouwd. wilde zo niets te maken hebben.
Toen was er een verschrikkelijke tijd gevolgd. Hij
en Stam véaren boezemvrienden. Zijn Mien, 'met
wie hij al over de twee jaar verkeering had, liet
hij loopen. Na het werk gingen ze aan de tol. Hij
was al een paar maal bh meneer Snijders, den puden
patroon geroepen. Die hem waarschuwde; zag. wel
ken kant 't met Dries van Galen uitging. Maar 't
haatte niet. Ilij was nu handlanger van Stam. Ze sta
Ean
verhaal alt het hedendaagse)» New-York
door
GOUVERNEUR MORRIS.
Uitgave W. DE HAAN, Utrecht.
Wordt vervolgd.
iw,?i ie no°it van mij houden om je moeder?"
zit haalde diep adem Zijn stem beefde, ,.zè
gedrev®^ gekkenhuis zei hij, „tiaar hebt u haar in
dat Dr. Ferris zegt, dat u zelf gek was en
voofD„? Wat u gedaan hebt, u niet moét worden
moet ijden. Hij en Miss Barbare zeggen, dat ik
tt PT°lxsereu van u te houden en vriendelijk legen
te koJ"' ®n dacht dat het mijn plicht was. u
Uji 60 vertellen, dat ik het gewoonweg niet kan.
deze niaar een kleine jongen, en het uiten van
doodetiiLVe waarheden tegen oen man, waar hij altijd
hij i.J bevreesd voor was geweest,, was meer dan-
eit k.'verdragen. Hij gaf een korten, klagenden snik
macht toen op de lippen totdat hij weer ecnigo
..We.^Vör nad.
beei,bn maar bedaard. Bubbles," zei de man zonder
and„i v jT bard, maar het kan nu eenmaal niet
<m ik ui'? J® het nu al zegt of niet, ik verdien het
Wat Vuwi* bet Vind je hiel goed, als ik je af en toe
al» zoo stuur? Er is effl^boej^da^k
gelezen;
it mij
is de g«
l--einden
je ni h e", '^at Is Fransch. De beteekenis ervan
o^Prnat' mr vinden. Je moet nu maar gaan. Ik
°?W1 tijd. Ik kan mijn zenuwen niet meer zoo
fNi'ion^?. als vroeger Ik ben heeiemaa] van
«o J® hebt gelijk, groot gelijk Dat zeg
®^d. i '^^ook Je gaa naar kostschool. Dat is
lo
Wei-t01^? beb gelezen. Ik wou dat jij dat ook tas. ik
bet bent^ u Wa.t mij eraan doet denken tenzij jij
Bayar,j pe' is de geschiedenis van een Franschman.
r, .noemden hem „Ie chevalier sans peur et
«aa
Hg
riakte K1™* 20 S°®n kwaad loeren."
nem de hand niet toe en de jongen was
Nu gooien dag," zei hij aarzelend, hij liep naar
de" deur, draaide om en kwam etoige stappen terug.
„Ik wensch u het beste," zei hjj
Blizzard boog bijna eerbiedig zijn machtigen kop.
Ik dank je zei hij.
Armé Bubbles, voordat hij nog utt het gebouw was
begon hij al te fluiten, 'niet uit onhartelijkheid, maar
uit pure verlegenheid en wroeging. Hoe het ook nj,
zijn vader hoorde het schelle gefluit, en hij zat recht
voor zich uit te staren en zijn gezicht was als dat van
den gevallen Satan, en helsche vuren brandden tot
in het merg van zijn beenderen.
Zoo von<i Rose hem en wierp zich aan zijn borat
met een kreet van verlangen, en zijn smartelijk hoofd
vleide zich dichter en dichter aan. het hare, tot hij
plotseling in heftig snikken uitbarstte^
HOOFDSTUK L.
Maar de man zonder beenen was niet iemand die
zich gemakkelijk of dikwijls aan leed overgaf Al de
wilskracht, die zoo van invloed geweest was bij het
kwaad stichten, had hü behouden en die gebruikte hij
nu om opgeruimdheid en levenskracht te putten uit te
leurstelling en leed.
Wat hij precies van plan was te doen is moeilbk
weer te geven, want zijn plannen veranderden steeds,
zooals plannen bij het uitwerken, meestal doen.
Zijn vernieuwde fabriek zal als voorbeeld dieoen.
Eerst was dat ren plaats waa rde mosjes van de Eeast
Side genoeg geld konden verdienen om lichaam en Ziel
te kunnen onderhouden zonder de een of de andere
te schenden. Zich aan dit idee vasthoudende, gmg
Blizzard door de toestanden te verbeteren en 1 ïet^ zoo
wel in figuurlijken als in werkeüjken zin, het licht naar
binnen komen. En hij "bewees dat weinig werkuren,
hoog loon en een winstgevende zaak heel goed samen
kunnen gaan Het hangt er maar van af, of er «enoeg
gewilligheid en werkkracht plaats vindt in dien korten
Slag Hei werd als een eer gerekend in Bljzzards
fabriek werkzaam te zijn en er waren zooveel voor-
rechten van gemak en zelfrespect aan verbonden dat
de einployé's niet andera dan ijveng zijn kondai.
len allebei Totdat de bom berstte. Onverwachts
zonder dat hij iets bad zien aankomen een paar
rechercheure in het pakhui? yerachenea Hij oo Stsm
op het politiebureau werden vastgehouden.
Ex» door een van zijn zustere wa> Mina te weten ge
komen, wat er gebeurde. En achter hem om was het
meisje, dat nog altijd van Dries hield, naar den ouden
patroon gegaaa Was voor uem neergeknield: bad ge
smeekt,. genade met D e» te helibea Ze bood al haar
spaargeld aan; wilde zi. li verbindt» om! 't hij te werken.
De oude Snijders was getroffen door de mooie toewij
ding van liet meisje. Maar de zaak wus al ia» handen
Van de justitiei Dries zat dien Zondagavond.
allerlaatste „staartje" uit de jenever-ka rad, te den
ken aan wat toen verder gebeurd wus...
Hoe ze gezeten, hadden. de patroon, Dries z'n
moeder. Mina en hij, in de kamer van den officier
van justitie. Hij zag vóór zich, alsof 't tnet dertig,
maar een week terug was, het meisje staande bij
den stoel van den officier. En hoe zij uitriep: „Neen,
edelachtbare. Van Galen is niet slecht Daar sta ik u
borg voor... Hij is zwak van wil. maar ik zal zorgen,
dat hij eerlijk en fatsoenlijk blijft Dat bezweer ik u.
edelachtbare-
De oude patroon had den officier verzocht, de zaak
te laten rusten. De mannen moesten het bestolene ver
goeden. Hij zou «lat wel in orde brengen. Maar patroon
was van meerling, dal de les voor hen genoeg zou
zijn geweest Stam, de hoofdschuldige, snikte als
een kind Hij wrong de handen, rukte aan de haren.
riep uit dat hij niet waard was God's zón te zien
schijnen. Dries voelde het schroeien van de schaamte,
de walging van zichzelf in zijn zieL
Hij had moeder en Mina plechtig gezworen, dat hij
zich beteren zou. De officier maakte bezwaren. De
zaak was ernstig genoeg. En vooral den opkooper
wilde men in 't het hebben. Maar de bewijzen tegen
den heler waren ditmaal zwak. Tenslotte was de zaak
gedeponeerd. Maar de officier van justitie gaf hen leen
uitbrander van extra-forech kaliber. Hen beloovend dat
als zij ooit bleken weer op den ouden weg terug te
gaan, de „pprtie", dan wachtend, niet voor de
jxjes zou wezen..'..
Maar in Dries leefde het vaste, eerlijke plan om
zich te beterea En hij hield woord. Moeder Mina„
van de stevige, wakkere soort, waakte over hem.
Zorgde, dat hij met Stam, die intusschen ergens
anders werk had gevonden, niet meer in aanra
king kwam. Toen was moeder gestorvea Bleef Dries
met de twee kinderen, Piet en Micntje over.
■En nog geen maand na de begrafenis zat Stam hem
op een middag thuis te wachtea
.Aan het verschrikte gelaat, waarmee z'n dochter hem
'de deur opende, merkte hij dadelijk, dat er iets niet
pluis was.
Daar zat dan Stam. En de stank van jenever hing in
de kamer. Kameraad moest hem apart spreken.
Zat in moeilijkheden. Vroeg vijf gulden teleen. Praatte
over 'dingen van vroeger. En Dries. doodsbang, dat
zijn dochter er iets van hooren zou riep telkens
„Ssti stil dan toch!......" Angstig kijkend naai de deur.
„Wét stil?" zei Stam „ben-jij geen baas in je
eigen huis Of weten ze niet van.. Van dat
Maar hij merkte den doodelijken angst, die Dries
bestormde.
Begreep, dat 't een geheim was gebleven.
En grijnsde.
Mooier kon 't immers niet.,. x
Dries haalde het geld. Mina zei, toen Stam ver
trokken was. geen woord. Zij zag aan vader, dat een
„Stam", zei de oude Dries en tranen stroomden
hem over de wangen, je bezweert me toch... «lat
nie* langer dan Lcjgstena dn? dagen.... Je weet toch..."
Klets niet," zei de dief, z'n hand losrukkend
En van onde rzijn jas haalde hij een vierkant Rest
je tevoorschijn.
En >n 't donker zaten de twee mannen te drinken.
Poogde Dries door een jpes te verjagen den dollen
angst, die hem bekroop.
Toon is 't <nei gegaaa
Op een middag kwam Mina vader van den Winkel
halea Vlet vaalbleek gezicht. fladderende haren.
Waanzinnig schitter onde oogen.
Thuis was de po'Uto.
En een rechercheur kwam hem al tegemoet Het
pakket van Stam w„a gevonden.
Dries werd ln voorarrest genomen.
„Neen, vriend", ^ei de commissaris, wien hij z'n
onschuld bezwoer. „al is 't laug geleden, toch
onthoudt de justitie alles. Wij hadden al eenigen tijd
jou en dien Stam in «Ie gaten. Dat dacht je niet hé?....
Jelui zijn oude kennissen. Hier heb ik een paar aan-
teekeningen. 't Is niet van vandaag of gisteren. Luis
te rmaar eens even."
Commissaris sloeg een paar folio-bladen om. En be
gon te lezen. Maar de wachthoudende agent zei iets.
De oude Dries was. in zwijm gevallen. De agent had
hem nog juist bijtijds gegrepen. Op een bankje gelegd. Het
grauwe gelaat scheen levenloos. En de witte haren krin
gelden over de veretarde oogea
„Zoo, is 't mis met hem?" zei commissaris,
„nu óreng hem dan qjpeur naar achteren en zie
hem bij te brengen. Don maar de volgende zaak,
Jespers. Deze man dan maar tot morgenochtend Hij
heèft den tijd," voegde commissaris erbij met een
lachje.
„Ditmaal komt-ie er zeker niet zoo makkelijk af
als indertijd waar u van vertelde straks?" zei, de
agent, met een collega de bewustelooze wegdragende
„Als je 't maar weet," zei de Commissaris Er sterk
toe neigend om te gelooven. dat die flauw-vallerij van
ouden Dries een zooveelste „kunstje" was van den
uitgeslapen boet...
MAITRE CORBEAU.
„donderbui" op til was
Zwijgend zette het meisje het eten op
telkens een punt van haar schort naar <ievoogen bren
gen. Want zij voelde, «lat er slechte dingen óp komst
waren. Met ontdaan, wit gelaat zat vader in z'n arm-
stoeltje. En wanneer ze een enkel woord zei. dan
antwoordde hij niet. Zijn gedachten dwaalden weg
naar ver-afliggende dagen.
Toen,is. op een middag Stam vader tegemoet
gekomen. 't Was een regendag en 't stroomde, langs
Dries z'n werkpak.
Maar Stam zei, dat-ie hem moest spreken.
't Kon geen uitstel lijden. Hij troonde Dries mee'
naar een kroegje. Voor het eerst zat Mina vader vruch
teloos met het eten te wachten De twee mannen din
gen zitten in een stil, afgezonderd hoekje van don
herberg.
En Stam vertelde
Plotseling beukte de vuist van ouden Dries op het
Nooit!" riep hij, „nooit van z'n leven
Maar Stam bleef dood-bedaard. Wond zich geen se
conde op. Had niet andere verwacht.
Praatte door.- Wie in het kroegje nu zaten, mochten
voor zijn part alles hooren. Van de „prinserij",
dat wist hij secuur, was er geen sterveling.
Vond Dries 't beter, dat Piet en Mientje alles
haarfijn met alle bijzonderheden te weien kwam van
vóór dertig jaar?Hij wist toch wel. wat de
oude patroon stil had gehouden. Zoodat niemand op
den winkel er ooit iets van gehoord... Dan zouden
ze nu eens te weten komen r z'n eigen kinderen
evengoed als de jonge kameraden, die nu opzagen
tegen hem wat voor „fijne beschuit" diezelfde
Dries van Galen was..„
Arme. zwakke Dries zat te sidderen van woede en
wanhoop. Maar Stam rookte rustig Z'n pijpje Hij wist:
«ie ander spartelde vruchteloos tegen. Hij had hem
in 't net.
En een dag of wat later kwam heel laat in den
avond Stam aan 't huisje, waar Dries woonde.
Hij schelde niet, maar tikte eventjes aan 'n ruit.
Werd binnengelaten.
Dries had gezotgd. dat er niemand thuis was.
HIJ liet Stam in een kist iets wegstoppen. Een vrij
groot pak. 't Werd heel secuur weggeborgen.
En men zorgde voor een plekje, waar diezelfde week
nog iets'kon worden „bewaard'
Blizzard's kantoor, dat 'de bakermat van vele onder
nemingen was, werd een soort afrekenbuis van oneenig-
heden van de East Side. Gedurende eenige uren van
den dag zat Blizzard daar gis een rechter, luisterendfe
naar persoonlijke zaken, sympathiseerende, beknorren
de, overhalende en zelts wel oens treiterende, hg gaf
raad, gaf geld, vond werk bracht verzoeningen teweeg
en bracht honderden verdwaalde voeten 'terug op het
rechte, nauwe pad. Hij preekte giet zeer veel welspre
kendheid het evangelie van het gezond verstand. Voor
ieder kritiek oogenblik in een menschenleven scheen
hij lach een overeenkomstig geval te herinneren. En
zijn kennis van misdaden en zijn begrijpen van den
gedachtengang van menschen met misdadige gedachten,
scheen diegenen die tot hem kwamen, wonderbaarlijk
toe. Bovendien was het gemakkelijk hem de waarheid
te vertellen, want er bestonden maar weinig slechte
«iaden, die hij zelf ook niet had misdreven. Het valt
gemakkelijke rdiefstal aan een dief te bekennen dan
aan een eerbiedwaanlig man en «te raadgeving lmn
toch even goed zijn.
Zijn energie en werkzaamheid waren eindeloos. „Het
is even moeilijk," zei hij tegen Rose, „om goed te
doen in «ie wereld als kwaacL Mijn manier van doen
is niet veranderd, alleen maar mijn voorwaarden en idea
len. Je mo«jt het vertrouwen van de menschen. waarvoor
ie werkt, winnen en om dat te winnen moet je hen beter
kennen dan zij zichzelf kennen. 'De wetenschap «lat een
man een moordenaar is, geeft je macht over aiep man.
De wetenschap, dat een andere man een mooie daad
heeft verricht geeft je invloed over hem. Echte mannen
schamen zich over twee dingen, die van hen worden
uitgevonden, «te slechte <te<fen, die zij in het geheim
Seigen en «ie goede <te«ien, «lie zij ln stilte volvoeren.
annon «lie goed doen, terwille van «te publieke opi
nie, zijn geen ware mannes»."
Ik weet wie een ware man is," zei Rose.
Hij keek haar aan met teederheid en met vermaak.
„Rose". zei hjj, „er is iets «iat ik graag zou willen
weten."
„Wat dan?"
„Zal je me eerlijk antwoorden?"
Zij knikte.
„Nou «ten, "hou je nu evenveel van me als toen
Openbare vergadering van den Raad der gemeente
Petten, gehouden op Dinsdag 13 Nov. des avonds 7
uur. Voorzitter de heer H. S. Eriks, Burgemeester.
Aanwezig allen.
De voorzitter opent, de vergadering met een woord
van welkom en leest de notulen van de vorige ver
gadering, welke onveranderd worden vastgésteld.
In de .vorige vergadering is besloten een waterbak
te plaatsen ia het aorp. De voorzitter deelt mee., dat
hij aan Roozing een «opgaaf gevraagd heeft. De teeke-
ning komt ter tafeL De kosten worden geraamd op
f 8o a 90. B. en W. stellen voor, dit plan uit te voeren.
De heer. Blom vindt de kosten enz. hoog. maar hij
is er toch voor.
De heer Schager zegt, «iat «Ie kosten gedekt kunnen
worden met «ie som, welke andere voor verlichting
noodig is. Dit jaar wordt toch geen straatverlichting
aangebracht
Yoorz.In ieder geval is het noodig dat die bak
er komt.
Met algumeene stemmen wordt besloten, het plan
uit te voeren.
Voorz.Met het oog op den hoogen prijs van de
bouwmaterialen is het noódig. «lat de gemeente-gebou
wen hoogcr verzekerd worden tegen brandschade. Mocht
ons het ongeluk treffen, dat b.v. de school verbrandde,
dan zou dat een leelijke schadepost voor de gemeente
zijn. Daarom hebben B. en W. gedacht, de verzeke-
rirtgssom aanmerkelijk te verhoogen. We stellen voor
«ie school te verh<xjgen van f 13000 op f 20.000, het
schoolmeubitair van f 1300 op f 2300, Raadhuis van
f 2000 op f 41)00, meubilair blijft f 1000, schoolwo-
ning van f 3000 op t 4000. gemeentewoning van f 1000
op f 1500.
De heer Koopman vraagt, of het niet wenschcljjk
zou zijn, nu toen herverzekering noodig om alleen
boven den grond te verzekeren. Wat onder den grond
zit, zooals bakken, putten en kelders, verbrandt niet.
Dat wordt van de verzekeringssom afgetrokken ln geval
van brand
Voorz..: Ik kan er in ieder geval over spreken of
het mogelijk is. Kan de Raad zich daarmee verceni-
gen? Allen voor.
Ingekomen stukken en Mededeelingen. Schrijven van
den luor Pel. waarin hij mededeelt dat hij tot zijn
spjjt moet bedanken voor de benoeming tot Gemeente
secretaris te Petten.
Verzoek van den heer G. de Boer, om hem met in
ging van 1 Januari 1918 eervol ontslag te verleeneu
als onderwijzer aan «te Openb. Lag. School.
De heer Blom vindt het vreem<i, «iat er eene op
roeping geplaatst is voor onderwijzer en onderwijzeres,
vóórdat net ontslag verleend is.
De voorz. licht toe, dat het plaatsen van eene op
roeping een zaak is. die geheel bil B. en W. berust
Om met 1 Januari klaar te zijn, nebben we den tijd
erg noodig en «tearom hebben we de oproeping ge-
geplaatst. Het ontslag wordt eervol verleend.
Van Mej. J. G. C. Kremer, de onderwijzeres, is even
eens een verzoek ingekomen om eervol 'ontslag. Dit
wordt ook eervol verloend_ met Ingang van 1 Januari
1918. Volgt een schrijven van de Gezondheidscommis
sie te Schagen. betreffende de keuring van vlucsch en
viseh. De bedoeling van het schrijven is, dat de Raad
zich in beginsel zal verklaren voor het instellen van
een keuringsdienst voor vleesch en visch. Bijgevoegd
is een verslag van een vergadering van de Gezond
heidscommissie met enkele leden van het Dag Best.
van eenige omliggende gemeenten Op die vergadering
ik je mishandelde en pestte en bedreigde? Of hou je
inecr of minder van me?"
„Net evenveel," z«ri ze, „alleen wa» ik toen aldoor
ongelukkig en nu ben ik altjjd gelukkig."
,7Was je ongelukkig om«iat ik niet vnemtelijk was?"
Zij lachte smadelijk om dat idee.
„Ik was ongelukkig omdat je meer van een ander
hield dan van mjj."
Blizzard keek niet meer vermaakt, maajr de teeder
heid bleef in zijn blik. Eén «ling was hij vast besloten
in zijn .leven te volbrengen en «iat was «san goeie
man voor Rose te zijn. Hij hield veel van haar, en zij
kon hem laten lachen, maa rhet zou toch niet makke
lijk zijn, zoolang het beeld van een ander meisje hem
steeds voor den geest kwam.
HOOFDSTUK LL
Toen Wilmot Allen het huis van Blizzard verliet
ging hij regelrecht naar een barbierswinkel, waar hij
gedurende arte honderd jaar vertoeftte. Ln «iit tijdperk
verloor hij ziin baard en herwon «daardoor zijn zelf
respect Het duurde hon«terd jaren voor hij het Grand
Central Station bereikte en nog eens duizend jaar om
van daar naar Clovelly te komen.
„Ik heb ie telegram ontvangen," zei Barbare.
„Wanneer, vroeg hij verlangend Zij glimlachend.
„O," zei zti„ ongeveer veertien honderd jaar geleden".
„Barbara zei hij, „het is een wonder. Als je der
tien of vijftien hontterd gezegd zou hebben, zou Je aan
het raden geweest zijn, maar veertien honderd is pre
cies het aantal jaren «lat veretreek sinds ik je tele
grafeerde."
„Heb je ontbeten
„Neen," zei Ti ij, „daar had lk geen tijd vor."
Allerlei nonsens pratende slenterden zij door het
welbekende huis. Zij snaren bijna te blij elkaar weer te
zien, want nu was er geen kwestie meer van dat
Barbara nog tot een besluit moest komen Zij had haar
besluit genomen en dit wist Wilmot zonder dat bet
hem werd medegedeeld. Maar wanneer was die ver
andering over haar gekomen? «iie verandering die haar
gevoel voor Wilmot «leed verschillen van alle gevoeleus
voor anderen. Ze wist het niet
