Grift Lomax en zijn daad
Geen beier middel
Dr.Dralle'sBirkenwasser
I. STUURMAN, Kapper-Haarwerker
DONBERDM 6 DECEMBER 1917.
Me Jaarqonn. 6119
Uitgevers: TRAPMAN Co.
Arrondissements Rechtbank
te Alkmaar.
FEUILLETON.
tegen het uitvallen der Haren dan
Zijpe en Hazepolder.
C HAGER
AI
COURANT.
t
AdïBrtciliï- LnüinUiL
Dit blad verschijnt viermaal per week: Dinsdag, Woensdag,
Donderdag en Zaterdag. Bij inzending tot 's morgens 8 ure wor-
eerstuitkomend nummer geplaatst.
SCHAGEN. LAAN D 5. - Int. Teleph. No. 20.
Prijs per 3 maanden f L—per post f 1.20. Losse nummers 5 cent
ADVERTENTIËN van 1 tot 5 regels f055, iedere regel meer 10 cent
(Bewijsno. «inbegrepen). Groote lett worden naar plaatsr. berekend
Zitting van Dinsdag 4 December 1917
Uit voorzorg.
%De eerste zaak heden was die tegen den 62-jarisjen
arbeider Gerrit Bakker, uit Sint Maarten
Gerrit, die nogal van vooruit zorgen blijkt te hou-
den, h«kd reeds op 27 Augustus bezorgdheid dat zijn
voorraadje brandstoffen hem niet zonder kleumen en
kou-lijden door den winter zou helpen. Dis zon hij
op middelen, om tot de noodige aanvulling van dat
onontbeerlijke goedje te komen. Na rijpe overweging
had de vindingrijke Gerrit er wat op bedacht. In
het land van zijn dorpsgenoot de bakker en veehou
der Martinus Louw, wist Gerrit een partij slieten lig
gen en daarvan nam hij wat mee
Maar hij belandde n woor de vierschaar, waar de
heer Officier f 10 of 5 dagen hechtenis tegen hem
euschte.
Maximumprijzen.
Dan volgde .lan Krijnen, een Heldersche groenten
boer, die onlangs al terecht stond wegens het tegen
te hoogen prijs verkoopen van aardappelen aan Maartie
C. J. Staalman, die destijds wegenis ziekte niet als
getuige kon verschijnen. Bij de hernieuwde behandeling
van Jan's zaakje werd thans f 25 of 10 dagen hech
tenis tegen beklaagde gevorderd.
Een Jutterszaakje.
Jello Post, 48 jaar van" afkomst Urker, zooals aan
zijn costuum is te zien, is thans visscher te Den Helder.
Behalve het heerlijke zeebanket, dat de Noordzee op
levert, wordt door Jelle ook nog wel 's wat anders
binnen boord 'gehaald als de gelegenheid zich voordoet.
In de zonnige Junimaand zag sinjeur wat vaten vet
en ook een vat met cacaoboter drijven en pikte dat
zaakje netjes in, toen hij met een paar helpers, P.
Bakker en P. Pasterkamp bezig was de „yischvungst"
uit te oefenen.
De vaten vet gaf hij alle aan, maar slechts een ge
deelte van de opgevischte hoeveelheid cacaoboter werd
door hem aangegeven. De rest verzweeg hij en wist
hij later voor f 40 van de hand te doen.
Maar dat zaakje liep nog leelijk fout voor ons baasje.
En al riep hij nu God daar boven al 'aan, dat hij
eerlijk en oprecht de waarheid sprak, dat hij op zijn
bloote knieen wilde kruipen en zoo al meer, de
Praesus had geen hoogen dunk van zijn waarheids
liefde.
't Zaakje werd een poosje geschorst om de afwezigheid
van geL Bakker, die wat later, bij de hervatting, trou
wens toch nog altijd niet 'verschenen was. De O.y.J.
eisohte ten slotte 14 dagen gevang, tegen Jelle.
Alweer de maximumprijs overschreden.
Willem Velt een „dikke dertiger" van Andijk 'n
soortement makelier of winkelier in grutters- en win
kelwaren had aan 3e tlians wegens ziekte niei ver
schenen Johanna Frederiks havermout verkocht1'tegen
koogeren dan maximumprijs.
Lisch f 50 of 10 dagen hechtenis.
Beleedlglng.
r Hendrik de Bruin, handelsreiziger te Helder, in func
tie bij de firma Witsenburg, had inlandsch meel, tar
webloem, tegen hoogeren prijs dan geoorloofd is ver
kocht aan een haruhoorigeb Texelschen bakker met
name Simon .Timmer. Dat dit niet mocht, kon be-
door
HALLIWELL SUTCLIFF.E.
Voor Nederland bewerkt d. W. J. A. ROLDANUS Jr.
In boekvorm verschenen bij W. DE HAAN,
Utrecht. Ingenaaid f2.90. Gebonden f350.
Het groote verschil tusschen het begin en het einde
*8n 'Zijn verhaal was makkelijk te verklaren. Trots
op het dorpsspook had hem er een welsprekende be
schrijving van doen geven, maar zijn geldelijk belang
bracht hem ertoe, niet te veel hinderpalen op te wer
pen voor een goeden huurder. Want er zou voor hein
°ok wel wat overschieten, als zijn gast Wynyates Hall
ham.
Er volgde een lang stilzwijgen.
_>,U komt zeker uit het Laagland?" vroeg eindelijk
Bonilace.
„Uit het Laagland?" .herhaalde de Vreemdeling.
„Nou ja uit het Zuiden, zooals anderen zeggen."
„Ja, ik kom uit het Zuiden."
„.«Ja. ik meende het uit uw spraak op te maken.
Uoh kent u misschien molenaar Kotherson wel, die
<kh 'molen Hazel üene gekocht heelt."
„Neen. ik ken hem niet."
Den vreemdeling was weer een pieuw licht opge-
jphn. Blijkbaar beschouwden de inwoners van 1 .ig
7a8 zich als één dorp en de rest van Engeland
een ander. Zij verwachten, dat alle menschen uit
H Zuiden elkaar kenden, zooals de herbergier hier
.S Binns of Gabriël Hirst of Dick den schoen-
ppér kende. Zoon afzondering deed den vreemde-
perplex staan.
Weer volgde een stilte.
„Ik bedenk me daar." zeide hij. „dat de rentmees-
?®i die voor Wynyates Hall 'en andere bezittingen
b'er zorgt, morgen hier komt, om de pacht te innen,
"hschien zoudt u met hem tot overeenstemming kun-
komen."
„Dat zou niet onmogelijk zijn. Hoe laat is hij hier
.„Van negen tot zes."
„Prachtig Roep me dan om negen uur en gee l me
t» 611 eieren voor ontbijt Het is nu hoog trjJ om
j8bah siflnttn
overal. Of ik molenaar Rotherson van het
jg^ ken. Ha, haf
mag»1 boven aan de trap blies zyn kaars uit,
voiu deur van zijn kamer stoud open en net
'len ^^jcht, dat op het portaal viel," wees iiein
Moot«ij stak zijn kaars niet meer aan, doch
Onwaar achter zich al en ging naar het raam,
hij u.:- Xn mnnr liad.
«ert
oen
op het moor liad,
tkbeeld gaf van de oneindig-
- -t 1-^nt r
Alleen echt verkrijgbaar bij
SCHAGEN. LAAGZIJUC B 50.
klaagde opmaken uit den nu tegen hem ingestelde^
eisch tot f 50 boete of 10 dagen hechtenis.
Cornelis Veer, een lange dunne schilder uit Hoorn,
is een oude bekende van de justitie. Voor verschil
lende sterke staaltjes heeft hij in den loop zijner 32
levensjaren al zijne opwachting aan de rechtbank mo
gen maken. Nu was het wegens beleediging, dat hij
„de eer" mocht genieten. Kees was niet eens versche
nen; wat niet hinderde: men heeft hem hier al ge
noeg gezien. Kees had in Enkhuizen op 13 Sept.
j.1. een agent van politie beleedigd op de Doelenkade
en den ambtenaar barsch toegevoegdZe moeten jou
in dat kolenschip. zetten leelijke dit en dat. En toen
volgde een serie lieflijkheden, die Veer thans een eisch
bezorgden tot f 15 boete of 10 dagen hechtenis.
Niet verschenen polderjongens.
Petrus van Nijnatten, polderwerker, thans te An
dijk was niet verschenen. De door hem mishandeld»
polderjongen ook niet en een andere polderjonge»^
die ook getuigen moest, was gebleken onvindbaar'
te zijn. Bij zooveel onvolledigheid in de gelederen/
der getuigen meende de officier uitstel te moeten vragen
De zaak werd voor onbepaalden tijd aangehouden
Het ouwe liedje.
Albertus Justinus de Bunje, groentenhandelaar te den
Helder had aldaar op 6 September groote fijne zand
aardappelen verkocht aan Geertje de Waard en Guur-
tje' Govers. Geertje kocht 3 Kg. van die lekkere vruch
ten van den aardbodem, terwijl Guurtje maar ander
half kilo had betrokken Beiden hadden helaas moer
dan maximumprijs moeten betalen.
Dan kregen we Klaas Bak. ook /een Heldersche
aardappelen- en groentenspecialiteit. Hij had opr 5 Sep
tember van 'Comelia de Waard en van Rcnsina Ol-
denkamp ook „efkes" te veel geld ontvangen voor
enkele kilo's zandaardappelen. Ook hier werd f 23
of 10 dagen geëischt
Piet van Doornik, 'n geboren Enkhuizer, wonende te
Helder, had aan 'Janna Luiendijk aldaar op 6 Sept.
ee npaar kilo heerlijke groote fijne zandaardappelen
verkocht Ze wanen de' 10 cents per kilo, die het
slanke vrouwtje er voor heeft betaald, wel waard,
maar je taag eenmaal niet boven den vastgestelde^
pinjs gaan.
Van Doornik kreeg als zijn lotgenooten, ook een
eisch tot f 25 boete of 10 dagen te hooren.
Klaas Harder van den Helder had.och, ook wel
weer „aardappelen" zal'de voortvarende lezer wel uit
roepen, die van die aardappelrochtszaakjes hl lang
zamerhand z'n bekomst krijgt.. Misgeraden i Klaas is
in de „peterolie" ziet ui
J P-idGil
beid dat een ,-IM
- - moor-volk van jongs af aan kent 1
«eu wolk op zijn gelaat, doch daardoor
scheen een blijde verwachting. Als een jongen strekte
de veertigjarige zijn armen uit naar de heide en praatte,
alsof die ooren had om naar hem te luisteren. „Janet
het zal me benieuwen of je hier bent In het hart
van het moor, heb je gezegd, dan moet het bier zijn.
Hjj hidd op, om dan weer in bén kreet van vurige
begeerte ,uit te roeipen: „Janetl"
De vreemdeling vermande zich. Hij lachte bitter,
zooals mannen uoen, die eenmaal die dingen veilig
doorgemaakt hebben en het hard vinden weer terug
te gaan. Dan trok hij zijn schoenen en kleeren uit en
lag wel oen uur tang op zijn rug naar de maan te
staren. ,Eén uur sloeg het van de Marshcoteskeik en
iedere holte in het moor scheen dit geluid op te van
gen jen weer terug te kaatsen, totdat de heide voor
den reeds half sluimerenden inan een ononderbrokein
opeenvolging yan luiende klokken was.
Ga toch slapen, dwaas," mompelde hij soezerig „Die
beroerde klokken rij "klinken zoo geheimzinnig;
liet zal lang duren voor zij voor dat huwelijk luien.
God weeüdat zij het hart uit mijn lichaam genomen
heeft - éen, éen, éen. die vervloekte klokken."
HOOFDSTUK V.
Over peterselie en sterken drank
Den volgenden avond acht uur werd Griff Lomax
verrast door het bezoek van den prediker verrast,
omdat zij pas een paar uur te voren samen een lan
gen rit luidden gemaakt.
Gabriël .deed onhandig-listig, wat hem belachelijk
mhUÉMM
Het wordt nu langzamerhand tijd, dat je een bezoek
aan den molon gaat brengen, vindt je ook niet?" zeide
hij, terwijl hij van zijn eenen voet op den anderen staan
..Ik ken ze, Griff. en jij inïet Tk vind het vriendschappe-
lijker dat we samen gpan.,"
„Je hebt haar zeker vanmiddag gezien? Gabriël,
jongein je gaat den slechten weg op. Ik lieb nog wat
te werken, kan je niet wachten tot morgen
Lomax was in een plagerige bui en weigerde de
zaken van den prediker ernstig op te vatten
„Ja natuurlijk als jij niet kunt, stamelde Gabrio,
terneergeslagen.
„Hij kan wel. Gabriël; en wat meer is. ik zal zorgen,
dat hij meegaat," zeide Mts. Lomax, die ongemerkt
binnengekomen was.
Grift had haar eenigszins op de hoogte gebracht en
oude vrouw was het volkomen met haar z<
de
zoon
UU UUUA viuuw wao t
eens, „dat dit een 'man van Gabriël zou maxen.
Griff nam zijn moeder in zijn armen »n lichtte
haar op als was zij een baby.
„Wat, durft u mij te dreigen, moedertje? nep hij
woest rondkijkend.
„Griff, je bent nog een échte jongen zet me
weer neer. Het zal mij nooit lukken, je goed te dres-
seeren" voegde zij er bij. „De kan maar niet leeren
boos op je te zijn."
„Eert uw vader en uw moeder", mompelde Gabnëi
Hirst, die zich voor de honderste maal ergerde aan
do manier, waarop Griff met zijn moeder omging,
ik wou dat Grift wat meer eerbied had".
Hij had als tusschenpersooo, in opdracht van da
visschcrsvero niging te Helder, petroleum voor ver
lichting verkocht, ten dienste van visschers. Dus niet
voor huishoudelijk gebruik, voegde beklaagde er triom
fantelijk bij, in deze omstandigheid zeker reeds
zijn redding ziende
Maar o jammer, hem werd beduid dat de wet geen
neergelegd. Dat was al glad
mis. Hij mocht ze immers tegen hoogstens 25 cents
per Liter verkoopen. Hij verkocht de petroleum le
gen 28 cents per Liter. Nog erger taisi
Dirk Doves, de palingkoopman, had er van gehad
om "Ie bezigen op Zijn schip voor verlichting en vbor
seinen om des nachts te varen.
't Was een droevige negotie voor Klaas, die uit
liep op een eisch tot f 5 boete £f 5 dagen hechtenis.
Johanna Zoetelief, huisvrouw T. Th. de Haas te Hel
der volgde nu. Aardappeltjes waren nu weer het boei
end onderwerp van de niet minder boeiende -straf
zaak. Lekkere, kleiaardappelen, echte „Borgers" meSi-
heertje, voor 10 cents per kilo. Een cent te veel per
kilo berekend, geachte juffrouw.... Stel u wel op do
hoogte van dé geldende bepalingen. De eisch tot f 25
of 10 dagen zitten zal daartoe wellicht eene aanspo
ring zijn.
De Schager aardappelen.
Cornelis Hofland, geboren en wonende te Scha!
oud 41 jaar en. van beroep koetsier, had op 19 S
tember jn opdracht van zijn patroon C. de Jong, ver
schillende partijtjes aardappelen vervoerd en wel naar
de respectieve woningen van S. Meij huizen, J. P. de
Graaf, S. Wijn en Alida P. Eikelhof. Deze laatste is
niet als getuige opgetreden en werd begonnen met
Mr. Meijhuizen, 45 jaar, Kantonrechter te Schagen,
die zich herinnerde dat eenige dagen na den loden
heeft getuige gehoord, dat het vervoer verboden was.
De N'ed. Herv. predikant uit Schagen, iDs. J. P.
de Graaff, had 7 H.L. aardappelen a 5 per H.L. ge
kocht,die op 19 September tijdens zijne afwezigheid
werden thuis bezorgd. Later bij thuiskomst zag hij
ze op zolder staan.
Volgt de 58-jarige winkelier S. Wijn, die had f 2.50
betaald voor een halven <nk aardappelen die Hofland
hem 1 ook op 19 -Sept. thuis bezorgde.
En na 15'September was het vervoeren, van tlic
aardappelen verboden. Al de genoemde door Hofland
zoo netjes thuisbezorgde „piepers" werden heel netjes
in beslhg genomen.
En tegen Hofland werd nu f 5 of 2 dagen hechtenis
geëischt
Nog zoo iets.
Jan Keuter, de 51-jarige besteller aan de stooniboot-
dienst te Efikhuizen, had op 22 September 8 zak
aardappelen vervoerd en uitgeladen bij KeindeM Jongs-
ma. Zulks op last van patroon de Bruin.
Politieagent J. v. d. Berg had een en ander gezien,
waargenomen en gerelateerd en de O.v.J. euchte t 5
of 2 dagen hechtenis.
Cornelis Tenzen, koopman te Enkhuizen, had op
4 October aldaar 's morgens óm half 7 al aarda;
Mfct 5 zak, bij oen klant bezorgd. Dat mocht nie
Gerequireerd werd f 10 of 5 dagen hechtenis.
Het eind van }ie<t liedje was natuurlijk, dat Lotmax
met zijn vriend meeging» Over bet keikbof kwamen
zij op het moor. De laatste rtralen van de ondergaan
de zon stierven weg over do heide en l«ts In den
aanblik van dat zoo geliefde land trof een in
wendige snaar ln den prediker
„Het ls mooi en rein", zeldc l ij. „Het is alsof hst
mij zegt mij niet schamen, sis
Dan hield hij op en Orlff vulde den zin aan met
hét korte antwoord: „Dat k&n jü vast gelooven, Hlrst"
Doch toen zij voor de deur van molenaar Rother
son stonden, begon hij wat angstig te worden, en
zijn onrust nam toe, toen het lang duurde voor de
meid open deed. Als hij alleen geweest was, zou hij
omgekeerd en gevlucht kljn.
Nadat Kanoy hen opengedaan en in de huiskamer
gelaten had, waar do molenaar zijn pijp zat te roo-
ken, kon Gabriël geen woorden vindon en moest
Lomax het initiatief nemen. De oude Rotherson
verwelkómdo den vreemdeling hartelijk en zeide, dat
het erg aardig was hem op die manier een bezoek
te brengen.
„Kom", lachte Griff, „afgezien van al het andere,
was ik erg nieuwsgierig den man te zien, die Hazel
Dcne rendabel heeft kunnen maken. Toen ik den
lahtsten keer thuis Was, stond dé oude molen al
jaren onverhuurd en de menschen zeiden, dat de
groote molenaars bij de steden het tegenwoordig op
een heel andere manier deden".
„En oat er geen plaats voor de kleinere was, ze
ker ook,? Ja, dat praatje heb Ik ook gehoord, toen ik
hier begon. Zij hadden ongelijk, Mr. Lomax. Toen ik
voor het eerst den molen hier zag, zeide ik tegen
mezelf, dat iemand, die zooveel kostelijke water
kracht ongebruikt liet, van gebrek verdiende om te
komen. Ik vertrouwde oen beetje op de Voorzienig
heid en veel op mijzelf, en ik kreeg den molen voor
een prikje. Ik zorg nu voor de helft van de streek
hier en hoop de andere helft ojok gauw te krijgen.
De groote steden liggen te ver van Marshcotee on
Lrng Crag en de verspreide hoeven in het moor".
„De Voorzienigheid, Mr. Rotherson begon Ga
briël en hield dan op. Zijn geestelijke argumenten
lieten hem in den steek,-want zijn vleéschelijk oor
had b<?t geruisch van rokken in de gang gehoorda-
„Dat is dus de uitverkorene van Gabriël", dacht
Lomax, toen Greta, met een coquette verlegenheid,
die haar goed stond, binnenkwam.
„Dat is mijn kleine meid, Mr. Lomax", redde de
molenaar en wees met zijn lange pijp naar haar.
Gabriël Hirst zag, dat zij verlegen boog en schuw
naar Griff keek. Een plotselinge angst maakte zich
van hem meester. Tot dat oogenblik had hJJ in zijn
vijend niet een mogelijken mededinger gezien.
Greta voelde zich niet op haar gemak. Onwille
keurig begon zij op de dingen, waarin de twee man
nen verschilden, hun manieren, hun kleeding, hun
wijze van spreken, te letten. Zij werd boos op den
prediker,,dat die vergelijking zich aan haar oj?drong;
nu en dan kreeg zij een kleur voor Gabriël Hirst, ter
wijl zij niet gebloosd had, toen hij haar met haar
kleine bloote voetjes in het water verrast had. Zij
was op den eenigen ledigen stoel, welke toevallig
De zaken tegen Luit do Boer en tegen Andries Visser,
beiden van Urk, werden ingetrokken.
Volgt de achttiende eai laatste zaak, die tegen Tennis
van Daele, 39 jsar, assurandeur, geboren te Zijpe en
wonende te Alkmaar. Die had als vertegeöwoo rdiger!
van een Rotterdamsehe Levensverzekering sociëteit bij
eenvoudige lieden te Egmond a. d Hoef, zooveel kwaad
gezegd van een andere concurreerende maatschappij,
dat er een strafzaak van groeide. Zoo had hij hen
gedrukte mededeelingen in een verzekeringsblad als
lectuur gegeven, waarin die andere Maatschappij, waar
in deze menschen waren verzekerd, ongunstig 'werd
besproken. Zelf had van Daele gezegd, dat het beter
was, zijn geld in Zee te gooien, dan zich hij de be
doelde maatschappij, de ,Jiolland-Amerika'te verze
keren. D» O.v.J. eischic togen van Daele f 50 boete
of 10 dagen hechtenis.
Aj. Dinsdag uitspraken.
Vergadering van Dijkgraaf, Heemraden en Hoofd-in-
anuen van bovengenoemden polder, op Woensdag
December 1917, 's middags half twee. Afwezig de
heer Van der Oord. I
Voorzitter die heer Jb. Bos, dijkgraaf, waarnemend
"Secretaris de heer J. de Moor.
Dijkgraaf opent met een hartelijk welkom de ver
gadering.
Was ingekomen een paar missives van Ged. Staten
waarbjj toestemming werd verleend tot het maken van
een steenen doorgang in jten Zijper Zeedijk en in dett
doorgang bij Petten van een houten hulpkeering.
Van aid. Zijpe van de HolL Mij. van Landbouw
was het verzoek ingekomen om een schapenaiarkt te
mogen houden aan de Dubbele Buurt.
heer Nieuwland juicht het plan zeer toe, maar
vindt het houden van de markt in de Dubbele Buurt
niet het oog op het vervuilen van /den weg en de
bermen ondoenlijk. Spr. zag de markt liever op het
land v«n Bakker.
Vrij algemeen spreekt de vergadering zich in dezen
geest uit, nadat de lieer Brak nog heeft toegelicht
dat de afdeeling dit adres had gezonden om verant
woord te zijn iqmnovei da andere caféhouders, daar
uü maar 'één café-houder zal profitoeren. De heeren
Brak cn Dijkgraaf verklaren zich voor toestemming,
de anderen tegen.
Volgt ontslag secretare, den heer J. v. Loverink,
Voorzitter deelt mee, dat Van Leverink door het Dj
Bestuur is geschorst om redenen algemeen bekea
Ontslaan ia aan hoofdingelanden.
De heer Brak informeert of thans het ontslag reeds
kan worden gegeven, of onderzocht is, of daarvoor
voldoende redenen bestaan
De heer Nieuwland is van oordeel, dat het ontslag
kan worden gegeven onder goedkeuring van Ged.
Staten. f
Met algemeene stemmen wordt de heer Van Leve
rink ontsli-en.
Was ingekomen een brief van den metselaar J. Bes
met verzoek om terug te komon op hei genomen bo-
bij dien van Griff stond, gaan zitten; Hlrot zat aan
den anderen kant van de tuuncr bij den molenaar
au trachtte te praten, oudortuaschen luisterend naar
dealen van het gesprek, dal 'de twee andaren voer
den.
„En hoé bevalt onze woeste streek u?" vroeg Griff
om oen gesprak aar. te knoopen.
Gabriël was .midden in een debat met den ouden
Rotherson, maar hield op, om Greta's antwoord te
hooren; zij keek naar don prediker en zag, dat hij
luisteide.
„ileel goed", zeide zij. „Maar demenachen zijn net
als het land wat te woest, vindt u ook nieit?"
De prediker draalde op zijn stoel heen en weer;
het was de natuurlijke coquertterle van een meisje,
maar het trof hem diep ln zijn hart. En de twee aan
de andore zijde van don haard bleven doorpraten; en
Greta liet geen gelegenheid om een «teek te geven
voorbijgaan, daar zij heel goed begreep, dat Gabriël
alles wat zij zoide, hooren zon. Lomax, die aan Hlrst's
gezicht zag, hoe al die dingen hem hinderden,
trachtte het gesprek een andere wending te geven,
maar waar zij ook over spraken, Greta wist steeds
weer een steek onder water te geven.
„Greta, je mocht ons wel eens wat Inschenken",
zeide de molenaar eindelijk. „Rooken ls een droog
werk, wanneer er niet een druppeltje whisky bij
komt. U drinkt zeker nu en dan wel een grogje,
Mr. Lomax."
„Ja zeker".
„Dat vermoedde ik wel".
Toen de whisky met ijskoud water uit de .pomp
was binnengebracht, maakte Lomax een paar grog-
jes gereed, van welke gelegenheid Gabriël profi
teerde om naast het meisje te gaan zitten.
„Ik was Zondagavond in de kapel", begon zij.
„Dat heb- ik gezien. En vondt u vondt u
„Uw preek nog al goed?" vulde zij aan. „Ik geloof
het wel, maar ik was teleurgesteld. U hebt zoo
den naam van wild en woest te zijn en ik had
u graag eens op dreef gehoord".
De molenaar hoorde wat zij zeide.
„Greta, je moet niet alles wat je voor den mond
komt, zoo maar zeggen. Het staat niet netjes om
op een door-de-weekschen dag iemand te kapittelen
over het werk, dat hij 's Zondags doet".
„Maar Mr. Ilirst kapittelt door de week de men
schen over dimden, die zij 'a Zondags niet doen. Loon
tje komt om zijn boontje." f
,..God weet dat ik dal om hun bestwil doe" fluis
terde Gabriël, maar zoo acht, dat Greta alleen het
hooren kan.
Zij keek ham aan en liet haar spot varen. Een zach
tere glans kwam in haar grijze oogen. Dan wierp rij
een blik naar de andere zyde van den haard en zag
hoe huiselijk en gezellig de twee mannen daar zaten
met hun pijpen en hun glazen; en weer dwaalden haar
blikken terug naar den prediker in zijn slecht-cesnoden
Leederen,zonder pijp of whisky, rijn handen op run
knieën. „Als hij maar niet zoon vrouw w-as" mom-
pelde aj, stond dan qp en wenschte allen goeden
Wordt vervolgd.