Ingezonden Stukken.
Tweede Kamer.
Binnenlandsch Nieuws.
bcSfheer £*±2?%
r -1.«. h. «4»jsle
srtirLrs
fturWfiSA ff SSJE
r—
I
M. de Red.,
Ondergeteekende vraagt beleefd nog een plaatsje
ln uw courant.
Mijnheer De Vriea,
Als antwoord op uw schrijven ln de Schager
Courant van Woensdag J.L diene het volgende om
u te laten zien hoe onwaar ik Ij en:
i oen dozen herfst een tjalk mat turf aan de Stolpo
log, is u bij mij gekomen en heeft u mij govraagd
of ik ook nog turf hebben moest, ik heb toen gezegd,
als dat soms die distributio is die 0 weken in Alk
maar heelt gelegen, moet ik zo niet bobben, want
do onkosten zullen dan verbazend hoog zijn. U
heelt toen gezegd, dat het geen distributieturf wtas,
doch dat u deze turf overgenomen had en dat do
prijs hoogstens ongeveer f 14.per duizend zou zijn
en toen heb ik er in toegestemd om bij mij te
lossen.
Dlt nu was een onwaarheid van u, want eenigen
tijd later kreeg ik de rekening van de brandstol-
funcoimnissio en daaruit bleek, dat de prijs f 17.50
per 1000 was. Tevens kwam ik te wetén, dat aan do
brandstollenhaudelaars voor diozellde turf f 15 in
rekening werd gebracht. Toen ben ik om inlichtin
gen geweest bij den Burgemeostór, voorzitter dar
ürumistolfencommissle, dio mij mcèdeeldo dat de
bakkers die 12.50 meer moesten betalen omdat de
tusschonhandel m©t name Abr. do Vriea niet
uitgesloten mocht worden.
Uok heb ik er nuar gevraagd aan den heer G.
v. d.' Sluis, lid der Brandstolfencommissio en deze
deoldo mij hetzelfde mode.
Mijnheer De Vries, u ziet dus wel, dat ik niet op
losse praatjes ben afgegaan, 't Is mij lntusschen nog
een raadsel, waarom de bakkers dien tusschonhandel
moeten betalen en brandstoffenhandelaars niet. Wij
betalen f 1.75 per 100 stuks en ontvangen daarvoor
terug 70 cis., berekend naar den broodprijs, die is
vastgesteld, toen dit soort turf f 7 per duizend was en
een brandstoffenhandeiaar betaalt f 1.50 en heeft
f 1.85 terug ontvangen.
U, mijnheer de Redacteur, dank ik voor de mij
verleende plaatsruimte.
D. NAP.
Schagerbrug, Februari 1918.
Don Haag, 14 Febr.
Het „raadsel" is dan. opgelost. Minister Gort v. d.
Linden heeft het amendement-Ketelaar niet onaan
nemelijk verklaard. Wél'.zei Z.Exc. dat hij dit amende
ment op art. 1 vanhet ontwerp tot verhooging der
ondtTwijzersjaarwedden de Kamer „ten sterkste ont
raadt"; ook, dat hij do aanneming ervan „in hooge
inato zou betreuren'Maar het „onaannemelijk" wilue
de minister niet op zich nemen, om te verhoeden, dat
de onderwijzers ten slotte, door verwerping of intrek
king van het ontwerp, niets zouden krijgen.
„Ze durven nietl" riep majoor Van Twist Daarbij
doelend op dé Linksche gelederen.
ln do llechtselie was de ontstemming tegen den mi
nister zeer groot Want wél iiad mr. u v. d. L.
liet vernietigende „onaannemelijk" uitgesproken over het
door den lieer v. d. Molen ingediende amendement
Wijl dit te zware lasten op de schatkist zou leggen;
„zeer aanzienlijk meer" zou eischcn dan de drie mii-
üoen, die de Regeering ais het uiterste in deze had
gesteld.
in de Rechtseho gelederen was gelijk gezegd
de ontstemming zeer groot De heer Kooien zei, dat
de jRegeoring niet uit den weg had moeten gaan voor
methode-Ketelaar, die feitelijk het initiatief-ontwerp doet
herleven behoudens dan, dat nu de onderwijzers zeiven
steeds de f 100 verhooging zullen kunnen inensseo-
i\m on de school- of gemeentebesturen zo niet in kas
kunnen houden. De heer v. d. Molen was zeer ver
bolgen over dat afwijzen van „de bescheiden poging",
door hem beproefd om de onderwijzers te baten. Hij
riep uit, dat de verklaring des ministers „er niet toe
zal bijdragen om den naam dezer Regeoring in de
geschiedenis van ons onderwijs te verhoogen". Dr. Beu-
inar zei, in warme gemoedsstemming, dat het amende
ment-Ketelaar een „verkiiezings-manoeuvre" is. En dat
do komende verkiezingen nu „Ln het teoken vair den
schoolstrijd" zullen staan. De Linksche hcercn/— al
dus de anti-revolutionair uit "Kampen hebben 't
gewild...
Baron Van Wijnbergen waarschuwde de Regocring j
dat zij „hoog spél waagt". Duizenden teleurstelt om
Links te .gerieven.
De hoer (jerhard vertolkte zijn leedwezen, dat bij
deze discussiën het „geld-argüment" overhcorschend
was; dat het amend-v. d. Molen louter vanwege het
duur-zijn werd afgewezen.
Kortom. 't was voor den armen minister, die 't i
nu ook bij Rechts verkorven heeft, oen aLler onge-
noigelijkst uurtje. De hoop is waar aanneming van
van ijzer tegen ijzer tot hen door. Het geratel ging
over ln een aanhoudond, rhythmlsch gedreun. Ga-,
briël dacht aan Onzienlijke Machten, maar Gfeta
had tranen van blijdschap kunnen huilen, dat deze
interruptie wat .af leiding gaf.
„Het mol en wiel is losgeraakt; we moeten gaan
kijken", zeide ze.
Het was een typisch Ingericht, oud gebouw. De
molen was van het huis gescheiden door een stukje
moestuin, maar 'een houten bruggetje liep van het
bovengedeelte van den molen naar de slaapkamer
van den molenaar; dit bruggetje dateerde nog uit
den tijd, dat het grootste gedeelte van het huis zelf
'als schuur gebruikt werd, en de oude Rotherson ge-
bruikto het nog wel eens, als hij er zin in had. Greta
nam den bovenweg, want hoewel Nancy een goede
slaapster was, waagde haar meesteres het toch lie
ver niet de grendels der zware keukendeur weg te
sclyjivon; zij en Gabriëi hadden er niet graag oen
dorde bij.
Zij gingen het wiegelende bruggetje over; de pre
diker zwijgend. Greta vroplijk babbelend en zenuw
achtig verlangend oen oogenblik niet aan de ramp
to denken. Gabriëi verslond haar met zijn oogen; hij
was wanhopig, dat de schaduw van een vertrek
stond tusschen hen en dat kortstondige geluk van
even te voren.
„De sluisdeuren moeten bezweken zijn", zeide Gre
ta. „Nog niet zoo heel lang geleden zei vader, dat ze
te oud1 werden om nog veel diensten te bewijzen,
maar hij dacht, dat zij het nog wel wat langer zou
den uithouden".
„Er was veel water in de beek, toen ik vannacht
naar de Dene kwam", antwoordde de prediker.
„Ja, dat moet het zijn. Weet je iets van de in
richting, Gabriëi? We kunnen het rad niet stilzot-
ten. Wat zal er gebeuren, als we het den heelen
nacht laten draaien".
Zij stonden nu vlak bij een paar molensteenen. Ga
briëi liet zijn oogen gaan over de „Bchoen" die de
•teenna voedde.
„Wat van do Inrichting weten?" herhaalde htj
onwillekeurig. „Ja, ik weot er wel het een en ander
van. Je vndor heeft het me eens op oen middag
uitgelogd."
litj durfde Grota niet langer aankijken, maar
hield zijn oogen gevoetigd op het graan, zooals de
trechter hot uitsproiddo op den pchoon en de schoen
woor op den stoon. I)o voorraad graan raakte op;
oen vreemd schurend geluid kwam van boneden,
ïLrMi bovonsteen niots beters te doen had dan te
wrijven tegen zijn buurman,
Plotseling herinnerde Gabriëi zich wat de mole
naar hom verteld had over het gevaar, om de stee-
nen zonder graan te laten. Hij vloog do ladder op en
over den plankenvloer naar de plek, wanr de drijf
riem yroolijk ronddraaide. Hij nam een stok, die
dicht bij de hnnd lag, en schoof den riem van een
dor katrollen, waarop die rustte- do riem hing slap
het amend.-Kelelaar vaststaat hu gevestigd op het
nieuwe airt. 2 door de h.h. v. d. Mölen c.s. voorgesteld,
na goedkeuring van dat amendement. Dat de minister
dat bedrag boven de 3 millioen cok zal afwijzen, schijnt
niet /eker to zijn. En aldus kon toch nog oen sooirt
van compromis gevonden worden
De minister heeft nog deze wijziging in het ont
werp gebracht, dat hij art 3 eene alinea is .gevoegd
bepalend dat de jaarwedden van het onderwijzend per
soneel bij de openbare soholen vóór 1 Januari 1919
door de gemeenteraden nader moeten worden geregeld.
De vraag, hoe Z.Exc. staat tegenover s hoeren v. d.
Molen's nieuw art. 2 is nu bij dit ontwerp, waarover
u.s. Dinsdag gestemd zal worden. de eenige vraag, die
nog mot spanning wordt verbeid.
De ontwerpen duurtetoeslag voor de verschillende
hoofdstukken der Staatsbegrooting, het Stiatsmun(be
drijf, Weduwen- on "Wcczenfands voor burgerlijke amb
tenaren; Posterijen, Telegrafie en Telefonie; Staatsvis-
schors-havenbedrijf en Staatsbedrijf der Artillerie-in»
richtingen zijn met algemceno stemmen aangenomen.
Evenals de motie-Kotelaar strekkend om dien duurte
toeslag ook voor door tiet Rijk gopërisionneorden en
op wachtgeld gesteldcn te doen golden. Ditmaal was
minister Treub tegemoetkomend voor het streven van
den hoer Ketelaar, 't Was slechts do vraag, hoe men
handelen zou ten opzichte van hen, die uit fondsen
gepensipnneerd worden. De hoer Ketelaar gaf toe, 'dal
waar overschotten der fondsen zijn, de Staat niet ook
nog mef toeslag behoeft te komen. Het slot was, dat
do Regeering hier geheel de vrije hand werd gela
ten. En aldus behaalde de hoer Ketelaar thans zijn
succes, dat voor velen in den lande, die 't goed kun
nen gebruiken, in deze dagen dit RijksUjcslagje
cm zeer aangename lijding, vaak in drukkende zorgen
wat verlichting brengend, zal beteekenen.
Thans zitten *ij. in de Indische Begrooting voor
1918. Ook nu opende de.heer Yzerman i^e Algemeene
Beschouwingen, waarin hij verschillende punten, in de
schriftelijke gedachtenwisseling genoemd, aanroerde. En
er o.a. op wees, dat het ontweip-Bestuurshervorming.
waarvan deze afgevaardigde met reden vreest, dat t
niet meer in deze legislatieve periode aan de orde zal
komen, niet op de lange baan moge worden geschoven.
De heer Van Kol had de voldoening, dat rijn mo
tie betreffende alcohol-verbod in Indië tegelijk met
deze Begrooting zal worden behandeld De Kamer be
sloot daartoe met 41 tegen 12 stemman, ofschoon mi
nister Pleyte de adviezen van Gouv.-Generaal en Volks
raad in deze nog niet heeft ontvangen. Welk practisch
resultaatv men in zulke omstandigheid, van het debat
over de motie verwacht, is ietwat duister....
Mr. ANTONIO.
GEMEENTE WINKEL.
Ingeschreven over de maand Januari 1918.
GeborenCathar-ma dacoba, dochter van Jacob Veen
en Trijntje van der Gragt
Gehuwd: Jan Gonuelis Wit, 23 jaar en Willemina
Zieleinan, 22 jaar.
OverledenLevenloos aangegeven kind van Pieter
Ootjora en .Lousa Koning.
- BREEZAND.
Woensdag 13 Februari trad in de zaal van den
heer G. Borat als spreker op de heer E. J. Leefsma,
van Gouda, inspecteur der N.V. Natuurmcst-maatschappiij
oin de verdachtmakingen van de normaalmest üoor
Heeren landbouwlecraara enz., in het openbaar ie weer
leggen. We kregen nu een massa uitlrcks&s ie iiooren
uit landbouwbladen, die fel tegen de normaalmest hau-
den geageerd en ze verklaard hadden voor nagenoeg
waardeloos, afgewisseld met de verkwikkelijke corres
pondentie. door den uitvinder der normaalmest, den
hoer J. Bezemer, gevoerd met eenige zijner tegenstan
ders. Daarna vernamen we iets over de notmaulmest
zelf. De heer Bezemer, do uitvinder, was na 20 jaren
van, studie en onderzoek tot de overtuiging gekomen,
dal de wetenschap met betrekking tot de kennis der
bodemstructuur, bemesting enz., ongeveer een kwart
eeuw ten achter was. Men had dan ook rijn procédé
onderzocht op kali stikstof en kxsforzuur. Hiervan bevat
de normaalmest echter nog minder da'n 1 pet. en aizoo
werd ze als minderwaardig gesignaüsoerd en van toen
af begon de lastercampagne.
De normaalmest bestaal echter uit rivierslib, kalk-
mergel, roet, bloed, beet en compost, doch daaraan
is, zegt spreker, door den heer Bezemer een bacterie
toegevoegd, welke inzonderheid aan de normaalmest
haar groote vruchlbaarmakende kracht verleent. Tegen
over mislukte resultaten, die bij elke bemestingswiize voor
komen, noemt spreker namen van personen, die zeer
goede resultaten hebben gekregen. Laat men slechts
proeven nemen en men zal van tegenstander tot voor
stander bekeerd worden. Te Wageningen echter heeft
men slechts proef genomen over maar één enkel jaar,
terwijl oen goede proef minstens over vijf jaar zou
moeten loopen. De theoretici wilden echter geen prov
en het molenrad mocht nu, wat hem betrof, draaien
z&o hard als het zelf wilde. Het zweet stroomde van
zijn gezicht, toen hij weer Dij Greta kwam.
„Wat is er? Wat ben je wezen doen?" vroeg zij.
„Ik heb den riem er af geschoven. Als wij die'
steenen nog langer hadden laten schuren, dan zou
den zij alles in de lucht hebiwn doen vliegen".
„Den molen in de lucht hebben doen vliegen?
Maar hoe?"
„Zij zouden dan zoo worm geloopen zijn, dat zij het
sto fertusschen vuur zouden hebben doen vatten
en dat zou voor allen in het huis den dood betee-
kend hebben, Greta".
Greta, in wie een nieuwe hóóp begon op te flik
keren, bleef met liaax voorhoofd tegen het koude
raam geleund staan. Dan begon het denkbeeld een
vorm aan te nemen, met iets moederlijk-bescher
mende over zich wendde zij zich tol den prediker.
„Gabriëi, 'al heb jo iemand gedo al is or ie
mand in den poel bij de groeve gevallen, je hebt
toch' vanavond ook tweo levens gered? Als jij niet
gekomen was, zou ik het gevaar nooit geweten
hebben, en Gabriëi, beteekent het niet iets mijn
leven gered te hebben?"
Een oogenblik klemde de prediker zich aan dien
schoonschijnenden troost vast. Hij had twee levens
gered tegen één verloren doen gaan zou de Al
machtige dat niet een goeden ruil vinden? Maar
dan verloor hij weer allo hoop.
„Er is slechts één verzoening en boetedoening mo
gelijk. Kom mee, Greta, en ga naar bed", zeide hij
norsch.
Toen zij de brug weer overgingen, keek Gabriëi
werktuigelijk naar bet schuimende water aan zijn
linkerhand. Rij huiverde, toen hij er naar keek; zijn
gedachten vlogen terug naar dat andere water, waar
in zijn vriend lag. Het gesnor van het molenrad leek
vroolijk in tegenstolling met de stilte der groeve.
Zij gingen de deur door, die toegang gaf tot de
slaapkamer van den molenaar. Greta zette de kaars
op de waschtafel.
o "w0,^ vaü mo ^8- Wat 1)011 'J® van P'^n te doen.
Gabrlol?
„Maak Jo daar maar niet ongerust over, kind!"
Zij word bang bij hot zien van zijn wild uiter
lijk; zij vreesde, dat hij zichzelf to kort zou doen als
hij alleon was. En allos om zich heen vergotend
hiold zij haar urnion voor hom open en zeide zacht'
„Gabriëi blijf bij me. Ik kon jo niet laten gaan"'
Op haar wangen was, nog voor zij de woorden
uitgesproken had, oen dlopo blos van schaamte ge
komen; maar wat kwam dat er op aan, als zij
Gabriëi maar tegenhouden kon? Zoo lang had zij op
hem gewacht; moest zij hem, nu zij hem eindolt'k
bozat, dadelijk weer verliezen?
Alle hartstocht, die in den prediker was en
dio trilde tot in zijn ivingertoppen verbrak nu
zijn banden. Hij beefde van het hoofd tot de voe
ten; die zachte armen schenen hem alle kracht tot
ven hemen ton aan de ervaring van llTe^nntn
cn verdachtmaking, helrij uit concurrentie of eigen
wir»*]"* Kb* landbouwondei-wijzer on sto^ aJs
£-1] man icg^Tover rijn leerlingen, van e^nbela.^
2 opzichte van het al of niet aanraden <Wt«r be
paalde kunstmeststof was bij hem t ten
veroordeelde hij op zijn cursus de normaa mest ten
sterkste. Hij deed dit echter op grond van hetgeen
hem zelf geloerd was on wanneer spreke
andere inzichten wist to brengen cn hem_ (^eZL.nu.r
tuiging vermocht te schenken, dat de
werkelijk de wetenschap een kwarteeuw
«abracht. dan zou hij even gaarne zich in anucrein
goest tegenover rijn leerlingen uitonSprekwhadiuJi
échter dat inzicht niet kunnen geven, doch ïntegoa
deel ten duidelijkste doen blijken, dat hy zelf met
het minsteverstand' had van de naken wa®"v«r hij
nriatta Zijn. rede was geweest een doorloopende ver
§achtmaking (iets wat hij "juist in anderen zoo laakte)
Ln wal nu de resultaten der normaalmest betrof, had
dachünaking (iets wat hij 'juist in
deren maar hrel weinig; precies als
Duien I Zoolang -de heer Bezemer dus zelf in gcüreK
Eleef de wereld te doen wetoii, welk groot licht vm
hem op wetenschappelijk gebiwiwas
lang voelde de debater zich ^ddijk verplicht,
5mWStal met Pink Pflkn, Klooster
balsem en pillen van Holleway.
NIEUWE NIEDORP.
Het fanfaregezelscbap alhier, zal op Zondagavond
3 Maart in lokaal Kooiman alhier uitvoering geven.
RUNDVLEESCH. i
Ilct bureau voor mededeelingon inzake da voedsel
voorziening meldt:
Gelijk men weet, is in het begin van den wmter van
die aanvankelijk beoogde vleeschdistribuUe afgezien,
oo aandrang van de gemeentebesturen, die van mee
ning waren dat er- voldoende goedkoop rundvloesch
te krijgen was, en daarom opzagen tegen de groote be
dragen, die met een dergelijke distributie gemoeid
zouden rijn, zoowel voor het Rijk als voor de gemeen
ten. Geruimen tijd bleven inderdaad de vloeschprijzen
vrij laag, maar gaandeweg is ean steeds toenemende
stijging in do voeprijzen ingetreden, waardoor het
vleosch abnormaal duur werd Ingrijpen van de re-
goering werd dus noodzakelijk en werd dan ook op
0 Februari door den minister van landbouw, nijverheid
en handel toegezegd in zijn antwoord op vragen van
het Kamerlid tien lieer De Jong.
De thans afgekondigde maximumprijzen voor rund
vloesch, die op 20 Februari in werking zullen treden,,
zullen, in samenwerking met de bij de Tweede Kanier
ingediende wet op het slachten, waardoor dit alleen
met miüisterieele toestemming zal mogen geschieden,
er toe leiden, dat althans de meeste gebruikelijke rund-
vlcesehsoorten weldra weer tegen behoorlijke prijzen
te krijgen zullen zijn. Daarnaast kan binnenkort wor
den verwacht, de beschikbaarstelling van de eenheids
worst, waarop van regeeringswege een belangrijke
bijslag zal worden gegeven, zoodat ook de prijs uaar-
van hij de verbruikers geen bezwaar zal ontmoeten.
Wat de thans vastgestelde maximumprijzen betreft,
er moge ook op gewezen worden, dat daarbij voor het
meest gekochte vleesch een zekere 'gelijkmaking van
prijs is gevolgd, n.1. voor al wat is samen te vatten
onder de namen: baklap, riblap, runderlap, gehakt,
klapstuk, runderborst en schenkel. Hoewel er in nor
male omstandigheden een niet onbelangrijk verschil
in prijs bestaat tusschen de verschillende soorten
lappen, heeft men dio nu moeten egalisoeren, omdat
de verbruiker niet altijd het verschil kan zien en
bij uiteenJoopendo prijzen allicht fraude zou voorko
men. De goedkoopere lappen zouden dan wellicht aan
haar bestemming worden onttrokken.
Voor de genoemde soorten, tezamen uitmakend bijna
de helft van hqt slachtgewicht, wordt nu de prijs 65
et. per pond (zonder been, afgehaald in den winkel),
aanzienlijk lager dus dan in den laatsten tijd. Ook
vet wordt belangrijk goedkooper. Daarentegen is de
prils van biefstuk, haas, rib. roastbeef en dergelijke
stukken, schoon eenigszins lager dan thans, toch zóó
gestold, dat do slager dooreengenomen een behoor
lijke winst kan maken, wanneer hij zorgt, en daar
naar wordt, door samenwerking Yeods gestreefd
niet te duur in te koopen. Mocht er gelijk de minis
ter öpt 6 Febr. den hoer De Jong antwoordde door
den thans genomen maatregel te weinig vee voor de
slachtbank worden aangeboden, dan zul tot inbezitne
ming van vee moeten worden overgegaan.
Hot HMd. meldt:
Over de vastgestelde maximumvleeschprijzen heerscht,
in verband met den duren inkoop op de veemarkten,
in slagerskringen groote beroering.
Door het mislukken der slagcrsactie om niet meer te
betalen dau respectievelijk f 1.80, f 1.60 en f 1.4Q der
hunne pnjzen iuet Gemiddeld wordt thans
ffinoïapnSS 125 F"
^lWm^ldeU<Saiide veeprijzen beteekent dit voor
hilXïet f 300 a f 400 vlinderde verkooppry,
wdfdt dan ook in slapralu-.n^n verwachti
dat a.s. Maandag wanneer de
to Amsterdam goliouden vergaderiiig der slagerevereeni-
"ingeai besloten, blijkt a.s. Maandag geen vleesch op
dê nuirkt tegen f 1.25 per Kg. te koop, voor oopig
voor één w'eek hunne zaken to sluiten. Aan div sluiting
zullen alle categoriën uit het sla gors bedrijf deelnemen.
Voorts vernemen ,wo dat de regeer mg, blijven de
boeren onwillig om hun vee togen den bepaalden, pry»
te verkoown, in het- belang van de vlecsehvoorzieuuig
der bevolking kxachtjg zal ingrijpen.
GELD VERDWENEN.
liit een zenduig geld van oen bank inrichting te Rot
terdam bestemd naar Antwerpen, is een bedrag van
156.300 francs verdwenen.
DE SCHULDEN VAN AMSTERDAM.
Uil den stual vuu schulden der gemeente Arasterdam
od 1 Junuari 1918 blijkt, dat die schulden op 1 Ja
nuari 1917 bedroegen f 168.412.200. Afgelost werd
1 4 032.400, en nieuw geleend f 8.000.000, zoodal 1 Ja
nuari 1918 de schulden een totaal bedrag vanl L2.3/U.B0U
hadden.
DE LUXE VAN ONZE BUITENL. ZAKEN.
Uit hel feuilleton van een Hollander ui ivtrograu,
die in de N. ItotL Gt op onderhoudende wijze ver
telt van de bange dagen die hij in vod ca revolutietijd
in de Russische hoofdstad doorbracht
Ook liet Nederlandsche gezantschap is voorzeker voor
onze laudgenooten van goeden wil. Maar je krijgt ckm
indruk, dut liet door <ie Nederlandsche regeeruig
vooral in vergelijking met andere mogendh&ien wel
zuer zuinig wordt bedacht. De gezant zelf, ecu uiterst
wel willend man, kan natuurlijk met iedereen te woord
staan. Daarom wordt je ontvangen bij den kanse
lier, en wei op de innemendste wijze. Maar, speciaal
wanneer je ln gezelschap van een vreemdeling bent, is
het waarlijk om je ais Hollander te schamen, zóó
poover als deze dignitaris guinstadoerd is. Een kicme,
sjofele kamer, waar hij aan een gewoon tafeltje zh
niet eens oen bureau mot als verder meubilair
niets dan een simpel wasehtafeltje. Bij gebrek lui
het noodige personeel, moet do kanselier ut zulte moei
lijke tijden blijkbaar alle loopende zaken alleenaf
doen, waaronder noodzakelijk de hulp lijdt, die ons
gezantschap zeker graag aan de Hollanders zou willen
geven, vooral wanneer je hoort wat andere gezant
schappen voor hun landgenooten vermogen.
ONGEREGELDHEDEN TE HAARLEM.
Uit Huariem wordt aan de Tel. geraasd
Woensdagmiddag had weuerom een optocht van wvrk-
loozen piaais. Eeu stoet van ongeveer 500 mamten en
vrouwen trok de stad door naar de woning van den
burgemeester, jhr. mr. W. B. Sandberg, in het Kenau
park. Daar werd uit baldadigheid togen de deur van
de woning aangeschopt en aan die bel getrokken Op
dat oogenblik werd de stoel niet door de politie bege
leid. Deze kwam eerst latex toen de optocht verder
was ge rokken en zich naar het Rrinsenho! begaf. Daar
verzamelde zich de menigte voor de zaal, waar (les
middags gemeenteraadszitung was gehouden, in de
mecaing dat de zitting nog voortduurde gaf de «toet
geen gehoor aan de sommaties van den inspecteur
van politie Verschoor, die inet zes agenten aanwezig
was. Toen aan de derde sommatie tot uiteengaan gccu
gevolg was gegeven, trok de politie de sabel om cfc menigte
met gewe.d uiteen te drijveiL» Op dat oogcnbiik vie.en
eenige personen den inspecteur' met messen aan. Twee
agenten wierpen zich voor den inspecteur om hem
te helpen. Een. hunner, dé agent Laduc, kreeg etn
messteek in den hals. Daarop werd de menigte uit
eengedreven. Voor het kantoor van den genieente-ont-
vanger werd de dader van den messteek gearresteerd.
Het was een zekere bewoner van de Brouwersvaart,
Doorree gehcetm. Hij liep bij zmi arrestatie een sabel
houw over het hoofd -op, waardoor hij zoodanig werd
verwond, dat hij naar het Sb Elizabeuisgasthuis moest
worden overgebracht. Bij de arrestatie van B. kreeg
de agent Ten Dam een messteek achter het oor. Daar
op word de menigte verspreid.
Toen de stoet Ey het stadhuis aankwam, zette de
politie den toegang tot het bordes af om te vgprkomen
wat onlangs geschiedde, toen öe leiders van. den op
tocht de wcrkioozcn van de stadhuis trappen toespraken
tegenstand te ontnemen. Met een kreet ging hij naar
haar toe bleef dan weer staan. De geloofsovertui
ging van een geheel leven kon op dit laat9le oogen
blik zoo niet maar terziide gelegd worden, moest
deel nemen aan den strijd; waren zijn konden tegen
God dan zoo gering, dat hij aan hun getal nog één
durfde toevoegen? HIJ kreunde als ln doodsangst. En
over de vuurroods wangen van het meisje stroomden
tranen van radeloosheid. De kaars ging uit, zij ble
ven in het donker.
„Greta", zeide hij eindelijk, „zijn vrouw zal «p
hem wachten". Zijn kalme stem, de alledaagsche
woorden klonken vreemd, na de spanning, die er aan
was voorafgegaan.
„Wie z'n vrouw?" fluisterde zij, bang voor het
antwoord, dat zij toch kende.
„Van Griff. Mijn weg ligt duidelijk voor mij afge
bakend; ik moet 'het haar gaan zeggen".
Hij ging naar de trap; Greta volgde hem.
„Dat zal Je nietl Dat ze^l Jo nietl-Niemand be
hoeft het te weten. Niemand heeft je gezien. En
misschien is hij niet eens dood, Gabriëi. Je bent im
mers gevallen en hebt je bewustzijn verloren, vertel
de je daarnet? Misschien is het alles maar een droom
geweest een soort nachtmerrie en Je zei, dat er
geen lichaam te zien was. We zullen wachten, en
wanneer", zij kroop dicht tegei hem aan en keek
naar hem met haar angstige oogen „wanneer
er een ongeluk gebeurd is, dan moeten we samen
weggaan, jij en ik ik geef er niet zooveel om
lieveling; we zullen dan ergens anders een nieuw
leven beginnen, en In haar eersten wilden anjrst
voor Gabriëi s veiligheid had' zij haar vader vergeten
„Neen Greta. Mijn weg ligt duidelijk voor mij af
gebakend, en Jij kunt er mij niet van afbrengen
gf»4 het aan zijn vrouw vertellen, en dan mijzelf
bij de politie aangeven het is zoo duidelijk als het
maar kan 1
„En ik dan?" gilde het meisje, „Beprijp je dan niet
dat je nu met twee rekening to houden hebt? \W
mijner?* g<Jmo6dOTust moel e«an - maarT
Tranen vulden de oogen van den prediker
„Kind maak hot me niet nog moeilijker Tk v»*.k
geen recht op jouw liefde, en jlf aült bSÏJd rite ï»n
een misdadiger. Laat me gaan"
Zij sloeg haar armen om zijn hals maar hu
te or zich uit los on ging de tran èf maak"
vanaf den molen volgden, niet hem
Joen hij op het moor kwam sdhrikto hu-
hand werd in de zijne gelegd Gretn i„„ hi]- een
„Ga ,g g„ „eg! „I ny» '{J
„Nooit, Gabriëi. Dacht Je dat het zoo makkeluk
was een vrouwenhart te winnen? 'f10**,1*
veilig binnen zou blijven, tÏÏTj ow'Llmtr
ik
in duisternis ging? Als je' naar rijn vrouw moet,
ga ik mee, aan haar de dingen te zeggen, die jij
uit jo verhaal weglaat".
Rij keerde zich om.
„Greta, 'heb ik niet genoeg te dragen? Jou schou
ders zijn nog te jong, kind hun deel te dragen.
Ga terug en vergeet me".
Als eenjg antwoord» nam rij rijn hand en leidde
hem naar Górsthw&ite. HIJ gaf den verderen strijd
op, liet zich gewillig leiden. Samen gingen zij, in
een angst-aanjagende stilte, de wuivende helde over.
Hoewel het reeds laat was, brandde or in den hall
nog licht.
1,6 w&chten. Ik wist wel dat het zoo zijn
?nUi 8t6r<le de Prediker. ,K,an Je tien. Greta, hoe
zij luistort naar den wind opgeschrikt bi] ieder
8el,R<i denkend, dat haar man eindelijk
thuis komt Kan Je haar gezicht zien, wanneer tij de
deur voor ons opent? Kan Je zien hoe zij neervalt,
wanneer ik de waarheid uitschreeuw, zonder haar
eom voor te bereiden uit vrees, dat ik gek' worden
zal, a-ls ik het niet dadelijk doe?"
„stil lieveling, stil!" smeekte Greta.
Ujd,lan» Iw««g hij, dan zeide hij: „U 4» de
vraak, o Heer, U is de wraak, maar laat mij voor
dat korte oogenblik geen lafaard zijn!"
Hard sloeg hij met zijn vuisten op de deur. Van
winnen hoorde hij een mannenstem roepen:
„Uaar Is hijI Ik wist wel, dat hij komen zout" J
Ho prediker viel zwaar tegen den deurpost aan.
Het was Griff's stem van Griff, die ln den pool
van v\ fiins Quarry lag. Maar Greta vatte onmiddel-
'ijk moed'; zij giste do waarheid.
„Jo bent later dan ik gedacht had; kom binnen,
°ufe j°nfren", zeide de gedaante op den drempot-
„Wat, je bent niet alleen! Ben jij het, miss Rother
son?"
Zij ging naar hem toe en legde uit louter dankbaar
heid, dat hij in leven was, haar handen op zijn
schouders.
„Ik he bGabriël er eindelijk'toe gebracht u te
komen zeggen", zij 'hield op en lachte als een
kind „te komen vggen, üat we niet zonder el
kaar kunnon leven".
I>o prodikor voelde langs de deur', tot hij Loniat
vond. Als een blinde betastte hJJ hem overal.
„Griff, 1b het waar, is het waar, kerel?"
Griff greep hem bij rijn handen en trok zijn ar-
men bijna uit het lid.
„Kan een doodo dat zoo?" lachte hij. Dan trok hij
belden naar binnen. Een paar tumblers en flesschen
copac en whisky stonden op tafel. „Zie Je die, Ga
briëi? vroeg hJJ, naar de glazen wijzend. „Ik was er
zoo zeker van dat je komen zou, dat ik ze alvast
maar voor je heb klaar gezet, kijk toch niet zoo
plechtig, kerel! Drink dien cognac uit, dan zal j®
de dingen wel anders gaan inzien".
Wordt vervolgd-
