De dingen om ons heen.
Staatsloterij.
Binnenlandsch Nieuws.
Eerste Kamer.
Tweede Kamer.
se r
a*<T - Wrtt k
odSTiou«u*4
8,1
Velen rullen zich met mij afgevraagd hebben, hoe
het mogelijk U. ondanks de gepubliceerde en niet ge
publiceerde verliezen, vermeerderd met het ernstig te
kort in aanbouw, dat het aantal schepen, dat weke
lijks de Engelsche havens verlaat en daar binnenloopt,
even groot blijft. De Observer merkt echter op, dat
dit auntal oen geheel verkeerde voorstelling van do
zaken geeft. Want het wordt slechts op derende hoogto
gehouden, 'door schepen terug te laten komen uit vet
verwijderde reottn on ze voor de Engelsche kustvaart
to bestemmen, met hot gevolg, dat groote voorraden,
opgestapeld in oudere worolddoukm. vorgoefs wachten
om gehaald te Worden.
En hoe lang zal dit duren 7 Ovor eenigeui tijd zijn
er geen schepen moer die men kan laten konion tin
het publiek zal' tot zijn schrik zien. dal het aantal
dor binnenkomende en uitvarende schepen plotseling
schrikbarend afneemt.
l>o vraag is. of Etigcland verstandig doet. met cij
fers te publiceeren, die, van eun zeker standpunt be
schouw^ misscliieu juist zijn, maar op een vluchtig
lezend publiek oen verkeerden indruk maken zoo
lang de Engelschuian 's morgens aan zijn ontbijt
tafel ziet. dat nog steeds moor dan 2000 schepen elke
week zijn havens verlaten, on daar aankomen, zal mj
zich geen ernstigs zorgen malton over onrustbarmuo
verliescijfers, of oen kolossale vermindering van aan
bouw. Eu hot noodzakelijk gevolg daarvan zal weer
zijn dat do noodigo medewerking niet wordt ver
kregen. om dien aanbouw op het gewenschto pet! te
Ecu ander voorbeeld van dergelijke juiste, maar
misleidende cijfers, wordt aangegeven door den be
kenden Gerard Hennes, die door inij al meermalen
is aangehaald in de Seliager Courant. Eemgon tijd
geleden werd in een Witboek hot nettoverües ui ton
nage opgegeven sinds het begin van don oorlog Na
de straks door. mij vermelde, eveneens Engelsche
cijfers zal men vreemd opzien, en men zat begrijpen
dat menig Emgelsbhmun. die maar vluchtig las, er door
weid gerustgesteld. Immers. ,dit nettoverlies in 3y» jaar
bedroeg 2.ÜJ2.297 ton. Wat niet verzwegen werd, maar
ook niet (duidelijk 'naar voren gebracht is dit. dat het
w o r k e 1 ij k verlies eerst was verminderd, niet al-
loen niet het aantal aangebouwde tonnen dat be
greep ieder maar ook met de meer dan ean mil-
hoon ton inhoud hebbende vijandelijke schepen, inheslag-
gononion in liavens. die bij het bügin van den oorlog
xioutraai waren, voornamelijk in de Vereenigdo Sta
ten en Brazilië. Terecht wijst Hennes er op. dat dit
neel aardig is. maar - dergelijke buitenkansjes heb je
maar oens. zo herliulon zich biet. Als do aanbouw
vau schepen' niet belangrijk omhoog gaat. zegt Ften-
nes. zullen ónze schoepvaartmoeibjkliedcn zoor snel
toenemen.
ver, Wognum. Nedtje Oudejam JM, Beemster, Jb.
Slikker Hoorn, W. Uitgeest, Oosthuizon.
kt September 1918 begmtdc volgende cursus. Zij.
Hin dezen als leerling ol toehoorder wenschen te vol-
^Tden vSu zich reeds nu aan te meld*
bh dm Dlreteteur Dr. Schei], met het oog op de voor-
Jjcreideudo maatregelen en tor bekoining van Inlich-
Ï^Ten odviezefi (Zie ad^rtentie In dit nummer.)
Trekking van Donderdag 25 April,
de Klassu. to Lijst.
11666 f 1000.
11381 f 100.
Prijzen van
198 427 740 796
1506 1580 1909 2076
2742 2780 3121 3135
4161 4765 4865 4984
6524 6613 7183 7379
9014 9107 9354 9613
11699 11800 11812 12278 12840 13145 13405
13953 14033 14553 14857 14937 15037 15411
15730 15762 15935 16440 16536 16746 16870
18335 18380 18925 19170 19318 1Ö389 19408
20014 20112 20-118 20-139 20487 20668 20908
WITTEBROOD.
liet bureau voor mededeelingen inzake de voed
selvoorziening meldt:
Om» wittebrood, dat toch reeds niet bepaald wit
meer was, zal voortaan een wat donkerder, ietwat
bruine kleur hebben. De voorraad aardappelmeel
is ff.1. dermate geslonken, dat het percentage, dat
daarvan werd gebruikt voor de samenstelling van
regoeiingsbioem aanmerkelijk moet worden ver
laagd.
Daarmede zal achter de qualiteit van het brood
niet achteruitgaan. Integendeel. Bevatte de regee-
ringsbioem tot nu toe 60 pet. tarwe- of (en) rogge
bloem, 30 pet. aardappelmeel en 10 pet Amerikaan-
sche bloem, voortaan zal het worden 80 pet. tarwe-
of (en) roggebloem, 10 pet. aardappelmeel en 10 pet
Amerikoansche bloem. Het behoeft geen hetoog, dat
dit brood dus voedzamer zal zijn, daar tarwe- en
roggebloem grooter voedingswaarde bezitten dan
aardappelmeel.
DihKSüOnN
Woensdagavond gaf het kinderzangkoor onder Iet-
ding vau ucn hoer R. v. d. Laan een uitvoering in
de zaq) van den heer D. Bruin.
Gegeven werd: Vacantie. kindercantate door J. Worp
woorden van Dr. Jan te Winkel, een reeds oud, maar
altijd mooi blijvend muziekstuk. Erisch en vroolijk
zet het werk in met „De schooldeur dicht", om ver-
dei- do gekeeie vacantie der jeugd te bezingen, een
zaak die artljd nieuw blijft. Jammer dat bij gebrek aan
voldoende jongens „Paardje spelen' ook door meisjes
moest worden gezongen. Het sprookje (van) Rood
kapje eischt nog al iets van de solo-zangeres. Nu.
zij bracht het er goed af.
„Goeden nacht" aan het slot van 't stuk werd mooi
en hef gezongen Er was trouwens aan 't heele werk
veqj tijd eu moeite, besteed, dat was duidelijk, zoodat
het woord vgn dank! den directeur tioor den heer
Damsté toegeoracht, namens ouden en leerlingen an
door dezen krachtig onderstreept met applaus, wel ver
diend mag hi.etca.
VAKSCHOOL VOOR KAASMAKERS TE HOORN.
De uitslag van het op 2o April ji. gehouden eind
examen is als volgtpain 9 leerlingen werd het diploma
als kaasmaker uitgereikt en aan 5 toehoorders het
•getuigschriftéén leerling en één toehoorder moesten
worden afgewezen. De namen der gesluugdeu zijn:
(alphabotiscn)
LeerlingenW. Bron, De Rijp, K. Dekker, Sint
Maartensbrug. P. van Dijk, Werveishoof, P. de Goede,
Castricum.J. Gorter Gz., De Rijp, C. Jonker, Hem,
H. van Ossenbruggen, Wognum, L. van RilJaer. Ven
huizen, C. Schoen. Julianadorp.
Toehoorders: J.'Bommezij Gz.. Hensbroek, P. Kor-
gestorven vrouw een rustplaats te geven? Het is in ze
ker opzicht wel iets voor u; maar als gij uw oogen
op de levenden wildet slaan, mijnheer Lornnx. pip laats
van op de dooden, dan zou uw moeite beter beloond
worden,"
Griff glimlachte, alsof dit kloeke, volwassen meisje
een mna met een hoogen boezelaar voor was. „Een
belofte is oen belofte, ot ze gedaan is aan een dcxxlo
of aan een levende. Je zult goed voor haar zorgen,
Hostei-?" vervolgde hij. terwijl hij een bük wierp naar
het bed, vanwaar Trask juist opstond om zijn moes
ter te begroeten.
„O ja. ik zal wet voor haar zorgon. Maar ik zie
niet veel heil in deze geschiedenis. Zij is van goede
geboqrte en zij is mooi; en wat heeft zij hier in
Ling Grag Moor te maken?"
„Nu Ling Grag Moor hoeft bijna te veel met haar
gedaan. Er is n dat palonetje daar melk." voegde
Bij er aan toe. „Geef haar daar wat van, als zij wak
kei' wordt"
.Mannen moesten zich niet verbeelden huishoudster
te kunnen spelen." zei zij. „De melk is verkookt an
als de Voorzienigheid en ik er kuet voor had
den gezorgd, zou er een gat in den bodem zijn.'
Zjj 'hield hem de pan voor; op den bodem lag
een opgedroogde korst melkmaar hij scheen zich
de misdaad met org aan te trékken.
•„Nu, er is ginds nog genoeg. Zet die op, en denk
er aan, dat zh God weet sinds hoelang niets hoeft ge
bruikt"
Hij floot zijn hond zacht cn wilde vertrekken, {naar
Hester hield hem nog een oogonblik staande. f
„Wat zal Gabriöl llirst ar wel van zeggen?" vroeg
zij, terwijl zij stevig op den drempel stond cn haar
oogen tegen het zonlicht met twee bruine handen be
schaduwde. „Ik veronderstel, dat hij het Boek zal na
zoeken en opreken over de Bocleerstars waarvan geen
ingetogen meisje inog lczan. En als hij haar gezicht
ziet dan zal hij u oen doodschrik aanjagen met Zwa
vel en Hel."
Hij gaf haar geen antwoord, doch lachte slechts en liep
weg een groote man onder oen groot vorstig uit
spansel over de bevroren heide. De vrouwen ston
den in die dagen even ver van hem af als de sterren
en hij had even weinig gevoel voor het geslacht als
de helde of de mergel of het veen, waarin hij werkte
Zijn voorspelling, dat het zou gaan vliezen, kwani
uit. en reeds nu was de sneeuw hard onder zijn laar
zen. Hij behoefde niet langer lang» de te loopen.
.No.
No.
100
1108
2199
3914
6192
8085
11509
13870
15505
18013
19451
f 45.
826 1026 1296
2210 2299 2104
3191 3615 3785
5309 5359 5435
7541 8183 8547
9968 10106 10532
1358
2162
3833
5754
8670
10772
13853
15459
17436
19423
«om.Se wui!(W «JX»™e«ll!r»n ZuM'
'T«m» Mei «-•. uit-*»
Den Haag, 25 April.
Minister Loudon heeft heden, toen de Begrooting
van Buitenlandeche Zaken aan de orde kwam, in ant
woord op vragen, door den heer Cremer gedaan, ant
woord doen volgen met betrekking tot Nederlands
Internationale positie van het oogenblik. De voorzit
ter vroeg den minister, of deze wellicht voorkeur
gaf aan eene geheime zitting, maar dr. Loudon bleek
aan een korte venklaring' in de openbare vergade
ring voorkeur te schenken. Wat onze verhouding
tot de geassocieerden betreft, was dat antwoord al
leszins bemoedigend. Er zal geen schip naar Ame
rika uitvaren, voordat men aan het Haagsche Plein
da pertinente, schriftelijk^ verzekering heeft, dat
de geassocieerden hunne beloften waarborgen. Van
20 Maart af zal dus op geen Nederlandsch schip,
in Amerikiaansehe havens komend, beslag worden
gelegd. Minister Loudon denkt zich die „ruilbewe-
gdng", welke ons gaandeweg de 100.000 ton graan zal
bezorgen, aldus, dat minstens zes schepen voortdu
rend in de vaart sullen zijn. Van Duitsche zijde
verklaarde Exc. .Loudon zal die vaart niet belem
merd worden. De algemeens overeenkomst, op de
Londenscbe baSis berustend, en oorspronkelijk met
de geassocieerden aangegaan, is dus nu vervallen.
Moor de minister heeft „reden om te verwachten",
dat ook thans de verplichtingen, zooals met betrek
king tot de bunker-kolen, zullen worden nagekomen.
Zekerheid daaromtrent is er natuurlijk niet Wat de
schepen, uit Ned.-lndische havens naar Patria be
treft, mag man overtuigd zijn, dat die na 22 Maart
j.1. niet van de zijde der geassocieerden zullen be
dreigd worden.
Dr. Loudon erkende de vertraging in de onder
handelingen over de hernieuwing der op 31
Maart geëindigde ©economische overeenkomst
met Duitschland. Oorzaak van die vertraging vorm
den de moeilijkheden met de geassocieerden. Maar
thans is ook alles in de puntjes voorbereid. Het „Ab-
kommen" kan worden gereed gemaakt
Ten slotte: de zand- en grintkwestie.
En hier kwam een wél zeer alarmeerend woord
over 's ministers lippen,
„Ik had gehoopt", zei Z.Exc. „dat die kwestie
voor longen tijd van de orde zou zijn. Maar de be
spreking is door de Duitsche - regeering weer her
opend".
En dr. Loudon 'besloot met de woorden: „De kwes
tie lijkt mij zeer ernstig. Meer kan ik er voor
het oogenblik niet van zeggen"..
Dat klinkt nogal ernstig.
Vooral wanneer men in aanmerking neemt, hier
vóór zich te hebben een staatsman, zóó omzichtig,
in de keuze zijner bewoordingen als dr. Loudon
steeds bleek te zijn.
De toestand schijnt dus kritiek.
En ieder van ons'heeft zich in zulke omstandig
heden, te wachten voor overdrijving.
Ln kalmte de komende gebeurtenissen afwachten;
t is hot eenige, ons restend I
Behalve Buitenlandsche Zaken, heeft de K&mer
nog afgedaan de wijziging der wet tot regeling M. 0.
en tot wijziging van de H. O.-wet Ook het ontwerp
Waterweg van Dordrecht naar zee, opheffing van
belemmeringen aan de totstandkoming en üe in
standhouding van electriciteit&warken in den weg
In het zoor korte zittlnkje van heden werd tot op-
hoofdcommies aan do Provinciale Griffie ai
Holland, met 46 van de 74 stommen. „„twern
Minister Treub heeft overwonnen met
tot liet den Staat met 7K mlllioen doen deelnemen
aan hot kapitaal van de N.V. Hóogoven-, !staa
Walswerk. liet ls met 49 tegen 25
nomen. Nadat hef onaannemelijk verklaardenaas
ting-amendement van den heer Albarda was
worpon met 22 tegen 50 stemmen.
A.s. Dinsdag wordt allereerst gestemd over nei
Opcenten-ontwerp Verdedigingsbelastingan. En op
het lijstje" is nog allerlei geplaatst, o.a. hot ontwerp-
Duys botreffendo do Ouderdoms-voorziening en net
voorstol-Do Savornln Lobman betreffende de salaris
sen bij het bijzonder onderwijs. ..mi
Dus: kiem voor nog feilen strijd voordat PIm-
ster een eind zal maken aan het „actief leven van
dit Lagerhuis.
En mits wat God verhoede! niet strijd van
anderen aard, van bloedige soort, ook bij de heetst-
gebakerde politiekertjes de lust tot harrewarren gan-
schelijk do01 "verdwijnen,
Mr. ANTONIO.
maar kon in een rechte lijn over de saaingejaagde
sneeuw gaan, die tien voet hoog in de kloven Lig. zoo
veilig eu zeker, alsof de sneeuw de heirwqg van de
natuur was. Het leek onwaarschijnlijk, dal de winu
spoedig naar het zuiden zou draaien en de vorst haar
greep zou Verliezen en dezen stevigen bodem zou ver
anderen im grillig bewegend water.
Slechts oemnaal week hij vuil den rechten weg af
en dat was. toen hij aan de Shifting Bog kwam, die
aan deze zijde lag van Gomie Grag Raviue. Zoo lang
het heidevolk zich herinnerde, was Shifting Bog noou
bevroren geweest: het moeras lag daar en spiegelde zich
in zonlicht, en dommelig bewoog het als in zuchten
slaap het scheen te wachten op reizigers, die hier
vreemd waren.
Griff bleef staan om er naar te kijken. „Ja," mom
pelde hij. „gij zijt hongerig en gij waclit; .nog pas
gisteren heb ik een slachtoffer aan een dood ontrukt,
even koud als do uwe Wacht en huiver, koude veen-
plas. en dat God nlle reizigers aan den veitigen kant
van uwe oevers mag houden."
Ook Trash wantrouwde de donkere, sombere plaats-
meer dan eens had hij toegekeken, als mannen zich
inspanden om het vee uit de plassen te redden, en hij
herinnerde zich misschien de uitdrukking in do oogen
van de slachtoffers. Maar het volgend oogenblik dacht
hij er niet meer aan. toon een haas over de sneeuw
rende en met verdubbelde snelheid den heuvelrug ai-
ging. Ais een bliksemschicht zat de hond hem achten,
na en kwam weldra terug mót den buit in zijn bek
,„Je bent te lomp om uit je oogen te kijken, mijn
jongen, zer Griff lachend, terwijl hij de aclitorpooten
van den haas met een hand groep, „maar je pooten zijn
vlugger dan van welken anderen hond ook op de
heide."
Hij was blij met don buit, want hij zei tegen zichzelf
terwijl hij nu over de weilanden de richting naar deii
hoirweg van Ling Crag insloeg, dat hij nu een smake
lijk gcroclil kon voorzetten aan het arme kind, dat
daar ginds bij hem in de hut lag. Het was oen nieuwe
noot in zijn leven, dit denken aan allerlei bijzonder
heden. die het welzijn van een ander betroffen; en in
zijn hart was een warme gloed; hij voelde zich even
gelukkig als gisteren, toen hij haa meegeholpen om
oen weg door de sneeuw te banen.
Er was dezen morgen niemand ean het werk; de
weg naar Ling Crag lag nog precies zooals zij hem
hadden verlaten terwijl aan den kant naar Trawdon.
de sneeuw, gelijk hij had voorspeld, hard als Ijs on-
Nieuwe crisis.
Zoo om de paar maanden hebben we tegenwoordig
een buitenlandsche crisis.
Het begon met een verhaal door een opgewonden
Duitschen consulalren ambtenaar ln Amsterdam ver
spreid en hier en daar geloofd, dat Engeland per
missie had gevraagd in Vlisslngen of Zeeuwsch-
Vlaanderen te landen om zoo de Dultschers ln dt
flank te vallen. De dwaasheid van dat praatje lag
er te dik boven op en het eenige resultaat was een
uitbrander voor den al te ijverigen stemmingma
kenden consul.
Toen kwamen de Duitsche moeilijkheden ten aan
zien van de steenkolen en het torpedeeren der ze
ven schepen, wat ook ln het vergeetboek schijnt te
zijn geraakt.
De Entente Heit zich niet bluffen en wilde toch
toonen, dat zij on9 ook onaangenaam kon wezen.
Engeland greep de zand- en grintdoorvoer aan als
voorwendsel om onze telegrafische verbinding met
Indië en Amerika stil te leggen en plaagde verder
wat het kon door met zijn associé ln Washington
onze schepen geen bunkerkolen te verstrekken.
Intusschen vernauwde Duitschland de vrije vaar
geul nog een beetje, torpedeerde daarbinnen en
daarbuiten onze visschers en gooide bommen op elk
Hollandsch schip, dat zich op de Noordzee liet zien.
Toen „angareerde" 'n mooi woord is 'n heel
ding, al is de zaa kzelf nog zoo leelijk! de En
tente praktisch tweederde van de vloot, wat voor
de reeders zeer voordeelig is, maar voor onze pro
visiekast en bedrijven vrijwel noodlottig dreigt te
worden
En nu is het Duitschland weer, dat uit het feit,
dat wij niet tegen Engelsche en Amerikoansche sche-
penroovers zijn uitgevallen en niet met ultimatums
gewerkt hebben, zich zelf tot zulk een stadium van
boosheid heeft opgewerkt, dat het moeilijkheden
maakt voor de hernieuwing van de uitvoerregeling,
'die- einde Maart afliep. Natuurlijk mochten wij uit
Duitschland verschillende artikelen hebben, die een
ander ons niet kan of wil bezorgen. Steenkolen bijv.
en st(?al en dergelijke. Doch daarvoor wil Duitsch
land even natuurlijk iets terug hebben. En nu komf
de groote vraag: wat?
Wat hebben wij nog te geven of liever: wat heb
ben wij nog te missen?
Langzamerhand begint het een pover beetje te wor
den wat wij kunnen afstaan.
Ons land van melk en kaas, van vee en groenten,
zooals het vroeger gerust kon worden genoemd, heeft
geen melk genoeg Koor de eigen bevolking. Maanden
lang haddén wij een rantsoentje en schoten kinderen
en zwakken er menigmaal bij in. De kaas is duur.
De boter dagen, vaak weken lang niet te krijgen.
De twee vleeschlooze dagen per week in de oor
logvoerende landen zijn bij ons uftgedijd tot vier
vleeschlooze weken per maand en het ons per week
van het bonnetje behoort bij het vele scheurpapier,
dat wij dagelijks, trots papiernood, uit de brieven
bussen moeten verwijderen. Alleen de groenten zijn
af en toe nog wel eens bereikbaar en ook daarvan
is blijkens de prijs, die in de steden gevraagd wordt,
geen groote voorraad, laat staan overschot. Ons
broodrantsoen is het kleinste van heel Europa en
de kwaliteit is miserabel, slechter dan in één an
der land.
Met de aardappels komen wij misschien door tot
den nieuwen oogst, maar ook niet meer dan heel heel
misschien. En ook met visch is het door de heeren
U-bootcommandanten en de drijvende mijnen op de
Noordzee zoo gesteld, dat de afslag in de havens
onder politie- of militair toezicht moet plaats heb-
der de voeten lag. Het werk, dat zij allen met zooveel
liefde beloofd hadden te doen, was au onnoodig en
menig uur van ondankbaar zwoegen bleef hun nu ge
spaard. 6
Griff koerde weer naar huis terug, verlangend te
hooroii. hoe het met zijn cast cinc: wiil hii wUi h„i
i^iiig urag voort, liij had gisteren moe-
gedaan aan hot werk en nu wilde hy weten op w«l-
kon dag de begrafenis was bepaald, opdat hij de laatste
oer aan de vrouw van Ephraim zou kunnen bewijzen
De waard van de Eagle Tavern stond aan zijn deur
»en Griff voorbij ging en hij riep hein een vroolijkcn
'Oüt tOQ J f
Jlet herinnert aan den ouden üj<L" mijnheer Lo-
max' uU ae a0ü hond achter uw hielen en
een vetten haas. die ln uw hand bencelt
..En zoo E heb William
vonden gevoel van kameraadschap. „Het breért „ji
weer een paar avoAden in herinnering, die wij^Lnen
genoegelijk hebben doorgebracht" J 48111011
De waard krabde zijn stoppelige kin en «on
licht kwam in zijn oogen. D5t «W
lachend. Het is goed om zijn w|j ernstig to^aan
mijnheer Loraax, maar ik voor mii rbTiT n ®mn-
lijk als vroeger. VV,eet u n^g vZ ^chU. fe
go u nog herinneren, toon wli met Am ,00'
Dauehölme eu zijin. iachtouzierrom u. ^^djpnker
Het was een zei dia miïffi heW**
had letterlijk niemand oen oÏÏhÏdfr* Was-
Hij zwaaide den haas kalm h««
er een oogenblik haar Hii fbuST T™"- 611 keok
verstreken waren tusschou iarea-
ontdekking, die hij ^Sn CD aan dc
wijze, waarop men hier over ®mtr«at üe
langde er naér weer op R<X vÏÏ ver-
hij wenschte dat zij de^fech^J** hon komen;
zetten, dat hij ..betooverd' wï 21011 af zouden
te£HWdK"f"S hl^'n itiff,Wordtlr dk be-
volgend. „Het loont de moeat^^?^ '*1 Bochten
h« Wtt kto bchoel, nu
ben, omdat er lang niet genoeg ls en er telkens rel.
letjes dreigen.
Wat hebben wij dus Duitschland aan te bieden ln
ruil voor staal en steenkolen? Wat groenten, wat
nuchtere kalveren, waarmee zij evenmin als wij hun
maal kunnen doen. Af en toe een mand visch. En
overigens?
Tulpen, Rembrandt's, gouden tientjes, fotos van
windmolens en boeren op klompen, leege oude-klare.
kruiken eneen voordracht van professor Valke.
nier Kips. Ziedaar onze artikelen, die voor uitvoer
ln aanmerking komen.
Want met onze koloniale producten ls het al even.
oens misère. Rijst, thoe, koffie, tabak, specerijen
rubber, al datgene, wat vroeger voor export in aan
merking kwam, hebben wij niet meer of slechts met
mondjesmaat. Dan wel, voor zoover het nog in de
veemen opgeslagen ligt, rust er oen militair em
bargo op, is het noodig voor hot leger, in geval de
nood aan den man mocht komen of spreekt de N.O.T.
baar veto uit bver een eventueele mogelijkheid der
gelijke goederen aan den oostelijken buurman te ver-
koopen of tegen andere waren te ruilen.
Het ls dus to begrijpen, dat onze onderhandelaars
in Den Haag en in Berlijn, die zelf zeer goed weten,
wat zij graag uit Duitschland zouden willen betrek
ken, met de handen in het haar zitten, als hun te
genpartij bij de onderhandeling vraagt: en wat zou
u nu bereid zijn ons in ruil voor die steenkolen en
dat staal af te staan?
Dan zullen die Nedorlandsche vertegenwoordigers
moeten erkennen vrijwel met leege handen te zijn
gekomen.
Want al wat Duitschland van on» zou wemehrn
moet hlerblijvcn. óf omdat het eigenbelang der be
volking dit dringeiiu noodzakelijk maakt, óf omdat
wij andere met de overeenkomst mol do buren overzee
in conflict zouden komen. En die buren overzee
hebben het in handen den toevoer af te snijden van
alle goederen, die wij uit het Oosten niet kunnen
betrekken.
Wat Duitschland met zijn Ubooten bereikt, bereiken
de geassocieerden met hun simpel verbod: geen sche
pen uitklaren naar Nederland. Die paar woorden ziin
gemakkelijk gesproken. Even gemakkelijk alshandels-
lelcgrammen van en naar Nederland worden niat door
geseind.
We weten, hoe gemakkelijk die woorden geuit wor
den en hoe stipt aan zulk een bod^ordt gehoorzaamd.
De moeilijkheden zijn dus groot en net ware te
begrijpen als noch de onderhandelaars, noch do re
geering zich liet verlokken om ook maar iets omtrent den
stand der onderhandelingen uit to laten, vóór er iets
vaststaat
Want zoodra ons publiek, dat zoo graag ingezonden
stukken schrijft^ n zoo gaarne raad geeft voor stuur
man aan wal speelt aan de weet komt, hoe het staat
wat Duitschland vraagt of gaanre zou willed, ware
Holland eerst recht in last
Dan zouden de bladen en hun gratis medewerken
de rogecring weer overstelpen met hun tegenvoorstelieu
en met hun „maar als we nu eens <fct of „als wa
nu eens dat?*, allemaal zonder dat men met al dfl»
ditten en datten iets verder komt
De zaak ligt er nu eenmaal toe. dat (door allerlei
(omstandigheden) dezerzijds uitermate weinig ruilma-
:eriaal is overgebleven en dat, wat wij noodig hebben,
elders ook noodig is. Zoodat zelfs, wanneer de goede
wil bestond, er toch weinig zou ziin te ruilen, waar
geen der partijen veel te missen heeft
En nu lijkt het ons bovendien zeer de vraag of
er metterdaad to onzen aanzien een goede wil is om
ons te helpen.
De uitingen van verschillende Duitsche bladen zijn
niet van dien aard. dat men het bestaan van dien goe
den wil voetstoots mag aannemen. Integendeel. Zooge
naamd houden verschillende kranten, speciaal die dér
Jonkerpartij, zich of zij hoogclijk verontwaardigd zijn
over het requireeren van onze handelsschepen Zij kla
gen over de brutaliteit der Entente, over het schenden
van het volkenrecht en van alle wetten en eischen van
billijkheid. Zij doen alsof zij vreezen. dat wij te spoedfe
hebben toegegeven en of zij twijfelen of onze neutra
liteit wel inderdaad ernstig en oprecht gemeend is. of
wij ex niet ten faveure der Entente de hand mee lichten.
Maar intusschen gebruiken zij die zoo^maamde vrees
en het feit. dat onze ovcrzeesche toevoeren alleen bij
de gratie do rEnteute en zeer beperkt kunnen plaats
vindon. als middel om bun regeering aan te sporen
de schroef nog een tikje nauwer aan te draaien, de
eischen voor de steenkolen cn staallevermg nog wat
aooger te stellen.
Wel weiend. dat wij momenteel in nood zitten dn
bij niemand anders ter markt kunnen gaan.
Als twee ruilen, moeten er twee schreien, zegt oen
mde spreuk.
Maar hot schijnt, alsof men het er bij onze Ooste-
.ijke buren op wil toeleggen, dat schreien ditmaal spe
ciaal aan ons over te laten is, nu men daar het heft
in handen hoeft, ons uitermate zware eischen te stellen.
Materiele in de eerste plaats.
Misschien ook andere. paiJeke.
Dat laatste ware het grootste gevaar dat ons nog kon
overkomen.
Daarom is het een bij uitstek zware taak. die van
onze ouder handelaars, om thans deze crisis 'weder te
ooven te jtomen.
'j .7",111 Wl€r voordcel zij onderbandelen kun
nen niet beter medewerken tot hel weltlagwi. dan door
aun zoo gun mogeljjk met ongevraagde raadgevingen
of wenschen om inlichting»*" nieuwe moeilijkheden in
den weg te leggm.
UITKIJK.
'e om *ulk soort werk te beginnen en je doet
^eUeu, 4411 de w^ze bedien van l Jng Crag te vcr-
dit'bli?1, m^hoer u zitrt prachtig uit u bent
ihkker geworden on uw huid is gebruind - ik geloof
s ellig. dat werken goed voor u is. Komt u binnen en
ruik een glas rum op onze oude vriendschap.''
ilun" 8?' toe. Hjj gevoelde zich büzondcr opgewekt,
als pen knaap, die zijn vacantie gaat genieten. Gedu
imde vjjf jaar had hij den vloer van een herberg niot
oetreden; en toch. toen hij eenmaal binnen zat met
een tinnen beker voor zich en oen vwscho aardeq
PP in zn hand, scheen het hein toe, dut het niet langer
dan oen dag geleden wus. dat hjj ln dezelfde gelag
kamer van „dc Adelaar" had gezeten. Het was inder
daad oen geliefkoosde uitspenningsplaats van hem en
ook van zyn vader geweest, wuur de grootste waag-
halzen van dc parochie te zamon kwamen om over het
volgeixlo hanengevecht te spreken of een strooptocht
te beramen. Want Marshcotos Manor grensde onmid
dellijk aan het land van Squire Danebolme. dat njk
aan allerlei soort wild was; de adel van de heida
hlecf evenmin graag in gebreke als het eenvoudigej!
volk, als er nu tai duin vun een middernachtelijk avontuuf
te genieten viel; hot zat hun ln hot bloed, die hart»-
'Ocnt, welke boer en pachter on edelman in een bond
van kameraadschap vereenigdo.
.God. igat komt dat alles weer bij iemand terug!"
mompelde Grift „Ik zou vannacht wol met net en
whn uit willen gaan. Willinm".
De oogon van den waard begonnen te gloeien en te
schitteren op een wijze, die Grilf wel bekend was
„God zqgene u, mijnheer," grinnikte hij, wa' gaan
toevallig vannacht uit. Uw wensch kan wimiddelllï
«■orden vervuld.
Grilf trok peinzend aan zijn pijp. Hit was half van
nlan. nu er van werken toch geen sprake kon zijn.
iet er dezen oenm keer nog eens van te nemen. Wan»
htf herinnerde zich de heerlijke, ongebonden vreugdflL
uVaQ iei?and meester maakt, wanneer hij
in het bosch van zijn buurman wacht met oen fazant
in de eene en een sleodoomstok in de andere hand.
terwijl hij de jachtopzieners zacht achter zich aan
«n Z ji V1 de Wwchfl sneeuwlucht rul-
en dt. zachte geluiden hoor-en welke er 's ngch®
Wordt vervolgd.
