De dingen om ons heen.
es-a's,
Binnenlandsch Nieuws.
Hel Einde in zichl?
Toen Kuhlmann, de Duitsche minister van bui-
tenlandsche zaken eenige dagen geleden de «tel
ling durfde verkondigen, dat er door geweld alleen
Seen einde aan den oorlog te maken viel, heeft
eze bewering een enormen indruk op de wereld
gemaakt.
De al-Duitschers waren verontwaardigd, dat ie
mand zoo iets durfde beweren van hun legeren
hun U-booten, die immers over de heele linie
zegevierden en op groote resultaten hadden te
wijzen.
Degenen, die machteloos hebben toe te zien, hoe
hun eigen land en heel de wereld doodbloedt,
slaakten een zucht van verlichting, dat er eindelijk
een staatsman in functie was, die na vier jaar van
bloedvergieten een woord durlde spreken, dat leek
op ontwakend besef van de werkelijkheid.
Maar noch al-Duitsche boosheid, noch tevreden
heid van pacifisten was van langen duur.
Kuhlmann moest zijn woorden terugnemen en
werd bovendien gedwongen te gaan. Dat was het
antwoord der militairen, die hij buiten staat achtte
den oorlog tot een einde te brengen. Het antwoord
ging verder, was het nieuwe Rhejmsoffensief.
Maar gestéld, dat Kuhlmann'swoord intact geble
ven was, dat men er niet aan had getornd en dat
inderdaad het Duitsche Rijk zijn meening had ge
deeld: er is door militairen maar geen einde aan
den oorlog te maken, "zou dit dan de werekt ver
der hebben gebracht?
Ziedaar een .vraag, die wij niet gaarne aan
stonds bevestigend zouden willen beantwoorden.
Hét eenige resultaat van een dergelijke verkla
ring, wa'armede het land accoord ging. zou zijn,
dat Duitschland zich bereid verklaarde te onder
handelen.
D.w.z. dat het zou probeereri door besprekingen
datgene te bneiken, waartoe het met geweld er
kende het niet te kdnnen brengen, n.1. tot een
voordeeligen vrede.
Het is niet aan te nemen /lat Duitschland be
reid zou zijn na alle gebrachte offers en geleden
verliezen vrijwillig terug te gaan tót de grenzen
van 1914 en dat het al die offers en verliezen een
voudig als het resultaat van een mislukte specu
latie zou afschrijven.
liet zou dus trachten in het belang van zijn
nationale existentie moeten trachten ietsmeer
te verkrijgen in Oost of West. in Europa, of daar
buiten'. iinantieele of economische of'territorialc
voorde'elen, die de regeerders het voik kunnen
voorhouden als hel resultaat .der inspanning cn
opoffering.
Zoo het niet op ecnig resultaat kon wijzen, zou
dit het bankroet beduiden, niet alleen van de re-
gecring, niet alleen van het militairisme, doch van
aen Staat Duitschland.
Herstel van den siatus quoante is dus beneden
het minimum waarmede een onoverwonnen, on-
verpletterd Duitschland zich aan d^ groene tafel
kan tevreden stellen.
Er is natuurlijk niet de minste kwestie, dat een
eveneens onoverwonnen en onverpletterde Entente,
zoo kort geleden door de hulpbronnen van de Vec*
eenigde Stater! ^militair, financieel, technisch en
economisch versterkt en dus nog veel verder van
de verplettering af, harerzijds genoegen zou kun
nen nemen met een vrede, die op de wereldkaart
den toestand van 1914 zou herstellen.
Immers dan zouden de Centrale mogendheden
wel economisch verzwakt zijn, doch niet belangrijk
meer dan de Entente. Het verlies van volkskracht
zou eveneens voor beide partijen niet belangrijk
verschillen, maar de Centrale mogendheden zou
den blijven rondgaan met de overtuiging, dat zij
het\ militair tegen de geheele wereld Iiadden vol
gehouden en dat, nu ja. de eerste ronde wel (in
naar nadeel) onbeslist was gebleven, ook door eco
nomische oorzaken, doch, dat een betere voorbe-,
reiding, een nog krachtiger stoot, èen gewijzigde
politieke verhouding der verschillende landen,
straks de overwinning zou brengen, die haar nu
ontglipte.
Dit is een der redenen waarom de Entente in
feen herstel van den Status quoante niet kan toe
stemmen.
Eer. andere grond is, dat. terwijl het Duitsch en
Oostenrijksch gebied (althans dat in Europa) in
hoofdzaak ongerept bleef, België. Servië. Rusland,
Noord-Frankrqk en Roemenië zwaar van den oor
log hadden te lijden dat dus herstel van de
landgrenzen,wat de Entente betreft, geenszins een
herstel van den algemeenen toestand van 1914 be-
teekent.
Van het standpunt der Entente is dus de aan
neming van zulk een vrede natuurlijk uitgesloten.
Zelfs wanneer zij voor Rusland en Roemenië, wier
regeerders (wie zijn dat in „Rusland"?) immers zelf
vrede hebben gesloten en daarbij geen schadever
goeding kregen, doch wel concessies van gebied
en geld moesten geven, een uizondering maken, en
wanneer zij eveneens de aanspraken van Servië
en Frankrijk, die met open oogen in den oorlog
gingen, laten varen, dan blijft toch nog Relgië over
dat volgens de algemeenc opinie en zelfs volgens
den Duitschen Kanselier van 1914 r e'c h t op scha
devergoeding heeft.
Het herstel van België als onafhankelijken staat
en als welvarend land is steeds door de Entente
Ze drukte zich nog dichter tegen hem aan en hief
haar vriendelijke oogen naar de zijne op onder den
door het maanlicht verhelderden hemel.
„Kun je het niet begrijpen, mijn liefste", zei ze
met een stem, die hem ontroerde, net als jaren ge
leden, toen hij haar liet hof maakte bij Ilazei Mtll.
„Kun je he>t dan niet begrijpen, dat ik het hard vind
om van iemand kwaad te denken, nu ik jou heb,
jou en de jongens? Gabriël, mijn leven is zoo vol'
liefde, dat zondaren en cmgelukkigen er een deel van
moeten hebben".
Gabriël Ilirst was nu niet langer streng. Hij luis
terde ditmaal naar zijn hart, dat, niet in bedwang
gehouden, hoog, hartstochtelijk en krachtig klopte,
zooals van geen anderen man aan den veenkant. Hij
trok haar naar ziöh toe en kustte het opgeheven
gelaat en sprak, zooals vurige jonge minnaars spre
ken bij rozegeur en maneschijn.
„Mijn meisje, mijn meisje!" fluisterde hij, toen
hij haar ten slotte losliet,
„Maar, mijn liefste, ik ben goen meisje meer", zeö
zij met die grappige IJdelheid van een getrouwde
vrouw, die goede cn gelukkige vrouwen zoo Inne
mend maakt. „Zeg eens, kun je niet zien. dat de
jaren, lnin stempel op mijn gczdchit gedrukt hebben7
Rn do rimpels
HIJ kuste haar woorden weg en zij, opziende naar
zijn trouwe oogen en het ernstige liefdevolle gelaat,
dankte God, gelijk zij lederen avond op haar knieën
deed, dat HIJ haar zoo'n echtgenoot gegeven had.
„Nu ga ik naar binnen", zei ze. „Je moet van
avond nog je preek voor Zondag klaar maken cn
ih Gabriël, liefste, laat weldadigheid en groote
vergiffenis voor onze naasten het begin, het midden
en lied einde zijn van die goede preek".
Hij knikte ernstig toestemmend, want Greia bad
hem geleerd en leerde hem nog steeds om te zoe
ken naar de zilveren franje, die de donkere wolken
van den toorn moesten omlijsten, naa rdie verdraag
zaamheid, die voor haar hoop, geloof en het leven
zelf was. -
Ofschoon Gabriël Hirst als gewoonlijk hot veen In
liep en zijn inspiratie van de heuvels verwachtte kon
hij niet aan zijn preek denken. Zijn gedachten keer
den ondanks (hemzelf steeds weer terug naar Heat ar
en Ned ollracken. Clough.
E» torn 0Bheuxd«, wal reeds soo ckkwftlg gebeurd was
len nemen met een complete herstelling van net
gebied der centrale mogendheden en van alle scha-
devenroedincen afzien - wil zagen reeds dat de
inwilliging daarvan beneden ae eischen zou blijven,
die de Duitsche regeertag om haar Wl
moet stellen dan zou zij dit van haar Kant niet
kiufnen doen tegenover hare eigene volken. lm-
mers hierin staan beide regeeringsgroepen gelijk
heide hebben van den beginne verklaard, dat zij
niet strijden voor eigen belangen, doch vooridea
len De Centrale Rcgecrmgen voor het deaal van
haar rustig voortbestaan en vrije ontwikkeling,on
gehinderd te land en ter zee.
De Entente voor het ideaal van vrijheid van alle
volken, voor democratie en voor de onmogelijkheid
dat in de toekomst militair geweld in staat is een
oorlog te ontketenen.
Dit is. naar zij meenen, slechts op twee manieren
te bereiken, n.1. door een verpletterende overwin
ning, die aan de volken van Midden-Europa be
wijst, dat hun militaire toerusting toch ten slotte
niets uithaalt of door een omwenteling in die lan
den, die bewijst, dat de bevolking zich solidair ge
voelt met de heerschende figuren, die den oorlog
veroorzaakten.
Het spel der Entente is dus kort en goed (daar
op komen beide gevallen neer): doorzetten, tot er
een revolutie uitbreekt in Duitschland en Oosten
rijk. Met die volken kan men vrede hebben, niet
met hun regeerders, dje tractaten en convertusals
vodjes papier beschouwen en op wier woord men
zich niet kan verlaten.
Zoo staan de partijen tegenover elkaar.
Dit zijn, zeer ruw geschetst, de minimum-eischen
die zij stellen. Ja zelfs hun minimum-eischen gaan
hooger, dan de door ons aangegevene.
Gelooft nu iemand dat het kan gelukken aan de
groene tafel uit die eischen een compromis te
brouwen, daaruit den „grootsten gemeenen deeler"
te vinden, die de basis van een bruikbare overeen
komst zou kunnen vormen Wij gelooven het niet.
Zoolang de beide groepen ongebroken tegenover
elkander staan, de een allerlei gebied van den te
genstander in zijn bezit heeft, de ander jeelt in de
zekerheid, dat eerlang op het volle gewicht op de
onuitputtelijke kracht van een nieuwen helper te
rekpnen is, zoolang kan van een vrede door over
leg geen sprake zijn.
Immers overleg stelt voor: geven en nemen,
plooien en schikken.
Wat valt er te plooien, te geven en te nemen,
als de minimum eischen van beide kanten reeds
veel hooger zijn. moete-n zijn. dan de tegenstan
der Wil, neen kan toegeven Niets immers!
Waar dit zoo is, en wij gelooven de vooruitzich
ten zoo gunstig mogelijk te hebben gesteld, en alle
overdreven of hersenschimmige eischen te hebben
uitgeschakeld. Waar blijft dan de vrede door over
leg, waarvan Troelstra en zoo vele andere brave
menschen alles verwachten?
Waar blijft dan Kuhlmann's uitlating, dat mili
taire kracht alleen den blijvenden vrede niet kan
brengen
Zells de beste menschenvriend, hij, die den oor
log dadelijk tot een goed einde „goed" voor de
geheele menschheid zou willen brengen, zal
moeten erkennen, dat er geenerlei uitzicht op be-/
staat, zoolang niet een der partiien (doch liefst
beiden) gedwongen zijn hun eischen te herzien.
Dat isverder te gaan dan het minimum, waar
van niets afkan, atè men geen revolutie in
eigen land wil riskeeren.
'Welnu, de teekenen zijn er in alle oorlogvoeren
de Janden, dat eiken dag dat de oorlog langer duurt,
de, waarschijnlijkheid van die revolutie- nader
komt.
De ontevredenheid stijgt, niet alleen onder hen.
die hun eigen bloed en dat hunner kinderen gaven,
niet alléén onder hen. die voor hun goudgeld min
of ineer problematiek papier kregen, dat „oorlygs
leening" heet. ipaar ook onder degenen, die inzien,
dat de regeeringen niet alleen onbekwaam zijn om
den oorlog te winnen, maar tevens buiten slaat
om vrede te sluiten.
Zoodra dit besef voldoende is doorgedrongen en
zoodra bekwame beproefde mannen zich in alk-
landen aan het hóófd van het volk stellen is er
kans op een bevredigend einde, op een vrede, die
ontwapeningen den volkenbond verzekert.
Zoolang die revolutie of (zeer snel in hel werk
gaande) evolutie er niet is, er niet overal is. zal
het zwaard moeten verder woeden, tot een der
partijen, murw gebeukt, haar eischen opgeeft en
de wapens strekt.
In zooverre had dus Kuhlmann .letterlijk niet
geheel en al ongelijk. Niet dc wapens alleen kun
nen den blijvenden vrede verzekeren, maar wel
kunnen zij net komen verhaasten van het oogen-
blik. waarop de volken zich bewust worden dat al
de offers en de geheele zelfvernietiging alleen ten
doel heeft een regeerende clique het noofd boven
water te houden in de golven eener dreigende re
volutie.
Het volk, dat die revolutie begint, zonder dal de
andere zijn voorbeeld volgen, is verloi en. Dit heeft
Rusland bewezen.
De eensgezindheid, waarmede alle volken in den
„frissehpn vroolijken" oorlog gingen, moet thans
ook overal bestaan om aan het „schandelijke ge-
wetenlooze moorden"'ter wille en ten behoeve van
met dezen man met zijn ongetemd harl en zijn om,
hoog strevende ziel: hij riep zich het laatste tooneel
met zijn vrouw in den tuin te bómen, toen hij gevoeld
had, dat zijn vrouw aan weerszijden van het graf
hel. dierbaarste was. wat hij bezat en hij huiverde uil
vi'oes, (Lil zijn liefde afgodisch was
Zoo ging hél altijd met Gabriël; hel uilleven van
zijn natuur werd altijd door een reactie gevolgd en
op zulke oogcnblikken zag hy dc heilzame levensbron
nen reeds in hun oorsprong vuil en besmet.
Hij liep het veen op en neer, en zijn ziilekoorts
een koorts, die zich gewoonlijk lucht gal in oen stroom
van vermanende woorden vestigde zich van zijn
eigen verkeerdheden op de zonden van zyn buurman
Hij dacht aan allo mannen en vrouwen, die deelden
in do zonde van Ned en Hcslcr; en hij dacht ook
aan hot gevaar van dien vriend, die in Lostwithens
die onlang een vreemde vrouw in huis
had gebracht. Vol verlangen om te redden zag do
predikant zjjn plichten duidelijk voor zich, althans hit
verbeeldde, zich ,<131 hij ze voor zir.h zag Deze twe0
waren nog zonder zonden; en h(j moest zorgen, dat
ze zoo bleven.
.^®eds °P en nevr liep hJj over de dorre
heide on eindelijk was zijn plan gehexj gere d Mor
gen zou hy naar Lostwithens gaan, m zqggeii, wat
hij te zeggen had, als God wilde, dat Griff niet In do
hut aanwezig zou zijn; en ondanks henzelf zouden
deze twee nog gered kunnen worden. En zoo ging hij
weer naar huis, uitgeput en moe, en hij dacht er-
niet aan, dat rijn plan, geboren uit ernstige zelfopeiï.
baring, zooveel onheil en gevaar zou brengen 0an
don man en do vrouw, die hij er mee van dienst wil
de zyn.
HOOFDSTUK XVII.
De Ledige hut.
t
H<stesr kwam den volgemkm morgen al véocg ln
Lostwfhens, want het was de dag, waarop ze de bo-
wr voor Griff maakte. 25e vertoonde weinig sporen
van hot verdriet, dat haar den vorigen ovona bij d<y,
Tend Steen gepijnigd had; maar Griff merkte op, dat
«r tets verdriflögs üit bet donkere gelaat sprak, dat er
ofSiecJ nieuw- ln Hot meisje was bovendien de
uut yiet Wojneo gekomou, om uls gewoonlijk esn go.
kleine groepen vgn belanghebbenden een einde te
maken. UITKUK.
Hlcri'Vdaardingen lang gespaard voor ernstige
rampen, den laatsten tijd is ook die vlsschersplaats
ïWVoorekortfr<wérd gemeld dat twee vrachtloggers
rn een trawllogger met man en muls zijn verbaan
w-iardoor 18 Vlaardingsche zeelieden huri gral in
de golven vonden. Thans weer wordt dc hoop op
terugkeer opgegeven van de logger VI. '24 Catha-
rinus, schipper Joh. Post. 18 Juni vertrok dit schip
vui uit IJmutden ter bcugvisscherij, waarbij 12 flin
ke zeelieden het leven lieten. Aan boord zijn o.a.
de schipper, diens zoontje, de schoonvader en de
broer van den schipper en diens zoontje,
Een ontzettende slag in die familie.
<5ok wordt langzamerhand de hoop opgegeven
op de trawllogger IJm. 251 Centrum, welk schip,
uitgerust voor een reis van 14 dagen, uitljmuiaen
vertrok op '28 juni. Wel is het schip voor een tien
tal dagen nog gepraaid, doch waar het nu ver over
tijd is wordt het ergste gevreesd.
Mocht de vrees voor het ergste bewaarheid wor
den, dan verliezen 5 Vlaardingsche zeelieden ook
hierbij het leven en stijgt het aantal in de laatste
maanaen omgekomen visschcrs uit die gemeente
tot 35.
Aan het schip Centrum is nog een nunder pret
tige historie verbonden, n.1. het bekende drama op
de Noordzee. Het voer destijds onder den naam
Noordzee vanuit Katwijk, toen eenige opvarenden
tengevolge van godsdienstwaanzin een paar hun
ner kameraden op zee vermoordden. Aangezien te
Katwijk uit bijgeloof geen menschen meer voor dit
schip te vinden waren, besloot'dc reederij het naar
elders te verkoopen.
De reederij Shamrock verliest hiermede in be-
trekkelijken korten lijd haar vierden logger, waar
van drie (Um. 63 Julia, I|m. '248 Pluto en IJm. '261
Centrum) met man en muis. Van den vierden log
ger (IJm. '250 Prosper) werden slechts drie opvaren
den gered.
Om cacao gevochten.
Tc Leiden zouden Woensdag van gemeentewege
8000-pakjes halve kilo's cacao in het Waaggebouw
op de levensmiddelenkaart worden verkocht tegen
35 c. p. pak. Te vier uur in den morgen stonden
reeds duizenden vrouwen en kinderen in een lange
lile op straat vóór het gebouwde stroom werd
steeds grooter. Men drong zóó on, dat de verkoop
moest worden stopgezet. Er werd zelfs mcc messen
gevochten en de politie moest van den gummistok
gebruik maken.
Vier gedood.
Tijdens het onweder van Woensdagnacht werden
een viertal pinken van verschillende veehoudeiS,
loopende in een weide te Mastenbroek, gem. Zwol*
lerkerRpel, door het hemelvuur gedood.
Noodlottige vechtpartij.
Doordat een kameraad hem een stomp tegen de
borst gaf, geraakte te Haarlem een 14-jarige ban-
ketbakliersjongen onder een vrachtwagen. De jon-
fen was onmiddellijk dood. Tegen den 16-jarigen
ameraad uit Sqhoien is proces-verbaal opgemaakt
wegens dood door schuld.
Geslaagd
17 Juli slaagde te Amersfoort voor het diploma
leerares in de behandeling der wasch, mej. G. G.
llolvverda, vroeger te Groetpolder, Winkel, nu d.d.
leerares aan de Industrie- en Huishoudschool te
Dordrecht.
Van de oude Zijpe.
Onder de posten vanf assurantie van den polder
Zijpe, werden in de laat-te vergadering „de kerk
tn de pastorie" genoemd, liet schijnt, dat velen niet
weten, hoe dat in elkander zit. Aan deze belang
stellenden willen wij hier daarvan een korte verkla
ring geven.
Onder de lasten en verplichtingen, die de Inge
landen bij de drooglegging van de Zijpe, in het
octrooi van 2*2 Maart Tó7i door Philips, bij de gratie
Godis Coninck van Castilien enz. enz., werden op
gelegd, behoorde ook'de bomé van deze kereke olt
Capelle. waarvoor beschikbaar werden gesteld ze
kere paick in de groote en de kkyne IL. groot
veertig morgen en tsestich roeden. Wij halen let
terlijk uit dat „octroye" aan:
„Suo ordineren enue bcyclen wij den ingelanden
„van de Zjjpc, dat soo haast als den rinck van dc
„Dijckagc gesloten, ende die van dc watere ontlast
„sul zijn, sij ter voorszegde plaatse tot gemcerte
kosten, die voor.szegde kereke sullen moeten
m.iackcn'j ende cenen pastoor onderhouden."
Win verschillende redenen kwam toen de nieuwe
inpoldering niet tot stand.
Den '29.sten September 1596 werd door „Hecren
Staten van I lollandteiule Wesivrieslandt"een nieuwe
octroy tot heidijckinge van de Zijpe" gegeven.
Daarin werden verschillende bepalingen van
Kpning Philips bevestigd. Omtrent de „kereke"
lezen wij in dit octrooi:
„Insgelijcks sullen die voorsz. geërfden1) ende in
gelanden gehouden zijn 't parek van de groote en
.aleijne H. te laten lot opbouwinge van een kerek
,ende tot onderhout van eenen Dienaar des God-
deelU- van den dag piet mevrouw Nelhcrcüff on den
hoer des huizes door te brengen, maar was recht
door naar het melkhuis gegaan, waar Griff haar vond,
bozig met een schaal room,
Het tooneel was wel geschikt om zich in iemands
herinnering te griffen: zoo welriekend, koel «n hel
der als deze plek was, met de morgenzon, die door
het gclijkvloersche venster haar gele lichtstralen naar
binnen, werip, met de roomkannen, die naast elkaar
stonden, nu alle leqg, behalve do laatste waarvan Jles-
ter Juist het deksel had afgenomen Een oogonblik
bleef Griff zwijgend staan, cn keek -hij in dc deuropev.
ring toe, hoe het meisje zich met natuurlijke beval
ligheid in bet melkhui., bewoog, haar ronde armen
ontbloot tot de ellebogen. Nadat ze de melk afaeschoit-
ken had, die onder dc roomlaag was bliiven lianen
en nadat de room zelf in een frisschen bak cwtort
wns en daarna pwöqgd bij den, inhoud van oen di"
pen aarden schotel, dje reeds de room van im nf
fn melk Inhield, w«idde zij zich ™r hri
de deur, en zag Griff daar staan Ze sloeg luc.r
uiri zooveel onmve.tulligheéd behandeld J
Zijn loon was schertsend, want de
den vorigen a-vond waren er!,,.,,) mn
kon nu lachen <wor zijn 01 dreven cn h.1J
van liet meisje. WasTnW H Sl i?^ hct
tijd, Vlug on 'oprecht,*1-
genamo bezigheid om van den v a&n"
goed en zal me zo 'dadelijk n<«*fï^h K^i?na,aal
dus zoo gauw mogolUk wtv" 'hobl>en; lk "toot
„Wat scheelt er aan?" gUm» n-i„
hielp de roomkan tot denmand van J ha*r
beuren cn don inhoud daarin uit il JL, °P 16
„De oude kwaal 'tKï,^-
zwakte over he mkomf wnlr ««ort van
blik niet tegen op iïn: dS
maar hij blijft zwak en vbt, ,ÜL. Vk'0<* v<x>fMJ,
slecht, dat ik naar Svkeholmi?^'''1 WIJS b,J zo°
om een van de Jongens i„ ftrn? #er«»d ben
Marshcotes U zenden" naar den dokter van
-delijrken woorts, vrij van alle lasten van dijeka-
„glen. Knde sullen desen presenteren ter kamera
„vun de reekeninge ln Hollandt, om gevlsiteert
ende geregiatreeri te worden aoo dat behoort."
Daar de kleine vlak ten Oosten van dan St.
Maartensweg ligt on de groote H. in het midden
tussrhen den 5t. Maartena- en Schagerweg. de
Groote sloot en den Ruigeweg, kan met kerk en
pastorie niet anders bedoeld worden dan die van
de St. Maartensbrug.
Hier l« ook sprake van een „gemeijn Landt-
huijs", wat in het octrooi van de Staten niet voor-
k°'' Die geërfden dat waren zij. die aanspraken
on gronden van de. oude Zijpe konden laten gelden,
Een Ingewikkelde diefstal.
Feu tot heden onbekende dief heeft van de Meent
genaamd Ondcrsloot te Naarden een paard gestolen,
toebehoorende aan i-. r, E. te '*HMunV, r t
Met zekeren S. aldaar, wien deze diefstal onbe-
kend was. ruilde de dief het gestolen paard tegen
een ander en kreeg f 20 toe.
S. verkocht daarop het paard aan V. te Bussum
Het'geruilde paard werd door den dief bij H. te
's-Graveland gestald, waar hij echter het beest niet
terug kwam nalen.
Hierdoor kwam de politie, die Inmiddels overal
ijverig onderzoek had gedaan, op het spoor van
bovengenoemde verschillende transacties. Door
vriendelijke bemiddeling werd nu verkregen, dat
V. het paard weder voor f 450 aan S. verkocht, ter
wijl S. weder met E. ruilde en van laatstgenoemde
f 20 toekreeg.
Een luwellerswlnkel geplunderd.
Donderdagmorgen is door den juwelier G. Blom,
Zoetesteeg 5 te Rotterdam bij de politie aangifte
gedaan dat zijn winkel, die aan de straatzijde met
nzeren rolluiken is afgesloten, totaal is leeggeplun
derd, Dc daders moeten door het plaatsen van een
ladder tegen den gevel van het pand en door open
schuiving van een raam op de eerste verdieping
binnengekomen, daarna dén trap zijn afgegaan en
zoo in den winkel zijn beland, Daar is. het slot van
een vitrine geforceerd, aan de binnenzijde van een
tweede een paar latten gebroken en uit de, derde
een paar ruiten. Toen de eigenaar, die met zijn
gezin op de tweede verdieping sVaapt. 's morgens
te half acht beneden kwam. vond hij in den w-in-
kei een ware ruïne. Er wordt voor een bedrag van
f 65000 vermist aan horloges, armbanden, tasschen.
dasspelden, ringen, hangers, broches en andere
sieraden, goud en platina, met diamanten ingeleg
de voorwerpen, paarlen, brillanten en ander edel
gesteente.
Vorig jaar heeft men getracht in deze zaak in
te breken door een gat te maken in een binnen
muur uitkomende in de aangrenzende bodega„La
Confiance".
Mond- en klauwzeer.
In de gemeente Brandwijk heeft zich een tweede
geval van mond- en klauwzeer voorgedaan, op den
sul grenzenden aan dien waar de vorige week zich
het eerste geval voordeed. Ook hier is de geheele
stal van 15 koeien en 8 kalveren afgemaakt.
1
De lading van de grrrqulreerde schepen.
Naar de Tel. verneemt zijn on bet oojrenblik de
onderhandelingen met Engeland inzake de ladingen
van de gerequireerde scTienen zoover gevorderd,
dat dc daar aanwezige koffie- en theevoorraden
geheel zullen worden vrijgegeven, terwijl over de
copra en de kinine nog besprekingen worden ge
voerd.
Als gevolg hiervan komt de lading, welke zich
in de booten van de Koninklijke Nederlandsche
Stoombootmaatschappij bevond, geheel en die uit
de booten van de Maatschappij Nederland gedeel
telijk vrij. Niettegenstaande de voorraden gernl
men tijd zijn opgeslagen, schijnen zij nogingunsel-
ge conditie te verkeeren. Met .Ie Ifollandselie Stoom
boot-Maatschappij en Gebr*. Scheuer (de Noordzee)
wordt onderhandeld over het charteren van sche
pen voor afhalen der ladingen.
Oogslroovrrs.
Op liet platteland van N.-Brahant wordt op tal
van plaatsen de oogst van de velden geroofd. Voor
al aardappelen en koren moeten het ontgelden.
In eenige dorpen worden nu 's nachts door de
boeren vrijwillige wachtdiensten verricht.
Mrlk voor schoolkinderen.
Het gemeentebestuur, van Maastricht heeft in
overweging genomen ook aan leerlingen der scho
len voor betalendcn melk tegen betaling te ver
strekken. Te dien einde is een circulaire gericht
aan de hooiden van scholen, om opgave hoeveel
leerlingen hiervan gebruik wenschen te ranken.
Op sommige scholen Is dit aantal groot.
Winkel.
Wij verwijzen tiaar een adveitentic voorkomen
de in dit nummer, waaruit blijkt dat de Tooneel-
vereeniging „Hofdijk" van Hoorn, die verleden
jaar als slot van de te Nieuwe Nledorp gehouden
l^rT.Afllen zuI't ,een *u<xe»voile opvoering gaf van
„lotok en Indo", Maandag 5 Augustus a.s. een
i|. rsii|„u.iiu.i v-vii
voorstelling zal geven in de schouwburgzaal van
H.n Wit. ,'t Wapen van Wnkel" tt
den Heer'A.
Winkel.
„Je haalt beter godaan bij hem te blijven, meisje*.
„Ru u laten zltton met den voorraad room van
een heele week, zodat alles zuur zou zijn geworden
on aai, de varkens gevoerd had kunnen worden?
.veen, daar wilde vader heelemnal nleti von weten.
„Run niensch kan zich nog wel redden", heeft hij
tegen me gezogd, „maar room kan niet wachten,
i>oo gauw je doek oin en ga naar Loetwithens en be-
i w< nieor verschuldigd zijn aan mijnheer
ROmax cn zijn vader dan we ooit knnnen terugdoen!"
beu ik hier en bij wijze van spreken, Is het tijd
om aan het werk 1e gaan
Griff liet haar alleen bij haar karn, en stond toon,
halverwege hpt melkhuis on de hut stil, en kook naar
rijn ontginningen. Zijn plan was gewoea een langen
oag me- spade en houwoel te work en, maar nu hij
wist, hoe slecht boer Royd er aan toe was. kon hij
er niet toe komen. De oudo man telde deze aanvallen
altijd veel te licht, on vandaag, dat wlat Griff ze
ker, zou hll met alle gew-eld zijn inw» WC1*
cn doen, nUof zijn krnclvten nog dezelfde waren oh.
lcn of twintig jaar geleden, cn dan do hardnok-
jvlgheid, waarmee do boer aan zijn pllclit vAn dank-
hoailitid vasthield, en zijn weigering om Hester to
luton thuis blijven, waren wel overtulgcndo staaltjes
van zijn nobel karakter.
„Noen, Ik kan hem daar glnda niet aan zijn Jet
overlaten", mompelde Griff, toon WJ naar de hut
ging.
Mevrouw Nethercliff wa* bozig de ontbijttafel op
te ruimen en deed dat met het goraak van lowumd,
die nooit andere bezigheden gewend was geweest.
„Heb Je Heater gevonden? Of Is te vandaag niet
gekomen?" vroeg ze.
„Jawel", m la in hel melkhuis. Ilaar vader la weer
ziek cn nu wilde lk naar Windyfarm gaan. Ver
wacht m<* niet voor den avond thuis, maiaje, want
het is mogelijk, dat daar een heeldbool voor my to
doen ia".
Haar gelaat betrok een beetje, want ze vu go-
woonllfli onrustig on slecht op haar gemak, waa
neer de hut tegen etenaltjd verlaten was door den
grooti-n, stillen man, die haar anders schoen fub
lcn. Toen liedncht ze hoe goed het voor hein wat,
dat hij zijn werk een» onderbrak liet weik da*
zoo zwaar voor hem was.
H'ordt vsrvolid.
