De dingen om ons heen.
Door smart gelouterd.
Ol.ruytri üuÜilint
TWEEDE BLAD.
Schetsen uit de Rechtzaal.
FEUILLETON.
Zaterdag 24 Auyustus 1918.
61ste Jaargang No. 6264.
I>« Duitsche boycot.
1 <m >~iii do wapenen, waarmede do GvissooicxindO
mogundi(Oilen do Centrale Luucloa on in hol birotwk-r
Duilschlaiul willen treffan of tot oen spttodiger vrodo
willen noodzaken is do b. dreiging mot den econo-
inischen boy ooi int dun vrede.
D; in«idor verslaat men het biet-leveren aan, het
biet toepen van Iiot geboycotte l.ind on do weigering
rijn goederen, waarschijnlijk ook rijn onderdanen, lo
vervoeren door eigen gebied of over nee, zoomede
n'Jli aandeden, wissels, obligaties niet tor beurze te ver-
bandelen.
Wanneer ruik een boycot door een krachtige groep,
rooals de geassocieerde mogendheden ongetwijfeld rijn,
stipt wordt doorgevoerd, betoekent dit niet meer of
mandor dan een doodsverklaring: „doen alsof zij er
niet zijn" Eén toestand dus, die «enigszins doel dm-
kön pan 'dien, waarin in do middeleeuwen een mab
verkeerde, die oader „pauselijk interdict slcxnd.
Wanneer zulk een boyoot wordt toegepast op een
klein land, dal ronder eigen hulpbronnen is en van
velerlei grondstoffen en halffabrtknlen verstoken zit, is
het niet twijfelachtig wat hert eind Ls van zulk een
maa'tregii. Dan botoekent zulk ecu bedreiging voor den
betrokkene: doodgaan of toegeven.
Zelfs thans, nu er tegenover ons land van geen opt-
«rttdijken boycot sprake is en de regeenngsjxrsonoa
vain allo oötIocvootgikIö landen hiïrhaakiclijk hun roe*-
delijdm hebben uitgesproken met Nederland, dat zich
tusschen hamer en aambeeld bevindt, is ons rantsoen
lager dan in de moeste oorlogvoerende landen. Dit, tart
wijl ons eigen land vele voedingsmiddelen heeft en
omza koloniën nog vele andere produceren. Hot ga-
brek aan verschillende andere oM/ntboerljfkc artikelen
dwingt ons tot ruil en daardoor behouden wjj van
onze voeding zéér weinig en krijgen wij van hert ap-
dëre een beertje.,„
Ziedaar een voorproefje van wat ecueconomische
boycot voor ons zou zijn.
Doch daarvan is gelukkig geen sprake Niemand,
zelfs Graaf Reventlow at generaal Pagó Crofft, om
slechts twee van do ergste schreeuwers te noemen, heeft
tot dusverre de leur. rr. oen boycot tefien Noden-
land laten Jioorai en het stat dan ook vrijwel vast,
dat wij, wanneer do oorlog ons spaart, van dergelijke
plannen geen direct nadeel zullen onderyinaeo.
Intusschcn is het indirecte gevaar zooveel te
duidelijker
Wii hebban reeds herhaaldelijk gewezen op <fe mo-
Rctijkheid, dat bijv. Duitschland of Engeland «sou trach
ten in ons land door stroomarm en inaustrieéri te stich
ten, die ais zuiver-Nederlandscb, als neutraal, zouden
kunnen doorgaan, teneinde op die wijze het entente-
cordon 'te breken. Dit was oen der redenen, waarom
wij de invoering van een handelsregister toejuichten,
ook was dit, wat do ndturnliteit der aapdcelhout-
dm in allerlei ondernemingen betreft, neg volstrekt
nie' voldoende.
Door do invoering van dit register, meenden wij,
reu althans de mogelijkheid beperkt worden van de
stroomenindustrfe, waarvan wij vreesden, dat het gis.
volg reu kunnen rijn, dat oventuoele maatregelen to
gen Dni chlnnd en omgekeerd ook met «enigen grond
'o reuden kunnen worden uitgestrekt
G-. had, dat oit gevaar voor tms kan worden af
gewend. zoodot ons land geen onmiddellijk gevaar loopt
met de vijanden der Entente over één kant te wor
den geschoren. Dan rijst de vraag: welke middellijke
gevolgen ruik een boycort voor ons heeft.
Heeft,'want van een mogelijkheid kan men
met meer spreken, sedert hert bekend geworden is, dat
Engeland zich overal door koop en voorkoop en ja
ren lange contracten hoeft meester gemaakt van de
grondstoffen, die voor de Lndus trien en andere bod rij
ven der Centrale mogendheden onontbeerlijk zijn.
Al is de boyoot tot dusverre in theorie nog een veel-
bestreden materie, in de praktijk bestaat zij nu reeds
«1 valt er niet te twijfelen aan het fett, dat de toevoer
van grondstoffen op de meest volstrekte manier. IS
niet zal worden afgesneden.
Nu zijn de Centrale mogendheden hierdoor nog niet
tot machteloosheid gedoemd.
Zjj hebben gedurende den oorlog een enorme „ersatz".
ndustriie gekweekt. Waar geen katoen was, hebben
dj vlas gc-biuikl ca toen dat ook ophield, zich met
papiergaran beholpen en uit papter allerlei dingen sa
mengesteld, waarvoor vroeger do grondstoffen gébruikt
l werden, the nu onbereikbaar waren.
Op chemisch gebied zag men, hoe do Septheiische
rubber tot aanr.eu kwam, hoe oe stikstol uit den
d&mpjmtng gebruikt werd om cinlisalpeter en ande
re memslofton, te vervangen. Tal vun andere procédés,
die tot dusverre louter laDoratorium-aardiglieden waren,
kwamen in praktisch gebruik.
Duurder en niet reu good ^ersatz' ia één woord,
doch bruikbaar eu miss cl nou voor autwikkcliug
vatbaar.
De noodzakelijkheid van invoer is dus belangrijk
afgenomen en wanneer die invoer alleen kan plaats
hebben tegen exorbitante prijzen, zal 'de „ersatz -in#
dustrio haar plaats vaui .thans in Duitschland 011 Oos
tenrijk vermoedelijk niet alleen behouden, doch die
zelfs uitbreiden. Ai is het met wijzigingen.
Er zijn. ^chter artikelen, die do Centrale mogundlick
den niet bij machte rijn te producoarcn en waarvoor
geen „ersatz" bestaat
Die moeten ril hebben van du Entente, het koste,
wuf Tiet kost.
Daarentegen bezitten of fabrieoeren zij verschillende
aimtoro waren, die do tegenpartijen ulterdnngondsl noodig
heeft cm, waarvoor zij op nuar beurt ook alleen maar
oen „ersatz" r- leis duur dm en dochters hooft
kunnen vinden.
De herhaalde waarschuwing in alle winkels van kb -
deren of stoffen, dat voor kwaliteit noch kleur wordt
ingestaan, is in dit opzicht vuu veel botrekeuis. Du
Dui'tsche industrie kan do stof, do miet-Duitsche do
kleur niot garandeeron. Toch heeft Engeland en Amc-
rike millicwnea uitgegeven om het .procédé der ani
lincverf machtig te worden.
Vermoedelijk zal de toestand zich dus zóó ontwik
kelen, dat buide partijen gedwongen rijn zekere' arti-
jjeion allen boycot tem ^pijt uit* te ruilen
Dit zal hand tegen hand gaan.
Ieder zal voet bij sluk houden, en ieder der twee
groepen zaf pogen zijn eigen gedurende den oorlog
gekweekte industrie de hand Doven hert hoofd te houden.
Do Driften zullen voortgaan te proboercu de Duit
sche verfstoffen en dergelijke arlitóm te evenaren on
do Duitsche landen zullen trachten hun kunstmeststoffen,
om slech'ls iels te noemen, zóó te volmaken, dat van
vervoer geen sprake behoeft te rijn.
Toch kamt er oen oggeablik, waarop de ruil ge-
biedend noodzakelijk wordt. Er zijn dingen, die men
noodig hoeft. Es zy'n waren, die moeten woiden uit
gevoerd. Geen sterveling rekent met de mogelijkheid,
dat alle Ameriktaansche katoen, alle Australische woi
in dc Entenielanden verwerkt en gebruikt kan wor
den, dat de Duitsche textielindustrie werkelijk kan wor
den uitgeschakeld. Men zal dus over en weer moeten
komen tot Uitvoer. Doch terwijl de een die export
door uitvoerpremtes in de hand werkj, zal het andere
land alles doen am, desniettegenstaande, rijn eigen uit
voer eveneens op te 3chroevua en het binnenkomen van
producten, die de eigen industrie kan leveren, to ver
hinderen
Er doet Zich dus dit verschijnsel voor: Duitschland
heeft overvloed van artikol a en misschien b. Do Geasso
cieerde landen bezitten b en misschien a, terwijl belde
een ersa;z-i nfius'.rie hebben van hert mankement! artikel.
Als wij de tookenen des lijd niet geheel verkeerd lo
zen, zal ieder land pogen door houge rechten zijn
eigen industrie, al Ls hef een „tijdelijke te steunen
en op de bcenea te houden. Tevens zal elk land po
gen zjjn teveel weg te werken en daartoe, zoo noo
dig, overgaan tot uitvoerpremies, ten einde zijn pro-
duet in weerwil van het invoerrecht van den ander,
toch een Jeans te geven moe te concurreeren.
Dit lijkt waanzin voor den onpartijdigen booorded-
aar die ziet, dat er. behalve produoeuton. ook nog
verbruikers zijn, doch hij, die de zonden tegen Gen
heiligen géést van de Staatswetenschap gedurende de
laatste vwr jaar heeft aanschouwd, verwondert zich
niet moer over zulke dwaasheid, integendeel hij is
zeker, dal ook deze dwaasheid niet z.J 'nitb'ijven.
Doch wanneer tegenover do vijanden van thans mei
uitvoerpremies en invoerrechten, gewerkt v.ordt, om ten
minste oen vordering te verkrijgon op de levering van
die waxfi, die men anders niot kan machtig worden,
is hot duidelijk, dat men misschien zijn doel be
reikt. doch zeker fax de noodzakelijkheid .gebracht
wordt het extrageld naai dien kunstn ntigen handel
van regoeringswege ten koste gelegd op een ander te
verhakm.
Bij de olgeinecne uilputting op financieel gebied in
alle inndrn, kon dit niet zijn pp dc eigen bevolking, die
toch al genoeg lasten op zich voelt drukken.
Dit zal moeien .zjjn op de neutrale lanf
den. Speciaal op de ldeipe, op hen, die allerlei grond
stoffen noodig hebben, allerlei artikelen ontberen en
slechts zeer bepaalde waren als eigen product hebben.
Die zullen het loodje moeten leggen, wanneer de
beide vijandelijke groepen do prijzen hunner producten
kunstmatig gaan vaststellen.
Dan zal bq'v. Nederland dc extra-winst moeien beu
lalcn. die noodig fe om op Duitsche artikelen, die
bij 11e honderden millioen inwoners der Geassocieer
de landen afnemers in Duitschland's belang moeten
dat^th' ^iti^.hTeik?inI.ta,J?,ku,,n*n tonder
O-sproken belastingbetaler er voor wordt aan-
oI?h7^ d,i<S g*en vr9handef brengt
VIL** 8* heel e wereld, is bijvoorbeeld voor
-Nemriand, erger dan een nieuwen tachtig,
jarige oorlog. b
UITKIJK.
„AAN HET LOKET'.
Heajemaal achter in het kantoor in een donker hoek
te oun o»ui schamele oude schrijftafel. xcl hjj daar
ari s ,)chtends luüftieu, tot ,'s middags vijl uur En
V?>® 11 üi do weck luoust rioj avonds terugkomen,
lllJ ging mol, zooals do anderen, lusschen twaalf en
een weg o.u Thuis of ergens anders tets te gaan irT
'iiuaeii llracht zn i rommeltje met Léierhnmnien mee
f ut Mie, do 'schoonmaakster viui hol kantoor, braohi
tietn dan een kop slappe koffie. In oen luadje had
ae ondo Schlpawrs oen mies tn oen papiertje liggen
Dat maakte hij zelf schoon, voegde 't netjes af En
ttegun dan to kouwfln, onderwjjt een sluk krant lezend
■1 Za! daar dan in z'n eentje en genoot van do rust,
oe stuie Soms bleef Mie oen praatje maken; vertelde
hom van gebeurtenissen uü zijn familie. Verhaalde uiL
voer,g> langdradig, zeurig, haar bont workschort met
eon tjp omgeslagen on telkens met den rug van haar
hand wrijvend over de knoestige neuspunt. Memoer
bctuppers luisterdo geduldig, naar de vrouw. Ilij had
'lan zijn bril afgezet on keek' liaar aan met z'n flelj
sc-ie jgoedigo oogen. Als de boterhamman op waren
vatte hij hot oude, gele sternen pijpje etn begon' te
rpofcea. Dat was zijn eeinige uitspanning. Otndor het
werk mocht op kantoor niet geroost Worden, Maar in
de pauze, voordat de anderen weer kwamen, ging
t wel. Hij zat daar bij oan loket. En schuins achter
Schipjiers was een, deur, die ilikwijLs open stond. T
Tochtte er soms 'heel oré en hij Vas permanent verj
bouden Maar daar had hij zich al aan gewend. Soms
kon hij het verschrikkelijk to pakken hebben, maar
als het erg was, kocht hij wat drops en verbeeldde
hij zich aldus de chronische catarrh, waaraan Iiy
lood, wel ondar den duiiu zou krijgou. Eenmaal was
't gebeurd, dat hij "s ochtends niet uit zijn bed kon,
lag te klappertanden van de koorts. Do dokter vroesdu
voor longontsteking: schreef hem absolute bedrust voor.
Hij zona een briefje aau patroon met dc verklaring
van dokter ingesloten. Toen moest een ander het lo.
ket 'waarnomen. En. men besefte toon eerst recht, wat
de oude Schippers alzoo [p doen had op zoo'n dag.
De patroon was ongenaakbaar vanwege de verwarring,
die de ziekte van lokoicinploye berolikendo; zónd hem
oen boodschap, dat hij hem) jj beste met zijn verkouiL
hedd wcnschto en telkens de hoop uitsprak, maar
wey gauw present te zijn.
Vier d -'-n later zat Schippers weer in zijn hoekje.
Met c«n dikke bocffante cm, bleek eai smalletjes, nu
un :lan klappertandend, een doosje met poeders bij
zich. Hij was nog lang niet beier, 'jnaar had niot Iaiu
ger durven liggen. De dokter had hem gewaarschuwd,
aat "hij Inert zijn leven speelde. Maar Schippers had
er zien niet aan gestoord.
Den ganschern 'lieven dag kwamen en gingen ment
schen aan het loket. Er kwamen mannen, vrouwen,
opgeschoten kinderen, die kleine bedragen afbetaalden
i van voorschotjes, die dc Bank had verschaft. Ook kwa.
men er vejen, die stonden te soebatten om uitstel. Er
war vin ..brutalen onder die jeneverslank in ziin neus
brachten óf ook wel door dc zorgen, de ellende over^
prikkeld waren, en hem trachiten te overbluffen door
ruwe, schimpende woorden. En vrouwtjes, die ston
den to schreien, vertellend van de misere, waarmee
zij té worstelen hadden.
De oude Schippers bleef altijd rustig, geduldig Scheep»
te hen af met sussende woordjes. Of beloofde, dat hij
er met „meneer over spreken zou". Dan kwamen er
nieuwe clienten van do Bank, afdce'ing volksverze
kering ca., en hij 'Ontving ze uiterst beleefd; zocht
stoebjes om to menschen te laten wachten totdat de
schuifdeuren opengingen, adjunct-directeur hun tewooid
kon staan, H(j stapelde de zilverbonnetjes in een su
garenkistje en borg het groote papieren geld in een
oude, vettigo- portefeuille op. Als het half vier was
geworden, bqgon hij al het op zoo'n dag geïncas
seerde uit te s|/reiden, te tellen, uit liet kleuie in hel
grootero boek te noteerem. Aan teekeningen te maken,
briefjes Je schyjvon. En eindelijk ginK «ij dan zelf
naar adjunculirecleur in de kamer achter de
deuron. Zoo gingen de dagen voorbij en t gebeurde
ook wel, dat Schippers als bij ondanks zijn gestaag
werken, controleeren, achterop was geraakt inet zijn
werk. er don Zondagochtend aan vastknoopte om
bij Je komertl, Dan zat hij moederziel alleen op liet
kantoor. Maar 't kon hem niet scheten, want hij ging
toch riooit uit en vrienden had de oude Schippers
niet. Wanneer hij' óp z'n kamertjo wu gekomen, zat
lijj aan het raam, z'n pijpje te rooken. Niemand kwam
hem sloren, 's Zondags, voor het middageten, dronk
Mj 'een borreltje. Dan kwam hel karaijc te voorschijn
en hij schonk zich een kiein tikje in en sloot <k> karaf
dan weer voor een -wteek achter slot. En na het eten
zat hij te soezen, te droomen. Meestal viel hij dan
in slaap en wwd eerst in den ia ten middag weer wam}
ker. Soms gebeurde het, dat hij de oude kast, die op
zijn kamer stond opende. En er allerlei paparassen
ml tevoorschijn haalde. Brieven, portretten, oude kick
jes en andere dingen. Dan was hij een poosje aan het
'tegenwoordige ontrukt. Leefde het verleden voor liean
op. Kon htj éen hecle poos zitten te turen op hot
portretje van oen vrouw.
Op kantoor wist alléén de patroon ervan. Hoe hij.
nu al meer dan twintig jaar geloden, de dwaasheid had
begaan om te trouwen mei de vrouw, die zijn ongeluk
was geweest. Schippers had toon jseu klein kassiersj
zaakje, heel bescliaden, maar'dat hij. met zijn woeaj
ten jjvcr en zijn pientere kijk op zaken wel tot
iels had kunnen brengen. Zijn vrienden v-an toen had«
den hem cv,aarsr.huwd Zijn oude moeder liud hiui:
gedreigd, dat trouwde luj niot dal mensch hij
noch zijn vrouw niot een voet over haar dremp»»!
zouden zotten. Hjj wa.s oek geweest had inmir niti,
in;uid willen luisteren. Hij liiuid van de blonde 3<wnelte.
Eij hüd hom heólemaal in haar netton gtwaugrn Wist
op meesterlijke wijze dm rol to spelen van de bootj
vaardige, di«' een nieuw leven wilde beginnen, vervuld
was van groote, innige liefde voor hem. Zij 'bezwoer
hem, dc armen om zijn huls geslagenen het hoofd
aan zijn borst gedrukt, dat zij nooit een anderen mam
bad liefgehad of zou boni innen. Hij liet zich begoochelen
Beschouwde de waarschuwingen der vrienden ais uitin
gen van bekrompenheid en van jaloezie. Hjj wist alles
uit het verleden van de blonde Jeanetto. Toch trouwde
hij haar. En vun hot oogonblik dat liet huwelijk goj
sloion was werd zij Neer de lichtzinnigjwufte, verv.
spillende, roekeloos mèl gcJd omspringende. Haalde"
vriendinnen van vroeger in huis. Dwong hem 's avonds
mol Imar uit te gaau. Dood allerlei uitgaven, die vit
boven zjjn inkomsten waren De achterstand werd
voortdurend grooler. Maar hjj miste de kracht om
er iegen op te roeien. Een enkele maal probeerde
Schippers paal an perk te stellen aan het gedoe van
de vrouw, haar zijn gezag te laten voelen. Maar rij
lachte hem uil.' Dreigde dat ze hem in den steefe
zou Laten. Spotte met zjjn zaniken over kleinigheden.
De gedachte dat hjj liaar verliezen zou, beklemde hom
voortdurend. Hij gaf toe, deed haar zin. Totdat een
tegenslag in zaken, dien hjj had kunnen voorzien em
die hem door roekeloos speculeeren, waarin hjj Zit
heil had gezocht, harder trof, dan hij zelf in den aan
vang besefte een eind aan dm toestand maakte, hij
moest liquideeren. De toekomst zag er heel donker vooi
hem uit. Ze moesten met overgroots zuinigheid tra oh
ten 'J hoofd boven water te houden, lijj vertelde JcaH
nette precies hoe de zaken stonden. Had ondanks alles
nog vertrouwen in haar. Bezwiee het blonde, wufte
vruuwtjo nu, samen met hem, weer op tie gaan bouwen,
Hjj zou alles vergeven en vergeten. Als zij wilde, hud
'hjj taocfl en lust om weer van voren af aap te begin
nen. .2Jjj Jiiistcrde y-aar den man^ die tiaar sctimontj
aan haar knieën lag.
Antwoordde 'nlels. Zat maar to peinzen, voor zich
uit te staren. Maar toen Schippers dien avond thuis,
kwam, was Jeanette weg. Zij had oen briefje achterrt
gelaten, waarin ze ronduit verklaarder „niet tegen ar
moe lijden te kunnen"Een paar dagen later hoor.;
de hjj verdere bijzonderheden, hoe de blonde Jeanette
in de sfeer, waaruit hjj haar gehaald had, vas lerugj
gekeerd.
Hij berustte, kroeg het baantje aan het loket bij
patroon van de Bank der volksverzekering, voorschol-
ten, enz. Dankbaar, dat hij tegen broodgebrek gevrij
waard was.
Maar walmeer hij op zoo'n Zondagmiddag de oude
portretten en brieven zat te bekijken, dan kwam een
schrijnende Weemoed, een groot, nevig verlangen naar
het blonde, wufte vrouwtje in hem op. Hjj was te zacht
moedig, to godwee, te berustend om toorn of Wraak
tegen de blonde Jeanette te koesteren. Maar als hij lang
op liaar portret had zitten kjjken, dan drupten tranen
op bet oude, steenen pijpje. Schippers legde 't m hel
bakje «1 liaalde zijn zakdoek te voorschijn. En in zijn
sul, scha kiel kamertje, in de rust van den Zondaguiüi-
Jag zonder dat iemand 't zag of nr zte, kon hjj din
zitten schreien. Snikkend van woede en smart, totdat
de uitbarsting van zijn verdriet weer verdoofde. En
hij de brieven en jpotreiten weglegde. En stilletjes mert
droeve oogen, verder ging zit:en kijken naar de doodj
sclie straal, waar op zoon Zondag sle^Hs nu en dan
iemand zich vertoonde. Een troepje kinderen de stilte
verbrak xioor geschater en gejoel.
Weer werd er getikt aan het loket. En werktuiglijk
schoof Schij»pers 't raampje op. Luisterde zonder eigen
lijk bijzonder te letten op het gelaat van wie «kar nu
i stond
.Maar hjj schoof met een ruk, zijn armstoeltje ach
teruit. Werd bleek, als een doode. Kon geen geluld
uitbrengen...
I>aar was eer' vrouw met vervetk'.e trekk*vi Bijna
haveioos, gekleed, met een laats ie probeereu oin er
nog opzichtig uit te zien. Een vrouw niet heeschv, rau-
we stom. Die iets fluisterde 't Was blonde Jeanette
Schippers durkrtc een hand tegen riju hart, dat storm*
achtig l.omdc. En hij voelde een wilde, woeste, on-'
Vervolg van Griff Lomax en rijn d»i"M.
HALLIWELL°SUTCLIFFB
Voor Nederland ba werkt d. W. J. A. ROLDANUS Jr.
In boekvorm vaacheren bjj W. DE HAAN
44.
Het scheen, dat haar gebod ten slotte werd vest.
hoool, want om den hoek van «ion koestal weer
klonk oen zacht hoefgetrappel on plotseling reed oen
zwaarlijvig vreemdeling met een rood gericht naar dc
deur van de hut. De man kook verwonderd naar Nell en
trok torn qven de schouders op. Hjj was steeds klaar
twee en twee samen te voegen, ni iar hjj vbnd hert
niot zjjn tank nan de worela to vertollen, hoe goed
dat 'tarnen vier maakte.
„Ik bon dokter ReJdhiough" zei hff kortaf. „Ik
wilde Juist op mjjin weg naar huls mijnheer Lomnx
«ven opzoeken Royd, daarginds op Windyfurm ls voel
minder on liét zou een kleine vriendelijkheid 'rijn,
als mijnheer Lomax daar heen wilde gaan en een
ber-tjo 0p do znk<*n toezien. Iljj heeft nu geen dochter
tno r thuis ziet u."
Nel! brn'cht hetn in verbaring, doordal zo plotso-
htig in tranen uil barstte.
iAJ komt mJsschiea nét bijtijds' ^jnlkte ze. Toen.
met gnx>!o Jheftighcid veroorzaakt door de langdurige
«spanning, riep ze: „0. waarom gaat u niet naar
bhuicn 1 Oc u, hij is ziek zkdc.
Reddhiough steeg zonder iets to zegifen van zijn
panrd ctnjjlng tiaar binnen, op don voet gevolgd door «Jo
vrouw
„}Vél?" vroeg zo n
„„Hij znl sterven zei do dokter ruw; want «"M-
«hiougli haatte «ten dood mot een onullsprckel'jken
haat ox zjjn hnmeor wns altijd slerixt, wanneer zijn
"tanschap ton eiiwte raad was.
Een «x/gcrMik wankxSdo Nell, mrar weldra hersleirio
se rich „Hij ml niet sterven.' Vi ze. „U eto ik.
zul lm h«m sarren roddm,"
ttaddhiowgh keek haar voor het eerst "id nwainjf-
stert'isig aan. „Daur broeit hte" tets." dacht hij. .am-
ders zou cr vu«Jt toov»m»1 moed rijn Die arme Lomax
fai echter toch moeten sterven maar misschien kon
ik rijn ljjdcn wat verlichten,"
„Wo zullcta ons best dom," antwoordde hij. „jk
kan vanSicht bjj hem bUjvon on gelukkig heb Ik in
P'V'1 tasch nog epn beetje medicijnen meegebracht
IWyft u, éls 't u Mieft hier, terwijl ft evttx mijn pnar!
f>P sfd breut,"
fic pfl„r,r moet maar wachten tot u voor oen
beurt gedaan, wat ti kun* of wacht, Ur wil
er zelf wei ems naar kijken. Er is nog een boks in
tien stal onbezet."
Reddhiough had reeds het kistje met instrumenten
«an medicijnen,, zonder h«atwclk hij nooit uitreed, van
het zadel afgenomen; zjjn praktijk was to veel verspreid
om er buiten to kunnen, want het zoi. kunnen, p tibu-
rfn, «iat hij op zijn rit hoon of naar huis bwieht kmig
van een «Lringend geval op oen of andere ver verwij
derde hoeve en daarom moest hjj er steeds op bedacht
zjjn geneeskundige fcrswxxligdhc*ten overal mee te nemen.
„L kuat niet voor het paard zoqjcui. En 't zei mij
slechts «xai oogenblik kosten," zei hj| tffs antwoord
lot Ce vrouw, wier tegenwoordigheid hier hem wat
i verlqgen maakte.
Als antwoord wees Nell naar do deur, en nam het
leidsel in haar hand «n do dokter, nog steeds verbaasd
over haar beslist en bevelend optreden, gehoorzaamde
liaar. Griff zat nu overeind: rijn oogen nu glanzend
en groot keken naar net raam, waaruit hji oen
ruim uitzicht had over dctn hoek van zjjn ontginningen,
die nog niot afgegrovèn wbs.
Hjj had er met «ion bouw van hert raam m hot
plaatsen van zjjtn bod van heide op gerekend, dal hjj
lederen morgen bjj hot ontwaken hert werk van den
volgenden dag voor zich uitgespreid zog; en er was
Iets droevigs nu do oogon oer koortsvisLocnen zagen
dan hot Land buiten In de gedachte, dat hii rijn
raam uitkeek, niot mot den hoilzamen voorsmaak van
komenden arbeddj maar mot hartstochtoljjko verbijste
ring 'en om, govool van uigon onmacht.
„'I Is dtfnr \nst on hard vast on hani die vert
vloekte stcnv, zeg ik jel Ik kan hem geen duimbreed
verwrikken", zei hij, zonder to Letton oj> de voetstap
pen van d«*i dokter. En o' «licn tjld komt die zwnrto
kraal, die Gnbrlël, rim snavel op den steen schérpen,
inplaats van me te helpen om hom te lichten."
„Zeker, zeker," fluisp rde Reddhiough, en legd» zjjn
roode, harige hand tegen he» voorhoofd van,den ander,
mot een zachtheid, oio geen vrouw hem' verbotent
zou hoblxax. „Ik zal je helpen om dein steen op te
lichten. Dar. bon jo klaar? Een, twee. drie, oj) er
mooi Nu rolt hij den heuvel af; heb je 't gezktn,
man? Hjj is bijna uit 't gezicht Vun dion last zjjn
wo in ieder geval bevrijd
Deaclf«ie kracht, die Griff had om zieke beesten te
kalmeoren, bezat Reddhiough zoodra hjj mot mem-
schel ijk Jijden te doen had. Medegevoel, ondervinding,
gestaald dioor het weer an do ruwheid der Hooglanden,
«tin hart, steeds klaar om to helpen <üt waren «te
boodanigneden, oio bij heiden te vinden warm. rrtx
Inu de stem van 'ter dokter Griff in do ooren klonk fir
do harige haixten hem met zachtcn drang dwongen
weer te gaan liggen do dekens dicht om zteh hotrx
tc homion, maakio hij geen togenworpóngen.
Hjl srikte tender Icbgon het drankje in, «ta* men
hom bracht po ^ol hj, - onrnsttgo
«luimoripg
I »IL._L' ..J. 1 1 - L r*'-
„Uw paard is voor den nacht bezorgd", fluisterde
Nell, Zo Was -til binneugekom«m, terwijl Reddhiough
bezig was het drankje klaar te maken.
„Wat. ontzadeld, gestald <Jn de rest? Dat hebt u
onmogelijk kunnen doen," antwoord© hij ruw.
•„Ik héb het in i«xier ge« al al geloerd, toen ik ,'twn
iaar was. U behoeft u om niets to bekommeren, be
halve om dien zieken man".
Weer keek hjj haar aan; klein on tenger, met een
zéker iets, «lat naar goede geboorte verried; hjj kou
maar niet begrijpen, hoe zo hier in «tie ruwe hut
kwam en dat ze plotseling zoo bezorgd was over het
welvaren van den patiënt, on «iatubij zoo vol fcdlfbcu
dwang, en dat zo boven alles nog m staat was zoo
noodig voor staljongen te spelen I Maar hjj wist ook niet,
«lat zo do nicht van Squire Danoholme was en dat
ze was grootgebracht Jji oen school, waar trots etn
handigheid om mei paarden om to gaan, to zamen
gingen.
Zo koudon slechts fluisterend spreken, maar Nell had
nog oen vraag te doen.
„Wat is zijn ziekte?" vroag zo.
„Longontsteking om to beginnen en verder nog oen
hooleboel, waar ik geen hoogte vun heb. Hooft hjj
buitensporig hard gewerkt den laatsten tjjd?"
„Ja soms zóó, dat hij piet mx-or kon eten of tot rust
komen, wanneer hjl 'klaar was."
„Dat dacht ik al. Ilrnl Ik herinner me. dat hjf éeni-
go Jaren gcloden wat narigheid gehad heeft en dat
hoeft hom vermoedelijk oncermjjnd"
„Maar hjj zal beter wotxton id «lonkt u hot niot,"
rel Nell mot een zekerheid, «ito haar zelf wbaasclo.
Zo vcrt«Jldo hom echter niet, «iat cr »h> iels wondcoi
rijks, zoo krachtigs en toodcra tot Griff en haar
komen, was, «lat scheiding haar oen fnbol scheen,
ongetwijfeld waar'kon zjjn v«x>r de gewone menschen,
die minder Innig van elkaar hielden, maar niet toot
hen.
Terwjjl zjj sprak, had Griff rich bewogen en dramde
zich om, wanraii hij eerst naar Nell en toen war
Reddhiough staarde, dien hij aankeek met «mn vasten
blik van herkenning. Voor een oogenblik: brandde de
koorts minder hev-g in zjjn «togen en £\jn stem vas
niet langer luid, manr zwik.
„Daar lig ik nu, Roddhiougb", zet hjj' „He* kreeg
mjj 'jitist een paar maanden to vroeg te pakken
aog slrehts oei: naar rinandon noodig om mijn laaa
te \ol«rtndigcn - «m Reddhiough dit heeft nteti
te beteekcpcu Ik kart morgen wel poer opstaan. Het
moot gedaan woixton. O God, heb toch genade, dn ar
I is die molensteen Wtjft om mijn irak, «n tteen spade
of houweel kan hem er af krijgen
Hot vleugje bcwiiztjn vas weer voorbij; en weer
doorliep trj dten cirkel vnn al rif" hopen on vreri
mt utt don laatst en tijd; zijn j->«inger. om te vol
ctedigen wt nog gaJ*zn vnoaal worden De natlta.
keuraMM waarmee hjj zjjn woorden telkens wtner
herhaalde, alsof ze een trouwe echo waren van fle
werkelijkheid, werd een marteling voor Nell Neiher-
cliff. Het was aandoenlijk, om Trash aan Ce zijde
van zijn m<jesler to zton liggen, hem van tijd tol
tijd 'hot gelaat likkoml cn zachtjes klagend huilen.
Juist, zooais Ijij uaasi Nell geleden hud. t.xa^ zij nek
was; want ofschoon Trash een dood jjichaiim liaatte,
bezat hij mot den menschelijk«m schrik voor een ziek
bed, een afschuw, die verwant is aan onze vrees voor
«üigen leed,
hai z«x> ging de avond voorbjj, teririjl Griff beur
telings dommelde en jjide. Rodutiiough had gcvvLUJ,
«lat de xtouw zou trachten een beetje te gaan slapen,
maar daar.wilde ze niets van weien D oeiugc vreug
de, die ze kende, was om te waken en ax* te wachteit
en hajf v«rg«- cui gebeden te prevelen. Tegen drie uur
's morgens raalcto Reddhiough even haai aim aan,
doch zo sliep nietj maar imar oogen waren gesloten
en ze jvandcldo in gedachten over do h<rtdov«d«icn,
waar zij em Griff samen geloojxax had«kn,
„Wat is er? Is hjj erger? vroeg zo opspringenti.
„Neon; het gaat béter
Er was nu geen ruwheid meer in do mauictren van
«ten doktor
„Zal iijj blijven loven? Jk heb hot al gezogu - o
ik heb hot al gezogiL «iat hjj zou leven,
„Hjj kan blijven teven, Hét-srhocu eerst ot er herte-
maal goon jeans op was, maar hij Js altud een
gewewit, dio anders «tod '<lau m«n van hom vorvvach'
had Er drukt nog .slechts oen grooto lost op hem
votédo tijj er bjj, terwül hjj haar uitvoradimd Uuu,
staarde; „maar ik gdoof d«t brn groot grtuk over
hem gekomen Ls, wat rijn behoud zal zjju. Als ii'j
dat niet had gehad, zou hjj zeker gestorven zijn; er
is een onxichtbare kracht, di«- hem, door het er&ti)
oogenblik heen hesift geliolpen."
Jtell's «togen, schitiercnia door de tranen, blikten geheel
tot don dok Ut op. Hij had haar ih «11c enkele woor-
<l«xn gezegd, dat zij nc: was, die Griff kracht had
gtgevon, toen hjj po zelf hict moer bezat. En dio go.
daohto klonk ils muziek in haar hark
„U hebt gelijk dokter," antwoordde ze, nanwdif-s
bewust van lmlgocn zo zet. „Hif heeft een groot g"luk
dat hem cr door lieer,) zal helpen."
Reddhiough knikte, levendig Hjj1 hield van de»
vrouw, wie ra ook .cjn mocht, en waardoor ze ook
«laar was gekomen. Kuren zou zo wel hebben, besloot
hjj, omdat ze nu eenmaal oen vrouw was, n aar vanf
maclit was zij oprecht, nerljjk en gevoelig genoeg
„Geef me ewi snede brood met kaas of zoo Iets"
flavterctei hij pdo'soüng. „Ik heb sinds gister twaalf
uur biets meer gehad.
Ze mankte een maal gereed, zwijgend on ha-nd'g,
zoodi! Redfl'uough zich stods meer 'verwonderde ovre
haar kmnis vnn hrigeen een mon nv»>dig her#!, toe«
ze rum ,on vorm wnior klaar zette hij liri cciivo»
gast maai. Hjj arhonk zich oen beker in, dronk hem
