«rfS?a!USr5JÏU&ïiï sr* oog°"
Eerste Kamer.
sjjn gespannen aan hooge ijzeren masten, <fie
in do buurt van een lierlijnsche centrale eindigen.
Het was noodtakel ijk, om geen kracht te doen ver-t
leren gaan over defcu langen weg, de spanning van
don stroom teer hoog te maken. Alen ging tot houderd-i
duitreaul .volt, een spanning zoo groot, ais nooit te vo
ren .geleid weid in Duilschland over zoo'n groolea
afstand. Om een dergelijke spanning in de geleidingen
te houden, moesten de draden teer goed geïsoleerd
worden.
Op een ouderlingen afstand van ongeveer 250 M.
meter staan de ijzeren masten, eik 23 meter hoog Drie
maai hangen van elkan mast de achtschakeiige kettingen
van porceleinen isclatoran. Onder elke ketting is een
draad uit aluminium gebonden, veertien millimeter dik.
Het ontbrekende- koper is vervangen door het even
goed geleidende aluminium, dat taan-" uit de aarde ver.
vaardjgd wordt.
in Berlijn worden de 100.000 volt getransformeerd in
de minder gevaarlijke spanning van 6000 volt. Deze
transformator is een van de grootste apparaten op dit
gebied. De spoelen, die de spanning veranderen. OJa
uit aluminium gemaakt, fin niettegenstaande men ge-
gebruik gemaakt heeft van dit lichte materiaal, weegt de
transformator nog 37.500 kilogram.
Stil en onbewogen, zooals zij van de groote centrale
gekomen zijn, komen de drie draden, na de lange reis
van 132 talomeier. in hun lierlijnsche woning binnen.
Niets wijst er op, welk een geweldige energie deze arte
draden bergen. De groote transformator laat een tbop
brommend geluid hooien. Dat is alles, waf at®1 merkt
van tiet overdragen van zulke enorme krachten. Maar
vér wieg brandt, de steenhruiinkool onder de ketels, loo-
pen de geweldige turbines. Daar staat voor de schakel-
tafel de wachter. De energie, die hij schakelt en reu
geit. werkt niet op deze plaats, waar zij geboren wordt
I)e bruinkool blijft thuis, de electiisehe stroom gaat
op reis.
HET EINDE VAN DÜITSCHLAND NABIJ?
Wij lezen in de Nieuwe Crt uit den Haag:
Eindelijk na vier jaren is het de beurt der Cen
tral csi om de gevolgen van een gevoeligen nederlaag
aan öen Jijve te bespeuren. Deze nederlaag geeft in
middels den neutralen geen onaardig schouwspeleener-
zijds een oorvendoovend gejubel bij de gealiieerdeji.,an
derzijds de zpo ernstige verzekering dat overwinnen in
het IJuitsch nimmer iets anders beteeken.de dan hei
bestaande behouden. De publieke opinie hier te lande
is zoo zeer onder den invloed van de verschillende
doorbraken, dat velen meenen dat het einde van Duitsch-
Land thans nabij geacht moet worden en vleien zich
tevens met de overtuiging dat de vrede evenmin lang
op zich zal laten wachten. Zij weten wel is waar niet
juist waaraan het toe te schrijven dat 'de Duit-
schers onafgebroken klop kregen, maar zij zoeken dit in
demoralisatie van de manschappen gebrek aan reser
ves, .gebrek aan munitie en dergelijke. Het komt ons
echter voor dat degeea. die er eenigszins belang bij
heeft, als politicus dan wel als zakenman, oorzaak en
gevolg van een en ander na te gaan, er verstandig aan
zal doen zich niet al te veel met die gegrondheid van
deze vermoedens te vermoeien. Veeleer komt het ons
aannemelijk voor, zulks in verband met hetgeen wij
reeds meermalen in den 'loop van den oorlog zagen
geschieden, dal de Duitschers gedwongen terug
trokken,. maar v r ij willig hun nieuwe stellingen be
palen. De geheele terugtocht van heden draagt net on
miskenbaar karakter van sparen, van manschappen, mu
nitie en geschut. Waarom? Omdat zij weten dat er
nog een twee maanden vechtens is vóór dat de zoo
al miei ongestoorde winterslaap begint en dat de Ver-
eenigde Staten tegen het voorjaar ongetwijfeld een aanv-
zienlijk deel van huin programma zullen' uitvoeren Van
daar dut het aantal gevangenen, hoewel voor onze
begrippen formidabel, slechts van dien aard is, dat
Oostenrijkers, gelijk in de dagen van. het offensief Broesk
silof. er nog een gezicht bij zouden kunnen trekken als
hadden zij een overwinning behaald. En wat nu die
uoorbraken door Hindenburg of Wolan-linies of hoe
zij mogen heelen. betreft, dat zou men kunnen verge-
lijken met een geweldigen slag, die men iemand, waar
op men niet gesteld is. op zijn besten hoed toebrengt,
met het gevolg dat het hoofddeksel aanmerkelijk ge
denkt en geschonden is. Dit neemt echter niet weg aat
de feigenaar van dien hoed nog zonderling daarop re-
aderen kan. En bovendien. De
daar liggen die linies van vijf of
ware wespennesten van loopgraven en sul.-n
Aan mi nJerteteuratdliugen zou men
indien men er van overig
Svoor Duitschland kusmen vor
SU Men kan dit pret lig vinden of n-ct, met dit
hedU ten dage in dm roes vergeten wordt,
gelieven de profetan rekening te houden. Heeds wordt
van de haken verkam^ dat de gealheenien, zoo.
dra zi; Duitsch Rebicd komen, wraak zullen nemen
Sr ie 6uüsche misdaden. Wij twijfelen g-m oogmb-ik
of de Franschen en <}e Engclsdien, die in de bramche
slodca 'tweemaal zooveel steenen ea ixuizxan onderst
boven keerden aam de Duitschers deden, de Duitsche
steden niet zachter zuüm behandelen. Dot zijn duigen
die oins wel. maar de Duitschens niet koud zubm
ialen. Het simpele gevolg is dat de Duitschers. die. zoo
heeft; dit scheen voldoende te rijn.
O, die vreugde, toen ze naar de gonzende bijen luikt
terden en keken naar de vurige lichtgolven, die over
brem en heide schitterden. Het was een eenvoudige
blijdschap zonder vrees, besnaard met draden van men-
schelijken hartstocht en het gaf aan de kleinste mug,
die in de zonnestralen danst*, een doet ea waarde.
Misschien wisten ze hef piet, maar het was het vol
komen onzelfzuchtige van dit nieuwe samenleven, dat
htfll dit OT1 rtxx]j-icvrt.f\a Al**-. ----- -JU
bch«0^CU1 "uui uvi pj^ivwnnwtu rum u *3 I 1>ICU "OU IA ÜÜU l UI
uit hot vem, dat eau iaan hooit dea stroom zal vin- jicht hoeft me nog niét
den, .die ziill dorst stilt ftfSnzii hif 7} oh7jm\f *vWrrj>fi n IruflAllinrt Am 4a -ihn<i
hoede van den ander
lir was nu geen strijd
Zij zagen elkaar aan als
vechters, die een eerlijke
man was trotsch geweest
tusschen het veen en Griff
verbitterden
den nog niet te zeggen is of de geallieerden het werk
der wrake in twee. drie of in vier jaar kunnen aan.
vangen. Om deze reden is nog geen ei*d te zien, maar
er 'is nog een ander ongelukkig „ding.
Er wordt heden niet gevochten om een stuk land,
om een baai of om een berg. Er wordt gevochtcq
om principes: zelfbeschikkingsrecht, nationaliteiten-prin
cipe en wat dies meer zijn. Iets vagers dan deze
principes is nauwgÜjks denkbaar en wat zij precies
behelzen, weei evenmin iemand.
Ging vroeger een veroveraar uit dan zag hij binnen
korten tijd, indien hij geen al te slecht rekenaar was.
of hij zijn floot zou bereiken of niet Zoo niet dan
had hij er gauw genoeg van en gaf den voorkeur om
met minder kosten een betere gelegenheid af te wach
ten, Thans echter razen wij door achter principes, die
inplants van Europa een haar te verbeteren, het naar
ocsu tossen afgrond brengen. Werkelijk hei ware te
wenschen dat wy pog in den gelukzaligen tijd der
veroveringsoorlogen leefden, oorlogen die zachtaardig
'schijnen tegenover den eindeloozen beginselkrijg van
heden. Of is de bedoeling der principes slechLS om
duitschland een klap toe te brengen, gelijk Rusland er
een ontving, dat het in vijftig jaar niet meer overeind
komt? De Duitschers zijn echter de laatsten. die het
recht zouden hebben der Entente geheimzinnigheid te
verwijten. Immers tot heden toe, ziedaar het noodlottige
voor oen machtig rijk. indien pet onovertreffelijke ge
neraals bezit en daarnaast slechts tweede- en derdej."
rangs staatslieden, tot heden toe heeft nog niemand ge.
weten tot hoever Duitschland zich wenschte te be
perken en waartoe het ia ronde woorden ten opzichte
van België geneigd was. Halfheid, geheimzinnigheidi.
ziedaar wat terecht het grenzenlooze wantrouwen lm
de geallieerden heeft gewekt en waarom Duitschland
heden met-een vrede kan krijgen. Gelijke oorzaken heb
ben gelijke gevolgen, bij Centralen als bij zeemogendha.
den. De Centralen toen zij bij hun vorig offensief op
een hoogtepunt stonden hebben niet openlijk aanneme
lijke vredesgrondslagen genoemd, de zeeina h en denken
héden evenmin aan serieuze vredesvoors.ellen. „Maar
indien, wil .achten het geenszins uitgesloten, in Oen
langen oorlogstijd, die weer voor ons ligt, de kansen
wederom keeren dan hopen, wij dat er voor de eerste
maal van 'liet Oosten een duidelijk, ondubbelzinnige
gepreciseerde taal moge klinken. Dat de Duitschers Lij
ne» Jbedeoaen van vredesgrondslagen ingetogenheid mo
gen betrachten, dal zij voorts niet zullen vergelen dat
m ^pin boeken een credii-post voorkomt, die de get
allieerden. zij mogen doen wat zij willen, niet moer
uit kunnen wisscheu, n.1. dat het Russische gevaar,
denkbeeldig of niet, maar laten wij bet zeggen^
waarom to 1914 allieerden heeft gewekt en waarom
de oorlog is begonnen dat dit niet meer bestaat, noch
voor Duitschland noch voor 'Oosienrijk-Hongarije, noch
voor Turkije, au Rusland zelf niet meer is. Met an
dere woerden, dat naar 't 'Westen bescheidenheid is
geboden, waar mat het Oosten, ai behoeft het niet hard.
op te worden gezegd, is afgerekend. Maar waar is de
Duitsche staatsman, spreken wij niet van c§n Bis-
marek. waar U een Hardenbeig, die
om den sierksten militairen staat een
litieke leiding te bezorgen? Maar hoe moet het omt
den rcehiguaarden Engoscliinaii te
hTzirihcte een Llo^d Gecrgc, ocu nn«C dto vermoed^
Z r»odra er yrStó
iilü. üockjici kz
tiigeiand. nog hedca, terwijl brt land m een
worsteling betrokken is, dan tijd vm<1' ^v^rkiezlimeu
ld beproefde middelen tegen dc komecde vörkieztogw
een politieke partij saam te flansen. Updat de eigen
persoonlijke grootheid van langeren duur nj
Rusland geef! Duifsche schepen ferno.
De „Frankf. Ztg." verneemt uit Berhjn
In overeenstemming met de thans metde ooviet-
regeering gesloten verdragen, zyn van de te re-
trograd in beslag genomen Duitsche sc^eP^"j™'
te 20 stoomschepen vrij gegeven. Voor de overige
is een raad voor de scheepsvaart ingeste d, wa -
voor van iedere zijde een lid benoemd is. De -
stoomschepen zullen met ballast naar hun vader
land terugkeeren.
Dat was sebandalig
Een Engelsche boer, zekere Thomas Brown Torry
te Mavis Enderby in Lincolnshire is tot een boote
van 120 gulden veroordeeld, omdat hij een foto haa
genomen van Duitsche krijgsgevangenen 'czamien
met zijn eigen werklieden. De rechter overwoog
dat het schandalig was dat deze boer zyn werk
lieden zóó had opgesteld dat zij met Duitschers op
één plaatje kwamen..Bij dezelfde gelegenheid wer
den andere Engelsche mannen en vrouwen to
boeten veroordeeld wegens het koopen ot ttn ge
schenke aannemen van snuisterijen van de Dutt-
SCDe schildvfadri, die de Duitschers bewaakte toen
deze dingen voorvielen, zal door de militaire auto
riteit worden opderhanden genomen.
Engelsch leeren.
De Daily Telegraph verneemt uit New-York, dat
er in de Ver. Staten een beweging op touw is ge
zet, om alle personen tusschen 16 en 21 jaar te
dwingen Engelsch te leeren lezen, schrijven en
spreken. Bij net registreeren van de lieden die zich
kwamen aangeven voor het eerste Amerikaansche
leger was gebleken, dat er jongelieden waren, die
niet in staat waren, de taal te lezen, die hen in
staat kon stellen, bekend te worden met Ameri
kaansche idealen en doeleinden. Dit was bijzon
derlijk het geval in districten van Pennsylvanié
waar ganscne bevolkingen het Duitsche dialect
spraken.
Er is thans voorgesteld den toegang tot de V er.
Staten te weigeren aar. landverhuizers die niet in
staat zijn wat Engelsch te begrijpenmaar het is
in verband met de groote vraag naar arbeid in
de Unie niet waarschijnlijk dat binnen afzien-
baren tijd de taalbelemmering in de wet zal worden
vastjzelegd.
Wij hebben dus thans naast de verdwijning
van net Duitsch van de openbare scholen deze
beweging om Engelsch te leeren aan alle buiten
landers; en de overheid heeft op zich genomen om
door dwang te bereiken wat tevoren door vrijwil
lige werkzaamheid sléchts ten deele was gedaan.
Alle trouwe burgers en lichamen hier helpen mede
en het staat vast dat in de Ver. Staten binnen
enkele jaren het Duitsch en andere dialecten als
voertuig van gedachtenwisseling zullen hebben op
gehouden te bestaan.
Maar wed gewichtig. v„n rfer Fcltz
De ministers waren pn*mt. Eö bera Van
kwam met de vraag, waarom over het r®u*®t7i (d do
in de Troonrede met goan woerd gerept Is.
Regeering dat bulten haar politiek program? Maak J
hoelemnnl pan ;pcod met het actief Y.JkT
De hoer Vlicgeti bracht daa:tegen in. dat bed aller-,
eerste politieke debat in de Tweede Kamw nioetw -
den genouden. Hij weet het uitbreken, in de Troon
rede. van een woord ovor hei V.K. slechts aan uw 1
korten tijd var voorbereiding, die de Heining had.
Sprak daarna toog even over den nypenden noo<t
die in de groote steden onhoudbaar wordt Er wordt
honger geleden. Orde moet komen in de Icvensmiddog
lendistriDUtie. Eindelijk vroeg de heer Vliegen meer
licht tenopzichte der te verwachten uitvoering van de
wel ten-Tal ma.
Na een niet hetfl duidelijk bubbeltje valn mr. De
Gijselaar. die opkwam tegen het nu ai houden van
een politiek debat, was het woord aan den premier.
En wanneer 't waar is, dat de eerste indruk" van
belang mag worden geacht, dan kap Exc. Ruys de
Bceronbrouck tevreden zijn.
Want die eerste impressie wus voortreffelijk.
v-v ff t - S a.1 iln mr /j I 4 l"l 1,1 U* a l-ï l
VVjalil Uiv w»
De minister stelde voorop, dat het Kabinet allereerst
tot zelfbeperking b genoodzaakt
zijnvhoofdtaak houden.
kt, - tot het zich bij
ben na neelemaat niet trotsch behalve natuurlijk
op dit groote geluk en ik heb behoefte om u ie
zeggeu,. dat het verkeerd van me geweest is gm u
te verlaten, verkeerd om met u te twisten
De Squire voelde zich verlegen worden. Hij was
hier gekomen met de zekerheid te moeten strijdcfn,
misschien, met een vergiffenis tot slot. maar deze week.
heid van zijn nicht had hem. volkomen ontwapend
zucnuge van cm nieuwe samenleven, dat „Dat had ik dat had ik" vioi hij haar in de rede
mende, diep doordringende gevoel van waL Ik ben mijn heele leven oen verdraaide -gek geweést
i want het spreekwoord van de manschen Nell en ik ben 't nu nog erger dan ooit; want do
t, dat een inan 'nooit den stroom zal vin-' jicht heeft me nog niet heelemaal losgelaten, en 't is
den, .die zijn dorst stilt tenzy hij zichzelf vergeet, een kwelling om Ie #aard te zitten, ja. bij God ik
ging dezen dag in vervulling, toen ieder van deze Iwee ben een gek geweest: je hebt een beroerden tijd gélïad
ycx-fisiCTkinderen van "bet veen zyn eigen leven in dc hé nuasie, en ik die toch zooveel van je hield ik
hoede van den ander aai hdH rrwat <v>n vitnnm- «-.-.r i-
aan
ï-jj 1 spa oh gewcrxi, met alleen uil
liefde ara te oogsten, maar ook uit stoutmocdigen wed.
yver met het veen; en de man had daar een tijdlang
"E een tcxmbeeld van kracht en standvastig-
en een levend deel van de rotsen en de volle
om hem heen. Maar de man was neergevallen te
mideten van zijn werk en nu begreep bij, dat het vepn.
dat hem scheen ledwarsboomen in de overwinning op
het pfwade, hem slechts een moeilijke les had geleerd
voor latere dagen.
Maar Nell lag stil en dacht niet aan den strijd tus
schen spade en had, doch aan de liefde die haar ca.
nocg was.
Ten laatste toen de zon snel begon onder te
gaan kwamen ze overeind en stonden op en keken
als door dezelfde ingeving gedreven naar de ruina, die
het verval en de hernieuwing van hun levens had oe.
zien. Toen ontmoetten hun blikken elkander en voor
Nell 't wist, lag ze in zijn armen.
^ndelijk eindelijk, kind", £1
scheen wel, of ze daar altijd gelegen had met
zijn lippen op de hare en omringd
niasjt
heb nooit een vinger paar je uitgestoken.
..Dat komt er nu niet meer op aan, mijn beste oom,,
niets In de wereld komt er meer op aan behalve
- >nsde liefde, die ik gevonden heb."
iholrnc, die nog biet heelemaal wilde af-
v Jo -r. -ii" Vwitfuzmu, vyi* X/Ijn uwnwino u
ren; toj toad met de spade gewerkt, niet alleen uil .zien van een gevecht, wendde zich tot Griff:
belde om te i- jh hebtm|n nichtje maandenlang in Lostwithens
id, jij kerelijèl" snauwde hij. „en daar kom ik
1 i J J mm m4/H1 H
Jer om te zien dat jij haar kust, alsof je 'er het recht
toe had, versta je me? Je bant de schande van de bede
parochie, jelui tweeën
„Houd op. Squire," viel Griff hem zacht lachend
in de rede. „Ik ben jonger dan u. maar ik weet dat
de Daneholmes en de Lomaxen ,één trek gemeen "heb
ben 'zij durven docb. wat eep ander niet durft en ze
storen zich niet aan de praatjes van andere menschen
Dus denk ie dat mii wnt schAion iin 2..
Den Haag, 19 Sept.
De eerste-aanraking in het openbaar debat, tusschen
Parlement en nieuw-opgetreden Kabinet.
Bij het adres van antwoord, dat de Eerste Kamer
H. M. zal aanbieden als weerklank op de Troonrede.
Een echo is dat adres, wederom, meer niet.
Eeaie plichtpleging hoffelijkheid. Maar ditmaal kwam
er .toch debat over de algemeene strekking.
Niet lang. De zitting begon tegen halftwaalf pn vóór
halfeen stonden we weer Duiten.
En die hooffltaak bestaat uM: het handhaven van
onzijdigheid en onafhankelijkheid; maatregelen voor
do ïevensmiddcLenvoorzienlng. de zorg voor 's lands
financiën, de invoering der Verzekeringswe: ten, de ulu
V°Sn^Troonrede Zwijgt" over het Vrouwenkiesrecht.
Maar - aldus Exc. Ruys zij beperkte zich tot
do -meest urgente zaken. Uit dat zwijgen mag dus
goenerlei conclusie worden getrokkm. wat betreft de
houding der Regeering tegenover het V.K Uit dat
zwijgen „mag niets worden afgeleid". Het V.K. is niet
voorop gezet, enkel en alleen wijl men aan het meest
urgente (zooeven genoemd) Bllcmcnst aandacht herft
te wijden. Z.Exc. erkende, dat er orde moet zijn bij
de Distributieregeling, zoowel als op den openbaren
weg En hier sprak de premier het zeer sympathieke
woord, dat de openbare orde meer door te voorkomen
dan door te onderdrukken, moet bewaard worden
Tactisch optreden is hoofdzaak. Nu worden de meest
onschuldigen vaak slachtoffers van de onlusten De
premier wijdde een warm. hartelijk woord, ook „aan de
slachtoffers van den nood der tijden. Diep gevoelt <le
Regeering zei mr. Ruys de Becrenbrouck d<*i
nood der gezinnen. Zij leeft volkomen mee met hen
die armoede, gebrek ®i kommer lijden. Beschouwt
't als een van naar eerste plichten om in den nood
'e voorzien.
De heer Vliegen was blijkbaar volkomen bevredigd
door dat uit 't hart komende, warme woord van den
minister-president.
Over de Verzekeringswetten rei de minister, dal „ook
dit belangrijk ,deel van het Reaeertagsprogram in den
geest van verzoening zal geschieden". Ook „van de
andere zijde" verwacht de Regeering dan ook toena
dering en medewerking. Dus bet streven naar het
compromis. Iets. dat het beste voor de toekomst belooft
mits geestesdrijvers en visschers in troebel politiek wa
ter achteraf blijven. De teekening, door zekeren driestarj
schrijver van het nieuwe Kabinet gegeven is vooralsnog
nie welgelijkend....
Wél een groote voldoening voor den premier is.
dat de heer Stork de hooggeachte en zeer.rondborstige
man-van—Links zijn warme sympathie te kennen paf
met jfe rede van Z.Exc. „In der Beschrankung" herin
nerde de afgevaardigde voor Overijsel „eeigt sicn der
Meisier". Met de methode der Regeering kon hij zich
volkomen vereenigen.
Het was een goede dag voor het Kabinet. Een veel
belovende voor de samenwerking, waarmee onder dit
bewind de groote. zware nooden des tijds zullen be
streden worden.
liet adres van antwoord zal H. M. worden aangey
boden door eene commissie, bestaande uit den voor
zitter en de leden der Commissie van Redact#?. Ook
de heer Henri Polak moet dus „netjes aangedaan",
zou mr. TYoelstra zeggen naar net Paleis
Mr. ANTONIO.
nemen. „Nell en ik zullen hen omver rijden en in
t slijk trappen, waar ze vandaan komen, als ze Iets i0
zeggen hebben maar hoor nu Lorna x, ik zal Nell i
nu ™aar in eens met me mee naar huis nemen."
„Als ze dat wil „Squire, dan kunt u dat zeker dcx*. i
Nell, wat zeg'je er van?" x-
„Eindelijk' eindelijk, kind", fluisterde hij.
Het scheen wel, of ze daar altijd gelegen i
-j» lipi*» op"% ta. den gêür I
van de heide. Eindelijk leefden ze en de groote hemeL- „Ik blijf," zri re. Oom kunt u dln
t om dat eerste dat dit nu im'in i«hnii <>V>
Nell keek naar het purperen veen en de wijd*,
)b«n.
leeren liefhebben
niet inzien^
7" 6 7° ZCI ZQ. UOm,
koepel sOi&sd. nog aiot groot gqnoeg om dat eente dat dit nu mijn tehuis is?"
^t was op dat oogenblik, dat Squire Doneholme. die een ^ooia^"s^t1.rV^^k',icm,gcv<S^^VeMf1
uitgereden was om zyn lang voorgenomen tocht naar vaardigheid was, maakte hij zich bewust Hni
Lostwithens te volbrengon, cfe bocht van den weg be-i huis, dat hij Nell in haar moeilijke danen had l
reikt had, die van LiugCrag naar Lostwithens voert.' haar door oen ander was gegeven ea <iut\ii er v
Het was qp dat oogenblik, dat de Squire den teugelof laat in zou moeten toestemmen, dat die and«r
inhield en hen op armslengte van elkaar af zag staan, meeste reenteu had
ir> KlibtomH To Wuft -vi KI
in eikaars oogen blikkend,
„Goeden dag. Lomax. Goeden dag, Nell" zet hij
met onheilspellende kalmte.
Ze wendden zich om, maar er was noch schaamte
noch schuldbesef in hun gelaat. Ze schenen als de
heide, gelukkig in hun rust. en ofschoon Squire Da-
neholme op het punt had gestaan pm te razen, voelde
bij als bij instinkt, dat de getuigenis van hun «amt-n^
levm aan Iedereen kon geopenbaard worden.
iseiJL ging, onbevangen, alsof er een streep gehaald
vau haa* hittere jaren, tot bij den stygbeugel
„Ik heb er zoo lang naar verlangd zoo lang
amu terug te pen," zei re.
hul\nCT imar neari m«nd vertrok hoewel
lirf,pll^V^mLren^ ajl'i Dit was ziju klein meisje
ïïr &SlanSrbSbeWU*1 to
hebben laten binnensluipen, wan.
neer u qp een ander oogenblik gel temen iroain. Ik
<Ae 201 Wj. -O, dat is zoo gemakkelijk oo.
zegd; maar aenk e. dat ik .8».
die dominee en ik ben er zeker van, dat bij over
jullie heeft hooreu praten dat vrome volk heeft er
altijd slag van allerlei praatjes te hooren en 't zal
wat waard zijn om jijn gezicht te zien, als ik binnen
kom en hem vertel, waarom ik hem bezoek."
„Maar Squire ik maakte er maar oen,grapje van
het zal geen moeite kosten om zelf
„O. was het maar gekheid, Jongen? Nu. ',t Is dooit
geraden om tnel mij te schertsen, want ik Ben ge
wend om het dadelijk als ernst óp te nemen. Even
zeker als jij hier staat met de bedoeling Nell te trou
wen en ik zal je je nek omdraaien, als je 't niet
doet even zeker meen "ik het, dat ik dat gezicht
van dien ouden dominee wil zien. Kijk, ik had gedacht
naar Lostwithens fo gaan, maar dit behoeft nu niet
meer. 'Ik zal inplaats daarvan naar de pastorie gaan
Goeden dag, jeugdig paartje gekken, en wanneer ik je
later zou herkennen, als ik je toevallig tegenkwam
wel, dat zou de zaak overdrijven zijn."
Weer kwam Nell tot aan den stijgbeugel en hield
de teugels vast voor hij 'ze zou kunnen aanhalen.
„Ik heb z<x>'n berouw over over die verloren
jaren", zei ze. „O, oom kunt u dan niet raden, hoej
voel ik van u lieb gehouden, en hoe Ik u noodig
heb jgehad, ofschoon Ik niet neb willen toegeven?"
Hij blee fstil staan om haar ruw op den schouder)
te 'kloppen. _,.0, dat weet ik. meisje, wanf Ik heb
hetzelfde gevoel. Waarom ben je niet dadelijk met
Lomax getrouwd. Hij is meer waard dan tien wilde
Harry's, waar we zoo over getwist hebben. Jelui bent
dwazen, allebei, maar je zult doen, wat je je voor
genomen hebt en komaan, net is geen groote
afstand naar Saxilton, hé wanneer je eens op de
Manor woont."
„Daar zullen we pooit wanon, oom."
„Wat? Jij zoudt tevreden zijn met in die wildernis
w blijven?" sciireeuwde de Squire met ongeveinsde
verbazing.
„Wanneer hij het wil, ja".
„Meisje, Nell. wat ben jij getemd dat Is al 'wat
ik er van zeggen kan. Goeden dag, kind. We doen be
ter maar geen ruzie meer te maken, want dat doet
onsbeiden leed."
Ze staarde naar .de-stoere gestalte, gezeten op het
zware, grijze paard, die over de verre rustige uitae.
strektheid van het veen wegreed; daarna wendde zo
zich tot Griff.
na" 2V,»
nu toe getoond had een coqunterie, die ze zelfs
nu ten deelo versmaadde. „Je hebt daar over trouw!*,
gesproken met oom; maar heb Je hem wel verteld,
h^htf Ta k*®»temming er nog niet voor gekregen
n,üt om gevraagd hebt?"
ik blijven, tot Ik
Ze hietó op ein keek naar Griff en hij lachte, toen
hij haar aarzeling zag, vermengd mot iets uitdagend
dat poo plotseling een einde maakte aan 'haar haru
1 tocht. "««is-
„Tot we getrouwd zullen zijn" viel "hij ta 7\r>
Squire u zult wel terugrijden naar Marshcotcs
boer dan u kaa onze namen bij 'dominee Parson
brengen, zoodat die ze kan laten aflezen
De Squire dacht een oogenblik na, sloeg zich toen
op zijtl dij en lachte met zijn zwaren, graven lach Hii
voelde dat hij moest zwichten voor de volharding
van dit paar en hij wilde liever zwichten met een
scherts ojp <le Jjppen dan brommend.
Ik zal het doen, antwoordde hij tot Griffs groote
verbazing, „fjy emi schelm met een heiligengezicht
looze 100 aan- dere eerste zorg®,
hij hield hmr .ili hadden elkaar ontmoet en
lciuwHW.nf a 611 x°st ?mklemd en de zingende
heide waren VOTf^T blim d® neef° wiJd6
hejgeen ^rhem
vrederi m!lire TOOCvm gevraagd, of 1
1 \mïTalu Z1^n om °P Lostwithens te blij
oen Wei kind, zou Ie datr' vroeg hij
vraag K8™5 ,<kt 1® °P J« andere
ie er to
jven wo-
vrouw
„Maar zou de vrouw er om geven, afgezien nu van
het tevreden zijn."
„Arme jongen 1" fluisterde ze. „Mannen worden nooit
ouder, wat nun kennis van de vrouw betreft. Kun
je dan niet ilen. dat mijn tehuis b. waar jij bént.
dat jouw land mijn Iana is en Jouw volk mijn volk?
O. .ik schaam me, dat je me zulke bekentenissen Iaat
doen. Maar het b waar; fk houd van je en in Iedere
plaats, in ieder weer. in gezondheid m ziekte heb ik
slechts behoefte aan jou mijn schat."
Edelmoedig en waar in alles, wilde Nell de waarde
van het geschenk, dat ze hem gegeven had. niet ver
bergen; en het wonder van deze gave was den man
zóó nieuw, dat h(J twijfelde aan de werkelijkheid van
zijn geluk.
„Alleen dit moet ik jje nog zeggen." ging Nell. voort,
nadat rij een halve mtjf zonder spreken geloonen hadl
den, en het heeft meb te maken met mijn eigen
wenschen. Je hebt je taak voltooid; er wachten Je an
dere plichten op Manor House; de bewoners van Marsh-
cotes en. Lang Crag hebben geleerd zekere verplichtingen
bij je te veronderstellen, gelijk ze bij Je vadar en je
grootvader gedaan hebben. Zijn we gerechtigd om hier
op Lostwithens te blijven en slechte aan ons eigen
geluk te denken?"
Griff gaf een tijdlang geen antwoord. De arme Jo-
shua Royd, nu gestorven door te harden arbeid en
van hartzeer, had hem denzelfden raad gegeven. Gftbriëi
Hirst had hetzelfde gezegd en zoo iedere vriend uit
vroegere dagen, die hem den laatsten tijd had aan
geklampt. En nu was Nell zelf bezig hem te bewègen.
om dat te doen, wat hij diep in zijn hart. dat goed
WAS.
..Én Lostwithens?" vroeg hij aarzelend. Moeten dc
velden weer verwilderen tot heide?"
„Waarom zou dat moeten? Er zijn boeren genoeg,
die geiracht hebben hun land vruchtbaar te maken en
wioi het niet gelukt b; geef zoo een de boerderij,
zonder pacht dat zal dan je huwelijksgift aan mij
zijn en dan kunnen we er zoo nu en dan heen-
om ons oude leven weer te leven."
teisje, je hebt 'gelijk, maar ik zal het missen."
„Zal ik het dan ook'niet missen? Geen plaats In do
wereld kan voor mij rijn, wat Lostwithens is en
(och en toch je moet naar je eigen volk terug
qann en ik moet ie helpen om je eer en je naam
ioog to houden."
Uit het verleden kwam een roepstem tot Griff. g®*1
stem. die duidelijk m onmiskenbaar was. Zijn schulden
waren betaald; hij kon weer met opgeheven hoofd on
der zijn modernenachen kom*®; diegenen van rijn ge
slacht, die het in hen gestelde vertrouwen waardig haiL
don getoond, zeiden hem. dat trots en geboorte geen
oude kleeren waren, die men naar believen kon weg
gooien, maar een hdllge erfenis. En toen de stemmen
niet langer riepen, zag hij. als lag het voor hem. het
oude .Manor House, met zijn verwaarloosden tuin en
de lecge vensteropeningen, waarachter geen glim van
leven te rien was.
We moeten teruggaan Nell I" zei hij.
Do schemering viel over het veen en het gezang
van den leeuwerik was verstomd. De helde zag nu
een
'wwre uuisianm», «re men nog ncni m zten nad.
En boven hel verafgelegen Manor House verschenen de
zwakke lichten van den Grooien Beer
Eens was Griff vol vertwijfeling, met een dichte
sneeuw om zich heen,'het veen overgegaan; nu keerde
hij met de hand van een vrouw in de zijne en een
vrede even treder als de avond om hem naar rijn eogcnJ
dom terug.
,TroLuw d*cbt nog slechte aan haar liefde -
<fe beidé die haar genoee waj
EINDE.
