Nog lefs over Rusland.
J.
JAC. POOL ZOON,
J. R. KEL'SS - LAAT A 125 ALKMAAR.
BANK-ASSOCIATIE
DirecteurenK. v, NIENHS Jr. en D. SCHENK.
ZATERDAG 30 NOÏEBBEI '011
6lsle Jaargang. \o 6321.
Specialiteit Sigaren In kistjes van 25 sf., bijzonder geschikt r. St. Nicolaasgeschenk
EERSTE BLAD.
Schetsen uit de Rechtzaak
- - - ALLE BANKZAKEN- - -
r
Uitgevers: TRAPMAN Co.
Het' vrijheids regiem van de bolsjewiki heeft alleen
t& roken en verwoest, opgebouwd heeft het niets.
,e<snjifQ wüt er tjccfflfln wordt is schorrraon nvt
ljuxo Klokjes met garantie,
Naai do ozon Toiletdoozen,
Tabakskistjes,
Sigaren- Sigarettenkistjes enz.
LAAGZIJDE B 50,
SCHAGEN.
GERESERVEERD voor
TAILLEURS. OUOESLUIS.
Kantoor Alkmaar
BBEEDSTRAAT 11.
VERHUREN VAN SAFELOKETTEN.
£22^35 tauS?;»7mis vo»r d»
11161 ^ensnucWelm
i
Dit blad versohijnt viermaal per weekDinsdag, Woensdag.
Donderdag en Zaterdag. Bij inzending tot 's morgens 8 uur wor-
dcnADVER^EN^^^Mn het eerstuitkomend nummer geplaatst.
SCHAGEN, LAAN D 5. Int. Teleph. No. 20.
ie- Laiitoiiilai.
Prijs per 3 maanden f 1.10per post f 1.30. Losse nummers öecnt.
ADVERTJ&NTIËN van 1 tot 5 regels f 0.65, iedere regel meer 12 cent
(Bewijsno. inbegrepen). Groote lett. wordep naar plaatsr. berekend
DIT NUMMER BESTAAT'.UIT TIER BLADEN.
De heer Oudendijk, de afgetreden en hior te
linde t< MffKPkeorde waarnemende gezant van de
Nedorlandscbo regeering te «fit. Petersburg Is zoo
vriendelijk geweest, over herfgoon hl] gedurende den
laats ten tijd van zijn verblijf aldaar, van de toe
standen in Rusland heeft geiden, h<jt een en ander
mee te deelen aan de N. II Ct. Wat hij vertelde, volgt
h.er. Het een en ander moge in al zijn afgrijslljk-
hedd aan het Nederlandsche volk ten voorbeeld' en
ter waarschuwing worden voorgehouden!
De heer Oudendijk beeft 25 jaar in Rusland door
gebracht, hJJ kent het Russische volk door en door
en mag dus over de Russische toestanden meespre
ken.
Blsm&rclc, zei hl], heeft eent den wensch uitge
sproken, dat aan de socialisten een land zou worden
aangewezen, waar zij naar bun inzichten zouden
kunnen arbeiden en aanvatten en toonen wat zij in
de uitwerking en de consequentie van hun systemen
vermochten. Het ls alsof de Voorzieningheid Rusland
voor die proefneming heeft willen bestemmen.
En het resultaat ls dat onder het nieuwe „be
vrijdende" regiem tyrannla, wreedheid, omkooperlj
ea ellende groot er zijn dan onder welk regiem ook,
dat Rusland ooit heeft gekend.
De nationalo rijkdom, de welvaart, de toekomst
van Rusland zijn door een klein aantal menschen
willens en wetens, ja met de meeste geraffineerd
heid en een verbijsterend doorzettingsvermogen ver
nletigd; alles wat In Rusland overeind stond, heb
ben zij omver, kapot gesmeten en uitgeplozen tot er
geen draad meer van over was.
Petrograd ls leeg, de weinige menschen, die men
op straat ziet. waren als geraamten rond met blee-
ke gezichten, blauw om de oogen en den mond van
den honger; de paarden vallen voor de wagens neer
van uitputting; de honden, die door de stad zwerven,
Zijn nog slechts uitgeteerde, wankelende stumpers.
Ik hèb menschen, Russen, hij mij gehad, die ge
hoord hadden, dat de Nederlandsche gezant mis
schien zou kunnen helpen en die in mijn armen in
zwijm vielen van honger en ellende. Alles wat er
was van Instituten van algemeen welzijn en nut ia
totaal te gronde gericht en bestaat eenvoudig niet
meer. Zelfs het internationaal zeemanshuis, dat té
Petrograd gevestigd was, ls aan dezen ondergang
niet ontkomen. De oude scheepskapitein en zijn
vrouw, die het jaTen lang bestuurd hadden, zijn op
straat gegooid zonder middel van bestaan en alle
protesten daartegen, baatten niets. Handel, nijver
heid, bankwezen en mijnwezen staan totaal stil; da
banken zijn leeggehaald, de geldswaarden en de
effecten ln 'beslag genomen, de wïsselportefeuille
naar alle windstreken verstrooid; uit geconüskeerde
goederen tracht qpen een buitenlandschen ruilhan
del ln het leven te roepen.
Men heeft den wagen van de revolutie van de
helling afgeduwd, in de veronderstelling, dat men
hen. wel zou weten te besturen, maar het is al gauw
gebleken, dat er geen houden meer aan was. De
marnen, die hem wilden ranmen, vielen 'er at, of
brachten zich in veiligheid, toen zij zagen, dat hij
aar hun krachten ontsnapte. Én zoo loopt hij stuur
loos verder tot hij in den afgrond te pletter valt. Dan
zullen degenen, die goed willen, kunnen, trachten,
de stukken bij elkander te zoeken en het wrak weer
naar boven te werken. Totale vernietiging van het
huidige „systeem" is de eenige redding, die er voor
Rusland overblijft. De katostrophe is ér trouwens al;
het land is met de overgroote meerderheid' van zijn
inwoners aan de diepste ellelide, die wanhoop prijs
gegeven. Levensmiddelen zijn er niet; wel worden
er, yanwege de distributie, levensmiddelenkaarten
uitgegeven, doch men kam daarop in de meeste ge
vallen niets krijgen. Het spoorwegverkeer en "daar
door ook de aanvoer van de noodzakelijke levens
behoeften staat nagenoeg stil alleen op de groste
lijnen is er nog eenlg verkeer. De treinen kruipen
van station tot station, na ieder uur, dat zij heb
ben afgelegd, blijven zij anderhalf uur staan; van
een georganiseerde dienstregeling is geen sprake,
de wagens zijn absoluut leeggestolen, al het koper
werk, de gordijnen, de kapstokkon, de bekloeding
van de zittingen zijn ér uitgehaald. Reizen Is zoo
goed als onmogelijk tengevolge van een ongekendon
pasdwang. Om een spoorkaartje te koopen heeft
men een speciale permissie noodlg, op net traject
at, Peterfburg—Moskou wordt men driemaal ge
visiteerd. De bewoners zitten in de steden gevan
gen, overgeleverd aan willekeur, honger en gebrek,
aan het noodzakelijkste. -
Naar het buitenland uitwijken, is onmogelijk, de
grenzen zijn hermetisch gesloten voor wie niet het
nood 1 ge geld beschikbaar heeft om de grenswacht
om te koopen. De bevolking ls als met een gloeien
de IJzeren stang terneer geslagen, zoodat zij de fut
volkomen kwijt is, Executies hebben op groote
schaal plaats, dat is nog nooit zoo erg geweest als
WOOTY^ B av.^~*r/w*rinrM»n mfiflT
PRACHTCGLLECTIE
f
zijn ingede
klasse, die
leeld, ontvangen 50 gram en de laagste
sse die van de boursjous (bourgeois) 25 gram
per dag. In den laalsten tijd kregen dezen echter
niets meer.- In de praktijk, komt dat heele systeem
eerljjk gezegd^ hierop neer. dat de meeste menschén to
taal niets krijgen.
De lichtvaardigheid, waarmee er met Beid wordt
omgesprongen is fabelachtig. Men goochelde met mil
lioenen en milliarden alsof dat sneu was. Pos nog, eer
ik vertrok, aldus de heer Oudendgk. was er een dekreei
verschenen waarbij een heffing ineens van 1 '0 miL-
liard werd uifgeschreven, De boursjous moeten dat
alles opbrengen. Het is, onbegrijpelijk waar zij het
vandaan moeten halen, want zij zjjn -gaandeweg reeds
nagenoeg uitgeplunderd en de heffing ineens zal dan
ook neerkomen op inbezitneming van alles wat hun
nog overbluft. Het geld is overigens goedkoop genoeg,
men heeft het maar voor 't drukken. De persen zijn
geduldig; do eenige zoig, die men heeft, is dat men
blauwe verf om de biljetten te kleuren te kort zal
kómen. Dagelijks komen er nieuwe bedragen aan oov
-feemumnierile, ongeteekende geldboms in omloop zon
der .dat iemand precies weet hoeveel er al is uitgeger
ven en zonder aat er een- behoorlijke dekking voor
aanwezig is. Jlet totaal bedrag van net op deze wijze
in circulatie gebrachte papieren geld, het eenige
dat er nog in omloop is, kan veilig op 50 milliard
roebel worden geschat.
Iedereen die oen paar duizend roebel heeft, tracht
die natuurlijk te behouden en is daardoor al gebrand
merkt als kapitalist. Het zijn naast de soldaten dan
ook alleen de allerj, en allerarmsten, die totaal' biet
bezitten en niets zijn op wie de regeertngsmacht steunt.
Ook onder de boeren kan zij slechts op de allerarmsten,
die geen land en in vele gevallen niet eens eén krotjé
om in te wonen hebben, rekenen. Die worden geor
ganiseerd om ,yan de andere boeren, hun lana en
nun spaarduitjes af te nemen. -Het grondbezit is z.g.
genationaliseerd, in werkelijkheid komt deze nationa-
Het leger zelf is totaal uit elkander gerukt; de troe
pen over welke het bestaande régime beschikt zijn sa
mengesteld .uit de radicaalsten van de radicalen, die
uen door exorbitante soldijen en extra voeding bijeen
houdt.
De werkloosheid is enorm ln alle standen: nooit heeft
k'e wreid een dergelijke opzettelijke vermétiging van
product en middelen aanschouwd als thans in Rus,
land plaats grijpt.
All«- fabrieken rijn geruineerd. De machines worden
weggehaald of van de eone fabriek naar de andere ga-
sleept Het doel hiervan laat zich 'Slechts gissen. De
weinige arbeiders die nog werken moeten - verbijste
rend hoogc loonen heblwn, terwijl zij zoo goed als niet
werk du Daardoor worclan do ondernemers genood
zaakt hun kapitaal mot volle handen weg te smijten;
worden zij en met hen hun fabrieken voor langen tijd,
waarschgnilijk voor goed, lam geslagen. Alleen een
machtige toevloed van buitenlandsch kapitaal zal de
aldus verkrachte industrie weer op de been kunnen
helpen.
Van geestdrift voor het tegenwoordige regiem geen
spoor, alle fut is er bij het volk uit. doodgeslagen.
De consequentie .-van het in Rusland gevolgde
systeem is, dat. men. inplaats van te trachten de lagere
klassen der bevolking op te heffen tot een hooger peil,
men .alles wat zich boven de lagere, men mag geruit
zoggen laagste klasse verheft, neerhaalt in de mod
der, dat men allen gelijk maakt in honger en ellende.
EGOÏSTE.
Neen" zei het oude mannetje, terwijl hij in de
kast schommelde, „neen. Naatje, die oude bordjes moe
ten wij nu maar aan kant doen, Greta is wat anders,
gewend, ziele." V*
En hij haiude tevoorscbn
zaliger slechts voor den ar
ieje."
taalde tevoorscbün het servies" dat zijn wouw
chts voor den dag bracht bij extra gelegent-
hedën. Met zijn beverige handen zette hij een bestovén
bordje op ta
Naatje wreef met het vlak van een hand over neus
punt. Antwoordde niet Vader kende dat en stoorde
er zich niet aan.
Zij slofte naar de keuken. Ging aardappelen schillen.
En terwijl ze het mesje hanteerde en de aardappels in
den emmer liet vallen, dacht ze na... Over wat er.
wijls
als vader in "het
eitje de klanten hielp. ^T^unden
FABRIEK ..DE WAKENDE LEEUW",
WERTHEIM GOMPERTZ 1834 en Credielvereeniaing 1853.
^oordan in krantenberichten en Redevoeringen; maar
men de praktijk van die frazen, dan btfktdat het
-®80-houvi-r en ellende is overgeleverd als nooit
liandel 1* u n*ets on n'cts moer. In den shiikr
**ter voor bloedgeld nog allerlei te koop
raari ziVh ihet teven houden dan is men wei genood
ri<£ Het «tïf dozen weg van het noodige te voor
Bchanm'i hert uitvaagsel van de^toaat
leckl Hw uwl1 dcvoikui# trr
Bppy, waaronder zich
dergelijke elementen
het uitvaaasef
wiruvW^ i818'1 Dr°od por dag in ae iww«"
aS 2 rit h S5**1** gerangschikt, ,dic lichten
ftTkLtoflUh hebbe" recht«H> 100 gram per dag
w* kW!» «nbtoara. w«lk« vólgende Umm
lisatie hiefop neer, dat de een zich toeëigent hetgeen
aan den onder met gewold is ontnomen.
In vele gevallen willen trouwens de boeren dat ge»-
nationallscerde land niet eens hebben, omdat zij bang
z^jni, dat zij op hun beurt voor boursjous zullen worden
aangezien. En het gevolg hiervan is dat het braak blijft
liggen of als het wordt bebouwd onvoldoende wordt
bewerkt en bemest, in één woord, dat de landbouw
voor een groot deel heeft opgehouden te bestaan. Alles
wat zoogenaamd genationaliseerd en gesocialiseerd is
schijnt te zjjn aangeraakt met een verdorrende hand, het
verkwjjnt én gaat ba
„Het .gesocialiseerde" sleepverkeer pp de Wolga
vroeger van groot belang was in verband met het
transport van graan en «petroleum staat stil.
De barken liggen te verrotten in de rivier. De buh-
tenlandsche scheepvaart beteek ent niets meer.
Grodte plakkaten op de hoeken van jie straten wek
ken de allerarmste proletariërs op om de huizen van
de boursjous in bezit te nenVen. De bewoners worden
er met een opzeggingstermijn van twee uur uit hun
woningen verdreven en moeten alle jpeubelen achter
laten, Onophoudelijk ziet men woningen leegdragen
de zorgen die op hot huisje drukten. Twee maanden
voordat oe oude juffrouw stierf, had zij het alleiv
laatste het gouden kettinkje en 't horloge weggebracht.
Naar den lommerd. „Weet je Na" had de juffrouw
gezegd, 't is maar voor hoogstens drie weken. Dan
komt er geld. Genoeg, hoort Maar vader moet dat
wisseltje je weet wel, van Goemans in Deventer.
betalen. Én dat kan geen uitstel lijden. Ik weet
datje er zoo over tobt. stil dus maar..., Hjj mag
't niet weten. Ik zeg maar dat het nog overgespaard
geld ls. i
Naatje had er dertig gulden voor gekregen, met
groote moeite. En dat was niet genoeg voor het wis
seltje van Goemans. Toen had ae oude Juffrouw een
briefje geschreven aan haar broer. Maar zij was doodsr
bang, dat Leendert erover zou komen pro ten; had
hem in het briefje gesmeekt om 't haar toch te sturen
dat sommetje van twintig gulden, zonder dat Karelr
te weten komenJKarel was
haar man. er iets van zou
net een groot, oud kind. Hïj kon zich maar niet
Remplaatsen in de werkelijkheid. Topn dat faillissement,
in Amsterdam hem een klap had gegeven, waarvan
hjj Hch nooit meer zou kunnen herstellen, leefde vader
omdat de "inboedel z.g. geconfiskeerd, "d. w een- nog altijd in de bétere tijden, die voorbij; waren. Een
voudig gestolen wordt, terwijl de bewoners maar moe- enkele maal scheen hij te zien, te begrijpen. Dan
ten zien hoe zij verder aap een onderdak komen. Der- kon 'hij, van óver zijn op den neus geschoven bril.
gelijke voorvallen 'zijn zoo gewoon, dat men er al zoo pntdaan, zoo verschrikt opkijken; terwijl er een
bijiui niet meer op Iet. 1 smartelijke, als om hulp schreiende uitdrukking in zijn
Dienstboden lijden eon kommervol bestaan; niemand oogen kwam. Moeder suste, kalmeerde hem .dan. Fluis
heeft werk voor haar en ten einde raad komen zij terdc hem iets in, dat zii verzon om hem prettig te
zich aanbieden om voor niets te werken, wanneer ri) stemmen. En hg geloofde alles. Knikt» vergenoegd,
maar voeding en onderdak hebben. Op de goraffineerdr 1 Verzonk weer in zijn geluksdroom, tcrwg'I de zorgen
- i i il-i 1.1 - JA.t «1 hnr/l/vx -
En hij maakte plannen. Had geïnformeerd, wat een
optrekje zou kosten ergens ln Gelderland, zoo van
begin Mei tot September 's Avonds, ais het win;
keltje gesloten was, zat h(J te rekenen. En moeder
deed, of zij ernaar luisterde. Zij zat dan met gesloten,
oogen. En zg scheen ai gestorven, zoo strak un
mager waren de trekken van het doodsche kopje.
CJp eén nacht was vader oude Naatje-komen wekt
ken, in grooten angst. Moeder was zoo benauwd. Deed
zoo vreemd. De dokter moest er bij komen. Maar
toen die in het kamertje trad, was vrouwtje al dood,
Karei zat als versteend., als versuft bij het bed. Hij
schreide niet, maar tuurde verwijzen naar het doode
menschie, dat nog in haar laatste oogenblikken ga-
tracht had hem gerust te stellen. De lachgrijns was
op het doode gelaat gebleven. Er werd een telegram
gestuurd naar net eenige kind, naar Greta; Die door
eene tante buiten de stad tot zich was genomen.
De tante had, toen het faillissement vader over
rompelde aangeboden het meisje bij zich te nemen.
Voorloopig.
't Had vader en moeder wel moeite gekost om het
kind te laten gaan. Maar Greta zelve vond 't heerlijk,
.Als moeder wél eens met haar praatte over de geld.
zorgen, dan begon zij te geeuwen. Dan hield zij een
van de blanke handjes voor het mondje.- Zij hacklen
Greta van begin af aan verwend, vertroeteld. De nicht
jes en neefjes noemden haar „de prifces". Voor he(
grove huisnoudwerk was zc iiiet geschikt. Als Na
naar in de keuken iets wilde laten doen, dan trok,
zij een gezicht van „ajakkes, neen hoort" en liep gauw
naar binnen. Moeder voelde wel, dat it niet verstandig
was om het meisje aldus te verwennen, rapar zij nad
de kracht niet om het te veranderen. Als Na erover
sprak, dan keek zij angstig naar den kant van het
winkeltje...! Sst... Dat vader 't niet hoort.
Er werd een telegram gestuurd, naar de tante.
toen moeder dood was en Greta kwam. Ze wreef
met haar zakdoekje óver de oogen. Zij kuste vader
en .trok een watjtreurig gezichtje. Maar ze was hang
voor de doode moeder. Durfde niet in huis blijven.
Ging bij een nicht logeeron. Ze kwam thujs voor de
begrafenis. Vader, die in een paar dagen tijds wel
tien jaren ouder scheen te fijn geworden zat over
haar aan de tafel, in het kamertje, achter de winkel.
Telkens keek hij naar het blonde, kokette, opgepronkte
deerntje. Maar zij zat te lezen in eetn boekje, dat ze
had meegebracht. Eens, toen Greta opkeek, zat vader
stilletjes te schreien. Er kwam een gemelijke trek van
verveling op het móóie gezichtje van de zestienjarige
dochter. Zg riep Na om vader eetn glas watgr te
geven. Pa was zoo zenuwachtig.,.. Dien aVond zat
Greta in het spoorboekje na tekijken met Welke
trein ze weer naar tante zou terugkeeretn. Want tante
had haar zoo erg ïioodig, dat begreep Pa wei.
Hij knikte, vond alles goed.
Vertrok haastig. Na stond in het keukentje te ram
melen met de borden en schalen. Als zij volgens haar
moed tewerk was .gegaan... Maar zij bedacht, hoe
ng do oude Juffrouw was'geweest bij de gedachte
dat vader zich Zou opwinden, verdriet zou hebben...,
En oude-Na luchtte haar o verkropt gemoed over het
hartelooze van de vertroetelde dochter op een schaal
zij opstoppers gaf, tot 't oen haar scheelde pi
ding zou gebarsten zijn. Maar zij zweeg.
De tante was plotseling overleden.- Zij had zeker Ke;
schikkingen willen maken ten gunste van niclife -Greta,
maar de dood had haar verrast. Zn was nog be^.
trekkelijk in de kracht der jaren. De familie lnteresi-
seerde zich niet voor het meisje.
En Karei kreeg de tijding, dat zijn - dochter thuis
zou komen. Voorgoed. Het prinsessejeventje bij tante
was uit...
Zoo stónd hij daar te zoeken, in de kast naar de
mooiste bordjes, om Greta behoorlijk te" kunnen ont
vangen. Zij zou tegen vijf uur komen.
„Wat eten .^e vanmiddag?" vroeg hij de oude mei<L
huishoudster, die allang vergeten had wat zij. aan
loon, nog had te vorderen. Die 't niet van zich vert-
krijgen kon, hem in den steek te laten, den halfkindi-
schen man. -En die er ook tegen op zag haar vrije,
doen to verwisselen voor een dienst waar zf) zou
moeten gehoorzamen.
„Wat eten
fclda even. To
een brokje vleesch of vis'oh. Hij teek vérbaasdg op.
Maakte aanmerking. Daar zou Greta geen genoegen
mee nemen..,.. Die was 't bfj tante Eef heel anders
gjwend,.,Neg beheerschte oude Na zich.
Toen kwam 't los. „Goed, Hebt u soms centen?"
Oud mannetje schrok ervan. Werd vaalbleek. Tastte,
grabbelde in zijn zak. Dat oude Na er medelijden,
mee kreeg Maar hij dribbelde naar voren. Haalde
£>Id uit 't la ad Ie van "t geld was 't, <Jffl hij moest
3waren voor den wissel van Goemans, uit Deventer,
weer, net" als toen moeder nog leefde. Coemans
•was 'de eenige, die hem nog wat crediet gaf. Lr was
a "veertien gulden tekort... ^ls hij den wissel pie*
b staalde, (jbn was *t uit, kon hjj net
sluiten,
genoorznmen.
eten wij vanmiddag?" vroeg h(J. Naatje wei
n. Toen zei ze 't, van do gestampte pot Zónder
:je vleesch of visoli. Hij keek vérbaasdg op.
winkeltje wH
ste wijze worden de boursjous tot bloedens toe gekweld.
Velen hunner "trachtten vroeger door hot verkoopen
van couranten, eigen gebakken koekjes e. d. nog iets
te verdienen qn de verhalen wan gewezen généraals,
die met snoepergen of nieuwsbladen langs de straat
tienen te venten, prinsessen die als winkeljuffrouwen
of barmdsjes aan den kost trachtten te komen, zijn
verzinsels <Maar dat is hun nu ook verboden.
£Jk dit welhaast het eenige middel van bestaan dat
den boursjous oog overbloaf is hun a'jft*--
harder gingen ngpen...
Na had de ouae juffrouw dag
uitgaan. Zij hielp haar het bed uit, om te maken
dat zg toon nog in haar rieten leunstoel zat wanneer
aan dag. zien achter-
niet, hoe ernstig de tocstam
tig de locstana was. -Zij glimlachte tegen
hem en nam zijn hand in haar kille, leerachtige vlnF
geru. zg loog, dat ze zich veel sterker begon te voelen.
Maar vader kwam terug. Met een blauw papiertje.
Gaf 't aan Naatje. Die hem aankeek:.... Ze wist best,
dut was geld voor Goemans.
Fin ljj Bestelde. Wat zij ter eere van Greta's thuis,,
komst zouden eten. 't Moest iets goeds, jpts fijns wezen.
Na wilde hem herinnereir, dat. als wissdlooper kwam
O 'er drie dagen... Ze wist toch het naadje uit de
koiri..... Maar oud mannetje keek haar zoo smeekend,
zoo onbeholpen aan... jly zag er zoo armzalig uit,
winkeliertje met zijn grauw baartje en zijn vaal
bleek gezicht, in zijn schamele plunje, dat Na 't niet
van haar hart kon verkrijgen. Zij de „boodschappen"
ging halen. Dien middag verscheen Greta. En zat
weer aan tafel vlak tegenover vader.
Maar zij at bijna niets. Zij trok een viezig gezicht
togen het eten, dat daar stond. ZH was heel terneeiget-
slagen. Want de plotselinge dood van tante Eef was
een zware slag voor haar. Greta keek telkens met
nijdig, bleek gezicht naar dikke, oude Na, die aan
tafel zat te eten,
25e zei bijna niets. Vader schepte telkens haar bord
vol. Maar ze schoof het weg, Zn1, dat zei zich vormoatö.
