De dingen om ons heen
VOGtLVRU
TWEEDE BLAD.
Inge zonden Stukken.
FEUILLETON,
Tweede Kamer,
Zaterdag IS Januari 1919.
62ste Jaargang No. 6346.
t
UITVOERING DER SCHEUR WET. HET PLOE-
OEN OER WEILANDEN.
Het grasland scheuren brengt in de zuivere weide,
gtreken groote bezwaren met zich, te beginnen alreeds
ljet gebrek aan bekwame ploegers, paarden en ploegen.
Ik wil probeeren o' het ran mogelijk is, hierin verbe.
teling te brengen en meen, dat dit op de vo.gende wijze
Mu kunnen geschieden. Nu de meeste bouw boeten
met ploegen beginnen klaar tc kom*®, kunnen efcn
aantal hunner gr-ourenofc 6 a 8 wekei, wel een ploeger
met eenige paarden au werktuigen missen. De afd. van
Landbouwmaatschappjjen en bonden in de bouwpoi-
ders trachten een aantal boeren te vinden en bijeen
te brengen, welke voor gezamenlijke rekening en ri
sico, in eigen beheer het p.oegwerk in een widestreék
willen verrichten. Zij zenden dus ploegers en paarden
uit zorgen voor 't noodige voeder en ontvangen de
vóóruit overeen te komen vergoeding per H.A. bewerkt
land,
In de weidestreken wordt door de afd. der Landbouw
maatschappijen en {ronden lil overleg met de plaatselijke
Landbouwoommissién in een gemeente of een giuep
van gemeenien een organisatie tot stand gebracht van
koeboeren, die hun land willen laten scheuren. Zij zor
gen voor een of meer behoorlijke stallingen en schuren
voor paarden en werktuigen, voor onderdak en voeding
voor de ploegers en regelenhet werk mei den ver
tegenwoordiger der bouwboeren en garandeeren de be
taling van net overeengekomen ploeglooo.
Alles wordt van zuiver zakelijk standpunt behan
deld; beide partijen .moeten er voordeel in zien. De
weideboer moet er een flink en prys voor over nebben
om zijp grasland door bekwame ploegers geploegd'
(liefst getwee.voord) te krijgen; de bouwboer moet een
hooge vergoeding ontvangen, wil LÜ er toe overgaan
zg'n paarden te laten werken inplaats van hun rust je
geven, terwijl hij zijn ploeger, die een tijdlang ver
van nuis za{ dienen te blijven, een extra belooning
moet kunnen geven.
Een eerste vereischte is dus n ujdat;
a. Uit de bouwstreken mij binnen 2 weken aan
biedingen bereiken van een flink aantal ploegers met
paarden en werktuigen en met opgaaf van hen die als
vertegenwoordiger gemachtigd zijn de onderhandelingen
te voeren en
b. dat mij uit de weidestreken eveneens binnen 2
weken bericht wordt, waar ploeghulp verlangd wordt
en voor hoeveel H.A., of onderdak en stalling aanwerig
is en wie namens belanghebbenden de overeenkomsten
kan sluiten. i
Zoodra mij dergelijke aangiften bereiken, zal ik
met de kaart der provincie voo rmy. overwegen welke
aanvragen 't voordeeligst met elkaar in verbinding kun
nen worden gebracht. Let welik treed aileen als b#-
middelaar op. breng de partijen bij eika&r, doch laat
de onderhandeling en de uitvoering verder geheel aan
de betrokken of hun vertegenwoordigers over.
Ik.meen dat hier niet alleen én voor de bouwboe
ren - én voor de koeboeren nuttig werk te doen is,
doch dat daarbij tevens beide voordeel kunnen heb
ben. In die overtuiging richt ik mij tot de landbouw
organisatie's met het dringend verzoek hun invloed
aan te wenden, opdat de bedoelde ploeghulp spoedig
tot stand kome. Dat ik dit niet eerder deed, komt door
dat het ploegwerk in de bouws treken, door bet aam
houdend natte weer vertraagd, pas nu gedaan begint
te geraken en de bouwboeren er toch niet toe zouden
overgaan, vóór de paarden even op hun verhaal zijn
gekomen. Nu is het oogenblik daar, om de zaak aan
te pakken. Ik doe dan ook efcti ernstig beroep op
aller medewerking.
De Directeur van het Productie
Kantoor voor Noordjiolland,
S. W. DE. CLERCQ.
Sc hagen, 16 Januari 1919.
Geachte Heer Redacteur!
Ondergeteekende, abonné van uw (veelgelezen
blad, verzoekt u beleefd opname van onderstaand
schrijven, daarvoor bij voorbaat dankend.
Electrici teltsvoor rian 1 n g.
Naar aanleiding van het dreigende schrijven van
15 dezer der Lichtcommiseie, c.L het afsnijden van
den electriscben stroom en gas, wensch ik mede na
mens andere weigeraars hierop te reageeren.
Eersten» doe Ik opmerken, dat het niet de bedoe
ling der weigeraars ia, den stroom niet te beta
len, doch tij verlangen, wat hun» taaien* niet meer
dan billijk ia, slechts den geleverd en stroom te
voldoen en restitutie verkrijger voor de lichtlooie
avonden, waarvoor door hen gas ie gébruikt De
Liohtcommiaaie zou bier tegen kunnen «aavoeren,
dait de dage® in September, waarop het hebt ge
brand heen, niet in rekening zijn gebracht; doch
mijn* taaien» kunnen arte eerste paar dagen riet
tegenover ai die dagen iu Octoher en November ge
meld wvrden, waarop de aangeslotenen hebben „«oe
ten lobben met bun allertreurigst slecht pitje, wnaar
bij meer dan de helft van den tijd de hulp der gas
lamp noodzakelijk w-aa.
at het dreigement aangaat betreffende h** af
snijden van gas, de gemeente is hiertoe in ge
heel niet gerechtigd en zou hierdoor menig pro
ces .'ooi hare rekening nemen.
Het optreden der Licntcommissie in deze !b zeer
to laken. De heeren vergeten blijkbaar geheel dat
ze optreaen tegen lieden, die alléén betaling weige
ren van Iets, dat niet geleverd' ia terecht heeft
de commissie voorzien, dat, indien alléén gedreigd
w. rd met afsluiting van den electriscben stroom,
dit. den meesten aangeslotenen zeer welkom zou
zi;ii geweest; dius stelden ze hen voor de keu» ta
betalen of hen ook van het onontbeerlijke gas te
bcruoveu.
A -s d'e Ingezetenen, welke indertijd het papiertje
geen rechtsgeldig contract geteekend hebben,
geweten hadden, vpat ze van het mooie.öchager elec-
trisch licht zouden ervaren, geloof ik wel te mogen
aannemen, dat er zoo goed als geen liefhebbers voor
geweest waren.
Hopende, dat dit schrijven de Lichtcomimissie tot
redelijker gedachten mag brengen ten opzichte van
do volgende ifuitanties, toeken ik,
J. M. VAN DEN BERG.
Regentenstraat 125 D.
Va Ragna.
De iheeren in Psrija, die de nieuwe wereldkaart
en de nieuwe wereldorde zuilen, samenstellen, zijn
eindelijk begonnen te vergaderen.
Het werd tljdi Immers dagelijks had elk Pairljsch,
elk Londensch, elk New-Yorkech blad „eigen" be
richten over wat elk land wilde, wat Wllson begeer
de, welke moeilijkheden er waren overwonnen en
welke er nog te overwinnen overbleven.
Gewoonlijk spraken al die berichten elkaar tegen
op alle belangrijke punten.
Dit vindt zijn grond daarin, dat er wel heftig ia
gestreden tegen de zoogen. .geheime" diplomatie,
inaar dat nog niemand een middel heeft aan. weten
te wijzen om „zaken" te doen en tegelijk zijn beeie
spel bloot op tafel te leggen. Dus spreken de hoe
ren binnen vier muren en moeten de journalisten
het althans voorloopdg hebben van wat deze en
gene gedelegeerde hun wil niededeelen af wat hun
duim hun gelieft wijs te maken.
Vermoedelijk ml deze toestand er gaandeweg wel
op verbeteren, want speciaal de honderd Amerikaan-
sche journalisten, die op een regeertagsschip de reis
naar Europa hebben gemaakt, zullen vermoedelijk
weinig zin hebben zich bij een dergel ijken staat van
zaken neer te leggen. Bovendien als de honderd-
zooveel hoofdgedelegeerde® met hup staven van
secretarissen, deskundigen, tikjuffrouwen enz., een
maal aan het beraadslagen gaan is er toch van ge
heimhouding geen sprake meer. Wanneer al allerlei
heet uit te lekken van besprekingen tusschen drie
of vier premiers, is het duidelijk, dat wat door hon
derd man besproken wordt, direct gemeengoed is.
Bij al de geheimhouding en bij al de half- en
geheel verminkte voorstellingen, valt er toch thans
reeds een groote lijn op te merken. Deze, dat de
„veertien punten", die nu eenmaal door alle par
tijen zijn aangenomen, door verschillende regeerin
gen 'a contre coeur worden opgevolgd.
Dit is te begrijpen. Toen de Entente ze aannam
zich er direct vóór verklaarde, stond haar zaak er
nog steeds precair voor. U-boot en Hindenburglinie
beheersdhten den toestand. In alle Entente-landen
hadden dan hier dan daar arbeidersopstootjes plaats,
stakingen, sabotage en wat dies meer zij. „Defal
tisten" deden hun werk dn Frankrijk en Italië, En
geland en Amerika en inr Ierland dreigde telkens de
vlam uit te slaan. Uit Duitschland hoorde men des
tijds van dit alles niets. Achteraf blijkt dat dit
niet zoozeer een gevolg was van gebrek aan. onrust,
als wel van strengheid der censuur.
Toen dan ook de XIV punten verschenen, die the
oretisch precies bevatten waarvoor ieder reide te
vechten, n.1. zekerheid van nationaal bestaan voor
iedereen, 'om het zéér kort uit te drukken, was er
geen mensch, die bezwaar bad tegen deze algexneene
formuleering.
Sedert veranderde de toestand ten eeneinale.
Op het oorlogsveld, maar nog meer in heit binnen
land bij de hoofdstrijders. Het woord van Keizer
W ilhelm: „ik ken geen partijen meer, ik ken slechts
Duitsehers", bleek niet meer van toepasstag op zijn
land, dat uit elkaar viel in allerlei brokken en
groepen, doch wei op Engeland, Frankrijk en ta
zekeren zin ook op Italië en Amerika, waar de ge
wone partijschappen verdoezeld werden en de nati
onale party lagevd. rda.
Met de overwinning te vede kwam eerst schuch
ter, daarna zeer godecideen, een andere uitlegging
van de beteekenis der XIV pinten op.
Verzekering van eigen nationaal bestaan was nSet
mear voldoende a's oorlogst!t«ei. Die was verzekerd
dooi de instorting vee: bet Pruisische mili tairisme er.
door de overwinning te velde op alle oorlegsterrei-
nen, door de capitulatie van den vijand te land en
ter zee.
Derhalve begon men meer te verwachten van de
zegepraal: gebiedsuitbreiding, handelsvoordeelen, oor
iogsschatting, invloedsferen en wat dies meer zij.
Waar het zelfbeschikkingsrecht een overwinnaar
ta don. weg stond, zooals de Yugoai arische Staat,
die maakt, dat Italië zijn wensch de Adriarische zee
ta beheeraerhen niet kan doorzetten, behoort dat
'eifbeschikkingsrecht plaats te maken voor de belan
gen van dén overwinnaar.
Do Kroaten kwamen, zoodra zij wisten, dat de
HahsbuiWr-q het niet konden houden, plotseling lot
'het besef, dat zij eigenlijk gezegd ook Slaven waren.
Toen hij Oostenrijk niets meer te winnen (hadden,
sloten zij zich iwj hun oude vijanden, de Serviërs aan.
Hier werd het zelfbeschikkingsrecht eenvoudig mis
bruikt om zich te onttrekken aan de financieele ge
volgen, die de oorlog- voor de Oost er rijksc h-H o®ga ar -
sche monarchie moest hebben. Het gescharrel in de
Oekraïne, met de Littauera, .Polen, Roethenen, Bohe
mers, bewijst hoe onzeker dit recht om over eigen
staatsaanijoorlgheid1 te beslissen in de praktijd werd,
behalve voor landen met eigen, onverdeeld, geogra
fisch en. taalgebied.
De eischen van Belgische zijde aan ons land ge
steld, de Fraasche oischen ten aanzien van het ge
bied aan den linker-Rijnoever, dat alles bewijst hoe
ver men het met wat plooien en rekken kan bren
gen, zelfs met principes, die zoo klaar en duidelijk
lijken, ais d'e XIV punten voor iedor die „van, goe
den wille" is.
Evengoed als de financieele eischen, die men aan
de Centrale mogendheden stelde en wenscht te stel
len, ver de schadevergoeding te boven gaan, waar
van Wilson sprak en waarmee, hij nooit een oorlogs
schatting of terugbetaling der staatsuitgaven der
oorlogvoerenden bedoelde, doch alleen de' vergoeding
der schade direct door den oorlog door particulie
ren geleden.
Dn a! dïe gewichtige punten is men afgeweken
van den geest, vaak ook van den tetter der XIV pun
ten en het kan piet anders cf dit moet zich op den
duur wreken. Al ware het slechts omdat al die wille
keurige uitleggingen ten slotte de verschillende ge
gadigde overwinnaars met elkander in conflict moet
brengen.
Tenzij natuurlijk alweer een „paramount power"
een macht als de volkerenbond met bekwamen
spoed opgericht, als scheidsrechter optreedt tusschen
al die botsende wenschen en verlangens en aan
spraken-
Zonder die paramount power komt er van dien
wereldvrede niet» terecht. En met dat oppergezag
over alle staten, vermoedelijk helaas nog niet heel
vel.
Immers wat men ta Parijs doende schijnt te zijn
i-s niet den Bond van Volkeren, maar een Bond van
Staten, van Regeeringen. Zoodat men den grooten
factor uitf "hakelt, n.1. de volken en hun eigen wen
schen en in plaats daarvan die van de regeerders
op den voorgrond stelt.
En juist die volken zijn het die ten slotte de be
slissing geven. Gaat het niet op grondwettigen weg,
door de stembus, dan gaat het op revolu tionnaire we
gen door communistische, socialistische en andere
bewegingen.
Bewegingen, die geen rekening houden met hooge
poütiek, met financieele overwegingen of becijferin
gen van nationale® economisch en aard, doch ui t
sluitend met het gewone belang van het individu,
dat zich zelf het naast is
Bewegingen, die zich niet storen aan een landsviag
of staatshoofd, doch er enkel op uit zijn voor het
individu bet best mogelijke inkomen en de best-
mogelijke arbeidsvoorwaarden te verkrijgen.
Dat de holajcwistische en andere dergelijke bewe
gingen dit op glad verkeerde wegen pogen te berei
ken en dat bun streven dan ook een jammerlijke
mislukking is, bewijst Rusland, bewijst thans
Duitschland reeds, hoewel de beweging daar nog
zoo jong is.
Thans wordt gevaar voor een bolsjewistisch en
wereldbrand grooter dan het tot dusverre nog is ge
weest
immers de eischen door de financieele oommissie
der Entente aan Duitschland gesteld, die naar den
letter niets meer of niet» minder zijn. dan de af
kondiging erner Ententevoogdlj «ver alle finan
cieele, diplomatische commerciaie relaties van
Duitschland met de overige wereld, moeten tot een
cataetrophc leiden.
Tot een caitaatropho voor eiken staat, die feta van
Dultedhlaod beeft te vorderen, omdat de productie-
mogelijkheid wordt afgesneden.
Tot e&o w tWrophe van het Twitsche voMc, dat
niet meei ïaa voorzien in eigen o® i«nhoud' en na
dat het de wapen» noodgedrongen, doch onder be
roep op de oedderzijd» erkende ilV punten, veertien,
thans tot allerlei concessies aan worden gedwongen,
waaraan het nimmer dacht.
Tot een catastrophe voor T»eel de wereld, omdat
de grootste vijand, dde de wereld van than» heeft
n-l. het Bolsjewisme in zijn tegenwoundige ontaar
ding vrij spel krijgt
Immers de Duitsche regeermg, welke dan ook,
buiten staat zich te verzetten of la verdedigen, heeft
niet» meer Ie verliezen, kan „Va I-anque apelan.
Kan de Bolsjew istische gueril la-oorlog ontketen en
tegen de heeie wereld. De oorlog, waartegen geen
tank, geen paravane, geen generalissimus Fooli, geeti
blokkade iets uilrlch
Met recht 1» het „Va Banque" wat de regeerder»
spelen, die den Volkerenbond, niet willam
UITKIJK.
DOOR DAVID HENNESSEY.
Naar het Engelscli bewerk! door W J. A Roldanus Jr.
Uitgave VV. De HAAN. Utrecht
Dit nummer bestaat uit iwae bladen.
33.
„Je behoort tot onze partij, Sir James, reide ko
lonel Thompson ernstig, '„en spoedig zal je tol mijn
fan iil ie bchooren. Ik weet, dat Sa la i hiel, de vogelvrij
verklaarde, je het leven gered heeft, maar geloof je
niet. dat je de zaken wal te ver drijft?"
„Weet u, waarvoor ik hier ben, kolonel?"
„Neon, eerlijk gezegd, weet ik da', niet; naar ik heb
reden om te gelooven, dat het iets is. dat en voordeele
van Salathiel en ten nadeele van <k regceriing is. Je
weet. Bennett, dat die woudloojier nog aangetrouwde
familie yan ons is; hij is voor velen onzer een doorn
in het oo£ en wanneer we hoorden, dat hij dood was,
sou ons da' bepaald verheugen, het zou em heele op
luchting vóór ae kolonie zijn, maar hem een vryge-
Jeide of zoo iets geven is beslist buitengesloten. De
gouverneur zal er geen oogenblik aan d"nken zelfs,
"at mjj betreft, ik zou hem, tor wille van het ilge-
meen welzijn en om anderen te leeren dc wet te eer
biedigen. laten doodschieten of qpliaagen, zelfs al was
hij mijn eigen zoon."
„U veroordeelt den man. «onder de getuigenverkla-
rken gehoord te hebben", antwoordde Sir James kalm
,fk wil niets voorstellen, dat Zijne Excellentie of de
kolonisten zal boon dealen, eerder bet tegendeel. Hij
kan de zaak niet „officieel met één woord in orde ma*
ken; doch Ik wil hem onder vier oogeu spreken."
De kolonel keek ,hem een oogenbuk ernstig aan. ,.Je
zult hem spreken zeide hy tenslotte, ,,«n onder vter
oogen; maar bereid je voor op een teleurstelling. Hit
ls niet ta een stemming om ook maar ta het miti^f
het volk zijn «in ta geven. De brutale meeting van
gisteren heelt hem heelemaal uit zijn humeur gebracht,
en bovendien is hem gerapporteerd, dat jij tot op
zekere hoogte met de vol! ksparttf sympathiseert."
„Wat een onzin!' zeide Sir James „Weel Zijne
Excellentie niet meer, dat ik advocaat bén?"
Kort daarop bracht een bediende Sir James in een
groot vertrek, waar Zijne Excellentie aan een tafel
zat te schreven. Soldaten met opgestoken bajonet hiel
den aan de deur de wacht.
„Je kunt gaan, Morris," zeide de gouverneur. -
„Neem een stoel, Sir James zeide hij. zonder den
advocaat een hand toe te steken. „Ik heb er ia toe*
gestemd u te ontvangen zonder <jat qgjn secretaris ar
tei ia maar j»oak bei onderhoud zoo kort mogelyk
We hebben slecht nieuws uit het Noorden; ik hoor,
dai u pas uit Kingdon Ponds terug zijt en ons omtrent
de jongste gebeurtenissen nadere inlichtingen kunt ver
schaffen. U vindt zeker wel goed, dat ge gedurende uw
verhaal ecu sigaar rooi; ik «ecf u tien minuten." Hij
leunde achterover in zlju -stoel 01 spoelde, nadat hij
zijn sigaar aangestoken had met de ooren van een
kleinen hond. terwijl hij Sir James nieuwsgierig opnam.
Het was echter verkeerd van hem om iemand, dief
met vriendscliappelijke bedoelingen kwam en door ge
boorte. opvoeding en instinct tot zijn eigen klasse be
hoorde, zoo minachtend te behandelen, maar de gou
verneur was ongelukkigerwijze gewoon zulke Daler»
te maken. va-
„Uwe Excellentie aai zeker de verandering In mijn
uiterlijk wel hebben opgemerkt," begon de advocaat.
„Een maand geleden had ik nog bxuia haar, op uit
oogenblik ben ik zoo goed als grijs. Ten noorden van
Kingdon Pouds viel ik ta handen van een woudlooper,
die mij. bewusteloos, aan een boom 'gebonden achterliet
en lk zou zeker omgekomen zijn, als de vogelvrij ver
klaarde Salathiel mij niet gevonden ea losgemaakt Mb«,
en, als een barmhartige Samaritaan, niet alleen mijn
leven redde, maar mij mijn horloge en verdere eigen
dommen leruggaf."
„He, was er zeker een van zijn eigen troep, die u
beroofde!" zeide dc gouverneur.
„Neen, het was een bekende struikroower en moor
denaar, Iiogan gmaamd; Salathiel laat niet toe, dót
een van de zijnen plundert of gewelddaden pleegt."
Zoo, dus u kreeg uw horloge en uw geld terugj'f
zeide dc gouverneur ongeduldig „En wat toen
„Wij konden onmogelijk op den Noordweg komen,
daar het bosch op bevel van kapitein Moorc door de
politie in brand gestoken was. Daarom ging ik rne'.
Salathfel naar Aduli&m. om daar wat uit te rusten O'
weer op mijn verhaal te komen."
„Kapitein Moore is helaas dood," zeide de gouver
neur. en dooden kunnen zich niet verdedigen. Daar
om ls net gewoonte van hen niets dan goeds te zeggend
„Maar ae mannen, die het booch in brand staker,
rijn niet dood. en een groot aantal anderen kunne
de waarheid van wat gr u verder vertedien zal, be<
vestigen."
Ga door, maar maak het kort."
Ei was in dien tijd waarschijnlijk niemand iüi Austra
116 die aanschouwelijker en indrukwekkender vertelle i
kon dan Sir Jaines Bcnnetl, en in korte trekken schetsi
hij vlug de ongelukkige loopbaan van den betaamde
woudlooper. Met goed gekozen woorden wist hij "d
aandacht van den gouverneur ie boeien en er was
reeds een half uur voorbij, toen Zijne Excellentie nog
steeds luisterde, terwijl het vreemde, droeve leven van
den vogelvrij verklaarde aan zijn geest voorbijtrok.
Adullam met zyn broederschap van vogelvrij verklaar-
dan ea d» boren buo haofdaa w»pp*ttoó« Union Jack
werd in levendige kleuren beschreven, daarin kwanten
aan de beurt de brand, de begrafenis, de vrouwen en
kleine kinderen, de schade, door de andere branden
teweeggebracht, en de lange doodenrot van offiefeeie
moorden. Het verraad van Tonton ea Snow, de hinder
laag, de sterfgevallen in de geul, de volkomen neder
laag der politie en der militairen vierden ieder afzon
derlijk vermeld. Salathiel was nog Qj> vrije voeten,
en wanneer over deze dingen «en verhaal in de cou
ranten Zwam zou hij hoogstwaarschijnlijk de afgod
van de ontevreden menigte warden. „Maar -, zeide de
advocaat ha met a&aSl even gezwegen ie hebben...^hij
wil heel graag met de regeer,ug tot overeenstemming
komen en Australië voorgoed verlaten
„U wenscht dus zeker, dat lk dezen vogelvrij jw-
klaarde vergiffenis schenkt" vroeg de gouverneur.
„Dat direct niet. Excellentie; maar
„Geen maren, Sir James, en ge>-u vergiffenis! Dte
man R een misdadiger, en vroeg of laat moet hij ta
onze handen vallen, en dan is de galg Éin einde. Ifij
heeft u het leven gered, zegt ge, en u voelt u verplicht
te doen wat in uw vermogen a om het zijne te redden.
Misschien zou ik, wanneer ik hein toestond dit land
te verlaten, een zeker deel van hrt volk genoegen
doen: maar lk zal niets doen, om die menigte ip e^itig
opzicht in het gevlei le komen. Dit is een strafkolonie,
en ik zal het als zoodanig behandelen en in het ver-»
volg een nog strenger politie, en militair ^regime voe
ren. Alle» zal in het werk gesteld worden, oun dieln
man aan de galg te krijgen. U bent een uitstekend
advocaat en u «Uit hem 'zeker verdedigen, maar toch
zal hij veroordeeld en opgehangen worden, tenzij .hij
eerder wordt neergeschoten of zelfmoord pleegt. Dat
is mijn antwoord. Sir James Beouett Goeden middag
„Nog een oogenblik, Excellentie, lu ben altijd een
vriend van uw regeering geweest en heb die altijd
gesteund er is op dit oogenbilk een groote spanning
onder het publiek, en tenzij de feiten, die ik u ver-,
teld heb achtergehouden worden, moeten zij ta ie
couranten konten. We bezitten een gerechtelijk onder
zoek door de jury. en hier kan eau zware aanklacht
ugen de politie worden ingebracht."
.En wie denkt u, dat tegen de politie zal durven
optreden?"
„Ik bijvoorbeeld, Excellentie, tenzij recht gedaan
wordt aan hen, die door deze officieele misdaden ge
leden hebben."
Dai is vermele taal, Sir James: het heeft veel
van een dreigement."
,Het lag niet in m$h bedoeling een dreigement te
uiten, Excellentie: maar een geheim vertrek van Sa
lathiel uit Australië zou juist thans mogelijke gevaren
voor de regeering afwenoao."
.Zoudt u er borg voor willen blijven, dat hijzich
verder goed g-iraagt en dal bij ónniWkkilijk en ta
Den Haag, 16 Januari 1919.
't Schijnt, dat tegenwoordig geen zitting der. Ka-
mor zonder „surprise kan beginnen'.
Ook heden, Donderdag, kregen wij onze verras
sing.
Dat de volgende week Dinsdag en Donderdag de
tijd, bij die door de sectiën in beslag genomen in
avondvergaderingen zullen moeten inhalen, is een
al zeer weinig wolkome surprise. Maar er kwam
een gansoh andere.
De voorzitter verklaarae, dat men zich absoluut
niet meer houdt aan he>t vertrouwelijk 'Karakter van
Vragen, bij hem voor de Regeermg ingezonden. Daar
om wordt. <1a/t vertrouwelijke karakter maar opge
ven. Afspraken, waaraan men zich niet stoort, sijn
zeker zonder waarde. Hier heeft dus de onwil der
Kamer een gebruik tot „wassen neus" gemaakt.
Waar de zaken aldus stonden, was t zeker maar
het best ei' een einu. aan te maketa.
Op ue l**prek ingen, heden nog aan Hoofdstuk Va
gewijd, is over 't algemeen van toepassing „boe lang
dradig 't was en hoe saai
Ik stip slechts aan, dat minister De Visser aan
kondigde, het aan zijn departement kant en klaar
gereed-zijn van een ontwerp tot herziening van het
Middelbaar Onderwijs. wa?rt>ij ook rekening is ge
houden met de weuischelijkheaa te lang reeds uit
't oog verloren tot overname van sommige H. B.-
Scholen door het Rijk.
Den heer Ketelaar beloofde Z.Exc. aandacht te
zuillen wijden aan.' diens wenk om' bij toet school
toezicht M. O., vooral ook mannen uit de practljk
aan te stellen.
De heer De Groot wijdde zijn vlot-geziegde „mai-
den-speedh" aan de leeraren bij het Ambachts-on-
derwija, die hunne betrekking meestal 6lecbts be
schouwen als een overgangs-toestand tot beter-toe-
zoldigde positie. De heer De Groot sprak van een
.doorgangshuis"....:. In het algemeen past aldus
de heer De Groot het amubaebtsonderwijs niet vol
doende aan bij de practijk van het leven.
On deze en velerlei andere opmerkingen, natuur-
lijk trouwens alle bij de schriftelijke gedachtenwis-
seling aangeroerd, kon minister De Visser hoe
krknig en duidelijk bij de Kamer ook steedia' te
woord staat, niet anders doen volgen dan de wel
bekende en gebruikelijke bereidverklaring tot „over
weging", dewelke bij alle Begrootings-betoanidelin-
gen zulk een groote rol speelt.
De zitting heeft heden. Donderdag tot bij half
zeven geduurd.
Laat ik even aan teek en en, dat de minister, op
aandrang van de heeren v. <L Molen en Ketelaar, tij-
lijke voarzienióg beloofde bij Lager Onderwijs
voor de arrond.-schoolopzieners, die tot nu toe geen
se'ar is, maar tegemoetkoming genoten.
Een amend-Ossendorp, strekkend tot verhoogtag
der toelagen voor huisvesting van kweekelingen
van f 420 op f 500, werd teruggenomen, nadat Z-Exc.
van Onderwijs overweging ervan had beloofd, on
derzoek naar de werkelijke noodzakelijkhedd dezer
verhoogtag.
Bij de Lichamelijke Opvoeding vroeg dé heer
Ketelaar afschaffing van het boksen als examen-
eisch, zi. tot onnoodige ruwheid leidend. Minister
De Visser bestreed deze opvatting. Als onderdeel van
bet ex amen-program kan 't boksen zi. niet worden
uitgeschakeld.
Bij art. 186 vroeg majoor Van Twist stemming
over subsidies, te verieepen aan speelterreinen. Hij
wil eerst de Zondagsrust beschermd zien. As. Woens
.dag zal worde® gestemd.
De subsidie voor padvinderij is bij art. 188bis,
door den Minister teruggenomen. Z. Exc, wacht het
rapport der Staatscommissie voor de rijpere jeugd
af.
Bij art. 198 kwam een amend-Ossendorp, strek
kend cm aan de tijdelijke onderwijzers f 100 palar
„Ja. indien u tevens toestondi, dat enkele van zijn
manschappen meegaan."
„De kolonie zou dan zeker voor goed van hen
bevrijd zijn," zeide de gouverneur, „maar laat ik
u eens voor ai zeggen, Sir James, dat u bij mij aam
een verkeerd adres bent. Ik ben niet de persoon om
het met een misdadiger op een aceoordje gooier: of
een oogje toe te doen om ncm aan den arm der j ustitk»
te laten omsnapum <leze aienschen hebben de wei
overtreden en mij' getart en zoude® nu van deze volks-1
onlusten gebruik willen maken om hun gerechte straf
te ontgaan. Laat Salathiel maar voor zichzelf zorgen.
Ik zaï leder schip, dat Australië verlaat, laien Onder
zoeken, en de belooutag ,die op zijn hoofd gesteld
is met nog duizend pond vernoogen HU zal nu
wef in inijn iianden vallen on dan zal ik ue kolonie
een vooineeld stellen, dal haa rnog lang heugen zal.*
.Weet Uwe Excellentie, dal Salathiél dooi huwe.
lijk vermaagschapt is met kolonel Thompson en dat
de Salathiels tot de meest we'.gcs dde en geziene bur
ger» van Sydney behourea; dat hjj zelf door den dood
van 'een bloedverwant ta het bezit is gekomen van een
fortuin, dat hem gioer aan tweeduizend pond rente
geeft; dat hij voor al zijn vroegere rooverijeu scliade-
vcrgoedlng betaald heeft, dat hij een taan. van streng
(,'.ih:aci,-:,0 principes is en dat hy door ons on-
menschelyk awangarbeidslolael tol misdaid gedreven
Is; dat hij de laatste achttien maanden de kolonie ont
zaglijke diensten heeft beweren dooi in hel Noorden
het woudloopeu den kop ta i£ dr ukken en door de
gevaarlijkste en bloeadorstigstc woudloopers, die onze
bereden politie tevergeefs In lianden trachtte le krijg, jj,
streng te straffen; dai nn hei leven van verscheidene ztv
geziene burgers gered heeft? Niet tfaar, Exoellen'h
dat alles is toch eenige barmhartigheid waard?"
De gouverueur en ae advocaat waren beidein pp
gestaan en namen elkaar op, maar de eerste zag dei
Laatste slechts met een minachtend zwijgen aan.
„Uwe Excellentie zou toch zeke miel gaarne zié
dat die heele geschiedenis van het ta brand sieke
der bosschen op bevel van kapitein Moore juist nu I
de couranten verscheen?"
„Ik heb u mijn antwoord gegeven," antwoordde
de'gouverneur uit "de hoogte. Ilij scnelde tien bediende,
om Sir James Bennett uit te laten. Achter een schut
had zonder dat de advocaat het wist, een regceringsste-
nograaf het geheele onderhoud opgeschreven.
Tiet beroep op Caesar was vergeefs geweest.
HOOFDSTUK XLI.
De wolken scheureu.
Sir James Bennett bewoonde een jnooie suite ta
Templl Court. Castlereaghstreet, maar hel drtetai, dat
•r dteo avond, toen de advocaat fcat re»>'>lz»t ren
