Al
Atatfiiiic- LuMltt
HET ONBEREIKBARE;
DIM 16 JUNI 1919
62ste Jaargang Ne. 6425,
UitgeversTRAPMAN Cö.
Gemengd Nieuws.
FEUILLETON.
SCHAGEN, LAAN D 5. Int. Teleph. No. 20t
COURANT.
Dit blad verschijnt viermaal per weekDinsdag, Woensdag,
Donderdag en Zaterdag. Bij inzending tot 's morgens 8 uur wor
den ADVERTBNTIËN in het eerstuitkomend nummer geplaatst.
Prijs per 3 maanden f 1.20 per post fl.40. Losse nummers óecnt
ADVERTBNTIËN van 1 tot 5 regels M.75, iedere regel meer 14 cent
fbewijsno. inbegrepen). Groote lett. worden naar plaatsr. berekend
BENARDE DAGEN TE MUENCHEN.
Uit den aard ,der zaak'is ln de berichten aangaande
het bolsjewistisch interregnum te Muenchen vooral het
licht gevallen op hel 6prAer van de burgerij en de bo-
vruding van de stad door de rMeeringstroepem.
Een inwoner van Muenchen heeft nu nog een en
ander verteld over het leven in de stad tijdens het bol
sjewistisch schrikbewind.
De N. R. Crt ontleent aan zQn relaas het volgende:
Het merkwaardige was, zoo 'begon hij, dal je op
een goeden dag op straat kan komen, en uit de aan")
plakbiljetten kan opmaken, dat er een revolutie heeft
plaats gehad. Een revolutie, waar het volk part nog
deel aan heeft, die het niet heeft voorbereid, en die
het niet heeft zien aankomen.
De regeering Hoffmann was weg. zoo stond er, en
vervangen door een communistisch bewind. Dat was
garnizoen van Muenchen. zoo stand er, was op 71e
hand van de regeering Hoffmann, en zou ten spoedig"
■te de onruststokers op zjj^ettcn.
Deze Mllctten waren des nachts door officieren aan
geplakt. die met .vliegtuigen in do stad waren gekomen,
en haar voor het aanbreken van den dag hadden yer"
iatcn. gelijk zij gekomAi waren.
Dc meaedeeling was geheel onjuist De gezindheid
van het garnizoen van Muenchen hing eenvoudig af
van de vraag: wie betaalt het moeste
Van de regeering Hoffmann kregen de soldaten 5
mark por dag De Radenregeering beloofde 7 mark per
aus was het garnizoen voor de Radenregeering.
vcrigens bestond de aanhang van de Radunregeef
iujm voornamelijk uit lieden, die te lui waren om te
■verken. Dit wil heelemaa! niet zoggen dat 'die aan
hang zoo erg gering was, Menschen me te lui zijn
om te werken, als net niet volstrekt noodzakelijk
•rijn er overal veel De kern van den aanhang waren
■MW mlwlmlliaiii
wandelde Zondn
de stad We
mot mijn vrouw door
iEten in een. koffiehuis op do be
kende Karlsplatz^ vanwaar, gelijk bekend, drie korte
■traten uitkomen op het hoofdstation. Nu was de
commandant van het station Zondag jiog voor .de
rcgeering-Hoffmann. Al spoedig zagen wij ettelijke
auto's op het plein aankomen, voorzien van machine-*
geweren. De bemanning bestond voor het grootste
aeel uit jongens, meestal zonder uniform.
Op het station had men een aanval van jd© zijde
van de Karlsplatz al -verwacht Er stonden machiney
geweren opgesteld, pn spoedig begon van beide zij
den het vuren.
Bij dien strijd zijn teen 20 a fW slachtoffers gevalljan.
De meesten daarvan waren geen combattanten, maar
burgers, die met het geval niets te maken hadden.
Zij hamen ÏÏLings de wijk van het drukke statioins<
plein, toen juist de leiding van de electrische tra—'
werd doorgeschoten en naar beneden kwam. De
viel juist te midden van een drom menschen. waarvan
et verscheidene omkwamen. We wachtten -overigens
den uitslag van den strijd niet at
Maandagochtend was net weer rustig in de stad. Ik
moest toen naar Neurenberg, wat toen nog'heel goed
De algeheele afsluiting is pas ingetreden, toen
regeeringstroepen tegen de stad oprukten.
Nu .waren dien dag reeds fdle banken gesloten en
was er bekend geworden, dat er plan bestond de ver
mogens in beslag te nemen. Daar ik slechts eenige
«paarduften bezat,, tot een gezamenlijk bedrag, dat ver
DOOR JOHN GALSWORTHY.
UITGAVE VAN W. DE HAAN. UTRECHT.
8-
Zij lag lange uren in de. duisternis iwakker, ter
wijl ihaair gedachten zich ©enigermate begonnen te
ordenen. Die woorden: „Is inderdaad haar vadert"
en het kussen van haar blooten arm door dien man,
waren een soort openbaring van het sekse-mysterie,
daar zij het 'bewustzijn in haar versterkten, dat. er
iets in haar leven was, waaraan zij onkundig was.
Een zoo gevoelig kind. waren natuurlijk de spiritu
eel© stroomingan om haa rheen niet geheel ont
gaan; doch iTwat.in<-t.nnjii.ig was zij teruggedeinsd voor
omlijnde voorstellingen. De tijd voordat Win
sten ln haar laven kwam, was zoo uiterst vaag
ïm li'. sPe,elgo<xl, nu en dan een vriendelijke inva-
die „Papa" werd genoemd. Daar ar ln dat woord
?fcXti! «S4® ïat» vergeleken bij het „vadertje" zoo
ais zij Winston noemde, zoo was er ook geen diep-
HmwhSi haar gevoelens jegens den jonker,
i i u vele dingen voor h?ar. een mels-
L i.nuH poeder niet meer herinnert. Niemand
Fvdl y .d 0011 over haar moeder gesproken.
J,.met3 Gyp's associaties; geen te ver
breken trouw door eenige kermis die haar kon gewor-
d e.gczouderd ,van andere meisjes, had zij slechts
?Pr van de conventies des levens.
Ln toch. terwijl zjj daar in het donker lag, leed zij
r~,.: l wvroa
twijfelachtig» aan haar was dat tot beiocdigk.gcii l"u
auleiding geven, kwetste haar fijngevoeligheid ten ze©r-
5, Paar wakend doorgebrachte uren lieten een
nuidehjk zichtbaar lltteeken achter. Eindelijk sliep zij
og steeds verward, en ontwaakte mot hot nartstoch ten
JKe verlangen te weten wat er was. Dien geheeldd
"aorgeii bracht zij «nn h«nr piano door, speelde en
cigerde uit te gaan. was stijf tegen Betty en de
■aunc gouvernante, totdat de «arsle haar toevlucht nam
pj'Jppen en do laatste tot Wordsworth. Na de thee
aj naar Winstonj's studeervertrekdie kjeiine, vuile
«mor waar hij nooit iels bestudeerde, met leeren stoer
°a boeken, (Jio behalve „Jorrock's" Byron, die
er de behandeling van paarden, en de romans
„7? WWte^felvilk: nooIt gelezen werden; met
van de allergrootste beroemdheden op
en ^S^Pwtgobted .zljii degen en foto's van Gyp
h p°d0-officieren laan de wanden. Er waren twee
"cütpunten - de haard en het tuiltje dat Gyp ab
met bloemen.
'Aoen zjj 2oo kwam binnenglijden, met haar slanke.
beneden het maximumbedrag bleef, waarvan het be
houd gewaarborgd heette, had ik mijn geld rustig
in de safe gelaten. Trouwens yoorloopig 'zon alleen
het baar geld in beslag genomen worden. Het 'heel©
plan was tamelijk ingewikkeld, en zag er pp papier
nog tamelijk redelijk uit; ik hoef het u echter niet
te vertellen, want er kwam toch niets van. De mees
ten. die baar geld hadden in hun safe's. waren ge-,
waarschuwd en hadden dit alsmede zooveel mogelijk
hun papieren van waarde, naar elders overgebracht
Toen de Roode garden eenmaal tegen de banken los
gelaten waren, ging het volstrekt zonder controle
en regel. Ieder stal wat hij machtig kon worden.
Alle safe's werden zonder vorm van proces opangei
broken. De lui. die uit de stad waren, of om ander©
redenen geen maatregelen hadden 'kunnen nemen,
waren het erjpt de dupe. Mijn spaargeld was ges tos
len en ik zal er noodt een cent van weerom zien.
De regeerende voormannen van het communisme
r-iycn bij het stelen het voorbeeld Een van hen is far.
'ij 'de inneming van de stad van door gegaan met an
derhalf millioen. Toen de revolutie begon. had hij
geen cent
Overigens begrepen de voormannen dat het onge
organiseerde stelen van den Roode Garde toch ook
maar niet zoo zijn gang kon gaan, en zoo hebben een
heele reeks van ministers van financiën elkaar in die
enkele weken opgevolgd. Commandant van 11e stad
was Engelhofer geworden, van beroep worstelaar, go*
wezen matroos, en recidivist Deze heer gaf streng
bevel, dat alk wapenen zouden worden tngeleverqi
Wie daar niet aan voldeed, zou allerstrengst worden
Üstraft. Wie met de wapenen in de hand strijdende te
gen de Roode Garde werd aangetroffen, zou worden
doodgeschoten, enz.
Wat was Mervan de uitwerking. Niemand, die
een wapen thuis had, ging dat inleveren. Ik had
een revolver. Ik dacht: laat ik die vooral houden,
want hij kan spoedig te pas komen.
M/aar de politie-agenten, die zoo goed en zoo
kwaad nog tegen diefstal en inbraak thans ge
naamd in beslagneming optreden, die werden
alle ter dege ontwapend.
Aan strenge bepalingen (ontbrak ihet overigens
geenszins. Na 7 uur mocht niemand zich meer op
straat vertoornen, wie plunderde werd doodgescho
ten, enz.
Middelerwijl was het toch, over het algemeen, ge
nomen, zeer rustig in de stadL De burgerij was vol
komen apathisch en het alles versuft over zich heen
gaan.
Telkens verschenen er vliegers, die vliegende
blaadjes neergooiden, waarop stond: da regeerings-
troepen komen, enz. Maar dat duurde lang, al te
lang.
Het bericht," dat Noord-Duitsche troepen tegen de
commune mee zouden helpen, wekte aanvankelijk
bij alle Muenchenaars nog da grootste verontwaardi
ging.
Men kent da ingeschapen antipathie van den
Beier tegen den NoordbDui tscher, en dan kwam
daarhij de wrok over den uitvoer van levensmidde
len naar Noord-Duitse hl and uit Beieren tijdens den
oorlog. Dat deze noodig was, omdat wij anders in
Beieren geen kolen zouden hebben, was een argu
ment, dat bij het volk geen ingang vond.
Maar later hebben wij geleden en» wij moesten lij
den, om te begrijpen, dat wij de Noord-Duitsche
noodig hadden, ten slotte snakte men ook naar hun
komst en zij zijn met geestdrift ingehaald.
Langzamerhand kwamen de regeeringstroepen
werkelijk op Muenchen aanrukken en tegelijk werd
zich reeds rondende figuur, haar crèmekleurig,
ovaal gezichtje iniet de donkere oogen, die geheel
befloerst waren, leek zij Winsten plotseling vol
wassen toe. Hij had den geheëlen dag al het gevoel
gehad' d'at er iets op komst was, en had zijn her
sens gemarteld om te bedenken wat het zijn kont
J uist door zijn groote liefde voor haar voelde hij een
gerustheid, die haast tot vrees steeg. Wat kon er
den vorigen avond gebeurd zijn dien eersten
avond' van' haar entrée in de wereld die bemoei
zieke, pratende wereld! Zij liet zich op den grond
tegen zijn knie glijden Hij kon haar gelaat niet
zien, en kon haar zelfs niet aanraken; want zij lag
aan zijn rechterkant. Hij vermande zich en zeide:
„Wel, Gyp moe?"
„Neen".
„Niet een kledn beetje ook?"
„Neen".
„Beantwoordde bet heelemaal je verwachtin
gen gisterenavond?"
„Ja".
De houtblokken- sisten en knapperden; de lange
vlammentongen wuifden in den trek van den schoor
steen; de wind loeide bulten en toen, zóó plotse
ling dat het hem den adem benam ,zedde zij:
„Vadertje, ben je werkelijk mijn vader?"
Als datgene wat men altijd geweten heeft dat zou
kunnen gebeuren, dit werkelijk doet, hoe weinig is
men er da.n op voorbereid! Gedurende de paar se
conden voor een antwoord, dat niet meer te ver
mijden was, onderging Winsten' een waren chaos
van gedachten. Een minder resoluut karakter zou
zich alle gedachten hebben- voelen ontzinken en in
zijn paniek zijn toevlucht hebben genomen tot „ja"
en neen". Doch Winsten was eenvoudig niet in
staat om het hoofd er bij te verliezen. Hij wilde niet
antwoorden zonder de gevolgen van zijn antwoord
onder de oógen te hebben gezien .Haar vader te zijn
was'het heerlijkste dat hij ln zijn leven had; doch
in hoeverre zou bij haar liefde voor hem afbreuk
doen door een bekentenis? Wat wist een meisje?
Hoe kon hij het haar doen begrijpen? Welke ge
voelens zou zij koesteren over haar gestorven moe
der? Hoe zou die dierbare overledene dit voelen?
Wat zou zij hierin gewild hebben?
(Het was een wreed moment. En het meisje dat
zich tegen zijn knie aandrukte, en het gelaat ver
borg gaf hem geen hulp. 'Het was onmogelijk het
voor baa/r v&rbor£'6>iL ftö houidon, nu ïimir intsimct
eenmaal gewekt was! En ook zijn zwijgen zou voor
hem antwoorden. En terwijl hij. zijn hand om de
leuning van zijn stoel klemde, zei do hij:
Ja Gyp; Je moeder en ik hadden elkander lier.
Hij voelde hoe een rilling haar doortrilde, en had
veel willen geven om haar gezicht te kunnen zien.
Wat begreep zij er, zelfs in deze oogt-nblikken, van?
In ieder geval moest hij er nu doorheen en zeide:
komt het dat je dat zoo vraagt?"
de toestand in de stad ernstiger. Alle aanvoer was
afgesneden. De voedingstoestand begon kritiek te
worden. Op de hoeken van de straten zag men
overal politiseeremde groepen- Nog was de burgerij
niet uit baat ln activiteit gewekt. Daartoe was noo
dig, dat het besluit werd afgekondigd tot communi-
satie van de vrouwen gehuwd of niet tusscben
18 en 35 jaar. Naar buiten schijnt er alleen bekend
te zijn geraakt, dat hierover is gedelibereerd, maar
het besluit is wezenlijk genomen en de uitvoering
werd aangekondigd voor den eersten' Mei. Dan lie
ver dood, dachten natuurlijk alle getrouwde
men, allen die zusters en vertoefden hadden, alle,
die een vrouw kenden, die zij lbor het lot wilden
behoeden, te worden bestemd1 voor die „uitsluitende
procreatie van het proletariaat".
In alle stilte, maar zeer snel, werd de burger
wacht gevormd, die, gelijk bekend, reeds voor dat
de regeeringstroepen de stad hLnnenrukten, dó re-
geeoring omver hadden geworpen, maar met had
kunnen verhinderen, dat de gijzelaars waren dood
geschoten.
Wat de voedseltoestand' tijdens de laatste dwgen
van den communistdschen gelijkstaat aangaat, dient
aog opgemerkt, dat er vreeselijk honger werd' ge
leden, Ik heb mijn: gezin ten hoogste verblijd met
Cen stukje homdenvleesc h. Paarden werden op straat
door de uitgevasto menigte aangevallen en geslacht.
UITGEHONGERDE KINDEREN.
Dé „Vossische Ztg." bevat een noodkreet uit het
Ertsgebergte, „éen stuk Duitsch gebied, thans onder
de Tsjecho-Slowakijsche. PepubSek", waaraan wij
het volgende ontleenen.
Een autotocht 'van' vier dagen, zegt de schrijver
Richard Katz, met de Havercommdssie, die de hon
gerige kinderen van Tsjecho-Slowakije voeden wil,
heeft mij door de jammertijksta en afgrijselijkste el
lende gevoerd, die ooit een volk beleefde.
Hier sterft een Duitsch volk zonder jammerklacht
ia de apathie van do diepste wanhoop. Duizenden
der armsten kwamen reeds van honger om, duizen
den liggen op sterven. De kinderen lijden het meeste
De schrijver geeft een beschrijving van het bezoek
aan een school, waar kinderen van 7, 8 en jaar
nog voor de zooveelste maal in de eerste klasse rit
ten, omdat de geest en het uitgehongerde lichaam
de leerstof niet kan opnemen. Het rijn. dwergjes die
vaar ritten. Uitgehongerde, bleeke, teringachtige ge
zichtjes, waarin groote matte oogen staan onder de
achitische voorhoofden; armpjes die slechts huid
en beenderen zijn en over de kromxnm mag ere boe
nen hangen dé spitse hongerbuiken, door water
zucht misvormd-
De kinderen kummien het hoofd niet rechtop hou
den, daar de uitgeteerde halswervels te zwak zijn
om het hoofdje te torsen. En toch, laat u niet door
medelijden overhalen het uitgeteerde hoofdje te
streel en. Het kind heeft schurft, evenals de moester,
die vol schaamtegevoel zoo even weigerde u de hand
te geven-
„Wie uwer heeft vanochtend in het geheel niets
gegeten?" is de vraag dén kinderen gesteld-
Van de 47 kinderen steken 12 de vinger op. Uit
sluitend met koffic-Ersatz hehben dertien kinderen
ontbeten, met koffie én melk vier,
Alle anderen hebben ontbeten met „kruiden", het
eerste onkruid dat in het voorjaar in het Ertsge
bergte groeit. In dé lento dit onkruid, in den zo
mer koolstronken in den herfst afgevallen peren, en
in den winter als God wil aardappelen. Maar
de winter is nog ver en de homggertyphua grijpt
om zich heen.
Zij schudde het hoofd en mompelde:
„Ik ben ér blij1 om".
Een uiting van smart, zelfs verrassing, zou al zijn
loyaliteit voor de doode in hein wakker geroepen
hebben, en al de weerspannige bitterheid, 'en hij
zou zich volkomen voor haar gesloten hebben. Doch
deze zachte woorden' van instemming wekten in
hem het verlangen de zaak te bemantelen.
.Niemand heeft het ooit geweten. Ze stierf .toen
jij geboren werd. Dat was een heel groot verdriet
voor me. Als je iets gehoord mocht hebben, dan is
't niet anders dan praatjes, omdat jij mijn naam
draagt Je moeder ia noodt over de tong gegaan.
Maar het is het beste, dat je het nu weet, nu je
volwassen bent Zooals zij' en ik elkander liefhadden,
hebben menschen elkaar niet vaak liet Je behoeft
je niet te schamen".
Zij had zich niet bewogen, en rij hield haar ge
laat nog steeds van1 hem afgewend: Heel kalm zei
de zij:
„Ik schaam me ook niet. lijk ik erg op haar?"
„Ja, meer dan ik ooit had durven hopen".
Heel zacht zeide zij:
„Dan' heeft u ine niet lief om mezelf?"
Winsten was er zich vaag van bewust hoe deze
vraag haar aard openbaarde, haar vermogen' om
instinctmatig door te dringen tot het hart der din
gen, haar gervoeligen trots, en drang naar volkomen
en alle buiten sluitende liefde. Tegenover dingen,
die te diep gaan, stelt men het bolwerk der botheid.
En glimlachend, zedda hij1 enkel:
y WAfc d'An k j;0 Wiöl
En toen bemerkte bij tot zijn ontsteltenis, dat zij
weende, en zich hiertegen zoo heftig verzette, dat
haar schouder teegen zijn knie schokte. Hij had haar
bijna nooit zien huilen, zelfs niet in al de rampjes
van haar kindsheid, en toch had zij haar aandeel in
vallen en srtooten ruimschoots gehad. Het eenige
wat hij wist te doen, was, haar schouder te streelen
en te zeggen
,Ni«t huilen, Gyp, niet hullen!"
Zij Meld even plotseling op als zij begonnen was,
en stond op, en, voor ook hij kton opstaan* was
rij weg.
Dien avond, het diner, was zij precies als al
tijd. 'Hij kon Met het geringste verecMl opmerken in
haar stem of optreden, of in haar nachtkus. En zoo
was dus een oogehhlik, dat hij reeds jarenlang ge
vreesd bad, vöbrbij, en had slechts de vage schaam
te achtergelaten, die volgt op een verbreken van
geslotenheid, in het bewustzijn van hen, die haar
tot een afgod verheffen. Zoolang het oude geheim
bestond, had het hem niet verontrust Nu het niet
langer een geheim was, deed het hem pijn. Doch
Gyp had in die vier en twintig uur haar kindsheid
voor goed achter zich gelaten; haar gevoel voor de
menschen had' zich verhard. Als zij hén niet een
weinig kwetste, zouden rij hAAr kwetsen 1 Het sekse-
En zoo vergaat het den armen. Negen tiende van
de bevolking behoort tot die armen.
„Wie van u*heeft geen hemd aan?" was de vol
gende vraag.
Acht staken de vinger op.
„Wie uwer berit niet meer dan dat eene hemd.
dat hij aan heeft?" De meeste vingers gingen om
hoog. Nu viel de onderwijzer me in de reden: „Er
is maar twee derde der kinderen op schoot Het
andere derde heeft niets om aan te trekken en ligt
naakt in het stroo. Hun ouders hebben de laatste
kleeren ingewisseld tegen' aardappelen. Dit zijn al
leen de beter gekleed© en gevoede kinderen".
„Maar, hoe zien dan de andere kind-eren er uit?"
Die kinderen' lagen door luizen en schurft ver
teerd, verhongerd, versuft, met tering, of idioot op
hun vuile stroo den dood te verwachten, die hun
in alle geval een betere toekomst zal brengen, want
zelfs in die bel kan hun geen erger lot beschoren
zijn,
DE DUITSCHE REGEERING.
De Lokal Anzeiger verneemt, dat de onafhanke
lijke socialisten zich sterk maken, met deSparta-
cische hulp over zoo wat een week de regeering der
meerderheids-socialisten omver te kunnen kegelen.
De regeering laat zich door de aankondiging van
daarop aansturende kuiperijen geen vrees op het
lijf jagen. Op wat er bij onafhankolijken en com
munisten voorvalt, houdt men gestadig het oog. De
regeering bescMkt over voldoende krachten om aan
een revolutionnaire 'beweging den kop in te druk
ken. Arbeiderschap en bourgeoisie" wenschen in
groote meerderheid geen nieuwe omwenteling:
Het plan was, ter gelegenheid van het bijzetten
van het stoffelijk overschot van Rosa Luxemburg
op het stedelijk kerkhof te Friedrichsf eldo een groo
te rouwpiechtigheid op touw te zetten: Dan wil de
overheid dat niet hebben. De herdenkingsbetóoging
zal voor en na de teraardebestelling te Berlijn onder
den blooten hemel worden gehouden.
TEGEN DE RADENREGEERING IN WEST-HON»
GARUE-
Uit Wiener Neustadt. Gisteren kwamen bij Oedem"
burg iu^de streek tusscben Zinkendorf en Kolierbof ten
naastebij 4000 gewapende boeren bijeetn om te trachten
door een tegemrevoiutionaire beweging dc radenxegeo/
ring te Oodenbuig ten val te brengen. Bij huln. opmarsch
naar Oedienbuig trad bun ochternet intusscben gewaar"
schuwde garnizoen van die plaats in den weg en wel
infanterie met machinegeweren en artillerie. Bij Zin"
kendorf werd een bloedige slag geleverd! De
werden teruggeslagen en in Kolierbof door de
garde omsingeld. Na een kort beleg werd KolliMof.
waar vandaag de roode haan kraait, door de troepen
van de radenregeering met dm stormpas genomen.
Er Werd een vreeselijk bloedbad aangericht, vandaag
is voor het heele comitaat Oedenburg den staat van
beleg en de militaire dictatuur afgekondigd.
STAKINGEN TE PARUS.
Met de stakingen in Parijs en den omtrek gaat het
een gangetje. De bladen constatoeren wel een ontspanning
en bet personeel der magazijnen van de Printemps is
inderdaad .weer aan bet werk, maar, gelijk de In"
transigeant opmerkt, vandaar tot de vereffening van
het heele geschil is nog een groote stap en die stap moet
snel worden gezet
Joubaux van den Algemeenen Bond van den ar
beid zoekt de eigenlijke oorzaak dar beweging in de
onzekerheid en de moeilijkheid van het leven te mid
den van een erg ingewikkelden ooconomischen toestand,
waarvan een aigemeene lusteloosheid het gevolg is.
De duistere en geheime besprekingen over den vredé
instinct was in haas* gehorem Zij gaf Winsten even
veel liefdie als altijd, misschien zelfs nog meer; doch
de dauw was van het gras.
1 HOOFDSTUK I IL
De paar jaar, die nu volgden, waren veel minder
eenzaam, daar zij grootendeels voorbij gingen teiuid--
den van min of meer voortdurende vermaken. Zijn
bekentenis spoorde Winsten aan tot het veraterken
van de positie zijner dochter. Hij verstond geen gek
heid, en wilde niet dat zij van terzijde zou worden
aangezien. Er gaat -niets boven „chic", ais het er om
gaat de verdedigingswerken van de beau monde te
nemen doch het moet het onvervalschte artikel
zijn. Er waren geen moeilijkheden te overwinnen,
'hetzij te Mildanham of onder d'e hoede van zijn
zuster te 'Londen. Gyp was mooi, Winsten te ba
adaard, zijn kalmte te formidabeL
Zij genoot alle mogelijke voordeelen. De mondaine
wereld geeft zich enkel moeite om front te maken
tegen de zichtbare zwakken.
De gelukkigste tijd van een meisjesleven is wan
neer allen haar waardeer en en begeeren en zijzelf
zoo vrij- [is ais een vogel in de lucht als een konin
gin der harten, naar geen waarvan zij hunkert. Of
zoo het al niet de gelukkigste tijd' as, is het tenminste
de vroolijkste. Wat (bekommerde Gyp er zich. om of
er al harten om haar leden, zij -kende nog
geen liefde, en zou misscMen -nooit de hartepijn van
onbeantwoorde liefde kennen. (Bedwelmd door het
leven, liet zij ihaar bewonderaars er geducM van
lusten, en behandedde hen met een soort van bra-
vour. Zij wilde wel niet, dat zij ongelukkig zouden
zijn, doch kon1 ze eenvoudig niet „au. sérieux" ne
men. Geen meisje was ooit zóó vrii van hart. In dia
dagen was zij een vreemd mengse!, en gaf gereede-
lijk ieder genoegen eraan voor Wniston, en de
meeste genoegens voor 'Betty en haar tante haar
kleine gouvernante was weg doch van niemand
andera leek zij veel notitie te namen, nam alles aan
wat aan haar voeten gelegd werd als iets wat recht
matig toekwam aan bnj.r schoonheid, haar mooie
toiletjes, baar muziek, ihaar kranige rijdon en dan
sen, h-n-a-r -talent voor acteeren en nabootsen. Win
sten, wien zij tenminste nooit begeven had, sloeg
dit heerlijke fladderen met kalmen trots en voldoe
ning gade. Hij naderde langzamerhand die jaren*
waarin een bedrijvig mensch niet andera dan noodo
meer de banen verlaat waarin zijn bedrijvigheid
hem geleid heeft. Hij ging voort met zijn jagen, wed
rennen, kaartspelen, en zijn zeer in stilte gegeven
aalmoezen en diensten aan minder welgestelde oud-
wapenbroeders van rijn regiment, hun gezinnen,
en aan andere ongelukkigen gelukkig in het be
sef. dat Gyp steeds even Mij was bij hem te zijn ais
bij haar. Ook was een overgeërfde jicht begonnen hem
te kwellen.
Op den dag dat zij mi
in da stad. en hjj riqp haar naar
waren zij
vertrek, waad