Al Atatfiiiic- LuMltt HET ONBEREIKBARE; DIM 16 JUNI 1919 62ste Jaargang Ne. 6425, UitgeversTRAPMAN Cö. Gemengd Nieuws. FEUILLETON. SCHAGEN, LAAN D 5. Int. Teleph. No. 20t COURANT. Dit blad verschijnt viermaal per weekDinsdag, Woensdag, Donderdag en Zaterdag. Bij inzending tot 's morgens 8 uur wor den ADVERTBNTIËN in het eerstuitkomend nummer geplaatst. Prijs per 3 maanden f 1.20 per post fl.40. Losse nummers óecnt ADVERTBNTIËN van 1 tot 5 regels M.75, iedere regel meer 14 cent fbewijsno. inbegrepen). Groote lett. worden naar plaatsr. berekend BENARDE DAGEN TE MUENCHEN. Uit den aard ,der zaak'is ln de berichten aangaande het bolsjewistisch interregnum te Muenchen vooral het licht gevallen op hel 6prAer van de burgerij en de bo- vruding van de stad door de rMeeringstroepem. Een inwoner van Muenchen heeft nu nog een en ander verteld over het leven in de stad tijdens het bol sjewistisch schrikbewind. De N. R. Crt ontleent aan zQn relaas het volgende: Het merkwaardige was, zoo 'begon hij, dal je op een goeden dag op straat kan komen, en uit de aan") plakbiljetten kan opmaken, dat er een revolutie heeft plaats gehad. Een revolutie, waar het volk part nog deel aan heeft, die het niet heeft voorbereid, en die het niet heeft zien aankomen. De regeering Hoffmann was weg. zoo stond er, en vervangen door een communistisch bewind. Dat was garnizoen van Muenchen. zoo stand er, was op 71e hand van de regeering Hoffmann, en zou ten spoedig" ■te de onruststokers op zjj^ettcn. Deze Mllctten waren des nachts door officieren aan geplakt. die met .vliegtuigen in do stad waren gekomen, en haar voor het aanbreken van den dag hadden yer" iatcn. gelijk zij gekomAi waren. Dc meaedeeling was geheel onjuist De gezindheid van het garnizoen van Muenchen hing eenvoudig af van de vraag: wie betaalt het moeste Van de regeering Hoffmann kregen de soldaten 5 mark por dag De Radenregeering beloofde 7 mark per aus was het garnizoen voor de Radenregeering. vcrigens bestond de aanhang van de Radunregeef iujm voornamelijk uit lieden, die te lui waren om te ■verken. Dit wil heelemaa! niet zoggen dat 'die aan hang zoo erg gering was, Menschen me te lui zijn om te werken, als net niet volstrekt noodzakelijk •rijn er overal veel De kern van den aanhang waren ■MW mlwlmlliaiii wandelde Zondn de stad We mot mijn vrouw door iEten in een. koffiehuis op do be kende Karlsplatz^ vanwaar, gelijk bekend, drie korte ■traten uitkomen op het hoofdstation. Nu was de commandant van het station Zondag jiog voor .de rcgeering-Hoffmann. Al spoedig zagen wij ettelijke auto's op het plein aankomen, voorzien van machine-* geweren. De bemanning bestond voor het grootste aeel uit jongens, meestal zonder uniform. Op het station had men een aanval van jd© zijde van de Karlsplatz al -verwacht Er stonden machiney geweren opgesteld, pn spoedig begon van beide zij den het vuren. Bij dien strijd zijn teen 20 a fW slachtoffers gevalljan. De meesten daarvan waren geen combattanten, maar burgers, die met het geval niets te maken hadden. Zij hamen ÏÏLings de wijk van het drukke statioins< plein, toen juist de leiding van de electrische tra—' werd doorgeschoten en naar beneden kwam. De viel juist te midden van een drom menschen. waarvan et verscheidene omkwamen. We wachtten -overigens den uitslag van den strijd niet at Maandagochtend was net weer rustig in de stad. Ik moest toen naar Neurenberg, wat toen nog'heel goed De algeheele afsluiting is pas ingetreden, toen regeeringstroepen tegen de stad oprukten. Nu .waren dien dag reeds fdle banken gesloten en was er bekend geworden, dat er plan bestond de ver mogens in beslag te nemen. Daar ik slechts eenige «paarduften bezat,, tot een gezamenlijk bedrag, dat ver DOOR JOHN GALSWORTHY. UITGAVE VAN W. DE HAAN. UTRECHT. 8- Zij lag lange uren in de. duisternis iwakker, ter wijl ihaair gedachten zich ©enigermate begonnen te ordenen. Die woorden: „Is inderdaad haar vadert" en het kussen van haar blooten arm door dien man, waren een soort openbaring van het sekse-mysterie, daar zij het 'bewustzijn in haar versterkten, dat. er iets in haar leven was, waaraan zij onkundig was. Een zoo gevoelig kind. waren natuurlijk de spiritu eel© stroomingan om haa rheen niet geheel ont gaan; doch iTwat.in<-t.nnjii.ig was zij teruggedeinsd voor omlijnde voorstellingen. De tijd voordat Win sten ln haar laven kwam, was zoo uiterst vaag ïm li'. sPe,elgo<xl, nu en dan een vriendelijke inva- die „Papa" werd genoemd. Daar ar ln dat woord ?fcXti! «S4® ïat» vergeleken bij het „vadertje" zoo ais zij Winston noemde, zoo was er ook geen diep- HmwhSi haar gevoelens jegens den jonker, i i u vele dingen voor h?ar. een mels- L i.nuH poeder niet meer herinnert. Niemand Fvdl y .d 0011 over haar moeder gesproken. J,.met3 Gyp's associaties; geen te ver breken trouw door eenige kermis die haar kon gewor- d e.gczouderd ,van andere meisjes, had zij slechts ?Pr van de conventies des levens. Ln toch. terwijl zjj daar in het donker lag, leed zij r~,.: l wvroa twijfelachtig» aan haar was dat tot beiocdigk.gcii l"u auleiding geven, kwetste haar fijngevoeligheid ten ze©r- 5, Paar wakend doorgebrachte uren lieten een nuidehjk zichtbaar lltteeken achter. Eindelijk sliep zij og steeds verward, en ontwaakte mot hot nartstoch ten JKe verlangen te weten wat er was. Dien geheeldd "aorgeii bracht zij «nn h«nr piano door, speelde en cigerde uit te gaan. was stijf tegen Betty en de ■aunc gouvernante, totdat de «arsle haar toevlucht nam pj'Jppen en do laatste tot Wordsworth. Na de thee aj naar Winstonj's studeervertrekdie kjeiine, vuile «mor waar hij nooit iels bestudeerde, met leeren stoer °a boeken, (Jio behalve „Jorrock's" Byron, die er de behandeling van paarden, en de romans „7? WWte^felvilk: nooIt gelezen werden; met van de allergrootste beroemdheden op en ^S^Pwtgobted .zljii degen en foto's van Gyp h p°d0-officieren laan de wanden. Er waren twee "cütpunten - de haard en het tuiltje dat Gyp ab met bloemen. 'Aoen zjj 2oo kwam binnenglijden, met haar slanke. beneden het maximumbedrag bleef, waarvan het be houd gewaarborgd heette, had ik mijn geld rustig in de safe gelaten. Trouwens yoorloopig 'zon alleen het baar geld in beslag genomen worden. Het 'heel© plan was tamelijk ingewikkeld, en zag er pp papier nog tamelijk redelijk uit; ik hoef het u echter niet te vertellen, want er kwam toch niets van. De mees ten. die baar geld hadden in hun safe's. waren ge-, waarschuwd en hadden dit alsmede zooveel mogelijk hun papieren van waarde, naar elders overgebracht Toen de Roode garden eenmaal tegen de banken los gelaten waren, ging het volstrekt zonder controle en regel. Ieder stal wat hij machtig kon worden. Alle safe's werden zonder vorm van proces opangei broken. De lui. die uit de stad waren, of om ander© redenen geen maatregelen hadden 'kunnen nemen, waren het erjpt de dupe. Mijn spaargeld was ges tos len en ik zal er noodt een cent van weerom zien. De regeerende voormannen van het communisme r-iycn bij het stelen het voorbeeld Een van hen is far. 'ij 'de inneming van de stad van door gegaan met an derhalf millioen. Toen de revolutie begon. had hij geen cent Overigens begrepen de voormannen dat het onge organiseerde stelen van den Roode Garde toch ook maar niet zoo zijn gang kon gaan, en zoo hebben een heele reeks van ministers van financiën elkaar in die enkele weken opgevolgd. Commandant van 11e stad was Engelhofer geworden, van beroep worstelaar, go* wezen matroos, en recidivist Deze heer gaf streng bevel, dat alk wapenen zouden worden tngeleverqi Wie daar niet aan voldeed, zou allerstrengst worden Üstraft. Wie met de wapenen in de hand strijdende te gen de Roode Garde werd aangetroffen, zou worden doodgeschoten, enz. Wat was Mervan de uitwerking. Niemand, die een wapen thuis had, ging dat inleveren. Ik had een revolver. Ik dacht: laat ik die vooral houden, want hij kan spoedig te pas komen. M/aar de politie-agenten, die zoo goed en zoo kwaad nog tegen diefstal en inbraak thans ge naamd in beslagneming optreden, die werden alle ter dege ontwapend. Aan strenge bepalingen (ontbrak ihet overigens geenszins. Na 7 uur mocht niemand zich meer op straat vertoornen, wie plunderde werd doodgescho ten, enz. Middelerwijl was het toch, over het algemeen, ge nomen, zeer rustig in de stadL De burgerij was vol komen apathisch en het alles versuft over zich heen gaan. Telkens verschenen er vliegers, die vliegende blaadjes neergooiden, waarop stond: da regeerings- troepen komen, enz. Maar dat duurde lang, al te lang. Het bericht," dat Noord-Duitsche troepen tegen de commune mee zouden helpen, wekte aanvankelijk bij alle Muenchenaars nog da grootste verontwaardi ging. Men kent da ingeschapen antipathie van den Beier tegen den NoordbDui tscher, en dan kwam daarhij de wrok over den uitvoer van levensmidde len naar Noord-Duitse hl and uit Beieren tijdens den oorlog. Dat deze noodig was, omdat wij anders in Beieren geen kolen zouden hebben, was een argu ment, dat bij het volk geen ingang vond. Maar later hebben wij geleden en» wij moesten lij den, om te begrijpen, dat wij de Noord-Duitsche noodig hadden, ten slotte snakte men ook naar hun komst en zij zijn met geestdrift ingehaald. Langzamerhand kwamen de regeeringstroepen werkelijk op Muenchen aanrukken en tegelijk werd zich reeds rondende figuur, haar crèmekleurig, ovaal gezichtje iniet de donkere oogen, die geheel befloerst waren, leek zij Winsten plotseling vol wassen toe. Hij had den geheëlen dag al het gevoel gehad' d'at er iets op komst was, en had zijn her sens gemarteld om te bedenken wat het zijn kont J uist door zijn groote liefde voor haar voelde hij een gerustheid, die haast tot vrees steeg. Wat kon er den vorigen avond gebeurd zijn dien eersten avond' van' haar entrée in de wereld die bemoei zieke, pratende wereld! Zij liet zich op den grond tegen zijn knie glijden Hij kon haar gelaat niet zien, en kon haar zelfs niet aanraken; want zij lag aan zijn rechterkant. Hij vermande zich en zeide: „Wel, Gyp moe?" „Neen". „Niet een kledn beetje ook?" „Neen". „Beantwoordde bet heelemaal je verwachtin gen gisterenavond?" „Ja". De houtblokken- sisten en knapperden; de lange vlammentongen wuifden in den trek van den schoor steen; de wind loeide bulten en toen, zóó plotse ling dat het hem den adem benam ,zedde zij: „Vadertje, ben je werkelijk mijn vader?" Als datgene wat men altijd geweten heeft dat zou kunnen gebeuren, dit werkelijk doet, hoe weinig is men er da.n op voorbereid! Gedurende de paar se conden voor een antwoord, dat niet meer te ver mijden was, onderging Winsten' een waren chaos van gedachten. Een minder resoluut karakter zou zich alle gedachten hebben- voelen ontzinken en in zijn paniek zijn toevlucht hebben genomen tot „ja" en neen". Doch Winsten was eenvoudig niet in staat om het hoofd er bij te verliezen. Hij wilde niet antwoorden zonder de gevolgen van zijn antwoord onder de oógen te hebben gezien .Haar vader te zijn was'het heerlijkste dat hij ln zijn leven had; doch in hoeverre zou bij haar liefde voor hem afbreuk doen door een bekentenis? Wat wist een meisje? Hoe kon hij het haar doen begrijpen? Welke ge voelens zou zij koesteren over haar gestorven moe der? Hoe zou die dierbare overledene dit voelen? Wat zou zij hierin gewild hebben? (Het was een wreed moment. En het meisje dat zich tegen zijn knie aandrukte, en het gelaat ver borg gaf hem geen hulp. 'Het was onmogelijk het voor baa/r v&rbor£'6>iL ftö houidon, nu ïimir intsimct eenmaal gewekt was! En ook zijn zwijgen zou voor hem antwoorden. En terwijl hij. zijn hand om de leuning van zijn stoel klemde, zei do hij: Ja Gyp; Je moeder en ik hadden elkander lier. Hij voelde hoe een rilling haar doortrilde, en had veel willen geven om haar gezicht te kunnen zien. Wat begreep zij er, zelfs in deze oogt-nblikken, van? In ieder geval moest hij er nu doorheen en zeide: komt het dat je dat zoo vraagt?" de toestand in de stad ernstiger. Alle aanvoer was afgesneden. De voedingstoestand begon kritiek te worden. Op de hoeken van de straten zag men overal politiseeremde groepen- Nog was de burgerij niet uit baat ln activiteit gewekt. Daartoe was noo dig, dat het besluit werd afgekondigd tot communi- satie van de vrouwen gehuwd of niet tusscben 18 en 35 jaar. Naar buiten schijnt er alleen bekend te zijn geraakt, dat hierover is gedelibereerd, maar het besluit is wezenlijk genomen en de uitvoering werd aangekondigd voor den eersten' Mei. Dan lie ver dood, dachten natuurlijk alle getrouwde men, allen die zusters en vertoefden hadden, alle, die een vrouw kenden, die zij lbor het lot wilden behoeden, te worden bestemd1 voor die „uitsluitende procreatie van het proletariaat". In alle stilte, maar zeer snel, werd de burger wacht gevormd, die, gelijk bekend, reeds voor dat de regeeringstroepen de stad hLnnenrukten, dó re- geeoring omver hadden geworpen, maar met had kunnen verhinderen, dat de gijzelaars waren dood geschoten. Wat de voedseltoestand' tijdens de laatste dwgen van den communistdschen gelijkstaat aangaat, dient aog opgemerkt, dat er vreeselijk honger werd' ge leden, Ik heb mijn: gezin ten hoogste verblijd met Cen stukje homdenvleesc h. Paarden werden op straat door de uitgevasto menigte aangevallen en geslacht. UITGEHONGERDE KINDEREN. Dé „Vossische Ztg." bevat een noodkreet uit het Ertsgebergte, „éen stuk Duitsch gebied, thans onder de Tsjecho-Slowakijsche. PepubSek", waaraan wij het volgende ontleenen. Een autotocht 'van' vier dagen, zegt de schrijver Richard Katz, met de Havercommdssie, die de hon gerige kinderen van Tsjecho-Slowakije voeden wil, heeft mij door de jammertijksta en afgrijselijkste el lende gevoerd, die ooit een volk beleefde. Hier sterft een Duitsch volk zonder jammerklacht ia de apathie van do diepste wanhoop. Duizenden der armsten kwamen reeds van honger om, duizen den liggen op sterven. De kinderen lijden het meeste De schrijver geeft een beschrijving van het bezoek aan een school, waar kinderen van 7, 8 en jaar nog voor de zooveelste maal in de eerste klasse rit ten, omdat de geest en het uitgehongerde lichaam de leerstof niet kan opnemen. Het rijn. dwergjes die vaar ritten. Uitgehongerde, bleeke, teringachtige ge zichtjes, waarin groote matte oogen staan onder de achitische voorhoofden; armpjes die slechts huid en beenderen zijn en over de kromxnm mag ere boe nen hangen dé spitse hongerbuiken, door water zucht misvormd- De kinderen kummien het hoofd niet rechtop hou den, daar de uitgeteerde halswervels te zwak zijn om het hoofdje te torsen. En toch, laat u niet door medelijden overhalen het uitgeteerde hoofdje te streel en. Het kind heeft schurft, evenals de moester, die vol schaamtegevoel zoo even weigerde u de hand te geven- „Wie uwer heeft vanochtend in het geheel niets gegeten?" is de vraag dén kinderen gesteld- Van de 47 kinderen steken 12 de vinger op. Uit sluitend met koffic-Ersatz hehben dertien kinderen ontbeten, met koffie én melk vier, Alle anderen hebben ontbeten met „kruiden", het eerste onkruid dat in het voorjaar in het Ertsge bergte groeit. In dé lento dit onkruid, in den zo mer koolstronken in den herfst afgevallen peren, en in den winter als God wil aardappelen. Maar de winter is nog ver en de homggertyphua grijpt om zich heen. Zij schudde het hoofd en mompelde: „Ik ben ér blij1 om". Een uiting van smart, zelfs verrassing, zou al zijn loyaliteit voor de doode in hein wakker geroepen hebben, en al de weerspannige bitterheid, 'en hij zou zich volkomen voor haar gesloten hebben. Doch deze zachte woorden' van instemming wekten in hem het verlangen de zaak te bemantelen. .Niemand heeft het ooit geweten. Ze stierf .toen jij geboren werd. Dat was een heel groot verdriet voor me. Als je iets gehoord mocht hebben, dan is 't niet anders dan praatjes, omdat jij mijn naam draagt Je moeder ia noodt over de tong gegaan. Maar het is het beste, dat je het nu weet, nu je volwassen bent Zooals zij' en ik elkander liefhadden, hebben menschen elkaar niet vaak liet Je behoeft je niet te schamen". Zij had zich niet bewogen, en rij hield haar ge laat nog steeds van1 hem afgewend: Heel kalm zei de zij: „Ik schaam me ook niet. lijk ik erg op haar?" „Ja, meer dan ik ooit had durven hopen". Heel zacht zeide zij: „Dan' heeft u ine niet lief om mezelf?" Winsten was er zich vaag van bewust hoe deze vraag haar aard openbaarde, haar vermogen' om instinctmatig door te dringen tot het hart der din gen, haar gervoeligen trots, en drang naar volkomen en alle buiten sluitende liefde. Tegenover dingen, die te diep gaan, stelt men het bolwerk der botheid. En glimlachend, zedda hij1 enkel: y WAfc d'An k j;0 Wiöl En toen bemerkte bij tot zijn ontsteltenis, dat zij weende, en zich hiertegen zoo heftig verzette, dat haar schouder teegen zijn knie schokte. Hij had haar bijna nooit zien huilen, zelfs niet in al de rampjes van haar kindsheid, en toch had zij haar aandeel in vallen en srtooten ruimschoots gehad. Het eenige wat hij wist te doen, was, haar schouder te streelen en te zeggen ,Ni«t huilen, Gyp, niet hullen!" Zij Meld even plotseling op als zij begonnen was, en stond op, en, voor ook hij kton opstaan* was rij weg. Dien avond, het diner, was zij precies als al tijd. 'Hij kon Met het geringste verecMl opmerken in haar stem of optreden, of in haar nachtkus. En zoo was dus een oogehhlik, dat hij reeds jarenlang ge vreesd bad, vöbrbij, en had slechts de vage schaam te achtergelaten, die volgt op een verbreken van geslotenheid, in het bewustzijn van hen, die haar tot een afgod verheffen. Zoolang het oude geheim bestond, had het hem niet verontrust Nu het niet langer een geheim was, deed het hem pijn. Doch Gyp had in die vier en twintig uur haar kindsheid voor goed achter zich gelaten; haar gevoel voor de menschen had' zich verhard. Als zij hén niet een weinig kwetste, zouden rij hAAr kwetsen 1 Het sekse- En zoo vergaat het den armen. Negen tiende van de bevolking behoort tot die armen. „Wie van u*heeft geen hemd aan?" was de vol gende vraag. Acht staken de vinger op. „Wie uwer berit niet meer dan dat eene hemd. dat hij aan heeft?" De meeste vingers gingen om hoog. Nu viel de onderwijzer me in de reden: „Er is maar twee derde der kinderen op schoot Het andere derde heeft niets om aan te trekken en ligt naakt in het stroo. Hun ouders hebben de laatste kleeren ingewisseld tegen' aardappelen. Dit zijn al leen de beter gekleed© en gevoede kinderen". „Maar, hoe zien dan de andere kind-eren er uit?" Die kinderen' lagen door luizen en schurft ver teerd, verhongerd, versuft, met tering, of idioot op hun vuile stroo den dood te verwachten, die hun in alle geval een betere toekomst zal brengen, want zelfs in die bel kan hun geen erger lot beschoren zijn, DE DUITSCHE REGEERING. De Lokal Anzeiger verneemt, dat de onafhanke lijke socialisten zich sterk maken, met deSparta- cische hulp over zoo wat een week de regeering der meerderheids-socialisten omver te kunnen kegelen. De regeering laat zich door de aankondiging van daarop aansturende kuiperijen geen vrees op het lijf jagen. Op wat er bij onafhankolijken en com munisten voorvalt, houdt men gestadig het oog. De regeering bescMkt over voldoende krachten om aan een revolutionnaire 'beweging den kop in te druk ken. Arbeiderschap en bourgeoisie" wenschen in groote meerderheid geen nieuwe omwenteling: Het plan was, ter gelegenheid van het bijzetten van het stoffelijk overschot van Rosa Luxemburg op het stedelijk kerkhof te Friedrichsf eldo een groo te rouwpiechtigheid op touw te zetten: Dan wil de overheid dat niet hebben. De herdenkingsbetóoging zal voor en na de teraardebestelling te Berlijn onder den blooten hemel worden gehouden. TEGEN DE RADENREGEERING IN WEST-HON» GARUE- Uit Wiener Neustadt. Gisteren kwamen bij Oedem" burg iu^de streek tusscben Zinkendorf en Kolierbof ten naastebij 4000 gewapende boeren bijeetn om te trachten door een tegemrevoiutionaire beweging dc radenxegeo/ ring te Oodenbuig ten val te brengen. Bij huln. opmarsch naar Oedienbuig trad bun ochternet intusscben gewaar" schuwde garnizoen van die plaats in den weg en wel infanterie met machinegeweren en artillerie. Bij Zin" kendorf werd een bloedige slag geleverd! De werden teruggeslagen en in Kolierbof door de garde omsingeld. Na een kort beleg werd KolliMof. waar vandaag de roode haan kraait, door de troepen van de radenregeering met dm stormpas genomen. Er Werd een vreeselijk bloedbad aangericht, vandaag is voor het heele comitaat Oedenburg den staat van beleg en de militaire dictatuur afgekondigd. STAKINGEN TE PARUS. Met de stakingen in Parijs en den omtrek gaat het een gangetje. De bladen constatoeren wel een ontspanning en bet personeel der magazijnen van de Printemps is inderdaad .weer aan bet werk, maar, gelijk de In" transigeant opmerkt, vandaar tot de vereffening van het heele geschil is nog een groote stap en die stap moet snel worden gezet Joubaux van den Algemeenen Bond van den ar beid zoekt de eigenlijke oorzaak dar beweging in de onzekerheid en de moeilijkheid van het leven te mid den van een erg ingewikkelden ooconomischen toestand, waarvan een aigemeene lusteloosheid het gevolg is. De duistere en geheime besprekingen over den vredé instinct was in haas* gehorem Zij gaf Winsten even veel liefdie als altijd, misschien zelfs nog meer; doch de dauw was van het gras. 1 HOOFDSTUK I IL De paar jaar, die nu volgden, waren veel minder eenzaam, daar zij grootendeels voorbij gingen teiuid-- den van min of meer voortdurende vermaken. Zijn bekentenis spoorde Winsten aan tot het veraterken van de positie zijner dochter. Hij verstond geen gek heid, en wilde niet dat zij van terzijde zou worden aangezien. Er gaat -niets boven „chic", ais het er om gaat de verdedigingswerken van de beau monde te nemen doch het moet het onvervalschte artikel zijn. Er waren geen moeilijkheden te overwinnen, 'hetzij te Mildanham of onder d'e hoede van zijn zuster te 'Londen. Gyp was mooi, Winsten te ba adaard, zijn kalmte te formidabeL Zij genoot alle mogelijke voordeelen. De mondaine wereld geeft zich enkel moeite om front te maken tegen de zichtbare zwakken. De gelukkigste tijd van een meisjesleven is wan neer allen haar waardeer en en begeeren en zijzelf zoo vrij- [is ais een vogel in de lucht als een konin gin der harten, naar geen waarvan zij hunkert. Of zoo het al niet de gelukkigste tijd' as, is het tenminste de vroolijkste. Wat (bekommerde Gyp er zich. om of er al harten om haar leden, zij -kende nog geen liefde, en zou misscMen -nooit de hartepijn van onbeantwoorde liefde kennen. (Bedwelmd door het leven, liet zij ihaar bewonderaars er geducM van lusten, en behandedde hen met een soort van bra- vour. Zij wilde wel niet, dat zij ongelukkig zouden zijn, doch kon1 ze eenvoudig niet „au. sérieux" ne men. Geen meisje was ooit zóó vrii van hart. In dia dagen was zij een vreemd mengse!, en gaf gereede- lijk ieder genoegen eraan voor Wniston, en de meeste genoegens voor 'Betty en haar tante haar kleine gouvernante was weg doch van niemand andera leek zij veel notitie te namen, nam alles aan wat aan haar voeten gelegd werd als iets wat recht matig toekwam aan bnj.r schoonheid, haar mooie toiletjes, baar muziek, ihaar kranige rijdon en dan sen, h-n-a-r -talent voor acteeren en nabootsen. Win sten, wien zij tenminste nooit begeven had, sloeg dit heerlijke fladderen met kalmen trots en voldoe ning gade. Hij naderde langzamerhand die jaren* waarin een bedrijvig mensch niet andera dan noodo meer de banen verlaat waarin zijn bedrijvigheid hem geleid heeft. Hij ging voort met zijn jagen, wed rennen, kaartspelen, en zijn zeer in stilte gegeven aalmoezen en diensten aan minder welgestelde oud- wapenbroeders van rijn regiment, hun gezinnen, en aan andere ongelukkigen gelukkig in het be sef. dat Gyp steeds even Mij was bij hem te zijn ais bij haar. Ook was een overgeërfde jicht begonnen hem te kwellen. Op den dag dat zij mi in da stad. en hjj riqp haar naar waren zij vertrek, waad

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Schager Courant | 1919 | | pagina 1