HET ONBEREIKBARE.
K.BLAAU BOER
DONDERDAG 3 'JULI Hl)
52ste J a a 15 s c i fio, S44P.
UitgeversTRAPMAN Co.
Brieven uit Engeland.
FEUILLETON.
Ingezonden Stukken.
ft
SCHAGEN, LAAN D 5. Int. Teleph. No. 2a
J MEUBILEERING
LAAN P.2 SCHAGEN
SCHAKER
AUcieei Nlens-
COURANT.
Dit blad verschijnt viermaal per week: Dinsdag, Woensdag,
Donderdag en Zaterdag. Bij inzending tot 's morgens 8 uur wor
den ADVERTENTIËN in het eerstnitkomend nummer geplaatst
Prijs per 3 maanden fl.20 per post fl.40. Losse nnmmers óecnt
ADVERTENTIËN van 1. tot 5 regels f0.75, iedere regel meer 14 cent
(bewijsno. inbegrepen). Groote lett worden naar pl?atsr. berekend
Amsterdam, 28 Juni 1919.
Een week geleden lazen we JJioe de Duitsche vloot
op één achtermiddag naar den bodem van de zee
verdween. De vloot, die eenmaal de trots van Duitsch-
was. De vloot, wier groei de Engelschen in de jaren
voor den oorlog met leede oogen hadden aangezien.
Het' werk van tientallen jaren in enkeja oogenblik
ken vernietigd.
Geen wonde,. m.
hun vloot door de Duttschers
maakt en heel wi
En toch. hoeveel
indruk
kt en heel wat pennen in beweging heeft
'pi diezeUde
van
Geen wonder, dat dezo vrijwillige vernietiging
zeli, indruk heeft
jaren zouden
dien 'faj waren blijven bestaan, en onder de överwin-t
gebracnt.
Schepen, tor
naars verdeeld, hun waarde als gevechtsmateriaal heb
ben behouden? Over tien jaar waren ze zeker alle
hopeloos verouderd geweest. Waren ze als oud roest
verkocht Zoodat deze ondergang eigenlijk alleen maar
een verhaasting is geweest van wat toch over niet
al te landen d mo> -1 gebeuren.
Waar u «rmee Nelson in 1805 zijn overv
winning behaalde op, de Franschon en Spanjaarden, ter
hoogte van Trafalgar? Verdwenen. En als zij er nog
was, in de volle luncht waarin zij zich honderd veer
tien jaar geleden mocht verheugen, wat zou zij. in haar
geheel, vermogen tegen één nieuwerwetsch slagschip.
Zij zou manoeuvreeren met haar macht van zeilen vol
gens alle regelen der kunst, en, voor zij het wist,
misschien voor zij den vijand bespeurd had, ergens
van af den horizon met wiskundige zekerheid in den
grond geboord .'wonden.
The Grand Floot van Jellicoe en Beatty is Engeland';
trots en hoop gerweest in de »h«n.< achter ons Iiggend<
vijf oorlogsjaren. De machtige monsters met hun
verstak heb
Inval bewaard, en de veilige
houden. Een
ze roi
naar
-mpen, die iéi
Engeland ov
nde
die teder heeft "kunnen zien, wamneer^hlj,
hebben het land voor een
VI ifle verbinding met het vast
land in stand gehouden. Een tweede slag als die bij
Trafalgar ls niet voorgevallen tot teleurstelling van
de meeste Engelschen. Maar de vloot heeft evengoed
haar dienst geuaan.
Het gevaar is voorbij. Een nieuw gevaar dreigt
reeds weer. Amerika heeft zich zelf leeren ksn-
jeeö vloot bezat, vergeleken
ouwen tijdens den oorlog.
it een beetje aarzelend
misschien, «och toegejuicht, 't Was alles voor
de goede zaak. -
Mear nu? Het lijkt er voed op, alsof de Amerikanen
den smaak van het bonwen hebben beetgekregen, en
er met Amerikaansche voortvarendheid mee door zul
len gaan. Niet tegen Engeland natuurlijk I Wel neen
Engeland en Amerika zjjn'bondgehooten en houden veel
te veel van elkaar. Maar het kan verkeereu en
ln elk geval zou Engekid op die manier zijn op
permacht ter zee kwijt raken. Dit moet tot eiken prijs
voorkomen worden. Helaas., voor den 'belasting be-
geen sprake van. Neein, het gevaar schuilt aan den
overkant van dein Oceaan, bij de vrienden. Engeland
moet en zal de baas blijven te zee.
df" komt de aanslag op de portemonnaie van
den Britschen huisvader. De Engelsohe vloot is groot,
reusachtig groot, maar Iaat ze. wat ze is, en ze is
over uen jaar een verouderd, tweederangsvlootje gp-
worden. In den pas efgeloopen oorlog js maar al te dui
delijk gebleken, dat zelfs de grootste en sterkste als
..^an. ©ttugszfais verouderd type waren, in den
strijd hed weinig beteekenden, hoewel ze voor an-
oere doeleinden natuurlijk nog uitstekend gebruikt kon
den worden. Indien nieuwe vindingen zijn gedaan op
het gcLied van bewapening, op dat vbn bescherming,
op dat van snelheid, is een ouder schip tegenwoordig
zoo goed als zeker aan de genade van zijn tegenstander
overgeleverd. Deze vaart sneller en is dus meester van
den afstand,' waarop gevochten zal worden. Zijn ka
nonnen dragen verder, dus hij houdt zich buiten hot
geschut van het verouderde schip, dat Zich. jponder
eenige kanj op verweer zelfs, in den grond moet
laten boren.
De Engelse!,o admiraliteit heeft door den oorlog
eerd .Wij Jhej^nneren opa, hoe kort na het 'uit
reken van dein oorlog de Gressy, de Abouklr en de
Slogue met groot verlies aan menscheölevens te ramen
ln de Noordzee ten onder ringen, getorpedeerd door
een "Duitschen onderzeeër. Deze schepen, krachtig in
hun soort, waren uit den tijd. Aan net nieuwe ver-S
raderlijke wapen van den onderzeeër waren ze haast
weerloos overgeleverd. Het was een harde lies, maar
zij "Verd niet vergeten.
Dan gebruikte Engeland in den oorlog geweldige
zeemonsters .ook uit den tijd. oude slagschepen van
tienduizend ton en meer. die een uitstekend mikpunt
opleverde voor 's vjjands duikboot, die reusachtige hoe
veelheden steenkolen verslonden, en, het ergst van nllo>.
honderden matmen in zich opsloten, die veel nuttiger
besteed hadden kunnen worden, wanneer zij over een
aantal kleinere schepen van liet allernieuwste type
verdeeld waren geweest. De Jdinotaur was een van
die groote zeekasteelen, dat tot het eind van den oor
log heeft deelgenomen aan het in stand houden van
de blokkade.
Tater hielp zij. pm Van Spee naar de Falkland Eilan
den te lokken, waar de Duitsche admiraal op zyn
beurt rijn ondergang tegemoet gin^
Daar is de klasse van de Formidable, acht schepen
tellende. Drie er van bestaan niet meer aan het eftn
de van den oorlog. De Formidable zelf ligt in Eet
Kanaal. De Irresisttble verging door een mijn bij den
aanval op de Dardanellen. De Bulwark vloog m da
lucht.
Daar ls de Exmouthklasse, waarvan er drie verloren
hoofd hangende. Hetzij het oen vriend is Qf niet, die
ons naar oe kroon steekt, jvij zullen aan het werk moe
ten gaan om nieuwe schepen te bouwen. .De eerste
stop op weg i naar ajgemeeoe ontwapening. Een stap
achteruit heaaa.
talenden Engels chmanl
In oen stuk van Gerard Fieunesj enkele weken
leden voorkomende in de Observer. lees ik het volgenfe]
waarbij commentaar vrijwel overbodig .is:
„Als de wetisch om snolier en meer schapen te
bouwen dan wij vasten vorm aanneemt, in eemg land,
spreekt het vanzelf, dat wij aan het werk zullen moe-
ten gaan onj nieuwe schepen te boawen van geljjke of
gevechtswaarde dan die. welke onze mede-
bestelt. hetzij dit een vriend van ons is of niet."
laatste zin v duidelijk genoeg Een vftend af
niet. Wie kan met de „niet bedoeld worden? Duitsch
land. Oostenrijk. Turkije? Daar js thans natuurlijk
spreeJLi i
ten gaan
grootere
dinger b<
De la
DOOR JOHN GALSWORTHY.
UITGAVE VAN W. DE HAAN. UTRECHT.
8.
De kerel was kennen aansluipen als een groote kat,
waar hij trouwens veel van had, vond Winston. En
het leek hem. dat Gyp ineenkromp.
Vader vindt dat wij donkere overgordijnen moes-
iten hebben, in de muziekkamer, Gustav."
Fiorsen maakte een buiging
Winston, die haar aankeek, was er zeker van dat
er smeeking op haar geacht Lag. En, terwyl hij zich
•dwong tot glimlachen,"1 zdde hri
.Jullie schijnt het hier erg knus te hebben. Blij,
je weer te zien. Gyp ziet er uitstekend uit"
Wederom een van die buiginkjes, die hij zoozeer
verfoeide. Kwakzalver die hij was Hij zou jlen vent
nooit, ln <far eeuwigheid niet kunhen uitstaan. Maar
hij moest en wilde dit niet toornen. En zoodra hij
fatsoenshalve kon, ging hij heen en ging zijn ee*ri
Si?®?. terug door dit hem, behalve Lórd's cricr?
ketveld, bijna geheel onbekende gedeelte, met één gé-1
van twijfel en verfatcahdd, een geprikkeldheid
|p®er dan ooit vermengd met het besluit steeds bij
hebber^ te ais het kt™* hem mocht noodj^
.w*® no8 geen tien minuten weg, of tante Ito
famun<J kwtua. met haar stok met haak en lichten.,
heerachtigen hink, want ook zij was. evenals haar
voorvaderen, .behept met jicht. Sommige menschen heb
ben |n;t natuurlijke verlangen hun vrienden uitsluitend
te bezitten en de goede vrouw had nooit beseft hoe-
veei zaj van haiir nichtje hidd, voordat dit haar door
ontvallen was. Zij wenschte haar terug
te hebben, om haar overal mee naar toe lp nemen
oh te verwennen Rn haar ltf^rhaufd-slcDcndo wiizo
abootste, en haér
jn oen zo-
brutaliteit
eenige minuten,
Toen tante Rcm
id genomen had,
s Gyn aan het venster van het salon staan mc|
ju» masker van baar gelaat Fiorsen kwam naér hóir
toe. sloeg van achteren zijn arm om haar heen. en
*ei<le met een zucht van omgeduid i
>Denk ie dat ze dikwijls zullen komen die
menschen Y'
Gyp verwijderde zich van hem en ging tegen den
"teur s-jg
wandelen,
van hun schip op de muts. Zijn eigen kinderen Ioopen
met sfroohoeden, met <jen ïiaam van een of anderen
oorlogsbodem op het lint Zijn kinderen alleen? Neen.
ook de onze. -
Hij weet, dat ze tot verschillende klassen behooren
schepen van dezelfde soort, dezelfde grootte, snelheid
en gevechtswaarde. Daar is de Canopusklasse Twee er
van liggen op <len bodem van de Aegeeschè Zee, de
Ocean en de Goliath. De Albioh begon haar loop
baan op uiterst noodlottige wijzei. Bij jret te water
laten er van in de Theems, veroorzaakte zij zoo'n
geweldige deining, dat ecv - biger met toeschouwers
werd weggespoeld „en vel A verdronken. De Canopus
zelf vocht in het begin vcri. den oorlog t#gen Von
Spee. maar was niet tegen m Duitschers opgewassen.
't IS NIET WAAR.
Aan Pfeter Schop. Veldarbeider van Rfjsoord.
logeerende in de schuur van den heer H. H
Hidskes, landbouwer te St Maartensbrug.
Op een andermans tafel lijkt het heel vaak vet,
vooral wanneer men zelf uit het armoeland bij Uit
nemendheid komt Daaraan dacht ik, toen uw inge
zonden stukje, voorkomende in de Schager Courant
van 28 Juni. *mij onder oogen kwam.
't Is geen kleinigheid wat u daarin aan het adres
van de arbeidersorganisatie durft peer te kalken:
lo. 't Zou een grove leugen rijm, dat Werkloosheid
on loondruk in Noordholland aan de orde van
den dag zijn.
2o. Als bewijs "daarvoor voert ge aan, dat 'de werk-
lieden hier soms niet beneden do 40 cetit per
uur willen werken cn in Groningen en Zeeland
doen de menschen het graag voor jf 2 per dag,
3o. De Belgen en Brabanders worden niet gebruikt
als loon drukkers en werkloosheidsveroorzakers,
want mijn boer moet ze niet.
Zoudt ge, vóór ge als arbeider van het eiland IJsel-
monde. met zijn beruchte lage lootnen en me$r 'dan
[qqgerlijke vrouwen-, en kinderexploitatie, met rijn loor
nen in dc vlasserijen aan de talrijke meisjes om er-
weeldedronken van te worden(?j zoudt ge voortaan niet
eerst ^ens een onderzoek willen instellen, vóór ge
deredijke zaken brutaalweg neerpent, wijl jiil uw heeie
stukje blijkt, dat ge van de toestanden in Noordholland
geen kaas hebt gegeten
oeten de arbeiders misschien uw Redeneertrant er
op na houden't Is hier nog niet zoo miserabel als in
Reeuwijk. Heerjansdam. HendrikjdoAmbacht, Baremd-
recfat. .Ridderkerkenz. en zoolang het hier nog niet
zoodanig is. mogen de Noordhollanders en voóral niet
die Landarbeidersbond, waaraan mijn baas en ik zoo
de puist hebben, spreken en schrijven als ze dodt
werkloosheid zegt u. Dat moet u eens her.
ÜL
DL
•1
^Waarom, als je me liefhebt, probeer je om de
menschen die mij óók liefhebben, te kwetsen?"
UXU Xiilj UUh UCIUCUIXJU, IC AWCtOBU i
„Omdat ik jaloersch ben. Ik ben zelfs jaloersch op
die" jonge honden."
„Én wil je hun misschien ook kwaad doen?"
„Als ik ze te veel bij je zie, misschien wet"
„Denk je dat ik gelukkig kan
zens. dié mij liefhebben kwetst?"
ÜUJOULUUU
kan rijn> nis iü de wei.
Hij ging zitten, en trok haar op zijn knie. Zij
verzette zich niet. maar beantwoordde zfjn liefkoo-
zingen niet in het minst. Den eersten keer en
den eersten vriend die bij haar kwam in haar nieu
we huis. Dat was haar te erg.
Fiorsen zeide heesch:
„Je hebt mij piet liet Als je me liefhadt, zou ik
het door je lippen voelen. Ik zou het in je oogen zied.
O. heb me lief. Gyp! Je zult!"
Maar tegen de Liefde te zeggen: '„Geef je overl"
was niet de manier om Gyp te winnen. Het leek
haar enkel ongemanierde dpmheid. In haar ziel ver
kilde zij.- en dit des te meer. doordat haar lichaam
aan hem toegat Als een vrouw dêngeen, dien ril
niet werkelijk liefheeft niets weigert, vallen er reeds
schaduwen op hef bruidshuis. En Fiorsen wist dit;
doch rijn zelfbeheersching
doch rijn zelfbeheersching was ongeveer even groot
als die van de beide jonge hondgn. En toch waren die
stonden verscheidene belangrijke concerten op het pro
gram voor Met Zij zag deze met vurig verlangen te
gemoet en drong alles wat de voorbereiding ertoe in
den weg stonde op den achtergrond. Als om hem dat
instinctmatige terugdeinzen van het geven van haar
hart, waarvan zij zich steeds half bewust was. te
vergoeden, deed rij zonder eenige berekening of ach
terhouding voor hem wat rij kon. Zij was bereid den
öéheelen >iag een lederen dag voor hem te spelen, juist
zooals zij och van het begin ter beschikking van rijn
hartstocht had gesteld. Indien rij hepi in deze pp-
richten begevsa had, zou dit afbreuk hebben gedaan
aan haar nftP!T"""6 omtrent haarzeive. Doch s mor-
oens had rij eenige vrije uren, want hij was gewoon
tot elf uur fa bed te blyven en ^was nooit ,voor
twaalven klaar om ipet spelen te beginnen. In die
vroege uren werkte rij haar bestellingen en bood-»
schappen af - een bezigheid .die voor zoovele vrouwéa
do eenLe werkelijke „ontspanning is - een najagen
van het Ideaal: een stellen van hun «naak en kennis
tegenover die van de wendd fa heT algemeen;
heimelijke hartstocht, zelfs fa het kchoone. om hen-
zelve en hun huis schooncr te maken. Gyp ging nooit
uit winkelen zonder 'die vage trühng harer zenuwen.
Zjj had er J»et land §an beroerd te worden door
vreemde vingers, doch zelfs dat weerhield haaf met
zich om en om te draaien voor lange spiegels, terwyi
de winkeljuffrouw of bediende, met een eerst kroko
dilachtige en daarna oprechte bewondering, vingertop"
gu afar ée rondingen liet glijden, averal gladstryV
kend en opspeldend, en onder het uiten van het woord
„mevrouwR
Op andere morgens jood zij met Winston, die haar
kwam halen, en naar na hun rit weder aan ha ér
deur verliet Op zekeren dag, na een rit fa Richmond
Park, waar de wilde kastanjes begonnen te bloeien.
gebruikten rij hun tweede ontbijt op,het bordes van
et hotel, voordat zjj weder huiswaarts keerden. Be
neden hen stonden nog eenige vruchtbooman te bloeieU.
en het zonlicht dat zich uit een blauwe lucht neery
stortte, deed de kronkelingen der rivier als zilver blin
ken, en de losbarstende bladeren der eiken als goud.
Winston, die rijn morgensigaar rookte, staarde over
de toppen dier boomen neer naar de rivier en de mat
bosch bedekte streek aan den overkant Terwijl zij
heimelijk een blik op hem wierp, zeide Gyp:
„Reedt u wel eens met mijn moeder, vadertje?"
„Maar eens dezelfden rit die wij vandaag maak
ten. Zij bereed een zwarte merrie, ik bad een bruin
Ja. fa dat boschje op bet heuveltje waar zjj dien
morgen door .waren gereden, was hij afgestegen en had
faj naast haar gestaan
.Vertel me er eens van, vader Was rif mooi?"
„Ja".
„Donker? Rijzig?"
„Ze leek erg op jou, Gyp. Een beetje een boot
je faj wist niet hoe hij het verschil moest uit,
drukken. „Zij zag er een beetje meer on-Engelsch
uit misschien. Een van haar grootmoeders was een
een Italiaansche. weet ja"
„Hoe kreeg u haar zoo lief? Plotseling f'
„Even plotseling als faj/trok zun hand weg en
legde haar ophet dek van haf bordes „als die
zon op mtin nand kwam."
Gyp zdde k«lm als tot zichzalve:
„Ja; ik geloof piet'dat ik dal begriifl - tenmifas*
1116 zoog den adem door zijn tanden fa met
een zacht gesis. Qf hij bljj was of het tegendeel, wist
hij zelf geenszins.
Had rij u ook op het eerste gezicht lief?"
"Men gelooft licht wat men graag wil mear ik
geloof h« wel. Zij het tenminste dikwijls."
„En hoe lang?*
„Maar een jaar."
Gyp zeide zeer zacht: „Arme schat van een va
der.'* En plotseling voegde rij er bjj: „Ik vind de ge-
dachte, dat Ik haar gedood heb. onverdragoMjk^, Ik
kan dat niet dragen."
Winston stond op. ontdaah -over deze plotselinge
vertrouwelijkheden; een merel, opgeschrikt door de be
weging. hield op met zingen.
G>u zeide op scherpen toon j
„Neen, ik wensoh geen kinderen te krijgen."
Zonder dat zou fa jou niet gehad hebben, Gyp".
"Neen, maar fa Wil er toch geen hebben. En...:
en "zóó wil ik ook niet liefhebben. Ik zou bang zijn."
Winston keek haar Langen tijd zonder iets te zeg
halen fa Anna Psulowhc en af fa <üa Hssw
lemmermeer. Voor de lot locter voor hun pletter
gingen een paar honderd Nietiw_Veni>rpp<«3 d-acrxistreo
ren voor het raadhuis in de Haarlemmermeer. Waa
neer ge weer ^ens uw licht wilt laten schijnen, zoudt
ge het dan niet eerst even aansteken, ter plaatse yaar
men u goed kan inlichten?
Het vlaswieden wordt in Zeeland pn Groningen vol
gens u zoo gaarne gedaan "<vy f 2 per dag. daarom
vertelt ge er nu nief faj, dat d°cr« ajbeid een schande!
is yoor het landbouwbedrijf.
Omdat u het niet wenscht zal ik het doen.
Vrouwen, grijsaards en "ooral v~J lrirr
deren, trekken tegen jden wied'ijd uit de arm* Frie-
echo wouddoxpen naar &rauing/vn, order leiding van
een koppelbaas, vermoedelijk een collega, raa u. Dood-
gelukkig waren vroeger die arme drommels, indien zjl
door elkaar f 2 konden verdienen door te arbeiden
van 'a morgens yroqg tot 's avonds laat. liet de duisd
ternis het buitenwerken niet meer toe, dan zochten
ze hun schuur op en vleiden <zich fa het stroo, manri
nen, vrouwen, ouden en jongen, alles door elkaar,
Het was de armoede welke deze Friezen dwong deoa
menflchomtccrende toeatauden en schandloonen te auldca
Maar ook dat .verandert, vraag het maar, eens fan
de Gronings che W erkgevers.organisa ties.
Landarbeiders met een beetje ruggegraat willen dat
beestenbestaan niet meer. -
Vandaar dat de Noordhollanders het verpoffen door
voor lagere looncn te werken dan da gemende, zich
zeli op dat peil terug te laten brengen.
Die goeie tijd voor de koppelbazen en slechte voor
de arbeiders is achter den rug.
Geen streek (en er klinkt ean verontwaardigde toon
fa uwe regelen) waar zulk hoog loon verdiend wordt
als fa Noordholland.
Dat toont zou ik zeggen, dal de arbeiders fa die
provincie weten wat ze waard zjjh en dat verstandige
boeren en bouwers weten, dat zij faeer kunnen ver
wachten van goedgekieede en .gevoede arbeiders, ka
reis die voor jiunne rechten durven op te komenj
dan van loonslaven, die. zooals fa dn streek van waar
u het genoegen heeft woonachtig te zijn, werken mo
gen voor een loon van f 0.22—025 per uur, wol
nende fa krotten, die zelfs als varkensstallen moesten
worden afgekeurd. .Ge maap «ens een kijkje nemen
te Heerjansdam en HemdrikJao_Ambacht.
Wat uw derde argument aanbetreft, dat is er ook
een om er eentje op toe te geven: De vreemdé wórk-,
krachten worden met als loondrukkers gebruikt, want
waar fa logeer, worden ze niet toegelaten. Dus daar
om Is dat beweren van de arbeideirsuorgsnisatie voor
heel Noordholland onjuist Voor een dergelijke wijze
van argumenteeren geldt het MokumscheHij &ij[t
Hei gif zit, zooals steeds, ii
En ten slotte:
gif zit, zooals
wat
fa de
staart .Wet u daar schrijft is het best te vergelijken
met een streek van een straatjongen, die omdat hem
een jongetje fa nette kleertjes voorbijgaat, daarover
'J paardevijg opraapt en
opwetucen zooveel en zulk
zij een flink Loon kunnen
I wü
goed werk te leveam. dat
eischeat
Meneer Pieter Schop, fa dat laatste zien we met
wien we te doen hebben: Een werkgevers-edvokaat fa
blauwe kiel en Engelsch leeren brode. Bjj gebrek aan
bewijzen gaan die wel eens vaker aan 't yerdachtf
maken. Gelukkig behoeven de arheddere zich daarvan-
niets aan te trekken. Wanneer de arbeidskracht hier
zoo droevig was, zoudt ge dan denken, dat alleen door
de energie van de werkgevers het bedrijf op dat peil
gultnman jg _y«.irop hal mfimwlwl Staal?
gen aan, met neergetrokken wenkbrauwen en gefronst
voorhoofd, niet begrijpend, alsctf faj nadacht over zijn
eigen verleden
„De liefde," zeide faj .pakt je aan, en dan hen je
g. „Ais ze komt, verwelkom je haar, of ze je zal
dooden of niet. Zullen we teruggaan, kind?"
Toen zj thuiskwam, wae lus asg gsaa. twaalf uur.
Zjj.haastte zich een bad te nemen en zich te verkleeV
den, en ijlde naar de muziekkamer; de wanden waren
behangen met ..Willesdon scrim", dat verguld jvas; de
gordijnen waren zilvergrijs; er stond een aivan, bedekt
op twee op
een scherm om de piano, bedekt met prachtig gej
schilderde pauwenstaarten, en een blauwe Perzische
vaas. waarin bloemen van verschillende tinten rood,
Fiorsen stond fa een wolk van rook gehuld bij.
het raam. Hij keerde zich niet om. Qyp stak haar arm
door den zijnen en zeide:
Het spijt me erg, lieve. Maar het is nej. halfeen.
Hij zétte een gezicht, alsof de geheele wereld hooi
verongelijkt had,
„Jammer dat je nog teruggekomen bentl Zeker heel
hé? Na
prettig gereden,
laluurlïïkl"
Mócht zj ook al niet gaan rijden met haar eigen
vader 7 Welk een onzinnige jaloezie en zelfzucht jüj
wendde zich af, zonder iets te zeggen, en ging aan
de piano zitten. Onrecht kon faj hèelemaal niet ver
dragen En door den rookdamp oer sigaret mengde zich
bovendien de lucht van cdgnac Draiuk in den morgen
vond zij faschuwefak echt verschrikkelijk. Zij bleef
aan de piano zitten wachten. Hy zou zoo blijven tori
dat faj de nevelen van zijn slechte stemming weggeJ
speeld had en dan zou faj weer naar haar toekomen!
en haar in den hai« zoenen. Ja, maar zoo meest faj
niet doen: dat was niet de manier om liefde ia haar
voor zich op te wakken. En plotseling zeide zij:
„Gustav, wat heb fa openlijk gedaan, jjat je biet
bevalt?"
„Je hebt een vader gehad."
Gyp zat gedurende eenige seconden zeer stil, en be
gon toen ta lachen. Hij zag er zoo geheel uit als een
knorrig kind, zooals faj daar eland
Hij Leerde zich snel om en bedekte haar mond met
xünhand. Over die hand, die naar tabak rook. keek
zij aan. Haar hart deed de „grand écarf', dezen
kant uit getrokken door berouw, oenen door verbolgen
heid. Hij sloeg .zijn oogen voor da hare naar.
Nu, zullen we begmnenr" zeide rij.
Hij antwoordde ruw i ^Neen", na ging naar -buiten»
den tuin fa
Gyp bleef misnoegd en mei weerzin yarvuld achter.
Was net mogelijk, dat zy deel had genau aan een der
gelijke afschuwelijke sceoe? Zjj bleef aan de piano
zitten en speelde een enkele passage verscheidene ma
len over. zonder er op te fatten wat bet was
Wordt vervolgd, f