HET ONBEREIKBARE. K.BLAAU BOER DONDERDAG 3 'JULI Hl) 52ste J a a 15 s c i fio, S44P. UitgeversTRAPMAN Co. Brieven uit Engeland. FEUILLETON. Ingezonden Stukken. ft SCHAGEN, LAAN D 5. Int. Teleph. No. 2a J MEUBILEERING LAAN P.2 SCHAGEN SCHAKER AUcieei Nlens- COURANT. Dit blad verschijnt viermaal per week: Dinsdag, Woensdag, Donderdag en Zaterdag. Bij inzending tot 's morgens 8 uur wor den ADVERTENTIËN in het eerstnitkomend nummer geplaatst Prijs per 3 maanden fl.20 per post fl.40. Losse nnmmers óecnt ADVERTENTIËN van 1. tot 5 regels f0.75, iedere regel meer 14 cent (bewijsno. inbegrepen). Groote lett worden naar pl?atsr. berekend Amsterdam, 28 Juni 1919. Een week geleden lazen we JJioe de Duitsche vloot op één achtermiddag naar den bodem van de zee verdween. De vloot, die eenmaal de trots van Duitsch- was. De vloot, wier groei de Engelschen in de jaren voor den oorlog met leede oogen hadden aangezien. Het' werk van tientallen jaren in enkeja oogenblik ken vernietigd. Geen wonde,. m. hun vloot door de Duttschers maakt en heel wi En toch. hoeveel indruk kt en heel wat pennen in beweging heeft 'pi diezeUde van Geen wonder, dat dezo vrijwillige vernietiging zeli, indruk heeft jaren zouden dien 'faj waren blijven bestaan, en onder de överwin-t gebracnt. Schepen, tor naars verdeeld, hun waarde als gevechtsmateriaal heb ben behouden? Over tien jaar waren ze zeker alle hopeloos verouderd geweest. Waren ze als oud roest verkocht Zoodat deze ondergang eigenlijk alleen maar een verhaasting is geweest van wat toch over niet al te landen d mo> -1 gebeuren. Waar u «rmee Nelson in 1805 zijn overv winning behaalde op, de Franschon en Spanjaarden, ter hoogte van Trafalgar? Verdwenen. En als zij er nog was, in de volle luncht waarin zij zich honderd veer tien jaar geleden mocht verheugen, wat zou zij. in haar geheel, vermogen tegen één nieuwerwetsch slagschip. Zij zou manoeuvreeren met haar macht van zeilen vol gens alle regelen der kunst, en, voor zij het wist, misschien voor zij den vijand bespeurd had, ergens van af den horizon met wiskundige zekerheid in den grond geboord .'wonden. The Grand Floot van Jellicoe en Beatty is Engeland'; trots en hoop gerweest in de »h«n.< achter ons Iiggend< vijf oorlogsjaren. De machtige monsters met hun verstak heb Inval bewaard, en de veilige houden. Een ze roi naar -mpen, die iéi Engeland ov nde die teder heeft "kunnen zien, wamneer^hlj, hebben het land voor een VI ifle verbinding met het vast land in stand gehouden. Een tweede slag als die bij Trafalgar ls niet voorgevallen tot teleurstelling van de meeste Engelschen. Maar de vloot heeft evengoed haar dienst geuaan. Het gevaar is voorbij. Een nieuw gevaar dreigt reeds weer. Amerika heeft zich zelf leeren ksn- jeeö vloot bezat, vergeleken ouwen tijdens den oorlog. it een beetje aarzelend misschien, «och toegejuicht, 't Was alles voor de goede zaak. - Mear nu? Het lijkt er voed op, alsof de Amerikanen den smaak van het bonwen hebben beetgekregen, en er met Amerikaansche voortvarendheid mee door zul len gaan. Niet tegen Engeland natuurlijk I Wel neen Engeland en Amerika zjjn'bondgehooten en houden veel te veel van elkaar. Maar het kan verkeereu en ln elk geval zou Engekid op die manier zijn op permacht ter zee kwijt raken. Dit moet tot eiken prijs voorkomen worden. Helaas., voor den 'belasting be- geen sprake van. Neein, het gevaar schuilt aan den overkant van dein Oceaan, bij de vrienden. Engeland moet en zal de baas blijven te zee. df" komt de aanslag op de portemonnaie van den Britschen huisvader. De Engelsohe vloot is groot, reusachtig groot, maar Iaat ze. wat ze is, en ze is over uen jaar een verouderd, tweederangsvlootje gp- worden. In den pas efgeloopen oorlog js maar al te dui delijk gebleken, dat zelfs de grootste en sterkste als ..^an. ©ttugszfais verouderd type waren, in den strijd hed weinig beteekenden, hoewel ze voor an- oere doeleinden natuurlijk nog uitstekend gebruikt kon den worden. Indien nieuwe vindingen zijn gedaan op het gcLied van bewapening, op dat vbn bescherming, op dat van snelheid, is een ouder schip tegenwoordig zoo goed als zeker aan de genade van zijn tegenstander overgeleverd. Deze vaart sneller en is dus meester van den afstand,' waarop gevochten zal worden. Zijn ka nonnen dragen verder, dus hij houdt zich buiten hot geschut van het verouderde schip, dat Zich. jponder eenige kanj op verweer zelfs, in den grond moet laten boren. De Engelse!,o admiraliteit heeft door den oorlog eerd .Wij Jhej^nneren opa, hoe kort na het 'uit reken van dein oorlog de Gressy, de Abouklr en de Slogue met groot verlies aan menscheölevens te ramen ln de Noordzee ten onder ringen, getorpedeerd door een "Duitschen onderzeeër. Deze schepen, krachtig in hun soort, waren uit den tijd. Aan net nieuwe ver-S raderlijke wapen van den onderzeeër waren ze haast weerloos overgeleverd. Het was een harde lies, maar zij "Verd niet vergeten. Dan gebruikte Engeland in den oorlog geweldige zeemonsters .ook uit den tijd. oude slagschepen van tienduizend ton en meer. die een uitstekend mikpunt opleverde voor 's vjjands duikboot, die reusachtige hoe veelheden steenkolen verslonden, en, het ergst van nllo>. honderden matmen in zich opsloten, die veel nuttiger besteed hadden kunnen worden, wanneer zij over een aantal kleinere schepen van liet allernieuwste type verdeeld waren geweest. De Jdinotaur was een van die groote zeekasteelen, dat tot het eind van den oor log heeft deelgenomen aan het in stand houden van de blokkade. Tater hielp zij. pm Van Spee naar de Falkland Eilan den te lokken, waar de Duitsche admiraal op zyn beurt rijn ondergang tegemoet gin^ Daar is de klasse van de Formidable, acht schepen tellende. Drie er van bestaan niet meer aan het eftn de van den oorlog. De Formidable zelf ligt in Eet Kanaal. De Irresisttble verging door een mijn bij den aanval op de Dardanellen. De Bulwark vloog m da lucht. Daar ls de Exmouthklasse, waarvan er drie verloren hoofd hangende. Hetzij het oen vriend is Qf niet, die ons naar oe kroon steekt, jvij zullen aan het werk moe ten gaan om nieuwe schepen te bouwen. .De eerste stop op weg i naar ajgemeeoe ontwapening. Een stap achteruit heaaa. talenden Engels chmanl In oen stuk van Gerard Fieunesj enkele weken leden voorkomende in de Observer. lees ik het volgenfe] waarbij commentaar vrijwel overbodig .is: „Als de wetisch om snolier en meer schapen te bouwen dan wij vasten vorm aanneemt, in eemg land, spreekt het vanzelf, dat wij aan het werk zullen moe- ten gaan onj nieuwe schepen te boawen van geljjke of gevechtswaarde dan die. welke onze mede- bestelt. hetzij dit een vriend van ons is of niet." laatste zin v duidelijk genoeg Een vftend af niet. Wie kan met de „niet bedoeld worden? Duitsch land. Oostenrijk. Turkije? Daar js thans natuurlijk spreeJLi i ten gaan grootere dinger b< De la DOOR JOHN GALSWORTHY. UITGAVE VAN W. DE HAAN. UTRECHT. 8. De kerel was kennen aansluipen als een groote kat, waar hij trouwens veel van had, vond Winston. En het leek hem. dat Gyp ineenkromp. Vader vindt dat wij donkere overgordijnen moes- iten hebben, in de muziekkamer, Gustav." Fiorsen maakte een buiging Winston, die haar aankeek, was er zeker van dat er smeeking op haar geacht Lag. En, terwyl hij zich •dwong tot glimlachen,"1 zdde hri .Jullie schijnt het hier erg knus te hebben. Blij, je weer te zien. Gyp ziet er uitstekend uit" Wederom een van die buiginkjes, die hij zoozeer verfoeide. Kwakzalver die hij was Hij zou jlen vent nooit, ln <far eeuwigheid niet kunhen uitstaan. Maar hij moest en wilde dit niet toornen. En zoodra hij fatsoenshalve kon, ging hij heen en ging zijn ee*ri Si?®?. terug door dit hem, behalve Lórd's cricr? ketveld, bijna geheel onbekende gedeelte, met één gé-1 van twijfel en verfatcahdd, een geprikkeldheid |p®er dan ooit vermengd met het besluit steeds bij hebber^ te ais het kt™* hem mocht noodj^ .w*® no8 geen tien minuten weg, of tante Ito famun<J kwtua. met haar stok met haak en lichten., heerachtigen hink, want ook zij was. evenals haar voorvaderen, .behept met jicht. Sommige menschen heb ben |n;t natuurlijke verlangen hun vrienden uitsluitend te bezitten en de goede vrouw had nooit beseft hoe- veei zaj van haiir nichtje hidd, voordat dit haar door ontvallen was. Zij wenschte haar terug te hebben, om haar overal mee naar toe lp nemen oh te verwennen Rn haar ltf^rhaufd-slcDcndo wiizo abootste, en haér jn oen zo- brutaliteit eenige minuten, Toen tante Rcm id genomen had, s Gyn aan het venster van het salon staan mc| ju» masker van baar gelaat Fiorsen kwam naér hóir toe. sloeg van achteren zijn arm om haar heen. en *ei<le met een zucht van omgeduid i >Denk ie dat ze dikwijls zullen komen die menschen Y' Gyp verwijderde zich van hem en ging tegen den "teur s-jg wandelen, van hun schip op de muts. Zijn eigen kinderen Ioopen met sfroohoeden, met <jen ïiaam van een of anderen oorlogsbodem op het lint Zijn kinderen alleen? Neen. ook de onze. - Hij weet, dat ze tot verschillende klassen behooren schepen van dezelfde soort, dezelfde grootte, snelheid en gevechtswaarde. Daar is de Canopusklasse Twee er van liggen op <len bodem van de Aegeeschè Zee, de Ocean en de Goliath. De Albioh begon haar loop baan op uiterst noodlottige wijzei. Bij jret te water laten er van in de Theems, veroorzaakte zij zoo'n geweldige deining, dat ecv - biger met toeschouwers werd weggespoeld „en vel A verdronken. De Canopus zelf vocht in het begin vcri. den oorlog t#gen Von Spee. maar was niet tegen m Duitschers opgewassen. 't IS NIET WAAR. Aan Pfeter Schop. Veldarbeider van Rfjsoord. logeerende in de schuur van den heer H. H Hidskes, landbouwer te St Maartensbrug. Op een andermans tafel lijkt het heel vaak vet, vooral wanneer men zelf uit het armoeland bij Uit nemendheid komt Daaraan dacht ik, toen uw inge zonden stukje, voorkomende in de Schager Courant van 28 Juni. *mij onder oogen kwam. 't Is geen kleinigheid wat u daarin aan het adres van de arbeidersorganisatie durft peer te kalken: lo. 't Zou een grove leugen rijm, dat Werkloosheid on loondruk in Noordholland aan de orde van den dag zijn. 2o. Als bewijs "daarvoor voert ge aan, dat 'de werk- lieden hier soms niet beneden do 40 cetit per uur willen werken cn in Groningen en Zeeland doen de menschen het graag voor jf 2 per dag, 3o. De Belgen en Brabanders worden niet gebruikt als loon drukkers en werkloosheidsveroorzakers, want mijn boer moet ze niet. Zoudt ge, vóór ge als arbeider van het eiland IJsel- monde. met zijn beruchte lage lootnen en me$r 'dan [qqgerlijke vrouwen-, en kinderexploitatie, met rijn loor nen in dc vlasserijen aan de talrijke meisjes om er- weeldedronken van te worden(?j zoudt ge voortaan niet eerst ^ens een onderzoek willen instellen, vóór ge deredijke zaken brutaalweg neerpent, wijl jiil uw heeie stukje blijkt, dat ge van de toestanden in Noordholland geen kaas hebt gegeten oeten de arbeiders misschien uw Redeneertrant er op na houden't Is hier nog niet zoo miserabel als in Reeuwijk. Heerjansdam. HendrikjdoAmbacht, Baremd- recfat. .Ridderkerkenz. en zoolang het hier nog niet zoodanig is. mogen de Noordhollanders en voóral niet die Landarbeidersbond, waaraan mijn baas en ik zoo de puist hebben, spreken en schrijven als ze dodt werkloosheid zegt u. Dat moet u eens her. ÜL DL •1 ^Waarom, als je me liefhebt, probeer je om de menschen die mij óók liefhebben, te kwetsen?" UXU Xiilj UUh UCIUCUIXJU, IC AWCtOBU i „Omdat ik jaloersch ben. Ik ben zelfs jaloersch op die" jonge honden." „Én wil je hun misschien ook kwaad doen?" „Als ik ze te veel bij je zie, misschien wet" „Denk je dat ik gelukkig kan zens. dié mij liefhebben kwetst?" ÜUJOULUUU kan rijn> nis iü de wei. Hij ging zitten, en trok haar op zijn knie. Zij verzette zich niet. maar beantwoordde zfjn liefkoo- zingen niet in het minst. Den eersten keer en den eersten vriend die bij haar kwam in haar nieu we huis. Dat was haar te erg. Fiorsen zeide heesch: „Je hebt mij piet liet Als je me liefhadt, zou ik het door je lippen voelen. Ik zou het in je oogen zied. O. heb me lief. Gyp! Je zult!" Maar tegen de Liefde te zeggen: '„Geef je overl" was niet de manier om Gyp te winnen. Het leek haar enkel ongemanierde dpmheid. In haar ziel ver kilde zij.- en dit des te meer. doordat haar lichaam aan hem toegat Als een vrouw dêngeen, dien ril niet werkelijk liefheeft niets weigert, vallen er reeds schaduwen op hef bruidshuis. En Fiorsen wist dit; doch rijn zelfbeheersching doch rijn zelfbeheersching was ongeveer even groot als die van de beide jonge hondgn. En toch waren die stonden verscheidene belangrijke concerten op het pro gram voor Met Zij zag deze met vurig verlangen te gemoet en drong alles wat de voorbereiding ertoe in den weg stonde op den achtergrond. Als om hem dat instinctmatige terugdeinzen van het geven van haar hart, waarvan zij zich steeds half bewust was. te vergoeden, deed rij zonder eenige berekening of ach terhouding voor hem wat rij kon. Zij was bereid den öéheelen >iag een lederen dag voor hem te spelen, juist zooals zij och van het begin ter beschikking van rijn hartstocht had gesteld. Indien rij hepi in deze pp- richten begevsa had, zou dit afbreuk hebben gedaan aan haar nftP!T"""6 omtrent haarzeive. Doch s mor- oens had rij eenige vrije uren, want hij was gewoon tot elf uur fa bed te blyven en ^was nooit ,voor twaalven klaar om ipet spelen te beginnen. In die vroege uren werkte rij haar bestellingen en bood-» schappen af - een bezigheid .die voor zoovele vrouwéa do eenLe werkelijke „ontspanning is - een najagen van het Ideaal: een stellen van hun «naak en kennis tegenover die van de wendd fa heT algemeen; heimelijke hartstocht, zelfs fa het kchoone. om hen- zelve en hun huis schooncr te maken. Gyp ging nooit uit winkelen zonder 'die vage trühng harer zenuwen. Zjj had er J»et land §an beroerd te worden door vreemde vingers, doch zelfs dat weerhield haaf met zich om en om te draaien voor lange spiegels, terwyi de winkeljuffrouw of bediende, met een eerst kroko dilachtige en daarna oprechte bewondering, vingertop" gu afar ée rondingen liet glijden, averal gladstryV kend en opspeldend, en onder het uiten van het woord „mevrouwR Op andere morgens jood zij met Winston, die haar kwam halen, en naar na hun rit weder aan ha ér deur verliet Op zekeren dag, na een rit fa Richmond Park, waar de wilde kastanjes begonnen te bloeien. gebruikten rij hun tweede ontbijt op,het bordes van et hotel, voordat zjj weder huiswaarts keerden. Be neden hen stonden nog eenige vruchtbooman te bloeieU. en het zonlicht dat zich uit een blauwe lucht neery stortte, deed de kronkelingen der rivier als zilver blin ken, en de losbarstende bladeren der eiken als goud. Winston, die rijn morgensigaar rookte, staarde over de toppen dier boomen neer naar de rivier en de mat bosch bedekte streek aan den overkant Terwijl zij heimelijk een blik op hem wierp, zeide Gyp: „Reedt u wel eens met mijn moeder, vadertje?" „Maar eens dezelfden rit die wij vandaag maak ten. Zij bereed een zwarte merrie, ik bad een bruin Ja. fa dat boschje op bet heuveltje waar zjj dien morgen door .waren gereden, was hij afgestegen en had faj naast haar gestaan .Vertel me er eens van, vader Was rif mooi?" „Ja". „Donker? Rijzig?" „Ze leek erg op jou, Gyp. Een beetje een boot je faj wist niet hoe hij het verschil moest uit, drukken. „Zij zag er een beetje meer on-Engelsch uit misschien. Een van haar grootmoeders was een een Italiaansche. weet ja" „Hoe kreeg u haar zoo lief? Plotseling f' „Even plotseling als faj/trok zun hand weg en legde haar ophet dek van haf bordes „als die zon op mtin nand kwam." Gyp zdde k«lm als tot zichzalve: „Ja; ik geloof piet'dat ik dal begriifl - tenmifas* 1116 zoog den adem door zijn tanden fa met een zacht gesis. Qf hij bljj was of het tegendeel, wist hij zelf geenszins. Had rij u ook op het eerste gezicht lief?" "Men gelooft licht wat men graag wil mear ik geloof h« wel. Zij het tenminste dikwijls." „En hoe lang?* „Maar een jaar." Gyp zeide zeer zacht: „Arme schat van een va der.'* En plotseling voegde rij er bjj: „Ik vind de ge- dachte, dat Ik haar gedood heb. onverdragoMjk^, Ik kan dat niet dragen." Winston stond op. ontdaah -over deze plotselinge vertrouwelijkheden; een merel, opgeschrikt door de be weging. hield op met zingen. G>u zeide op scherpen toon j „Neen, ik wensoh geen kinderen te krijgen." Zonder dat zou fa jou niet gehad hebben, Gyp". "Neen, maar fa Wil er toch geen hebben. En...: en "zóó wil ik ook niet liefhebben. Ik zou bang zijn." Winston keek haar Langen tijd zonder iets te zeg halen fa Anna Psulowhc en af fa <üa Hssw lemmermeer. Voor de lot locter voor hun pletter gingen een paar honderd Nietiw_Veni>rpp<«3 d-acrxistreo ren voor het raadhuis in de Haarlemmermeer. Waa neer ge weer ^ens uw licht wilt laten schijnen, zoudt ge het dan niet eerst even aansteken, ter plaatse yaar men u goed kan inlichten? Het vlaswieden wordt in Zeeland pn Groningen vol gens u zoo gaarne gedaan "<vy f 2 per dag. daarom vertelt ge er nu nief faj, dat d°cr« ajbeid een schande! is yoor het landbouwbedrijf. Omdat u het niet wenscht zal ik het doen. Vrouwen, grijsaards en "ooral v~J lrirr deren, trekken tegen jden wied'ijd uit de arm* Frie- echo wouddoxpen naar &rauing/vn, order leiding van een koppelbaas, vermoedelijk een collega, raa u. Dood- gelukkig waren vroeger die arme drommels, indien zjl door elkaar f 2 konden verdienen door te arbeiden van 'a morgens yroqg tot 's avonds laat. liet de duisd ternis het buitenwerken niet meer toe, dan zochten ze hun schuur op en vleiden <zich fa het stroo, manri nen, vrouwen, ouden en jongen, alles door elkaar, Het was de armoede welke deze Friezen dwong deoa menflchomtccrende toeatauden en schandloonen te auldca Maar ook dat .verandert, vraag het maar, eens fan de Gronings che W erkgevers.organisa ties. Landarbeiders met een beetje ruggegraat willen dat beestenbestaan niet meer. - Vandaar dat de Noordhollanders het verpoffen door voor lagere looncn te werken dan da gemende, zich zeli op dat peil terug te laten brengen. Die goeie tijd voor de koppelbazen en slechte voor de arbeiders is achter den rug. Geen streek (en er klinkt ean verontwaardigde toon fa uwe regelen) waar zulk hoog loon verdiend wordt als fa Noordholland. Dat toont zou ik zeggen, dal de arbeiders fa die provincie weten wat ze waard zjjh en dat verstandige boeren en bouwers weten, dat zij faeer kunnen ver wachten van goedgekieede en .gevoede arbeiders, ka reis die voor jiunne rechten durven op te komenj dan van loonslaven, die. zooals fa dn streek van waar u het genoegen heeft woonachtig te zijn, werken mo gen voor een loon van f 0.22—025 per uur, wol nende fa krotten, die zelfs als varkensstallen moesten worden afgekeurd. .Ge maap «ens een kijkje nemen te Heerjansdam en HemdrikJao_Ambacht. Wat uw derde argument aanbetreft, dat is er ook een om er eentje op toe te geven: De vreemdé wórk-, krachten worden met als loondrukkers gebruikt, want waar fa logeer, worden ze niet toegelaten. Dus daar om Is dat beweren van de arbeideirsuorgsnisatie voor heel Noordholland onjuist Voor een dergelijke wijze van argumenteeren geldt het MokumscheHij &ij[t Hei gif zit, zooals steeds, ii En ten slotte: gif zit, zooals wat fa de staart .Wet u daar schrijft is het best te vergelijken met een streek van een straatjongen, die omdat hem een jongetje fa nette kleertjes voorbijgaat, daarover 'J paardevijg opraapt en opwetucen zooveel en zulk zij een flink Loon kunnen I wü goed werk te leveam. dat eischeat Meneer Pieter Schop, fa dat laatste zien we met wien we te doen hebben: Een werkgevers-edvokaat fa blauwe kiel en Engelsch leeren brode. Bjj gebrek aan bewijzen gaan die wel eens vaker aan 't yerdachtf maken. Gelukkig behoeven de arheddere zich daarvan- niets aan te trekken. Wanneer de arbeidskracht hier zoo droevig was, zoudt ge dan denken, dat alleen door de energie van de werkgevers het bedrijf op dat peil gultnman jg _y«.irop hal mfimwlwl Staal? gen aan, met neergetrokken wenkbrauwen en gefronst voorhoofd, niet begrijpend, alsctf faj nadacht over zijn eigen verleden „De liefde," zeide faj .pakt je aan, en dan hen je g. „Ais ze komt, verwelkom je haar, of ze je zal dooden of niet. Zullen we teruggaan, kind?" Toen zj thuiskwam, wae lus asg gsaa. twaalf uur. Zjj.haastte zich een bad te nemen en zich te verkleeV den, en ijlde naar de muziekkamer; de wanden waren behangen met ..Willesdon scrim", dat verguld jvas; de gordijnen waren zilvergrijs; er stond een aivan, bedekt op twee op een scherm om de piano, bedekt met prachtig gej schilderde pauwenstaarten, en een blauwe Perzische vaas. waarin bloemen van verschillende tinten rood, Fiorsen stond fa een wolk van rook gehuld bij. het raam. Hij keerde zich niet om. Qyp stak haar arm door den zijnen en zeide: Het spijt me erg, lieve. Maar het is nej. halfeen. Hij zétte een gezicht, alsof de geheele wereld hooi verongelijkt had, „Jammer dat je nog teruggekomen bentl Zeker heel hé? Na prettig gereden, laluurlïïkl" Mócht zj ook al niet gaan rijden met haar eigen vader 7 Welk een onzinnige jaloezie en zelfzucht jüj wendde zich af, zonder iets te zeggen, en ging aan de piano zitten. Onrecht kon faj hèelemaal niet ver dragen En door den rookdamp oer sigaret mengde zich bovendien de lucht van cdgnac Draiuk in den morgen vond zij faschuwefak echt verschrikkelijk. Zij bleef aan de piano zitten wachten. Hy zou zoo blijven tori dat faj de nevelen van zijn slechte stemming weggeJ speeld had en dan zou faj weer naar haar toekomen! en haar in den hai« zoenen. Ja, maar zoo meest faj niet doen: dat was niet de manier om liefde ia haar voor zich op te wakken. En plotseling zeide zij: „Gustav, wat heb fa openlijk gedaan, jjat je biet bevalt?" „Je hebt een vader gehad." Gyp zat gedurende eenige seconden zeer stil, en be gon toen ta lachen. Hij zag er zoo geheel uit als een knorrig kind, zooals faj daar eland Hij Leerde zich snel om en bedekte haar mond met xünhand. Over die hand, die naar tabak rook. keek zij aan. Haar hart deed de „grand écarf', dezen kant uit getrokken door berouw, oenen door verbolgen heid. Hij sloeg .zijn oogen voor da hare naar. Nu, zullen we begmnenr" zeide rij. Hij antwoordde ruw i ^Neen", na ging naar -buiten» den tuin fa Gyp bleef misnoegd en mei weerzin yarvuld achter. Was net mogelijk, dat zy deel had genau aan een der gelijke afschuwelijke sceoe? Zjj bleef aan de piano zitten en speelde een enkele passage verscheidene ma len over. zonder er op te fatten wat bet was Wordt vervolgd, f

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Schager Courant | 1919 | | pagina 1