Bij den bouw der Nieuwe Wereld.
£B5^A«crausi E
HET ONBEREIKBARE.
Wat ieder roorloopig van de
Invaliditeitswet weten moet.
TWEEDE BLAD.
Schetsen uit de Rechtzaal.
FEUILLETON.
Zaterdag 26 Jali 1919.
62ste Jaargang No. 6453.
Austria Feiix.
I* uitgeversmaatschappij van Lord Northdiff heeft
een nieuwe wereldatlas op de boekenmarkt gebracht,
waarvan de vierde aflevering heden Verschijnt.
Aangezien die atlas natuurlijk de grenzen der nieu
we staten moet bevatten, was het duidelijk dat de
Vredesconferentie een beetje voortgang had ié maken
met haar werk. jjEn zonder direct $en Hannsworth-
atlas te noemen - heeft de Times 'en de overigé Norlh-
cliffpcrs La ronde woorden op spoed aangedrongen
tort feit, dat de Kroeten en wat dl« meer rff alsratK
itÜ? hebben verlaten en daartoe
goede oogenblik kozen, te bdoouen met
vrijstelling van betaling aan de schulden van den 00
ruecnschappehjken feüBeteu iioedei, waaruit iyX
j^ne alle stukken van waarde eerst hebben weggé*
Doch "het zal ons ten zeerste bevreemden, als die
aieuwc landen zich bh ait besluit neerlagen, en zoo
zij dit doen, wanneer de crediteuren van da monarchie
ooit een cent van hun geld zullen zien..
^w**1® moeilijkheid, van anderen' aard echter,
on&taat door dit vrödfcsvi1
onisiaai door dit vredesverdrag, doordien Oostenrijk
\n aan alle kanten verliest, toch ook nog iets krijgt,
hu™'J^on8ari|e behoorende districten van Oedcn*
het ■e"LH!u-)nficf- Dit geschiedt op grond van
&L streken- Hon-
gaarech, doch Duitsch ja.
N'u vreest men en die vrees is verre van denkV
Üür'8 U~ dat de. Hongaren, die uitermate natio
nalistisch zijn aangelegd van deze bekpibbeling van
hun grondgebied, speciaal ten behoeve van Oostenrijk
met zullen willen hooren.
brief van Willem. <t Was ajtrfd een noodkreet om
geld. George van Manen had 'hem eens tiengulden
gestuurd denkend aan ai de fuif partijen waarbij .Wil
lem „gastheer" was geweest. Voegde er ijskoud briefjé
bij waaruit Veereus duidelijk kou merken, dat George
niet van plan was zich als melkkoe" te laten gebruiken,
J£en jpoos geleden ya-, de Beurskennis 'ta n gekomen
met zijn vraag qf Van Manen Willem biet- oen baantje
op z'n kantoor kon geven. Kassier moest 'zich jgroot
houden' jróór alles zorgen, dat niemand eenige „Ah-
nung" kroeg van rijn zorgen. 'De zaken liepen Jn" den
laatsten tijd slecht. Met groote moeite had George van
Manen kort geleden een débacle weten te verhoeden.
Hij was in de laatste maanden grijs geworden. En aL
leen de boekhouder wist dat meneer telkens
een kastje in zijn bureau opende, waar een fi^ch rum
in fttana. En dan gauw_gauw een paar kelkjes leeg-
dronk.Dat cebourde als hij weer een brief had gt-
zen met slecht jerontrustend nieews. Of wanneer
onder de beurstijdingen iets was ontdekt dat de toe-
stand weer likje_kritieker maakte,
maakt)
Als zij zich verzetten, bestaat er fn het cansche
land ,maar éen centrale figuur, nj. Bela Kun. de
ieiuer der bolchewiki en de groote "vriend vjlh Lenin
èn TrotzkyHij alleen beschikt over het getd en het
tegcr, om desnoods met de wapenen op te komen te
gen dezen gedwongen, gebiedsafstsnd.
Toen hij ziin beweging begon en de Hongaarsche
ïntpgntcit op den voorgrond stelde, had hij aanstonds
hoi TT/%11. Mn L i n
Dit heeft geholpen, want ook het verdrag voor Oosten1 ij? voLk °P zijp band. Eerst toen het bleek, dat hij
rijk bevindt zich nu in de handen van den kanselier (br®cf® benadering tot de Russische Sovjetrepubliek
Renner, die thaïis geen grond
in Parijs,
den kanselier
meer heeft om h kla
gen over de duurte in Parijs.
Hel verdrag in zooverre het aan 'de pers is
medegedeeld, is al evenmin fraai en evenmin dui
delijk ais het Duitsche. Er zal nog menige opheldering
noodig zijn voor het vaststaat hoe do toestand in
Oostenrijk nu zal worden.
Speciaal omtrent de financieete regelingen heérscht
.P Sovjetrepubliek
zocht, veranderde de stemming.
Doch wanneer hij thans uit het opgeven van Steür
am_Anger en Oedeniurg een nationafe quaestie maakt,
is cr geen reden, waarom hij niet wederom alle Hon
garen achter zich tsou krijgen, daar tlie dan waar
schijnlijk het bolchcwisme voorloopïg wel op den
koop toe jóuden willen nemen.
Ziedaar een nieuw gevaar voor WestJEuropa.
Zelfs de bepaling, dat Oost_Galizte en Lemberg niet
gels. ho en de Fransohe uittreksels. w«i wiWn iw«,
gelsche
Een der hoofdpunten is hierbij, hoe het zal gaan
met' de oorlogsschulden der .oude monarchie Een deel
daarvan komt natuurlijk voor Hongarije,doch het
gaat niet aan het overige voor rekening van Oosten?
het betrekk)
rijk. te laten, ten minste niet van het
kelijk klei
ne landje, met een nauwelijks grootere bevolking dan
Nederland ,dat er over is gebleven, nadat Polen, Roe
menië, Bohemen en Yngoslavië alleen met een groot brok
van het oude Oostenrijk zyin gaan schuiven.
Zoowat alle deelen van het oude keizerrijk, die door
handel „industrie, landbouw of bodemrijkdom iets te
beteekenen haddon, zijn ingepalmd door de vier hart-
lappon der Entente,
Het spreekt van zeil, dat "deze nieuwe of Vergroot®
Staten hun deel hebben te dragen van de oude Staats
schuld van Oostenrijk, precies zooals de deelen van
Duitschland ,die onder andere souveroiniteit zijn over
gegaan (behalve JElzas-Lotharingen) dit ten opzichte
ddr Duitsche schuld moeten doen.
Hiertoe zouden die vier landen dan ook wel be
reid zijn. Iets anders evenwel is het ten aanzien van
de oorlogslasten.
Volgens verschillende berichten heeft de Gonferén4
tie besloten, dat een bedrag van anderhalf millioeH
kronen oorlogsschuld door die vier ftalen moet wor
den overgenomen en wel zoo, dat Bohemen driekwart
üiilllard te betalen krijgt.
Als .men zich heiin'uuri Wjflk een storm van proV
lesten er voor eenige maanden opgingen, toen er gé-
r>ken werd van de mogelijkheid, dal die vier landen
„kosten hunner bevrijding" zouden moeten betalen,
behoeft er „geen twijfel aan te bestaan, dat Praag en
Warschau, Kxoatcn en Slowemen zich tot het uitersjo
zullen verzetten tegen een regeling, die hen zou vér-
plichten mede te betalen aan de kosten van een oor-
die zij niet hebben gewild of verklaard en waarin
'zelfs hebben gestreden tegen de regcering, die de
leéningen voor het voeren ervan uitschreef.
De Czechen, die bij regimenten tegelijk naar de Rus
sen overliepen, hebben misschien gelijk, doch dc velé
andere Czechen en Slowaken, de 'Kroaten en Slow©-
nen, Roethetien en Roemeniërs der oude monarchie,
die tegen de Russen, Serviërs efi Italianen streden
met evenveel moed als de moest_chauvinistische Oostenr
rijker .en die over het algemeen zich pas tegen Oos
tenrijk keerden, toen het zeker scheen, dat hét
spel voor de Centralen verloren was, mogen zeker
wei toodebeialen.
Vermoedelijk zal dit de gedachtengang der Confe
r«ntie fijn geweest, Joea zij besloot die nieuwe «tal
ten een doel te laten mode betalén. Immers als dé
Oostenrijkers zooals na de troonsbestijging van Keizer
Karei een oogenblik waarschijnlijk leek, ook van Duitsch
land waren afgevallen, als ook zH net als Czechen.
Kroaten, enz. verklaard hadoSn, alleen in de En
tente hun heil to zim en dus ook' „goede vrienden"
waren geworden, had de toestand er precies eendér
uitgezien. Dan hadden ook de verschillende landen
d«tr Dude monarchie dc oorlogsschaden gezamenlijk
moeien betalen. Er is dus geen enkele redén om
Wel la-ijgen Polen en Roemenië nfu een gemeen
schappelijke grenslijn en ligt er dus gen blok van 'de
Oostzee tot ae Zwarte Zee tusschen het boIchewistE
sche Rusland en het Westen, maar dit Mok wcjrdt van
twee kanten bedreigd.
Terwijl Polen en Roemenië ïrontmaken tegen Lento,
staat in hun rug Bela Kun, straks wellicht weer een
Spertakistisch Berlijn en Munchen.
Om van de mogelijkheid van uitbarstingen elders,
hetzij van bolchewistischen, hetzij van pan-stovischen
aard in andere streken, maar ,in het geheel niet te
spreken.
De papieren grenzen zijn er nu, doch het schijnt
ons zeer de vraag of papier véél sterker geworden is
sedert Augusjns 1914 en of Northcliff er goed aan zal
doen de afleveringen
houden met Oostjïur
van ^ijn atlas, die zich bezig
iiiropa, nu al te laten afdrukken...
Het schijnt ons lang niet uitgesloten, dat er nog
menige verandering mogelijk zal Ijjjjken 'te zijn.
Om van de noodzaak door die veranderingen een
nieuwen werelds trijd te verhinderen, maar in het ge
heel niet te spréken. c
UITKIJK.
EEN ALTRUÏST.
't Was geweest door het lang aanhouden, soebatten
vjpi een kennis om v^len hij iets Je geven had" en
wiens hulp hjj misschien nog jjifiTpens noo<ijg kon
hebben daj Geopge van Manen er eindelijk in had toe
gestemd om den verloopen .'driekwart ontzenuwden
kerel op zijn kantoor te nemen. Willem Veerens was
in zijn jongenstijd een stevige Intelligente man ge
weest. Toen hij. ftudent in <ie Rechten van^vien bé-
kgnd was datje .onder ^le ^.kranen" wertf geacht te
behooren met den bediende van effectenkantoren, jon
ge broekjes in geldhandel verkoos om te gaan, vonden
zij .dat een hcele onderscheiding. Deden hun best. öm
lossigjstudentikoos te doen.
Maaf 't was misgeloopen. Willem Veerens had Zich
verslingerd aan een deern van wie hij zich verbeeldt
de dat ze „echt van hem hield." Toen zijne moeder
stierf en hem klein fortuintje achterliet verdween hij
met zwarte Corrie naar Parys. Bleef er maanden han-
gan. Hij had z'n candidaats achter den rug. Maar aan
et doctoraal dacht hij heelemaal niet. Bleef ..uitblazen"
van de inspanning totdal van het fortuintje zoo wat niets
meer over was. Hij schreef tiit Parijs, dat hjj daar
„magnifieke vooruiiZicbtén" had.
Latejr yer nam men dat Willem Veerens een baan4
tje had gekregen als adressenschrijvor in een van tie
groote modemagazijnen. 'Zwarte Corrie was allang in
Palria terug vertuide., dat Wim was blijven hangeji
hjj een Parysch juffie. Verder wist zjj van niets. Dacht
niet weef aan den knul mei wien ze een maand of
wat gebrast had.
Nu en dan kreeg 'een van de oude kennissen eén
e tegenwerpingen.,.. Hjj had bedien-
den_ genoeg. Willem Veerens was voor geen gerégéld
.continudienst"
oen genoeg. Willem veerens was voor geen ger
werk te gebruiken. Eindelijk altijd denkend
de jnqgelijkheid, dat Beurskennis hem „contra-di
was to de ,w<
JEL
salansje
Drukte George lang en warm de
hand. Dolbly dat Veerens, die aan ztin vrouw geparen
teerd was en óver wien de familie t hem aqg
zenuwde alcoholist, inderdaad voor geen geregelden
arbeid te gebruiken. Boekhouder snappend (jat patroon
den kerel niet uit puur medelijdein op kantoor had
genomen „gaf hem wat bezigheid. Wachtte af....
Op een ochtend kwam boodschap: Veerens was ziek
zelfs vrij ernstig. Had bloed opgegeven. Moest weken
rusthouden.
Mooie gelegenheid om van hem af te komen zei
boekhouder. Maar van Manen de patroon, antwoordde
niet zat met spmber gelaat te turen op nieuwe jobs
tijding door vroegpost gebracht. Boekhouder snapte
natuurljjk alles. Wachtte volgens zijn voorzichtige ge
woonte zwijgend af.
Denkend aan rumïflesch to kastje van bureau en
dat patroon wel nieuwen voorraad zou behoeven. Hii
wist; de zaken stonden slecht.. Dat had een dag of
tien geduurd.
Toen loopknecht meneer George van Manen op een
ochtend een kaartje bracht, van gapsch onbekenden
meneer. George was verwonderd, wilde bezoeker éérst
afschepen t Zou wel Veer gezeur zijn om hier of
tiaar aandeel to te nemen. Of een philantropische be
delpartij.:.. Maarmen kanniet weten.
Hij liet den meneer verzoeken op zto privékantooij
te Jtomen. Binnentrad, aoer_gesoignoerdzeerad égant
gekleede figuur. Hollander met 't vreemde accent van
man, die jarenlang to het buitenland js geweest. De
meneer woonde in
Willem .Varens
vernomen, dat Willem bij meneer van Manen op
toor was. Hjj, ging nog denzolfden dag op reis. Voor
verre tochten, eerst in Amerika, daarna in Austalië....
Reis van minstens anderhalf of twee jaar. Zou niet licht
in Holland terugkomen.
De meneer haalde aÜersierljjkst portefeuille voor
den dag. Vertelde: hjj had nog een oude schuld met
Veerens te vereffenen. Willem had hem ,èens geleend
Meneer van Manen wist wel: Veerens was ëén „coéur
doT". maar schromelijk los met geld.. Enfin, meer dan
twintig jaar geleden had Willem hem, dLcgankgesoigj-
neerdc meneer van uitgebreide ondomémingén, wiéms
auto benoden stond te wachten, vjjfhonderd pop
geleend, 't Was to het vergeetboek geraakt Maar nu
had de meneer er aan gedacht. Hjj had vernomen, dat
Veerens de duiten goea gebruiken kon., Reiktó bil4
jet van duizend gulden over. Of meneer van 'Manen
de bijzonder groote vriendelijkheid zóu willen heb
ben zich te belasten mot,. Het papier met rood rug
getje op de tafel.
En van "Manen keek er naar, ontwijkend den blik
van bezoeker.
Opeens vroeg hjj met ietwat weifelenden stem, of
meneer ook kendeEn hij noemde Beurskennis,
die hem indertijd Veerens had aanbevolen. Néén, dié
had de meneer nooit hooren noemen zelfs.
Waarop het gelaat van George. van Manen opklaarde.
Zeker hjj zou ervoor zorgen. Do duizend gulden
aan Veerens geven. Even hu wijsje schrjjven,..
Waar denkt u aan, waarde neer^ zei de fnetnoer?
die veel haast had en op z'n jiorlogc keek ,par
cxemple". .Neen, het geld is in goeie handén,,.
En vrooljjk lachend nam hjj afscheid van kassier.
Van Manen bleef nog even slaan bjj het venster,
biljet van duizend gulden in de hand geknepen. Daar
ging de luxejauto van bezoeker, Toeterend eh snuv
vend gleed het rjjtuig d® straat uit.,. In de richting van
het station.,, 1
George van Manen ging voor rijn bureau aften. Het
kasjje waarin de rumflesch stond, werd geopend. Hjj
schonk zich snel in, nog eens. En 'n 'derde maal Sloot
DOOR JOHN GALSWORTHY.
UITGAVE VAN W. DE HAAN. UTRECHT.
18.
HOOFDSTUK X.
Vanaf den dag dat de ziekenzuster kwam gaf Wto
ston zijn jagen .eraan. Hjj kon er niet toe komen
i <dLan een Jjalf uur achtereen uit te blijven. Zijn
vertrouwen in dokters Verhinderde niet dat hij'
en morgen tien'minuten lang mot den ouden fa
miliedokter praatte die Gyp door de mazelen, den
bof en de andere zegeningen der kindsheid had 'heên-
gehoipen. De oude man hii "heette Rivershaw
was een zeer eigenaardig overblijfsel van een vorig
geslacht. Hji rook naar een regenjas., had bolle, eenigs"
zins purperkleurige wangen een rand van haar, dat
hij. naar de booze 'wereld reide verfde, pn uitpuiw
lende oogen die een weinig met bloed beloopén wa
ren. Ilii was klein en kortademig dronk veel pogrt
en Werd van snuiven verdacht, las de Times, sprak al
tijd met heesche stem en rood rond in zeer kléine
11101 °ud. zwart paard ervoor. Doch
slaathad -?^eir? ^tiientaLre slimheid dié hém in
een
morgen
ft, m MJICUX 11viL jiwjii ilya
wielen yan zijin kleina brongham hooren. Dan stond
Winston op en ging na diep adem gehaald te hebben,
de gang door Mar de eetkamer haalde uit een buf-
fn OQtik^rtifport- een bus beschuit en één glaa. Dan
bleef hjj met de oogen op de deur gevestigd staan
vrachten, tot de dokter to zijner ijjd vere^ouii ei.
kon zeggen
dokter? Hoe is 't met haar?"
,0. dat gaat goed: heel goed.
Niets om Ongerust over te 'zi
Terwijl Jde dokter rijn
zijn?"
Torwijl de dokter zijn wangen opblies mompelde
hjj door met oogen die naar de karaf afdwaalden i
„Hartslag uitstekend een boertje h'm
van betoekenis. 't Normale verloop van ri.-rn,
heteekenis. 't Normale verloop van
dingen."
En da
biet
dergelijke
dan placht Winston na nogmaals diep adem ge
haald Ie hebben te zeggen i
Glas port. dokter?"
Dan kwam er een uitdrukking van verbazing op
t gezicht .yan den dokter.
't Is koud vandaag ja. één glas, .misschien
En dan snoot hjj den neus in zijn purper.metJroode
bandauz. Terwijl bjj hem gadesloeg onderwijl de dok
tor zijn port uitdronk, zeide Wnnstou danWïj
„Wees maar niet bang, waarde heer. Miss
'nog een oud vriendinnetje van me. Dag en nacht
tot haar dienst. Maak u daar maar niet ongerust over."
Dan kwam er een gevoel van gerustheia over Win
ston dat minstens twintig minuten bleef., nadat het
kraken van de wielen' en dé gemengde geurén van
den dokter waren verstorven.
In die dagen was een oud horloge dat aan zijn
vader had behoord, zjjn beste vriend; 't was een oud
repetitiehorloge uit Zwitserland met oen uitgesnodén
wyzerplaat en een kast die wonder dun gesleten en
glad was een geliefkoosd voorwerp ujl Gyp's kin
dertijd. Ongeveer om 't kwartier haalde hjj het voor
den dag keek naar de wijzerplaat zooder te zien hoe
laat hert was betastte het. glaa en warm tioor de aan
raking jnet zijn lichaam en sjak het weder in ded
zak. 1>an luisterde hjj, weder. Er was absoluut niets
om naar te luisteren tnaar hjj kon het niet laten. Be
halve djt was zjjn voornaamste afleiding het to de
hand nemen van een floret, waarmede hij eenige uit
vallen deed -naar een leeren kussen dat boven op
een lage boekenkast was opgesteld. Met deze bezig
heden, afgewisseld door geregelde bezoekén aan dé
kamer naast de kinderkamer waar om haar trap-
penklimmen te besparen Gyp nu geïnstalleerd was.
en' met tochten naar de serre „om te zien of hij niet
<je een of andere nieuwe bloem kon vinden om aan
haar te brengen bracht hij al zjjn tjjd door, behalve
waaneer hjj at sliep of sigaren rookte, die'hij voori-f
durend weer qpnieuw moest aansteken.
Het kraken van de brougham op h®t kiezel maakte
een rind aan het eindeloos op en neer loopea van Win-
«aön over het vloerkleed. Hjj1 ging naar "de vestibule
en keek den dokter to het geLaaf hij vergat dat
deze oude baas niets afwist van zijin bjjzondere reden
j J i1Tam? ViH naar 7niTI
port
kunnen u toch altjjd bereiken hé?*'
geheeie drommen dorre bladeren tegen
Hier had hij een jaar celeden in hert duister staan
staren toen Fiorsen haar kwam vragen. Waarom had
hij den kerel er niet uitgegooid en was hjj met mef
haar op reis gegaan naar Indiö, Japan waar. dén
ook heen. Zij: bad dien vedelaar hooit werketok liefge
had Monsterachtig monsterachtig! De volle bitterheid
van het juiste diqg niet op den juisten tijd gekan te
hebben overviel Wtostor, en hjj kreunde lwd. HU
keerde zich van het venster af en ring naar de boeken
kast; daar stonden de weinige boeken die hit ooit las
op één rij en hij nam er een uit. „Het leven van
Generaal Lee Hij jserte het er weer in ëo m
een ander een roman van White Melville: De Nicts-
nutter." Treurig boek - treurig eind, Het boek ont
leed zjin hand en viel met geritsel van bladen op
grond Als een soort van koud.makende ontr
ien
dekking ^ad"hjj rijn eigen leven cerién, zwoab het
rijn zou als hjj voor de tweede maal zulk een verlies
kastje, smakte mei de lippen.
Borg het roodgerugde papiertje weg. Een uitkomst
De wissel van achttienhonderd kon morgen betaald
worden.
Nog eventjes voordat lui boekhouder liet roepen
verschalkte hij kelkje rum. Zn oogen schitterden nu.
Zjjn wangen gloeiden. Patroon was wdgemoed en bij
zonder opgeruimd.
Boekhoudefc keek helm schop Ban. Dacht aan ge-
geheimztonig kastje. Vreesde al 't ergste. Maar kreeg
tot z'n verbazing de noodige contanten voor den wis
sel, die ware ze onbetaald gebleven noodlottige
gevolgen had kannen hebben voor de wankelende
kassiersfirma.
't Was uitgerekend, tot op een halve cent.
Er ontbrak, f 83.42^ aan de kas, die boekhouder
gistermiddag in zijn schrijftafel had gelaten, geborgen
m géldkistje. tervrijl hij het bureau als naar gewoonte,
gesloten haa met de klep.
Met een valschen sleutel was het bureau geforceérd.
Het geldkistje stond er met sleuteltje aan een touwtjé
aan t hengsel. Dat jvas joo al jaren geweest Niemand
had ooit aan ..gevaar" gedacht voor de kleine somJ
men, die boekhouder aldus bewaarde, 't Andere, het
,.proo:c gdd", ging in „safe waarvan meneer denf
Nu waren de f 83.42% verdwenen. He- bureau van
boekhouder was weer netjes gesloten. EiTTn het ijze
ren geldkistje was nog circa zes gulden over. Boekhou
der bad dadelijk de politie ge'elWonoerd.
Daar zat rechercheur. "En zij bepraatten het èevaL
Boekhouder was den vorigen middag om vijf uur
vertrokken. Des avonds niet teruggeweest Recher
cheur zat met notitieboekje in de hand. Wie zjjn terug
gekomen na vijven vroeg hij, patroon aanziend.
Meneer van Manen scheen bijzonder verstrooid en
gejaagd.
De werkvrouw? Ja, zij was al verhoord. Wist van
niks. Rechercheur, noteerde voor huiszoeking.
Wie verder?
Patroon en boekhouder keken elkaar aan.
Telkens ontweek meneer van Manen den Mik van
zijn geëmployeerde, met iets vreemdjschuwigs.
Maar kassier yenkte al vanUitgesloten. Geen
sprake van..
„Veerens?" vroeg rechercheur.
Tja, zei boekhouder, ni mmr verbaasd, t zou
toch kunnen
Kassier werd driftig.
Toen ratelde telefoon-belletie.
Boekhouder naar het toestel, luisterde.
Keek patroon en rechtercheur aan met gelaat van
groote opwinding. Zij stonden op.
..Hij is 'f' nep boekhouder uit. 't Was Voereni
Hij yril niet, dat Iemand van diefstal yerdacht pil
worden. Hii .bekent gisterenavond het geld gestoten te
hebbenHy is nog aatu de telefoon.
Rechercheur had de hoorn gegrepen. Noteerde haas-
tiglijk. Maar meneer Georae van Manen stond daar
doodsbleek en ontdaan. Trachtte rechercheur "te over
reden., met alle kracht, Hjj wilde geen gevolg aan
de .zaak geven.,. i
Maar dat ging giet. Rechercheur moest zijh rqj»4
port inleveren. Dat moet méneer maar zelf klaarJ
spelen.
"En George van Manen heeft den officier zitten sme©-
ken, het geval te laten rusten met zooveelaandrang,
met zooveel vuur, dat de officier eerst was getroffen
door dergelijk blijk van zielenadel tegenover een in
dividu als
zou moeten dragen. Zij mocht zij kón niet sterven.
AE zij het deed dan zou het met hem pok In
oude tijden begroeven ze een man met zijn paard en
hond. alsof hy aan het eind van een goede jacht
•men was. Dat bleef hem ook altjjd nog over.
I gedachte bracht hem verlichting. Hjj ging weder
zitten en bleef langen tijd in een soort van vereooving
to het vuur zitten staren. Toen begon zijn koortsach
tige angst weder. Waarom kwamen zjj hem voor den
duivel toch niet wat zeggen wat dan pok alles
bever dan deze stilte deze vreeselyké éénzaamhéid
en het wachten. Wat was dat? De voordeur ring dicht.
Raderen? .Was die schooier van een ouden dokter stil
letjes weggeslopen? Hij sprong op. Daar bij de deur
s'ond Markyc met eenige kaartjes in de hand.Winston bei-
keek ze. 'Lady Summerhay; Meneer Bryan Summer-
hay. Ik heb maar gezegd dat u niet thuis was, meneer."
Winston knikte.
„Wel?"
„Nog niets té melden, meneer. U hebt nog geen
lunch gehad meneer;"
„Hoe laat E 't?"
[.Breng myn bontjas even. en den port, en stook
het vuur op. Direct als er iets gebeurt moert je 't
komen zeggen."
Markey Knikte.
Zonderling om met eed bontjas voor het vuur te
zitten terwyl het toch heelemaal niet koud was. Ze
zeien dat je na je dood voort bleef leven. Hij l©efdé
In Gyp. En als nu Gyp Dood voor je zelf
kwam hert er niet op aan. Maar voor haar. Met
donker ring de wind liggen.. Hij stond op, en trok de
overgordijnen dicht.
Het was zeven uur toen de dokter naar beneden
in dfi vestibule kwam en in zjjn pas gewasschen han
den wreef vóór hij de deur der studeerkamer öpendé*
Winston zat nog steeds bewegingloos voor hert vuur
tnpAnjyvtolfAm In zijn bontjas. Hy .hief zich een wei-
op en keek lusteloos om.
veerens.,.
Maar toen meneer George van Manen wat dicht bij
den ambtenaar O.M. stond, werd de officier onaange
naam getroffen door de hevige rumlucht die hem tege
moet kwam. Hy zag kassier scherper aan. Bemerkte net
koortsig branden in de oogen, het trillen van
handen, het zoekende, het gejaagde, angstige van
doen. Hjj kreeg den scherpen en heef sterkén indruk
van een geheim, dat verband moest houd» met het
altruïstische van meneer van Manen's optreden ten
gunste van den kerel, die hem -bestolen had.
En geheim_offl.cier piekerde er nog oven toen kas
sier eJ een minuut of vijf weg .was. Maar gissen naar
de bron van het mysiterieuse Kón hjj niet.,
{£AITRE CORBEAU.
Den 3en Dcc. a^. treedt to ons land de Invalidbf
leitswet in werking.
De uitvoering van die wet is opgedragen aan de
Rijksverzekeringsbank, de Raden van Arbeid en den
Verzekeringsraad.
Hoewel hier niet zal wofden uMgewijd over dén
aard de bevoegdheden enzn van voornoemde licha
men dit kan later 'nog wel eens geschieden
diént toch even vermeld, aat de eigenlijke taak van
Raad van Arbeid is, de drager te Zijn* van de ziek
teverzekering waarvan de invoering echter nog wel
eenigen tjjd op zich zal laten wachten.
8TtostonE geheeie lichaam scheen uitte zétten zijn
lippen openden zich. hij bief de hand op. En toenj
daar de kracht der gewoonte van een 'geheel levén
hem weder bij" de keel vatte, bleef hij bewegingloos zit
ten. Eindelijk stand bij op en zeidei
.Glas port. dokter f
De dokter, die hem van over zijn (bril aangluur
de, dacht: „Dat Is de „twee-en-vijftig". Geef mij de
„acht-en-zestig", 'die is koppiger".
Na een ^tijd ging Winston naar boven. Terwijl hij
in de zijkamer wachtte, overviel hem weder die
vreeselijke angst „Operatie volkomen gelukt de
patiënt stierf van bloedverlies!" Het zachte, piepende
geluidje dat zijn oor trof steJ.de hem geenszins ge
rust. Hiji gaf niets om dat pas geboren wezen. Plot
seling bemerkte hij dat Betty achter hem stond, met
vreeselijk op en neer dedzeniden boezem.
„Wat Is er, mensohï Schei toch uit!"
Zij leunde nu tegen zijn schouder aan, en had,
naar het scheen, alle begrip van goed of kwaad ver
loren en bracht er snikkend uit:
„Ze ziet er zoo schattig uit O hemel, ze ziet er
zoo schattig uit!"
Terwijl hij haar bruusk van zich stiet, gluurde
Winston door de op een kier staande deur. Gyp lag
heel stil, en zag erg bleek, haar groote, donkera
oogen waren op het kindje gevstlgd. Haar gelaat
drukte ©enigermate verwondering uit. Zij zag Win
ston niet, die doodstil stond te kijken, terwijl de
zuster heen en weer liep en achter een scherm haar
werk deed. Dit was de eerste maal in zijn leven, dat
hij een moeder met haar pasgeboren kindje zag.
Die uitdrukking op haar gelaat var weg, waar
heen wist hij niet verbaasde ham. Zij had nooit
blijk gegeven veel van kinderen te houden, en had
zelfs gezegd, dat zij goen kind wenschte te hebban.
Zij-wendde het hoofd om, en zag hem. Hij ging bin
nen. Zij wees met een licht gebaar op haar kind,
en haar oogen glimlachten. Winston keek naar dat
ingebakerde wezentje; en toen, terwijl hij zich over-
boog, kuste hij haar hand en ging op zijn teenen
weder heen.
Aan het middagmaal dronk hij champagne, en
een milde stemming jegens de geheeie wereld door
drong zijn wezen. Terwijl hij toekeek hoe de rook
van zijn sigaar zich om hem heen kronkelde, docht
hij: „Moest dien vent toch maar een telegram
sturen". Per slot van rekening was hij toch ook een
modemensch het was mogelijk dat hij ook leed,
zooals hijzelf nog pas een paar uren geleden. Hem
in onwetendheid te laten dat ging niet aan! En
hij schreef op het formulier
„Alles wel, een dochter. Winston".
en liet het met bevel dat een rijknecht hert
dien avond nog zou wegbrengen.
Gyp sliep toen hij dien avond om tien uur even
binnensloop.
Toen ging ook hij ter ruste, en sliep als een kind.
HOOFDSTUK XI.
Toen hij den volgenden middag, voor het eerst na
verscheidene' dagen van een ritje thuiskwam, ging
Winston het stationsrijtuigje voorbij, dat bet hek
mn de oprijlaan uitkwam met de luchth&rtige nei
ging tot ontgoochelen, geheel ledigen voertuigen
;eu.
let zien van ©en bontjas en een hreed-geranden
hoed in de gang, zeide hem wat er gebeurd was.
„Meneer Fiarsen, meneer; is al naar boven ge
gaan, mieneer, naar mevrouw Fiorsen".
eigen
He