Bij den bouw der Nieuwe Wereld. £B5^A«crausi E HET ONBEREIKBARE. Wat ieder roorloopig van de Invaliditeitswet weten moet. TWEEDE BLAD. Schetsen uit de Rechtzaal. FEUILLETON. Zaterdag 26 Jali 1919. 62ste Jaargang No. 6453. Austria Feiix. I* uitgeversmaatschappij van Lord Northdiff heeft een nieuwe wereldatlas op de boekenmarkt gebracht, waarvan de vierde aflevering heden Verschijnt. Aangezien die atlas natuurlijk de grenzen der nieu we staten moet bevatten, was het duidelijk dat de Vredesconferentie een beetje voortgang had ié maken met haar werk. jjEn zonder direct $en Hannsworth- atlas te noemen - heeft de Times 'en de overigé Norlh- cliffpcrs La ronde woorden op spoed aangedrongen tort feit, dat de Kroeten en wat dl« meer rff alsratK itÜ? hebben verlaten en daartoe goede oogenblik kozen, te bdoouen met vrijstelling van betaling aan de schulden van den 00 ruecnschappehjken feüBeteu iioedei, waaruit iyX j^ne alle stukken van waarde eerst hebben weggé* Doch "het zal ons ten zeerste bevreemden, als die aieuwc landen zich bh ait besluit neerlagen, en zoo zij dit doen, wanneer de crediteuren van da monarchie ooit een cent van hun geld zullen zien.. ^w**1® moeilijkheid, van anderen' aard echter, on&taat door dit vrödfcsvi1 onisiaai door dit vredesverdrag, doordien Oostenrijk \n aan alle kanten verliest, toch ook nog iets krijgt, hu™'J^on8ari|e behoorende districten van Oedcn* het ■e"LH!u-)nficf- Dit geschiedt op grond van &L streken- Hon- gaarech, doch Duitsch ja. N'u vreest men en die vrees is verre van denkV Üür'8 U~ dat de. Hongaren, die uitermate natio nalistisch zijn aangelegd van deze bekpibbeling van hun grondgebied, speciaal ten behoeve van Oostenrijk met zullen willen hooren. brief van Willem. <t Was ajtrfd een noodkreet om geld. George van Manen had 'hem eens tiengulden gestuurd denkend aan ai de fuif partijen waarbij .Wil lem „gastheer" was geweest. Voegde er ijskoud briefjé bij waaruit Veereus duidelijk kou merken, dat George niet van plan was zich als melkkoe" te laten gebruiken, J£en jpoos geleden ya-, de Beurskennis 'ta n gekomen met zijn vraag qf Van Manen Willem biet- oen baantje op z'n kantoor kon geven. Kassier moest 'zich jgroot houden' jróór alles zorgen, dat niemand eenige „Ah- nung" kroeg van rijn zorgen. 'De zaken liepen Jn" den laatsten tijd slecht. Met groote moeite had George van Manen kort geleden een débacle weten te verhoeden. Hij was in de laatste maanden grijs geworden. En aL leen de boekhouder wist dat meneer telkens een kastje in zijn bureau opende, waar een fi^ch rum in fttana. En dan gauw_gauw een paar kelkjes leeg- dronk.Dat cebourde als hij weer een brief had gt- zen met slecht jerontrustend nieews. Of wanneer onder de beurstijdingen iets was ontdekt dat de toe- stand weer likje_kritieker maakte, maakt) Als zij zich verzetten, bestaat er fn het cansche land ,maar éen centrale figuur, nj. Bela Kun. de ieiuer der bolchewiki en de groote "vriend vjlh Lenin èn TrotzkyHij alleen beschikt over het getd en het tegcr, om desnoods met de wapenen op te komen te gen dezen gedwongen, gebiedsafstsnd. Toen hij ziin beweging begon en de Hongaarsche ïntpgntcit op den voorgrond stelde, had hij aanstonds hoi TT/%11. Mn L i n Dit heeft geholpen, want ook het verdrag voor Oosten1 ij? voLk °P zijp band. Eerst toen het bleek, dat hij rijk bevindt zich nu in de handen van den kanselier (br®cf® benadering tot de Russische Sovjetrepubliek Renner, die thaïis geen grond in Parijs, den kanselier meer heeft om h kla gen over de duurte in Parijs. Hel verdrag in zooverre het aan 'de pers is medegedeeld, is al evenmin fraai en evenmin dui delijk ais het Duitsche. Er zal nog menige opheldering noodig zijn voor het vaststaat hoe do toestand in Oostenrijk nu zal worden. Speciaal omtrent de financieete regelingen heérscht .P Sovjetrepubliek zocht, veranderde de stemming. Doch wanneer hij thans uit het opgeven van Steür am_Anger en Oedeniurg een nationafe quaestie maakt, is cr geen reden, waarom hij niet wederom alle Hon garen achter zich tsou krijgen, daar tlie dan waar schijnlijk het bolchcwisme voorloopïg wel op den koop toe jóuden willen nemen. Ziedaar een nieuw gevaar voor WestJEuropa. Zelfs de bepaling, dat Oost_Galizte en Lemberg niet gels. ho en de Fransohe uittreksels. w«i wiWn iw«, gelsche Een der hoofdpunten is hierbij, hoe het zal gaan met' de oorlogsschulden der .oude monarchie Een deel daarvan komt natuurlijk voor Hongarije,doch het gaat niet aan het overige voor rekening van Oosten? het betrekk) rijk. te laten, ten minste niet van het kelijk klei ne landje, met een nauwelijks grootere bevolking dan Nederland ,dat er over is gebleven, nadat Polen, Roe menië, Bohemen en Yngoslavië alleen met een groot brok van het oude Oostenrijk zyin gaan schuiven. Zoowat alle deelen van het oude keizerrijk, die door handel „industrie, landbouw of bodemrijkdom iets te beteekenen haddon, zijn ingepalmd door de vier hart- lappon der Entente, Het spreekt van zeil, dat "deze nieuwe of Vergroot® Staten hun deel hebben te dragen van de oude Staats schuld van Oostenrijk, precies zooals de deelen van Duitschland ,die onder andere souveroiniteit zijn over gegaan (behalve JElzas-Lotharingen) dit ten opzichte ddr Duitsche schuld moeten doen. Hiertoe zouden die vier landen dan ook wel be reid zijn. Iets anders evenwel is het ten aanzien van de oorlogslasten. Volgens verschillende berichten heeft de Gonferén4 tie besloten, dat een bedrag van anderhalf millioeH kronen oorlogsschuld door die vier ftalen moet wor den overgenomen en wel zoo, dat Bohemen driekwart üiilllard te betalen krijgt. Als .men zich heiin'uuri Wjflk een storm van proV lesten er voor eenige maanden opgingen, toen er gé- r>ken werd van de mogelijkheid, dal die vier landen „kosten hunner bevrijding" zouden moeten betalen, behoeft er „geen twijfel aan te bestaan, dat Praag en Warschau, Kxoatcn en Slowemen zich tot het uitersjo zullen verzetten tegen een regeling, die hen zou vér- plichten mede te betalen aan de kosten van een oor- die zij niet hebben gewild of verklaard en waarin 'zelfs hebben gestreden tegen de regcering, die de leéningen voor het voeren ervan uitschreef. De Czechen, die bij regimenten tegelijk naar de Rus sen overliepen, hebben misschien gelijk, doch dc velé andere Czechen en Slowaken, de 'Kroaten en Slow©- nen, Roethetien en Roemeniërs der oude monarchie, die tegen de Russen, Serviërs efi Italianen streden met evenveel moed als de moest_chauvinistische Oostenr rijker .en die over het algemeen zich pas tegen Oos tenrijk keerden, toen het zeker scheen, dat hét spel voor de Centralen verloren was, mogen zeker wei toodebeialen. Vermoedelijk zal dit de gedachtengang der Confe r«ntie fijn geweest, Joea zij besloot die nieuwe «tal ten een doel te laten mode betalén. Immers als dé Oostenrijkers zooals na de troonsbestijging van Keizer Karei een oogenblik waarschijnlijk leek, ook van Duitsch land waren afgevallen, als ook zH net als Czechen. Kroaten, enz. verklaard hadoSn, alleen in de En tente hun heil to zim en dus ook' „goede vrienden" waren geworden, had de toestand er precies eendér uitgezien. Dan hadden ook de verschillende landen d«tr Dude monarchie dc oorlogsschaden gezamenlijk moeien betalen. Er is dus geen enkele redén om Wel la-ijgen Polen en Roemenië nfu een gemeen schappelijke grenslijn en ligt er dus gen blok van 'de Oostzee tot ae Zwarte Zee tusschen het boIchewistE sche Rusland en het Westen, maar dit Mok wcjrdt van twee kanten bedreigd. Terwijl Polen en Roemenië ïrontmaken tegen Lento, staat in hun rug Bela Kun, straks wellicht weer een Spertakistisch Berlijn en Munchen. Om van de mogelijkheid van uitbarstingen elders, hetzij van bolchewistischen, hetzij van pan-stovischen aard in andere streken, maar ,in het geheel niet te spreken. De papieren grenzen zijn er nu, doch het schijnt ons zeer de vraag of papier véél sterker geworden is sedert Augusjns 1914 en of Northcliff er goed aan zal doen de afleveringen houden met Oostjïur van ^ijn atlas, die zich bezig iiiropa, nu al te laten afdrukken... Het schijnt ons lang niet uitgesloten, dat er nog menige verandering mogelijk zal Ijjjjken 'te zijn. Om van de noodzaak door die veranderingen een nieuwen werelds trijd te verhinderen, maar in het ge heel niet te spréken. c UITKIJK. EEN ALTRUÏST. 't Was geweest door het lang aanhouden, soebatten vjpi een kennis om v^len hij iets Je geven had" en wiens hulp hjj misschien nog jjifiTpens noo<ijg kon hebben daj Geopge van Manen er eindelijk in had toe gestemd om den verloopen .'driekwart ontzenuwden kerel op zijn kantoor te nemen. Willem Veerens was in zijn jongenstijd een stevige Intelligente man ge weest. Toen hij. ftudent in <ie Rechten van^vien bé- kgnd was datje .onder ^le ^.kranen" wertf geacht te behooren met den bediende van effectenkantoren, jon ge broekjes in geldhandel verkoos om te gaan, vonden zij .dat een hcele onderscheiding. Deden hun best. öm lossigjstudentikoos te doen. Maaf 't was misgeloopen. Willem Veerens had Zich verslingerd aan een deern van wie hij zich verbeeldt de dat ze „echt van hem hield." Toen zijne moeder stierf en hem klein fortuintje achterliet verdween hij met zwarte Corrie naar Parys. Bleef er maanden han- gan. Hij had z'n candidaats achter den rug. Maar aan et doctoraal dacht hij heelemaal niet. Bleef ..uitblazen" van de inspanning totdal van het fortuintje zoo wat niets meer over was. Hij schreef tiit Parijs, dat hjj daar „magnifieke vooruiiZicbtén" had. Latejr yer nam men dat Willem Veerens een baan4 tje had gekregen als adressenschrijvor in een van tie groote modemagazijnen. 'Zwarte Corrie was allang in Palria terug vertuide., dat Wim was blijven hangeji hjj een Parysch juffie. Verder wist zjj van niets. Dacht niet weef aan den knul mei wien ze een maand of wat gebrast had. Nu en dan kreeg 'een van de oude kennissen eén e tegenwerpingen.,.. Hjj had bedien- den_ genoeg. Willem Veerens was voor geen gerégéld .continudienst" oen genoeg. Willem veerens was voor geen ger werk te gebruiken. Eindelijk altijd denkend de jnqgelijkheid, dat Beurskennis hem „contra-di was to de ,w< JEL salansje Drukte George lang en warm de hand. Dolbly dat Veerens, die aan ztin vrouw geparen teerd was en óver wien de familie t hem aqg zenuwde alcoholist, inderdaad voor geen geregelden arbeid te gebruiken. Boekhouder snappend (jat patroon den kerel niet uit puur medelijdein op kantoor had genomen „gaf hem wat bezigheid. Wachtte af.... Op een ochtend kwam boodschap: Veerens was ziek zelfs vrij ernstig. Had bloed opgegeven. Moest weken rusthouden. Mooie gelegenheid om van hem af te komen zei boekhouder. Maar van Manen de patroon, antwoordde niet zat met spmber gelaat te turen op nieuwe jobs tijding door vroegpost gebracht. Boekhouder snapte natuurljjk alles. Wachtte volgens zijn voorzichtige ge woonte zwijgend af. Denkend aan rumïflesch to kastje van bureau en dat patroon wel nieuwen voorraad zou behoeven. Hii wist; de zaken stonden slecht.. Dat had een dag of tien geduurd. Toen loopknecht meneer George van Manen op een ochtend een kaartje bracht, van gapsch onbekenden meneer. George was verwonderd, wilde bezoeker éérst afschepen t Zou wel Veer gezeur zijn om hier of tiaar aandeel to te nemen. Of een philantropische be delpartij.:.. Maarmen kanniet weten. Hij liet den meneer verzoeken op zto privékantooij te Jtomen. Binnentrad, aoer_gesoignoerdzeerad égant gekleede figuur. Hollander met 't vreemde accent van man, die jarenlang to het buitenland js geweest. De meneer woonde in Willem .Varens vernomen, dat Willem bij meneer van Manen op toor was. Hjj, ging nog denzolfden dag op reis. Voor verre tochten, eerst in Amerika, daarna in Austalië.... Reis van minstens anderhalf of twee jaar. Zou niet licht in Holland terugkomen. De meneer haalde aÜersierljjkst portefeuille voor den dag. Vertelde: hjj had nog een oude schuld met Veerens te vereffenen. Willem had hem ,èens geleend Meneer van Manen wist wel: Veerens was ëén „coéur doT". maar schromelijk los met geld.. Enfin, meer dan twintig jaar geleden had Willem hem, dLcgankgesoigj- neerdc meneer van uitgebreide ondomémingén, wiéms auto benoden stond te wachten, vjjfhonderd pop geleend, 't Was to het vergeetboek geraakt Maar nu had de meneer er aan gedacht. Hjj had vernomen, dat Veerens de duiten goea gebruiken kon., Reiktó bil4 jet van duizend gulden over. Of meneer van 'Manen de bijzonder groote vriendelijkheid zóu willen heb ben zich te belasten mot,. Het papier met rood rug getje op de tafel. En van "Manen keek er naar, ontwijkend den blik van bezoeker. Opeens vroeg hjj met ietwat weifelenden stem, of meneer ook kendeEn hij noemde Beurskennis, die hem indertijd Veerens had aanbevolen. Néén, dié had de meneer nooit hooren noemen zelfs. Waarop het gelaat van George. van Manen opklaarde. Zeker hjj zou ervoor zorgen. Do duizend gulden aan Veerens geven. Even hu wijsje schrjjven,.. Waar denkt u aan, waarde neer^ zei de fnetnoer? die veel haast had en op z'n jiorlogc keek ,par cxemple". .Neen, het geld is in goeie handén,,. En vrooljjk lachend nam hjj afscheid van kassier. Van Manen bleef nog even slaan bjj het venster, biljet van duizend gulden in de hand geknepen. Daar ging de luxejauto van bezoeker, Toeterend eh snuv vend gleed het rjjtuig d® straat uit.,. In de richting van het station.,, 1 George van Manen ging voor rijn bureau aften. Het kasjje waarin de rumflesch stond, werd geopend. Hjj schonk zich snel in, nog eens. En 'n 'derde maal Sloot DOOR JOHN GALSWORTHY. UITGAVE VAN W. DE HAAN. UTRECHT. 18. HOOFDSTUK X. Vanaf den dag dat de ziekenzuster kwam gaf Wto ston zijn jagen .eraan. Hjj kon er niet toe komen i <dLan een Jjalf uur achtereen uit te blijven. Zijn vertrouwen in dokters Verhinderde niet dat hij' en morgen tien'minuten lang mot den ouden fa miliedokter praatte die Gyp door de mazelen, den bof en de andere zegeningen der kindsheid had 'heên- gehoipen. De oude man hii "heette Rivershaw was een zeer eigenaardig overblijfsel van een vorig geslacht. Hji rook naar een regenjas., had bolle, eenigs" zins purperkleurige wangen een rand van haar, dat hij. naar de booze 'wereld reide verfde, pn uitpuiw lende oogen die een weinig met bloed beloopén wa ren. Ilii was klein en kortademig dronk veel pogrt en Werd van snuiven verdacht, las de Times, sprak al tijd met heesche stem en rood rond in zeer kléine 11101 °ud. zwart paard ervoor. Doch slaathad -?^eir? ^tiientaLre slimheid dié hém in een morgen ft, m MJICUX 11viL jiwjii ilya wielen yan zijin kleina brongham hooren. Dan stond Winston op en ging na diep adem gehaald te hebben, de gang door Mar de eetkamer haalde uit een buf- fn OQtik^rtifport- een bus beschuit en één glaa. Dan bleef hjj met de oogen op de deur gevestigd staan vrachten, tot de dokter to zijner ijjd vere^ouii ei. kon zeggen dokter? Hoe is 't met haar?" ,0. dat gaat goed: heel goed. Niets om Ongerust over te 'zi Terwijl Jde dokter rijn zijn?" Torwijl de dokter zijn wangen opblies mompelde hjj door met oogen die naar de karaf afdwaalden i „Hartslag uitstekend een boertje h'm van betoekenis. 't Normale verloop van ri.-rn, heteekenis. 't Normale verloop van dingen." En da biet dergelijke dan placht Winston na nogmaals diep adem ge haald Ie hebben te zeggen i Glas port. dokter?" Dan kwam er een uitdrukking van verbazing op t gezicht .yan den dokter. 't Is koud vandaag ja. één glas, .misschien En dan snoot hjj den neus in zijn purper.metJroode bandauz. Terwijl bjj hem gadesloeg onderwijl de dok tor zijn port uitdronk, zeide Wnnstou danWïj „Wees maar niet bang, waarde heer. Miss 'nog een oud vriendinnetje van me. Dag en nacht tot haar dienst. Maak u daar maar niet ongerust over." Dan kwam er een gevoel van gerustheia over Win ston dat minstens twintig minuten bleef., nadat het kraken van de wielen' en dé gemengde geurén van den dokter waren verstorven. In die dagen was een oud horloge dat aan zijn vader had behoord, zjjn beste vriend; 't was een oud repetitiehorloge uit Zwitserland met oen uitgesnodén wyzerplaat en een kast die wonder dun gesleten en glad was een geliefkoosd voorwerp ujl Gyp's kin dertijd. Ongeveer om 't kwartier haalde hjj het voor den dag keek naar de wijzerplaat zooder te zien hoe laat hert was betastte het. glaa en warm tioor de aan raking jnet zijn lichaam en sjak het weder in ded zak. 1>an luisterde hjj, weder. Er was absoluut niets om naar te luisteren tnaar hjj kon het niet laten. Be halve djt was zjjn voornaamste afleiding het to de hand nemen van een floret, waarmede hij eenige uit vallen deed -naar een leeren kussen dat boven op een lage boekenkast was opgesteld. Met deze bezig heden, afgewisseld door geregelde bezoekén aan dé kamer naast de kinderkamer waar om haar trap- penklimmen te besparen Gyp nu geïnstalleerd was. en' met tochten naar de serre „om te zien of hij niet <je een of andere nieuwe bloem kon vinden om aan haar te brengen bracht hij al zjjn tjjd door, behalve waaneer hjj at sliep of sigaren rookte, die'hij voori-f durend weer qpnieuw moest aansteken. Het kraken van de brougham op h®t kiezel maakte een rind aan het eindeloos op en neer loopea van Win- «aön over het vloerkleed. Hjj1 ging naar "de vestibule en keek den dokter to het geLaaf hij vergat dat deze oude baas niets afwist van zijin bjjzondere reden j J i1Tam? ViH naar 7niTI port kunnen u toch altjjd bereiken hé?*' geheeie drommen dorre bladeren tegen Hier had hij een jaar celeden in hert duister staan staren toen Fiorsen haar kwam vragen. Waarom had hij den kerel er niet uitgegooid en was hjj met mef haar op reis gegaan naar Indiö, Japan waar. dén ook heen. Zij: bad dien vedelaar hooit werketok liefge had Monsterachtig monsterachtig! De volle bitterheid van het juiste diqg niet op den juisten tijd gekan te hebben overviel Wtostor, en hjj kreunde lwd. HU keerde zich van het venster af en ring naar de boeken kast; daar stonden de weinige boeken die hit ooit las op één rij en hij nam er een uit. „Het leven van Generaal Lee Hij jserte het er weer in ëo m een ander een roman van White Melville: De Nicts- nutter." Treurig boek - treurig eind, Het boek ont leed zjin hand en viel met geritsel van bladen op grond Als een soort van koud.makende ontr ien dekking ^ad"hjj rijn eigen leven cerién, zwoab het rijn zou als hjj voor de tweede maal zulk een verlies kastje, smakte mei de lippen. Borg het roodgerugde papiertje weg. Een uitkomst De wissel van achttienhonderd kon morgen betaald worden. Nog eventjes voordat lui boekhouder liet roepen verschalkte hij kelkje rum. Zn oogen schitterden nu. Zjjn wangen gloeiden. Patroon was wdgemoed en bij zonder opgeruimd. Boekhoudefc keek helm schop Ban. Dacht aan ge- geheimztonig kastje. Vreesde al 't ergste. Maar kreeg tot z'n verbazing de noodige contanten voor den wis sel, die ware ze onbetaald gebleven noodlottige gevolgen had kannen hebben voor de wankelende kassiersfirma. 't Was uitgerekend, tot op een halve cent. Er ontbrak, f 83.42^ aan de kas, die boekhouder gistermiddag in zijn schrijftafel had gelaten, geborgen m géldkistje. tervrijl hij het bureau als naar gewoonte, gesloten haa met de klep. Met een valschen sleutel was het bureau geforceérd. Het geldkistje stond er met sleuteltje aan een touwtjé aan t hengsel. Dat jvas joo al jaren geweest Niemand had ooit aan ..gevaar" gedacht voor de kleine somJ men, die boekhouder aldus bewaarde, 't Andere, het ,.proo:c gdd", ging in „safe waarvan meneer denf Nu waren de f 83.42% verdwenen. He- bureau van boekhouder was weer netjes gesloten. EiTTn het ijze ren geldkistje was nog circa zes gulden over. Boekhou der bad dadelijk de politie ge'elWonoerd. Daar zat rechercheur. "En zij bepraatten het èevaL Boekhouder was den vorigen middag om vijf uur vertrokken. Des avonds niet teruggeweest Recher cheur zat met notitieboekje in de hand. Wie zjjn terug gekomen na vijven vroeg hij, patroon aanziend. Meneer van Manen scheen bijzonder verstrooid en gejaagd. De werkvrouw? Ja, zij was al verhoord. Wist van niks. Rechercheur, noteerde voor huiszoeking. Wie verder? Patroon en boekhouder keken elkaar aan. Telkens ontweek meneer van Manen den Mik van zijn geëmployeerde, met iets vreemdjschuwigs. Maar kassier yenkte al vanUitgesloten. Geen sprake van.. „Veerens?" vroeg rechercheur. Tja, zei boekhouder, ni mmr verbaasd, t zou toch kunnen Kassier werd driftig. Toen ratelde telefoon-belletie. Boekhouder naar het toestel, luisterde. Keek patroon en rechtercheur aan met gelaat van groote opwinding. Zij stonden op. ..Hij is 'f' nep boekhouder uit. 't Was Voereni Hij yril niet, dat Iemand van diefstal yerdacht pil worden. Hii .bekent gisterenavond het geld gestoten te hebbenHy is nog aatu de telefoon. Rechercheur had de hoorn gegrepen. Noteerde haas- tiglijk. Maar meneer Georae van Manen stond daar doodsbleek en ontdaan. Trachtte rechercheur "te over reden., met alle kracht, Hjj wilde geen gevolg aan de .zaak geven.,. i Maar dat ging giet. Rechercheur moest zijh rqj»4 port inleveren. Dat moet méneer maar zelf klaarJ spelen. "En George van Manen heeft den officier zitten sme©- ken, het geval te laten rusten met zooveelaandrang, met zooveel vuur, dat de officier eerst was getroffen door dergelijk blijk van zielenadel tegenover een in dividu als zou moeten dragen. Zij mocht zij kón niet sterven. AE zij het deed dan zou het met hem pok In oude tijden begroeven ze een man met zijn paard en hond. alsof hy aan het eind van een goede jacht •men was. Dat bleef hem ook altjjd nog over. I gedachte bracht hem verlichting. Hjj ging weder zitten en bleef langen tijd in een soort van vereooving to het vuur zitten staren. Toen begon zijn koortsach tige angst weder. Waarom kwamen zjj hem voor den duivel toch niet wat zeggen wat dan pok alles bever dan deze stilte deze vreeselyké éénzaamhéid en het wachten. Wat was dat? De voordeur ring dicht. Raderen? .Was die schooier van een ouden dokter stil letjes weggeslopen? Hij sprong op. Daar bij de deur s'ond Markyc met eenige kaartjes in de hand.Winston bei- keek ze. 'Lady Summerhay; Meneer Bryan Summer- hay. Ik heb maar gezegd dat u niet thuis was, meneer." Winston knikte. „Wel?" „Nog niets té melden, meneer. U hebt nog geen lunch gehad meneer;" „Hoe laat E 't?" [.Breng myn bontjas even. en den port, en stook het vuur op. Direct als er iets gebeurt moert je 't komen zeggen." Markey Knikte. Zonderling om met eed bontjas voor het vuur te zitten terwyl het toch heelemaal niet koud was. Ze zeien dat je na je dood voort bleef leven. Hij l©efdé In Gyp. En als nu Gyp Dood voor je zelf kwam hert er niet op aan. Maar voor haar. Met donker ring de wind liggen.. Hij stond op, en trok de overgordijnen dicht. Het was zeven uur toen de dokter naar beneden in dfi vestibule kwam en in zjjn pas gewasschen han den wreef vóór hij de deur der studeerkamer öpendé* Winston zat nog steeds bewegingloos voor hert vuur tnpAnjyvtolfAm In zijn bontjas. Hy .hief zich een wei- op en keek lusteloos om. veerens.,. Maar toen meneer George van Manen wat dicht bij den ambtenaar O.M. stond, werd de officier onaange naam getroffen door de hevige rumlucht die hem tege moet kwam. Hy zag kassier scherper aan. Bemerkte net koortsig branden in de oogen, het trillen van handen, het zoekende, het gejaagde, angstige van doen. Hjj kreeg den scherpen en heef sterkén indruk van een geheim, dat verband moest houd» met het altruïstische van meneer van Manen's optreden ten gunste van den kerel, die hem -bestolen had. En geheim_offl.cier piekerde er nog oven toen kas sier eJ een minuut of vijf weg .was. Maar gissen naar de bron van het mysiterieuse Kón hjj niet., {£AITRE CORBEAU. Den 3en Dcc. a^. treedt to ons land de Invalidbf leitswet in werking. De uitvoering van die wet is opgedragen aan de Rijksverzekeringsbank, de Raden van Arbeid en den Verzekeringsraad. Hoewel hier niet zal wofden uMgewijd over dén aard de bevoegdheden enzn van voornoemde licha men dit kan later 'nog wel eens geschieden diént toch even vermeld, aat de eigenlijke taak van Raad van Arbeid is, de drager te Zijn* van de ziek teverzekering waarvan de invoering echter nog wel eenigen tjjd op zich zal laten wachten. 8TtostonE geheeie lichaam scheen uitte zétten zijn lippen openden zich. hij bief de hand op. En toenj daar de kracht der gewoonte van een 'geheel levén hem weder bij" de keel vatte, bleef hij bewegingloos zit ten. Eindelijk stand bij op en zeidei .Glas port. dokter f De dokter, die hem van over zijn (bril aangluur de, dacht: „Dat Is de „twee-en-vijftig". Geef mij de „acht-en-zestig", 'die is koppiger". Na een ^tijd ging Winston naar boven. Terwijl hij in de zijkamer wachtte, overviel hem weder die vreeselijke angst „Operatie volkomen gelukt de patiënt stierf van bloedverlies!" Het zachte, piepende geluidje dat zijn oor trof steJ.de hem geenszins ge rust. Hiji gaf niets om dat pas geboren wezen. Plot seling bemerkte hij dat Betty achter hem stond, met vreeselijk op en neer dedzeniden boezem. „Wat Is er, mensohï Schei toch uit!" Zij leunde nu tegen zijn schouder aan, en had, naar het scheen, alle begrip van goed of kwaad ver loren en bracht er snikkend uit: „Ze ziet er zoo schattig uit O hemel, ze ziet er zoo schattig uit!" Terwijl hij haar bruusk van zich stiet, gluurde Winston door de op een kier staande deur. Gyp lag heel stil, en zag erg bleek, haar groote, donkera oogen waren op het kindje gevstlgd. Haar gelaat drukte ©enigermate verwondering uit. Zij zag Win ston niet, die doodstil stond te kijken, terwijl de zuster heen en weer liep en achter een scherm haar werk deed. Dit was de eerste maal in zijn leven, dat hij een moeder met haar pasgeboren kindje zag. Die uitdrukking op haar gelaat var weg, waar heen wist hij niet verbaasde ham. Zij had nooit blijk gegeven veel van kinderen te houden, en had zelfs gezegd, dat zij goen kind wenschte te hebban. Zij-wendde het hoofd om, en zag hem. Hij ging bin nen. Zij wees met een licht gebaar op haar kind, en haar oogen glimlachten. Winston keek naar dat ingebakerde wezentje; en toen, terwijl hij zich over- boog, kuste hij haar hand en ging op zijn teenen weder heen. Aan het middagmaal dronk hij champagne, en een milde stemming jegens de geheeie wereld door drong zijn wezen. Terwijl hij toekeek hoe de rook van zijn sigaar zich om hem heen kronkelde, docht hij: „Moest dien vent toch maar een telegram sturen". Per slot van rekening was hij toch ook een modemensch het was mogelijk dat hij ook leed, zooals hijzelf nog pas een paar uren geleden. Hem in onwetendheid te laten dat ging niet aan! En hij schreef op het formulier „Alles wel, een dochter. Winston". en liet het met bevel dat een rijknecht hert dien avond nog zou wegbrengen. Gyp sliep toen hij dien avond om tien uur even binnensloop. Toen ging ook hij ter ruste, en sliep als een kind. HOOFDSTUK XI. Toen hij den volgenden middag, voor het eerst na verscheidene' dagen van een ritje thuiskwam, ging Winston het stationsrijtuigje voorbij, dat bet hek mn de oprijlaan uitkwam met de luchth&rtige nei ging tot ontgoochelen, geheel ledigen voertuigen ;eu. let zien van ©en bontjas en een hreed-geranden hoed in de gang, zeide hem wat er gebeurd was. „Meneer Fiarsen, meneer; is al naar boven ge gaan, mieneer, naar mevrouw Fiorsen". eigen He

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Schager Courant | 1919 | | pagina 5