Uit het Hart van Holland.
HET ONBEREIKBARE.
sSS?-':.'" ara
De dingen om ons heen.
TWEEDE BLAD.
FEUILLETON.
Schetsen uit de Rechtzaal.
Zaterdag 30 Angastos 1919.
62ste Jaargang No. 6473.
Schaper Courant
Bat aantal „onthullingen" van Duitscfaa «fide J»
K» groot, dat men het een Journalist niet kwalijk
kan namen, dat hjj rilet van alles letter voor letter
kennla draagt. Daartoe is het materiaal te overstelpend
groot. ,r—i
Maar er rijn toch At-ogen die niet onopgemerkt
mogen passeeron, pmdat zij direct verband nouden
met de belangen van ons eigen land. Of meh aan
Buitenlandsche Zaken buitenlandsche bladen en me«
moirés leest is mü bnbekend. Doet men het, dan is
allicht bi] de lezing van Ludendorffs gedenkschrit"
tan gestuit op ëen passage, waar hij bas land ter
sprake hrengt en waar hij de verklaring geeft voor
tut feit, dat Nederland buiten den oorlog Is gebleven.
Dat feit Is bekend en seer vele bladen Fran-
scha, Eogelscfae. Belgische vooral de laatste heb
ben het ten onzen nadeele uitoebuit j>m daaruit het
bewijs te construeeren, dat Nederland eigenlijk gei
durende den oorlog pro_Duitsch is geweeat.
Nu de snnexionisusche pers tn Brussel dagelijks weer
dit praatje colporteert, om daardoor misschien de Op
perste Raad in .Parijs voor zijn interessen te winnen,
ware het in NederLand's belang geweest aanstonds die
mededeeltog van Ludendorff ten onzen behoeve té
gebruiken.
Ludendorff zegt dan dat de Duitsche regeering bil
het begin van den oorlog zelfs wanneer Engeland
zou mededoen, geenerlel vrees had voor eén afsnijding
van allerlei levensbehoeften of voor een blokkade in
het algemeen.
Wantj jpegt hff, de Vereenlgde Staten ponden, naar
opvatting in de leidende Duitsche kringen, nooit toe
laten dat hert 'neutrale vrije verkeer tpr zcó zou wou
den afgesneden door pen of ander machtsvertoon of
voorschrift van Engeland.
Op die wflse zouden wij vla Holland steeds
alias bunnen betrekken wat wjj hoodlg hadden.
Zou men een beter bewijs wenschen, dat Dultsch-
land in den beginne niets tegen Nederland ondernam
omdat het alleen via een neutraal Nederland kon
hopen geregeld allerlei voorraden te ontvangen?
Niet de pro_Duitschheid onzer regeeaing of van on
ze „hofkliek" zooals zoo» vaak js beweerd hebbenj
ons land buiten den oorlog gehouden., doch alleen het
Duitsche eigenbelang.
Zoodra het bleek uit de verkeerde verwachting om
trent Amerika's houding en uit de stichting van de
N.Q.T. enz., dat 'Nederland'» neutraliteit voor Duitsch
land geen waadde ^had. zou dus de kans hebben be
staan van een gewijzigde houding 'ten aanzien van.
ons Jand.
Maar toen was 'de krachtsverhouding al zoo ver
anderd, jtat Duitsch land niets van nieuwe vijanden
moest hebben.
Ons dunkt dat het de moeite waard zou zijn deze
woorden van Ludendorff op je nemen en het arse
naal onzer wapenen tegen die lastercampagne van
Belgische en andere Zijde.
Dit arsenaal schijnt schamel 'te Zijn gevuld, want
van een actief optreden tegenover al die praatjes bér
speurt men nog niets.
een paar maal probeert een correspondent van een
Nederlandsch blad in Londen of Parijs met oen in
gezonden stukje den een or andere af te brutalem
leugen recht te zetten Een wff gefooven één
Brochure aangaandu de Hollandsch.Belgiselie quaestie
is op officieuss wijze verschenen. En verder vertrou-J
wen we opons goed recht.
Hetgeen een dwaasheid ia.
Ubearecüt Is een prachtig bezit,wanneer men voor
reenters Komt, die oribevoorooredefif zQn en Sie er
naar strevem wergeljjk recht te doem
De man, jlie zich bepaalt tot het coqgtateeren dat
twee maal twee vier is en niets herhaalt dan dezö
stelling, heeft voor oen volksmenigte 'voel minder suc
ces dan de clown,, die. terwijl hy met "rijn muts een
pauweveer en "h sabel jongleert, heef den (jjd maar
beweert, "ijat het best mogelijk kan rijn 'fat 2 X 2 -
maar dat die 4 hem toekomt en niet dien gemeenen
kerel, die indertijd»., en*, enz,
Dein geeft het kermispubliék dien down gelijk.
Het la verre van ons te wenschen of te verwachten,
dat onze regeèring zich zou verlagen lot het stan<N
punt van 'n meneer jeinands" (ook Hijmans genaamd
DOOR JOHN GALSWPRTHY.
UIT&AVB VAN W. DE HAAN. UTRMHT.
80.
Die week ging zij lederen morgen naar het huisje,
«n lederen morgen moest zij eerst juffrouw Wagge
trotseeren. Deze goede vrouw had zich gewand aan
heit onitsitellendie feit, dat Gyp de vrouw was van
dien schavuit, en had een zekere genegenheid voor
haar opgevat en vertrouwde eiam de zuster toe, die
dit op haar beurt weder aan Gyp deed, dat ze zoo
gedistingeerd was en zulke mooie oogen had
uet Italiaan ach» oogen. Zij was een van1 die ontel
bare menigte van personen, wier hartstocht voor
distinctie lichtelijk de overhand had weten te fcrij-
°rwr kun anders ingekankerde fatsoensbegiip-
Pei*. Die disttocrie-aanbidding was juist de oor
ter hn/TTt081, i** het danstalent van haar doch-
den W* weet' hoe ver het haar in
vloedvA^^^S8011 no^ kon brengen? Met een
„Daisy gedoopt en Wing klinkt zakelijk en toch is
T ^denk «SStdM faraud er
nte^dft u weJ? Vindt u ook
W als naam voor den vader wijlen de
Jteer Joeeph Wing zou kunnen nemen? Ziet u liet
hoeft toch niet geleefd, en ik m^tTLbViWn
gissen de waarheid, en dat zou ik niet
meneer Wagge schrikkelijk
el verdriet doen. t Is in zijn eigen vak. ziet ia
Is wél bedroevend!" vat, ztet ik
Gyp mompelde ten einde raad:
,u„kunt U lederen naami geven die u wilt".
J_fn.ed^,'a 100 doodsbleek en enargieloos
«m W?1 BPoedig duidelijk, dat zij er door
kleurj^?1" lederen dag keerde er een beetje
damrsrKvjJ^?118 eeï. heetje van haar vroegere alle-
torug. Eln Gyp voelde instinctmatig, dat
van FuIham zou terugkeeren, gezuiverd
voor Floreen, wat steviger en mis-
L^S w*t ri*ker van gemoed,
week .^"'wffkeren middag tegen het einde van haar
boachiA ,™hlenbam doolde Gyp weder het kreupel-
Bat eu ging op denzelfden boomstam, zitten.
*-Mn' een UW voor gonaf.nrferrga.ng, en het' licht
door menschen, die geen Brusselach kennen). Dsarroor r
behoort een Nederlandsche regeering te hoog té staan.
.Maar Wy maken er deze en d© >ong reg j
ring een ernstige grief re®, dal er nöoit iets ia ge.
daan aan de propaganda onzer belangen in bet bui-,
tenland.
In h®11 ^ÏÏ9 ,heW*n momenteel agentschappen
van Polen, Pekraine. Czechoslowakiö Yungoslavia fe-
land, Zion en zelfs va® ArmeniS Bovendien zlin er
de eer mischappen.
Al die agenturen vermoedelijk is bet lijrHe niet
eens compleeten alle gezantschappen zenden, wan-
aim'oMe ÖankidLDfl toe hebben, commuiiqué's
Communiqué's die zich niet richten tegen bewe<
r*."r;r m eHracio 00. tkn dan hoort
h \t. generaal Pnovsmowsky een reeks
U ophangen, .maar dat juist een FW
r3 0aJ,eU!aw*kyowitch een almanak voor
1914 heeft ontvreemd. Of iets watenswaaidiaa van (te
zelfde drukking.
Zoo goed zijn wil.
Maar als Nederland In den vreemde belasterd wordt,
ztjn daden en bedoelingra jcheef worden voorgesteld,
met ééns, met bij toeynl, .doch Systematisch dan laat
Nederland dit over én kant gaan.
Zegt niets, doet niets, schrijft niets laat zich be.
lasteren en beleedigen, laat toe. dat om den Holland*
schen naam een atmosfeer van wantrouwen 'en ven.
denking ontstaat
Wij weten, dat onze regeering praktisch niet beu
schiki over s-ngonaamdc .geheime fondsen" en dat
nj dus niet in staat is een propaganda t© voeren, zoo
lang de Kamer haar het geld met oprorgt. Wat van
een kamer niet is te verwachten. Maar als de offu
cieele vertegenwoordigers van ons land incapabel zijn
om te doen wat noodig is, .konden de tnetoffieiëeW
repriocutanten althans iets in die richting doen.
Gesteld dat alle publicaties van vreemde missies
werden teruggezonden ,alle propagandamateriaal 'van
Reuter .Wolff. Havana etq. ongebruikt bloef tot tijd
en wijle de buitenlandsche pers ook Plaat* vond voor
onze rectificaties en mededeelingen. Zou rf«™ niét
zeer veel zijn gewonnen?
Berichten uit Londen, 'Parijh, Brussel Bukarest,
Praag, Omsk en Ekaternodar, nemen veel te veel plaats
in bij onze bladen, zoolang in die steden voor een
bericht uit den Haag, voor een interview toet onzen
vertegenwoordiger In ale steden geen ruimte kan wor
den gevonden.
Het zoover te krijgen, dat aan dezen misstand een
eind wordt gemaakt, Is een mooie taak voor de hoeren
ln den Haag. En voor de pen zeil! 'A.
Wjj leven in een tjjd van waanzin en verdwazing
Sedert een reeks yan jaren, .waarvan de ooijog oor*
spronkelijk het 'toppunt scheen.
Velen hebben verwacht, dat deze oorlog tevens hert
einde zou zijn van de krankzinnige begeerte haar én-
der mans bezit, naar macht, naar expansie. Amerika
sprak van den „war to end war" (den oorlog die het
eind zou maken aan alle oorlogen), slichtte zijn Bond
tot het afdwingen van den vrede.
Weidenkenden ln alle landen namen het op \oor
den Volkenbond berustend op de plannen van Wüson.
En toen het bleek, dat de Volkenbond der Groote Vijf
er helaas gansch andera uitzag dan het ideaal dat
men gehoopt had, troostte heel de wereld (behalve
een paar Amerikaansche Senaatsleden) ach met de
gebrach
zekerheid,
der regeeringen, schijfjes, die "heen en weer wordên
geschoven, als ruilmiddel, als machtsfactor of als on
derpand worden gebruikt.
Dit moest ophouden en daarover was heel de toeL
reld het eens.
Zoo ongeveer als Wilson deze paragraaf had ge
dacht, kwam zij ook in de bepalingen van Parijs. Alle
regeeringen vereenigden zich met het principe en von
den dat het noodig was in de .verschillende doelen van
Europa, die uit handen van den eenen staat in die
van den anderen zouden willen overgaan, volksstem"
rotogen te houden.
Voor gebieden, die historisch of geographisch tot een
qnder land behoorden, die ln vroeger tyden door machts
misbruik waren élgescheurd van "bet oude land, was
dit niet noodig, die konden direct, zonder referendum,
weer deel gaan uitmaken van den ouden staat. AH
leen voor twijfelaars was het noodig.
Niemand zal beweren, dat deze regeling van het
nieuwe volkenrecht tot dusverre ëhn succes is geweést.
Jniticel ligt dit hieraan, dat er veel te lang getalmd
is toet heit houden dier referendums. Agitatoren heb
ben ruimschoots gelegenheid gehad hun propaganda
voor het eene of net andere land op touw te zetten,',
scheen horizontaal op de gelende bladaren overal om
haar heen; een opgeschrikt konijn schoot de bram
uit en weer terug, en van den rand van het boechje,
een eind van haar vandaan, schreeuwde rauw een
vlaamsche gaai en vloog -van boom tot boom. Gyp
dacht aan haar kind, en aan dat wat de half-zuater
van haar eigen kind zou zijn geweest; en nu dat zij
er zoo na aan toe was naar Fïorsen terug te koeren,
wist zij dat zij er niet verstandig aan had gedaan hier
heen te gaan. Het contact met dat meisje, het als hef
ware beroeren van dat verdriet, had de gedachte om
met hem te tooeten leven ondragelijker 'dan ooit ge
maakt. Alleen het verlangen haar kind weer te zien,
maakte haar terugkeer mogelijk. Ach, fe zou aan #Jles
wel weer wennen. Doch net fien van zijn oogen die
op haar gericht waren, en die dan weder teruggleden
als schrokken 'zij ervoor terug de hare te ontmoeten,
het denken aan alles aan alles wat weder zou
berinnen, deed haar plotseling huiveren. Op dat oogen-
bhkwas zij hert lachen zeer nabij Hij de vader van
haar jdnd. De gedachte was lachwekkend en Zondert
iing Dat kleine wezen scheen hem even weinig aan
haar te tonden nis jvare het 'n gevolg yan een toej
vallige ontmoeting, be* gevolg van oen vervolging Van
een nyml door een faun. Neen. Het was van haar
piip«n En een plotseling koortsachtig verlangen om
er naar terug te koeren, overstemde alle and-ere ge
dachten. Dit verlangen groeide gedurende den nacht
zoo sterk ln haar, dat zij er aan hot ontbijt haar
vader over sprak. Hij liet zijn gevoelens niet merken
en zeide enkel:
„Heel goed, kindje; dan ga ik mot jo mee naar
de stad".
Terwijl hij in Landen in een cab zette, vroeg
ijjj-
jleb je do sleutel van t huls in Bury Street nog?
Goed zool Denk er om, Gyp, wanneer je T mocht noo
dig hebben, toj dag of Wj nacht, hot is tot jo be-
8CVan^Vlfldenham uit had zij aan Fioreen geseind dat
zit kwam. en kort na drieën kwam zij thuis aan.
Hij was niet thuis, en wat klaarblijkelijk haM-tele
gram was. lag ongeopend in de vestibule. Bevend
van verwachting, ijlde zij naar boven naar de kinder-
kamerT Het pathetische geluid van toe* een of ander
kleine wezen, dat niet kan zeggen wat hot P^ndoat,
trof haar oor. Zij ging ongerust btoinen, en toch met
de half triomfantelijke gedachte: „Misschien is dat
wel voor mijl"
Betty zat met een rood gezicht te wiegen en be
keek het gezicht van het kindje mot een met be
grijpend wenkbrauwfronsen. Poen zij Gyp zag, zette
zij de hand in de zij en hijgde:
„O, God zij geprezen! O, liefje, wat ben ik blij!
Sedert vajunergieii ^^-r> ik ui ka met baby beginuen.
kTVUVl 'V i *lll i i VA p - - - - - - -
Telkens als se wiakker wordt, acbreAt ze net als nu.
d.w.i,het resuitsa* der stemming te verve 'schen. Voor
5?:cgclir^cn van allerlei sardi gemakkelijke beiasthr
genj ontheffing ren militaire detokplicht. ca rantie Voor
vrijheid ren taal, godsdienst enz., voor ae minderhe
den, economische voordeelen. allee wordt aangewend
om het de bevolking smakelijk te maken voor aansIuH
itog bij hert eene oi het andere land te stemmen.
Frankrijk is doende de vijftien 'jaarj .die nog ver-
loopen moeten voor de bevolking ren het Saardal zich
heeft uit te spreken, goed voor propaganda in dezen
rt te gebruiken. Alles wordt in het werk gesteld om
Searkhuters er van te doordringen hoeveel beter
zij "het thans hebben na het verdwijnen ren de
Duitsche overheersching cn hoeveel heerlijker hét la-
tor zal zijn geheel en al Franschman te mogen weren.
In Sleeswyk zijn Deenscbc en Duitsche propagan
disten aan het wak. Natunrlfik moet daar, omdat de
tijd zooveel korter fa, veel intensiever gepropegeérd
worden en ha zou om nïet verwonderen wanneer de
Duitsche propaganda hier de baas Weef. Ook ai omdat
zeer vele Denen er volstrekt niet qp gecharméérd zijn
een groot aantal ontevreden Duitsch era tot gedwom
gen landgenoot te krijgen. I
Maar ha felst gaat de propaganda ln Opper-Silezié,
waar Pool en Pruts tegenover elkaar staan. Nu schijnt
ha ma vr(j groote zekerheid te blijken, d*t de meer
derheid der bevolking hier Poolsch Is hoewei de be<
scha ving en de economie ontegenzeggelijk een Duitsch
karakter draagt. De arbeiders op het veld en In de
rijke kolenmijnen (waarover de geheele quaestié natuur
lijk loopt, evenals in ha Saardal) zijn Polen. fa
briekseigenaars, de zakenmenschen, flê myntodustrieer
ten zjjn Duitschers Aangezien men riia weegt, doch
telt, geeft de meerderheid der stemmen dén doorslag
cn ka] Oprper_Silezie dus wel Poolsch worden. De ar
beiders zuilen dus voortaan hun loon in „zloty" to
plaats van jn mark ontvangen, zullen Pcolscne in
Elaats van Duitsche postzegels en belangbiijetten to
anden krijgen, kullen in het Poolsch ln hiaat.s vaq to
het Duitsch worden toegesproken op kantoor, in kerk.
rechtbank, school en regeeringsgebouw. En de belas
ting zal naar Warschau in plaats van naar Berlijn
worden gezonden.
to plaats van op ha Tcmpelhofer Feld de parade-t
Ms te leeren, zal de Silezische recruut voortaan lp
Duitsch land en in de Sovietrepubliek zijn vijand moe
ten rien.
Zeer veel ren al dat nieuwe geluk kan de Silezi&r
oolk hebben zonder overgang van nationaliteit. Maar
dan zou de opbrengst der kolenmijnen nia War
schau, .doch- Berlijn ten goede komen. En riedaar
waarom alles op haren en snaren moét worden gezet,
waarom geallieerde troepen naar Kattowit* en andere
tot
t doen uitvallen der stemming ln 1
Een referendum ls een goed 'ding.
Zooals Wilson zeido komt ha niet te pas, riat vol
ken tegen hun wü onder vreemde heerschappij komen
of blijven. Zij behooren zich daarover je kunnen uiw
spraken. Aldus (te theorie
Doch de praktijk ls geheel anden, aangezien er
afgescheiden van eeoigc eilanden, nergens één staat dénk
baar is, wiens geografische volmaakt overeenstemmen
met zijn taal of rasgrenzen.
Overal zijn randgebieden, stoooken, waar de bevol
king in meerdere of jntodare mate «.vermengd is ma
die ren andere landen.
Economische capaciteiten, karaktertrekken van een
ras, de toestanden qp allerlei gebied in ha binnen-;
land zullen or invloed op uitoefenen of een volk zich
beweegt buiten zijn grenzen, dan wel heeft toe té
zien hoe vreemden zich binnen zjjn grenzen vestigen;
Overal zijn dus streken aan te wijzen met gemeng
de bevolking. Juist over die streken pal veelal verschil
ren meerling bestaan. Juist daar aal ha referendum
noodig 'zijn.
Wat zal nu moeten geschieden wanneer in Silezlë,
to Teschen, jn Ternes-var en overal elders waar ge
stemd zal worden, twee rijfden der bevolking zich
voor (te eene, .drie rijfden zich voor de andere na4
tionaliteit verklaart?
De helft plus een heeft te zegevieren, én dus zul
len de twee rijfden, die in .de minderheid blijvenj
zich hebben te schikken of het land moeten verlaten.
Blijven zij, dan worden zij op hun beurt „onderdrukt"
en pntstaat er een nieuwe aanleiding voor een cour*
Dict. Emigreeren rij, dan vermindert <je economische
en tinancieele kracht ip hooge mate, wellicht .zelfs
zoo sterk, dat ha nieuw verworven gebied voor den
gelukkigen verkrijger waardeloos of zelfs een blok aan
net "been wordt.
Hoe dit rij, steeds heeft een dergelijk algeméén
referendum allerlei verwikkeling ten gevolge.
De ©enige manier is dan ook de stemming „por
zone", zoodat niet de uitslag v anhet referendum de
toekomst van ha geheele land bepaalt, doch alleen
die van ha dorp of van ha district.
In ha algemeen pullen de streken, die ha dichtst
bij land A liggen dc grootste hoeveelheid A_menschen
tellen. Wanneer die Ajnepschen jp de grensstrook van
het betwiste gebied de overgroote maeraérhéid hébbén.
zou men die strook aan fapd 'A. moeten toewijzen.
Zoodoende zou er hoogstens een centrum overblijven,
waar de twee janden ongeveer gelijk ip sterkte rijp.
Em vóór vandaag was ze altijd erven zoet Niet waar,
schatteboutI Stil maar, sejt, ssjt"
Gyp nam het kind op, welks zwarte oogen zich
op haar Moeder vestigden met een tijdelijke tevre
denhad, doch hdj de eerste beweging begon het weer
klagelijk te steunen. Betty hernam:
„Ze is al zoo vanaf vanmorgen. Meneer Floersen ia
meer dan eens hier geweest, mevrouw, en ik moet u
zeggen, dat baby er niks van moet hebben. Hij kijkt
haar zoo strak «jen. Maar vanmorgen dacht ik
enfin ik dacht: Je bent haar vader, Wordt
tijd dat ze aan je went". Etn daarom liet ik ze een
oogenblik begaan; en toen Ik terug kwam ik was
maar ervem naar de badkamer geweest kwam hij
de kamer uilt, en zag er erg woest en bleek uiit, en
t kind, o, dat gildel En als ze niet slaapt, huilt
ze".
Terwijl zij het kind tegen haar borst aandrukte,
zat Gyp erg stil, en zonderlinge gedachten gingen
haar door het brein.
„Hoe is hij anders geweest, Betty?" zeide zij.
Betty verfrommelde haar schort; haar vollemaans
gezicht betrok.
„Nou", zeide zij, „ik geloof wel, dat hij gedron
ken heeft
Ja, ik weet ha zeker, want ik heb tan jm geroken.
Ma den derden dag begon 't En eergisteren nacht
kwam ie vreeselijk laat thuis ik kon 'm rond hoo-
ren waggelen, en tegien de trappen echelden, terwijl
ie naar boven kwam. Och Heer och Heer t ifl
toch zandel"
Ha kinrf dat tot nu toe vrij rustig bij haar moe
der op schoot had gelegen, begon nu weder te hui
len. Gyp zeide:
„Betty, ik geloof dat er iets aan haar arm pdjn doet
"ba huilt zoodra je dien aanraakt Zit er ook een
speld of zoo iets? Kijk eens even. Trek haar goed
eens uit O kijk eensl"
Om de bedde teere armpjes waren boven de elle
bogen donkere kringen, alsof meedoogenlooze vin
gers re geknepen hadden. De beide vrouwen keken
elkaar vol afgrijzen aan, en zacht zeide Gyp:
„Hij!"
Zij was vuurrood geworden, haar oogen vulden
zich ma tranen, doch deze verdwenen bijna onmid
dellijk weder. <En terwijl zij naar haar gezicht keek,
dat nu zeer bleek was gewórden, en naar die lippen,
die zich tot een lijn samentrokken, onderdrukte
Betty h«jcr storm van uitroepen. Toen zij de armen
van baby in watten hadden gewikkeld na er eerst
zalf te hebben opgesmeerd, ging Gyp naar haar
slaapkamer, wierp zich op bed neer, en barstte in
hartstochtelijk huilen uit. hetwelk zij in de kus
sens smoorde.
ZIJ huilde enkel van woede. De bruut, die geen
zelfbedwang had om zich er van te weerhouden zijn
ïnpfaatj tbd dus twee rijfde ren een bevolking rerr
een millioen te dwingen een vreemde nationaliteit té
aanvaarden, sou men tol een stemming par zone om
trent seg negenhonderdduizend menschep zeberhéid heb
ben, zoodat er tenslotte sjechi* een kern ren honderd
duizend overblijft die zoo vermengd is, (lat van een
grenslijn geen sprake meer is.
Den zou alleen voor die streek de beslissing bij
meerderheid moeten worden genomen.
Zoo en nia anders schijnt ons djt pont ren Wil*
som program opgevat en uitgevoerd te moeten warden.
Of toen ba doen zal is een andere vraag.
Want wanneer nu flie mijnen of wat ha den is.
dot de begeerlijkheid .opwekt, eens zoo liggen, dart de
uitslag der stemming „verkeerd" zou rijn dan ware
toch immers alle moeite vergeefs. Wat heeft Polen fian
Silezië als juist de mijnen er buiten zouden vallen?
Ha is duidelijk, dat ha nia qm 'n millioen ver
drukte Duitsch_PoIen gaat, «doch alleen om de box
nomische waarde van den bodem dien rij bewaren.
Hierin dient de Volkenbond verandering te brengen.
Andera rijn de nieuwe conflicten nia te ovariea.
UITKIJK.
PSYCHOLOOG.
De menschen, dicht bij ha tafeltje in buitentuin
zittend, hadden 't gemerkt. Maar er waren vrouwen
die verontwaardigde mannen, broeders, vrijers in be
dwang hielden, ma knieën, ellebogen waarschuwende
stootjes, duwtjes gaven. Van: bemoei je er ntet mee;
er komt de grootste herrie»..
Maar ergerlijk was 't zeker. Voor de rijfde, zesde
maal tikte de man, die daar zat aan ha vierkante
houten la fatje, om nieuwen voorraad jenever. Kell-
ner had al wenkje gekregen, deed öi ie 't ntet hoor-
de, liep hem voorbq. Maar de man tikte harder,
schreeuwde: Aannome.... Maakt» rich nijdig Patroon
in buffet staande 't geval obaerveeren, was bang voor
ruzie, gelastte kollner in vredesnaam te bedien én...4
De vrouw aan ha vierkant» tafeltje,-onder ha lom
mer rittend, smeekte man ma zachte stem. Zü wist.
wat er gebeuren zon als Steven nog meer dronk.;
Zij dacht aan vorige malen, dat hij kabaal had ge
maakt, tot de politie er Jiij moest komen... Aan (fep
keer, dat hij opgebracht was. Aan de schande voor
ha buurtje, waar zjj woonden. Steven al nawezen.
Marie dacht aan de waarschuwingen, de faadgevür»
gen van moeder, .van zus Liep. van broer Pia. Om
dien vent toch In den steek te laten. Maar jong le,
ven niet verder te laten vermodderen door dien pfoért.
Als rij Steven zoo noemden, -dan kwam Marie er te
gen op, werd ze woest van opwinding.
Want rij hield nog altijd ren haar man. Zag hem
voor zich zooals hij geweest was voordat de drank
hem zedelijk vernielde zag Steven als den goe,
digen, zachten vent. dien ze makkelijk kon lelden.
Dacht aan de gelukkige dagen dit ha begin ren hun
trouwen. Voordat Steven achteruit was gezet gewor
den, omdat de gluiperige, strooglikkerige Hedens hem
bij directeur Bad onderkropen. Marie wist dat alLea
en daarom Bad zij medelijden ma Steven. Misschien
was 't vooral deze deernis, die haar beheerschte. Maar
zij kon zich nia van hem losrukken.
Toe, vent. zei ze voor de zooveelste mnwt
toe, ga nou mee».. Je weet. kleine Jannie is zoo
lastig als ze lang thuis bjj opoe moa blijven. Drink dan
liever thuis nog wat, 't is al zoo Iaat.
Klets nia, zei hij nwt ^ware tong en lodderige
oogen. En hij wipte glas om. Tikte dadelijk on,
nieuw. Steven, ik ga alleen naar huis hoor. réi Ma
rie, en rij worstelde tegen de tranen.
Best, zei hij snei maar uit. Hoe gauwer hoe
liever. Vooruit, jja dan...
Nog toefde zij even.
Maar keltoef bracht glas. Klare. Fluisterde glim,
lachend Iets tegen Steven. Waarop hij gcruslsteSend
knikte.
Proost, riep hij tegen keltoer, ha glas ln de
hoogte heffend. Santjes noor. Er was niets aan te
doen. Marie stond op. Ga je mee of niet, -vroeg rij.
En nu .moest zij zich toch de tranen uit de oogen
wisschen. MÜ wuifde haar goeden dag. Ajuus, schatje.
Compliment aan öpoe, spotte hij. Schoof *n "hoed
achteruit. Ging op z'n gemak zitten leunend tegen
Mario's Jeeg geworden stoel.
Ajuus.....
Marie voelde 1 de menschen keken naar haar, 23]
ging wqg. Hoorde, dat Steven weer aannerne" riep.
Snikte yan wanhoop, denkend wat de komende avond
geven zou. Maar kleine 'Jannie huilde altijd zoo vree*
selijk als moesje lang uitbleef. Zij overlegde: Steven
moest een les nebben. Zij zou bij zus Lièn gaan ma
ha kind. Steven zou 't huis Van avond ledig vinden.
Misschien zou hem dat een schok geven. Zoo kon
't nia langer gaan
Haastig schreed rij voort, op den landweg.naar
stad leidend. Gelukkig was 't er nu leeg. Kon niemand
rien, hoe Marie de tranen over de gloeiende wangén
stroomden. Want moeite kostte 't haar. Maar rij 00-
sefte: 't moest
klauwen in dat heerlijke schutje te aiianjn. Earnkal
omdat U stakkertje huilde van angst voor zijn kat-
tenoogen die haar aanstaarden! De hruutl De dui
vel 1 En straks zou hij bij haar aakomen en lamen-
teeren, en zeggen: „Mijn Gyp, zoo had ik 't nia be
doeld hoe kon ik weten dat ik haar pijn deed?
Haar huilen was zoo.Waarom zou ze om mtt
huilen? Ik was wat zenuwachtig. Ik dacht er niet
hij". ZIJ kon hean ai hooren zuchten en haar emoe-
ken hem te vergeven. Maar dat zou zij nia dit
maal nia! Nu moest het uit zijn ma zijn kwellen
van weerlooze wezens. Haar huilbui hield op, en zij
bleef liggen luisteren naar ha tikken der klok, en
riep honderd kleine bewijzen van zijn kwaadwilllg-
hedd tegenover ha kind op da/t ook zijn eigen
kind was. Hoe waa ha toch mogelijk? Was hij
werkelijk op weg <xm krankzinnig te worden? En zij
werd aangegrepen door zulk een aanval van koude
rillingen, dart zij onder ha dekbed moert kruipen
om weder warm te worden. In haar woede behield
zij echter een voldoend juist besef om te begrijpen
dat bij dit had gedaan, juist zooals hij ook monsieur
Harmost en haar vader had beleedigd, en ook na
deren in een nirt te beheerechen zenuwprikkeltoa
Juiat zooals hij op een goeden dag nog eens iemand
zou dooden. Doch al begreep zij hert, daarom -nam hrt
nog nirt ha bittere van baar gevoel weg. Haar kind!
En dan nog wel zulk een klein wezentjel Eindelijk
haatte zij ham nu; en zij lag de. koudste, wreedste
en scherpste dingen te bedenken otm tegen hem te
zeggen. Zij had Al te lang lijdelijk tegenover hem
gestaan»
Doch hij kwam dien avond nia thuis, en te zeer
in de war om te eten of iets anders te doen, ging
zij om tien uur naar bed. Toen zij zich ontkleed had,
sloop zij tula,t boven naar de kinderkamer, zij ver
langde er naar ha. kind hdj rich te hebben daar
zij het gevoel had, dat ha nia veilig zou rijn indien
zij ha alleen lia liggen. Zü nam het nog steeds
doorslapend mee en, na haar deuren op slot te heb
ben gedraaid, stapte zij in bed. Nadat rij met haar
lichaam een nestje voor ha kleine ding had ge
warmd, legde zij ha daarin, en toen bleef zij gerul-
men tijd wakker liggen, daar zij elk oogenblik ver
wachtte hem te hooren thuiskomen. Eindelijk went
zij met schrik wakker. Beneden of op de trap hoor
de rij vage geluiden. Dat moest hij rijn! Zij had ha
licht in haar kamer aan gelaten, en rij boog rich
over om naar ha gezichtje van haar kind te kijken.
Ha sliép nog en ademde vredig terwijl er telkens een
trekkinkje over haar gezichtje ging. Terwijl rij haa#1
zware haarvlechten naar achteren schudde, ging Gyp
naast haar overeind zitten, en luisterde ingespannen
toe.
Ja, hij kwam naar boven, en, naar de geluiden te
oordealen, was hij nirt nuchter. Zij hoonde de trap
