Alintei Niens- AiïErlEiliR- LaiiiiifM Meijer Pels, Bij den bouw eener nieuwe wereld. ZATERDAG 22 NOVEMBER 1919 5251e Jaargang No. 5521 Alkmaar, DE VERBORGEN VALLEI feuilleton- UitgeversTRAPMAN Co. EERSTE BLAD. Rslri! ,miin reiszak te halen." Binnenlandsch Nieuws. de" SCHAGEN, LAAN D 5. Int. Teleph. No. 2a Nieuwesloot (Hofplein) 59, hebbeni beschikbaar gelden voor le hypotheken op lan derijen op teer voordeelige voortcaardeneti tegen lage rente SCHAKER COURANT. pit b'*d verschijnt viermaal per week: Dinsdag. Woensdag. pnnd"rtiai-r en Hij inzending lot 's morgens 8 uur wor ADVERTENTIÈN in het eerstuitkomend nummer geplaatst. Prijs per 3 maanden fl.40. Losse nummers 6 cent AD VERTEN TIËN van 1 tot 5 regels f 0.80, iedere regel meer 15 cent (bewijsno. inbegrepen). Groote létters worden naar plaatsruimte berekend PIT NUMMER BESTAAT UIT VIER BLADEN. Houden eiken Donderdag tusschen 8 en 11 uur te Schagen zitting in het Hotel „de Roos" ven den heer H. DE LIGT. Het zal vele vrienden en voorstanders van den Vol kenbond onaangenaam hebben getroffen, dat het .den Amerikaanse hen Senator Lodge ten slotte toch gelukt is zijn „reserves" op de statuien van de;. Volkenbond grootendeels door te drijven en wed in den vorm. aten de Senaatscommissie van Buitenlandsche Zaken had gekozea Het heeft den schiin inderdaad alsof de Volkend bond door Amerika getorpedeerd is. zooals de Daily Express het uitdrukt. Men mag evenwel vragen of het méér dan schijn is. Zie hier .de feiten, <fie uit de telegrammen vérré van duidelijk in het licht treden.. De bedoelde Senaatscommissie had een reeks amén- dementen voorgesteld, waardoor de beteekenis van -NnehÜlao&a artikelen enorm zou. worden gewijzigd. Die amendementen zijn stuk voor stuk met bel&iy- rijke meerderheid, verworpen of uit vrees voor gelijk lot door de voorstellers teruggenomen. Daarop zijn van denzelfden kant .reserves" geko-i men. die ongeveer hetzelfde beoogden, n.1. wijziging van geest en strekking van de Bondsstatuten. Nu bestaat er al op hpt eerste gezicht een groot verschil tusschen een amendement en een reservé. Een amendement op een of ander wetsartikel is •en verandering in de'i tekst. „Niet dit moet gelezén worden, doch d a t". Wanneer zulk een amendement was aangenomen, had het geheele verdrag terug ge zonden moetön worden, tenzij alle onderteekenaars zich zonder .verdere bespreking bereid verklaarden de nieuwe lezing aan te nemen, iets wat, gezien dé vèr_g»ande strekkii^ dier verandering en 'conflict was uitgesloten. Reserves echter zijn geheel wat anders. In eén ré serve wordt alleen gezegd, hoe een der ondértééi keuaars artikel zus of zoo opvat en uitlegt, terwijl de tekst van het artikel blijft luiden als vroeger. Het blijft dus voor allen bindend, zooals het is neergeschreven en onderteekend. maar een onderteekénaar béhoudt tich het recht voor. een tekst anders uit te leggen. Natuurlijk is dit een verzwakking van het geheel, aan- gazien er steeds onzekerheid blijft bestaan in hoe verre in een gegeven geval mag worden gerékéhd niet de medewerking van hem, die deze eigén uit- wging heeft gewenscht. Bovendien wat de een mag doen, staat ook den <jnd«r vrij is er geen enkel beletsel, dat zelfs na da onderteekening een lid van den Volkenbond ver door HUBERT FOOTNER, voor Nederland bewerkt door L. ALETRINO. Uitgave van W. DE HAAN, Utrecht, 0. v Het kampvuur was thans volkomen uitgedoofd, en kt de richting van den oever was slechts een donkere •chaduw zichtbaar. In, ademlooze spanning wachtte hij °P iets dat zijn vermoeden van onraad zekerheid zou «®v«n. Eindelyk kraakte de loopplank onder een zwaar •wicht, pn een br©ede gestalte doemdé uit dé duis- •rnis op. Ralph ging overeind zitten. De gestalte bleef aan den rand van het dek staan. «Wie is daar?" liet Joe Mixar's slaperige stem zich "ogerust hooren. ..Cowdray," antwoordde Ralph kalm. „Wat duivel Y°vt u hier uit?" r Ralph sprong overeind, en maakte door schoppetn ^Jh beenen vnj uit de deken die hem in zijn be rgingen belemmerde. „Wat duivel kom jij hier doen?" «twooidde hij. 'lauwd1- j06* u ®eea rekienScliaP Tan gcvei<" heerschte eenigen oogenblikken een diépé stilté jJ stonden met gebalde vuisten tegenover elkaar, j^hlaud, in het duister elkaar met de oogen te Hj^ijkbaar_ achtte Joe het maar beter, niet tot open- V1jandelijkheden over te gaan. althans toen hij J «prak, klonken zijn woorden verzoeningsgezind, uji-^tenachtto. dokter, je hebt me de stuipen op het J-,®®iaagd Wist ik wat me overkwam. Je moet iemand i f°° laten schrikken, dokter I" da„j, Onderworpenheid beleedigde Ralph tiog meer ^nT»]n woede. jHij zweeg. kar ket vuur uitgegaan was. werd lk koud wak- lrui „nervol8de Joe logisch. ,.Ik "kom hier om een Jo® bet rich niet misleiden. Hij dacht eraan, hoe het «li Zn gemeene waterige oogjes het bééld van >rn.. 'P^e meisje in de dekhuit alleen reéds door kijken zou ontheiligen. Die gedachte deed klaart, dat hij uit „artikel zooveel"'dit of dat wenscht te distilleeren. Het traktaat komt dus op losse schroeven te staan, wanneer hel door een der groote staten alleen mét voorbehoud wordt geteekend. Nog erger wordt dit, wanneer het lid. dat zoo handelt, juist de machtig te en krachtigste en op financieel en economisch, straks misschien ook op militair en maritiem gebied. Maar het allerergste is de reserve van den Senaat, dat het Statuut voor Amerika eerst zal gelden wan neer drie van de vier groote E n ten tem ogendhedén, die met Amerika de „Groote Vijf' vormen, formeel verklaren, met alle reserves accoord te gaan. Dit was een list van Lodge. een valstrik, waarin een dael der Senatoren zich hebben laten vangen, hoe wel zij van amendementen niets wilden weten, Ine mers door deze bepaling wordt het verworpen amendement weer langs een achterdeur binnengé- smokkeld. Het is dus duidelijk, dat Wilson zijn tegenstand hoofdzakelijk concentreert op deze principieele reserve. Interpretalus, uitleggingen, speciale opvattingen alles kan desnoods worden toegelaten, doch geen gedwon gen medewerking door andere staten, waardoor een algemeene herziening bereikt zou worden en dat hét geheele Statuut weer van nieuws af aan zou moeten worden behandeld,... Ziedaar de feiten. Thans de conclusie. Het verdrag dat van den vrede zoowel als van den Volkenbond behoeft de goedkeuring van den Senaat, volgens de Amerikaansche grondwet. Dit wil zeggen, dat ten minste 6a Senatoren (van dé 96) voor de ratificatie moeten stemmen, aangezien */3 vereischt is. Nu staat de zaak zoo. dat allereerst in stemming zal komen het voorstel van Lodge: het Statuut met de reserves als onderdeel daarvan. Gezien het feit, dat Lodge hoogstens op 5/9 van den Senaat kan rekenen, n.L Op de republikeinen en een aantal democraten vier, naar wij meenen die zich ook ongerust toonen over den invloed, die de Volkenbond zou kunnen hebben op de eigen Amerikaansche politiek, zal hijédus de 2/3 meerder heid niet bereiken. Daarmede zijn de reserves van de baan en boven dien heeft Wilson door zijn woordvoerder Senator Hitchcock laten mededeelen, dat hij het geheele ver drag terug zou nemen, wanneer het met de bekende reserves, speciaal met di«- der „goedkeuring door drie der vier groote mogendheden", ihocht worden aangenomen. •Wat is dan de positie der Vereenigde Staten? De eenige persoon, die vrede kan sluiten, onder goedkeuring vaneen Senaat, neemt zijn onderteeke- ning terug of verklaart op die goedkeuring geen prijs tê stellen. Er is'dus geen vrede, en ais er geen vrede is, blijft de staat van oorlog voortbestaan, met alle gevolgen van dien. De handel tusschen Amerika en de Centralen blijft dus onderworpen aan de regelin gen, die Wilson krachtens zijn extra-bevoegdheden tijdens den oorlog zalf eigenmachtig zonder Se naat of Huis van Afgevaardigden kan voorstellen. Zoodat hij desgewenscht het verbod van handel met den vijand, als zijnde hoogverraad, rustig weer kan invoeren. Waar nu de Republikeinen, de conservatieve te genstanders van Wilson, hoofdzakelijk gerecru- teerd worden uit de rangen der fabrikanten, ree- ders en groote kooplieden, spreekt het vanzelf, dat die niet kunnen toelaten, dat heel Europa vrede* zou hebben met Duitschland, daar zaken zou kun nen doen, terwijl alleen Amerika werkeloos zou moeten toezien Dollars is <#)k geld, vooral als 'n dollar dikke veertig mark waard is. De eenige uitweg, die dus overblijft voor de repu- keinon, wanneer het geheele complex der reserves van Lodge als onderdeel van het ratificatiebesluit geen 2/3 meerderheid krijgt, is te pogen de theoreti sche en patriotische misschien niet geheel en al onverdedigbare reserves te redden en de principi eele beperkingen op interpretatief gebied, die de medewerking van andere staten te laten zwemmen. Vermoedelijk zal in dezen geest de oplossing wel worden gevonden. Dan hebben alle heiligen hun waskaars. De republikeinen hun reserve, hun Monroeleer en het besef, dat zij niet tusschenbeide behoeven te ko men, niet moeten te mobiliseer en wanneer een Bul- gaarsch rooverhoofdman in Servië Valt, of wanneer Cairo opstaat tegen Groot-Brltannië. En de democraten weten tevens, dat Wllson's oorlog om voortaan oorlog onmogelijk te maken en een betere wereld te scheppen, niet vergeefsch is geweest Het wil ons toeschijnen, dat op grond van deze overwegingen eerlang in den Senaat een compromis tot stand komt, een compromis, dat hoofdzakelijk in het voordeel van Wllson's democraten zal zijn, omdat de republikeinen zich eenvoudig de luxe niet kunnen permitteeren „heelemaal alleen" met Duitsch land op vijandelijke» voet te blijven. En- dit alleen op grond van theoretische overwegingen, alsof Amerika niet wist, dat elk besluit tot gewapende in terventie genomen moet worden met algemeene stemmen van den Raad Het voortütziahi is nog niet zoo slecht als het lijkt. We kunnen hier nog aan toevoegen, dat de Se naat ten eerste, het Vredesverdrag niet wil rati- ficeeren met de ingrijpende reserves, voorgesteld door Lodge, den voorzitter van de Senaatscommis sie voor buitenlandsche aangelegenheden, en leider der republikeinen. Ten tweede dat de Senaat zich tegen een'voorstel van Hitchcock om het Vredesver drag zonder reserves aan te nemen, hevig verzet heeft. Verschillende der reserves, zoowel van Lodge als van andere senatoren, werden aangenomen, nog .meer werden verworpen, zonder dat uit de telegram men valt op te maken, welke de leidende gedachte was, die bij dat aannemen en verwerpen voorzat, te meer nu uit het wisselende aantal voor- en tegen stemmers niet valt op te maken, hoe de leden der beide partijen gestemd hebben. Dat de Senaat het voorstel-Lodge met zoo groote meerderheid 56 tegen 39 heeft verworpen, be wijst dat hij de „splendid isolaiion" der V. S. niet tot de uiterste consequentie heeft willen doorvoeren en een aannemen van het verdrag met de vijftien reserves waaronder die welke Wilson den dood steek voor het Verdrag genoemd heeft niet heeft aangewild of aangedurfd. De groote meerderheid die tegen het voorstel Lodge stemde, is te merkwaardi ger, omdat kort te voren een motie Hitchcock, strek kende tot verwerping der inleidende en voornaam ste reserve, geen meerderheid van stemmen kon verkrijgen. Toen Hitchcock gebruik wilde maken van de stemming en een resolutie indiende, strek kende tot aanneming van het verdrag zonder re serves, ontmoette hij blijkbaar zoo heftigen tegen stand, dat over die motie niet eens is gestemd. UITKIJK. hem .zieden van woede, en niets zou hen» in den weg kunnen staan, -dat te voorkomen. Terzelfdertijd overwoog hij echter ook dat het voor haar beter was, wanneer hiji zoo mogelijk een gevecht vermeed, én hij 'spande dus ai ZJjn krachten in, om een oplos sing te vinden. „Neem een van mijn dekens." bood hij aan. „Ik heb er meer dan ik noodig heb." Joe bedankte. Zij putten zich uit in sarcastische be leefdheden. Elk ivan beiden wist. dat de ander hem doorzag. Ralph kreeg er weldra meer dan genoeg van. „Best maar als je naar binnen wilt. ga je door (de voor deur. bcjgrijp je?' zeide hij kortaf. Joe wist even goed als Ralph, dat het kraken ^an de deur haar zou doen ontwaken, nog voor hij bin nen was. „Wat mankeert je?" snauwde Joe. „Waarom er omheen draaien?" antwoordde Ralph. „Ik zeg je nu ronduit, dat ik niet verkies, dat je het dat meisje lastig maakt." „H ij verkiest niet. smaalde Joe. „Allemachtig, hoor hem eens. 'Heeft za jou hier als Jiaar bewaker neér- gezet?" „Neen. zei Ralph. „Dat hoef je me niet te vertellen." zeide Joé. „En ze zal je er ook niet dankbaar voor zijn. Ze heeft voor vannacht met mij afgesproken." Dat lieg je!" brulde Ralph. Joe kwam zoo dichtbij, dat hun lichamen elkaar haast aanraakten. Ralph hield zich pa ra ét. Hij wés van plan Joe den eersten slag te gunnen. Maar er kwam niets. „Loop naar de hel." fluisterde Joe met dikke tong. ],Dat zal je den een of anderen dag moeten bezuren. Ik vergeet nooit iets. Ik zet het je betaald, vriendjet'. „En waarom niet dadelijkY' vroeg Ralph, thans weer volkomen kalm. Joe's stem werd nog zachter. „Nou ik wil geen spektakel maken," bromde hij, „Natuurlijk wil je geen spektakel maken", riep Ralph. in een nieuwe vlaag van woede. „Spektakel zou je weinig van pas komen. hé. Jij houdt van donker en stilte, nietwaar?" Plotseling drong het kluchtige der situatie zich aan hem op, en hij begon te lachen. „Je hoeft je vannacht geen moeite.te geven JoC. zeide hij „Ik ben er ook nog. Je zou beter doen. met terug te gaan. en verder te alapen." Dat was ontegenzeggelijk waar. Joe draaide zich op zijn hakken om. en ging onder het mompelen van een groot aantal verwenschingen, over de loopplank terug. HOOFDSTUK III. Op de kleine rivier. De volgende dag ging voorbij, als was er tiachts niets bijzonders voorgevallen. Het meisje -kwam niet meer ter sprake; de mannen hadden het veel jé druk om eenige aandacht aan haar te wijden Toen zij op- stonden om ,te ontbijten, verschilde Joe Mixer's hou ding tegenover Ralph zoo weinig als de eerste er maar aan doen kon. met die van den vorigen dag, Een minder open natuur zou daarin iets gevoeld heb ben. dat gevaarlijker was dan royale vijandschap, maér van Ralph was het juist karakteristiek, dat hij Joe gaarne wilde tegemoet komen Van zonsopgang tot donker waren zij bijna aan één stuk bezig om de klein© „Tewksbury" de stroomver-, snellingen van Gisbome op te sleepen; bemanning en passagiers trokken met vereende krachten. Na zijn weken van werkloosheid op Fort Edward begroette Ralph krachtigen arbeid met vreugde, en voelde hij zich weer een man worden. De geheele opératié was 'nieuw voor hem en interessant. Eén ging in een boot met een stevig kabeltouw naar den oever, waar hij het eene eind van het touw aan een boom stroomop waarts vastmaakte: het andere eind werd op de boot om den kaapstander geslagen; acht man zetten zich met alle macht aan net trekken en zoo heesoh het vaartuig zich den stroom op. Wanneer het touw was ingepalmd, voer een ander naar den oever en begon men opnieuw. Ondertusschen werkte het scheprad aan den boeg uit alle macht. Meer dan eens brak iet touw en was alles wat zij gewonnen haddeln. weer verloren. Het was negen uur 's avonds vóór zij eindelijk weer im kalm water kwamen en de nacht viel reeds in. toen zij eindelek In Gisborne aanlegden, jtroomafwaarts van het nieuwe magazijn van Mixer Staley. Ralph had in den loop van den dag geen poging gedaan om Nahnya te naderen. Hij vergenoegde zien ermee haar nu en dan ongemerkt gade te slaan, en zich de genoegens van de Komende reis af te schil deren. wanneer hit .haar voor zich alleen zou hebben. Da koorts in Ralph's aderen, die hij vroeger nooit DE BEWEZEN DUITSCHE KEIZER. In een artikel over den gewezen Duitsch en Keizr zegt de Evening Standard dat het steeds duidelijker wordt, dat monarchale gevoelens met den dag sterker worden in Duitschland. Lloyd George heeft Maandag hat feit in herinnering gebracht, dat de toebereidseléo voor de omverwerping van Napoleon in de Oostzee, ^provincies begonnen en voortgezet werden, hoewel dé Pruisische regeering ze verloochende. In dezelfdé pro vincies. in het uiterste Oosten van Duitschland en op vróeger Russisch gebied zijn er groote troepenafdee- lingen, die gebruikt zouden kuiten worden zoowel voor bet herstel van de monarchie als voor veraai tegen de geallieerden. De openbare :.g te Berlijn achijlnt op alle ge beurtenissen voorbereid. Het bezoek van Hindenburg heeft veel heiden- en keizerverééring tot uiting gé? bracht,, en als er geen. poging gedaan wordt om de monarchie te herstellen, zal dat alleen zijn» omdat men er den tijd nog niet rftp voor acht Is het in deze omstandigheden verstandig, om den gewezen keizer op enkele mijlen van de Duibché grens te laten, waar altijd een middelpunt van in tri- guc is. tot het oogenblik voor zijn verschijnen komt? Laat men éich met vergissen ov©r de gevolgen van een herstel. Een repuMikeinsch Duitschland kan al of niet militairistisch zijn. Een herstelde HohenzolLem- monarchie moet dit. wegens haar aard, zijn. Als dé geallieerden gele^nheid geven voor éen „terugkeer van Elba" zullen zij stellig een nieuwen slag bij Wa- terloo moeten leveren. De meest elementaire overwegingen van staats manschap edschen, dat de persoon van den Keizer en zijn zoon onder de hoede van de geallieerden zijn. De meest elementaire beginselen van billijkheid éischén. dat die mannen, die schuldig zijn aan de ontzaglijke mi-daad van den oorlog bekonkeld en verhaast te hebben, en aan de gemeenste diefstallen én wreedhe den toen hij aan den gang was, onder de jurisdictia komen van hetzelfde hof. dat hun misdadige onderga»' schikten zal straffen De geallieerden kunnen met falen, als zij; den weg van de eenvoudige geechtigi heid bewandelen. Maar het is natuurlijk noodzakelijk* dat er 'n gemeenschappelijke wil en 'n gemeenschap pelijke verantwoordelijkheid is. en is het waarschijn- lijk een zekere verslapping in de houding van som mige geallieerden, die een nieuwe béraadalaging ovér de heele kwestie noodig heeft gemaakt. ROGGE EN ERWTEN. Op vragen van den heer Kruyt betreffende hal opkoopen van inlandsche rogge door jeneverstoke rijen en betreffende het onderhands verkoopen van erwten enz. door het Rijksgraanbur&eru, antwoord de de Minister van Landbouw: Het is mogelijk, dat de jeneverstokerijen zich van inlandsche rogge voorzien, aangezien slechta een gedeelte van den iniandschen roggeoogst bij de Regeering tegen den garantieprijs wordt Inge leverd en het overige in den vrijen handel is. Een nadeelige invloed op de qualiteit van het brood is hiervan geenszins te duchten. Afgezien nog van het feit dat inlandsche rogge niet in aanmer king komt als middel om.' de qualiteit van het brood te verbeteren, heeft de regeering de vrije in landsche rogge niet noodig om in de behoefte aan broodgrondstoffen te voorzien. Maatregelen als door den steller der vraag bedoeld, zijn derhalve overbodig te achten. Door het Rijksgraanbureau voor de Distributie van Graan en Meel worde* onderhands erwten, boonen en karwijzaad verkocht. Wat betreft de meening, als zoude het onder hands verkoopen een bevoorrechting van enkelen beteekenen, merkt de Minister op, dat de onder- handsche verkoopen er toe bijdragen, dat door het Rijk op de voordeeligste wijze wordt verkocht. Van bevoorrechting van enkelen ka ngeen sprake zijn, waar, indien een artikel onderhands verkocht wordt, dit van algemeene bekendheid is. Klachten dienaangaande zijn ondergeteekende dan ook nim mer ter oore gekomen. gekend had, begon op gevaarlijke wijze hem thans ook net hoofd aan te tasten. Reeds de gedachte alleen aan dien tocht was genoeg, om zijn hart snel te doen kloppen Toen zij in de schemering aan wal wildeh gaan en iedereen op dat oogenblik het druk had met zijn eigen belangen, voelde Ralph zich tegen den elléboog stooten, terwijl zij snel fluisterde:- „U slapen met de mannen jln het slaaphuisik zeg hier slapen" „Ik wil je niet alleen laten," begon Ralph. „Van nacht Zij onderhrak hem. „Ik blijf hier niet werkelijk/* legde zii uit Zoodra iedereen weg is. ga ik loopen naar mijn kamp aan het Hoeden_meer. Het is zes mijl l komt daar morgen vroeg, zoodra het dag is. '>e kanenweg leidt erheen" Iemand naderde hen, en zij verdween. Ralph was, als sprak hef vanzelf, uitgenoodigd om met Mixer en Staley het avondeten te gebrui ken, en den nacht in hun huis door te brengen. Met Joe en de anderen ging hij dus binnen. Midden in den naaht werd hij wakker: de dikke kerel kwam thuis en liet zich met een vloek neervallen op een bank. Ralph kon slechts met moeite een spotlach smoren en sliep weer gerust in. Hij ontwaakte toen het eerste morgenlicht door da ruiten viel, dat wil zeggen om drie uur 's morgens. De anderen sliepen nog als marmotten. Aan de an dere zijde van den drempel der stoffige slaapplaat# beidde hem de frissche Junimorgen, een wonder van verkwikking. Hij zoog de koele zoetheid in als door spoelde hij voor 'teerst zijn longen met frissche lucht en keek om zich heen met -te nieuwsgierig heid van den reiziger, die in donker is aangek®, men. Hij wendde de oogen af van de leelijike blok huizen, waarmee men schortband era het uitzicht had den ontsierd en staarde naar de onveranderlijke ri vier. In het half licht van den vroegen morgen had den de bruine stroom en de heuvels op den anderen oever iets geheimzinnigs, als het gebaar van een vinger voorzichtig op den mond gelegd: dat hem waarschuwde geen gedruisch te maken. Het water scheen hem te lokken tot een korte onderdompa- $ug kleedde hij zich toen weer aan, en zijn rela- zak en dekens opnemend, bego nhij dan tocht mat

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Schager Courant | 1919 | | pagina 1