Alintei Niens-
AiïErlEiliR- LaiiiiifM
Meijer Pels,
Bij den bouw eener nieuwe wereld.
ZATERDAG 22 NOVEMBER 1919
5251e Jaargang No. 5521
Alkmaar,
DE VERBORGEN VALLEI
feuilleton-
UitgeversTRAPMAN Co.
EERSTE BLAD.
Rslri! ,miin reiszak te halen."
Binnenlandsch Nieuws.
de"
SCHAGEN, LAAN D 5.
Int. Teleph. No. 2a
Nieuwesloot (Hofplein) 59,
hebbeni beschikbaar gelden
voor le hypotheken op lan
derijen op teer voordeelige
voortcaardeneti tegen lage rente
SCHAKER
COURANT.
pit b'*d verschijnt viermaal per week: Dinsdag. Woensdag.
pnnd"rtiai-r en Hij inzending lot 's morgens 8 uur wor
ADVERTENTIÈN in het eerstuitkomend nummer geplaatst.
Prijs per 3 maanden fl.40. Losse nummers 6 cent AD VERTEN
TIËN van 1 tot 5 regels f 0.80, iedere regel meer 15 cent (bewijsno.
inbegrepen). Groote létters worden naar plaatsruimte berekend
PIT NUMMER BESTAAT UIT VIER BLADEN.
Houden eiken Donderdag tusschen 8 en 11
uur te Schagen zitting in het Hotel „de Roos"
ven den heer H. DE LIGT.
Het zal vele vrienden en voorstanders van den Vol
kenbond onaangenaam hebben getroffen, dat het .den
Amerikaanse hen Senator Lodge ten slotte toch gelukt
is zijn „reserves" op de statuien van de;. Volkenbond
grootendeels door te drijven en wed in den vorm.
aten de Senaatscommissie van Buitenlandsche Zaken
had gekozea
Het heeft den schiin inderdaad alsof de Volkend
bond door Amerika getorpedeerd is. zooals de Daily
Express het uitdrukt.
Men mag evenwel vragen of het méér dan schijn is.
Zie hier .de feiten, <fie uit de telegrammen vérré
van duidelijk in het licht treden..
De bedoelde Senaatscommissie had een reeks amén-
dementen voorgesteld, waardoor de beteekenis van
-NnehÜlao&a artikelen enorm zou. worden gewijzigd.
Die amendementen zijn stuk voor stuk met bel&iy-
rijke meerderheid, verworpen of uit vrees voor gelijk
lot door de voorstellers teruggenomen.
Daarop zijn van denzelfden kant .reserves" geko-i
men. die ongeveer hetzelfde beoogden, n.1. wijziging
van geest en strekking van de Bondsstatuten.
Nu bestaat er al op hpt eerste gezicht een groot
verschil tusschen een amendement en een reservé.
Een amendement op een of ander wetsartikel is
•en verandering in de'i tekst. „Niet dit moet gelezén
worden, doch d a t". Wanneer zulk een amendement
was aangenomen, had het geheele verdrag terug ge
zonden moetön worden, tenzij alle onderteekenaars
zich zonder .verdere bespreking bereid verklaarden
de nieuwe lezing aan te nemen, iets wat, gezien dé
vèr_g»ande strekkii^ dier verandering en 'conflict was
uitgesloten.
Reserves echter zijn geheel wat anders. In eén ré
serve wordt alleen gezegd, hoe een der ondértééi
keuaars artikel zus of zoo opvat en uitlegt, terwijl de
tekst van het artikel blijft luiden als vroeger. Het blijft
dus voor allen bindend, zooals het is neergeschreven
en onderteekend. maar een onderteekénaar béhoudt
tich het recht voor. een tekst anders uit te leggen.
Natuurlijk is dit een verzwakking van het geheel, aan-
gazien er steeds onzekerheid blijft bestaan in hoe
verre in een gegeven geval mag worden gerékéhd
niet de medewerking van hem, die deze eigén uit-
wging heeft gewenscht.
Bovendien wat de een mag doen, staat ook den
<jnd«r vrij is er geen enkel beletsel, dat zelfs na
da onderteekening een lid van den Volkenbond ver
door HUBERT FOOTNER,
voor Nederland bewerkt door L. ALETRINO.
Uitgave van W. DE HAAN, Utrecht,
0. v
Het kampvuur was thans volkomen uitgedoofd, en
kt de richting van den oever was slechts een donkere
•chaduw zichtbaar. In, ademlooze spanning wachtte hij
°P iets dat zijn vermoeden van onraad zekerheid zou
«®v«n. Eindelyk kraakte de loopplank onder een zwaar
•wicht, pn een br©ede gestalte doemdé uit dé duis-
•rnis op. Ralph ging overeind zitten.
De gestalte bleef aan den rand van het dek staan.
«Wie is daar?" liet Joe Mixar's slaperige stem zich
"ogerust hooren.
..Cowdray," antwoordde Ralph kalm. „Wat duivel
Y°vt u hier uit?" r
Ralph sprong overeind, en maakte door schoppetn
^Jh beenen vnj uit de deken die hem in zijn be
rgingen belemmerde. „Wat duivel kom jij hier doen?"
«twooidde hij.
'lauwd1- j06* u ®eea rekienScliaP Tan gcvei<"
heerschte eenigen oogenblikken een diépé stilté
jJ stonden met gebalde vuisten tegenover elkaar,
j^hlaud, in het duister elkaar met de oogen te
Hj^ijkbaar_ achtte Joe het maar beter, niet tot open-
V1jandelijkheden over te gaan. althans toen hij
J «prak, klonken zijn woorden verzoeningsgezind,
uji-^tenachtto. dokter, je hebt me de stuipen op het
J-,®®iaagd Wist ik wat me overkwam. Je moet iemand
i f°° laten schrikken, dokter I"
da„j, Onderworpenheid beleedigde Ralph tiog meer
^nT»]n woede. jHij zweeg.
kar ket vuur uitgegaan was. werd lk koud wak-
lrui „nervol8de Joe logisch. ,.Ik "kom hier om een
Jo® bet rich niet misleiden. Hij dacht eraan, hoe
het «li Zn gemeene waterige oogjes het bééld van
>rn.. 'P^e meisje in de dekhuit alleen reéds door
kijken zou ontheiligen. Die gedachte deed
klaart, dat hij uit „artikel zooveel"'dit of dat wenscht
te distilleeren.
Het traktaat komt dus op losse schroeven te staan,
wanneer hel door een der groote staten alleen mét
voorbehoud wordt geteekend. Nog erger wordt dit,
wanneer het lid. dat zoo handelt, juist de machtig te
en krachtigste en op financieel en economisch, straks
misschien ook op militair en maritiem gebied.
Maar het allerergste is de reserve van den Senaat,
dat het Statuut voor Amerika eerst zal gelden wan
neer drie van de vier groote E n ten tem ogendhedén,
die met Amerika de „Groote Vijf' vormen, formeel
verklaren, met alle reserves accoord te gaan.
Dit was een list van Lodge. een valstrik, waarin een
dael der Senatoren zich hebben laten vangen, hoe
wel zij van amendementen niets wilden weten, Ine
mers door deze bepaling wordt het verworpen
amendement weer langs een achterdeur binnengé-
smokkeld.
Het is dus duidelijk, dat Wilson zijn tegenstand
hoofdzakelijk concentreert op deze principieele reserve.
Interpretalus, uitleggingen, speciale opvattingen alles
kan desnoods worden toegelaten, doch geen gedwon
gen medewerking door andere staten, waardoor een
algemeene herziening bereikt zou worden en dat hét
geheele Statuut weer van nieuws af aan zou moeten
worden behandeld,...
Ziedaar de feiten.
Thans de conclusie.
Het verdrag dat van den vrede zoowel als van
den Volkenbond behoeft de goedkeuring van den
Senaat, volgens de Amerikaansche grondwet.
Dit wil zeggen, dat ten minste 6a Senatoren (van
dé 96) voor de ratificatie moeten stemmen, aangezien
*/3 vereischt is.
Nu staat de zaak zoo. dat allereerst in stemming
zal komen het voorstel van Lodge: het Statuut met
de reserves als onderdeel daarvan.
Gezien het feit, dat Lodge hoogstens op 5/9 van
den Senaat kan rekenen, n.L Op de republikeinen
en een aantal democraten vier, naar wij meenen
die zich ook ongerust toonen over den invloed,
die de Volkenbond zou kunnen hebben op de eigen
Amerikaansche politiek, zal hijédus de 2/3 meerder
heid niet bereiken.
Daarmede zijn de reserves van de baan en boven
dien heeft Wilson door zijn woordvoerder Senator
Hitchcock laten mededeelen, dat hij het geheele ver
drag terug zou nemen, wanneer het met de bekende
reserves, speciaal met di«- der „goedkeuring door
drie der vier groote mogendheden", ihocht worden
aangenomen.
•Wat is dan de positie der Vereenigde Staten?
De eenige persoon, die vrede kan sluiten, onder
goedkeuring vaneen Senaat, neemt zijn onderteeke-
ning terug of verklaart op die goedkeuring geen prijs
tê stellen. Er is'dus geen vrede, en ais er geen vrede
is, blijft de staat van oorlog voortbestaan, met alle
gevolgen van dien. De handel tusschen Amerika en
de Centralen blijft dus onderworpen aan de regelin
gen, die Wilson krachtens zijn extra-bevoegdheden
tijdens den oorlog zalf eigenmachtig zonder Se
naat of Huis van Afgevaardigden kan voorstellen.
Zoodat hij desgewenscht het verbod van handel met
den vijand, als zijnde hoogverraad, rustig weer kan
invoeren.
Waar nu de Republikeinen, de conservatieve te
genstanders van Wilson, hoofdzakelijk gerecru-
teerd worden uit de rangen der fabrikanten, ree-
ders en groote kooplieden, spreekt het vanzelf, dat
die niet kunnen toelaten, dat heel Europa vrede*
zou hebben met Duitschland, daar zaken zou kun
nen doen, terwijl alleen Amerika werkeloos zou
moeten toezien
Dollars is <#)k geld, vooral als 'n dollar dikke
veertig mark waard is.
De eenige uitweg, die dus overblijft voor de repu-
keinon, wanneer het geheele complex der reserves
van Lodge als onderdeel van het ratificatiebesluit
geen 2/3 meerderheid krijgt, is te pogen de theoreti
sche en patriotische misschien niet geheel en al
onverdedigbare reserves te redden en de principi
eele beperkingen op interpretatief gebied, die de
medewerking van andere staten te laten zwemmen.
Vermoedelijk zal in dezen geest de oplossing wel
worden gevonden.
Dan hebben alle heiligen hun waskaars.
De republikeinen hun reserve, hun Monroeleer en
het besef, dat zij niet tusschenbeide behoeven te ko
men, niet moeten te mobiliseer en wanneer een Bul-
gaarsch rooverhoofdman in Servië Valt, of wanneer
Cairo opstaat tegen Groot-Brltannië.
En de democraten weten tevens, dat Wllson's
oorlog om voortaan oorlog onmogelijk te maken en
een betere wereld te scheppen, niet vergeefsch is
geweest
Het wil ons toeschijnen, dat op grond van deze
overwegingen eerlang in den Senaat een compromis
tot stand komt, een compromis, dat hoofdzakelijk
in het voordeel van Wllson's democraten zal zijn,
omdat de republikeinen zich eenvoudig de luxe niet
kunnen permitteeren „heelemaal alleen" met Duitsch
land op vijandelijke» voet te blijven. En- dit alleen
op grond van theoretische overwegingen, alsof
Amerika niet wist, dat elk besluit tot gewapende in
terventie genomen moet worden met algemeene
stemmen van den Raad
Het voortütziahi is nog niet zoo slecht als het
lijkt.
We kunnen hier nog aan toevoegen, dat de Se
naat ten eerste, het Vredesverdrag niet wil rati-
ficeeren met de ingrijpende reserves, voorgesteld
door Lodge, den voorzitter van de Senaatscommis
sie voor buitenlandsche aangelegenheden, en leider
der republikeinen. Ten tweede dat de Senaat zich
tegen een'voorstel van Hitchcock om het Vredesver
drag zonder reserves aan te nemen, hevig verzet
heeft.
Verschillende der reserves, zoowel van Lodge als
van andere senatoren, werden aangenomen, nog
.meer werden verworpen, zonder dat uit de telegram
men valt op te maken, welke de leidende gedachte
was, die bij dat aannemen en verwerpen voorzat, te
meer nu uit het wisselende aantal voor- en tegen
stemmers niet valt op te maken, hoe de leden der
beide partijen gestemd hebben.
Dat de Senaat het voorstel-Lodge met zoo groote
meerderheid 56 tegen 39 heeft verworpen, be
wijst dat hij de „splendid isolaiion" der V. S. niet
tot de uiterste consequentie heeft willen doorvoeren
en een aannemen van het verdrag met de vijftien
reserves waaronder die welke Wilson den dood
steek voor het Verdrag genoemd heeft niet heeft
aangewild of aangedurfd. De groote meerderheid die
tegen het voorstel Lodge stemde, is te merkwaardi
ger, omdat kort te voren een motie Hitchcock, strek
kende tot verwerping der inleidende en voornaam
ste reserve, geen meerderheid van stemmen kon
verkrijgen. Toen Hitchcock gebruik wilde maken
van de stemming en een resolutie indiende, strek
kende tot aanneming van het verdrag zonder re
serves, ontmoette hij blijkbaar zoo heftigen tegen
stand, dat over die motie niet eens is gestemd.
UITKIJK.
hem .zieden van woede, en niets zou hen» in den
weg kunnen staan, -dat te voorkomen. Terzelfdertijd
overwoog hij echter ook dat het voor haar beter was,
wanneer hiji zoo mogelijk een gevecht vermeed, én
hij 'spande dus ai ZJjn krachten in, om een oplos
sing te vinden.
„Neem een van mijn dekens." bood hij aan. „Ik
heb er meer dan ik noodig heb."
Joe bedankte. Zij putten zich uit in sarcastische be
leefdheden. Elk ivan beiden wist. dat de ander hem
doorzag.
Ralph kreeg er weldra meer dan genoeg van. „Best
maar als je naar binnen wilt. ga je door (de voor
deur. bcjgrijp je?' zeide hij kortaf.
Joe wist even goed als Ralph, dat het kraken ^an
de deur haar zou doen ontwaken, nog voor hij bin
nen was. „Wat mankeert je?" snauwde Joe.
„Waarom er omheen draaien?" antwoordde Ralph.
„Ik zeg je nu ronduit, dat ik niet verkies, dat je
het dat meisje lastig maakt."
„H ij verkiest niet. smaalde Joe. „Allemachtig, hoor
hem eens. 'Heeft za jou hier als Jiaar bewaker neér-
gezet?"
„Neen. zei Ralph.
„Dat hoef je me niet te vertellen." zeide Joé. „En
ze zal je er ook niet dankbaar voor zijn. Ze heeft
voor vannacht met mij afgesproken."
Dat lieg je!" brulde Ralph.
Joe kwam zoo dichtbij, dat hun lichamen elkaar
haast aanraakten. Ralph hield zich pa ra ét. Hij wés
van plan Joe den eersten slag te gunnen. Maar er
kwam niets.
„Loop naar de hel." fluisterde Joe met dikke tong.
],Dat zal je den een of anderen dag moeten bezuren.
Ik vergeet nooit iets. Ik zet het je betaald, vriendjet'.
„En waarom niet dadelijkY' vroeg Ralph, thans
weer volkomen kalm.
Joe's stem werd nog zachter. „Nou ik wil geen
spektakel maken," bromde hij,
„Natuurlijk wil je geen spektakel maken", riep Ralph.
in een nieuwe vlaag van woede. „Spektakel zou je
weinig van pas komen. hé. Jij houdt van donker en
stilte, nietwaar?" Plotseling drong het kluchtige der
situatie zich aan hem op, en hij begon te lachen.
„Je hoeft je vannacht geen moeite.te geven JoC.
zeide hij „Ik ben er ook nog. Je zou beter doen. met
terug te gaan. en verder te alapen."
Dat was ontegenzeggelijk waar. Joe draaide zich op
zijn hakken om. en ging onder het mompelen van een
groot aantal verwenschingen, over de loopplank terug.
HOOFDSTUK III.
Op de kleine rivier.
De volgende dag ging voorbij, als was er tiachts
niets bijzonders voorgevallen. Het meisje -kwam niet
meer ter sprake; de mannen hadden het veel jé druk
om eenige aandacht aan haar te wijden Toen zij op-
stonden om ,te ontbijten, verschilde Joe Mixer's hou
ding tegenover Ralph zoo weinig als de eerste er
maar aan doen kon. met die van den vorigen dag,
Een minder open natuur zou daarin iets gevoeld heb
ben. dat gevaarlijker was dan royale vijandschap, maér
van Ralph was het juist karakteristiek, dat hij Joe gaarne
wilde tegemoet komen
Van zonsopgang tot donker waren zij bijna aan één
stuk bezig om de klein© „Tewksbury" de stroomver-,
snellingen van Gisbome op te sleepen; bemanning en
passagiers trokken met vereende krachten. Na zijn
weken van werkloosheid op Fort Edward begroette
Ralph krachtigen arbeid met vreugde, en voelde hij
zich weer een man worden. De geheele opératié was
'nieuw voor hem en interessant. Eén ging in een boot
met een stevig kabeltouw naar den oever, waar hij
het eene eind van het touw aan een boom stroomop
waarts vastmaakte: het andere eind werd op de boot
om den kaapstander geslagen; acht man zetten zich
met alle macht aan net trekken en zoo heesoh het
vaartuig zich den stroom op. Wanneer het touw was
ingepalmd, voer een ander naar den oever en begon
men opnieuw. Ondertusschen werkte het scheprad aan
den boeg uit alle macht. Meer dan eens brak iet touw
en was alles wat zij gewonnen haddeln. weer verloren.
Het was negen uur 's avonds vóór zij eindelijk weer im
kalm water kwamen en de nacht viel reeds in. toen
zij eindelek In Gisborne aanlegden, jtroomafwaarts van
het nieuwe magazijn van Mixer Staley.
Ralph had in den loop van den dag geen poging
gedaan om Nahnya te naderen. Hij vergenoegde zien
ermee haar nu en dan ongemerkt gade te slaan, en
zich de genoegens van de Komende reis af te schil
deren. wanneer hit .haar voor zich alleen zou hebben.
Da koorts in Ralph's aderen, die hij vroeger nooit
DE BEWEZEN DUITSCHE KEIZER.
In een artikel over den gewezen Duitsch en Keizr
zegt de Evening Standard dat het steeds duidelijker
wordt, dat monarchale gevoelens met den dag sterker
worden in Duitschland. Lloyd George heeft Maandag
hat feit in herinnering gebracht, dat de toebereidseléo
voor de omverwerping van Napoleon in de Oostzee,
^provincies begonnen en voortgezet werden, hoewel dé
Pruisische regeering ze verloochende. In dezelfdé pro
vincies. in het uiterste Oosten van Duitschland en op
vróeger Russisch gebied zijn er groote troepenafdee-
lingen, die gebruikt zouden kuiten worden zoowel
voor bet herstel van de monarchie als voor veraai
tegen de geallieerden.
De openbare :.g te Berlijn achijlnt op alle ge
beurtenissen voorbereid. Het bezoek van Hindenburg
heeft veel heiden- en keizerverééring tot uiting gé?
bracht,, en als er geen. poging gedaan wordt om de
monarchie te herstellen, zal dat alleen zijn» omdat
men er den tijd nog niet rftp voor acht
Is het in deze omstandigheden verstandig, om den
gewezen keizer op enkele mijlen van de Duibché
grens te laten, waar altijd een middelpunt van in tri-
guc is. tot het oogenblik voor zijn verschijnen komt?
Laat men éich met vergissen ov©r de gevolgen van
een herstel. Een repuMikeinsch Duitschland kan al of
niet militairistisch zijn. Een herstelde HohenzolLem-
monarchie moet dit. wegens haar aard, zijn. Als dé
geallieerden gele^nheid geven voor éen „terugkeer
van Elba" zullen zij stellig een nieuwen slag bij Wa-
terloo moeten leveren.
De meest elementaire overwegingen van staats
manschap edschen, dat de persoon van den Keizer en
zijn zoon onder de hoede van de geallieerden zijn. De
meest elementaire beginselen van billijkheid éischén.
dat die mannen, die schuldig zijn aan de ontzaglijke
mi-daad van den oorlog bekonkeld en verhaast te
hebben, en aan de gemeenste diefstallen én wreedhe
den toen hij aan den gang was, onder de jurisdictia
komen van hetzelfde hof. dat hun misdadige onderga»'
schikten zal straffen De geallieerden kunnen met
falen, als zij; den weg van de eenvoudige geechtigi
heid bewandelen. Maar het is natuurlijk noodzakelijk*
dat er 'n gemeenschappelijke wil en 'n gemeenschap
pelijke verantwoordelijkheid is. en is het waarschijn-
lijk een zekere verslapping in de houding van som
mige geallieerden, die een nieuwe béraadalaging ovér
de heele kwestie noodig heeft gemaakt.
ROGGE EN ERWTEN.
Op vragen van den heer Kruyt betreffende hal
opkoopen van inlandsche rogge door jeneverstoke
rijen en betreffende het onderhands verkoopen van
erwten enz. door het Rijksgraanbur&eru, antwoord
de de Minister van Landbouw:
Het is mogelijk, dat de jeneverstokerijen zich
van inlandsche rogge voorzien, aangezien slechta
een gedeelte van den iniandschen roggeoogst bij
de Regeering tegen den garantieprijs wordt Inge
leverd en het overige in den vrijen handel is.
Een nadeelige invloed op de qualiteit van het
brood is hiervan geenszins te duchten. Afgezien nog
van het feit dat inlandsche rogge niet in aanmer
king komt als middel om.' de qualiteit van het
brood te verbeteren, heeft de regeering de vrije in
landsche rogge niet noodig om in de behoefte aan
broodgrondstoffen te voorzien. Maatregelen als
door den steller der vraag bedoeld, zijn derhalve
overbodig te achten.
Door het Rijksgraanbureau voor de Distributie
van Graan en Meel worde* onderhands erwten,
boonen en karwijzaad verkocht.
Wat betreft de meening, als zoude het onder
hands verkoopen een bevoorrechting van enkelen
beteekenen, merkt de Minister op, dat de onder-
handsche verkoopen er toe bijdragen, dat door het
Rijk op de voordeeligste wijze wordt verkocht.
Van bevoorrechting van enkelen ka ngeen sprake
zijn, waar, indien een artikel onderhands verkocht
wordt, dit van algemeene bekendheid is. Klachten
dienaangaande zijn ondergeteekende dan ook nim
mer ter oore gekomen.
gekend had, begon op gevaarlijke wijze hem thans ook
net hoofd aan te tasten. Reeds de gedachte alleen aan
dien tocht was genoeg, om zijn hart snel te doen
kloppen
Toen zij in de schemering aan wal wildeh gaan en
iedereen op dat oogenblik het druk had met zijn
eigen belangen, voelde Ralph zich tegen den elléboog
stooten, terwijl zij snel fluisterde:-
„U slapen met de mannen jln het slaaphuisik zeg
hier slapen"
„Ik wil je niet alleen laten," begon Ralph. „Van
nacht
Zij onderhrak hem. „Ik blijf hier niet werkelijk/*
legde zii uit Zoodra iedereen weg is. ga ik loopen
naar mijn kamp aan het Hoeden_meer. Het is zes mijl
l komt daar morgen vroeg, zoodra het dag is. '>e
kanenweg leidt erheen"
Iemand naderde hen, en zij verdween.
Ralph was, als sprak hef vanzelf, uitgenoodigd
om met Mixer en Staley het avondeten te gebrui
ken, en den nacht in hun huis door te brengen.
Met Joe en de anderen ging hij dus binnen. Midden
in den naaht werd hij wakker: de dikke kerel kwam
thuis en liet zich met een vloek neervallen op een
bank. Ralph kon slechts met moeite een spotlach
smoren en sliep weer gerust in.
Hij ontwaakte toen het eerste morgenlicht door da
ruiten viel, dat wil zeggen om drie uur 's morgens.
De anderen sliepen nog als marmotten. Aan de an
dere zijde van den drempel der stoffige slaapplaat#
beidde hem de frissche Junimorgen, een wonder van
verkwikking. Hij zoog de koele zoetheid in als door
spoelde hij voor 'teerst zijn longen met frissche
lucht en keek om zich heen met -te nieuwsgierig
heid van den reiziger, die in donker is aangek®,
men. Hij wendde de oogen af van de leelijike blok
huizen, waarmee men schortband era het uitzicht had
den ontsierd en staarde naar de onveranderlijke ri
vier. In het half licht van den vroegen morgen had
den de bruine stroom en de heuvels op den anderen
oever iets geheimzinnigs, als het gebaar van een
vinger voorzichtig op den mond gelegd: dat hem
waarschuwde geen gedruisch te maken. Het water
scheen hem te lokken tot een korte onderdompa-
$ug kleedde hij zich toen weer aan, en zijn rela-
zak en dekens opnemend, bego nhij dan tocht mat