De dingen om ons heen.
DE VERBORGEN VALLEI
Zaterdag 13 December i919.
62sie Jaargang No. 6533.
TWEEDE BLAD.
Binnenlandsch Nieuws.
Raad Noordscharwoude.
Tweede Kamer.
Ingezonden Stukken.
FEUILLETON.
hullingen zelfs hun „fatsoensdoekje" hebben verspeeld. 't Gaat hier niet oen een raar schepen -- riep hij uit. i Volslagen gebrek heerscht er aan brandstof ln dete
nooit opnieuw een rol sullen kunnen gaan spelen
zoolang heeft de Entente het recht en zelfs in be^
lang Van den wereldvrede, de plicht zéér wantrouwend
te zijn.
Het optreden van Ludendorff Helferich en Hinden
burg. het proces.Marloh, de houding der Duitsche
regeertng zelf. de eeuwige chicanes, de nooit éindi,
gende pogingen om zich te Onttrekken aan de uitvoe
ring van bepuling^us en paragraaf .zoo, werken hoogst
onaangenaam.
Maar dc eisch 400.000 andere sdieepvaarlbenoodigd-
heden uit te leveren inplaats van de oorlogsschepen,
die bij Scapa How naar den kelder werden gestuurd,
is minstens even chicaneus.
Men had immers toch reeds iin pricipe besloten,
maar om het al of net afbreken onzer Marine. koude dagen, terwijl een hongersnood woedt zóó
Hij wil afbouw der kruiser», zeker nu vt al zestien verschfikkeiijk, dat d"lï?nden en duizenden at®
millioen aan besteed is. er niet spoedig en veel geholpsn wordt to.
Zeer scherp was de toon van jmr. Treub. Ook hij sterven gedoemd zullen zijn. Vee! wordt er gedaan
wil afwachten wat de Volkenbond doet. Treedt Ame- door ons volk, wagons levensmiddelen gaan er naar
rika toe. dan wordein de duikbootea misschien verbo- toe. Voor 100.000 kinderen wordt plaats gezocht in
den. De motie.Hugepholtz noemde mr. Treub „een Nederland. Dat alles kost heel heel veel. Och. laten
saluut met de roode vlag aan koning Demos", Het ook wij, leder naar vermogen deze arme ongelukkige
likwideeren van onze Marine is het prijsgeven van rnonschen hel pen I Ik weet het, er la hier reeds ge-
ons Indië Mr. Treub adviseertde kruisers afbouwen collecteerd en op d^ lijst ia, naar ik hoor flink ge-
teekend. Maar zouden wij nog niet méér kunnen
doen? Komt, laten we de handen ineenslaan en t
probeeren.
Wij noodigen u allen daartoe uit, Maandagavond
De wapenstilstand Is al meer dan een jaar oud,
zuchten alle Duitschers. en toch is de vrede er nog niet
\Vamnoer men zich ér loe bepaalt dit simpele feit
te constateemi. hebben zij: gelijk. Er ia een wapen,
stilstand, al sedert een jaar, en nog is die vrede er
niet die vrede, die wel moeilijk en Zwaar was om
te aanvaarden, doch die men in Weimar en Berlijn
ten sjotte toch heeft aangenomen. Omdat er nu een.
inaal iniet anders was.
Het was een moeilijke keusdoorvechten of toegevén.
Haar aangezien de dobrvechters naar Nederland trok-
j^n. of pensioen vroegen, was de keus niet heel
bezv.aarlijk was toegeven hel eenige
Het -pijnlijk.stricte doorzeilen van het programma
om toen Duitsdiland elke kans te Jienemen nu of in
verre toekomst weer opnieuw een wereldoorlog op
touw te zetten, deed hier en daar wat sympathie
voor den overwonnene ontwaken. Ook daar waar van
sympathie tijdens den oorlog geen sprake was geweest
De ontb.nding van het leger, de overgave van de
vloot, de afstand van allerlei stukken gebied leek een
menschkundig gesproken te zWare straf. En die
indruk werd nog vergroot door het jammerlijk gedoe
der Franschem, die z.ctizelf blijkbaar te akelig vonden
om met een Viermaal sterker vredesleger, hét maxi-
muinleger daf Duitschland oinder hun eigen controle
mocht hebben, de haas te blijven en dat dus bad
en smeekte of Engeland en Amerika toch maar zoo
vriendelijk zoudein willen zijn. Frankrijk's aan vat te
beschouwen als een, <Le ook. op hen zelf was gericht.
Deze dwaasheid 'deed de deur top, ook voor de
zéér velen, die gaarne FrankrijK alles goeds wenschen.
Niemand, die weet wat een Franschman pleegt te
vertellen van .gloire"- en „honneur" vermocht te be
grijpen. waarom het plotseling noodig werd, dat er
in de toekomst tegenover elk moge.ijk Duitsch soldaat
tien Fransche en andere zouden staan.
Zelfs thans nu een tipje is opgelicht van den sluier,
waarachter zich die Fransche ongerustheid verborg,
is die angst nog niet verklaarbaar.
Immers nu diaait alles er op uit, dat Duitschland
niet genoeg heeft aan het toegestane legér, oin évèu-t
tueele ievo,ut.es en giensmoe lijkheiien té vóorkomén
doch dal bovendien een openbare macht noodig' is
voor de handhaving der gewone orde.
Dit hu is begrijpelijk. Zelfs ai had men in Duitsch
land geen Troeistra, die beweren kan, dat leger en
politie onbetrouwbaar zijin, dan wist mén iin «Ik ge
val dit. dat de regcering van heden totaal in de
lucht hangt.
Monarchisten van het Ludendorff_genre, (waarach
ter de efhte van tiet Janitzauer type slaan, van wie
men thans niets hoort)" en de Spartakisten hebban er
allebei direct belang bij de tegenwoordige regeéring
ten val te brengen. Wie als overwinnaar uit dien nieu
wen strijd ngar voren komt, is totaal onverschillig.
Niet alleen voor pns neutralen, of voor de credi
teuren van Duitschland, doch ook voor de twee
kampvechters zelf.
Als Haase.Ebert naar huis gaat en de monarchisten
winnen, heelt Spartacus het best mogelijke propagan
damiddel om al wat republikein is onder één hoedje
te vangen.
Een kansdie men wel niet zal laten voorbij gaan....
Aan den anderen kant is de verklaring yan Bonat
Law. dat Duitschland thans een republiek is, doch,
dat de Entente zal hebben te overwegen, wat haar
te doen staat, wanneer het Duitsche volk na de al-
gemeene ratificeering van den vrede, eéns één véran-
dering der constitutie (in monarchalen zin) zou wen
schen. van zeer veel belang
Ook omdat deze verklaring precies parallel loopt
met die van JSir Qeorge Clerke in Bjidapest.
In een tijd, waarin de „putjesscheppers" een salaris
verdienen, grooter dan dat van menig burgemeester1,
alleen omdat zij eén bond achter.zich hebben, zou
het dwaasheid zijn wanneer ook de koningen geen vaft-
véreeniging maakten en wanneer Zij niet alles 'dedén
wat piogelijk was om het getal der hunne te handha
ven. En zoo mogelijk uit te breiden.
Zelfverdediging Is niu eenmaal, zeide Darwin, eein
algcm.eene natuurwet.
Er bestaat dus wel zeker een zeer groote kans.
dat eerlang verschillende monarchieën doch dan
op constitutioneele basis zullen herrijzen en zoo
lang hei niet boven alle verdenknigsmogp.ijkheid vast
staat. dat dezelfde menschein, die door Kautshy's ont-
:tort zij tcwaler kunnen gaan. Nu nog niet praejudiciea-
ren, Vooruilloopen op de bestemming der schepen.
Maar. <Jc minister moet toornen dat hij één lijn
heeft gevolgd. Anders aldus mr. Treub, heeft oM
hij zich onmogelijk gemaakt. „Een minister, die van- 15 December, 'e avonds 7 uur, bij den heer Kroon,
j teneinde te komen op de een of andere manier,
b.v. door het geven van een soirée tot het schoon 0
doel: Arme en uitgehongerde men^chen en kinderen
te helpen. Komt in groote getale ter vergadering.
U, mijnheer de Redacteur, dankend voor de plaats
ruimte.
Ds. J .NIJENHiUrS OCKHUIJSEN.
op de wenschelijkheid dat de Kamer zich zon uit-i
spreken, zonder nochthans eene moties n te dienen.
Mnar dat komt nog wed.
Mr. Marchant, de vrijz.-democratische leider, noem
de minister Bijleveld „te goed om regent te zijn"
Gispte in felle termen het optreden v^n sommige of
ficieren, die niet schromen om 's ministers gezag in
dagblad- en tijdschriftartikelen te ondermijnen.
Waagde de veronderstelling dat men mr. Bijleveld,
hem uitnoodigend minister van Marine te .worden,
heeft beduid dat 't „meer op brutaliteit en gladheid
dan op zaakkennis daarbij aankwam". De heer Mar-
ecu zeer groot deel dier schepen le vérniétigén. Dit daag zus en morgen zoo besluit, kan niet worden i teneinde te komen op de een of andere manier,
zou natuurlijk een symbolisch sctiouwspel hebben moe- gehandhaafd. Onze <eer tegenover andere Staten is l""* —>,'vrmn
ten worden. Men had de wereld willen Jateu zien. Ii.eimeo gemoeid."
dat de Duitsche oorlogsmarine ophield te lies laan. De De chr.historische hoer Henlccmans, evenzeer dé
een of andere (Lngelsche) Albert l rères had het schouw* aanneming der motie_Hugenholtz gelijkstellend miet om
spel moeten filmcb, zoodat in elke bioscope het waar- zen ondergang als koloniale mogendheid, zinspeelde
schuwend tooneel kon worden opgevoerd, uoe het elke
marine vergaat, .die zich met de Britsciie aurft le meten.
Dit nu is aan de Entente mislukt. Zij zal de kracht
harer vloten op arfdere wijze hebben te demon-i
streeren. Zander bioscopeopname.
Deze tegenvaller is onaangenaam, doch kan niet van
zooveel beteekenis worden geacht, dat zulk een éisch
als vergoeding voor de teleurstelling gerechtvaardigd
is. Wie schadevergoeding verlangt voori ets dat door
een ander vernield werd, terwijl hij zélf ook 'tot
vernietiging ervan besloten had, handelt dwaas of
kinderachtig. Zóóveel is die (nu gemiste) propaganda
niet waard. Ook al omdat er geen noemenswaardige
vloot meer beslaat, behalve de marines der Entente.
Het moet ons. neutralen, van het hart, dat dit
optreden van den Oppersten Raad een dwaasheid is,
die Jotaal verkeerd inzicht verraald. Vooral, wanneer-
zulk een kinderachtige dwingerij voor den thans weer-
loozen tegenstander zulke enorme economische ge
volgen heejt en wanneer zulk pen eisch wordt vast
geknoopt aan het protocol, waarmede zulke gewich
tige regelingen vandaag of morgen, verbonden zijn.
Duitschland -zal teekefien, al opponeert Noske eh
al raast de geh^ele pers. Een land zonder geld. zonv
der voorraden, zonder noemenswaard leger, zonder
Vergadering van den Raad dezer gemeente,
Woensdag 10 Dec. 1919, 's namiddags 4 uur.
op
Voorzitter opent de vergadering en leest daarna
chant*^zoekt de fout in deze bij het Kabinet, dat'de notulen, welke worden goedgekeurd.
..een te zv. aren last op te zwakke schouders heef; Daarna deelt voorzitter mee, dat de goedkeuring op
gelegd". Wees ook op zekeren „onverantwoordellj- j het lx.slujt in de vorige vergadering genomen, goed-1
ken loods", genaamd Colenbrander, die de taktiek teruggekomen is, zoodat de zaakJ31uijsser'voort-
loepast van: zooveel mogelijk materieel afkeuren,
want dan komt er des to meer nieuw"Mr. Mar- Enkele medcdeelingen omtrent deze zaak hééft voor-
chant huldigt ook de leuze: één departement van ziUer uog wel, doch wenscht deze straks in comité
Landsverdediging. te doen.
Mr. Troeistra pareerde de woorden van mr. Treub, yan den veldwachter van der Berg is een dank-
dat de motie-Hugenholtz een saluut met de roode betuiging ingekomen voor verhoogd salris.
vlag, aan koning Demos gebracht, beduidt. Sprak yan het hoofdbestuur van den bond van werklieden
nog eens over het ontwaken, tot steeds krachtiger in openbare diensten, en bedrijvan, is het verzoek
zelfbewustzijn komen van koning Demos. Betwistte inkomen om verhooging van salaris, werktijdreger
strijdmiddelen, kan niet weigeren, welke bepaling dan dat wjj den oorlog „van het zwaard en de duikboo- jjJ, en2 voor het personeel van de wisfabriek.
ook aan te nemep, kan zich niet verzetten tegen eén ten" hebben te vreezen. Gelooft, dat de ellende van Voorzitter: Wie wenscht over dit aures hert woord?
groep vijanden, die binnen enkele uren een tiénmaal ,jen oeconomischen oorlog te duchten valt, waar- De heer ZutHoe hebben de andere gem. géhandéldi?
groolere .goed uitgeruste overmacht te velde kan tegen geen kruisers baten. Verklaarde te beseffen, Voorzitter- Tot heden was het regel, dat derge*
dat deze minister „bovcnmenschelijke kracht noodig ^jke adressen eerst door de gascommissie werden be"
heeft om op de commando-brug te blijven staan", handeld Deze bracht nraeadvies uit en als de pom-
De minister zelf voegde hij eraan toe moet -- -■
antwoord geven op de vraag, of hij die ktfacht meent
le bezitten.
Toen was 't uit.
bieigen.
Maar als het teekent is de strop ook vrijwel toege
haald. Militair was Duitschland réeds weerloos, voor
goed. fjnancieei en economisch was liet machteloos
voor langen tijd. Welnu, door dia thans gevraagde
uitlevering beneemt men het zelfs de kans binnen
afzienbare jare(n een „rolletje" te spelen op handéls- i Kwam Exc. Bijleveld aan het woord. Begon de
en_scheepvaartgebied. vermoeide, afgemartelde man de zware taak om zijn
Zelfs de voor Frankrijk (mejt zijn franc op 22 cent!)
zoo broodnoodige schadevergoeding raakt m het ge
drang. wanneer de grondstoften voor de Duitsche in-
dustr.e (die toch ten slotte zal hebben te zorgen dat
er geld komtl) nog duurder worden door het vervoer
aan boord van Zwaarbetaalde schepen van het buiten
land inplaats van door eigen vaartuigen.
Wij achten de kans, dat Tiqt nieuwe protocol ge-
teekend is, alvorens deze regels in druk' verschijnen!,
geenszins uitgefloten, doch iwanDeer dit geschiedt lijkt
de overwinning van Spartakus etfi Bolchewisme ons
zeer waarschijnlijk ein de kans op betaling der oor
logsschatting aan. ,de Entente yerder af dan. ooit
UITKIJK.
Den Haag, J1 Dec.
In den zeer laten middag, te c.c. vijf ure, is d*
minister van Marine aan het woord gekomen, maar
hij bepaalde zich tot den gebruikelijken ^aanloop"
zijner rede. die morgen, Vrijdag '(de vergaderingen be
ginnen thans te halltwaalf) dus wordt gehouden. De
heer Bijleveld .maakte den indruk van een afgemat
man. gebogen onder den last, dien hij wellicht voor
hem .zelf te kwader ,ure op lijn schouders beeft ge
nomen.
Aangenaam was de dag voor dezen minister zeker
niet.
De heer Dresselhuys, gom a t igd_ h of fel ijke en bezadig
de figuur, erkende dat Z.Exc. zich op knappe wijze
van ae administratie op de hoogte fieefï gesteld, maar
onderstreepte nog eens. dat hij op maritiem gebied
volslagen leek is. Zooals trouwens de geheele Kamer,
voegde hij er aan toe. En hij stelde op zeer nadruk-
kelijken loon, vragtJL Hoe is de oveteenkonisi voor geen „liefhebberij' voor verlossingen te hebben,
i de pantserplatem to; stand gekomen? Wat is de voor- Dankend voor de plaatsing,
miedenis van het besluit tol niet_afbouw der krui- Hoogachtend,
beleid voor de Kamer goed te praten, '-t Was een
schouwspel, dat ook bij den niet juist teer- of week
hartige „kassian" kon op\ ekken. De heer Bijleveld
is een goedhartig, achtens- .aardig man, stellig niet
lijdend aan eerzucht van nietig allooi. Inderdaad, de
heer Marchant heeft gelijk: op hen, die dezen jurist,
om welke redenen dan ook, wellicht om een mak
kelijk te besturen „Strooman" te hebben, bij de Re
geering introduceerden, rust hier het „odium", de
schuld.
Mr. ANTONIO.
Dirkshorn, 10 Dec. 1919.
Mijnheer de Redacteur!
In het verslag van de laatstgehouden gemeente
raadsvergadering van Winkel, trok mij het gezegde
van den heer Van Leersum: ,4» zuster kan voor-
loopige hulp en voorlichting verleenen en kan
vroeg genoeg zien, wanneer dokters hulp noodig
is", zeer mijn aandacht. Toch, de zuster mag nooit
toucheeren, en zonder onderzoek kan niemand
zeggen: de partus is begonnen. Maar waarom mag
zij geen onderzoek instellen? Wel, om de eenvoudige
reden, dat een zuster een verpleegster en dus geen
verloskundige is. De tegenwoordige verloskundige
moet om goed toegerust in de praktijk te kunnen ko
men, drie jaren aan een der Rijkskweekscholen ver
bonden geweest zijn. Gaat dus den heer Van Leer
sum het wel en wee van de aanstaande moeders aan
het harte, dan wil ik Z.Ed. in overweging geven,
zijne verpleegster eerst de vereischte jaren, om zich
te bekwamen, naar een onzer scholen te zenden,
dan pas kan zij zien, oj gevaar dreigt voor moeder
of kind of voor beiden. De zuster zelf voelt het im
mers, waar zij tegen mevrouw Houtkooper^Bol zegt:
door HUBERT FOOTNER,
voor Nederland bev/erkt door L. ALETRINO.
Uitgave van W. DE HAAN, Utrecht.
12.
Eindelijk hoorde hij Charlcy s voetstappen en de
blinddoek werd van hem weggenomen. Nog altijd
bet maagdelijke woud. Geen spoor van Nahnya.
Nog meer geheimzinnigheid!
„Waar is Nahnya?" vroeg Ralph.
„Zij komen terug tepiskow", antwoordde Char-
ijey, onvriendelijk.
iDe jongen hield hem een stuk papier voor, waar-
JP iets geschreven stond, dat blijkbaar voor Ralph
testemd was. Hij hield het echter onderst boven,
"aar schreeuwen niets hielp, en Ralph's handen
Kebonden waren, duurde het eenigen tijd eer Ralph
'ich zóó had uitgedrukt, dat Charley de bedoeling
"egreep. Toen het papier eindelijk gehouden werd
Jooals het moest, zag Ralph, dat hij een brief van
N'ahnya voor zich had. En weer moest hij zich
0ver haar verbazen. Het s.chrift was fijn en precies
dat van een non. Zij kon even goed de pen
b&nteeren als de pagaai!
..Voor den dokter begon de brief. ZIJ had
Bepoogd Ralph te spellen, maar had die poping
°P(?egeven. „Als u belooft, niet weg te loopen
v°or ik terugkom, zal Charley uw touwen losmaken,
ftn 't vrij laten rondloopen. Wanner u toestemt,
?laak dan een kruis op dit papier, en laat het
e® zien. Annie Crossfox".
Ofschoon Ralph Nahnay haar gewelddadig op-
ueden nog geenszins vergeven had, werd ®ijn
voedde toch eenigszins getemperd, en wel door een
a,Jitengewone nieuwsgierigheid* Hij was vastbeslo-
feiJ. uit te vinden wat achter al deze geheimzinnig-
stak. De gevraagde belofte wilde hij geven, en
verzocht Charley met behulp van teekens, het
r?llood tusschen zijn tanden te plaatsen. Charley
hem het papier voor, en hij maakte er het
,'ao''ge8chreven teeken op. Toen stak Charley het
I zak, om het zoo te bewaren als bewijs dal
rjj biet verantwoordelijk was voor wat verder mis-
bten zou gebeuren, en maakte de touwen los.
hRalph begon heen en weer te loopen om de stljf-
van zijn beenen te verdrijven, en om te kijken
gescb
sers? Van het antwoord op doze vragen Hangt mr.
Dresselhuys' stem over .de Begrooting van Marine af.
En ook verwacht de afgevaardigde, dat de preni er eu
de minister van Koloniën hun stem zullen doen Looien
Overigens adviseert mr. Dfesselhuys afv.acn.en. totdat
deskundigen hebben geadviseerd en men. Wfeét wat ér
J. W. MODDER—ROOKEN,
Verloskundige.
Winkel, 12 Dec. 1919.
L. S.
Zooals algemeen bekend is, wordt op het oogen
van dein Volkenbond is. De Kamer kan dan later be. blik in Oostenrijk-IIongarije- ontzettend geleden; in
slissen. Aldus ook vrijwel ds. Schokking, de ctir.^
historische man.
alle standen, rijk en arm, de nood waarin daar onze
medemenschen verkeeren tart iedere beschrijving.
L/tiG Dtauilt i^iawaufivo uti u wv
missie iyet pasklaar had. „slikte raad het mee,tal.
B. en W. hebben echter gemeend, het nu éérst in
den raad te moeten brengen. Het is trouwens ook
'aan den raad gericht.
De heer Barten; We vroegen altijd eerst de méé-
niog van de cascommissie. 't Is echter ook de beste
oplossing. Al behandelen we het hier, moet het toch
weer naar de gasccxmmissie, 't Adres is echter aan
den raad gericht, dus moet het ter tafel komen. We
kunnen echter nierti anders doen dan een wenk gevén.
De heer Ootjers't Eigenaardige is, dat liet adres
reeds lang in de gascommissie behandeld is. Deze
hebben het afgewezen op grond dat de safarissen pas
herzien rijn ten genoege van fiet personeel.
De heer Barten: In dien tijd gaven we nog meer
dan ze Vroegen. Er worden echter -punten in het
adres genoemdv welke niet behandeld zijn. 100 j>ct.
verhooging op Zon. en Feestdagen is me niet recht
duidelijk, "t Is toch een drieploegenstelsef. zoodat elk
een Zondagsbeurt voor gewone Üienst heeft. Als 't
voor extra werk op die dagen bedoelt wordt, ben
ik er wel voori
De heer Ootjers: Wordt daarvoor geen extra loon
gegeven?
Voorzitter: Voor extra werk ja.
De heer Keizer: Ik denk, dat tiet wel de bedoéüng
zal zijn oor extra werk. Ik heb het vetnminste zoo op
gevat Waar fechter de 5t- "Nicolaastoeslag is afgestemd
en salarisherziening in uitzicht gesteld is. kan ik er
zeer goed in meegaan, het adres in handen van de
gascommissie te stellen. In verband met de in uit*
zicht gestelde salarisherziening is het althans verstan*
dig de gascommissie te hooren.
De heer JleemanIk denk {lat de gewone Zondagen
wel onder het verzoek vallen. Ze vragen de 45.urige
arbeidsweek en daar valt toch de Zondag buiten.
De heer Barten: Dat zou een algeheele wijziging
tengevolge hebben, want dan zal 3 ploegen niet ge*
noeg zijn.
Besloten wordt, het adres in handen van de gas
commissie te stellen.
Ingekomen is een verzoek van de R.K. Geitenfokver-
eeniging St Bernardus om een subsidie van f 25 op
grond, dat dit een nuttige zaak ip 't belang vooral vao
den werkman 'is,e n ae vereoniging lieli o.a. door
aankoop van een bok met hok in sctiuldon heeft
gestoken. B. en W. adviseeren een jaariijksche sub
sidie van f 10 te verieenea
De heer Duijves; Gehoord de groote schulden en
het feit dat het een belang voor 2en kleinen mar. is.
zou ik f 25 willen ge'ven voor delging van de schuld.
We kunnen dan het volgend Jaar weer zitfi.
De heer J>e Geus voelt meer voor het voorstel van
B. en W. Spr. meent, dat de gemeente toch de subsidie
niet kan baseeren op de door de vereeniging gemaakté
schulden.
De heer DuijvesDe vereeniging heeft al jarén
naar wat hij maar zien kon. Doch op deze plek was
niets anders te zien dan het woud, in welke richting
hij ook de blikken wendde. De boomen waren niet
meer van zoo imponeerende grootte, en er was meer
laag hout. Dit kwam overeen met wat Ralph zich
had voorgesteld, op grond van de stijging die zij
hadden ondernomen. Hij zag reuachtige frambozeu-
struiken met bleeke bloemen, aoo groot als mal
ven. De stilte was onnatuurlijk; geen vogel liet zich
hooren, geen blad bewoog.
Ralph moest zich bij, zijn onderzoek ten slotte be
palen tot het impossibele gc^-ciit van Charley. Dit
loonde echter de moeite zeei' weinig. Ciiarley zat mét
zijn rug tegen een boom een pijp le rookem "én staarde
voor zich uit. Qiarley had het vermogen om, wan
neer hij, dat verkoos, geen teeken van leven méér
te geven.
Ralph vroeg zich af,, wat wel de reden mocht zijn,
dat hij, .niet 111 slaap viel. Langzamerhand kreeg hij
den indruk, dat de jongen onrustig was niet de
onrust van dreigend gevaar, maar van ongeduld. Nu
en dan wendde hij, de blikken in 'tjen. gegeven richting
en een Uitdrukking van verlangen scheen daarbij in
zijn harde, groote oogen le komen. Hij rékte het hoofd
luisterend naar voren.
„Nahnya heeft hem buiten iets gehouden, dat hij
graag wil wetendeduceerde Ralph.
Charley bereidde een maaltijd^ en zij begonnen te
eten. Daarna rolde Ralph zich, niet wetend wat beter
te doen. in de dekens waarop hij gelagen had, ein sliep
in .Toen hij wakker werd, was de onverzadigbare Ciiar
ley bezig 'met opnieuw eten koken Nadat zij het
avondmaal hadden genuttigd, zaten zij nog eenigen tijd
bij het vuur- te rooken,' en de schemering sloop reeds
nader, ofschoon de hemel ver boven hun hoofd nog
helder was, toen de jongen met een ruk opsprong,
zijn hoed en zijn geweer greep en wegsineldé. Ralph
staarde hem .verbouwereerd na. Eindelijk zag hij uit
de richting waarin hij was verdwenen, Nahnya komen,
gevolgd door een oude vrouw in een zwart" katoenen
ja|K>n. Bij het Zien van het meisje vlamde de herin-i
nering aan de onwaardige behandeling, die hij van
haar had moeten dulden, weer in hein op, e" zijin
oogen kreg^i een harde uitdrukking. Aan Charley
dacht hij niet meer.
Nahnya sloeg een snellen blik op hem, om daarna
de oogen weer neer te slaan. „Dit mijn moeder," zei-«-
de -zij zacht.
De oude vrouw, maakte voor den dokter een om
handige buigiing. Hij scheen haar een geweldigen'schrik
in te boezemen. Zij herinnerde op geenerléi wjjzé aan
Nahnya, waar haar alle bekoorlijkheid ontbrak. Zij
was het type tan eon moeder van vele kinderen op
middelbaren leeftijd. Het gitzwarte haar droeg zij
1 netjes gescheiden en gevlochtenhaar oogen waren
j stoicij.nsch als die van Charley,. cn haar huid was
als verfrommeld bruin waspapier. Zij had het sterke
on berustende van de arbeidersvrouw op jaren. Ralph
keek van de moeder naar de dochter, maar vond niet
de minste gelijkenis. Het gaf hem, een gevoel van bit
tere voldoening. Met kennersblik mous.ercle hij den
ongel ukkigen, kromgegrociden arm yan de oude vrouw.
Dus het was dan toch waar, dat Nahnya hem ge
haald had, om haar moeder te helpen. Hij voelde
zich verlicht, maar vond de heele geschiedenis nu
nog geheimzinniger. Want als het werkelijk een eer
lijke zaak was, waar verder niets achter stak, waarom
I had zij dan zulke wanhopige voorzorgen genomen,
om haar geheim te verzekeren? Nahnya was geen
dwaas kina, om zooiets zonder reden te doen. Hij gaf
liet verder op, een antwoord op die vraag te zoeken
cn draaide de oude vrouw den rug toe, die, zoodra
hij, de oogen erop had gericht, den misvormden arm
pijnlijk begotn te wrijven, terwijl ze hem smeekeude
blikken toewierp. Ralph had reeds met een hoonenden
glim lp ch opgemerkt, dat zij zijn kleine instrumenten-
troes en zijin medicamentenjkistje op de draagbaar had
den gelegd. Hij was vast besloten, dat hg' zich door
niets zou laten bewegen, ze te openen.
De twee vrrouweui hadden pakken meegebracht, waar"
.in al het noodige voor liet inrichten van een com
fortabel kamp, waarmee zij dan ook begonnen. Nah
nya sprak verder geen woord tot Ralph, maar liaar
doen was welsprekend genoeg Hij sloeg haar onge
merkt gade. e" een .gevoel van onrust besloop hem.
Zij sneed een 'aantal sparretakken om hein, een. zacht
bed te Inaken. Zij roosterde een sneeuwhoen, dat zij
had meegebracht, en bood het hem, voor het slapen
gaan, zwijgend aan, met een blik waarin hjj berouw
las en een dringende smeekbede.
Een storm stak op in Raiph's borst. Hij voelde zich
geroerd en toch ook weer geërgerd. Zijn Éiart drong
hein. haar blik le beantwoorden, ymar zijn gekrenkte
trots weerhield hem. „Waarom kan ze niet open te
gen mij zijin?" dacht hij. Denkt ze sonis dat ze me
kan behandelen als oud vuil, en me dan met eon vrien
delijken blik weer voor Ijaar kan doen knielen?' llij
aanvaardde het aainbod als zijn recht, zonder zich te
laten vermurwen en Nahnya ulng verdrietig (erug naar
haar eigen legerstede, naast aie van haar moeder.
Met e«n groot vertoon van onverschilligheid schikte
Ralph zich tusschen ïijn dekens en sloot de oogen.
Maar de strijd in hem duurde voort Hij wilde, en
hij wilde niet. Zij had hem schandelijk behandeld.
hij haatte haar. Zij had er spijt van nij moest van
haar houden. Het waas van geheimzinnigheid waarin
zij '.zich bleef hullen, maakte hein wanhopig haar
rustige, weloverwogen.tegenstand, die zij zjjn wil bood,
bracht zijn wilde verlangens tot krankzinnirfiead. Er
waren oogetnblikken dat hij het gevoel had( dat hil
alleen dan vrede zou kunnen vinden, wanneer hij
haar moreel verpletterde. En dan dacht hij weer aan
die uitdrukking in haar oogen, die een hemel be-1
loofde aan hem. wien zij die wenschte te openen.
Reeds daagde hert. voor Ralph nog in slaap viel.
Toen hij ontwaakte, was de storm geluwa. Bij hem
kon eén dergelijke strijd slechts tot ftn uitkomst lei
den zijn trots gaf zich gewonnen. Alles welbeschouwd,
redeneerde hij. was hij toch medicushet ging dus
niet aan. zijn patiënt 0111 een ernstige beleediging den
rug toe te draaien. Hij was niet van plan Nahnya
te vergeven althans niet zoo maar zonder meer
mar hij wist. dat hij zichzelf nooit zou kunnen vrij
pleiten. als hij wiegging, zonder zijn plicht als arts
te hebben gedaan. Misschien was hij hierin niet vol.
komen oprecht tegenover zichzelf, misschien was het
alleen maar trots. die. nu hij het had afgelegd, nog
iets trachtte te redden maar toch niet meer dan den
schoonen schiin; misschien zou hij, als hij er iets aan
j had kunnen doen, nooit van Nafinya zijn gescheiden.
Elk hart vod fantaisie,* dat liefheeft, smaakt graag de
bitterzoete voldoening om vurige kolen op het hoofd
van het voorwerp zijner liefde te stapelen. Zij zou ex
spijt vjn hebben;.dat ze hem zoo behandeld had. maar
liij zou onvermurwbaar blijven. Als ze er nu erg veel
verdriet van had nu, dan zou Éiij misschien..."
Dus opende hij. na het ontbijt, nog grimmig kij
kend als een Italiaansche struikroover. zijn troes, en
gaf Nahnya barsche bevelen Haar gelaat straalde; zij
sprak geen woord, maar vloog op zijn wenken. Be
wonderenswaardig was haar bevattelijkheid en haar
lianaigtieid. In minder dan geen tijd lag de angstige
oude vrouw gemakkelijk uitgestrekt op een breed,
hoog bed van sparretakkèn, en stonden spalken, ver-
liandou cn warm water gereed.
1'oen alles voorbij was, en 'de oude vrouw uit de
a ether bedwelming begon te ontwaken, Overvloedig tra
nen stortend, maar Toch heel blij dat hert nu was af-
gt-loopen. pakte Ralph zijn instrumenten weer in, met
demonstratief gegooi. Nu zijn beroepstoewijding niet
meer noodig was, heesch hij weer de vlag van on*
vermurw baarheid. Nahnya had niets gezegd. Toen liet
gevaar geweken wasv had zjj zich over de patiënt
