JURGENS
PLANTENBOTER
lllillll
ik m|®
vm/h
voedzaam
heerlijk
r r-
geeft f 80 per K.W. en spr. wil zich daaraan vasthou
den. Spr. wijst op het groote gemartel hier, om
electriclteit te krijgen, en spr. meent dat als het
andersom was en de stroom goedkooper kon worden
geleverd, het ook niet zou gebeuren.
De heer Engel wijst er op, dat het de conclusie
is van de commissie uit deiNederlandsche Gemeenten
om f 120.— toe te staan. Daarbij behooren wij ons
neer te leggen, uit een oogpunt van billijkheid. Ais
wij dit niet doen, moeten andere gemeenten hei
maar weer duurder betalen en als verschillende ge
meenten zijn wij eigenlijk toch één.
Voorzitter wijst er op, hoe het PjE.N. aan deze
gemeente al enorme schade lijdt, heel goedkoop
als alle leveranties waren gecontracteerd. De billijk
heid eischt dat f 120.wordt toegestaan.
De heer Smit zegt dat een contract een contract
is, het is eenmaal zoo uitbesteed en dan moet het
gehandhaafd.
Voorzitter zegt, dat alle leveranties hebben plaats
gehad tegen de gestelde bedragen, maar het hier
alleen geldt de stroomlevering.
De heer Blaauboer is er niet voor, dat het con
tract op dit punt vervalt. Het is spr. gisteren bij het
nazien der stukken reeds opgevallen, dat B. en W.
de gunstige bepaling voor de gemeente willen los
laten, dat aoht spr. verkeerd. Het wordt op deze
wijze een douceurtje voor het P.E.N.
Dit laatste ontkent voorzitter beslist.
In stemming gebracht, verklaren alleen de heeren
Blaauboer en Smit zich er tegen, zoodat het voorstel
van B. en W. is aangenomen.
Van den Nederlandschen Bond van Gemeente
ambtenaren is het bekende adres ingekomen om aan
gemeenteambtenaren een maand extra salaris uit
te betalen, premievrij pensioen en verhooging van
jaarwedden.
B. en W. stellen voor om aan alle gemeenteamb
tenaren een maand extra-salaris uit te betalen. Dit
beloopt een bedrag van f856.99.
Voorzitter zegt, dat dit voorstel er een is van de
wethouders. Spr. heeft er een toevoeging aan en wel
In dezen zin, dat aan hen die een inkomen hebben
van f10w00Q,,of meer, geen maand extra salaris wordt
verstrekt. Zóó is het ook voor de Rijksambtenaren.
Daaronder zouden vallen. Dr. Beek er en spr. zelf.
dus die beiden voor de vergoeding uitzonderen.
De heer Smit brengt hulde voor het royale stand
punt dat Burgemeester in deze inneemt.
iMet algameene stemmen wordt het voorstel van
B. en W. aangenomen.
Wat het premievrij pensioen betreft, willen B. en
W. afwachten wat het onderzoek van rijkswege ln
deze ingesteld, zal opleveren; en op het verzoek om
salarlsverhooging afwijzend beschikken, omdat de
ambtenaar ter secretarie pas verhooging heeft ge
had Allen voor.
'Er is van de schoolschoonmaakster te Kolhorn een
adres ingekomen om meer salaris of vergoeding der-
dure ingrediënten voor het schoonmaken noodig.
B. en W. stellen voor het salaris voor Kolhorn te
brengen van f225 op f250, voor Barsingerhorn van
f200 op f225, ingaande 1 Januari 1920. Haringhuizen
is pas bepaald op f 175, Allen voor.
Er is een aanvrage ingekomen, om voor de werke-
loozencommissie het leegstaande schoollokaal te Kol
horn te mogen gebruiken en wel van 1 tot 2. B. en
W. stellen voor aan de afd. Kolhorn van de Vak
arbeiders in Land-, Tuin- en Zuivelbedrijf werkzaam,
van wie dit verzoek was ingekomen, te berichten,
dat hef schoollokaal tot wederopzeggingstoe wordt
toegestaan. Allen voor.
Aan de orde is het verstrekken van schoolpan-
toffels. B. en W. hebben deze zaak besproken met de
hoofden der scholen en onderwijzeressen. Zij waren
allen voor schoolpantoffels. In Barsingerhorn en Ha
ringhuizen waren reeds velen in het bezit van pan
toffels en waren er nog veel gymnastiekpantoffels
die gebruikt konden worden. Verder waren de onder
wijzeressen van oordeel, dat na aanschaffing van do
noodige stof de pantoffels door de kinderen zelf
konden worden vervaardigd, onder de leiding dei
onderwijzeressen. Zij oordeelden dat de nuttige hand
werken hiermee nog werden bevorderd.
Mevrouw Bergman-Gons acht het zelf vervaardigen
riet zooveel goedkooper, het moet goede stof zijn en
deze is zeer duur. Goedkoope stof is direct versle
ten en dan is het nog duur.
Voorzitter zegt dat het de bedoeling is goede stof
aan te koopen.
Mevrouw Bergman-Gons: Welke stof?
Dat wenscht voorzitter aan de onderwijzeressen
over te laten.
Mevrouw Bergman: Als het maar niet te lang
duurt.
Voorzitter zegt, dat er voldoende pantoffels nu
reeds zijn. Ieder die pantoffels wenschte kon ze
krijgen.
Mevrouw Bergman. Als allen het maar durven
zeggen. Spr. kent een kind dat nog geen pantof
fels heeft.
Voorzitter: Allen zijn gevraagd. In Kolhorn zijn
nog meer dan 100 paar gymnastiekschoenen, .te
Barsingerhorn ook. Verschillende kinderen hebben
zelf pantoffels. Bovendien doen de kinderen het niet
alleen in het handwerkuurtje, maar zullen de pan
toffels ook thuis worden gemaakt.
Mevr. Bergman-Gons juicht dit juist toe. Het be
vordert niet alleen den spoed, maar het mee naar
huis nemen van zulk werk heeft zooveel vóór. Mej.
Oudt gaf steeds handwerk mee naar huis, deze juf
frouw doet dat nooit De moeders vragen zich wel
eens af, of de kinderen wel wat leeren. En dan gaat
het vervaardigen ook niet ten koste van het andere
handwerkonderwijs.
De heer Engel licht uitvoerig toe, dat hij eerst
niet voor het zelf vervaardigen der pantoffels was.
Spr. meende, dat waar de gemeente alle leermid
delen verstrekte, ook deze pantoffels aan allen
moesten worden verstrekt. De onderwijzeressen wil-1
den de kinderen echter zelf de pantoffels laten ma- j
ken. Ik achtte dat niet noodig, weinig nut als dit
voor hen zou hebben, de fabriek toch zal die pan
toffels wel maken. De onderwijzeressen meenden ech
ter dat het ook nut had voor hun vaardigheid voor
de andere nuttige handwerken. Daar ben ik toen
maar voor gezwicht, geen verstand als ik er van
heb. Ik heb dat gedaan onder deze voorwaarde, dat
zoodra als ik bemerkte dat het kind er schade van
had, dat het dan zou ophouden. Want m.i. moet wel
de gemeenschap zich opofferen voor het kind, maar
niet andersom.
.Het voorstel van B. en W. wordt aangenomen.
Voorzitter deelt nog mee, dat B. en W. reeds be
zig zijn om het aantal leerkrachten te Kolhorn en
Barsingerhorn te vermeerderen. Binnenkort zal de
Raad daarover voorstellen bereiken.
Wat de betaling van het bodeloon voor telegram
men betreft, stellen B: en W. voor dat voor elk tele
gram buiten den gratis-bestel kring, de gemeente
f 0.40 zal betalen. Vroeger waren alle telegrammen
kosteloos en dat wenschen B. en W. eigenlijk te
handhaven. B. en W. stellen zich voor, dat op deze
wijze de betrokkenen weinig zullen hebben bij te
betalen. Do kostelooze kring loopt 20 minuten buiten
het kantoor.
De heei* Koaijman meent, dat als hea hestelloon
van het telegram f0.60 kost, de gemeente maar f0.40
bijbetaalt, de rest voor den geadresseerde. Dat acht
spr. verkeerd, hij wil alles gratis.
Voorzitter meent, dat het vrijwel algemeen voor
f 0.40 zal kunnen. 'Laat ons het eerst zoo eens pro-
beeren, blijkt het dat het niet juist is, dan kan het
\eranderd. Algemeen goedgevonden.
De pensioengrondslagen voor verschillende ge
meenteambtenaren worden vastgesteld in betrekking
tot hun verhoogde salarissen.
Volgt benoeming leden van heit Burgerlijk Arm
bestuur. Voordracht le lid: 1. K. Keetman en 2. G.
Grootes. De heer Keetman benoemd met 6 stemmen,
1 blanco.
Voordracht 2e lid: 1. mevrouw P. Bronder—Hoog-
schagen, 2. mevrouw ZwakmanTen Bokkel. Mevr.
Bronder benoemd met 4 stemmen, 2 op mevrouw
Zwakman, 1 blanco.
Voor lid van het Weezenhestuur luidt de voor
dracht: 1. K. Kossen, 2. C. Buis. De heer Kossen be
noemd met 3 stemmen, 2 op den heer Buis, 1 blanco.
Het belastingkohier zal in comié worden' behan-
handeld en volgt eerst de rondvraag.
De heer Burger vraagt waarom of voorzitter bij
de begrooting niet bekend heeft gemaakt de circu
laire van 21 October van den Minister over de
werkeloozenverzekering.
Voorzitter zegt, dat deze bij de begrooting nog niet
bekend was.
De heer Borger vraagt waarom of dat dan niet
de volgende vergadering is geschied? In die mis
sive van den minister staat toch iets zeer belang
rijks, n.1. dat alle steuncomité's moeten worden op
geheven en dat allee wat de werkeloosheid betreft,
moet worden ondergebracht bij de werkloozenver-
zekering of ttidien die niet verzekerd zijn, het moet
loopen over de schijf van het armbestirur. Spr. duidt
het voorzitter zeer euvel dat hij deze missive niet
heeft bekend gemaakt aan den Raad. Dan had de
Raad anders kunnen handelen met de f 500 voor het
steuncomité. En waar voorzitter zich wel haast om
circulaires van een minister over de burgerwacht ln
den Raad te brengen, had voorzitter ook deze cir
culaire in den Raad behooren te brengen. Spr. wijst
er op hoe door het in het leven houden van het
steuncomité, de werkloozenverzekerlng wordt tegen
gehouden. De menschen zeggen, wij kunnen bij het
comité hulp krijgen, dus hebben wij ons niet te ver
zekeren. En spr. kan als voorzitter van een vak
organisatie, die alles doet om deze verzekering tegen
werkloosheid aan te moedigen, niet langer zitting
nemen in een steuncomité dat de goede werking
daarvan tegenhoudt. Spr. wijst er nog op hoe men
voor 1 December zich had aangegeven voor de
werkelopzenverzek^ring, vrijgesteld werd van de
26 weken wachttijd, dus direct bij werkeloosheid
uitkeering krijgt Het was de plicht geweest van
het gemeentebestuur daarvoor propaganda te maken.
Voorzitter zegt, dat toen de begrooting werd vast
gesteld, die circulaire niet bekend was. Om nu voor
het steuncomité te bedanken, daarvoor is voor den
heer Burger geen enkele reden meent spr. Er zijn
toch immers personen boven 60 jaar die niet verze-
-kerd kunnen worden, en die kunnen nu genieten
Ivan die f500 op de begrooting. Het is toch niet noo
dig om die menschen direct te verwijzen naar het
armbestuur. En al is Burger nu 1000-maal vak
organisatieman, behoeft hij die menschen die nog
nooit met een armbestuur iets te doen hebben ge
had, daarheen te zenden. Die moeten toch ook ge
holpen. Die (500 kan dienen als overgangsbepaling,
volgend jaar zullen wij het niet meer doen.
De heer Burger meent, als het armbestuur vooi
die menschen een bezwaar is, waarom dan niet den
penningmeester van de afdeeling der Land- en
Tuinbouwarbeiders die uitkeering opgedragen?
En dan het steuncomité maar wegjagen, zegt voor
zitter. Dat zou die menschen een klap in het gezicht
geven zijn. Daar ben ik tegen.
De heer Burger: Waarom hebt u ons over de
circulaire niet ingelicht? Als u het eerder had be^
kend gemaakt, had ik ook eerder voor het steunt
comité bedankt Dat zijn twee functies die niet naast
elkaar zijn te vervullen, in één gemeente behooren
deze beide instellingen niet naast elkaar te bestaan.
De heer Engel kan zich volkomen met de conclu
sies van Burger vereenigen. Vorig jaar is het steun
comité opgericht op verzoek van de afdeeling der
Land-, Tuinbouw- en Zuivelarbeiders. Nu is de zaak
echter heel anders. Nu heeft de minister een cir-
PLANTA
VOORDEELIQ
lieflijke, in beeld gebrachte fantasieën.
De oeverstrook waarop de kano's stonden, lag aan
Ralph's voeten. En langzaam begon bij zich door
den nevel zijner droomen bewust te worden, dat
daar beneden slechts twee kano's lagen in plaats
van drie, zooals eerst. Toen hij zich daar ten volle
rekenschap van had gegeven, overviel hem een ge
voel van razende angst. Was het mogelijk dat Nah-
nya 1 Hij wist dat zij, wanneer zij geen slaap
kon vinden, op haar legerstede ook geen rust had.
Als hij haar nu maar ergens troffen kon, en zijn
overkropt gemoed lucht geveinl iHiJ vloog omlaag
naar het oeverstrand, duwde een der overgebleven
kano's te water, sprong er in en zette af.
Hij vond haar. E enhalve mijl het meer op, bijna
in het midden, had zij de pagaai laten rusten. Zij
hoorde hem komen, doch deed geen poging ham
te ontvluchten; evenmin scheen zij verrast over
zijn komst toen hun kano's zachtjes tegen elkaar
stieten. Hij kon haar niet ln het gelaat zien, maar
te oordeelen naar de rust die haar houding uit
drukte, geloofde hij, dat het maanlicht ook haar
gemoed had versacht. Zijn hart schoot vol, toen hij
haar zoo zag; het was hem onmogelijk woorden te
vinden. HU kon haar slechts aanzien, terwUl hU
het doltioord van haar kano vasthield, aanzien in
aanbidding.
Nahnya was de eerste die sprak. „Wat is het mooi
vannacht", reide zij zacht De smart was uit haar
stem verdwenen.
„Zonlicht of maanlicht", antwoordde Ralph een
voudig, „dit is heit heerltjste, wat ik ooit gezien
heb".
Een lichte zucht kwam tot hen uit de richting van
het kamp. De deining deed de kano's langzaam
zwenken, en deed hen zachtjes verder het meer
opdrijven. De maan bescheen thans Nahnya's ge
laat. En gelUk het penseel van een groot meester
deed zU onbelangrijke details op den achtergrond
treden, om in «mat licht en contrastrijk donker het
eigen karakter der schoonheid duidelUker te doen
spreken. Ralph meende, dat hU die schoonheid
culaire gezonden en de gemeenten gewezen op hun
taak ten opzichte van het werkeloozenfonds. Dai
heeft u niet ter kennis van den Raad gebracht Dat
had u behooren te doen. Het is immers mee in bet
belang der gemeente, dat de menschen zich vóór
1 December daarvoor hadden aangemeld. De 26 we
ken wachttUd vervielen voor hen, zU zouden direct
verzekerd zijn en dat is ook een gemeentebelang.
En nu ln onze organisatie deze zaak ter hand werd
genomen, bevreemdde het sommige organisatieman
nen, die met den toestand op de hoogte waren zeer,
dat hier nog een steuncomité was en dat de voor
zitter der afdeeling der I., T.- en Z.arbelders daar nog
inzat Steuncomité en werkliedenfonds kunnen niet
naast elkaar staan. Wij toch hebben na de circu
laire van den minister propaganda gemaakt voor de
werkeloozenkassen en al ons best gedaan om de
organisatie zoo hoog mogelUk op te voeren en zoo
mogelijk allen te verzekeren. En nu wees man ons op
het steuncomité, waar meh steun kon krijgen zon
der dat men verzekerd was. Dat haaide onze pro
paganda voor de werkeloozenkassen zeer naar be
nei!en. En dat is de schuld van den burgemeester,
die do zaak hier niet ter sprake had gebracht En nu
wordt die zaak van de 60-jarigen er aan vastgekop
peld, maar dat was eerst niet geval. En dat Bur-
ger nu bedankt, ls zeer consequent, bU kan niet zit
ten in twee comité's waarvan het eene het andere
afbreuk doet. En of u, mijnheer de voorzitter, het
nu mét moedwil hebt vergeten, of per abuis, dat
weet ik niet. Maar wel weet ik dat u niet hebt ge
handeld zooals het behoort.
Voorzitter: Ik heb er niet om gedacht. De circu
laire is later in B. en W. behandeld. ZU was voor
de begrooting niet Ingekomen en het bevreemdde
spr., dat Burger de circulaire niet met spr. ls ko
men behandelen.
De heer Engel: Dat kon hU niet, omdat hi| (Je
circulaire niet kende. Bij besprekingen met anderen
is ons op deze circulaire gewezen, men heeft ons
die gezonden en ik ben mot die circulaire ln B. en
W. gekomen. Toen bleek dat de circulaire ook hier
was en na 28 October was gekomen. Maar toen u
de commissie installeerde, wist u het toch wel.
De heer Burger: U had den Raad kennis behooren
te geven.
Voorzitter: Ik behoef alleen aan den Raad ter ken
nis te brengen, wat daaraan is gericht. Deze circu
laire was gericht aan het gemeentebestuur en dat
is B. en W. Maar dat ik het u niet heb meegedeeld,
wil ik wel als een abuis erkennen.
De heer Burger geeft nogmaals zijn motieven
wjeer, waarom hU de zaak, zooals die thans is ge-
loopen, betreurt en zegt bU zijn bedanken te blUven.
Voorzitter: Dan moet u een briefje zenden.
De heer Engel kan met de f 500 meegaan, deze
staan op de begrooting, maar wil deze dan alleen ge
bruiken voor de 60-jarigen. De reet der personen be
hoort zich te verzekeren bij de werkeloozenkassen.
Voorzitter zegt. dat hij er voor is, diegenen die
Diet verzekerd zUn, te steunen uit die f 500.
De heer Burger bestrydt dit uitvoerig op de hier
boven vermelde neergeschreven motieven.
De heer Smit spreekt er zijn bevreemding pver
uit, dat Burger en Engel voorzitter niet hebben ge
waarschuwd.
De heer Engel: Wij wisten het te laat.
Er wordt nu van de zaak afgestapt.
De heer Burger vraagt of er al iets bekend is
omtrent de Amerikaansche schoenen.
Voorzitter zegt dat deze niet geleverd kunnen wor
den. Wel komen er militaire schoenen, 50 paar
De heer Burger vraagt of het schoollokaal voor
het werkeloozenfonds spoedig in gebruik mag wor
den genomen.
Voorzitter: Zoo spoedig u wil. Wij zullen het sa
men wel bespreken.
De heer Burger: Ik zou graag ook in die school
reeds kende, en stond opnieuw verbaasd. HU leun
de naar haar over, tot haar opziend als een wanho
pend zondaar naar een hemelvisioen. Er was een
lange stilte, die Nahnya bevreesd maakte. ZU moest
iets zeggen om haar te verbreken, en vond in haar
zenuwachtigheid niet het goede woord.
„Het is te laat. WU moeten teruggaan".
„Laat!" riep Ralph, plotseling woorden vindend.
„Wat hindert dat! Wét komt dat er nu' op aan! Ik
moet met je spreken. Nooit zal er een nacht, een
oogenbllk zUn als dit!"
Zacht trachtte zij zich te weren.
„Ik moest terug', fluisterde zU en vatte haai
pagaai.
Ralph hield haar kano vast. ZU kon niet wegkomen
van hem.
„Dat was een wonder mooi verhaal, wat Je me
deed", mompelde hU eindelUk.
Dit verbrak de betoovering van den zachteren ln
vloed, die haar een oogenbiik week had gemaakt.
„Mooi!" zeide zU bitter en hard, „mooil Eien afschu
welUk verhaal Is hetl"
„AfschuwelUk voor zoover het de blanken betreft
waar JU onder terecht kwam!" riep hU in atUgende
verontwaardiging. „Ik heb altijd een afkeer gehad
van het leven in groote steden. En nu schaam ik
mU over mUn eigen ras op den koop toe. O Nahnya,
kon ik het maar bU Ja goed maken voor die ande
ren!"
„Ik geef er nu niet meer om", seido zU haastig.
„Nahnya, ik moet Je zeggen, wat ik voelde, toen
Je die geschiedenis vertelde", ging hU zacht voort,
zUn stem trillend van een ontroering die hij ter
nauwernood vermocht te beheerschen, „ik zou niet
kunnen slapen voor ik het Je gezegd had. Je weet
niet hoe opstandig het me maakte, dat zoo iets aai)
een vrouw als jij kon overkomen! Jij moest de ge
lukkigste vrouw ter wereld zUn! En ja, er is
nog iets. Ik wilde, dat ik het goed zeggen kon. Je
weet niet hoe oneindig veel beter je bent dan dui
zenden anderen. Nog nooit ontmoette ik iemand als
JU. Wanneer ik over mij zelf denk, hoe ik geweest
gevestigd willen hebben een correspondent der ar
beidsbemiddeling. Die kan daar dagelUks opgeven
hoe het met de arbeidsbemiddeling staat. Spr. acht
dit met bet oog op de controle voor de werkeloozen
kassen zeer noodig.
Voorzitter zegt met B. en W. het correspondent,
schap te zullen bespreken.
De heer Burger vraagt, waarom of voor de artxsid»
bemiddeling niet meer réclamé is gemaakt. Waarom
geen advertentie geplaatst in de Schager Courant
Die arbeidsbemiddeling moet de schakel worden tus
schen werkgevers en werknemers en spr. zou zoó
graag willen dat ook de werkgevers van dit in.
stituut zouden gebruik maken.
De heer Engel is het met Burger eens, dat de go
meente voor de arbeidsbemiddeling propagano»
moet maken. Werkgevers en werknemrs moeten
daarvan gebruik maken en dat moet de gemeente
bevorderen. De belangen van Rijk en gemeenten gaan
hier denzelfden weg. Het is toch mee hun bekn»
dat de werkloosheid zoo klein mogelUk is.
Voorzitter meende, dat was afgesproken dat di«
propaganda per circulaire zou geschieden.
De heer Burger voelt meer voor een advertentie in
de Schager Courant 41© l©©st iedereen.
Mevrouw Bergman-Gons wijst er op, hoe wederom
in een gezin zieke en gezonde kinderen bij elkuS
hebben moeten slapen. Dat acht spr. in kleine hui
zen en groote gezinnen verkeerd en doet daarom
het voorstel dat zieke kinderen uit zulke gezinnen
in het armhuis zullen worden verpleegd.
Voorzitter: Dat wil u wel schriftelijk indienen
dan kunenn B. en W. dit bespreken.
Dit zal gebeuren.
Mevrouw Bergman-Gons wil voor zulke gezinnen
ook voldoende kleeren beschikbaar stellen. Bii het
bedoelde geval waren maar 2 hemdjes en beslist eT.
brek aan de noodigste onderkleeren. Voor het over
leden kind was geen schoon hemdje. Spr. wil van
gemeentewege kleeren aankoopen, zoodat de oleee
zuster weet waar deze te halen, als ze noodig zün
Voorzitter: Wil u ook dit schriftelUk indienen?
Mevrouw Bergman-Gons: Zeer gaarne.
Mevrouw Bergman-Gons vraagt boe bet' staat met
de vrouwelUke leden voor de schoolcommissie.
Voorzitter -ECgt, dat B, en \V„ hiebben afgesproken
om af te wachten wat de nieuwe onderwijswet daar
omtrent zal bepalen. Dat zal niet meer zoo lang duren!
Mevr. Bergman—GonsHoeveel leerlingen moeten
er zUn om het herhaiingsonderwijs te laten doorgaan?
Voorzitter: 8. maar B. en W. hebben het besproken
om het getal te verminderen.
Mevr. Bergman—Gons vraagt, pf bet wel voldoende
is bekend gemaakt.
Voorzitter: Het wordt steeds vojdoende bekend ge-
maakt. De onderwijzers doen zelf hun beat voor leer
lingen.
Mevr Bergman—GonsIk heb er nooit iets van
gehoord. Wei van de jongsns, maar oiet van de ineisw
jt*. Op welke wijze geschiedt het dan?
Voorzitter: Het wordt aangeplakt en vgpder deelen
d© onderwijzen het mtoe.
Mevr. Bergmhn—GonsDus hooren alleen de kin-
deren het die op schooi zijn. Waarom' geen adver-j
teutie in de jkhager Crt, dan kan een alk het iezen.
Voorzitter: Het ksn evengoed anders bekend ge
maakt worden.
De li^er EngelHet is evengoed bekend, als dat
met Mei de nieuwe leerlingen op school kunnen.
De heer Blaauboer: Waarom'zou het dan wel van de
jongens bekend z^jb, en niet van de meisjes?
Mevr. Bergman—GonsNeen, bedoel is alleen voor
het gewone schoolonderwijs. Ik bodool liet handwerk»
onderwijs voor meisjes, en u weet. dal dit niet samen
mag Worden gegeven. Dat staat de rogecring niet toe.
ls dat al eens gevraagd, Burgemeester, of dat nu mag?»
Voorzitter: Dat zal worden aangevraagd.
Mevr. Bergman—GonsAls het dan «naar spoedig
gobeurt.
Voorzitter; U hebt almaar wat op B. en W. en
drijft steeds tot spoed aan maar van tlwe commissie
uVot den toestand der huizen heb ik pog nooit iets
gehoord. U doet biykbaar zeif maar nieis tjn draagt
en W. steeds maar het oen en ander op. Zoolang
ais Engel wethouder is, hebben wij reeds 4 verg»*
deringen gehouden.
Mevr. Bergman—GonsDe heeren Blaauboer en
Geortzema..,..
Voorzitter: U maakt steeds iaanmerkingen op onit
nu maak ik het eens op u.
Mevr. Bergman—GonsU heeft volkomen gelijk, wfl
zullen samen op stap moeten. En ik ztei voor, dat
dit nu spoedig gebeurt.
Voorzitter: Dat moet u
stellen en niet hier.
Mevr Bergman—Gons zou het zeer toejuichen als
de bedeelden niet Nieuwjaar, of als dat niet meer
zoo spoedig kan' iets later, een extra gave kregen om
een klein stukje kleeding aan te koopen. Spr. rneendé
dat vroeger zooiets gebeurde.
VoorzitterVroeger werd wel een collecte met
ieuwjaar gehouden, maar dat is al eenige jarea^ ge.
^Mevr. Bergman—GonsEn waarom gebeurt dal
thans niet. meer?
VoorzitterDat weet ik zelf ook piet.
Mevr, BergpianGonsKan dat miet meer w ordtn
ingevoerd?
Db heer Blaauboer: Maar dan alleen voor extra*
kleeding, niet voor andere doeleinden.
Mevr. Bergman—GonsDat is goed, maar ik wensen
het niet met lijsten.
Dfe heer Smit voelt veel voor het idee van
bedeeling Ook spr' wil wel eens een extraatje en a
neemt spr. het Maar velen kunnen het nemen>
Iaat ons die pen extraatje geven. §pr. ,\Wil daan
lijsten circuleeren» dan kunnen daardoor, geven. u*J
er voor woelen. ;xts
Do heer Engel is er voor, dat de bedeelden
uwe commissieleden voor-
ben,,krijg ik een gevoel alsof ik op mijn knieën voor
je moest zinken. Ik geloof dat dn het hart van elk
man een droom leeft van een vrouw als jij, dapper
en goed en trouw als jij, maar weinigen hebben het
geluk haar te ontmoeten".
Maar dit kon zU minder nog verdragen <t»n de
stilte. „Spreek niet zoo!" fluisterde zU met een stem
vol bange vrees. „Het doet me pUn!"
Doch de stroom van gevoelens, die edndelUk bU
Ralph een uitweg vond, liet zich niet stuiten Ik
heb je lief!" zeide hU. ,,1K
Een zwakke kreet ontsnapte haar. Instinctmatig
trachtte zij weg te komen; zU bewoog haar pagaai
in het water, maar Ralph hield de kano vast ZU
liet de pagaai vallen en bedekte het gelaat met de
handen.
Ralph legde haar houding verkeerd uit, en voelde
zich in het hart getroffen. „Bet iB niet hetzelfde",
riep hU uit. „Ik ben niet als die andoren. Ik houd
echter van je met het beste wat in mij is. Nahnya
en mUn heele leven blijf ik van Je houdenl"
„Ik, een rood meisje", fluisterde zU. ,AJ bent krank
zlnnlgl"
„Wat hindert d&tt" zeide hU snel „JU bent de
vrouw die ik mij m'n heele leven gedroomd heb!"
ZU Het dé handen vallen, en omklemde de boorden
van de kano. Ralph legde zUn hand op een van hen.
Snel trok zU terug. „Houd opl Houd opt" mompelde
zij. „Het ls dwaasheidI U en ikt Wat zou daarvan
worden?"
„Daarvan worden?" herhaalde Ralph. Jk vraag le
of Je me trouwen wilt!"
„Trouwen", fluisterde zU, een hopelooze ellende in
haar stem Haar handen had ze samengeklemd
hU kende dat gebaar. „Laat ndj nu gaan!" smeekte
zU- „Toe, ach toe! Laat me gaan!"
„Neen zeide hij kortaf. „vVaaroro ervoor wog-
loopenl Jij en ik moeten ons nu, op dit oogenbllk
uitspreken! Het moet tusschen ons tot klaarheid ko
men!" zUn stem werd weer zacht en warm ik
houd van je, Nahnya! Ik vraag je, of.Je mUn vroüw
wilt worden. W aarom doet Je dat zooveel verdriet?"
„Wacht!" fluisterde zU, met trillende Uppen- JJ
moeten kalm zijn. We moeten nadenken. Ik n«D|t
veel te antwoorden laat mU eerst kalm
„Goed!" zeide hU haastig. „Dan zal ik ^n'
Wanneer hij weet dat zjju voelen waar^ |u)ar
man geduld
haar over.
er OU Uttl dHJU vwrwau woaw n!,«r
aduld hebben." plotseling boog hij dch d
I ver „O, je <«Bt fioeveel ik van je
Nahnva. Met el hol beetje goed, dat er in .QU
het allerbeste, het allermoeilijkste voor j
volbrengen. Ik wil goed voor je zijn Ik .fcan F
zeggen, wat ik gevoel. Jaren zijn'er voor nooaig.
dat te toornen."
„O. zeg dat toch niet!" Duisterde
smartelijk.
„O. zeg dat toch ntetl" Duisterde zit smarten)*.
doet mij meer pijn dan dan die dingen waaxj»®.
je verteld heb. kan niets van komen, lt
een vloek op mijl" v u, wel
„Onzin!" riep Ralph snel. „Die vloek wil I»
dra,
Joaon plekje op de heele wereld, waar Wij kééö
iuden kunneto .gaan." bracht zij uit n«iriip
„Wij zullen hi-r blijven", besliste Ralpk.
dan niet, dat ik alles wat tot hu toe pen P''
mijin leven lünam, wil opgeven? Dat iz Ü0011 JJ f«f»
mijn leven lanara. wil opgeven? Dat iz (ft*"1
ring, want ik heb eT nooit de minste wwrtl-p.
gehecht Hier kan een móói. werk volbracht worao"-
Ik zul je helpen." Ul-, kuJ1 je
„Je bent een blanke," mompelde Z'j. ,.Gier
niet van nut zijo."
gen. Het moet" Haar stem fcheen.te winnen
eu vastheid. <k h«*
.Jk wilde soo dat ik het ko£j, st JcuB
bedoel. Nu zij,: ze hier gelukkig. Ht St
gezworen, h*n van de blanken af te ,n0gtf»
„St J«n Bateese schijnt mij toch wel
lijden", bracht Ralph in het midden.
Wordt vervolgd.
