ilititii Huis-
DE VERBORGEN VALLEI
DONDERDAG 29 JANUARI 1920
03ste Jaargang No. 6558
Uitgcv*Tb '1 llA 1'M AN A t'<».
Arrondissements Rechtbank
te Alkmaar.
FEUILLETON.
Ingezonden Stukken.
Binnenlandsch Nieuws.
Dit b'lad verschuilt viermaal Der weekDinsdag. Woensdag.
Doruierdag en Zaterdag. Bij inzending lot 's morgens 8 uur wor
den* ADVEKTBNTIHN in het eerstuitkomend nummer geniaatst.
•SC11 Alil'.N, l.AAN I) 5. Int. Jclej.li. No. ÜU
Prijs per 3 maanden 11.55. Losse nummers beent. ADVERTKN
TIÉN' van 1 tot 5 regels 10.80. iedere regel meer 15 cent fbewiisno
inbegrepen). Groote letters worden naar plaatsruimte berekend
Zitting van Dinsdag 27 Januari 1920.
ManniacturendlefstaL
Het eerste van ©e|n. veertiental vandaag behandéldé
gevatietjes was een diefstalzaakje uit Schagen. Daar
toch werd de manufacturier Jahanïies Gerardus Lani-
bertus Bol te benadeeld door een paar Jahgvingerige
luidjes. met name Nicolaas de Heer en Ulrich Chns-
tiaan de Vreeze, dip ©«n partij mairiufa cturengoederéin
in de wacht sleepten e)n tie gelde maakten. Bolte ont
dekte dat èn er groeide een rechtszaakje van, mét
dit gevolg, dat de heer Officier Leden tegen beklaagdéa
Redden thans gedetineerd) edschtetegen dé Héér 6
maaaden gev. en tegen de Vreeae 4 maanden gév.
Wat den 'laatstgenoemde betreft, voorwaardelijk met
proefjaren.
Mr Kraakman, pleiter, vroeg lichtere straf «n on
middellijke In vrij heidsstellmg. Wat niet werd toegestaan.
Heling.
De volgende zaak ging tegen Nicolaas de Heer. van
zooeven en wel w^ejns heiing. Beklaagde ontkendé
doch hoorde niettemin 2 maanden gevangenisstraf te"
gen zich vorderen.
Mr. Kraakman, .ook hier pleitbezorger, vroeg vrif-
spraak. subsidiair lichtere straf.
Nog eens heling.
P. Oosterbroek van Zuidscharwoude, was ander ver
denking van heling onlangs voor de yierschaar gedaagd
waar de O.v.J. een maand gev. eischte. Bij: hernieuwde
behandeling vandaag, bleef Z.E.G. bij' den strafieiscih
pessisteeren.
Kazendivfstal.
Ook tegen Kees van der Kooij' '(dein jonge), niet de
beruchte scharenslijper-vechtersbaas, maar de kaasknecht
was onlangs straf gerequireerd en wegens diefstal van
een paar kazen 'ten nadeeJe van den heer Schottéé
de Vries. OoikI hier pessisteerde de Officier bij geno
men requisitoir.
Om een portemonnaie.
Hetzelfde liedie haddien we in jde zaak contra Jacob
Johanines van Wieringerwaard. waarin ojpk geen ge
tuigen werden gehoord en di© een portemonnaie had
geknerpt, 't Was hier door het "O.M. alweder pos-*
sis'eeren bij wat hij onlangs vorderde.
Schapendieistak
Femmingien Haakman uit Hoom had voorfleel ge
trokken uit een door den scharenslijper Kees van der
Kooij: gepleegden schoemcindiefs'tal. ondernomen ten na-
deele van Kees Plugboer Junior, die bij' die rare grap
jes zijn stappers kwijt raakte. Beklaagde was. evenals
v. d. Kooij, absent Eisch tegen Feinmiingien een
maand gev
Uit Grootebroek.
Klaas Arends, vroeger resideèrende te Grootebroék,
vertoeft thans in het Huis van Bewaring te Leeuwar
den. Hij' is van den zomer eerst een poosje te Groote
broek „en pension" geweept bij Neeltje Epke. En
n ukent elk rechtgeaard Groolebroeker voorzeker de
familie Epke wel als luidjes, die zich de kaas warem-
Bul niet van het brood laten eten. Wie, die van
oogkarspel (de eigenlijke zetel der beroemdé Epl*
ke's) of van Grootebroek komt. zou ze niet kennen, die
Neel. die Bertha Epke met hare koolzwarte haren en
schitterende oogjes, die Jaap Epke, die ons voor een
dozijn jaron terug zulke interessante „zaakjes" bezorg*
de. waarin korven, rijk beladen met dikke, vette een-1
den, een „hoofdrol vervulden. ...Welnu, bij ,,Neel" hield
Klaas Arends, die aan la'nge „grijp"-vingers scheen te
laboreeren, het niet lalng uit.
Toen verzeilde hij, in den loop van October ides
vorige jaars als commensaal in feeln café; bewoond- door
het echtpaar Willem Stap en Maria van Straten. „Stap-
pie". zoo wordt Wim in de wandeling gewoonlijk ge
noemd. Jiad vandaag haast geen geluid meer over om
de E.A. Heeren te vertellen dat Klaas ook hém be
stolen had. van een flesch Madera en een „daarbij1
behoorenden" kurketrekker. Nu, Wim heeft ia z'n
goeie dagen ook wat afgeschre©uwd en gebalkt in De
Streek en... omstreken, We hebibeh daarbij dikwijls
zijn taaie volharding oprecht bewonderd. Maar nu is
de 42-jarige caféhouder na een ^druk én veelbewogén
leven", dan 'ooCc vrijwel „af'. Enfin... tegen den on-
betrouwbaren Klaas werd 3 maanden brommen geëischt.
Een opgewarmd lesje.
Evert Slaman. een Wervershover smid was wegens
overtreding 'tegen de veiligheidswet door den Kan"
tonrechter gevonnist. De O.v.J. requireerdie vemiéti*
Sing van het gewezen Kantonrechten ijk vonnis en var
erde 5 maal f 10 boete sub», 5 maal 10 dagen hecht.
Biljarten en wat volgde.
Dir kvan der Pijl, een herbergier uit Berkhout, was
met zekeren Schouten uit Nibbixwoud en den wel
bekenden biljartliefhebber Klaas Visser. oud-bakkersC
knecht,, afkomstig van Hoogkarspel „grof* aan !t bil
jarten geweest en mén kon ten s.o.te te Hoorn, waar
t grapje gebeurde, eventjes... 800 gulden winst op
strijken. Asjeblief 1
Maar Klaas Visser raakte zoo dronken, dat de Hoorn-
sche politieman Scholten „ingreep". Daar verzette v.
d. Pol zich heftig tegen en tegèn dezen werd nu
wegens belemmering 14 dagen gev. geëischt.
Dat mag niet
Cornens Biouwer uil Texel. Jiad bij meinschen, die
aldaar van hem een© woning huren, zich niet op
vordering verwijderd en bovendien de vrouw des hui
zes mishandeld. Aardigheidjes die hem nu op eeln
eisch tot f 25 of 25 dagen ae doos in kwamen te
staan.
Met het mes.
Meindert Post uit Urk. was op 21 November j.1. zoo
boos op een anderen Ürker visscher Hendrik Looé-
man geinaamd, dat hij: dezen met een loggermes stak.
De O.v.J. vond dat nqgal iets en requireerde 5 maaiu
den gevangenisstraf.
Mishandeling.
Jacob Jonker van Akersloot had aldaar op 21 No
vember den rijksveldwachter C. Conijh. uit Alkmaar
mishandeld, een akkevietje, dat thans een eisch tot
8 dagen gev. ten gevolge had.
Ingetrokken.
De zaak tegen Kees Smit van Dirkshom, die daar
Leendert Rooselaar mishandeld had. werd ingetrokken.
Heling.
Volgde de laatste beklaagde David van Gelder, koop
man te Haarlem, die verdacht werd van te Hoorn ge
pleegde heling van militaire goederen, doch wiens
zaakje heden wegens nieit-verschijning van een dér
voornaamste getuigen miet doorging en op 23 Maart
a.s. zal worden hervat.
A.s. Dinsdag uitspraken.
door HUBERT FOOTNER,
voor Nederland bewerkt door L. ALETRINO.
Uitgave van W. DE HAAN, Utrecht.
20,
Dichter naar de rivier toe strekte zich een smalle
strook van fijn gekorreld geel zand uit, daar in den
loop der tijden !bij hoogen waterstand door de gol
ven achtergelaten. Gedeeltelijk nog op het zand ge
trokken, lag daar een kano. De Sholto's sleepten hun
twee booten steeds heit beekje in, waar zij ze onder
struikgewas verborgen; deze echter moest in orde
gemaakt worden voor de reis van den volgenden
dag. Natuurlijk was het de zorgelooze Bill, die haar
zoo maar had laten liggen zonder haar vast te bin
den, niet er aan denkend, dat de rivier fbij warm weer
vaak plotseling wies.
Kitty stapte in de kano, ging achterin zitten, en liet
het water door haar vingers glijden, terwijl zij haar
gedachten spon en haar droomen weefde. Ofschoon
onbewust, had Bill haar de werkelijke oorzaak van
haar ontevredenheid geopenbaard en zij voelde zich
in verwarring gebracht en beschaamd. Ja, het was
waar, dat zij naar het gezelschap van een jongen
taan verlangde! Ze was nu twintig (jaar oud; haar
broeders moesten plagend toegeven, dat zij er niet
uitzag als een vogelverschrikster, en nog nooit had
ri) eens prettig omgegaan met een jongen man van
haar leeftijd! En wat nog erger was: binnen een
kring van eenige honderden mijlen was er geen te
vinden ook althans geen blanke, en tot de feite
lijke gevangenschap, waarin zij zich thans bevond,
y** rij zeker minstens nog wel een jaar gedoemd.
Atj" re twee-en-twintig was, zou ze oud zijn.
Maar langzamerhand begon de liefelijke namiddag
wrlww op fcoo* te doen gelden, san alle en-
Mijnheer de Redacteur,
Verzoeke een klein plaatsje in uw blad.
Ik zit heden iin zak en asch over de zg. Invalidi
teitswet. Ik kan er slecht van wakker blijven en mijn
eten laten staan. Nu zou ik omtrent deze zaak wel
eens gaarne ©enige vragen willen stellén. waarop vol
ledige en duidelijke antwoorden, zeer gaarne door
vele njij'ner medeschepselen van dit aardsche tranén-1
dal. met genoegen en belangstelling worden tegémoét
gezien. 23 Januari j.1. kreeg ik een aangeteekéndé
brief van den voorzitter van den Raad van Arbeid
te Alkmaar, met een aanmaning om binnen 8 dagén
f 4.20 op te zenden, ter voldoening 'der nalatigheid van
het zegeltjes plakken ojp de renteikaart va'n één mijner
werklieden.
En mu ga ik mpt mijin domme boerenverstand het
verloop van de laatste jaren eens na, wat nauw met
de gemaakte wetten iin verband staat.
Dat de regeering er voor heeft gezorgd, dat wij
buiten den 'oorlog zijln gebleven, kunnen wij biet
dankbaar genoeg voor zi)n, maar dat de regeering vooral
mee tusscnenbeide kwam, hetgeen altijd en ook diréct
averechts werkte, vooral omtrent de levensbehoéftéln,
in ons klein Nederlandje. djarvan heb ik de noodza
kelijkheid nooit ingezien, en dat er zooveel duizendén
aan Me pen bleef hangen, acht ik beslist overbodig.
Hoevele millioenen zijn er niet nutteloos verbrast
met al die distributiewetten? Haast alles liep ten laatste
op niets. De scheurwet bijvoorbeeld.
Om maar koeterdekoet aan alle eischen te voldoen
en aan alle Instellingen gehoor te geven en hét mocht
dan later wegens onoverkomelijke bezwaren denzélF
den weg opgaan va'n de Scheurwet, dan zou het weer
weizen ,wie het laatst lacht, lacht het best.
Laat de rommel, als rook in 't gansch heelal ver
dwijnen en betaal in den vorm van proces f lOOboeite,
om zoodoende de kastanjes voor een ander uit het
vuur te halen, wat ik wel meer gedaan heb, des
ondanks wat zou nu het beste wezen?
rustige gedachten vervloeiden onmerkbaar tot lok
kende, bekorende dag-droomen. Zij la£ op den Mo
dern van de boot voor zich te staren, het hoofd rus
tend op den eenen arm, de andere in het water afhan
gend over het dolboord. Stroomopwaarts richtten
zich haar blikken. „Hij zal de rivier afkomen",
droomde zij. „Misschien is hij op dit ©ogenblik juist
de groote bocht om. Ik zou niet eens zoo erg ver
rast zijn. Maar als hij hu eens komt en ik ben er
niet,, en hij vaart voorbijl Neen, dat is niet mogelijk!
Als hij de rechte is, zal een geheimzinnige kracht
hem naar mij heen leiden. Hoe zou hij er uit zien?
Lang en slank, met stevige, sterke armen en een
wonderlijk licht in zijn oogen. iHij zal ook niet ver
baasd zijn, mij te zien. Hij zal zeggen: „Ik heb je
gevonden". En ik zal eenvoudig antwoorden: „Ik
heb je gewacht", en dan zal alles goed zijn."
En zooals het meestal in dag-droomen gaat, begon
Kitty langzamerhand den draad van het mooie ver
haal te verliezen: het een© beeld verdrong als van
zelf het andere, zonder dat haar fantasie zich moeite
gaf, ze op te roepen. Zij beklom de hooge, steile hel
lingen van den Milburn, hand aan hand met den
man harer verbeelding, omhoog in de prikkelende
ijle lucht 1. Dan op eens weer, wandelden' zij samen
in de drukke straten van de groote stad, zij stónden
stil voor een der prachtige winkel-étalages, als was
zij dit zoo eiken dag gewend. Zij liepen tusschen
eindelooze rijen zijden japonnen, die alle haar toe
behoorden, maar zij kon maar niet uitmaken, welke
haar het best beviel, en ze was erg verdrietig. Toen
zei hij: „Kiik maar niet boos, ik heb een bootje,
waarmee wij weer naar den Milbum kunnen va
ren". Zij antwoordde: „We kunnen nooit tegen den
stroom op", maar het kon haar eigenlijk niets sche-
len. En dan dansten zij weer op de tonen eener heer
lijke muziek, die uit een rij boomen scheen te ko
men als uit de pijpen van een orgel.
Met een diepen zucht rekte Kitty zich behaaglijk
uit, en staakte het droomen. Als toen een jonge man
daar langs gekomen was, en haar zoo gezien had,
Al kwiam er maar in haindön van de oude armen,
dan was bij: mij het raadsel dadelijk opgelost, maar
ik vrees, zoo men zegt, 2 pet. Ik hoor tenminste al
eens van degene die er voor in de bocht springeni
(ik onthou de namen niet): maar die woont in een
villatje van een halve ton, dia in één van 45000, ©en
ander weer van f 30000 die verdient ©r zooveel dui
zenden jnee én die zooveel enz. énz. én als dat allé"
maal zoo is. dan .stuit me dat erg tegen de borst om
zulke zaken te steunen en jnij maar by de orders néér
te leggen. JDan zeg ik, moetéo. al die lui de jan
uithangen vain onze zuur verdiende centen? Ik wou
dat er een overtuigend bewijs kon geleverd wordén om
deze laatste aangelegenheden leugên té makén Dat
zou voor velen een gewénschte oplossing en opluchting
zijn en het zegeltjesplakkèh jpnorm ^evorderén. An-1
dere bladen worden verzocht, dit over te nemen én
dankend voor de afgestane ruimte.
Een OPRECHT helainghebbelndo.
HET FEESTMAAL.
Ze haddpi electrisch licht gekregen. Een muntmer
ter van de gemeente. Fijn. Een kwartje in de gleuf,
en het huis straalde.
Het gezin baadde in weelde, door het electrische
licht, het was een gebeurtenis geweest, dien éérstén
avond. Een eigen installatie had hij' van zijn ambte
naars tra clement hij; was hoofdcommies op Kolo
niën niet kunnen betalen, vooral niet in de
zen duren tijd, maar daarom was het zoo'n prachtig
systeem, dat-de gemeente de installatie en dén aan
leg gratis leverde. Ze hadden nu alleen maar de
kosten van het veranderen der lampen gehad. Vijfiig
gulden. Tóch póg ©en heel© uitgaaf. Eigenlijk was
hij er daarom nog tegen geweest, maar z'n vrouw had
zoo gevleid en gevraagd, dat hij toegaf.
En zoo hadden ze dan nu sinds eenige weken den
electrischen muntmeter. Een gemak, én een heerlijk
heid. Het leuke was, dat ze telkens vergaten om er
genoeg kwartjes in te sloppen. Als het ééne kwartje
dat er in zat. dan was opgebrand, flapte plotseling het
licht uit. Zaten z© in het pikke-aonker. Dat gaf dan
een zenuwachtig gedoe om een kwartje op te zoekéu
en in de gleuf te werken.
Het gezin Kareisen echter was in de wolken door
het electrische licht. Er was maar één kind, een
dochter, maar er wps ook een poes, die zie als een
tweede kind beschouwden, die vertroeteld werd mét
lekkere beejest en 'die daarom sinds onheuglijke tij
dein haar neus ophaalde voor een ordinaire muis. De
poes. .een groot, zwaar vet j>eest, was de trots van
Kareisen, en ais er gegeten werd, schooierde hét
lieve dier om de tafel. £oms sprong het er zelfs stie-
kum op eii gapte iets van een bord weg. Een klein.,
maar gelukkig gezin dus. Plus de dienstbode.
„Freek zei moeder op een dag „als je
't nu eens deed. nu we electrisch licht hebben?"
„Wat?"
„Nou ja je weet wel jonkheer van Trots én-
burg vragen voor een eenvoudig diner."
Kareisen keek op. Peinsde. Vond het een aardig
idee.. Jonkheer van Trotsenburg. was de secretaris*
generaal en Kareisen had 'm voor z'n promotie hard
noodig. Sinds lang was het ©en plannetje geweest^ om
hem eens, heel eenvoudig, maar toch goed, en vooral
hartelijk, op een maaltijd te vragen. Hem en mevrouw.
Bedankte hiji, welnu, dan was het toch gevraagd. Nam
hij aan, zooveel te heter.
Dien dag gebeurde het. Kareisen vroeg. En de chef,
zichtbaar getroffen, nam aan. Graag.
Toen Kareisen het zijn vrouw vertelde, zei hij diplo
matiek „Marie, en nu moeten we fazant eten, goud
fazant."
,.Hé?" zei moeder
Gouafazant was tot dusver een zeldzame spijs ge
weest in haar huwelijksleven. Hoofdcommiezen eten
gem goudfazant. Maar een diplomatiek lachje kruldie)
om Karelsen's lippen^ „Hoe ik het weet doet er niet
toe" zei hiji „maar hij is er dól op, .dólt"
Dat vond ze dan een goeie zet va'n 'm. Een goudfa
zant. ©en flinke, was duur. maar als je daardoor re
ferendaris kon worden, nou, dan had ze er desnoods
een olifant voor over. De goudfazant werd besteld ien
arriveerde op den gewichtigen dag. In natura. Want
Kareisen zou 'm zelf plukken. Als je 'm plukken Iaat
door dén poelier, weet jiji dan of-ie §en goudvffazant
terugkrijgt? had-ie aan z,n vrouw gevraagd. Ze duwen
je ijskoud een Jaaie kip in je duimen. En Marie prees
ajtn inzicht.
Freek plukte.
Marie braadde.
En zoo verschenen dan de heer ©n mevrouw jhr.
Trotsenburg. in optocht afgewacht door het gezin Ka
reisen. Behalve poes. Poes schooierde in de keuken
en snoof heerlijke, fantastische braadgeuren op.
Een praatje. Koetjes en kalfjes. Dure tijden. Bolsje
wieken. Inbraken. Dienstboden. Hebt u last van vocht
en van muizen? Lieve menschen toch, dachten ze
van elkander.
Dén: de maaltijd.
Een soepje vooraf. Heel licht natuurlijk. Een cro-
quetje Kareisen vulde de glazen met bloed-rooden
j wijin. Eindelijk, 6tatig, schreed het dienstmeisje, dat
Kee heette, maar Agnes genoemd moest worden, dé
kamer in. Op ©en grooten schotel lag de fazant. Ee{n
kostelijk aroma vulde de kamer. Jonkheer van Trot
senburg en mevrouw keken getroffen op. Kareisen,
zijn vrouw en rijn dochter, 2agen het, maar zetten
een gericht of ze hun heel© huwelijk fazant hadden
gegeten. Agnes zette d© schotel op tafel,... Floep..;
daar zaten ze plotseling in 't starre duister Moeaietr
gaf ©en gilletje. Het kwartje van 'de,n muntmeter was
j op. Het gezin Kareisen werd zenuwachtig. Stom, dal
1 ze daaraan piet gedacht hadden. Maar de JonkheJek
I en z'n vrouw namen het humoristisch op. Tóch, het
duurdé lang eer ze een kwartj© vonden. Ze stootten,
in '1 donker tegen de tafel, .tegen Me borden, want er
i klonk plotseling een rinkelend geluid. Eindelijk had4
den z© een kwartje uit de b©urs van den jonkheer.
Toen Agnes op een drafje naar de gleuf. Maar ae
peuterde verkeerd. Kanelsen werd overstuur én Iiép
j er zélf heen. Maar het had een h©eie poos geduurd.
Dan, "flap, daar glansde het kostelijk licht weer over
i den feest dis ch. Gelukkig.
I Meteen gaf mevrouw Kareisen een schreeuw. Eén
kreet van ontzetting. Kareisen, die nét terugkwam van
de gleuf, zag het ook. De fazant was weg. Op den
schotel was niets meer te bespeuren dan eeQ vétte
plek. D© gasten keken even vertegen. Totdat dé doch
ter ,weeseen vette ptxieep over dé tafél, én langs
den grond .En plotseling snapte het gezin Kareisen
het drama. Kareisen zelf volgde het spoor, en in de
salon .onder het buffet, zat de poes, de Iievelings-poe*
d© groote. de vette, en at van d©n fazant. -
Mevrouw Kareisen, heelemaal kapot, schreide:. Maar
fl© jonkheer, hartélijk, troostte. Het gaf niet. Dan
maar compote, zonder fazant. Smaakt ook goed, lach"
te hij. Maar de stemming was er uit. Het afscheid,
later, was triest.
„J© snerLmeterl" schold hij.
„Jé Inar© ondier!" siste zijl.
Etn in jbed. 's avonds, lagen ze grimmig met den
rug naar elkander toe.
In een crapaud van de huiskamer lag poes, wél-
doorvoed.
Uit de Middenstandsbank.
GEDEELTELIJKE DROOGLEGGING VAN
LEEUWARDEN.
Uit Leeuwarden, 27 Jan. De gemeenteraad van
Leeuwarden heeft met 13 tegen 12 stemmen verwor
pen, het bekende voorstel in zake beperking van den
drank verkoop. Met 18 tegen 7 stemmen is aange
nomen een voorstel, om met ingang van 1921 den
verkoop van sterken drank in het klein, van Za
terdagmiddag 12 uur tot Maandagochtend 8 uur en
op Christelijke feestdagen te verbieden. Tel.
TARWEPRIJZEN.
In tegenstelling met de prijzen van rogge en ook
wel van andere granen, gaan die van de tarwe om
hoog.
'Daarvoor bestaat een zeer natuurlijke oorzaak. De
Regeering betaalt aan de landbouwers f30 voor de
tarwe en f 33 voor de rogge.
Nu leverde de rogge 20 H.JL. op tegen verleden Jaar
16 H.L., zoodat alle landbouwers belangrijk meer
rogge hebben dan ze aan de Regeering 'kunnen leve
ren. Dat overige wordt nu voor lagere prijzen van
de hand gedaan.
Met de tarwe is het juist omgekeerd. Die leverde
het vorige jaar veel meer op dan thans, zoodat de
meeste landbouwers veel minder tarwe hebben dan
ze an de Regeering kunnen leveren.
■Wanneer die nu tarwe kunnen koopen voor zoo-
haar hoofd op haar gebogen arm, de oogen half ge
loken, en een droomerigen glimlach spelend om de
hoeken van haar mond, was hij daarna zeker niet
meer dezelfde geweest.
Zij ontwaakte even kalm, als zij eerst in slaap
gevallen was, en lag eenigen tijd stil omhoog te
staren in de heldere lucht, waarvan het teere blauw
niet veranderd was terwijl'zij sliep. Langzamerhand
drong het tot haar door, dat zè iets miste: het was
de klaterende stem van het Milburnbeekje, dat nooit
zweeg. Op hetzelfde oogenblik voelde zij, dat de kano
zachtjes heen en weer wiegelde. Een onbestemde
vrees beklemde haar. Snel ging zij overeind zit
ten.
Eén vreeselijke Sèihrik snoèrde haar de keel toe. Zij
dreef voort, midden in den stroom. De Milburn was
verdwenen en ook de nog vertrouwder kalksteen-
vorm van den Stanhope, tegenover hun kamp. Ber
gen, waarvan zij de omtrekken niet kende, oevers
die haar vreemd waren, schoven langzaam voorbij.
Haar oogen doorzochten snel de kano: er bevond
zich geen pagaai in niets! De opkrullende, groen
achtige golfjes schenen haar valsch toe te lachen,
als met zekerheid wachtend op hun prooi. Doods-
angt verlamde haar leden.
Maar erger nog zou komen. Met een vaart ging
zij een bocht om; daar zag zij plotseling in de verte,
stroomafwaarts de golven der rivier steigeren als
witte paarden in den zonneschijn. Langs de heele
rivier keek men onwillekeurig ernstig, wanneer men
den naam noemde der Grumbler-stroomversnellin-
gen. Als gebiologeerd, staarde zij in de verte. Zoo
lachend en lokkend, zoo zonnig en schoon scheen
de rivier. Zij kon niet gelooven dat daar het einde
van alles kon zijn; ja de golven daar beneden, leken
slechts een uitbundig spel te spelen! En zij zelf,
twintig jaar, en vol levensverlangen het kon niet
mogelijk zijn! Doch de steeds krachtiger wordende
stem die zij naderde, waarschuwde haar, dat daar
de Dood beidde, wachtend met vreeselijke zeker
heid. En niets zou haar steeds snelleren voortgang
tusschen de groene oevers kunnen stuiten. Zij moest
met de handen in den schoot zitten, en het nader
zien komen, schrede voor schrede.
JKitty's eigen teerheid en gevoelige natuur kwa
men haar te hulp. Een dergelijk schrikbeeld kon zij
niet verdragen. Haar oogen werden onnatuurlijk
groot: zij snakte naar adem en zeeg neer op den
bodem van de kano.
Toen zij haar bewustzijn herkreeg, en de oogen
weer opsloeg, zag zij een haar onbekend, donker ge
laat over zich heengebogen. Zij lag op den grond,
op den rivieroever. Het gebrul der watervallen
scheen de lucht te vervullen. Een zachte, innig-hlijdo
glimlach kwam op dat gelaat toen Kitty de oogen
weer opende. Ofschoon zij geen duidelijke voorstel
ling nog had van hetgeen gebeurd was, voelde zij
zich gerust. Het was een meisje, dat bij haar was,
niet veel ouder dan zij zelf.
„Zoo, nu wordt je weer beter", zei het meisje.
„Wat is er gebeurd?" vroeg Kitty zwakjes.
„Je was bijna in de stroomversnellingen geraakt."
De herinnering aan den doorgestanen angst, deed
Ivitty bijna weer het bewustzijn verliezen.
„Nu is alles voorbij11, zeide het meisje op een op-
jrewekten, zakelijken toon, dien Kftty juist noodig
had. „Ik was op het strand aan het werk", ging
het meisje voort,,, en ik zie een kano aankomen
drijven. Ik vind het dwaasheid een goede boot te
laten verpletteren op de rotsen, daarom neem ik
mijn boot en pagaai er heen maar ik moet vlug
jij!" Ik k°m 6P en &T oah! en daar Hf
^„0, het was zoo vreeselijk!" mompelde Kitty ril-
„Denk er nu maar niet verder over", troostte het
andere meisje. Alles is nu toch voorbij!"
Kitty00 h6b den 09Ter gekregen?" vroef
Wordt
ilfd.
