TWEEDE BLAD.
Dit het Hart van Holland.
Staatsloterij,
FEUILLETON.
DE VERBORGEN VALLEI
Binnenlandsch Nieuws.
Zaterdag 7 Februari 920.
63ste Jaargang No. 6563.
Alles wijst er op, dat we nog lang het einde niet zien
van de verzoeken om uitlevering van allerlei Duitschers
Wel zijn het er niet zooveel, die het veiliger héb^
ben gevonden om het veege lijf In Holland te bergen,
maar met de twee voornaamste en misschien ook nog
wei met een en. ander van het kleingoed, zitten wij
hier. opgescheept.
Wat den keizer betreft, is het Nederlandsche stand"
punt volmaakt duidelijk. Minder helder is, wat er zou
zijn aain te voeren tegen een uitlevering van personén.
die beschuldigd worden van bepaalde daden, omtrent
wier strafbaarheid alles vaststaat.
Zooals diefstal het wegsturen van schilderijen en
uurwerken uit Fransche kasteelen bijv. hetgeen men
den Kroonprins ten laste legt.
Hoe Nederland al weet het, dat tegelijk met dit
commune delict ook het politieke zal worden bestraft
zich zal 'kunnen verzetten tegen een uitlevering op
grond van deze concrete aanklacht, ontgaat ons.
Dat er desniettegenstaande een weg moet wordén gé"
vonden, om deze uitleveringen ie verhinderen., spréckl
va" zelf. Art. 228 van het Vredesverdrag is. zoo goed
als Art. 227, geschreven om niet gehandhaafd te worden.
Als Duitscnland het „betreurt de Entente niet ter
wille te kunnen zijn, zal er weinig anders op over
schieten, dan de aanvrage als niet geschied te beschou
wen.
Dan gaan er een stuk1 of wat nota's heem, en weer en
net resultaat is, dat alles blijft, zooals het was ©n
dat de „oorlogsmisdadigers" op vrije voebe11 blijven.
Trouwens, als men niet den torpedist straft, die de
Lusitania veimielde, niet zijïi sergeant, zijn luitenant
zijn kapibeiin-luiienant ,miet zijn flotiilebeveilhebber,
doch juist Von Tirpitz, dan. is er geen enkele reden
ter wereld denkbaar, waarom men juist bij, den mi
nister van Marine halt moet maken bijl het zoèkört
naar den schuldige.
En dan. komt men weder terecht bi) den keizer, die
nu eenmaal niet uitleverbaar is.
Tirpitz. hoe onsympathieke verschijning hij ooit is,
is geen eindstation. Dat is of de man, die het torpedóH
schot loste pf de man, die {of in wiens naam mefn)
het schot gelastte. Niet een der middelmannen.
Anders zou men. den knaap aain het Telefumkentoestel
die fiet bev<d, verder gaf, met denzelfden grond voor
een rechtbank kunnen dagen. Iels waaraan niemand
denkt.
Een qaestie. die bij de bespreking' over de uitlevéring
weinig is aangeroerd werd gisteren in mijn bijzijn door
eenige juristen behandeld.
NI, hoe Keizer en Kroonprins eigenlijk staan te
genover de Nederlandsche wet. Geinterneérd zijn zij
feitelijk niet. vrijheid van. beweging hebben zij in wér
kelijkheid toch evenmin, want als de Kroonprins bijv.
zijn vader bezoekt is de begeleiding van mr. Kan of
van den Burgemeester van vVleringen meer dan de
gewone beleefdheid van. iemand, die 'n eindje méé
oploopt....
Zijn die twee logés „toegelaten vreemdelingen" ja
of neen'? .Hebben de formaliteiten voor de toelating
in den zin der wet plaats gehad en kunnen zij zich
dus beroepen op de rechten, die de wiet eén ,.toéJ
gelaten vreemdeling" toekent
Er bestaat nl. een .belangrijk verschil in de positie
van den vreemdeling, die nier te lande is toegelatén
en van hem, die zich [hier bevindt, omdat hij nu eenmaal
over de grenzen is gekomen. De laatste kan onmiddellijk
uit het JLand worden verwijderd zonder eenigen om
slag en als hij: niet aan het bevel om te verdwijncjnj
gehoorzaamt, geschiedt zijn verwijdering desnoods door
een veldwachter. De toegelaten vreemdéling événwél
bezit rechten. Hij: kaïn ach verdedigen tegen een bé-
vel tot heengaan, heeft het recht te vragen op welkén
grond miein hem dit beveelt en zoo jioodig kan hij:
m hooger beroep gaaln. tegen zulk een bevel. Er komen
allerlei formaliteiten aan te pas als men den keizer
als hij toegelaten vreemdeling is zou willen nopen
tot heengaan.
De procureur.generaal bii dein Hoogen Raad der
Nederlanden zou. als hoofd der politie, het bevel
daartoe moeten uitvaardigen en de gronden moeten
no>emen ,die tot dit "bevel leiden. Natuurlijk zou deze
magistraat zulk een gtap niet doen zonder ruggespraak
met den minister van Justitie en. in het geval van de
Duitsche keizerfamilie. Zeker niet zoinder, dat de ge-
heele regeering daarin gekend was.
Maar zoo de keizer en zijln zoon ni'et wettelijk zijn
toegelaten en naar mén beweert, hebben dé daartoé
strekkende formaliteiflein niet plaats gehad, zou al die
omslag overbodig zijn, zou de betreffende burgemeester
reeds het rooi;', hebben, wat hij tan opzichte van
vagabonden, zigeuners en woonwagenbewoners sleed»
uitoefende, om de omgfawenschte gasten zonder méér
uit zijn gemeente te verwijderen in de richting van
de grens. Het is niet waarschijnlijk, dat dfe> burgemeester
van Amerongen, Doorn of Wieringen dit doen zal,
doch het lijkt toch wel interessant na te gaan wat er
met deze logés zou kunnen gebeuren, wanneer men
hier eens last met heb kreeg
Natuurlijk is er van het verhaal, <£at de Enfente ons
met een blokkade en met afbreking der ^diplomatieke
betrekkingen zou bedreigen, .wanneer Nederland zou
volharden bijl zijn weigering, geen woord waar.
Die parodie op recht en vrijheid zou te groot zijn.
maar net feit. dat een toch altoos voor ©en Fransche
courant vriji 'ernstig te noemen blad als de Fetit Pa*
risien. waardoor Clemenceau zich bdji voorkeur laat
interviewen er mede aankomt is toch teekenend voor
de mentaliteit van sommige Franschen. Gelukkig ls
het blad de Fransche regeering niet en is zelfs Frank
rijk! de Entente niet. Immers het staat vast. dat noch
in Engeland, noch in Amerika, noch in Italië, noch
in ©en der ander© ententelandem eén érnsligé méér*
derheid is, die zich om die uitlevering bekreunt. Veel
eer is uit de pers. toen de "Nederlandsche antwoordr
nota bekend werd. duidelijk gebleken, dat de over-
groiote, meerderheid blij is, dat Nederland de Entente
niet volor het feit stelt, haar dreigement met een
proioes en met een terechtstelling uit te voerén.
Lloyd George heeft zijn kiezers méér beloofd, wat
hijfsiGfit gehouden heeft en zoo waar er is in Engeland
genoeg te redderen, dan dat hij er op zou zijn gei-
stddzich nog meer beslommeringen aan het hoofd
te halenAls er oeins geen groote staking in het
licht, geen oipstaind in Ierland gaande was, ja dan
was het iets anders.
Maar vooreerst heeft hij nog genoeg te doen om
„zijn eigen huis in. orde" te krijgen, dat dat hij zich ini
buitenlaindsche zorgen zou steken. En heeft niet Troel
stra. toén hij Dinsdagavond zijn (verlate) Kerstrede
hield, Lloyd George en Clemenceau ook geen plaatsje
achter de tralies beloofd, mi©t Wilson als gevangenis-*
dominee, wanneer het er toe zou komen den Keizér
te straffen?
A.
Trekking van Donderdag 3 Februari.
5e Klasse 12e Lijst.
Nos. 9118 9569 204W 22222 elk f 1000.
Nas 423 8347 9491 13356 15740 18093 elk 1400.
Nos 6722 8334 13128 17855 20096 elk f 200.
Nos' 1740 2412 3507 3591 5072 8962 9010 9770 10012
10106 11364 12758 13505 14388 15009 17748 19884
20911 21576 21835 22660 elk 1 100.
Prijzen van f 70.
83 107 285 438 445 537 586
596 624 747 808 973 ID56 1130
1153 1287 1325 1337 1392 1520 1536
1688 2234 2462 2578 2658 2750 2753
2822 2940 3006 3065 3093 3101 3153
3171 3175 3322 3737 3756 3788 3824
3900 3940 3913 4152 4262 4347 4362
4665 5297 5779 5880 5952 5976 6155
6183 6312 6361 6402 6518 6635 6779
6811 6949 7064 7214 7227 7293 7324
7397 7119 7174 7664 7699 7819 7845
7922 8082 8336 8422 8570 8575 8622
8651 8801 8932 8953 8970 9049 9237
9494 9571
10195 10282 10286 10323 10465 10568 10816
10837 10859 10998 11062 11162 11286 11357
11457 11614 12061 12208 12396 12643 12651
13006 13182 13374 13391 13124 13527 13796
13830 13947 13948 14150 14352 14357 14376
14377 14574 14582 14856 14903 14928 15034
15037 15043 15102 15197 15326 15392 15398
15433 15488 15782 16016 16080 16188 16282
16534 16589 16687 16743 16799 16979 16983
17161 17207 17235 17260 17304 17575 17579
17632 17751 17850 17919 17965 18065 18086
10897 18114 18125 18188 18205 18271 18338
18400 18485 18587 18653 18697 18745 18883
18936 18974 19059 19065 19387 19537 19571
19585 19591 19653 19715 19799 19858 19951
19971 20261 20473 20594 20595 20801 21096
21106 21195 21271 21301 21353 21410 21455
21574 21660 21713 21791 21800 21823 21949
22019 22069 22161 22253 22306 —335 —404
22418 22443 22575 22598 22599 22609 —787
22890 22935 22989
door HUBERT FOOTNER,
voor Nederland bewerkt door L. ALETRINO.
Uitgave van W, DE HAAN, Utrecht.
Ralph voelde zich als iemand die langzamerhand
begint te herstellen van een plotselinge, fellé én éraf
stige ziekte. Hij begreep instinctief dat zijln geest rust
incodig had. terwijl langzamerhand, druppel voor drup
pel, de kracht in zijn aderen terugvloeide. Hij had
niet den moed, zich er rekenschap vpn te geven, welk
een last hij. weer op de schouders zou moeten nemen.,
wanneer hij krachtig geno egwasnu wilde hij daaraan
tniet denken. Het was slechts als een levende plant, dié
dankbaar dan zonneschijn, indrinkt. Nooit was. ijdel"
beid een. der hoofdeigenschappen van zijn karaktel"
geweest, en na de loutering, die zoo pas aan bctfn
was voltrokken, was er bij hem in 't geheel geejn plaats
meer voor. Geen oogenblik kwam het dan ook in
hem op, dat hun gezellig gepraat en gelach, hun
jenge, jolige pret, een onheelbare wond zou slaan
in het hart van het meisje naast hem.
Ralph, die nu voldoende was hersteld, werd uit
Kitty's vertrek verbannen naar de slaapgelegenheid
der mannen buiten. Dien nacht, in de veilige en koes
terende donkerheid van haar eigen kamertje trachtte
Kitty niet meer zich tegen haar gevoelens te verde
digen. Zij drukte haar hoofd in het kussen, waarop
zijn hoofd gerust had itoen hij ziek lag, en liet haar
tranen den vrijen loop. „Weinig had ik kunnen
vermoeden toen hij de deur kwam binnenvallen",
dacht zij maar zij durfde niet verder gaan. „Het
is als een antwoord op het gebed, dat ik niet den
moed had uit te spreken", fluisterde zij tot zich
zelf. Wanneer er twijfel bij haar rees, of een ge
joel van jaloezie dreigde op te komen, als zij even
dacht aan het geheimzinnige waas, waarin zijn ge
schiedenis was gehuld, drong zij die met kracht te
ring. ,*Het moet wel zoo beschikt zijn", bracht zij
die stemmen tot zwijgen. „Zijn schreden werden
tnÜ ^^zi^i&hekï hierheen geleid".
De volgende dag ging op dezelfde wijze voorbij,
«aiph stond er op, Kitty bij haar huiselijke -bezig-
StvÏÏ behulPzaam te zijn, tot haar groot vermaak.
£Jw^3chepte een groot behagen in haar naleven
DE INVOER VAN VEE IN BELGIë.
De redacteur van de „Maasb." te Brussel seint d.d.
4 dezer:
Van heden af heeft België zijn grenzen geopend
voor den invoer van het vee, dat naar de open
bare slachthuizen gaat. Als Nederland evenwel geen
slachtvee uitlaat, heeft dit geen beteekenis voor
den Nederlandschen handel.
Van den anderen kant heeft het besluit der Neder
landsche regeering, om jong en melkvee vrij te geven
voor den uitvoer, geen beteekenis voor België, wijl
België wegens mond- en klauwzeer tot 1 Maart zijn
grenzen gesloten houdt voor den uitvoer van jong en
melkvee.
LEENING AMSTERDAM.
Naar de Telegraaf verneemt, i* op de 6 pet obliga-1
tieleening der stad Amsterdam ad f 10 millioen, voor
een bedrag van f 43-4 imillioen ingeschreven.
TVTP.T.Tr
Eenige zuivelfabrieken in Friesland zijn begonnen
eiken dag een hoeveelheid verscbe melk naar Hol
land te zenden.
NA DEN WATERSNOOD IN LIMBURG.
•Een der medewerkers van het Hdblad in Limburg
schrijft:
We hebben, nu de Maas weer geheel binnen hare
oevers is teruggekeerd en met een kalm gangetje en
een effen oppervlak zeewaarts vliet, vriendelijk rui-
schend alsof ze niet in staat is om. ooit uit den band
te springen, eens een kijkje genomen op verschillende
plaatsen, waar zij, geen drie weken geleden nog, een
onbetwistbare heerschappij voerde. Een- onbetwiste
heerschappij, die zij misbruikte om duizenden, die
zich veilig waanden in hunne woningen, vaak op
meer dan een kwartier afstands van hare oevers ge
legen, moreel zoowel als materieel zulke geweldige
klappen toe te brengen, dat ze jaren noodig zullen
hebben, zich jaren lang veel opoffering en inspan
ning zuilen moeten getroosten, om weer te komen,
waar ze waren toen het verraderlijke water, geniepig
weg zonder eenige aankondiging al maar door was
send, in hunne huizen drong, hooger en hooger
steeds, zoodat ze de keus hadden tusschen heengaan
naar veiliger oorden of vluchten naar den zolder. De
meesten, zich suggereerend dat 'huis en have veili
ger waren als ze een wakend oog erover hielden, ko
zen het laatste, sleepten langs de trappen omhoog
met zich mee wat ze konden, daalden enkele koe
ren per dag af, tot de buik in het koude water om
bet op verhoogde stallen 'gebrachte, maar niette
min nog in H water staande vee te voederen of te
melken en dan weer naar boven te klauteren, naar
de plaats' waar niet behoorlijk voor verlichting en
verwarming kon worden gezorgd, naar de plaats van
waar, door een opengeschoven dakvenster niets,
niets anders te zien was dan schuimend, geelgrauw
water, spoelend langs halfverdronken huizen en schu
ren en hoornen.
Vijf etmalen lang hebben sommige gezinnen het
zoo uitgehouden op hun zolder, omringd door wild
bruizend water, dat met iederen dag grootere schade
toebracht aan hun have en half ziek van afmatting
cn doorgestane ellende keerden van vele huizen de
bewoners naar beneden, toen eindeliik het water zoo
ver was gevallen, dat ze weer gelijkvloers konden
verkeeren. Maar welk een toestand vinden ze daar!
Alles, de vloeren, de kasten, de stoelen overdekt met
een vuile sliblaag, deuren losgeslagen of uit de schar
nieren gerukt, behangsels afgeweekt, de kalk van de
muren gebrokkeld, en nergens een stuk meer op zijn
plaats. In de stallen het vee hongerend en verma
gerend, in de schuren het hooi en stroo' onbruikbaar
geworden door de slikdeelen, die zich erop hadden
afgezet.
Radeloos waren velen, nadat ze zich er rekenschap
van hadden gegeven, welk een ramp dat verraderlijke
water over hen had gebracht en nu nog, als ge in de
huizen komt. en de vrouwen spreekt, die den chaos
door het water geschapen, moeten herscheppen tot
een bruikbaren inboedel, hoort ge moedeloosheid in
de stemmen, ziet ge tranen in de oogen, wegens het
vele leed, dat geleden is en wegens de ellende
waarin ze nii nog zitten, tot over de ooren. Maar ze
doen wat ze kunnen om de aangebrachte schade in
de huizen zooveel mogelijk te herstellen en in de
schuren zoowel als buiten werken de mannen voor
drie om te redden wat er nog te redden valt. De hooi
en strooschelven worden uiteen gehaald om de be
slikte plekken te kunnén scheiden van die, welke al
leen maar nat weiden en dus na droging weer tot
veevoeder kunnen dienen, de ingekuilde aardappelen,
bieten en knolrapen, die dagen lang doorweekt ston
den, worden opgedolven en uitgespreid! op droog
stroo, waardoor groote voorraden, die anders spoedig
onbruikbaar zouden worden, kunnen worden behou
den. Zoo blijven de aardappelen, indien al niet voor
menschelijk gebruik, dan toch voor veevoeder ge
schikt. Alleen vreest men op vele plaatsen, dat van de
poters de kiemkracht verloren zal zijn gegaan, waar
om men, proefgewijs, door broeiing de kieming for
ceert, opdat e rtegen den poottijd van elders poot-
goed. zal kunnen worden betrokken, wanneer de re
sultaten niet voldoende zijn.
Op de hooilanden langs de Maasboorden is een
dikke laag vruchtbaar makend slik achtergebleven,
zoodat die gronden in sterke mate van 't overstroo-
mingswater hebben geprofiteerd, maar op de akker
gronden is het droevig gesteld, vooral op die gron
den, die met een wintervrucht als rogge of tarwe zijn
beteetd, als gevolg van den slempenden invloed, die
van het water is uitgegaan. Bijna zonder uitzonde
ring zullen dan ook tegen het voorjaar die perceelen
moeten worden ondergeploegd, wat behalve veel
extra-kosten, veel extra werk veroorzaakt. En voor
wat extra werk zijn weliswaar onze boeren gelukkig
nog niet bang, doch voor de kleinen onder hen zal
het zeer bezwaarlijk worden om, nu ze al zoo veel
verloren hebben, voor iedefe overstroomde hectare
bouwland ook nog de kosten te dragen, die dubbele
bewerking, dubbele uitgave voor kunstmest en dub
bele aankoop van zaaizaad meebrengen.
TEGEN DE INVALIDITEITSWET IN FRIESLAND.
Na de vergadering van werkgevers en werknemers
tegen de uitvoering der Invaliditefttswet welke bijr*
eenkomst j.L Woensdag te Heerenveen. gehoudétn wérd
Zij had er schik in, door hem geplaagd te worden:
hij scheen haar het ideaal toe van een geestigen,
verstandigen man, waartegen zij hoog opzag. Boven
dien prikkelde haar het mysterie van zijn man-zijn.
In zijn oogen gloeide een vreemde belofte. Zij noem
de het in haar onschuld „ondeugendheid" en voelde
zich aangenaam verward. „Wat zal ik doen, als hij
me een zoen wil geven?" dacht zij verschrikt-ver-
rukt. En toen de dag voorbij ging, en hij daar geen
poging toe deed, voelde zij zich, hoewel ze het
zichzelf niet bekennen wilde, toch een beétje te
leurgesteld.
Als bij gemeenschappelijke, stilzwijgende overeen
komst, bepaalden zij hun gesprekken tot veilige op
pervlakkigheden. Herinneringen uit zijn kinderjaren
gaven hun genoeg stof tot lachen. Ralph was- het
meest aan het woord.
„Toen ik nog een kleine jongen was", vertelde hij,
„braken ze de straat eens op voor ons huis om een
waterleiding te leggen. 'Ze kwamen terecht op een
oude hegraaf plaats van Indianen. Mijn vriendjes en
ik waren aan het kegelen met de schedels op het
trottoir, e neen agent nam ons mee naar het bureau.
En daar kregen we wat te hooren!"
„Hoe kwamen jullie er ook bij!" zeide Kitty met
gemaakte verontwaardiging. „(Kleine kanibalen!"
„Waarom?" vroeg Ralph plagend. „Oude "botjes zijn
erg prettig om mee te spelen. iZe ruiken zoo lekker
naar aarde of houd je niet van die lucht?"
„Ik vind het vreeselijk", zei Kitty.
,41eb je Hamlet nooit gezien?" vroeg Ralph. En
hij citeerde, hij gebrek aan doodskop, een theekopje
in zijn nand: „(Helaas, vriend Yorich! Ik kende hem
goed, Hdratio. Hij was een man van eiudelooze
scherts".
iRalph droeg het geheele tooneel voor, nu en dan
met inlassching van improvisaties. Kitty zeeg als
slap van het lachen op de bank neer. Zij was een
van die bedeesde, «enigszins dwepende, licht ge
kwetste en goedlachsche meisjes, die den geest van
een man vonken kunnen doen spatten.
„We spraken daar over botjes", ging Ralph voort.
„Toen ik in Mc. Gill college liep, hadden mijn ka
mergenoot en ik ons het brood uit den mond ge
spaard om een volledig skelet te kunnen koopen.
Al z'n gewrichten kon het bewegen. Aanbiddelijk
was hij! We stalden hem in de kleerenkast, daar
hing hij aan een kl^erenhaak".
„Jakkes!" zei Kitty.
,*De hospita had een dochter, en de dochter had een
is het daar benoemde Comité direct begonnen met
verdere actie te voeren, door op verschillende plaat
sen in de provincie vea^aderin^en te houden, met
het doel daar ook comités te stichten.
Eigenaardig mag het zeker heetdn, dat anti-revolu
tionairen, liberalen, S.D.A.P.'ers. vrije socialisten in
deze zaak schouder aan schouder gaan. Hoofden fen
onderwijzers van Christelijke scholen vormen 'nier en
daar de kern der actie.
'Iben iemand daarover zijn bevreemding le kennen
gaf aan edn ambtenaar van den Raad van Arbeid, die
in ©en openbare vergadering met een „rechtschén" boér
gedebatteerd had, antwoordde deze,, het gaat inu bij
allen om de centen en dan is er geen verschil van
politiek. De beurs, heeft het weggejaagd. Meer én méér
blijkt dat het aantal 'niet^plakkers eer groeier dan
kleiner wordt, er zijn dorpen, waar geen enkele boer
plakt ,tot.genoegen* van den betrokken arbeider, die
oordeelt, dat hiji er toch nooit van profiteeren zal.
Een vreemde meeining. Maar het is zijn overtuigingd
en hij: neemt dan ook niet zijn. rejnteboekje naar zijn
werkgever mede^ Andere arbeiders, in dienst bij één
ideLplakkönden boer, zouden w©l graag op plakken
aandringen, maar durven daarop niet aandringen uit
vrees voor ontslag. Enkelen hebben hulp gevraagd van
a rbei dersorga nisaties.
Het zijn vooral de boeren .op den zandgrond die het
nieLplakken systeem huldigen en onder hen zijn ook
leden der Friesche Maatschappij; van Landbouw. Zij
wenscheu dus den revolutionairen weg op te gaan.
De voorzitter dier Maatschappij waarschuwt daartegen
en hij deelt mede, dat, mocht de Friesche landbouw-
stand wenschen dat ook de Friesche Maatschappij in
die richting zal werken, hij; dan in dezen niet hun
voorzitter wenscht te zijln.
Hij: wenscht 'verbetering der wet, o.m. door de Risico
overdracht te vergemakkelijken langs weltelijken weg,
zooals reeds besloten is door het Kon. Ned. Landbouw
Comité.
Het is natuurlijk dat de miet--plakkers het kind van
de rekening worden door hun verzet tegen de wet.
Van een ambtenaar,, die het weten kan, vernamen
we 4at tegen deze wetsovertreders sttreing zal wor
den opgetreden. Als ze bemerken, dat het niet aan
gaat, zich als staatsburgers niet te storen aan de bepa
lingen eener Nederlandsche wet, pp Wettelijkwijzé
tot stand gekomen en door H.M. de Koningin be
krachtigd en hun een flinke boete als straf wordt op
gelegd. dan zal menig niet-plakker zich wiel spoedig
bekeeren.
Er zijn reeds wetsovertreders geverbaliseerd, hun
terechtstaan zal binnen niet te langén tijd volgen.
Jammer dat ook in deze de rechtspleging weer zoo
langzaam schijnt te moeten gaan.
Wanneer direct na de eerste overtreding de délin
quent gedagvaard was en zijn vonnis na eet w«ek
was uitgesproken, meldende zooveel gulden boete subs.
zooveel dagen hechtenis bet getal niet_plakkers zou
nooit zoo groot geweest zijn als thans. Nu hoort men
nog niets van straf en wijzende op de Scheurwet zegt
de een tot den ander: „Er komt toch 'niets van." Die
tijd van komen heeft al te lang geduurdhet „lot hier
toe en niet verder" had er al moeten zijln. Hdbl.
DE DREIGENDE UITSLUITING IN TWENTE.
In aansluiting op ons bericht kunnen we mededee-
len, dat pp 23 Dec. jl. een zeventigtal wevers der
firma Serpnos en Zonen staakte, wegens onievreden-
heid over de hun te verstrekken Kerstgave. Door ver
schillende besprekingen was men het eindelijk over dé
Kerstgave eens. Nu kwamen de staken den op loon^'ie
ven. toen ze met het bestuur der Fabrikanten-Ver"
eeniging confereerden. Hun werd onder 't oog gebracht,
dat ze zich aan contractbreuk hadden schuldig ge
maakt en dat het hun .plicht was den arbeid te her
vatten. Het bestuur der Fabrikantenvereeniging va-
klaarde zich bereid na hervatting van het werk de naar
voren gebrachte grieven te onderzoeken. De staking
duui echter voort.
Indien nu de stakers het werk niet vóór 21 dezet
hervatten, zal de sluiting van alle inrichtingen der bij
de Vereeniging aangesloten fabrikanten voor onbepaal"
den tijd geschieden en zullen ruim 10000 arbeiders
werkloos zijn.
De stakende arbeiders zijn meerendeels lédén van dé
Landelijke Federatie van Textielarbeidersslechts én"
kelen lid der andere bonden.
Naar ons werd medegedeeld, worden de laatsten
niet financieel gesteund door hun yereenigingen. wijl
het 'hier een directejactiestaking geldt en den lédén
die daaraan deelnemen, volgens reglement, géén uit"
keering wordt verstrekt.
HEERHUGOWAARD.
Zooals we onlangs meedeelden, werden de land- én
tuinbouwers alhier in een daartoe uitgeschreven ver
gadering door Ds. Spaargaren ingelicht omtrent de
Invaliditeitswet. Als gevolg der toen op touw gezette
actie, vergaderden de besturen der tuin- en landbouw
corporaties alhier en werd besloten handteekeningen
te verzamelen op het adr©s der Tuinbouw Onderlinge,
waarin op verbetering dezer w©t wordt aangedrongen.
Alle belanghebbenden zullen in de gelegenhéid wor
den gesteld le teekenen. doordien iemand hét adrés
ter teekening zal aanbieden.
VA NDIEFSTAL AFKOMSTIG.
Nadat ze de mededeeling hadden ontvangen, dat in
een café aan den Goudschen' weg te Rotterdam een
groote partij; zilver zou worden verhandeld, hebben twee
inspecteurs' van de Centrale Recherche daar ter stedé,
wijl deze verhandeling met buitengewone geheimzin
nigheid gepaard ging, in dat café gearresteerd een Hol"
landschen en een Duitschetn bankwerker, In de Wo-
galant. Dat stel verveelde ons deèrlijk. Zij hadden
een half uur werk om elkaar goedennacht te zeg
gen als ze 's avonds afscheid namen, onder aan de
trap. Dan stegen er geluiden naar hoven, net of een
koe haar poo.ten uit een drassig land trok".
„Miaar Ralphzeide Kitty hlozend.
„'Dat (begon ons te vervelen", ging Ralph voort.
„Daar moest iets aan gedaan worden. Ik kocht er
gens wat phosphorhoudende verf; daarmee beschil
derden wij mageren Hein van top tot teen, en door
zijn hoofdkaak sloegen wij een touw. 'e Avonds kwam
het span thuis, en draaide zooals altijd, het licht in
de gang uit, voor zij begonnen met afscheid nemen.
Daar hadden wij op gewacht. We slopen de boven
gang in, en bogen ons over de leuning. Toen lieten
we vrind (Hein langzaam aan het touw zakken, en
daar kwam hij deftig de trap af, stap voor stap. Hij
glansde blauwachtig; ieder bot kwam op z'n voor-
deeligst uit!"
..Je had hun een doodsschrik op 't lijf kunnen ja
gen", vond Kitty.
„Dat geiuk mochten wij niet smaken", zeide Ralph.
„Zij hoorden hem pas aankomen, toen hij halver
wege was. Toen liet ik hem een beetje met zichzelf
klapperen. Goeie hemel! Je hebt van je leven nog
nooit iemand zoo hooren gillen als die twee! Zij
renden naar de voordeur, en rukten er aan als be
zetenen, maar ze konden haar niet open krijgen! Ik
moest zoo vreeselijk lachen, dat ik het touw uit mijn
hand liet glippen. En toen legde Heintje 'de rest
van den weg in zittende houding af, als nam hij
een sneeuwhelling in een bobsleeOch, och, ik
zal het mijn leven lang niet vergeten!"
„Ik vind het heelemaal niet aardig om die rnen-
sch'en zoo bang te maken!" zeide Kitty. Maar toch
móest zij lachen en haar oogen beleden haar bewon
dering voor zijn brutalen durf.
„Den volgenden dag verhuisden wij", besloot Ralph
zijn verhaaL.
HOOFDSTUK XVHI.
De driehoek.
'Den volgenden dag, den vijfden na Ralph's aan
komst in Milburn-ravijn, was hij sterk genoeg om
wat rond te loopen. Jim Sholto nam herp. mee naar
het terrein der ertsdelvingen. Jim koesterde hei
melijk de hoop, dat hij in Ralph een werkman zou
vinden, die tijdelijk de plaats van een zijner zoons
kon innemen. Waar hij zelf den leeftijd van harte-
stormen te boven was, kwam het niet bij hem op,
dat het niet ongevaarlijk was, een vreemden en
niet onknappen jongen man in zijn familie-Eden
op te nemen.
Terwijl zij weg waren, werkte Kitty in het blok
huis voort met 'een onregelmatigheid die haar zelf,
anders steeds kalm en rustig, vreemd voorkwam.
Nu eens stond zij-, als in gedachten, stil voor zich
uit te kijken, een glimlach spelend om haar mond;
dan vloog ze weer plotseling naar het andere eind
van het huis, als hing haar leven er van af, of zij
met het- werk klaar zou komen; maar weldra stond
zij weer stil te droomenGedachteloos nam zij
de dingen op, zette ze zonder reden op een andere
plek weer neer alleen om ze even daarna, zelf
niet wetend waar ze gebleven waren, weer te gaan
zoeken en op hun oude plaats terug te brengen. ïsfu
en dan zong zij melodieën die zij nergens 90U
gehoord had, die uit haar hart schenen te komen, en
steeds hooger en hooger gingen tot haar stem tril
de en oversloeg. Gedurig liep zij naar den spiegel
beurtelings angstig, kritisch, beschaamd, blozend
en telkens gerustgesteld door het beeld, dat zij er in
weerkaatst zag. Elke drie minuten liep zij naar de
deur om den weg af te zien, of hij nog niet terug
kwam.
Met dit doel ging zij het pad een eindje op, toen
zij achter zich zachtjes 'haar naam hoorde roepen.
Zich omdraaiend, zag zij langs het pad dat van de
rivier naar het blokhuis leidde, een gracieus fi
guurtje naderen, gekleed met een rok van bokken-
leer en een blouse van rood fluweel, 'het mooie,
donkere gelaat rustig glimlachend, hef zwarte haar
om het trotsch gedragen hoofd gewonden. Het was
haar vriendin en haar redster; blij strekte zij haar
de handen tegemoet, ernstig en zacht glimlachend,
juist zooals zij haar de eerste maal gezien had.
Kitty uitte een kreet van blijdschap, sloeg haar
armen om haar vriendin heen, en leidde haar naar
het blokhuis, waar zij haar met geweld in een stoel
neerdrukte.
,Annie! Annie! Annie" riep zij verrukt uit. „Wat
vreeselijk lief van je om fé komenl Ik heb er zoo
naar verlangd je weer te zien! Je moet zeker een
week hier blijven!" Glimlachend schudde Nahnya
het hoof-cL „Ik kwam alleen maar de kano terug
brengen", zeide zij met haar weeke, volle stem,
die zonderling harmonieerde met Kitty's opgewon
den toon van spreken. „En ik heb versch bere-
