De dingen om ons heen,
Sinnenlandsch Nieuws,
Toein het eerste deel van dit artikel aan het Duitsche
gebeuren gewijd den lezer Donderdag onder oogen
kwam, was de toestand in Duitschland reeds zeer ver*
anderd. De regeeringtfKapp had zich reeds te elfder
ure Ieruggetrokken, uit het wespennest, natuurlijk niet,
dan nadat zij, liet Duitsche volk, moreel, politiek en
financieel een schade had berokkend, die voorloopig
nog niet is te overzien, doch zeker enorm zal blijken.
Dat Kapp moest vallen, was duidelijk, zoodra 'het
bleek, dat hij, de steun van de groote mannen van
het oude keizerlijke regime moest ontberen. Ludénp
dorff, Helffrichj Kuhlmann bleven achter de schermen.
Hindenburg, die in de politiek een kind van buitenf
gewoon groote afmeting is, zette .zich onmiddellijk
nadat hiji het bekend telegram van Groner had ontp
vangen, aan zijn lessenaar om Ebert een briefjte te
te schrijven, waarin hij zijn diensten aanbood om aan
de muiterij: der „Kappeimain''-éoldaten een einde te
makön.
Zonder medewerking dier halfgoden was de reactior
oaire omwenteling gedoemd tot mislukking. Een hand"
jevol jonkers met een paar duizend door dik-ten~dun~
getrouwe solaten, met :m paar millioen ontevreefnefci!
maar tevensongeorganiseere, conservatieven en bour
geois achter zich, kunnen geen revolutie tot een goed
einde brengen, die indruiscnt tegen d© wenschen éénér
tienvoudige meerderheid, die óf niets verlangt dan
rust te hebben, óf wier idealen lijnrecht tegen die
der omwentelingsheeren ingaan. Bovendien had het
getalm met de samenstelling van een Kabinet al duir»
delijk aangetoond, dat het Kapp niet alleen aan sol?
daten, maar ook aan kader en officieren voor zijn conf
trarevolutionaire beweging ontbrak. Daarom kon het
einde niet ver af zijn en misschien is het gelukkig, dat
het zoo gauw kwam. Wellicht voor Kapp zelf ook.
Over de moreele nadoelen van deze révolutié spraF
ken wij reeds, toen wij er op wezen, dat deze bewóF
ging noodzakelijk de opvatting van vele jEngelschen
en bijna alle Franschen zal versterken, dat de
heele omwenteling van 1918 komediespel was.
De financieele nadeelen van dit somber avontuur
zijn 'niet alleen, wat het Duitsche volk geleden had
door aangerichte schade, door regeeringsuftgaven voor
troepenverplaatsingen en wat dies meer zij, maar spe
ciaal de zekerheid, dat de overige wereld nog wat
bedachtzamer zal zijn bij het verleenen van eremeten
aan Duitschland. Zooals men weet, was speciaal Enf>
geland en Amerika daarmede reeds begonnen. Er wa«
ren credieten gegeven of zij: waren op het punt van
gesloten te worden en hel is zeer de vraag, of men
thans nog tot afsluiting bereid zal zijn en of men zich
van de reeds geslotene niet zal pogen af te maken
met eön beroep op de sociale clausule, die in alle
contracten 'is opgenomendat een Duitsche revolutie
'naar links of rechts het contract kan ontbinden. Dan
zou Duitschland, dat juist ietwat op adem begon te
komen, zijn crisistijd nog weder met maanden en
maanden verlengd zien.
De politieke gevolgen van den mislukten Staatsgreep
zijn echter de gewichtigste. NI. of Spartacus, die wel
vrij stil, doch geenszins dood was, niet een gooi zal
do. n naar de macht.
Als dit geschiedt en het lijkt er bijzonder veel op
dal de toestand zich in die richting gaat ontwikkelen,
als ongewenschte doch niet'emin noodzakelijke conso"
qu-entie van 'Kapp's optreen, is Duitschlans lee niet
te overzien.
De berichten der laatste dagen bewijzen, dat de ver
schillende socialistische groepen zich in een aantal
steden aaneen hebben gesloten negen dé réactié, tér
verdediging der democratische republiek. Zelfs zijn er
hier cu daar „tijdelijke' „dictaturen van het proleta."
riaaf opg.-richt. die ten doel hadden samen te werken,
tot men de „Kappelmannen" onder den duim had.
Aangezien niets zoo bestendig is als het'tijdelijke,
zouden die dictaturen met Soviets en -commissarissen
dn heel het apparaat, dat er bij hoort, wel eens zeer
blijvend in plaats van temporair kunnen blijken te zi|n.
Communisten en socialisten zijn nu eenmaal in dit
opzicht „nèt kinderen" dat zij gaarne de heele iiand
hemen, als men hun één Vinger geeft. Het proeven
van de macht, zelfs al is het maar een paar uren lang
heeft nu eenmaal een. eigenaardige uitwerking op
zulk ©en machthebber. Zelfs in een paar uur raakt men
eraan verslaafd. En bovendien weten wij uit Budar
pest en Rusland, dat een communistisch-revolutionair
bewind, al dient het nog zoo kort, gewoonlijk zoo
radicaal is, dat het practisch onmogelijk is, de prde
zooals wij dat woord opvatten" weer te doen terug*
keëren.
De regeering.Ebert bevond zich in een zeer moéilijk
parket. De vlucht 'naar Dresden bewees, dat 'zij in
totale onzekerheid verkeerde omtrent de leansén van
Kapp eln heldhaftig was haar optreden in geenen deele.
Maar teveins moest Kapp bestreden worden en die
bestrijding die, bij de .onzekere houding van al de
verschillende soorten van legers, die de republiek ér
op na houdt, niet van militaire zijde kon komen, moest
dus door een ander strijdmiddel geschieden.
De republiek is ia gevaar, en dus werd buiten
Ebert ein Bauer om. zooals zij zélf zeggen de staking
geproclameerd i'n allerlei gewichtige bedrijvengas,
water, electriciteit, spoorwegen om er slechts eenigé
te noemen. Zoodra Kapp blijkbaar niet door de oude
•goudkragen en jonkers afdoend.gesteund werd. enscef
fiat naar Frankrijk en ik heb geen lust ruzie met
em te maken. Als er niets tegen het meisje zëlf té
zeggen valt En even hield ik vol hoop op.
De oude Jardine krabbelde aan zijn kin.
„Dat hangt heelemaal af van wat je niet „tegeinj
haar" bedoelt." zeide hij in zijin verwarring. .„Maar
het spijt me werkelijk, Buchanan, dat ik er eeq, woord
over gezegd heb; ik ben een oude bemoeial. Zooals
mijn lieve vrouw altijd zeide Hij hield op. zooals
hij steeds deed, wanneer hij ove ujzijin vrouw begon.
Er volgde een korte stiltedan vroeg ikZeg
eens eerlijkzou jij; als Don jouw zoon was, nem
graag met dat meisje zien trouwen?"
„Neen," zeide de oude Jardine terwijl hij hard
met zijn hand op zijn knie sloeg, „dat zou ik om
den donder 'niet graag zien."
Dat was voor mij voldoende.
„Dan weet ik genoeg," zei ik. „En nu ga ik naar
huis."
Hij bracht mij; fot het hek.
„Ik wou, dat ik er geen woord over gesproken
had, Buchanan," zeide mj weer. „Ik ben ©en oude
bemoeial, maar ik bedoelde het goed."
„Ik ben je heel dankbaar, dat je het gezegd hejbt.
Jij ,bent een paan van de wereld en ik niet. Jifi be
grijpt vrouwen, maar ik laat me hangen, als ik ©r
iets van snap."
De oude Jardine schudde- zijn hoofd.
„Mijn vrouw zou het niet met je eens geweest
zijn," zeide hiji droevig. „Ik wou, dat je haar gekend
hadt, Buchanan: een vrouw uit duizenden."
Ik ging haar huis en probeerde te geloovön, dat
ik vast in mijn schoenen stond en dat ik den jongenhex?r
Don aan zijin verstand brengen zou dat hij; niet alles
krijgen kon wat hij widlei, maar ik keek dadelijk paar
zijn kepi toen ik het huis binnenkwam en mijin eerste
vraag aan Gestie Swas
„Ook iemand geweest?"
„Ja sir," zeide Castle vrty aarzelend. Mr. Don is
z^n boeltje komen halen." Zijl vermeed net me aan
to kiiken,
„Ik zeide: „o ja", alsof ik niets anders verwacht
had. „Heeft hij geen boodschap achtergelaten?"
,.Nck ii, sir", Ik wilde naar mijn studeerkamer, gaan,
toen zij mij! nariep, „O, dat zou ik bijna vergeten; er
zit een dame op u te wachten."
„Een dame?" herhaalde ik.
„Ja sir", En weer vermeed zij het. mij aan te kii
ken. „Ik vroeg haar in den saloP te wachten, sir,
maar zij wilde liever in de studeerkamer en daarom1
Maar ;k liet haar den zin Piet afmakenik deed
de deur van de studeerkamer open instinctief wist
ik, wie de bezoekster was en daar zat op mijn
P-eerde men de proclamaties der vakvereenigingsbé®'
sturen, om het werk dadelijk Weer op te nemen. Maar
toün was het juist te laat. Want niet de meerder hei dsr
socialisten (die natuurlijk vo-or een, groot deel vóór eind
1918 nimmer door socialistische neigingen waren her
kropen) doch de onafhankelijken en de communisten
hadden de staking in de hand gekregen....
Hoe men de zaak beredeneert, dit feit staat vast,
dat de regeeringjJEbert van Spartacistische hulp heeft
geprofiteerd oim Kapp's revolutie te nekken. Precies
zooals zij, de troepeln en de leiders, die nu Berlijn
bezetten, destijds heeft gebruikt tegen Spartacus. Dit
gaat Piet. Jan roepen als hulp tegen Piet en Piet als
hulp tegen 'Jan, is een spelletje, dat hoogstens ééns
in de rondte gaat. Bij den tweeden keer zegt Jan
al „dank je!"
Ebert had de kans te kiezen op welke partij hij,
als noodhulp wilde steunen. Aanvankelijk had hij
rechts genomen. Nu biedt links zich aan. En hoewel
hiji die hulp formeel Piet aanvaardde, zal toch niemand
durven zeggen, dat Kapp niet hoofdzakelijk door de
actie der stakingen het veld heeft moeten ruimen.
Dat destijds de conservatieMnilitairisten in 1918 het
hunne deden om Spartacist en Bolchewist te nekken,
lag in den aard der zaak. Evengoed als het nu yanr1
zelfsprekend is, dat een groot deel van het regeéringsr
bloc, dat wel sociaaldemocratisch stemde, doch feitelijk
steeds op den bodem van „„God, Eigendom en FamiT
li-e heeft gestaan, zijn steun aan dat bloc zal onttrek;-1
ken, zoodra tte relaties met de ultrasociaiisten wat
ai te innig worden.
Psychologisch geredeneerd lijkt het uitgesloten, dat
mensehen. die kapitalist zijn of, menschel ijker wijs ge"
sproken, kans zien het ooit te worden, alleen om te
voorkomen, dat de heer Reichsprasident Ebert weer
zadelmaker zou mo-etern worden bij niet-herkiezing,
thans zin zouden hebben samen te gaan werken met
scharlaken roode socialisten. Dit doet hoogstens iijj,
die pertinent weet nooit „bezitter" te zullen worden,
tenzij zijn idealen op politiek en economisch gebied
zóó sterk zijp, dat zij kunnen wegloopen met zim
brandkastje.
Om Ebert in diens regeerslelsel te redden, zullén zéér
vele bourgois en centrumleden, die in 1918 met de
sociaal-democratie meegingen, buitengewoon weinig zin
hebben, met heele en halve bolchewisten té gaan sa*
menwerken.
Zoodat de oPaangenaam-femadelijke nederlaag van
Kapp zeer waarschijnlijk een verschuiving naar den
conservatieven kant ten gevolge zal hebben, wanneer
het voor Ebert noodzakelijk blijkt met de onafhanke
lijken samen te werken.
Nu links won door hulp der onafhankelijke sociaJ
listen en communisten,stijgen de kansen van rechts.
Het zwijgend aanvaarden der ongecontroleerde, plaat"
sclijke extremistische hulpkrachten, zal o.i. Duitschland
goeddeels in handen van de contrarevolutie brengen.
Zouden de Jonkers in weerwil van de verloren eerslé
manche toch nog den robber kunnen winnen?
Hun Jeans wordt nog vergroot, doordien thans op
tientallen plaatsen Spartacus en onafhankelijken hel
heft in handen hebben genomen, nu straatgevechten
overal plaats hebben tusschcn de mannen van de po<-
litieke staking èn de regeeringslroejpcn.
Ebert heeft thans de keuze, voor de laatste maal,
of zijn -democratie een rood of een'conservatief kanh
tje zal hebben.
De eerstvolgende dagen zullen toonen, hoe zijn
keus uitvalt.
Wij w-eten h-et niet.
Wat ons niet kwalijk valt te nemen, aangezien hij
het blijkbaar zelf ook niet weet.
UITKIJK.
HEERHU G OWAARD. VAARWATERPLAN.
Was het Zuidelijk deel vain onzen polder alreeds
eemige jaren in bezit van geschikt vaarwater, om de
groenten naar de veiling te brengen, hel noordelijk
deel evePwel niet; Door het verplaatsen der groéntén-
vciling van sation .Noordscharwoude naar Noordschar-
woudedorp, werd de behoefte er aan gevoeld en
het verlangen er naar dan ook steeds grooter. In den
loop der laatste jaren zijn er verschillende pogingejn
gedaan om dat verlangen bevredigd te zien en het'
scheen of de grootsche plannen, welke het vorigty
jaar uitgewerkt werden en die veel medewérking kré-
gen. verwezenlijkt zouden worden. Doch de groote
kosten hieraan verbonden, zijn zeker wel de hoofd
oorzaak geweest, dat ten slotte ook dit plan weder
Piet uitgevoerd kon worden.
De gunstige ligging van den Pannekeetpolder heeft
nu ©enige ingelanden doen 'besluiten, nogmaals ©en
poging te doen, om dan tenminste voor dit deel ge
schikt vaarwater te krijgen, om de veiling varende
te kunnen bereiken.
Dinsdagavond waren als resultaat van die pogingen
verschillende belanghebbenden ter vergadering bijéén
ip het café van den heer P. Roos om tot daadzaken
over te gaan. Door den heer C. Groot werden de
aanwezigen welkom geheeten. Spreker gaf eén uit
eenzetting van de werkzaamheden, die gedaan zijn
en van de resultaten, welke bereikt werden. Spa*,
hoopt, dat nu hedenavond het besluit tot oprichting
van een en ander genomen zal worden en door alle
belanghebbenden het contract van deelname gef
leuningstoel met haar eene been hoog opgetrokken
en h-et andere ©eP paar'iinches boven ddn grond, Joy,
het meisje naast ons.
HOOFDSTUK HL
We keken elkaar een oogenblik zwijgend aan, dan
deed: ik de deur dicht en kwam -dan een stap nadee-
bij.
„U wou mij graag, spreken?" vroeg ik stijf.
„Ja." Zij klom uit den stoel en stond met haar
'handen op haar rug in een soort „kleine meisjes"
houding, die mij dadelijk ontwapende.
Gewoonlijk let ik niet -veel op japonnen, maar de
gene, die zij toen droeg, trok dadelijk mijn aandacht,
omdat zij een appelgroenkleurigen tint had, dien ik
heel mooi vond, en al mag ik haar haar rood ge
noemd en gezegd hebben, -dat het volstrekt mijn
smaak niet was, ik zou wel blind geweest moeten
zijn, als ik niet gezien had-, hoe prachtig die vlam-
menkleur bij het groene japonnetje stond,
Ik had haar zeker vrij sterk gefixeerd, zoodat zij
wat bloosde en zenuwachtig vroeg of er iets aan
scheelde.
„iAan scheelt?" 'herhaalde ik. „Ik 'begrijp u niet".
„Ja, omdat u mij zoo fixeerde", legde zij uit.
Er volgde een pijnlijke stilte; dan vroeg ik:
„Wilt u niet gaan zitten?"*
'Ditmaal ging zij op den arm van mijn stoel zitten
en keek naar haar voeten; idioot kleine voetjes wa
ren het en zij droeg witte schoentjes.
Ik keek haar onvriendelijk aan en ik kon mij
voorstellen, dat alle portretten en mijn meubilair
hetzelfde deden; in ieder geval had mijn armstoel
.nog nooit ozo'n bezoekster geherbergd.
Zij plekte licht tegen het donkere, ouderwetsche
meubilair en ik begon mij af te vragen of zij wist,
•hoe verlegen Ik mij voelde, toen zij vlug haar oogen
opsloeg en zeide: „Hot is over -Don".
Ik fronsde mijn wenkbrauwen.
„Als Don u hierheen gestuurd heeft „begon ik,
maar zij viel mij in de rode.
,U weet heel goed, dat Don nooit zoo iets doen
zou. U weet net zoo goed nis ik, -dat hij het vree-
selijk zou vin-den, als hij wist, dat ik hier was; maar
-hij is ongelukki-g; ik weet, dat hij het is, en daarom
ben ik u komen vragen, of u het werkelijk meen
de."
„Ik begrijp u, geloof ik, niet goed".
Zij schudde ongeduldig haar kortgeknipt kopje.
„U begrijpt het wel, maar u wilt het niet begrij
pen", zeide zij. „U bent even koppig als -hijgen ik
heb medelij-den met iedere vro-uw, die probeert het
teekend zal worden. Na eenige besprekingen van on"
dergeschikt belang, wordt door alle aanwezigen het
contract geteelcend en is alzo-o besloten tot het daar-
stellen van een overhaal, waardoor men in den Noord-
scharwouder polder kan komen. De benoodigde gron
den zijn bereids aangekocht en met de uitvoering van
de verschillende werken zal spoed gemaakt wordeh;
zoodat omstreeks Juni het geheel afgewerkt zal zijn.
De kos tenbegrooting bedraagt circa f 5500. De gjew
legeinheid tot deelname zal nog ©enigen tijd openstaan,
doch ma verstreken termijn zal een zelt-er bedrag als
©Intreegeld geheven worden.
Door de commissie is aan het bestuur van den pol
der verzocht, voor rekelning van den polder een brug
te leggen in den Hasselaarsweg. waardoor de inge*
landen van den Middenpolder in de gelegenheid ge
steld worden, zich aan te sluiten.
Wordt op dit v-erzoek goedgunstig beschikt, dan zal
het aantal deelnemers belangrijk, grooter worden, efi
daardoor die lasten per H.A. kleiner.
Eeln woord van waardeering, gericht aan den heer
C. Groot, was'niet misplaatst, gezien de vele moeite
en opoffering welke hij zich getroost heeft, om dit
einddoel bereikt te zien.
ROGLKRAGEN.
In aansluiting met bericht Nr. 8 van den phytopa-
thologisch-en dienst. Januari 1920. waarin aangeraden
werd tijdig koolkragen te bestellen o-f te vervaardigen,
opdat men deze gereed zou hebben, als de tijd voor
het aanleggen dezer kragen was aangebroken, kan
thans de aandacht er Op worden gevestigd, dat bin
nenkort de kragen moeten worden omgelegd. Zooals
reeds is medegedeeld, dienen dezé kragén om dé kool
vlieg té belet'en. hare eieren aan den voét dér kool-
plainten te leggen. Zij moeten dus aangelegd zijn vo-or
aat de vlieg verschenen is. Bij; normale weersgestelril
heid is het voldoende, indien de koolplanten yóór de
laatste week van April van koolkragen zijn voorzien.
Dit jaar is de ontwikkeling van de natuur, door het
zachte weer in Februari zoozeer vervroegd, dat het
mogelijk is, $at ook de koolvlieg belangrijk vroeger
te voorschijn zal komen, d^n in andere jaren, zoodat
m-ön goed doet te zorgen, dat de koolkragen reeds be
gijn April om de planten zijn gelegd.
Alle planten van vroege bloemkool, roode en ander©
koolsoorten, die men wil beschermen tegen vreterij van
koolvliegmaden aan de wortels, moeten dus in 't be
gin van April van koolkragen worden voorzien. Het
is niet gewenscht de koolkragen reeds veel vroegér té
hebben omgelegd, gangezien er zorgvuldig tegen ge
waakt moet worden, dat zij met grond worden bedekt
Zoodra er ml. door regen, grondbewerking of andere
oorzaak groind op den kraag terecht komt, is de be
schermende werking er van zeer verminderd; als er
h.1. grond op den kraag ligt laat de koolvlieg zich
niet mer er door weerhouden hare eieren aan dén
koolstengel le 'leggen. Als men de kragen zeer vroég
aanlegt, is er meer kans dat zij met grond bedekt
worden 'dan wanner men met het aanleggen wacht tot
het oogenblik, waarop zij hun dienst moeten doen.
Het is dus raadzaam, alle vroege koolplanten in 't
bijzonder blo-emkool. begin April van koolkragen te
voorzien dë later uit te zetten planten worden dader
lijk 'na het planten gekraagd. Grondbewerking tus-
schen de planten moet met zorg geschieden, ten cindé
de kragen niet met grond te bedekken. Is dit toch ge
schied, wat ook ma zware regenbuien het geval kan
zijin, dan moeten de kragen met een borstel van grond
worden bevrijd.
Aan ben, -die nog inlichtingen wenschen o-ver de
koolkragch en de wijze waarop zij moeten worden
aangelegd, worden deze door den Phytopathologischen
dienst te Wageningen en door de plaatselijke contro
leurs gaarne verstrekt,
- ZUIDSCHAR WOUUE.
Naar aanleiding van het aan ons toegezonden en
iin het nummer van Woensdag gepubliceerde bericht
over d-e gewijzigde wcrkregeliug van het bakkerij- p-eif
soin-eelder Coöperatieve V er br u iks ver een i ging „Voor
uit" enz., ontvingen wij van den secretaris net volgend
schrijven
Met eenige verwondering nam ik kennis van het
bericht, voorkomende in het nummer van Woensdag-*"
avond, daar het bestuur sindjs 8 dezer niet vergaderd
heeft en toen een zoodanig besluit niet genomen is.
Om te voorkomen dat de gedachte wordt gewekt,
dat Zuidscharwo-ude tot de middeleeuwen is teruggen
keerd} meen ik even te moeten meédéélén dat dè
werktijdregeling is zooals die reeds geruimen tijd ge
weest is, een arbeidsdag van 10 uur en overwerken
wanneer dat tengevolge van ziekte of andere onvoor
ziene omstandigheden noodig geoordeeld wordt.
Of deze regeling al dan niet goed is, kan ik hier
onbesproken laten, alleen meende ik even dé to-talé
omjuislheid van het bericht te moeten kenbaar maken.
De inzender van het betreffende bericht, wien wij
inzage gaven van deze tegenspraak, verz^ht ons het
volgende te plaatsen:
Mijmheer de Redacteur.
Hierdoor bericht ondergeteekende, dat de door hem
gepubliceerde dienstregeling van het bakkerij-personéél
van „-Vooruit" door den bedrijfsleider ingevoerd en
door dein voorzitter dezer vereeniging volkomen on
derschreven is.
Van twijfel van de juistheid van het voorgaand be
richt is dus geön sprake.
Dankend voor de opname, teeken ik mij, achtend
G. JANNESSEN.
met u klaar te spelen".
„U behoeft geen medelijden te hebben. Want geen
eene vrouw: probeert het".
„Nou, als er dan ooit een komt", antwoordde zij,
vastbesloten het laatste woord te hebben.
„Ik kan u verzekeren, dat dat al zeer onwaar
schijnlijk is", zeide ik.
Zij lachte en keek me -van onder haar lange wim
pers aan en/-daar ik vond, dat het tijd werd om tot
het oorspronkelijke onderwerp terug te keeren, zeide
ik:
„Maar u hadt het over Don".
Zij knikte.
„Ja hij voelt zich ongelukkig, omdat hij woor
den met u'gehad heeft. Hij is zoo loyaal, dat hij zich
er verder niet over wilde uitlaten, maar ik kan het
best raden. U hebt hem gezegd, dat, als hij met mij
trouwt, u met 'hem zult breken, niet waar?"
■Haar directe uitdaging ontwapende mij. Het was
zoo vreemd dat iemand, die er nog zoo als een kind
uitzag, al zooveel tegenwoordigheid van geest be
zat.
„Ik heb hem gezegd, dat ik hem nog te jong vond
om te- trouwen", stemde ik tóe. „En dat u niet de
vrouw was, die ik voor hem kiezen zou. Maar Don
is meerderjarig en kan doen wat hij wil."
,/Mlaar niet, als u diat niet prettiig vindt", riep z-ij
uit. „Hij heeft -heel veel met u op. Bat weet u even
goed als ik. Ik «zou het me nooit vergeven, als u hem
om mij het huis uitzette".
Ik kreeg een kleur. „Ik heb hem het huis niet
uitgezet", zeide ik kortaf. „(Hij is uit éigen bewe
ging weggegaan en heeft de deur achter zich dicht
gesmeten".
„Het is een specialiteit van u bei-den, om een
deur dicht te smijten", zeide zij glimlachend. „Ik heb
het u al zoo dikwijls hooren doen".
„Ik zie niet in wat dat er mede te maken heeft",
antwoordde ik stijf. I'k was vastbesloten niet op
vriendsc-happelij.ken voet met haar te komen.
Er volgde weer een stilte, die zij verbrak.
„Wat wilt u, dat ik doe?" vroeg zij plotseling.
Ik koek haar koud' aan.
„Ik bedoel ging zij voort. „Als u .wilt, dat ik
Don opgeef en hem wegstuur, zou dit toch niet hel
pen, want ik -heb het al geprobeerd en hoe meer ik
het hem zeg, des te meer volhardt hij, dat hij blij
ven wil Zij hield op. „Mannen zijn nu éénmaal
zoo", zeide zij.
Zij contateerde het als iets natuurlijks en volstrekt
niet alsof zij voor effect sprak.
„Eer slot van rekening", -ging zij een oo-genblik
later voort ,^gaat hij Zaterdag weg; een week is zoo
CALLANTSOOG.
De stalhouderij van den heer A. Kots alhier wordt
uitgebreid met twee automobielen, waarvan voorloopig
©ein bij den heer Poldermans te 't Zand ©n een in dé
stalhouderij op 't Dorp gestationneerd wordt. Voor de
vereenigingen voor vreemdelingenverkeér té Grooté
K-eeten en het Dorp is deze uitbreiding zeker van 'bé-
la'ng. Eén auto is reeds beschikbaar, terwijl de tweede)
spoedig zal arriveeren.
AARTSWOUD.
In onze gemeente doen zich biji twee landbouwers
gevallen voor van mond- en klauwzeer.
AARTSWOUD.
- Ook in onze plaats arriveerden heden eenige Weénp
sche kinderen, welke bij verschillende inwoners eén
liefderijk onderdak hebben bekomen.
DOOR HET SCHIETMASK.ER.
To-ein een slager in de Koningstraat te Hilversum
Donderdagmiddag een koe het schietmasker wild© opr
zetten, stootte het dier hem door een onverwachten
ruk het masker uit de hand, waardoor dit op den
grond viel en het schot afging. De kogel trof den
knecht P. Hagen, woonachtig t-e Kortenhoef, in dep
buik. Hij zakte ineen en werd in hoogst ernstigen toe-
staind naar de R.K. Ziekenverpleging" vervo-erd.
MALARIABESTRIJDING IN NOORDHIOLLAND.
Op uitnoodiging van d-en burgemeester van Haarlem
werd Dinsdagmiddag ten Raadhuize aldaar een samen
komst gehouden, tot bijwoning waarvan een uitnoo
diging was gezonden aan wijk. en bezoekzuslers. wijii"
broeders, woninginspecteurs, de Vereeniging van Huis
vrouwen en de zusters van het Maatschappelijk werk.
Oorspronkelijk was de gedachte om vereenigingiefci,
die zich m-et huisbezoek bezig houden, uit te nooai-
gein en aan te moedigen om mede te werken aan
de bestrijding van de malaria.
Het doel van de samenkomst waarvan de leiding was
opgedragen aan den heer L. VV. Havelaar, directeMr
van hel laboratorium voor pathologische bacteriologie,
was te bespreken op welke manier diegenen, dié zich
met huisbezoek bezighouden, hulp en medewerking
zoudein kunnen verleenen inzake de bestrijding van
d-e malaria. Er waren een 25 vertegenwoordigers aan
wezig.
Uit de bespreking bleek het groote nut er van om
bij personen, die vermoeden, dat zij aan malaria lil
den. aan te dringen zich onder medische behandeling
te stellen en niet zichzelf trachten te genezén.
De nadruk werd er verder op gelegd, dat het ge
wenscht is m-ede te deelen, indien blijkt, dat in ge
deelten van de stad -o-f in bepaalde straten veel ma-
lariagevallen zich voordoen.
Voorts werd verzocht i'n de wintermaanden een
opgave te doen .van huizen, schuren 'en stallen, waar
veel muggen zijn. Eindelijk werd de wenscheliikheid
betoogd, dat onder de bevolking meer bekend wordt
de Wijze vain besmetting en de wijze waarop een
verbreiding van de malaria geschiedt.
Reclames.
Een verzuim dut hersteld
moet worden.
Misschien is er ten uwent een zieke die aan bloed
armoede of algemeen© verzwakking lijdt en bij wien
men de Pink Pillen nog niet geprobeerd heeft. Her
stel dat verzuim spoedig en dat zal de beste gevolgen
hebben. Uw zieke sleept zich voort en toch zou wer
kelijk het leven heel wat aangenamer voor hem kun
nen zijn. Ziet eens, ter voorlichting van uwe over
tuiging, hoe alles voor onze zieke van heden t©n goede
is gc-keerd vam af den dag waarop zij de Pink Pillen
gen om-en heeft.
Mevrouw Johamna Hartman, weduwe J. G. van
Eelen ,63 jaren o-ud, wonende te Ittersum, bij Zwolle
(Overijssel), schrijft ons
Ik heb lange jaren aan hevige bloedarmoede ge
leden. Mijn leven werd zeer pijnlijk gemaakt door
allerlei kwalen, als moeielijke spijsvertering, zenuw
crisissen, hoofdpijnen, groote zwakte, duizelingen, hart
kloppingen. Ik had velerlei middelen genomen zonder
succes te verkrijgen. Bij het zien van de publicaties
der genezingen met de Pink Pillen verkregen, héb ik
besloten ze ook te nemen. Zij hebben mij onmiddelliik
veel goed gedaan. Na de kuur eenigen tijd te heb-
ben voortgezet, ben Ik genezen en sedert lijdt ik in
het geheel niet meer."
De Pink Pillen hebben een kracht, die hen alleen
eigen iszij geven bloed met iedere pil. En men
weet dat bloed het leven, de kracht en de opgewékt-
heid is. zelfs voor meer bejaarde meuschen. Het is het
gezonde uiterlijk, het goede jiumeur, de regelmatig
heid der functieën van alle organen. Het is het vol
maakte evenwicht.
De Pink Pillen zijn onovertroffen, tegen bloedar
moede, bleekzucht, algemeen© zwakte, maagpijnen,
scheele hoofdpijnen, zenuwpijnen, verschietende pij-
inen, neurasthenie, zenuwuitputting.
D-e Pink Pillen worden verkocht a f 1.75 de doos
en f 9 de zes doezen, franco, in het Hoofddepot
Nassaukade, 314, te Amsterdam ein. bij. verschillende
apothekers en •drogisten.
lan-g niet en ik zo-u het vreeselijk naar vinden
hem pijn te doen", voegde zij er aarzelend aan toe.
„U denkt toc'h zeker niet, dat ik het prettig vdn-d
ruzie met hem te maken?" vroeg ik hits.
Zij keek mij aan en plotseling verzachtte haar ge
laat.
„Neen", zeide zij en er klonk een vreemde zacht
heid in haar stem. „Neen, dat weet ik zeker van
niet. Maar wat moet ik doen?" Zij strekte haar han
den in een typisch gebaar van hulpeloosheid uit.
„Hij zegt, dat het zijn hart zal breken, als ik 'hem
opgeef hij wil het niet".
„iHarten breken niet zoo makkelijk", zeide ik
grimmig.
,jHo% weet u dat?" vroeg zij.
Ik keek haar aan en voelde, dat ik een kleur
van woede kreeg en zij -barstte impulsief uit:
„Was dat cru? Dat was mijn bedoeling niet. Ik zeg
altijd de dingen, zooals zij mij voor den mond ko
men, en dan heb ik er later berouw van; en na
tuurlijk ziet u bij voorkeur den slechten kant van
mij".
Zij was nu weer opgestaan met baar handen op
haar rug op die „kleine-meisjes" manier, welke mij
zoo hinderde.
„Natuurlijk is het de heele quaestie, dat u geen
sympathie voor mij voelt", ging zij met een zucht
voort. „Ik ben een van die menschen, voor wie u
nooit sympathie zult voelen, en dat weet i'k. Ik heb
het gisteren op uw gezicht gezien,toere ik over de
heining met u sprak. U vondt, dat ik afschuwelijk
was! U vondt, dat het brutaal van me was om met
u te praten! Maar als u in mijn plaats was en
bijna altijd alleen hier moest wonen, zoudt u het
maar -al te prettig vinden vrienden te worden met
iedereen wie dan ook!"
Er 'kwam een blos van woede op haar gelaat en
zij zeide het met roekeloozen nadruk teegn me.
„Ik had gehoord dat u te Heston zooveel vrien
den hadt", zeide ik geprikkeld, tot een scherpe re
pliek. Ik had onmiddellijk, nadat ik ze had uit
gesproken, spijt over die woorden, maar het was
te laat om ze terug te nemen.
Als een wervelwind wendde zij zich tot me.
„En waarom.zo-u ik die niet hebben?" vroeg zij
heftig. „Heb ik niet hetzelfde recht van 'het leven te
genieten als ieder ander? Wat voor kwaad steekt
erin, als je eens een pretje wilt hebben?" Zij hield
op met een óngearticuleerden krete van woede. ,B,
ik vind de wereld' afschuwelijk,,, zeide zij harts
tochtelijk.
Wordt vervolgd.
