qp-O« Ijllllfjiil!
Zaterdag 19 Juni 1920.
63ste Jaargang No. 6637.
TWEEDE BLAD,
De dingen om ons heen.
Daad Oude INiedorp.
FEUILLETON.
Hef Meisje van hiernaast.
AFSCHAFFING KERMlS-Z0ND\G.
Het is niet zoo gcloopen in Londen als wij in ons
vorig artikel vast geloofden. Voorloopig heeft noch Lloyd
Gcorge. noch Mulerand zich in den Raad van. den
Volkenbond vertoond, alhoewel de Britsehe Premier in
het Parlement had toegezegd zelf de zittingen te zullen
bijwonen. Hij heeft zijn taak overgelaten aan den mi
nister van onderwijs, Hsherr, die wei een zeer bekwaam
historicus, doch geenszins een. diplomaat is.
Hierdoor heeft deze "zitting van den Raad, die thans
het stigma van een tweederangsvergadering op zich
kreeg, veel aan beleekenis ingeboet, hoewel natuurlijk de
belangrijkheid der besproken quaesties er niet minder
om was. Die quaesties waren de inval der Russen in
Perziü. liet gescharrel tusschen Polen, Litaucn enCzoeho-
Slowakie cn vermoedelijk ook was dc vraag van de
Aialandseilanden, waarop zoowel Zweden uls Finland
aanspraak maakte. (Jok dc aauï-al der Polen op Rus
land komt natuurlijk ter sprake.
Ziedaar een agenda, belangrijk genoeg voor een reeks
van zittingen cn voor nauwgezette studie door aller
eerste krachten. Brengt dc Raad het er goed af, dat
WÜ Zeggeh j vindt hij een billijke oplossing voor deze
problemen en wordt die oplossing door de verschil
lende belanghebbende partijen aanvaard, dan is dc Bond
een grooton slap verder cn is de grootc zaak van Vre
de en Recht op de wereld heel wat gebaat. Doch wij
twijfelen of dc Bondsraad zoo gelukkig zal wezen.
Ér bestaat in den kring der Lnlcnte een zeker stre
ven om dé nieuwgevormde staten voor te trekken. Zij
zijn de creaturen van den oorlog en liggen dus den
overwinnaar nader en nauw aan het hart dan andere
stalen en als zij zich in geschil bevinden met Rusland,
staat het bijna met zekerheid vast, dat do Sovjetrepu
bliek in het ongelijk wordt gesteld,
Bovendien moet men een oogenblik niet vergeten,
dat dc Russische landing in EnzcH, de bezetting van
Resht en straks het oprukken naar Teheran, wel gericht
is legen Perzië, doch dat het oude onafhankelijke rijk
van dert Padi Shah ln de laatste paar jaar feitelijk
heeft opgehouden te bestaan cn vervangen werd door
een meer dan half van Engeland afhankelijk gebied.
Dc strijd daar te lande gaat dus metterdaad niet tusschen-
Moskou en Teheran, doch tusschen Moskou en Londen.
Zoo men dit nu openlijk uitsprak en werkelijkheid
in de plaats liet treden ecner fictie, zou Engeland in
dit probleem niet in zekeren zin als rechter,.doch als
partij moeten optreden.
Thans evenwel wordt wat alleen maar formeel
juist is Perziü als partij aangemerkt en blijft Engeland
medcarbiter in wat feitelijk goeddeels zijn eigen aange
legenheid is. Wat natuurlijk invloed, heeft op de uit
spraak
De Sovietrepubliek, die reeds (naar onze meening) on
gelijk had tegenover Perzië, zelf, krijgt nog dubbel meer
ongelijk tegen Perziö, als zetbaas van Engclands be
langen. 1
Wal dan? Een economische boycot van Rusland,
rumoert de Fransche pers, die nu eenmaal niet wil
hooren .vyan eenige toenadering tot Moskou, hoe gering
en van welken aard dan ook. Althans niet zoolang
Moskou ongeneigd blijft de oude staatsschulden cn de
schulden van allerlei ondernemingen, die door de C/a-
renregeering werden gegarandeerd, te erkennen. Nu
moet men toegeven, dat Frankrijk (met de franc op 22
centen) er zeer veel aan gelegen moet zijn dat althans
een van zijn drie groote crediteuren zijn verplichtingen
nakomt. Duitschland komt daarvoor in afzienbaren tijd
niet in aanmerking. Turkije kan, niettegenstaande even-
tucelen goeden wil, ook niets doen. Maur Rusland kan
wel. Rusland biedt aan met goud te betalen wat het
voop goederenruil tekort zou komen. Rusland heeft
goud en platina cn nog veel meer. Doch als dit goud
aan Engeland, Amerika, Zweden en andere leveranciers,
straks ook aan ons land wordt uitbetaald als dekking
voor aankoopen. vischt Frankrijk ook daar achter het
net. Ziedaar dc zeer goede redenen die Frankrijk hecfl
om zich mot hand en tand te verzetten tegen de goud
zendingen en die hel. aanleiding gaven beslag te leg
gen op de ettelijke millioenen edel metaal, aie reeds
naar Zweden waren gezonden. Dc hecren in Parijs,
zoowel in den Kabinetsraad als in dc redactie van
Matin, Éclair en Temps, vergelen evenwel, dat Rus
land alleen dan niets zal kunnen prestoeren wanneer
het zijn thans beschikbaar goud kan gebruiken tot aan
koop van grondstoffen, machines en transportmateriaal
om voor export te gaan werken. Al het Russische goud
is vermoedelijk na aftrek van het uit Roemcniü af
komstige en cioor de roode regecring verbeurd verklaarde
metaal vermoedelijk niet veel meer dan het bedrag
om de buitenlandsche schulden voor drie of vier jaar
te bettien. V*n die betaling zou een groot deeJ natuur-1
lijk aan Frankrijk als hoofdschuldeis'cher ton goede
komen. Maar dar. zou Rus;and ook volkomen bankroet j
zijn, zonder eenige kans hoegenaamd op later herstel. I
Dat wil zeggen, dat ook Frankrijks financieel en eco
nomisch herstel nog veel dubieuser zou worden. Vooral,
wanneer het ten opzichte van Duitschland een derge
lijke taktiek blijft voorstaan en ook die kip-met-gouden-
eieren wil gaan slachten. Alleen inschikkelijkheid gelijk
door Lloyd George en reeds vroeger door Nilli werd
voorgestaan, kan maken, dat er én uit Duitschland én
uit Rusland voor de crediteurren iets van belang te
recht komt.
Hel zal de vraag zijn aan welke zijde de overige in
den Raad vertegenwoordigde regceringen. zich zullen
plaatsen. Maar er zijn teekenen, die er op wijzen, dat
de meerderheid wel zoo verstandig zal zijn op de. ver
zoenende politiek aan te dringen, die de mogelijkheid
van herstel gedeeltelijk althans der oude boni-
tcit laat bestaan, hoe men overigens ook denke over
de goede 'of slechte qualileiten van dc Sovietrepubliek.-
Dat die opinie echter verre van gunstig is, zelfs bij
hen, die door aard en neiging in de eerste plaats voor
beschikt schenen als ondersteuners cn verdedigers der
Sovietheeren op te treden, is duidelijk gebleken uit de
uitlatingen der Britsehe arbeiders, die de kans hebben
gehad met eigen oogen vrijwel onbelemmerd rond te
neuzen in het roode Rusland.
Kort en goed is hun conclusieniets voor Engeland
en speciaal niets voor den Engelschen arbeider, die hel
in het democratische Groot-B ritannië dank zij de krach
tige organisatie der Trade Unions veel beier heeft, kor
ter werkdagen maakt, veel 'beter in zijn behoeften kan
voorzien, dan de arbeider in den Russischen heilstaat
Wanneer men bedenkt, dal de twee teruggekeerde
Britten nog lang niet alles hebben gezegd wal zij op
hun hart hadden doch zich zeer gereserveerd uitlie
ten, omdat zij (evenals dc teruggekeerde Nederlanders!
huiverig waren om door te veel te zeggen de veiligheid
der zich nog in Rusland bevindende landgenoolen in
geygar te brengen, kon men zich een beeld vormen van
wat daar straks zal loskomen.
Ook-de eigenwijze brief van Lenin, die feitelijk niets
is dan een heftige uitbrander aan het adres der „veel
te weinig revolutionnair denkende Engelsche arbeiders"
zal Rusland in de oogen der trade-unionisten ceen goed
doen. Hoogstens zullen de mannen van de Dailv He-
raid, dat zijn ongeveer de Tribunisten in ons land, zeg
gen., dat het niet waar is. Maar aan zulk een dementi
van tastbare feiten hecht de wereld weinig waarde meer.
Het zijn slechte tijden voor do Bolcnewisten.
Zelfs al hebben zij Kiew heroverd cn een paar Per
zische steden bezet, al hebben zij uit Bakoe eenige
honderdduizenden tonnen petroleum on benzine weg
gehaald.
UITKIJK.
Vergadering van den Raad der gemeente Oude
Niedorp, gehouden op Donderdag den 17 Juni 1920,
i des namiddags kwart voor drie.
Voorzitter Burgemeester Nagelhout.
Afwezig de heer J. Wit, wethouder.
Voorzitter opent de vergadering cn spreekt daar
bij de hoop uit, dat hetgeen besproken zal worden,
in het belang der gemeente zal zijn.
I Vervolgens deelt voorzitter mede, da.t hij Dinsdag
geheel onverwacht me-d-edeeling kreeg van den heer
I Jn. Wit, wet/houder, dat deze bedankt als lid van
den Raad. Ik was er eerst stil van, zegt voorzitter,
j Ik ben -gisteren naar hem toegegaan en heb ge-
I tracht, hem op zijn besluit te doen .terugkomen. Dit
I is mij niet gelukt. De reden van ihet bedanken deel-
de Wit mij in korte trekken mee, doch ik gevoel
i geene vrijheid, om dat hier mede te deelen. Ik wil
I een woord van dank brengen- aan Wit als vriend
I en als raadslid en wethouder, voor al wat hij ge
durende elf jaren voor onze gemeente heeft gedaan
i en ln het bijzonder voor de.n steun die ik van Wit
gedurende deze drie jaren heb mogen ondervinden.
I De Raad betuigt instemming.
Daarna volgt lezing van de notulen.
Worden goedgekeurd.
I Voorzitter doet vervolgens eenige mededeelingen:
dat goedgekeurd van God. Staten zijn terugont-
- vapgen: au pp. begrooting dienst 1919; af- en over
schrijving 1919; besluit tot betaling uit onvoorziene
uitgaven 1919; 'suppl. begrooting dienst 1920; raads-
j besluit tot verkoop van grond ter. verbreeding van
I den weg in de Moerbeek; het tot een bedrag van
f 11199.86 vastgestelde kohier hoofdei, omslag dienst
1920.
Wordt nog medegedeeld -dat de brandspuit te
j Oude Niediorp op 28 Mei is beproefd en iin orde be
vonden.
Ingekomen is ten eerste een adres van den Ne-
j derlundschen Bond van Gemeente-ambtenaren,
waarin is vervat het' verzoek, om reeds verleende
pensioenen van Gemeenteambtenaren te willen ver
hoogen; B. en W. adviseeren-, daar er hier geene
i ambtenaren zijn, die pensioen genieten, het adres
eenvoudig voor kennisgeving .aan te nemen. Waar-
toe wordt besloten.
Adres van de afd. Noordholland -der Vereeniging
van Nederlandsche Gemeenten, inhoudende het ver
zoek om tot malariabestrijding aan genoemde af-
-jtdunod# 4 fc J*rtn ernMit rib
len geven van 5 een'ts per inwoners; daar dgzt»
streek groot belang heeft bi; de bestrijding der
malaria, stellen B. en W. voor, om. het gevraagde
bedrag te veneenen.
Voorzitter zegt, al ïn een raadsverslag toezegging
voor den tijd1 van een jaar te hebben gezien.
Algemeen vindt de Raad goed, het alhier ook zoo
te doen en op voorstel van -den heer Tromp wordt
aldus besloten, dan behoudt die Raad zich aldus voor
oc bet bij begroeting elk jaar opnieuw vast te
otcllen.
Adres van de Nederl. Vereeniging Nosokomos ter
bevordering der belangen van verplegers en ver
pleegsters, om tot lotsverbetering dezer ambténa
ren en ambtenaressen te komen.
B. cn W. hebben het behandeld. Zij meencn, waar
Oude Niedorp in vereeniging met Nieuwe Njedorp
eeno wijkzuster heeft, te moeten adviseeren in deze
eene afwachtende houding aan te nemen. Waartoe
wordt besloten, terwijl het adres nu voor kennis
geving wordt aangenomen.
Een adres van het Bestuur van het Kruisverbond
in de Parochie Sint Martin us, gevestigd in 't Veld,
gemeente Oude Niedorp, waarin wordt verzocht om,
in navolging van grootere gemeenten, in deze ge
meente gedurende de kermisdagen den verkoop van
sterken drank te verbieden en dat dus tot strekking
heeft het daarheen te willen leiden, dat de kermis
wordt drooggelegd.
'Bij behandeling door B. en W. was .dit college
niet voltallig. Hoewel het geheele college het idéé:
geen verkoop van sterken drank toejuicht en de
heer Bakker voor het droogleggen der kermissen
is, meent de voorzitter toch don Raad te moeten
adviseeren niet to licht er' over te denken, daar in
plaatsen, als bijv. Deventer, waar nu de kermis
droog wordt gehouden, meer vechtpartijen en meer
?scho.nkenen worden aangetroffen, dan vroeger.
Zoo waren bijv. in Deventer vorig jaar 15 processen-
verbaal opgemaakt wegens openbare dronkenschap.
Dit jaar echter, nu de kermis was droóggelegd, 25
processenverbaal.
Dc heer Pluister: Ik gevoel er niet voor. Het zal
niet baten. Die drank wil hebben, zal dien wel we
ten machtig, te worden. Het resultaat is niet schit
terend.
De heer Tromp: Dat gebeurt ook bij den aanvang
van andere dingen wel, dat de uitkomsten aanvan-
i elijk niet schitterend1 zijn. Spreker is wel voor het
adres, het zal medewerken het zedelijk peil te ver
hoogen. Als de kermis eenmaal is drooggelegd, zal
een fatsoenlijk mensch niet met een drankflesch in
zijn. zak rond,loopen, En -de politie kan desnoods
handelend op-treden. .In hoeverre het zou helpen,
weet spr. overigens ook» niet.
Voorzitter viindt, dat er op het opdrinken van den
drank buiten bet café geen controle is.
De heer Tromp vindt anders Deventer en hier niet
met elkander te vergelijken. We hebben hier toch
geen verslaafde dronkaards.
Voorzitter: Wat mij betreft, ik drink nooit drank,
dus voor mij is het niet nood'ig. Maar ik denk dat
r -meer onaangenaamheden het gevolg van kon-
don zijn als er drooglegging was. Zijdewind is vorig
1 jaar geen enkel procesverbaal geweest. Te Oude
Niedorp cn te Verlaat is het vorig jaar geen enkel
dronken mensch geweest, denk ik. Die 't willen,
kunnen er echter toch 'wel met drank komen.
D-e lieer Remp-t zou het betreuren als hier diroo.g-
legging kwam cn 't zou een strop zijn voor de be
trokken zakenmenschen.
De heer Bakker oordeelt dat zooti strop niet op
den voorgrond moet treden. Men moet meer de mo-
"cele, -dan do stoffelijke belangen in het oog hou-
dein. Waar er meerdere verhalen zijn als er droog
legging is, dat is meer obstructie, -dat is" meer om
de idee te nekken. Ik zou daaraan niet willen toe
geven maar 't trotseeren. Evenals de heer Tromp
/.ie ik er ook wat goeds in om droog te l-eggen;
dat zal het zedelijk peil verhoogen. Zooals nu, zijn
ér veel aanleidingen tot vele ongerechtigheden.
Voorzitter: Wat Rempt over de stoffelijke belan
gen van die zakenmenschen zei, daar interressecr
ik mij niet voor. Ik deel wat dat betreft, BakkeFs
meening. Bovendien drinken ze er toch wel wat
anders voor ir. plaats. Als ze maar geen drank in
naburige gemeenten konden bekomen. Maar In de
naburige gemeenten is nog geen verbod en kunnen
ze rondom sterken drank krijgen.
De heer Rempt: Nu er is vroeger al papier ge
noeg over vuil gemaakt.
De heer Over: Dat vind ik ook.
Voorzitter: Vroeger is een adres over afschaffing
vam kermis op Zondag in deze gem-eente -behan-
1 deld. Maar di't adres over -drooglegging is geheel
iets anders.
D'e heer Over: Ik vind dat het al één lijn trekt.
Hier in Oü-de Niedorp gebeuren met de kermis toch
geen ongerechtigheden en als je de kermis droog
legt, dan is die niets meer.
Be heer Rempt: En waarom aan banden? Laat
ieder vrij.
De heer Over. 't Is onplei'zierig voor de menschen
dat aan banden zijn. En dat dat voor onzedelijkheid
of voor ontucht nu moet, dan is het de laatste jaren
daar zeker heel erg mee gemaakt.
De heer Tromp: Het moreel peil is niet vooruit
gegaan. Ik heb een debatavond van Dominéé Scher-
merhorn van Nieuws Niedorp bijgewoond, waarin
NAAR IIET ENGELSCH VAN RUBY M. AYRES
DOOR W. J. A. ROLDANUS Jr.
Uitgave van W. DE HAAN, Utrecht.
29.
Wat ko-n hi| mot mi] té bespreken hebb-ein, dat
hu niet schrijven kon? Ik wist het niet.
Ik had Joy niet over zijn verzoek gesproken en
blijkbaar, had hij er haar ook niet over geschreven, en
toen er tem slotte eindelijk weer een briéf van ném
kwam, zinspeelde hij -ér zelfs /niet meer op.
Maar er was iets dat ma] raadselachtig voorkwam:
immers hij schreef:
„Waarom spreekt u in uw brieven nooit over Joy?
U hebt, geloof ik, zelfs nooit haar -naam genoemd. Is
cr iets niet iin orde?"
Met opzet stelde ik het antwoord op dien brief
dit en toon kwam er een andere, waarin hij schrceif:
„Joy hooft mij verteld).dat haar vader er vandoor
gegaan is die oude smeerlap. Ik hoop, dat hij mu
uit mijn vingers blijft, ais ik thuis kom. Ik bon erg
blij dat Mr. Jardine het erop gevonden heeft, dat zij
bn hem gaat inwonen, maar waarom hebt u haar niet
bil jl Henomen? Zóu dat in de gegeven omstandigheden
niet de beste oplossing geweest zijii? Er is ruimte
genoeg in ons huis....
Verder praatte hij over andere dingen, om dan aam
het slof van zijn brief weer op Joy terug te komen.
„Denkt u, dat zij- met. mij zal willen trouwen, als
ik overkom? Ik vraag het u, ómdat ik weet, dat u
nu niet meer bevoordeeld bent -en mrj zult zoggöu wat
u er werkelijk van denkt. Natuurlijk zal ik nog een
duivelsch-en tijd invalide zijn en zoo iets maakt voor
sommige vrouwen een groot verschil."
Ik schreef hem onmiddellijk, dat ik er volkomen
zeker van was. dat het voor Joy geen verschil zou ma
ken, al was nij nog zoo invalide. ,,En wat de au-r
deru quaeslie betreft, laat die loopen tot j© thuis
komt, en vraag het haar dan zelf. Wat jou gelukkig
maakt, zal mu pok gelukkig maken."
Ik zat in den tuin die huichelachtige ontboezeming
te Schrijven, toen Joy over de heining keek.
„Schrijft u aan Don?" vroeg zij.
"r-N*'
„Doe hem dan de groeten,"
„Ja", aei ik weer.
dit ftwrprav dm
dor menschep, De jterke 4r^!t is wil J|t§, 4*1
vtosd tn deze heeft.
De heer Over: Ook van bier kan MJ -de mtnscht*
het hoof-di wel op hol geraken.
D-e heer Bakker: Als van h-oogor hand de drank
op kermis wiordt afgeschaft, zou ik niet weten, hoe
het nut daarna van drank weer zou moeten worden
aangetoond. Ze zullen wel leer en, het zonder drank
te -doen.
De heer Pluister: Ik vind beter vrij, dan gedwon
gen. Het drankverbru'ik "wordt vrij toch ook al min
der.
De heer Bakker: Ik weu dat .ik 1n vrijheid wa?
voor belasting betalen! Dan dee Ik het «riisschierj
ook niet.
Bij stemming zijn do heeren Bakker, Ligthart
en Tromp voor het adres. De heeren Pluister, Rempt
en Over er tegen. De stemmen staken alzoo met
3 om 3. Aangehouden to-t de volgende vergadering.
Voorstel van B. en W. om wegens te hoogen in
koop van Inschrijving Grootboek ten name dezer
gemeente, wat abusief is geschied, een klein ge
deelte -daarvan weder te verkoop en. Voorzitter licht
de zaak toe en er is -geprobeerd, het bij het Groot
boek'er weer af te krijgen, wat niet ging. De Raad
moet juist besluiten, een gedeelte inschrijving weer
te verknopen en B. en W. adviseeren dat te doen.
Daar het uit de opbrengst van den grond verkoop
■v-oor vérb-reeding Moerbeekerwa-g kan worden ge
vonden voor een gedeelte en het overige uit on
voorzien, wordt -besloten, het op deze wijze te d-oen.
Tot leden der commissie voor behandeling recla
mes Iloofdel. Omslag worden benoemd de heeren
Nagelhout, Over en Ligthart.
Do heer M. Kooijman wordt met algemecne stem
men benoemd tot deurwaarder voor de plaatselijke
belastingen.
Nadat de vergadering is geschorst, wordt na her
opening medegedeeld, dat de belooning daarvoor op
d, volgende vergadering zal worden behandeld,
Voorzitter zegt, de Raad is nu niet voltallig, -maar
de wet laat toch behandeling van na te noemen
punten toe, en -deel ik dan medé, -dat er eergister-
avon-d, dezelfde avond -dut -het ontslag van Wit
inkwa-m, een tweetal adressen zijn ingekomen.
Zij zijd: le adres: Hét Bestuur der R.K. Kies ver.
Eendracht maakt Macht, dat heeft kennis geno
men van deze raadsvergadering, wil bij deze de
vrijheid -nemen het geacht college het verzoek te
doen om op deze vergadering (het volgende i-n be
handeling te nemen:
Het Bestuur bovengenoemd verzoekt om kermis-
sen en alle ópen-bare vermakelijkheden op den
Zondag in deze gemeente af te schaffen met in
gang van 20 Juni dezes jaars. En wel op grond hier
van, dkt die zoogenaamde ontspanningen zijn ont
aard in oefenscholen van ontucht, waardoor de Zon
dag in ernstige mate wordt ontheiligd. Dit is in
strijd met ons principe en waar het gebod de»
Allerhoogsten niet alleen geldt voor een zekere
secte, doch voor allen en de overgroote meerderheid
der bevolking dezer ge-mieente, God zij gedankt,
nog dermate geloovig is, dat zij dien Oppermacht
erkent, meenen wij er met alle vrijheid bij u op te
mogen aandringen, om Zijne geboden te eerbiedigen
F. Jong, voorzitter, P. v. Trienen, secretaris, P.
Wljnker, P. v. Baar, J. Raatgers-E-ntes, C. v. Trie-
nen-Ga-rstevel'd, J. Sinnige, C. Terbeek en C. Jong.
2e AdresHet Bestuur van den Ned. R.K. Volksbond
afdeeling 't Veld, neemt bij deze de vrijheid het voK
gende onder dc aandacht van het Welwillend College
te brengen:
Overwegende, dat reeds tot tweemaal toe door vele
ingezetenen gevraagd is afschaffing der Zondagskermi»
in deze gemeente een verzoek, dat nimmer door de
meerderheid d,er raadsleden gesteund is geworden en
nimmer tot besluit is verheven overwegende, dat ook
wij principieel tegen de feestelijkheden op Zondag zijn,
zooals die in onzen tijd worden gevierd, daar deze
ontkerstend zijn in samenkomsten van zedeloosheid en
dergelijke uitspattingen".
Dat de Zondag dientengevolge in hooge mate wordt
ontheiligd, lot scnande van iederen weldenkende, die de
Zondagheiliging behoort tc eerbiedigen; dat het wegne
men van die gelegenheid het eenige practische middel
is 'tegen die moderne uitwassen van onzen tijd.
Redenen, waarom wij verzoeken een zoodanig raads-
bcslui tle willen nemen, dat alle feestelijkheden als die
hier zijn omschreven, zoo spoedig mogelijk worden af
geschaft.
Het Bestuur van den Ned. R.K. Volksbond afd. 't Veld,
J .H. Schiebroek, voorz., Jac., Jong, secr., J. Jong Jz.,
penningm., P. Plijter, C. Tesselaar, W. Blankend'aal,
H. Tamis.
Voorzitter zegt: Ik heb die adressen gelezen en nog
eens gelezen en mijn geheugen er bij geraadpleegd. In
wethoudersvergadering is hpt besproken, de Zondagsker-
mis weg te doen. Ik heb aan wethouders Wit en Bakker
gezegd, dat ik niet alleen van Zijdewind Burgemeester
ben, maar ook van Oude Niedorp en van het Verlaat
Als de 4 Roomseh-Katholieke raadsleden het willen en
de raad het besluit nam tot die afschaffing en dat als
die 4 raadsleden het naar Ged. Stalen ter goedkeuring
zouden willen hebben, dan, heb ik gezegd, van mijne
bevoegdheid in deze ook iets ter pand te willen ge
ven, voor zoover dan Zijdewind betreft en dat Ik dan
nooit toestemming zou geven, om déér op Zondag
„Ja", zei ik weer.
„Hu schijnt to vinden) dat ik bij u had moeten
gaan inwonen iinpllaats van bij Mr. Jardine," zeide
zu dan.
Ik dwong mij haar aan te kijken.
vDat heeft. h;i mij ook geschreven."
„En wal hebt u daarop geantwoord?"
„Niels. Wat moet ik antwoorden? Je zult bi] Mr
Jardine hc-el gelukkig zijn/'
„Bedoelt u daarmee; gelukkiger dan ik bij u zou
zijn?"
Daar heb ik nooit -over nagedacht."
Een kort-o stilte.
Ik wel," zcid-e zij dan plotseling.
Het was mij .niet mogelijk Le antwoorden en zij
ging voort i
„Don wil trouwen> als hu Jhuis komt. Hij zegt, dat
hn er zeker van is, dat wij uw huis zullen mogen
deelen tot d-e oorlog voorbij is en de normale
omstandigheden weer teruggekeerd zijn."
„Mijn huis zal altijd het zijne zijn."
„Zelfs als hq met mij terouwt?"
„Ik wil jullie geluk," dwong ik mi] te zeggen.
„Neen,, dat is niet waar," zeide zij lachend. „Dat
denkt u, ipaar hot is niet zoo, dat is alleen maar een
soort zelfbedrog. U denkt, dat het werkelijk mooi is
heldhaftig -en zelfopofferend te zijn; u denkt, dat
u
Ik stond op-; pc kon die bitterheid in haar stern
niel verdragen.
„Het is volkomen nutteloos -daarover te discussieer
ren", begon ik heesch. „Je mag van mij zeggen e)n
denken wat je wilt maar Don's geluk gaat voor imj
boven mijn eigen....
„O, go-oden avond," ziel zij mij in de rede jen
zij verdween.
Den volgenden dag ging zij 'naar den ouden Jardine
en werd het huis naast o-ns gesloten. Toen ik den
bediende van bet verhuurkantoor het slot van het
hek zag dichtmaken, kreeg ik ongeveer hetzelfde gé-
voel, dat ik jaren geleden gehad had, toen ik mijn
vader de deur had zien §lui:cn van de kamer, waarin
het lijk van mijn moeder lag.
Het was mij toen als het einde van de wereld
voorgekomen en nu was het bijna precies eend-Ar,
toen het besef tot mi] doordrong, dat voorlaan het
huis naast mij stil en verlaten zijn zou.
Joy was met haar koffers in het stationsrijtnig naar
den ouden Jardine gereden en later op den dog
stuurde hu mij een invitatie, om te komen soupeerea
„Het is een welkomstfeest]e voor het kind," schreef
hi], „en ik zou graag zien .dat zij zich zooveel moge
lijk thuis gevoelt."
I kging niet, maar later in den avond liep ik even
bil- hen op; ik vond ze nog aam tafel. Joy zat aan
hel hoofd en het lichtrose-kleurig licht van de lamp
viel op haar gezicht en haar haar, toen ik de deur
open deed -en binnenstapte.
„W,aarom b-en je niet komen soupeerein?" vroqg
de oude Jardine, -die opsprong om mi] te verwelko
men. „W-e hebben nog een heden tijd op j© gëw&cht.
Waarom ben je?niet gekomen?"
„Het speet me erg, maar ik moest brieven schrij
ven." Ik keek Joy aan; zij leek ongewoon zenuw
achtig, vond ik. en op haar wangön teekenden zich
roode plekken af.
Jardine drong mu Jnet geweld een glas wnia op
en wu dronken op het lange leven en het geluk van
zijn nieuwen „zonneschijn zooals hii haar noemde.
„Het ©enige, wat mij nu nog hindert," zeide hij
later ,toen wij alleen waren, tegen me, „is, dat, wan"
neer die jongen vam -jou thuis komt, hij haar waar
schijnluk van mi] zal afnemen en met haar trouwen."
Ik keek verwonderd naar hem op.
„En je hebt mij vroeger verteld, dat zi] zei, dat
zn nooit met hem zou Houwen, wat er ook gebeuren
mocht."
De oude Jardine keek wat verlegen.
„O, dat moet je maar vergelen, jongen," zèide hq
luchtigjes. „Zii bedoelde het blijkbaar niet zoo ern
stig als ik dacht want vanavond heeft zij mij gezegd,
dat zij .vast besloten, was te trouwen, wan'neer Don
thuis komt als hl] 'tenminste wil natuurlijk."
'O," zeide ik, „hij zal niets liever willen."
Maar de wetenschap-, dat zij zoo makkelijk van
besluit veranderen ko-n, deed mij-u hart opnieuw pijn
en ik dacht over dien namiddag, toen ik haar in
deze zelfde kamer gevonden had, half neergekmiéld
bq don ouden Jardine en huilend om mij.
Natuurlijk wist ik, dat ik blq moest zijn, dat zij
haar voorbijgaanden gril zoo gauw vergeten had, maar
het leek onmogelijk.
„Zij .Is erg in haar $chik mot haar kamer" zeide
de oude Jardine na een poosje. „Toem ik haar moe
naar boven genomen had, sloeg zii "haar armen om-
mijn hals en kuste me als een kimd, dat ik een stuk
speelgoed gegeven hadtrouwens, wat is zij per
slot van rekening anders dan een kind?" vToeg hq.
terwijl hij mij woest aankeek alsof ik het gewaagd
had te lachen.
„Ik was er zeker van, dat zij ermee ln haar iclilk
zou zijn", antwoordde ik.
Er volgde een stilte, die voortduurde tot zi\ ver
broken werd door een lang aangehouden gesnurk,
dat ©en duidelijk bewijs voor mi] was, dat hij zijn
gewoon namiddagslaapje deed.
Iin sliep nog, toen Joy in de kamer terugkwam.
Zu koek naar hem en dan vragend naar mi] en ik
glimlachte.
„Dat doet hij iederen avond," zeide ik.
..Ja?" Zij leunde tegen de tafel, terwrjl haar handeja
achter haar erop rusten, en haar oogen zochten mun
gezicht. „Vindt u het niet grappig nu] hier te zien?"
vroeg ik.
!,Ja. 'ïü'ljedocl dat ik nog heelemaal niet „thuis"
lilk?"
„Je bent hier nog maar zoo kort," zeide ik.
„Ja, dat is zoo, natuurlijk, maar ik blijf mij af
vragen wanneer het tijd zal zijn om naar huis te
gaan het huis naast u was het prettigste tehuis, dat
ik ooit gekend heb." Dan lachte zij. ,JJ zult het nu
rustig genoeg hebben. Geen Rags meer, die blaft,
en ik kan u niet meer lastig vallen....
Hoe kon ik haar zeggen, dat zij mij nooit lastig
gevallen had? Hoe kon ik haar zeggen, dat ik de
gedachte naar huis terug te gaan én dain liet ledige
huis naast me te zien, niet verdragen kon.
„Ja, in den beginne zal. het vreemd schijnen'^
zeld-e ik. „Don zal het ook vreemd vin-den.
„Denkt u, dat hu gauw thuis zal komen?"
„Ik hoop het wel.
Zn 'keely naar haar voeten-em dab plotseling maar
Mr. Jardine
„Hij is ©en schat", zeide hij. „Hl] is -die goedheid
zelf voor m;i en ik heb zoon mooie kamer gekreg^
heelemaal blauw en wil
„Ja, ik weel het," zeide ik zonder erbij na to
denken. „.Ik heb het gezien."
„Heusch?" Zij kreeg een kleur. „En vondt u het
niet mooi?"
„Ja".
„Wanneer ik trouw, moet mijn slaapkamer ook
heelemaal wit en blauw zijn."
Ik nam een tijdschrift, dat naast ïni] lag. op eto
begon erin te bladeren, maar al hilug mijn leven
ervan af, dan zou ik toch niet kuunen zeggen, wat
de oude Jardine wakker worden en daardoor .ee£
erin gestaan heeft.
Er was een onuitgesproken gebed i!n mijn hart dat
einde aan het onhoudbare tété-Ltéte zou maketn. vroe
ger zag ik er tegen op met Joy alleen -te zijn om
