Gemengd Nieuws.
DEMI-SAISOKS
ZEEK MOOIE KEUZE.
Kleedingmagaziin
HELDER.
öïnnenlandsch Nieuws.
Reclames.
Als geneesmiddelen noodig zl|n.
Dat dte (Fraïuscibeu- met die wetenschap naar 'Spa
gingen en «ter meidede'dlen aam besluiten, die, zoo
zij dan 'al ndelt ronduit spraken van herziening der
(bepalingen vatx Vers'adlles, tJocöi- dmplicitl de nood
zakelijkheid; daarvan toegaven en letterlijk
dile nieuwe conferenties in Brusseil- en Genève re
gelden, mag verwonidlerlijik ftieeten, aangezien izij
zich aan ellk verwijt Van -dwarsdrijverij hadden' kun
nen onttrekken, door eenvoudig ite wijzen .op p&raigr
zooveel van Versallles.
Dit heeft Parijs niett gedaan. Het komt er nu
medo aan en wil langs eten omweg zijn gegeven
woord! teruignemen.
Zulk een -ciomfeireintite imochit eens te weinig zeg
gen! lEcii.s te weindg willen persen 'ulit iDudtschilandl
Als mon 'bedenkt -dat de Mark op 9 pelt., dJe franc
op 45 pet. van de nominale Waarde Staat, hoewel
dn Duitse Mond niets da verwoest en in Frankrijk
zooveel, dan kost het moeite zich in te denken dn
den gedadhtenganig van den beter gesitueerde, -die
blijkbaar een subsidie verlangt van den ongelukkd-
Igen armoedzaaier
Daargelaten, dat Berlijn mineten® zoo leng ge
weest was als Piarijs, als de oorlog landers ,was -uit-
geloopen, zoodlast men de Franec-he regeering niét al
te veel verwijten mag maken dm Berlijn lijkt het
toch iotwOt ongewensch't voor Frankrijk, idat zoo
graag ideale rollen ver Vult, het verwijt op zich te
nemen., dolt het al preciies even -erg is als «Roelfcoer-
'Duitschlanld.
Het is of men dit dm. (Parijé zelf voelt. Men -komt
niet ronid' vooir de zaak uit, men zegt niet: ik wil
d'lt ten dat hebben- Mkm dhlöarneert alleen, zoekt spij
kers op laag water. 'Men durft niet te zeggen: kort
en, goed, ik heib me dn Spa vergist en ik Wenscih
alleen imiaar de (betaliingl^ruaestie te 'laten regelen
door die icomimiissie iad thoc, zooals op papier staat.
O neen. Parijs is zelf® tegemoetkomend. iMen re
deneert zoo: de Zaak valt onder de competentie
van Ide coinimli'ssdon de réparaltitem. Sedert (besloten
we in Spa tot een aparte conferentiewelnu,
laat dan elke toetrokken staat zijn gedelegeerden in
die commissie tot lid van de conferentie benoemen
en geef den 'Dultscher eien adviseerenidte stem
Als dlan lbovenidien de conferentie niet in Genève,
maar ergens anders, wiaar dlan dok, .plaats heeft,
is voldaan aan. i'dle afspraak, heet bet.
'Dit nu Is telen meer dlan ergerlijke sophisterlj.
Tegen eten wijziging van' den letter, dus wam een
Conferentie in Keulen tin' plaats vam dm. Genève, zou
Düemand bezwaar 'hebben. (Doch aan die niletsbe-
teekememde concessie knoopt men op den Gdai
DOrsay de buitengewoon belangrijke verandering,
dat de Duitsc'hers wed1 wat 'zouden mogen, zeggen,
doch niet zouden mogen meestemmen, lnplaata van
volmaakt gelijkgerechtigd te zijn.
iHier spreekt alweer de mallo. Franteciho vree® vnn
niet aan> zijn recht te komen, tenzij! niet een tion-
-diu'btoeilte olvertmiacht.
Hoe drommels zWalk moet zulk oen zaak toch
staan:, wanneer zulke maatregelen moodig zijn!
Als in een vergadering van zeven of achit groolte
volken, du® 14 oef 16 entente-stemmen, de Duits cbers
ook eens tw.ee stemmen zouden hebben, ware het
gedaan met de Fran'sche\he«rlijkhedd, idlemikt men
blijkbaar te Parijis.
Men 'waagt-het er niet op.
Dlit kan slechts één ding ^eteekencn, m.1. dat men
opziet, .angst heeft voor het resultaat, bang is, dat
Engeland of zelfs nog éen -land méér zou afvallen
van de entente en Ui ever een béétje .van' zijn
kosten van het tonsolvonit Du'litsdhlandkrijgt, dan
heelemaal niets van' al de vorderingen, idie men' in
de Ententelamden in den loo.p der tijdeni* hij' el
kaar heeft geformuleerd.
'iMen is bahig in Frankrijk niet aan zijn geld te
komen en stuurt er daarom op aan steeds meer
gebied te bezetten, steeds meer invloed te verkrij
gen op Duitschen bodem, steeds meer middelen te
verwerven .om zichzelf „schadeloos" te stellen.
'Eo of nu al betoogd wordt, dat de .anderhalf Ihon-
döilclld'uiMn'-di 'mah. van] lh.et bezettingsleger lalllonlg
NoordjFrank-rijk hadden kunnen herbouwen en de
rnijlnen van. Lens weer 'dn ohde hakHden kunnen ma
ken, wie geeft daarom?
Er is immers geen glorie aan timm'ermana- en
mijnwerkersaibeid. lEn wol straalt ier ontzag ten
zegepraal af van een bezettingsleger op te vijanda
grond, ook al moet het zijn tijd (verlummelen en ver
zeuren!
Het zal buit enige woon te bezien staan of het Lloytd
Geofgo' izal gelukken Frankrijk te overtuigen, .dat
zeJifs tegenover een veroordeeld en gevonnlsit vij
and 'zekere .fiatsoensbagrdppen1 dn achlt moeten wor
den genomen. Vooral wanneer tpen ze expressie
..verbis heeft beloofd.
Bovendien heeft, deze quae&tlie ook belang voor
andere landen, dan Frankrijk on zijn tegenstander
alleten. Want alleen eten fDuitschlamd, Idat leven 'kan
en produceeren wil, scheidt West-Europa van die
mdisere dn het kwadraat t
UITKIJK.
DE JAARBEURS TE FRANKFORT.
De correspondent vun de Nieuwe Courant schrijft uil
frankfort het een en ander over de Jaarbeurs aldaar
den brief bij den aanblik van den ouden man.
De professor was op een stoel neergevallen, had
do handen gevouwen en herhaalde telkens weer met
diepen weemoed: „Ach ja, nu kan ik rustig sterven
hu zijt gij verzorgd."
Margareta sloeg de armen om den ouden heer heen.
„Ach oom zijt gij er werkelijk blij om? Is het in
derdaad eene geruststelling voor u?i"
„Mijn lief kind welk eene geruststelling lAls ik
nu de oogen sluit.
Hij voltooide den zin niet, de ontroering overweldig-,
hem, en Margaretha, die de weekhartige natuur van den
hypochonder niet zoo nauwkeurig kende ais Agnes Hau
ser. was uiterst ontroerd en getroffen door de uitwerking
welke haar vermeend geluk op den ouden heer uit
oefende. Ook hare zenuwen waren door al de opwin
ding en kwelling der laatste dagen niet sterk, sentimenta
liteit vindt nergens een beteren grond dan bij jonge
meisjes, en zoo had de aa'nblik van haar dom een
dubbele uitwerking.
Ten eerste trof net Margaretha diep, dat de oude man
zulk ben innig belang in haar stelde, en ten tweede
overviel haar een nieuw, haar tot nu toe geheel vreemd
gevoel van een martelaarschap, waarin zij zich vol
geestdrift geduldig en blijmoedig voor het welzijn van
een jmedcmensch opofferde.
Kon zij hot na eten aanblik dezer vochtige oogen nog
over zich verkrijgen, het aanzoek van den onsympathie-
ken, onbeminden man af te wijzen? O, waarlijk niet.
Zij zag het immers nu met hartroerende duidelijkheid,
hoe gelukkig het den ouden man maakte haar verzorgd
te weten, hoe onuitsprekelijk hij zich over den vreese-
lijken brief verheugde.
Het zou bijna eene misdaad zijn, hem' dezen liefsten
en laatsten troost te ontnemen.
Wat haar nog voor weinig uren eene onverdragelijke,
onaangename last leek, dat nam zij nu. met een onder
worpen glimlachje als een zelfgekozen kruis op hare
schouders, dat droeg zij geduldig in het bewustzijn eene
©dele daad te volbrengen.
Iloe vol geestdrift was zq steeds geweest voor al het
ideale, hooghartige; hoe gloeide in haar jong hartje
nog het heflige vuur van geloof en vertrouwen o'p het
waarlijk goede. Het leven bood haar slechts ruwe, nuch
tere leelijkheid en proza, maar zij weefde zelve een
.glanzenden sluier van betooverende poëzie daarover,
aie haar met weldadige blindheid sloeg. 1
„Moet hij komen, Grietje?" fluisterde de professor
met de gelaatsuitdrukking van oen stervende en het
jonge meisje knielde naast nmr, hiel het blccke
dat ons een scherpe kijk geeft op de toestanden in
Duitschland.
Wij laten den brief hieronder in zijn geheel volgen i
Duitsche vitaliteit.
Er is één ding. wat den bezoeker van de Frankfurter
jaarbeurs dadelijk treft. Het is de geweldige levens
kracht, de wil cr (te komen, die het Duitsche volk
weer in heel zijn productie toont.
Of men door het BUmarckgewcrbehaus wandelt, door
de Victoriaschool met de tentoonstelling van het Duit
sche boek of door het nieuw verrezen „Haus Offcnbach",
overal dezelfde overvloed van steeds beter wordende
producten.
Zeker, do kwaliteit van de lcdorarlikolen in het Ilaus
Offcnbach is evenals die van de texlielwarcn in do groote
Fosthalle nog niot altijd superieur, doen ze verbetert
zich meer en moer. Naast de goedkoopo lcderporlcfeuille,
die niet zoo héél voel recht op dien naam heeft, komt
de echte, goede, soms zelfs handbowerkte, naast de een
voudige schoen, ook het werkelijke kwaliteitswerk. Be
halve de textiel- en tapijtworen, waarin de papier vezel
en de katoen Zijn betere .stofgenootcn op onsympathieke
wijze op den achtergrond dringt, ziet men do nieuwe
betere producten..
De arbeid in do cei.
Men gaat vooruit, steeds vooruit, zoowel wat do
mogelijkheid betreft te kunnen leveren als in de kwa
liteit der waren.
Deze Mcsse verdient geenszins het lot, wat de "Leip-
ziger te beurt viel, ware het ook alleen slechts om ae
geest van ploeteren en pogen, die uit haar spreekt.
Het Duitsche volk doet nu eenigszins denken aan
een gevangene, die in. zijn cd zit cp daar naar zijn
omstandigheden nog öp do vernuftigste wijze schept en
denkt en werkt.
De vrijheid ontbreekt, om te proboeren, wat men
zou willen doch men geefL wat men kan.
Wonderlijke combinaties heb ik op deze monsterbeurs
gezien, waarop de nood der tijden tevens zijn stempel
drukte.
De woningnood, die overal en vooral in sommige
deelen van het bezette gebied tot een chronische kwaal
geworden is, hoeft de noodzakelijkheid van klein en
practisch meubilair doen ontstaan,
W. ondertafels.
Men is in Duitschland niet meer in den gelukkige/tl
toestand, dat een taiel een tafel of een sofa een sofa
kan zijn. Er zou kan voor vele anno stervelingen geen
plaats meer in hun woning zijn om zich to bewegen!
o fte leven. Vandaar heelo seriën van woningsnood-
mcu beien.
Den meesten indruk hebben ©en kast en' een tafel
op mij gemaakt. Do kast, do hoofdclou van een kamer,
die eet- en woonkamer tegelijk was, fungeerde als aan-
richttafel, schrijftafel, naaitafel, speeltafel en kast. Hel
tweede meubel, dat een keukentafel voorstelde kon door
•envoudig te draaien als strijkplank, als kookkiit, als
vleeachbord on als tafel gebruikt worden.
Een andere wondertafol "tooi wat kleiner. Zo kon
als zieketafel, als naai-, als loei- en als speeltafoli
dienst doen. Voor dit moderne meubel zijn zeven pa
tenten aangevraagd.
Er was vorder een divan te. bewonderen, die uit
elkaar genomen twee bedden opleverde, en waarvan
de gelukkige verkooper beweerde zooveel verkocht te
hebben, dat hij voorloopig geen bestellingen meer zou
kunnen uitvoeren.
Een treurig, sprekend voorbeeld van de woningmisère
en de resignatie, waarmede men zich schikt
Misschien ook is hot een zegen, omdat da tijd niet
ver meer kan zijn, dat men een of ander wonderinstru-
ment koopt, dat tegelijk piano, automobiel, bed en Joost
mag weten, wat al niet is.
Stervende wteelde.
Niettemin gaat voorloopig mot al deze kleine misè-
retjes een groot deel van ae glans en de charme van
het leven weg. Men kr(jgt zoo het gevoel, dat de bcsto
bloesems der moderne cultuur, dat smaak en süjl oen
bittere tegenstander gevonden hebben in den ovcraj
grijnzenden nood. En daarom was men dankbaar ook
nog iets van Woencn, hot stervendet noodlijdende Wee-'
non te zien, dat in een heel klem bockjo nog zijn
oude lach van verfijnd loven gaf,
Het kostbare werk van professor Ho'ffmann in ge
slepen glas, vertoonde over liet algamcen de oude,- ver
fijnde smaak. Doch hier én daar merkte men toch ook,
dat er gerekend werd met den smaak van hen, die
géén smaak, doch véél geld hebben.
Van de Weensche damestoiletten kon men dat niet
beweren. Ze zijn ten doele kostbaar, héél kostbaar en
toch niet duur. Wat voor kleurige gedichten waren erbij.
En toch, al die poësis van kostbaar atlas en fluweel
met zijden borduursel en handbewerkte gordels be
hoort nog tot de duurste uitzonderingen, daar de meeste
toiletten mot overleg eenvoudig gehouden zijn.
Het is maar bon ldein, bescheiden hoekje, dat Wee-
non in beslag noemt, doch daarin leeft de fantaisic-
volle glans van kleurige zijden kussens, van gouddes
sins ,van schitterend kristal en zilverwerk.
Het is of het oudo Ween en nog zeggen wil, dat
het nog lacht en loeft en waard is het oog van den
vreemdeling aon te trekéen.
De venman beeft Veer de leiding.
Het belangwekkendste vori de Frankforter monster-
beurs voor den buitenlandschen koopman was, dat meto
in staat was, zelf een goed idee to krijgen van den
geest en do mogelijkheden, die in do Duitsche indus
trie bestaan.
Zelfs wanneer er ditmaal in Frankfort veel moer
succes behaald wordt dan in Leipzig. wat eigenlijk nog
bitter weinig zeggen wil, dan zal toen door deze mon-
gezichtje op en glimlachte met ©en gewond hart» „Ja
oompje, hij moot komen 1"
Aan de deur luisterde Agnes en wreef vergenoegd
de lianden. Dat was beter gegaan don zii had gedacht.
Lieve tijd 1 Wat ©en beetje sentimentaliteit toch niet
doen kan.l
Zoo werd Margareta von Uttenhofen bruid.
VIERDE HOOFDSTUK.
De kantonrechter Hettstadt had zijne bruid een bloeien-
den mirtestruik gezonden en haar den gouden ring
aan den vinger gestoken, maar de witte mirtebloesems
vielen verwelkt en mat neer, alsof het krachtige stam
metje plotseling Ziek was geworden, sedert de vermoeide
onderworpen blik der jonge bruid bet had getroffen
en de ring, hoe hij ook schitterde, was te wijd voor hei
slanke vingertje en viel er af als iets vreemds, iets
niet daarbij behoorends, dat er niet voor paste.
Agnes Hauser was als omgekeerd.
Vriendelijk ging zij aan het werk, om het uitzet
voor de jonge bruid klaar te maken. Men had daartoe
het laatste kleine overblijfsel van het vermogen, dat de
weduwe van den raadsheer haarr dochtertje had nage
laten, losgemaakt en de professor liet net aan den
Eraclischen zin der lieve goede Agmos over, de jonge
ruid bij het inkoopen der noodigo dingen raad te ge
ven. Agnes Hauser hield •zich zeer bescheiden en' meen
de dat het toch goed zou zijn, als do toekomstige kan-
tonrechtersvrouw nu reeds een beetje zelfstandig werd
en naar eigen goedvinden bare wesschcn bevredigde.
Zij stond er daarom op, dat Margaretha de paar hon
derd mark van haar vermogen zelve in bewaring nam
en moest slechts dikwijls aandringen cn drijven, dat
de zoo langzame en onverschillige bruid inkoopen aan
lijfgoed en linnengoed zou doen, welk laatste nog ge
merkt moest worden. Nooit had Margaretha zich een
zamer en veria tener gevoeld als sedert den- dag, waar
op zij bruid was geworden.
Het opzien, dat hare verloving wekte, was buiten
gewoon groot, maar niet aangenaam en prettig.
Zij 'had sedert dien tijd alleen gestaan, de aanhang
en de verwanten van „Lina van den dokter was daaren
tegen groot, door do patiënten van den vader strekte
zich die uit over geheel Rugenfurt en "t was dus geen
wonder, dat alle inwoners partq kozen voor de „on
gelukkige verlaten" bruid want als zoodanig had men
mejuffrouw Lina reeds beschouwd.
Voor het vreemde meisje had men nooit groote
sympathie gevoeld, hoogstens de hoeren, ca ftqn ook
gemaakt ol naar maal.
Onzo KLEEDING to ANNA PAULOWNA verkrijgbaar
bij Firma H. STELLINüWtKFF,
HEEREN MODE-ARTIKELEN Firma A. SCHENK.
stertentoonstclling het vertrouwen zeer gesterkt worden.
In do meeste branches speelt do werkelijke vakman
weer do hoofdrol en niet de schieber, die toevallig een
partij in handen heeft.
Dc geest van roofriddcrif, die groote kringen van
de Duitsche koopmanswereld aangetast had,, heeft wer
kelijk sterk afgenomen.' Het is ook direct .te merken,
dat het vertrouwen van het buitenland, vooral in de
technische branches, werkelijk gestegen is.
De uitgevers.
Ook de prijzenquaesties in den boekhandel schijnen
langzaam tot een normalcrcn toestand te komen, al is
de strijd om den vasten, door den uitgever .vast te stel
len winkelprijs nog niet ten einde gevoerd. De toestand
van den Duitschen uitgever is niet direct rooskleurig,
daar do concessies, die zij uit politieke motieven op
prijsgebied gemaakt hebben (in de 20 pet. sortimonten-
foeslag), de circulatie dor boeken ongunstig beïnvloe
den moesten.
Do heelo Duitsche boekhandel zou eigenlijk al een
onmogelijk ding zijn, wanneer het buitenland niet zoo
veel kocht. Het is oen feit, dat de uitgevers van weten
schappelijke werken hun boeken nu tot prijzen in
den nandel zouden moeten brengen, die voor Duitsche
geleerden en studenten niet moer te betalen zouden zijn.
Zonder do koopkracht van het buitenland zou hier
een fatale stilstand voor geheel Europa komen.
Hot Ia dus verklaarbaar, dat de Duitsche uitgeverswe
reld koston noch moeite gespaard hebben om nun pro
ducten zoo smakelijk mogelijk ten toon te stellen.
De beste Duitsche meubelkunstenaars hebben een
reeks van bibliotheken ontworpen, die de animo vai»
het boek met succes vergrooten.
Frankfort centrum van den kunsthandeJ
En dat blijft noodig. Het buitenland moet koopeö, anders
zou de productie van het Duitsche boek eenvoudig be
dreigd worden.
De kunstverkoopen, die tijdens de Messe plaats vin.
den en die geregeld met deze georganiseerd zullen
worden, bieden ditmaal buitengewone schatten op ieder
gebied.
Dat zal Frankfort nog moor dan ooit tot oen ccn-
trum van den kunsthandel maken, wat nu eigenlijk
meer den indruk geeft van een hopeloozcn sserkooQ van
kunstschatten aan het rijke buitenland,
BESTRIJDING VAN DE RUNDVEEPEST.
Vunwege bet (ministerie van Landbouw, dn Frank
rijk iwrdien pogingen aangewend, om In de maand
December van dit jaar te Parijs een internationiaal
congres ie 'houden- ter toestu-dteecring van de roimdvoo-
pe.&t, waar -een voorstel om 'over to (gaan 'tot oprlcto-
tteug van een permanent bureau voor biet verzamelen
van gegeven® aangaande deze ziekte du bebaandeking
zal 'kiomen. DU bureau zou zicib meer dm bet bijzon
der moeten bezig houden met bet bijeenbrengen van
alle gegevens over-bet optreden, den otavong on
bet verloop van veepest-epidemiön, oiver de verschil
lende bestrijdingswijzen, die bij do veepest .toegepast
worden en de hiermee verkregen resultaten^ terwijl
het bureau aan de veterinaire autoriteiten inlich
tingen zou kunnen verschaffen over deze ziekte.
Ook zouden vanwege dit bureau geregeld! interna
tionale vergaderingen kunnen worden- uitgeschre
ven ter bespreking viani bet runviee'piesiWraagstuk.
KOLENSCHAARSCHTE.
Uit Keulen. Door de toenemende 'kolenischiaanschte
bestaat ernstig gevaar, dat de electriscbe centrale
van 'Bitterfeld, die heel midden-Duitscbliand van
stroom 'voorziet, in do komende maanden geen
stroom o&n de fabrieken zal kunnen leveren.
voor die volksgezondheid' wencchtelljk to to achten,
„Het publiek beeft recblt te dtschen, schrijft de
heer H.. «Dat hot bevroren vieesch niet alleen oor
spronkelijk vaai' uitnemende kwaliteit Is, maar ook-
dat heft zindelijk vordit behandeld! «n ndet reeds al
te veel ontdooid: is Itljden® bot vervoer. Tijdens mijn
verlof is men ton Utrecht eten p'aar malen genood
zaakt geweest een groote partij terug te zenden,
daar sommige vooten vieesch beschimmeld1 waren
en andere voeten zeer wieek on vochtig waren. Het
1h to hopen, tiat zoodets niet meer voorkomt en hior-
voor dienen die importeur» of de tusscbenporsonen
to zorgen..
„Terloops boorde ik vortotlon, dat dn1 Zuld!-Ame
rika voel tuberculose onder 'hot vee voorkomt en
vuoral ook veel miltvuur. Daarom zou moeten wor
den voorgeschreven, dlat iedere voet bevroren rumd-
vleesch. bacteriologisch zal dienen te worden on-
derzocdit, talvorens het vieesch. tot de consumptie
wordt toegelaten. In Arnhem zou eten dergelijk on
derzoek aan het abattoir reeds plaats Vinden",
In. aansluiting, daaraan ontleterien wij. ©enige bij
zonderheden aan hotgeten de heer Quadekker, diroc-
teur van het abattoir te Nijmegen, «ide tezamen met
prof. Van Oyen, dn opdracht van. tiie regeering, In
Zuid-Aimeri'ka eien onderzoek instelde plaar tie keu
ring van het vieesch, voor exjyort naar Europa be
stemd, aan de „Prov. Geld. on Nijto. Crt." mede
deelde in afwachting van het uit te brengen map-
Hoewel do heer Qulaldiekker de qualitedt van het
vieesch roemde, «lacht bij niet onverdeeld gunstig
over de keuring. Immers ihij achtte eten bacteriolo
gisch onderzoek hier te lande nog noodig.
„In de slachterijen, meer dn- 't hijzonder de zoo
genaamde v-rdeslnriebttongen, schrijft tie hoer Q., ge
schiedt het Machten op' onberispaMjke wijze, ook uit
een. hygiënisch oogpunt, terwijl Idie keuring van het
vieesch zoowel, in Argentinië als dn Uruguay van
diten aard is, «lat bij aankomst van bevroren vieesch
hier te lande, noig slechts een' eenvoudig bacteriolo
gisch onderzoek noodig 1® een onderzoek, dat ton
ieder goed ingericht slachthuis, met bet noodige
deskundige persoiteel,kan geschieden.
„Het Argentijnsclie vieesch van le kwaliteit Is,
behalve dik van vieesch, ook m-atig met vet door
regen en van buiten bedekt inet eien laag hard, ge
zond vet,
„Het vieesch van 3e kwaliteit is minder vet on
vvordt daarom goedkooper verkocht. Do beste kwa
liteit wordt verzonden naar Engeland en naar
Noord-Amerikia, terwijl Frankrijk, Italië en Bel
gië een mindere kwaliteit afnemen, vermoedelijk
omdat men minder betalen, wil; of omdat men daar
niet van ierts vet vieesch -houdt,
„De le kwaliteit Argeantijnscb vieesch to zeer aan
te bevelen, bovendien to de prijs aanzienlijk lager
dan van het Nedetiandsche vieesch.
„Het vieesch wordt in Argentinië niet zoo diep In-
govroren, als men hier gewoonlijk meent; ook is
diat niet meer Jiooddg, dlaar alle booten die vieesch
vervoeren, voorzien zijn .vtau koelruimten, (Men ver
zendt thans zelfs van1 uit BuenosrAdre® naar En
geland gekoeld vieesch, dat i® niet bevroren maar
slechts afgekoeld tot 2 8 graden Celsius onder
nul. Op mijn terugreis zag ik dit vieesch op de
vleeschmarkt in Londen en het zag er inderdaad
prachtig uit. Ik wil goarne trachten te bevorderen,
dat dit gekoelde vieesch ook naar Nederland kan
verzonden worden".
BEVROREN VLEES CH.
In het laatste nummer vlam „De Vee- on Vleesch-
handol" deelt die beer Hoefnagel te Utrecht mee, dat
het Argemtljnschte, bevroren vieesch hier .te lande
niet altijd im een toestand gedistrlbaieertii wordt, die
deze het niet recht kunnen hebben, dat eene door
hen gevierde dame met een ander verloofd is liepen
ook spoedig do voormalige aanhangers van Margareta
naar het vijandelijke kamp over.
Natuurlijk gaf men mejuffrouw von Uttenhofen al
leen de schuld, van de gebeurtenis. Zij was eene door-
trapte, geslepen coquetle, welke geen middel had ont
zien, den armen, netten, onschulmgen Hettstadt in hare
netten te vangen.
Zij had hem met de ongeoorloofdste middelen aan
de arme Lina ontkaapt en had zich niet geschaamd
vol koude zelfzucht de handen naar het eigendom van
anderen uit te strekken. Het was hemeltergend. Het was
vreeselijk. Mejuffrouw Lina schepte veel behagen in
de rol van lijderes, zij wrong dehanden en weende
aan elke borst, die zich vöi medelijden daartoe aan
bood, zoo van ganscher harte en daardoor weerden
geruchten omtrent haar „gebroken, vermoord" bart
steeds verschrikkelijker.
Slechts luitenant Olmutz hield zich nog steeds als
vroeger vol fanatieke aanbidding aan de arme Marga
reta vast
Hij was de eenige, die de jonge bruid zijn geluk-
wensch in den vorm van een boucquet zond, die nog
steeds smachtend opzag naar de vensters van zijn „ideaal
„Ha F' zeiden de boozo tongen. „Do luitenant droomt
zich ïn de rol van huisvriend, en daar de voortreffew
lijke bruid zijne rozen cn viooltjes niet zooals het
had behoord, op straat heeft gèworpen, heeft hij ze
ker een zeer gemakkelijk spel met haar."
Mejuffrouw von Uttenhofen vermoedde niets van den
storm, welke haar uit de gcheele stad tegemoet blies
tot men het haar zoo duidelijk liet gevoelen, dat zij
als versteend met droge oogen tot Agnes opzag en
fluisterde! „Weet gij, welke oooze geruchten over mij
in de stad loopen?1
De oude vrouw lachte cn haalde de schouders op.
„Nijd, gemeeno afgunst, meisje. Daarvan behoeft gij
r grijze haren te krijgen. Wie celuk heeft, voert
bruidegom naar huis. Maar één aing wil ik toch
zeggen. De kantonrechter hoort de praatjes van die
babbelkousen natuurlük ook en met alle mogelijke toe
spelingen mfken zij hem het noofd warm. Nu moeten
wq zeer op onze hoede zijn, zulke piilen schadeloos
te maken. Lina vertelt het de heelo staa door, hoe zii
Hettstadt heeft bemind. Als Hettstadt nu heden avond
komt, wend het dan eens over een anderen boeg. Geene
marmeren bruid, zoo koud als ijs...."'
„Ik kén het niet ik kén niot anders [wezen,"
steunde Margareta doodsbleek.
Matigheid, opgewektheid en -lichaamsoefening
(zijn natu.uirlij.ke levenswetten, die u gezond' dienen
te heulden. Maar voor de velen, «Me deze niet (heb
ben beoefend, hleit mtoeÜ witode-n. of konden, rijn ge-
neeslmldidetoem een nioodzlaktel ijke behoefte om kwa-
idio gevolgen van het venwiaairlloioizélnj der gleztod-
hetodisrelgiels vian do Nlaituiur te Ihiarsteillen.
Dit geldt dte vele, -pijhiUjke verschijnselen van
ntoeraan-doeniiiriig, vooral als door overwerkimg, zor
gen, laat naar bed gaan, te veel eten en .drinken,
en in t algemeen, dloor eon onverstlandiige leefwijze,
overmatig veel urinezuur de mieren overweldigd
•heeft en het bloed heeft vergiftigd, waardoor nier-
gruis, rugpijn, spit, nier-waterzucht, niereteen,
ischias, rhcyumatiek of ontstoken nieren on blaas
worden veroorzaakt.
verahderitag dn al auw gewoonten- is niet voldloen^
de iom beter te worden. 'Bon verstandige leefwijze i-s
noodzakelijk, maar Iclte Verzwakte nieren dienen
eveneens versterkt te Worden1 door teen speciaal
ni-ergen eesmidd eL
Foster's Rugpijn Nieren.' 'Pillen zijn uitsluitend
voor dte nieren-, de blaas -on urinewegen. Zij her
geven aan de nieren de (kracht onn hoor itaok
het filtreeren van het urinezuur on vloeibare on-
zuiverhedemi uit het bloeld1 te verrichten. Zij ver
zachten Ide blaas on regelen de -urineorgamen. Dul-
zondori zijn door Foster's IRiulgp-ljn 'Nieren Pillen
duurzaam 'bevrijldl vlan; ernstige nierverschijnselen.
Wacht iu voor hamaak, ielke echte -doos draagt
-de hanldltetek'eniinig van .James Foster. Foster's -Rug-
pijln Niieren IPillon zijn te SchlaJgen verkrijgbaar bij
Geib'r. Rotgans fL75 p. doos of 110.— per ze»
diobzen.
„Onzini Kén niet! Laat mij zulk eene dwaze taal
niet hooren."
Agnes Hauser vergat alle vriendelijkheid en ging op
boozen toon op hare harde wijze voort: „Als gij zoo
de preutsche prinses wilt spelen, zult-gij heel spoedig
het spel verloren hebben. Én als de kantonrechter nu
nog' terugtreedt, wat moet er dan gebeuren? Denk er
zelve maar eens over, hoe gij dan zoudt blijven zitten.
Zulk 'eene schande over uw ouden oom te brengen
het zou zijn dood zijn, regelrecht zijn dood. En de
verachting en spot 'der stad. Dan 'kondt gij u even
goed laten begraven...."
„Ach, Agnes... hoe vreeselük..."
„Nu, schrei maar niet.* Dat helpt niets. Maar als
de kantonrechter van avond komt, dan moet gij alle
mijnen laten springen."
Als vernietigd liet ..Margareta zich op een stoel val
len en knikte stom en werktuigelijk voor zich heen.
Als eene rilling van vrees ging net door hare leden.
Ach, zoo moeilijk, zoo vreeselijk moeilijk had zij
zich haar martelaarschap niet gedacht.
Woe haar, dat zij den ring aan baar vinger had
gestoken, nu lag die als een zware, drukkende keten
op haar, nu kpn geene macht ter wereld hem weet
losmaken en verbreken en zij moest den kwellenden
last door het leven sleepen door een geheel lang
troosteloos leven. Agnes was weggegaan.
'Margareta repte de bevende handen even ijverig als
tevoren, stopte de groote keukenhanddoeken en zog
met groote, doffe oogen naar buiten, waar de lente
met nare duizenden jonge bloesemknoppen heanlokte,
terwijl de mirtenbloesems naast haar treurend de bleeke
blaadjes lieten vallem alsof het hun aan kracht en
moed ontbrak 'de liefelijkste symbolen te leenen voor
het groote, leugenachtige treurspel van een manage
de raison
De klok tikte en begon te slaan. Margareta hiel
snel het kopje op, als uit zware droomen ontwakend.
Een zachte, weemoedige glimlach gleed over haar
bleek gelaat
Zeven uur. Het uur, waaroR zij mocht heensnellen*
naar haar goeden, vriendelijken muziekmeester, om bij
droomerige tonen en zoet emelodieën de ellende van
haar leven te vergeten.
Margareta ring haastig .opstaan, vouwde haar werk
op en schoof het in den naaimand Toen greeR zij
naar mantel en hoed, deed haar venstertje open en
snelde stil en haastig, oflsol het verlangen haar vleu
gelen gaf, de trap al
Stolt vervolgd
