Sdiaoer tont
TWEEDE BLAD.
Uit het Hart van Holland.
FEUILLETON.
Donkere Schaduwen
Ingezonden Stukken.
Reclames.
Achteruitgang van de nieren.
Binnenlandsch Nieuws.
Zaterdag U December 1920.
63sle Jaargang No. 6737.
Een lïiLisvrouw, dde prijs stelt op de netheid en
ibeliiaaglijikihieidi van "haar homo, vindt altijd een over
vloed van werk ook en misschien juist In den tijd,
dat er eigenlijk niet zooveel -te airbei den valt. Steeds
zijn baar ijverige vingers bezig met den een o«f «a®t-
deren arbeid ter vernieuwing en verfraaiing van wat
er verslijt of tot laianvuliing van wat ontbreekt. Zoo,
als een nijvere huismoeder, zorgt ook het gemeente
bestuur van de goéde stad 'snGravenihage voor (het
onderhoud: en de verfraaiing van onze residentie, al
mogen over deze laatste kwestie de geleerden en
deskundigen het niet volkomen eens -zijn. Dat komt
trouwens in de best geregelde particuliere huishou
ding ook wel voor. Als vader of de groote zoons of
de volwassen dochters het daal* niet eens zijn met
de begrippen van haar die binnen de vier veilige
muren van die woning den .scepter zwaait worden ze
aifgesch.eept met 'het afdoende, schoon niet altijd over
tuigende antwoord: daar heb. je geen verstand van,;
coo hoort. het. 'Deze huismoederlijke houding is ook
■iet gemeentebestuur niet vreemd en we ondervin
den daar .zoo nu en dan treffende staaltjes van.
•Jaar hebben we in de eerste plaats de kwestie van
ie hoornen. Den Haag is altijd beroemd .geweest om
•ijn vele .groen. Maar nu gaat men in de laatste ja-
."e*n daartegen te keer in naam van de hygiëne en
not een radicalisme, dat doet denken aan de schoon-
naak woede van een oudierwets'che gedienstige, zooals
nen ze niet "meer aantreft, die im Maart te velde trekt
■egen alle' mogelijke „stofnesten", dierbaar aan. de
tarten der "huisgenooten, die nog niet voldoende van
Ven 'zuurdeesem der hygiëne doortrokken zijn. Eerst
varen 'het de heerlijke schaduwrijke bootman aan' de
'aan Copes van Cattenlburgh, -een van onze meest
iristocratisdhe straten, die door geen enkelen ro-
nanschrijver met rust gelaten kon worden, zoodra
leze het in zijn hootfd kreeg „Haagsohë zeden" oi
,het. Tlaagische leveni" te willen, schilderen. Het wa-
•on heerlijke oude .hoornen, misschien niet zoo kern-
Ïezond' meer, maar 'toch zwaar, mat rijken, hladier-
o®. De 'Daian, Co«pe«® was. werkelijk een laan. Wel
nogelijlk, zei het gemeentebeskuur, bij monde van
lege nen aan wie deze speciale afdeeilng der gemeen-
.elljko Ijjui&houdiin.g is opgedragen. Heel mooi, zeker,,
naar ongezond. .Schaduw? Jawel, dat is het juist,
.'eel te veel schaduw. Vochtig, onhygiënisch. En 'dan,
ie belemmeren het uitzicht! Inderdaad, de twee rijen
tware boom en verhinderden' wel heel erg het uit-
ïicht en benamen je volkomen de mogelijkheid
>m biji je buren in de huiskamer te gluren en na te
gaan. wat ze eten of drinken, hoe laat de kinderen
haar bed gaan,, of de kinderjuffrouw misschien wel
eens- een apartje heeft met den particulieren secre
taris van mijnheer,, of de kamenier wel eens praat
met iden chauffeur en of de keukenmedd op haar
slaapkamertje niet .tot laat in dien nacht colportage-
romans leest. Ais 'je Ihet heel' goed beschouwt wenkten
d«ie hoornen misschien wie weet welke wantoestan
den in' de hand. Dus weg er mee. Omhakken. Ze zijn
omgehakt, verleden jaar al, tegelijk met de mooie
oude boomen aan de Koningskade, die ook al iets op
hun .geweten Scheenen te hebben. 'Weg er mee! Bran
den! Was het niet De Vargas, die dn de inquisitie im-
«mer deze stelling verkondigde? Hoe het zij, de boo
men gingen weg en die mooie oude Laan Copes, zoo
dierbaar aan het hart van vele Hagenaars, is sinds
een jaar of meer misschien al een «leelijke, dooie,
saaie straat zonder eendg cachet
•Nu Ihebben we nog een paar straten met mooie oude
hoornen, die aan de beurt komen.. Er staan bijvoor
beeld. in de Elandstraat een rij ^hinderlijke iepen",
zooala men. ze gelieft te betitelen, en Idie zullen nu
eerstdaags omgehakt worden, ook al weer ter wille
van onze dierbare gezondheid natuurlijk.
Och., ze zullen wel gelijk hebberu, „wat moeder dtoet
is altijd goed1", zegt het kinderversje, maar jammer
is het toch. En als je de tuinlui van de gemeente
dan ijverig bezig ziet om op het laatste gedeelte van
de windolooze en mateloos-Ie el ijik e Laan van Meer-
dervoort, kleine magere miezige boompjes te plan
ten, die daar een zwaren strijd zullen hebben te voe
ren in hun prille jeugd tegen den scherpen zeewind,
dia ze daar uit de eerste hand bestrijkt, maar die
hot er toch wel doen zullen., omdat hun broeders, die
thans, door den snellen aanbouw van deze wijk, wat
meer beschut zijn, het een paar jaar geleden ook
DOOR NATHALY VON ESCHSTRUTH.
20.
„Laat ons snel rijden, men wacht in het kasteel
op ons."
„Wreed verlangen. Iedere hoefslag verkort ons ge
luk."
„Om het morgen te doen terugkeeren."
„Morgen! morgen! welk een eindloos lange nacht,,
hoeveel Langzaam kruipende uren van den dag liggen
daar nog tusschen."
Zij boog zich tot hem over en kuste hem snefl;,
vluchtig, zooals de kleine zeezwaluwen over het meer
liegen.
„Snel, -- snel ik word koud. fyfjjne japon is
zoo dun," Zij hief de rijzweep op, haar paard zettq
zich in galop en joeg voort over de zachte weide.
Zonderling, zij kon niet recht genieten van haar
klein avontuur. Het was anders gegaan, dan zij zich
had voorgesteld.. Was zij te ver gegaan? Zij had
den hfcld van het kluchtspel zeker te gering geschat,
hij vatte zijne rol niet naïef en onschuldig, maar met
den heiligen ernst van den treurspeler op.
Welnu, Jorièdes lichtzinnige aard gaat daar spelend
vOver heen. Zij amuseert zich, zoolang het haar past
wanneer neef Maurus als overwinnend god in de
coinedie optreedt, moeten onhandige acteurs tijdig ach
ter de coulissen verdwijnen.
En hoe zal zij Kraschowitz verwijderen? Hare
lippen trillen licht. Er zal raad geschaft worden.
Als de paarden het kasteelplein opdraven, heft Jo-
riède verrast het hoofd op.
Voor de deur staat net rijtuig, en Frederik gaat
Juist in groot livrei haastig de stoep af.
>^?t moct de wagen? Moet de aokter worden ge-
De koetsier groet met de zweep.
„Genadige gravin nauwelijks waart gü weggereden,
of er kwam een telegram...."
„Een telegram?"
•„Onze genadige heer, baron von Thungen, heeft het
rijtuig aan het station besteld."
„Neef Maurus?!" als een kreet klinkt het van hare
lippen.
„Hij is aangekomen? hij is er?l"
„Tot uw dienst, gravin mevrouw de barones
heeft evoien, dat dadelijk de kamers op de eerste ver-
akpinfl in «orde gebracht moesten worden."
Jorièds steaït de®, sïpeker aan, (roerloos als een
-het/ben (weten te bolwerken, dan ben* je «tl weer dank
baar. voor de goede zorgen. En je verheugt Je met
gepaete vreugde over de duidelijke toewijden, dat
men toch heUech zijn beat dost om de etad te ver
fraaien.
Oh,, er ie nog iets, dat de Hagenaars een zeer bij
zondere reden tot vreugde geeft. De electrische klok
ken. 'Dde hadden we al zoo lang zoo heel erg noodig.
Dat was nu ongeveer het e<endge wat er aan o-na ge-
luik ontbrak. Het was ongehoord, dat we nog geen
electrisdhe klokken hadden! In Parijs zijn ze immers
ook. Er zijn ingezonden stukken en hoofdartikelen
geschreven over tdde fameuize electrische' klokken,
er zijn polemieken over gevoerd, er As over gedebat
teerd en geïnterpelleerd' in «den gemeenteraad' en tel
kens weer opnieuw werden ze toegezegd en in uit
zicht gesteld, omdat we ze toch 'zoo verschrikkelijk
noodig hadden. ZOo noodig, dat «toen er een zestien^
tal krantenkiosken, die alle een klok bezaten maar
geen electrische werden opgeruimd en er dus pre
cies evenveel minder klokken waren dn de stiad', die
veel te weinig klokken bezit, niemand het in' zijn
hoofd heeft gehaald, zich over die vermindering van
het klokkental te'beklagen. En op het torhout heeft
een klok eendge maanden lang, 'zonder dat iemand er
iets van meukte, e;en vol uur voorgeloop en. Dit alles
ter illustratie van t ifedt, dat we die electrische 'klok
ken zoo' jioodig, hadden.
«Maar niet alleen de klokken, ook de wijze waar
op ize zouden wouden opgesteld, was een punt van
het allergrootste gewicht. Daaraan is zoOwat ieder
een te pas gekomen. Er zijn modellen besteld, op
zicht, er is, als ik me niet vergis op de binnenplaats
van het telefoonkantoor, zoO'n model opgesteld, om
te laten zien hoe het staan zou, de schoonheidscqfn-
missde heeft dat model bekeken en becritiseerd en
afgekeurd, omdat ze het vloer ouzo mooie stad lang
niet mooi genoeg vond1. Toen1 zijn er weer andere ont
werpen gemaakt en modellen volgen®- dit ontwerp
besteld. Neen, er is' géén prijsvraag voor uitgeschre
ven:, dat is het eenige wat er aan gemankeerd' beeft.
Toen nu eindelijk het model mooi genoeg was is er
ernstig beraadslaagd over de kleur, die de 'paal moest
hebben en na lang debatteeren is men het er over
■eens geworden, dat een paal in de stadskleuren wel
•èrg mooi zou zijn. Ongelukkigerwijze gingen er met
het debatteeren. oVer en het schilderen van de palen
zooveel tijd verloren, dat, net, toen ze klaar waren,
besloten was de stadskleuren te veranderen, zotodat
de palen dan nog maar weer, ©en® in de grondverf
gezet moesten worden om later over te schilderen.
Dat gaf opnieuw uitstel tot groot ongerief van alle
Hagenaars, die zoo erg op hun electrische klok wacht
tem om op tijd te kunnen zijn waar ze wezen moes
ten, tot groot ongerief vooral van heeren en dames
ambtenaren en ambtenaressen, die, gelijk algemeen
bekend is, altijd ontzaglijken haast hebben om op
hun bureau te komen. Ik wil doii het midden laten of
de reden daarvan gezocht moet worden in verbluf
fende plichtsbetrachting Of In het (feit, dlat het toch
al veell te laat Is.
Mjaar nu zijn ze er, de electrische klokken. Ze zijn
•p'gericht op verschillende punten van de stad en
het heeft me verwonderd, dat zoo maar,, heel ge
woontjes, zonder eenige plechtigheid, zooals bijvoor
beeld bij de onthulling van een standbeeldi, is gegaan.
Er stonden 'niet eens veel straatjongens te kijken
trouwens, dat ras sterft geloof ik uit. Het zijn heel
eenvoudige toestellen: een lang^ ronde stok en da'ar
bovenop 'een groote witte schijf, 'dat is natuurlijk de
klok.
Als je het ding daar ziet staan in zijn' heel gewone
banale leelijkheid, trek je verwonderd je wenkbrau
wen zoo 'hoog als ze rijzen willen en je vraagt je met
een zekere ontzetting af olf voor dit ding, van zoo
niet te overtreffen 'banaliteit zooveel soesah is ge
weest van schoonheidscommissie en modellen en af
gekeurde modellen en schilderen en niet deugen en
overdoen. Lieve hemel,-wat moet er van terecht ko
men, als men nu eens iets onder handen krijgt, dlat
werkelijk een beetje ingewikkeld As!
Maar ze staan er nu gelukkig, Ide palen en de schij
ven, de klokken zullen er vandoaig of morgen wel in
gezet worden. Misschien zal er, nu men niet tot een
onthulling heeft willen besluiten een in wijdings
plechtigheid zijn, zoo in den geest van het te water
laten vian een schip, op het ©ogenblik, dat de klokken
met een enkele vingerbeweging in werking worden
gezet. Me dunkt, dat kan niemand minder doen, dan
de burgemeester zelf, of minsteais de wethouder «van
openbare werken. 'En een klein redevoerinkje mag er
toch' .ook wel bij zijn. Het is anders zoo erg prozaïsch.
In ieder geval is het aardig, dat we nu die klok
ken als een «Sint «Nicolaascadeautje hebben gekregen.
W. P.
Scbagerbrug, 7 December 1020.
Mijnheer de 'Redacteur,
Beleefd verzoekt ondergeteekende plaatsing in uw
veelgelezen blad voor onderstaande regelen. Bij -voor
baat dank.
steenen beeld, doodsbleek zit zij in het zadied.
Dan schrikt zij op.
„Om alles ter wereld, dan moet ik nog vele schik
kingen maken/' stoot zij kortaf uit en reikt Krascho-
de hand om haar te helpen afstijgen.
Heftig, hartstochtelijk drukt hij hare koele vingers,
zijn oog zoekt het hare tot een laatsten, teedoren groet.
Haar blik glijdt hem schuw voorbij, maar hare hand
beantwoordt krampachtig den druk der zijne.
„Tot weerziens,smeekt hij zacht, maar het komt
haar voor, dat zijn gezicht somber staat.
Ze knikt. „Misschien blijft hij niet lang," fluistert zij.
Hoe hoog en flink richt hij zich op... evenals te voren-
Zij klemt de tanden op elkaar. Is zij misschien
bang? Belachelijk.
„Goeden nacht, meneer Kraschowitz. Ik zal u laten
zeggen, wanneer wij morgen uitrijden.'
Toen gravin Perpignan het slot had verlaten, was
tot algemeene groote opgewondenheid het telegram aun
barones Alma aangekomen, welke de geheel onverwachte
komst van den majooraatsheer aankondigde.
Niemand wist waarheen de gravin en haar bege
leider gereden waren, en hun op goed geluk af een
bode na te zenden, scheen eene dwaasheid.
Mevrouw von Thungen was zeer opgewonden.
„Ach, wie moet nu alles bezorgen en in orde bren
gen? Juffrouw Buschmann verstaat het niet, en de
huishoudster vertrouw ik het ook niet toe. Lieve beste
Margareta, zoudt gij -mij den grooten dienst willen
bewijzen, er een beetje op toe te zien? De kamejrsf
moeten haastig klaargemaakt en de bedden nog zoo
lang als het kan gelucht worden en dan moet voor
den baron een souper op zijne kamer klaargezet wor
den wie weet, of hij gedurende de reis heeft kunnen
eten. Nietwaar, gij zorgt ervoor, dat alles hooi huiselijk
en prettig wordt ingericht gH verstaat dot toch zoo bij
zonder goed."
Margareta verzekerde, dat het haar genoegen deed,
zich nuttig te kunnen maken, en verliet zachtjes de zie
kenkamer, «om op ide eerste verdieping waar men reeds
druk en ijverig bezig was, flink mede te helpen. Bezem
en stofdoek brachten spoedig eenige orde, de warme
zomerlucht streek door de open ramen en de plechtige
ouderwetsche ipracht der kamers kwam aan het licht.
Prachtig en kostbaar was alles in die vertrekken,
maar toch maakten zij nïel den indruk van behage
lijkheid.
Margareta snelde, heen en weer, plaatste hier een
stoel, schoof het rooktafeltje dieper m de vensternis,
trok de zware damasten overgordijnen verder open,
om het gouden daglicht meer ingang te verschaffen, en
schikte zilver en kristal op de theetafel maar toch
scheen er iets te ontbreken.
In uw courant DfosS&G taww wade* bet booM:
„Een ongelu*", het geval van Zaterdag j.L op hw
Rtxicgm -te Scheg ea t«r sprak-. Daar ©nde.rgsteckeLr
-de als voorman, voor zijn patroon den heer R. J.
Wijtoa «dienst deed en hem bet ongeval overkwam,
wilde hij gaarne daarover nog eens nader /uitwijden.
In die eerste plaats voor allen die dagelijks met voer
tuigen Jangs den weg zijn; in de tweede plaats, 'dat
on®o dikwijl® zoo zuur verdiende belastingpenningen
ook eens meer «voor onlze <v>eAlig!he4d worden aan
gewend. Denkt u zich eens in, waarde lezer, een giat
van pl.m .2 M. omvang, en 1 iM. diep, wat bovendien
nog pl.m. *A M. op den openbaren weg, was ingegra
ven en dit alles zonder dat er een 'lantaarn of paal
voor veiligheid was 'aangebracht. Ik laat aan u de be
oordeeld n«g over of -dit voor een gemeente als Sohagen,
wiaar dagelijks zooveel voertuigen in of uit gaan,
een handelwijze is. Vindt ook gij, evenals ik, dit
geen roekeloos omspringen met het leven van men-
sohen en dieren. Wat zou of gebeurd zijn wanneer
ik zelf niet dn den modder maar op oen der boom
stammen, dde daar ter plaatse door elkander lagen,
terecht was gekomenIk «geloof wel d-at ik er dan
ook niet zonder letsel was afgekomen en dit alles is
tenslotte te wijten! aan de meer -dian slechte co.n«trole
die daarbij; As uitgeoefend, en als men dian. «in «de cou
rant heel nodef leest, d«at van. «de eene zijde Wordlt
verondersteld, dat het beest in 'den kudl is gestapt,
wat natuurlijk logisch is van de andere zijde,
dot het is uitgegleden door de vettige straat, krijgt
men zoo den indruk, dat er ihiqjr verstoppertje wordt
gespeeld. 'Een «goede (verstaander heeft geen 300 woor
den noodig, of wel: Wie de schoen past, tretoke hem
aan, en het slot zaïl nog zoo zijn, dat niemand de
verantwoording voor d«at werk hadi Wij willen ho
pen' dat dit «voor -de gemeente Behagen leergeld is
en zij «in het vervolg 'beter z«al toezien op werken
welke 'langs den openharen tvieg door dezen of «genen
'aannemer worden uitgevoerd on dat hem bij' nola-
tiheid eens een1 flinke geldboete Wordt opgelegd. Dit
zou werk eb jk niet kWaad zijn het geheugen wat wak
ker te houden.
U, «geachte Redactie, nogmaals dankend voor de
verleende «plaatsruimte.
P. J. VAN INLMJWEGEN.
PjS. Naar ik nog verniaim, As er door hetzelfde
hoornen snoei en een draad gebroken van de eleotri-
sdhe geleiding, waardoor een hond een- schok kreeg
en het meisje wat -er biji .was, éven©en«s. Ben geluk
-dat het toen juist droog weer was, anders had er
grooter ongeluk kunnen gebeuren.- PJ./v. N.
Een huisdokter verklaart, dat «de ergste gevallen van
nierziekte gevonden word«en bij personen, die te veel
hebben gedronken, te zwaar 'hebben 'gegeten en een
inspannend leven van haast en drukte geleid hebben.
Hij vergeleek bij een onderzoek de nieren van een jon
gen man van 40 jaren met die van een ouden man
van 70 jaren. Beiden droegen de stempel van
ouderdom. Waarom? Omdat het leven, dat de jonge
man leidde, hem in den bloei van zijn leven nierep.
als van een ouden man bezorgde.
Hoe verduidelijken deze woorden niet al te dik
wijls de oorzaak van rugpijn, urinestoornissen, water
zuchtige zwellingen, niergruis, rheumatische aandoenin
gen, voortdurende vermoeidheid enz.
Nierziekte wordt als te voorkomen beschouwd
vergeet dit niet Vermijd tocht en kou, wees matig met
uw eten en drinken, zorg voor de noodige rust, li
chaamsbeweging, ontspanning en slaap en voor gere
gelde ontlasting.
Foster's Rugpijn Nieren Pillen zijn een onschatbare
huJ(p aan de natuur tot onderhoud en herstel van 'de
werkzaamheid der nieren. Door deze organen bij te
staan in hun taak om het 'bloed te zuiveren, draagt dit
erkende niergeneesmiddel veel bij om de kwade ge
volgen van onbedachtzaamheid tegen te gaan.
Als de nieren verzwakt zijn, versterk ze dan met
Foster's Rugpijn Nieren Pillen. Zijn zij gezond, wees
dan zoo verstandig om haar gezond te houden.
Foster's Rugpijn Nieren Pillen zijn te Schogen ver
krijgbaar bij G-ebr. Rotgans, a f 1.75 per doos.
ZOO ZIJN ONZE MANIEREN.
Woensdag is de Amsterdamsche Raad1 bijeen ge
weest 0n ook in «de-ze (zitting is het weer schots en
scheef toegegaan. Wij konden in ons nummer van
Donderdag van eenige mededeeling van het gebeur
de geen plaats vinden, miaar laten hieronder als
curiositeit een stukje vol'gen, opdat ook onze lezers
ecnig denkbeeld, krijgen, hoe in 'slands hoofdstad de
«zaken worden beredderd.
'Er werd gedebatteerd over kindervoeding en me
vrouw v. Zelmi komt ertegen op„ dat de wethouder
haar zoo heeft aangevallen.
De huishoudster verklaarde, dat alles in orde was,
maar mejuffrouw von Uttenhofen stond nog een oogen-
blik in gepeins, tot plotseling een vroolijk glimlachje
haar gezichtje verhelderde.
Bloemen I bloemen ontbraken nog in de kamer,
en die vormen toch .juist den schoonsten mbestbe-
teekenden welkomstgroet.
Zij' «zag op de klolk. O, en was nog tijd genoog, zij
kon nog vele nu Aken® maken.
Hlaasitilg 'snelde zij naar het park, naiar de 'zee van
geurige bloesems, en- zij' sneed1 de kostelijke rozen en
gLadAolluissen, 'de geurige resilda ©n heldoitrope, de schit
terende amfjelier af en daar gi«nids«, o, hoe mooi
zijn idie hooge, lichtpaarse keiken van de nachtscha
de.
Eigenlijk bloedt zij', «toch e-enst in den herfst? Hier op
dezen vruchtbaren grondi heeft zij zich zeken in den
tijldj vergist.
Margareta snijdt d,ë lange Stengel® af, zij .passen
zoo mooi bij. de paarse zijden overtrekken van de
woiO'nkaimer, en de Chdneeische vazen zijn' zoo d«ie,p
het zal' een eigenaardige, imooAe versderding. wor
den!
Hoe warm is het nog!
(Gravin Perpignan had haar reeds een .paar maal
te verstaan gegeven, dat zij verlangde zuster Marga
reta isteedis in hare ddaikonessenTdeeding te «zien. Dat
was hare «uniform, en «daar het altijd eien zeker ge
brek «aan achting voor de omgeving As, de 'undrofm
met de Iburgerkleeding te verwisselen1, zou de jonge
dame begrijpen,, «dlat imien ook. dn Triberg aan ide vor
men 'hechtte.
jMaar gravin Joiriédie dl® verre de lucht waait zoo
zwoel ondier de «dichitgeibladiende boomtoppen.. M«ar-
g.areta. maakt de stijve linnen muts lok, trekt ze van
het welige, golvende haar en haalt niet verrukking
diep adem,, nu haar hOofdJ «zoo vrij en licht wordt
'Zij blijft hier en daar nog eens bij een bloembed
staam, «om eene bijzondere mooie bloem te pl'ukken,
en daaiibij «luistert zij naar het gekweel «der vogels en
'ziet vol zalige vrede naar dien hémel op, waar de
kleine schapewodkljés, door de ondergaande zJon roze
rood «gekleund], als uitgestrooide appelbloesems nond-
«drijven.
En dan gaat zij de stoep op van'h et terras, dlat on
middellijk n«aar de kam erts van de eerste verdieping
leidt, brengt alle volzten naar eene venkternis, «vult ze
met. v.ersch water en begint de bloemen te schikken.
De dialkon essermuts «glijdt vani dén arm, waaraan zij
hing en valt op een stoel, en daar er niet veel plaaits
op het kleine marmeren tafeltje' is, doet Margareta
alle bloemen icni hare witte, opgestoken schort, waar
uit de MeurenpraJcht als uit een hoorn van over-
WsfböL'dtfr 'Der: Hertog: 'J hebt gezegd', ®a/t de
dienst ys.ü de klndarcywAMtf miserabel is ingericht.
Mevr. v. Zeiïn: Dat houd ik voh 'Als wethouder De
Miranda zich eens herinnert, hoe het In een arbei
dersgezin toegaat..,.-..
De heer Wijnkoop: Dat ls hij allang vergeten!
Wethouder De Miranda: Hoe weet jij dat? Kom
Jij maar eens hier!
De heer Wijnkoop: Hij is het al lang vergeten dat
hij in arbeiderskrinigen w-as
Wethouder De Miranda: Vergeten? Vergeten? Dat
ls onbeschaamd; het As «onbeschoft! Moet Ik me dat
laten zeggen door het eerste het beste bourgeoAs-
klnd? Het is ongehoord. <ÏDe voorzitter bamort),
Do heer Wijnkoop: Ja, :je bent het al «lang «verge
ten!
De Voorzit/ter roept den heer Wijnkoop tot de orde.
Mevr. van Zelm «houdt rol, dat het eten van de «ge
meentelijke kindervoeding zeer minderwaardig is.
Mevr. Tilanus valt haar daarna dn heftige woor
den aan, waarop «tusschen bedde dames een waar
gekijf ontstaat. Herhaaldelijk roept de voorzitter
mevr. v. Zelm vergeefs tot de orde, en verzoekt hij
mevr. Tilanusi, tot hem het woord «te richten. De heer
Wijnkoop «schreeuwde «ertusschen «door: ,,'t Is wel
waar, 't is wel waar, «en «toch zullen we het zeggen l"
Mevr. Trianus constateert nogmaals, «dat het eten
goed is.
De heer Wijnkoop: Mensch, je staat te liegen!
Er ontstaat een «verschrikkelijk rumoer. De com
munisten en sOclaal-democraten schreeuwen door el
kaar.
•De voorzitter schorst voor eenige oogenblikken de
vergadering.
Als de voo«rzitter na ongeveer 5 minuten de verga
dering heropent, zijln de gemoederen ©enigszins be
daard, De voorzitter «verzOekt de lieden zich viam in
terruptie® te onthouden.
Mevr. Tilaniu® betoogt, idat mevr. v. Zelm werkt op
de kleinburgerlijke instincten van de bevo'lking,- die
vindt, dat overheidszorg 'bedoeling As.
«Wethouder De Miranda zegt, dat, sinds de Levens
middel en dienst aan de kinderkeuken levert, de kin
deren inderdaad het beste van het beste krijgen Bij
mij thuis, aldus spreker, kunnen artikelen van der
gelijke kwaliteit niet op tafel worden gebracht. On
geacht den' prijs krijgen de kinderen het allerbeste;
•het voedsel, hun dOor «de gemeente voorgezet, staat
gelijk met het voedsel, dat de zieken in dé «zieken
huizen krijigen.
De heer Wijnkoop: Wat bij1 D'e Miranda thuis op
tafel komt, kan ons niet schelen, wel wat bij de kin
dervoeding op tafel komt. Laat deze zoogenaamd so
cialistische wethouder nu toch eindelijk eens zorgen,
dat de school voeding wordt, wat ze worden mOet. Het
S.D.A.P.'-sche regiem heeft haar bij de proletariërs
den slechtste® naam' bezorgd, welke ze gekregen
hee«ft. Spr. verwijt den «sb<us 1-democraten, dat ze al-
tij'di met de bo'UTgeoAsAei medegaan; alleen in woorden
blijven zij' bij; «de oude theorieën'
De heer Vliegen tot den heer Wij«nkoop, die luid
schreeuwt: Spreek toch wat harder!
«De heer Wijnkoop: 'Maar hun daden hebben «daar
niets meer van, «dot is de oorzaak van dergelijke in
cidenten.
Wethouder Den Hertog, dupliceert.
(Mevr. «v. Zelm wenscht nog het wOordi, wat de voor
zitter «hoor weigert.
De heer Wijnkoop stelt den Raad voor, mevr. v.
Zelm het woord te verleenen. Om een stemming te
voorkómen, geeft de voorzatter haar het woord. Zij
«dioeit nog een vraag over de samenstelling van het
voedsel, welke «de wethouder beantwoordt.
Zoo zijn onze manieren.
BAD HUISDUINEN.
Uit Helder. Eenigien tijd geleden is doör d:e al
hier bestaande commissie tot verbetering van den
economisch en toestand «der «gemeente de z.g. c-eo~
nomische commissie de mogelijkheid besproken
van de stichting van een naaml. venn. tot exploitatie
van het zeebad Huisduinen.
Men wil een badhotel stichten in-de z.g. Donkere
Duinen nabij' de stad. Nu de (militaire kringen wet
aanzienlijk i«s beperkt, «kotmt een gedeelte «van he-t
duinlandschap rondom Don Helder vrij.
In een «vergadering van belangstel!enden A® voor
•een bedrag van- f20.000 ingeteekend en 'hiermede is
het bestaande badpaviljoen te Huisduinen te exploi-
teeren en uit te breiden, een goede verbinding met
de stadi te scheppe-n, terwijl -de gemeente eenige ter
reinen nabij de waterleiding in erfpacht zal geven,
om daarop eënige landhuisjes en pensdons te bou
wen. «B. en W. hebben aan den raad, voorgesteld een
rentegarantie van 5 pet. van1 bet annde el enkiapitaal,
tot een maximum van ifliOO.OOO.
VERKIEZING EERSTE KAMER.
De Provinciale (Staten van 'Gelderland hebben Don
derdag «tot lid v«an «de Eerste «Kamer in de vacature-
Cotlijn gekozen prof. tmr. >P. A. «Diepenhorst te Am
sterdam, met 33 van de 54 «stemmen,, 11 stemmen wat-
ren «uitgebracht op den heer -F. M. Wibaut, 10 in
'blanco.
VERHOOGING VAN DEN ACCIJNS OP GEDIS
TILLEERD.
•Bij die Tweede Kamer As ingekomen .een wetsont
werp tot 'verhoo'gting van den accijns «op gedistilleerd
en van «de belasting op houtgeest.
vloed te voorschijn komt. Welk een heerlijk werk!
Met blijdschap schikt Margareta eene groote mar
jolikaschaal en zet ze op de theetafel, en dan keert
zij terug en verdeelt de rozen, lelies' en gladiolussen
in de «sienlij'ke «albasten' vazen, laat ze nog op de het
.tafeltje istaan en vult ook de 'Ghineeische vazen lm et
«de Ihooge, teere, «door 1de zon licht gebleekte nacht
schaden.
Zij is zoo ijverig en met hare gansche ziel bij het
werk, dat zij niet opziet, dat zij let op niets dan dal
keurige bloemenpracht onder hare vingers, en om haar
heen is het stil, het slotplein met al zijne drukte lig!
ver weg, in het vreedzame park dringt geen ander ge
luid door-dan het gegons en gebrom der insecten voor
de open terrasdeur, dan het gejubel der gevederd*#
zangers, welke nieuwsgierig door de geopende vensters
kijken.
In het voorhuis klinken stemmen. „Hier In de ka
mers, die uitzien op het park, moet ik wonen? Wacht
een oogenblik Frederik, ik ken die vertrekken nog
niet en wil eerst zien, of zij mij 'ook bevallen. Gij
behoeft mij niet te vergezellen zorg er voor, dat de
koffers afgeladen worden L- dank ur'
Eene diepe, rustige mannenstem heeft de woorden
gesproken, aan gaat de deur naar de voorkamer open
er Klinken voetstappen op het zachte tapijt.
Margareta heeft ae verwijderde stemmen en het ge-
ruisch der voetstappen gehoord, maar daar de huis
houdster nog telkens heen en weer loopt om nog heft
een o fander ontbrekende voorwerp te brengen, let het
jonge meisje er niet op, des te minder daar alles in
hare nabijheid stil blijft.
Zij ademt met verrukking den zoeten bloemengeur
in en gaat ijverig voort met haar w«erk. Ondertusschen
is eene slanke mannengestalte in eene elegante, maar
eenvoudige burgerkleeding de eetzaal binnengetreden en
heeft vluchtig rondgezien. Maurus von Thungen.
Eene uitdrukking van vroolijke verrassing verschijnt
op zijne voornaam, verstandig gezicht
Hoe gezellig ziet het er hier uit.
Met hoeveel zorg en vriendelijkheid is deze kamer
prettig en huiselijk gemaakt.
Men merkt waarlijk niet, dat deze kamers jarenlang
ongebruikt zijn gebleven, in nauwelijks twee uur zijn
zij behagelijk geworden. Zelfs bloeiende bloemen op de.
tafel. Een gezicht, waarvan 'de jonge baron bijzonder
veel houdt
Welke zorgende hand is hier geweest? Dat kan slechts
eene teedere liefdevolle meisjeshand zijn geweést Nicht
Joriède?
Wie anders dan zij?
Een glimlachje vliegt over het bleeke gelaat van von
Thungen, zijn blik gaat opnieuw door de kamer en
