Uit het Hart Yan Holland.
Binnenlandsch Nieuws.
Reclames.
Waterzucht en de nieren.
beter leven dan bet oude te scheppen, heeft het meft
zich meegebracht Tradities en het verleden, waarvan
het zich neeft losgescheurd, liethet achter. Dat was
trouwens noodzakelijk. Want welke tradities* welk ver
leden, zou deze verscheidenheid van menschen hebben
moeton bewaren?
Daarom wordt in Amerika neergehaald en opgebouwd
zonder dat een stem daartegen opgaat Het is een
wedstrijd geworden van geweldigheid, in New-Yoiky
Aan alle kanten zie ik gebouwen van twintig, dertig en
meer étages optrekken. Het is overblulfend-geweldig.,
Dat woord komt mij voortdurend terug voor den geest,
omdat het mij helpt, in verband met wat op het(
oogenblik in de wereld plaats grijpt en de houding die
Amerika daarbij aanneemt, beter te begrijpen wat mij
tot nu toe onduidelijk was geweest. Het volk Van Ame
rika, dat ver-van-homogene volk, dat als eerste eigen
schap energie en durf m zich omdraagt, dat volk, dart
zich uit in geweldige, materieele scheppingen, dat volk
wordt zich meer en meer bewust van zijn macht en er
dreigt gevaar, dat zijn daden van geweldig gewelddadig
worden. Amerika, men vergete het niet, is een reus
achtige smeltkroes, waarin menschenmateriaal ziedt en
bruist en worstelt. Uit die smeltkroes zal de Amari-
kaansche natie eens te voorschijn komien ais een be
trekkelijk vast geheel. Doch de elementen waaruit zij
Sïboren wordt zijn dezelfde als die welke in Europa,
oor de eeuwen heen, steeds bereid zijn geweest, el
kander te bestrijden. Die Slaven en Italianen en Span
jaarden en Duitschers en Hongaren brengen met zich
mede, aan dezen kant van den oceaan, de passies en
de hartstochten, die hen in het moederland verzengden.
Zij worden spoedig Amerikanen, weliswaar en nun|
kinderen, - hier geboren, zijn zelfs de meest verwoed^
Amerikanen, meer fanatiek dan de rasechte Amerika
nen. Het zijn echter deze fa natiekers, deze gepassio
neerde kampioenen van Amerika, die het gevaar in
de toekomst vormen. In hun liefde voor Amerika en
in hun patriotisme leggen zij den glood en het vuur
en de blinde hartstocht van cfe rassen hunner voorva
deren. En als burgers van het groote Amerika, meenen
zij dat niets of niemand hen kan weerstaan. „America
first" is een geliefd motto hier en het klinkt even uit
dagend als „Deutschland, Deutschland uber alles."
WERKELOOSHEID IN FRANKRIJK.
De werkeloosheid! heeft imi Frankrijk groote at-
meifciogeo aianigenomeai. Volgens den correspondent
vian een Engelsch IMad hebben! werkloozen Mlaamldiag
te Routolaix en Tourcodngi een betoogdng gehouden,
waaraan in d!e eerste stad 500 tot 600 menschen deel
namen. Zij- zoingetnl de Ubterniationiaile en riepen:
,,'wierkl werk!" Incidenten) zijn bij' de betoogimigen niet
voorgevallen), maar deze, zoo schrijft de correspon
dent viaml het blad', wialanaiam wij' deze mededeeliing otnit-
leenen, hebben een beteekemdis, -die buiten verhouding
is to.tl hun omvang- wegens de moeilijikheid oom on
middellijk iets te idloen, djat het vraagstuk van de
werkloosheid! 'in deze «treken werkelijk oplost.
>Uiit officieelie gegevens blijkt, dat er dm' de miaiamd
'December dln1 het departement der tSeine 82.830 men
schen, als zijnde zonder werk, stonden ingeschreven1.
Een jaar tevoren bedroeg hiun laiamitlail '53.849. Toen' iis
er voor 15.729 menschen werk gevonden, in de afge-
1-oopen DecembermiaJand! Slechts voor 11.600. Ih de
klceren-, bloemen- en. veerehilnid'ustrië zijln duizenden
vrouwen werkloos. De conreoponldenit wijst op het
•gebrek aan dienstboden, dat er ndettegenstiajandé de
groo-te werkloosheid ondier de bloemenmaiaksfcers <e.a.
blijft heerschen. In- December, zoo deelt hij mede,
zochten er 4351 dienstboden werk en slechts 1900
wonden een betrekking. Hieruit blijkt wel, dlat de
moeilijkheid, ook in Frankrijk, niet is om dienstbo
den te vinden, maar om goedé dienstboden te von
den, wat ©nigeveeaf het tegenovergestelde is,
UIT DE VEREENI6DE STATEN.
Uit New-York, 12 Januari. Naar wordt bekend
gemaakt, zullen overal in de Ver. S-tiateo klopjachten
worden' gehouden op Oosterlingen, die tot de cünge-
wenschten behiooren. Dit «al geschieden op den 22stem
EEN JONDE BANDIET.
file Berlijn is als lalanvoerder van de rooverbende,
die 'dfèuar een postwagen plunderde, de '16-jarige Willi
Kdrschkowiski geplakt. Deze deugniet, die iaü- op 12-
jorigem! 1'eeftijidl oen postroof hadi geleid!, is reeds vier-
miaJal gestraft, v
BURGERBRUG.
Óp de laatstgehouden vergadering van da afd. Blhier
van den Bond voor Staatspensionneering werd 'besloten
de propaganda-avond te houden op 6 Febr. a.s. Voor
dien avond zal een spreker" gezocht worden, terwijl
ocnigo belangstellenden zullen opvoeren het tooneelstuk
„Waarheen". De vergadering werd door slechts enkele
leden bezocht
CALLANTSOOG.
De boerenplaats van den heer S. Baken Cz. aan
den Uitlandschenweg te Callantsoog, Is verkocht aan
den heer G. Oskamp, Zuidholland.
WERKELOOSHEID.
De heer Foppele heeft gisteren In de Sta ten-zitting
van Noord-Brabant gezegd, dat er op het ogenblik
naar schatting 100.000 werkloozen in ons land rijn.
Bij een bezoek, dat apr. dezer dagen met het pemiedtt-
tobestuur van den Bosch aan 't departement van Bin
nenlands che Zaken bracht, werd nem verklaard, dat
men daar verwachtte, dat ae malaise nog zóó zou toe
nemen. dat spoedig 50 a 60 pet. der Noderlandfcchë
bevolking door do regeering zou moeten gesteund wor
den en dat die toestand nog wel a 3 jaren kon
voortduren.
Wijl deze uitlating niet slechts In de Stalen „bewe
ging" zou brengen, hebben wij onzen correspondent
m s-Gravcnhage, zoo meldt het Hdbb, om nadere in
lichtingen verzocht Hij meldt ons:
Men zal goed doen de mededoolingen van den hoer
Foppele mei eenige reserve te aanvaarden. Naar het
aantal werkloozen wordt vanwege het Departement van-
Arbeid een onderzoek ingesteld; betrouware gegeven!»
zijn er tot dusverre niet, maar uit den aard dér zaak
neemt dit aantal onder de huidige omstandigheden toe.
Of de werkloosheid inderdaad 50 a 60 pet van do
fabrieksbevolking (want daarop doelde de neer Foppele
blijkbaar) zal stijgen, is natuurlijk een open vraag;
ter conferentie, wn?rop de heer Foppele zich beroept,
rijn wellicht aanwijzingen gegeven, die nu als feiten
den volke worden verkondigd. ,Wij gelooven niet, dat
men in bevoegde kringen zoo pessimistisch is, als de
directeur van de Bossche arbeidsbeurs het doet voor
komen. i
REDHTSCHE VOORSTANDERS VAN STAATS
PENSIOEN. Opmerkelijk verschijnsel.
De Bond voor Staatspensionneering is een nieu
we adresbeweging voor Staatspensioen begonnen en nu
heeft het anti-revolutionnair „Friesch Dagblad' bemerkt,
dat men „niet zonder meer' daarvoor ook in anti
revolutionaire kringen propageert. Does heeft de re
dactie een artikel ter waarschuwing daartegen geschre
ven, maar nu ontwaart rij van een anti-revolutionnair
werkgever, v. d. B. te u een schrnven, waarin hij
mededeelt waarom hij met de rijnen net petitionem©nl
teekent en anderen aanraadt hetzelfde te doen. Deae
laatste aansporing vond de redactie zoo erg, dat zij
haar schrapte, maar het 'overige van het stuk, dat
zij plaatst, is al belangwekkend genoeg.
Deze anti-revolutionnair dan deelt mede, dat hij ge
noeg heeft van het „zegeltjes plakken' en verklaart
dat het meerendeel onzer werkgevers „de Invaliditeits
wet wraakt wegens haar bureau era tis me rompslomp en
grootschecpsch werken, zooals bij het Tielsche huis van
de\n Raad van Arbeid. „Dat stelsel,, verfoeien wij",
zoo vervolgt hij en gaat dan verder:
i „De werknemer krijgt In verhouding na lange niet
:wat de werkgever als premie betaalt. Wij gunnen on-
:zcn arbeiders een menschwaardig bestaan op hun
ouden dag. Zullen rij het door dit tegenwoordige stel-
stel verkrijgen? Neen, nooit, Daarom tegenover dit stel
sel „Staatspensioen". Hoe zal het ons werkgevers ver-
:gaan, als wij later oud zijnde aan lager wal gftrééktoü,
wat dan? Wij ontvangen niets.'''
Waaruit af to leiden valt, dat bij de volgende 'ver
kiezingen de rechterzijde nog last kan krijgen van haar
premiestelselwetgeving, nu ae luide uitgebazuinde (Ze
geningen daarvan ln de praktijk beproefd zijn.
TER WAARSCHUWING.
In het belang der wielrijders doelen we med©, dat
de Motor- en Rij wiel wet verbiedt het hebben van groen
of rood zijlicht aan fietslantaarns.
GEARRESTEERD.
In verhand! mat een1 dtutobelani moord, het vorige
jaj&r te Hengelo- Gldi. gepleegd', is -thans de metselaar
J. iL. aldjalar, -die tien itijtde van den moord aan de
wending vainl d!e slachtoffers weikzaamhedon ver
richtte., gearresteerd en gevankelijk naar Zutphon
overgebracht. L. wordt verdacht, meer van de zaak
te weten, dan hij. hij hot eerste onderzoek hoeft los
gelaten.
DE HOLLANltoCHE BOTER IN BELGIS.
Men meldt udit (Brussel aiam „De Maasbode":
Zoo als mem! weet, hebben! do lEmlgelsche, Belgische
en Dui'tische regieerimigem dmkl'erftljd! een overeenkomst
•gesloten tot gezameml ijken laiankoo-p van boter op «de
Nederllamidische en Deeniscbe markten. Alleen de tre-
geerimgiem komidiem lailduis kooper zijn en de particu
liere toomde! werd! uitgeschakeld!.
Naar wij vernemen heeft de Engelsch e regeerimg
besloten! aif te zien ivatoi «dlit systeem en op 1 April a-a.
den (hdtemhlamdel1 wieer vrij; tte geven. iZijmi wij igoed in-
geJicbt, 'diahi' «ad lBe'llg|i)ö dk voorbeeld' volgen en oo'k
op 1 April a-a. da boter wieer vrij' gaven, indien het
ministerie van onavltaillamemit alsdan voor dien tijd
de voorraden boter heeft opgeruimd!.
WIJ hebbemi er vroeger reedis «over geschreven!, dat
deze boter, hier djnj den volksmond „Hollamdsche bo
ter", fweüjnlg aftrek vomldl, ondanks de '-enorme reclame,
welke de regeerimig in) da bladen er voor maiakte.
Vroeger heette die boter in de advertenties vain het
ministerie van bevoorradfang .„be'urre du ravlta/ille-
ment", tmlajar vlaml heden laf maakt idit ministerie een
reclame in de bladen, waarin deze boter eonvioudjg
Hoillamdsch© en Deemsch© boter genoemd -wordt.
•Wij wez-en 'er reedis op dait de Jbeurre du ravifcall-
lomemt" tengevolge 'van de behandeling op da Bel
gische fabrieken verschillende goede qunlited'ten der
Hol-landlsche boter midte en dlat de. regeerimg thans
deze boter onder den naam ,JHolliaindsche botar" ver
koopt, lis waiarlijk ongehoord! en «al den1 niaiaim van
onze boter in België nog verder echadlen
Wlanneer de 'halndel op 1 April a.s. vrij komt, zal
men van Nederllandstche zijde al-les in het werk moe-
tan steilten om het verloren terrein te herwinnen.
Kraschowütz kwaan en Henrlefta bracht hem den
laatstem 'groet der gravin orver.
(H-et gezicht van- den jongen man' kwam haar zon
derling en angstwekkend voor in) zijn© öoimbere vast
beradenheid,
iZiji vertelde hem onder een vloed van woorden, dat
de grayin- haar. bruidegom', deen baron' was nage
reisd en voegde er hoon'end ibiji, dat men het eigenlijk
niet zeker wist, of baron- voini Thungen had aangebe
ten. In den macht, dat de oude barones gestorven
was, was de 'gravin werkelijk haar neef om dem hals
gevall'em, eni 'had de verioving met hem afgedwongen,
zooals zij1 all-en moe hadden aangezien. De baron was
er niet 'heel ijVerig bijl geweest, en of hij niet wegge
gaan was om een einde aan de zaak. te maken, wist
men niet nauwkeurig).
Kurt had! zwijgend geduisterd met wijd geopende
oog-en. „In den nacht, dat de barones gestorven is?
Dat is niet waar!" hijgde 'hij; „Wanneer zou dat ge
beurd zijn?'*
„Tegen deni morgen-, toen de verpleegster reeds
in 't iwater gesprongen was. Vraag het maar «eens aan
de huishoudster en Frederiik."
„Dan zou ik mijn post te vroeg verlaten hebben",
mompelde Krasohowitz tot fin de lippen bleek wor
dend en hij sloeg de gebalde vuist tegen het voor
hoofd, lachte als iemand, wiën de 'keel toegesnoerd
is, wierp zich weer te paard en joeg voort. 'In Tri-
berg werd het nu nog stiller dan voorheen.
Dat dë 'diakon es na den dood der barones dn bet
water was gesprongen, werd! wel verteld, maar men
wist er geene reden voor op te geven. Sommigen
meenden, dait zij1 zoolveel van de oude (vrouw 'had
gehouden,, and eren beweerden, dat zij zich overspan
nen en geestelijk en lichamelijk geruineerd had door
do verpleging en toen dn een aabval van waanlzdn had
gehandeld. De; dagen verliepen' en over. de! graven van
de barones en Miargareta) groeide1 gros.
'Mauros had een zwervend leven! geleidden in het
bonte, 'vrotolijke leven der wereld] rust en'vergetel
heid gezocht. iEtn' dë nieuwe beelden en indrukken
deden het hunne ziji wiöchteni de herinnering uit,
die hemai kwelde en -li-eteni hem- rustig denken.
Wat hem eerst het pijnlijklst en onverdrag,elijk®t
wöis gow-ecst, de weeselijke onzekerheid, of Margareta
echuldilg was of niet, was nu voor een zekere gela
tenheid geweken, die niet meer navorscht en peinst.
Ook hij was -eindelijk tot de overtuiging gekomen,
dat het ongelukkige meisje een offer van haar al te
moeilijk beroep was tfreworden-.
«Zij had' zoo zijl werkelijk de poeders had ver
wisseld' in slaapdronkenheid en uitputting ge
handeld, en1 toen haar dë vergissing met de ernsige
gevolgen helder vtooa: het bewustzijn kwami, hadi zij
niet meer de kracht den slag van het noodlot weer
stand' te bieden
Hare overspannen! zenuwen-, hare ziekelijke opwin
ding hadden haar zonder overleg dn den dood ge
dreven.
„Neien, Margaretai was niet' schuldig", en met déze
vaste heilige oV-ertuiging dn het bant «al Maurus -het
aandenken' aan de geliefde bewaren en behoeden als
eene dierbare nalatenschap. «Hoe eenzaam', hoe alleen
en v-eriaten 'stond hiji te «midden van dit drukke be
zige leven. Ook hij verlangde naar arbeid, naar een
nieuwen werkkring.
Het jaar, dat de administrateur «nog op Tiriberg
moest blijven, was afgeloopen. Maurus zelf 'had vroe
ger de betrekking opgezegd, en iKrause had andere
verplichtingen op zich genomen, nu had de veriatan
bezitting een meester noodig, en Maurus moest naar
buis teruggaan om de plichten van den vertrekkende
zelf op zich te nemen.
Hij' dacht niet met tegenzin aan de stilte van Tri-
berg, integendeel, een weemoedig verlangen' trok
hem daarheen, waar het aandenken aan Margareta
levendiger wals dan ergens anders ter wereldi, waar
hij in zoete zelfkwelling aan haar kon denken.
Een jaar was isedert haar dood varloopen de
nachtschade bloeide en Ma-urus wilde ze plukken' om
het graf der geliefde te versieren. Sedert eenige we
ken vertoetfdë 'hij: op TribeTg, toen plotseling een
brief van onbekende hand! voor hem aankwam.
.„Joriède, gravin Gornay de QPerpdgnan", was hij
onderteekenid.
Maurus zag verrast naar de sierlijke, elegantie let-
Iers.
„Zeer geëerde neef!" «schreef de gravin: „Als ik
deze regelen naar Tri berg zend', dan' geschiedt dlat in
de hoop, 'dat men daar uw, adres beter weet dan
wij;, en dat deze brief u in! de wijlde wereld! zal worden
nagezonden. Ik zou u gaarne een verzoek willen
do>en. Toen tante Alma het vorige, jaar stierf, was
ik te «diep geschokt door haar dood en dien van
de arme, lieve Margareta om nog gedachten voor
andere dingen te hebben. Ik reisde af zonder tantes
nalatenschap te kunnen regelen! en mijne erfenis
mede te nemen. Meubels, linnengoed1 enz., bewinden
zich nog te Triberg. 'Daar wij nu -die dingen go-ed
zouden' kunnen plaatsen, zouden mama en ik naar
«Triberg; willen- komen om ze in te pakken' en te ver
zenden. Ik verzoek u nu dit aan de slot.be won era
mede te deelen, opdlat wij niet voor gesloten, deuren
STRIJKMOLENS-.
De Kaagpolder verkoos tot Hoofdingeland van de
Strijkmolens der Schager Kogge den heer S. Spaan»
Cz., te Barsingerhorn.
Een van de merkwaardigde en kenmerkende eigen
schappen van onze residentie is, dat er geen enkele stccfe
is. Een steeg is iets minderwaardigs, iels on-deftigs en
dat hoort in het deftige Den Haag niet thuis. Dus
er zijn geen stegen. Dat wil zeggen, dat ook deze
eigenschap, zooals zooveel van wat er in Den Haag
gebeurt, mets anders is dan wat schoone schijn, oen
soort van'struisvogel-politiek, van: als je maar niet
praat over stegen, dan zijn ze er ook niet. Want heel
wat „straten" in Den Haag zijn veel nauwer en be-
krompener en benepener? dan talrijke „stegen' in Am
sterdam b.v. Maar het is nu eenmaal zoo, de meest
kronkelige, voor het verkeer ongeschikte doorgangetjes
van een straat naar de andere, dia nog doen terugdenken
aan de dagen van Olim, nauwe spleten tusschon de.
huizen en huisjes* welke ook 'nog hier en daar te
vinden zijn, die alle dragen den naam van „straat."
Een enkele uitzondering op -deze stratendeftigheid maakt
een slop, dat werkelijk dien naam draagt. Het heet „Slop
van Willem Klein'" en als je dezen naam door een
volbloed Hagenaar hoort uitspreken, krijg je eenigszins
het gevoel dat de vijfjarige kleuter gehad moet heb
ben, die vol verontwaardiging over zooveel oneerbiedig
heid tot het aanstaand onderwijzeresie in haar klas zei
,Juffrouw, Henkie zegt een vloek, hij zegt, dat u een
cweekeling bent". Vroeger was er nog een slop, dat
zijn naam met eere droeg, maar dat is bij de voortdu
rende uitbreiding en moderniseering der stad, reeds lang
verdwenen om plaats te maken voor een flinke, breed©
straat, waarvoor niemand zich behoeft te schamen. Zoo
idelijk aan verdwijnen tal van kleine straatjes, die
dan eigenlijk stegen moeten heeten, omdat het toene
mend verkeer en de eiscben van het moderne levejn
breedere doorgangen cdschcn. Steeds zijn er plannen tot
doorbraak, nu van dit dan Yan dat stadsgedeelte en
je moet al heel blij zijn, als ons gemeentejbea(Du4r
daarmee niet al. te radicaal te werk gaat en de histo
rische plekjes tenminste gaspaard blijven. Wat op. zijn
beurt natuurlijk weer allerlei aanleiding tot geredekavel
geeft. Een heel oude twistappel is nog steeds de Gevan
genpoort, een echte sta-in-den-weg, die door een groot
aantal Hagenaars al lang ter dood is veroordeeld, ter
wijl een ander, waarschijnlijk niet kleiner aantal het
oude ding koppig de hand boven het hoofd houdL
We zullen er nu op het oogenblik maar niet over
kibbelen' wie er gelijk hebben, als je genoodzaakt
bent er onder door to fietsen (dat mag, van één kant)
of te rijden, of je leven te redden op liet smalle trot-
toirtje, dat er onder door loopt, omdat er een, auto
achter je aan komt toeteren, aan ben je geneigd het
ding te vervloeken in alle talen, die je machtig en niet
machtig bent en als je veilig bij Veen zit thee te drin
ken, in het aardig aan de oude poort aangepaste «toren
tje, och, dan vinat je den toestand zoo slecht nog niet
en dan mag hij, wat je eigen, persoonlijke mooning aan
gaat, nog wel een jaartje of wat blijven staan. Daar
ziet het ook naar uit, dat dit het geval zal zijn. Bran
dend is de kwestie van de Gevangenpoort in ileze da
gen niet. We hebben waarlijk wel andere dingen, die
onze belangstelling vragen. Daar is in de eerste plaats
de nieuwe verkoersbrigade, ©en uitvinding van onzen
nieuwen hoofdcommissaris, die deze brigacto zelf onder
zijn leiding heeft genomen. Ze is komen opzetten eb een
storm na een angstwekkende stilte. Stel u voor, dat
plotseling al onze verkeersagenten met hun knüppel, die
onze trots en glorie en ergernis uitmaakten, uit het
verkeer waren verdwenen. Als door een tooverslag wa
ren ze van de straathoeken en kruispunten, die ze
onveilig maakten, weggevaagd. Fietsers jubelden al. Zo
konden nu weer op eigen gelegenheid rechts houden,
al of niet uitwijken, hoeken omslaan, doorrijden of
stoppen, al naar hun dat het veiligst voorkwam. Maar
dat was de bedoeling niet. Het verdwijnen van do
verkeersagenten was zoo iets als het spannende oogen
blik in een variété, waarop de muziek zwijgt en do
artiest, die aan het optreden is, iets geweldigs vertoont
en dan met een minzaam lachje en een breed handge
baar zegt: „voilé". En dan valt do muziek weer met
volle kracht ln.
Het allereerste optreden van de „geschoolde ver-i
keersagenten" was werkelijk een geweldig moment in
het leven van de residentie. Heel den Haag is uitgcr-
loopen om naar de wit met zwarte manchet te kijken^
die aan den eenon mouw van den verkeersagent be
vestigd is. Het verkeer is belemmerd en gestremd en in
de war gestuurd, zooals het nog nooit belemmerd was.
De eerste dagen was bot bepaald noodzak-olijk aan den
officieelen verkeersagent, die niet anders mag doen dan
met de hand wenken of 'desnoods, in oen lieel erg
ijeval, met de armen zwaaien, oen of tweo agenten toe
e voegen, die de menschen met alle overredingskracht,
waarover ze beschikten, tot doorloopen aan te manen.
Ze repten zich van den eenen kant dor straat naar de
andere om volksoploopen te voorkomen en midden in
de zee van nieuwsgierigen stond de verkeersagent als
een rots, als een heldenfiguur en.... wenkte. Hij wenkte
atuo's en rijtuigen en fietsers en de tram (gelukkig is bij
alle punten, waar een verkeersagent staat een tram
halte, zoodat heel erge ongelukken voorkomen kum-
nen worden) en ik zag, dat fietsers enz. soms terug
wenkten. Eerst heb ik gedacht aan een ongepaste aar.
digheid, aan een onbehoorlijk den draak steken met
de gewichtige functies van den verkeersagent, maar bij
het inwinnen van inlichtingen, of a*ra zoon brutaal
optreden van de verkeerd-wordend© menigte, bleek, dat
dit wenken geschiedt op verzoek. Het is om do taak
des verkeersagent te vergemakkelijken, hem aan t© gu.
ven waarheen men van plan is to gaan. En dan wenkt
do agent terug of het mag oi niet. Het is oen niet
onamusant gebarenspel tusschen het gezag en het pu
bliek, dat altijd graag een woordje hoett moe to spreken
bij het uitoefenen van gezag ca nu verlof heeft dat mot
gebaren te doen.
Dat -de eerste dagen het verkeer door de verschijning
der geschoolde verkeersagenten eerder belgtnmord dan
bevorderd werd, is waarlijk niet de schuld van deze I
laaUien. Zij doen hun best, dat kan men aan alles
zien. Het is alleen to wijten aan dc hinderlijke nieuws
gierigheid van het publiek, dat altijd overal bij moet
stilstaan om te kijken. Vooral de agent, die tusschen
stadhuis en postkantoor in do Prinsostraat is opgesteld,
heelt het in. dezen zwaar to verantwoorden. Niet alleen
is dit een zeer druk punt van verkeer, niet alleen
is de doorgang achter het stadhuis om vrij nauw en over
belast, evenals do Prinsostraat, maar er komt nog bij,
dat de ruimte, die er dan nog achter het stadhuis js
(de vroegere beroemde Drie Hoekjes) gewoonlijk ver
sperd wordt door een file trouwrijtuigea en auto's cn een
dringende menigte p-iouwsgierigen, die met alle geweld
naar het trouwen willen kijken. Als er eens een ver
bod werd uitgevaardigd, dat het op straffe van ik weet
niet wat verboden is achter het stadhuis stil te staan
(de trouwende paartjes worden namelijk discreet den
achteruitgang fn- en iutgelatcn), dat zou misschien op
den duur kunnen helpen. Maar daarvoor zou dan wel
een heele patrouille bereden politie noodig ziin. An
dera zou de maatregel onmogelijk kunnen worden uit
gevoerd.
Een paar dagen geleden heb ik een oogenblik do
illusie gehad, dat de nieuwsgierigheid naar de nieuw#
verkeersagenten aan het luwen was. Hij stond vrtf
eenzaam en verlaten op zijn post tusschen posürantoor
en stadhuis. Er viel niets te verkeeren. En er waren
ook geen kijkers. Maar, dat moet er bijgevoegd worden,
het regende dat het goot. Toan den volgenden dag
het weer maar even draaglijk was, bleek de belangstel
ling nog onverminderd. Er 'warert zelfs drie agenten
noodig om het publiek van de officiële verkcera-
autoritedt af te houden. Het was alsof ze hem wilden
lynchen. 'Maar ze bedoelden niet anders dan vriende
lijke belangstelling te toonen.
Wat me nu alleen nog Intrigeert is do vraag, waar
de verkeersagenten hun opleiding hebben genoten. Zijn
ze een poosje naar JLonden of Parijs gestuurd om do
kunst van hun Britsche en Franscho collega's af to
kijken,Of zou er een soort universiteit voor hen zijn
opgericht, met schijntrams en auto's en fietsers cn d<?
noodigo voetgangers-figuranten, waar ze zich op da lo
vende materie konden oefenen
Hoe het zij, dit is een feit, dat da Haagsch© ver
keersagenten het voel en veel zwaarder hebben dan
hnune buitenlandsche confraters, niet omdat het ver-
koer in Den Haag zooveel drukker is dan in Parijs of
Londen, maar eenvoudig, omdat hot Hollandsche pu
bliek zooveel hinderlijker en ongezeggelijker is op straat
dan welk volk ter wereld. De Hollander meent nu
eenmaal zijn vrijheid en vrijgevochtenheid to moeten
demonstreexen door alles altijd precies andersom to
doen dan hem verzocht of geboden wordt. En zoolang
dat niet verandert is het baantje van verkeersagent
geen benijdenswaardige betrekking. W. P.
Waterzucht is ophooping van water in het lichaam,
doordat de nieren niet in staat waren om het af to
voeren. Het is niet een ziekte op zich zelf, maar oei?
verschijnsel van een organische ziokte. Of gebrekkig© V
nieren, of een hartkwaal kunnen de oorzaak zijn. doch
daar nierkwalen zoo vaak het hart aantasten, zijn ge
woonlijk d«e nieren schuldig.
's Morgéns optredende verschijnselen van waterzucht
(pafferigheid onoer de oogen en ln het gezicht) wijzen
op een nieraandooning. Zwellingen van do voeten cn
handen nji inspanning, vooral 's avonds kunnen
aantoonén, dat het hart is aangedaan.
Dikwijls treedt waterzucht door nierzwakto tijdens
zwangerschap op. Dit wordt verklaard door het foit,
dat de nieren dan méér bloed te filtrecren Lebben.
Deze overspanning Iran de nieren verzwnlcken.
Andere indirecte oorzaken van waterzucht zijn bloed
armoede, overwerking cn zorgen, fn verwaarloosdo ge
vallen kunnen de becnen cn net lichaam enorm opzwel
len cn de buik, de borst en die hersenen worden aange
daan.
Heete luchtbaden zijn nuttig, doordat zij do huldpo-
rifin openen en reinigen, en geregelde stoelgang j.
noodzakelijk. Deze beidé voorzorgen verlichten net werk
van de meren. Maar gebruik om deze organen-te hul
pen en te 'versterken Fosteris Rugpijn Nieren Pillen.
Duizenden zijn blijvend gebeterd door dit' speciale nier
geneesmiddel.
Te Schagen verkrijgbaar bi] Gebr. Rotgans a f 1.73
per doos.
komen of «misschien 'hdmdëiTMtlein! vinden. Meneer
KraJuae boudt ons (misschien voor Imibreeksterat!
Schrijf mij s.v.p. 'een lettertje,, of en wonne-er wij
klimmen kotmem! Met vele groeten viam maamaj ben
ik, Ee«er geëerde meef", enz. enz.
Maurus Heit dem tori el vallen, 'een straal vain vreug-
5 verhelderde zijn ernstig gelai&t.
Joriède wil hierheen- fkometn! Zij, die Mlaneoreiia ook
gekend) heeft, die zoo veel viam haar «hield en mog al
tijd lm 'zachte, -teedero woorden vam haiar spreekt,
ofschoon zij, zulk eene -zwiare, weeselijke verden
king tegen hajar moet koesteren'. is het mlet het
be«ste teekem, dait ook Jorièdes 'goed ha-rt ondanks
alles en iedereen geneigd is die ongelukkige Miar
gareta voor onschuldig «te houdlen?
O, wiat zal het hem goed doen in Joriède eene
ziel .te vinden, die hem. begrijpt, met wie hij kan pra
ten over den korten, zaligen tijldi zijner eerste en
eenige Hefde.
Met bevende hand greep Miaurus naar pen. en
inkt en schreef gravin1 'Perpfigmam een zeer 'beleef
den en vriendëlijiken brief, diat hij' zich zeer ver
heugde de dames als zijn gasten! op Triberg te kun
nen begroeten ,en dat hij. 'haar verzocht, het verblijf
aldajar .toch niet al te kort te maken, maar het als
een uitstapje voor den zomer te beschouwen.
Met keerende post 'bedankte Joriède en verzekerde
haar neef, dat zij het niet had 'kunnen droomen in
Triberg nog eens een weerzien met hem te vieren.
Hare moeder was vooral dankbaar, dat hij haar zoo
vriendelijk tijd «giaf hare zaken te pakken, want bij
den lijdenden toestand der oude dame was eene ze
kere trust en ikialmta zeer wenschelijik.
TWINTIGSTE HGOFDSfrUK,
;De igraivin-moeder wiaö «door de ongewone reis en
de inspanning zeer uitgeput en moest gedurende de
eerste dagen! volkomen rust houden.
Zij' verscheen slechts Voor dë maaltijden, terwijl
Joriè-dla vam 'a morgens vroeg tot 'e avonds liaat op
het terras of in het park te vindemi was.
«Óp hijinia overdreven wijze en op dlwependien toom
vertelde zij baron vom Thiumgem-, welk een weldaad
het voor haar was na dë stoffige hitte der groote ste
den deze hemelsche vrijheid te kunnen genieten- en
Mauruis verheugde ezdch daarover en genoot van het
geluk met eene vertrouwde ziel over Maigareta te
kunnen' spreken' ln de zoete, weemoedige stemming,
waarin hij zich bévon^
iHfi ging- met Joriède uit rijden en maakte van elke
aanleiding gebruik om het gesprek op de ongeluk
kige geliefde te brengen.
De zachtheid en teederheid, waarmede Joriède van
de gestorvene sprak, deed! «hem. orueidig veel goed, en
gravin Perplgnan was verstandig genoeg do «hulk
maar den wind te hang,en-.
Van har© bewering, -dlat Margareta met vol over
lag hadi 'gehandeld) week ziji weliswaar ook nu niet
af, maar zij vouwde daarbij de handen' met tranen
in die oogem en fluisterde innig: „'Oordeelt nliet, op
dat gij; niet geoordeeld wordt! Mangare-ta heeft uit
liefde tot u gezondigd:, me elf Maurus, en ter wi-lle van
die liefde vergeef ik haiar".
iZij bloosde daarbij en liet het hoofd; op de borst
vallen en Miaurus zag, ©enigszins verrast, maar niet
op onaangename wijze, zij-na gezellin aan.
Juffrouw Buschmjamin bediende de dames en toen
zij eens op een morgen het haar der gravin friseerde,
vroeg Joriède geheel terloops maar Kurt Tirascho-
wdtz.
De oude vrouw haalde eenigszins droevig de schou
ders op: „Die ©aiat ten gronde, gravin! De menschen
hebben vroeger al gezegd', dat hij ©en wonderlijk
memsch wais, wien 'het vele ongeluk in zijne familie
naar het hoofd was g est eigen' sedert de oude ba
rones echter, dood en het hier zoo stil is, heeft hij
zich het drinken aangewend. >Dahne meent dat hij
voorloopdg nog zijn plicht doet, maar gaat het op
deze wijze niet meer met hem. Goed, dat de gravin
er ismlsschien hebt u ©enigen invloed op hem
hij hield immers altijd zooveel' van uwe genade".
,iOhoe zou ik dlat kunnen. Waar is hij eigen
lijk? Ik heb hem nog ndet gezien".
„Meneer Krause heeft hem tot andërinspector ge
maakt en naar de nieuwe boerderij gezonden, daar
is hij nog. Hij laait zich hier bijna noodt zien. Nu,
wij missen hem toch ook niet".
Joriède zag er .tevreden ul-t. Zij veranderde van
onderwerp en vroeg lachend': „Nu en hoe staat het
met den vampier, juffrouw Buschmann? Gij 'hebt
immers bij hoog en laag gezworen, dat Margareta
moest spoken, omdat men. haar met open oogem ln
de kist heeft gelegd?"
De kamenier legde met een plotselinge*, schuwe
beweging de hand op den mond.
Wel was er niets, volstrekt niets spookachtigs in
Triberg gebeurd, en zij kon met den toesten wil niet
zco iets berichten, zonder met de waarheid dn strijd
te geraken, maai- taian den and-eren kant kon zij
-toch ook onmogelijk toegeven, dat zij eene valsche
bewering had geuit, dan zou zij immers zeker eer
en aanzien hebben verloren.
Wordt vervolgd.
