iIJS,
EEN LIEFDE IK DE WILDERNIS.
TWEEDE BLAD,
Uit hef Hart van Holland.
Kijkjes in Engeland*
ille
tie.
FEUILLETON.
Leeren leven.
*i- -• L---:
Zaterdag 11 Juni 1921.
64ste Jaargang. No. 6836.
Het la geen gemakkelijke taak om te bezuinigen
op je huishoudelijke uitgaven, en op de dagelijksche
dingen in je omgeving. Hoe grooter de voet waarop
Ju leeft ia, des te moeilijker valt het Je, dea te meer
ben Je aangemak, comfort en uiterlijke praal gewend.
Een bescheiden gezin schaft eerder een dagmeisje af
dan een groot gezin de gouvernante. Als de om
standigheden zoo zijn, dat er bezuinigd moet wor
den, en de verschillende posten worden eens stuk
voor stuk nagegaan, blijkt allea even hoog noodig.
De eerste post is het personeel en met het personeel
ls het niet altijd zoo heel gemakkelijk gesteld, want
het komt er op neer dat degenen die blijven moeten
een stukje van den taak van degene die weggaat
moeten overnemen. De keukenmeid vindt het be
zwaarlijk bij haar fornuis weg te worden gehaald
om naar de bel te loopen, en het tweede meisje kan
er geen tijd af nemen om naar de kinderen om te
zien. Er blijkt steeds noodig, dat er een geheele
reorganisatie tot stand komt. Reorganiaeeren is geen
kleinigheid, 't Is 'n kwestie waar veel kleinigheden
bij te pas komen, die bergen gelijken, als men zo
nader beschouwt, r
Ons gemeentebestuur nu is in de noodzakelijkheid
om te bzuinigen. We hebben boven ons inkomen ge
leefd.
En als elk bezuinigend gezin hebben we het ook
moeten zoeken bij ons personeel. We moeten het met
wat minder bediening stellen, en reorganiaeeren
daarom de brandweer. Zooals op een buitenplaats
waar bezuinigd moet worden de werkzaamheden
van huisknecht en koetsier, of van koetsier en tuin
man, of van koetsier en chauffeur in èen hand ge
bracht worden, zoo brengen wij de dienst van brand
weer en politie onder een beheer.
'Maar dit gaat natuurlijk \niet zoo maar. Daarover
is zoo het een en ander te' keggen. Daarover zijn
vele. kolommen geschreven. Do burgerij voelde zich
bij het eerste gerucht bedreigd in haar veiligheid,
en zorgde voor het onvermijdelijke adres, waarop elk
Hagenaar teekenen kon als hij sigaren kocht. Een
spotplaat van pessimistischen aard, bracht de ge
varen in beeld en gaf in een serie teekeningetjes de
moeilijkheden van oen agent met een haspelwageor
tje die op zijn tocht naar het brandende perceel werd
afgeleid door een boef, die gearresteerd moest wor
den.
Het personeel had natuurlijk ook zijn grieven, die
zeer verklaarbaar zijn. In de eerste plaats is het
niet prettig, om, als je een eigen dienst hebt, en een
oigen beroep, te worden geanexeerd door een ander
bedrijf, om als brandweerman politie ondergeschikte
te worden, en in de tweede plaats is het voor dege
nen, die hun congé krijgen, ook niet zoo aangenaam.
Maar do Raad zag in dat er bezuinigd moest wor
den. Zelfs de sociaal-democraten die de sobersie
groep der bevolking vertegenwoordigen, en daar
om misschien do royaalste allures hebben, gaven
the, dat -men hier bezuinigen moest, en zoo is er
dan Maandag in den itaad besloten tot de reogani-
satie. Daartoe is besloten na een middag en avond-
*>rgadering. Men besluit nu eenmaal makkelijker
Ia een uitbreiding, dan tot een beperking. Het is
reel eenvoudiger te zeggen „dat moet er komen, het
doet er niet toe waar het geld vandaan komt", dan:
,,hoe kunnen we sparen, want we wetén niet meer
waar we het geld vandaan moeten halen.
Amsterdam en Zaandam hebben voorbeelden te
over gegeven van de lichtvaardigheid, waarmee men
tot. een moeilijk te verantwoorden uitgave besluit.
Wij hebben nu een bewijs geleverd van de moeilijk;
heden, waarmede men te strijden heeft om eens in
te krimpen.
Want ondanks den langen duur van de vergade
ring was men het in den aanvang al lang in prin
cipe eens. Zelfs de sociaal-democraten waren het er
over eens, eri bekenden dit volmondig op een na,
de man die tot taak heeft om voor het personeel te
strijden, en wiens plaatsje in den raad ook min of
meer van dezen strijd afhangt, i
Maar toch hebben de heeren tegen gestemd, omdat
ze op oon extra voordeeltje voor de partij uit waren
en de kwestie van gereorganiseerd overleg wenschten
door te zetten.
Verder zijn do technische onderdeelen nog eens
besproken, want al waren die al eerder ter tafel ge
bracht, men moet op zoo'n raadszitting toch min
of meer technis beslagen op het ijs komen, Je dient
toch te toonsn, dat je de zaak hebt bestudeerd.. Heel
laat in den avond dan was de reorganisatie van de
brandweer, dat wil zeggen het verdwijnen van de
afzonderlijke beroepsbrandweer een voldongen feit, i
zoodat de politie deze taak in handen krijgt.
Een belangrijke bezuinigingsmaatregel is het, die
Dog niet onder cijfers te brengen valt, maar alleen
moreel reeds beteekenis gaat krijgen. We zien er in,
dat de taktiek yan den gemeenteraad gaat verande
ren, dat men werkelijk op de dubbeltjes, of om het
eens met een echt „ingezonden stukken" uitdrukking
te betitelen, op de belastingpenningen gaat letten.
Wanneer deze bezuiniging voldoet, wie weet of de
Raad dan niet op het ingeslagen pad voort gaat en
naar andere bezuuinigingen gaat, uitzien. Niemand
zal verwachten, dat men op do gemeentebelasting
dadelijk zal kunnen merken dat er op dit eene ge
bied reeds bezuinigd is, maar wanneer het systeem
consequent doorgezet wordt, is dit over eenige jaren
wel mogelijk, en dat de belasting niet blijft toenemen
alleen zou reeds een resultaat mogen heeten.
Want Den Haag is duur, peperduur. De stad ziet er
zeer mooi uit, dat is waar, zij heeft prachtige plant
soenen en parken, die geld kosten maar het ook
j waard zijn, het doet veel aan verfraaiing, aan hy-
giöne, aan al die dingen, waar een moderne stad
aan doeri kan en trotsch op kan zijn.
I Maar de omliggende gemeenten zijn niet minder
fraai, en veel goedkooper. Het belastingcijfer in Was
senaar, met zijn schitterende parken en buitenplaat
sen is zoo geweldig veel lager, doordat er zoo veel
schatrijke menschen wonen, dat menigeen die de
keus heeft, liever daar gaat wonen, dan b.v. op Zorg
vliet. Wanneer op éen groot inkomen het verschil
zoo veel bedraagt, dat men er een auto of equipage
van houden kan, woont men daar veel beter, terwijl
Imen van de geneugten der groote stad kan blijven
profiteeren. Het gevaar dus, dat juist degenen, die
belangrijke bedragen in de gemeentekas storten ons
verlaten zullen, zoodat de gemeentelijke inkomsten
1 gaan dalen is verre van denkbeeldig. En waar het
hier heel vaak renteniers betreft, of menschen, die
zich uit zaken hebben teruggetrokken, is het niet
mogelijk, een deel daarvan te verhalen op de foren-
i zenbelasting.
En dit gevaar zal op den duur toenemen, vooral
1 wanneer Wassenaar door een tramlijn uit zijn isole
ment verlost wordt, zoodat men geen auto meer noo
dig zal hebben om van Den Haag te profiteeren zon
der in de belasting mee te moeten betalen.
Ook Voorburg en Rijswijk leveren in dit opzicht
een gevaar op, dat grooter worden zal, als de ouder-
wetsche stoomtrams zullen vervangen zijn door ge
riefelijker voertuigen.
W. P.
Gisteren werd door het Lagerhuis eene interes
sante beslissing genomen.
Nu in het Lagerhuis een betrekkelijk groot aan
tal arbeiders-afgevaardigden zitting hebben, voor
wie de geringe bezoldiging van het lidmaatschap
400 is ca. f4800 per jaar), het afgevaardigde zijn
zeer moeilijk maakt, heeft de regeering van Lloyd
George een voorstel bij het Parlement aanhangig ge
maakt om een bedrag van 75000 (circa f 900.Ö00.
ter beschikking te stellen voor tegemoetkoming in
de reiskosten der parlementsleden tusschen Londen
en hun woonplaats en Londen en hun kiesdistrict.
Met 197 tegen 171 stemmen is dit' voorstel gisteren
verworpen.
Wij herinneren ons nog levendig hoe jaren geleden
i in Frankrijk het precedent voor hoogere salarieering
geschapen werd door aanneming van het voorstel
om afgevaardigden frs. 15000.te geven. Daarna
werd „een guinje is milles", een soort scheldnaam
voor een afgevaardigde in Frankrijk.
In Holland waren, toen minister Cort van den
Linden een voorstel deed, waardoor Kamerleden een
I le klasse abonnement op alle lijnen zouden krijgen,
de gemoederen zeer verdeeld. O.a. de. oude heer De
Savornin Lohman achtte het in strijd met de waar
digheid van het parlement en funest ten opzichte van
de objectiviteit tegenover de spoorwegmaatschap
pijen.
Toch werd het voorstel aangenbmen. In Engeland
echter liep het anders. Voor stemden 23 van de 25
ministers, de aanwezige 52 arbeidersafgevaardigden,
100 van de regeeringscoalitie, n.1. 57 conservatieven
en 43 liberalen, 11 onafhankelijk liberalen en eenige
anderen. Tegen stemden behalve 2 unionisten, 185
van de regeeringscoalitie, n.1. 155 unionisten (con
servatieven) en 30 liberalen, verder 6 onafhankelijk
liberalen en eenige anderen.
Er waren zooals gewoonlijk verscheidene leden
afwezig. Van de 361 unionisten waren er 212, van de
128 coalitie-liberalen 73,^ van de 30 onafhankelijk li
beralen 17, van de 71 arbeidersafgevaardigden 52 in
het Huis aanwezig.
Men vindt het aantal afwezigen zeer gering,somdat
dien dag juist de beroemde wedren de „Derby" te
Epsom verroden werd sn het nu de esrste keer ca-
dert ruim 50 jaar was, dat 08 zitting van het Lager
huis wegens dien ontzettsnden populcircn. wedstrijd,
niet verdaagd werd.
Het is wel merkwaardig dat weer in Engeland de
traditie overwonnen heeft op de stroomingen van
den nieuwen tijd. Men kan gerust aannemen dat al
die tegenstemmers vóór allos de traditie van het
Lagerhuis op het oog hadden.
Het lidmaatschap van het Lagerhuis is steeds als
een eereambt beschouwd, een ambt dat den afge
vaardigde als candidaat en later veel geld, veel tijd,
veel opoffering kostte. Maar een „M. P.", dat is
Member of Parlioment, was een man, die in aan
zien stond.
Er is geen land in de wereld, waar reeds zoo lang
eene volksvertegenwovrdiging bestaat als in En
geland.
Het eigenaardige is dat het parlement in Engeland
niet is veroverd door den invloed van de democra
ten, maar door de aristocraten van hün vorst werd
afgedwongen.
Jan zonder Land, van 1199—1216 koning van En
geland, werd in 1215 door zijne edelen gedwongen
tot het verleenen van den Magna Charta, den grond
steen voor de constitutie en tot het instellen van een
lichaam, waarin vertegenwoordigers van adel, kerk
en volk zitting hadden. Aanvankelijk in verschillen
de plaatsen.'Doch Edward I moest in 1295 de macht
van het vertegenwoordigend lichaam uitbreiden, ter
wijl tevens één vaste vergaderplaats n.1. Westminster
nabij Londen werd aangewezen.
Onder Edward III steeg de invloed van het Par
lement. Was aanvankelijk de taak het stemmen over
het toestaan van gelden, dus het creëeren van be
lastingen, die zij zelf hadden op te brengen, spoedig
wisten zij invloed te erlangen ten opzichte van het
politiek doen en laten van den koning, want telken
male dat de vorst gelden noodig had, wisten de par
lementsleden het voor wat, hoort wat, in toepassing
te brengen.
In dien tijd deea zich bij de groepeering der afge
vaardigden eene keuze door eene bepaalde klasse
voor, die van buitengewone beteekenis is geworden
voor den liberalen geest der Vertegenwoordiging.
De grondbezitters, voor zooverre zij niet edeten wa
ren. sloten zich n.1. bij het volk de commons aan,
zoodat adel en kerk eenerzijds en burgers en grond
bezitters anderzijds een groep van volksvertegen
woordigers vormden, de laatsten zitting nemende als
het Hou9e of Commons, de eersten als het House of
Lords (een baron heeft den titel van Lord).
Indien de landeigenaren zich met al hun aanhapg
en invloed bij de Lords (adel en kerk) gevoegd had
den, dan zou vanzelf de macht en wel een aristocra
tische en conservatieve macht, van het House of
Lords zoo groot zijn geweest dat de liberale geest,
die de Commons beheerschte, geheel overtroefd ge
worden zou zijn.
Wij laten het House of Lords, ondanks de vriend
schap, die ons met enkele der leden eng verbint,
heden links of rechts liggen en bepalen ons tot.de
Commons en de traditie daarvan.
De Commons moesten na de afscheiding van adel
en kerk aanvankelijk voelen hoe zij een machtigen
steun misten, doch doordat burgers en grondeige
naren in rijkdom, aanzien en macht toenamen, groei
de tevens de macht én beteekenis van de Commons.
Het Lagerhuis had gedurende de regeering van Hen
drik VIII reeds meer dan 300 leden. Onder die leden
was een geest, niet alleen om de privilegies van bet
parlement te doen eerbiedigen, doch tevens de pri
vilegies aanzienlijk uit te breiden. Gedurende de
regeering van Koningin Elisabeth kwam die geest
sterk tot uiting, waartoe in niet geringe mate bij
droeg het feit dat de protestanten in een machtig
parlement het tegenwicht zagen tegen den room-
schen invloed, die zich steeds weer in de omgeving
der vorsten kenbaar maakte. Herhaalde conflicten
bleven niet uit.
Het conflict tusschen Kroon en Parlement werd
nog sterker onder Jacobus I, die kortzichtig was bij
do beoordeeling van de machtspositie van het House
of Commons en feitelijk de oorzaak werd van een
heftigen strijd tusschen zijn zoon Karei I en de Com
mons.
Het House of Commons dacht aanvankelijk niet
aan opstand .doch slechts aan verdediging zijner
rechten tegenover een arrogant vorpt als Karei I,
maar de strijd spitsté zich zoo toe, dat de Commons
met een legér hun rechten gingen verdedigen, de
Koninklijke troepen versloegen en hun macht ten
slotte zoodanig wisten te doen gevoelen, dat noch
de kerk noch het House of Lords kon verhinderen
dat Karei I het leven op een schavot eindigde.
Maar de bladzijde der historie van het House Com
mons gedurende de Republiek en het dictatorschap
van Cromwell zijn ten slotte de leelijke bladzijden
geworden. Het was alsof het bloed des koningschap?
dat aan de eerste bladzijde kleefde, de andere blad
zijden besmeurde.
De politieke agitatie begon zoowel in de kerk als
in de pers en men trachtte door deze politieke agito-
tie de.besluiten van het Parlement te beinvloeden.
Na het herstel van het koningschap werd ook het
Parlement weer in de vroegere banen teruggeleid. De
invloed van het Parlement venni&derdc- in Jaren,
die nu volgden, criant i707 ondsr Kcningin Aana
J T%
chrtifuid een gezamenlijk Paris-
mszit werd ingesteld, terwijl in 1801 ook Ierland
daaraan werd toegevoegd.
Het House of Commons had inmiddels veel van
haar aanzien in de oogen van het volk verloren.
Het toonde geen macht, doch volgde de eischen van
den tijd, het aanzien werd ondermijnd door agitatie
in kerk en pers, terwijl corruptie bij de verkiezin
gen schering en inslag was.
In het einde van de 18e en begin van de 19e eeuw
bewezen de groote Engelsche staatslieden o.a. de
beide Pitt's dan ook de noodzakelijkheid van eene
reorganisatie, totdat in 1832 de nieuwe wet op de
volksvertegenwoordiging in het Vereenigde Konink
rijk, dus Engeland, Schotland en Ierland, werd aan
genomen.
In 1878 werd de wet nogmaals gewijzigd en ten
slotte gedurende den oorlog.
De verkiezing voor het House of Commons heeft
thans nog plaats als voorheen in districten bij ge
wone meerderheid van stemmen (herstemmingen
kent men hier niet).
Zoowel vrouwen als mannen zijn kiezer en verkies
baar, doch slechts één vrouw is lid n.1. Lady Astor,
een Amerikaansche van geboorte, die met haar be
kenden naam en vele geld het aangedurfd heeft can-
didate te worden en geslaagd is.
Er zijn in het geheel 658 leden.
President is de z.g.n. Speaker.
Er zijn allerlei eigenaardige tradities in het Lar
gerhuis zoowel ten opzichte van dit presidentschap,
als ten opzichte van de verschillende verhoudingen
tegenover Kroon, House of Lords en ten opzichte der
privilegies.
Die privilegiën dateeren uit den aard der zaak van
eeuwen her en het is ten slotte noodig geworden
slechts die aan te houden, die niet zondigden tegen
de tegenwoordig bestaande wetten des lands. Wordt
er tegen een privilegie gezondigd, dan heeft het
Lagerhuis het uitsluitend recht over het conflict uit
spraak te doen. Die rechtspraak over eigen privi
legiën is nog zulk een bewijs van macht en van het
respecteeren van traditie, dat ik niet twijfel of ge
zult wel even medegevoelen met die bijna 200 leden
van het House of Commons, die tegen vergoeding van
reiskosten gestemd hebben.
Omdat die leden de trotsche traditie van het Huis
niet willen zien aangerand, omdat het uitsluitend
„eer" moet zijn, die iemand naar het Huis van Af
gevaardigden roept, omdat het nimmer een „baan
tje" mag worden zitting te nemen in een der meest
trotsche instellingen in de wereld.
In Engeland werd het voorstel om rekening te
houden met de consequenties van het heden en ar
mere leden het reizen te vergoeden nog afgestemd.
Nog was er een meerderheid van 28 om het af te
stemmen. Maar morgen zal de realiteit zich ook
doen gevoelen in het House of Commons.
Het roepen om vergoeding van kosten is ten slotte
toch slechts het vragen van een nieuw privilegie
voor de „Commons", dus het volk. Feitelijk voor dat
deel van het volk, hetwelk slechts arbeiders als af
gevaardigden verkiezen wil en men voor die afge
vaardigden een privilegie eischt
Wie slechts leeft in het verleden, gaat te gyonde in
het heden. Maar daarom toch mag men dat verleden 1
eeren, wanneer het mooi is zooals de geschiedenis
van Engelands Lagerhuis.
end,
ollund hij
.TE 4 Co.
£N, bij
kNS.
ROMAN VAN HULBERT FOOTNER.
Voor Nederland bewerkt door W. J. A. Roidanus Jx.t
UITG. W. DE HAAN, UTREOHT.
23.
Over den nacht, dien volgde, behoeft weinig ge-
n gd te worden. liet geheele gezelschap was in een
vroolijke stemming, die nog verhoogd werd, toen
een groote kruik met spiritualiën waarvan* nie-
n and wist waar zij vandaan kwam rondging.
Sam had het hard te verantwoorden. Van alle kan
ton werd hij geplaagd en gesard. Was hij kalm ge
rieven, dan zou dat spelletje al heel gauw zijn aan-
rekkelijkheid voor hen verloren hebben. Maar juist
omdat zij zagen, dat hij bijna stikte vah ingehouden
woede, zetten zij het voort.
Nadat hij hen den volgenden ochtend bediend
ld. en zij uitgegaan waren, ging hij uitgeput en
oedeloos in zijn kouken zitten on trachtte hij te
jdenken wat hij doen moest.
Dit. was zijn moeilijkste uur! Zijn hersens waren
>ljna niet meer tot denken in staat. Hij had het
wanhopige gevoel, dat hij aaü het eind van zijn
weerstandsvermogen gekomen was. Wat gaf het, al
irobeerde hij weer in de bewoonde wereld te ko
nen? Hij had het al eens geprobeerd. Maar oven-
run wilde hij nog zoo'n nacht tegemoet gaan. Lie-
ter de omringende wildernis of het meer.
Hij hoorde de voordeur opengaan en dan Ma-
looley's zwaren stap in de eetkamer. Hij sprong op
n ging tegen den muur staan. Instinctmatig zochten
Ijn oogen naar het scherpste mes. Hij was niet van
jlari iets meer te verdragen. Maar de spottende uit
drukking was van Mahooley's gezicht verdwenen.
Wj zag er nu meer uit als zakenman.
.,Nog niet klaar met de borden? Wat gaat dat op
jjn elf-en-dertigst! Ik wil, dat je met een kar naar
«Mors Point gaat, om daar voor Graves op to la
ten
Sam keek hem stom verbaasd aan.
Versta je me niet?" riep Mahooley uit. „Blijf
Den niet als een zoutpilaar staan.'
«Ik kan niet voor het middageten terug zijn",
nevelde Sam.
'•Wie zegt er nou, dat. je terug moet zijn? Een van
inboorlingen zal koken. In het vervolg moet je
chten rijden. Je kan uit het magazijn een jas en
paar dekens halen. Je krijgt twaalf en een halve
™t9 per centenaar, zoodat het je eigenbelang is
ik aan te pakken".
Sam probeerde een paar woorden van dank te sta
melen.
„Scheid toch uit!" zeide Mahooley. „Zaken zijn
zaken".
HOOFDSTUK XVII.
Op hhm weg maar helt (meer weiMien de landmeters
door eeni Wteterstorm gedwongen* e»en schuilplaats te
zoeken ihnl 'dieni mond "van den Hah-wah^sepd. Zij
v-omdten daar die amldere Yoi^ksche hooit liggen. De
blsisdh'Oip, de Indiaamsiche agent en die dokter wanen
na op verschillende wij'zen hun' dansten aam den
stam belwezen te «h'efbdilen, naar het Noorden gere
den om een bezoek te brengen aam' de Indianen
oma belt T<episiko|w-meer.
IDe FiSh-;0ateTis verkeerden nog itn een toestand
vam bijzondere opwinding. De giouveraemlents-jaar
gelden, -vijf dollars per hooifd gingen dagelijks
wel zesmaal over in amdlere hlamlden door bet dob
belspel. Aam wenk/en werd Mat gedacht.
IMusq'oo-siiis Igiimlg den chef-landmeter een bezoek
brengen en d'e Marijke was .zeer ingenomen met de
laamigebonen- hoffelijkheid en levenswijsheid van zijn
nöodlen broeder.
Toen de -storm tien .sl-cJtte bedaarde, behoefdle Mus^'
oosts er slechts op te zinspelen, 'dot 'hij naar de
,,'ko-loMe" wilde gaam, om aen hartelijk gemeende
uitntoo-d'ilgllng te krijgen, die h;ij' aannam, nadat hij
twee jongens, Jeresis en Hoogliam, instructie gege
ven had hem üwiee dagen later met een kano te
volgen.
Wat er die dlagion ook in Bela miocht omgaan,
haar striak gelaat verrield er niets van. Geen enkel?
nuaall tenminste Met wanneer iemand haar zien
kon 'boog -zij haar hoofd oim te hoonen oif er soms
een klamoi de bocht om kwam, oif gimg zij naar den
oever ota het meer af te kijken.
IDe Fis.h4Ea.ters bekommerden zich trouwens wei-
nilg pm haar. Zij hadden vam d'e bemanning der boot
de inboorlingen-lezing van -hetgeen in de woning
van lohny Giagnom voorgevallen was, geboord', dloch
slechts hdn schouders opgehaald. Bela was niet
•bij haar hoofdzeiden zij.
Na een week kWamien Musq'oosis en de twee jon
gens terug. Bela vloog niet naar de kreek. Toen d'e
oude man/ bij zijn 'tepee kwam, zat zij daar met -een
buitengewoon obtverèdhdllig aiir te werken.
Nogmaals voerden zij hum kleine comedie op. Be
la wilde niets vragen en (Musq'oosis wilde niets
ceggen zonder dat hem iets gevraagd werd. Bela was
de eerste, diie toegeven moest.
„Wat heb je gedaan In de flactorij?" vroeg zij.
Alles in orde gebracht," Antwoordde. Musq'oosis.
„Met jouw geld een span voor Sam gekocht Het
zwarte span van Mahóoley."
„Hoe het dan wèl is".
De eerste officieele geschiedenis dan, zwijgt ovei;
de tallooze slachtoffers van den immer woedenden
menschenstrijd, van hen, diè vielen en het leven er
bij inschoten, omdat zij kwamen in „menschen han
den". Abraham was toen nog niet in zijn aartsvader?
lijke functie, maar al was hij er al geweest, voor
hèn, die zóó ten onder gingen op dit onderpnaansche,
was het in geenen deele een leven in „Abraham's
schoot". Ook zouden ze niet veel gevoeld hebben voor
de fopspeen-logica eens dominee's of anderzijdig
priester: „Wees gerust, broeder of zuster (als in 't
„Fransche „soeur"), dat lijden is u opgelegd, want wij
„leven in God's hand".
De waarheid is, dat zij de zwakkeren waren* dat
zij de sterkeren in den weg traden en aan het vech
ten raakten. Dat zij niet in de gaten hadden, dat het
niet verstandig is, om een robbertje te vechten, met
je leven als inzet, tegen een sterkere. En als be
sprongen of overrompeld kunt worden, dat je altijd
op je qui vive moet zijn, altijd op gevaar bedacht pn
voorzorgen moet nemen in het beieng van ie veilig
heid. Zoo was het toen, en zoo is het feitelijk nog.
We moeten nu eenmaal een inzicht in de dingen we
ten te krijgen, opdat het heden, het verleden of de
toekomst ons niet overrompele.
In de officieele geschiedenis wordt het eerst ge
wag gemaakt van het Arische ras, dat zich stelde
onder zijn koning Vajo. En omdat het Arische ras
„Dat is veel te goe-dJ vooir S<amT, ziedde (Bela1 min
achtend.
De oude mam keek baar eens aam en baalde zijn
schobders op. Verder inlichtingen gaf-hij uit eigen
beweging Met.
Toeni (Bela bet niet langer kom uithoudten, vroeg zij
„Heb je geen* nieuws in die factorij* geboomd?"
Musq'oosis lachte en kreeg medelijden met haar.
(Hij vertelde haar wat bij geboord had en liet slechts
stemmige f ei tem weg, waarvan hij het beter vond',
diat zij1 ze Met wis't.
„iHeeiiiJlk, dat do mannen Siam er zoo tulssch.eni
nemienf., zeftde zij bitter. „Dam aal hij misschien ver
standiger worden."
,£fij is anders nu* all rigt", beweerde Musqioosis.
„AU rigfh't!" ri-eip zij' uit. „NU bij' een span heeft,
zal hij! ipedaniter 'zijn dlan ooit. Hij! z.al 'zich nu (wel
den voOirmaamsiteri man.' in het land voelen".
MusqV>o.stis keek ba©r verbaasd aan. „Wat bezielt
jou toch? Je hebt me dat heele eim'd weggestuurd
om een span voor hem te koopien. En nou wortdt
je -bloots, om-dat hij bet heeft."
„lik heb je- Meit gestuurd. Je hebt uit eigen* bewe
ging geeegd-, dat je gaan zou".
„rk blen gegaan o'nidait jij zea, d'at jij zou gaam, als
ik niet glnlg. .En ik wou niet, dat jij j-e weer, even
beiliaclhelijk tzou aanstellien a.ls d-e vorige maal. Ik
'ben- gegaan, omdat je me beloofde -dan' hier te zul
len blijven"'.
IBela kon daar onmogelijk iets tegen inbrengen,
dus bleef zij zwij'glen.
„Je bent toch net als alle amldere vrouWen", zelde
M'u-sq'oosts minachtend.
(Bela had eten idee, d-at zij van Jeresis of Mooliaim
meer zou kunnen hoonen van wat er in de factorij
gebeurde, maar haar trots verbood haar het hun
te vragen.
IWanneer zij- een van- de twee jongens m-iddep in
een giróep memscJhtem zag sta-an, wiist zij steeds een-
voorWendSel te vinden, om daarbij te gaan staan.
Doch zoo-dra zij dichterbij kwam, hiel-dten zij met
vertellen op, zoo'diat. zij1 niets hoordé. De jongens van
den stam waren bang Voor Bela. Dat versterkte
haar vermoedens, dat er iets was, dat zij weten
moest.
-In het karnap deed het beericht de ronde, dat er
dien avond op dten oelver van het meer een* „con
cert" gegeven izou wOrdien. B-ela, die baar eigen
dien'klbeeld'en over Tiimlgiem had, had het land aan het
ruwe zinigen van haar -starmgenooten en het een
tonige accompagnement van* den stickketfcle; maar
to-ch besloot zij er dien avo-nd heen te gaa-n.
Zij wachtte, tot het gezelschap goed en wel weg
was. liep het dan na en giing ongemerkt in dten
buitten-sten kring d-er vrouwen zitten
Dergelijke feestelijkheiden durea uXi'Ao. den hee-
leni avond. Tijde nis -die pauizem vam het concert
waarin de trfomtneiLa-ans hun stick-kettle boven het
vuur houden om het vel te spannen, vroeg iemand
aan Jerris of hij BeLa's blanke gezien bad. Daar
ïflas zij juist voor gekomen. Zij luisterde ademloos,
„Jai", aMKvoo-rdldle Jereeds.
„Is hij groot en- mooi?"
/Neten, middelmatig. De andere mannen noemen
hem blanke slaaf, omdat Bela hem ontvoerd, heeft",
„Bela is gek," zefi.de een ander.
'Ziji (wisten -absoluut niet, -da/t zij er ook was. De
vrouwen om baar -beten keken- haiar nieuwsgierig
aan. Bela glimlachte minachtend.
„Eten andere vrouw heeft hean nou", ging Jeresis
onverschillig voort.
De glimlach bestiert -o-p Beia's 'gezicht. Het was
-alsof een roodgloeiende maalidl in haar bo-rtst gesit'o-
keni werd.
„Wie?" vroeg er een.
„De blanke vrouw, die hier gefweest is. Die zoo
met baar hoofd' schudt." -
,/Dö sprinkhanen-vrouw1" izeiide eien ander.
„Ik heb zie bij1 het hek van de co-mpanypo-st ge-
vertelde Jeresis verder. „Zij stond aan -(ten
zien"'.
eenen en bij aan dien anderen 'kabt. Ze keken el
kaar zoo ge'k aanv net als blanken altijd* doen. Zij
zette groote oogen op en sprak heel zacbtyes. Men
"zegt, dat hij lederen a'vonid baar baar toe gaai-"
!Dte zaak vyas voor de meetsten van geen overwe
gend belang en 'Jeresis' .veihaal werd. door eten* nieuw
'lied onderbroken. Bela bleef stil a.lsl een standbeeld
zitten-, water zij* ,zat tot zij dacht dat mem niet meer
op haar lette. D'ani sloop zij in het donker weg.
(Muisq'oo-siis schrikte wakker toen hij ruw door el
kaar gelschud werd. Al-les behalve goed' gehumeurd
g-ing hij rechtop in zijn deken zitten,
j „Wat is er?" vroeg bij.
Bela, dacht er nu niet over comedie te spelen.
„Pk heb je beloofd, dat ik niet naar de factorij
zou gaan", antwoordde zij buiten adem. „Ma-ar ik
ko,m je nu izeggen, dat ik gaan moet. Ik moet mijn
belofte terugn-emien. Uk. moet giaan en gauw ook."
„Ben je nu waarachtig zoo gek ails zij zeggen?"
vroeg Musq'oosis.
„Ja, ik ben gek," stamelde zij. „Neten, ik ben niet
gek. Maar ik zal gek wondien, als ik hier blijf. Je
bent een -slechte .vriend voor mij,-Jij hebt me niet
verteld, dat een blanke vrouW mijn man naloopt.
Ik moet vannacht gaan."
,3jiksems nog toe!" zeide Musq'oosis.
„Geef me imijn woord terug!" smeekte Bela, „Ik
moet nu gaan.'1
„Ga naar bed", zeide Musq'co-sis. ,,Morpon sul Jen
we wel eens kaJlm profen. ik moet nu slapen. Ik
ben moe.
„Ik moet nu gaan, dadoiyk", herhaald© zij,
