Alieitcf 'Nitiis- Mmiinit- LuÜinUil CORET'S SPÖRTHANDEL EEK LIEFDE IN DE WILDERNIS. Abonnementsgelden» vóór 15 Juli LAAT 142 TELEF. 452 ALKMAAB. W^er.sdac? 5 Juli 1921. 64ste Jaargang flo. 085Q. UITGEVERS t TRAPMAN A CO.. SCHAGEN. Ingezonden Stukken. FEUILLETON. Binnenlandsch Nieuws. Vraag prijsopgav«. SCHAGB Dit blad verschijnt viermaal per week :Dinsdag, Woensdag, Donder dag en Zaterdag. Bij inzending tot 's m.8nnr worden Advertentiën zooveel mogelijk in het eerstnltkomend nnmmer geplaatst. POSTCHEQUE en QIRODIENST 23330. INT. TELEF. no. 20. Prijs per 3 maanden f 1.80. Losse Dammers 6 cent. AD VERTEN TIËN van 1 tot 5 regels f 1.10, iedere regel meer 20 ct. (bewijsno inbegrepen). Groote (letters, worden naar plaatsruimte berekend Apn onxe lezen bulten de gemeente Behagen doen wij het verzoek do abonnementsgelden over het tweede kwartaal ten bedrage van I130 over te maken per postwissel ol over te laten schrij ven op onze postrekening No. 23330. De laatste manier van vereffening raden wij ten zeente aan, daar het bedrag dan voor slechts 10.05 wordt overgeschreven; formulieren zijn aan alle postkantoren een halven cent verkrijgbaar. Per postwissel daarentegen zijn de kosten 11.10. Na genoemden datum wordt beschikt met (UI verhooging. Toezenden ls dus voordeellg! Toor alle abonné's, die gewoon zijn het oouranten- geld aan onze Agenten (de plaatselijke kantoorhou ders) te betalen, geldt dit verzoek niet DE ADMINISTRATIE. Heerhugowaard, Juli 1921.' Beleefd en voon 't laatst in deze, vraag ik u eenige plaatsruimte. Waarom wil toch het bestuur der Noordemarkt niet voorgaan in een bedrag uit te trekken voor het vergrooten der sluis? Is dit in hun oordeel van zoo- voel minder algemeon belang, dan het vergrooten der goot, welke zonder kostenberekening op de schouders van al zijne léden werd gelegd? Van de afdeeling „Nieuwleven" wordt voor de sluis een bedrag van f1800 in oen zeer onvoltallige vergade ring toegekend. Hierin ligt zeer veel plicht, doch bijzonder weinig recht. Hetwelk wij met vermoe delijk 30 jaren lang, duurder dan menig ander gelijk recht hebbende, moeten betalen. Dankende voor de verleende plaatsruimte. C. GROOT Js. Heerhugowaard, Noord. Mijnh. de-Redacteurl Mag ik s.v.p. nog een enkele keer gebruik maken van de gastvrijheid in uw blad. Bij voorbaat mijn dank. Ik zou beginnen met do verzuchting: O, o, die wet- ten! Er is een spreekwoord dat zegt: Waar niet is, verliest de keizer zijn recht, 't Mocht wat, dat kan Je begrijpen. Ziet eens naar het besluit van don go- meentoraad van Schagen, inzake het beerputtenstel- uel, Is het niet meer dan schandelijk, hoe goed ook beaoeld, dat al diegenen die in dat proces betrokken waren, tot zoo'n hooge geldboete veroordeeld wer den, Ja zelfs enkelen, of ik misschien alleen, die die groote miskenning niet dulden, onschuldig in de ge vangenis werden gedauwd, niettegenstaande zij nooit met de Justitie'in aanraking zijn geweest? Kunnen B. en W. in zoo'n klein dorp niet weten, dat er on der hun burgers zoovelen zijn, die geen paar hon- ROMAN VAN HTJLRW.T rOCVNBR. Voos NerterlaacL bewerkt dooi W. J. A- Ro* Janus Jr. UITG. W. DE HAAN, UTRECHT. 80. HOOFDSTUK XXIL Een kreet van verbazing ontsnapte allen. Met eon gil van woede sprong Joe op. Sam stond reeds en trapte de kist, die hem hinderde ,weg. Toen Joe op hem afvloog, liep hij naar den anderen kant van de tafel. Sam had alles vooruit overwogen. Vóór alles wil de hij een gewoon, ruw gevecht vermijden, waarin hij in geen geval kans hebben zou. „Willen jullie een eerlijke bokspartij zien, jon gens?" riep hij. „Ja", riepen er zes tegelijk. Big Jack hield Joe tegen. „Alles volgens de re gels", zeide hij bevelend. Thans stonden allen op. Zij schoven de schragen- tafel tegen den muur en de kisten eronder. Allen verkeerden in de grootste opwinding: wat immers is opwindender voor mannen dan een vuistgevecht Sam en Joe trokkon hun Jas uit en wierpen die op den grond. Joe ontdeed zich tevens van zijn schoe nen. Sam had pantoffels aan. Coulson kwam met tranen van ergernis naar Sam toe. en greep zijn hand. „Ik mag niet bij zoo'n vuistgevecht aanwezig zijn", zeide hij„lk ,zou mijn strepen verliezen, als het uit kwam. Maar jo hebt mijn sympathie. Ik hoop dat Je hem neer zult slaan. Ik zal door het raam kijken", voegde hij or fluisterend aan toe. Em vlug liep hij naar buiten. Big Jack ging midden in het vertrek staan. „Ik zal scheidsrechter zijn, als beide partijen dat goed vin den", zeide hij. „Ik vind het best," antwoordde Sam kortaf. Jacjt wees hun hun respectievelijke hoeken aan en vroeg voor beiden een secondant. Verscheidene boden zich aan om Joe te secondeeren. Hij koos Mattison. Sam bleef alleen in zijn hoek. Hoewel hij door zijn mood veler sympathie gewonnen had, durfde toch geen hunner zich op te werpen als kampioen voor eon zaak, die zij allen als hopeloos beschouw- don, Joe was een formidabele figuur. Hij was weer kalm. Van achter de blanken kwam een gebogen ge stalte te voorschijn en ging naar Sam toe. „Ik wil je man zijn", fluisterde hij, „als Je je niet schaamt voor een roodhuid." Sam glimlachte en drukte de hand van den ouden derd gulden bij elkander kunnen scharrelen om een beerput te maken? 'Ein al kan dat wel: daarvoor werkt mén toch zeker niet? Maar dat is niet het eenige bezwaar, bijv.: ik heb sinds lang een zinken kuip die ik tweemaal vper week leeg en reinig. Bij mij woont een oud man van 80 Jaar, die zijn kuip in zijn tuin leegt, kan die straks in den ierkelder stappen? Dan nog daar gelaten de perceelen die geen ruimte bieden om dat uit te voeren. M. de R., ik hoop, dat B. en W. een wijs besluit zullen nemen, opdat straks hetzelfde spelletje zich niet weer herhaalt., want dan zullen er wel meer heethoofden uit den hoek komen. Nu wat mij betreft ik heb aan dat besluit te danken kennis met de ge vangenis te hebben gemaakt en al is de vrijheids- berooving niet gering en het gezelschap waarmee men in de cel huist, niet altijd het gewenschte, toch kan ik een woord-van dank niet onthouden aan di recteur en personeel voor de uiterst bescheiden be handeling, maar: ik heb ze geen tot weerziens toe geroepen. Nogmaals vriendelijk dank voor de plaat sing, P. BREED,. Huis van Bewaring, No. G 168, Alkmaar. HET GEHEIM VAN DEN ZAK. Leo in de Telegraaf vertelt het volgende straat taf reelt je. Daar, waar de Amstel koninklijk henenvliedt tus- schen de Nieuwe-Amstelbrug en de Hoogesluis, had den, in de schaduw der kalm dommelende huizen, twee knaapjes deh strijd aangebonden met den -Zak. De knaapjes waren, zoo geschat, heel gewone straatjongetjes. Zij waren niet morsiger dan andere, zij hadden sluik haar en scheetgeloopen schoenen. De Zak was een Sterke, Grijze Aardappelzak. Hij was van onder tot boven gevuld en puilden in dikke, machtige bobbels uit. Hij geléek zoer zwaar en moeilijk hanteerbaar Rustend voor 't oogenblik tegen 'n huismuur, keek hij verwaten, en onverschillig rond, log en corpu lent, 'n verwaando, arrogante Zak. Maar als bij afspraak vielen de beide jongens op nieuw verwoed op den Zak aan, sjorden hem Li. staande houding, haalden diep adem. Een hunner zette zich schoor. Pak 'm nou d'rek beet, as-t-ie op je nek isl be val schreeuwerig de andere. (En hij greep den Zak met baldadige hardhandlg- heid aan. Het ding leek vergroeid met den bodem. De knaap overstelpte den zak met de bitterste ver wijten, sjorde, rukte en duwde, z'n feilen kop in ver beten drift. En nu kwam daar voorbij eon elegant man van rijperen leeftijd, in de kracht eener tweede Jeugd, wiens laarzen glommen en wiens gouden bril sjo- viale spiegelingen verspreidde. Hij bleef 'n oogenblik bezadigd kijken en vroeg toen op meewarigen toon: Die zak is zeker heel zwaar, ventje? V'rekt zwaar, meneer! bevestigde het ventje. Ik kent 'm niet op me broertje ze nek krijge. As u effe wil hellepe? man hartelijk. „Goede kerel 1" zeide hij. „Jij bent de bovenste bestel" Mahooley, Berley en nog een ander kwamen, be schaamd door dit wonderlijke tooneeltje, nu ook naar Sam toe. Maar .mot eon handgebaar wees hij ze terug. „Musq'oosis is mijn secondant," zeide hij. „Volgens de regelen van markies van Queensber- ry", zoide Jack. „Niet slaan bij bet afbreken." Dat was een voordeel voor Sam. „Tijd!" riep Jack. 1 De tegenstanders kwamen uit bun hoek. Al dien tijd had Bela bij de keukendeur gestaan; zij drukte haar handen tegen haar borst en haar angstige oogen volgden alles wat er gebeurde. Zij begreep het niet goed. Maar toen zij naar elkander toegingen, wist zij het. Zij vloog naar het midden in' het vertrek en ging tusschen hen in staan. „Houdt opl" riep zij, .„dit is mijn huis. Ik wil niet, dat er hier gevochten wordt", Ze hield op en keek uitdagend om zich heen. „LafaardsI Om hem te laten vechten I Dat is geen eerlijk gevecht. De een is veel te zwaarI" Alle mannen begonnen zich allesbehalve op hun gemak te voelen. Zij hadden in dit geval van man nen de vrouw heelemaal over het hoofd gezien. Per slot van rekening was hex uaar huis. En het was nu te dopker om het buiten uit te vechten. De stilte werd verbroken door een honenden lach van Joe. Hij maakte een gebaar alsof hij zijn schoe nen weer wilde aantrekken. Die lach was als een zweepslag voor Sam. Wit van woede wendde hij zich tot Bela. „Ga naar de keukenl" beval hij. „Doe de deur ach ter jo dicht. Ik ben begonnen en zal het uitvechten Wil je me weer te schande maken?" Bela kromp onder zijn bittere, booze woorden in een, Zij liet haar hoofd zakken en liep als een blin de vrouw naar de keukendeur terug. Maar zij ging niet weg. Zij bleef daar de vreeselijke oogenblikken die volgden, bij de deur staan; zij sprak geen woord en volgde met angstige, wijd opengesperde oogen idere beweging. De tegenstanders kwamen weer naar elkaar toe, terwijl Jack achteruit ging. Zij liepen om elkaar heen, zoekend naar een opening, Zij vormden een treffend contrast. „David en Goliath", fluisterde een der omstanders. Sam paste de' taktlek toe om Joe uit te putten door hem zooveel mogelijk te ontwijken en te .zor gen dat hij geen zware slagen kreeg. Bovendien plaagde hij hem telkens ten einde hem zóó dol van woede to maken, dat hij niet wist hoe hij zijn stoo- ten plaatste. Tusschen de verschillende ronden in keek Musq' oosi" goed wat Mattison deed en paste dat dan op Saip toe. De toeschouwers begonnen tenslotte onge duldig te worden door al dat voetwerk. Zij moesten bloed zien om de opwinding erin te houden. Van alle zijden klonken kreten om nu toch te gaan toe De heer trok een bedenkelijk gezicht, 'n beetje viezig, maar hij koesterde democratische neigingen, en zette z'n zilverhakigen wandelstok tegen den huismuur. Is die zak schóón? informeerde hij nog even, wat schrikkerig, en schuw op zij uitloerend of nie mand 'm zag. Zóó ufc de wasch, meneer l antwoordde het knaapje. Nou, dan daar gaat-iet De heer vatte den zak aan en tilde hem op. En tezelfdertijd snerpte uit dit voorwerp een zóó moorddadig gegil, op, een zóó onmiskenbare gekeel- de-varköns-schroouw» dat de heer, ten doode ont steld, den Zak plotseling weder losliet, zijn stok greep en ijlingé, zijn bril laaiend in feller lichtwe- meling dan ooit, het tooneel van zijn optreden ont vlood. De Zak begon te leven en even verscheen de lach- stikkens-roode kop van oen heel kleinen, derden jongen, die den heer een hartigen Jieilwensch na gilde. Maar direct sis-fluisterde de aanvoerder: Weg je kop! D'r komp d'r weer een an! 't Hoofd verdween —de Zak solde tot roerloosheid De twee jongens zeulden meelijwekkend met het on handelbaar ding. En 'n jolig kantoorheertje kreeg welhaast een stuip bij 't vernemen van den snijdenden kreet-van-over- den-staart-geredon hond, die uit de ingewanden van den plots tot duivelsch leven op-stuipenden zak kermde, toen hij hem op den rug van een der bent- genooten had geheschen. En dat ging zoo door, dat ging zoo door. Talloos waren de slachtoffers. De ventjes smaakten een uur lang Paradijs-vreug den. Tot 't hun verveelde en zij op de oevèr glooiing naar stekeltjes gingen visschen. VOLKSONDERWIJS. In verband met de mogelijheid, die de nieuwe L. O. biedt, tot het oprichten van bijzondere scholen, is het volgende artikel uit het maandblad „Volks onderwijs" wel interessant Onder het opschrift: Steenen voor brood Bchrijft hot nl.: Millioenen, die kost ons land en volk do nieuwe onderwijswot. (Er gaat niets van af, millioe nen. In volle vaart worden door haastig in elkaar getimmerde oi wel reeds lang in de maak zijnde schoolbesturen van tal van gemeenten. Het wordt den kerkelijken zelf al bijna te machtig. Nu al na nog maar een half jaar. Hot Christelijk schoolblad: Onze Vacatures ver telt van Soest met zijn pl.m. 8000 inw., dat al zeven lagere scholen bezit: 2 openbare. 2 christelijke, 2 R.- K. en 1 humanitaire. Joure (Fr.) met zijn 3800 inw. heeft er al drie en er zijn aanvragen voor nog drie er bij. Ons onderwijs is bezig te versteenen", zegt slaan. „Jullie willen toch geen moord", snauwde Jack, die blijkbaar hoe langer hoe meer sympathie voor Sam begon te voelen. Welke tekortkomingen hij ook hebben mocht, Jack was eon echte sportman en Joe begon teekenen te vertoonen, dat hij „vuil" wou gaan doen. Toen Joe op gemeene wijze begon te clinchen, scheidde Jack hen en kreeg daarbij een stopt, die voor Sam bestemd was. Onmiddellijk gaf Jack Joe een krachtigen maagstoot, die dozen naar zijn hoek deed terugdeinzen. In de vierde ronde weigerde Joe het gevecht nog langer te forcooren. Hij stond voor zijn heek met ronde schouders en met. zijn hoofd te zwaaien als een gorilla. De slagen, die Sam hem had kunnen toebrengen, waren allé op Joe's rechter-, -wang terecht gekomen. Sam werd daardoor wat overmoedig en kreeg, .toen hij weer een slag op Joe's oog wilde plaatsen, een maagstoot, die hem tegen den grond deed tui melen. Bela vloog uit haar hoek, doch Musq'oosis bneld haar tegen. „Hier ia geen plaats voor meisjes", zeide hij streng. „Terug." „Hij is doodl Hij is dood!" riep zij woest. „Wel neen! Hij is alleen even buiten ademl" Jack boog zich over Sam heen en telde: „Een, twee drie!" De toeschouwers begonnen té denken, dat het" al voorbij was en de spanning verminderde. Joe grin nikte, zij het ook doodmoe; veel kracht had hij niet meer over. Intusschen werkten Sam's hersens met volkomen helderheid. Hij bewoog zich voorzichtig. „Niets gebroken", dacht hij. .„Ik zal negen secon den gebruiken om goed op adem te komen ten ein de de volgende ronde te kunnen uitvechten 1 Daar na heb ik hem in mijn madhtl" Toen Jack negen tolde, sprong hij op. Joe trachtte opnieuw hem dadelijk aan te vallen, maar Sam wist hem te ontwijken. Onmiddellijk begon Sam weer te plagen om Joe's woede op te wekken. De aanval len van den laatste werden hoe langer hoe zwakker en er begon vrees in zijn blikken te komen. Sam zag het en tergde hem nog harder. Bij een nieuwen aan val viel Joe door zijn eigen zwaarte op den grond. Met een gejaagden blik in zijn oogen stond hij op. Sam ging nu onmiddellijk tot het offensief over en liet een regen van slagen op Joe's oog, hart en nie ren neerkomen. Joe Verdedigde zich maar zwakjes. De volgende rondo was de laatste. Bij het Caribou- meer wordt er nu nog over gesproken. Het wonder geschiedde voor hun oogen. David overwon Goliath. Joe kon zich door uitgeputheid niet meer verdedi gen, zoodat alle slagen van Sam doel troffen. Hij viel neer. „Ik geloof, dat Je nou wel genoeg gehad hebt," zei de Sam grimmig. Jack vervulde de formaliteit van het tellen nog, ofschoon ieder duidelijk zag, dat hot ofgeloopen was. Dan drukte hij Sam de hand. geestig de redactie van „Het Onderwijs", daarmee bedoelende, dat de gelden daaraan besteed meest strekken tot aankoop van bouwmateriaal, van stee nen en wat er zoo bij hoort. Inderdaad, we krijgen steenen voor brood. Want met den aankoop van aj die steenen wordt het brood het eigenlijke onderwijs, niet verschaft, integendeel, de bestaande scholen, openbare en bijzondere, wor den er door uit elkaar gerukt. Het is niets dan een van elkaar verwijderen en in kleinere groepjes weer samenvoegen'. En dan dezelfde zijde die deze me thoden toepast en de millioenen voor hare steenen opeischt, klinkt nu de roep van bezuiniging op het onderwijs, op de onderwijzers, op de schoolinrich- ting, m.a.w. op de verschaffing van het brood. Maar wij wenschen op het brood niet bezuinigd te zien. Integendeel, verbetering en uitbreiding van ons on derwijs is een eisch van den tijd, in het belang van ons volk en van de toekomst onzer kinderen. Hier voor blijven wij de millioenen vragen." ACHT-UUR-WJZRKEN. Vrouwen, moeders van gezinnen, Eischt den acht-uur-arbeidsdag, Doet zooals uw echtgenooten, Toe maar, doet 't, vvajit 't mag. Waarom zult gij langer wérken, Zet de zaak om vijf uur stop, Acht uur werken, leven, slapen, Offert u niet langer op. Weg dat meten met twee maten, Nu ge kiesgerechtigd zijt, Waarom meer dan acht uur sjouwen, Let op den modernen tijd. Laat hem zelf zijn bed opmaken, Als het vijf geslagen heeft,' Laat hem zelf dén kachel poetsen, Vrouwen, moeders lacht en leeft! Vijftien uren moet ge slaven, En de wet spreekt maar van acht, Vrouwen vroolijk aan het staken, Toont uw ware wereldmacht. Als de vrouwen dit volbrachten, Dan was alles ook.gedaan, Wijnkoop, Troelstra^ Treub en Trotzky, Allen gingen ze er aan. Tel. J. H. SPEENHOFF. UITLOTINÖ N.V. GEBOUW VOOR KUNSTEN EN WETENSCHAPPEN, AMSTERDAM. Bij de gisteren gehouden trekking onder notariöel toezicht, werden de volgende nummers uitgeloot, elk met een premie van f50.Serie 4148 Nr. 150, zijnde 50 premiën elk van f 50.Serie 7401 Nr. 150, zijnde 50 premiën elk van f50. ZUIDS CHARW OUDE. Het bouwen van de muziektent ls aan den laag* sten inschrijver, den heer P. van Exter gegund voor f1155. De heer Jb. de Vriea had ingeschreven voo» f 1190 en de hoer C. Blom voor f 1180, ZUIDSCHARWOUDE. In de gister alhier gehouden vergadering van drankweerorganisaties, om de vraag van feestvie ring te bespreken bij gelegenheid van het 25-jarig bestaan van de drankbestrijdersorganisatie, waren aanwezig de N. V., de N.O.G.O., het Kruisverbond en de A.N.G.O.B. Besloten werd in de verschillende vereenigingen aan do orde te stellen het voorsteL Ht 26-jarig bestaan der drankbestrijders vereeni- ging aan den Langendijk te vieren mot een Huis- vlijttentoonstelling en Drankv/eermuseum. „Dat had ik niet achter je gezocht," zeide hij. Dat was vleiend voor Sam. Joe stond op en begon op Sam te schelden, wat echter een luiden spotlach verwekte bij de anderen, dié Sam gelukwenschend omringden. (Een groote kalmte maakte zich van Sam meester. Dat was het oogenblik, waArvan hij gedurende zijn lange dagen op den weg en de eenzame nachten te Grier's Point gedroomd had. Hij was nu weer een man onder mannen. ZIJ er kenden dat. In hem jubelde een triomfzang. De af schuwelijke wonde, die Bela hom toegebracht had, was genezen. Hij keek over zijn schouder naar haar. Van uit haar boek staarde zij naar hem als naar een jongen god. Ook haar hart werd door een groote kalmte vervuld. Joe was weg en haar geheim nog veilig. Zij hoorden Joe buiten in zijn wagen klimmen en tegen zijn paarden vloeken. Inplaats van den weg op te gaan, reed hij naar de deur terug en hlela daar zijn paarden in. Bela word weer bleek. „In ieder geval word ik niet door een vrouw on derhouden!" gilde hij door de deur. „Wat bedoel je, verdomme?" riep Sam. ,„De kleeren, die je draagt en het geweer, dat ie hebt, heb je aan haar tedanken .De paarden, die je rijdt, zijn van haar!" „Je liegtl" schreeuwde Sam, naar de deur sprin gend. Joe legde den zweep over zijn paarden. „Vraag het haar maar!" schreeuwde hij terug. Sam draaide zich om, greep de terugdeinzende Bela bij haar pols en trok haar uit haar hoek. „Is het waar?" vroeg hij. „De paarden? Antwoord me in tegenwoordigheid van allenl" Zij snakte naar adem om te kunnen liegen. - Hij zag het. „Als je me weer iets voorliegt, ver moord ik je", schreeuwde hij. „Antwoord. Is het spon dat ik rijd, van jou?" Zijn heftigheid maakte haar bang. „Ja", zeide r.|j bevend. „Maar wat geeft dat?" De mannen keken op, vol schandelijke nieuwsgie righeid naar deze onverwachte wending. Een paar fijngevoeliger, gingen naar buiten. Sam's wond werd weer wijd opengerukt. „Wat dat geeft?" schreeuwde hij, doodsbleek en ziedend. „Lieve God, dat beteekent, dat je me voor do twee de maal belachelijk gemaakt hebt! Het beteekent., dat ik na al mijn inspanning en training alleen maar bereikt heb, dat hij me per slot van rekening nog belachelijker dan ooit gemaakt heeft." „Sam je was toch zoo arml" prevelde zij. Hot was als olie op de vlammen. Hij slingerde haar smeekendehand van zich af. „Ik heb je hulp niet gevraagd!" riep hij hartstochtelijkl JIJ schijnt niet te kunnen begrijpen, dat een man zijn trots heeft Ik kan je niet meer zien 1" Wordt vervolgd.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Schager Courant | 1921 | | pagina 1