Alineen Ritus- Van Tweeërlei Slag. Jl CORET's SPORTHANDEL LAAT 142 TELEF. 452 ALKMAAR. Woensdag 10 Augustus 1921. €4. UITGEVERS: TRAPMAN A CO.. SCHAGEN. N.V. „D TIJDGEEST"! Ingezonden Stukken. FEUILLETON. N.V. fa, Si Vraag prijsopgave. Gemengd Nieuws. SCHUB kr -5 y y >j O000. COHRAHT. Dit blad verschijnt viermaal per week :Dlnsdag, Woensdag, Donder dag en Zaterdag Bij inzending tot 's m.8nnr worden Advertentiën zooteel mogelijk in nei eerstnitkomend nnmmer geplaatst POSTCHEQUE en 01R0DIENST 23330. INT. TELEF. no. 20. Prijs per 3 maanden f 1.80. Losse nummers 6 cent. ADVERTEN TIÉN van 1 tot 5 regels f 1.10. iedere regel meer 20 ct. (bewijsno inbegrepen). Groote lletters worden naar plaatsruimte berekend tKkklng vnnSOUnummerM.n uvzpstasi t van Notac" Vaanda 8 Au nat. a '21. 1UU> )29u 7-29 400 11712 200 3339 100 4732 3331 10727 12333 1 7X04 6257 I 3022 8/ \x I 361/ vuo c»ovn je/dj 0831 Mio 12151 l4l5o 16423 18766 55 63 5» UZ 10350 18310 51 2600 5b 5016611 40 65 14 03 /4 42 1806/ 00 66 12201 77 1672010017 6610 6722 46 14202 16860 33 «J 5o »0 6816017 40 70O0 4612303 65 70 71 11J4 6614 O. 14314 1700616130 36 4.12410 52 76 50 72U6 043. 16 61 17103 65 lo 31 01 1443/ 12 76 U 34 05 44 41 16205 7553 14 12544 60 16 75 7416 oo 40 14500 16325 1030 10052 12604 OOl/an 73 01 4o jl 14040 00 16466 7710 lOlol 1212114/36 50 10535 60 10214 41 54 6510636 78o4 10522 0/14843 17336 45 62 44 10 00 42 65 7660 02 65 66 53 16714 6/ 10421 12604 14640 17414 28 80ol 43 ii 80 42 44 8151 43 2515000 57 88 8231 66 3513140 06 16661 61 10300 40 661756616067 83351U64U 4415322 67 71 56 3313007 154U517716 20036 60 54 14 81 21 61 77 10/0613134 37 322010: 60 61 35 61 17887 05 68 37 18560 17612 8401 10825131 O iti wiuyttó 85taUUft 22 2 tan 04, ötnr~ u6 121&U) 52 92 04114*4 000311508 Wlti 11680 13BI7 4ÜU2LÜ 021/ 24 2/ 11923 4- 14JU9 22 03OO 14 83 9/bQ 14036 941J Ki 14128 DE KANALISAITE TAN WEST-FRIESLAND. iM. de R., (Bö'le«eif'CL verzoekt omdergeteekenJde over. boven staand omdeirwerp ©enige plaatsruimte in uw blad: bij voorbaat mijn dank. In hei no. van 26 Juli l.L beantwoordt de heer f. Helder een paar artikelen, geschreven door den 5. ROMAN VAN ANNA WAHLENBERO. i rekking vanSOOwBBW -an Notaris ft. 6. Dlns-la- 9 V3D 50. 1 00 400 t: Pntaea n t *1— eWj 54 2400 4822 141 42 27 2.3 86 50 2616 66 2740 -s 533 2:40 oo 2077 509 3001 20 3110 2/ 43 86 73 56 6451 »l 70 77 7J2 3203 94 ma 20 752 46 51 8507 861 4 63 77.. a5 3335 86l4 73 56 64 18 6i4 3465 26 lui J 3323 43 66 13 86 1161 3607 63 .6 64 8610 57 83 ol 3710 18 33 64 164/ 70 6918 o5 3656 ol 6. 6, 6026 143j 3620 6165 15-3 44 6210 .6.6 4012 67 66 41Oj 13 1,,6 43 6337 3 4s£i 66 12 79 08 46U 2oi ioeea 05 63 660 62 4664 I 79 4701 6037 95 2186 4 64 "i tltS 2297 66 00 ëj 5 2330 4887 1107 68 26 26 16662 96 150011731420665 1741820228 26 65 8720634 13606 56 27 20676 tl 8 1/ 57 15S5? 47-, 67 'heer Kloeke, over bovenstaand onderwerp. Waar hierin ook de Vier Noor der Koggen worden ge noemd, en dit geheel' verkeerd wordt voiorgeisrteld, zall ik trachten hierin eeniige verbetering te brengen. Immers de heer Helider begaat dezelfde fout als de heer Ringers op de vergadering d!n April jl., te Hoorn deed, nl. te oordeelen over de richting en plaatse lijke toestanden die rij zelf persoonlijk niet kennen. Er wais zooveel dat valsch was en leelijk, ook in die woningen der rijken. Dtilt had zij vaak hoor en Keggen en nni had zij het immers met eigen oogen gezlien? Neen, zij zou van niets houden van haar edgen, eenvoudig lief tehuis. DéAr alleen was het goed, en dé&r alleen wilde zij blijven. Maar nu iwiais zij in haar eigen lief tehuis en toch was het hiet zoo aantrekkelijk als rij het zich In hare op gewondenheid had voorgesteld1. Hoe ongaarne ook, moest1 zij zich toch bekennen, dlat er Mor veel te wienischen overbleef. Enkel mlaar kleinigheden, na tuurlijk, en het was dwaas, ondankbaar en kinder achtig daaraan waande te hechten maar zij deed •dit, niu eenmaal. Waarom kon ICriis er niet wat knapper uitzien? Waarom kon zij hot theeservies niet een beetje ge- zeLlliiger zetten? Waarom kon haar vader niet wat meer geld voor dogeflijkscho uitgaven besteden, wyodOt alles eer vriendelijker en netter uitzag? Door rijn ziekte was hij genoodzaakt zuinig te zijn, dit begreep zij óok wol; want men moest vooruit den ken aan dien tijid dat hij niet moer zou kunnen wer ken, Maar voor oen betrekkelijk geringe isotm zou den zij alles een voel meer wei vare rud' aanzien kun nen geven, terwijl deze overgroeit© zuinigheid in elk geval het heden bedierf, zonder de toekomst mis- isdhiien l>eter te maken. i Hoe veel prettiger ging het in andere huiskamers toe! Bij die vreemde menschen, waar zij gegeten had', was do toon bijvoorbeeld geheel anders; ieder h-ad er iets te vertollen, en soms aardige dingen ook. Daar was het niet het herhaalde: „Heb je ook ken nissen gesproken?" „Wat zeiden de meesters van je wenk?" „Hoe maakt© het die en doe?" Neen, daar ginds leefde men persoonlijk; daar behoefde men niot over anderen te praten. Ais hier nu ten minste voor afwisseling sobxiis nog eens een partij schaak gespeeld werd of eon bijizcnder mooi boek voorge lezen. Maar haar vader was in den laatsten tijd zoo jnru^l ikr en ongedurig. Noodt bleef hij eens kalm bij haai* zitten; altijd liep hij van zij.no kamer naar de huiskamer en terug, onophoudelijk heen en weer. •bonos ging hij ook in z\n eentje wandelen. Waarom was hij nu ndet thuis om haar te ontvangen? Zij wa<s> van vanmorgen af, den geheelen dag weg ge weest. Iiij ikon toch wel verlangend zijn te booren °it had •Maar, rij was vroeger thuis gekomen dan anders dit had' zij vergeten. <Om den langen weg te be korten, had zij zich de weelde veroorloofd een eind te trammen en het overige gedeelte had zij zdich erg gehaast Zelfs nu was het nog niet zoo laat als wan neer zij andiers thuis kwam. Zij zou intusschen op vader's kamer eens gaan zien of al'les in .orde was; de oude Kris werd weil wiait vergeetachtig; nu eens waren er geen lucifers, dan weer was er geen frisch wiater in de karaf. Toen Helga de ronde had gedaan, bleef zij op dien drempel staan. Aan een knop van de deur hing vaders kantoorjas; hij had dus een andere aange trokken. O, nu herinnerde rij zich dat hij gezegd had vanavond' naar zijn patroon te moeten gaan, voor eene bijzondere zaak. Hij was dus niet voor zijn genoegen gaan wandelen, terwijl zij had gehoopt hem te .zullen vttndcn? Neen, dan had zij hem valsch beschuldigd. „Vergeef 't me", vroeg zij, de oude jas vriende lijk streelend, en daarbij ritselde er een papder in den zak en zag zij dOt er eene krant uitstak: haar eigen krant! Het was een tijdschrift over kunst- en pleisterwerk in het buitenland, waarvan hij van tijd tot tijd een nummer voor haar kocht, en dan wa9 zij daar altijd zeer blijde mede. Maar het was een duur blad en rij- 'had wel gemerkt, dat, wan neer hij er een voor haar had medegebracht, vader de eerstvolgende dagen geen sigaar na het eten rookte. Als zij vroeg waarom, zedde hij natuurlijk dat hij geen trek had om te roeken., maar zij bracht dito dingen met elkaar in verband, zij wist maar al te goed, -dat er een heel klein© som voor buitenge wone uitgaven werd uitgetrokiken, en daarboven mocht men vooral nilet gaan. Met een onderdrukt snikken verborg zij het ge laat tegen die kale jas, die zoo duidelijk tot haar -sprak als een oude vriend, maar nu op een zacht verwijtenden toon. Zij Liefkoosde het oude kleeding- stuk, doortrokken van rook en vol inktvlekken; zij drukte haar Lippen op den zak waarvan de inhoud haar de tranen in de oogen deed komen. Foei, hoe had zij zoo slecht kunnen zijn, zoo on tevreden met haar tehuis? Herbergden deze kale mluren niet onuitsprekelijk veel liefs, waarmaar men in een weelderige omgeving misschien tever geefs zoeken zou? Zij zag in haiar verbeelding die ülieve, een wetinig bevende hand, op 'f ©ogenblik dat ze het pas gekochte blad in dien zak van de oude jas liet verdwijnen. Zij zag ook zijn vriendelijk lachje, en zij volgde den loop zijner gedachten daar bij, als hij reeds van te voren genoot van hare blijd- schap. Ja, zij wilst hoe zijne gedachten vaak van hot kantoorwerk en van die droge cijfers naar haar overvlogen. Zij wist ook dat zij de ©enigste sehat was van dien besten en braafsten aller vaders. Hij gaf haar alles wat rijn V/anm bant geven kon. En Dus spreken over hetgeen zij hebben bonnen zeg gen. Het kanaal van Medeaniblik naar Hoorn zal. beduidend1 goedkooper zijo, biet gaat nagenoeg langs bestaande vaarten, terwijl' Medemblik—Opmeer voor een groot deel nieuw moet wordien aangelegd, zegt do heer Helder. Viollgens de mededeeMng van den heer Ringers op de vergadering te Hoorn, is het plan om de Kromme Deck te volgen (dit plan werd 2 jaar geleden door den heer Visser van Berkhout mede op een te Hocxm- gehouden vergadering, verdedigd, tegenover het pl'èn dat toen door Ged. Staten Ee- kenid gemaakt werd', nl. MedembldkOpmeerAlk maar), losgelaten, om nu vanaf de Veerstoot de Wik- gouiw te volgen tot Ndbbixwouid. Daar bestaat geen verbindiingsivaart meer om de Leek te zoeken en zal dus over 2 a 3 K.M. een geheel nieuw kanaal gegra ven moeten worden. In het zoioeven genoemde plan vlam Ged. Stoten zou een geheel nieuw kanaal ge graven moeten wonden (omdat Abbekerk slecht te vollgien is) vanaf de Boerdijksloot tot de V-ekend tus- schen de Weere en Sijbekorapèü, ©en traject onge veer 4 a 5 K.M. lang. U ziet, M. de R-, dat het verschil van het nieuw te graven deel misschien een paar K.M. betreft. Toch zeker geen- groot verschil. De aanleg te moei lijker, zegt de hoer Heldor, hot gaat gedeeltelijk door izamdschijv-Jlgen gtrond-. Toen ik nu bijna, 2 jaar golo- -den debat eend© tegen den boen Visser, kwam deze met hetzelfde motief. Het gaat hier zeker weder om dat gedeelte nabij Opimeer. Tor plaats© goed bekend zijnde, heb ik toen al aan- don heer Vi9sor gevraagd of hij kon zeggen, hoe dik die zandplaat is, die zich daar bevindt, daar -ik eenlge jaren geleden getuige was bij het leggen van hulzen in- de Veer sloot nabij Spranhroek, d/us in dezelfde plaats die tot Opmeer uitstrekt, dat dleize aldaar maar 25 tot 30 c.M. dik w-as, waaronder weder klei- en veengrond was. Een grondboring zou dus spoedig kunnen uitwijzen hoe dik dieizJe gebeele plaat is. 'n Zandplaat van M. zal wiel geien bezwaar opleveren, zou ik me-enen, zoo wel, dan zal ook i)n de andere richting dat beswaar izidh voordoen, want ook daar vtocLt -men op ver schuilende plaatsen zandruggen. Echt loopzancL Dit motief kan dan ook gerust vervallen, Boven dien heb ik er den heer Ringers te Hoorn o-p gewe zen, of hef groot aantal bruggen over de Wikgouw geen bezwaar is voor een kan-aal. Zij belemmeren toch d© scheepvaart en maken den. aanleg kost baar. Hoewel dus een zeer groot dieel van de Vier Noorder Koggen van het kanaal Medemblik—Hoorn zal pröfiteeren, zegt verder de heer Helder, is het Bestuur van- het waterschap toch te kortridhtig en to schriel om- bij te dragen. Indien de heer H. in de Vlier Nioorder Koggen bekend wias geweest, had hij dieize regel zeker nilet geschreven. Het verschil Me- -deimiblik—Hoorn of Medemblik—-Opmeer is voor de Vlier Noocrder Koggen zoo groot, dat naar veler mee' ning het Bestuur zeer juist heeft gehandeld door eerst eens te vragen wat voor plannen in voorbe reiding wanen en welke richting men dacht te nemen, voor zij zich bereid verklaarden deel te ne men in d'e vooTiooipige kosten. Was dit voor de Westfri'esch© Kanaaftvereeniilglimg zioo'n groot bezwaar -rekening te houden met een verzoek van den groot- sten polder uit West-Friesland, die mot zijn 13.000 H.A. bijna een vijfde deel van het gebeele traject beslaat, dat, zooals de heer Rimgene zei, ongeveer 67.000 HA. bedraagt? Of het'voor de Wdierdmger- meer wenschelijker is, dot, zij haar producten naar Hoorn kan vervoeren, omdat dat tets eerder Is te bereiken dan Alkmaar, zooals die heer Ringers trachtte aan te toornen, daar ga ik nu niet verder op in. Dat ia toekomstmuziek. West-Friesland te toch was zij ontevreden geweest! Aan kleinigheden had zij gehecht en niet aam het groot© voorrecht dat haar -deel: was. -En Erifi, die oude Rrdöl Tegen deze was zij ook onbillijk geweest. Zoolang zij leefde had zij haar in huis gerien, hoestende en vermoeid, maar toch den geheelen dag werlbende en zoo zuinig mogelijk huis houdende; maar al zag zij tegen iedere overvloedige uii-tgave op, hare edgen krochten had zij nooit ont zien. In den betrekkelijk goeden -tijd had' zij een go- ring loon ontvangen, en later in 't geheel niets wil len hebben dam de kost. En nu had- Helga toch nog van haar verlangd dat zij onder al dat sjouwen, en gedurende -dit leven van opofferingen, de kunst zou hebben geleerd, het huis een behagelijk aanzien te geven. Zodhtikems trad het Jonge, meisje de kamer uit en d© keuken im, wiaor do oude Kris op het thee water paste, dot „op de kook was". Zij had niet ge hoord dat er iemand achter haar was binnen ge komen, en toen nu plotseling ©en paar armen o-m haar hals werden gelegd, schrikte zij met een gil letje op. „Goede hemel, wat ben ik geschrokken! Wat is er?" i „Nites. Ik ben alleen maar zoo blij weer thuis te zijn." ,yDot begrijp ik toch wel, zonder dat 't water be hoeft over te koken. Ieder heeft zijm eigen dingen Lief en het zou niet goed zijn als 't anders was", zeide Kris. H-et kwam eenvoudig ndet bij haar op, dat Iemand mi-et tevreden met het zijne wezen kon, hoe dit -o-ok zijn mocht. En nu schonk zij het kokende water in den theeketel, dien zij op het komfoor in de huis kamer neerzette. J-uiist sloeg de torenklok negen uur, en met dien klokslag ging men geregeld aan tafel, indien er althans geen reden bestoud eene uitzon dering te maken. Op den kassier had men nog nooit behoeven te wachten, om 't even of hij van het an dere einde der stad moest komlen of in de buurt was. Toch gomg Helga vpor het raam van huiskamer op den uitkijk st-aan. Zij brandde van verlangen hem om den hals te kunnen vallen en hem to zeg gen hoe blijde zij wiais, dat, hij weer tlhmliis was geko men. En als zij dan zoo in rijn arm lag, zou hij het best belgrijpen, dot zij vee! liever dien vemmiüeienden weg tweemaals daags wilde afleggen en bij hem zijn dan bij vreemde menschen te eten. SommSgen beschouwden zijn hartekiiwd niet met de vriende lijke oogen, die haar, naar zijne moenilng, overal zouden ontmoeten. Het duurde niet lang of daar zag zij de bekende gestalte op den hoek, onder de gaslantaarn, en reeds had zij haar mkdcek uitge haald om hem het welkom toe te wulven, toen zij met een verlegen, taleiugesteld gerichtje, in de ka- heilpen aan goed© waterwegen, waar het al aociïaug behoefte aan heeft, het platteland uit zijn isolement verlossen, dat is de groote -vraag, dito ndet beant woord wordt dioor die thans aanhangige plasnujen. Ik heb te Hoorn gezegd, dat ik dc-^e plannen be schouwde niets anders als beoogende ©en verbin ding te brengen tusschen de Steden onderling, waar het platteland niet mee is geholpen. U nogmaals dankend.© -voor de verleende plaats ruimte, verblijf ik, Hoogachtend, Uw dw.dm, P. BAAS, Lamhertschecg. EEN GROOTSCHE ONTVANGST. Japan zal den kroonprins een grootschè ontvangst bereiden. Aan de kust zuilen vuurwerken worden geplaatst, die verschillende uren aangeven en de ge heel© bevolking van Tokio zal, lantaarns dragend, door dé straten loopen. WEENSCHE DOKTERS. Dr. L. Vos schrijft in het Ned. Tijdschrift voor Ge- neesk. over hetgeen hij bij een kort verblijf te Wee- nen heeft waargenomen: Den morgen van aankomst levert Weenen een verrassing, geen uitgehongerde stad, maar een le vendig verkeer, een mondain publiek, overvolle re stauraties, waar niets ontbreekt. Maar dit is slechts schijn, den vreemdelingen vul len de hotels, bezet tot den nok, koffiehuizen en theaters. De staat heeft beslag gelegd op vele hotels, inge richt tot regeeringsgebouwen, zonder die na den oor log terug te geven. Voor de inwoners van Weenen met een vast inko men, is de toestand nog zeer slecht, vooral voor den middenstand. Wij mogen hier zeker spreken van een geestelijk proletariaat. Zoo is voor de ge- neesheeren het leven 100 maal zoo duur geworden, het inkomen hoogstens 30 maal grooter geworden. Melk is bijna niet te betalen, eieren niet te ver krijgen voor bereikbare prijzen, en ook de kleeding is uitermate duur. Bovendien is de positie van den gneeesheer in Weenen over het algemeen niet te benijden.Op elke 1000 inwoners is meer dan één geneesheer. Uit de Oostelijke landen zijn vele artsen naar Weenen geko men, en maken den economischen toestand nog slechter. Dit weerspiegelt zich ook in de inrichting der ziekenfondsen. De stad is verdeeld in 21 distric ten. Elk district heeft zijn vastaangestelde districts artsen, aangewezen door het bestuur, uit de leden gekozen. Bij het benoemen van die artsen spelen willekeur en politiek een groote roL De .patiënten worden als schapen in de kooi naar den districts veearts gedreven. Ook de specialisten worden onge veer op dezelfde wijze gekozen, maar de ziekenfonds- leden is bij het bezoekon van deze een grootere keuze gelaten. Maar de nauwgezette specialist kan door te groot aantal slechts een onvolkomen behandeling geven». imer terugtrad. Haar vader was niet alleen» Naast (hem gtog ©en niet meer jiange man, met een blon den ringbaard', welk© het onderste gedeelte van zijn gelaat bedekte, en een paar licht blauwe oogen, dde, groot en vochtUg als zij waren, lm bat flauwe licht- schijnsel bLothken. „We zullfen nog maar even met de thee wach ten", sprak Hielgia, dien ketel in de keuken op het fornuis zettende. „Papa heeft iemand bij rich". „Bezoek? Wie dan?" Kris zag er alles behalve tevreden uit. Zij hield over het algemeen niet van gasten on kon er zich niet mede vereenigen, dat leder, die een edgen tehuia hadi, daar niet eenvoudig bleef; daar behoorde men itezijni, en niet bij anderen „Óch 't g-eiwone", antwoordde Helga achteloos. „Zoo-o©y de werkbaas!" Kris wreef zich niet -de hond over het' gelaat, als of zij er de rimpels van wild© afwrijven; nu, voor zoover ze door har© knorrigheid waren ontstaan, (hielp dat middel- wel. Zij zag er heusch vriendelijk uit, toen zij de mouwen neerdeed, den rok liet zak ken en den ouden doek van helt hoofd nam, om do zen eens flink uit te slaan en hemi daarna weder om te binden. Toen vervolgde zij: „Die is zoo erg niet; hij neemt voor lief wat men heeft; een kopje the© is hem gaarne gegund. Des noods kook ik or een paar eieren bij." Zij mocht den werkbaas gaarne lijden, sedert den dog, toen hij den kassier aan eene betrekking ge holpen had', op het kantoor van de fabriek, waar hij zelf werkte. Hij was dan ook de éénige van de vrienden over wiens komst zij niet pruttelde. Maar zij vergat ook niet welke mooie hammen hij om streeks Kerstmis gestuurd had: en met welke lok ker© taartjes en vruohtenmamdjes hij zelf was ko men aandragen. En dezen zomer had hij een optrek je biudten de stad gehuurd, bijna utislu-itend voor den kassier en voor juffrouw Helga, want de enkele uren, die hij er zelf kon doorbrengen, 's avonds in d© week en dan op de zondagen, waren de moeite aaiet waard-. Ja, dat was een rechte heer. Hij was on getrouwd en h-ad dus geen tehuis; daanom wa© hij als 't ware verontschuldigd, als hij bij anderen bleof hangen. J-nimiddels werd de voordeur opongeslo'ten cn de beide mannien kwamen binnen. Maar niemand trcidl Ihun tegemoet in de gong of in de huiskamer. „Is Helga niet thuis?" vroeg de heer Rosengren ver wonderd. Maar daar kwam zij juist aan. Zij boog voor den gast en knikte haar vader eenvoudig goe dendag. Zij kon hem nu onmogelijk omhelzen, zoo- als haar voornemen geweest was. Wordt vervolgd.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Schager Courant | 1921 | | pagina 1