Alineen Ritus-
Van Tweeërlei Slag.
Jl
CORET's SPORTHANDEL
LAAT 142 TELEF. 452 ALKMAAR.
Woensdag 10 Augustus 1921.
€4.
UITGEVERS: TRAPMAN A CO.. SCHAGEN.
N.V. „D TIJDGEEST"!
Ingezonden Stukken.
FEUILLETON.
N.V.
fa,
Si
Vraag prijsopgave.
Gemengd Nieuws.
SCHUB
kr -5 y y >j O000.
COHRAHT.
Dit blad verschijnt viermaal per week :Dlnsdag, Woensdag, Donder
dag en Zaterdag Bij inzending tot 's m.8nnr worden Advertentiën
zooteel mogelijk in nei eerstnitkomend nnmmer geplaatst
POSTCHEQUE en 01R0DIENST 23330. INT. TELEF. no. 20.
Prijs per 3 maanden f 1.80. Losse nummers 6 cent. ADVERTEN
TIÉN van 1 tot 5 regels f 1.10. iedere regel meer 20 ct. (bewijsno
inbegrepen). Groote lletters worden naar plaatsruimte berekend
tKkklng vnnSOUnummerM.n uvzpstasi
t van Notac"
Vaanda 8 Au nat. a '21.
1UU> )29u 7-29
400 11712
200 3339
100 4732 3331
10727
12333
1 7X04 6257
I 3022 8/
\x
I 361/
vuo c»ovn je/dj
0831 Mio 12151 l4l5o 16423 18766
55 63 5» UZ 10350 18310
51 2600 5b 5016611 40
65 14 03 /4 42 1806/
00 66 12201 77 1672010017
6610 6722 46 14202 16860 33
«J 5o »0 6816017 40
70O0 4612303 65 70 71
11J4 6614 O. 14314 1700616130
36 4.12410 52 76 50
72U6 043. 16 61 17103 65
lo 31 01 1443/ 12 76
U 34 05 44 41 16205
7553 14 12544 60 16 75
7416 oo 40 14500 16325
1030 10052 12604 OOl/an 73
01 4o jl 14040 00 16466
7710 lOlol 1212114/36 50 10535
60 10214 41 54 6510636
78o4 10522 0/14843 17336 45
62 44 10 00 42 65
7660 02 65 66 53 16714
6/ 10421 12604 14640 17414 28
80ol 43 ii 80 42 44
8151 43 2515000 57 88
8231 66 3513140 06 16661
61 10300 40 661756616067
83351U64U 4415322 67 71
56 3313007 154U517716 20036
60 54 14 81 21 61
77 10/0613134 37 322010:
60 61 35 61 17887
05 68 37 18560 17612
8401 10825131
O iti
wiuyttó
85taUUft 22 2
tan 04, ötnr~
u6 121&U)
52 92
04114*4
000311508
Wlti 11680 13BI7
4ÜU2LÜ
021/ 24
2/ 11923
4- 14JU9 22
03OO 14 83
9/bQ 14036
941J Ki 14128
DE KANALISAITE TAN WEST-FRIESLAND.
iM. de R.,
(Bö'le«eif'CL verzoekt omdergeteekenJde over. boven
staand omdeirwerp ©enige plaatsruimte in uw blad:
bij voorbaat mijn dank.
In hei no. van 26 Juli l.L beantwoordt de heer
f. Helder een paar artikelen, geschreven door den
5.
ROMAN VAN ANNA WAHLENBERO.
i rekking vanSOOwBBW
-an Notaris ft. 6.
Dlns-la- 9
V3D 50.
1 00
400 t:
Pntaea n t *1— eWj
54 2400 4822
141 42 27
2.3 86
50 2616
66 2740
-s
533 2:40
oo 2077
509 3001
20 3110
2/ 43 86
73 56 6451
»l 70 77
7J2 3203 94
ma
20
752
46 51 8507
861 4 63 77..
a5 3335 86l4 73
56 64 18
6i4 3465 26
lui J 3323 43
66 13 86
1161 3607 63
.6 64 8610
57 83
ol 3710
18 33 64
164/ 70 6918
o5 3656 ol
6. 6, 6026
143j 3620 6165
15-3 44 6210
.6.6 4012 67
66 41Oj 13
1,,6 43 6337
3 4s£i
66 12
79
08
46U
2oi ioeea
05 63 660
62 4664 I
79 4701 6037 95
2186 4 64 "i tltS
2297 66 00 ëj 5
2330 4887 1107 68 26
26
16662
96
150011731420665
1741820228
26 65
8720634
13606 56
27 20676
tl
8 1/ 57
15S5? 47-, 67
'heer Kloeke, over bovenstaand onderwerp. Waar
hierin ook de Vier Noor der Koggen worden ge
noemd, en dit geheel' verkeerd wordt voiorgeisrteld,
zall ik trachten hierin eeniige verbetering te brengen.
Immers de heer Helider begaat dezelfde fout als de
heer Ringers op de vergadering d!n April jl., te Hoorn
deed, nl. te oordeelen over de richting en plaatse
lijke toestanden die rij zelf persoonlijk niet kennen.
Er wais zooveel dat valsch was en leelijk, ook in
die woningen der rijken. Dtilt had zij vaak hoor en
Keggen en nni had zij het immers met eigen oogen
gezlien? Neen, zij zou van niets houden van
haar edgen, eenvoudig lief tehuis. DéAr alleen was
het goed, en dé&r alleen wilde zij blijven. Maar nu
iwiais zij in haar eigen lief tehuis en toch was het
hiet zoo aantrekkelijk als rij het zich In hare op
gewondenheid had voorgesteld1. Hoe ongaarne ook,
moest1 zij zich toch bekennen, dlat er Mor veel te
wienischen overbleef. Enkel mlaar kleinigheden, na
tuurlijk, en het was dwaas, ondankbaar en kinder
achtig daaraan waande te hechten maar zij deed
•dit, niu eenmaal.
Waarom kon ICriis er niet wat knapper uitzien?
Waarom kon zij hot theeservies niet een beetje ge-
zeLlliiger zetten? Waarom kon haar vader niet wat
meer geld voor dogeflijkscho uitgaven besteden,
wyodOt alles eer vriendelijker en netter uitzag? Door
rijn ziekte was hij genoodzaakt zuinig te zijn, dit
begreep zij óok wol; want men moest vooruit den
ken aan dien tijid dat hij niet moer zou kunnen wer
ken, Maar voor oen betrekkelijk geringe isotm zou
den zij alles een voel meer wei vare rud' aanzien kun
nen geven, terwijl deze overgroeit© zuinigheid in
elk geval het heden bedierf, zonder de toekomst mis-
isdhiien l>eter te maken. i
Hoe veel prettiger ging het in andere huiskamers
toe! Bij die vreemde menschen, waar zij gegeten
had', was do toon bijvoorbeeld geheel anders; ieder
h-ad er iets te vertollen, en soms aardige dingen ook.
Daar was het niet het herhaalde: „Heb je ook ken
nissen gesproken?" „Wat zeiden de meesters van je
wenk?" „Hoe maakt© het die en doe?" Neen, daar
ginds leefde men persoonlijk; daar behoefde men
niot over anderen te praten. Ais hier nu ten minste
voor afwisseling sobxiis nog eens een partij schaak
gespeeld werd of eon bijizcnder mooi boek voorge
lezen. Maar haar vader was in den laatsten tijd zoo
jnru^l ikr en ongedurig. Noodt bleef hij eens kalm bij
haai* zitten; altijd liep hij van zij.no kamer naar de
huiskamer en terug, onophoudelijk heen en weer.
•bonos ging hij ook in z\n eentje wandelen. Waarom
was hij nu ndet thuis om haar te ontvangen? Zij
wa<s> van vanmorgen af, den geheelen dag weg ge
weest. Iiij ikon toch wel verlangend zijn te booren
°it had
•Maar, rij was vroeger thuis gekomen dan anders
dit had' zij vergeten. <Om den langen weg te be
korten, had zij zich de weelde veroorloofd een eind
te trammen en het overige gedeelte had zij zdich erg
gehaast Zelfs nu was het nog niet zoo laat als wan
neer zij andiers thuis kwam. Zij zou intusschen op
vader's kamer eens gaan zien of al'les in .orde was;
de oude Kris werd weil wiait vergeetachtig; nu eens
waren er geen lucifers, dan weer was er geen frisch
wiater in de karaf.
Toen Helga de ronde had gedaan, bleef zij op
dien drempel staan. Aan een knop van de deur hing
vaders kantoorjas; hij had dus een andere aange
trokken. O, nu herinnerde rij zich dat hij gezegd
had vanavond' naar zijn patroon te moeten gaan,
voor eene bijzondere zaak. Hij was dus niet voor
zijn genoegen gaan wandelen, terwijl zij had gehoopt
hem te .zullen vttndcn? Neen, dan had zij hem valsch
beschuldigd.
„Vergeef 't me", vroeg zij, de oude jas vriende
lijk streelend, en daarbij ritselde er een papder in
den zak en zag zij dOt er eene krant uitstak: haar
eigen krant! Het was een tijdschrift over kunst- en
pleisterwerk in het buitenland, waarvan hij van
tijd tot tijd een nummer voor haar kocht, en dan
wa9 zij daar altijd zeer blijde mede. Maar het was
een duur blad en rij- 'had wel gemerkt, dat, wan
neer hij er een voor haar had medegebracht, vader
de eerstvolgende dagen geen sigaar na het eten
rookte. Als zij vroeg waarom, zedde hij natuurlijk
dat hij geen trek had om te roeken., maar zij bracht
dito dingen met elkaar in verband, zij wist maar al
te goed, -dat er een heel klein© som voor buitenge
wone uitgaven werd uitgetrokiken, en daarboven
mocht men vooral nilet gaan.
Met een onderdrukt snikken verborg zij het ge
laat tegen die kale jas, die zoo duidelijk tot haar
-sprak als een oude vriend, maar nu op een zacht
verwijtenden toon. Zij Liefkoosde het oude kleeding-
stuk, doortrokken van rook en vol inktvlekken; zij
drukte haar Lippen op den zak waarvan de inhoud
haar de tranen in de oogen deed komen.
Foei, hoe had zij zoo slecht kunnen zijn, zoo on
tevreden met haar tehuis? Herbergden deze kale
mluren niet onuitsprekelijk veel liefs, waarmaar
men in een weelderige omgeving misschien tever
geefs zoeken zou? Zij zag in haiar verbeelding die
ülieve, een wetinig bevende hand, op 'f ©ogenblik dat
ze het pas gekochte blad in dien zak van de oude
jas liet verdwijnen. Zij zag ook zijn vriendelijk
lachje, en zij volgde den loop zijner gedachten daar
bij, als hij reeds van te voren genoot van hare blijd-
schap. Ja, zij wilst hoe zijne gedachten vaak van hot
kantoorwerk en van die droge cijfers naar haar
overvlogen. Zij wist ook dat zij de ©enigste sehat
was van dien besten en braafsten aller vaders. Hij
gaf haar alles wat rijn V/anm bant geven kon. En
Dus spreken over hetgeen zij hebben bonnen zeg
gen. Het kanaal van Medeaniblik naar Hoorn zal.
beduidend1 goedkooper zijo, biet gaat nagenoeg langs
bestaande vaarten, terwijl' Medemblik—Opmeer voor
een groot deel nieuw moet wordien aangelegd, zegt
do heer Helder. Viollgens de mededeeMng van den
heer Ringers op de vergadering te Hoorn, is het plan
om de Kromme Deck te volgen (dit plan werd 2 jaar
geleden door den heer Visser van Berkhout mede
op een te Hocxm- gehouden vergadering, verdedigd,
tegenover het pl'èn dat toen door Ged. Staten Ee-
kenid gemaakt werd', nl. MedembldkOpmeerAlk
maar), losgelaten, om nu vanaf de Veerstoot de Wik-
gouiw te volgen tot Ndbbixwouid. Daar bestaat geen
verbindiingsivaart meer om de Leek te zoeken en zal
dus over 2 a 3 K.M. een geheel nieuw kanaal gegra
ven moeten worden. In het zoioeven genoemde plan
vlam Ged. Stoten zou een geheel nieuw kanaal ge
graven moeten wonden (omdat Abbekerk slecht te
vollgien is) vanaf de Boerdijksloot tot de V-ekend tus-
schen de Weere en Sijbekorapèü, ©en traject onge
veer 4 a 5 K.M. lang.
U ziet, M. de R-, dat het verschil van het nieuw
te graven deel misschien een paar K.M. betreft.
Toch zeker geen- groot verschil. De aanleg te moei
lijker, zegt de hoer Heldor, hot gaat gedeeltelijk door
izamdschijv-Jlgen gtrond-. Toen ik nu bijna, 2 jaar golo-
-den debat eend© tegen den boen Visser, kwam deze
met hetzelfde motief. Het gaat hier zeker weder om
dat gedeelte nabij Opimeer. Tor plaats© goed bekend
zijnde, heb ik toen al aan- don heer Vi9sor gevraagd
of hij kon zeggen, hoe dik die zandplaat is, die zich
daar bevindt, daar -ik eenlge jaren geleden getuige
was bij het leggen van hulzen in- de Veer sloot nabij
Spranhroek, d/us in dezelfde plaats die tot Opmeer
uitstrekt, dat dleize aldaar maar 25 tot 30 c.M. dik
w-as, waaronder weder klei- en veengrond was. Een
grondboring zou dus spoedig kunnen uitwijzen hoe
dik dieizJe gebeele plaat is. 'n Zandplaat van M. zal
wiel geien bezwaar opleveren, zou ik me-enen, zoo
wel, dan zal ook i)n de andere richting dat beswaar
izidh voordoen, want ook daar vtocLt -men op ver
schuilende plaatsen zandruggen. Echt loopzancL
Dit motief kan dan ook gerust vervallen, Boven
dien heb ik er den heer Ringers te Hoorn o-p gewe
zen, of hef groot aantal bruggen over de Wikgouw
geen bezwaar is voor een kan-aal. Zij belemmeren
toch d© scheepvaart en maken den. aanleg kost
baar. Hoewel dus een zeer groot dieel van de Vier
Noorder Koggen van het kanaal Medemblik—Hoorn
zal pröfiteeren, zegt verder de heer Helder, is het
Bestuur van- het waterschap toch te kortridhtig en
to schriel om- bij te dragen. Indien de heer H. in de
Vlier Nioorder Koggen bekend wias geweest, had hij
dieize regel zeker nilet geschreven. Het verschil Me-
-deimiblik—Hoorn of Medemblik—-Opmeer is voor de
Vlier Noocrder Koggen zoo groot, dat naar veler mee'
ning het Bestuur zeer juist heeft gehandeld door
eerst eens te vragen wat voor plannen in voorbe
reiding wanen en welke richting men dacht te
nemen, voor zij zich bereid verklaarden deel te ne
men in d'e vooTiooipige kosten. Was dit voor de
Westfri'esch© Kanaaftvereeniilglimg zioo'n groot bezwaar
-rekening te houden met een verzoek van den groot-
sten polder uit West-Friesland, die mot zijn 13.000
H.A. bijna een vijfde deel van het gebeele traject
beslaat, dat, zooals de heer Rimgene zei, ongeveer
67.000 HA. bedraagt? Of het'voor de Wdierdmger-
meer wenschelijker is, dot, zij haar producten naar
Hoorn kan vervoeren, omdat dat tets eerder Is te
bereiken dan Alkmaar, zooals die heer Ringers
trachtte aan te toornen, daar ga ik nu niet verder
op in. Dat ia toekomstmuziek. West-Friesland te
toch was zij ontevreden geweest! Aan kleinigheden
had zij gehecht en niet aam het groot© voorrecht dat
haar -deel: was.
-En Erifi, die oude Rrdöl Tegen deze was zij ook
onbillijk geweest. Zoolang zij leefde had zij haar in
huis gerien, hoestende en vermoeid, maar toch den
geheelen dag werlbende en zoo zuinig mogelijk huis
houdende; maar al zag zij tegen iedere overvloedige
uii-tgave op, hare edgen krochten had zij nooit ont
zien. In den betrekkelijk goeden -tijd had' zij een go-
ring loon ontvangen, en later in 't geheel niets wil
len hebben dam de kost. En nu had- Helga toch nog
van haar verlangd dat zij onder al dat sjouwen, en
gedurende -dit leven van opofferingen, de kunst zou
hebben geleerd, het huis een behagelijk aanzien te
geven.
Zodhtikems trad het Jonge, meisje de kamer uit
en d© keuken im, wiaor do oude Kris op het thee
water paste, dot „op de kook was". Zij had niet ge
hoord dat er iemand achter haar was binnen ge
komen, en toen nu plotseling ©en paar armen o-m
haar hals werden gelegd, schrikte zij met een gil
letje op.
„Goede hemel, wat ben ik geschrokken! Wat is
er?" i
„Nites. Ik ben alleen maar zoo blij weer thuis te
zijn."
,yDot begrijp ik toch wel, zonder dat 't water be
hoeft over te koken. Ieder heeft zijm eigen dingen
Lief en het zou niet goed zijn als 't anders was",
zeide Kris.
H-et kwam eenvoudig ndet bij haar op, dat Iemand
mi-et tevreden met het zijne wezen kon, hoe dit -o-ok
zijn mocht. En nu schonk zij het kokende water in
den theeketel, dien zij op het komfoor in de huis
kamer neerzette. J-uiist sloeg de torenklok negen uur,
en met dien klokslag ging men geregeld aan tafel,
indien er althans geen reden bestoud eene uitzon
dering te maken. Op den kassier had men nog nooit
behoeven te wachten, om 't even of hij van het an
dere einde der stad moest komlen of in de buurt was.
Toch gomg Helga vpor het raam van huiskamer
op den uitkijk st-aan. Zij brandde van verlangen
hem om den hals te kunnen vallen en hem to zeg
gen hoe blijde zij wiais, dat, hij weer tlhmliis was geko
men. En als zij dan zoo in rijn arm lag, zou hij het
best belgrijpen, dot zij vee! liever dien vemmiüeienden
weg tweemaals daags wilde afleggen en bij hem
zijn dan bij vreemde menschen te eten. SommSgen
beschouwden zijn hartekiiwd niet met de vriende
lijke oogen, die haar, naar zijne moenilng, overal
zouden ontmoeten. Het duurde niet lang of daar
zag zij de bekende gestalte op den hoek, onder de
gaslantaarn, en reeds had zij haar mkdcek uitge
haald om hem het welkom toe te wulven, toen zij
met een verlegen, taleiugesteld gerichtje, in de ka-
heilpen aan goed© waterwegen, waar het al aociïaug
behoefte aan heeft, het platteland uit zijn isolement
verlossen, dat is de groote -vraag, dito ndet beant
woord wordt dioor die thans aanhangige plasnujen.
Ik heb te Hoorn gezegd, dat ik dc-^e plannen be
schouwde niets anders als beoogende ©en verbin
ding te brengen tusschen de Steden onderling, waar
het platteland niet mee is geholpen.
U nogmaals dankend.© -voor de verleende plaats
ruimte, verblijf ik,
Hoogachtend,
Uw dw.dm, P. BAAS,
Lamhertschecg.
EEN GROOTSCHE ONTVANGST.
Japan zal den kroonprins een grootschè ontvangst
bereiden. Aan de kust zuilen vuurwerken worden
geplaatst, die verschillende uren aangeven en de ge
heel© bevolking van Tokio zal, lantaarns dragend,
door dé straten loopen.
WEENSCHE DOKTERS.
Dr. L. Vos schrijft in het Ned. Tijdschrift voor Ge-
neesk. over hetgeen hij bij een kort verblijf te Wee-
nen heeft waargenomen:
Den morgen van aankomst levert Weenen een
verrassing, geen uitgehongerde stad, maar een le
vendig verkeer, een mondain publiek, overvolle re
stauraties, waar niets ontbreekt.
Maar dit is slechts schijn, den vreemdelingen vul
len de hotels, bezet tot den nok, koffiehuizen en
theaters.
De staat heeft beslag gelegd op vele hotels, inge
richt tot regeeringsgebouwen, zonder die na den oor
log terug te geven.
Voor de inwoners van Weenen met een vast inko
men, is de toestand nog zeer slecht, vooral voor
den middenstand. Wij mogen hier zeker spreken
van een geestelijk proletariaat. Zoo is voor de ge-
neesheeren het leven 100 maal zoo duur geworden,
het inkomen hoogstens 30 maal grooter geworden.
Melk is bijna niet te betalen, eieren niet te ver
krijgen voor bereikbare prijzen, en ook de kleeding
is uitermate duur.
Bovendien is de positie van den gneeesheer in
Weenen over het algemeen niet te benijden.Op elke
1000 inwoners is meer dan één geneesheer. Uit de
Oostelijke landen zijn vele artsen naar Weenen geko
men, en maken den economischen toestand nog
slechter. Dit weerspiegelt zich ook in de inrichting
der ziekenfondsen. De stad is verdeeld in 21 distric
ten. Elk district heeft zijn vastaangestelde districts
artsen, aangewezen door het bestuur, uit de leden
gekozen. Bij het benoemen van die artsen spelen
willekeur en politiek een groote roL De .patiënten
worden als schapen in de kooi naar den districts
veearts gedreven. Ook de specialisten worden onge
veer op dezelfde wijze gekozen, maar de ziekenfonds-
leden is bij het bezoekon van deze een grootere keuze
gelaten.
Maar de nauwgezette specialist kan door te groot
aantal slechts een onvolkomen behandeling geven».
imer terugtrad. Haar vader was niet alleen» Naast
(hem gtog ©en niet meer jiange man, met een blon
den ringbaard', welk© het onderste gedeelte van zijn
gelaat bedekte, en een paar licht blauwe oogen, dde,
groot en vochtUg als zij waren, lm bat flauwe licht-
schijnsel bLothken.
„We zullfen nog maar even met de thee wach
ten", sprak Hielgia, dien ketel in de keuken op het
fornuis zettende. „Papa heeft iemand bij rich".
„Bezoek? Wie dan?"
Kris zag er alles behalve tevreden uit. Zij hield
over het algemeen niet van gasten on kon er zich
niet mede vereenigen, dat leder, die een edgen tehuia
hadi, daar niet eenvoudig bleef; daar behoorde men
itezijni, en niet bij anderen
„Óch 't g-eiwone", antwoordde Helga achteloos.
„Zoo-o©y de werkbaas!"
Kris wreef zich niet -de hond over het' gelaat, als
of zij er de rimpels van wild© afwrijven; nu, voor
zoover ze door har© knorrigheid waren ontstaan,
(hielp dat middel- wel. Zij zag er heusch vriendelijk
uit, toen zij de mouwen neerdeed, den rok liet zak
ken en den ouden doek van helt hoofd nam, om do
zen eens flink uit te slaan en hemi daarna weder
om te binden. Toen vervolgde zij:
„Die is zoo erg niet; hij neemt voor lief wat men
heeft; een kopje the© is hem gaarne gegund. Des
noods kook ik or een paar eieren bij."
Zij mocht den werkbaas gaarne lijden, sedert den
dog, toen hij den kassier aan eene betrekking ge
holpen had', op het kantoor van de fabriek, waar hij
zelf werkte. Hij was dan ook de éénige van de
vrienden over wiens komst zij niet pruttelde. Maar
zij vergat ook niet welke mooie hammen hij om
streeks Kerstmis gestuurd had: en met welke lok
ker© taartjes en vruohtenmamdjes hij zelf was ko
men aandragen. En dezen zomer had hij een optrek
je biudten de stad gehuurd, bijna utislu-itend voor den
kassier en voor juffrouw Helga, want de enkele
uren, die hij er zelf kon doorbrengen, 's avonds in
d© week en dan op de zondagen, waren de moeite
aaiet waard-. Ja, dat was een rechte heer. Hij was on
getrouwd en h-ad dus geen tehuis; daanom wa© hij
als 't ware verontschuldigd, als hij bij anderen bleof
hangen.
J-nimiddels werd de voordeur opongeslo'ten cn de
beide mannien kwamen binnen. Maar niemand trcidl
Ihun tegemoet in de gong of in de huiskamer. „Is
Helga niet thuis?" vroeg de heer Rosengren ver
wonderd. Maar daar kwam zij juist aan. Zij boog
voor den gast en knikte haar vader eenvoudig goe
dendag. Zij kon hem nu onmogelijk omhelzen, zoo-
als haar voornemen geweest was.
Wordt vervolgd.