De dingen om ons heen.
TWEEDE BLAD.
Binneniandsch Nieuws.
FEUILLETON.
Van Tweeërlei
Slag.
Zaterdag 3 September 1921.
64ste Jaargang. No. 6883.
het Verdrag van Versailles zou kunnen beletten,
dan is de moord volmaakt overbodig. Kan men ten
allen tijde via de stembus een regeering verkrijgen,
die er rustig voor uit komt, dat men het verdrag
van Versailles slechts door geweld gedwongen heeft
aanvaard en door de onuitvoerbaarheid ervan niet
verplicht is tot nakomen van onmogelijke eischen.
Als de aanhangers van het wetsvoorstel zoo mach
tig waren zou niets hen kunnen beletten de gehate
republiek verder door een monarchie te vervangen
en al de oude feodale en militaire heerlijkheden
weer in te voeren en den Oppersten Raad te be
duiden, dat men van een kikker geen veeren kan
plukken.
Blijkbaar hebben de rechterpartijen daartoe niet
de macht, niet den durf, niet den aanhang.
Consequentie: de meerderheid der Duitschers wil
dus dat oude regime niet terug, wil wel boeten voor
de zonden van anderen, wil betalen, waartoe men
zich contractueel verplichtte.
Wie verricht een weloverlegden moord, wanneer
hij langs volmaakt constitutioneelen weg precies
hetzelfde doel kan bereiken? Wanneer hij zich bin
nen het kader der landswetten toch kan onttrekken
aan onaangename verplichtingen? Niemand, die
dan, door een moord op een individu, de kans wil
loopen aanhangers van zich te vervreemden en alle
De moord op Erzberger zal voor niemand een ver
rassing zijn geweest.
Men wist den datum niet, waarop hij zou plaats
hebben, doch dat hij onafwendbaar was, komen
moest, was duidelijk. Ook voor het slachtoffer zelf.
Wanneer iemand de haat op zich heeft geladen
van een geheel regime, van allen, die zich den uit-
sluitenden titel van patriot aanmatigen, loopt hij j politieke tegenstanders te hoop te drijven,
kwade kansen. Vooral in een land, waar minstens Het zou ^et allerdomst gebruik van macht zijn,
de helft van de bevolking de wapens heeft leeren dat denkbaar was.
hanteeren en zeker een vierde met wapens op zak Een moord als deze, geïnspireerd door haat van
loopt. En zeker wanneer men reeds driemaal ge- een groep, van een klasse, van een .regime, is het
poogd heeft zulk een man te vermoorden, terwijl klaarste bewijs van machteloosheid om langs
de daders ongestraft of half gestraft rondloopen, is constitutioneelen weg het slachtoffer politiek en
het duidelijk dat het nog wel eens zal worden ge- persoonlijk onmogelijk te maken en terzijde te du-
probeerd endat het avond of morgen wel zal
lukken.
Erzberger wist, dat hij met zijn leven in zijn hand
De eenige conclusie uit den moord te trekken is,
dat het oude regime en de a.s. aangeslagenen^ in
liep. Hij is er zelf herhaaldelijk voor uitgekomen en nieuwe belastingen geen kans zag den gang der
werd in Berlijn dan ook altoos begeleid door een i gebeurtenissen tegen te houden, zich te onttrekken
„lijfkozak" met revolver. aan de consequenties van 1914 en 1918 en dat het
Dat hij dit tijdens zijn vacahtie in het Schwarz- derhalve uit machteloosheid den man liet neer-
wald naliet, heeft zijn dood verhaast. Ofschoon ten- schieten, die door zijn daad in 1918: de onderteeke-
slotte een revolverdragend begeleider geenerlei ning van het verdrag van Compiegne in den slaap-
waarborg biedt tegen een sluipmoordenaar. wagen van Foch, do gevolgen erkende van den
Wat men Erzberger verwijt is bekend, het onder
teekenen van het verdrag van wapenstilstand, het
willen nakomen van het vredesverdrag en het ont-
frischen frohlichen Krieg van de heeren van 1914.
Den man, die had meegehetzt en mee gepropagan-
deèrd voor het oude Duitschland en voor de ver
werpen van hooge belastingwetten. Het eerste is overing, voor de annexatieplannen, tot het hem dui-
een zonde tegen het heilige keizerdom en het zege- delijk werd, dat de boel scheef liep en toen folte
vierend militairisme, het tweede een zonde_ tegen face maakte. Van leider der Duitsche oorlogspro-
den nationalen trots en de nationale schatkist, het paganda in het buitenland (wij hebben er van gelust
derde tegen de nog heiligere portemonnaie. in Nederland!) voorman werd van de vredespartij.
Die drie zonden zijn voldoende om iedereen den j Dat de Duit3che „revolutie" fabriekswerk is, ko-
kop te kosten, Stuk voor stuk al, doch tezamen ze- j medio, die als een andere openluchtvertooning al-
kor- I leen maar kon doorgaan bij goed weer, omdat je nu
En als iuen dan nog bovendien met een glimp j eenmaal in een regenbui niet kunt „omwentelen"
van waarheid meent te kuunen beweren, dat de is juist.
snoodaard, die dit alles op het geweten heeft, zich Maar de heeren op Doorn en Wieringen en de
zelf rijk heeft geboerd, belasting heeft ontdoken, heel veel andere feodale ci-divonte zijn toch daar
misbruik van zijn macht heeft gemaakt om zich- a's bewijs, dat Duitschland in het algemeen van
zelf te bevoordeelt welnu, dan is de haat méér dan dat oude regime niet is gediend,
voldoende op hem geconcentreerd. Krijgt het ver- i Het moge zéér twijfelachtig zijn of de Entente zich
moorden van zulk een man een aureool van ver- ooit de vingers blauw zal tellen aan de Duitsche
dienste en van vergelding, terwijl velen, die de schadevergoeding, maar het is ook de vraag of hst
daad op zichzelf, anders zouden afkeuren, nu de niet-betalen zal worden gesancionneerd door 'n her
schouders ophalen en spreken van verdiend loon stcld oud-regime, dan wel door een nieuwe revo-
en van zonde wat er naast valt! lutie. Die dan wtj zijn in Duitschland met de
is deze moord een politiek mis- noodige Gründlichkeit uitgevoerd, wel eens zeer vor
dering, één vordering, van f 170. terwijl hij in zijn
'woonplaats voor eenige tonnen ontroerende goederen
bezit, onbezwaard. Geen wonder dat de®e zaak in
handelskringen de aandacht trekt en er velerlei vra
gen tot ons komen. Gaat dat zoo maar, .vraagt, mon,
"voor één v orde ringetje en moet men niet eerst de ge
legenheid hebben zich daartegen te (verweren? Dan
moet er toch iets aan onze rechtsbedoeling haperen?
Inderdaad1 hapert er iets.
(De Frilldösememtswet schrijft niet gebiedend voor
dat de Rechtbank den schuldenaar eerst moet oproe
pen. Zij kan oproepen. Niettemin is het vaste ge
woonte en die gewoonte is oo£ hier gevolgd. De vraag
is echter: hoe wondt opgeroepen en met welken ter
mijn? Men zal zien dat daar de hapering ligt. De
oproeping geschiedt, zoo zegt de wet, bij briejf door
don griffier. En over den termijn zegt de wet niets.
Daarin is inderdaad' een ernstig gewaar gelegen. De
brief van den griffier pleegt in Amsterdam door een
bode der Rechtbank te worden bezorgd en dat zal
wei met de noodige zorg geschieden. De boden gewen
naar ik vernam zich steeds veel moeite om zich
te overtuigen, dat de brief in goede handen komt;
maar, waar zij b.v. geen gehoor krijgen., zullen zij al
niet veel meer kunnen doen, dan den brief in de
bus steken. Buiten Amsterdam gaat de brief gewoon
per post, niet aangetedkend. Nu is de termijn van op
roeping aan de Rechtbank overgelaten en de Am-
ste'rdamsche Rechtbank neemit dien, om goede re
denen gewoonlijk zeer kort, en nog geen twee volle
dagen. Zoo gaat b.v. Woensdag de oproeping uit om
Vrijdagochtend te verschijnen. En nu is het duidelijk
dat bij zoo korten termijn er niet veel behoeft te ge
beuren of de schuldenaar krijgt den brief eerst na
dat de zitting der Rechtbank 'a morgens reeds ge-
honden is en hij, niet verschenen, reeds is failliet ver
klaard. Zijt gij, buiten Amsterdam woonachtig, een
enkele maal afwezig, dan kunt gij den brief in han
den krijgen precies als het te laat is. Mij dunkt, dat
drijf. Begaan, door den een of ander, doch geïnspi
reerd en wellicht georganiseerd, door een geheele
groep. Maar iets anders is welke slotsom uit den
moord moet worden getrokken.
Nauwelijks was het feit bekend of er ontstond in
ra&sende resultaten zou kunnen opleveren.
Al zal zij dan ook zeker niet leiden tot de pa
rodie, die men in Rusland op een omwenteling heeft
geleverd.
Haat van een groep, niet van een meerderheid,
de Ententepers een soort Indianengehuil, niet over iaat staan: van een volk, heeft Erzberger doeh neei^
het gebeurde doch over de politieke beteekenis er schieten,
van.
Zie je nu wel, blerde de Temps, hoe onbetrouw- j
baar die Duï'schers zijn. En andere bladen in Pa
rijs en Londen blaatten het na. Die Duitschers! Zij
zijn nog niet bekeerd. Zij zullen toch pogen zich te
onttrekken aan het uitvoeren van het verdrag en
schieten nu den man dood, die steeds opkwam voor
het nakomen.
Zelfs in onze pers klonk een dèrgelijk
UITKIJK.
Heette het, dat de Duitsche revolutie blijkbaar niet
echt was geweest, omdat men nu Erzberger uit den
weg had geruimd. Dat er. nu wel relletjes zouden
ontstaan. Dat er bloed on tranen zouden moeten
vallen, dat een regeeringscrisls zou kunnen vol
gen. Dat de moord het sein zou zijn voor een reactie,
mogelijk van een restauratie.
Wij zijn zoo vrij van al die dingen zeer weinig te
gelooven.
Ja zelfs zouden wij geneigd zijn te beweren, dat de
moord alles bewijst behalve wat men in die bladen
beweert.
Wanneer er In Duitschland werkelijk een groep
bestaat, die zoo machtig is, dat zij het uitvoeren van
HOE MEN FAILLIET VERKLAARD KAN WOR-
geluid. i DEN.
ROMAN VAN ANNA WAHLENBERO.
li.
Mijnheer ging met een tsudhit tta een (hoekje «ritten
en tuurde uit het (venster. (Hij trok een gericht alsof
hij er ook niets itegen zou hebben, eens oen poos de
diaigelijksche beslommeringen den rug «toe te keeren.
Maar mevrouw EOivin mam maast haar [zoon plaats.
„Klaas", begon, izij, „die reds waarover je izooeven
sprak ds eenvoudig onmogelijk. Die deugt mi et voor
je."
„Wel men zegt anders dat die buitenlucht zoo
heilzaam is", antwoordde hij, izich op een gemakke-
1 ijken stoel uitstrekkend). „Men moet er soms eens
uit en izijin loogen en Izijm 'lichaam wat opfrösschen.
Buitendien, wat kan iemand anders id'oen, als hij
geen atelier meer heeft?"
Zijn «ouders keken hem verbaasd aan.
„Heb jij geen atelier meer?"
„Nee; een van die kameraden heeft beloofd het van
me over te nemen, 't Helpt miiet, 't lamger te willen
aanhouden. Vader huflisbaas izet 'n geacht als 'm nlj-
ddlge stier, zoodra hij me riet."
»»Rij (had jo «toch uitstel van betaling van huur be
loofd?"
..Ja, ik had 'hem' geluklkdg aan zijn verstond ge
bracht dut ide menischen op ide Tentoonstelling izekor
mijn 'stukken zouden koopen. iMoar de oude heeren,
die kamers verhuren, lezen motuurlljk de bladen ook,
en ik hel) mijn huisbaas er van verdacht zulks even
eens te doon, omdat hij de laatste dagen izoo bijzon
der onvriendelijk, geworden is".
Hiertegen had niemand dets in te brengen. (Heft stil
zwijgend werd drukkend; ieder scheen van zijn eigen
overwegingen vervuld te zijn.
„En je had zulke prachtige schetsen", begon me
vrouw Allee eindelijk. „Als ja die ivoor de Tentoon
stelling In 't voorjaar had uitgewerkt, zou je den
minder gunstige n Indruk van ddt najaar hebben kun-
fcoa uitwisschen.
..Met die werkzaamheden moet men op zachter
weer wachten".
Maar zijne moeder dacht hierover anders.
bestelde portret, hoe moet 't daarmee
8*80?" vróeg «y. i
Mr. Z. van den Bergh, te Amsterdam, schrift Jn
het Handelsblad onder het bovenstaande hoofd het
volgende, een kwestie aanroerend, die wij ook voor
onze lezers belangrijk genoeg achten:
Bij advertentie hebben wij een eigenaardig geval
ter kennis van het publiek moeten brengen: Iemand
die als zeer vermogend bekend staat, de heer G. uit
Laren, Is op zijn vacantiereis hi het buitenland en
wordt inmiddels failliet verklaard zonder'dat hij of
degeen die bier zijn belangen waarneemt, daar iets
van vernomen,heeft. Failliet verklaard voor een vor
sule ,dat de schuldenaar meerdere opeisehbare
schulden onbetaald laat." En dit moet men kunnen
bewijzen. Deze formule is ook in ons geval gebezigd
maar het bewijs moet ontbroken hebben. In het
dossier is daaromtrent dan ook geen enkel stuk aan
wezig. Of de vacantiekamer der Rechtbank zich met
die vraag niet heeft bezig gehouden of wel de bloote
bewering voor waarheid heeft aangenomen omdat
er niemand was om de aanvraag tegen te spreken
het is mij onbekend. Maar dit is duidelijk: dat men
op die wijze wegens een enkel vorderingetje van
f170 kan worden failliet verklaard.
HET ASYLRECHT VAN DEN VROEQEREN
DUITSCHEN KEIZER.
Reuter seint uit Londen:
Inlichtingen uit kringen die nauw verbonden zijn
mét Downingstreet, toonen aan, dat de Britsche re
geering met groote aandacht de gebeurtenissen in
Duitachland volgt en den terugkeer en den invloed
van persoonlijkheden in Duitschland's binnenland-
sche aangelegenheden, die verantwoordelijk zijn
voor den oorlog, niet zal gedoogen.
De Britsche regeering zou zich met het Haagsche
kabinet in verbinding gesteld hebben en in krach
tige termen haar zienswijze hebben doen weten be
treffende het fameuze telegram van den vroege-
ren Keizer aan zijn getrouwen in Duitschland. (Een
telegram, waarin Wilhelm II antwoordde op een
huldebetuiging van betoogende Duitsche monarchis
ten en waarin hij gewaagd moet hebben van bet
„onverslagen leger".) Het incident wordt, heet het,
door het kabinet te onden als een vergrijp tegen
het asylrecht beschouwd, hetwelk den vroegeren
Keizer Doorn is verleend.
Qok de Morning Post bespreekt In een hoofdartikel
de jongste gebeurtenissen in Duitschland en spreekt
de hoop uit, dat de Nederlandsche regeering zorg
vuldig de rol overweegt, welke de Doornsche ban-
clie gewoonte zal moeten veranderd worden, zeker a's neling in de huidige beroering in Duitschland speelt,
de schuldenaar huiten de stad woont, en althans in Dis regeering neemt, aldus het blad, een zware ver-
de vacantie-maamden, wanneer zoovelen korter of antwoordelijkheid op .zich door den gewezen Keizer
langer afwerig zijn. Bij andere Rechtbanken wordt
de termijn dan ook langer genomen. Nog onlangs had
ik een geval in het arrondissement Zutfen. Een maat
schappij, in een kleine plaats gevestigd, werd opge
roepen naar aanleiding van een failliet-aanvraag.
Juist was de directeur allgetreden, en het duurde
twee dagen eer de oproeping den plaatsvervanger be
reikte. 'Gelukkig was de termijn lang genoeg en werd
het faillissement voorkomen. Ware de termijn als in
Amsterdam slechte twee dagen geweest, dan ware
de maatschappij 'failliet geweest voor zij iets van de
aanvraag had vernomen. Zoo kan er allerlei voor
komen, vooral bij verzending per post, b.v. een ver
keerd adresnummer, een vertraagde of foutieve be
stelling (in mijn 'eigen bus vind ik herhaaldelijk brie
ven bestemd voor een naamgenoot in (dezelfde straat).
Bij een ruimeren termijn van oproeping wordt het ga-
vaar natuurlijk wel veel minder, toch meen ik, dat
een oproeping naar plaatsen buiten den zetel der
rechtbank wel bij aangetoekenden brief mocht ge
schieden.
In onze wetten is de laatste jaren „de te advi-
seeren dienstbrief', die als aangeteekende brief
wordt verzonden, wel voor kennisgevingen en op
roepingen van veel minder beteekenis ingevoerd (b.v.
bij de oproepingen voor de huurcommissie). Die
mocht waarlijk wel vereischt worden bij een failliet-
aanvraag, waar zoo gewichtige belangen bij betrok
ken kunnen zijn.
Ten slotte nog een woord over de vraag of men
wegens een ^nkele schuld kan worden failliet ver
klaard. De wet zegt daaromtrent niets. Uit feiten of
omstandigheden zegt zij, moet blijken, dat de schul
denaar, „in den toestand verkeert dat hij heeft opge
houden te betalen". De praktijk neemt in den regel
niet aan, dat dergelijke toestand bestaat zoolang niet
blijkt van een tweede schuld. In de requesten. tot
faillietaanvraag is dan ook een gebruikelijke clau-
toe te staan zoo dicht bij de gevaarlijke zone te blij
ven en klaarblijkelijk een leidende rol te spelen in
samenzweringen van zijn trawanten over de grens.
Van Doorn naar Potsdam is niet ver. Een beslissing
om hem naar een Nederlandsch St. Helena te zen
den mag een buitensporig compliment voor hem
zijn, maar zou tegelijkertijd een wijze voorzorg kun
nen blijken.
PETTEN.
Het jaariijkseh schoolfeest alhier heeft Dinsdag
en Woensdag plaats gehad. De 5de en 6de klasse
zijn Dinsdag per spoor naar Amsterdam geweest.
Een bezoek werd gebracht aan Artis en Aquarium,
aan het Koninklijk Paleis, het gebouw der Burger
wacht en aan het stoomschip „De Vondel", hetwelk
den vorigen dag van Ned.-Indië was binnengekomen.
Wat de kinderen hebben gezien, kunnen zij niet
achtereenvolgend mededeelen, zij hebben te veel ge
zien. Het Paleis heeft zeker een indruk bij hen ge
maakt. De heer W. J. van de Vrande, voorheen al-
hier, thans te Amsterdam, had er voor zorg gedra
gen dat een bezoek aan het palels, het gebouw van
de Burgerwacht en het stoomschip „De Vondel",
kon plaats vinden. Hierdoor heeft hij aan de kinde
ren een onvergetelijken dag bezorgd en een woord
\an dank, zoowel van de ouders als van dé kinde
ren, zij hem gaarne gegeven.
Woen^lag hebben de Jongere scholieren een rij
toer gemaakt naar Schoorl en Bergen en dat de
kleinen daar hebben genoten, behoeft zeer zeker niet
te worden vermeld.
De scholieren van Petten hebben dit Jaar een
prachtig en leerzaam schoolfeest gehad, en een
woord van dank aan de burgerij voor hun geldelijke
bijdrage en voor het ter beschikking stellen van rij
tuigen, en niet minder van de heeren leiders, is hier
wel geplaatst.
„Ja, lik* weet niet of die oudie heer zoo ivirienidielijik
zal willen zijn, om inet stoel «en al op straat voor mij
te gaam „ritten".
„Heb je al bij je kameraden aangeklopt en gevraagd
of ze je niet tot 't einde ivan ddt (kwartaal 't geld voor
de hiuur wilden leenen? Dan
„Ultgepompt, moedertje 1 totaal leeggepompt."
„Zou Tante Reda misachten.
„Haar hebt u immers «zelif o«nla«ngs uitgepompt? Ik
denk niet dat «ze na dien tijd al weer veel voor haar
hoenderpark zal hetbiben overgespaard."
Het was nog geen wol jaar geleden, sedert de oude
juffrouw het geheele huisraad van haar broer had
gekocht, voor «het overgespaarde geld, waarmede zij
hoopte eenmaal haar droombeeld te kunnen verwe
zenlijken: buiten, ,op een rusthlg plekje, een kleine
hoeve te gaan bewonen, -met een lapje grond erbij,
'om erwten en boonen te kweeken, en kippen te hou
den. Deze plaats .zou zij dan tot een modèlhoend'er-
paik maken. DB«e plannen nqg onvoorwaardelijk te
moeten uitstellen was haar «blijkbaar aan het hart
gegaan, al had izij er niet veel over gesproken; en men
Ihad haar daarom niet opnieuw om hulp «durven
vragen.
Op het gezegde van Klaas, had mervrouw Elvin
&een antwoord gegeiven. Die jongen kon de zaken
soms zoo onaangerfaam bespreken, hoewel zij kon
'het niet loochenen hij nu misschien gelijk had
met die opmerking. Het izou wel wat al te spoedig
na het ivoor afgaande zijn. Maar hoe izou men dan een
uitweg vinden?
Men bleef een poosje zwijgend ritten. De stilte
werd alleen afgebroken door het ritselen van de bla
den, dde de heer >Eüvin in zijn hoek omsloeg, ofschoon
'hij geen enkel woord las.
„Je zou misschien 't «noodige tot 't volgende kwar
taal wel kunnen krijgen", reide hij, plotseling op
ziende.
„Wat blief?" Klaas gaf zijne gToote verbaring,
door het haastig vooruitsteken van zijn hoofd, duide
lijk te kennen.
wDat is te zeggen", hernam zijn vader", „eigenlijk
heb ik dat geld aan Rosengren beloofd, tot afreke
ning van een klein gedeelte van de schuld. Maar....
kom aanHij krijgt dan later des te meer".
Rosengren! Het noemen van dien naam herinner
de Klaas aan een klein, tenger (meisje, dat daar straks
'de plaatwerken, die op de canapétafel verspreid la
gen, verlegd had, en dat zulk een kleur had gekre
gen toen hij haar daarbij verraste. Dde gedachte
wekte bij hem onwillekeurig een beizwaar tegen het
door zijn vader voorgestelde, zoodat hij aarzelde zich
daarvoor dankbaar te toonen.
wHij- heeft dat geld misschien even hard nooddg als
'ik", zedxle hij, zonder op te zien van zijne nagels, dVe
hij zeer nauwkeurig beschouwde.
„Och, hij legt 't eenvoudig op hoopjes; (hij spaart
Voor zijn dochter. Al schraapt hij nóg zoo, daarom
leeft hij geen zier beter, 't Komt er dus ook niet op
aan of hij dit geld een paar weken vroeger of later
krijgt".
„Als hij 't toch vooreerst niet gebruikt" viel me
vrouw Alice hierop in.
„Hm ja...." zeide Klaas langzaam.
Hij was het geheel met zijne ouders eens, dat
iemand die zijn geld in de kast beigt, het niet noo-
dig heeft. Hierover dacht hij ook minder. Maar Klaas
had omtrent sommige dingen, toch wel eene andere
opvatting.
„Is 't stellig en zeker, dat hij 't over een poosje krij
gen kan?" vroeg hij, opziendehoewel hij het hoofd
naar beneden bleef houden.
„Zeer zeker! Over veertien dagen, of hoogstens
over een maand is alles geregeld. Ik ontvang dan ten
minste een vijfentwintig, of dentdg aandeelen, en en
kele stukken kan men altijd van de hand doen."
„Mooil" zeddie Klaas.
-En hiermede was «de zaak afgedaan. Dit jaar kwam
er van eene voetreis in den winter niets.
HOOFDSTUK WH.
Er werd gebeld.
Tflda's voetstappen klonken door de gang en* even
later hoorde men het slot knappen. Eene zachte man
nenstem vroeg of mijnheer te spreken was en de
dienstbode antwoordde dat deze was uitgegaan. Ge
woonlijk was hij op dit uur thuis, inaar nu, toevallig,
om zes uur een wandeling gaan doen. Mervrouw was
wèl thuis maar deze deed haar middagslaapje en
de jongen meneer....
„Nee, nee; dank-je; ik wil niet storen: Ik kom
ïiever eens terug', «hernam de vreemde stem.
Klaas, die in het kabinet zat, met een boek en een
half opgerookte sigaar, wachtte op het geluid van
de dichtvallende huisdeur. Maar het bleef verwon
derlijk stil in de gang en plotseling hoonde ihij Til-
da angstig vragen:
j^Ldeve hemel, mijnbeer, is u niet wel? Kom toch
binnen, kom alsjeblieft binnen, dan zal ik...."
Een flauw protest volgde op die woorden; maar de
oude dienstbode Met zich niet terughouden; in (het vol
gend oogenblik stomd zij op den drempel van 't kabi
net.
,fMIjiniheer Klaasl O., mijnheer Klaaal Er staat *n
heer In de gang, die ziek ls geworden."
Toen Klaas kwam, herkendie hij ln den vreemden
man, dde tegen den muur geleund stond, dadelijk Ro
sengren, den ouden kassier. Al hield hij het gelaat
•afgewend, kon men zich toch onmogelijk vergissen
in die voorovergebogen gestalte, den langen dunnen
hals en het karakteristieke grijze hoofd. De man hield
rich krampachtig vast aan de deurpost. Nu keerde
hij rich om, en toen Klaas die vertrokken gelaats
trekken en die bleeke lippen zag, dde zenuwachtig tril
den bij de vergeefsche poging om iets te zeggen,
schrikte hij' er geweldig; van.
„Vrees niet", fluisterde de rieke. ,,'t Gaat al weer
orver, 't gaat spoedig over."
Klaas nam hem stevig onder den arm en trok hem
zacht mede naar binnen, hoewel de mam er rich
eerst tegen verzette. Hij behoefde niet te rusten, ver-
i zekerde hij. Spoedig zou hij geheel beter zijn.
«Maar toen ze in mijinheer Elvdm's kamer voor de
canapé stonden, güeed hij daarop neer, slap en mach
teloos, en hier bleef hij stil en met gesloten oogen
liggen. De pijnlijke trek op het nu geelbleeke gelaat
was de uitdrukking van de Mchamelijke smart, die
«hem had overmeesterd.
•Op elk voorstel om iets te nemen dat pijnstillend
werkte, had hij slechts een flauwe, afwijzende hand
beweging tot antwoord, terwijl Klaas, onbeweeglijk
en ten einde raad, met een glas water bij hem stond.
Na en-kele minuten ging de oude man plotseling op
ritten en streek met de hand over de slapen.
„Zoozoo.... nu is 't beter nu is 't over",
fluisterde hij.
Hij zette zijne voeten op den grond en hield rich
aam de leuning vast, terwijl hij trachtte op te staan.
Het scheen dat rijn gewrichten wederom dienst kon
den doen en dat daarmede ook een geregelde gedach-
tenloop terugkeerde. Nog eens streek hij met de dun?
ne, bevende vangers over zijn voorhoofd, en met een
bezorgden blik vroeg hij:
,/Dat dienstmeisje in de gang kan men haar
vertrouwen? Ik bedoel, als men haar vriendelijk
vraagt, over iets niet te praten.... Want Helga mag
