Waterschapslasten op gebouwde eigendommen. Van Tweeërlei Slag. 64s(e Jaargang. No. 6887. tweede blad» feuilleton. Kijkjes in Engeland. Zaterdag 10 September 1921. Bi} do behandeling van het reglement voor het hoogheemraadschap Noordhollands Noorderkwartier antwoordden Gedeputeerde Staten bevestigend op mijn vraag, of het in hun bedoeling lag aan de sta ten vervolgs voorstellen te doen tot herziening van het algemeen reglement, van "bestuur voor de water schappen in Noordholland, met de bedoeling voor al zo Noordihollandscho waterschappen nieuwe beginso- Ion op te nemen., als in 't reglement voor het hoog heemraadschap tot uitdrukking werden gebracht. Ik wijs onder moer op de regelen met betrekking tot openbaarheid van waterschapavergaderingen, op do verplichting ook voor de gebouwde eigendommen om bij te" dragen in den waterschap9omslag, op do •nieuwe bepalingen ten aamden van de wijze van ver kiezing der waterschapsltoestuursleden, weQke bepa lingen bijiv. inhouden dat alleen over die candidaten gestemd wordt welke bij de voorafgegane candidaat- stelling officieel zijn candidaat gesteld en dat aan al le stemgerechtigden een oproeping voor de stemming wordt toegezonden. Baarbij aal dan verder ook onder het oog moeten worden gezien of het bij de waterschappen nog altijd bestaande verouderde meervoudig kiesrecht nog lan ger dient te worden gehandhaafd en of de eischon voor verkiesbaarheid tot dijkgraaf, voorzitter, hoog heemraad, heemraad, molenmeester, hoofdingeland en welke meer of minder mooie benamingen voor deze bestuursposten er nog meer zijn niet belang rijk behooren te worden verruimd, zoodat ook ande ren dan de bezitter van veel eigendommen 'tot deze betrekkingen kunnen worden geroepen. Toen ik onlangs Gedeputeerde Staten aan hun toe zegging herinnerde, kreeg ik ten antwoord, dat spoe dig vorstellen tot herziening van "het algemeen regle ment in de waterschappen ter inzage zouden worden gêflegd en naar ik meen te "weten is het ontwerp voor die herziening thans vrijwel gereed. Ik neem mij voor ten aanzien van eerdge belangrijke punten, waarop ik herziening gewenscht acht, het een en an der op te merken. Allereerst zullen deze dan be treffen de vraag of het billijk en gewenscht is, dat, in navolging van hetgeen bij het hoogheemraadschap geschiedt, ook in de overige waterschappen niet al leen de landerijen maar ook de gebouwen in den wa terschapsomslag worden betrokken. Behalve door het hoogheemraadschap worden in Noordholland alleen .in den polder West zaan (ge meenten Zaandam, Koog aan de Zaan, Zaandijk, Wormerveer en Westzaan) ook voor de gebouwen waterschapslasten geheven. In „de zeeweringen en waterschappen van Noord-n holland" bewerkt door Jhr. Mr. J. W. M. Schrdrer, commissaris der Koningin in Noordholland., leest men hieromtrent: „Door deze heffing, die afwijkt van de bepalingen in andere polders geldende, zijn de eigenaars van gebouwde eigendommen stemgerech tigd en verkiesbaar gemaakt on as hun invloed op den gang der 'zaken verzekerd in een polder waar de belangen van den landbouwer, die laag water ver- langt., en die van de fabrieksnijverheid, die diepe, ge makkelijk bevaarbare sl'ooten noodig heeft, soms moeilijk zijn overeen te brengen". De heffing bij het hoogheemraadschap werd door Gedeputeerde Staten onder meer als volgt gemoti veerd: „iHet reglement maakt, dus- ook d.e gebouwde eigen- el ommen schulidplichUg, omdat niet kan worden ont kend, dat zij bij de instandhouding der zeeweringen en dor binnendijlcón belang hebben. Dat belang is, naar bij den jongsten watersnood bleek, ten minste «ven groot als dat der ongebouwde eigendommen, die in vele gevallen, nadat het water weder was weg- gemalen, mdndecr bleken geleden te hebben, dan do daarop staando huizen en andere gebouwen. In an dere provinciën, zoals Friesland en Overijssel, dragon trouwens de gebouwde eigendommen ook In de dijka- ~la<:«ju mede en er bestaan alleszins termen dit voor- becid thans te volgen, ook al worden in Noordhoi- ian-i. behalve in den polder Westzaan, voor welks afwijkende regeling speciale redenen hebben gegolden de gebouwen wegens historische oorzaken tot dus- ROMAN VAN ANNA WAHLENBERO. Zoodra Klaas dit gezegd hade, veranderde het aar dige gezichtje van Mevrouw JBloan oogenblikkelijk. Men zou niet hebben gedacht, dat zij er zóó ernstig kon uitzien, als thans het geval was; van rond werd haar gelaat als het ware langwerpig. ,jMijnheer Elvin", zei ze, met een bijzonderen na druk op ieder woord; „ik zal u iets zeggen, dat u wel meer gehoord, maar waarschijnlijk vergeten hebt; er staat geschreven: „God laat geen muschjc ter aarde vallen zonder Zijn wil". Klaas had tegen zulk een indrukwekkend gezeg de, dat op zulk een edelen, waardigen toon werd uit gesproken, niets te antwoorden, De vier aanwezigen schenen allen behoefte te hebben over den belang rijken inhoud na te denken terwijl mevrouw Blom ra stilte genoot van de uitwerking harer woorden. Toen zij vond dat het lang genoeg geduurd had, nerkreeg zij weder haar eigen, vroolijk gelaat en verbrak zij het ernstig stilzwijgen. t Zal nu wel 't beste zijn, dat ik opsta, om hier door te bewijzen, dat ik ook wel lief en zoet wezen nJi S wil", zei ze, de daad bij het woord voo- S™0. je nu goeden nacht wilt zeggen, Ka- reitje, dan mag je naar huis gaan en slapen". r- 8^ oamidellijk gevolg aan 't verkregen ver- noi. uewoonlijk verlangde hij evenmin ais zijne vrouw vroeg te gaan slapen, maar die zeven doongezwier- cle nachten waren voor hem te veel geweest. Hot overschotje in de laatste flesch werd nog gebruikt en een paar minuten later reden de heer en rftevrouw Blom naar huis In de vigelante van de Elvins, die trouw voor do deur had staan wachten. tZoodra de Elivins alleen waren, liet mevrouw zich op den stoel, waarin de tooneelspeelster gelegen had, neerzinken. on,lïaMa.'t. toch heerlijk, als men aardige menschen ii-uJf?0 hen daar altijd zoo dank- wa&r voor, dat ik wol zou willen neerknielen, 't 'Is als W?' ftls n PrU8 uH de loterij." ook zoo'^ateimdo Elvin toe; „maar Blom 7nn^i?r ,'voorcloel uitkomen, wanneer bij niet zoo slaperig is als vanavond." Ki*0» kom *e nog 200 Jaat hier, Klaas?" ken V2P* hij een der vensters een sigaar te roo- de tsiJfvhtJ wet verder in de kamer, en tegen FlÜ?«angcn)de' relde h: „Zoo laat?" igeniijk had bij niet een» verwacht, dat se op dit vefee sergens ia de laste* der watersebappesi aan geslagen". Ook in Zeeland zijn korten tijd geleden bepalingen omtrent aanslag van gebouwde eigendommen in bet algemeen polderreglement opgenomen. •Mij wil bet billijk voorkomen, dat het beginsel van I mededragen in de waterschapsO asten door de gebouw-1 de eigendommen in Noordholland meer algemeen worde doorgevoerd. De betaling alleen door de lan derijen dagteekent van eeuwen geleden, toen bescher ming van den grondeigendom tegen overlast vdn het water de groote hoofdzaak was. Huizen en kerken werden zooveel mogelijk gebouwd op de hoogste gronden en hadden van het water ,dat in menig ge deelte der provincie herhaaldelijk een deel van het jaar de laagste gronden overstroomde minder te lij den. Zij hadden bovendien veel mindere waarde dan thans. Maar als men tegenwoordig de zaken onbe vooroordeeld beziet zal men moeten toestemmen, dat gebouwen bij den gang van zaken in de polders ook een groot belang hebben. Voor zoover het doel van het waterschap is voor koming van overstrooming in het belang der gebou wen züker even groot als dat der landerijen. Komt het aan op bemaling, dan kan men wellicht zeggen dat de belangen niet gelijk staan, maar er kan toch geenszins met goeden grond worden beweerd, dat bijv* bij de regeling van het polderpeil niet gelet moet worden op den invloed dien funderingen daarvan kunnen ondergaan. Vooral in streken met lichten bodem, die geneigd is in. te krimpen bij verlaging van don waterstand, is dit een groot belang. Bezitters van gebouwen dienen tegenover de ver plichting om mede te betalen ook het recht te heb ben van medezeggenschap in de waterschapsbesturen dat wil zeggen het recht om te kiezen en om te wor den gekozen. 'De regeling dienaangaande zal intusschen met veel zorg dienen te worden getroffen. Niet in elk water schap is de toestand dezelfde. Het zal ook overwe ging verdienen er rekening mede te houden, dat de bezitters v.an gebouwen bij bouw of aankoop op be taling van waterschapslasten niet gerekend hebben, hoewel anderzijds het recht van medezeggenschap hen ook iets waard zal moeten zijn. •In het eene waterschap zal intusschen het gebouw de eigendom in een andere verhouding dienen bij ie dragen dan in het andere. Het zal wellicht voldoen de zijn bij de herziening van het algemeen reglement van bestuur het beginsel vast te leggen, doch de na dere uitwerking over te laten aan het door de staten vioor het waterschap vast te stellen bijzonder regle ment of wel onder goedkeuring van Gedeputeerde Staten aan het waterschapsbestuur zelf. Het laatste lacht mij eigenlijk nog het meeste toe. De water- schapsbesturen Ikunnen best in staat geacht worden zelf hun zaken te regelen. Van bovenaf moet zoo wei nig mogelijk opgelegd wórden. De eisch van goed keuring door Gedeputeerde Staten is zeker voldoen de om eventueel verkeerd beleid, overheersching vè.n sterke minderheden door kleine meerderheden of an dere ongewensebte toestanden tegen te gaan. Purmerenid. H. KOOIMAN. Het is ontegenzeggelijk een crisistijd, dien wij in Engeland beleven. De Portugeesche Jood-Ier de Va- liera deze aangename rasvermenging werd mij juist door een hoofdredacteur van de Daily Mail me- degedeeld heeft werkelijk kans gezien een weige- renid antwoord, nog wel in de Iersche taal, aan de regeering te zenden. Die Iersche taal wordt al sedert eeuwen niet meer in Ierland geschreven of gesproken. Die vaderlandsch lievende uiting van de Slnn Fedners staat zoowat ge lijk met b/v. een snaakschen inval van een Griffier •van de Staten van Friesland, om eene missive van Gedeputeerle Staten uit Leeuwarden naar den Haag in het Friesoh op te stellen. •Alleen met dat verschil, dat er in Friesland nog Friesoh geschreven engesproken wordt, hetgeen 'in Ierland niet met Iersch het geval is. Toen de bekende auteur Bernard Shaw, die een Ier is, een tijd geleden een rede in Ierland hield, wees hij op het belachelijke óm zich zoo op te win den over de Iersche taal, daar dat maar apekool was, want dat niemand die taal het „Ers" verstond. Do aanwezigen waren diep beleeddgd en sisten en joelden. Shaw hief do hand op om stilte en zeide toen heel kalm: Als jullie me niet rustig aanhooren als fik Enge lach spreek, zal ik ,om Jullie te straffen, i mijn rede in bet Iersch voortzetten, j Maar met dat al is die correspondentie van Du- I blin naar Londen in het Iersch eigenlijk een bewijs j wat voor vlerken die Iersche 'Republikeinen zijn. Trouwens, 'het zijn woordzwijmelaars, die het liedje van verlangen zoeken. Het zal nu ook wel op oen pak ransel uitloopen. Wat een absoluut onschuldige menschen onder die Sdnn Fein grappemakerij lijden, 'wil ik u met een voorbeeld aanhalen. Met de dominee'» familie van uur reeds tihuis"zouden -zijn, maar toen bij toch langs kwam, wilde bij even zien of er licht in 't salon brandde. „Want weet u", vervolgde hij, een wolk rook uilüblajzenide, „ik heb u de groeten van iemand over te torengen". 1 ,jDe groeten? Zoo laat in den nacht? Daar was dan wèl haast bij", sprak! zijne moederverwonderd. „Van wien?" vroeg zijn vader. „Van een ouden toekende, met wien ik dezen mid dag een paar uren in gezelschap geweest toen. Hij is geen grappenmokker; hij behoort niet tot 't slag van menschen zooals u 'ze juist hier ihebt gehad. Hij is niet zoo aardig, dat men zou willen neerknielen uit 'dankbaarheid voor zijn (kennismaking. Dat jon ge* ivrouwtje leeft onbezorgd en vroolijk, in de over tuiging, dat haar kinderen "t althans niet erger in de wereld zullen hebben dan die musschen. Maar hij. Opnieuw liet hij een paar Rookwolkjes opstijgen. „iHij blijft, onder de vreeselijfkste pijnen, stil voort gaan, zoolang tot hij 'eihij neervalt, alléén om te kun nen zorgen voor haar, die hem 't naaste staat." „Wien bedoel je toch?" vroeg zijn vader, hoewel hij iets begon te vermoeden. iMaar mevrouw Alice bleef haar zoon onafgewend met groote oogen aanzien. iZij behoefde 'niet te vra gen, zij wist reeds van wien hier sprake was. „Ik bedoel hem, van wien wij meenden dat hij nog wel een poos op zijn geld kon wachten, omdat hij 't toch maar opspaarde, lik Ihad 't meer noodig, om prul len te maken die niemand "hebben wil". •Niemand antwoordde. „|Hij was hier 'gekomen, waarschijnlijk .om er ons aan te herinneren, dat (hij nog leeft; maar hij kroeg zoo'n aanval van zijn kwaal, dat ik 'hem naar huis moest brengen. iBij die gelegenheid droeg hij mij de groeten aan u op; ik moest hem beloven u uit zijn naam te bedanken voor 't geen u voor.Helga en hem gedaan hadt. (Hij bedankte mij ook zeer hartelijk voor mijn moeite om hem thuis te brengen". De ouders 'bleven zwijgen en Klaas zweeg nu ook. Men hoorde het tikken van de klok in de eetkamer, en soms klonk het geluid van voetstappen van een voorbijganger op straat tot ihen door. Mevrouw Alice kreukelde haar fijn zakdoekje tus- schen de vingers en opstaande zei ze: „Maar, zooals ik gehoord heb, moet hij hoe eer hoe liever tot een operatie overgaan om «ijn leven te redden". „Jawel, maar die expérimenten verzekeren je vol strekt niet eenigo Jaren toegift; soms ontnemen ze je ook nog dio welke 'je anders zouden gegund zijn. Hij kan 't er piet op wagen, want hij moet minstens nog twee Jaren leven en sparen voor Helga, eer hU ge noeg voor haar heeft, als zij de school verlaat. An ders heeft zij hoegenaamd geen vooruitzichten." i „Maar dat is gekkenwerk!!" riep mevrouw Alice een naburig plaatsje, zijn wij zeer hevriend. Mst den dominee spelen wij golf, met 4e dcchtars spelen ■q# tennis. De dominee had een mooi buiten in Ierland, met een groot huis, waarin meubels en schilderijen van wederzïjdsche familieleden afkomstig. Een paar weken geleden kreeg de dominee bericht, dat zijn mooie huis met alles wat er in was tot op den grond was afgebrand. Regeeringstroepen, 'die van de eene plaats naar de andere ondorweg waren, hadden van den huisbewaarder inkwartiering geëischt en op de bezitting overnacht. Toen de Kroontroepen weg wa ren., staken de Sinn Feiners het huis in brand. Dat is toch wel een allerongemotiveerdst wraak zuchtig optreden. Want wat kan nu mijn brave klei ne dominee er aan doen, dat daar heelemaal in Ier land ongenoode gasten zijn huis betrokken hóbben Natuurlijk krijgt mijn vriend geen cent terug, want de verzekeringsmaatschappijen hadden hem hier voor niet gedekt wiillen houden., buitendien is hij Zijne antieke meubels en familieschilderijen kwijt. Dichter bij honk, nl. in Londen staat de biel ook op zijn kop. Poplar is een van de 29 gemeenten, waaruit 'grooter Londen: het graafschap Londen ge naamd, bestaat. Graafschap heelt hier de beteekenis van provincie. Poplar is in het Oosten van Londen gelegen en een arbeidersbuurt. De bekende Engel- sche communist George Lanstoury, de man van het arbeidersblad de Daily Herald, speelt, bijgestaan' door zijne familie, in Poplar een groote rol. Zoo.is zijn schoondochter, Minnie, de vrouw van Edgar Lanstoury, alderman, wethouder dus, van de Pop lar Borough. Vandaag om drie uur zal zij tezamen met eeniige dames counciïlors opgepakt en en ge vangen gezet worden. Reeds een 15-tal heeren-collega's zijn Vrijdag en Zaterdag gevangen gezet. Het gaat nogal gemoedelijk toe. De groote Geonge Lansbury had Zaterdag de po litie opgebeld, dat hij 's middags thuis zou zijn om „gehaald" te worden. Natuurlijk werden, toen de po litie er was, in den tuin van Lansfcüry's woning eeni- ge kiekjes genomen. Vanwege de reclame, begrijpt u! Die kiekjes komen in de courant en het volk kan de behandeljng der martelaren zien. Martelaren mag ik anders niet zeggen, want mevrouw Mannie Lans- bury, heeft daarover in een brief aan de'Times, den hoofdredacteur Van dat blad afgedekt. De Times had volgens mevrouw Mdnnie geen recht de edele Pop- larraadsleden martelaren te noemen. Die brieven in de Times zijn altijd heerlijk. „Als men over iets moppert wordt er dadelijk gezegd: „Schrijf aan de Times" Ik wil wel eerlijk 'bekennen, dat ik de Times lees om de -brieven, 'die er ingezon den worden. Ware het niet om die brieven, £k zou heusch geen "3 pence voor Northcliffe's blad over hebben. De hoofdartikelen in de MorningPost, die 2 pence kost, zijn veel beter. Ik wil die brieven onze ingezonden stukken eens toelichten. Is het onderwerp van het ingezonden stuk heel belangrijk, dan wijdt de Redacteur er een objectief hoofdartikel aan en duwt de lezers er dus nog eens extra met hun neus op. Meestal komen er dan van andere lezers ook artikelen over dat on derwerp los. Zoo was er laatst een ingezonden stuk van een oud-leerling van de bekende Publi-school te Eton over de slechte manieren der tegenwoordige jongelui. Dat heeft heel wat pennen in beweging ge bracht. Veertien dagen lang stonden er 3 tot 6 brie ven per dag over hetzelfde onderwerp in. De redac tie laat zoiets onder de lezers uitvechten. Dat is zoo veel aangenamer dan bij ons. Zie nu weer eens in het Handelsblad, de ingezonden stukken van den heer Hermsen over het Hoteltoedrijif. Inplaats dat het Handelsblad nu eens afwachtwat de lezers zeggen, gaat ohdanks"dat dagbladredacteuren ttoch geen koks zijn en evenmin lange messen dragen, de heer Bois- sevain den heer Hermsen dadelijk zelf te lijf. Ik bad nu liever eens willen booren wat andere Euro peanen over dat geval te zeggen hadden, Wanneer 'n er/ier 'een ingezonden stuk plaatst, over ontwape ning, landbouw, effecten, waterschappen, spoorwegen onderwijsopvoeding, bijna nooit wn'dt eens overge laten dat uit bet puibliek een wederwoord komt, maar dadelijk wordt aan die lezers van het Handelsblad de Handeïdbladopinie verkondigd en opgedrongen. Hét is bij andere Hollandsche couranten waar schijnlijk net zoo, maar het is niet aangenaam, noch voor den inzender, die het gevoel heeft met ongelijke wapenen bestreden te worden; op een terrein, waarop alleen gevochten mag worden als de andere partij dat wil toelaten, noch voor de lezers, die aldus te weinig gelegenheid krijgen eikaars opinie te booren. 'Mevrouw Miinnie schrijft nu, dat ze ©een marte lares genoemd wil worden, maar dat ze om 3 uur te zamen met bare collega's in bet Stadhuis zal zijn, om zich te laten gevangen nemen, ofschoon, zooals ze schrijft, als je dat wilde er van gevangenneming geen sprake zou zijn dan door geweld van kanon nen. Wat is er dan toch gebeurd, dat ze zoowat een heole gemeenteraad in de gevangenis zetten? Zijn dat allemaal mannelijke en vrouwelijke „Had je me maars"? Neen, het gaat hier om gevangenneming we gens Gontempt of Court (ongehoorzaamheid jegens de rechtbank). De gemeente Poplar heeft twee soor ten belastingen te innen, ten eerste die, waaruit zij uit; ,ydat staat gelijk met *zelfmoordl" Klaas knikte .toestemmend. '„Papa", vroeg hij, „hoe staat 't met de aandeelen?" 1 De Directeur hief het rond, blozend gelaat op. Hij streek zich met 'de hand over hot voorihoófd, vóór hij antwoordde: ,yZoo als je weet, zijn er moeilijkheden gerezen, Hagstedt die geld heeft, wil zich. tsrugtrekken, en als hij dat doet, dan is "t de vraag of er ooit iets van de 'zaak komt. Als ik geen uitgever voor de nieuwe ontdekking noemen kan, dan trekt de uitvinder zich ook terug. „En uw agenturen 1dan?" Opnieuw wischte Elvin zich over het voorhoofd. „Luister eens, mijn jongen, iemand moet zelf 'ook leven. En dat gaat .waarlijk zoo gemakkelijk niet". „Nee, jo hrme papa", voegde mevrouw Alice erbij. ,,'t Kan mij zoo voor hem spijten. Alle dagen heeft hij 't. .druk met die 'akelige wissels; ze slikken alles op wat men voor andere dingen zou noodig- hebben. Soms weet ik 'zelfs niet hoe ik morgen voor 't eten zal kunnen zorgen. We moeten de winkéls ver -in 't Noorderkwartier opzoeken, want hier hebben we met allen al ilast geihad en men moet de blikken van die 'menschen mijden alsof men kwaad had gedaan" „Ja, 't is maar al te waar; soms weet men heusch niet hoe men aan zijn 'dagelijksch brood moet ko men", zeide Elvin, met een treurigen blik op de ledige champagneflesschen. Maar vzijne vrouw had een drif tiger karakter. Zij liep door de kamer heen en weer, en hoe langer zij over die toestanden dacht, des te meer opgewonden werd zij. „Ik begrijp de menschen niet, die altijd bezorgd zijn voor den dag van morgen", zei ze, „Waarom al tijd daartegen opzien? Een arme stumperd zou geen moed hebben zijn laatste snee brood op te eten, zon der 't vertrouwen, dat er morgen 'n ander broodje voor hem wezen zal; hij weet niet vanwaar dit ka rnen moet. Maar als wij "blijven tobben en vreezen dat 't morgen nog erger wezen zal dan vandaag ja, dan is 't leven géén leven meer voor ons. Dan ware 't beter in 't water te springen, als we niet ver trouwden op een beteren dag en dat we morgen goed zullen kunnen maken wat we heden hebben mis daan en dat de toekomst geluk en rijkdom brengen zal, de betaling ,van onze schuldenaren en alles goeds bovendien. Als we dat niet geloofden, zou men ons met reden slecht en bedriegers kunnen noemen; dan ware 't van ons onverantwoordelijk, dat we met fai- soenilijfke menschen omgaan. Maar wanneer wij nu den moed en dat vertrouwen hebben, waarom zouden dan menschen die 't groote voorrecht hebben niet door schulden te worden gedrukt, niet evenzoo den ken?" Zij zag Klaas uitdagend aan alsof hij haar iets had ztlf de gemeentelijke lasten bestrijdt, ten tweede die, welke lij aan den Couhty Council Ixmden, dus aan het Graafschap Londen moet afdragen. Het ge meentebestuur va nPoplar hééft nu. die eerste soort belastingen wel geind, doch weigert die tweede soort te innen. Naturlijk heeft de Londensche County Coun cil het daarbij niet gelaten en heeft indertijd het ge- giemeentebestuur van Poplar in rechten aangespro ken. Het gameentebestur is veroordeeld, doch vol hardt, ondanks die veroordeeldng bij zijne weigering de belastingen voor het Graafschap te innen. Waar nu de gerechtelijke uitspraak 'is -geweest: „Poplar moet innen", beteekent eene weigering daaraan ge volg te geven, eene ongehoorzaamheid jegens de rechtbank, en worden de leden van het gemeentebe stuur van Poplar wegens „Contempt of Court" ge vangen gezet. In de gevangenis zal hun gelegenheid gegeven worden te vergaderen en te overleggen. Wel licht komen zij tot andere gedachten. Waarom weigeren zij dde belastingen te innen? Het nuchtere antwoord kan daarop zijn: De socialis ten en communisten, die in Poplar de meerderheid in het gemeentebestuur bezitten, hebben zoodanig met het geld gesmeten, dat zij eigenlijk dit relletje opzetten om de aandacht af te leiden. Voor het Graaf schap moeten zij 9 s. 2 d. per pond innen, hetgeen zij weigeren, omdat zij voor de eigen gemeentelijke huishouding reeds 19 s .2 d. per pond geind hebben. Daar een pond maar 20 shilling heeft, lijkt het zaak je ongelooflijk. Maar afgezien van de 9 s. 2 d. voor het graafschap zijn de 19 sh. 2 d voor de gemeente reeds zoo 'buitensporig, *dat ik, toen ik dat cijfer zag, niet kon nalaten eens mijn licht op to steken bij iannand, die objectief de zaak kon beschouwen. Deze eene dame, die aan het hoofd van een groote huishoudschool staat, meent, dat de wijze, waarop de gemeenteraad van Poplar huishield, niet meer te qualificeeren is. Het volgende staaltje spreekt boek doelen. Er zou gratis rbelk .verstrekt worden aan moeders, kinderen, zieken, herstellenden en zwakken in éen woord aan degenen voor wie melkgebruik ,een noodzakelijkeid as. De distributie geschiedde hoofd zakelijk op doctors certificaat of na onderzoek en wel tot aller tevredenheid. De vrouw, die aan het hoofd stond, werd bij het gemeentebestuur van Poplar ge roepen. Hoeveel melk verstrekt ge? Ongeveer 120 gal lons. Wat een schandaal, dat moet rveel meer worden, Aan wie distribueert ge? Nadat het antwoord was gegeven, riep het (gemeentebestuur uit: „Waf een schande toch, die arme arbeidersgezinnen, wat wor den die mishandeld. Iedereen moet melk kunnen krij gen ook zonder doctors certificaat of onderzoek". Best, zei 'de directrice eri ging aan het werk. Ieder een, die kwam, kreeg melk, het gebruik nam tot 2000 gallons toe. De townclerk, zooiets 'als onze gemeen tesecretaris, ging eens aan het rekenen en kwam tot de conclusie, dat de melkdistritoutie zoowat 30000 p.at. (f 300.000) zou kosten en wees het gemeentebestuur op dat cijfer. De dames en heeren 'verschrokken wel wat, vooral toen ze bemerkten, dat er schandelijk misbruik van 'de vrijgevigheid gemaakt en er ge woonweg handel in ontvangen ddstrtbutdemelk gedre ven werd. De bepalingen werden iets scherper ge maakt, maai' dit melkkoetje zal toch 20.000 p.st. is f 240.000, per jaar kosten. Dat gaat feitelijk boven ide krachten van Poplar. De heeren arbeiders echtesr, zelf aan het roer geko men, zien slechts kans tot verkwisting in éene rich ting, dat is dde van weldadigheid, maar niet als eer tijds particuliere, doch "uit algemeene kassen geput en daarom niet meer bij den waren naam weldadig heid of bedeeling, maar bij dien van gemeentelijke distributie bekend. Maar bedeeling is het toch en fei telijk een ziekelijke, ontaarde bedeeling, die met groo te stemverheffing met andere namen in openbare vergaderingen geëischt wordt van de regeering, doch waarvan de gelden verkregen worden uit de zakken van enkelen, die wel arbeiders, maar slechts met een 'kleine „a" zijn, en wijl arbeiders zonder kapitale ,.a" den titel van kapitalisten voeren. Het gemeentebestuur van Poplar, dat zelfs geen po ging gewaagd heeft, de tering naar de nering te zet ten, wil nu niet aleen niet de 9 s. 2 d. Countyhelas- ting bij hare gemeentenaren innen, doch wil bui tendien hulp van buitenaf hebben. Het gemeentebe stuur van Poplar zegt, de andere 28 gemeenten van het Graafschap Londen moeten meebetalen, in mijne huishouding, dan zal ik meebetalen in dde van hen. Eén groote pot dus. Nu is het begrijpelijk, dat die an- dere gemeenten dat niet willen, want die zijn altijd zuinig geweest, hebben de dubbeltjes netjes beheerd, hun zaken goed in orde gemaakt, echter steeds zor gende, dat puntje bij paaltje bleef. Die andere ge meenten wttllen niet dat hunne gemeent-enaren zul len bloeden voor euveldaden van de Poplaradmini- stratie. 1 De dames en heeren van het Poplar gemeentebe stuur weigeren dus om belastingen voor het Graaf schap te innen, omdat door hun wanbeheer de ge meentebelasting heel zwaar drukt op de Poplar be lastingbetalers en eischen, datv de andere 28 gemeen ten, dde tot het Graafschap Londen behooren, mee zullen betalen in hun lasten. Een feit is, dat als de gemeenten, die niet, zooais verweten. „Er zijn menschen, die anders zijn dan wij. Ze zijn van een ander natuur. Een zekere gave, die wij be zitten, ontbreekt hun. Zij kunnen niet vragen, en daarom hebben ze ook niet zooveel kans op een be teren dag van morgen als wij, en daarom moeten ze meer op zichzelve vertrouwen en op 't heden 1" „Maar dit kan ook wei 'n gevolg van lafheid zijn", antwoordde zijn moeder knorrig. „Mogelijk welt" klonk het onverschillig terug, ,*voor zoover t hun eigen persoon raakt. Maar wanneer 't een ander betreft, bijvoorbeeld een dochter, en men heeft mnsscebien niet meer over veel dagen te be£chik ken om haar nog te kunnen steunen en beschermen dan weet ik niet of wij 't recht hebben van lafheid te spreken, met betrekking tot 'n vader, die haax toe komstige welvaart voor idagelijksche pijnen wil koo- pen". Nog tweemaal stapte mevrouw Alice de kamer door, haar batisten zakdoekje verkreukelend. Toen bleef zij recht tegenover Klaas staan. Hare oogen getuig den nu van teruggehouden aandoening; met inspan ning hield zij hare tranen terug. Klaas',zei ze, „morgen ga ik er heen en ik zal niet weer vertrekken vóór hij me belooft alles te zul len doen wat hij vermag om zijn leven te redden. Hij kan gerust op ons rekenen. Wij zullen wel voor Hel ga zorgen, als dit noodig mocht zijn". Klaas klopte de asch van zijne sigaar. „Ik dank u, moeder", zeide hij, zonder haar aan te zien. Toen hij even later naar zijn kamer ging, nam hij den koristen weg, en toen hij den huissleutel in het slot gestoken had, draaide hij hem ditmaal haastig om en trad naar binnen. Nu geloofde hij wel te kunnen slapen. HOOFDSTUK X In heit rustige uurtje tusschen drie en vier, nadat de eenvoudige maaltijd was gebruikt, en de vaten gewasschen waren, zat oude Kris, in de venster bank van do eetkamer, de familieberichten en win kelaankondigingen in de krant te lezen, af en toe naar de gewoonlijk leege straat kijkend of daar soms toevallig iets gebeurde, dat hare belangstelling kon wekken. Maar nu was het er niet drukker dan anders. Een paar karren ratelden over de steenen, in de richting van de tol. Een schoenmakersjongen sprong van het eene trottoir naar het andere, met een paar benge lende laarzen in de hand. De brievenbesteller, dien zij met de oogen gevolgd had van af den derdon hoek, liep de ge-heele straat door, zoover zij hem kon zien, zonder een eükele poort in te gaan. .Van tijd

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Schager Courant | 1921 | | pagina 5