Waterschapslasten op gebouwde
eigendommen.
Van Tweeërlei Slag.
64s(e Jaargang. No. 6887.
tweede blad»
feuilleton.
Kijkjes in Engeland.
Zaterdag 10 September 1921.
Bi} do behandeling van het reglement voor het
hoogheemraadschap Noordhollands Noorderkwartier
antwoordden Gedeputeerde Staten bevestigend op
mijn vraag, of het in hun bedoeling lag aan de sta
ten vervolgs voorstellen te doen tot herziening van
het algemeen reglement, van "bestuur voor de water
schappen in Noordholland, met de bedoeling voor al
zo Noordihollandscho waterschappen nieuwe beginso-
Ion op te nemen., als in 't reglement voor het hoog
heemraadschap tot uitdrukking werden gebracht.
Ik wijs onder moer op de regelen met betrekking
tot openbaarheid van waterschapavergaderingen, op
do verplichting ook voor de gebouwde eigendommen
om bij te" dragen in den waterschap9omslag, op do
•nieuwe bepalingen ten aamden van de wijze van ver
kiezing der waterschapsltoestuursleden, weQke bepa
lingen bijiv. inhouden dat alleen over die candidaten
gestemd wordt welke bij de voorafgegane candidaat-
stelling officieel zijn candidaat gesteld en dat aan al
le stemgerechtigden een oproeping voor de stemming
wordt toegezonden.
Baarbij aal dan verder ook onder het oog moeten
worden gezien of het bij de waterschappen nog altijd
bestaande verouderde meervoudig kiesrecht nog lan
ger dient te worden gehandhaafd en of de eischon
voor verkiesbaarheid tot dijkgraaf, voorzitter, hoog
heemraad, heemraad, molenmeester, hoofdingeland
en welke meer of minder mooie benamingen voor
deze bestuursposten er nog meer zijn niet belang
rijk behooren te worden verruimd, zoodat ook ande
ren dan de bezitter van veel eigendommen 'tot deze
betrekkingen kunnen worden geroepen.
Toen ik onlangs Gedeputeerde Staten aan hun toe
zegging herinnerde, kreeg ik ten antwoord, dat spoe
dig vorstellen tot herziening van "het algemeen regle
ment in de waterschappen ter inzage zouden worden
gêflegd en naar ik meen te "weten is het ontwerp voor
die herziening thans vrijwel gereed. Ik neem mij
voor ten aanzien van eerdge belangrijke punten,
waarop ik herziening gewenscht acht, het een en an
der op te merken. Allereerst zullen deze dan be
treffen de vraag of het billijk en gewenscht is, dat,
in navolging van hetgeen bij het hoogheemraadschap
geschiedt, ook in de overige waterschappen niet al
leen de landerijen maar ook de gebouwen in den wa
terschapsomslag worden betrokken.
Behalve door het hoogheemraadschap worden in
Noordholland alleen .in den polder West zaan (ge
meenten Zaandam, Koog aan de Zaan, Zaandijk,
Wormerveer en Westzaan) ook voor de gebouwen
waterschapslasten geheven.
In „de zeeweringen en waterschappen van Noord-n
holland" bewerkt door Jhr. Mr. J. W. M. Schrdrer,
commissaris der Koningin in Noordholland., leest
men hieromtrent: „Door deze heffing, die afwijkt van
de bepalingen in andere polders geldende, zijn de
eigenaars van gebouwde eigendommen stemgerech
tigd en verkiesbaar gemaakt on as hun invloed op
den gang der 'zaken verzekerd in een polder waar de
belangen van den landbouwer, die laag water ver-
langt., en die van de fabrieksnijverheid, die diepe, ge
makkelijk bevaarbare sl'ooten noodig heeft, soms
moeilijk zijn overeen te brengen".
De heffing bij het hoogheemraadschap werd door
Gedeputeerde Staten onder meer als volgt gemoti
veerd:
„iHet reglement maakt, dus- ook d.e gebouwde eigen-
el ommen schulidplichUg, omdat niet kan worden ont
kend, dat zij bij de instandhouding der zeeweringen
en dor binnendijlcón belang hebben. Dat belang is,
naar bij den jongsten watersnood bleek, ten minste
«ven groot als dat der ongebouwde eigendommen,
die in vele gevallen, nadat het water weder was weg-
gemalen, mdndecr bleken geleden te hebben, dan do
daarop staando huizen en andere gebouwen. In an
dere provinciën, zoals Friesland en Overijssel, dragon
trouwens de gebouwde eigendommen ook In de dijka-
~la<:«ju mede en er bestaan alleszins termen dit voor-
becid thans te volgen, ook al worden in Noordhoi-
ian-i. behalve in den polder Westzaan, voor welks
afwijkende regeling speciale redenen hebben gegolden
de gebouwen wegens historische oorzaken tot dus-
ROMAN VAN ANNA WAHLENBERO.
Zoodra Klaas dit gezegd hade, veranderde het aar
dige gezichtje van Mevrouw JBloan oogenblikkelijk.
Men zou niet hebben gedacht, dat zij er zóó ernstig
kon uitzien, als thans het geval was; van rond werd
haar gelaat als het ware langwerpig.
,jMijnheer Elvin", zei ze, met een bijzonderen na
druk op ieder woord; „ik zal u iets zeggen, dat u
wel meer gehoord, maar waarschijnlijk vergeten
hebt; er staat geschreven: „God laat geen muschjc
ter aarde vallen zonder Zijn wil".
Klaas had tegen zulk een indrukwekkend gezeg
de, dat op zulk een edelen, waardigen toon werd uit
gesproken, niets te antwoorden, De vier aanwezigen
schenen allen behoefte te hebben over den belang
rijken inhoud na te denken terwijl mevrouw Blom
ra stilte genoot van de uitwerking harer woorden.
Toen zij vond dat het lang genoeg geduurd had,
nerkreeg zij weder haar eigen, vroolijk gelaat en
verbrak zij het ernstig stilzwijgen.
t Zal nu wel 't beste zijn, dat ik opsta, om hier
door te bewijzen, dat ik ook wel lief en zoet wezen
nJi S wil", zei ze, de daad bij het woord voo-
S™0. je nu goeden nacht wilt zeggen, Ka-
reitje, dan mag je naar huis gaan en slapen".
r- 8^ oamidellijk gevolg aan 't verkregen ver-
noi. uewoonlijk verlangde hij evenmin ais zijne vrouw
vroeg te gaan slapen, maar die zeven doongezwier-
cle nachten waren voor hem te veel geweest. Hot
overschotje in de laatste flesch werd nog gebruikt en
een paar minuten later reden de heer en rftevrouw
Blom naar huis In de vigelante van de Elvins, die
trouw voor do deur had staan wachten.
tZoodra de Elivins alleen waren, liet mevrouw zich
op den stoel, waarin de tooneelspeelster gelegen had,
neerzinken.
on,lïaMa.'t. toch heerlijk, als men aardige menschen
ii-uJf?0 hen daar altijd zoo dank-
wa&r voor, dat ik wol zou willen neerknielen, 't 'Is als
W?' ftls n PrU8 uH de loterij."
ook zoo'^ateimdo Elvin toe; „maar Blom
7nn^i?r ,'voorcloel uitkomen, wanneer bij niet
zoo slaperig is als vanavond."
Ki*0» kom *e nog 200 Jaat hier, Klaas?"
ken V2P* hij een der vensters een sigaar te roo-
de tsiJfvhtJ wet verder in de kamer, en tegen
FlÜ?«angcn)de' relde h: „Zoo laat?"
igeniijk had bij niet een» verwacht, dat se op dit
vefee sergens ia de laste* der watersebappesi aan
geslagen".
Ook in Zeeland zijn korten tijd geleden bepalingen
omtrent aanslag van gebouwde eigendommen in bet
algemeen polderreglement opgenomen.
•Mij wil bet billijk voorkomen, dat het beginsel van I
mededragen in de waterschapsO asten door de gebouw-1
de eigendommen in Noordholland meer algemeen
worde doorgevoerd. De betaling alleen door de lan
derijen dagteekent van eeuwen geleden, toen bescher
ming van den grondeigendom tegen overlast vdn het
water de groote hoofdzaak was. Huizen en kerken
werden zooveel mogelijk gebouwd op de hoogste
gronden en hadden van het water ,dat in menig ge
deelte der provincie herhaaldelijk een deel van het
jaar de laagste gronden overstroomde minder te lij
den. Zij hadden bovendien veel mindere waarde dan
thans. Maar als men tegenwoordig de zaken onbe
vooroordeeld beziet zal men moeten toestemmen, dat
gebouwen bij den gang van zaken in de polders ook
een groot belang hebben.
Voor zoover het doel van het waterschap is voor
koming van overstrooming in het belang der gebou
wen züker even groot als dat der landerijen. Komt
het aan op bemaling, dan kan men wellicht zeggen
dat de belangen niet gelijk staan, maar er kan toch
geenszins met goeden grond worden beweerd, dat
bijv* bij de regeling van het polderpeil niet gelet moet
worden op den invloed dien funderingen daarvan
kunnen ondergaan. Vooral in streken met lichten
bodem, die geneigd is in. te krimpen bij verlaging
van don waterstand, is dit een groot belang.
Bezitters van gebouwen dienen tegenover de ver
plichting om mede te betalen ook het recht te heb
ben van medezeggenschap in de waterschapsbesturen
dat wil zeggen het recht om te kiezen en om te wor
den gekozen.
'De regeling dienaangaande zal intusschen met veel
zorg dienen te worden getroffen. Niet in elk water
schap is de toestand dezelfde. Het zal ook overwe
ging verdienen er rekening mede te houden, dat de
bezitters v.an gebouwen bij bouw of aankoop op be
taling van waterschapslasten niet gerekend hebben,
hoewel anderzijds het recht van medezeggenschap
hen ook iets waard zal moeten zijn.
•In het eene waterschap zal intusschen het gebouw
de eigendom in een andere verhouding dienen bij ie
dragen dan in het andere. Het zal wellicht voldoen
de zijn bij de herziening van het algemeen reglement
van bestuur het beginsel vast te leggen, doch de na
dere uitwerking over te laten aan het door de staten
vioor het waterschap vast te stellen bijzonder regle
ment of wel onder goedkeuring van Gedeputeerde
Staten aan het waterschapsbestuur zelf. Het laatste
lacht mij eigenlijk nog het meeste toe. De water-
schapsbesturen Ikunnen best in staat geacht worden
zelf hun zaken te regelen. Van bovenaf moet zoo wei
nig mogelijk opgelegd wórden. De eisch van goed
keuring door Gedeputeerde Staten is zeker voldoen
de om eventueel verkeerd beleid, overheersching vè.n
sterke minderheden door kleine meerderheden of an
dere ongewensebte toestanden tegen te gaan.
Purmerenid. H. KOOIMAN.
Het is ontegenzeggelijk een crisistijd, dien wij in
Engeland beleven. De Portugeesche Jood-Ier de Va-
liera deze aangename rasvermenging werd mij
juist door een hoofdredacteur van de Daily Mail me-
degedeeld heeft werkelijk kans gezien een weige-
renid antwoord, nog wel in de Iersche taal, aan de
regeering te zenden.
Die Iersche taal wordt al sedert eeuwen niet meer
in Ierland geschreven of gesproken. Die vaderlandsch
lievende uiting van de Slnn Fedners staat zoowat ge
lijk met b/v. een snaakschen inval van een Griffier
•van de Staten van Friesland, om eene missive van
Gedeputeerle Staten uit Leeuwarden naar den Haag
in het Friesoh op te stellen.
•Alleen met dat verschil, dat er in Friesland nog
Friesoh geschreven engesproken wordt, hetgeen 'in
Ierland niet met Iersch het geval is.
Toen de bekende auteur Bernard Shaw, die een
Ier is, een tijd geleden een rede in Ierland hield,
wees hij op het belachelijke óm zich zoo op te win
den over de Iersche taal, daar dat maar apekool
was, want dat niemand die taal het „Ers" verstond.
Do aanwezigen waren diep beleeddgd en sisten en
joelden. Shaw hief do hand op om stilte en zeide
toen heel kalm: Als jullie me niet rustig aanhooren
als fik Enge lach spreek, zal ik ,om Jullie te straffen,
i mijn rede in bet Iersch voortzetten,
j Maar met dat al is die correspondentie van Du-
I blin naar Londen in het Iersch eigenlijk een bewijs
j wat voor vlerken die Iersche 'Republikeinen zijn.
Trouwens, 'het zijn woordzwijmelaars, die het liedje
van verlangen zoeken. Het zal nu ook wel op oen
pak ransel uitloopen.
Wat een absoluut onschuldige menschen onder die
Sdnn Fein grappemakerij lijden, 'wil ik u met een
voorbeeld aanhalen. Met de dominee'» familie van
uur reeds tihuis"zouden -zijn, maar toen bij toch langs
kwam, wilde bij even zien of er licht in 't salon
brandde. „Want weet u", vervolgde hij, een wolk rook
uilüblajzenide, „ik heb u de groeten van iemand over
te torengen". 1
,jDe groeten? Zoo laat in den nacht? Daar was
dan wèl haast bij", sprak! zijne moederverwonderd.
„Van wien?" vroeg zijn vader.
„Van een ouden toekende, met wien ik dezen mid
dag een paar uren in gezelschap geweest toen. Hij
is geen grappenmokker; hij behoort niet tot 't slag
van menschen zooals u 'ze juist hier ihebt gehad. Hij
is niet zoo aardig, dat men zou willen neerknielen
uit 'dankbaarheid voor zijn (kennismaking. Dat jon
ge* ivrouwtje leeft onbezorgd en vroolijk, in de over
tuiging, dat haar kinderen "t althans niet erger in de
wereld zullen hebben dan die musschen. Maar hij.
Opnieuw liet hij een paar Rookwolkjes opstijgen.
„iHij blijft, onder de vreeselijfkste pijnen, stil voort
gaan, zoolang tot hij 'eihij neervalt, alléén om te kun
nen zorgen voor haar, die hem 't naaste staat."
„Wien bedoel je toch?" vroeg zijn vader, hoewel
hij iets begon te vermoeden.
iMaar mevrouw Alice bleef haar zoon onafgewend
met groote oogen aanzien. iZij behoefde 'niet te vra
gen, zij wist reeds van wien hier sprake was.
„Ik bedoel hem, van wien wij meenden dat hij nog
wel een poos op zijn geld kon wachten, omdat hij 't
toch maar opspaarde, lik Ihad 't meer noodig, om prul
len te maken die niemand "hebben wil".
•Niemand antwoordde.
„|Hij was hier 'gekomen, waarschijnlijk .om er ons
aan te herinneren, dat (hij nog leeft; maar hij kroeg
zoo'n aanval van zijn kwaal, dat ik 'hem naar huis
moest brengen. iBij die gelegenheid droeg hij mij de
groeten aan u op; ik moest hem beloven u uit zijn
naam te bedanken voor 't geen u voor.Helga en hem
gedaan hadt. (Hij bedankte mij ook zeer hartelijk voor
mijn moeite om hem thuis te brengen".
De ouders 'bleven zwijgen en Klaas zweeg nu ook.
Men hoorde het tikken van de klok in de eetkamer,
en soms klonk het geluid van voetstappen van een
voorbijganger op straat tot ihen door.
Mevrouw Alice kreukelde haar fijn zakdoekje tus-
schen de vingers en opstaande zei ze: „Maar, zooals
ik gehoord heb, moet hij hoe eer hoe liever tot een
operatie overgaan om «ijn leven te redden".
„Jawel, maar die expérimenten verzekeren je vol
strekt niet eenigo Jaren toegift; soms ontnemen ze je
ook nog dio welke 'je anders zouden gegund zijn. Hij
kan 't er piet op wagen, want hij moet minstens nog
twee Jaren leven en sparen voor Helga, eer hU ge
noeg voor haar heeft, als zij de school verlaat. An
ders heeft zij hoegenaamd geen vooruitzichten."
i „Maar dat is gekkenwerk!!" riep mevrouw Alice
een naburig plaatsje, zijn wij zeer hevriend. Mst den
dominee spelen wij golf, met 4e dcchtars spelen ■q#
tennis. De dominee had een mooi buiten in Ierland,
met een groot huis, waarin meubels en schilderijen
van wederzïjdsche familieleden afkomstig. Een paar
weken geleden kreeg de dominee bericht, dat zijn
mooie huis met alles wat er in was tot op den grond
was afgebrand. Regeeringstroepen, 'die van de eene
plaats naar de andere ondorweg waren, hadden van
den huisbewaarder inkwartiering geëischt en op de
bezitting overnacht. Toen de Kroontroepen weg wa
ren., staken de Sinn Feiners het huis in brand.
Dat is toch wel een allerongemotiveerdst wraak
zuchtig optreden. Want wat kan nu mijn brave klei
ne dominee er aan doen, dat daar heelemaal in Ier
land ongenoode gasten zijn huis betrokken hóbben
Natuurlijk krijgt mijn vriend geen cent terug, want
de verzekeringsmaatschappijen hadden hem hier
voor niet gedekt wiillen houden., buitendien is hij
Zijne antieke meubels en familieschilderijen kwijt.
Dichter bij honk, nl. in Londen staat de biel ook
op zijn kop. Poplar is een van de 29 gemeenten,
waaruit 'grooter Londen: het graafschap Londen ge
naamd, bestaat. Graafschap heelt hier de beteekenis
van provincie. Poplar is in het Oosten van Londen
gelegen en een arbeidersbuurt. De bekende Engel-
sche communist George Lanstoury, de man van het
arbeidersblad de Daily Herald, speelt, bijgestaan'
door zijne familie, in Poplar een groote rol. Zoo.is
zijn schoondochter, Minnie, de vrouw van Edgar
Lanstoury, alderman, wethouder dus, van de Pop
lar Borough. Vandaag om drie uur zal zij tezamen
met eeniige dames counciïlors opgepakt en en ge
vangen gezet worden.
Reeds een 15-tal heeren-collega's zijn Vrijdag en
Zaterdag gevangen gezet. Het gaat nogal gemoedelijk
toe. De groote Geonge Lansbury had Zaterdag de po
litie opgebeld, dat hij 's middags thuis zou zijn om
„gehaald" te worden. Natuurlijk werden, toen de po
litie er was, in den tuin van Lansfcüry's woning eeni-
ge kiekjes genomen. Vanwege de reclame, begrijpt
u! Die kiekjes komen in de courant en het volk kan
de behandeljng der martelaren zien. Martelaren mag
ik anders niet zeggen, want mevrouw Mannie Lans-
bury, heeft daarover in een brief aan de'Times, den
hoofdredacteur Van dat blad afgedekt. De Times had
volgens mevrouw Mdnnie geen recht de edele Pop-
larraadsleden martelaren te noemen.
Die brieven in de Times zijn altijd heerlijk. „Als
men over iets moppert wordt er dadelijk gezegd:
„Schrijf aan de Times" Ik wil wel eerlijk 'bekennen,
dat ik de Times lees om de -brieven, 'die er ingezon
den worden. Ware het niet om die brieven, £k zou
heusch geen "3 pence voor Northcliffe's blad over
hebben. De hoofdartikelen in de MorningPost, die 2
pence kost, zijn veel beter.
Ik wil die brieven onze ingezonden stukken
eens toelichten. Is het onderwerp van het ingezonden
stuk heel belangrijk, dan wijdt de Redacteur er een
objectief hoofdartikel aan en duwt de lezers er dus
nog eens extra met hun neus op. Meestal komen er
dan van andere lezers ook artikelen over dat on
derwerp los. Zoo was er laatst een ingezonden stuk
van een oud-leerling van de bekende Publi-school
te Eton over de slechte manieren der tegenwoordige
jongelui. Dat heeft heel wat pennen in beweging ge
bracht. Veertien dagen lang stonden er 3 tot 6 brie
ven per dag over hetzelfde onderwerp in. De redac
tie laat zoiets onder de lezers uitvechten. Dat is zoo
veel aangenamer dan bij ons. Zie nu weer eens in
het Handelsblad, de ingezonden stukken van den
heer Hermsen over het Hoteltoedrijif. Inplaats dat het
Handelsblad nu eens afwachtwat de lezers zeggen,
gaat ohdanks"dat dagbladredacteuren ttoch geen koks
zijn en evenmin lange messen dragen, de heer Bois-
sevain den heer Hermsen dadelijk zelf te lijf. Ik
bad nu liever eens willen booren wat andere Euro
peanen over dat geval te zeggen hadden, Wanneer 'n
er/ier 'een ingezonden stuk plaatst, over ontwape
ning, landbouw, effecten, waterschappen, spoorwegen
onderwijsopvoeding, bijna nooit wn'dt eens overge
laten dat uit bet puibliek een wederwoord komt, maar
dadelijk wordt aan die lezers van het Handelsblad de
Handeïdbladopinie verkondigd en opgedrongen.
Hét is bij andere Hollandsche couranten waar
schijnlijk net zoo, maar het is niet aangenaam, noch
voor den inzender, die het gevoel heeft met ongelijke
wapenen bestreden te worden; op een terrein, waarop
alleen gevochten mag worden als de andere partij
dat wil toelaten, noch voor de lezers, die aldus te
weinig gelegenheid krijgen eikaars opinie te booren.
'Mevrouw Miinnie schrijft nu, dat ze ©een marte
lares genoemd wil worden, maar dat ze om 3 uur te
zamen met bare collega's in bet Stadhuis zal zijn, om
zich te laten gevangen nemen, ofschoon, zooals ze
schrijft, als je dat wilde er van gevangenneming
geen sprake zou zijn dan door geweld van kanon
nen. Wat is er dan toch gebeurd, dat ze zoowat een
heole gemeenteraad in de gevangenis zetten? Zijn dat
allemaal mannelijke en vrouwelijke „Had je me
maars"? Neen, het gaat hier om gevangenneming we
gens Gontempt of Court (ongehoorzaamheid jegens
de rechtbank). De gemeente Poplar heeft twee soor
ten belastingen te innen, ten eerste die, waaruit zij
uit; ,ydat staat gelijk met *zelfmoordl"
Klaas knikte .toestemmend. '„Papa", vroeg hij, „hoe
staat 't met de aandeelen?" 1
De Directeur hief het rond, blozend gelaat op. Hij
streek zich met 'de hand over hot voorihoófd, vóór hij
antwoordde:
,yZoo als je weet, zijn er moeilijkheden gerezen,
Hagstedt die geld heeft, wil zich. tsrugtrekken, en als
hij dat doet, dan is "t de vraag of er ooit iets van
de 'zaak komt. Als ik geen uitgever voor de nieuwe
ontdekking noemen kan, dan trekt de uitvinder zich
ook terug.
„En uw agenturen 1dan?"
Opnieuw wischte Elvin zich over het voorhoofd.
„Luister eens, mijn jongen, iemand moet zelf 'ook
leven. En dat gaat .waarlijk zoo gemakkelijk niet".
„Nee, jo hrme papa", voegde mevrouw Alice erbij.
,,'t Kan mij zoo voor hem spijten. Alle dagen heeft
hij 't. .druk met die 'akelige wissels; ze slikken alles
op wat men voor andere dingen zou noodig- hebben.
Soms weet ik 'zelfs niet hoe ik morgen voor 't eten
zal kunnen zorgen. We moeten de winkéls ver -in
't Noorderkwartier opzoeken, want hier hebben we
met allen al ilast geihad en men moet de blikken van
die 'menschen mijden alsof men kwaad had gedaan"
„Ja, 't is maar al te waar; soms weet men heusch
niet hoe men aan zijn 'dagelijksch brood moet ko
men", zeide Elvin, met een treurigen blik op de ledige
champagneflesschen. Maar vzijne vrouw had een drif
tiger karakter. Zij liep door de kamer heen en weer,
en hoe langer zij over die toestanden dacht, des te
meer opgewonden werd zij.
„Ik begrijp de menschen niet, die altijd bezorgd
zijn voor den dag van morgen", zei ze, „Waarom al
tijd daartegen opzien? Een arme stumperd zou geen
moed hebben zijn laatste snee brood op te eten, zon
der 't vertrouwen, dat er morgen 'n ander broodje
voor hem wezen zal; hij weet niet vanwaar dit ka
rnen moet. Maar als wij "blijven tobben en vreezen
dat 't morgen nog erger wezen zal dan vandaag
ja, dan is 't leven géén leven meer voor ons. Dan
ware 't beter in 't water te springen, als we niet ver
trouwden op een beteren dag en dat we morgen goed
zullen kunnen maken wat we heden hebben mis
daan en dat de toekomst geluk en rijkdom brengen
zal, de betaling ,van onze schuldenaren en alles goeds
bovendien. Als we dat niet geloofden, zou men ons
met reden slecht en bedriegers kunnen noemen; dan
ware 't van ons onverantwoordelijk, dat we met fai-
soenilijfke menschen omgaan. Maar wanneer wij nu
den moed en dat vertrouwen hebben, waarom zouden
dan menschen die 't groote voorrecht hebben niet
door schulden te worden gedrukt, niet evenzoo den
ken?"
Zij zag Klaas uitdagend aan alsof hij haar iets had
ztlf de gemeentelijke lasten bestrijdt, ten tweede die,
welke lij aan den Couhty Council Ixmden, dus
aan het Graafschap Londen moet afdragen. Het ge
meentebestuur va nPoplar hééft nu. die eerste soort
belastingen wel geind, doch weigert die tweede soort
te innen. Naturlijk heeft de Londensche County Coun
cil het daarbij niet gelaten en heeft indertijd het ge-
giemeentebestuur van Poplar in rechten aangespro
ken. Het gameentebestur is veroordeeld, doch vol
hardt, ondanks die veroordeeldng bij zijne weigering
de belastingen voor het Graafschap te innen. Waar
nu de gerechtelijke uitspraak 'is -geweest: „Poplar
moet innen", beteekent eene weigering daaraan ge
volg te geven, eene ongehoorzaamheid jegens de
rechtbank, en worden de leden van het gemeentebe
stuur van Poplar wegens „Contempt of Court" ge
vangen gezet. In de gevangenis zal hun gelegenheid
gegeven worden te vergaderen en te overleggen. Wel
licht komen zij tot andere gedachten.
Waarom weigeren zij dde belastingen te innen?
Het nuchtere antwoord kan daarop zijn: De socialis
ten en communisten, die in Poplar de meerderheid
in het gemeentebestuur bezitten, hebben zoodanig
met het geld gesmeten, dat zij eigenlijk dit relletje
opzetten om de aandacht af te leiden. Voor het Graaf
schap moeten zij 9 s. 2 d. per pond innen, hetgeen
zij weigeren, omdat zij voor de eigen gemeentelijke
huishouding reeds 19 s .2 d. per pond geind hebben.
Daar een pond maar 20 shilling heeft, lijkt het zaak
je ongelooflijk. Maar afgezien van de 9 s. 2 d. voor
het graafschap zijn de 19 sh. 2 d voor de gemeente
reeds zoo 'buitensporig, *dat ik, toen ik dat cijfer zag,
niet kon nalaten eens mijn licht op to steken bij
iannand, die objectief de zaak kon beschouwen.
Deze eene dame, die aan het hoofd van een groote
huishoudschool staat, meent, dat de wijze, waarop de
gemeenteraad van Poplar huishield, niet meer te
qualificeeren is. Het volgende staaltje spreekt boek
doelen. Er zou gratis rbelk .verstrekt worden aan
moeders, kinderen, zieken, herstellenden en zwakken
in éen woord aan degenen voor wie melkgebruik ,een
noodzakelijkeid as. De distributie geschiedde hoofd
zakelijk op doctors certificaat of na onderzoek en wel
tot aller tevredenheid. De vrouw, die aan het hoofd
stond, werd bij het gemeentebestuur van Poplar ge
roepen. Hoeveel melk verstrekt ge? Ongeveer 120 gal
lons. Wat een schandaal, dat moet rveel meer worden,
Aan wie distribueert ge? Nadat het antwoord was
gegeven, riep het (gemeentebestuur uit: „Waf een
schande toch, die arme arbeidersgezinnen, wat wor
den die mishandeld. Iedereen moet melk kunnen krij
gen ook zonder doctors certificaat of onderzoek".
Best, zei 'de directrice eri ging aan het werk. Ieder
een, die kwam, kreeg melk, het gebruik nam tot 2000
gallons toe. De townclerk, zooiets 'als onze gemeen
tesecretaris, ging eens aan het rekenen en kwam tot
de conclusie, dat de melkdistritoutie zoowat 30000 p.at.
(f 300.000) zou kosten en wees het gemeentebestuur
op dat cijfer. De dames en heeren 'verschrokken wel
wat, vooral toen ze bemerkten, dat er schandelijk
misbruik van 'de vrijgevigheid gemaakt en er ge
woonweg handel in ontvangen ddstrtbutdemelk gedre
ven werd. De bepalingen werden iets scherper ge
maakt, maai' dit melkkoetje zal toch 20.000 p.st. is
f 240.000, per jaar kosten.
Dat gaat feitelijk boven ide krachten van Poplar.
De heeren arbeiders echtesr, zelf aan het roer geko
men, zien slechts kans tot verkwisting in éene rich
ting, dat is dde van weldadigheid, maar niet als eer
tijds particuliere, doch "uit algemeene kassen geput
en daarom niet meer bij den waren naam weldadig
heid of bedeeling, maar bij dien van gemeentelijke
distributie bekend. Maar bedeeling is het toch en fei
telijk een ziekelijke, ontaarde bedeeling, die met groo
te stemverheffing met andere namen in openbare
vergaderingen geëischt wordt van de regeering, doch
waarvan de gelden verkregen worden uit de zakken
van enkelen, die wel arbeiders, maar slechts met een
'kleine „a" zijn, en wijl arbeiders zonder kapitale ,.a"
den titel van kapitalisten voeren.
Het gemeentebestuur van Poplar, dat zelfs geen po
ging gewaagd heeft, de tering naar de nering te zet
ten, wil nu niet aleen niet de 9 s. 2 d. Countyhelas-
ting bij hare gemeentenaren innen, doch wil bui
tendien hulp van buitenaf hebben. Het gemeentebe
stuur van Poplar zegt, de andere 28 gemeenten van
het Graafschap Londen moeten meebetalen, in mijne
huishouding, dan zal ik meebetalen in dde van hen.
Eén groote pot dus. Nu is het begrijpelijk, dat die an-
dere gemeenten dat niet willen, want die zijn altijd
zuinig geweest, hebben de dubbeltjes netjes beheerd,
hun zaken goed in orde gemaakt, echter steeds zor
gende, dat puntje bij paaltje bleef. Die andere ge
meenten wttllen niet dat hunne gemeent-enaren zul
len bloeden voor euveldaden van de Poplaradmini-
stratie. 1
De dames en heeren van het Poplar gemeentebe
stuur weigeren dus om belastingen voor het Graaf
schap te innen, omdat door hun wanbeheer de ge
meentebelasting heel zwaar drukt op de Poplar be
lastingbetalers en eischen, datv de andere 28 gemeen
ten, dde tot het Graafschap Londen behooren, mee
zullen betalen in hun lasten.
Een feit is, dat als de gemeenten, die niet, zooais
verweten.
„Er zijn menschen, die anders zijn dan wij. Ze zijn
van een ander natuur. Een zekere gave, die wij be
zitten, ontbreekt hun. Zij kunnen niet vragen, en
daarom hebben ze ook niet zooveel kans op een be
teren dag van morgen als wij, en daarom moeten ze
meer op zichzelve vertrouwen en op 't heden 1"
„Maar dit kan ook wei 'n gevolg van lafheid zijn",
antwoordde zijn moeder knorrig.
„Mogelijk welt" klonk het onverschillig terug, ,*voor
zoover t hun eigen persoon raakt. Maar wanneer 't
een ander betreft, bijvoorbeeld een dochter, en men
heeft mnsscebien niet meer over veel dagen te be£chik
ken om haar nog te kunnen steunen en beschermen
dan weet ik niet of wij 't recht hebben van lafheid
te spreken, met betrekking tot 'n vader, die haax toe
komstige welvaart voor idagelijksche pijnen wil koo-
pen".
Nog tweemaal stapte mevrouw Alice de kamer door,
haar batisten zakdoekje verkreukelend. Toen bleef
zij recht tegenover Klaas staan. Hare oogen getuig
den nu van teruggehouden aandoening; met inspan
ning hield zij hare tranen terug.
Klaas',zei ze, „morgen ga ik er heen en ik zal
niet weer vertrekken vóór hij me belooft alles te zul
len doen wat hij vermag om zijn leven te redden. Hij
kan gerust op ons rekenen. Wij zullen wel voor Hel
ga zorgen, als dit noodig mocht zijn".
Klaas klopte de asch van zijne sigaar.
„Ik dank u, moeder", zeide hij, zonder haar aan
te zien.
Toen hij even later naar zijn kamer ging, nam hij
den koristen weg, en toen hij den huissleutel in het
slot gestoken had, draaide hij hem ditmaal haastig
om en trad naar binnen.
Nu geloofde hij wel te kunnen slapen.
HOOFDSTUK X
In heit rustige uurtje tusschen drie en vier, nadat
de eenvoudige maaltijd was gebruikt, en de vaten
gewasschen waren, zat oude Kris, in de venster
bank van do eetkamer, de familieberichten en win
kelaankondigingen in de krant te lezen, af en toe
naar de gewoonlijk leege straat kijkend of daar soms
toevallig iets gebeurde, dat hare belangstelling kon
wekken.
Maar nu was het er niet drukker dan anders. Een
paar karren ratelden over de steenen, in de richting
van de tol. Een schoenmakersjongen sprong van het
eene trottoir naar het andere, met een paar benge
lende laarzen in de hand. De brievenbesteller, dien
zij met de oogen gevolgd had van af den derdon
hoek, liep de ge-heele straat door, zoover zij hem kon
zien, zonder een eükele poort in te gaan. .Van tijd