Even laehen.
LOS en VAST.
1
I I I
T3ö*a-§®'ö «r»«ais«ep-^3? g m
mcr anfcfsanm. Het geluid van de mui-pad heeft
"red van dal van een klingaieod klokje, wat in
voorjaar ren eigenaarJjgen indruk maalrt op wie
11 i moren.
De rug van de vuurpad heeft dezelfde kleur als
•Hjk, waarin zij zieh ook bij voorkeur ophoudt,
de buikzijde is zeer opvallend gekletftd met
Ma uwe, gele en roode vlekken. Die opvallende
kleuren moeten we beschouwen als een middel
•m aan de vraatzuent van baar vijanden te ont
komen. Wordt 't dier overvallen, dan tracht heT
te ontsnappen door in iiet water te springen. Maar
lukt dit niet, dan gaat bel op den rug liggen,'
waardoor de helle kleuren van cje buik achtbaar
wordfce. De vijanden van de vuurpad worden door
het zien van die kleuren afgeschrikt, omdat zij
wtten, bij ervaring, da: «heren van (kl'sovt een
walgelijk vocht afscheiden.
De vuurpad weet zich op deze manier het leven
li redden. Keerde zij zich niet om, dan zou ze
pOicht een knauw te pakken- hebben voordat de
vijand door de kleur der buikzijde werd afgeschrikt
Lid di
Vroeger betond blijkbaar de mogelijkheid voor
wen kamerlid om een plaatsvervanger te jenden,
wanneer hij zelf geen zin had de vergaderingen bij
te wonen Tegenwoordig behoort dit tot on-
mogeiijkin den, Maar in 17-15 zond de heer Van
Bijksterhuis te Groningen een zijner boeren, die
•rder ncm woonden. naar de Generale Staten om
dbar zitting te* nemer: voor nem. De heer Van
JMjksterhuis bleef lekker thuis en zijn .boertje
Skke Melis moest de lange reis'naar Den Haag
Over *t algemeen zijn de behoeften der le-
wenJe wezens in os ere.-ns: ernming met de éiscnen
der natuur, waarbij het instinct een veilige gids is.
Maar bij den ruensch is dit anders. De mensch
*iukt, terwijl hij geen dorst heeft, hij eet zoqder
door den honger gekweld te werden. JJaarora is
to] den mensen onderscheid te maken tusschen
normale en kunstmatige of ontaarde behoeften.
Bader de laatste zijn er, die zeer schadelijk voor
de gezondheid kunnen worden.
Het aantal soorten van behoeften is bij den
■aensth zeer anoot en van uiteenloopende ver-
JiehejdenhekL Over 't algemeen nemen de behoeften
toe n -dezelfde mate als de maatscnappelïjke ont
wikkeling voortschrijdt En de eene Wioefte is
tol den enkeling of bij de massa nog niet bevre-
of er staan weer andere klaar, die zien
aan het menschdom opdringen en op welke be
vrediging het streven van velen weer gerint is.
Ifcsschien is deze groote waarheid, dat volkomen
bevrediging steeds uitblijft, wel het geheim van
den onverwoestbaren levensdrang.
Cit het leven en de zeden van wilde volken
bfajVt dat de allereerste behoeften niet groot in
aantal zijn. Naar de volgorde, waaraan zij ach
aan de onbeschaafde en nog grootendeds in hun
flans: Praat me niet over schoolmeesters, en
Juister liever naar mij: heb je gehoorjj, wat je
broers daarnet besloten hebben?
f eter: Neen, wat, Hans?
Hans: Ik hoorde Willem zeggen: ik neem den
molen, jij den ezel, en dan moet Peter maar
tevreden zijn met de kat (hij blaast)
Pggg! Maar met de kat, pggg!
Peter: Maar Hans!
flans: Pggg! Ja! En nu zal je me zeker wel
slachten, opeten en mijn huid verknopen,
1 nietwaar?
Peter: Beste, brave Hans, hoe kun je dat zeg
gen? Nooit zal ik dat doen!
flans: Prachtig! Je hand er op!
Peter: Maar krabbel je ine dan niet?
flans: Weineen! Hoe kun je zeggen? (Zij ge
ven elkaar ce hand.) Keurig. En nu zal ik jon
helper. Vraag niets, maar doe alles, wat ik
zeg Zu je?
Peter: lerlij* en Leusch, mijn beste Hans!
Hans (plechtig.): Zoo, haal dan voor me twe*
iWTTWl ef" scw'taqrh aft <w»n, muto mof
pluim, voorwaarts marach! Ze liggen op den
zolder!
Peter: Laarzen?
flans: Niet vragen! Halen, pggg, of ik krab
bel. pggg!
P e t e r: Jaja, ik ga al!
flans: (aUeen): Ziezoo, nu zal ik mijn besta
Petentje eens voort helpen! Ik begreep wel,
dat Willem en Martin hem het huis uit wil-
d emsetten, maar dat zal niet gebeuren. Nooit!
(Er piept een muis. Hans luistert De muis
loopt over de tafel en springt op den grond.)
flans: Pggg! (Hij springt naar de muis en bijl
haar). Zie je, ai praat ik, mensch word ik
nooit! Ik blijf kat! Pggg!
eter (komt terug met weitasch, hoed en Jaar-
natuurstaat levende volken opdringen, erjn achter
eenvolgens te noemen:
De voeding. Déze behoefte gaat natuurlijk
voorop, omdat het bestaan van den mensch er van
afhangt, trouwens van alle levende wezens. Te
genwoordig zelfs is m iedere beschaafde maat
schappij meer dan de helft van allen rijkdom
noodigom in de voeding te voorzien.
De woning Deze tweede behoefte dringt zich
bij de mensdien in koudere luchtstreken nlecr op
dan in de tropische gewesten. Maar ook in de
warme luchtstreek is een woning, al is die nog
zoo eenvoudig le» en behoefte, die zich na de
voeding het meest doet gevoelen. Zelfs de dieren
zoeken een schuilplaats om in te verblijven bij
slecht weer, of om zich in terug te kunnen trekken
bq dreigend gevaar.
De verdediging. Dis da de derde in de
rij. Zelfs de oerbewonexs in ontoegankelijke wil
dernissen moest op verdediging van hun leven
bedacht zijn. Volstaan de dieren met hun na
tuurlijke wapens, zooals klauwen, bek en spier
kracht, de mensch beeft reeds vroeg zich van
gemaakte wapens Voormen. Een stok, langza
merhand in den vorm van een^nots, was het
eeiste product van mensohelijk (uitdenken, om
zich te wapeny tegen de wilde dieren. En die
eerste primiti^e voorwerpen ter verdediging,
langzamerhand ook voor den aanval gebruikt,
hebben zich in den loop der eduwen ontwikkeld
tot de, tegenwoordige moordwerktuigen, die den
modernen tijd ten dienste staan.
De versiering. Niet de kleeding, maar de
versierbig. neemt de vierde plaats in, wat blijkt
uit de geschiedenis van het menschdom en ook
uit de zec^pn en gewoonten van sommige wil
de volken. In midden Afrika wonen nog he
den ten dage volken, die geen enkel kleeding-
stuk dragen, maar wel de noodige voorwerpen
ter versiering door neus, ooren of lippen ste
ken. De zucht tot versiering wordt wel eens dö
eerst stap genoemd, waardoor de mensch zich
van het dier onderscheidt, ofschoon er vogels
zijn, die hun nesten versieren.
De kleeding. We noemen deze als vijfde
en laatste in de rij van allereerste behoeften.
De drang naar beschutting voor 't klimaat
treedt het eerst op den voorgrond bij de behoefts
aan kleeding, de eisch van welvoegelijkheid doet
zich daarna gelden, maar wij9t al op eenige be
schaving.'Bij verdere beschaving voegen zich
naast decse vijf verschillende andere behoeften,
tot bet aantal ten slotte niet meer te tellen is.
UB da
Een honderd jaar geleden ongeveer zagen de
rekenboekjes op onze scholen er heel anders uit
-dan tegenwoordig. Men trachtte toen de som
men aantrekkelijk (te maken door verhaaltjes
"te fantaseeren, waarin bet vraagstuk voorkwam.
We geven hieronder een paar voorbeelden uit
een rekenboekje door heer R. G. Rtfkens in 1825
uitgegeven.
lo. Een boer kwam op een schoon en dartel
paard de stad inrijden. Het was juist marktdag
Langs de marktplaats komende, kon hij niet la
ten eenige vertooningen te maken, door zijn
paafld gedurig met de sporen meer en meer tot
het maken van dartele sprongen aan te zetten,
om zoo de aandacht der menigte «tot zich en
zijn paard ie (rekken. Dit gehikte hem natuur
lijk, maar het bekwam het slecht; want toen
do boer aan eene plaats kwam, waar eenige
mannen en vrouwen mët potten en pannen
stonden, om die te verkoopen, deed het paard
een sprong «ter zijde en danste, als een dol
schaap, door al het veroorzaakte geraas meer
en meer verschrikt wordende, tusschen de ge
bakkene voorwerpen, tengevolge waarvan al de
eigenaars op den boer toekwamen en hem tot
betaling van de volgende «voorwerpen aan
drongen: 20 potten, iéder 35 et., 8 groote scho
tels, ieder 75 ets.; 5 dozijnen theegoed, het,do
zijn 24 stuivers; 24 kommen, ieder 2 ot.,
en 7 .braadpannen, elk )een daalder. Hoeveel
moest 'de boer, ten gevolge van zijn gekheden,
minder betelen dan 30 gulden?
2o. Schilderhaunea was als kind reeds zeer on
eerlijk. Hij sloop nachts stiBetjes van het bed,
en nam geld uit dien broekzak van vader, of uit
den beugeltesch v. moeder. Ook ontstal hij an
dere menschen allerlei kleinigheden, en ging
zoo als het gewoonlijk gaat, van kwaad tot er
ger voort
Eerlang werd hij een groote dief en een
moordenaar; en na verschilende moorden be
gaan «te hebben, werd hij gevat en op een ver
schrikkelijke wijee ter dood gebacht. Voor hij
geradbraakt werd, sprak hij,.dat de kleme dief
stallen, die hij ongestraft in'zijne jeugd beging
hem tot zulk een goddeloos mensch hadden ge
maakt
Aaltje de groentevrouw ontstal hij in den tijd
van zes weken 60 appels en 12 perziken, «terwijl
'hij rijnen onderwijzer-in een .jaar tijds 50 vel
len papier benevens 30 pennen 'ontnam; zijnen
vader ontnam hij vijf daalders en zijne moeder
4 goudguldens. Wanneer men iederen appel op
eene halve cent, iedere perzik op 7% ct, elk vel
papder op 2 ct. en elke pen op tl K ct rekent; hoe
veel bedroeg dit dan te zamen?
Boven deze som stond: Jong gestolen, oud ge-
hangen. Zoo hadden verschillende sommen hun
i opschrift, als: De jonge Geneverdrinker. De lo
ze vriendinnen. De wilde knaap, Gevolgen van
eenen sneeuwbal, Goed zoo. De onde Snoek, De
Schurk, Dat was een oud mar,, Nog iets va*
eenen dronkaard. De klagende melkboer. De
groote worst, Het liefdadige kind, De goede sol
daten, enz.
zen): Asjeblieft Hans, daar heb je Je spul
len!
Hans: Prachtig, dank je! (Hij eet de hoed op,
trekt de laarzen aan, en hangt de tasch om.)
Nu^wat zeg je nu van me (met nadruk) mijn
heer de markies van Carabas?
Peier (verwonderd): Markies van C&ca... wat?
Hans: Haha! Hij begrijpt me niet, maar dat is
ook met gemakkelijk te begrijpen. Ha! Weet
je wat? Ga jij mi eens wat frissche lucht
scheppen, buiten, zoek dan in 't schuurtje je
boeltje bij elkaar, en ais je klaar bent, gaan
we samen de wijde, wijde wereld: in! Hal
Peter: tDe wereld in, Hans9
Hans: Ja, en gapw wat! Marsch! (Peter gaat
Wacht nog even! Allés mag je meenemen
maarPolio, die leekjke bond, laat je hier
•Begrepen?
Peter: Zeker, zeker!
Hans: AUo don! (Peter gaat) En wat ga ik
nu doen? Ik ga in het boscih konijnen vangen.
De Koning is ziek! Ja, -hoe weet ik dat?
.War>« w«t alles. De koning houdt veel van ge
braden konijntjes. De breng hem zoo'n ko-
nijntje. En dan, ja, dan zullen we wel weer
tóen! Ik heb het plannetje al in mijn hoofd, j
(Buiten blaft Polio.) Pggg! Pggp! (Buitei^l
roept Peter: In je hok.) 'O, ®oo, in je -hok! Dat
dacht ik ook! (Peter komt binnen.) Bonjour,
Mijnheer de Markies van Carabas! Wij gaan
de wereld in! Klaar?
Pet e r (gaat naar 't doodsbed van zijn vader):
Dag mijn beste vadertje! (Hij veegt zijn oogen
af.) Ikik ga mee, Hans, De wereld in!
Hans: En ons geluk tegemoet! Voorwaarts,
marsch!
badrijL
Wordt vervolgd
Dorus, die niet tot de slimsten behoorde, had
den laatsten tyd veel getob met zijn vrouw, die
al geruïmen tijd ziek was, en maar niet beleren
wilde. Op aanraden van zijn kennissen heeft hij
Ik heb 't gewonnen
(De meeste kinderen Joopen niet alleen naar
school! Gewoonlijk komen ze met z'n tweeën, of
met z'n drieën. Soms zie je er nog veel meer
bij elkaar!
Anna en Mnrie woonden een heel eind van de
sdhool af. Ze moesten wel een half uur "loopen.
Zelfs woonde Anna nog een huis of wat verder
dan Maria.
En -wat deeii Anna nu? Dat kun je wel raden!
Ze haalde eiken morgen Marie af! Maar weet je,
wat nu verdrietig was? Anna stond altijd vlag
op, en nu gebeurde het dikwijls, dat Marie, di9
een echte langslaapster was, nog niet eens was.
opgestaan, als Anna bij haar kwam. En dat
vonden beide vriendinnen erg vervelend. Anna,
omdat ®e zoo lang moest wachten en Marie, om
dat ze zich schaamde tegenover Anna! Op een
keer hadden «e eens samen afgesproken, om
des morgens voor schooltijd, wat in den tuin te
gaan werken. „Goed!" had Marie gezegd, „en
laten me dan eens kijken, wie bet eerst opge
staan is!"
„Ja!" ze! Anna, „en wie het wint, krijgt van
de verliezer een zak kersen!"
Op den Ibewusten morgen ftep Marie al om
half zeven in den tuin. Ze zag niemand. „Nu heb
ik 't dan toch eens fijn gewonnen!" dacht ze. Ze
liep naar het tuinhuisje, om daar cm Anna te
wachten, en toen ze vlak bij was, ging op eens
de deur open en.... daar stond Anna, die zich
al vóór half zeven in hei tuinhuisje ver
stopt Bad!
„De heb 't gewonnen!" juichte ze.
Na wil ik je alleen nog vertellen, dat ze de
kersen samen hebben opgegeten!
M ÜO O f
as.cS!
ridi tot «e* specialist gewend. Deze onderzoek! tijd, dat bet geestelijk drama het lijden en sterven^ooraj met vergiftige planten, omdat die vaak:
da vrouw nauwkeurig «n schrijft dan een drankje van Christus uitbeeldende, weer moet wordengroeien op plaatsen onder het bereik van kin
deren. Groeien ze in de vrije natuur op, dan la
voor. I opgevoerd. Er worden nieuwe huizen bijgebouwd
Toen de specialist den tweeden keer bij Dorus ooi al jjfe vreemdelingen te kunnen neroergen, win
kels, kiosken en >laiieijes verrijzen er mj tien
tallen, want er valt straks wat te verdienen, als de
duizendtallen vreemdelingen uit. de lanuen mei
hooge valuta in het dorpje samenstroomen
Voor één winkeltje met een opper vlakte van «Ef
paar vierkante nieter werd: dezer dagen 5Ü.0UU
mark paait betaald.
non huis kwam, vroeg hij hoe 't nu mjt de vrouw
ging.
„Niet bestf', was het antwoord, „dat schudde*,
heeft haar bepaaki geen goed gedaan."
„Schudden? Wat schuddenr' vroeg da spe
cialist.
„Wel" antwoordde Dorus, „op het flesscöj*
stondvóór het gebruik goed schudden, en dat beb
ik gisteravond gedaan, maar 't is er erger van
geworden.
Man en vrouw zitten bij de tafel te lezen, als
plotseling de vrouw uit <je Ip-ant opkijkt en uit
roept „Neen maar, hoe vind je dat? Ik lees
hier van een man, die zwaar ziek geweest is
en na zijn herstel zijn vrouw niet ineer kende
Hij wilde absoluut niet gefooven, dat de vrouw
in zijn huis dezelfde was, waarmee hij voor zijn
ziekte was getrouwd"
Mijnh&r, die blijkbaar slecht gemutst was, ant
woordde sarcastisch,Nou, daar zie ik niets bij
zonders in. Het is voor een man vaak moeilijk
genoeg te gelooven, dat zijn vrouw dezelfde is als
het meisje, op wie hij eens verliefd was."
De oorlog, die zooveel ellende over de wereld
gebracht heeft, en tallooze gezinnen in rouw dom
pelde, heeft anderzijds sommige menschen groot
voordeel bezorgd, al "willen we niet zeggenge
luk. Want geluk brengt plotseling verworven rijk
dom nu- juist ahijd niet aan. Integendeel, 't zijn
sterke beenen, die de weelde kunnen dragén. En
bq de nieuwste rijken is 't ook vaakzoo gewon
nen zoo gezonnen.
Yvc lezen de verhalen van dien tijd en daarna,
Er zijn reeds plaatsen besproken voor honderd-4
duizend Engelsaiien en Amerikanen.
Het dorpje is in rep en roer, pok over de r o I -
verdeel i ng. De heer Zwinck, reeds /0 jaar,
die vroeger voor Judas speelde, is niet herkozen
er weinig aan te doen. Alleen hot aanbrengen
van kennis omtrent vergiftige planten op de
scholen kan het gevaar voor kinderen vermin
deren, en dan nog alleen maar voor oudere
•kinderen. De niet schoolgaande jeugd is op die
wijze niet tebereiken.
Maar met gekweekte planten, waarvan wij
weten, dat ze vergiftig zijn, ligt het aan de
menschen zeJf, de voorzichtigheid ite betrachten.
In onze (tuinen en openbare parken dienen ze
geweerd, dit zal nu ook de gemeenteraad te
Glasgow wel duidelijk zijn geworden.
In deze groote industriestad van Schotland
bij de stemming over de rolverdeeling, al liad hij ^heeft een kind onlangs de bessen gegeten van
ook belooft^ zicii oen nieuw gebit \a laten maken, de vergiftige b el 1 ad o n na-plan t, die daar
waardoor hij beter zou kunnen spreken. Anton in een openbaar park, waarin het kind speel-
Lang, de Christus van 1910, werd sjechts meide, groeide. Tengevolge hiervan is het kind ge-
storven en die vader sprak den gemeenteraad
aan om schadevergoeding, Maar de raad wei
gerde die uit te betalen. Doch de vader gmg
in hooger beroep bij het Hoogerhuis, dat den
vader in 't gelijk heeft gesteld. Het Hoogerhuis
besliste, dat de gemeenteraad wist, dat er in het
park planten groeiden, die door hun vergifti
gen aard gevaar konden opleveren- voor kin
deren. Toch had >de raad niets gedain om bel
publiek tegen dat gevaar te beschermen. De va
der stond dus volkomen in zijn recht met het
ejschen van schadevergoeding.
'De belladonna zal -nu wel uit het park verwij
derd worden, miar een jong leven is toch weer
weggenomen, wat niet had gehoefd. Zoo gaat
't gewoonlijk. Men dempt den put pas als 'I
kalf reeds verdronken ia M.
twee stemmen meerderheid herkozen, ofschoon
hij voor zijn rol geknipt is. Maar er zijn meer
liefhebbers voor de hoofdrollen, zoodat bet wei
eens raar uitvalt bij de stemming.
Een zwerm van journalisten komt straks op het
dorpje neergestreken, die de passiespelen bijwonen
om aan hun bladen getrouwe versiagen te leveren.
Er kunnen npg wel eens aardige vergissingen plaats
vinden, waar zoo n internationaal gezeisaiap bij el
kaar komt Zoo deelde de „Maosoode' voor kort
mede, (jat op de internationale arbeids-confereniie
te Genève de „kolen.'ziekte" besproken was.
Wat moest dat nu beteekenen? De kolenziekte
Op een conferentie^ aan den landbouw gewijd?
En. wat bleek een paar dagen later uit een
bericht in die „Rotterdammer"? Er was gesproken
over „diarbon en 't cing over een ziekte. Nu
beteekent het woord „charbon" zoowei steenkool
als miltvuur. Op de conferentie §prak men na
tuurlijk over de veeziekte, bekend als miltvuur. Eu
de krantenmenschen maakten 'er van kolenziekte,
wat jjatuurlijk onzin was.
Die vreemde talen ook I
van mensaien, die zich in den smokkelhandel ver- ook zonder dat er vreemde talen aan te pas
rijkten en nog verrijken. In Duitsciiland en in komen. Zoo meldded de „Grondwet", dat te Breda
(iel totaal verarmde Oostenrijk baden enkelen zich ■*- tï«„«„bj;;!,
in wCckie, die nun^gcld bijeengraaien uit de ar
moede der groote massa. Het zijn vooral de „schie-
bers", de mril I rfinplrhn ii, die in iiittartende
KLEINE BIJZONDERHEDEN.
Over het dienstjaar 192h-'21 zijn te Amsterdam
„v»1081 personen aangeslagen naar een inkomen vaa
Men leest soms rare dingen in onze couranten, mecr ^an 1 50.000.
«.w In Soedan (Afrika) wrijven de vrouwen zich in
de inspecteur van politie' van Dongen gevankelijk met 6611 IJaar muskus riekendestof, afkomstig uix
werti Munengebradï; verdacht vanTefstal en „ter, klaren. d.e de luxA^en oan weerez.,-
misdrijf inltrijd met *iin functie." Moeten w* den ™n den kop .en aan het achterlijf dragen.
daT^ma" 't daar 3&t beteehent het
iNu we *t toch over coaranten hébben, wiTlen r.irk" «reniïïir «laaf nn
we onze lezers nog onthalen op een staaltje uit onronrnnifAiiit 'n w-hoM-naa™ Hnm- Ho r™*.
„De Veldbode". Die geef t.haar adviezen op elk te? ^7S^ntlnop5
terrein, met alleen in landbouwzaken, maar ook
inliefdes.kwe8ties. Wanneer je een vrouw 0 tr«lt hrt P™i«php -vpuwJ
Waar de gevolgen van den oorlog allerwege zulke I kiest raadt het Wad aan de boerenzoons h niel ni|nXi ^'45
en verschillende andere uitwassen te zien geven. 1 doe T dan geheel alleen en laaf je nooit een
spreekt bet vanzelf, dat het aan pogingen tot 1 vrouw aanpraten. Zoek een vrouw met hart
internationale ontwapening niet ontbreek!. Een voor een beest, met hart voor de fokkerij. Zoek
chronisch gebrek aan dekking voor de ontzettende een vrouw, die niet al te modern is, maar toch
woelde voortleven en in de groote hotels en re
staurants hun zwelg- en braslust botvieren.
Zoo erg is het geworden, dat in BeieiSen
een wetsontwerp is ingediend, waarbij brasserij en
losbandigheid met gevangenisstraf en boete tot
2CO.OOO mark g orden bedreigd. En bij herhaling
zelfs riiet vijf jaar tuchthuisstraf. Ook buitenlanders
in Beieren vallen onder deze weL
staatsuitgaven zal aan die pogingen ook niet
vreemd zijn.
En de vraag, waar al dat oud ijzer van schepen
en oorlogstuig moet blijven, behoeft ook geen zor
gen meer te baren.
Op de Washingtonsche conferentie beraadslaagt
men over inkrimping der vloten. En Hemy Ford,
de man - van de Ford-auto's, heeft rijn diensten'
reeds aangeboden. Hij heeft zich bereid verklaard
om de vloten der wereld legen oud-roest-
prijs op te k00pen, en daarbij de verzekering ge
geven in staat te rijn deze transactie te fmancieereif
ook. Hij zal dan met acetyleen vlammen en elec-
trische installaties de oorlogsschepen weer uit
elkaar nemen en er landbouwwerktuigen van ma
ken. Hel tot zinken laten brengen van alle Duitsche
oorlogsschepen achtte hij een groole misdaad. Hij
beveelt rijn plannen warm aan als een geschild
middel voor de diplomaten om zaken te doen,
en belooft rijn daadwerkelijke hulp bij de oplossing
van hot vraagstuk der werkeloosheid, die al ont
staan bij het afdanken van al die schepen.
In Amerika houdt men er van de zaken in 1
groot te voeren. Bekend rijn de film-onder
nemingen daar te lande, die reusachtige af
metingen hebben aangenomen in de werid-filmin-
dustrie. En als er iets nieuws te filmen valt, rijn
ze er dadelijk bq.
Zoo heeft oen Amerikaansebe fümonderneming 50
millioen mark geboden om het uitsluitend recht
fte krijgen de passiespelen te Oberammerjpu, die
nu weldra weer gehouden zullen worden, te mo
gen filmen. Dit aanbod is geweigerd en zelfs een
verhoogd aanbod tot 70 millioen jnark beeft de
Oberajnmergauers niet tot andere gedach-
kunnen brengen, ae bleven weigeren. Zélfs
t t VOETGANGEHS.
streelt naar verbetering eni vooruitgang. En al CHnge Doorenbos dicht in de Telegraaf:
deugt ge dan zelf niet heelemaal, ge komt er
toch. Want een halve man met een heele vrouw ©e Claxon claxonneert met klem:
is méér dhn een heele man. met een halve vrouw. Ga weg! iik moet voorhij!
Als de boerenzoons het nu niet weten, dan De auto-toeiter toetert: toe!
leeren ze 't nooit. Doch laat het een troost voor Op zij, op zij, op zij!
ben wezen, dat sommigen nooit; wijs worden, 't Chauffeursgiezicht achter het wiel
wat vaak ook heel moeilijk is. dn de Oudheid Denkt hardop: voet-proleet!
en ook nog in de Middeleeuwen hebben som- Hij voelt het als een goede daad,
mige menschen hun gansche leven gezocht Dat hij nét .langs U reed.
naar den steen der wijzen, waarmee ze „Vanmiddag kwam een oude vrouw
alle kwalen dachten te kunnen genezen, en die Onder 'n automobiel;
hen-in staat zou stellen uit minderwaardige me- Het was haar eigen schuld, *t was glad,
talen goud te maken. Maar gevonden hebbenEn 't ouwe menechje viel",
ze den steen nooit jEen auto reed een jongetje
Een geneesheer te Chicago evenwel, dr. Stille-1 Van zeven jaar mors-dood,
man Baily, een der grootste autoriteiten op het 1 Doordat het ventje spelende
gebied van radiologie, schijnt nu een ontdek- juist uit een zij-straat echoot",
king te hebben gedaan, die iets lijkt op het vin-1 „Een dame werd verpletterd laatst
den van den steen der wijden. Hij heeft opge
merkt, dat de arbeiders in de radiumertsmifnen
in Colorado een buitengewoon goede gezond
heid genieten, wat hij toeschrijft aan het drin
ken van radiumhoudend water.
Volgens hem hehben radiumstralen, in
suiker of melk opgevangen, die men daarna tot
•tabletten verwerkt, een wonderdadige uitwer
king, voera! op oude menschen. Pijnen verdwij
nen bq he! gebruik van zulke tabletten, de ver
loren eetiust komt er door terug.
Een andere uitvinding, nu van een Engelsch-
man, een zekere mr. Clark, is. waarschijnlijk van
niet minder beteekenis. Die heeft een middel uit
gevonden om de ratten te verdelgen, wat bij
het groote gevaar van ratten in tijden van
pestepidemieën, van enorm belang zou
kunnen zijn. Het middel bestaat uit een vergif,
de fauidige btge markenkoere is een som van waarmee een gevangen rat een inspuiting wordt
millioen toch nog een peulschilletje.
In H hartje van de stad.
Maar den bestuurder treft geen schuld,
Daar bij getoeterd had".
Vracht-auto's dond'ren langs je heen,
De taxi gilt en raast,
De post-auto rijdt extra woest
(Met „haastrU-langzaam" haast)
Jij akelige voet-prolee't.
Waarom verdwijn je .niet?
Zoolgangerige nietigheid!
Verkeersweg-parasiet!
En over vijf en «twintig jaar
Lees ik in H Avondblad:
„Vandaag vertoonde zich alhier
*n Voetganger in de stad.
Van waar kwam deze zonderling?
Zou bij krankzinnig zijn?
Hij werd het allereerst gezien
toegediend in den staart. Daarna laat men da i Midden 't Koningspleto.
Het is in het Zoid-Beiersche bergdorp, waar he* rat weer vrïj, die ziek wordt en de ziekte over-
öewoonlijV erg stil is. nu weera een drukte van brengt op zijn-eoortgenooten, waardoor in kor-
odang. Erwordt met koortsachtige baast jg-]ten tijd alle ratten sterven.
werkt ora afies in gereedheid te brengen tegen
liet vergiften ia 't zaak voorzichtig te zijn.
Toen ging hij door de Leidsche straat
Met een verdwaasden lach,
En 't du-urde nog ruim een minuut
Vóór hij er onder lag".
