3Ar.g te verminderen, Het i» te begrijpen, dat de t«t-
klaring1 van 4>kt George sengatde verwekte Wiet hoi
minst fin conservatieve kringen. Dogenen, onder de
unionisten, die genoeg hebben van «ene coalitie, doen
een ueivep op a« unionistische Partij als zoodanig
en roepen den conservatieven toe, dat zij weer zien
©edl moeten worden, dat zij niet meer moeten den
ken, als coaJMe-unionisten, maar ais unionisten, zon
der «enig objectief. Zichzelf moeten worden, dus goe
de, degelijke conservatieven.
Op den iletildier der, 'conservatieven, op Austen Cham-
herlain, die Bonar Law verleden jaar, toen deze laat
ste door overwerken ernstig ziek werd wó# of-gevolgd
werd een beroep gedaan. Hij werd geweien op de
houding van zijn vader, de bekende Jos»ph Cuam-
berlaiin, die in 1886 Gladstone's politiek daaafca Home
Rule voor Ierland niet kon goedkeuren *>n het mi-
ndsiterie Gladetone en daarop de liberale partij ver-
uiiet, terwijl* hij wist, dat door te bliiven 'hij de aan
gewezen opvolger zou zijn van den grijzen Glad-
stone.
aVian werd in conservatieve kringen meer en meer
onrustig. Lord Derby, de bekende conservatief, alom
gezien, sprak afkeurend over de Kamerontbinding en
de verkiezingen. Hij wees op de plicht van Lloyd
George om eerst ite zorgen, dat de verhouding tot
Ierland bij Act of Parliament geregeld zou zijn. Eer-
dei* weg te gaan achtte hij een staatsman onwaardig.
Lord Ueroy's woord heeft, gezag en niet het minst
wellicht in Jiberale kringen, alhoewel Lord Derby
unionist ia Lord Derby asveen zeer bijzonder figuur
en waar hij aan de IRege-ering in de Ier,acne quaestie
diensten heeft bewezen, die den eersten steen geiegd
hebben voor de huidige vredelievende oplossing, kon
dat wijzen door Lord Derhy op de plicht der rtegee-
ring tegenover een nog niet geheel afgedaneIiersch-
Engelsche overeenkomst niet anders dan ook in li
berale kringen Blinde oexgen ziende maken.
buitendien begonnen de coaildtie liberalen hunne
kansen eens 'te bekijken voor het geval de nieuwe
verkiezingen eens niet onder de coalitie vlag plaats
zouden hebben. Vele coalitie liberalen weten wel,
dat, indien zij als' Jiiiberaalcandidaat hun zetdl moeten
verdedigen, zij het ivi.P. (ïvieiniber of Parliament) acu
ter hun naam zullen verliezen en ze dus beter doen
•nieuwe visitekaartjes te bestelllen.
Die coalitie liberalen zijn namelijk voor een groot
deel' in hun respectievelijke districten verkazen bij de
graitie der unionisten.
De Wee Frees, de Asquit.hianen,, de gewone libera
len, zijn verkozen, omdat hun district overwegend
liberaal was en zij dus den Labeur en/of undonisti-
schen tegencandtdaat konden verslaan.
De coalitie lineralien, althans het gros, zijn verkozen
doordat ten eerste de unionisten in dat district dan
geen candiidaat stelden en ten tweede de unionisten
hun stem op den C.iL. (CoaM'tie Liberaal) uitbrachten.
Hier in Engeland heeft men het districtenstelsel,
maar Witet zooals vroeger, bij ons, het herstemmings
systeem. Zijn er hier drie candddaten, dan is degeen,
die de meeste stemmen krijgt verkozen.
Wanneer nu een coaJHL'tie liberaal bij, aanstaande
verkiezingen geen steun der unionisten meer krijgt
en integendeel) wel/licht een unionist tegenover zich
vindt en daarbij nog, als derde man een Labour-can-
didaatt, dan kunt ge wel op uw vangers natellen, dat
iin vele van die coalitie liberale zetels ieeiijk de hout
worm ait
Het werd den. coalitie liberalen dan ook steeds be
nauwder om het hart, vooral toen reeds voor Lloyd
George uit Cannes terug was, er over een breuk irn
de coalitie gesproken werd. Men beweerde, dart. niet
steen ls de heer Gnamberlain, lid van het Kabinet en
leider der conservatieven in het Huis van Afgevaar
digden, doch ook Lord' Birkenhead, de Lord Chaa-
celilor, d'e conservatieve voorzitter van het Huis der
Lords, ontstemd was. Er werden al'lerlei belangrijke
vergaderingen en redevoeringen van partijleiders iu
de bladen geannonceerd.
Dinsdag jongstleden was er eene vergadering van
liberale tedlen van het Ministerie, nadat er een Mi
nisterraad aan was voorafgegaan, ©ij de vergadering
van den Ministerraad' had' de heer Chambeitlain ont-
Lrekr-n, omdat die naar Glasgow onderweg was ten
einde daar te spreken gedurende het diner van de
Schotsche Conservatieve Club.
Alle liberale ministers waren daarna samengeko
men om de situatie te bespreken. De heeren Lloyd
George, Winston Churchill, Sir Gordon-Hewart, Sir
Aflifred (Mond, Mr. Shortt, Sir Hamar Greenwood, Mr.
Macpherson, Dr. iMacnamara, Captain Quest and Mr.
Mc. Curdy,, de eerste coalitie liberale Whip-,
Behalve de moeilijkheden in het Ministerie, in de
coalitie werd de houding vastgesteld1 voor de groote
coalitie liberale veaigadering van morgen. (Zaterdag
21 Januari.)
Odi ie beginnen werd de heropening van de zitting
van helt Parlement van 31 Januari tot 7 Februari uit
gesteld. Men moest tijd hebben te trachten het weer
tin den Ministerraad eens te worden.
Er is zélfs gesproken over aftreden van den heer
Oeyd George. Doch dit is van de baan. Trouwens dat
zou mét het oog op de afdoening der Iersche quaes
tie onmogelijk wezen.
De belangrijkste redevoering die werd verwacht,
was wel die gisteren door den leider der conservatie
ven, den heer Austen Chamberlaan te Glasgow ge
houden. Voorafli waar de heer Lloyd' George te elfder
ure medegedeeld had, de lumcheon der coaiitdie libe
rale vei kiezingsagenten waar hij volgens oud-En-
gelsche gewoonte, dan de politieke situatie zou be-'
spreken niet te kunnen bijwonen.
Zoo grepen wij heden naar het ochtendblad om te
zien wat. de heer Chamberlaiin te Glasgow gezegd had.
De heer Cham'benlain heeft een paar belangrijke diin-
gen gezegd. Ten eerste, dat de Kamerontbinding niet
ontdekte ik de kamer, waarin zij' Ragnhild wilden op
sluiten. Het was een donker hok zonder raam, met
een bed, een klein tafeitje en enkele stoelen. Ik wist
dus waar ik ze later zoeken moest.
„In de kamer, waarin de beide mannen gezeten
hadden, vond ik rijkelijke overblijfselen van'beu maaltijd
En eerst nu merkte ik, dat ik honger had Ik ging
zitten en at naar harlêiust
„Het was drie uur in den nacht Ik was heel 'tnoe^.
maar voor ik in mijn slaapzak kroop, wierp ik "eers\
een blik in "het archief der spionnen, een kast, waarin
zij verscheidene stukken bewaarden, en daar vond ik
ook."..."
„Wat mij het meest interesseert," viel Carring hem
in de rede, „is de vraag wat u gedaan hebt tot de ver
gadering der Liga. U hebt toch zeker niet aldoor in dien
kouden kelder gelegen?"
„Noen, dat deeu jk niet. Maar ik waagde het 'niet op
een andere plaats te gaan slapen. Jjtëluk.iig .vond ik 'iq
een tweeden kelder een paar gé\vbné zakken, waar ik
me in rolde, opdat ik niet al te hard zou liggen. En ik
sliep tot diep m den ochtend.. Eerst toen ze Ragnhild
binnenbrachten, werd ik wakker."
„En den verderen dag? Dacht u er niet'(tan om
weg t«* .guan v
„Neen natuurlijk biet Als de „Mollen" ontdekten,
dat hun lijk er niet meer was, zouden zij svaarscliijnlijk
den aftocht geblazenhebben zonder de vergadéring té
houden. En ik moest ook 'ter wille van Ragnhild blij
ven. Zonder J^ipr zou ik het huis nooit verlaten, dat
zwoer ik bij ai.es, wot mij heilig was. De „Mollen" waren
bijna den gcheelon voormiddag niot in hun lokaal, zoodat
ik 'er mij uit waagde en door de gesloten deur van
Ragnhild s gevangenis met haar 6pruk, om haar te
zeggen dat 3c er was en
Hier werd de luitenant gestoord; een deur ging-opéD
en Ragnhild vloog haar binnen.
^Sixten", jubelde zij, „het 'dienstmeisje hééft mé
gezegdi dat papa is gaan slapen. We hebben dus een
poosje, voor ons."
Leo Carring probeerde haar een teekén tè geven,
doch zij zag het niet, maar wierp zich in de armen van
den luitenant.
Op hetzelfde oogenbïik 'werd de ^ortière die den
majoor verborgen gehouden had, van elkaar geschoven
dowgraM en er dua roortoop!# ««an verttlüiflnaen wil
len izujm. 'lem tweede, dat hij ruet alle macht a« be
langen van zijne (conservatieve) partij zal verdedi
gen, zoover d'ie niet op den acntergrond moeten ge
raken wegenis de meer belangrijke belangen van. land
en volk.
iivien was dn den Ministerraad' het er over eens ge
weest, dat d'e iersche quaestde nu eerst door het Par
lement algeheel! geregefcid; moest wormen, Ten eilotie
bleek de neer Chamnerlaiin een voorstander te wo-
zeni van het voortbestaan der coalitie*, een samenwer
ken' van twee groote parlementaire groepen, waar
van d'e unionistische groep verreweg de sterkste was.
Over de reconstructie van het Huis dor Lord» heeit
de heer ChamnerAamn zich zeer voorzichtig uitgela
ten. Volgens de geruchten echter zouden oe liberale
leden der coalitie Regeering niet bereid zijn het recht
van veto weaerum aan het huls der Loreis te verlee-
1 nen, voor en aleer het Huis der Lords meer gemoder
niseerd samengesteld zal worden,
j Doch wat daar van zij, udt de woorden van den heer
C'hairnnerlajiin blijkt wel, dat de Regeering het voor-
loopig eens is geworden dat zij in de aanstaande Par-
Hemenitszi'Uiing voor alles moet komen met een wets
voorstel ten opzichte der positie van Ierland, noodig
geworden door de aangegane verbintenissen, ten op
zichte van den lersehen Vrijstaat, zoowel als van Di
ster. Wat daarna zal gebeuren ie zeer de vraag.
Wij hebben üait ai te wacnten.
De heer Chainuer.iain, de veie aanvallen op de coa
litie, bedachtende, wees er op, dat een groot wijsgeer
eens gezegd had, dat hij er verstomd over stond met
•hoe weinig verstand de wereld geiegeead werd. De
heor brignt een bekende nngeiscne parlementaire
en pbilosupMsche faguur had eens gezegd, dat do
fout van groote denkers was, dat zij anijd verkeerd
dachten. De heer Chamberlain zeide, dat er niets ge
makkelijker was dan eenige weken na eene belang
rijke beslissing met een ent lek te komen en te zeg
gen, dat had men anders moeten doen. Dat wasten
degenen, drc de bealassing genomen haaaen na eenige
weken ook wel, soms nog eerder. Lord Morley haa
hem verteld, dat Lord Jiustice Borven die volgende
definitie gaf van. een moeilijke taak, Een moeilijke
taak was, om ja of neen ie zeggen, terwijl men on-
voldoende Ingelicht was.
Voor die moeilijkheid stond een minister nu dage
lijks. Natuurlijk maken wij fouten, zei de heer Cham-
boriuin. Maar wie maakt die niet?
Gij, bier in Glasgow zojt zakenmenschen. lis er wel
eon bankier, die met eens credAeten heeft verleend,
düe hij thans diep betreurt? Is er wel een fabrikant
ol' 'koopman, die heden geen voorraad heeft, die hij
liever noodt gezien had? We hebben toch allemaal
v\el eens fouten gemaakt. Het maken van fouten is
niet een toevallige hebbelijkheid van eene Regeeringl
"Wat is er niet allemaal door deze coalitie regeerdng
gedaan. Zonder coalitie zou er geen overwinning ge
weest zijn. Zonder coalitie zou er geen oplossing be
reikt zijn voor de eeuwenoude lerscbe quaestie.
Zouden wij zonder coalitie alle moeilijkheden van
hel aigeiloopen jaar hebben kunnen overwinnen?
De l eer ChambeHain doelde hier o.a. op de werk
staking 'der mijnwerkers, juist doordat de coalitie de
groote partijen verbond, de verschilpunten liet rus
ten en tezamen streefde naar een doed, het belang van
het Britsche Rijk, waren die belangen van het firit-
sche Rijk goed behartigd, naar binnen zoowel als
naar buiten. Daarbij komt voor alles lof toe aan den
Eersten Minister voor zijn budtengewonen moed, ge
durende ooriug en vrede, ziijne buitengewone be
kwaamheden, zijn tact en zijn diplomatie.
lerwij'1 de vele inrternadonale conferenties plaats
hebben, ziet men van andere landen steeds andere
mannen dat land vertegenwoordigen. Voor Groot-B.ri-
tannië is dat steeds deze li de man, die daardoor en
door zijne eigenschappen dia krachtigste figuur in
het wereldmogendheden-orkest is en 'daarin de groot
ste invloed heeft, opkomend voor den vrede en voor
de belangen van Europa, en niet te vergeten voor de
eer en de veiligheid1 van het land, waarvan hij de
eerste regeeringspersoon is.
Wat is steeds het doel van onze bulteniandsehe po
litiek geweest? Voor alles de harmonie te bewaren
tuowca-en, de geallieerden, daarbij nooit uit- het oog
vediezend, dat Frankrijk het ergste slachtoffer is
geweest van den vreeseüijken oorlog.
Buiten Europa vergeten wij evenmin onzen trou-
wen bondgenoot Japan, terwijl wij geen middel on-
gebruikt laten om de verhoudingen met de groote Re
publiek der Vereendgde Staten van Noord-Amerika
te bevorderen, de banden van vriendschap en weder
zij disch vertrouwen aan .te halen.
Maar onze critici schijnen te denken, dat wij een
voudig onze wen&chen en voorstellen aan Europa en
Amerika kunnen dicteeren. Dat zou immers geen
staatsmanschap, doch krankzinnigheid zijn. Onze
taak is nog niet ten einde. De vrede dn Europa is nog
niet verzekerd. De wereldorde is nog ontzettend ont
wricht. De Britsche Regeering heeft de moeilijke taak
om het schip van staat, ondanks de gèvolgen van den
st-jrra, toch in behouden haven te brengen. Daarbij
worden geweldige eischen aan de Regeering gesteld,
eischen van tact, beleid en voorzichtigheid van krach-
tigen en on wrikbar en wil om de 'haven te bereiken.
Het werk is nog niet ten einde, en gedurende dat
werk, en met het oog op de vele moeilijkheden; is er
geen ruimte voor het kleine gedoe, voor partijstrijd
Er 'is noodig. een streven, éen ontzaglijk moeilijk po
gen, om met voorbijgaan van partij-oneenigheden, ten
behoeve van het nationaal belang, samen te werken.
Zie hier dus de ernstige poging van den leider der
unlon sieii, van den heer Chamberlain, om ten eer
ste de unionisten samen te houden als de conserva
tieve partij, noch tevens daarnaast die unionisten te
laten samenwerken met de coalitie liberalen.
en stond hij als een booze geest te midden van hén.
„Laat Ragnhild los»"' schreeuwde hij. „Waag ht\
niet njijn dochter aan te raken •f"
HOOFDSTUK XXIL
Ös Afrekening
Bij de onverwachte verschijning van den majoor ver
loor de luitenant heeiemaal zijn hoofd. Hij tiel Ragn
hild los, deed een paar stappen achteruit en bleet,
zonder een woord te zeggen, met den blik op zijn
woedenden meerdere gericht, staan.
„Majoor," mengde Leo Carriiig zich nu in de zaak,
„denk aan uw belofte'"
„Naar ^en duivel met alle domme beloften,' ant
woordde von Heden woest en wendde zich 'dan met
fonkelende oogen tot Sixten Torhardt. „Ik hen immers
zoo'n „kleinzielige oude"? Ik ben immers „niet 'nor
maal" en heb in mijn jeugd een leven geléid, dat.."
Dan zweeg hij plotseling. Hij bedacht namelijk, dot
wat hij zeggenwilde, nu iuist 'niet geschikt was voor de
ooren' van zijn dochter, in plaats daarvan wendde hij
zich tot zijn dochter en strekte zijn armen naai* haar uil
(,Je bent dus gered'" zeide hij' met eén téédérhéid,
die men nauwelijks van hem verwacht had. „Mijn
lief kind."
Ragnhild ging echter een paar stappen terug.
„Neen," zeide zij, „dat kunt u niet verwachten wan
neer n zoo hard en harteloos kan zijn."
Voor de majoor nog op dezen onver wachten aanval
wachten kon, wendde Carring zich tot het jonge meisje
en fluitesrde haar iets in.
„Is dat werkelijk waar," vroeg zij ongeloovig.
„Ik geef u er mijn woord van eer op," antwoordde
de dotetective.
- En met een vriendelijk knikje tegen Sixtén vérliét
zij nu de kamer.
„En nu, mijne heeren/'" zeide Carring tegen dé béidé
mannen, „is liet tijd, dat u met elkaar afrekent. We
hebben nok nog i\vra spionnen hier en kunnen tégéfijk
met hen afrekenen."
Hij belde en Roland kwam binnen.
„Breng de beidie gevangenen hier/ héval Rij.
Inmiddels had Torhardt zich 'hersteld
Vaar er VJn en blijven, zoowel onder de conaerw
flieve Parlementsleden als ouder de 'kiezers lieden,
die van coaltyie niets willen weten en slechts heil
zien voor het vaderland in een Unionistische Partij,
die als meerderheidspartij, op unionistisch program,
zonder Britsche coalitie met andere partijen, het
schip van staat zal besturen.
Die unionisten, met 40 vertegenwoordigers, in het
Porlemeiift, zullen ontegenzeggelijk aanhang gekre
gen hebben door het geharrewar over Kamerontbin
ding, nieuwe verkiezingen en door de oneeniigheid in
de Coalitie Regeering, al is dat alles nu van de baan
en bijgelegd.
Hoe die splitsing dn de Unionistische gelederen
zich zal ontwikkelen, is niet te voorspellen, Vele om
standigheden kunnen zich voordoen, hetzij om die
scheuring te vergrooten,, of om de spleet ite overbrug
gen of dicht te pleisteren.
Wij moeten afwachten.
I Het andere element der coalitie, de partij der coa
litie liberalen, die reeds van meet of aan de afge
scheidenen waren der liberale partij, is juist bezig te
vergaderen. De bedoeling dier vergadering is om al-
Jeroersi de huidige voortzetting der coalitie te beplei
ten, verder het partijverband te versterken, zoodat in
geval van uiteenvallen der coalitie de coalitie Libera
len eene krachtige organisatie zuillen bezitten om,
zc-ovveJ aan de unionisten als aan de Labour Partij
(arbeiderspartij' slag te leveren.
De Labouir Partij werkt gestadig en krachtig door
Waar slechts gelegenheid is, bindt zij den strijd aan,
welirraar dikwijls met weinig .succes, zooa.ls deze
week bij de tusschenrtijdsche verkiezingen in Tam-
worth, waar de coalitie unionist- 14732 en de Labour-
oawdiaat G671 stemmen kreeg, maar bij de algemeene
verkiezingen vier jaar geleden werd te Tamworth
den strijd tegen den unionist niet eens aangebonden
Aldlus bekeken en met de wetenschap dat de Lahour
candidaat lang niet over het aantal automobielen en
andere buflpmiddelen om den sneeuw, op den dag der
vei kiezingen gevallen, te trotseeren, als de unionist,
wijst dozo nederlaag den Lahour Partij er ontegen
zeggelijk op, dat op den duur Tamworth wel eens
Labour zcu kunnen worden. Zoo gaat het in tal van
plaatsen.
Daarom is tijdige organisatie der liberalen een le-
veiisquaestie voor de liberale gedachte in Engeland.
Er is dan ook in de vergadering der coalitie liberalen
besloten tot het stichten der National 'Liberal Coun-
cil, dii'e de bestaande coalitie liberale organisaties zal
overnemen, reorgandseeren en uitbreiden.
Tot voorzitter werd de Eerste Minister, de heer Da-
v1:d' Lloyd George, tot vice-voorzitter de Minister van
Koicniën,, de heer Winston Spencer Churchill geko
zen. De heer Churchill heeft eene zeer belangrijke
rede tegen het socialisme gehouden.
Maar van het '.grootste belang is wel wat deze orga
nisatie van huidige coalitie liberalen onder een nieu
wen naam onder meer beoogt.
Het is het weer terugbrengen van alle liberalen,
zoowel van de Wee Frees, <i'ie onder Asquith vast
gehouden hebben aan de oude liberale leuzen en van
geen coalitie,, geen samengaan met de conservatieven
en evenmin van Lloyd George iets wilden weten, als
van de coalitie liberalen in een partijverband en wel
onder een nieuwen naam, een gemeenschappelijken
naam, die van Niational Liberal Party. Of het gemak
kelijk zal gaan, het is te betwijfelen. Er is te Londen
een clubgebouw, de National Liberal Club. Men heeft
indertijd, geweigerd het portret van Lloyd George
daar te hangen.
De minister van Justitie, Sir Gordon Hewart, zeide
gisteren in een vergadering der coalitie'liberaflen, dat
men inp'aats van het portret van Lloyd George, die-
zen zelf liever in die Club had gehangen.
a„ zi.et er nog niet erg naar vrede in de liberal
golederen uit. Maar toch, men zoekt naar datgene,
wat vereenigt ten eind'e datgene, wat verdeelt, te eli-
mineerexu
Men hoopt, dat Lloyd' Georgianen en Asquithianen
elkaar te Manchester zullen vinden, door de gemeen-
schappélijke leuze van vrijhandel.
De speciale Proteetiewet, Safeguarding 0'f Indu
stries Bil.1, die verleden voorzomer in het Parlement
werd aangenomen, ten einde Britsche Industrie te
gen het Duitsche gevaar te beschermen, is als reme
die erger dan die kwaal gebleken.
Vrijhandel, zooals door Richard Cobden, den uit-
nemenuen kampioen voor vrijhandel in de vorige
eeuw, reeds werd bepleit, is dus eene leuze, die in
handels- en imdustrieele kringen zal inslaan, vooral
in Manchester, dit nijverheidscentrum bij uitnemend
heid, vandaar dat men daar hoopt het aanknoop!ngs^
punt voor de heneentging der liberalen onder een
vlag te kunnen voltrekken,. Men beweert, dat As-
quaii'h zich dan zal terugtrekken en Lord Grey of Fal-
loden weer op den voorgrond zal treden. Lord' Grey
dien wij ons als ■Sir Edward Grey, natuurlijk als Mi
nister van Buitenlandsche Zaken in 1314 herinneren,
heeft zich,, toen hij als minister aftrad, uit de poli
tiek teruggetrokken. Sedert een- paar maanden treedt
h'ij weer in politieke kringen op, toegejuicht door zij
ne véle aanhangers, zoowel' als door zijne vele be
wonderaars in andere dan Liberale kringen.
Van de houding van Lord Grey zail ten opzichte
van het al dan niet hereenigen der liberale groepen
in éen partijverbond, zeker veel afhangen.
(Zoo zien wij de huidige Coailitie-Regeerang voorloo-
ptig bevestigd en een algemeen streven naar inner
lijk versterken der partij organisaties, zoowel van de
conservatieven (unionisten) als der coalitie 'liberalen,
(National Liberal Party) die de coalitie vormen en
een poging der leiders dier pajtij om te trachten de
afvallige schapen weer netjes in de kooi te krijgen.
Gelukt dit niet, dan zei ontegenzeggelijk bij de vol
g««rjd« vêTfeiêaingih' bêpaa!<Te partij vnm dlê ver
deeldheid van conservatieven en liberalen profdteo-
reii, namelijk de Lahour Partij, de Arbeiderspartij.
Dmnenlanasch Nieuws.
SLAPTE.
De öteenkolen-Handelsvereeniging te Rotterdam
heeit, naar „Voorw." meldt, te^en Zaterdag haar va
rend personeel aen dienst opgezegd. De schippers
mogen met hun gezinnen aan boord blijven wonen,
maar moeten als tegenprestatie het schip zonder
eenige ver6oeding scnoon houden.
GRIEP (INFLUENZA.)
De heer Molema,, arta te Scheveningen, schrijft in
de N.R.Crt.:
Hoe epidemisch deze ziekte im, ons land ook heer&cht
I van zware complicaties ails iin 1918 hoont men geluk
kig nog met. Eene zeer besmettelijke keelziekte-epi
demie, in J'und van dat jaar te Madrid begonnen, is
nu niet voorafgegaan, zoodat er kans blijft op een
goedaardig beloop.
Griep As zeer besmettelijk 'Kleine kinderen en be
jaarde peitsonen, ontkomen er niet aan, ma%* 'het over-
groote aantal slacbtoflfers vinden we onder het actief
ste deel onzer maatschappij.
Schoolkinderen hebben in hunne vertrekken, de
VGfliwajssenien, in hunne bureaux, magazijnen, werk
plaatsen*, fabrieken, kazernes, enz. de grootste kans"
voor besmetting,
'De ziiekieverschijniselen openbaren izich meestal in
de eerste luchtwegen, 't Slijmv.tóes van neus, keel en
strottehoofd' wordt aangedaan, met niezen, slikpijn,
rauwe stem en hoesten, als gevolg.
De neus met zijne gangen en vochtige warmte is
een 'broedplaats voor verdere omtwdkkeiliing der door
ander*en uitgemeste of 'uitgehoeste speeksel- en
sliijuppartikeltjes, waarin de smetstof zit. Voortplanr
ting naar achterem door inademen heeft gemakkelijk
plaats en in» de onzichtbare 'bovenste keelholte, die
door haren vorm aan een souffleurshok je doet den
ken, speelt het drama verder. Soms overschrijding,
met- heftige pijinen en gr-oot gevaar voor hersenvlies
ontsteking en altijd doodelijik gevolg.
Achter net borstbeen voelen we pijn door ontsteking
dn de groote daarachter liggende luchtpijp, in de klei
nere vertakkingen hooren we piepen en snorren. En
kele malen overgang op long en borstvlies.
Neuralgieën, blaas en maagdarmaandoeningen, zie
daar tezamen ieen staalkaart om ons te overtuigen
dat Goniep eene geduchte ziekte kan zijn.
Vragen wij waarom zij thans weer zoo hevig op
treedt, dan is de oorzaak waarschijnlijk te vinden in
den vroeg ingevallen feilen, langdurigen winter.
Vooral in de klietiniere woningen hokt alles te zo
men; ontloop en kan men elkaar niet. De kamerdeur
wordt op ouderlijk bevel goed gesloten uit vrees voor
kouvatten en des te meer wanneer een of meer rille
rig (griep) om de kachel zit 'te niezen en te hoesten.
De onvolmaaktheid van deuren en vensters zorgt nog
wel voor eenige lucht ver verse hing, maar de besmet
ting van bet heele huisgezin is in dergelijke gevallen
onvermijdelijk.
De man gaat den volgenden morgen naar zijn werk
de kinderen naar school. Men kan toch niet thuis
blyven, al voelt men zich wat „onlekker". Zoo wor
den de smetsiofdragors op hunne medemertscben los
gelaten.
Ga-iep heerscht ,in Nederland eigenlijk altijd, in de
zomermaanden nauwelijks melknaar, om later onder
vou-r naar gunstige omstandig heden op te laaien.
Wie als geneesheer ten piatt eland e verscheidene
dorpen te verzorgen heeit genad, kun onder de aan
elkaar verwante lamiliies dikwijls duidelijk het spoor
der nesme-biing volgen, niet door de luent zooals ve
len rnPoi.en, .maar langs den weg, dien ook de smet-
snofdrager had gevolgd, want griep is eene rkeers-
biokie mj uitnemendheid. Wij kunnen er dus van ver
zekerd zijn dat ue epidemie nog weken kan duren
en in nare. gevolgen nug vele maanden.
Wanneer ueae epidemie afgeloopen zal zijn, zou
het oe moeite loonen de verlies- en winstrekening op
te maken om aan het. Nederlandsche volk te toonen,
hoevele honderden zijn gestorven, hoe vele tiendui
zenden er aan hebben geleden en hoevele "tientallen
millioenen guldens aan loonderving en kosten zijn
vcnoren gegaan. Maar grooién .indruk zullen die cij
fers venmuedelijk niet maken, omdat wij nog steeds
leven in een tijd, waarin een milliard als rekeneen
heid geldt.
■re'si, pokken,cholera, typhus, roodvonk en diphto-
rie hebnen de onverdeelde aandacht der geneesKun-
djgö overheid, maar de nocdiloeiLge gevUgen van alle
tarnen zijn rri.mider dan die van griep alleen.
Het streven moet zijn net publiek zooveel mogelijk
in -te lichten over deze ruineuse ziekte, opdat ieder
begrijpt hoe hij ze het nest onitwujkt en als dut is mis
lukt, ze zoo weinig mogelijk overbrengt.
De scnouJartsen zouaen aan leeraren en leerlingen
van H. B. t>cholen en gymnasia een paar publieke les
sen 'kunnen 'geven over griep, hare begmverschijn.se-
1-en, hare besmetting en verspreiding. Voor de overige
scholen alleen aan de onderwijzers.
Zij maken in gr ieptijden dagelijks op al hunne scho
len inspectietochten, zenden zieke en9 verdachte leer
lingen weg en weigeren zeifis gezonden uit huizen
waar de ziekte heersebt. Hiervoor vrage men aan
ouders de welWinlende medewerking.
Waar .geeme schoolartsen zijn, kan deze functie aan
een gewonen geneesheer worden opgedragen.
De geneeskundige arbeidsinspectie zorge voor hare
onderneobende werkplaatsen, fabrieken, enz.
De Mlïm v. Arbeid verzekere zich van de medewer
king van "'de hed. Mij. t. B. v .Geneeskunde, want
Griep worde een regeeringszaak l
„Heeft de majoor alles gehoord wat ik "ge
zegd heb?" vroeg hij.
„ja mooi niijiiticerlje," riep deze uiL „Ik had het
twijfelachtige genoegen."
„Kom niijiJic hoeren," viel Carriug hen» in de redé,
„genoeg nu met het kleingeestige ruzie maken. U,
majoor, hebt nu wel aan aandere dingen te denken
dan om uw gal uit te slorten over den luioeuant, wien
u poolen dank verschuldigd beul
„ik zal hem nog danaen ookNeen nu wordt
net dl te gek."
„Niet aueen danken," zeide Carring hard, „maar
hem ook excuses maken."
Bij die onverwachte woorden bleef de majoor spra
keloos.
„U moet vóór uÜe*: uw verontschuldigingen maken/'
ging de detective voort, 0,om dat u geloof geschonken
hebt .aan die leugenachtige beschuldigingen in de ano
nieme brieven. Het is nu bewezen, dat ai dat geschrijt
afkomstig is van uw ede.en huisknecht, een buiteniandscb
spion, dien u in uw huis hadt en wien u uw volle
vertrouwen .schonk. U zult het dadelijk van hemzelf
hooren."
Deze woorden hadden een vreenidé uitwérking op
clen majoor. Hij werd plotseling kalm en alle kleur week
uit 'zijn gezicht.
„Is is John hier?" vroeg hij' stamelend.
„Ja, hij' is op het 'oogenbïik mijn gevangene. Maar
ik 'kom qp u terug. U bent den luitenant ook grooten
dank verschuldigd, omdat slechts door zijn moedig op
treden uw dochter gered is. Had hij niet de vermétél-
licid gehad midden onder de schurken de rol van eén
lijk 'te spelen, dan zou ik niet 'alleen in groot gevaar
geweest en misschien gedood zijn, maar zou ook "waar
schijnlijk uw dochter verloren zijn. De luitenant heeft
in deze zaak het hoogste op het spel gezet wat één
mensch op 1 spel zetten kan. Hij heeft zij'n eigen
leven gewaaagd om dat van uw dochter te redden.'
De majoor keek verward Van den een naar den
ander. Hij si reed blijkbaar met zichzelf?
„Ja, ik bekeq," zeide hij tenslotte, ,dat ik ongelijk
heb 'gehad met die brieven. En ik dank voor wat
u voor mijn dochl-r gedaan hebt Maar uw oneerbiedig!
uitlatingen over mij
„Daar Ietten we niet verder op," zeide Carring. „ZQ
waren niet voor uw doren bestemd. Vergeet u, dat
u nog sxechts steeds het belangrijke document, dat 'u
ontsio.eü is, met terug nebt?"
„Dat begrijpt u iucii z^If wel. Hebt u het niet
gevonden?"
„Noen, dat is juist het treurige," antwoordde de
detective met gehuichelde smart. „Het Is dén diévép
gelukt alles wat zij gestolen hebben weg te knjgén. En
voor zoover ik de dingen beordeelen kan, besiaat ér
geen kans iels terug te krijgen."
Bij die wooruen net de majoor zich ïn een stoel vallen.
Van den harden, brulapen man, die zooeven nog zijn
woede den vrijen loop gelaten had, was niets méér over.
„Dan hen ik vch.oren/' prevelde hij.
Nu brachten Ro.and en Grimmer de beide gevange
nen binnen. Bij het binnenkomen van zij vroegere huis
knecht sprong de majoor op. a
„Schurk' Spion' siste hij en deed een stap naar hem
toe.
Een hoonend lachen was het antwoord. Dan wendde
hij zich tot den detective.
..Hoe lang bent u van plan ons op die wijze ^van
gen te houden vroeg hij.
„Dat hangt heeiemaal van jezelf af," antwoordde
Carring. „Vóór alles meet je zonder eenig voorbehoud
bekennen, hoe je in de villa Rjörkhem te wérk gé-
gaan bent'
Di ge\ai g<ne trok 'hoonend zijn schoucfers qp.
„Daar ons plan gelukt is, kan ik gerust alles zeggen.
Vraag maar, dan zaï ik 'antwoorden.'
Op Carring''s vragen gaf de huisknecht nu een nauw
keurig verslag van alles, wat gebeurd was. Hij bekend®
dat hij de anonieme briefschrijver was, die luitenant
j Torhardt in de oogen van den majoor zwart maken
I wilde. Dan vertelde hij hoe de inbraken en diéfstailén
uitgevoerd waren, waarbijbleek, dat 'alle veronderstéi-
lingen van Carring juist waren.
Het le egram was inderdaad door de verkleedé Marja
besteld, die zich den heelen voormiddag in het Oos-
tcrsche kamertje verborgen gehouden had Was <lé ma
joor, zooals zijn spionnen berekend hadden, naar Hud-
dingen gegaan, dan zou hij met geweld tot den vol
genden dag vastgehouden zijn.
Slot volgt
