AlIGitü Bitlis- Mitrttitii- k LnüiiiHil TOENADERING. Sunlightr^ep Dinsdag 7 Februari 1922. 65ste Jaargang. ?ïo. 6971. Binnenlandsch Nieuws. SCHA Dit blad verschijnt viermaal per week: Dinsdag, Woensdag, Donder- 1 |||t(iPVPrS i NV Vil TRAPMAN Sr ffl SphSOPIl Prl)9 per 3 maanden f 1.05. Losse nummers 8 cent. ADVERTEN- dag en Zaterdag. BIJ inzending tot 'smorgens 8 uur, worden Adver- :i 0 4 1 1 uu 'UM,J TIëN van 1 tot 5 regels f 1.10, Iedere regel meer 20 cent (bewljsno. tentiën nog zooveel mogelijk in het eerstuitkomend nummer geplaatst. POSTREKENING No. 23330. INT. TELEF. no. 20i Inbegrepen). Groote letters worden naar plaatsruimte berekend. Sneller dan wel iemand, zelfs de optimistische Mr. Lloyd George of zelfs do beide Ierscne Prémiéra Sir Tames Craig en Mr. Michael Collins hadden durven ver moeden is er verleden Zaterdag reëels één ovéréénkomst getroffen tusschen Noord- en Zuid-Ierland. Het was Zaterdag pas een week geledén, dat dé Voor loopige Regeering van Zuid-lerland tot stand kwam. Na al het wantrouwen door Sir James Craig en andere vooraanstaande Ulstermannen tegenover Zuid- lerland uitgesproken, pleit het zeker wdi voor dén coédén indruk, dien do houding van de Zuid-Iersche Teiders Mr. Collins en- Mr. Grufith op de Ulster-leiders ge maakt heeft, dat deze oen week sléchts, na dé totstand koming van de Zuid-Iersche voorloopige Regeering met de laatste onderhandelingen gaan uanknoopen. Of moet men de Die Hards cel ooven, ik bedoel niet de Iersche Die Hards, de Valera en consortén, maar 40 Engelsche Die Hards, die zeggen, dat Sir James Craig zóó diep teleurgesteld is door de houding van het Ministerie LLoyd George, dat hij op heden meer vér- trouwen stelt in Collins dan in Lloyd George. liet is natuurlijk een feit, dat de Engelsche Regééring door af to handelen met de Zuid-leren als zij dotxl, niet bepaald heelemaal trouw bleet' aan Ulster. Ik heb dat reeds herhaaldelijk uiteengezet. Maar ik bén hét niét ééns met de Die Hards, dat Sir James Craig zoo beu is van de Engelsche Regeering, dat hij zegt of ik nu door den Engelschen Bulldog gebeten of aoor den Ier- schen Kater gekrabt wordt/ is eigenlijk het zelfde én dan maar liever oen krab dan een beet. Ik vermoed eerder, dat allerlei omstandighedén ér toé Seleid hebben om deze toenadering té bevordérén én geloof eerder, dat Sir James ingezien hééft, dat Lloyd George ten slotte het beste bedoeld hééft èn voor Zuid- en voor Noord-Ierland, toen hij zonder bloedver gieten vrede sloot met Zuid-Ierland. Sir James zal ingezien hebben, dat de offers door Ulster en Engéland beiden, aan dezen Vrede gebracht, toch rijkelijk dé inzet waard waren. Zou nu Ulster zoo geprofiteerd hebben indien daar in Zuid-Ierland oen strijd op leven en dood gestredéoa zou zijn, tusschen de Engelsche legers en de lérsché Sinn b'einers Zou dat niet verlammend gewerkt hebben op handel, scheepvaart en industrie van Uister? Zou, terwijl het bloed der Zuid-Ieren in Ierland stroomde, de in Ulster gevestigde Zuid-Ieren, dié Room- sche bevolking van Ulster den guerilla strijd van moord en brand niet zeer waarschijnlijk aangebonden hebben? Was dit alles iets waard. Sir James Craig en Mr. Michale Collins hebben gecon fereerd, zij zijn het over verschillende puntén ééns gé worden. Allereerst over de grensregeling. Hét laat géén twijfél of met die grens-quaestie was door Lloyd George iets oncorrects tegenover Ulster begaan door die crens- quacstic weer op losse schroeven te zéttén, tégen dé Homerule-wet van 1920 in. De heeren Collins en Craig hebben beslotén dit door een arbitrage-commissie te doen regelén. Het tweede was een zeer délicaté quaéstié, cmdat hét •hierbij, niet als bij de grens-quaestie, om een zaak ging, die de regeeringen meer spéciaal raakté. Hét bétrof na melijk de opheffing van den boycott ten opzichte dor Noord-Iersche goederen in Zuid-Ierland en ten opzichtó der Roomsche werklieden in Ulster. Dat tweede punt raakt dus het volk in beide landen. Al willen de Die Hards voordoen, alsof Noord- Ierland geheel buiten Zuid-Ierland kan, zoo is dat niet geheel juist. Door den boycott van Noord-Iersche goederen werd de Ulstersche lndustrié én vooral dé Ulstersche middenstand zeer getroffen. Mén kan zich voorstellen, wat dat beteekende, dat élk artikél, dat uit Noord-Ierland kwam, besmet was. Ik zou niet graag handelsreiziger, agent of winkelier zijn in Ierland, tijdens een dergelijken boycott. Ik héb indertijd, in China reizende, eens één boycott méége- maakt van Japansche goederen door de Ghineezén. Dé Japanners waren heel gauw tam. Ik herinner mij nog hoe een tiental jaren góiédén dé H. V. A. (Handels-Vereeniging Amsterdam), door de Chineesche kooplieden in Nederlandsch Oost-lndië én Singapore geboycott werd en hoe de H. V. A. sedért opgehouden heeft een Handelsvérééniging té zijn. Dé handel heeft zij er aan gegeven én isuitsluiténd cul- tuurondernemings-eigenares en exploitanté géblévén. Mét buitengewoon gunstig resultaat, dus het heeft ten slotlé niet geschaad, maar de boycott had zijn werk aan de Handelsafdceling verricht. Tegenover do opheffing nu van den boycott door Gollinsit en behoeve van Craig, heeft Craig eend con cessie gedaan aan Collins. In Uister waren deRoomsche werklieden uitgeslo ten. In Belfast bleven de poorten der scheépswérvén én fabrieken dicht voor Katholieke werklieden, sedért dén strijd tusschen Noord en Zuid met felheid ontbrand was. Tengevolge van deze uitsluiting kwamen allerlei wraaknemingen voo*. Aanslagen, op trams, waarmede Protestantsche Werklieden in. Belfast naar en van hun werk gingen, waren aan de orde van den dag. De trams werden aoor ijzergaas kogelvrij gemaakt Gevolg was, dat men trachtte de trams op to blazen. Nu zullen de Roomsche arbeiders weer aangenomón worden, onverschillig zelfs of ze ten opzichte van wraak neming iets op hun kerfstok hebben. Buitendien kwamen de Premiers overeén omi gézamén- lijk maatregelen te beramen en te némén om aan dé bestaande nooden tegemoet te komen. Beide Regeeringen zullen trachten hét spoorwég'-gé- schil uit den weg te ruimen en aldus de gevreésdé werkstaking te voorkomen, respectievelijk op te héffén.. Ten slotte zullen de Regeeringen van Ulstér én van Zuid-Ierland er naar streven, om middelen te beramén, die zullen voeren naar een beter én méér practisch sys teem van samenwerking tusschen Noord- en Zuid-Ier land, td[an door de ingestelde Council of Ireland kan worden bereikt. De bedoeling is, ten spoedigste weer samén té komén. Dat ziet er allemaal heel vredelievénd én practisch uit Intusscfaen worden er nog allerlei banken en per sonen in Zuid-Ierland beroofd en is het nog verre van een geregelde boel. Dat mag men ook niet verwachten. De wagen weer in het spoor te brengen is steeds een moéilijké taak. Wanneer daarbij nog allerlei elementen pogingén in het werk stellen den arbeid te verhindérén, wordt dié taak nog zwaarder. In Tipperarv en andere plaatsen in het Zuiden en Westen van Zuid—Ierland worden door de Valeranen vijandelijkheden tegen den nieuwen stand van zakéu on dernomen, doch het Voorloopige Gouvernement néémt krachtige maatregelen om elke rebel!ié té ondérdrukkén en zijn gezag te doen gelden en cérbiédigén. Dat is ook het cenige middel om de toekomst van Ierland te voeren naar een zonnige horizon. Toevallig weet ik echter, dat ae zon van rust en 'vrede in Ierland nog niet schijnt, maar dat de politieke horizon nog bewolkt is. Ten eerste weet ik, dat tengevolgé dér onzêkêré toé- standen de ministers nog geen gollcgenhéid hébbén hun aandacht te schenken aan de ontwikkeling van de bron nen van welvaart. Wel zijn .de ministeries reeds geïnstalleérd, én kréég ik dezer dagen een ministerieel schrijvén als een keurig antwoord op een informatie. Het brievenhoofd vertoonde bovenaan in mooie lettérs den naam DaLl Eireann en verder rechts daaronder den naam van het Departement in het Engelsch en links Iersch, de letters waarvan mij sterk aan Russische letters herinnerden. Het geheel maakte een goedén indruk, dé briéf was zakelijk en door den 'betrokken Minister persoonlijk onderteekend, hetgeen zéér gunstig afsléékt tégénovér an- i dere lieden, die plotseling „Hooge Oomes' wordén én ■met het eigenhandig teekenen van stukkén uit loutér I deftigheid zoo gierig worden, dat men natuurlijk over- tuigd wordt van het groote gewicht aan het ambt van i den „Hoogen Oome" verbonden. Meestal blijven zulke Hooge Oomes dan drijven door gebrek aan zwaartekracht. I Enfin, mijn nieuwe Iersche minister heeft keurig eigenhandig geteekend, niet in het Iérsch, maar in gé- woon Engelsch, zoodat ik zoowel brief als handteekemng kon lezen. Verder heb jk hier inlichtingen voor mij liggen van lieden, die in Zuid-Ierland wonen, ^ls antwoord op mijn vraag of ik niet, nu de vrede hersteld is, een fiéts- tocht door Ierland kan gaan maken. De een schrijft mij, dat ik het kan ris Heeren mits mijn fiets er gemeen uitziet, ik zorg er zelf schovél uit te zien, en geen geld meenéém, méér dan hoog noodig is. De ander zegt, dat het onmogelijk is, en dat hij het sterk moet ontraden omdat tengevolge der maanden van onzekerheid in onlusten met daaraan gepaard gaande hoogst abnormale toestanden zonder rechtszekerheid én zonder behoorlijk politietoezicht er zich rooverbenden gevormd hebben, die alle wegen onveilig makén. i Hij schrijft, dat jk zou riskeeren. dat men mij aan hield, om mij mijn fiets, mijn geld en mijn kleeren af te nemen, zoodat ik als ik dan ondanks zijne waar I schuwingen toch wilde gaan, beter deed' miin visite- i kaartje op een zeker vleezig lichaamsdéél té latén ta- toeëren, zoodat ik behoorlijk naar huis geëxpedieerd zou i kunnen worden, nadat ik een ervaring rijker géwordén zou zijn. Kük eens, als de Schager Courant mij een paar mille. 1 behalve de kosten van de reis, het tatouéérén én dé I nieuwe onder- en bovenkleerén, wil vérgoédén, dan I ga ik onmiddellijk i Ik, heb als jongen altijd heerlijk gegriezeld bij hét lezen van verhalen, waarin sprake was van roovers, die de reizigers aanhielden en zoowél in figuurlijkén- als feitelijken zin uitkleedden, terwijl één dér gémas- kerde mannen onder het uilstooten van vreéslijke vloé- i ken en bedreigingen de ongelukkigén in bédwang hiéld. „Eén kik en gij zijt een kind des doods 1". Ik hoor het de gdemaskerde reeds in het Iersch zéggén. Ik heb mijn antwoord reeds klaar: Spaar mij, doch doodt de kinderen, ik meen: Doodt mij, doch spaar de kinderen. Kom Schager Courant, stuur me een cheque op de Iersche Bank, liever nog op de Bank of Englana en ik ga om avonturen op te doen, ten einde uwe lézérs té lieer Iiugowaard, Schagen, Schagerbrug en elders té j laten lezen verhalen, die maken zullén, dat als dé wind loeit, ©en luik klept, de hond snurkt of do kat blaast, er een aangename koude rilling over dé ruggén dér aanwezige huisgenooten gaat ot ïlij neemt eén pook of lang mes om onder het bed te porren. Verhalen, die zullen maken, dat de zoontjes dér lezers van de avondschool komende, de beénén ondér den arm nemen en in één ren naar huis hollen. - Ik zie mij al op mijn oude roestkar juist prettig een heuvel af freewheélénd (dit is géén Engélsch) én plotseling. Hands upi. Van schrik alleen de rem op net voorwiel scherp aanzetten en daardoor over dén kop duikelen tot voor de voeten van de gemaskórdén voor één bandiet ware ik natuurlijk niet geschrokken is slechts de quacstiie van enkele téllén. Enfin, de rest kan men zich donken, tot natuurlijk eindelijk mijn getatouéerd visitekaartje zichtbaar wordt mét er onder getatoueerd: Verzoéké zoo mogélijk in on- beschadigden toestand terug te bezorgen bij dé Rèdactié van (de Schager Courant te Schagen, N.-H., en daar komt de outknooping: „Schager Courant, Schagen.' „Op een medewerker van dat blad hebbén wij juist gewacht. Hier is uw flanelletje terug en uw andere kleeren, ah, wat is dat een kéurig compléétjé van Peek, oh neen van Spaander; de Valera moét zich (dpar bepaald gaan kleeden. Wees zoo goed, Meneer de Schager Courant om ons te interviéuwén.' Natuurlijk zou ik U nog meer kunnen vertellen, maar ik vind het voor vandaag genoeg en wacht liever éérst den cheque af. Misschien is er wel eén van dé lézérs die het in Marken verdiend heeft én hét nu tér béschik- king stelt. Ik moet even afdwalen. Ik sprak gisteren een paar vrienden uit Holland, die mij vertelden hoé ellendig het er in Holland met de duiten voorstond. Ik ga mijn lezeressen en lezers wat moéd gévén door te vertellen, wat wijlen drie rijke Engélschén nagélatén hebben. Ten eerste onze vriénd Lord Mount Stéphén. Die liet bijna anderhalf millioen Pond Sterling, dus ongeveer achltien millioen gulden, na. I Hij liet dit bedrag na aan het King Edward's Hos- I pital te Londen. Jammer genoeg voor het hospitaal neemt de Engél- sc'ne Staat er een half millioen Pond Sterling van af, voor suoessiebelasting, dus blijft er ruim 750.000 Pond voor het hospitaal over. Dje^é 9 millioen gulden zijn toch in ieder geval een aardige kasverstérking voor hét I ziekenhuis. De tweede erfenis is die van dén héér Waltér Morri- son uit Yorkshire, die twee millioen pond, dus ongeveér j f p4.000.000 naliet Dn Engelsche fiscus neemt" daar 860.000 Pond van af voor sucessiereehten. Maar even tjes tien millioen gulden voor de Engelsche schatkist. De derde erfenis werd nagelalén door wijlén dén bekenden reeder, den héér W. I. Radcliffe van Cardiff, die maar een en een kwart millioen Pond, dus ongèveer f 15.000.000 naliet. Hoe ik dift weet? Dat slaat altijd keurig in de courant, zoodat je precies weet wie er érit én hoévééL iöti ik ^unlicjhr Zeep gebonk .hebik op voschdqgten; t{jd. om op ron cjcmok nog v*af andeö Deze laatste rijkaard liet aan zijn majordomos duizend' pond en aan zijn chauffeur vierhonderd Pond na. i Ik kreeg van geen allen wat. Eén lamme boel. Maar laten we niet ondankbaar zijn, want de rijkaards zijn I dood en wij leven nog. Het leven met al zijn lief en leéd ligt nog vérdér voor ons. Het leven met zoo ontzaglijk veel moois en j afwisselends, het leven met wellicht dé avonturén van een reis naar Ierland. Hoop doet leven. Wanneer dan wellicht thans niets van die reis komt, I dan is er toch een kans, dat het later zai kunnen gebeuren, zoodra de toestanden in Ierland méér gérégéld zullen gijn. Doch wanneer zal dat wezen? Wie het weet moet het zeggen. Maai' het staat ontêgenzéggé- lijk vast, dat heden de toekomst voor Ierland er véél opgewekter uitziet, dan wie ook had durven hopen. Zoowel de conferentie der Engelsché commissié, Win- ston Churchill met de Iersche commissie Duggan en O' Hjggjin als de overeenkomst Craig—Collins hebben velé donderwolken weggevaagd, zoodat men mag vertrouwen, I dat ook de wolken der rooversbenden zullen wordén vér- i dreven en ten slotte de zon van vrede, rust én wélvaart over het vroolijke Erin zal schijnen. OUDKARSPEL. Zaterdagavond vierde de ijso'lub „Volharding' adr- hier het 25-jarigi bestaan. Wel was het reeds 29 De cember 2-5 jaar geleden, diait de ijaclub werd opge richt', doch ve—chillend© oorzaken maakten, dat de feestelijke he? niking pas heden kon plaats hebben. Alvorens we die feestzaal binnentraden, werden we verwelkomd door een oude baanveger die met bezem en lantaarn gewapend' ons waarschuwde voor de ge vaarlijke pllaats, waar overstappen noodzakelijk was. Toen dit gevaarlijke punt achter dén rug was, tra den we de zaal' binnen., die een zeer buitengewone aanblik bood. Het buffet was herschapen in een Koe- kie Zop&e, onder den naam ,4>e bevroren Vaatdoek" De traditioneel© kom melk met 'een korsie ontbra ken niet. De versierde zaal' bood verder een ge zeil i- gen 'aanblik, (terwijl! tevens langs de wanden een groote verscheidenheid van itek&ten op het Ijs betrek king hebbendie, weren aangebracht. AL het reddings materiaal' was dn de zaal aanwezig, de richting Alk maar en Schagen werd aangegeven, enz. Zoo stond de geheel© zaal in het iteeken van een ijsfeest. De zaal was geheel met belangstellende leden ge vuflid, toen de voorzitter even ov.er den vastgestéliden tijd izijn) openingswoord sprak. Hij heette namens, be stuur en commissarissen allen van harte welkom, zijn genoegen uitsprekende over de groote opkomst. •Het is 'een bewijs, zegt voorzitter, dot de harten der inwoners spreken, vAens steun wij naast onzen ar beid zoozeer noodig hebben. In het begiln van den winter maakte de secretaris de 'opmerking, dot de vereenilging haar 25-'jarig( bestaan naderde. Dit feit mocht niet onopgemerkt voorbijgaan", doch, zoo was ons oordeel, de kas dient voor alles voor steun aan wenkloozen, duis miag ©en eventueel feest aan de ver- ©eniging geen geld kosten. De welwillende; medewerking daarvoor slechts na een enkel© oproep verkregen, overtrof verre onze verwachtingen: Het programma geeft voor elk wat, wtila Door het vüug dn studie nemen en tegenspoed door riekten is ©enige clementie soms wel noodig. De avond heeft echter meer het karakter van een bruiloft -dan van een uitvoering. Daarna is de beurt aan den eere-voorzititer, den heer A. Timmerman, om de feestrede uit te spreken, zooalis het programma (deftig aangeeft. Deze dealt echter mee, op zich te hebben 'genomen een enkel woord te -zeggen en 't wile trijn schuld is dat er feestre de op 't programma staat. De eerste taak van den eere-voorzitter is, om' aan het eerelid, den heer L. Schagen, het insigne der vereeniigïng uit te reiken. Het bestuur, zegt spr., weet, doch ook de leden kun- hiet weten, wat de vereenigdng aan de firma Eecen en den heer 'Schagen heeft to danken. Men heeft daar voor telkens slechts helt iMaatbosch op het Waardje te zien, dat door de firma geheel! beliangefloos wordt afgestaan. Spreker hoopt, dat de heer .Schagen nog lange jaren als de vriend van die ijsdiub in ons mid den mag -toeven. Applaus. 25 jaar lang, zegt spr. verder, hebben we de vrij heid op 'het gemeentewater gehad en hebben we steeds de noodige assistentie ontvangen. Voor dozen winter hadi ik 'n gesprek met den burgemeester in ver band met de werkloosheid, waarbij ik meedeelde, dat de -kas van de ijscilub het wel eenis niet zou kunnen uithouden, Ik kreeg toen van den (Burgemeester de toezegging, dat we op zijn volle medewerking kon dien rekenen, wanneer dn verband' daarmee -bij de ge meente werd aangeklopt. Een en ander was oorzaak, dat in de laatste ledenvergadering besloten is, aan den Burgemeester 'het beschermheerschap .der ver- eeniiging aan te bieden. Den burgemeester die wegens ongesteldheid, hier niet kan zijn, zal mededeeiing van .deze benoeming gedaan worden, j Spr. hoopt, in den. voilistlen zlin des woords, dat de i Burgemeester nog lang beschermheer der vereeni- ging mag wezen. Applaus. Spr. doet hierna voorlezing van oen gedeelte win- terversflagi 1901), waarbij bleek, dat hij een hardrij derij PiLakmon uit Schagen tdien eersten en Jongbloed uit Noordsehaijwoude den tweeden prijs 'behaalde, bij weflken wedstrijd Dr. Vogelenzang voor eventuecüe assistentie aanwezig was. De naam Dr. Vogelenzang vindt men verder dr» ©ik winterverslag, waarbij wed strijden werden meegedeeld, vermeld. Steeds was Dr. Vogelenzang Dij wedstrijden, vooral bij bondswed- strijidien, waarvoor het aanwezig zijn vuni medische hullip voorgeschreven ia, geheel belangeloos present. Als er hulp of steun noodig was, vond men Dr. Vo gelenzang boven op de lijst. De ledenvergadering meende, din verband; mot het een en onder, Dr, Vo gelenzang het eere:llidmaa!t&chap der voreenigimg rte moeten aanbieden. Dat haj nog flange jaren ate eoro- Jnid Jm ons midden mag zijn. Applaus. Een woord van hulde van deze plaats aiam de man nen, die in 1896 het initiatief .tot oprichting genomen hebben. Wel bestond er vanaf 1890 reeds een Jjsclubje doch „Volharding" werd in 1896 gesticht en occk werd toen besloten tot aansluiting aan den ijsbond. Het waren toen de heeren Jb. v. d, Busse, J. v. ZaiLtoge, Jb. Hart, Jn. Borst en D. Keppel, van wi© de heeren v. Zaftmge en Keppel nog slechts dn leven zijn, ter wijl 'laatstgenoemde alleen ter vergadering aanwezig is. Vriend Keppel, wij meeneni in den geest van de geheel© burgerij te spreken, wanneer we in verband daarmee u 't eerel iclmaatschap der verefeniging aan bieden. Applaus. Het was een gelukkige gedachte, dat d© naam Vol harding gekozen werd. Steeds mét dien naam voor oogen kan het bestuur terugzien op voih^ueoaen -*1"- beid. De ouders van (kinderen, kunnen zeker om dankbaarheid! op het werk dér ijadlub terugzien. Al leen voor het afzetten- der wakken verdient het be stuur van hen die hulde reeds voor 25-jarigen arbeid. Dat het werk gewaardeerd en erkend wondt, zal el ke moeder bevestigen. Vraagt een ikindi: mag ik op het ijs, is steeds de wedervraag: is de IJsclub er al geweest? Was di© er geweest, dan waa het in orde, zoo niet, was er ook geen sprake van. Bij' de oprichting telde de vereenigdng 76 leden. Het werk, begon met hardrijden om spek, boonen, tak kenbossen, enz. Eerst moeaten de oude menschjes .zelve de schaatsen onderbinden, later werd het be ter, toeni mochten anderen het voor hen doen. Het pa- lingrijden, dat toen nog een getoefde bezigheid was, is gelukkig aj jaren uit den tijd. De deelnemers waren dan. 's avonds van buiten en binnen doornat. Van bonnen doornat, gieü/ukkig is ook dat verdwenen. Hó© zullen vele vrouwen niet veelal angstvallig 's avonds naar de thuiskomst van. hunne mannen uitgekeken hebben. Spoedig daarna stond het Waardje dn ©en goede ireiuk. De wedstrijden van die laatste jaren héb ik niet te memoreerfen. di© rijn genoegzaam bekend- Dat de vereeniging er mag wezen, weten we. We tellen nu 370 léden. Enkelen heb ik een woord van huilid© gebracht, velen zal dk hebben' vergeten. De - stuwkracht van „Volharding" van heden, is zeker wel het meest d'e wakkere secretaris, d!e heer Van Loo. Jammeir, da/tl hij wegens riekte niet 'aanwezig kan zijn. doch ik 'denk, namens allen te spreken, wanneer ik hem een woord' van hulde breng voor alles wat hij tot heden in het 'belang, van Volharding gedaan heeft. Ik stel voor, een dronk te wijden op d© ijsdiub „Vol harding". Daverend applaus. De voorzitter doet hierna voorlezing van een schrij ven varw Burgemeester A. C. Kroon, waarin deze meedeelt, wegens ongesteldheid1 niet aanwezig te kunnen zijn, dank aan 'de vereeniging brengt voor hetgeen ze tot heden vooral voor de werklooaem ge daan heeft, .tevens 'aanbiedende een verguld zilveren herinnierimgsimedailJIe, de hoop uitsprekend© dat de vereend'giing ©teeda in bloed mag 'toenemen. D,e voorzitter betuigt den Burgemeester rijn bar tel ijken dank namens het bestuur voor deze gave uilt voüe sympathie voor de vereeniging. Het ©erelid, de heer 'M. Eecen zond telegrafisch be richt niet te kunnen koinen en aanwezig rijn mede de heer SükkeL, voorrifter van. den ijsbond Hollands Noorderkwariier en enkel© heeren van de Alkmaar- sche ijscl'uto. Dr. Vogelenzang dankt voor het bewijs van waardeering, ofschoon de verdiensten veel te breed1 rijn uitgemeten. Dat ik, zegt spr., lange jaren lid der vereeniging geweest ben, is meer een verdien ste voor 'd© vereeniging. In het vervolg hoop ok ook mijn diensten aan de vereeniging te geven en ik hoop diat de vereeniging moge groeien en bloeien. De heer Stilkkel wenscht' „Volharding" van harte- geiluk met haar jubileum. Zelf jaren in bestwen rit ting hebbende, weet spr. al1 ite goed, hoe een toer het is om zonder geld feest te vieren. Als ge, zegt spr., echter altijd in het geld gegrepen had, zou je nu geen feest kunnen vieren. Namens die Alkmaar.sche IJs club biedt spr. „Volharding" een lauwerkrans aan, voorzien van linten in de Alk maar sche kleuren en hoopt, als de krans verwelkt, is, do linten nog lange jaren als eon symbool van vriendschap aanwezig mo gen blijven. In de laatste bondsvergadering heb ik gezegd, wij AJikmaardeus hebben niet het geld, doch de mannen; op dat punt staan we volkomen gelijk. Applaus. De heer Keizer, voorzitter van „Nut en Vermaak" te Noordscharwo'ud©. feliciteert de vereeniging met het zilveren feest en wijst op de uitnemende samen werking, die .steeds heer&chte tusschen „Volharding" en .de gymnast lek ver. „Hercules" en „Hygia". „Herca- les en „Hygiea" meenen „Volharding" bij deze gele genheid als bewijs van vriendschap een ruiker le vende bloemen te moeten (aanbieden, als bewijs van vriendschap .tusschen deze sportieve vereenagingen. Dat die samenwerking steeds mag blijven bestaan! Applaus. De voorzitter dankt ook voor dit bewijs van vriend schap. Hierna wordt een aanvang gemaakt met de af werking van. het uitgebreide programma, dat nog niet geheel' was afgewerkt, .toen de voorzitter om ruim half drie meende tot. sluiting "te moeten over gaan. Medeweiking verleenden de Gymnastiekver- eemaging „Hercules", eendge leden van het syimpho- niiegezetechap „Sempre Crescendo", eendge Leden van d© operetteclub „Caecülia" en verschSLlenhe dam.es en heeren. Zonder aan het overige tekort te willen doen voelen, w© behoefte speciaal te vermelden: Hulde aan 'd©' ij'sdtub „Volharding", door den IJskondng en zijn Nimfen, vervaardigd door den heer G. Kooiman, wat wel de glorie van den avond was. (De heer S. Kuiper droeg enkele liederen en gedich ten voor, door hem .samengesteld en .speciaal op Vol harding" 'betrekking hebbend©. Het tooneelstukje ,Jn«

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Schager Courant | 1922 | | pagina 1