llititti Nieiws-
ilKttinit- LniliiiHiL
NIEUWE VQORIAARSSÏOFFEN.
SPAANDER Co., ALKMAAR.
Lil hel Har! van Holland.
Zaterdag 11 Februari 1922,
65ste Jaargang.
No. 097*
UitgeversN.V. v.h. TRAPMAN CoScliagen.
EERSTE BLAD.
Brieven uit Engeland.
ALKM-AAR'S ROEM.
Tabaksfabriek J. R. KEUSS Alkmaar.
Gemengd Nieuws.
HET WITTE HUIS
Dit blad verschijnt viermaal per week: Dinsdag, Woensdag, Donder
dag en Zaterdag. BIJ inzending tot 's morgens 8 uur, worden Adver-
tentiön nog zooveel mogelijk in het eerstultkomend nummer geplaatst.
POSTREKENING No. 23330. - INT. TELEF. nó. 20.
Prijs per 3 maanden f 1.65. Losse nummers 6 cent. ADVERTEN-
TlëN van 1 tot 5 regels f 1.10, iedere regel meer 20 cent (bewijsno.
inbegrepen). Groote letters worden naar plaatsruimte berekend.
DIT NUMMER BESTAAT UIT VIER BLADEN.
Heemstede, 5 Februari 1922.
Heemstede I Ja, lezers en lezeressen, met Amster
dam is het weer eens gedaan. Amsterdam was ons
een te groote stad. We waren aan Londen wel is
waar gewend, maar Londen kan niet met Amster-
dam vergeleken worden. Wie^in Londen woont zoo-1
als wij daar woonden en zóoals bijna iedereen er j
woont,, heeft met de groote stad juist zooveel of i
zoo weinig te maken, als hij wil. Feitelijk woont hij I
buiten.
Niet direct buiten^ zooals we nu hier wonen in I
Heemstede, met een ver uitzicht over land en bosch i
en heel op den achtergrond de duinen. Dat uit-
zicht zou ik hebben, lezers,'als de ruiten niet zoo
stijf bevroren waren op dezen 5den Februari. Is het i
geen schande? Maar een buiten, dat ge in enkele
minuten per bus of tram bereikt, gauwer nog kunt
bereiken, dan de eigenlijke stad, wanneer ge de
zelfde bus of train gebruikt in tegengestelde rich
ting.
Dat was het, wat wij zoo heerlijk vonden in Lon
den, en wat ieder, die er woont, zoo waardeert. Ver
lang je naar drukte, naar leven en gewoel, in een
half uur, drie kwartier kun je in de Strand zijn, of
Fleet Street. Wil je verbeelden, dat je alleen, bent
op de wereld', met een paar herten en eekhoorntjes,
in nog korten tijd zit je in Richmond Park, midden
in de vrije natuur.
Na Londen kwam voor ons Baarn. Over Baarn be
hoef ik niet uit te weiden. Het geniet, en niet ten
onrechte, den roem van een der mooiste plaatsen in
ons land te zijn. Bovendien is de stad1, hetzij Ut
recht of Amsterdam nog niet zoover af, dat je feite
lijk van het stadsleven geheel bent afgesneden.
Twee jaar hebben we in Baarn gewoond. Toen ver
huisden we naar Amsterdam. Dat is nu drie jaar
geleden. Heusch, menschen doet het niet. Verhuist
niet naar Amsterdam, als het niet beslist noodza^
lcelijk is. Voor ons was het toen noodzakelijk, min of
metr. Ik moest alle dagen heen en weer reizen; de
verbinding was toen nog slecht, treinen langzaam
en vaak onverwarmd; ik had griep gehadl en voelde
me daarna nog langen tijd zwak.
Maar overigens dat er menschen zijn, die graag
in Amsterdam wonen, en zoo zijn er velen ik kan
het niet begrijpen. Ik heb mijn werk er, ook nu. Do
reis van Heemstede naar Amsterdam: eerst naar
hét station Haarlem, bijna twintig minuten fietsen;
dan de treinreis, bijna een half uur; dan nog de
tram in Amsterdam, weer ongeveer 20 minuten. Sa
men vijf kwartier k anderhalf uur. Zoo gaan eiken
dag een kleine drie uur verloren. Maar desondanks
geloof ik nief dat de ruil me zal berouwer.
Heemstede om te wonen. Haarlem aan den eenen
kant. Zandvoort aan den anderen. Een wandelkaart
voor de duinterreinen van de Amsterdamsche Wa
terleiding, die we hier zoo ongeveer naast onze deur
hebben. Voorloopig zullen we het hier wel uithouden.
Maar dat op 5 Februari alle ruiten djk bevroren zijn,
en de sneeuwlaag buiten bezig is aan te groeien, kijk,
dat is nu toch werkelijk een schande.
Genoeg over Heemstede en mijzelf. Als ik zoo door
ging, kon deze brief wel een paar bladzijden vormen
uit mijn levensbeschrijving, die ik overigens niiet van
plan ben te maken, voor ik negen en negentig ben.
Dan kon ze dienen als bijschrift bij het plaatje in
de Prins, dat ik dan misschien zou krijgen: „Een
bet-overgrootvader en grootmoeder met dankbaar
nageslacht". Doch aangezien ik den bezadigden leef
tijd van negen en negentig nog niet heb bereikt,
basta met mijn eigen aangelegenheden, en iets over
de eigen levensbeschrijving van een oud landgenoot,
al is hij thans Amerikaan. Ik bedoel den welbeken
den Edward Bok.
Edward Bok, die op zijn zesde jaar ons land
verliet, om zich met vader en moeder in Brooklyn
te vestigen, heeft eenigen tijd geleden zijn autobi-
ographie uitgegeven. Voor 21 shilling, en dat is niet
te duur betaald!, kan men de geschiedenis lezen
van een Hollandsch joggie, die zoo Amerikaansch
werd, dat de Amerikanen verbaasd over hem staan.
Zes jaar was de kleine Eduard Edward zeggen
de Engelschen, maar hij zal wel Eduard gedoopt zijn
toen hij naar Brooklyn ging. Vóór hij dertien was,
legde hij al den grondslag van zijn latere bekendheid
of roem.
Hij ging toen eens naar een kinderpartijtje, waar,
toen hij eens om zich heen zag, plotseling de ge
dachte in hem .op kwam, dat het d'e kleine gast
vrouw, zoowel als alle kleine gasten wel heel aan
genaam zou zijn, als ze den volgenden dag een ver-
si aer van de partij in de krant zouden lezen Edward
ging naar huis dien avond en schreef zijn verslag,
er voor zorgende, dat elke naam van eiken jongen
en elk meisje er ten volle inkwam. Met dat verslag
ging hij naar den redacteur van de Brooklyn Eagle,
wien hij onder het oog bracht, dat elke naam in het
verslag vermeld, een kooper van de krant beteeken-
de. Bovendien, dat, als hij vaak van die verslagen
had, zijn blad een veel grootere circulatie zou ver
krijgen.
De redacteur was Amerikaansch genoeg om dit
in te zien. Hij bood den 13-jarigen Edward drie
rijksdaalder per kolom.
Op weg naar huis overpeinsde Edward de zaak.
Hoeveel partijen zou hij per week kunnen bijwo
nen?
Maar hij zag in, dat hij daar niet heel ver mee
zou komen, en inplaats van eiken avond uit te gaan,
liet hij al zijn vriendjes en vriendinnetjes beloven,
hem een verslag te geven van de partijtjes, waar zij
naar toe gingen, met vooral een volledige vermelding
van alle namen. Binnen enkele weken vulde E. Bok
drie kolommen per week in de Eagle. Zijn salaris
werd verhoogd tot 10 gulden de kolom. DeEagle
was de eenige krant, die een dergelijke rubriek be
vatte en zoowel de krant als Edward maakten goede
zaken.
Kort daarna kwam hij op een ander idee. James
A. Garfield was candidaat voor het presidentschap
van de republiek. Edward vroeg zich af, of het waar
zou zijn, dat Generaal Garfield' van de heel eenvou
dige afkomst was als de menschen beweerden. Ter
wijl anderen zich zoo iets afvragen zonder meer,
ging Edward Bok zitten en schreef den generaal een
brief, waarin hij het hem doodeenvoudig vroeg.
Hij kropg een uitvoerig en vriendelijk gesteld
antwoord. „Bewaren jongen", zei zijn vader, „zoo'n
brief is geld waard". Als één zoo'n brief geld: waard
is, dacht Edward*, wat zijn dan honderd brieven niet
waard. Als Generaal Garfield mij antwoordt, waar
om zou een ander het niet doen. En hij begon met
zijn verzameling, die een geweldig succes zou wor
den.
Generaal Grant schetste een kaartje over hem met
de plaats, waar Generaal Lee zich aan hem had over
gegeven. Longfellow deelde hern mee, hoe hij er toe
was gekomen Excelsior te schrijven. Whittiu ver
telde de geschiedenis van The Barefoot Boy.. Ten-
nyson stuurde hem twee coupletten van The Brook.
Op de briefwisseling volgde natuurlijk persoon
lijke kennismaking. De kranten vertelden eiken dag,
welke beroemde of bekende personen in dit of dat
hotel- waren aangekomen. Edward, die met ieder,
die beroemd of bekend was, had gecorrespondeerd,
liet niet na een bezoek te brengen aan het hotel van
den pas aangekomene, om hem te bedanken voor
zijn welwillendheid.
Weer een ander idee was het velgende. In een
doosje cigaretten vond Edward het portret van een
actrice. De achterzijde van het portret was wit ge
laten. Wat een verspilling! Waarom geen korte le
vensbeschrijving van de actrice er achterop? Ed •- ard
met zijn idee naar den uitgever van 't plaatje, die
hem f25 per stuk biedt voor levensbeschrijvingen
van honderd woorden lang. Met vollen moed1 gaat
Edward aan het werk. Spoedig heeft hij er honderd
gereed. Dan nog eens honderd. De uitgever blijft
steeds om meer vragenl Edward houdt op ïnetl schrij
ven. Hij zet drie man aan het werk voor f 12.50 per
stuk, en verdient zelf d'e rest met doorsturen naar
den uitgever.
Is het te verwonderen, dat deze Hollandsche jongen
succes had in de nieuwe wereld? Hij bevocht deiï
Amerikaan met zijn eigen wapens, maar dan aange
punt, zóó, dat die Amerikaan nu vol verbazing en
bewondering zijn levensbeschrijving leest. Als een
bewijs waartoe het initiatief en doorzettingsvermo
gen van Edward Bok hem brachten: Zijn tijdschrift,
het Ladies' Home Journal van Philadelphia telde
een maandelijksche lezerskring van één milUoen ze
ven honderd vijftig duizend. Om van te watertan
den voor de Haagsche Post en de' Courant.
DAGELIJKS ONTVANGEN WIJ DE
PRIMA COUPEUR. -
AANBEVELEND,
and' fiialf uur tijd vijf gulden te verdienen met meé té
helpen een wagen te trekken, én hét was dé man té
min, te onvoordeelig en niet de moeite waard'.
Zoo moet dus onze Lieve Heer maar zelf zorgen dat
hij zijn sneeuw opruimt. En dat zal hij ook wel doen.
Alleen Ihet geeft, zoodra de dooi invalt een, béétjé rommél
en vuil.
lntusschen doen we niet beter, dan met ons te amu
seeren. Laten we de kinderen in iédér géval hét génot
gunnen, dat ze er van hebben.
Maar ook de oudere Hagenaars profiteeren etivan.
De ouderwetsche ar is weer in gebruik. Dezé vorigé
eeuwsche eleganc© siert de boschpadén. Hét rinkélt
weer gezellig van arrebellen op de wegén én dé gékléurdtë
pluimen zwieren vroolijk in den helderen winterlucht.
Het is een feest van kleur en geluid én schilderachtig
heid. Hoeveel mooier is dit, dan het vertoon van gelakté
auto's en motorrijwielen met zijspanwagens. Hoe hoort
dit bij het besneeuwde bosch.
Onder de sportbeoefenaars bevinden zich de lédén
van het Koninklijk Huis. Men ontmoet er Juliana zoo
wel als haar moeder in zeer fraaie oudervvatsché
arren, met lakeien er achter op. Men ziet zé zoo véél-
vuldig, dat men zich onwillekeurig afvraagt, waar kunnen
die antiquiteiten toch wel vandaan gekomen zijn, en
zeker zijn ze uit hoeken en gaten gehaald, zijn zé van
zolders en uit hoeken van oude schuren gekomen. Maar
ze zijn prachtig in hun ranke lijnen en grjllige vor
men met de kleine bakjes met schilderingén van win
terlandschappen en de slee-ijzers i,n fraaie krullén uit
loopend in draken of leeuwenkoppen. Zou onze heden-
daagsche industrie ze zoo nog kunnen maken?
En dan bloeit de ijssport natuurlijk ook weer, zoowel
op de vijver in het bosch als op de baan van die club.
En al is het wel eens wat koud, het weer is toch
mooi. Het is lekker opwekkend weer, met één lékkér
winterzonnetje, zoo dat je je in een trui zonder jas
buiten kan wagen. Het is met dat al een ouderwetsché
winter, ouderwetscb niet alleen van nature, maar ook
nog door de merkwaardige omstandigheid van het niet
wegruimen van sneeuw en het volle sneéuwgénot voor
oud en jong. Alleen dreigen ons wanhopig vuile, modde
rige straten, wanneer de dooi invalt en de natuur de
natuurlijke straatreiniging aan het werk zeL W. P.
Prima geurige PIJPTABAK gefabriceerd door de
Neemt proet met deze prima kwaliteiten in fraaie verpakking
VRAAGT ZE UWEN WINKELIER.
We hebben nu het vierde wintertje, maar dézé kèer
schijnt het een beetje hardnekkiger clan dé vorigé kèe-
ren. En het is deze keer voor een uitzondéring wéér
eens witte winter. In lang heeft de sneéuw niét zoovéél
dagen achtereen op dt stralen gelcgén. Eén dik pak
is gevallen, en daarop is vorst gekomen, toen weer waf
sneeuw en het verkeer hééft ér nu één stévigé laag van
gemaakt, een harde gladde korst, tot vermaak van
honderden kinderen, die met sleetjés spélén, mét siééljës
naar school gaan en uitgelaten veeJ pret hebben.
Het is echter niet alleen de winter, dié dé kindérén
dit .genoegen verschaft. Een groote factor is, dat cr
geen sneeuw geruimd wordt. In onze hoofdstraten is
door de stadsreiniging de sneeuw weggehaald. De pékél
van de tram heeft de boel bedorven, overal waar hét
tramnet zich uitspreidt, maar alle zijstraten, en alle
buitenwijken zijn nog ongerept als dorpsstraten. En daar
de sneeuw hard is, is dit geen bezwaar. Alleen voor
bange loopars, voor menschen die hun beenen én voétén
niet vertrouwen en denken, dat ze elk oogénblik zullén
rollen en armen; en beenen zullen brékén is wat hin-
DE DUITSCHE SPOORWEGSTAKING.
Het „Osnabrucker Tageblatt" vaai Dinsdag: 7 dezer
schrijft:
Door de spoorwegstaking zijn in Holland meer dan
duizend Duitschers, meest kooplieden en reizigers,
in moeilijkheden geraakt, omdat zij niet tijdig ge
noeg naar Duitschlaind teruggekeerd zijn. Een deel
hunner heeft zich nog naar het bezette gebied kun
nen begeven, terwijl de overige gedwongen zijn voor
loopig in Holland te blijven, waar het oponthoud
met Duitsch geld ongeveer tien keer zoo duur is. De
Duitsche reizigers beklagen zich in het bijzonder
hierover, dat de Duitsche spoorwegstations, voorna
melijk Bentheim, de directie der Nederlandsche
spoorwegen hebben verzocht, geen reizigers meer
naar Bentheim te vervoeren, daar déze plaats over
vol is van passagiers. Daardoor zijn in Holland' geen
reisbiljetten naar de Duitsche grensstations meer
te verkrijgen. In de groote Hollanidsche plaatsen
liggen ook meer dan honderd Duitschers ziek aan
de griep en zijn daardoor gedwongen er te blijven.
derlijk. Maar het gevaar is niet zoo bijzonder groot a's Daarbij komt nog, d'at ook verschillende stoomboo-
met de ijzeil en wie niet roekeloos doét, maar kijkt iten. °P zee met een groot aantal passagiers, voor
waar hij loopt, behoeft niet te vallen. Duitschland bestemd1, te Rotterdam binnengeloop e n
Het beetie ongemak is het plezier dat dé kindérén zij11- De reizigers (moeten daar nu het einde van
er van hebben wel waard. De tijd dat ouderen er vér- i de spoorwegstaking afwachten. De van Holland naar
maak in vonden is lang voorbij. De groote baksledem j Bentheim gezonden brieven, bestemd voor Duitsch-
waar onze ouders'als volwassenen mee pret maakten, land, werden te Bentheim naar Oldenzaal terug
waar een verliefd of verloofd jongeling zijn meisje 's gezonden. In Holland' staan thans meer dan 30
avonds mee ging afhalen van een partijtje en waar hét 1 spoorwagens, volgeladen met postzendingen, be-
meisje lekker op haar gemak, goed ingepakt in zat I stemd voor Duitschland1.
met een groote ronde waterkruik aan de voetén is uit De groote banken hebben een eigen automobiel-
de stad verdwenen. Men heeft in jaren niét méér verkeer met auto's ingesteld), die echter slechts tot
geloofd aan sneeuw die uit zich zelf bleef liggen én I aan die groote Westduitsche plaatsen rijden, daar
HEEHEN- en KINDERKLEEDING.
PRIMA STOFFEN en VOERING.
Eerst* klasse bewerking.
H. S. CLOECK, Alkmaar.
die men verder liet liggen. Enkele kindérén spéïén nog
wel eens met zoo'n ouderwetsch voertuig, .maar dat ziet
er dan ook als een voorwereldlijk artikel, of op zijn
minst als iets middeleeuwsch uit. Het zijn lichte sfeedjés.
waar de kinderen mee glijden en ook de priksléé hééft
afgedaan, allemaal omdat men aan iets zoo verouderdscb
als sneeuw in de stad, niet meer geloofde.
Maar deze tijd is zoo vol merkwaardigheden, dat
niets meer behoeft te verbazen. Hét blijvén liggen van
de sneeuw is een gevolg, van de onwil van wèrkloozên
om sneeuw te ruimen. Er is geen mensch toe té krijgén.
Werklooze zijn is voordeeliger belangrijk voordeeligér
en aangenamer bovendien. Het is een hééréribéstaan/ Jé
behoeft je maar eens per week té dérangéérén om jé
geld van de uitkeering af te gaan halen, als je nog eén
klein bijverdienstetje hebt, des te bétér, én jé lééft als
een rentenier. Ie hebt méér dan één éénvoudig gepbrü-
sioneerd ambtenaar en Je kunt gaan schaatsenrijder/
als je van die sport houdt en anders wat wandelen en
met kameraden een glaasje drinken.
Het loon voor cle sneeuwruimcrij is slechts vij%
m
Ro
van die plaatsen af de zaken telefonisch met Berlijn
en andere groote steden moeten afgehandeld worden.
Voor den handel brengt de staking groote moeilijk-1
heden mede, die ten slotte zeer nadeelig werken. Zoo
hebben groote exportvereenigingen in Holland, die
dringende warenzendingen uit Duitschland verwach
ten, nieuwe bestellingen gedaan in België en Enge
land. om haar afnemers te kunnen bedienen.
Zij moeten daar wel hoogere prijzen besteden, doch
kunnen op prompte lévering rekenen.
Men seint uit Zevenaar:
Het spoorwegverkeer met Duitschland is nog niet
geheel geregeld. Nu en dan komt eén personen- en
goederentrein aan, doch D-treinen gaan nog via
Cranenburg.
De arbeiders van hier zijn echter weer naar Em
merik vertrokken, -waar de fabrieken weder wer
ken.
Wij spraken vanochtend' een landgenoot, die ten
tijde van de spoorwegstaking in Duitschland naar
Nederland teruggereisd was en wiens indrukken
ilden per dag en daarvoor kan je niet beginnen. In j alles behalve aangenaam waren! Onze zegsman had
otterdam werd een werklooze de kans gegévén om in over de reis van Berlijn naar Amsterdam bijna onaf
gebroken den tijd van Maandagochtend tot Woens
dagavond noodig gehad, en had. heel wat te door
staan. gehad ook. Ziehier het relaas van zijn avon
turen.
Maandagavond half negen zou er een trein van
het Schleissches Bahnhof naar Keulen vertrekken.
Onze reiziger besloot dien te nemen, en wachtte op
het ijskoude station tot half twee. Toen heette het,
dat er den volgenden ochtend om 7.43 wel een
trein zou vertrekken. Deze is dan ook ten slotte ge
gaan* al was het om kwart over elven. Onze land
genoot kon in de opgepakte massa geen andere
plaats vinden dan in de couloir; hij heeft dan ook
gestaan tot 's nachts half één, toen hij ergens een
klein plaatsje kreeg van medelijdende reisgenooten.
Tot Hannover was de trein nog verwarmd en zelfs
bleek het restauratie-rijtuig goed voorzien. Maar na
dien tijd), voorbij Hannover, werd de toestand erger:
geen verwarming meer, bij een vorst van 18 gr.; ook
geen licht. De trein spoorde den heelen nacht door
langs verlaten (en dus onbekendel) stations, om
Woensdagmorgen 9.40 uur in Keulen aan te komen.
Van daar ging om 12 uur een sneltrein, die om half
acht in Amsterdam aankwam en eveneens onver
warmd was.
Onze zegsman* die over, dit resultaat van de „tech
nische noodhulp" niet erg enthousiast was, vertelde
ook nog staaltjes van de Ersatz-vervoermiddelen.
De Regeering organiseerde een auto-dienst van, Ber
lijn naar Hannover; voor 3000 Mark kon men plaats
krijgen in een autobus, die 18 personen kon, ver
voeren. Deze werd volgeladen met 30 personen en
heel veel bagage.... Met particuliere auto's was het
uit, door bijvoorbeeld voor een rit van Berlijn naar
Hannover45.000 Mark te vragen; vier personen
konden dan mee. Berlijn—Leipzig 18.000 Mark, of, als
men daar „retourvracht" kon krijgen, 3000 Mark
minder. Een vliegtocht, alleen mogelijk tot Dort-
mund, kwam op 13.500 Mark. De prijzen waren voor
Duitschers, die blijkbaar tot de O.W.-ers behoorden,
kennelijk geen bezwaar.
De staking van de gemeentewerklieden kwam in
den nacht van Zaterdag op Zondag zóó onverwacht,
dat lokalen waar jiudöt weidadigheidsbaüs v/erden ge
geven, om vier uur plotseling in het donker wer^
den gezet. Het was overigens een vreemd gezicht,
dat bijvoorbeeld Zpndagavond enkele kleine stads-
deelen in volle licht straalden, omdat zij licht kregen
van een centrale, die nog werkte, elders was het
stikdonker. Het watergebrek veroorzaakte ontzag
lijke files van menschen bij de pompen, die hier en
daar op straat zijn, en was overigens goed voor..~.
den verkoop van Fachiner-water in hotels, die geen
eigen waterleiding hebben; er zijn twee groote hotels
in Berlijn, die zoo gelukkig zijn^ over eigen water
en ook licht te beschikken.
De Berlijnsche gemeentewerklieden zijn gisteroch
tend inderdaad voor het grootste deel weer in de
verschillende bedrijven verschenen. Bij de tram
meldde zich bijna het geheele personeel weer aan.
Er werd hun een formulier ter ondérteekening voor
gelegd, waarin ze hun hernieuwde aanstelling oe-i
voorwaardelijk aannemen. Terwijl het personeel nog
in de remises bijeen was, verschenen er communis
tische propagandisten, die er op verschillende plaat
sen ook in slaagden, de trambeambten weer van
het werk weg te lokken. Zij spoorden aan tot het
voortzetten van de staking. In hoeverre hun dit ge
lukt is, is nog nog niet te overzien. In elk geval be
schikt de tramdirectie over voldoende personeel om
hedenmiddag eenige lijnen fn, de binnenstad weer
te kunnen laten loopen.
Ook in de andere gemeentebedrijven is het werk
niet in vollen omvang hervat. Van uur tot uur neemt
echter het aantal werkwilligen toe. In de electrici-
teitswerken wordt reeds weer met volle kracht ge
werkt, de gasfabrieken hebben het werk nog niet
hervat; er is echter voldoende personeel verschenen
om het voorbereidend werk voor de gasvoorziening
te verrichten. Men hoopt, dat dit hedenavond ge
schied zal zijn.
Het nauwkeurig aantal derf ontslagenen is nog niet
bekend men kan echter ...wel aannemen, d'at 5000 ar
beiders en trambeambten als slachtoffer van de
staking zijn gevallen. Onder de gedurende de sta
king nieuw aangestelde arbeiders bevinden zich vele
werkloozen, die de gelegenheid hebben waargeno
men, om bij d'e stad in dienst te komen. Het ge
meentebestuur wil deze arbeiders onder geen be
ding weer ontslaan.
De oorzaak, die den doorslag heeft gegeven voor
het beëindigen van de staking, is, naar wij verne
men, hierin gelegen, dat de rijks regeering het sta
kingscomité der gemeente-arbeiders gistermiddag
verklaard heeft, dat als de staking met vóór 9 uur
onvoorwaardelijk voor geëindigd werd1 verklaard,
de regeering de geheele technische noodhulp, die
door het eindigen van-de spoorwegstaking vrij was
gekomen, en alle arbeiders, die ze verder nog kon
vrij maken, ter beschikking zou stellen van de stad
Berlijn. Door deze verklaring werd de stakingslei
ding gedwongen tot het besluit om het werk te her-t
vatten1. i
In 'den loop van den d'ag hebben die meeste stede
lijke arbeiders al/hier zich weer voor dien dienst aan
gemeld en nagenoeg overal Is het werk in vollen
omvang hervat.
■ZooaJls biekend' ils werd bet personeel der stede
lijke bedrijven slechts aangesteld, voor zoover er be-
ihoeffite aanj was en de plaatsen niet reeds door werk-
loozeni waren bezet. Oud personeel kendi© de ma
gistraat niet meer, alüeen nieuwelingen, hetgeen mee
bracht, dat al het personeel in de laagste JoomMasse
werd geplaatst, en dat alilien, die 'Minnen tien jaar
recht op pensioen hadden, dit verloren. Hum recht
begon op den d<ag der weder aln dienststelling op
nieuw te loopen.
Het eerste geschil over een dezer punten ontstond
heden in de gasfabriek van Tegel. iDe arbeiders gin
gen er niet mee aocoord, dat er minder personeel was
dan vroeger en weigerden opnieuw den arbeid. Dien
tengevolge wtorden er nog steedis alleen „Notstands-
arbediten1" verricht.
Er moet worden opgemerkt, dat er tot dusver op
deze gasfabriek tengevolge van het feit, dat er te
veel personeel was, slechts zes uur werd gewerkt.
Daar de vervallenverklaring van heit recht op pen
sioen een groote hardvochtigheid zou zijn* neemt
men aan, dat de magistraat op dezen maatregel zal
terugkomen. Daartoe echter is een besluit van den
gemeenteraad noodli'g, hetwelk vermoedelijk reeds jm
de eerstvolgende zitting van den magistraat zal wor
den uitgewerkt.