ROMMELKRUID.
Hans en Grietje.
iZio maar naar de geraffineerde smakkelprak-
tijken, die men geregeld in de dagbladen leest.
De een weet nog! 'vernuftiger plannen irit te
denken dan de ander. Zoo is onlangs in Canada
ontdekt, dat duiven als smokkelaars werden ge
bruikt, Kleine (hoeveelheden narcotische midde
len, als cocaïne -werden in Canada aan postdui
ven (bevestigd, die- er mee naar OMcago vlogen
«n het daar op de ]>e^temde plaatsen brachten.
Heel leep Yenzonmen, inderdaad, maar de
autoriteiten kwamen er toch achter en nu wor
den de postduiven trouw nagegaan in haar
tóoen eni lateD- (Men hoeft de onschuldige dier
tjes in de gaten gekregen.
'Meit argelooze oogen wor-di die (blanke duüve
bespied, op dezeWd© wijae als een Engeteche
feestelijke de minnende paartjes bespiedde, die
op do stadsbanken zaten te -minnekooaen.
Het was den vorige n zotmer in de Engelsohe
badplaats Kirkley, bij Lowestorft. Daar nam het
feoenen zulke afmetingen aan, dat de plaatse
lijke -geestelijke meende, daartegen -te moeten
'proteeteeren. Hij tvomd dat het geen pas gaf, dat
de v. gemeentewege op de mooiste plekjes neer
Igezertte banken voortdurend! 'door mannende
•paartjes beeet waren, die daar geluiden maak
ten, welke deden dienken aanhet ontkur
ken wan flesscfoen. Anderen, die ook wel eens
Wilden uitrusten, konden noodt meer oen on-
Ibezcrt.te bank vinkten.
En dit vond de geestelijke te erg. Daarom
stelde hij aan de gemeentelijke autoriteiten
voor „zoenkaazten" uit te geven, die verliefde
paartjes het recht geven gedurende een be
paalden tijd op een bank te gaan zitten. Na af
loop van dien tijd zullen zij hun plaats aan
andere houders van „zoenkaarten" moeten af
staan. Een coptroleur zal moeten zorgen, dat
niemand langer van een bank gebruik maakt,
dan hij volgens de kaart recht heeft te doen.
Op die manier denkt hij, dat de banken meer
vrij zullen komen voor anderen, die slechts wil
len rusten en genieten van de mooie natuur.
En bovendien denkt hij, dat de maatregel mo-
reele voordeelen zal brengen, afgezien nog van
de geldelijke voordeelen, dio de verkoop van
de „zoenkaarten" aan de gemeentekas zal be
zorgen.
De nazaten van de jonge vrijers en vrijsters
te Kirkley zullen later nog wel eens denken
aan den geestelijke, die met zooveel zorg waak
te voor het zieleheil van zijn gemeentenaren,
want dergelijke zaken worden natuurlijk van
ouder op kind oververteld, als ze ten minste
nog in nauwe relatie staan met hun geboorte
dorp.
Maar zoo velen trekken de wijde wereld in,
en hebben som» allo heugenis aan hun vroe
gere omgeving blijkbaar verloren. En de nage-
blevenen in de geboorteplaats denken niet
meer aan hun vroegere kennissen, die wijd en
zijd verspreid zijn. Zelfs de naaste familiele
den kunnen elkaar uit het oog verliezen, ten
RAADSELS.
Voor de afvuMseling krijgen jullie nu eens een
letterraadsel.
Het geheel :2r ten sin van 4 woorden en 21 let
ters. Het veatmeïdt een. gebeurtenis, die we ellen
kennen, en die paa is voorgevallen.
13e 3, 7, 18 is de voornaamste bron van licht
en leven.
Een 21, 4!, 1% 16, 7 ziet er anders uit dan wij,
Een 5, 2, 20, 13 is een groen, geel en zwart
vogeltje.
In den winter haktnon in t ijs een 14,9,10,8.
(12, 10 is een. voorzetsel.
En nu btftft 11 nog cVver, maar die is heteeZtóe
als 1.
Oplossingen aan den heer L. Roggeveen, Turf
markt 8, Leiden.
In geMprekrvonm bewerkt door L. R
EERSTE BEDRIJF.
{Ed een bosdh.)
Hans: O Grietje, kijk eens, wat een prachtige
bramen hier groeien l Die moeten we plukken
voor Moeder.
Grietje: Ja dat zu llen we doen. Moeder is Hol
ap bramen.
Hans: Maar vader ook. Eigenlijk lusten we ze
allemaal graag. Zeg Grietje, doe alle bramen
maar bij elkaar in, mijn mandje. Lirihte en
donkere, alles b' elkaar! Dat is gemakkelijker
minste als de familie romantisch is aangelegd
en veleu de wijde wereld intrekken.
Zoo stond in de „Times" van 15 Juli 1880
een advertehtie, waarbij de nagelaten betrek
kingen werden opgeroepen van iemand, die in
1851 of 1852 op een der eilanden in den Groo-
ten Oceaan gedood was. Maar niemand heeft
ooit op die oproep gereageerd, tot nu onlangs
een advertentiebureau een brief ontving van
een bewoonster van Sydney in Australië, waar
in nadere inlichtingen gevraagd worden over
die advertentie.
Het heeft dus wel lang geduurd voor iemand,
die den gedoode blijkbaar heeft gekend, te
weten is gekomen, dat deze niet meer in het
land der levenden verkeerde.
Nu is dit voor gebeurtenissen op een der
vele eilanden in de Stille Zuidzee nog wel be
grijpelijk, want die eilandjes liggen daar zoo
eenzaam en buiten het groote wereldverkeer,
dat er veel kan gebeuren, wat eerst jaren
daarna bekend wordt.
Duitschland had daar ook heel wat bezittin
gen, maar in 1918 is dit land alles kwijt ge
raakt. Op vele van die eilandjes bestaan nog
eigenaardige gewoonten, waarvan wij er één
willen mededeelen, n.1. het vogelfeest op Namu.
Op dat eiland nestelen een groot aantal fro-
gatvogels. Dit zijn groote, visch-etende zeevo
gels, die door achterlating van enorme hoe
veelheden guano het eiland rijk hebben ge
maakt. Door de verbinding der guano met de
koroalkalk van den bodem is in den loop der
jaren een laag fosforzure kalk gevormd.
Fregatvogels zijn eerste-klas vliegers, maar
als ze eenmaal op het land zjjn neergestreken,
munten ze uit door domheid en onbeholpen
heid. Ze zijn dan gemakkelijk te vangen en
als huisdieren te houden.
Het eiland Namu bestaat uit een veertigtal
dorpen, en hoe meer fregatvogels een dorp be
zit,, hoe gelukkiger de bewoners zich gevoelen.
Er bestaat dan ook een doorloopende naijver
tusschen de dorpen onderling, welk dorp de
meeste van die waggelbeesten bezit.
Bij ieder dorp is een reusachtig latwerk van
dunne lichte spanten, dat men gemakkelijk
verplaatsen kan. Daarmee trekken de mannen
naar het strand, met een tammen fregatvogel,
die als lokvogel dienst doet. Deze vliegt hoog
in de lucht en komt meestal terug met een
heelo vlucht wilde soortgenooten, die zich ar
geloos op het rasterwerk neerlaten, maar door
verborgen knippen gevangen worden.
's Avonds teil ieder dorp zijn vangst en het
opperhoofd verkondigt plechtig welk dorp de
overwinning heeft behaald. De overwinnaars
vieren hun overwinning met een feest, dat den
geheelen nacht duurt, onder zang en dans, en
het drinken van palmwijn.
M.
Thuis bnonen we zo dan wel u'izoeleen.
Grietje: Zoc, we hebben er al heel wat! Zou
den we (maar niet ophouden?
Hans: Ophouden, waarom?
Grietje: Otmdat het ai zoo laat wordt- En we
(hadden (Moeder beloofd, om gauw thuis te ko
men.
Hans: Maar we (hebben er nog lang niet ge
noeg. En zoo ver zijn we toch niet 'van foute
erf. Kom, laten we nog een (kwartiertje bIij-
vien plukken. Vind je dot goed?
Grietje: Ja, maar 'dan ook niet langer
een (kwartiertje 1
H a na: Beat! O, wat zie ik er daas* ginds Veel!
Ga eens mee, Grietje?
Grietje: Nee maar, nilk© snooio bramen foeb
fit geg nooit gaden. En welt smaken zo lekker.
Hans: Je mag er nfert van eten, hrcxrl
Gilet je:. Och, Hans, ik heb er maar één ge
proefd.
Hens: Nee, als we thuis zijn, don mag je ze
opeten. Was hij erg le&ker?
Grietje: Pijn (hoor! Toe proef er ook maar
eetfja-
Eana: Zon ik het doen?
Grietje: Wel Ja, proef maar; fik heb er toch"
ook een genomen?
Hans: Dan zal Ik er maar eentje nemen! Hap!
O, wat heerlijk.
Grietje: Ja, foè? Zoo lekker héb ik ze nog
nooit geproefd. O Hans, daar groeien nog veel
grootere. Het lijkt wel, of de toramen hier hoe
langer hoe grooter worden.
RAUWE OF GEKOOKTE EIEREN.
Van tijd tot tijd wordt er weer eens gestre
den over de vraag, of rauwe eieren wel goed
verteerbaar zijn of dat men aan gekookte de
voorkeur moet geven. De geleerden en genees
kundigen plegen het daarover van ouds on
eens te zijn, met het gevolg dat het publiek
doet wat hem „lust", in dit geval de eieren ge
bruikt in dien staat, waarin het aan dit voor
treffelijke voedingsmiddel de voorkeur geeft
(en dat is nog het allerverstandigst, omdat te
genzin in den bereidingsvorm zeker schadelij
ker is voor de spijsvertering dan do eventueel
verkeerd gekozen bereidingsvorm zelf).
Reeds lang was het uit physiologische proe
ven bekend, dat ongekookt eiwit veel sneller de
maag verlaat dan andere eiwitstoffen en dat
het geen maagsapstroom van eenige beteeke-
nis verwekt. Bovendien wordt in het reageer
buisje versch eiwit zoo snel door proteolyti-
sche enzymen verteerd als gekookt eiwit. Ba
teman meende dan ook eenige jaren geleden,
op grond van proeven met dieren, te mogen be
weren, dat het gebruik van versche eieren
geen aanbeveling verdiende. Hij diende zeer
groote hoeveelheden versch eiwit aan zijn
proefdieren toe; deze kouden die niet snel ge
noeg verteren en kregen diarrhee, waarbij ge
heel onverteerd eiwit in de uitwerpselen ge
vonden werd.
Thans hebben Rose en MacLeod de zaak
juister aangepakt Zij namen proeven op gezon
de personen en vonden geen enkele reden om
het gebruik van rauwe eieren te veroordeolen.
Zij gaven hun een onbehoorlijke hoeveelheid
eiwit (van één dozijn eieren!) in ongekookten
toestand, vermengd met een normaal gemengd
dieet Zij werden uitstekend verteerd (80 per
cent), zij het dan ook iets minder goed dan ge
kookt eiwit (86 percent). Dit verschil kan an
ders gerust verwaarloosd worden, omdat het
wel zoo ongeveer binnen de foutengrens van
dergelijke proefnemingen gelegen is. Geklopt
eiwit werd iets beter verteerd dan ongeklopt
Spijsverteringsstoornissen werden ook bij deze
onbehoorlijke hoeveelheden niet waargenomen.
EEN GEBIEDSTER.
Elizabeth Mahony, die groote bekendheid
heeft verworven als de blanke koningin van de
Stille Zuidzee is te Sydney teruggekeerd, na^-
dat zij 33 jaar lang gebiedster geweest is over
een koninkrijkje op een der Stille-Zuiözoe-
eilanden. In 1888 ging zij met haar man naar
het Zuid-oost-eiland, dat aar, den uitersten
Zuidoosthoek van Papoea ligt en kwam hier
H a n 8: Deee zijn ®oo groot ais pruimen. Da! te
toch vreemd!
Grietje: En hter tusscfoen het gra9 groeien
aardbeien, zoo groot als appels. Kijk «en,s
Hans.
Hans: Maar G ritje, 'te lijken wel konSngaaard
beten. En wat staan er veel bi] elkaar!
Grietje: Ja! Hot is net, of we in een groote
tuin staan. Maar'ik zie toch nergens een huis.
Ha as: Laten we eens gaan zoeken....
Grietje: Maar moeten we 'dam nog Dlet naar
huis, Hans?
Hans: Och, wel nee- De zon is nog lang niet
ander.
Grietje: Maar moeder aal zoo ongerust we
nen.
Hans: D*t deia&. je maar. M-cader te druk aan
het werk. Zc deckt niet eens aan ons. He, ik
zou zoo graag eens wilbn kijken, of aicr ner
gens een foute frtaat.
Grietje: Woel Je wat? Ga jij maa- even
kijken. Dan blijf ik hier bramen p'.ukkenl
Hans: Beat. Dan ga fik hoor. Dag!
Grietje: 3>ègl
(Hans is wel een beste jongen. Maar (hij denkt
er nooit aan, wat moeder bem heeft gezegd.
Ha na: Grietje, Grietje 1
Grietje: Wat te er?
Hans: Koin eens gauw kijken! Ik heb hef
ihfuisje ge'vtonden. Kom gauiwl
Grietje: Ja, ik koml lik. zal (het mandjo hier
maar laten! (Zo gaat naar Hans.)
Wordt 'vervolgd.
spoedig tot hoog aanzien onder de inheem-
sche bevolking, die haar met diep ontzag ver
eerde en met groote aanhankelijkheid diende.
Zij bleek dan ook te zijn een vrouw van bui
tengewone capaciteiten, een vrouw, van zessen
klaar cn van alle markten thuis, Toen haar
man in 1903 kwam te overlijden, trad zij on
derscheidenlijk, cn steeds met groot succes op
als koopman en groothandelaar, als gouddol
ver en ingenieur, als landbouwer en timmer
man, ja zelfs als scheepsgezagvoerder^ Zij oe
fende een onbeperkt gezag over de inboorlin
gen uit, die haar in alles onvoorwaardelijk ge
hoorzaamden en hare bevelen en verordenin
gen nauwgezet opvolgden. In den laatsten tijd
zette zij de bevolking aan den arbeid om goud
te delven, maar het grootste doel van haar ver
mogen, dat schier met den dag aanwies, had
zij te danken aan den uitgebreiden handel, dien
zij dreef. Zij bezat een groot aantal vaartuigen,
waarop zij soms zelfs als loods en machinist
dienst deed. Op het eiland bevonden zich 1.7000
inboorlingen en 6 blanken, koningin Elizabeth
Mahony met zoon en schoondochter en 3 door
haar aangestelde ambtenaren. Zij gaat nu
waarschijnlijk, de vele regeeringszorgen moede,
in Sydney haar welverdiende rust genieten na
de inspanning van een ruim 30-jarig bewind,
dat evenwel, niet in het minst voor haar zelf,
rijke vruchten heeft gedragen.
GEITEMELK GEEN GESCHIKT ZUIGEUN-
GENVOEDSEL.
In het Tijdschrift voor praktische verloskun
de biedt een vroedvrouw die reeds vijf-en-twin-
tig jaar toezicht houdt op de met haar hulp
ter wereld gekomen zuigelingen een aantal me-
dedeelingen uit haar praktijk aan die ter zake
niet zonder belang zijn.
Zij vertelt van een familie, waar de eerste
vijf kinderen met geitomelk gevoed werden en
allen uitslag kregen in het gezicht, terwijl er
drie stierven; de latere drie die volgden, wer
den met water en koemelk gevoed, kregen
geen uitslag en bleven gezond.
In een tweede huisgezin met acht kinderen
„stond reeds lang voor de geboorte van elk
kind een geit gereed", do kindoren bloven ge
regeld zwak en ziekelijk en hadden diarrhee
totdat eindelijk naar ander voedsel werd om
gezien (meestal karnemelk, omdat niets meer
kon worden verdragen om later langzamer
hand over te gaan tot vpile zoete melk van
licht vet en eiwitgehalte). Van deze acht stier
ven er tweo aan voedingsstoornissen. A'/ie an
dere casuistische modedeclingen dezer vroed
vrouw (een tiental) zijn van dezelfde strek
king; nooit zag zij van geitemelk als zuige-
lingenvoedsel goede resultaten.
Voor zoover een deel dezer mededeelingen
W6inig of geen wetenschappelijke waaide heeft,
is de ervaring die er uit spreekt toch ter cake
de beste en betrouwbaarste leermeesteres.
KOUSJERE HOTELS,
De toeJkkerijen, slagerswinkels, en logemen
ten mei de drie kafoattistisdhe toekans, die
slechte voor ingewijden .Ilobireeaïwocfo izijGt, sul
len. inert) langer hot monopolie der Joden biij-
vjen. Een bericht tót Amerika heeft deeor du-
gen (bet vooruiitericht «p kousjere hotels voor
Chdtstenen geopeiwL Het prototype mm «Sesoe-
„piéd-è-terre's voor 'rodhMniilge, keitksch® Me
den, hij preferenKfio geestelijken, ouderlingen e.
d." mal te New Yoirk vurrijizeni. Gelijk in heit land
der onbegrensde mogelijkheden te verwachten,
43, .zal men zich mot geen half werk tevreden
stelten. Zeventien verdiepingen' zullen den
redhtekttógen geestlijken en ouiöeridE&ftn ton
dienste sfeuun. Zelfs zulten naast de groote eet
zaal de feestzalen niet ontbreken. Doch juist
ook demo feestmalen zullen •zidb ,wa de toriofo*
ting dier ongewijde heibergen •ondsrsclbeiden.
Feestvierende geestelijken en ©ukforHngm im
mers stellen hum eisdfoen Niet alleen ruiten; dtt
feesten en vefltoomingien, die men in hat kous
jere hotel op touw zet, -ander strenge cenevxii
staan, maar do keuring, waaraan do gasten on
derworpen zullen wezen, zal niet minder etrong
zijn. Als merkwaardigheid; van de nieuwe in
richting noemt het Ameiikaamodhe bericht 0.a.
dat men in het hotel noch kaartspelen noch
dansen zal dulden, Natuurlijk zal men im het
hotel -een kern. bouwen.
Naar pns ter oore kwaim, heeft de®o aange
legenheid ook in de kringen 'dor HoJlamdflche
Christenen de aand-aoht getroikken. Zelfs is de
mogelijkheid niet uitgesloten, dat men onder
het praktisch gedeelte van de agenda dor eerst
volgende .theologemvergadaringen het koudere
hiotel aan de orde zal stellen: O-ngertwiJfeM heeft
zulk een inrichting dam. ook haar aantrekkelijke
zijde. Zelfs wil het ons verwonderlijk Voorko
men, dat men in dezen het Joodsohe voorbeeld
al met veel eerder heeft nagevolgd.
Er (bestaan ten anaenit redö ilnrich'tüngen, die
■op het kousjere hotel gelijken. Wij bedoelen de
geheel-omthouderslogeincniten en de -.vegetari
sche hotels. Maar wijl hier een andere maatstaf
van het oirbare en niet oirbare geldt, kan de
rechtóinmige geestelijke of ouderling moeilijk
deze inrichtingen tot zijn pied it iterre verheflon
ook al neemt hij ee voor lief, daar hij er althans
tegen de ergerlijkste gruwelen gevrijwaard
blijft.
«De v.rögen'bussen der Gereformeerde Kerkbo
des hebben de moeilijkheden op het gebied van
het redswezen voor den Christen herhaaldelijk
behandeld. Ho© wenkt reeds dadelijk de omge
ving belemmerend, op den rechltariirmaigien bezoe
ker, die aam zijn heiligste gewoonten niet toege
ven kan zonder de aandacht© te trekken. Neem
bijiv. het bidden aan tafel. Hier noemen wij een
aanleiding tot vordirietelijklheden, waarvan
schroom eenenzijds en spot anderoijds nog
slechts -de onschuldigste zijn. Menig reöhltizmmig
en kerksCh Christen komt in de verzoeking in
het restaurant zijn gebeden achterwege te la
ten. En waar is aan do .tatole d-Thote de tafelpre
sident, die aan het ontbijt een stuk uit den Bij
bel leest en oen gemeenschappelijk gebed -uit
spreekt?
Br; het te New-Yoik ontworpen hotel zulten
dergelijk© moeilijkheden zijn ondervangen. Men
zal zich ook op reis gevoelen als in zijn eigen
thuis. Mten ®al zich niet ergeren aan wandpla
ten, die den lorf van, alterlei bittere elixers ver
kondigen, o! het program van de bioscoop ver
meldt. De wahdJteksten op fluweel zullen de
plaats dezer ergernissen hebben ingenomen. En
op de plaats van het strijkje izal een harmo
nium staan.
Wil een hotel aan zijn bestemming beant
woorden, dan dient bet niet louter een tafel en
een béd voor den doortrekkenden reiziger te
bieden, doob het moet het middelpunt worden
vtun een bepaalden kring. Men heeft heibergen
waar komst enaiare elkaar treffen, andere waar
Iwindelarodiziigers zaken doen. Zelfs zijn er be
paald© logementen voor bedelaars.
Ein aldus zou het kousjere hotel ivoor dén
Christen-reiziger zich éveneena tot taak kun
nen stellen, behalve doortrekkenden Christe
nen een hun passonde omgeving te verschoof en,
het middelpunt .te warden voor een bepaalden
kring. Juist in een tijld, waariin vergaderingen
en conferenties fvani allerlei aard de rechtzinni
ge predikanten, ouderlingen en -diakenen naar
do groote steden trekken, heeft het zijri doel,
desz© groep gelegenfceid te gewen tot concentra
tie bonnen die eigen muren
De inrichting vam groote veogarierwaten aai
fo-et hotel ten goede kernen: hierin dient men
do t'heolog,en-*v ergodiericgende diaconale con
ferenties, de cursussen, voor ouderïinpren, d©
Zorxiagsohoien, maar eveneens de politiek© en
sociale bijeenkomsten van hot redbrtaAnnig* ker
kelijk Chirddtendoan te beïeggam.
Em dieao vergaderzalen zouden tcryene tot feest
zaal dienst kimmen doen. Een gewijde feest
zaal vereisdht ook ha-ar biamdier karakter.
Reeds spraken wij over de vervanging van den
concert-vleugel door het harmonium. Zoo zou
men ook de tooaieeldoootratiea moeten verwijde
ren voor een podium met schennen, dié zich
leenon tolt adhtengrond voor een stichtelijke sa-
imorispraak. Het gevaar van de Tam te van Cfoar-
ley is dan als vanraeJif uitgesloten.
Hst spreekt vanzelf, dat ook de vloer van dte
feestzalen in een hotel als het te New-York ont
worpen© niet met wrijfwas in aanraking mag
koeman, doch overal met kokosmatten belegd
dftenrt te zijn, om die tgedadh'te aan dwnsen te mij
den. Mag de ondernemer, zidb edhHcr, wat het
spel betreft, beperken tot hot weren vam. „'s Dui
veis prentenboek"? Ten overstaan; van hetgeen
de Gereformeerde vrageribuseen hieromtrent
aan do .oud© hebben gestekt faal het de vmag
«4jm, httfc biljajtt en het cohnafldboïdi genade
mogen vinden.
Ein Zoo kunnen wij 'dus apoedüg dan tijd te
gemoet sflen, waarin de <M© kaballtetiecho toe-
Lenen op hét vensterglas nftet alleen meer op
Joodadh-ritueete cmdverheid; zullen wijzen.
EEN OÏJFANTENJAGflJÏ.
Een kudde olifanten zwerft rond in een In
disch woud. D© troep la scker 40 50 dÉeroni
sterk en wordt zoo nu en dam getden, als d© di©-
i«on gaan baden of (hun dorüt gaan lesscfoem in
©en nstoirjrigen stroom.
Om ap zoo'n kuidide olifanten, jacht te ma
ken gaan d© inboorlingen als volgt !te werk:
In een gedeelte van, het bosdh- wordt een
groote ruimte otevfig omheind, welke omheind©
plaats een kraal wordt genoemd. De weg naar
dio kraal wordt betarooid met patooboQrafbla-
dieren en jonge takken en aioiificenriet, om daar
mee de dioron te lokken. Dam, midden in den
nacht, klinkt oVecral in het bosdh in ©en grooten
kring, om die -kraal een luid geschreeuw op. De
inboorlingen hebben zich, gewapend met flam
bouwen en trommels, foi bét boech verspreid
en op een gegeven teeken begint het helsdh la-
waad. Slaamdo op de Arcanmeis en zwaaiende
met d» flambouwen, moakA noen den kring
steeds nauwer en drijffit de olifanten naar den
kant rvan d© kraal op. Juist dien kamt op ia al
les stil, dte versdhr5kte dieren gaan dus daar
heen, te eerder nog als aij de lekkere palmbla
deren zien liggen, en het suikerriet. Deze lok
middelen .voltooien d© verleiding, waardoor d©
geheele kudde binnen d© kraal terecht kamt.
Zoodra de laatste olifant bónnen is, wordt de
kraoil met een stévig hekwerk afgesloten. De
olifanten loopen onrustóg heen en weer, maar
nergens is een uitgang., midden in het bosoh
zijn ze opgesloten.
Eenigen tijd worden de dfieren nu aam hum lot
overgelaten, en daarna één voor naar een nau
were ruimte gelokt, waar een paar mannen de
logge beesten mot strikken vastbinden, Dit la
een vooraoagssmaaitregel, dde nfiét nagelaten mag
worden, te nemen, want de pas gevangen oli
fanten zijn. neg zeer giévnariijk. Het duurt even
wel niet lamg, of ze onderwerpen zich geheel
aan hum meesters, en weldra zijm ze eVen tam
even gefo'ootnzoaan en stipt in dte uitvoering der
•bevelen, ais de vroeger gevangen dieren.
Ook worden de olifanten wel gevangen in
•kuilen, -met gras en tokken belegd. Die kuilen
worden dan gegraven ap den weg naar d©
Ürimkplaiaftaeni, waardoor heel wat olifanten op
een lastige mander wanden buitgemaakt.
Een andere manier o<m olifanten meester te
worden wenden sommige inlanders aan, die 't
alleen om de slagtanden en 't vleesdh te doen
is. Dam woertdt heit dier in zijjn slaap verrast.
Een inlander, gewapend met een vlijmscherp
mes, stuript naar den slapende» olifant en
brengt heirn een wond in den achterpoot -toe,
waardoor hij geheel imcaJhtélooe wordt en dian
verder gemakkelijk afgemaakt kan wonden.
Even laehen.
DE TEGENWOORDIGE MODE.
iPaitiönt, dli© bij de jacht haar schouder ver
wond heeft: „Denkt u, dat het iitteeken zicht
baar aal blijven, dokter?"
«Dokter: „M'n beste jongedame, dat zal geheel
afhangen van uw kleermaker."
O ZOOI
Logé in een hotel tot den k&llner, die hem
warm scheerwater brengt:
„Wecht eens erven.... wat kcwt dat hetete wa
ter?"
„Een kwartje, meneer".
„En koud 7"
„Noudat kost niks."
„Goed.... zot het maar neer tot (hét koud
wordt."
HIJ GING LANGZAAM VOORUIT.
Mozea en Aaron zitten samen voor een rea-
tauratieraam te babbelen over alles en nog wat.
Wel, <zegt Motte©, en hbo gaat ihtet mot Dovod
Pluimdroger?
Ach, «egt Aaron, wat zal Ik, ?e zeggen, gaai
nog al, hij gaat langzaam Vooruit.
Een ©ogenblik later komt een lijkatodt vooafoij.
Wie wondt daar begraven? vraagt Moaee.
Wtel, «egt Aaron, dat is DavÖd Pluiimdrager.
(Heb ik öoilt, raegit Msooes, en j© jaed dat ie lang
zaam vooruit ging!
Nou, geeft Aaron tot bescheid, gaat ie dan
iniet langzzaam (vooruit?
HET VOORNAAMSTE.
Een herberg in Schotland had die reputatie
•van een prachtigcn ©oho te foebben. Een En-
gelschman Vroeg zijn gids nadere inlichtingen
domo'ver.
„Reep snoei ©ene „twee fleaSdhen whisky","
«ei d© gidSs.
De Engelsohrtnan deed het en na ©enigen tijd
gewacht te -hebben, zei hij:
Bk hoor geen echo".
„Det is mogelijk", antwoordde dte Schot,
„maar daar is de jongen met de whisky".
PRACHTIG GEWERKT.
Een man kwam bij zijn dokter klagen, dat
zijn kind met kon siapen. De doWter die oen
drukken dag achter den rug had gaf wat
sfaeppoedertjes mea
Den volgenden dag vroeg hij, hoe d© pooiers
gewerkt hodrisn.
.^ProdhUig-" zei de man.
„Het fctod hoeft dus goed geslapen."
„Dat niet. We garven haar een pooier, (maar
ze wou niet slapen, dus nemen we zelf een
paar poetera en we hebben het kind nidt meer
geboord.
