t
Ierland en nog wal.
TERUG 1N HET LEVEN.
Uit het Hart yan Holland.
TWEEDE BLAD.
FEUILLETON.
Reclames.
De weg der gezondheid.
Birmenlandsch Nieuws.
r
Zaterdag 8 April 1922.
65ste Jaargang. Mo. 7006.
Dezer dagen is de lersche Yrijstaat-wet door Lager
huis en Hoogerhuis aangenomen en reeds door den
Koning bekrachtigd.
Het is gegaan met het 'gebruikeliike ceremonieel^
de Lord Qiancellor gekleed in het rood met gouden
ornaat en bijgestaan door den Burggraaf Ullswater en
den graaf van Chesterfield, heeft het getrouwe Lagerhuis
ontboden om de door dit huis nu, na de aincnocmeuien
van het Hoogerhuis door het 'Lagerhuis aangenomen wet
aan te bieden, waarna het wetsontwerp; door de Lords
aangenomen, door den Koning bekrachtigd en wet werd.
Terwijl dit gebeurde werden in het House of Commi-
ons door den lieer Winston Churchill weer verklaringen
afgelegd omtrent den toestand in Ierland.
De heer Churchill scheen wel minder optimistisch
"omtrent Ierland dan anders. Dit is merkwaardig, omdat
nij juist den vorigen dag een overeenkomst tusschen
Noord- en Zuid-lerland getroffen, namen» de Britsche
Regeering gecontrasigneerd had.
In die overeenkomst maken de gedelegeerden van den
Ierschen Vrijstaat de heeren Gollins, Gnffith en Duggau
vrede met de gedelegeerden van Ulster, Sir James Graig
en Lord Londonderry.
Beloofd wordt, dat 'Roomschen en Protestanten el
kander zullen 'ontzien, in Belfast zullen 5U güL der
politie-agenten Roomscnen zijn.
De Zuid-Ieren beloven geen grensooriog meer te
zullen toelaten.
Dat is allemaal "prachtig mooi. De heer Grlffïtfi heeft
gezegd, dat hij overtuigd is, dat 'deze overeenkomst de
eerste stap. is tot een vereenigd Noord- en Zuid Ierland
in één Ierschen Staat
Ulster heeft namelijk een maand tijd, vanaf het pas-
seeren der bovengenoemde wet, om te beslissen of het
zich "bij den Ierschen Vrijstaat wü voegen, dus van
Engeland af wil scheiden, behoudens dan de trouw aan
den Britschcn Koning of niet
De heer Gollins was niet zoo optimistisch gestemd als
zijn partij-genoot Griffith. Hij sprak zeer pessimistische
woorden.
Het ziet ér dan ook niet 'zoo prettig uit In IerlandL
De Roomschen in Belfast vermoorden steeds weer
Protestanten. Deze laatsten namen een keer eene vree-
selijke revanche en vermoorden zoowat het geheele man
lijke deel der familie Mocmahon. Eén jongen van 13
jaar, die onder, een sofa gekropen was, overleefde de
slachting.
De Zuid Ieren komen over de grenven van Noord
Ierland, en verbranden de bezittingen der Protestantsche
bewoners en schieten de bewoners zelf, indien mogelijk,
neer.
De heer Winston Churchill zegt wei; dat "Protestanten
evenveel schuld hebben als Roomschen, maar dat mag
opgaan wat de voorgeschiedenis van deze lersche tra
gedie betreft, maar voor de toestanden der laatste maan
den zijn de Zuid Ieren de Roomsche burgers aan-
sprakelijk.
Nu kan men echter niet alle Roomsch -Zuid Ieren
over één kam scheren en het is hoofdzakelijk 'dat deel
der bevolking, dat Republikeinsch is en blijft, dat men
voor de wandaden aansprakelijk moet stellen.
Doch de anderen schieten dan toch maar bitter tekort
in het keeren deze moorddadige woelingen.
Kunnen die betere elementen die woelingen wei
keeren?
Dat begint een zeer pijnlijke vraag te worden, dia
zich spoedig zal laten beantwoorden.
Gaat nu, nadat de vrede tuuschen Noord en Zuid
geteekend is, het vermoorden van Protestanten ia Bel-
mst, het dooden, branden en terroriseeren van de Ulster
grensbewoners nog door, dan blijkt meteen de overmacht
van de rustige Zuid lersche Roomsche burgers en van
de voorloopige regeering van den Ierschen Vrijstaat
Is de heer Collms daarom wellicht zoo pessimistisch?
De Valera heeft namelijk nog altijd een zekere macht
en het is heel taoeilijk te beoordeelen hoever die macht
gaat
Kort geleden kondigde de Valera aan, dat hij eene
conferentie te Dublin wilde houden- van gedelegeerden
van het lersche Republikeinsche leger. De voonoopige
regeering verbood die conferentie.
Toch ging di£ conferentie door en door de Valera^
zoowei als door den feilen partijganger ODuffy, die
commandant is van dit Republikeinscne leger werden
in eene vergadering van meer dan 200 gedelegeerden ver
vaarlijke uitingen geaoan. Uitingen aïe toonden, dat
zij niet wilden toegeven, zelfs al zen bij' de aanstaande
verkiezingen blijken, dat de meerderheid der Ieren ach
ter de voorloop.ige regeering en den Ierschen Vrijstaat
stond en niet Échter het tie Valera-Jdeaai; een lerwhè
Republiek.
De Valera had vroeger verklaard zich wet aan de
uitspraak dtf kiezers te zullen houden,.
Vanwaar ommekeer? Is dat 'zwakte of kracht'.
Hot 13 zeker, dat dc RegEEggttido Lfcaqp XiCg$i te
Diiblin bezet hebben en houden.
Dat getuigt niet van groote macht van de voorloopige
regeering.
Want die diende zooiets toch in de hoofdstad van
haar Vrijstaat niet te dulden.
Of Iaat zij het oogluikend toe? Is de voorloopige re
geering zoo dubbelhartig als sommige conservatieve Ui-
stermannen en Engelse-hen beweren en laten zij
langzaam maar zeker door de extremisten verdringen!,
ten einde toch een lersche Republiek te krijgen?
Dan zou deze voorloopige regeering de Kerinski-
regeering van Ierland worden.
Dan zouden de bolsjewistische elementen zegevieren.
Want dat de Valera en zijne aanhangers Bolsjewisten
zijn, laat geen twijfel.
In dat opzicht mogen de Katholieke Ieren wef beden
ken, hoe gevaarlijk net is de Protestantsche bevolking
te bestoken en daardoor de bolsjewistische elementen
terrein te doen winnen.
Dit terrein, eenmaal door de extremisten gewonnen,
zullen de Katholieke Ieren met zoo spoedig terugkrijgfen.
Laten zij zich daaromtrent geen illusies maken en letten
op Rusland, en nagaan wat daar is geschied.
De Katholieken zullen tijdig moeten bedenken: «Wie
wind zaait, zal storm oogsten."
Nu is het nog tijd oan de extremisten te beteugelen,
doch wanneer cue meer en meer terrein zullen gewon
nen hebben, dan rullen de hartstochten zich meer en
meer ontketenen en dan kon er wei eens geen houden
meer aan zijn.
Meer optimistisch aangelegde personen meen en, dat
de Valera geen groote kracht ontwikkelen kan en dat het
werkelijk net beste is, dat de Ieren onderling zonder
den invloed der gehate Engelschen hun robbertje
uitvechten. Dat zal ze gaan vervelen en dan zullen ze
samen maatregelen gaan beramen om hun geliefde vader
land, want de Ieren houden oprecht van hun land,
op te bouwen, en, zoo redeneeren die optimisten» dan
kan alles nog ten goede keeren.
Wellicht zullen aan ook de groot-grondbezitters de
fouten hunner voorouders inzien en zich aan de be
langen van hun grond gaan wijden, ter plaatse gaan ïwij-
den, samenwerkend met de lagere elementen, die zii
eigenlijk niet eens kenden, dikwijls hopeloos verkeerd
beoordeelden.
Ik dejeuneerde heden bij Ieren, betrekkelijk jonge
lui, die nun prachtige landgoed ik zag de pnotot's
verleden jaar herfst verlaten hadden, omdat die Sinn
Feiners het wilden betrekken en mijn gastheer, die En-
gelsch officier geweest is en op de nominatie stond Lord-
Luitenant des Konings in zijn graafschap te worden,
indien de Vrijstaat met gekomen ware, achtte het in
het belang van zijn bezit, mede op. advies van zijne
Roomsche pachters, die hij altijd goed heeft gehandeld
en die hem dan ook zeer welgezind en trouw zijn,
het maar met een hoofsch gebaar aan de Sinn Feiners
in bruikleen af te staan.
Het eerste wat de Sinn Feiners deden was een groot
bai geven. Zij gebruikten de uitnoodigingskaarten van
mijne vrienden, hebben een enorme herrie gemaakt en
sommige gasten hebben als aandenken een mooi antiek
meubei, schilderij of vaas meegenomen. De garderobe
van mijn vriend hebben ze ook in bruikleen genomen,
natuurlijk om nooit terug te geven. Mijne vrienden heb
ben nu de rest van hun inboedel £n Engeland iir
veiligheid gebracht en wachten betere tijden af.
De aandacht wordt overigens wei een beetje van
Ierland afgetrokken door het groote Genua-vraagstuk.
Maandag zal Lloya Georce zijn Genua politiek in
het Huis of Commions\ verdedigen.
Iedereen spreekt er over. Zal Lloyd George zijn
vertrouwens votum krijgen?
Zelfs de tegenstanders van de politiek van Lloyd
George gelooven van weL
Over Indië hoort men oö het 'oogenblik heel weinig.
Wei is gisteren door Graaf Winterton, onder-minïster
van Indië, in het Huis van Afgevaardigden de verklaring
afgelegd, dat alle geruchten 'omtrent het aftreden van
Reading, als onder-koning van Indië. naar het rijk der
fabelen verwezen moeten worden.
De Prins van Wales is inmiddels in Singapore aan
gekomen.
Het is jammer, dat onze invitatie, om naar Java te
komen, wat laat kwam, zoodat de Prins zijne plannen
onmogelijk kon veranderen.
Het zou een mooie reclame voor Nederlandsch Indië
en Nederland geweest zijn. Men heeft reclame noodig.
In dat opzicht moet men België bewonderen.
Brussel krijgt een permanente Engelsche tentoonstel
ling.
De Koning is in Rome voor de opening der perma
nente Belgische tentoonstelling in Rome.
Het is zeer jammer, dat de Prins van Wales niet
ons Overzeesch Nederland bezoekt. Ook dat zou in alle
couranten staan en wjj kunnen wel wat sympathie en
stimulans verdragen.
De geruchten over eene verloving van den Prins of
Wales, na zijn terugkeer, nemen steeds toe. Van de
week wist een hooggeplaatste persoon mij de verzekering
te geven, dat het Lady Rachel Cavendish, de 19-jar~~
dochter van den Hertog van Devonshire zou zijn.
kunt haar portret vinden onder de bruidsmeisjes van
Princess Mary.
Naar het Engelsch van WILLTAM J. LOCKE
Voor Nederland bewerkt door W. A, J. ROLDANUS Jr.
Uitgave van W. DE HAAN, Utrecht.
18.
Baltazar stak ongeduldig zijn hand uit Dit zoo uiterst
persoonlijke iets, het eerste objectieve bewijs van het be
staan van zijn zoon ontroerde hem diep. De woorden
dansten voor zijn oogen. Het eerst keek hij naar de hand-
teekening. Hij liet deze aan Sheepshanks zien en zeide'
met bevende stem
„Dat is mijn handschrift Hij Bchrijft de B en de
z precies zooals ik."
De brief meldde, dat hij nog op Churton Towers,
dicht bij Godalming, was; dat het stompje been maar niet
heelemaal wilde genezeiij waarschijnlijk door het koud
vuur, dat hij in den beginne gehad! had: dat hij hoopte,
dat zij hem niet zouden afkeuren, daar hij zich met een
splintcraieuwen voet nog op honderderlei manier nuttig
kon maken; maar dai 'hij, wanneer dat onverhoopt
gebeuren mocht, naar Cambridge terug zou kamen om i
zijn studies voort te zetten.
„Mag ik dien brief bewaren, Grosby" vroeg Baltazar.,'
die na het toestemmende antwoord den brief opvouwde
en in zïjn zak -stak. Dan wendde hij zich tot Sheeps
hanks.. „Waarom heb je me niet dadelijk verteld wat
eE gebeurd fif
„Beste kerel," antwoordde Sheepshanks. .ik had alleen
maar gehoord, dat hij gewond was. Ik wist geen bijzon-
derheden. Daarom 6en ik daielijk naar Grccby ge- -
gaan. In deze dagen moet je voorzichtig zijn."
„Ja, dat is zeker zoo," zeide Baltazar verstrooid. Een
Eaar oogenblikken liep hij de kamer op en neer. Dan
leef hij staan. „Ik moet dien zoon van me zien. Maar
op mijn eigen manier. Wil je me beloven hem niet te
melden, dat ik terug ben, vóór ik het je jseg?"
„Zeker," zeide dr. Grosby.
„Dank je hartelijk I"
Hij begon weer op en neer te loopen, zijn hoofd vol
van de tragedie van dit verminkte jonge leven. Hq keek
van het eene gevoellooze gezicht naar het andere. Hun
houding was onbegrijpelijk. Grosby had, vóór hij hem
den brief tiet zien, op de nuchterste en meest onver
schillige wijze over wond en amputatie gesproken.
Plotseling barstte hij verontwaardigd los:
„Hebben jullie geen van beiden een flauw idee van
Vrat ik Yfinaaeg hefc ik hM Verwonderlijk s rieuws
gehoord, dat ik een zoon heb een ftinken kerel, een
man, een geleerde. Een uur later vertellen jullie me,
dat nij voor zijn leven verminkt is. En geen van beiden
schijnen jullie daar iets om te geven. Ik heb geen woord
van sympathie of medelijden gehoord."
De grijsharige, goudgebrilde don kwam eenigszins
zenuwachtig en met uitgestoken handen naar hem toe.
„Beste J. B., je moest God op je bloote knieën danken,
dat je zoon voor je gespaard is gebleven. Hij is nu
voorgoed uit die heL"
„Mijn jongen mijn eenige zoon is verleden jaar
December gesneuveld'zeide Crosby.
Baltazar staarde een oogenblik naar den man met
den korten baard 'en zocht naar woorden, zelfs de
meest conventioneele woorden, maar hij kon ze niet
vinden. Dan hield hij, bij een plotseling opkomende
herinnering, zijn open hand een voet of drie van
den grond en zeide met een Btem, die hem zeil vreemd
in de ooren klonk:
„Dat kleine kereltje?"
„Ja. Dat kleine kereltje."-
HOOFDSTUK XI.
Een paar dagen kreeg Godfrey Baltazar, die door zijn
verminkt been nog steeds op Churton Towers was, een
brief, die hem over zijn voorhoofd deed strijken. De
brief was, behalve de handteekening, op een schrijfma
chine getikt en geadresseerd aan een advocatenkantoor
in Bedford Row. Zoodra Marcelle hem dien ochtend
kwam verbinden, gaf hij haar den brief.
„Wat zeg jij daarvan?"
Alvorens te antwoorden, las Miarcelle den brief, die
als volgt luidde:
„Waarde Heer,
Na een verblijf van vele jaren in het buitenland ben
ik zoo juist in Cambridge geweest en heb daar gehoord,
dat de zoon van mijn ouden college-vriend John Baltazar
gewond in Churton Towers Convalescent Home ligt.
Het doel van dit schrijven is u te vragen of u er geen
bezwaar tegen hebt, dat iemand, die vroeger zeer vriend
schappelijk met uw vader omging, u komt opzoeken mei
dc dubbelo bedoeling kennis te maken met John Bal-
tazar's zoon, van wiens schitterende academische studiën
de professoren mij op de hoogte gebracht hebben, en ook
om hulde te brengen aan den dapperen soldaat, die zijn
bloed voor zijn vaderland vergoten heeft. Daar ik vrije
lijk over mijn tijd beschikken kan, zal het mij aangenaam
zyn te vernemen, wanneer u mij het best ontvangen
kunt
James Burden.
Sommigen vinden haar het knapste Anaidsmeisje, ik
vind Lady Mary Thynne hel "mooist*.
De liberalen hadden eergisteren een ti. 4 ij ken nederlaag
te boeken bij de tusschentijdache verhrjinge.r te Lei-
cester, noodig geworden tengevolge var, het bedanken
yan Sir (thans Lord) Gorden He wart, «de van Minister
van Justitie Lord Chief Justice is gev orden.
De Laboor (arbeid) candidaat behaald meer stemmen
dan de Coalitie liberaal ën de Vrije (l squith) liberaal
te zemen.
Dat zal wel rouw gegeven hebben in het gebouw
van de National Liberai Club.
Ik hoorde een mop. die in die f ub plaats had-
Een lid bemerkte bi) het yerjaten m de club, dat
zijn mooie parapluie met zilveren kno weg was.
Hij hing toen op het bord in de vestibule ccne notitie
op: „Wil de edelman, die een bruin zijden parapluie
met zilveren knop wegnam, zoo goed ijn, die terug te
geven."
Het bestuur riep den schrijver tet verantwooding
omdat "hij „edelman geschreven had, waar de edellieden,
leden der club, aanstoot aan namen. Het antwoord was:
„Vólgens onze statuten kunnen van onze club lid wor
den noblemen (edellieden) en gentlemen (heereh). Welnu
een „gentlemen" zou nooit een andermans parapluie
wegnemen, het moet dus een edelman geweest zijn.
Ale men ongesteld ia, komt heit er, om de gezond
heid terug te krijgen' niet alleen op aan te willeD
genazen. Hierin, ais dn wat ook, andeus, moet men
zijn wil in de (goede ritihtlnig weten te leüden.
Deze redeneering is in het bijzonder toepasselijk op
de talrijke personen die zonder eigenlijk gezegd ziek
te zijn, zidh voortdurend in een slechten gezondiheidjs-
toestanidi gevoelen. Overmatig werk met het hoofd,
wenmoeAing van Jhet lichaam en zorgen ondermijnen
het gestel, (puitten de krachten uit en brengen een
vertraging der lichaamsfuncties voort, die de meest
uiteenloopende ongesteldheden ten gevolge heeft. Het
nemen, in dat géval, ,van versterkende middelen en
nog eens versterkende middelen, zich een saamge-
öteMen leefregel voor te sohirilven, dat heeft allemaal
dikwijls geen ander resultaat dan dat het den alge-
meenen toestand verergert.
Dat allen die zich In deze korte omschrijving her
kennen het zich voor eens en voor altijd gezegd (hou
den dat om de gezondheid terug te krijgen, het er
vóór alles opaankomt de twee elementen te voeden
en ito 'versterken die het llchaajmsëvenrtvtoht verze
keren, te weten het bloed en de zenuwen, en bij de
te volgien behandeling rekening ermee te houden, dat
heft van belang ia het reeds verzwakte gestefi niet te
vermoeien.
Dit brengt ons er toe, te spreken Van de Pink Pil
len die reeds sedert lang bekend frijn ais het middel
bij (uitnemenldheSdi geschokt voor de teedere gastellen
d^r bloedarmen, der zenuwlijders, der ziwakken en
van hen die afgemat zijn. De Pink Pillen, weQker
krachtdadige werking zoo Ölerk is in de behandeling
van de aandoeningen van. het bloed en der zenuwen
herstellen in weinig tijdi de verzwakte gestellen en
de uitgeputte krachten.
De prijs der Finlk Pillen bedraagt 11.75 de doos,
19.— de zes donzen. Zij worden verkocht in1 het
Hoofddepot: Nassaukade 314 te Amsterdam. Men
eiöche dit adres en die Hollandsdhe gebruiksaanwij
zing. De Pink Pillen zijn ook te verkrijgen bij de goe
de apothekers en drogüsten in Nederland.
Ons land begint een zekere vermaardheid van welstand
te krijgen, of liever dat heeft het reeds geruimen tijd. De
verschillende nooden, die in Europa hebben geheerscht
en nog heerschen, hebben we helpen lenigen, en
tevens is onze naam bekend geworden in de uiterste
hoeken van ons vasteland.'Het is thans Rusland, nadat
Oostenrijk en Hongarije hua beurt hebben gehad.
In alle Haagsehe winkels vindt men kleine busjes
bij de kassa, zoodat elk, die zijn portemonnaie geopendv
heeft, bescheiden wordt aangemaand, een kleine gave bij
te dragen. Vele winkels stallen daarbij portretten uit hdi
hongergebied uit. met de afschuwelijke voorstellingen
van de hongerende kinderen en verwaarloosde menschen.
Op alle reclame-borden en zuilen, vindt 'men, tusschen
de affiches van theaters en bioscopen een aangrijpende
plaat van een moeder met haar kind, deerniswekkend
om aan te zien, met in groote letters de kreet: Erbarm U.
Dit is een zeer sterk aansprekende aanmaning, voor
degenen, die van plan zijn voor hun genot iels uit té
feven, om levens te denken aan dit volk, dat dood-
ongeri .als niet zeer spoedig hulp komt opdagen. Wie
voor zijn genot wat te besteden heeft, heeft zeker wei een
kleinigheid te missen, om de ellende n dat verre Oos
ten te lenigen.
Tevens worden er telkens collecte's gehouden en lief
dadigheidsvoorstellingen, deze aangename vorm voor wel
doen, die vaak op cynische wijze, het goede aan de
ijdelheid en genotzucht paart.
En ook nu toont ons volk weer dat het medegevoel
„Het lijkt me nog al aardig van hem," zeide Marcelle.
„Dat vind ik ook. Maar wie is dat oude fossiel?"
Marcelle glimlachte. „Waarschijnlijk wat hij beweert
te zijn. Een oude studievriend van je vader."
„Hij moet ook don of zoo geweest zijn. Niet alleen
een studievriend. Hoe zou hij anders gegaan kunnen
zijn naar de lui, die alles van mij weten? Heb jij ooit
gehoord van James Burden?"
„Neen," antwoordde Marcelle, terwijl zij van neen
knikte. „Hoe kan ik nu al de studenten van je vaders
college kennen?"
„Nou, zou ik dien sentimenteelen snaak ontvangen?
O, natuurlijk is hij sentimentcel. Die „dubbele bedoeling"
druipt van sentimentaliteit. Wat zal ik doen? Zal ik hem
schrijven, dat hij maar komen moet?"
Waarom niet? Het kan nooit kwaad."
Godfrey dacht even na. Dan zeide hij:
„Kijk eens, vóór ik jou ontmoet heb, zou ik van
vreugde in dé lucht gesprongen zijn bij het denkbeeld
een oud vriend van mijn vader te spreken- Maar jij wist
meer van hem dan de heele verdere bende bij elkaar.
Door jou heb ik me een beeld van hem gevormd. En
ik ben cr volstrekt niet op gesteld van een ander ceni
zijbetichting op dat becla te krijgen, waardoor het
misschien misvormd zou worden. Jn berijpt me toch?"
„Ja zeker," antwoordde Marcelle. „En laten we nu
even naar je voet kijken."
Toen hij een uur later den' hall in strompelde, om zijn
correspondentie na te kijken, en verder te stuaeeren m
dr. Routh's'Trcatisc on Rigid Dynamics, schreef hij een
beleefd briefje-aan Mr. Burden en stelde hem een datum
voor. Per slot van rekening was, zelfs in zoo'n weelde
rige omgeving als Churton Towers, het leven een beetje
eentonig en waren bezoeken niet onwelkom. De meeste
van zijn kameraden hadden' moeders, vaders, zusters,
nichten of vriendinnen, die hen geregeld kwamen opzoe
ken, maar hij, Godfrey, had rich steeds heel eenzaam
gevoeld, want ae enkele bezoeken, die hij nu en dan van
een der Woodcotts kreeg, telde hij niet mede, daarvoor
leefde de herinnering aan zijn paria-jeugd nog të sterk
in hem. Ook kwamen wel eens een paar vrienden, als
ze met verlof in Engeland waren, naar nem kijken, maar
zij hadden steeds hetzelfde te vertellen: de toestanden in
den sector, de veranderingen in het bataillon, promoties,
enz. enz. Het bataillon was lang niet "meer wat het
vroeger was, zeiden zij allemaaL
Openhartig en jongensachtig stelde hij het 'onderhou
dend gebabbel van zijn vrienden op prijs. Maar zij
kwamen en gingen met de oppervlakkige bonhomie van
den modernen soldaat. Er was geen diepte in hun gevoel, j
Als hij aan het koudvuur in zijn voet gestorven waa
zouden zij „Arme kerel" gezegd en verder niet meer
aan hem gedacht hebben, Hij nam hun dat volstrekt
heeft want na de opwekking yan Nansen, die met zijn
arbeid heel wat twijfel, of net geld wel goed besteed
zo» worden in dat ontredderde land van politiek?, mis
stand en maatschappelijke verwording, die tegenstand te
gen deze streek, waar flet Bolsjiwisme heeft gewoed
in alle exccsses. en wreedheid, en revolutionnaire mis
daad, ondervond, en die persoonlijk getuigen moest en
vele verzekeringen geven moest, dat 'het werk met nutte
loos was, zijn de Nederlanders weer royaal en zonder
wrok en kleingeestigheid voor den dag gekomen met
een zeer goed georganiseerde tiefdadigneiasdïerst voor
dit ondergaande volk, dat reeds te lang op hulp, wachtte,
Went hoe men dit alles ook beschouwen wil, ook hier
trof de ramp. die yoor een groot deet zeker te watert
is aan wanbeheer, de onschuidigen en armen het ergst,
ook bier waren kleine kinderen de dupe, en ook vrou
wen en in het algemeen, de bevolking van het platteland
dat meer geregeerd wordt, dan dat het zefr invfoeo
kreeg en dat getroffen is door een slechten oogst
Doch tevens hebben we ondervonden, dat er ook
dankbaarheid bestaat, wanneer men wei doet. De Belgen
hebben hier zeker kwaad gedaan, met hun brutaal op
treden. met hun schandelijke Ondankbaarheid, en hun
politieke knoeierij.
Geheel anders is echter de houding van Oostenrijk.
Het bezoek van het Burgtheater aan ons land, mag
zeker als een bewijs van sympathie uit Weenen gelden.
Dit gezelschap, dat nooit tournee's gemaakt heeft, en
dat als hel beste gerekend mag worden wat de Duitsche
tooneelspeeltyinst vermag te geven, heeft lauweren en eer
genoeg geoogst om daarvoor hierheen te komen. Het
neeft zijn reputatie al zoovele jareik dat deze reis
niet noodig was, om die verder te verbreiden.
Weenen zond zeker zijn grootste kunstenaars hierheen,
om een blijk le geven. Veel heeft Weenen verloren van
zijn karakter, van zijn welstand, van het vele, waarop
het 'trots is geweest Er zijn heei wat tradities verloren
gegaan, in deze wereldstad van het Oosten. Maar een
traditie behield het, dat was die der kunst, dïe van de
Staatsopera en de Hofburg.
In dit theater, waar geen buitenlander voor dien tijd
een voet zette, trad onze Bouwmeester op.
En de artisten, die nooit reisden en trokken, kwamen
hier, om ons hun kunst te brengen- Het toeval wilde,
dat ze op hun rep.ertoir een stuk nadden, dat maar een
matig succes had en wel De Zwaan. Maar bij hun ver-
toonmg veranderden de meeningen van pers en publiek
toch aanmerkelijk, omdat men hier met de Deste too-
neelspeelkunst te doen had, van een land, dat bijzondere
liefde voor deze kunst koester^
En dat het de Weenera hier goed bevallen is, blijkt uit
de extra-voorstellingen en voordrachtavonden, aie ze
hier nog wisten te organiseeren, en die zonder uit
zondering een enorm succes waren.
Er is een band gelegd tusschen Oostenrijk en Holland.
Een tweede bewijs van sympathie komen ons een hon
derdtal zangers uit Weenen brengen in de Paaschdagen.
Dit is geen beroepsgezelschap, maar een koor uit de
ambtenaareorganisatie. Deze organisatie kwapa met Hol
land in vrij nauw contact. Er werd voor haar. een wel
dadigheids-avond gegeven indertijd in het Gebouw, dïe
een flink batig saldo opleverde, en die deze wereld, die
er in den tijd van de overmacht van het handwerk het
slechtst haast toe was, door de zwaarste dagen
heenhielp;
En de concerten die deze vereeniging hier geven zal,
hebben ook het karakter van een dankbaarheidsbetuiging.
Tevens schijnt 'dit koor een uitnemenden naam te
hebbenj zoodat de concerten een succes kunnen worden.
Het is te hopen, dat ook Rusland zich herstellen zal.
De nood was er zoo groot als ze tijdens en na den
oorlog nergens is geweest en het zal zeker jaren duren
voor die zich hersteld zal hebben. Er moet ontzaglijk veel
veranderd en verbeterd worden in dit land dat altijd
slecht is bestuurd, en waar de ontwikkeling van het
volk nog zoo laag staat
Het cfbet echter goed, wanneer men de resultaten van
zijn werk ziet, en dankbaarheid ondervindt Het is nïet
zoo troosteloos. En het zal misschien den Russen ook
te goede komen.
Wie weet of ook onze liefdadigheid "ook nïet een
band tusschen de twee landen doet ontstaan en of we,
over eenige 'jaren, als Rusland zich een weinig zal
hersteld hebben geen getuigenissen van Russische kunst
in ons land krijgen en zeker mogen zijn, dat onze
kupstenaars op muzikaal of ander gebied een warme ont
vangst in Ruèland mogen verwachten.
Dé kunstuitingen worden beschouwd als het hoogste
wat den Inensch brengen kan- Wanneer dus de materieeTe
zorgen zuilen verdwenen zijn en Rusland aan: iets
anders dan eten denken kan, en van geestelijk voedsei
kan genieten, zal misschien een uitwisseling van geestelijk
voedsel een gevolg kunnen zijn van den steun, dien we üu
verleenen, van het dubbeltje in de bus naast de kassa van
een winkel, of van een andere gave, in welken vorm
dan ook.
We hebben nu de zekerheid, dat wat gestuurd tvordt
onder strenge oontrole van buitenlandsche commissies
zijn doei' bereikt, en het motief, het wordt toch ingepikt
door degenen, die het met noodig hebben, althans
niet 'het hardst noodig, behoeft hier niet meer te gelden.
W. P.
AARTSWOUD.
Alhoewel wat laat in bot seizoen, toch ikan die laat
ste Nutsavond van Onderling Nut en Genoegen goed
niet kwalijk, want hij had hetzelfde gezegd en gedacht
van menigen kameraad, die naar het Westen gegaan was.
Het \vas een deel van het spel, dat hij even nauw
gezet en slim als dc anderen speelde. Hij snakte echter
naar een diepere en blijvender bezorgdheid
Natuurlijk had hij Dorothy .Mackworih. Zij kwam
nooit op Churton Towers, maar zij wns gehoorzaam in
het Carlton Hotel geweest, toen hij haar gevraagd had
daar te komen, om kennis te maken met Zuster Baring.
Ter wille van hem had zij haar mooisten japon aange
trokken en zich van haar beste zijde laten kemnen. De
lunch was verrukkelijk geweest De jonge man was in
geestdrift over zijn gasten de twee mooiste vrouwen,
verzekerde hij in de heele wereld. Marcelle met haar
veel bewonderden hoed, haar lichtbiozende wangen en
haar schitterende oogen zag er absurd jong uit. Het jonge
meisje liet gouden woorden vallen:
„Hè, laten we toch uitscheiden over Leopold' Ik moet
niets van hem hebben."
Zii moest „niets hebben" van Leopold Doon, zijn
stiefbroer en medeminnaar. Zij moesten „uitscheiden
over hem."
En verder:
„Ik wil niet, dat je weer in het burgerleven terugkrtipt
cn je in Cambridge gaat begraven. Je zou daar een
bult krijgen, waarvan je nooit meer beter wordt Er zijn
baantjes genoeg aan ae staf voor een knappen kop als
jij, met waar Misa Baring? Ik zal er wel eens met papa
over spreken."
Nu was iDoro tihy's ivadcr oen geüeraal-ma]oordie
in Wihitdhall zijn bezigheden had, waarvan do na-
tuur aangeduid werd door imiyaterieuse ho«6diattore
achter al}u naam.
„Die roods nestels zulten Je ultatekonii ctaan",
voegde zij er aan toe.
Die uiting van belaogHtoakig en dat doen alsoi zij
wat over (hem te «eggen had 'brachten hein i" ver
rukking. Onlder den baavlodk van baar on—e—ade
.werd Cambridge de vervelende, akollge, saaie plek.
Zij behoefde beun sledhts met haar tooverstaf aan te
raken en overal uit h^an 'vandaan houder, roode dis
tels te voorschijn komen. Zij aprak met «ooveel eoU-
veradkerdhedd in den toekomenden tijd.
En dan weer {luisterend, toen a-ij rftci» een weg
baanden ausstdien de in bet resleumnA en
Marcelle enkele pssEen voc-uil S«p.:
„Mies Barings ie een esbte sAat Wendt niet ver
liefd! OT haar, want ik zweer Je, dat £1 slot vod plan
ben om 'voor faoheuse troisième ie enrlen".
•pB]OAje\ ipjo\\
Hij 'had! IluistcreiKJ gepsréaetetcdi: „Verïioid wor
den op jou?"
«IJ tel gtsMfcwoond: „Ik geloof, dat ik lief ge-
