Abdijsiroop
Verzorgt—
dadelijk
dien hoest
De dingen om ons heen.
Gemengd Nieuws.
l>ïnnemanustft Nieuwe
is, dat weet ik niet, doch md. den directeur. Het
moest niet kunnen voorkomen dat we hier drie we
ken bijna buiten gas zitten.
De voorzitter: Ik ben het er volkomen mee eens,
dat het ter kennis brengen nuttig is. 't Is echter
iets onvoorziens, waar zelfs deskundigen voor ston
den. Er is nu een ingenieur uit Duitschland geko
men en die heeft gezegd da.t het in orde komt.
Wat de reserveovens betreft, deze waren nog niet
in orde. Die konden nog niet aan den gang en werd
dit wel gedaan, zou de garantie gevaar loopen. We
hadden niet het recht die ovens in gebruik te nemen.
Dat het zoo geloopen is ligt niet aan den directeur.
De heer Meiten neemt dit dan terug.
De heer Meiten deelt hierna mee, dat hij gaat ver
trekken en als gevolg daarvan moet bedanken als lid
van den Raad. Ik dank u, m. d. V., voor de mede
werking, gedurende mijn tijd verleend en voor den
gezelligen omgang. We hebben' met elkaar in dien
korten tijd mooie dingen tot stand gebracht; ik
noem de U.L.O.-school, de uitbreiding aan de gas
fabriek en den aanleg van de waterleiding.
Ik dank u ook mede namens mijn gezin voor alles
wat u deed gedurende de mobilisatie, voor de voor
ziening die u gedurende dien tijd zoo goed mogelijk
gaande hield.
Den Raad dank ik voor de gezellige vergaderingen
die we met elkaar gehad hebben.
De voorzitter: Ik spreek zeker namens den gehee-
len Raad, wanneer ik" u zeg dat het ons leed doet
dat u uit ons midden weggaat. De reden waarom,
moeten we natuurlijk ten volle respecteeren. Ik dank
u voor alles wat ge in het belang van de gemeente
Oudkarspel gedaan hebt. Er is zeker in dien korten
tijd veel gebeurd en de tijdsomstandigheden zijn
van dien aard, dat van de leden van den Raad veel
meer gevraagd wordt dan in verleden tijden. Ik hoop
van harte, dat het u en uw gezin in het buitenland
wel moge gaan. Applaus van den Raad.
De heer Groot wijst er op, dat de kinderen meer
malen op de auto van Hoogeboom klauteren, wat
veelal gevaar oplevert. Het zal goed zijn een oogje
in het zeil te houden.
Voorzitter zal er nogmaals op wijzen.
Niets meer aan do orde zijnde, sluit de voorzit
ter de vergadering, den heer Meiten in het bij
zonder goed succes toewenscbende in zijn a.s. nieuw
vaderland. Ik hoop, dat hij met genoegen zal terug
denken aan de gemeente Oudkarspel en de door
hem meegemaakte raadsvergaderingen.
Toen wij destijds, naar aanleiding der besprekingen
van Versailles, als onderartikel kozen: Bij den douw der
Nieuwe Wereld, waren we tc optimistisch. Want, dat
v>ni. ro" beteekende bij de keuze voor ons „betere.''
Nieuw is 13e wereld, .waarin wij fcven m vele opzichten*
Beter is zoowat geen enkel. En zelfs op hét nieuwe er
van zou veel zijn af te dingen, aangezien een groot deel
daarvan gewone camouflage is. Monarchale bureaucratie
maakte plaats voor republikeinsche ot zoogenaamde
republikcinsche dito. Inplaats van Hohenzollern, Habs-
burg en Romanow hebben we den leerwerker Ebert, den
Hongaarschen admiraal(f) Horthy en Lenin—Trotzky.
Wie zonder ambtenaar tc zijn er een boterham
meer om eet, dat een ander de wetten onder teen ent,,
mag het zeggen i We hopen, zonder veel verwachting, dat
hot ér velen zijn
Politiek is ae wereld er o.i. niet op vooruit gegaan
sedert Versailles en economisch vloog zij achteruit, om
dat "er al die jaren niets werd gedaan voor 'de recon
structie. Wanneer een lichaam ziek is en men wendt
niet alleen geen enkel middel aan tot herstel, doch
verzuimt zelfs de meest voor de hand liggende voor
zorg om een voortwockering der kwaal te verhindeen,
erger: men vermeerdert de smetstof, dan kan het niet
anders, of de toestana moet achteruit gaan.
Versailles beteekende: geen geneeskundige verpleging^
De conferenties van Spa en Londen, vooral m hun
toepassing, beteekenden: geen ontsmettingsmiddelen.
Èn de besluiten van het merkwaardige college, dat
nu eens Opperste Raad, dan weer Commissie van
Herstel heet, beteckenden: vermeerdering van alcs wat
de Infectie in de hand. kan werken.
Terwijl de kwakzalvers rcdenecrcn en den patiënt ver
knoeien, zoodat alleen zijn eigen krachtige vitaliteit hem
nog verhindert te sterven, begint het „halvc-lijk" zelf
aan zijn genezing te werken. De volken van Europa, die
immfrê thans "democratisch" worden geregeerd en geen
tyranncn meer gehoorzaamheid verschuldigd zijn
naar men zegt verkeeren in de zonderlinge omsta le
digheid, dat zij heel goed weten, wat er moet gebeuren,
om hun oude welvaart tc herstellen, doch dat elke poging
om hun wenschcn te verwezenlijken, afstuit op het reit,
dat hun eigen vertegenwoordigers, hun gekozen regeer
ders, d.w.z. hun dienaren, altijd net toevallig doof
zijn aan het 'oor, waar de volkswensch zich uit.
Vrede en ontwapening willen de volken.
Met leger- en vlootbegrootingcn antwoorden hun'
•„zaakwaarnemers".
Vrijheid van handel en verkeer, zeggen de volken.
Protectie en staatsvoogdij, antwoordt de regecring.
Bezuiniging, verlangt het volk.
Nieuwe bureaus, meer en duurder ambtenaren, zegt
neen „zegt" niet, want dat durft zelfs hij niet
doch pesllst de gekozen bestuurder der nationale be-
Iangen.
Zoo gaat het in elk land, onverschillig welke reeee-
ringsvorm men er heeft De regenten doen, en de volken
betalen. Betalen, met meer of minder gratie met meer
of minder wrok in het 'hart, met meer of minder
vastberadenheid om aan dien verkeerden toestand een
einde te maken zoodra zulks mogelijk Zal zyn.
De volken hebben bij intuitie gevoeld, de zaken-
menschen en financiers hebben geweten, dat een
tie. Misschien maken de omstandigheden, dat lk die
meer ja, boe moet ik dat zeggen meer Van den
emotioneelen kant bekijk dan jij. Per slot van reke
ning ben dk een totale "vreemde. Ik heb nooit diets
voor je gedaan. Ik kan een complicatie dm je 'leven
worden of om bet ruwweg te neggen 1een ver
vloekte last. En dat wil dk niet rijn, dat'Verzeker ik
je".
„Neen, natuurlijk niet", antwoordde Godtfrey met
gefronsd voorhoofd. „Ik begrijp bet volkomen. iMaar
u moet mij niet kwalijk nemen, sir, dat ik niet veel
zeg; u eult moeten -toegeven,*dat déze onthulling
of boe u het noemen wilt een beetje onverwacht
is gekomen. Wanneer u, zooals ai daareven gezegd
hebt, bezig bent u aan te paseen, boe denkt u dan
wel, dat het bij mij gesteld is?"
„Het is in orde", zeide iBaltaaar. „We Kullen bet
v-oorloopig hierbij laten".
Hij stond op en ging naar de deur., cm Marcelle
te zoeken. Maar zij was van het terras weg en ook
nergens in den tuin te zien. Toen hij naar den hall
terugging, stond Godfrey er.
„Ik geloof, dat ik jullie allebei tijdi geven moet om
van den schok te bekomen. Ik ikan me heel goed
voorstellen, dat een dergelijk binnenstormen udt de
dooden je vrienden leelijk aan het schrikken maakt
Hij. keek op rijh horloge. «„Trouwens, ik moet mijn
trein balen. Lk izal je zeker wel weeT eens gauw zien"
„Ik wou juist vragen, sir. of u morgen met mij in de
stad zoudt willen lunchen, zei Godfrey.
,Kan je dan zoo reizen?"
„O, hemel ja. Ik ga in ieder geval naar Londen."
„Dan met alle plezier.. Maar jij moet met mij
lunchen. Dat lijkt mij gepaster. Wanneer? Ik heb geen
club. Willen we afspreken om haf twee in het Savoy-
hotel?!"
„Dat is uitstekend."
„Nou, tot morgen dan". N
.Zij drukten, elkaar de hamdl Godfrey ging met hem
mede naar het «terras.
„Hebt u een taxi of een rijtuig?"
„Ik ben per pedes apostolorum gekomen", ant
woordde B&ïtatzar met een cMen-lach. ia2«ee wfr-
heratei der oude wereld, als eerste stap naar een nieuwe
betere, moet gaan via een hervatting" dor oude relaties,
een herleving van handel cn verkeer.
Daartoe zouden geen conferenties noodig zijn ge-
wees^ geen zwaarwichtige onderhandelingen, geen uit
gebreide, ove rtallooze schijven loopende en moeizaam
opgebouwde organisaties. Niets was er noodig dan de
vrijheid voor den zakenman om zijn contract te zoeken,
waar hij het. noodig achtte, zonder bij eiken stap, eiken
brief, elke reis te stuiten op staatsbemoeiing. Op een
verbod om geld rijn geld tenslotte' te beleggen,
waarden waarin hij het noodig achtte, zaken te doen
met wien hii wilde, te reizen, naar waar hij wou.
Als de ratificatie van Versailles ten gevolge nad ge
had, dat de bureaucratische belemmeringen waren weg
gevallen, dat,men vrij had kunnen.verkeeren en bewegen,
noe en waar men wilde, was Genua niet noodig geweest.
Nu eindelijk komt Genua. Zit er een heele Iteuaaanische
stad vol menschen, voor en achter wier namen meer
hoofdletters behooren dan een suikerbakker er ooit
had in de week van Sinterklaas. Die excellente, zwaar-
geleerde, buitengewoon gestrenge enZ- meneeren zullen
tnans de middelen moeten zoeken om op bureaucrati-
schen weg een eind te maken aan bureaucratie, om
Er was eens een man die stoelen maakte, zes stoelen
in de week. Als hij die afhad, verkocht hij ze cn kreeg
er zooveel voor, dat hij, na inkoop van grondstof enz.,
een week kon leven en wat naar de spaarbank kon
brengen. Al wie zoo'n stoel wild© hébben moest ook
een dag werken, maken wat hij het best cn handigst kou
vervaardigen, een hoed bijv., en dan was- zijn product
te ruilen voor:zoo'n stoel.
Maar toen de opkooper van dc stoelen op een dag
ruzie had gekregen met dien van de hoeden, wes hot
uit. Vooral omdat ook de hoedenmaker en de stoelen-
man mee moesten vechten en de een er een hand, de
ander er een oog bij in schoot.
«Nu maakte de «roelemman oog wel stoelen, doch
maar vier per week en zij waren lang zoo goed niet,
terwijl de hoedenmaker ook minder on minderwaar
dig goed produceerde. Zij hadden dus nog k u n n o n
ruilen, maar dat wilden de opkoopers niet. Met dien
vast geen zaken meer, zeiden «zij en keken niet maar
wat bij den ander in de etalage stond. Erger, zij be
weerden, dat het voor de hoedenmakers beter zou
zljin omi voortaan hun eigen stoelen te maken in
plaats ze te koopen van de menschen, die er jaren
lang ervaring in hadden. En de stoelenmakers kre
gen ook den raad, voortaan aelif maar voor hun hoe
den (te zorgen.
(Dat die h oodenmakensstoelen wiebelden en slappe
ruggen haddon, (terwijl de atoolemmaikerèhoeden hun
dragers over het hoofd zakten, kwam er minder op
aan. Do politieke opkoopers kochten wat zij zelf
noodig hadden, toch waar het goed was en hielden
overigens redevoeringen, waarbij zooveel enthusias-
xne was, diait vele .stoelen linizaJkiton en menigeen slechts
den rand van zijn hoed in de hand hield.
Maar heter werd het er niet op.
Tenslotte gingen de heeren naar Genua.
Met programs en wenschlijsrtjes en goede voorne
mens en prachtige redevoeringen op papier, waarin
zij nu eens olies, maar dan ook heelemaal allee dui
delijk zouden maken,.
Wat in Genus moet woiden besloten, weet ieder
een; opruiming van alle kunstmatige belemmerin
gen; vrij verkeer: vrije handel. Wat er zal wond
>esloiten is een ander ding.
Vermoedelijk komt er wel iets van terecht, omdat
gelijk wij reeds vroeger hébben uiteen gozet do
publieke opinie In Engeland en Italië, oan van de
neutrale' landen niet ite spreken, geheel voor de eco
nomische .vrijheid, ls, waartegen alleen Frankrijk en
(halverwege) Rusland zich aankanten.
Er is dus een kans. Als de heeren die aangrijpen,
zien wij eerlang een betere wereld opdoemen.
Zal men willen?
UITKIJK.
DRIEMAAL IS SCHEEPSRECHT.
Miss Mary Langen Batier, de toekomstige bezitster
van een groot vermogen te New-York, heeft twee
keer dat zij op het punt stond in het huwelijksbootje
te stappen met den heer Allison Molornick, eeu lid
mof hW «lij moplo«*nds
middel, daf liep hl een
paar daöen van ef kso
helpuiÜeeni >ran-
daag no£ <Se
Elkirur vtfséel kan de
aandoening noodeloos
verergeren en rekken
ter Baring, dat ik haar gezocht heb, maar dat zi| weg
was."
„Ik kan wol iemand sturen, om haar te zoeken, als
a dat wilt".
'Baltlazar, -aarzelde: een ©ogenblik. lEen 'Opwelling tvan
teoderheid hield (rijp onstuimigen Impuls tegen,
„Neen, neen", antwoordde hij glimlacheiML „Ik heb
haar vandaag al last genoeg veroorsaakf. Zij zal
gauw genoeg Van imij hooren".
'Nogmaals drukten -zij elkaar de hand; dan Mep hij
het marmeren bordes af, wuifde mog even met zijn
hand én verwijderde zich met den elastischen tred
der jeugd. Na een poosje hinkte Godifrey naar bene
den, liep langs de tennisballen en door den Japan-
schon tuin en kwam bij het beukenbosdhje het too-
neel van hun eerste en zooveel latere intieme ge
sprekken waar hij zeker wist Marcelle 'te zuilen
vinden. Hij izag haar voor zij: hem zag op een
bank voor zich uit zitten staren. In haai* een© hand
lag een verfrommelde 'bal van een zakdoek. Zij had
gehuild. Toen zij hem hoorde, schrikte rij; zij keek
erven rond en glimlachte dom tegen hem.
„Ik wist wel. dat dik 'Je -hier zou vinden, zeide hij,
terwijl hij maast haar ging zitten. „De lang verloren
vader ia weg. Je moet de groeten Van hem hebben".
'Eb dan vertelde hij! in het kort wat Baltazar gezegd
had. Zij kinfcte.
„Hij heeft volkomen gelijk. Ik heb tijd noodig om
me aan de gedachte, dat hij» nog -leeft, te wennen".
,Wil ik weggaan, om je alleen te laten? Zeg hef
maar eerlijk!"
Heen, neenl" zeide ze vlug. „Ik 'heb Je juist graag
bij me. Ik Voelde me zoo vreeseïijk alleen en een
zaam."
„Weerloos?"
,Hoe kom je op dait woord?" vroeg sij met angst
in haar oogten. Want zij- was geschrikt, meer dan
dwaas geschrikt, door de plotselinge kracht, die in
haar regelmatigen levensgang binnengedrongen was.
Haar gedachten kon zij: niet ordenen, haar zenuwen
tintelden, haar emotie danste een groteske en onbe
grijpelijke sarabande. Haar schouders voelden nog
den greep van zijn. vingers. ZJJ wist eekar, dat zij nog
van een rijke familie te Chicago, op het allerlaat
ste oogenblik rechtsomkeerd gemaakt. Zij gaat het
nu voor den derden keer probeeren en reist daar
voor naar Engeland, waarheen haar verloofde ver
trokken is. Toen zij vertrok zeide zij tot verslagge
vers op de pier: „Dezen keer méén ik het. Mc. Cor-
nick zal den derden keer niet worden teleurge
steld."
OVERSTROOMINGEN.
Het zuiden van Frankrijk heeft op het oogenblik
veel te lijden van overstroomingen. Door de stijging
van de Rhone zijn de wegen van Anecy en Bour-
get overgeloopen. Het water is steeds stijgende.
Ten zuiden van Lyon zijn de plaatsjes aan de rivier
ondergeloopen en zijn over de straten hulpbruggen
geconstrueerd.
Bij Bordeaux is de Gavonne buiten de oevers ge
komen. De overvaartdienst is gestaakt.
DE GOLF VAN MISDAAD IN NEW-YORK.
De politiecommissaris riep Dinsdag 5000 burger
lijke politiereservisten op tot het verrichten van pa
trouillediensten in de straten bij nacht met hun
eipen automobielen en paarden, tot het verleenen
ven bijstand bij het onderdrukken van de golf van
misdaad. Hij stelde tevens 75 nieuwe- politiemannen
op motorfietsen in dienst.
VERSNELDE DRAADLOOZE TELEGRAPHIE.
Uit Londen-, 13 April. Gisteren is een versnelde
draadlooze dienst ingewijd tusscben Engeland en
Zwitserland met het wisselen van telegrammen tus-
schen den Koning en den President. De snelheid be
droeg 100 woorden in de minuut.
DE MARK EN HET SPAREN.
De Deutsche Export-Revue publiceert een stati
stiek over het Duitsche spaarkasvvezen, waaruit op
merkwaardige wijze duidelijk wordt, welk een groo-
ten invloed de daling der mark op den spaarzin
heeft gehad. Over het jaar 1919 vermeerderden de in
lagen bij de spaarkassen met 4650 millioen mark,
in 1920 met 6240'millioen mark, in 1921 slechts met
2600 millioen mark. De oorzaak dezer vermindering
toonen ons de cijfers der maanden October en No
vember, toon de mark snel daalde, de bevolking be
ducht werd voor een buitengewone prijsstijging en
daarom op groote schaal voorraden begon op te
doen. In deze twee maanden werd door de spaar
kassen voor 3700 millioen mark aan inleggers uit
betaald. In December 1921 blijkt de grootste angst
voorbij te zijn. Dan wordt woer voor 1650 millioen
mark ingelegd.
DAT MOCHT NIET.
De huisheeren in New York (stad) hebben al even
min het recht om eigenmachtig de huren op te
schroeven als in de meeste steden der Oude Wo-
reld het geval is. Een New Yorksche huisbaas, ze
kere Charles Klein, die niet tevreden met de
huur die hij ontving zijn huurders weg wilde
krijgen door hen in de kou te laten zitten en de
centrale verwarming af te sluiten, werd door die
huurders aangeklaagd. De rechters besloten eens
een voorbeeld te stellen en Klein werd veroordeeld
tot 500 boete en 30 dagen gevangenisstraf.
200 MENSCHEN VERDRONKEN.
Een telegram uit Riga meldt, dat in de stad
Dvinsk door het overstroomen van de Dwina 200
personen verdronken zijn.
De overstrooming werd veroorzaakt door de vor
ming van een ijsbarrière, die het water opstuwde.
Do ij8dam werd door kanonvuur stuk geschoten,
waarop de rivier weer in de bedding is teruggekeerd.
DE OUDE TIJGER.
Clemenceau maakt zelden meer het onderwerp van
bespreking in de bladen uit. Hij leeft teruggetrok
ken en men hoort niet veel meer van hem. Er wordt
verteld, dat hij onlangs een hooggeplaatst ambtenaar
ontving, die meende te klagen te hebben over de
ondankbaarheid van de menschen. Clemenceau, zoo
liidt het verhaal, dat de Temps overbrengt, zou
hem geraden hebben zich in nederigheid aan het lot
to onderwerpen. Zou, vraagt de Temps, de leeftijd
dezen eigenzinnigen aard veranderd hebben, waar
van de gelijkheid onder alle omstandighaden een
van de gevaarlijkste aantrekkelijk heden was van
den wljsgeerigen staatsman? Weinig waarschijnlijk;
maar Clemenceau, wiens instinct er behagen in
schept te spelen met plotsellngen wendingen in den
loop der gebeurtenissen, vreest evenmin die, welke
aan anderen kunnen overkomen. Hij ziet er nog op
zijn eigen weg.
Ik zal je wat vertellen, zeide hij tegen den man,
die zich kwam beklagen. Ik wandelde dezer dagen
ln de TuilerieÖn. Een moeder wijst mij aan haar
dochtertje. „Wat heeft die meneer gedaan? vroeg
het kind. Hij heeft het vaderland gered, ant
woordde de moeder met de noodige overdrijving.
Dus, net als Jeanne d'Arc? Ja, net als Jeanne
d'Arc. En waarom is hij dan niet verbrand?"
IJ ziet wel, zeide Clemenceau. Ik wacht....
STAKING IN DUITSCHLAND.
Uit Leipzig, 19 April. Do wegens loongoschillen
aangekondigde latMérboiderartalkiiiig lin midlden-
Duitisdhlarid, is een feit geworden. In 3e districten
van de Saaie, Mauiéfeld en Merseburg (wordt op alle
groote landgoederen gestaakt. De werkgeversbond
weigert onderhandelingen niet de communistische ta
riefcommissie. De staking breidt zich verder uit.
KUNSTZON.
'Volgens de lEngeleche bladen gebruiken dn Spaï-
ding, in 'het district Lincoln (Eng.), dat oen dor groot
ste centra ia voor bloemkweelkerij, de kweekers -thans
elootrisch lidhit, ter vervanging van zonlicht, voor 'het
doeni ontluiken der [bloemen. Groote kassen zijn
vioorizien van sterke electirisclhe zonlichtlampen,wel
ke gedurende eén dieel van den nacht en' op sombere
dagen branden. De bloemen komen «nel uit.
Op deze- .wijze zijn reods in een kas '150.000 mooie
tulpen en in oen andere 500.000 Ihyacinthen tot bloei
gebracht.
GEEN ES PZ&ZSJ3M?
Uit (Berlijn, 19 April. to Pruisen zal do zomer
tijd vermoedelijk dit jaar niet worden ingevoerd. In
dén loop der volgend© week izal bet Pmislscho kabi
net (hieromtrent oen, beslissing treffen. (De grootste
bezwaren worden door toet departement van verkeers
wezen geopperd, dat zegt, dat toot niet mogelijk ia
den loop der treinen volgons do ©lachen van den zo
mertijd to wijzigen. (Bovendien meent men in be
voegde kringen, dat hert) invoeren van den zomertijd
geen bezuiniging op de kolen tengevolge zal 'hebben.
Ten slotte houdt men rekening mol üiet verzet der
landbouwers, die van geen zomertijd (willen weten.
dagen lang blauwe plekken zo-u hebben. Hét maag
delijke in haar deinsde terug -voor toet eventueels
zien daarvan in den spiegel. Weerloos was het ware
woord Welk geheimzinnig inricht hadi bet. Godfrey
in den mond (gegeven?
A's antwoord haalde hij (zijn schouders op. Dan zei
de hij':
„In ieder geval voel lk toet zoo. En alö jij naar mijn
gezelschap verlangd thebt, ik verlangde naar het jou
we. Daarom ben ik je komen zoeken. We zitten fei
telijk in hetzelfde schuitje. Wat moeten we doen?"
jk weet bet niet", antwoordde rij, met haar ge-
dochten elder^.
Hij ging mét zijn met rubber beslagen kruk figuur
tjes in toet zand ritten teekenen, om dan te zeggen:
,;Rot ia toeel ietsi anders belang te stellen in een le
gendarisch soort vader. Daarover hangt 'iets ptoan-
tastisch) en romantisch en geheimzinnigs. Maar wat
een verschil, als (je dan d ie ruzie Lf den vader plotseling
in levenden 'lijve voor je ziet staan. Nu zou een eer
biedwaardige, grijsharige zondaar met een sympa-
'Uhiiek, dntellectiueel gericht op je gevoel kunnen wer
ken. iMaar die nieuwe vader van mij doet dat niet.
Het kam heel' ornnatuuirlijk vain mij zijn, Marcelle,
maar het is zoo. O, begrijp me goed', ik koester 'geen
wrok tegen toem. Heelemaal niet. Ik ben. vast over
tuigd', dat toiij' dacht het goed mot iedereen vóór te
hebben. Toen hij hoorde, dat dk' bestond, was bij
heelemaal Ivan streek. Hij heeft onmiddellijk alles ge
daan om miji 'te vind'en. Hiji had de beste motieven.
Maar todhi kan ik er niet goed. bij. Hoe meer hij pro-
'beerde ricto op te dringen, des te meer k/wam ik in
verzet. Ik begrijp het niet".
„Je zult iwel van hem leeren houden", zeide Mar
celle loyaal, doch zonder overtuiging. .Htl1 is 'een
pracht kerel".
,Hij zal mij aan den leiband! iwülen laten 'ïoopon.
En ik heb mijn heele leven aan mijn eigen leiband
geloopen. Ik zou het niét uithouden, En hij zal ook
will'en, dat jij aan zijn 'leiband loopt. )Dat weet je
heel goed, Marcelle. Daarom heb je je zoo eeneaam
en weerloos gevoeld".
,Jk geloof bijna dat je gelijk hebt1" lachte rij droef-
WINKEL,
iDe zoogenaamd© afrekeningvepgodering va/n het
Comité voor Rusland ia geweest. Elf lijsten hebben
in deze gemeente gecirculeerd en brachten in totaal
een bedrag bijeen, van *427.06, dat het comité nog
zéér meevielI Een woord van waardeering aan de da
mes, voor hunne moeite en onzen hartelijken dank
aan allen, die ons in staat stelden genoemd bedrag
aan het Nansencomité af te dragen. Daar geen on
kosten behoefden gemaakt te worden, werd het ge
heel© bedrag] (dam ook aan het Nansencomité gestuurd
waarvan onder dankzegging bericht van goede ont
vangst is ingekomen. Voor degenen die nog nadere
bijzonderheden wenschcn te weten, of lijsten en af
rekening nog eens na willen fjaan, ligt ©en en onder
ter inzage op het raadhuis.
GEDWONGEN HET VEE TE VERKOOPEN.
iSchoterland, 13 ApriL Veehouders in deze ge
meente zijn gedwongen vam hun vee te verkoopen
Door de koude is er nog geen sprietje gros in de wei
de en de wintervoorraad hooi is op.
DE KONING VAN ZWEDEN TE AMSTERDAM.
Naar wij vernemen, zal het semii-officieele bezoek,
dat de Koning .van (Zweden voornemens is oan de
Koningin te brengen, plaats hebben op Donderdag
4 iMei e.k. en zal de Koningin den 'Koning ten Pa-
loiiz© alhier ontvangen.
GRAAF BENTINCK NAAR HET BUITENLAND
iNaar het „U. D." verneemt, heeft graaf Godard
Bentinck, ambachtsheer der gemeento Amerongen,
en bewoner van het kasteel Amerongen, 'tegen -1 Mof
zijn verhuisbiljet opgevraagd ten eindo naar het bui
tenland' te vertrekken. Graaf Bentinck is tot dit be
sluit gekomen als gevolg, van id© hooge belastingen
die van hem worden geheven. De graaf heeft nog
goon beslissing genomen in welk land hij zijn domi
cilie zal vestigen.
EEN MELKCENTRALE TE PURMEREND.
to de Woensdag gehouden vergadering vian melk
veehouders te Purmeirond en omgeving is definitief
besloten tot stichting van een melkcentrale to Pur-
merend over ite gaan. Hiertoe is opgericht dé Naara-
looze Vennootschap Melkcentrale Punmerend. In het
bestuur rijn gekozen de heeren D. Blokker, voorzit
ter, G. Groot, J. Monnik huls en S. Hooytoerg te Pur-
merenti, P. Boots, Th. Siadegaard en Jb. Zeekani te
Beemster
DOOR HET (BREKEN VAN EEN STAALDRAAD.
In de Liobergeridrwarastraat te (Hilversum, waren
gisterochtend werklieden beczig met ihot. plaatsen van
een ijzeren paal der electrisclhe geleiding. Door het
breken tvan den staaldraad, waarmede de paal door
mddd'el van een lier werd omboogigohaald, sloeg do
zwengel van de lier met groote kracht terug en trof
drie werklieden. Een van 'hen kreeg zulk een hovi-
gen slag op het hoofd, dat hij met een vreeselijk©
wonde bewusteloos ineen zakte. Hij werd naar do R.
K. Zieken/verpleging overgebracht, waar hij, zonder
tot bewustzijn te zijn gekomen, in den middag over
leed.
De beilde anderen bekwamen niet-ernstig© kneu
zingen.
BARSINGERHORN.
D© levering der leermiddelen van d© 3 openbare
scholen dezer gemeente is gegund; aan den Boekhan
del (v.h. Trapman 'Co. ite iSchagen.
ST. MAARTEN.
IDe alhier ten overstaan vani notaris G. J. van Leer-
suirn te Winkel gehouden veiling van het 'huis met
erf, wei- en bouwland, behoorend© aan den heer Jb.
Mak, 'had' den navolgenden uitslag:
1. Het huis inet erf en bouwland, groot 12.90 A., aan
den heer iS. Koorn te Aartswoud, voor f 1660.
2. Grasland, gtroot 43J20 A., aan d© heeren S. Pronk
te 'St. (Maarten en J. Rood te HaronkarspeL voor
f 748.25.
8. Bouwland, groot 64.40 A., aan den heer T. de
Geus te iSt. (Maarten, Ivoor f IflfeO.
NIEUWE STEENKOOLLAAG IN Z.O. LIMBURG.
«Op den boortoren der Rijksopsporing van Delf
stoffen ite Bodholtz bij SknpelVeld werd op den len
Apul te c.a. half twaalf uur 's morgens een kolen-
laag aangeboord van niet minder dan 112 cM. dikte.
De steenkool is van ©en goede qualitelt, magero
anthre.citische kool. Hoewel volgens de de meening
■van de meeste deskundigen de streek in het uiter
ste zuidoosten van Limburg geen steankool meer be
vat, is nu door deze boring der Rijksopsporing van
Delfstoffen toch reeds een ze©r mooie kolenlaag aan
getoond op de betrekkelijk geringe diepte van 171 M.
Indien ter dezer plaatse nog moer boringen kunnen
worden gevonden, blijkt, dat de uitgestrektheid van
het steenkooligetoergte mét on'tginhare steenkool in
Limburg grooter is dan vroeger aangenomen werd.
OUDKARSPEL.
De particuliere melkprijs is hier gedaald van 16
op 14 cent.
geestig.
„De manier, waarop hij je beetpakt© en naar bui
ten trok".
,JDat ls de manier, waarop bij riebzetf be©tgepakt
en naar buiten getrokken heeft, vergeet dat niet",
antwoordde Marcelle.
„Een typisch exerruplaarl" ®olde Godfrey. „Weet Je
waaraan hij mij doet denken? Aan een losgemaak-
ten dynamo." Hij lachte. .JÜJ moest vastgekoppeld
werden aan den oorlog. Hij 'zou dien een aardig oind
op (streek helpen".
HOOFDSTUK XIII.
Cambridgo bracht 'Baltoixar op het apoor van oudo
kennissen, zoodat hij bij zijn terugkomst van Lon
den dn aanraking kwam met mannen van tzJjn elgun
positie, die hem op d© 'hoogt© kondon torongon van
den toenmaligeni gemoedstoestand. Tot deze behoor
den o.a. Buirtirugehaw, lid "van -hottoventione Com-
mi'ttee, en Weatherloy, professor in de nieuw© ge
schiedenis, dien d© oorlog tot een onvermoeibaar pu
blicist gemaakt had, en Jackman, ©en typisch meng
sel van klassieken geleerde en een zakenman, die
rijn oude mosterdfabrlek voor zichzelf liet zorgen,
terwijl hij: in zijn ongemakkelijk© marine-uniform
drukke dagen op de Admiraliteit had. Allen verwelf
komden den ouden verloren 'zoon hartelijk, ofschoon
zij dn ruil voor de gemeste kalveren het waren nog
de gelukkige dagen vóór de rantsoeneering een
verhaal van zijn avonturen vroegen. Iemand1 kan nu
eenmaal niet op sensationeels wijze uit een klein
maatschappelijk milieu verdwijnen en twintig Jaar
later weer tervgkomen, zonder een edht-menschelijko
nieuwsgierigheid op te wokken. 'D©ze moest hij tol
ken© weer bevredigen, totdat hij' mot afkeer op zijn
dwaze levensgeschiedenis ging neerzien, speciaal op
die der twee laatste Jaren. Hij aanvaardde dit alles
echter als ten deel der hoete, die hij voor zijn dwaas
heid betalen moest. Na rijn eerste ontmoetingen met
hon op bureaux of in clubs, kreeg hnj uitnood gingen
om bij hen 'te komen dlneoron.
Wordt vervolgd.
