Brieven uit Rome.
TERllG IN HET LEVEN.
Woensdag 26 April 1922.
65sle Jaargang. No. 7015.
TWEEDE BLAD.
FEUILLETON.
Zijn de zenuwen li de liaas?
De tijd is wonder nu, belaas 1
Beproef Freco's Zeuuwtablet korten tijd,
(ie zijl gewis er van bevrijd.
Binnenlandsch Nieuws.
Setoor Kont
De stille week.
Nu Rorno zoetjes aan op weg is een wereldstad tc
worden met oorverscheurend auto-getrompet en tram-
geknars, waar do drukke straten levensgevaarlijk zijn
door het gebrek aan politic en 't gewirwar van
voertuigen van monstrueus kaliber, nu de vreemde
lingen in zóó grooten getale zijn komen opzetten, dat er
in geen enkel hotel een bed te vinden is, zoodat de
toerist, die op goed geluk hier afstapte zich gelukkig
mag prijzen als hij in een badkamer of salon voor 100
lire den nacht op een stoel kon doorbrengon nu de
muren voller dan ooit beplakt zijn met de Bfechta,
schreeuwerige affiches, die ons aan dc cinemn-pest her
inneren en de Romeinsche dame* in hun mondai'nc
costumes in een cafó tersluiks hun spiegeltje voor den.
dag halen om nog wal meer rood op hun lippen en wat
meer poeder op rum wangen te Bmeren nu zouden
wc, le midden van zooveel uiterlijk gedoe, bijna kunnen
vergeten, dat we ons hier in de sennduw van den St.
Picter bevinden en dat de stille week al sinds een paar
dagen is ingegaan. Maar er is bijna geen straat in Rome,
waarin we niet een kerk vinden en als de éénaitnige
of half blinde bedelaar de zware leeren deurbeldceding
achter ons vallen laat, zijn we daarmee in eens afgeslo
ten van de rumoerige, zonnige straat, we staan in een
koele, mvsterieusc kerk en voelen ons verplaatst in
ccn wereld van contemplatie, als een bonzo droom, delnl
het stadsgewoel weg in onze herinnering.
Maar om deze aandoening te genieten, moeten we in
de stille week de kleine kerken "bezoeken, niet do grootó,
pompeuze baziliekeu met. hun marmeren zuilenhallen en
\crgul ie plafonds. Wo gaan we nog altijd met voorliefde
naar de Lateraan-kerk"om er de heerlijke Pale-su/mp
muziek te hooren. Zooveel duizenden staan daar dan
luisterend naast elkaar, terwijl de avondzon, alleen maar
de stabeuse Byzantijnsche mozaïk verlicht die er het
koor versiert; toch komen niet in de groote. basilieken en
allerminst in St. Pieter degenen, die met hun religieuse
overpeinzingen deze dagen alleen willen zijn, neer
knielen op 't koude marmer en 't hoofd tegen een bank
of bek aandrukkend in gebed verzonken blijven, zij
gaan naar de kleine bedehuizen en vooral Donderdag'»
ochtends, als het graf gemaakt wordt zijn deze vol
roerende innigheid. In elke kerk wordt dan een zijkapel
in een t«#in herschapen; vele kaarsen zijn ontstoken op
het ai aor, waar de* priester in plechtige processie het
..Corpus Chriöti" m <le daarvoor beslemde kleine snrko-
faag plaatst, waarvoor de geloovigen in gebed neerknie
len. Tot laat in den avond zijn de kerken dien dag
geopend om allen de gelegenheid te geven ook na hun
dagwerk bij het Graf nun rozenkrans te bidden. In de
S. Maria Sopra Minerva zijn het de Dominikanera die
er de mis lezen en dan ln een lange rif, voorafgegaan
door een stoet zingende kinderen en biddende vrouwen,
allen met ontstoken kaarsen, van het 'hoofdaltaar gaan
naar de kapel en daar het Allerheiligste brengen, dat
onder ten njk geborduurde baldakijn gedragen wordt. De
witte en zwarte gewaden der geestelijken beschenen door
het 'flikkerende kaarslicht, de vrome uftdrukking op de
gezichten der vrouwen, het mystieke karakter van deze
edele kerk, waarin de serafische Fra Angelico begraven
ligt dit alles geeft hier een bijzondere wijding aan'
deze plechtigheid!
Maar waar we ook binnengaan op dezen ochtendf,
overal is hel Graf met zorgende liefde gemaakt, want dc
parochianen zijn hun bloemen komen brengefi cn
overal vinden we hier ouden, armen of bedrukten; maar
veel kinderen ook, die met de vingertjes in den mond, de
donkere oogen wijd opengesperd, staan te kijken bij het
schitterende Graf. De bloemengeur, het licht.dat weer
spiegelt in de bonte glazen ballen tusschen 't groen, het
goud-stralende altaar,ftles vinden ze zoo prachtig, zoo
ongenaakbaar; fluisterend wijzen ze elkaar al die heerlijk
gbinzende dingen en wij Noordelijken, die eerst geneigd
zijn hier de kerken in hun opgesmukte fraaiigheid, anti
pathiek te vinden, zijn,. als we hier een beetje
geleefd hebbei>? met al die bonto tooi, verzoend. Wc
egrijpen nu, oat dit vroolijke, zoo voor indrukken vat
bare volk, behoefte heeft aan Bchitteiing en blijheid, aan
kleurige plafondfi en bonte schilderijenaan opgesierde
altaren aan veelheid van beelden, festoenen, kransen,
guirlandes en engelen aan alle 'dingen, die werken
op hut» verbeelding. De „Gesu" en de „S. Ignazio' dc
Naar het Engelseb Y&a WILLIAM J. LOCXE
Voor Nederland bewerkt door W. A. J. ROLD ANUS Jr.
Uitgave van W. DE HAAN, Utrecht.
23.
Toen hij -zijn boeken en brochures den inhoud
i van het groote pak uitgepakt had, ging hij aan
Quong Ho zitten schrijven. Een kamer in het hotel
te Godalming was ter beschikking van Quong Ho,
I zoodra hij in staat zou zijn om te reizen. Het aou een
prachtige gelegenheid voor hun zijn om Godfrey dik
wijls te ontmoeten. Zij moesten broeders zijn, die el
kaar zouden helpen. Godfrey, met zijn groote kennis
van het moderne leven, maar nog een neophyt in de
wiskunde, aangezien hij nog moeite had met zulke
kinderachtige problemen als de dementen van Ri-
gid Dynamics; Quong Ho daarentegen een neophyt
:n de wetenschap van het moderne leven, maar ver-
gevorderd in de wiskunde. Het was heel gewensc-ht,
zoo schreef hij, dat Quong Ho's uiterlijke 'verschij
ning voor zoover als dat ging, geheel Europeesch en
«zijn kleed ij onberispelijk was.
„Lieve hemelt" riep hij hardop, terwijl hij zijn pén
neergooide. „Dat 'had ik heelemaal vergeten. De arme
kerel heeft geen hemd. aan zijn lijifl"
Hij verzond, onmiddellijk een telegram aan de kleer
makers, die hom ook geleverd hadden, dai Bij Mr. Ho
moesten voorzien van al het moodige, ging dan n^t
zijn brief aan zijn leerling voort, gaf hem goeden
raad en zijn zegen en sloot een cheque in ter bestrij
ding van de noodige onkosten,
Daarna lunchte hij in de koffiekamer met den, eet
lust van een gezond mensch, liep een tijdje buiten op
straat te rooken, ging naar boven en wachtte in een
fauteuil met een Duitsche oorlogsbrochure, die Wea-
therley hem geleend had, op Marcello.
Het was haar „vrije'4 middag. Zij had met verlan
gen en angst naar de ontmoeting uitgezien. Hij was
de eenige man in haar leven geweest en dai alle» was
al zoo- lang geleden. Etn daarna was izij alleen maar
verpleegster geweest. Zeker, zij hadi mannen ontmoet
en intiem gekend^ maar het waren allen! lijdende
mannen geweost, wier hulpeloosheid en afhankelijk
heid alleen een beroep gedaan hadldon op haar vrouw"
zijn. En romans als andere verpleegsters had izij nooit
cekend. Zij had hard en ernstig gewerkt, de zieken
kamer aanvaardend als de werkkring, welke het njóodr
I lot haar badi aangewezen. 'Maar wel had rij, om dat
harde levoni te verzachten, in haar hart de herinne
ring aan,de korte en vurige liefde van zoo lang her
gekoesterd.
Op haar rit van Churton Towem in den auto lid
kerken der JezuTten, die wei de strengst-gelooYigen onder
de Katholieken rijn. deze beide rijn de meeste ovefladc-
nct de dolst uitgelaten© van allen „Leef vroolljk en
blij"' roepen zc net volk toe, „maar kom trouw hier,
vertel onze priester* uwe nooden cn bezwarenwij zullen
tl helpen wanneer gij allo schuilhoeken van uw hart voor
ons opcutl" Zooals elk volk de regeering heeft, die het
per slot begeert, zoo zal ook zijn Kerk dogene zijn, die
net wenscht, zii zal de afspiegeling wezen van zijn
aard 9111 gemoed. De priester, die bovenal mcnschctv
kenner is, geeft daarom de kerk "het "aanzien, dat rijn
getrouwen behaagt en waar zij zich 'gaarne om ?.cm
zullen scharen.
Donderdagavond wordt in den St. Pieter een functie
verricht, die in geen andere kerk ter weeld geschiedt:
het pauselijk altaar, dat boven het jjraf van Petras in
't midden van de basiliek ia opgericht, wordt door den
kardinaal „arcipreli" door het kapittel en allo gees
telijken van het Vatikaan gewasschen. Een paar kleine
kannen wijn, met geurige oueön vermengd, storten rij er
over uit. dan wordt dit vocht over den manneren tafel
uitgestreken met de zoogenaamde „Aspergili", die elk
geestelijke in do' hand houdt. Het is een uit fijne
houtwol gemaakte bal, die aan een houten steel bevestigd
is. Met zijn onbewogen, maar karaktervol gezicht, komt
eerst kardinaal Merry-del-Val, die bij eiken bijzondoren
dienst in ilen St. Pieter den Paus vervangt, en veegt
met zijn aspergili over het altaar; na hem verricht de
geheele klerus dezelfde handeling, daarna gaan ze in
optocht door de kerk, ieder zijn aspergili in de hand,
die later vaak voor veel geld aan een gcloovige verkocht
wordt.
Maar van geen dienst ln de stille week, kregen wo
ccn zoo grooten indruk, als ven de devotie op Goeden
Vrijdag in Sancla* Sanctorium. Naar deze kapel leidt de
met hout bekleedc marmeren 'trap, die, volgens de over
levering, naar 't huis van Pilatus voerde; Jezus zou deze
beslegen hebben om voor den stadhouder terecht te
staan. Alleen knielend mogen die zes-en-twintig treden
worden opgegaan; langzaam schuift de biddende schart
voort; zooveien zijn er dat ex onderaan voortdurend tien
tallen wachten on eeu plaats op de eerste trede to
kunnen vinden. Vóór het Sanctorium, boven aan dfen
trap, ligt op een laken een beeld, het is dat van den
Gekruiziade. Wie de bovenste trede bereikte, blijft mei
droefheid staren op de doorboorde voeten, de wond in
de zijde, het geliefde, door doornen gepijnde hoofd;
dan buigt de vrome zich met groote innigheid over deze
figuur, die hii vereenzelvigt met het licliaam van den
gestorven Heiland. Velen stroomen de tranen over 't
gcz.cht, terwijl zij do wonden, liet voorhoofd, do haren
kussen, of met tccro streling aanraken. Het duister van
de kapel, verhoogt voor hen de illusie, dat zij hier,
na huu moeitevollcn opga rug, ina de uren, waarin zij medn
het lijden van den Verlosser doorleefden, nu werkelijk
neerknielden bij Jiet ontzielde lichaam van den Gekruj-
zigde. Wie de voet van 'i bronzen beeld in den St. Pietar
kust. en dat zijn er velen, veegt vaak even met een
zakdoek over de plek, die telkens weer door andere
lippen aangeraakt wordt, maar hier is de droefheid te
groot, de toewijding te volkomen om aan zulke voorzor
gen Je denken; de tranen en kussen van vele honder
den, 'bevoohtigen in de uren der agonie, die doorpriemde
voelen cn dat blceke hoofd.
In dit uur, op deze plaats, voelen al deze menschen,
h-oe verschillend in stand zij ook zijn mogen, zich door
hetzelfde geloof aan elkander verbonden in waar
heid zijn deze nu „een in Ghrisius".
Wie dit schouwspel niot gezien heeft, wie niet gevoeld
heeft, welke atmosfeer van vroomheid, heel deze kapel
vervulde, die kan zich moeilijk een denkbeeld vormen
van den indruk, die deze aaiibiididing ook op den nict-
gcloovige achterlaat.
En na de dagen, waarin de schilderijen, die beelden en
't crucifix ten teeken van rouw bedekt zijn, slechts enkele
kaarsen op 't altaar branden, geen- bet waarschuwt,
dat 'de heilige handeling gaat gebeuren, maar een dof
fclepgeluki dit verkondigt, na de dagen waarin de
klokken zoo droef zwegen, wordt, Zaterdag voor- Paschen
om twaalf uur, het feest der opstanding inge/ufd.
De S. Ignalius is propvol, een paarsch gordijn onttrok
do geheele absis met net altaar aan ons oog:» do mis
ving aan en ieder verbeidde het groote moment, dat ous
van de verrijzenis, na hot gestorven neerleggen spreken
zou en toen plots, begonnen de klokken te óeidfcn.
't Was als een vreugdekreet uit lang gesloten monjd.
Op hetzelfde oogenblik vioi het gordijn weg en een,
stroom van licht uit honderden kaarsen, go'ffde over het
altaar. Tot aan het gewelf stonden do lichten in lange
rijen boven elkaar, bekroond door het monogram van
Christus: de letter P in het kruis. jjPax'', scheen het ons
toe tc roepen. „Vrede, Vrede met. u aJIcn.f" en bruisend
PER KOKER 60 cent, bfj Drogisten en Apothekers.
pen d*waze rillingen' over haar rug. Ofschoon haar go-
zond verstandi van vrouw van de wereld haar mot,
preulschhead en bedeesdheid spotten deed., toch be
twijfelde haar instinct van oude-jongejuffrouw of hot
wel gepast was wat Bij d!eed. Zij' ging haar vroegoren
geliefde opzoeken in tzijn privé izitkainer to' een hotel
Kwam dat overeen met het decorum, dat -zij als ver
pleegster bewaren moest? Wanneer de directrice, -die
steeds een wakend oog! 'hield op alle ILirtati-onsnei-
g togen van de Jongere zusters, het te weten mocht
komen, zou zij het al» een schandelijke escapade be
schouwen. -Zij had -haar gerien, toen zij met hoed en
■handschoenen- en in haar besten japon hard heit hor
des ajflieip met een verraderlijken blo» op haar wan
gen; en daar de Gorgo alles kon hooren, had zij al
leen maar „Godalming" "tegen den. chauffeur gezegd',
toen zij' in den auto stapte. -Toen zij moed- genoeg, ver
zameld had, om zich to het kleine stukje spiegel, dat
tegenover -haar hing, te kijken,, zagen haar bevoor
oordeelde cogen haar bleek, en vervallen, met rim
pels, die zij niet opgemerkt had' bij het opzetten van
haar hoed. En al dien tijd wist zij, dat deze vrouwe
lijke bezorgdheden slechts het kleurenspel was op
de oppervlakte van diepe, donkere wateren, gevuld
met vuur, en dat zij slechts om niet te denken aan
de diepten, haar geest daarop spelen liet
Baltazar wachtte buiten op baar. En kleine angst
had du® geen reden van bestaan gehad. Al» verpleeg
ster zou zij aan de poorten der hel geklopt hebben,
om naar een man te vragen. Als Marcelle iBaring
werd zij tegengehouden door kinderachtige aarzelin
gen. Zij had ertegen opgeizien alleon het hotel bin
nen te gaan en -naar Mr. Baltaizar te vragen. Doch hij
stond op het trottoir te wachten en nauwelijks ötond
do auto stil, of hij maakte hot portier open en hielp
haar uitstappen. (Eenjmaal hoven o-p zijn kamer wees
hij haar eeni (makkelijken fauteuil aan, waarin zij zich
liet neervallen. Hij' sloot de deur en liep imet een van
geluk stralend gezicht de kamer door.
„Voor het eorst in ona leven zijn we samen alleen
tussohen vier muren. Jij: en ik, Is het niet vreemd?
Wij moeten praten Met alleen nu, maar dikwijls. Zoo
dikwijls als wij kunnen. Het (zou monsterachtig van
mij geweest mijn, om te verwachten, dat je telkens
naar Londen zou komen, Trouwens, daar zouden we
niet alleen geweest zijn. Ik heb eon afschuw van de
waranda's to de groote hotels. Een man en een vrouw
die daar in een hoekje zitten te fluisteren, omringen
zich dadelijk met een atmotspheer van geheimzinnig
heid. Afschuwelijkl En ik zou niet lederen dag naar
Churton Towers kunnen komen zelfs niet onder
het voorwendsel, da)t ik Godfrey opzocht. Dat zou
maar allerlei praatjes geven. En om nu dicht bij jo
te zijn, heb ik hier anijn kwartier opgeslagen".
Het weer was koud geworden en daar zij met een
lichten mantel en' alleen een bonten boa om zich te
verwarmon in eon open auto gezeten had, voelde zij
zich rillerig en was zij dankbaar voor het vroolijke
▼iel het orgel to en Jubelde het „Gloria" over dte hoofden
der saomgekomenen, Met aandoening sagen rij elkander
aan, het „Buona Festn" wenschte men elkaar met een
onkelen blik. Hier «n daar werd een hand gedrukt, een
Üei woord gewisseld en toen we buiten kwamen, stonden
daar de biocmen-vcrkoopstcrs mot bun monden vol pri
mula's e» viooltjes cn toder nam wat bloemen meo naar
huis cn „Buona Pasqua, Buona Pasquin" song het als
klokgelui 'ioor de straten.
Rome, 18 April 1922.
E. F.
LENTE-BEZUINIGING,
Nu de Noorden-winden waaien
Eu de kachel lustig braadt,
Trekt de feestelijke lente
In een overjas door X land!
De natuur wenschit uit te slapen,
Boamen botten schraal en min,
Vroege doppers en spinazie,
Kruipen stil de grond weer toi-
Grijze wolkenbrokken schuiven
Langs den hemel, grauw en woest,
Wintorteenon concurreeren.
Met een rochelondo hoestl
Uit de paar® gekleunde neuzen,
Welt een frissche voorjaars-doop,
Want de lente staat to H teeken
Der befaamde Abdijsiroop!
Liefde wordt niet meer bedreven,
Amor, is om zeep gebracht,
Wat, verdwaasde katten schreeuwen
ln den donkVen. rogennacht!
Zelfs de arme dichters tobben
Met hun Jaarlijkse h. lenite-lied,
Nu ze vol ontroering staren
Op hun laatste antbraclet!
-Eb als avonds 't Oostenwindje
Sarrend in je schoorsteen bromt,
Stook tl jo likdoorn-stel venijnig.
Voor er woer een sneeuwbui komJt'l
Ook de -huisvrouw voelt zich 'triestig,
Na d'r zeepsop^razernlj
Na d'r «ch0 onmaak-zcm 1 wizinken»,
Ging de lente nog voorbij!!
- Bübb'rend wachten we- al weke»
Op de voorjaars-heerlijkheid,
Of we tappen huiv'rend moppen
Op den namaak-KomeartiJd!
Eén symptoom is toch- aanwezig,
d'Eerste teod're lontegroet,
Dat) is"t dreinen Van je vrouwtje
Om een duren voorjaarshoed!I!
April 1922. KROES.
HERDENKING 1572 TE ENKHUIZEN.
Te Enkhu-izon heeft men tlhazis besloten het feest
naar aanleiding van het feit dat de stad op 21 Mei
1572 izeif bet 'Srpaansche juk afschudde, toch te laten
doorgaan, al .zal het dan ook geschieden op meer be
scheiden -schaal. Oplh-et programma komt te at aan het
houden, van eon hWorlsChen optocht, een kinderfeest
carriUonspel, klokgelui en vuurwerk. Het feest zal
niet 'gehouden worden op 21 Mei, maar op Zaterdag
20 Mei.
DE KAMERVERKIEZINGEN.
Naar het Hdbl. verneemt, heeft zich een aantal per
sonen -van vrijztonigtn huize, welke zich bijzonder in-
itfresseoren voor de belangen van Ned. Indlö, tot eon
commissie gevormd om de verkiezing te bevorderen
van de 'door den Vrijheidsbond, den Vrijiz. Dom. Bond
cn de Democratische Partij, op do can-didatenilijston
geplaatste canldldaten, Igeleid door de overweging, dat
bet, van groot belang zou 'zijn, dat ook van vrijzinnige
zijde Indische specialiteiten ide belangen van Imdië ln
ons parlement kunnen voor-staan en verdedigen.
UIT DE R.-KATH. PARTIJ.
De R.-Kath. klesvereenSging te 'Haarlem heeft ver
gaderd ter behandeling van net ontwerp R.K. staats-
program en don beschrijvingÉ&rief voor de algemee
ns 'vergadering.
Onder de aanwezigen was ook notaris van Cra-
nenburgh, die bij het punt samengaan van de R.K.
staatspartij mot de 1S.D.A.P. het volgonde voorstel in
diende:
„Door do KaUh. staatspartij izal overeonkomstlig
den wonöch van het Ncd. -Episcopaat na do vonkio-
©ing in -geen geVail samonlwoirktog gezocht wonden met
do -SjD.AJP." 'Die voorsteller izotlte blijkens 'het ver
slag in De Tijd uiitcen, dat vele RJC. vroos koes
teren, (d-at de -R.-K. -Staatspartij wou kunnen «amen-gaan
na de verkiezingen m-ot do S.D.AjP. Hij wees or op,
dat de R-K. partij het dichtst van alle partijen- op dit,
oogenblik hij de iS.DA.P. staat. iSipreker verzekerde,
dat vel» R-iK. geen vertrouwen meer ihebben to de
vuurtje in den haard. Zij glimlachte en zeide, dat het
heel gezellig was. Hij haalde een voetkussen voor
haar zette het onder haar voeten^
„We krijgen dadelijk thee, wat het nog gezelliger
maken aal", zeide hij, terwijl hij in een fauteuil aan
den andoren kant van -den haard ging Bitton.
„Het is precies een sprookje, vindt Je niet?"
Zij moest erkennen, dat de omstandigheden, waar
onder zij elkaar iteruggevonden hadden, heel bijzon
der waren, en begon dan uit een instinct van 'zelfver
dediging over Godfrey hun plotseling gesloten
vriendschap, zijn Vele goede eigenschappen. Baltazar
liet haar een tijdje praten, blij reeds dat hij haar
zien kon en luisteren naar haar stem. Eindel-ijk sltond
hij op, ging voor haar staan en stak haar zijn beide
handen toe. Of zij wilde of niet, zij moest de hare
erin leggen.
„Kan je niet beseffen, wat je voor miji geweest
bent? All a wonder and a wild desire".
Zij wierp een angstigen blik op hem en trok haar
handen terug. Hij' liet zijn eenen -elleboog op den
schoorsteenmantel rusten en ikeek op haar neer.
„Herinner je het nog,? Die versregel van Browning
het was een der laatste dingen, die ik tegen je ge
zegd heb. Toen verloren we ons hoofd en braken een
heerlijk gesprek af. Waarom het nu niet voortzetten, be
ginnend waar we geëindigd zijn?"
„Hoe kunnen we -twintig jaar teruggaan?"
„Door tweehonderd Veertig -onbelangrijke maan
den uit onze herinnering te -schrappen."
Zij keek naar hem op en schudde haar hoofd.
Juist die grijze en kale woestenij van die tweehon
derd veertig maanden vormde de onoverkomelijke
hinderpaal. Om den draad- van dalt laatste gesprek
weer op te vatten zou het noodig. zijn de bekoring van
die korte en verrukkelijke oogenblikken te herove
ren.
„Als we vrienden willen zijn", zeide zij, "„moeten
we opnieuw beginnen. Al die dwaasheid la al lang
dood en begraven".
.Begraven, misschien of liever, verborgen to to
soort Schoone-^Slaapsters-trance. Maar dood? Geen
quaestio van. Zij heeft al dien Itijd gezond eni wel ge
leefd en thans een tooveraaniraking is rij krach
tig en mooi als ooit weer ontwaakt".
„Het is heel gemakkelijk met woorden en vergelij
kingen to spelen. Daarmede kan je schijnbaar alles'
bewijzen. Maar to werkelijkheid zijn wij beiden on
derworpen geweest aan fle «rganischo veranderingen!
van twintig jaar. Ik ben evenmin dat jonge meisje
van achttien jaar als het kind van acht of de baby
van acht maanden".
•Baltazar stak zijp -handen in izijn zak, lachte, keer
de zich om en ging weer in -zijn fauteuil zitten.
„We schijnen op d-e basis van een aardige en eln-
delooze discussie gekomen te zijn. Laten we er dade
lijk over door gaan. Wij hebben tijd to overvloed.
Als ik iets ben, dan ben Ik Iemand tmet een gjrenze-
leid'tog wreatr RJK. Karawteaotl». Het 1» daarom
schelijk, dat de kieavaraemig'togen en 4* Bond- tioh
tegen Bulk een- samengaan- uitspreken, om dl» R.-K.
gerust, te stellen, iSpr. -kan izloh -indenken, dat -het
moeilik lt apodictisch lts verklaren, dat de RJC, /nooit
met de iS.D.A.P." zal tamongaan, mna.r een weneohe*
Jijkheid uit te spreken, ie to alle geval mu/ttdg en ge
wenscht,
Het voorstal van den 'heer Van Cranenburgh, dat
het «lot- was -van een voorafgaand betoog, kon niet
de instemming Verwerven noch van den. voorzitter,
noch van mr. J. B, Romans. De voorzitter voelde er
niiet» voor. nu reed» een RJC, Kabinetsformateur,
eventueel "te binden, Deze moet. wrij blijven.
De heer Bomans wees er op, dat- het 'voorstel -een
onjuiste staatsrechtelijke verhouding zou -scheppen,
doordat Ihet Episcopaat, eirto wordt gehaald. Spr. «tolt
het geval, dat, na de verkiezingen, er oen zeer hete
rogene- samenstelling van do Tweede Kamer is, waar
uit geen regeering goedschiks is -te vormen; hij stelt
voorta het geval, dat de leiders Van partijen, o.w.
ragr. Nolens door de Koningin (die geon partijen kent)
worden ontbonden en naar hun opinie gevraagd en
dat mgr. Nolens zou moeten antwoorden: ik weet wei
eon oplossing, maar iik moet eerst wagen aan de bis
schoppen of het mag. Dat is een verhouding, die niet
geaccopteerd1 kan worden. Ook de bisschoppen, zelfs
de Paus zouden weigeren op deze wijtzo to staatsza
ken to te grijpen. Hoefeer spr. ook staat op -het stand
punt, dat met. de S.D.A.P. niet «noot worden samen
gewerkt, dat samenwerking met de 1S.D.AP. l>etoo-
komt principieels vernietiging van de R.K. Staats
partij, kan spr. zich indenken, dat. er tijden zijn van
revolutiegevaar, over stro omend communisme, dat het
landsbelang moet gaan boven het partijbelang en da/t
samenwerking met do S.D.A.P., zij het to uiterste
noodzaak, nuttig en nocdlg is.
De voorzitter stelt voor de passage -betreffende de
bis-sich oppen uit het voor stel-van! iCranonburgh te
schrappen en te lezen inplaats van er zal .gezocht"
er -zal .gestreefd" worden.
De hee-r -v. Cranenbu-igh bleef bij zijn voorstel. De
wenlach der bisschoppen is er -toch eenmaal en een
formateur i9 toch wel tevoren op de hoogte van den
stand van zaken. Hij "kan dus tevoren advies inwin
nen.
De voorzitter acht het onnoodig even-tueelo kabi
netsformateurs aan den wcnach der bisschoppen rte
herinneren.
De hee-r Koosen -acht het. voorstel v. Gm-nenbungh
overbodig, omdat er al de bisschoppelijke -wen-sch is.
Die blijft beslaan en er wordt onder do R.K. naar
geen samenwerking met de .S.D.A.P. verlangd-. Moest
de R.K. Kietsvoreeniigtog zi-ch uitspreken, dan zou het
wellicht nuttig -zijn zich uit te «preken tegen een
samengaan met Vrijheddsbond, Vrij>z.-iDem. en .Nieuws
Kath. Partij,, die allen Zich op -nationalistisch stand
punt plaatsen. Maar spr. ach-t -het 't best niets te doen
iDe heer Van Cranenburgh protesteerde er tegen,
dat andere partijen met de S.D.A.P. wonden gelijkge
steld. De S.D.AjP. is heel wat anders.
Het voorat el-v. Cranenburgh weid niet aangenomen
LAND VERHUIZERS VERKEER.
In het Jaar 1921 zijn over Oldenzaal ruim 88600
landverhuizers naar Amsterdam on Rotterdam ge
passeerd en wel voor Zuid-Amerika over Amsterdam
ruim 7000, voor Rottordam direct naar Noord-Ame
rika ruim 16900 en ruim 9000 van Rotterdam over
Engeland naar Noord-Amerika. Van Amerika naar
Europa passoordon ruim 6000 landverhuizors. Door
den ongunstigen economischen toestand ook in Ame
rika was de verhuizing naar Europa veel grootor
dan verleden jaar, terwijl het vervoer naar Amorika
van Juni af zeer verminderd is ten gevolge van de
Amorikaansche Emigratlowot, die bopaalt, dat er vau
ieder land slocht.s eon vastgesteld aantal landverhui
zers kan immigroeren.
FABRIEK OPGEHEVEN.
Do fabriek te Deventer der Ned. Grósbuizen In
dustrie zal binnenkort worden opgeheven on ver
kocht. De productie dier industrie is in den laatsten
tijd zoo vormindert, dat de directie bosloten hoeft
van de drie in werking zijnde fabrieken éóne op
te heffen.
De fabrieken te Tegelen on te Belfeld zullen in be
drijf blijven.
DE KRUIK GAAT—
Gedurende het laatste halve jaar werden in de ge
meente Lonneker zeer veel kippondiefstallon ge
pleegd. Eenige honderden van deze dieren verdwe
nen spoorloos; de politie kon do daders maar niet to
pakken krijgen. Eindelijk is de kruik gebarsten:
rijksveldwachter Smits on do gemeenteveldwachter
Van Veen hobben twee dieven on don heler opgo-
spoord en tot volledige bekentenis gebracht. Zo zijn
naar Almolo getransporteerd.
Een der dieven en do heler woonden te Enschede.
KERKDIEFSTAL.
Ook in dó R.-K. Kerk te Do Lutte bij Oldenzaal
is een in den muur gemetsolde offerbus opengebro
ken en van haar inhoud beroofd.
loos geduld." Zij lacht» hartelijk. Zij im-oest of zij wil
de of -nie't. Een typhoon, die beweert eon- -zacht briesje
te zijn. Eh. h-et. -niet beweert uit de grap, maar op den
toon van een diep gevoel.
„Jijt Jij geduldig? O, mij» 'lieve
„Daar riop hij, opspringend uit rijn. «toel, „Je heb!
me ..mijn lievet" genoemd."
„Dat heb ik niet gedaan", antwoordde rij vlug. Ten
minste het was mijn bedoeling niet Jij met je gren
zeloos geduld1 bent imij to de -rede gevallen. Ik wou
mijn lieve heer, of mijn lievo sir tegen je
,yMijn naam is John."
,*Mijin lieve John? Neen. Dat wou ik -niet j
„En waarom uiiet?"
„Dat zou precies klinken alsof wo twintig jaar ge
trouwd waren".
,jMaar je hebt h-et toch in ieder geval twintig jaar
geleden gezegd-"
Triomphanitelijk ging sij rechtop in haar stoel zit
ten. „Neen, dat heb ik nooit gedaan. Ik geloof niet,
dat ik -den moed. giehad -had je iets te noemen. Maar
zeker, niet John. -Ik heb izelfs nooit over je gedacht
als John. Al-a een etiquette -was je John -Baltazar.
Maar niet kortaf John. O neen, geen quaestie van!"
„Je hebt gelijk, geloof ik", zeide Baltazar. „Hert 1»
een idiote naam. Alles wat to het Engelsch saai en
prozaïsch is, is in dat eene woord geconcentreerd- En in
tegenstelling met andere idiote namen heeft het geen
aardige Verkortingen!. Johmnde is -beleedigend, Jack
melodramatisch. Goddank, -dat ik voor beide ge
spaard ben. Nu kom ik na twintig jaar als John bij
je terug en jij lacht daar natuurlijk om."
„Nou, izóó erg is 'hef nu niet. Er rijn toch ook een
heel© boel groote mannen met jouw naam. John of
Gaunit, John Knox, John Bunyan, John Locke, John
Stuart 'M1B
,yEen aardige collectie troubadour», wat?" vroeg
Baltazar.
Waarop zij belden lachten en het pijnlijke van den
toestand, wat haar betrof, woggonomon was. Zij praat
ten vrijelijk over «do twintig jaar, dat zij, gescheiden
waren. Zij over haar werk, haar familie, haar moeder
die met een oudere zuster samen woonde, haar broers
beiden Jonger dan izij, die bij de marine waren. Hij
over China en zijn armzalig avontuur op -het moeras.
Hij merkte, dat Godifroy aan zijn verzoek voldaan en
hem daardoor het Vortellon van dl© geschiedenis
bespaard had. Qunng Ho wekte haar nieuwsgierig
heid en belangstelling. Zij zette theo op oudorwetsche
manier en moest lachen om hot leelijk gezicht, dat hij
trok -bil de eerste teug van hot goede, sterke Ceylon-
mengseL Niet eon der kleinste onaangenaamheden
van de tragedie op iSpondale Farm was het verlios
van zijn kisten onschatbare thee, dte hij uit China
medegebracht had.
»iDö duivel mag de Hunnen halen, dat ize mij, van
-mijn thee beroofd hebben", riep hij: uit, /behalve n-og
voor de duizenden ander» gemeenheden. En toch
