ROMMELKRÜID.
EVen lachen.
Gemengd Hieuws.
zinnig en tegen Öten droogstoppel van onechter
werd, een (felle campagne (geopend' door d!e schoo
me sekse.
Wat weet tzoo'-n rechter ook van die behoeften
'der dames uit de hoogste (kringen. Er zijn er bol
der, die het met niet marnier dan een veertigtal
(handitaschjes kunnen Üoen. Bón heeft er 43 en
acht dit getal .maar juist (voldoende, want er
zijn taschjas 'voor iedere gelegenheid, Voor alle
uren van den dag en voor ellk toilet Er zijn er
bij, die f 3000 en meer kosten.
Als men dit alles weet, zal men moeten er
kennen, dat 130.000 speldegeJd toch wel wat
(heel .weinig is. <M.
o—
HET ONGELUKSGETAL DERTIEN.
De Wereldkroniek, had enkele -weken ge-leden
een bijSdirag© van Les u-ngeon, waarin deze tal
rvan bijzonderheden gaf over het ongelufrscijfer
idertien. Wij ontleenen dlaaraan (het volgende:
IDe Vrijeag is een ongeluksdag en als dan- de
13e October rvan dit jaar op een Vrijdag valt,
te dat een relden Van (hevige ongerustheid voor
(bijgeloovige zielen. -
Bij sseer velen zit da vrecé Voor hot Onbeken
de er nog even sterk in. als in de -tijden van het
oude Rome», (met zijn ongeluksdagen, waarop
geen recht mocht worden gesproken en (niemand
het zou hehben gewaagd, iets Van beteekenis te
-ondernemen
Ook hij de -chrfdtelijke volken boezemde de
Vrijdag steeds een diepe vrees in. Hoe wijd ver-
bereid dat gevoel ook thans nog is, blijkt oa.
hieruit, dat, (Volgens statistieke opgaven, te Pa
rijs de omnibu sontvangsten des Vrijdags gere
geld 25 pc*t- blijven beneden de recette op an
dere werkdagen. Als Vrijdag op een 13cn valt,
dalen zij zelfs ruim 50 pot. Een bewijs dat op
die dagen een aanzienlijk deel Van de bevol
king uit Vrees voor onbekende booze (machten,
geen zaken doet en zich zooveel mogelijk aan
(het gewone leven en veikeer onttrekt.
(De oorzaak wan deze bijgeloovige vrees is he
kend. Omdat Jezus op een Vrijdag stierf, be
schouwen vele christenen dien dag als dies (ne
fast us. Bovendien, leest men ndet in Mattheus
06, dat „de dertiende man den dood aanbrengt",
maar het iverhaal vau Jezus* «laatsten maaltijd
waar hij aanaa/t met 'zijin .twaalf apostelen, dus
ook met Judas den! (verrader? Vandaar de
angst om met dertien gasten aan één tafel -te
uitten. (Het heet, dat 'dan stellig en zeker een
rvan de gasten (binnen het jaar aal (sterven), Voor
pl hij die het eerst is opgestaan of onder den
spiegel zit.
-Doch afgescheiden Van die oorzaken van het
bijgeloof, moet men erkennen, dat in den loop
der geschiedenis tal wam gebeurtendssen de
vrees voor den Vrijdag en het getal dertien
schijnbaar (hebben gerechtvaardigd, althans
voor hem d5e waarde hecht aan dergelijk©
uiterlijke voorteekenen.
Van historische feiten, die ln verband wor-
IV.
De vertelling van Meester.
Is een sprookje", zoo begon meester. „Ik
heb t eens in een oud boekje gelezen, en toen
Vond ik het zoo mooi, dat ik miet kon nalaten,
het jullie te «vertellen".
„Hoe heet (het, meester?" vroeg Willem.
„Het allf nschoonste -laiwi", antwoordde mees
ter. „Luist r maar!"
„Jan en .Anneke waren kinderen Van een ar
me werkman. Deze werkte ibij een edelman, die
heel rijk was en op een prachtig slot woonde.
Dat slot lag heel ver van de eenvoudig© woning
van Jan -en Anneke af. Elk© morgen, heel vroeg
al, ging vader wieg, met zijn spa op den schou
der. Dan ging hij naar zijn werk. En 's avonds
heel laat kwam hij terug. Dikwijls lagen Jan» en
Airade dan al dn bed.
„Vader", vroeg Jan wel eens, „hoe ziet het er
toch uit daar binnen in dat kasteel?"
„Ja" antwoordde vader dan, „dat weet niet,
mh jongen. Ik ben caog nooit in- het kasteel ge
weest. Ik 'moei zorgen voor het land. Ik (moet
■pitten en zaaien. Als het koren rijp is, moet ik
den gebracht met hot on'gefluksgieta4 aal Ik en
kel© inoemen:
Hendrik IV en president Caxmot, dde beiden
een gewelddadigeni dood vonden, stierven op
een 13en, Hendrik III, die onder idle slagen .van
Jacques Clement Viel, was op een 13en gewijd
als koning.
Het was -op een 13eni, dat de patentbrieven
werden uitgevaardigd, waaibij Frans I d© boek
drukkunst afschafte. Het was ook op ©en 13en;
dat Murat werd terechtgesteld, wiens voorspoed
dagteekende Van deni 13en vendémiaire, toen hij,
door zijn trouw en toewijding, zich Napoleoris
erkentelijkheid .verwierf.
Het was op een 13cn, dat de hertog De Berry,
in 1820 door Louvel werd vermoord; op een 13en.
dat tsaar Alexander II in 1881 het slachtoffer werd
van een nihilistenaanslag; op een 13en, dat de
beul den Emile, het meesterwerk van Jean Jacques
Rousseau, in het openbaar verbrandde; op een
13en dat Marit door Charlotte Gorday in het bad
werd gedood; op een ljjen èn op een Vrijdag'
dat in 1812 <ie verrader Mi,chel, ambtenaar aan
het. departement van Oorlog, werd geguillotineerd,
omdol hij Rusland bijzonderheden over het aan
valsplan, vaiid-e Grande Aitmée had) overgebriefd!
Het einkle der wereld werd bijna altijd tegen een
13en voorspeld, o.a. tegen 13 Januari 1819, naar
aanleiding waarvan Bérarug-er zijn beroemd lied
dichtte: „Fifnössons-en, Ie monde est assez vieux."
Het was ook op den 13en Januari 1857, dat mep
vreesde, dat onze aarde met een ander hemelli
chaam' in botsing zou komen. Wijlen de groote
weerprofcet dr. Rudolf Falb beweerde destijds ook,
dat aen 13en November 1899 ons planeetje door
eefc reusachtige komeet zou worden vernietigd.
Tegen zijn verwachting echter hebben wij den
schok overleefd.
Op Vrijdag 13 December 1907 werd de rumoe
rige dichter id'Antnunzio het slachtoffer van een
ongeluk, dat hem een oog kostte. Merkwaardig is,
dat d'Annunzio,' die de meest bijgeloovige man
ter wereld is 'p duidelijk-voorgevoel had vain wat
hem te wachten stond. Allerlei onbedriegelijke
voorteekenen hadden hem gewaarschuwd: Toen
hij in den loop van den dag op den bewusten
13en December een rijtuig nam en bij toeval
bij toeval?? naar het nummer keek, zag hij
hét cijfer 13 in Romcinsche karakters op een
zwarten achtergrond 'geschilderd. Toen hij met
den koetsier afrekende, eischte deze dertien francs.
Bij zijn tbui^komsit zond' d'Amminzio 13 brie
ven. 's Middags aan. de table d-hole van het hotel
waar hij logeerde, zat hij met dertien gasten aan
tafelEn toen hij 's avonds naar het Théatre
Argentina gaande, waar zn nieuwe tooeelstuk La
Nave zou worden opgevoerd, zich hevig tegen het
oog stootte, waardoor de wenkbrauwboog ernstig
werd gekwetst, mompelde hij: „C'était fatal." En
op hetzelfde ©ogenblik viel hij in zwijm
Amerikaansche bladen hebben ons verhaald van
den inspecteur van het woningtoezicht te Cam-
öien, die (hardnekkig! door het cijfer 13 werd
gevolgd en wiens geschiedenis veel overeenkomst
vertoont met die van d'Annunzio, die mogelijk
ook uit Amerika afkomstig is.
Den 13en Juni 1900 gaf de Gezondheidsraad te
Camden zijn jaarlijksch feestmaal in het gebouw
Market Street 13. Er zaten 13 gasten aan tafel
en er werden 13 schotels rondgediend. De aai>-
dacht der gasten viel op deze noodlottige coïn»
cid.en.ties, en de -inspecteur verklaarde aan- 'het
dorschen. En dan moeit ik de rijpe graankorrels
naar den molen brengen".
„Maar", vroeg Jan dan weer en zijn gezichtj©
stond heel ernstig, als hij dat Vroeg, „het moet
er toch. wel heel mooi uitzien ln de kamers van
den edelman!"
„Ja", zei vader peinzend, „dat geloof ik wel!"
En dan zweeg hij.
„Ik zou daar wiel eens graag een kijkje willen
nemen" zei 'Jan. ,/Kan dat, vader? Mag ik eens
mei u meegaan?" i
„Nee, jongen, dat gaat' niet".
In.T* 'vrrruM* niM m«wvr Al /iiltwiila Ih-c V,
met vader ziften praten. O zoo graag was hij
eens met vader meegegaan, om het kasteel eens
te zien. Hij stelde het zich in zajn (verbeelding
Voor toet gouden en zilveren torens, wapperen
de vlaggen; met menech-en, in keurige kleeren
gekleed, die vroolijk lachten); toeft lustig klap
wiekende duiven en sneeuwblanke zwanen, die
in klare vijvers met witte waterlelies -rond1-
uwcimtoen.
"Hoe hij zich dat voor kon stellen? Kijk: hij
had thuis eeri- boek, waarin een) plaatje stond,
dat een mooi kasteel voorstelde. En onder dat
plaatje stond: En het schoone land. Nd dacht
eind van het diner, dat het getal 13 hem steeds
ongeluk had aangebracht Hij vreesde dan ook,
dat 'het banket waaraan hij had deelgenomen,
noodlottige gevolgen voor hem zou hebben. Zijn
medegasten trachtten hem dat lugubere denkbeeld
uit het hoofd te praten, maar denzelfden dag nog
werden zijn sombere voorgevoelens bewaarheid.
Bij het naar huis gaan was hij er getuige van, dat
een klein meisje door een tramwagen werd over
reden, hij snelde ijlings toe, haalde het arme
kind onder de wielen vandaan: het bleek dat zij'
dertien jaar oud was en dat de tramwagen waar
mede het ongeluk was gebeurd, het nummer 13
droeg.
Den volgenden morgen ontving hij dertien
klachtetn over gebrekkige woningtoestanden. Op
Vrijdag 13 Juli 1900 wachtte hij bij een overweg
op het passeeren van een trein, die het nummer
13 droeg, en een der wagons van den trein was
eveneens toet het noodlottige cijfer gemerkt. Eenige
©ogenblikken later werd het rijtuig, waarin de in
specteur gezeten was, aangereden door een zware
boerenkar, mét 'het gevolg, dat de inspecteur er
uitgeworpen werd, dat hij en het paard gekwetst
werden en dat het rijtuig gedeeltelijk verbrijzeld
werd. Vóórdat hij flauw viel, constateerde hij
met merkwaardige helderheid van geest, dat er van
een der wielen dertien Spaken waren verbrijzeld....
Hoeveel zou hem het repareeren van het rijtuig
kosten?
De ongelukkige informeerde daarnaar bij een
wagenmaker, die hem argeloos ten antwoord gaf:
„Ongeveer dertien dollarsl" Dat was de genade-
stoot Hij viel opnieuw in zwijm en werd naar
zijn huis getransporteerd, waar bleek, dat hij door
een zware zenuwkoorts was aangegrepen.
Het is jammer, dat d eYankee-bladen ons niet
hebben medegedeeld, o? hij dertien dagen, dertien
weken of dertien maanden het bed heeft gehouden.
BASILISK.
In Amerika, in dé eenzame oorden van Guya
na, waarvan ook een «deel tot de Nederlandsche
bezittingen behoort, leeft een hagedissoort, die
basilisk genoemd wordt Hef -is een dier, dat in
rl© boomen leeft en/ een. allerzonderlingst voor
komen heeft. Een platte driehoekig© kop, 'van-
achteren met een puntig© muts (bedekt; d© -rug
en staart dragen een scherpen (kam; de pooten
eindigen in lang© teenen tmet scherpe nagels,
die het dier in staat stellen bijzonder goed in
de ibo ome r; te kunnen) (klimmen.
Volgen® ihet geloof der ouden was de (basilisk
©en Vree se lijk dier, dot reeds door zijn (blik al
leen andere -wezens kon dooden. Het beest -had
©en /wreeselijke kop met 'hélder schitterende
oogen, groote ivleugelts, vogelpooten en eed
blangenstaark (Misschien -is het Amerikaansdhe
beest, waarvan, ook ©eni soort -in Azië voorkomt,
wel aanleiding geweest tot diergelijke fabelach
tig© verhalen, 't Kan ook «zijn, dat de vreemd-
uitziende hagedissoort, boven genoemd, den
naam heeft ontvonigien naar het (dier uit het fa
beltje der ouden.
•Basilisk as ook een figuur uit d© wapenkun
de, en behoort tot de hiersenschfmmig© wapen-
figuren. D© samenstelling is: kop, borst en poo
ten van ©en haan; tong wam een Slang, en vleu
gels van een vleermuis. Het slangvormige ach
terlijf eind> in ©en pijlpunt.
Jam, dat het kasteel, waar vader werkte, met zoo
mooi, of nog mooier was, dlam «kasteel van het
plaatje. „O", daChit hij, „dat -is vost -het aller
schoonste land. Wat zou ik dat moois eens
graag willen zien!"
Toen -hij" 's avonds in bed lag, wou de slaap
maar niet komen. Hij zag iin rijm verbeelding
-zooveel moois, zooweel tvroolijks, dat zijn oogen
niet dicht wilden blijven.
Nu moet je volstrekt niet dénken, dat Jan
het niet goed hadl bij zijn ouders. O neen! Zijn
vader en zijn moeder hielden *veel van hem, en
"«r 1 \nmie, en deden èl hun best, om 't hun
kinderen aoo p'erierig mogelijk «te maken. En
Jan «n Armie? Die hielden dolveel van hum
ouders, en ze zouden ze voor geen geld ter we
reld verdriet Willen aandoen. Maar nu was Jam
een beetje ontevreden. „Vader had me best eens
kufnnen meenemen! maar het kasteel",, dacht hij.
„Dat zou heelemaal niet erg zijn". Opeens Viel
hem wat iu. Hij richtte zich half op en zei zacht
in zichzelf: „Ja, dat zal ik doen".
Toen sliep hij heel gauw.
Wordt vervolgd.
DE PAHAPLUIEL
Ontetreeék. het midden (Van dé achttiende
eeuw kende toen in Europa nog nagenoeg geen
paraplniie. En zooals het meer gaat met iets
nieuws, het heeft moeite gekost het gebruik van
dit toch zoo nuttige -voorwerp ingang -te doen
vjinden.
(Het was een Londénaar, zekere Hanway, die
Sn China helt gebruik van een parapluie 'leerde
kenlnen. Hij vonidi het diermate practisch, dat hij
er (zich in China ook een aanschaf te, en het ding
als curiositeit meevoerde naar tzijtn vaderland.
IDe Chineesche regenscherm belandde op ©en
«afgelegen hoekje van den zolder en scheen ge
heel vergeten; tot op ©en regemachitigen dag de
heer Hanway noodzakelijk de altraat op moest
en d© parapluie 'hem in d© gedachte kwam. Hij
bedacht zich niet lang, en liep weldra in d© -Lon-
densdhe straten met (het beschermend «dak van
d© parapluie boven zyn hoofd.
Maar nu hiad je die poppen aan het dansen. Al
spoedig had hij een joelende men&gjte achter
zich. 'De menschen hingen uit de ramen om den
„zonderling" na te kijken en uit ite jouwen. En
algemeen .werd hij voor stapelgek verklaard.
Hanway liet zich eVeöw©! (niet afschrikken.
In. 't «vervolg kon men hem bij regenweer steeds
met zijin parapluie op dm de Londenscihe «stra
ten zien wandelen. En helt duurde niet lang, of
(men mam geen notitie «meer van hem. Zelfs
zochten zijn vrienden en kermissen al spoedig
beschutting bij. hem -onldier die groote parapluie.
Nu was het pleit gewonnen.
Een paar jaar later was het practische voor
werp ingeburgerd! en! de parapluie had zich ©en
plaatsje veroverd onder het Londensche pu
bliek.
KLATERGOUD.
O, dio arme, nieuwe armen
Met hu-n schrale boterham.
Waarvan 't uitgeteerde (Rusland
'Zelfs de schaansdhe boter naml
Met hum hopeloos geploeter
En die -toekomst bang en «vaag,
Met die moeheid in hum wezen
En die weeheid in hun toaagl
Zie ze langs d© straten schuiven
Met ©en lichtgebogen -rug,
Hoor zo heel aandachtig hoesten.
Met ©en zeer beschaafden ku-chl
Ze doen jong en hofflijk jolig,
Ook al voelen «z© zich oud
In hum kille, vreemde kamers
Walgen ze van .'t klatergoudl
Als hum auto is versjacherd!
En hun dienstmeid afgeschaft,
Wordt meneer met wrange moppen
In zh Stamkroeg afgestraft 1 1
En mevrouw -speelt (dwaas dte 'dame
I-n een bloes, die niet meer past
's Avonds staat ze stil te «huilen
Voor dfr leege linnenkast!
Willig dokken ze de duiten
Voor een deftig-dure kramit.
Die jze trotsch, „hun lijfblad" -noemen,
Want hum alles is h'iim stanidl
Bevend spelen ze comedie,
Met ©en- hart vol knagend leed
En Ze lijden! zwijgend honger,
Maar de wereld' grijnst eniweetllt
Moegetergd'e „nieuwe armen",
Stumpers, waar geen toe noch om geeft,
Die im uwe holle huizen
Uw (verkommerd leven leeft,
Vraag maar niet om medelijden,
Medelijden is zoo schaarsch
Lap do wauwelende wereldi
Aan Uw doorgesleten laars!!!
Alle rechten voorbehouden!
Mei 1928. KROES.
V k »-( .TYTMfS
Patiënt tot den dokter: Ik mankeer wat aan
mijn. rechterarm, dokter. Gisteren kom ik to
mog (zóó hoog optillen (en d© pataêöt st eekt zijn
arm hoog op) en n«ou iheedemaal miet meer.
VRIENDELIJK GEZEGD.
Hij: Ik dacht dat (wij Verloofd waren.
Zij: Dat waren wij ook.
ZIENDE EKSTER OOGEN.
Door middel «van ©en) efcsteroogenbrii is het
mogelijk al liggend op de sofa om die krant te
gelijkertijd van voren en van achteren ite lezen.
IN DE ZAAL EN IN DE KEUKEN!
KélLner, roepend ini het café: drie ersatz, drie
booneniboffie, drie mokka, drie mokka-extra,
drie dribbel-extrain de keuken roepend1: 15
koffie, juffrouw!
ONNOODIGE MOEITE.
Wasch je handen Jan, voor je «naar school
gaat
Waarom eigenlijk, moeder? Ik -steek toch
nooit imijln- .vanger op als meester ©en «vraag dioet.
OM TE ONTHOUDEN.
Er zijn nog héél iwat menlsohen, dié maar niet
kunnen (begrijpen, waarom de izion «de aarde ver
licht zonder er iets aan te verdienen.
Koppigheid) en halsstarrigheid is het ken
merk van den diomoor.
Na elke stommiteit, «die wij hebben uitgehaald
rest ons de troost d«at 't wel miet -de laatste (en
h-oogst waarischijnlijlk ook wel niet de grootste)
geweest zal zijn.
Zoo lang men bendjders heeft, izoo lang heeft
men vrienden.
Men «denkt het vaakst aan hen, d!ie men wil
vergeten.
Het goedé hart van één vrouw te irneer waard
dan de kostbaarheden 'van alle ivro uwen.
EEN KIND DOOR EEN (KIP DOODGE
SCHOTEN. j
De „Evening News" verneemt uit (Rome:
Een kindje van zestien «maanden werd alleen
in een kamer gel-aten met een verschrikte kip.
Het beest fladderde in de kamer rond en kwam
terecht op ©en geladen geweer, dat aan den
muur hing. D-e kip raakte met ©en poot den
trekker aan en het schot ging af, waardoor
het kind'op slag gedood werd.
EEN VERMAGERINGSKUUR EN EEN
ECHTSCHEIDINGSP RO CES.
In haar ij-delheidlsbegeerte om een iwespenr
taille te krijgen-, volgde de 'vrouw van een Ber-
lijmsch handelsman een dieet, dat haar voorge
schreven was door een onitvettings- en venma-
gerings-specialist. Het had zulke hevige gevol
ge n«, dat -zij -in ©en paar weken «tjjdis haar cor
pulentie wist terug te brengen -tot een derde
van haar vroegere gewicht!
Ook werd zij; buitengewoon bleek en Iv-erloor
althans in de oogen van haar man haar
oorspronkelijke b.eko orlijkhed©n. Woedend* dat
zij ih-aar verdunningskuur niet wilde opgeven,
diend© hij e©n eisch -tot echtscheiding in. .«Mijm
vro-uw te een skelet geworden", zei 'hij, „het is
de vrouw niet meer, die ik huwde. Ik iho-ud al
leen maar van haar, als zij -dik is. Zij wil «niet
meer naar mij luisteren. Alle harmonie is de
denr uitgeloopen/".
De rechtbank wees hein zijn eisch toe.
«Moraal?
EEN NIEUWE SMOKKELAARSTRUG.
«De smokkelaars -weten steedis allerlei nieuwe
trucs te bedenken om op een of andere ma
nier geld te maken. Het te te 'begrijpen, dat de
grensbeambten en de douanen-, steeds voor
-nieuwe moeilijkheden komen te staan. Zoo han-
diig zijin ze geworden in het opsporen tv»an smok
kelarijen-, dat er niet veel kans meer bestaat
voor de h-eeren smokkelaars om het. een of an
d-er over de grenq te brengen. «Onlangs is een
nieuwe truc aan het licht gekomen. -Een smok-
ikelaar had' e-en bijzonder dik (boek bij zich. het
hadi er allen schijn van, dat die man belang
stelde in de schoon© letteren. iBi.f nader onder-
zoe (kbleek echt-er hetgeen uiterlijk op een hoek
geleek, een soort doos te 'zijn, welke -men in een
boek had uitgesneden. Het zoogenaamde boek
'bevatte in -de binnenruimte ©en aantal jiuwe-e-
len en goud-en -sieraden. 'Door -een -toeval ont
dekte men de truc en slaagde men er in den
smokkelaar te arrestee-ren.
TE WEINIG SLAAP VOOR DE JEUGD.
Volgens Aien geneeskundigen correspondent
-van de „Times" krijgt de tegenwoordige jeugd
te «weinig slaap. Als leidraad neemt hij ©en
lijst welke idoor «dr. Clement Dukes te opge
maakt en voor eiken leeftijd het gezonde aan
tal uren slaap opgeeft. -Volgens deze opgave
moeten zuigelingen tot aan hun eerste jaar 23
uur slaap p. dag hebben; Van 23-jarigen leef
tijd is dit getal verminderd' -tot 18, voor kin
deren van 6 to-t 7 j-aar tot 13. Een kind van 10
tot HO jaar heeft elf uur slaap uood-ig, voor dén
15- to-t 19-jarigen leeftijd wordt nog 11 uur
veredsoht en hoven 19 (jaar wordt 9 uur per dag
wenschelijk geacht.
«Volgens dr. Malcolm Gross in de „Lancet"
krijgen tegenwoordig heel weinig kinderen
aangegeven uren slaap. Hij constateerde dat
d© kinderen van 3 «tot 6 (jaar geen van allen
het aantal uren slaap «kregen als dr. Dukes
aanraadde, en 27 percent 'van hen sliep min
der dan ,11 uur per dag. Hij constateerde even
eens dat de kinderen die den meesten slaap
kregen; het meest opgewekt waren.
EEN MERKWAAR3GE REUK- EN TASTZIN.
-Een 17-jarig meisje, Willetta 'Huggins, -dat
(volslagen blind en doof is, heeft, volgens d©
„Daily -Chfronicle" voor die Chicago Medical
Society proeven afgelegd van haar buitenge
woon goed ontwikkelden reuk en tastzin. Zij
toonde -aan dat zij «kleuren «kon onderscheiden
door ze te -ruiken en gaf al® definities, dat rood
denizelflden geur had -als wol, blauw als inkt,
groen als vlas en zwart als een «krant.
Zij ko«ni de drie kleuren Van een gebreiden
doek onderscheiden door hem onder baar neus
•te houden. Eveneens wreef zij haar. neus ©ver
een foto en vertelde dat (dit ©en portret was
van -twee mannen en een vrouw, wat juist was.
Het meisje kan een telefoongesprek opne
men «door haar vingers op den ontvanger te
leggen de trillingen brengen de rw-o-orden
aan haar Voer.
Op dezelfde wijze kan zij hoeren «wat iemand
zegt door een vinger op ld© wang van den
spreker -te houden.
Haar -tastzin is zoo fijn ontwikkeld, dat zij d©
regels «van een krant kan lezen door er met
haar vingers overheen te gaan. Zij kan echter
het «kleine «lettertype «niet onderscheiden. Op
dezelfde manier kan (zij de «waard© van bank
biljetten aangeven.
EEN TIJGER IN EEN SCHOOL.
Het onderstaande sensationeel© Verhaal lozen
we in «De West:
Het volgende -tooneel, dat schier een «sprookje
lijkt, heeft zich Dinsdag in werkelijkheid af
gespeeld in de goede stad onzer inwoning.
In de (bewaarschool-klasse der Rust en
Vredeschool, zit d© juffrouw Voor het open
raam. «De kinderen hiteteren met open mond
naar hare wijsheid. Plotseling Springt pardoes
door het open raam een tijger naar binnen.
Hij springt «over het hoofti van de doodelijk
verschrikte juffrouw en komt midden in de
klasse -terecht. Geweldige consternatie. De
kinderen stuiven naar alle «kanten uiteen.
Maar spoedig ontdekt men, dat het roofdier
(een jong beest) niemand achterna zit, doch
integendeel zelf wegloopt. Nu worden de bord
jes verhangen en weldra ziet men ©en alge
meen© jacht op het beest, dat inmiddels de
wijk heeft genomen naar het erf. In strijd
met het spreekwoord: Vele honden zijin der
hazendoodi, blijft de tijger ongedeerd bij de
algemeen e vervolging. Hij slipt door de heg
naar het mabuiige erf. Doch «hier stuit hij
op «een (Indiaan, die -hem «met zijne peilen
doorboort. Dezelfde Indiaan had reeds buiten
jacht gemaakt op het dier, en het was bij de
achtervolging, dat het dieT in doodsangst, de
school binnensprong.
Wij hopen, dat de huid van (den jongen
«tijger voor d© school bewaard blijft, als een
herinnering aan dit zeldzaam avomtuuii ein
digt het blad.
DE MUNCHENER DIERGAARDE OP DE
PLESCH.
Munch©n te onder andere altijd beroemd' ge
weest door zijn diergaarde; vooral de vreemde
lingen bezochten haar gaarna. Onder den oor
log echter werd! het bijkans onmogelijk het geldt
bij elkaar .te sleepen, dat er voor het onder
houd -noodig was. Na den oorlog 'verkommerden
de dieren en. die .planten nog meer, daar juist d©
vermogende klassen voor andere dongen be
langstelling toonden don hun diergaarde. Nu is
tot liquidatie„besloten. En al staan de kranten
vol met spijtige artikelen, die de (Muncheners
opwekken botje bij botje te leggen om hun die
rentuin te behouden; er ite niets meer aan te
doen.
