ROMMELKRÜID,
Even laehen.
có -0.3^ -O a 523 '5 33
FRANSCHE IDEALEN.
$LQ mdrnoriam Gtmipu)
iBaéChoTi, 1) hoe zullen we U danken,
Voor alles, wat gij hebt gedaan,
Nu, na zoo rijk© resultaten.
Europa weder op «zal staan!
SDe wereld zal U steeds gedenken,
Ate de vergeesnijkte PoShi,
Vol hoog en rein mSitalrisroee,
Die nimmer aarrilend vroeg: „Wat nu?"
Uw land ia .yol van idealen,
Europa dankt hét zijn herstel.
Nu niet bepaald1 lijk economisch....
Mi itairteüsch echte? welJ-
Gij Dept met Uw reticraobancljo
Voor een gezonde Fransche wrok.
En wist steeds reddend te fungeeren,
Ale knuppel aan hert. hoenderhok!
Een oorlog is era Henk verrétj©
En wraak is eer. gezond idee,
Om de kanonnen op te bargen,
Dat valt ook op den duur niet meel
Wat Ijaat in 't alsem een een vrede,
Veel overleg blijkt meest een strop
I>e fDuitsche Kroonprins leerde t lesje:
„Sla d'r 'maar firiach en. vsooiijk cpli"
De conferentie ia geëindigd
Voor U met omverdeek! «ucces,
De techadeOijk» Wereldsynode
Gaat met een vaartje op de fkRWb!!
Gij wist de wereld te genezen,
Verdraagzaamheid vl8 niet te koop
En wie niet knie.1! voor Uw ideeën*
Dien steekt ge hof f lijk overhoop i
Straks wordt heit. laatste woord JgesproScan
In Tt altijd woordenrijk den. (Haag;
<Wadr leent' zich. beter een oiagevtog
Voor kwesties 'van de leege maag?!)
Dan slaat- de F/namscbe vuist op tafel,
Met Jan Soldaatje sterk bewind
En eïndagt ©He broederliefde
Inonvervalschitem Haagschen windIII
•Nadruk verboden.
Mei 102?. KROES.
1) Vertegenwoordiger van Frankrijk te Genua.
Eg7X^gg^ry-?w-.^7p^.R? :T?S»3P'J Jamy iwi i
UDE SD/OBPSSCH.O OLMEESHaT.
Fri:3 LapSdoth schrijdt, in „De Vrijheid" een
geestige scherts eyer den doirp^chooi-maesxeK' uit
rii»n kinderjaren, waarin, we lefeen:
,Jk geloof aSet, dat de dorpsondeT^wüzoca cp
kleine plaaitisen heel knap waren Ik heb reden
•hert. tegendeel te vre?zen. Er waren er, di» niet
zoo heel fijn beschaafd mochten worden, ge-
moeend en wier pacdagogiV.-b© tsalenten ik niet
zander voorbehoud; zou durven roemen.
„Mijn eerste onderwijzer - wij woonden op
een heel klein dorpje kende geen woord van
©enige vreemde taai. Dichterlijk was de man
niét. Ik herinner mij nog, 'dat hij ons eens, ais dood van ..sik" uit teschreien en mijn groots
schrijfvoorbeeld, op he! bond schroef: „Zuur-zonde te biechten"
kool met spek is smakelijk" en dat hij oen! „Mees'o' kwam nog donzelfdco avond een
jonge 'dame, die van haar kostschool was thuis- glaasje wijn bij ons drinken. Mijn zonde werd
gekomen, begroette mét het zeer goed bedoelde mij genadiglijk vergeven en mij word aan bet
compliment: tJa> ziet er bost uit. Je heb een verstand gebracht, da-: rundeden, schapen, var-
rug gekregen als een Vet varkeni" Maar de kens en gerij es door den goeden 'God aan dé
goede meester schreef alsof' het gedroSst was en menschen rijn gegeven, .opdat zij zich der-
liet ons mooie verjaarsgedichten op onze ouders j zeLver vïeeech iwrjatKgaB zenden,
cabigrafeeren op Vozetrood papier met vergulde „Aan politiek deed meester niet; maar hij
versieringen en gekleumde opploksels in alle was secretaris der gemeente en voorzanger,
•vier de hoeken. In die gedichten kwam nooit welke betrekkingen 'aem prooien invloed be
iets voor van «aurkooi of Van spek; maa? mo©3 zorgden vooral die van secretaris der ge-
ter bedacht et. dan ook niet zelf. 'Hij copieende mee oio, aangezien de burgemeester van qos
ze uit een boek en daardoor 'gobeuaxteii er we! en nog een ander dorp, 'een «té aanzienlijk man
eens kleine engfeiukkenwant het gedacht pastewas om zich veel aan gemeentetjes zaken te
niet voot* alle famiiie-oernatandighjeden. Zoo laten gelegen liggen.
gebeurde het, dart. een \nder werd toegezongen,) „Van bei voorzangerschap had hij minder ge-
dat hij ,,«e©n ieér geliefde gade" had, hoewel noegen, omdat hij in óeae betrokkiug onzen
zijn vrouw het met een schuimspaan op zijn «eenigeni hoefsmid' was opgevolgd. (l>e smid bad
hersens sloeg, hls hij! wart, lang wenk had gehad ©en «lag van- een paard tegen zijn kaak gekre-
met biljarten, en zij nog wel erger dingen deed, gen-, waardoor zijn mond vervaarlijk scheef was
dingen, die in. de tien geboden uitdrukkelijk gaan staan en hij heel zijn verdere leven met
verboden worden- een» gescheurd© onderlip moest rondloopen.
„Gelukkig -keken d© verrukt© ouders meer Maar de man schreeuwde zóó vervaarlijk, dat
naar 't «mooie papier, d-an haar het gedicht a^e ©emeenteieden onder den indruk kwamer
Onze goede meester woonde *in een klein huisje, «iHc «en "géhiïd. Meester had een- pruimer-
naast d© school en .vast aan hét .raadhuis. Beide mondje en een zwakke stem. -Had de hoefsmid
gebouwen waren des zomers van den weg af steeds met heel zijn bovenlijf dc maat gezwaaid,
niet te zien, doordat zware lindeboomen er een als hij zong, do meester bleef kaarsrecht ©taan.
haag vóór voraEidsri, een haag dichter den een Hij maakte geen todrak en wist dat men oate-
gordijh, een haag zóó dicht, dat er Aal van vreden over nem was. Men vilde nvt eenmaal
vogels in huisden, er oeéten hadden on er jooge voorgearbree^wd worden, waal de gemeente be-
vjogeltjee u$Lbr<&addeiL, Het m een eindriooe ge-geen kerkorgel
kwinkeleer va» zonsopgang tort; zons-^ndargang. „Nv. zou ik moeten 'wartellen vaa hot onder*
Maar het heerlijkste van dat teven/dl groene gor- wijs, dalt wij van oeus&i boeten meeflter kregen,
dijn was de g^or, als d© doden in iblcel stonden Heft bepaald© tóch niet tot eohooasebx ïlvciL Wfi
de bedwelmende, zoete gsur. i teerden ook we! wa% aodera dan da: Zuurkool
„En meester gold ivoor de -allerbeste tevarati-1 mot «pok. smakelijk i& Bijvoorbeekf: Zingen,
cicr van /gedroogd© lindebloeeem ,voor drogisten V©el werd op s-:he-<ü ^rongen. Oók kregen
©n öpofthekemT I wij uitmuctjcnd ies in hwide^.cenBiLj. Maar dte
„Hij was een. goed (man en zeker niefc wreed lossen gaven- *wij elkaar. Hooi praotiache lessen
van aard. J waren dat. Knikkers, fruit, en hompen kaas,
,«Maar d© Iboerenijongons, die zich op schooi waarvan de herkomst aio? bekend gemaakt
misdroegen, ranselde hij op klassreko manier werd, .verhandelden de jonger» er met evenveel
mot ©en spaansch rietje en- de meisjes de jech-t koopmanstalen^ a^s <ie boeien op kaas- en
klassen waren gemengd bedreigde hij met veemarkten aan den dag legden. UK bet feit,
dezelfde 'beschamende vstra* die echter nooit vol- j dat sommige meisjes zich voor ©en wijnappel
trokken werd. Zoo'n Gpenbo.ro executie werd i Jaeten' zoenen, mag men goon kwaadaardig© ge-
door nagenoeg alle tegeniwoordigen heel gewoonvolgtrekkingen maken!
gevonden en de delinquenten wierden Kever over„Wij leerden er een prachtig dialect, waarin
do knie gelegd, dan itot schoolblijven veroor- «veel woorden uit de 17e eeuw cn van nog. veel
ideeld, want daardooa* kwamen zij te iaat thuis vroeger voorkomen. Di1 dialect js bét ailervoor-
om op de 3>oerdlerii o? op den okke" te helpen naamsto van *t geen tt. J jg bij gébloven. Ik heb
en zij 'werefeci dan .voel erger geslagen dan later wel wat aan deae Ëcessfe ^chad, maar weet
meester hdfc dued" niet zeke: >f bev rok „\TostE each" op hst
Voor toe ester a hu-ie graasde eeö geitje, dart leerplan k.'-nd.
in bet 'oa}aaï effinwei. verthroeE:. Ds scbrtjyer,Ik, wmu.he;j gebiedt ertenoen, dat er beet
vertolt daaswaaa: knnppe ,,<Jorp&-s?üOf>]iaeeaiiTsr wazon. Mis-
„TCrnc, toet> weór weg t^as, kwair. 'toe- scbian wza de ooae oek wel knap 5n rijn vak—
mlbg in meeséer's schuurtje. Doaf hing het a'itbana ggwééaL Maar hij xrZ nfet vee» aan rijn'
geitje met >acbt«rpool©^ aan éro ócuw, dol kennis hebber a»i»d, er r.ijn wetonscbep zal
om een bolk was vastgemaakt. He-t bloed verviuchiigd rijn a:-. riin tccofd benzine uit
stroomde op den. grond uit den hals van 'l geit- een s'ech^ geiteen bus. Ite ren wist zeker meer
-je. Meeéteir har! het dier geslacht. ;dan voldoende roor sja le«rNDgen, wier hoefden
„Eerct gevoeMe Ük. mij verlamd vaa» cart.zet- niet coo h&oi vee? fcovR-;- im tkondcnl Zeker
ting. Toen werd' ik woedend. U& m©osteris zou de mins', kuezdiga modem© civ'erwijzer hön
eigen geel klfcfeorgtraalje inaa&rt© ik oor eteen in, alle vakken def baas rijn. Dóbc! .-© in 't schoon
los ea keilde dien door bert keukeaKiam van schrijven. Doch aan mooi schrift hecht niemand
mijn braven onderwijzer, dien wij op sHn ver- m-cer ©enige «narde. Zeks riét aan dvidelijk
jaardag aH/jd Vouw toezongen: (hijzelf tóoeg d© schrift. Ie wei, v?ri?rid typegreaf? Maar
maat trbi|) 5jWaardtei cnderwljoer, leidsman ,^ueester was ©en Eo ik geloof, dat
onzer Jeugd!" Toen rende rtk mor huis om mijn hij daardoor veei voor d© gemeente heeft kusr
ergernis uit £e schreeuwen, mijn rouw over den inen doen".
Vader keek miet een droevig gezicht voor zich
En moeder? Di© hield een. zakdoek voor d©
©ogen en <sl :kte.
Toen: d© i inderen daA zagen, wilden, ze naar
hun lieve ouders toeloopen..
^Neec", zei' *t vogeltje. „Luister eens! Ik moet
Jy-un nog wat zegfeen. Jlji was een- beetje ontevre
den. Jan, en daarom won je naar het aller
schoonste land'. Jij hem weggegaan, terwijl j©
j( moeder nog bedroog, ook! Foei Jan! Hel
schoone land, wat jij tocht, bestaat niet. Hert
allerschoonste (Land is *t huw er» de tuin van
je eigen goede ouders. Daarom zeMlen de drie
menacheni, aan wi© j© vroeg, of j© er al was:
„Dichtbij en veraf!" Waarom dichtbij? Omdat
je dicht bij je huis was! Waarom veraf? Omdat
je steeds verder van Je huis ging! Denk «r om,
Jan! Hettf allerschoonste land ds 't huls va® Je
vader ©n moeder. T^enk «daar altijd aan!
Zdetzoo, niu ben ik ook Ihtiis! Dag kinderen!"
Rrrrt! Weg was het vogelt ja Het vloog onder
de pannen van bun eigen huis, waar het een
nestje had gebouwd.
Toen liepen do kinderen naar hun ouders toe.
Ik zal je -niet vertellen, hoe blij die waren!
Dat kun jie wei begrijpen., En ik behoef je ook
niet te vertcSJanT, zoo eindigde meester, „dat
Jan to>oiit meer stilletij© het groote bosch in
gtog!"
Even zaten die kinderen «tik -Toen zeiden se:
„Hè, dat was mooi!"
Tingelingeling, d© bel luidde» Meester zette
d© deur open, en na ©en kert poosje was het
lokaal leeg.
Da verjaardag van Willem
Jan, Henk .en Willem, gingen samen naar
hu-ia Wdtteanfe vader ihad) «en groote boerderij,
die naast den molen stond. Toen ze een poosje
•grioopon hadden, zei /Willem:
,Jk heb vanmorgen aan moeder gevraagd, of
ze 't goed vond, dat jullie van avond bij me
komen spelen. 'Omdat ik jarig ben, zie jel Nou,
en moeder Vond' het best. Komen jullie dan?"
„Graag", antwoordde Henk. „Tenminste al*
moeder 't goed vindt!"
„Gauw even vragen", rei Jan, en, hij holde al
vooruit.
Toen Willem en Henk bij den molen kwa-
men, stond Jan hen al op te wachten,
„Moeder vindt het beet!" rei hij. „als we om
19 uur maar thuis rijn!"
„Dan moet ik ook na&r bed", zei Willem, „dus
'dat kan goed!"
„Om half zeven zijn we bij j«", zei Henk. „Ko
men er nog meer jongens?"
„Ja", antwoordde Willem, „Dirk Willems© en
Nico Rigter!"
„Als die «Dirk dan maar weer geen ruzie gaat
maken", zei Henk.
,£>at doet ie altijd. Als hij niet dadelijk z*n
zin krijgt, wordt ie altijd kwaad".
„Daar ^tllen we Wel op passen", zei Willem.
„Maar 't is mijn neef, zie je, en dus moet ik
hem wel vragen!"
Wordt vervolgd.
ÏÏ'SÏÏ ÜS23 4 a IIStT-S-S &Ö>-3 (5SË^ -&•§ ■ëHs 5.Sgg g SS SSMS S I3ë£*!s%
DE KOSTEN TAN EEN PREEK.
Ter genezing en voorkoming droge men rut-l Verbrandt het vliegje nu in den harsfakkel,
me rijglaarzen ©f lage schoenen en 'katoenen dan is-de izielestof van een mensen verbrand,
Een uur rust in cte race van het leven dat of ïbakf wollen (kousen of sokken', die men eiken dus: riekte en dood. -
is de prijs van een preek van den kant van d© dag verwisselt. Thuis d-rage (men, zeea* ruime Maar komt het, diertje bij -ongeluk an w
1 pantoffels, «terwijl men de voeten dagelijks mei haardvuur /terecht, dan is d© «zielestof van een
I frisch water; met ©en weinig aluin, ter in opge- bert of van een zwijn verbrand. lEn dit Is aan
iJ.Ll V../n/«»nmi(A>V ClU\Oi ,0
hoorders.
Wat zijn de koeten van de andere partij?
'Deze rijn -verschillend.
Er beweerde eens een geestelijk© dat hij
nook wist waarover hij zou spreken voordat
hij den. preekstoel beklommen had.
^)it is dan zeker de reden", zei de vinnige
vriend „waarom niemand weet wat je gezegd kere John Montagu,
hebt wanneer jo den preekstoel verlaat."
Men vroeg -Icn beroemden schilder Turner
ee& hoeveel tijd hij aan een bepaald schilderij
ten koste legde. „Mijn heeie leven" antwoordde
hij. En evenzoo kan men van sommige preeken
zeggen dat rij' ©en geheel leven gekost hebben.
De groot© Amerikaansche prediker Philips
Broofcs had ©en week noodjg om ©cn preek
klaar te maken. Maar de bekende Dean Farrer
maakte soms zijn preek op den ocb'tend van
den dag waarop hij zou spreken.
Af en toe kost de preek den geestelijke leen
plotseling invallende gedachte. Evenals som
mige schrijvers op het plan voor een nieuwe
geschiedenis kunnen komen m de tram, of in
den trein, zoo kan den predikant de geheele
opzet cn aelfa de heeie detaillering in een
oogenblik voor den geest staan.
Maar er zijn andere kosten zenuwspan
ning.
Er zijn geeete! ijken geweest di© lederen Zon
dag onvermijdelijk riek waren, zoodat medische
hulp moest (worden ingeroepen. Weinig men-
Bchen* zouden gelocven dat de vloeiend© en in
drukwekkende preek ^waarvan rij dien morgén
hadden genoten voorafgegaan was door een
«een «teeken, dat ©en der huisgenooten spoedig
op de jacht ieen hert of een fcwijm buit zal ma»-
ken.
lost, moet wasschen.
HOE DE SANDWICH ONTSTOND.
Er was eens in1 het graafschap Kent een ze- DE TYFHUS-BACILi
_&re John Montagu, die zich de vierde graaf
van Sandwich mocht noemen en tot de spe- Volgens een mededeeUing van dr. W alter
Iers van de ergste en ruwste soort gerekend P. Davenport, lid van de Ameaïkaansche Re-
moest worden. Dagen cn nachten zat mijn- lief Adiniuist.ration in Rusland zou dr. N.
heer de graaf aan de speeltafel. Als het etens- Kritoh, directrice /van het Sokolnicheraxy
uur had geslagen ei: de lotgenooten hem HospRtaal-labomtoriutm te Moskou, dc bacil
voorstelden het spel een tijdlung te schorsen, ontdekt hebben, die als de verwekker
lachte hij spottend:
Wie denkt er nu aan ophouden, riep hij
en dan beval hij zijn bedienden dunne sneed-
jes brood, belegd met vleesch, op tafel te
brengen.
ty-hpus moe: worden beschouwd.
Dr. iKritch had haar ontdekking medegedeeld
in een vergadering van de bactorioligischo
afd ee,ling van het medisch genootschap te
Moskou. Haar naspoiïragen naar het wezen,
De miniatuur-boterhammen werden al spe- van de typhus, in samenwerking met dr.
lend, in een hap verslonden.
Eiken dag nam de graaf de kaarten ter hand Instituut te Moskou, dateeren van 1916.
.11...» .1.,l,n( ntAnomiK i,Arc/'hn_ i ,r/ii alooon^a Vr in oon hflrii/'irif' af tp
V. Barikan!, dia'ecteur van het (microbiologisch
en eiken dag, omtrent het etensuur, versche
nen de stapels dunne boterhammen.
„Sandwich-food" noemden de vrienden ze.
En Sandwiches zijn zij blijven heeten tot op
den huidigen dag.
•N JONGEN MAAKT AANSPRAAK OP DE
WEDUWE VAN ZIJN (BROER.
Het ia de gewoonte bij de Kenya-kaffers, in
de omstreken van Nairobi, dat als een man over
lijdt, zijn broer, die op hem volgt, allea erft,
hinderlijk onwel rijn van den spreker, cn dat zelfs diens vrouw en kinderen. Die wet wordt
HÏecbis volkomen rust en iaat 'opstaan rij» angstvallig nageleefd. Zoo ook nu met een Jon-
optreden (mogelijk had gemaakt.
DE AUTO IN AMERIKA.
Volgens officieel© gegevens waren
gen van 15 jaar, di© aanspraak «meent te mogen
maken op de weduwe en de drie kinderen van
rijn overleden broer: het mensch is 35 jaar.
D© rechtbank is er bij «van ,pa» gekomen, en
in de Ver-de beslissing is gevallen ten «gunste van' het
I*
eenigde Stoten van -N.-Amerika in (het vorig© baardeloozc jóngemensch. iZoodra (hij Volgen®
jaar ongeveer 10.000.000 auto's, waarvan 90 rat. de gewoonten van rijn stam tot de mannen
personenauto's in gebruik, hetgeen ruim 800.000 wordt gerekend, «mag hij de weduwe van zijn
stuks meer is dan hert- jaar daarvoor. In totaal broer naar het altaar geleiden, en de drie kin-
werden er 1.680.000 auto's in dat jaar ge f abri- deren op den koop «toenemen,
ceerd, waarvan ongeveer bert twaalfde del uit
lastwagens bestond. De uitvoer bedroeg ruim DRAADLOOZE TELEGRAFIE.
30.000 personen- en 7700 lastairio's. A
In 1920 werden totaal 32.000.000 banden voor| Een Griek zat «tegenover ©en Israëliet op toe
auto's werbruskt én gemaakt Onder dit aantal
behoor en zoowel de binnen- els de buitenban
den. S\ecb*s 377DCC massieve banden wMdeiï
hierbij gerekend./ waaruit wei blijkt, iho© ook
scheppen over de v«roogere groath'eid van Grde-
kenlandl
^len gaat "tegenwoordig prat", crei hij, „over
den grootoix' vooruitgang. Men bowoert, dat de
Zij slaagde ser in, een bacterie af te zonde
ren en «te cultiveeren, die bij inenting op Gui-
neesche biggetjes «tyhpus-verschijinselen teweeg
bracht,
Voorloopig rijni er nog geen /nadere mede-
deelingen dan deze, dn West-Europa bekend,
eneegaeij èhrdlu cmfwyp bgky vbgqk xizea. .o©
OM TE ONTRONDEN
De (ficixg! is slimst© lid van al das menschen
leder*
Zij roept d© haatten om, verwoest bemuuixl e
steden?
In 't kort zij steelt somftijds d© ©er rvan vrouw
of man,
Die zij in eeuwigheid met wediergeven (kan.
Elke hervorming dd© wij heoogen, moet bij ons
zelf beginner».
•Men wee/tl nooit goed' wat men ,wü, maar mem
wil «in den regel wel goed wat men niet wil.
Er wordlt oneindig imeer Kofde geëischt ons
«niet verbitterd rte worde» en om te verdrager*,
(dan om mededeelzaam en goedertienen te «rijoa
d© lastwagens bima ahe met tochtbanden rij- toeruwwt© uitvind mg ook warkalijk nieuw zijrv.
den, betonen misstolen de uitgaven voor ban-1 Maar laatst heeft men bij -opgravingen in de|
den wat pzih-vgL maar da bedrijfsonkosten envan Athene op een) diept o van ruim twinn
tig meter ©en laugon draad vond-u'.".
,^n wat zou doft dan betoeekenen?" vroog de
Israëliet
de afschri,K-ing voorde wagens zeker dterk ver
minder- Hot ia een merkwaardig feit* dat het
aantel banden, dat In 1921 noodig was, onge
veer gplijfc is gebleven aan de behoefte van
1920, hetgeen toegeschreven wordt aan de bete
re qualiteiten, di© (gemaakt worden, cn vooral
aan dc koordbanden. Ben zeer belangrijk be
standdeel 'der luchtbandvr» is riL bet katoenen
weefsel (canvas), dart (tijdenc {het rijden stenk
meewerkt bm de schokken op de juiste wijze
EEN MET GOED TEBTROOWEN.
Iemand mei ©en votkomen kaal hoofd komfit
x dn een winkel en vraagt, naar ©en goed haar-
jWeT, was Jhert; antwoord, „daaruit blijkt, dat middel: (Terwijl 'd'e juffrouw hem dit geeft,
voor 2000 jaar d© rtelegre-.fi© in Griekenlandv/raagt hij alvast tevens een. iflecch bfillanlin©^
«eon kam ©n een goede haarborstel.
reeds bekend was, terwijl men meent, dat do
telegrafie iets van d© laagste ©euw 4s".
y^)", zei toen/ de Israëliet. „/Bedoel j© dait?
Maar don kaai ik je nog een ander «taaltje ver
tellen. Bij ons in 'Palestina heeft men laatste
u juioic v*iAT J ...v.. -
te verdeeion. Vroeger werd er sterk weefsel wel 100 M. diep gegraven en «men v,on<l heele-
voor gebruikt, terwijl bij genoemde banden een j maal niets".
speciaal weefsel toegepast wordt, dat in hoofd
zaak beétaart zware draden langs den band
en dunne dwars erover heen. Die zware dra
den blijken aan den band groot© sterkte te ge
ven, terwijl «de cbrmve dwarslrailen wel zorgen
voor den samenhang, maar bij het bewegen
geen oadeeligen invloed kramen oefenen op de
rubber.
In het tajgemeen rekent men op 35 banden
per wagen, waxvrvan dan 15 uit buitenband- en
(EEN BESCHEID.
Een kieskeurig© (klant in een restaurant toé
den kellner:
>yBreng mij' ©en gebraden kuikeötje, maar ik
moet er op aan. kunnen, dat het jong is en
Hier kon de Griek geen touw aan vast k-noo- malsoh. 0, ©n zie/, dlat je xn^ een pootje krengitp
pen en toen hij «dam ook vroeg, walt. de Griek
daarmee bewijzen /wilde, was (heb antwoord:
„Wel, dat is nogal duidelijk. D!at is /een bewijs
dat in Palestina .reeds voor 2000 Jaar de draad-
looze telegrafie beétond" M.
„Goed meneer. De recht ar- «of linker-
VUUHVLIEGKtf.
Ock in ons land, maar vooral dn itrcpdsche
streken komen vlie/gjee en kevertjes voor, die geld of j© krijgt als je dood bent.
Kellne/r:
poot?"
ESA MTSAÖLNT.
'Een ogont van een 1 evensvaraekering tot ©ei»
boer: Jochomo, zoo'n Ivenaverzekering is voer
jou geknip/t. Donk toch eens aan wat een hoop?
de resrt uit binnenbanden bestaan. De 10.000.000 êq 't «donker vüiegen/ en licht afgeven. Ze heeten
wagens van 1922 zullen dus in totaal 35.000.000
bonden noodig h ebben terwijl men bovendien
rekent op ©en toeneming aan arito's van 2:000.000
stuks. Dit groot© aantal zal vermoedelijk in de-
vuurvliegjes en KcMkevertjea.
Sommige «vólksstamiméh in Iinxiio /houden «di©
diertjes voor /vonken uit den «hemel, -ten teekon
dat er spoedig iemand ziek «zal wonden. De
ze slecb'te tijden niet bereikt woröten, maar als vuurvliegen Iworden ook wei aangezien voor zie-
„slechts" een möllioen öfcuks nieuw© meer ge-1"»
maakt, dan oude afgebroken worden, dan ver-
eischt dit -toch (reeds een toeneming van 8.000.000
banden. Voor vrachtwagens Avordt vooral gere
kend op grooten afzet van reuzenbanden.
ZWEETVOETEN.
Zweetyvoetoen is teen gebrek, dat meestal bij
nnnnnn ^r.A.lfATV.4 lo V» A« ymvnlo ron ll .".4
len van gestorvenen,, die op /zoek zijn om ©en
mensch te halen.
•De "Verklaringen rijn niet overal gelijk, maar
vertooöen veel overeenkomst.
.Volgens de Javanen moei «oen vuurvlieg dm
iemands oor vliegen. Dan zal de (pe/rsoon ster
ven en rijn ziel wordt «door hert. beaay© meege
nomen.
oT In M-iddenéCelebes gebruiken: d© in3x>orUz>-
mannen voorkomt. T«t Is het gevolg van het gen «een« harsfakkel voor Lamp. Komt een: vuur-
steeds gesloten zitten der vosten in de schoe- j vliegje 's avonds in huis vliegen en verbrande
non. De voeten tzweeten van alle -lichaamsdee- het in den fakkel, dan zal iemand -in huis ziek
len bet meeste vocht uit; leer laat sjgcht vocht worden en sterven. Want die inboorlingen zien
door en de voeten ritten dus bijna den geheelen in Izoo'n vuurvliegje een verschijniugsS-orm van
dag in ©en dampbad. Abnormale zwee taf schei-d© zielestof van den mensch, /Maar ook .van «een
ding is hiervan het gevolg.
dier.
OP EEN CONCERT.
(Beooeker ((di© geen plaats meer kam krijgen):
„Zeg, Jon zijn er goen stoeien moar?"
Kellner: „Stoelen genoeg, meneer, imaar er
ritten aELemaal menschen op.
DIE (WIST HET.
Op school verklaart de onderwijzer hert, spreek
woord: ^Hot is niet alles goud wat blinkt".
„Wie kan (mij ©en voorbeeld noemen?" v/raagi
hij daarop zijn leerlingen.
Jantje steekt Rijm «vinger op len antwoordt mot
overtuiging: „Schoensmeer, meesterl"
PRETTIG OM TE HOOR EN.
Een mijnheer wordlt overgeroeid, terwijl héi
hard waait. (Het bootoje steigert gevaarlijk.
«Bootsman: „Kan u zwemmen, meneer?"
„Geen slag, man. Hoezoo?"
„W©1, -omdat 't u binnen tien minuten goed
t e pas zou kunnen komen".
