De „daad" van Sallie.
Uil bet Hart Yan Holland.
DERDE BLAD.
Ingezonden Stukken.
Binnenlandsch Nieuws.
Bekendmakingen.
Zaterdag 17 Juni 1922.
65ste Jaargang. No. 7043.
Overgenomen uit de N. R. Gt.
„Waar gi jc vandaag heen, Sallie?'' zei Voder.
f— jjioenkoop en Roozerwlual, Va."
„Goed dan Zal ik je 10 gulden meegeven, Daar
moet je dan maar mee rond zien te lfomen."
„Maar daar heb ik nooit genoog aan. Als Griffioen
alleen vannacht gelukkig geweest is haal ik er voor
4 gulden mollen weg. En dan Kemp nog en van IJzeren."
—"„Nu en ik geef niet meer. Anders kan ik los weer
niets meegeven en ik wil dat bij' om! ioji zou moeten
I thuisblijven."
„Dan wil ik anders wel thuis gaan zitten," «ei
Sallie en hij deed zijn kruiwagenzeel ar. Maar zoo had
Vader het niet bedoeld. Sallie bracht dagelijks een
wogen vol vcll?n mee, mollen, mooie katten cn soms
wel eens een bunzing of een wezel.
De boeren hielden van zijn gesnater en zijn af-wijsheid
i Ondanks zijn korte broekje. En les, de slungel, ia
hij trok ook wel den boer op, maar die vervaardigde
zich niet om met een kruiwagen te gaan, les fietste.
En hij fietste zijn klanten voorbij, zei Vader altijd
en als les avond aan avond Ieeglijfs thuiskwam, of ^ne|
een enkel molletje, dan maakte Vader in stilte wei eens
eeif vergelijking tusschen hem en "Sallie, de echte koop
man, die zelfs bij den duivel nog wat Wist los te peuteren-
Ein Sallie liet zich wat graag op zijn koopmanschap
I voorstaan en pochte er soms lustig op los.
Alle boeren wijd en zijd kenden hem en noemdtn
hem het inollenjoodje en hen kende alle boeren. Ook
wist hij al hun familiebanden, de grootte van ieders
I veestapel, hij kon meepraten over den hooibouw, over
appel pluk, en bietenbouw, over chilisalpeler en iper-
pliosfaat. En de prijzen van de kaas wist hij en de
marktwaarden her en der, Sallie wist alles.
En als er over den dijk een kat liep, dan wist hij
op honderd pas afstand al, dat het er een van Kemp
was oi van leun Lekkcrkerker.
En les, oeh wat wist les eigenlijk. Er drong niet
veel door in de geplaveide hersenkas van Vaders oud
sten jongen, dat wist hij.
Dèt was waar, les was tenminste eerlijk, Vader kon
hem vertrouwen en dat schoot bij Sallie nog wel eens
OVCh.
Ais hij dien niet op zijn vingers keek, dan werd hij
beduveld en dan nog gebeurde dat wel.
Mapr ochdat was nu niet zoo /heel slim, Sallie
bracht genoeg in ótn zich zoo nu cn don eens een
ólipperijc te kunnen veroorlooven.
Maar dat eeuwige gezeur om meer geld, al was hel
i voor den handel, dat ging zoo den verkeerden kant uil.
Hij voelde cr (niets voor om les zonder hundelsgeld
te laten voor Sallie, wie weet groeide er met den tijd
nog wel eens een fief koopmannetje uit hem.
Toch kreeg Sallie zijn 15 gulden en les moest dan
maar niet zeven weg.
Vader had nog juist een geel briefje en enkelb
guldens moest hij thuis houden.
Het was 5 uur in den ochtend, les lag nog op bed.
't Was diens gewoonte njet om er voor achten uit te
komen.
Vader had al "wat getamboereerd om 'dal eruit te
krijgen, had hem Sallie voor oogen gehouden die altijd
met het eerste hanengekraai opstond, maar er zat nu
eenmaal geen gloed in dien ióiigen.
Nu weer had hij al driemaal aan de trap geroèpen
en driemaal had les „ja" gebromd. Maar nog steeds
lag hij.
Hel was kwart over acht. Vader was al eens de
singels langs geweest, als les opstond.
„Waar ga je vandaag heen?' vroeg Vader.
„Ja laat eens zienLinschoten?''
„Weet je er wat?"
„Neen,, maar ik kan er wel eens langs fietsen en.
1 dan Kromwijk door cn terug over MonÏÏoort en don
Waard."
„Goed, ga je gang, hier heb jo zeven gulden."
„ZevenV
„Ja k heb niet meer, dan boud ik zelf nog maar
i net 3 gukien op zak en je kunt nooit weten."
1 „Hoeveel heelt Sal mee?"
„Wat komt dat er nu op aan? Sallie is al ruim
twee uur weg.",
„En zeker met al het geld. Dacht ik het niet, Sallie,
de lieve Saliio brengt Schóre 1) mee cn les is de
lanterfanter. Als U in 't vervolg niet eerlijk opdeelt, dan
blijf' ik thuis."
„Blijf thuis f"
„Goed" zei les en hij bleef en ging wat 'staan hannes-
j sen in de schuur aan een oude fiets.
Dn Sallie zat bij Kemp, bij Manus, die mank' was
I en plukte hardhandig aan de mollenbuiken of ze inlct
haarloos waren. Achttien betaalde hij er en twee Het
hij liggen. Als hij afgerekend had, vilde hij ze even
cn karde dan op, naar den anderen Kemp, den broer
van Manus. Die had niets voor hem en bij Griffioen
lagen er maar twee.
De klok van Schoonhoven sloeg tien en Sallie stond
aan den Rijweg van lloenkoop haar Roozondaal. Hij
had ai twee en dertig mollen gekocht. Hij had dus
twee en dertig dubbeltjes verdiend. En 't was nog
niet eens middag.
Tot twaalf uur toefde Sallie op den Rijweg en keek
achterover liggend naar de griendtakken en naar de
lucht .De meiden van Verwey uit' Roozendaal stonden
achter in het land de laatste snee te maaien in hun
onderbroek.
Sallie keek er naar en hoorde het Smeeïge zichten
van de zeisen, precies op den tel. En naar de ruzier
musschen in den griend keek hij cn naar den kodde
beier, die langs den tiendeweg kwam keek 'hij én
alles zag hij en hij genoot,' van zijn vrije uurtjes,,
van de zon en van de twee en dertig mollen öp zijn
krui.
Den middag bracht hij.in „de Klomp", het herbergje'
aan den dijk door. Hij bestelde tweemaal melk cn
speelde wat met Klaasje van den kastelein, die pas
loopen leerde^ totdat zijn levende klok, de zon, twee
uur wees. Nu waren de boeren door hun middagslaapje
cn kon hij weer venten gaan.
Maar 't geluk was hem tegen dien middag. Alleen
Leeuwenhoek had wat mollen, maar voor de rest
niemand.
Voorbij Kraaienbeek wilde hij maar rechtdoor rijden,
toen hij ineens aangeroepen werd bij Ros, het kleine
boertje naast den mijlpaal.
Hij de steun 2)* af. Vrouw Ros riep hem heel ge
heimzinnig binnen.
„Koopman," zei ze, ,wil je een kat koopen?."
„Je zwarte?" vroeg Sallie ongeloovig.
„Hoe weet je, dat ze zwart is?..
Vrouw Ros was heel verbaasd en verstak dat niet.
„Omdat je maar ééin kat hebt,' zei Sallie over
tuigd. „En die is zwart. Je moet 'weten vrouw Ros,
ik ken alle katten in de buurt en ik ben de jouwfü
wel eens tegengekomen op de Schoolkaai. Heeft ze
geen wit blesje en nog wat wit. aan een van de voor-
pooten?,,
„Jc kunt haar gaan zien, ze zit binnen onder ,'t
fornuis."
„Precies" zei Sallie triomfantelijk, „ze is het"
De poes had hij parmantig iu het nekvel gepakt,
met een handigheid die den vakman verried.
„Ben je niet bang voor krabben," vroeg vrouw Ros.
„Ze kan zoo niet krabben en btften otfk niet; maar
wat moet ze koeten f*
'„Zeg jjj 't maar."
„Neen, dat doe ik niet, lk kan toch nooit genoeg
zoggen. Jij vreet wat je er voor bobben wilt, i» 't niet'
Hij bad de kat op zijn schoot gezet ©u 't niet©ver
moedende dier zat rustig en tevreden te spinnen onder
zijn «tredende hander..
„Noueen 'tientjef' vroeg vrouw Roe angstig. Sallit
begreep die vraag. Rob hatl weer nlot gèbofd van 't
jaar met dien hagel.
Ging hij In de verzekering, jaar na Jaar, dan gebeurde
er niet» cn zóó sloeg hg een keertje over ol zijn
heele oogst lag tegen de wqreld.
Ros had cigcnlijK nooit veel fortuin gehad met de
bouwerij. Eb, dc laatste laren moest er steeds gekt
bij, vooral dit jaar. Er gingen zelfs al geruchten dat
hg vèr achter was met zijn pacht en cr werden nooit
veel kromme sprongen gemankt aan den Roozcndnai
schcn dijk, met slechte betalers. Daarom moest er geld
zijn. daarom moest 'de poes weg.... de ecnigste.
Maar een tientje? Ze leek wel mal. Waar is waar....
't was een mooie kat, maar een Uentje.
„Daar bied lk niet op," zei Sallie, ,ik wil nïct met
een bod aankomen waar 'je 't toen niét voor doet."
„Kom," zei vrouw Ros, ,laat eens hooren wat is z»
je waard?"
„Vraag eerst een» wat 'anders/
„Nou vijf dan?"
„Sallie streek eens "terug in de haren van poes cn
blies er In om te zien ol ze rood waren op den wortel."
„Twee gulden," zei hij en zette de kat neer.
„Twee gulden? Voor dtc mooie gitzwarte kat twee
gutden? Dat gaf je verleden jaar nog bij Verkaaik
Yoor een vuil vaalrwarl krengetje."
„Ja maar toen was 't Kerstmis en dat iA net het
goede seizoen."
„Dacht ik het niet, er is weer iets niet in orde.
Straks moet ik nog hooren. dat het geen mooie kat is."
„Mooi is ze, maar daar is alles dan ook mee gezegd.
Moet je gauw twee gulden hebben? Andersbon
jour." Sallie nam de deurklink al op.
„Drie gulden," zei, vrouw Ro».
Tusscnen beien door," opperde Sallie.
„Nou, vooruit dan maar. Dal is een rijksdaalder, hè.
Maar maak haar even gauw af, voordat Gor thuiskomt,
t Is zijn kat, zie je."
Sallie nam zijn beurs en' haalde ge wichtig een
rijksdaalder te voorsemjn.
„Jij je rijksdaalder, en ik m'n kat," zei hg.
„Zegen met de koop," wenschte vrouw bos.
Toen haaide SalJie een paars koord uit de kruiwagen
lade en bond het eene eind aan de pomp tuil. Eerst
een losse knoop erin en dan de poes. ,jWftar is ze?"
vroeg hij.
„Daar ondef de kast zit ze.
Sallie ving de poes, die nog steeds mak was en legde
den knoop om haar nekkraag.
Met een .ruk hing ze.
Woest trapte de kat met gespannen ponten ln ao
lucht ahar ,staart hoak6 naar achteen stekend, r
't Is zoo gebeurd," zei Sallie doodkalm.*
Toen juist ging de deeldeur open en Gor, die van
school kwam stapte binnen.
Hè? Zyin poes, zijn eigen mooie poeszag
hij wel goed. Hing daar ziln eigen mooie poes?
En Gor bezon zich niet, het gold zijn poes en woest
als een tijger liep hij op Salljo toe, vloog hem tegen
zijn keel. beet, krabde, trapte.... Zijn poes.... ziju poes,
Voor t eerst in zijn koopraansbestaan was Sallie
beduusd en het touw gleed uil zijn anders nooit-lalende
hand. De 'kat voelde den strop iels losser gaan ori
haalde gorgelend wat adem.
Toen greep Gor naar zijn poes, eu maakte tiaar los.
Als een pijl uit een boog vloog zij weg, bolste tegen
den hooiberg aan, soesde even en rende dan 'l land ln.
Zelfvoldaan stond Gor op. den deel en keek zgn
poes na.
Om Sallie bekommerde hil zich niet meer. Vrouw Ros
dorst niet fc zeggen, bang voor haar geld, de rijks
daalder, die juist zoo van pas kwam.
Maar Sallie vroeg om geen geld en wond bevend
zijn paarse koord weer op.
Als een dief sloop hfj van den deel en zonder groeten
reed hij heen.
Cor was niet 'eerder gerust, dan toon hg nan het
regelmatig knieraen van don kruiwagen hooren kbn,
dat Sallie weer op, den dijk was.
Dien avond kwam Sallie een rijksdaalder te kort en
vond een /wendeltje uit. Want Salllo was niet zoo
eerlijk als les, die nog altgd prutste aan het uitgeroeide
brok fiets.
Ja, vader moest die SalRe goed naar zijn vingers zicu.
HERMAN DE MAN.
1) Handel waai.
2 Steun nfrijipd
De wereld is toch vol contrasten,
Terwijl do zaal van Lairesse en de Rolzaal op het
Binnenhof worden ingericht voor de journalisten om
hun in staat te stellen de conferentie te verslaan en
cr de waarschijnlijk noodige critiek 'op uit te 'oefenen,
terwijl Burgemeester en Wethouders de Engelsche jour
nalisten na loopen en. zoo vriendeigk aoen of het
kiesgerechtigde gemeentearbeiders zijn, worden dc Hang-
schc journalisten, die zoo brutaal zgn geweest te beweren,
dat onze "Schouwburaoommissie van voren niet weet, dat
zij van achteren leeft, door 's Raad» voorzitter officieel
afgestraft, wegens „het perstelletje'' dat die plaatselijke
pers zou hebben opgezet.'
Nu is die pers er niet zoo "heelemaai naast.
Men kan van eenige goedgezinde hceren, die plotsé-
ling als Raadslid uit een stembus komen, niet verwachten,
dat rij zich aanstonds ontpoppen als schouwburgexploi-
tantenAls men de lange lijst nagaat van directeuren,
die er het bijltje bg hebben moeten neerleggén als
exploitant of eigenaar van. zulke gebouwen, dan. blijkt
het, dat er iets meer voor noodig' is, dan wat gewone
koqpmansinslia^feïi '3b wat „DeSJe wer de kunst"
Maar <Je geineeme üeett een schouwburg en een mini
mumprijs voor het verhuren en als je daar toezicht op
hebt te houden is het zaak, dat je zooveel mogelijk ver
huurt, en wel zoo duur mógelijk en zeker niet onder dien
mi nlLmum prijs.
leder, die het flauwste begrip heeft van zaken-doen
weet, dat absoluut onvereenigbare dingen rijn: groote.
omzet en minimumprijs, vooral als er sprake is van een
luxe artikel als een schouwburg, waarvoor speciaal
in .hét stille seizoen de gegadigden nu eenmaal geen
storm loopen. De gemeente die dus den dubbelen elsch
stelt veel 'verhuren, liefst alle dagen bezet, maar mét
onder een minimumprijs verlangt een schaap-mel-vgb
poolen.
De commissie nu was ietwat onwijzer geweest dan haar
lastgever en had liever voor wat minder verhuud, dan
het gebouw leeg te laten staan en zy 'had haar contract
zoodanig ingericht, dat de hoegrootheid der betaling,
aihankeTgk was van de ontvangst. Van een zakenstand-
punt was daar alles voor te zeggen, ook omdat de
gemeente het voordeel hoeft van de vermakelijkheids
belasting, die natuurlyk zooveel minder opbrengt, als een
der grootste zalen een poos leegstaat.
Het contract was dus niet zoo slecht» maar cr was
meer. Het gebouw was door de commissie verhuurd
aan een Russsich ballet cn 'dat terwijl de Italiaansche
Opera van den Cavaliere De Houdt ook graag in den
zomer don schouwburg had willen bespelen en misschien,
wel meer huur had kunnen opbrengen.
Dit veranderde dc situatie.
Het contradt, waartegen op zich zelf niet zoo heet
veel viel in te brengen, werd op eenmaal voorwerp van
critiek, omdat 'n ballet nu ja, n ballet is en oen opera
héél wat anders. En als er dan bovendien nog Kans
ware geweest 'op méér huur
Men begrijpt, dat do sluizen der welsprekendheid
opengingen. Vooral bij hen, die graag lid der commissie
met vrij entrée: -f- zouden zijn.
Maar evenals een bellet „nu ja, maar 'n ballet is, zoó
ls een opera „nu Ja, maar opera" voor hen, die ai dat
gekweel best gelooven en die het vooral niet te bést
nebben begrepen op den directeur er van, die vroeger
lodn Mij nog Journalist was en hot bekende fraaie
werkblad „Argus" hoofdrodigeerde. nu nooit zoo heel
veel heeft gedaan om zich publiekeigk bemind te
maken.
Natuurlijk was dit persoonigk argument ©enigszins
op den achtergrond gehouden, maar het bleek toch
voldoende, dat dit do reden was, waarom men het
ge» isriiap ck* hceren De Hondt liever niet zag in don
„Koninklijken'' Schouwburg. Ja, zelte als deze Directeur
o«n geheel seizoen zou willen optreden ais pachter Cn
zou willen bieden wat hg wou, krggt hij van de
oouiraiasie den Schouwburg toch niet
De zonden des directeurs, die bezocht worden aan
het gezelschap^ zelfs ai zou die gemeentekas, die best wal
geld kan velen, Cr onder lijden, Oud-t.estauietntwch,
maar niet geheel te vorecnigen met,zaken-doóu.'
Als meneer De Hondt zelf moest optreden zou het
wal anders rijn, maar een ringende meneer of dito-
juffrouw mag toch in Ö6 rechtmatige uitoefening van
beroepsbezigheden niet gestoord worden, of belet worden
ecu zaai tc vinden voor die beroepsuitoefening geschikt,
alleen omdat de duiten ,dio Zaterdags worden gebeurd,
in laatste instantie komen uit de brandkast van ee'h
meneer ,mct wien sommigen niet veel op bebbén?
AU» men het over dien boeg gooit, zou een gemeente,
die zoo bijzonder gesteld is op do „moraliteit' 'van hen
mot wie rij zaken doet, ook geen belastinggeld moeten
aanvaarden van lieden, wier verleden niet brandschoon
k' en geen profijt vermakelijkheidsbelasting bijv.
moeten iucasseercn Vin voorstellingen, die don trots van
„Voor Eer en Deugd' niet kunnen doorstaan.
Dan moei !mcn consequent rij'n. Maar ik heb zoo n
„intieme éonvictie", dat vele belastingbetalers er weinig
op tegen zouden hebben door den Raad te worden
beschouwd ais den bonten hond als zij op die manier van
hun gang paar den fiscus afkwamen. Je hebt van die
monachen
Maar „ten perarëlletje" was het
De Burgemeester heeft het zelf gezegd. Vémoèdelijk
doet hij op die manier boete voor de vriendelijkheid^
vorige week bewezen, en volgende weken te bewijzen
aan vreemde journalisten.
Dai. de groote mannen uit het buitenland cu
rieus genoeg is er haast niet één bij, die de „groote"
conferenties heeft verslagen, maar dat hindert nietl
- hier een beetje worden gefeteerd, kan geen kwaad.
Holland's naam heeft in hot buitenland geen ergen
klank als het aankomt op gastvrybeid voor vreem
delingen.
Al is het wel ietwat overdreven, dat elk Nederlan-
der, die daartoe als winkelier, restaurateur of hotel
houder in staat is, den vreemdeling beschouwt als
welkome prooi, die naar de regelen der kunst mag
worden uit- en afgezet, toch is er een fond van
waarheid in de bewering. Dat ons land, zoowel vroe-
ger als thans, duurder is, dan eenig ander land on
der de zon. En, dat de gemakken, die men den
vreemdeling biedt, veel geringer zijn, dan elders in
hetzelfde klasse hotel. Ieder, die een beetje gereisd
heeft en gewoon is hier te lande 'in dezelfde soort
hotels af te stappen als hij in het buitenland begun
stigt (dit word$ bij het maken van vergelgkingon
zeer vaak vergetent) zal toegeven, dat hg bier voor
minder prestatie veel meer moot betalen. Omge
keerd: voor hetzelfde geld hier veel minder krijgt
aan materieel© waarde en comfort.
Daaraan kan natuurlijk een gemeente- of landsbe
stuur niets ovranderen. Maur wel kan het. door zelf
gast vrij te zijn, den eenon indruk verzachten of uit-
svisschen door den anderen.
Als dit gebeurt, is er misschien kans, dat onze be
langhebbenden bg hot vreemdelingenverkeer eene
niet al te zeer zullen worden hardgovallen.'
Maar zoolang qen lunch van drie en halve shilling
in Londen, hier „diner" heet en minstens drie en hal
ven gulden kost, twijfel ik er aah of zelfs een rondrit
op een Amovnmauto met den Burgemeester als
chauffeur, een enkel buitonlandsch journalist zal be-
keeren.
Ook -• omdat hg een vast bedrag per dag krijgt
voor zgn levensonderhoud 1 A-
Ik las zoo in de Schagcr Courant van Zaterdag 10
Juni de poidervergadering van. Wteringerwaaixl, waar
mfjn naam in werd genoemd. Het betrof een scheiding-
sloot, die er den vorigen herfst was uitgeleeurd en
waar ik toen den wal neb afgenomen. Maar daar de
eigenaar van het belend perceel met het uitdiepen
van de sloot, tot dezen herfst wilde wachten, vond. ik
dat goed. Maar daar kwam cein slem van uit h«j
achterste bankje van do raadzaal, een stem van het
jongst» Hoofdingelandslid C. Schenk' cn die beweerde,
dat het bg mg een vreeseigke boei is. Wat wordt daar
mee bedoeld?
Ik ben bgna 30 jaar in den polder Wieringerwaard als
landbouwer. Mijn slootcn heb ik altgd van riet en
kroos zuiver gehouden. Ook heeft de vorige week "dc
Heemraad, dc heer P. Bkwuboer. bg mg' 2000 el schei
ding- en oOOO ei kabelslooten, die in mgn la'nd liggen,
tnagezicn en in orde bcvondtn. En die heer is ln mijn
oog goed ontwikkeld,, dat, wat hij bekijkt, goed moet
rijin. En daarom betreur ik het, dat heerschap. C.
Schonk, wien het hooge ambt van Hoofdingeland is
toegewezen, nog op zoo'n lage trap van ontwikkeling
staat, om een moiitJ open to doen, en een landbouwer
eens af te kammen. Nee Kees, hls u wilt spreken en
zien, loop don eens in uw eigen tuinderijtjes, eh wellicht
ziet u daar ook wel wat in. Maar vertel het dan aan uw
vrouw, dan zal niemand het u kwaigk hemen, en
het komt ook niet in do courant.
U, Mijnheer de Redacteur, dankend voor dc verleende
■plaatsruimte., Hoogachtend,
HOEDJES,
Landbouwer,^Yieringerwaard.
HET VACANTIE-KINDERFEEST.
De langverwachte regen is eindelijk gekomen en
heeft de smachtende aarde lafenis gebracht. Wat een
heerlijk geluid was dat, den regen te hooren neer
suizen op het bladerendak der boomsii in het bosch.
De regen valt, één triller
Door 't ruischend loover
Den ganschen nacht regende het; wij hoorden de
regendroppelen tikken tegen het venster der slaap
kamer, een zoet geluid. Nu is het ochtend en de zon
schijnt weer. Witte wolken dryven in de helblauwe
lucht. Ik zit in den tuin en lees een paar coupletten
uit de „Zonnige morgen" van den dichter Zelden-
thuis:
Het was een morgen van de zon,
Van zon en zomergoud,
Een zwerver zong daar bg de bron,
Weer met den dag vertrouwd.
In de kastanje speelde 't groen
Met schuin-gevallen straal,
Als kon de zon ge« afstand doen
Van de ochtendlijke praal.
De kind'ren gingen over 't grint,
Zoo frisch in 't licht der zon;
En door de boomen zong de wind,
En dieper zong de bron.
De kinderen, de buitenkinderen, ik zie ze op klos-
sendo klompjes langs de zon-overgoten landwegen
naar de scholen gaan. En dan denk ik op eenmaal
aan die andere kinderen: de kinderen der achter
buurten van de groote stad, die van al dat heerlijks
niets, zoo heelemaai niets genieten....
Weet ge, trouwe lezer, dat vele duizenden stads
kinderen weer uitzien, met hopend verlangen uitzien
naar den dag van het Vacantie-klnderfaest? Naar
dien éónen, heerlijken dag, waarop de onderwgzers
met hen naar bulten zullen gaan om ze te laten ge
nieten, één langen zomerdag,vV&n groen en bloemen
en zonneschgn? Wcot go, dat het Comité reeds weer
ln volle actie is, bezig mot de voorbereidende maatre
gelen, die zooveel moeite on zorgen en tijd kosten?
Als 't geld nu maar binnen komt!
„ZooaJs wel eenlgszins te vermoeden was, gaat het
dit jaar niet zoo schitterend", schrijft de ponning-
moester me, „Toch wilden wo ditmaal zoo gaarne de
volle tionduizond kindoren uitzenden...."
Niet achiterend, geigk te vermoeden was. Natuur
lijk; do tijden zgn slecht, en er \yordt gevraagd van
allen kant. Als en daarnan dénkt, wordt het vragon
haast moeligker dan hot geven.
En toch.... Als ge eenlgszins kunt, lezer, stelt de
kinderen dan niet te leurt Zg relcenon op
O, zoot ón zuiver zomer-hout
Van wilde vlior in vlooiend gotid,
Van strooiend, spelond vuur.
Het ls al geur, al zomer-zoot,
Al overdaad, al ovorvloed
In ongokenden duur....
Och, laat daar de stadskinderen ook eens van ge
nieten. Eén onkelen dag slechtsl
Hot adres van het Comité voor het Amsterdamsche
Vacantie-kinderfoest is lo Const an t ij n-Huv gen straat
118. Gemeente-giro V 0589, post-giro 27648.
Ook ik zal gaarne Uwe bgdragen ontvangen.
Biltboven, 10 Juni '22. (Post-rekenlog 34813.)
J. STAMPERIUS,
Schoolopziener.
HET OOUDEN KALF.
Men schrijft ons uit Roterdam:
In de. heden gehouden premietrekking der Rotter-
damsche Handels- en Landbouwbank werd door den
voorzitter, mr. G. A. Kallenbach, met hartelijke woor
den als lid der commissie van controle geïnstalleerd
de ZeerEd. Gestr. heer v. Pel te Ginniken, oud-kapt.
O. I. Leger.
Bij de trekking werd thans gebruik gemaakt van
een geniaal uitgedacht kaartsysteem, waardoor na
elke serie- en nummertrekking gecontroleerd werd
of op hetzelfde nummer mischien al oen premie was
gevallen.
A.s. Dqpderdag trekken alle klassen der 16e Pre-
mieleening, daar deze geheel volteekend is. Wanneer
de prgswinnaar van het landhuis Therésia dat zelf
gaat bewonen, geniet hij een lijfrente van f300 per
week. De bank deponeert daarvoor 50 mille als cau
tie bij een door den prijswinner aan te wijzen bank.
EEN BEZUINIGINQ8WEEK.
De Vereeniging van ambtenaren der Gemeenteflnan-
ciltn heeft een aantal colleges en verccnióngfcn oen
circulaire gezonden om mee to doelen,, dat bij haar hét
plan is gerezen om indien mogelijk, in den. loop vun
dit jaar te geraken tot het houden van een bezuüiiigns-
week.
Hiermede wordt beoogd om door vooraanstaande
mannen op het terrein van bedrijfsorganisatie en beheer,
zoowel bij publiekrechterlijke lichamen als bij particu
liere ondernemingen voordrachten te "doen houcKn. ten
einde zoowel in het Mgemcen, maatschappelijk belang,
als in het belang van bepaalde 'ondernemingen, wegen
a>.n te scven en lijnen uit te stippelen, die zull( ff voeten
tot een zoo noodzakelijke kostendaling over de geheelo
lijn van beheer, productie en verdeeling, en dat niet
slechts voor de publiekrechterlijke huishoudingen en
bedrijven, maar ook voor de particulieren met ter
zijdestclliM van de politiek.
Geduremlo de bczuinigingsweek zouden dan de pu~
hKfkreehterlyke ondernemingen alsmede de particulieren
en ook de leveranciers van hulpmiddelen, de gelegenheid/
kunnen bieden om hun inrichting en hun artikelen tcir
toon te stellen en le laten bezichtigen. Zij zouden or
haar speciaal terrein ten toon kunnen stellen het besté
wat zij kunnen bieden. Aldus zou zonder noemens
waardige kosten een, geheel kunnen worden Verkregen,
dat niet zal nalaten resultaten op. te leveren.
De vereeniging meent, dat de bczuinigingsweek zich
Iniet dient te beperken tot het publieke trrein, doch
ook het particuliere bedrijf enz. dient te omvatten, omdnt
heide elkaar zeer nauw beïnvloeden cn ornaat het
bozuinigingsvraagstuk 'van ingrijpende betoekenis is voor
de gehcele samenleving. Daarom verzoekt de vcreéniging
een persoon cn een plaatsvervanger aan te wyzen, om
deel uit te maken vnn een commissie, welke commissie
het gestelde doel geheel zelfstandig zal nastreven. Zij had
zich wióraf van ik medewerking van liet gemeentbstuur
van Amsterdam verzekerd.
De eerste samenkomst der commissie zal gehouden
worden op Dinsdag 27 Juni ln het Stcdclyk Museum'
te Amsterdam.
- HEERHUGOWAARD.
Bij de aanbesteding voor den bouw van een nieu
we school met ondorwijzerswonlng en den verbouw
van school no. 3 kwamen respectieveigk 20 en 19 in
schrijvingen in. Voor het eerste werk was de laag
ste inschrijving van J. v. Runt c.s. te Bergen, voor
f 20125, voor het tweede, die van C. Noort, te Bergen
voor 118450. Da hoogste inschrijvingen waren die van
J. H. Smit te Alkmaar, respect, f36000 en f30444.44.
AARTSWOUD.
Vanwege de S.D.A.P, was alhier een vergadering
uitgeschreven met als spreker de heer Gaijaard van
Nieuwe Niedorp. Wegens te geringe opkomst is deze
niet doorgegaan.
KAMERVERKIEZING.
STEMMEN IN EEN ANDERE GEMEENTE.
De Burgemeester van Schagen maakt bekend, dat bij
de verkiezingen voor dc Tweede Kamer der Staten-
Generaal de kiezer, met inachtneming van het bepaalde
in de artikelen 57b tot en met 57j der Kieswet,, in plaats
yan in de gemeente op. welker kiezerslijst hij voorkomt,
in een andere gemeente aan de stemming kah deelnemen.
De kiezer, die van deze bevoegdheid gebruik wil ma
ken, deelt, uiterlijk veertien dagen vóór den voor de
stemming bepaalden dag," in persoon, ter secretarie Van
een gemeente aan den burgemeester of aan den 'daartoé
door d» zen aangewezen ambtenaar mede iu welke ge
meente hij aan de stemming deelnemen wil. Hij geeft
daarbij op zijn naam en voornamen, de dagteekening
en plaats zyner geboorte, de gemeente fVi welke hij op do
voor deze verkiezingen geldende kiezerslijst voorkomt,
en een adres in de gemeente in welke hij aa'n de stem
ming wij deelnemen, zoo mogelijk met aanduiding van
straat en nummer.
Van de mcdcdeeling wordt een schriftelijke verklaring
opgemaakt, waarvan een afschrift aan den kiezer wordt
uitgereikt.
Dc kiezer, die heeft medegedeeld in en andéré
gemeente dan die op welker kiezerslijst hij voorkomt
aan dc stemming te willen deelnemen, behoort tot het
stemdistrict in hetwelk hij het door hem opgegeven
adres heeft. Bij onzekerheid hieromtrent behoort hij tot
het eerste stemdistrict.
Aan het opgegeven adres ontvangt de kiezer, die
bevoegd is aan de stemming deel te nemen, van den
burgemeester der gemeente van dit adres de oproepings-
kaart voor de stemming ln die gemeente.
De mededeeling van den kiezer, dat hij in een
andere gemeente dan die, op welker kiezerslijst hij
voorkomt, aan de stemming wü deelnemen, geldt tevens
voor zijn deelneming aan een nieuwe stemming ingevolge
art. 13a der Kieswet.
Schagen, 15 Juni 1922.
De Burgemeester voornoemd,
J. CÜHNELISSEN.
