BüuienJiandsch Nieuws»
Burgerlijke Stand.
Reclames.
tegen was de meening toegedaan, dat de vriiheid gold
„juscpi' en pleine mer' en kreeg ten slotte daarin zijn
zin tot heü van de Rijnscheepvaart en Nederland zelf.
Anders zou België alle voordeelen van die vaart hebben
genoten.
Eerst in de Rijnscheepvaarlactie van 1831 en in. de
herziene Rijnscheepvaartacte van 17 October 1868 werd
het grondbeginsel van de vrijheid van rechten geheel
doorgevoerd. Het heeft geen zin, nader in te gaan
op ae heffing der rechten sinds het einde der 18e
eeuw tot 1831 en evenmin op de Diuitsehe Rijkswet, die
*de rechten weder wilde invoeren om! uit 'de opbrengsten
de middelen te vinden ter verbetering vatn ae scheep
vaartwegen. Deze poging leed schipbreuk op den tegen
stand van Zwitserland en Nederland. Laatst genoemd
land beriep zich daarbij op de aan Nederland afgedwon
gen Rijnscheepvaartacte van 1868. Zoo worden de rollen
in den loop der tijden verwisseld.
DE VERONTREINIGING VAN DE ZEE.
Jac. P. Thijsse schrijft in het weekblad „De Amster
dammer"
Uit een brief van een Engelsche badplaats: „Het
gouden zand is bestrooid met ronde zwarte vlekken,
sommige zoo groot als een penny, andere als een thee
schotel l je. Het zijn plakken zware, zwart© olie, die
het .geü] heeft achtergelaten. Verscheidend dames en
kinderen hebben hun witte schoentjes en kleeren be
dorven door die smerigheid. Verschillende van de mooi
ste plekjes van het "strand lijken nu meer op den vloer
van een garage. Overal langs de Lust vinden wij dood©
vogels, hun veeren geheel dodortrokken met olie. Op
"een middag zag ik 'vijf vogels uit zee aankomen: twee
papagaaidukiers, een meeuw en twee zeekoeten. Zij
konden niet veel meer uitrichten en werden eigenlijk
aan land gespoeld; in het ondiepe water werden ze
omgerold, zonder dat ze met vleugelgekiepper en héftig
roeien hun richting konden bewaren. Toén ze eindelijk i
aan land kwamen, deden .ze wanhopige pogingen om
zich 'te reinigen, maar 't hielp niets, ze waren ter dood
veroordeeld/
Dit is een uit de vele berichten, die wij tegenwoordig
weer vinden in de Engelsche pers.
Het lijkt wel, alsof het kwaad het'hevigst woedt in
het Kanaal, maar ook uit Norfolk ert Yorkshire dat
is hij ons aan den overkant komen dergelijke berich
ten; tientallen, honderdtallen van vogels, omgekomen
van koude of gewoonweg verdronken. De vette olie kleeft I
de donsveertjes aan bosjes bijeen, de vogel mist nu de
luchtlaag die tusschen die veertjes werden vastgehouden
en verliest daardoor zoowel zijn drijfkracht als zijn
beschutting tegen afkoeling. De arme dieren kunnen
zich met geen mogelijkheid reinigen en het eiindé is
dus altijd een spoedige dood.
Niet lang geleden heeft de Nederlandsche Vereenigtng
tot Bescherming van Vogels een adres aan omze regeering
gericht en haar verzocht, maatregelen te willen nemen,
om de verontreiniging van de zee tegen te gaan, liefst
in samenwerking met andere mogendheden. Ongetwijfeld
heeft onze regeering de zaak in studie doen nemén,
want de oplossing is lang niet gemakkelijk. Koning
Eduard I van Engeland heeft indertijd het stoken van
steenkolen verboden en misschien voor een paar dagen
zijn zin gekregen. Maar alle regeeringen van de weréld j
te zamen zouden het gébruik van stookolie geen minuut
kunnen tegenhouden. Gaat men echter voort, zooals tot
nu toe, dan zijn zeker zeer binnenkort ernstige gevaren
te duchten voor het leven in de kuststreek, wellicht /voor
het leven in de heele zee.
In Engeland is men reeds gekomen tot Tiet geven vab
voorschriften, het indienen van wetten- De Admiraliteit
heeft voor den oorlogschepen verschillende verorde
ningen gegeven in zake lekkage en verspilling van stook
olie, en bepaald, dat oliebalast alleen overboord gezet
mag worden onderweg, buitien de havens en vooral
niet In een gebied, waar de visschery' geschaad zou
kunnen worden. Zuiver wetenschappelijk opgevat zou
deze laatste clausule gelijk staan met 'een algemcén
verbod van hét storten van olieafval en olie resten,
maar dat is natuurlijk de bedoeling niet.
Nu is op 17 Mei j.L door Lord '$omerleyton in het
Hoogerhuis een wet ingediend, die den fraaien naam
draagt van The Board ox Trade Oil in Navigable Waters
Bill. Deze wet ging 14 Juli in tweede lezing en vonden
in het Huis veel bijval en verschillende peers vertelden
nog staaltjes van ae olie-ellende; hoe de visschery én h'et
jachtvermaak óp de Solent er van te lijden hadden, hoe
veertig zwanen tegelijk waren gedood enz. Allen waren
het ér over eens, dat "de Zuidkust van Engeland het
meeste te lijden hadden. Lord Somerleyton betoogde
dat Engdanid nu maar eens eein voorbeeld aan andere
landen moest geven en dat men toch eindelijk behoorde
te geraken tot internationale samenwerking.
Dit laatste is volstrekt noodig. De maatregelen in de
nieuwe wet voorgesteld zijn nóg maar zeer onvoldoende.
Zij hebben in de eerste plaats betrekking op hét ver
voer en de berging van stookolie en stellen1 straffen en
boeten op het storten van olie binnen de territoriale
wateren, de beroemde strook van drie mijlen uit de
kust. Dit is tamelijk 'ijdel, want een olieplak die zes
mijlen uit de lust ontstaan is drijft natuurlijk gemakkelijk
naar het strand en in de havens. Wij weten nog
weinig van de bestendigheid van de olieplekken, maar
vreezen, dat ze zeer lang stand houden en dat zich
in wateren waar 'druk olie wordt gestort wel zeer
groote en dus zeer verderfelijke veldén kunnén. vorinén-
In dat geval zou een verbod van oliestelen binnen de
territoriale wateren dus al zeer weinig uitrechten.
Blijkbaar moet de wetenschap er aan te pas komen-
Intusschen zijn de vogelbeschermers van verschillende
naties in voortdurende gedachtenwisseling. Het komt
nog Vooral aan op hot verzamelen van gegevens. Indien
gij al badende, of wandelend langs het strand ol
zeilende het een of ander van deze treurige diingén té
aanschouwen krijgt., doet" ge goed met daarvan een zoo
nauwgezet mogelijk bericht te doen toekomen aan het
secretariaat 'der Nederlandsche Vereeniging tot Be
scherming van Vogels, Heereugracht 260 te Amsterdam.
TRAGISCH.
Een 55-jarige arbeider te Bristol verscheen verleden
week voor den strafrechter onder beschuldiging, dat
hii gepoogd had zijn vrouw in den slaap met een
scheermes het leven te benemen. De uitvoering van dé
daad werd verhinderd, doordat de vrouw, toen e man
zich over haar boog om haar den hals al te snij den, ont
waakt was.
De vrouw had verklaard, dat zij en haar man tevoren
nogal wat gedronken hadden en de jury verklaarde den
man ontoerekenbaar en sprak hem vrij.
De echtelieden gingen weer samenwonen, alsor er
niets gebeurd was. Maar dezer dagen vond men den
werkman dood in zijn woning liggen, met opengesneden
keel. Naast hem lag zijn vrouw te sterven, hevig bloe
dende uit het hoofd dat met een bjjl of hamer scheen
te zijn bewerkt.
De vrouw had haar onvoorzichtig vertrouwen in haar
gevaarlijken echtgenoot mél den doocf moeten bekoopen.
WINTERVREES?
Eens op een donkeren winteravond tijdens dén oorlog
kwamen te Egjmond aan Zee 300 ondervoede Belgische
I kinderen aan. Er lag een halve voet sneeuw. De kinder-
I tjes rilden van koude: versleten jurkjes fladderden!
i om1 de naakte beentjes. Zelfs wij, voorstanders van .witn-
1 terverpleging, waren niet zonder zorg. De tegenstelling
tusschen Brussel en de 'Hoilandsche zeekust was wei
heel groot
Alle vrees bleek ongegrond.
Nooit |s de waarde der wintcrvcrpk^Ing aap £Je JSchlt-»
terender gedemonstreerd dan toen. Sterk, krachtig, blo
zend verheten de kinderen onze koloniehuizen. Dé
GEMEENTE NOORDSCHARWOUDE.
Ingeschreven -over de maand Juli 1922.
Geboren: Jan Comelis, zoon van Hendrik Slikker en
Trijntje Dekker. Johannes Cornelis, zoon van Johannes
Mors en Catharina Spaans. Anna, dochter van Pieter
Swager eu Jantje Ki'ingelaar. Nicolaas Johannes, zoon
van Adnanus Schuifelen en Ida Rekker. Nelly Marie,
dochter van Klaas Boot en Sophia Lijnbach.
Ondertrouwd en getrouwd: Cornelis van den Hoven,
oud 23 jaar te Noordscharwoude en Geertje den Besten,
oud 2ü i
1 te Arkel.
jaar de moreel© leidinfl is toevertrouwd (sedert *15
reeds een aantal van 722), dat beteekent reeds nu eéu
praestatic die niet gering te schatten is.
„Maar", dus gaat hij voort, ,de staat van ontwikkeling
van dezen arbeid'is nosj zeer verschillend in »e verschil-
lende Arrondissementen en Afdeclingfcn. Deze ongelijk,
heid in den lande mag uit een oogpunt van 'Genoot»
schapsorganisatie, uit een oogpunt van goede rechtspraak
en vooral uit een oogpunt van gelijk recht, goijjke
kansen voor all© wetsovertreders en misdadigers, niel blij
ven bestaan. Hier ligt m.i. 'een taak voor hot Genootschap,
onmiddellijk aan 'te vatten en reeds aangevat, en van
onmogelijk te onderschatten beteekenifl, waartoe de
volle krachtsinspanning van elke afdeeling noodzakelijk
is. En de Regeering verlecnc ons de enkele duizenden
gewichtstoename waren formidabel. Het merkwaardigste 1 guldens, die wjj noodig hebben onv met onze organisatie
nrao. L-Yrmivua» .Aiuniurt !nnk In do, totnnt^fl TnoU hrflnk HouCnrfft dep.lftn vnn rins
was: ziekten kwamen nagenoeg niet voor. j ook in de totnutoc nog braak liggende deelen yam ons
Later zijn nog duizenden kinderen in den winterland voort te gaan."
verpleegd in de bosschen en aan zee. Het \*irem Duit-1 VACANTIE-REIZIGERS IN LIMBURG,
sche, Gctötenrijksche, Fransche kinderen en zeer vêlé Gedurende de vacantie-dagen wordt Limburg zeer veel
Belgjes. De resultaten overtroffen steeds verre de vert bezocht door toeristen enz. van het Noorden des lan<ls.
wach tongen. I Zoo dicht bij de grenzen van het 'Duitsche rijk wil men
Nog later kwamen in grooten gelale de ondervoede ook iuxe perinitteeren iets van over de grenzen
Nederlandsche kinderen, ook wederomi met helfzelfdó 1 te z,jen en <ie Jage valuta brengt zulks mede, ook hol een
1 of ander te koopen.
Velen komen per auto of tram tot de grenzen cm pro
beeren deze zonder pas of zonder visum te overschrijden.
Dit gaat zeer makkelijk en eenmaal er over, denkt men,
gaat het nog makkelijker terug. Tot hun nadeel hebben
echter zeer velen reeds moeten ondervinden dat dit
niet het geval is. De Duitsche oriminal politie laat
ongehinderd passeeren in Duitsche richting, maar hij
terugkomst heeft er een zeer scherpe controle plaats op
GEMEENTE OUDE NIEDORP.
Ingeschreven over de maand Juli 1922.
Geboren: Willebrordus, zoon- van Lourens van
Diepen en Adriana Terra. Cornelis Johannis, zóón vkn
Johannis Petrus Jaspers en Anna Kramer.
Overleden: Simon Ootjers, oud 76 jaren, echtgenoot
van Anlje Bakker.
Ondertrouwd en getrouwd: Johannis Wilhelmus de
Boer. 31 jaar en Aafje Eva Bijwaard, 2 8jaar.
GEMEENTE BROEK OP LANGENDIJK.
Ingeschreven over de maand Juli 1922.
Geboren: Trijntje, dochter van P. Wagenaar en G.
Leijen. Dirk, zoon van P. Slot en B. Glas. Catharina,
dochter van P. de Wit en "KL Kansen. Maartje, dochter
van J. Ilbrink en M. Kossem
Ondertrouwd en getrouwdJan Gerand van Egmomd en
Antje Kamp. Albert Pik én Gerrigjen van den Belt.
Overleden: Albertus Glas, 3 jaar.
GEMEENTE OUDKARSPEL.
Ingeschreven over de maand Juli 1922.
Geboren: Anna Maria en Hendricus Leonardus, doch
ter en zoon van Dirk 'Quax en Johamnfl Roskam. Maria
Helena, dochter van Jacob Zut en Helena Maria Velthuis,
Friedrich Jan, zoon van Gustav Hermaan Otto Ameling
en Aaltje Jonker.
Overleden: Anna Maria Quax, oud 2 dagen em Hen
dricus Leonardus Quax, oud 2 dagen, dochter en zoon
van Dirk Quax en Johanna Roskam1.
succes.
Het Centraal Genootschap, gewapend met zoo door
slaande bewijzen van succes, tracht al jaren de winterver-
piegïng algemeen toe te passen-
De huizen, -het meubilair, het personeel, alles is
aanwe^g. Alleen het aantal kinderen blijft betrekkelijk
gering. Het Nederlandsche publiek laat zich niet ge
makkelijk overtuigen.
Den aanstaanden winter hoopt het Centraal Genoot-
schap vele huizen te kunnen openhouden- Moge de en
meening eindelijk algemeen ingang vinden, dat het \yj_e daarvan niet is voorzien, moet betalen en loopt
zwakke kind onder deskundig toezicEt in de volle reme hem aUe gekochte aken, ja zelfs zijn geld
ucht hoort en met op school niet in donkere binnen-1 iiien M meer <knB 3>000 mark in Duilsche of Hol
kantel* en zeker met achter bedsteedeurtjes. Jandsche miiTnt of papier bedraagt, wordt afgenomen. Bil
l" nieun bezit hebben van de vereisehle scni worden zehs
lileedingistukkeu als mantels en jassen af gen,om dn. Ce-
eis chl wordt per persoon van 500 tot 600 mark.
Men hoede zich voor eene dusdanige beliandeling
en ga niet over de grenzen zonder de bepoodigdo
papieren-
DE GEHEIMZINNIGE LETTERS EN KOPPEN.
LEO van de Telegraaf schrijft in zijn rubriek:
Moge de Overheid het voorbeeld volgen van de provin
cie Noord-Holland, die het gewone subsidie van 25
cent per dag gedurende den tijd van 1 October tot 1 Mei
heeft verdriedubbeld en op 75 oent per dag beeft
gebracht.
A. C. BOS, Egmond aan Zee.
NATIONALE BOND VAN ZANGKOREN.
In een te Utrecht in hét Jaarbeursgebouw gehouden
ji gecombineerde vergadering, waarbij de heer Willem Zon-
j! derland het punt: ,Wat beoogt de Nationale Bond van Langs de Straat, het volgende vermakelijke geval:
Zangkoren en hoe kan de oprichting er van het doel- De ^oer was een maitentig, kort en rood man. Hij
matigst worden bevorderd? inleidde, is in beginsel
i| beslolen tot oprichting van genoemden bond over te een re8enscherm uit een klucht, groen,
gaan. De door de daarvoor aangewezen Commissie sa- en gehaakt, in beide handen achter zich aan. Op
mengestelde concepten van Statuten §n Reglement wer- drie passen afstands volgde hem de boerin, zijne
den goedgekeurd en vastgesteld. Het voorloopig bestuur, vr0 z|Jn 9p00r. Wellicht zou zij eon beetje
bestaande uit de heeren H. Knipmeycr te Hoogeveen, 1
R. T. Mulder te N. Pekela. R. Sasburg te Benningbroek,1 naderbij gekomen zijn, zonder het groene regen-
J. H. Riemersma te Giekerk en W. Zonderland te Leeu- scherm, dut als een roer richting aan den boer
warden, zal, daartoe g ïmachtigd door bovengenoemde gaf.
Achteruitgang van de nieren.
Een huisdokter verklaart, dat de ergste gevallen van
nierziekte gevonden worden bti personen, die te veel
hebben gedronken, te zwaar hebben gegeten én een
inspannend leven van haast én 'drukt© geleid hebben.
Hij vergeleek bij een onderzoek de .nieren van een
jongen .man van 40 jaren met die van een ouden
man Van 70 jaren. Beiden droegen de stempel van
ouderdom. Waarom? Omdat het leven, dat de jongeman
leidde, hem in den bloei' van zijn leven nieren ais vrfn
een ,-ouden mian bezorgde.
Hoe verduidelijken deze woorden niet &I te dikwijls
de oorzaak van rugpijn, urinestoornissen, waterzuchtige
zwellingen, niergruis, rheumatische aandoeningen, voort
durende vermoeidheid, enz.
Nierziekte wordt als te voorkomen beschouwd
vergeet dit niet. Vermijd tocht en kou, wees matig met
uw eten en drinken, zorg voor de noodige rust, lichaams
beweging, ontspanning «n slaap, en Voor geregelde ont
lasting.
Fo6ter's Rugpijn Nieren Pillen zijn een onschatbare
hulp aan dc natuur tot onderhoud en herstel van de
werkzaamheid der nieren. Door deze organen bij te
staan in hun taak om het bloed to zuiveren, draagt dit
erkende niergencesiniddcl veel bij om dé kwadé gevolgen
van onbedachtzaamheid tegen te gaan.
Als de nieren verzwakt zijn» versterk ze dan mot
Foetert» Rugpijn Nieren Pillen. Zijn zij gezond, wees
dan zoo verstandig om haar gezond te houden.
Fosterts Rugpijn Nieren Pillen zijn te Schagetn ver
krijgbaar bij de bekende drogisten a f 1.75 per doos.
ging Holley veelbeteekenend voort.
Bostil gaf er geen antwoord op.
„Creech heeft daar nog niet zoo heel lang gewoond
Wat weet hij van de rivier? Trouwens, wie weet
iets zekers van die vervloekte rivier?"
„Het gaat mij niet aan, dat Creech daar zijn
paarden ieder voorjaar aan waagt", antwoordde
Bostil.
Holley wilde iets zeggen, aarzelde, keek een an
deren kant uit en zeide ten slotte: „Neen, dat is ze
ker". Dan keerde hij zich om en liep, in gedachten
verzonken, weg.
Bostil keek naar de open deur, waar Lucy stond.
Ilij zag er somber uit. Toen zij hem groette, scheen
hij te schrikken.
..Wat?" vroeg hij.
„ïk heb alleen gezegd: „Allo, vader"," antwoord
de zij. Maar toch nam zij peinzend haar vadeis ge
zicht op.
„AlloWeet je, dat Van van lijn paard gegooid
en gewond is?"
„Ja."
„Bostil vloekte binnensmonds. „Er zijn geen pi
keurs op de range meer, die vertrouwd kunnen wor
den", zeide hij. „Allemaal één pot nat. Zij willen
slechte paarden. Zij maken goede paarden slecht
En nou laat die Van zich van een gewonen Utah-
mustang afwerpen, zoodat hij den eersten tijd niet
zal kunnen rijden! En de races zijn in het zicht!
Het is om er ziek van te worden!"
„Vader, bent u vroeger pikeur geweest?" vroeg
Lucy.
„Neen, nóóit"
„Van zal over een paar dagen weelbeter zijn!"
„Dat komt er niet op aan. Het blijft een beroerde
boel. Als ik een anderen pikeur had, die den King
kon rijden, zou ik Van laten schieten."
„Ik kan even veel uit den King halen als Von",
zeide Lucy levendig.
„Jij!" riep Bostil uit. Maar er klonk trots in zijn
stem.
„Ik weet, dat ik het kan",
„Jij hebt nooit iets om Sage King gegeven", seide
Bostil, alsof hem onrecht aangedaan was.
„Ik houd een heel klein beotje van den King on
haat hem erg", lachte Lucy.
Nou, ik zou hem niet willen rijden. Maar Ik zal
hem in goede conditie houden".
„Ik wed, dat jij graag zoudt zien, dat Sarch hem
sloeg", zeide Bcóüi jaloersch.
„Dat zou ik zeker willen", antwoordde Lucy pla
vergadering, de Zangersbonden in Zuid-Holland. Over-
ijsei, Zeeland en Amsterdam verzoeken alsnog een vér-
tcgenwoordiger in voornoemd bestuur aan te wijzen.
COOP. ZUIVEL-EXPORT.
De heer A. Eriks, directeur van de Coöperatieve
Zuivel-Exportvereeniging „Noord-Holland" te Alk
maar, heeft voor genoemde functie bedankt.
OUDE8LUI8.
31 Juli en 2 Augustus, de dagen bestemd voor 't
schoolfeest, waren uitgezochte dagen, wat het weer
betrof. Op den eerstgenoemden datum reden de kiindéren
der laagste drio klassen naar Schoorl cn Bergen, om
vandaar per tram naar Bergen aan Zee te gaan. Alle
kinderen genoten volop en toen re avonds 8 uur weef
„binnen" waren, hadden ze donder oderscheid de blijde
stemming op hun gezichtjes te lezen staan.
Zeldzaam best troffen de oudere kinderen het op hun
reis naar Amsterdam, waar re de Bijenkorf, ArJis en
Schinkelhaven (speeltuin) bezochten. Artis moest langs
een omweg bezocht worden, vanwege een grooten brand.
Dit gaf eenter ongezocht gelegenheid dc beroemdé Am-
sterdaraschc brandweer in werking te zien.
Tevreden met alles wat ze genoten hadden, wérdün
re om* half acht met volio muziek van den trein
gehaald cn naar de school gebracht. Dc rondedans
met ,cen „lang gullen re léven" voor de muzikanten
verdienden deren voor hun welwillende attentie dubbél1
en dwars.
In school werd den heer A. Kaan, die 15 jaar lid
van de sch^feestcornmissie was, hartelijk dank be
tuigd voor zijn welwillendcn steun, al die jaren h$t
schoolfeest verleend.
Rijders, muzikanten, milde gever» en schoolfeestcom-
missio, uw doel is volkomen bereikt: de kinderen hebben
dol veel plezier gehad.
RECLASSEERING.
Vanwege het Ned. Genootschap tot Zedelijke Ver
betering aer Gevangenen heeft een boekje, „Ovér Réclas-
ssering getiteld, het licht gezien. Daarin §eeft de alge-
mecno secretaris, mr. N. Muller, een overzicht van den
De boerin geleek op een van die dwaze popje» zon
der beenen, die niet kunnen omvallen, men heet ze
duikelaars. Als op rolletjes schoof zij voort achter
de punt van het groene regenscherm.
De boer liep rond het Fredoriksplein, op het trot
toir van de fontein. Hij deed dit reeds een kwartier,
en zijn doel was, de woorden, de zinnen, te ontraad
selen, daar in donkere, nachtelijke uren neergekalkt
door trouwe dienaren van den heer Van Dijk, in de
dagen der noodlottige verkiezingen.
De boer was, gelijk uit het groene regenscherm
duidelijk bleek, 'n halsstarrig man. Zijn wetensdrang
was groot. Onder zijn zijden pet gtrooide gestadig do
begeerte naar de beteekenls der geheimzinnige kalk"
teekons. HIJ had het gebracht tot: „In dit toeken
en dan kwam er een kruis en dan een vaag ge-
streep en gewarrel van vegen. Hij liep vorder rond
en vond eon begrijpelijk woord, dan weer vegen on
strepen, tot hij kwam aan 't beginpunt, én üauj
twee grijnzende doodskoppen vond.
Die knekelkoppen vooral hielden zijn landelijke
weetgierigheid gevangen. Hij gaapte van verbazing.
Hij stond stil voor een tuinman die 't gras maaide.
Natuurlijk stond ook de boerin stil. Daarop vroeg
hij:
Wh bunt die letters en die koppe veur, baos?
De tuinman leunde met do kin op do maaimachine,
keek den boer ernstig aan en antwoordde:
Dazze waarskouwink van de Zwarte ITand, boe-
reman. Lees Jij geen krante in je negerij? As de
stad dat benno wuilio burgers niot vóór van
- 1, -■» - nacht twaalf ure een half miljoen harde guldes
recLassenngsarbeid. Hij constateert, dat de modewer-
king van het Genootschap aan de rtretrochtapraak geen blJ Mae«re Brug hebbe noorgelagd - dan bliute ae
reden tot ontevredenheid biedt 1 de boel op. Tsjh daar hoor je van op, hè?
Het werk laat zoo zegt hij, hot beeld zien van De machine maalde.
MelWtniaan°&l°r ^en^'L^tn bukkend over t regenacbarm hcon,
vroeger leven van beklaagden in één jaar aain de verschil- ti'ok den boer aan zijn jas.
lende Rechtbanken uilgcbracht, een zéér groot aantalDe boer keek Vftlsch-wantrouwig.
rapporten uitgebracht over al o! niet voorwaardelijk En hervatte aijn rondgang.
niet-vervolgen, over gratie, over selectie, over bewijzen1 Xt
van goed zedelijk gedrag, een aantal van 187 voorwaarde- ecn lial uur
lijk veroordeelden over wie aan het Genootschpa ia één j Ja, hij was een hardnekkige, taaie boor.
gend. „Maar ik ben erg bang, dat Sarch hem nooit
-al slaan.'
Bostil bromde. „Luister nu. Ik wil niet, dat Ring
grooter gewicht draagt. Jij gaat een paar dagen mot
hem uit. En je rijdt hem af. Afgesproken?"
„Ja, vader!"
ji „Laat hij mijlen en mijlen loopen en rijd dan,
als je naar huis komt, zoo hard als je kanEn
houd je oogen goed open, Lucy. Laat niemand op
de salie in je buurt komen".
„Dat zal ik nietVader, ben je nog altijd on-
i| gerust over die armen Joel Creech?"
„Niet over Joel. Maar ik zou liever al mijn paar-
jl oen verliezen dan dat Cordts of Dick Su&rs op een
mijl afstands van je kwamen".
..Een mijl!" riep Lucy uit. „O, als ik op den King
zit, dan zou ik hem ontkomen., zelfs al was hij
maar tien yards van mij af".
„Een mijl is dicht genoeg bij. dochtertje!" ant-
j woordde Bostil. „Maar vergeet in geen geval je
ij oogen goed »pen te houden. Cordts heeft gezworen,
■j uat hij, als hij den King niet kan stelen, jou stelen
j zal".
„O, hij wil mij liever hebben dan het paard".
„Nou, Lucy, ik heb zoo'n flauw idee, dat Cordts
de hooglanden niet zal verlaten voor hij jou en den
King allebei te pakken heeft".
j „En, vader vindt u het dan goed, dat die paar-
dendie ven op uw races komen?" riep Lucy driftig
'j uil.
1 „Waarom niet? Hij kan absoluut geen kwaad
I; doen. Als hij of zijn mannen brutaal worden, des te
erger voor hen. Cordts heeft zijn woord gegeven geen
enkele gemeene streek uit te halen vóór na de
races".
ij „Vertrouwt u hem?"
:i „Ja. Maar zijn mannon zouden uit den band kun-
'j nen springen, wanneer hij niet bij hen is. Speciaal
ij die Dick Sears. Dat is een eerste ploert. Wees dus
1 .i'-rzichtifc, wanimor je uitrijdt".
Terwijl Lucy naar de corrals (omrasterde omhei
ning voor paarden, vee enz.) liep, was zij diep in
!i gedachten verzonken. Zij kon als een echte vrouw
li altijd zeggen wanneer haar vader opgewonden of
ii zenuwachtig was. Zij herinnerde zich het gesprek
tusschen hem en den pikeur van Creech. Zij herin-
li nerde zich den onderzoekenden blik, dien Hol
ley op hem geworpen had. En vooral herinnerde hij
zich de sombere uitdrukking op zijn gezicht Zij j
mocht die heelemaal niet. Eens, toen zij nog een
klein meisje waa, had zij die gezien eia pij teadl
haar nooit vergeten, evenmin als iets, dat daar
mede verbonden geweest was iets tragisch, dat
in de groote kamer gebeurd was. Luide, toornige
mannenstemmen hadden weerklonken en scho
ten en daarna hadden de mannen een lang iets,
dat met een laken bedekt was, weggedragen. Zij
hield van haar vader, maar er was toch iets aan
nem, waar zij bang voor was. En op de een of
andere wijze stond dat iets in verband met zijn
hardheid tegen Creech, zijn onverdraagzaamheid
■egen iederen pikeur, die zelf een goed paard had,
en zijn obsessie ten opzichte van zijn eigen ren
paarden. Lucy had haar vader diKwijls geplaagd
met de grap, dat hij, wanneer hij ooit zou komen
te staan voor een keuze tusschen haar en zijn lieve
lingsdravers, hen zeker zou kiezen. Maar was het
eigenlijk wel een grap? Lucy voelde, dat zij haar
jeugd met grappen en grillen achter den rug had,
«n zij was begonnen het leven ernstig te beschou
wen.
De aanblik van den corral echter en van den
rondspringenden King verjoeg alle ernstige gedach-
ten.Er waren daar vele pikeurs, waaronder Farlane,
3n zij begroette hem allerhartelijkst.
„Farlane, vader zegt, dat ik Sage King moet gaan
rijden", zeide Lucy.
„Neen toch!" riep Farlane, terwijl hij zijn pijp
in zijn zak stak.
„Zeker wel. En ik moet hem rijden. Je wéét hoe
vader dat bedoelt!"
„Nou breekt mijn klomp", zeide Farlane. „U, u
houdt mij toch niet voor den gek, Miss Lucy."
„Maar Farlane!" antwoordde Lucy verwijtend.
,Heb ik ooit iets met de paarden gedaan, dat jij
niet wou, dat ik deed?'"
Farlane streek eenigszins twijfelend door zijn ring
baard: „Nee, Miss Lucy, niet zoo lang u bij de paar-
ien was. Maar wanneer u er op zat, hebt u het wel
aens een enkele maal vergeten."
Alle pikeurs lachten en Lucy stemde met het ge
lach in.
„Ik ben veilig, wanneer ik er, op zit, dat weet je
wel", antwoordde zij.
Zij brachten Sago King uft den corral en als pi
keurs. die de verzorging hadden van een bijzonder
oaard en daarvan hielden, roskamden en kamden
en wreven zij hem vóór zij hem zadeldon.
„Het zal het beste zijn al3 u Van's zadel neemt",
zeide Farlane. „De races naderen en een 'vreemd
zadel
„Natuurlijk. Verander niets, waaraan hij ge
wend is. behalve de stijgbeugels", antwoordde Lucy.
Ondanks haar antipathie tegen King kon Lucy
niet naar hem kijken zonder de verrukking van
een ruiter voor een mooi paard. Hij was glanzend,
i zoo gracieus, zoo mooi grijs, zoo prachtig van hou-
i ding en actie. Bovendien behoorde hij tot het soort
j paarden, waar niet eeuwig op gelet behoefde te wor
den. Hij was levendig en vurig en galoppeerde
graag, maar wanneer Farlane hem beval stil te
staan, gehoorzaamde hij. Hij was een paard, waarbij
een kind veilig spelen kon. Hij trapte nooit. Hij beet
1 nooit. Hij sloeg nooit achteruit. Het was prachtig
hem met Farlane of Bostil te zien. Hij mocht Lucy
niet graag, een feit, dat misschien Lucy's anti
pathie verklaarde. Trouwens hij mocht geen en
kele vrouw. Als hij een streek uithaalde, was dat
meestal, wanneer Van hem reed, maar alle pikeurs,
en Bostil ook, beweerden, dat Van daar de schuld
van was.
„Daar, de stijgbeugels zijn nu wel in orde, denK
ik", zeide Farlane. „Nu, Miss Lucy, houd hem in
bedwang, tot hij dien hoek om is. Hij heeft werk
noodig."
Sage King wilde niet knielen voor Lucy, zooaïs
Sarchedon deed, en hij was ook te hoog voor haar,
om van den grond af in den zadol te komen, zoo
dat zij van een steen gebruik moest maken. Zij rood
1 naar den weg en van daar langs het eorsto pad naar
j het salieveld, met de bedoeling in een kalmen draf
1 tien of vijftien mijl het dal in te gaan cn hem op
I den terugweg wat hard en snel werk te laten doen.
Binnen een uur was Lucy ruim tien mijl van
huis en verder in het dal dart zij ooit geweest was.
In werkelijkheid was zij nooit te voren de lange
helling tot den dalkom af geweest.
Naar links, waar de bergen dichter op elkaar ston
den. zag zij laaghangende, dr ij von do rookwolken.
1 „Wat zou dat zijn?" dacht zij. Rook in die rich-
1 ting van den horizont te zien was ongewoon, of
schoon het dikwijls gebeurde, dat de grasrijke
vlakten naar den kant van Durnngo brandden. En
deze laaghangende rookwolken geleken veel op die,
1 welke zij vroeger gezien had.
„Het Is ecn heel eind weg", voegde zij er aan toe.
Nu en dan naar den rook kijkend, reed zij ver»
I der.
Wordt vervolgd
